Σημειώστε εδώ την εμπειρία σας (μωράκια στην θερμοκοιτίδα)

[cruelty]

πωπω....τι περασατε κι εσεις ευτυχως κατσατε λιγο

 

και στη μενν τη δικη μας ειχε πολλα τελειομηνα ρε γμτ...κι αυτα με αναπνευστικα κτλ κ λες εμεις ενταξει μπηκε ηταν προωρο αλλανα βλεπεις 4 κιλα μωρα διασωληνωμενα...

ο Θεος να τα χει καα ολα τα μωρακια

[mitsi1]

Τη δικη μου ιστορια ισως καποιες τη διαβασαν και σε αλλο ποστ. Σημερα μονο ανακαλυψα αυτη τη σελιδα και θελω απλα να καταθεσω τα συναισθηματα μου απο αυτην την εμπειρια. Γεννησα και γω την 32η εβδομαδα, αφου εκανα τις περιβοητες ενεσεις κορτιζονης. Δεν ειχα αμνιακο υγρο αρκετο, η μπεμπα εκανε ταχυκαρδιες και η διαγνωση ηταν ανομοιογενης υπολειπομενη αναπτυξη του εμβριου. Επρεπε να γεννησω. Αμεσως μετα τη γεννα η μικρη πηγε σε θερμοκοιτιδα σε δημοσιο νοσοκομειο. Καθισαμε 29 ημερες. Ακομα δεν μπορω να πιστεψω οτι ο εφιαλτης τελειωσε. Εγω πηγα την 3η ημερα απο τη γεννα να τη δω. Επαθα σοκ. Ενα μικρουλη πλασματακι, γεννηθηκε 1820 γρ και πηγε στα 1600, με ενα σωρο καλωδια, ορους, σωληνακια...Χλωμο, νωθρο και τοσο αδυνατο. Επαθα πανικο. Ενα σωρο μαυρες σκεψεις με κατεκλυσαν. Εκλαιγα ασταματητα για 3 ημερες. Την πρωτη ημερα διασωληνωθηκε κιολας, ευτυχως βγηκε απο το μηχανημα σε 8 ωρες. Μετα τη μαυριλα των πρωτων ημερων, τα εβαλα με τον εαυτο μου. Πρεπει να φανεις δυνατη, σκεφτομουν. Το πλασματακι αυτο σε εχει αναγκη. Δινει τον αγωνα του να ζησει και συ μοιρολογας;;;Με αυτες τις σκεψεις και πολυ θεληση καταφερα να ξεπερασω την καταθλιψαρα μου και να πηγαινω καθημερινα στο παιδι μου. Αργοτερα πηγαινα καθε 3 ωρες και την ταιζα, την αλλαζα, της μιλουσα. Τωρα ειναι η 3η εβδομαδα που την εχουμε σπιτι και εχουμε ηρεμησει. Την περναω βεβαια και γω απο μικροσκοπιο αφου δεν εχω ηρεμησει απολυτα ακομη. Η παιδιατρος μας ειναι μια απο τις γιατρους στη μενν. Μαλιστα ειναι η αναπληρωτρια διευθυντρια της μοναδας. Επιλεξαμε αυτην που εχει εμπειρια στα προωρα και ξερει την περιπτωση μας. Συνεχως μου λεει οτι το μωρακι μου ειναι σαν ολα τα μωρακια και να μην αγχωνομαι. Αλλα ποιος μπορει να ξεχασει αυτον τον εφιαλτη;;;; Ευχομαι σε ολες τις μανουλες των προωρων να ειναι παντα καλα τα μωρακια τους και οσοι μπαινουν τωρα σ αυτην την περιπετεια να κανουν υπομονη και να μονο θετικες σκεψεις να εχουν. Και να πηγαινουν στα μωρακια τους οσο πιο συχνα μπορουν, να τους μιλανε, να τα αγγιζουν, εαν επιτρεπεται. Νομιζω οτι αυτα τα παιδακια ειναι τοσο μονα εκει....Αυτο με στεναχωρουσε παντα οταν εφευγα και την αφηνα...Με κοιτουσε με τις ματαρες της και εγω σπαραζα που την αφηνα και που ηταν τοσο μονη εκει.......

[Μαρια Ξ.]

ειχα μια τελεια εγκυμοσυνη...με μονη εξειρεση το ζαχαρο που ομως τα πηγαινα μια χαρα.

δεν ειχα παρει ουτε 1 γραμμαριο.

η μπεμπα εως τον 6ο μηνα μεγαλωνε πολυ καλα.ηταν αρκετα ψηλη για την ηλικια κυησης,ατακτη,εκανε την παρουσια της αισθητη 24ωρες το 24ωρο.

ξαφνικα 30η εβδομαδα καποιες εξετασεις δεν βγηκαν καλες. εκανα crp το οποιο βγηκε 4,4 με οριο 0,6.

βρεθηκα με πολυυδραμνιο.....κ οι εντολες της γιατρου μου ηταν ......ξεκουραση μετρημενες κινησεις......υπαρχει πιθανοτητα να σπασουν ανα πασα στιγμη τα νερα.

το εκανα, εβγαινα μονο για εξετασεις μερα παρα μερα.μια εβδομαδα αντιβιωση,ενεσεις για τα πνευμονακια κ υπομονη.

περασε ενας μηνας ....το crp ειχε πεσει μεσα σε μια εβδομαδα,το αμνιακο ειχε κατεβει,ημασταν με μεγαλη καμπυλη , αλλα εντος φυσ.τιμων.

33+6 καθομαι στο αιθριο σε ενα καναπε κ λεω "Παναγια μου , κανε να γεννηθει καλα το μωρακι μου"

την επομενη μερα στην ιδια θεση,νιωθω να βρεχομαι...παιρνω την γιατρο μ....τρεχα στην κλινικη...

παω τπτ,μαλλον απωλλεια ουρων-ακρατεια...ξεκουραση...

στις 6 επρεπε να παμε τις πρωινες εξετασεις στην γιατρο μου.λυσσαξα να τις παω εγω.τσακωθηκα με τον αντρα μου...κ πηγα.δεν ανεβηκε μαζι μου ομως.

μπαινω , μου λεει να με κοιταξει κ εκεινη....παω να βγαλω το παντελονι μ......κ γεμιζει το πατωμα νερα.....λεω δειλα...."κατουρηθηκα!!!!!!"

με κοιταει η γιατρος μου....κ μου λεει "γενναμε"

το μονο που ειπα ειναι "αποκλειεται,ειναι νωρις".

.........πηγα στο μαιευτηριο,καναμε καισαρικη....22:05 μμ γεννηθηκε.

η μικρη 2010γρ. 46cm.....

τοσοδουλα....κατακοκκινη.....πανεμορφη!την ειδα μονο για δευτερολεπτα.πηγα στο δωματιο...κανεις δεν μιλαγε για το μωρο....

ειπαν θα μεινει στη ΜΕΝΝ λογω του ζαχαρου...αυριο θα την δω.

δεν κοιμηθηκα,απαιτησα να μου βγαλουν τον καθετηρα,ηθελα να την αγγιξω.

με τα πολλα την ειδα,μεσα σ ενα κουνακι,με κουτακι στην μουριτσα της...σαστισα....

η νοσοκομα αμεσως της το εβγαλε,ηταν για διαχυτο οξυγονο,αλλα τελικα δεν χρειστηκε..ειχε ομως ορο....

ειχε παντου μικρα τσιροτα....την ταισαν,την αλλαξαν....δεν την χορταινα..ευτυχως δεν ειχε επισκεπτηριο.μπορουσα να ειμαι εκει οση ωρα ηθελα,αρκει να μην εξεταζαν κανενα παιδακι.

εμενα εκει 19 ωρες...εφυγα μονη μου την παρασκευη...πηγαινα σε καθε γευμα , ωσπου τελικα δεν εφευγα.ο παιδιατρος με παρακινησε να την αγκαλιασω,να την ταισω....πραγματα που δεν με αφηναν να κανω οι υπολοιποι.

το Σαββατο πρωτη φορα την αγκαλιασα,την ταισα.....την αλλαξα.

ετρεμα μην την πονεσω,μην τραβηχτει ο ορος....

την Δευτερα την πηραμε σπιτι

1880γρ...ακομα πιο μικρη....

 

εκτοτε ειμαστε μαζι καθε μερα ολη μερα.

δεν θυμιζει προωρο μωρο....ειναι 6 μηνων 7.400γρ 66cm..... ειναι μια κουκλα,πολυ μπροστα κινητικα,λεει 3 λεξεις ηδη...(Ακη-τον μπαμπας της,αντε-οταν νευριαζει,ελα-οταν με βλεπει κ θελει αγκαλια).

στεκεται ορθια,αρκει να στηριζεται .....

 

η ιστορια μου ειναι πολυ βατη σε σχεση με ολες οσες διαβασα....οταν την γραφω ή την διαβαζω χαμογελαω.....για αυτο την εγραψα.....

εκλαψα πολυ με ολες οσες διαβασα.....νιωθω τις μανουλες γιατι αυτη η αγωνια,το οτι δεν εχεις το μωρο σου διπλα σου ειναι αβασταχτο ακομα κ αν κρατησει ενα λεπτο....

 

να ειναι ολα τα μωρακια του κοσμου παντα καλα!!

[Angel256]

Γεια σας εγο γεννησα τα διδυμακια μοθ ενα αγορακι κ ενα κοριτσακι στις 11/10/2009 περασα ολη την εγκυμοσυνη στο κρεβατι γιατι ειχαν παρει χαμηλη θεση απο την αρη οι μερες ,οι μηνες δεν περναγαν μοθ φανηκαν βουνο αλλα με την βοηθεια του θεου ολα πηγαν καλα.

Ενα μεγαλο ευχαριστω κ στον αντρουλη μου που αυτος με φροντιζε για 8 μηνες¨)

 

Παω να κανω το doopler την τεταρτη κ μου λεει ο γιατρος μου το Σαββατο γεννατε γιατι η μπουμπου ειε πειει το αμνιακο υγρο κ θα στεγνωνε

 

Σαββατο ξεκιναμε πρωι πρωι για το ιασω κ ολα πηγαν καλα ο μπεμπακος γεννηθηκε 1990 κ η μπουμπου 1770 κατευθειαν θερμοκοιτιδα

 

κ εδο αρχιζουν τα δυσκολα

μαμαδες να κλαινε ποτε θα τα παρουν δεν μπορεις να παρεις τα μωρα σου αγκαλια να τα φιλησεις

πηγαινα συνεχεια κατω στην εντατικη να τα δω στις ωρες του επισκεπτηριου ηθελα να τα σφιξω στην αγκαλια μου αλλα δεν μπορουσα .τα ειχανε στην ιδια θερμοκοιτιδα κ οι μεες τα φωναζαν το ζευγαρακι γιατι το ενα πιπιλιζε το δαχτυλακι του αλλου κ ηταν παντα με της μυτουλες τους διπλα διπλα.

 

βγαινοντας εγω απο το ιασω πηγαινα 3 φορες την μερα αφου τα πηγαν στην απλη μοναδα κ για να τα παρουμε επρεπε να πινουν γαλα απο το μπουκαλι 60 gr. ημουν ολη μερα σπιτι με ενα θηλαστρο για να πηνουν τουλαιστον το δικο μου γαλα.

 

εκει γινοτανε χαμος ηταν τοσα τα μωρακια που δεν χωρουσαμε ολοι οι γονεις να μπουμε να τα δουμε κ να τα ταισουμε ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ

 

γονεις κλαιγανε ,φωναζανε πως ενω πινανε τα 60gr δεν τα δινανε στουσ γονεις να τα παρουνε σπιτι τους για να περνουνε λεφτα 300.00Ε την ημερα

 

εμενα κατσανε 15 μερες ο μπεμπης μου κ 18 η μπεμπουλα αφου εφερα πρωτα την δικη μου παιδιατρο κ ξαφνικα την αλλη μερα μας πηρανε τηλεφωνο να παμε να παρουμε τον μπεμπη

 

ποσο δυσκολα ενιωθα να εχο τυο ενα σπιτι κ το αλλο οχι νομιζο ηταν χειροτερα απο το πριν που δεν ειχα κανενα

μετα απο 3 μερες πηραμε κ την μπεμπα κ εκει που περιμεναμε να την ντυσουν οι μεες βλεπουμε κ παθαμε σοκ ηταν ο ποπουδακος τησ σε αθλια κατασταση απο το συγκαμα .αλλο κλαμα κ στενοχωρια τοτε

 

κ το θρασος τους τι κανετε ετσι με λιγη καλη φροντιδα θα φυγει

 

γιατι εσεις τι κανατε τοσες μερες κ αφησατε να το παθει αυτο???

8.600 ευρω πηρανε για τις θερμοκοιτιδες τι κανανε δεν τα αλλαζαν τα μωρα???

 

σημερα ειναι 11 μηνων οι ψυχουλες μου κ δεν τα εχω αποχωριστει καθολου

[Μαρια Ξ.]

για εμας το καλο ,ειμαστε επαρχεια,ηταν οτι η ΜΕΝΝ δεν ειχε επισκεπτητιο συγκεκριμενο...ηταν κ λιγα τα νινακια....3 μονο....το δικο μ κ ενα ζευγαρακι διδυμα,αλλα τα ειχαν ξεχωριστα γιατι ηταν υπερκινητικα..

[MarcoPolo]

Angel 256 απαραδεκτη μοναδα του Ιασω. Τοσα λεφτα και τετοια αντιμετωπιση?????? Εσυ να εισαι καλα και να χαιρεσαι τα παιδακια σου παντα!!!!!!!!!!!!!!

 

Εγω απο την πρωτη ημερα που εμαθα οτι ειμαι εγκυος μεχρι το τελος ειχα μια πολυ δυσκολη εγκυμοσυνη. Επειδη γνωριζαμε οτι ειμαι σε υψηλου κινδυνου κυηση ημουν στο σπιτι κλεισμενη το μεγαλυτερο διαστημα της εγκυμοσυνης. Εβγαινα σπανια και κυριως για εξετασεις. Καθε 15 ημερες εμπαινα στο Αλεξανδρας και εκανα αφαιξομεταγγισεις για τρεις ημερες.

 

Με πολυ φοβο και αγωνια περναγαν οι εβδομαδες και μεγαλωνε η πιστη μας οτι μπορει να τα καταφερουμε τελικα. Οι εξετασεις του παιδιου βγαιναν παντα καλες και η αγωνια των γιατρων επικεντρωνοταν στα δικα μου προβληματα υγειας. Με παρακολουθουσε μια μεγαλη ομαδα γιατρων αιματολογων και γυναικολογων στο Αλεξανδρας.

 

Οσο μεγαλωνε η εγκυμοσυνη εγω ενιωθα ολο και πιο δυσκολα. Οι φλεβες των χεριων μου ειχαν ολες καταστραφει και με τρυπουσαν γυρω στις 20 με 30 φορες για να μου βρουν μια φλεβα. Στο τελος καλουσαν αναισθησιολογο για να τα καταφερει.

 

Γυριζα στο σπιτι μετα απο καθε νοσηλεια κουρελι αλλα χαρουμενη που επεστρεφα σπιτι και το μωρο ηταν καλα. Μολις πλησιαζα την 27η εβδομαδα ενιωθα οτι δεν θα αντεξω μεχρι τελους. Πηγα στο ραντεβου του γυναικολογου και το παιδι ειχε παρει θεση. Του ζητησα να μου κανει τις ενεσεις κορτιζονης γιατι απο ενστικτο ενιωθα οτι δεν θα αντεχα αλλο και οτι κατι θα πηγαινε στραβα.

Μετα απο λιγες ημερες ειχα ζαλαδες πονοκεφαλο και αδυναμια να σταθω ορθια, πηγα στο νοσοκομειο και εκει με γρηγορες εξετασεις βρηκαν οτι ο αιματοκριτης ειχε πεσει στο 18. Αμεσως με βαλαν σε φορειο και απορουσαν πως στεκομαι ορθια.

Τις επομενες ημερες ψαχναν αιμα συμβατο με το δικο μου αλλα ειχε ελλειψη η συγκεκριμενη ομαδα αιματος. Εγω ολο και χειροτερευα. Δωσαν φιλοι, συγγενεις συναδελφοι αιμα αλλα δεν βρηκαν αμεσως.

 

Πλεον ημουν σε ακινησια και χρειαζομουν και αξυγονο, οι ημερες περναγαν και αιμα πουθενα. Ενα βραδυ που ημουν μονη γιατι δεν επετρεπαν να μενει συγγενης κανενας στο δωματιο τη νυχτα, αρχισα να ποναω φρικτα στο στηθος και στην καρδια. Φωναξα την νοσοκομα αλλα δεν ειχε ιδεα τι να κανει. Πηρα τηλ τον αντρα μου μεσα στη νυχτα και του λεω ελα εδω τωρα πεθαινω. Μπηκε μεσα με τσαμπουκα και με βρηκε σε μαυρα χαλια.Φωναξε ηρθαν οι γιατροι και με εξεταζαν συνεχεια. Το συμπερασμα ηταν οτι λογω χαμηλου αιματοκριτη ειχε αρχισει η καρδια και οι πνευμονες να υπολειτουργουν. Μου κανανε καποιες ενεσεις και περασε η βραδυα. Το επομενο πρωι ολοι οι γιατροι καναν συμβουλιο και πιεσαν να βρεθει αιμα. Το απογευμα βρεθηκε και μεταγγιστηκα. Το βραδυ ο αντρας μου απαιτησε να μεινει μεσα στο δωματιο για να μην ξανασυμβει κατι και ειμαι μονη μου. Και καλα εκανε γιατι το βραδυ παρουσιασα υπνηλια και ο αντρας μου καταλαβε οτι κατι δεν παει καλα. Ειχα πυρετο και επεφτα σε ληθαργο. Φωναξε τους γιατρους και αμεσως καταλαβαν οτι πεφτουν τα επιπεδα οξυγονου στον οργανισμο. Περναγα οξυ θωρακικο συνδρομο και καρδιακη καμψη ταυτοχρονα. Με βαλαν τρεχοντας σε φορειο και με πηγαν στην αιθουσα τοκετου. Με λιγα λογια ο οργανισμος δεν αντεξε τοσες ημερες χωρις αιμα και βαρεσε διαλυση. Εμεινα ολο το βραδυ στην αιθουσα τοκετου συνδεδεμενη με μηχανηματα και εγω και το εμβρυο που πιεζοταν απο την κατασταση και ειχε ταχυκαρδια.

 

Διπλα μου αλλες γυναικες γενναγαν κανονικα και εγω δεν ηξερα τι με περιμενε, μονη μου γιατι δεν επετρεπαν στους συγγενεις μου να μπουν. Γεννησαν τεσσερεις κοπελες ολο το βραδυ και εγω αναρωτιομουν για την τυχη την δικη μου. Ηρθε και ο γιατρος μου και ειπε στον αντρα μου οτι δεν μπορει να μου παρει το παιδι γιατι ημουν σε κρισιμη κατασταση και δεν θα αντεχα την καισαρικη. Ξημερωσε και με εβαλαν εντατικη. Εμεινα στην εντατικη μια εβδομαδα παλευοντας για να ζησω με τον Μαριο μεσα μου να παλευει και αυτος. Μου καναν τρυπα στον λαιμο, σφαγητιδα λεγεται και μου μετρουσαν την αρτηριακη πιεση. Ημουν σαν τον ρομποκοπ.

Αφου αντεξα και τα καταφερα με εβγαλαν και μετα απο λιγες ημερες στην αρχη της 32ης εβδομαδας μου πηραν το παιδι γιατι φοβοντουσαν οτι θα ξαναχειροτερευα. Δεν μπορω να περιγραψω ολη την αγωνια που εζησα ολο αυτο το διαστημα και την αγωνια για το πως θα τα καταφερνε το παιδι λογω της προωροτητας. Γεννηθηκε με καισαρικη και επισκληριδιο 1890 γραμμαρια και ηταν σε πολυ καλη κατασταση ευτυχως. Οταν τον εβγαλαν απο μεσα μου τον ειδα λιγα δευτερολεπτα γιατι επρεπε να μπει στην μοναδα νεογνων. Τα χερια μου ηταν δεμενα και δεν μπορεσα να τον αγκαλιασω. Ακουμπησα μονο την μυτουλα μου στη δικη του μπας και προλαβει να παρει την μυρωδια της μαμας του. Μπηκα στην ανανηψη για ενα 24ωρο και μετα με μετεφεραν σε δωματιο. Ημουν χαλια γιατι ειχα κανει πυρετο και σηκωθηκα με τεραστιο κοπο να παω να τον δω. Οταν τον αντικρισα και καταλαβα ποσο αδυνατος ηταν σοκαριστηκα, εχασα την γη κατω απο τα ποδια μου και εκλαιγα συνεχεια γιατι ενιωθα οτι εγω εφταιγα που τα περναγε ολα αυτα το παιδι μου.

 

Ηταν πολυ αδυναμος αλλα παλευε και δεν χρειαστηκε διασωληνωση. Πηγαινα συνεχεια στο επισκεπτηριο και τον εβλεπα. Μετα απο τρεις ημερες γυρισα σπιτι χωρις το παιδι και πηγαινα και τον εβλεπα. Μερα με την ημερα δυναμωνε και καποια στιγμη αρχισα να τον ταιζω εγω. Την πρωτη φορα που τον αγγιξα και τον ταισα κοντευα να πεσω κατω απο το αγχος μου.Το προσωπικο ηταν αψογο και προσεχαν πολυ το παιδι και τις ευχαριστω πολυ γιαυτο. Μειναμε 16 ημερες μεσα στην μοναδα και ημασταν πολυ τυχεροι που το παιδι δεν ειχε αλλα προβληματα. Τον πηραμε σπιτι δυο κιλα και ηταν πανεμορφος αλλα ταπαιπωρημενος.

 

Τωρα ειναι 5μιση μηνων και ειναι σαν κανονικο παιδακι χωρις προωροτητα. Αντεξε πολλα το παιδι μου αλλα βγηκε ενα πολυ δυνατο παιδι και ευχαριστω τον Θεο γιαυτο.

 

Συγνωμη αν εγραψα πολλα αλλα το εκανα οσο πιο συνοπτικα γινονταν γιατι περασαμε παρα πολλα στην εγκυμοσυνη μου και δυσκολα. Σημασια εχει οτι και εγω και το παιδι μου ειμαστε καλα τωρα γιαυτο αποφασισα να τα γραψω τωρα.

[2αγοράκια]

Angel 256 απαραδεκτη μοναδα του Ιασω. Τοσα λεφτα και τετοια αντιμετωπιση?????? Εσυ να εισαι καλα και να χαιρεσαι τα παιδακια σου παντα!!!!!!!!!!!!!!

 

Εγω απο την πρωτη ημερα που εμαθα οτι ειμαι εγκυος μεχρι το τελος ειχα μια πολυ δυσκολη εγκυμοσυνη. Επειδη γνωριζαμε οτι ειμαι σε υψηλου κινδυνου κυηση ημουν στο σπιτι κλεισμενη το μεγαλυτερο διαστημα της εγκυμοσυνης. Εβγαινα σπανια και κυριως για εξετασεις. Καθε 15 ημερες εμπαινα στο Αλεξανδρας και εκανα αφαιξομεταγγισεις για τρεις ημερες.

 

Με πολυ φοβο και αγωνια περναγαν οι εβδομαδες και μεγαλωνε η πιστη μας οτι μπορει να τα καταφερουμε τελικα. Οι εξετασεις του παιδιου βγαιναν παντα καλες και η αγωνια των γιατρων επικεντρωνοταν στα δικα μου προβληματα υγειας. Με παρακολουθουσε μια μεγαλη ομαδα γιατρων αιματολογων και γυναικολογων στο Αλεξανδρας.

 

Οσο μεγαλωνε η εγκυμοσυνη εγω ενιωθα ολο και πιο δυσκολα. Οι φλεβες των χεριων μου ειχαν ολες καταστραφει και με τρυπουσαν γυρω στις 20 με 30 φορες για να μου βρουν μια φλεβα. Στο τελος καλουσαν αναισθησιολογο για να τα καταφερει.

 

Γυριζα στο σπιτι μετα απο καθε νοσηλεια κουρελι αλλα χαρουμενη που επεστρεφα σπιτι και το μωρο ηταν καλα. Μολις πλησιαζα την 27η εβδομαδα ενιωθα οτι δεν θα αντεξω μεχρι τελους. Πηγα στο ραντεβου του γυναικολογου και το παιδι ειχε παρει θεση. Του ζητησα να μου κανει τις ενεσεις κορτιζονης γιατι απο ενστικτο ενιωθα οτι δεν θα αντεχα αλλο και οτι κατι θα πηγαινε στραβα.

Μετα απο λιγες ημερες ειχα ζαλαδες πονοκεφαλο και αδυναμια να σταθω ορθια, πηγα στο νοσοκομειο και εκει με γρηγορες εξετασεις βρηκαν οτι ο αιματοκριτης ειχε πεσει στο 18. Αμεσως με βαλαν σε φορειο και απορουσαν πως στεκομαι ορθια.

Τις επομενες ημερες ψαχναν αιμα συμβατο με το δικο μου αλλα ειχε ελλειψη η συγκεκριμενη ομαδα αιματος. Εγω ολο και χειροτερευα. Δωσαν φιλοι, συγγενεις συναδελφοι αιμα αλλα δεν βρηκαν αμεσως.

 

Πλεον ημουν σε ακινησια και χρειαζομουν και αξυγονο, οι ημερες περναγαν και αιμα πουθενα. Ενα βραδυ που ημουν μονη γιατι δεν επετρεπαν να μενει συγγενης κανενας στο δωματιο τη νυχτα, αρχισα να ποναω φρικτα στο στηθος και στην καρδια. Φωναξα την νοσοκομα αλλα δεν ειχε ιδεα τι να κανει. Πηρα τηλ τον αντρα μου μεσα στη νυχτα και του λεω ελα εδω τωρα πεθαινω. Μπηκε μεσα με τσαμπουκα και με βρηκε σε μαυρα χαλια.Φωναξε ηρθαν οι γιατροι και με εξεταζαν συνεχεια. Το συμπερασμα ηταν οτι λογω χαμηλου αιματοκριτη ειχε αρχισει η καρδια και οι πνευμονες να υπολειτουργουν. Μου κανανε καποιες ενεσεις και περασε η βραδυα. Το επομενο πρωι ολοι οι γιατροι καναν συμβουλιο και πιεσαν να βρεθει αιμα. Το απογευμα βρεθηκε και μεταγγιστηκα. Το βραδυ ο αντρας μου απαιτησε να μεινει μεσα στο δωματιο για να μην ξανασυμβει κατι και ειμαι μονη μου. Και καλα εκανε γιατι το βραδυ παρουσιασα υπνηλια και ο αντρας μου καταλαβε οτι κατι δεν παει καλα. Ειχα πυρετο και επεφτα σε ληθαργο. Φωναξε τους γιατρους και αμεσως καταλαβαν οτι πεφτουν τα επιπεδα οξυγονου στον οργανισμο. Περναγα οξυ θωρακικο συνδρομο και καρδιακη καμψη ταυτοχρονα. Με βαλαν τρεχοντας σε φορειο και με πηγαν στην αιθουσα τοκετου. Με λιγα λογια ο οργανισμος δεν αντεξε τοσες ημερες χωρις αιμα και βαρεσε διαλυση. Εμεινα ολο το βραδυ στην αιθουσα τοκετου συνδεδεμενη με μηχανηματα και εγω και το εμβρυο που πιεζοταν απο την κατασταση και ειχε ταχυκαρδια.

 

Διπλα μου αλλες γυναικες γενναγαν κανονικα και εγω δεν ηξερα τι με περιμενε, μονη μου γιατι δεν επετρεπαν στους συγγενεις μου να μπουν. Γεννησαν τεσσερεις κοπελες ολο το βραδυ και εγω αναρωτιομουν για την τυχη την δικη μου. Ηρθε και ο γιατρος μου και ειπε στον αντρα μου οτι δεν μπορει να μου παρει το παιδι γιατι ημουν σε κρισιμη κατασταση και δεν θα αντεχα την καισαρικη. Ξημερωσε και με εβαλαν εντατικη. Εμεινα στην εντατικη μια εβδομαδα παλευοντας για να ζησω με τον Μαριο μεσα μου να παλευει και αυτος. Μου καναν τρυπα στον λαιμο, σφαγητιδα λεγεται και μου μετρουσαν την αρτηριακη πιεση. Ημουν σαν τον ρομποκοπ.

Αφου αντεξα και τα καταφερα με εβγαλαν και μετα απο λιγες ημερες στην αρχη της 32ης εβδομαδας μου πηραν το παιδι γιατι φοβοντουσαν οτι θα ξαναχειροτερευα. Δεν μπορω να περιγραψω ολη την αγωνια που εζησα ολο αυτο το διαστημα και την αγωνια για το πως θα τα καταφερνε το παιδι λογω της προωροτητας. Γεννηθηκε με καισαρικη και επισκληριδιο 1890 γραμμαρια και ηταν σε πολυ καλη κατασταση ευτυχως. Οταν τον εβγαλαν απο μεσα μου τον ειδα λιγα δευτερολεπτα γιατι επρεπε να μπει στην μοναδα νεογνων. Τα χερια μου ηταν δεμενα και δεν μπορεσα να τον αγκαλιασω. Ακουμπησα μονο την μυτουλα μου στη δικη του μπας και προλαβει να παρει την μυρωδια της μαμας του. Μπηκα στην ανανηψη για ενα 24ωρο και μετα με μετεφεραν σε δωματιο. Ημουν χαλια γιατι ειχα κανει πυρετο και σηκωθηκα με τεραστιο κοπο να παω να τον δω. Οταν τον αντικρισα και καταλαβα ποσο αδυνατος ηταν σοκαριστηκα, εχασα την γη κατω απο τα ποδια μου και εκλαιγα συνεχεια γιατι ενιωθα οτι εγω εφταιγα που τα περναγε ολα αυτα το παιδι μου.

 

Ηταν πολυ αδυναμος αλλα παλευε και δεν χρειαστηκε διασωληνωση. Πηγαινα συνεχεια στο επισκεπτηριο και τον εβλεπα. Μετα απο τρεις ημερες γυρισα σπιτι χωρις το παιδι και πηγαινα και τον εβλεπα. Μερα με την ημερα δυναμωνε και καποια στιγμη αρχισα να τον ταιζω εγω. Την πρωτη φορα που τον αγγιξα και τον ταισα κοντευα να πεσω κατω απο το αγχος μου.Το προσωπικο ηταν αψογο και προσεχαν πολυ το παιδι και τις ευχαριστω πολυ γιαυτο. Μειναμε 16 ημερες μεσα στην μοναδα και ημασταν πολυ τυχεροι που το παιδι δεν ειχε αλλα προβληματα. Τον πηραμε σπιτι δυο κιλα και ηταν πανεμορφος αλλα ταπαιπωρημενος.

 

Τωρα ειναι 5μιση μηνων και ειναι σαν κανονικο παιδακι χωρις προωροτητα. Αντεξε πολλα το παιδι μου αλλα βγηκε ενα πολυ δυνατο παιδι και ευχαριστω τον Θεο γιαυτο.

 

Συγνωμη αν εγραψα πολλα αλλα το εκανα οσο πιο συνοπτικα γινονταν γιατι περασαμε παρα πολλα στην εγκυμοσυνη μου και δυσκολα. Σημασια εχει οτι και εγω και το παιδι μου ειμαστε καλα τωρα γιαυτο αποφασισα να τα γραψω τωρα.

Δεν εχω λογια...Πραγματικα.

Να ειστε καλα να τον χαιρεστε!!

[MarcoPolo]

Σε ευχαριστω πολυ να χαιρεσαι και εσυ τα αντρακια σου και να ειναι παντα γερα.

[mitsi1]

Angel 256 απαραδεκτη μοναδα του Ιασω. Τοσα λεφτα και τετοια αντιμετωπιση?????? Εσυ να εισαι καλα και να χαιρεσαι τα παιδακια σου παντα!!!!!!!!!!!!!!

 

Εγω απο την πρωτη ημερα που εμαθα οτι ειμαι εγκυος μεχρι το τελος ειχα μια πολυ δυσκολη εγκυμοσυνη. Επειδη γνωριζαμε οτι ειμαι σε υψηλου κινδυνου κυηση ημουν στο σπιτι κλεισμενη το μεγαλυτερο διαστημα της εγκυμοσυνης. Εβγαινα σπανια και κυριως για εξετασεις. Καθε 15 ημερες εμπαινα στο Αλεξανδρας και εκανα αφαιξομεταγγισεις για τρεις ημερες.

 

Με πολυ φοβο και αγωνια περναγαν οι εβδομαδες και μεγαλωνε η πιστη μας οτι μπορει να τα καταφερουμε τελικα. Οι εξετασεις του παιδιου βγαιναν παντα καλες και η αγωνια των γιατρων επικεντρωνοταν στα δικα μου προβληματα υγειας. Με παρακολουθουσε μια μεγαλη ομαδα γιατρων αιματολογων και γυναικολογων στο Αλεξανδρας.

 

Οσο μεγαλωνε η εγκυμοσυνη εγω ενιωθα ολο και πιο δυσκολα. Οι φλεβες των χεριων μου ειχαν ολες καταστραφει και με τρυπουσαν γυρω στις 20 με 30 φορες για να μου βρουν μια φλεβα. Στο τελος καλουσαν αναισθησιολογο για να τα καταφερει.

 

Γυριζα στο σπιτι μετα απο καθε νοσηλεια κουρελι αλλα χαρουμενη που επεστρεφα σπιτι και το μωρο ηταν καλα. Μολις πλησιαζα την 27η εβδομαδα ενιωθα οτι δεν θα αντεξω μεχρι τελους. Πηγα στο ραντεβου του γυναικολογου και το παιδι ειχε παρει θεση. Του ζητησα να μου κανει τις ενεσεις κορτιζονης γιατι απο ενστικτο ενιωθα οτι δεν θα αντεχα αλλο και οτι κατι θα πηγαινε στραβα.

Μετα απο λιγες ημερες ειχα ζαλαδες πονοκεφαλο και αδυναμια να σταθω ορθια, πηγα στο νοσοκομειο και εκει με γρηγορες εξετασεις βρηκαν οτι ο αιματοκριτης ειχε πεσει στο 18. Αμεσως με βαλαν σε φορειο και απορουσαν πως στεκομαι ορθια.

Τις επομενες ημερες ψαχναν αιμα συμβατο με το δικο μου αλλα ειχε ελλειψη η συγκεκριμενη ομαδα αιματος. Εγω ολο και χειροτερευα. Δωσαν φιλοι, συγγενεις συναδελφοι αιμα αλλα δεν βρηκαν αμεσως.

 

Πλεον ημουν σε ακινησια και χρειαζομουν και αξυγονο, οι ημερες περναγαν και αιμα πουθενα. Ενα βραδυ που ημουν μονη γιατι δεν επετρεπαν να μενει συγγενης κανενας στο δωματιο τη νυχτα, αρχισα να ποναω φρικτα στο στηθος και στην καρδια. Φωναξα την νοσοκομα αλλα δεν ειχε ιδεα τι να κανει. Πηρα τηλ τον αντρα μου μεσα στη νυχτα και του λεω ελα εδω τωρα πεθαινω. Μπηκε μεσα με τσαμπουκα και με βρηκε σε μαυρα χαλια.Φωναξε ηρθαν οι γιατροι και με εξεταζαν συνεχεια. Το συμπερασμα ηταν οτι λογω χαμηλου αιματοκριτη ειχε αρχισει η καρδια και οι πνευμονες να υπολειτουργουν. Μου κανανε καποιες ενεσεις και περασε η βραδυα. Το επομενο πρωι ολοι οι γιατροι καναν συμβουλιο και πιεσαν να βρεθει αιμα. Το απογευμα βρεθηκε και μεταγγιστηκα. Το βραδυ ο αντρας μου απαιτησε να μεινει μεσα στο δωματιο για να μην ξανασυμβει κατι και ειμαι μονη μου. Και καλα εκανε γιατι το βραδυ παρουσιασα υπνηλια και ο αντρας μου καταλαβε οτι κατι δεν παει καλα. Ειχα πυρετο και επεφτα σε ληθαργο. Φωναξε τους γιατρους και αμεσως καταλαβαν οτι πεφτουν τα επιπεδα οξυγονου στον οργανισμο. Περναγα οξυ θωρακικο συνδρομο και καρδιακη καμψη ταυτοχρονα. Με βαλαν τρεχοντας σε φορειο και με πηγαν στην αιθουσα τοκετου. Με λιγα λογια ο οργανισμος δεν αντεξε τοσες ημερες χωρις αιμα και βαρεσε διαλυση. Εμεινα ολο το βραδυ στην αιθουσα τοκετου συνδεδεμενη με μηχανηματα και εγω και το εμβρυο που πιεζοταν απο την κατασταση και ειχε ταχυκαρδια.

 

Διπλα μου αλλες γυναικες γενναγαν κανονικα και εγω δεν ηξερα τι με περιμενε, μονη μου γιατι δεν επετρεπαν στους συγγενεις μου να μπουν. Γεννησαν τεσσερεις κοπελες ολο το βραδυ και εγω αναρωτιομουν για την τυχη την δικη μου. Ηρθε και ο γιατρος μου και ειπε στον αντρα μου οτι δεν μπορει να μου παρει το παιδι γιατι ημουν σε κρισιμη κατασταση και δεν θα αντεχα την καισαρικη. Ξημερωσε και με εβαλαν εντατικη. Εμεινα στην εντατικη μια εβδομαδα παλευοντας για να ζησω με τον Μαριο μεσα μου να παλευει και αυτος. Μου καναν τρυπα στον λαιμο, σφαγητιδα λεγεται και μου μετρουσαν την αρτηριακη πιεση. Ημουν σαν τον ρομποκοπ.

Αφου αντεξα και τα καταφερα με εβγαλαν και μετα απο λιγες ημερες στην αρχη της 32ης εβδομαδας μου πηραν το παιδι γιατι φοβοντουσαν οτι θα ξαναχειροτερευα. Δεν μπορω να περιγραψω ολη την αγωνια που εζησα ολο αυτο το διαστημα και την αγωνια για το πως θα τα καταφερνε το παιδι λογω της προωροτητας. Γεννηθηκε με καισαρικη και επισκληριδιο 1890 γραμμαρια και ηταν σε πολυ καλη κατασταση ευτυχως. Οταν τον εβγαλαν απο μεσα μου τον ειδα λιγα δευτερολεπτα γιατι επρεπε να μπει στην μοναδα νεογνων. Τα χερια μου ηταν δεμενα και δεν μπορεσα να τον αγκαλιασω. Ακουμπησα μονο την μυτουλα μου στη δικη του μπας και προλαβει να παρει την μυρωδια της μαμας του. Μπηκα στην ανανηψη για ενα 24ωρο και μετα με μετεφεραν σε δωματιο. Ημουν χαλια γιατι ειχα κανει πυρετο και σηκωθηκα με τεραστιο κοπο να παω να τον δω. Οταν τον αντικρισα και καταλαβα ποσο αδυνατος ηταν σοκαριστηκα, εχασα την γη κατω απο τα ποδια μου και εκλαιγα συνεχεια γιατι ενιωθα οτι εγω εφταιγα που τα περναγε ολα αυτα το παιδι μου.

 

Ηταν πολυ αδυναμος αλλα παλευε και δεν χρειαστηκε διασωληνωση. Πηγαινα συνεχεια στο επισκεπτηριο και τον εβλεπα. Μετα απο τρεις ημερες γυρισα σπιτι χωρις το παιδι και πηγαινα και τον εβλεπα. Μερα με την ημερα δυναμωνε και καποια στιγμη αρχισα να τον ταιζω εγω. Την πρωτη φορα που τον αγγιξα και τον ταισα κοντευα να πεσω κατω απο το αγχος μου.Το προσωπικο ηταν αψογο και προσεχαν πολυ το παιδι και τις ευχαριστω πολυ γιαυτο. Μειναμε 16 ημερες μεσα στην μοναδα και ημασταν πολυ τυχεροι που το παιδι δεν ειχε αλλα προβληματα. Τον πηραμε σπιτι δυο κιλα και ηταν πανεμορφος αλλα ταπαιπωρημενος.

 

Τωρα ειναι 5μιση μηνων και ειναι σαν κανονικο παιδακι χωρις προωροτητα. Αντεξε πολλα το παιδι μου αλλα βγηκε ενα πολυ δυνατο παιδι και ευχαριστω τον Θεο γιαυτο.

 

Συγνωμη αν εγραψα πολλα αλλα το εκανα οσο πιο συνοπτικα γινονταν γιατι περασαμε παρα πολλα στην εγκυμοσυνη μου και δυσκολα. Σημασια εχει οτι και εγω και το παιδι μου ειμαστε καλα τωρα γιαυτο αποφασισα να τα γραψω τωρα.

 

Οντως περασες παρα πολλα... Ειναι συγκλονιστικη η ιστορια σου...Συγχαρητητρια και σε σενα που αντεξες και το παλεψες και στο μωρακι σου που ηταν τοσο δυνατος και τα καταφερε μια χαρα!!!! Να τον χαιρεσαι και να ειστε παντα και οι δυο καλα...

[MarcoPolo]

Eυχαριστω κοριτσι μου, ευχομαι σε εσενα και σε ολες τις μανουλες να εχουν υγεια και αυτες και τα μωρακια τους. Αυτο ειναι το πιο βασικο,ολα τα αλλα ξεπερνιουνται.

[Angel256]

Angel 256 απαραδεκτη μοναδα του Ιασω. Τοσα λεφτα και τετοια αντιμετωπιση?????? Εσυ να εισαι καλα και να χαιρεσαι τα παιδακια σου παντα!!!!!!!!!!!!!!

 

Εγω απο την πρωτη ημερα που εμαθα οτι ειμαι εγκυος μεχρι το τελος ειχα μια πολυ δυσκολη εγκυμοσυνη. Επειδη γνωριζαμε οτι ειμαι σε υψηλου κινδυνου κυηση ημουν στο σπιτι κλεισμενη το μεγαλυτερο διαστημα της εγκυμοσυνης. Εβγαινα σπανια και κυριως για εξετασεις. Καθε 15 ημερες εμπαινα στο Αλεξανδρας και εκανα αφαιξομεταγγισεις για τρεις ημερες.

 

Με πολυ φοβο και αγωνια περναγαν οι εβδομαδες και μεγαλωνε η πιστη μας οτι μπορει να τα καταφερουμε τελικα. Οι εξετασεις του παιδιου βγαιναν παντα καλες και η αγωνια των γιατρων επικεντρωνοταν στα δικα μου προβληματα υγειας. Με παρακολουθουσε μια μεγαλη ομαδα γιατρων αιματολογων και γυναικολογων στο Αλεξανδρας.

 

Οσο μεγαλωνε η εγκυμοσυνη εγω ενιωθα ολο και πιο δυσκολα. Οι φλεβες των χεριων μου ειχαν ολες καταστραφει και με τρυπουσαν γυρω στις 20 με 30 φορες για να μου βρουν μια φλεβα. Στο τελος καλουσαν αναισθησιολογο για να τα καταφερει.

 

Γυριζα στο σπιτι μετα απο καθε νοσηλεια κουρελι αλλα χαρουμενη που επεστρεφα σπιτι και το μωρο ηταν καλα. Μολις πλησιαζα την 27η εβδομαδα ενιωθα οτι δεν θα αντεξω μεχρι τελους. Πηγα στο ραντεβου του γυναικολογου και το παιδι ειχε παρει θεση. Του ζητησα να μου κανει τις ενεσεις κορτιζονης γιατι απο ενστικτο ενιωθα οτι δεν θα αντεχα αλλο και οτι κατι θα πηγαινε στραβα.

Μετα απο λιγες ημερες ειχα ζαλαδες πονοκεφαλο και αδυναμια να σταθω ορθια, πηγα στο νοσοκομειο και εκει με γρηγορες εξετασεις βρηκαν οτι ο αιματοκριτης ειχε πεσει στο 18. Αμεσως με βαλαν σε φορειο και απορουσαν πως στεκομαι ορθια.

Τις επομενες ημερες ψαχναν αιμα συμβατο με το δικο μου αλλα ειχε ελλειψη η συγκεκριμενη ομαδα αιματος. Εγω ολο και χειροτερευα. Δωσαν φιλοι, συγγενεις συναδελφοι αιμα αλλα δεν βρηκαν αμεσως.

 

Πλεον ημουν σε ακινησια και χρειαζομουν και αξυγονο, οι ημερες περναγαν και αιμα πουθενα. Ενα βραδυ που ημουν μονη γιατι δεν επετρεπαν να μενει συγγενης κανενας στο δωματιο τη νυχτα, αρχισα να ποναω φρικτα στο στηθος και στην καρδια. Φωναξα την νοσοκομα αλλα δεν ειχε ιδεα τι να κανει. Πηρα τηλ τον αντρα μου μεσα στη νυχτα και του λεω ελα εδω τωρα πεθαινω. Μπηκε μεσα με τσαμπουκα και με βρηκε σε μαυρα χαλια.Φωναξε ηρθαν οι γιατροι και με εξεταζαν συνεχεια. Το συμπερασμα ηταν οτι λογω χαμηλου αιματοκριτη ειχε αρχισει η καρδια και οι πνευμονες να υπολειτουργουν. Μου κανανε καποιες ενεσεις και περασε η βραδυα. Το επομενο πρωι ολοι οι γιατροι καναν συμβουλιο και πιεσαν να βρεθει αιμα. Το απογευμα βρεθηκε και μεταγγιστηκα. Το βραδυ ο αντρας μου απαιτησε να μεινει μεσα στο δωματιο για να μην ξανασυμβει κατι και ειμαι μονη μου. Και καλα εκανε γιατι το βραδυ παρουσιασα υπνηλια και ο αντρας μου καταλαβε οτι κατι δεν παει καλα. Ειχα πυρετο και επεφτα σε ληθαργο. Φωναξε τους γιατρους και αμεσως καταλαβαν οτι πεφτουν τα επιπεδα οξυγονου στον οργανισμο. Περναγα οξυ θωρακικο συνδρομο και καρδιακη καμψη ταυτοχρονα. Με βαλαν τρεχοντας σε φορειο και με πηγαν στην αιθουσα τοκετου. Με λιγα λογια ο οργανισμος δεν αντεξε τοσες ημερες χωρις αιμα και βαρεσε διαλυση. Εμεινα ολο το βραδυ στην αιθουσα τοκετου συνδεδεμενη με μηχανηματα και εγω και το εμβρυο που πιεζοταν απο την κατασταση και ειχε ταχυκαρδια.

 

Διπλα μου αλλες γυναικες γενναγαν κανονικα και εγω δεν ηξερα τι με περιμενε, μονη μου γιατι δεν επετρεπαν στους συγγενεις μου να μπουν. Γεννησαν τεσσερεις κοπελες ολο το βραδυ και εγω αναρωτιομουν για την τυχη την δικη μου. Ηρθε και ο γιατρος μου και ειπε στον αντρα μου οτι δεν μπορει να μου παρει το παιδι γιατι ημουν σε κρισιμη κατασταση και δεν θα αντεχα την καισαρικη. Ξημερωσε και με εβαλαν εντατικη. Εμεινα στην εντατικη μια εβδομαδα παλευοντας για να ζησω με τον Μαριο μεσα μου να παλευει και αυτος. Μου καναν τρυπα στον λαιμο, σφαγητιδα λεγεται και μου μετρουσαν την αρτηριακη πιεση. Ημουν σαν τον ρομποκοπ.

Αφου αντεξα και τα καταφερα με εβγαλαν και μετα απο λιγες ημερες στην αρχη της 32ης εβδομαδας μου πηραν το παιδι γιατι φοβοντουσαν οτι θα ξαναχειροτερευα. Δεν μπορω να περιγραψω ολη την αγωνια που εζησα ολο αυτο το διαστημα και την αγωνια για το πως θα τα καταφερνε το παιδι λογω της προωροτητας. Γεννηθηκε με καισαρικη και επισκληριδιο 1890 γραμμαρια και ηταν σε πολυ καλη κατασταση ευτυχως. Οταν τον εβγαλαν απο μεσα μου τον ειδα λιγα δευτερολεπτα γιατι επρεπε να μπει στην μοναδα νεογνων. Τα χερια μου ηταν δεμενα και δεν μπορεσα να τον αγκαλιασω. Ακουμπησα μονο την μυτουλα μου στη δικη του μπας και προλαβει να παρει την μυρωδια της μαμας του. Μπηκα στην ανανηψη για ενα 24ωρο και μετα με μετεφεραν σε δωματιο. Ημουν χαλια γιατι ειχα κανει πυρετο και σηκωθηκα με τεραστιο κοπο να παω να τον δω. Οταν τον αντικρισα και καταλαβα ποσο αδυνατος ηταν σοκαριστηκα, εχασα την γη κατω απο τα ποδια μου και εκλαιγα συνεχεια γιατι ενιωθα οτι εγω εφταιγα που τα περναγε ολα αυτα το παιδι μου.

 

Ηταν πολυ αδυναμος αλλα παλευε και δεν χρειαστηκε διασωληνωση. Πηγαινα συνεχεια στο επισκεπτηριο και τον εβλεπα. Μετα απο τρεις ημερες γυρισα σπιτι χωρις το παιδι και πηγαινα και τον εβλεπα. Μερα με την ημερα δυναμωνε και καποια στιγμη αρχισα να τον ταιζω εγω. Την πρωτη φορα που τον αγγιξα και τον ταισα κοντευα να πεσω κατω απο το αγχος μου.Το προσωπικο ηταν αψογο και προσεχαν πολυ το παιδι και τις ευχαριστω πολυ γιαυτο. Μειναμε 16 ημερες μεσα στην μοναδα και ημασταν πολυ τυχεροι που το παιδι δεν ειχε αλλα προβληματα. Τον πηραμε σπιτι δυο κιλα και ηταν πανεμορφος αλλα ταπαιπωρημενος.

 

Τωρα ειναι 5μιση μηνων και ειναι σαν κανονικο παιδακι χωρις προωροτητα. Αντεξε πολλα το παιδι μου αλλα βγηκε ενα πολυ δυνατο παιδι και ευχαριστω τον Θεο γιαυτο.

 

Συγνωμη αν εγραψα πολλα αλλα το εκανα οσο πιο συνοπτικα γινονταν γιατι περασαμε παρα πολλα στην εγκυμοσυνη μου και δυσκολα. Σημασια εχει οτι και εγω και το παιδι μου ειμαστε καλα τωρα γιαυτο αποφασισα να τα γραψω τωρα.

 

κουκλα μου εισαι ΗΡΩΙΔΑ χαλαλι στο κουκλακι σου ομως ετσι?οταν τον εχεις αγκαλια ολα ξεχνιουνται

να ειστε ολοι γεματοι υγεια να το χαρειτε το μωρουλινη σας

[MarcoPolo]

Σε ευχαριστω πολυ Αngel256 δεν ειμαι ηρωιδα σιγουρα απλα μια γυναικα που κοντρα σε ολα ηθελα πολυ να αποκτησω ενα μωρο. Το πεισμα μου και το ονειρο μου με καθοδηγουσε και σιγουρα δικαιωνομαι καθημερινα οταν το αγορι μου με αγκαλιαζει και με σφιγγει με ολη την δυναμη του!!!!!!!! Το λατρεψα αυτο το παιδι πριν το αποκτησω και ο ιδιος με ανταμοιβει καθημερινα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Ευχομαι και σε εσενα καθε ευτυχια και υγεια στη ζωη σου και στους ανθρωπους που αγαπας!!!!!!!!

[meropi]

κοπελα να ζησετε και να ησαστε καλα.......ΜΠΡΑΒΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ

[MarcoPolo]

Ευχαριστω meropi να εισαι παντα καλα!!!!!!!! Το μπραβο αξιζει και στον υπεροχο συντροφο μου που με στηριξε απο την αρχη απιστευτα και στη μαμα μου που ηταν φυλακας αγγελος παντα διπλα μου να με προστατευει. Χωρις αυτους δεν θα τα ειχαμε καταφερει!!!!!!!!!

[Angel256]

Σε ευχαριστω πολυ Αngel256 δεν ειμαι ηρωιδα σιγουρα απλα μια γυναικα που κοντρα σε ολα ηθελα πολυ να αποκτησω ενα μωρο. Το πεισμα μου και το ονειρο μου με καθοδηγουσε και σιγουρα δικαιωνομαι καθημερινα οταν το αγορι μου με αγκαλιαζει και με σφιγγει με ολη την δυναμη του!!!!!!!! Το λατρεψα αυτο το παιδι πριν το αποκτησω και ο ιδιος με ανταμοιβει καθημερινα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Ευχομαι και σε εσενα καθε ευτυχια και υγεια στη ζωη σου και στους ανθρωπους που αγαπας!!!!!!!!

 

kouklos einai na ton xaireste ,to proto sou einai?

[MarcoPolo]

Ευχαριστω πολυ, το πρωτο και τελευταιο γιατι ειναι ακρως επικινδυνο να κυοφορησω ξανα. Και αυτο που εκανα ρισκαρα απιστευτα να παω στα θυμαρακια. Μακαρι να μπορουσα να κανω πολλα παιδια αλλα δεν γινεται. Δεν πειραζει ομως και ενα καλο ειναι, φαντασου οτι μεχρι λιγο καιρο ολοι οι γιατροι μου ελεγαν οτι δεν θα μπορεσω να κανω ουτε ενα. Μονο με παρενθετη μπορω να ξανααποκτησω παιδι αλλα ειναι εξαιρετικα δυσκολο να βρεις ατομο διαθεσιμο και εμπιστοσυνης.

[elen70]

Καλημέρα σε όλες, έχω και εγώ μια εμπειρία με προορώ αλλά μπορω να πω ότι ήμουν από τις τυχερές….. όταν ήμουν 34 εβδομάδων και 6ημερων ανήμερα τις αναλήψεως 1/6/06 το απόγευμα δεν αισθάνθηκα καλά μούδιασαν τα πόδια μου πηρά τον γιατρό έλα αμέσως στο Ιασώ μου λέει.. πάω και τελικά ξεκάνει η διαδικασία γεννά με φυσιολογικό τοκετό στην αρχή αλλά μετά λόγο πολύς πίεσης πήγα σε καισαρική… η μικρή γεννήθηκε 2610 αμέσως μου την βάλανε πάνω μου και σταμάτησε να κλαίει την έδειξαν και στον άντρα μου και μετά στην εντατική… το πρωί εγώ σηκώθηκα να πάω να την δω αν και δεν έκανε γιατί είχα ανέβει μόλις 3 ώρες στο δωμάτιο, πονούσα παρά πολύ, αλλά δεν κρατιόμουν… όταν μπήκα μέσα στην μονάδα.. είδα τόσα μα τόσο μωράκια μέσα στο γυάλινα κρεβατάκια τρυπημένα παντού και τόσα καλώδια τρελάθηκα και από συγχύσει πήγα να δω ένα άλλο μωρό πιστεύοντας ότι ήταν το δικό μου και τότε η νοσοκόμα μου λέει η μικρή είναι απλά για παρακολούθηση τίποτα άλλο.. την είχαν σε ένα κρεβατάκι απλό και τις μετάγανε μόνο την θερμοκρασία… και τις είχαν και ορό, τον όποιο το μεσημέρι τον είχαν βγάλει, με το που πήγα κοντά τις και την χάιδεψα….άνοιξε τα ματάκια τις και με κοίταζε συνεχεία….. ήταν ο έρωτας μου .. ο απόλυτος έρωτας….. το μεσημέρι την είδε και ο άντρας μου την βγάλαμε και Φώτο….μετά από 2μερες την βαλαν από την εντατική των 300ευρω και την πήγαν στην παρακολούθηση των 150ευρω… εκεί κόντεψα να τρελαθώ και να σκοτώσω την προϊσταμένη…. Πάω κάποια στιγμή να δω το μωρό (παρεμπίπτοντος εγώ ειμενα ολες τις μερες στο ιασω δεν ειχα το κουραγιο να φυγω και δεν ηθελα να ειμαι μακρια τις) και η προισταμενη μου λεει ότι δεν πινει τα 60γρ., ενώ όταν την ταιζα εγω η ο αντρας μου στις 2 επισκεψεις που μας οριζουν έτρωγε…καθαρά ψυχολογικό μπορώ να πω…. Τελικα καταλαβενουν πολλα και ας είναι τοσο μικρα… και ετσι η κυρια προισταμενη ας μην την αποκαλεσω διαφορετικα αποφασισε να τις βαλει ένα σωληνάκι από την μύτη για να πίνει το γάλα… δεν μπορούσα να το δεχτώ δεν την άφησα έγινε χαμός….. τα έβαλα με τον γυναικολόγο μου που δεν με κράτησε με κάποιο τρόπο ώστε να γεννήσω αργότερα τα έβαλα με όλους τελικά ο γιατρός μου .. λόγο διευθυντικής θέσης στο Ιασώ έβαλε τις φωνές αλλά άμα λέμε για φωνές μας άκουσαν όλοι στην προϊσταμένη και τις λέει πάλι τα ιδία ξεκινήσατε αφού βλέπετε ότι το μωρό θέλει να τρώω από την μανά του θα έρχεται κάθε 3 ώρες και θα το ταΐζει και έτσι και έγινε και η μικρή μου έπαιρνε βάρος και τελικά μετά από 9 μέρες φύγαμε…. Η χαρά μου απερίγραπτη .. είχα τον ερώτα τις ζωής μου αγκαλιά….. και αν θέλετε να ξέρετε κορίτσια για 3 μήνες ο έρωτας μου κοιμόταν μαζί μου στο διπλό κρεβάτι και ο άντρα μου στο παιδικό δωμάτιο ας είναι καλά ποτέ δεν είπε τίποτα… κατάλαβε την ανάγκη που είχα να το έχω συνεχεία αγκαλιά….

Τώρα είναι μια κορίτσαρο 3,5 χρονών ύψος 1.3 και βάρος 17,5 κιλά και για μένα το ποιο ωραίο κοριτσάκι στον πλανήτη….χαχαχαχα!!!

Να σκεφτείτε μετά από ένα χρόνο ακριβός γέννησα τον γιο μου με καισαρική και αυτόν και η πρώτη μου κουβέντα ήταν …θα τον έχω στο δωμάτιο…. Και η απάντηση είναι και βεβαία… γεννήθηκε την 38 εβδομάδα… και θυμάμαι περίμενα πως και πώς να πάει 9 το πρωί που φέρνουν τα μωρά στο δωμάτιο γιατί δεν μπορούσα να το πιστέψω…… αυτός ο τύπος είναι ο άντρας τις ζωής μου….. ο άντρα μου…..

Σας ζάλισα λιγάκι… σορρυ

[cruelty]

ειχα να μπω παρα πολυ καιρο και διαβασα τις υπολοιπες ιστοριες!!!Marcopolo σε νιωθω απολυτα και σε καταλαβαινω κι εγω πηγα κοντρα σε ολα 2 φορες,εφτασα πολυ κοντα κ εγω στο θανατο,κι εμενα η καρδια μου σταματησε και χειρουργηθηκα ομως ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ!!!!Τα ξεχασα ολα! Κι ας παιρνω τωρα τοσα φαρμακα αληθεια δε με νοιαζει.

 

Ευχομαι η υγειασου να ειναι καλυτερα τωρα και να μου φιλησεις τον μικρουλη!!!

 

Και σε ολες τις μαμαδες καλη δυναμη...

 

οσο για το Ιασω κι εμεις εκει ειμασταν δεν εχω παραπονο παντως κοριτσια το φροντισαν το μωρο μου...βεβαια μιας κοπελας που γνωριστηκαμε εκει κ ειμαστε φιλες πια το πηρε κι αυτη κοτλε απο το συγκαμα .το μονο κακο στο Ιασω ηταν πως ειχαμε θεμα που μπαιναν ασχετοι μεσα στο επισκεπτηριο ιδιαιτερα οταν ημασταν στην απλη...

 

Ηθελα να σας πω πως τα βαφτισα χτες...εβαλα τα κλαματα την ωρα ιδιαιτερα με το μωρο μου ρθε σαν ταινια τι περασαμε...ενω γενικως το χα ξεχασει κ ξεπερασει χτες δεν ξερω....ηταν ενα αγγελουδι δεν εβγαλε κιχ τωρα νιωθω πιο ασφαλης γιατι ειναι ευλογημενο...

 

κοιταχτε μας και πως μεγαλωσαμε.Ετσι ειναι τα βλεπουμε 1 1.2 κιλο εκει και γινονται ολοκληρα μπουλουκακια!!!!!

 

[2αγοράκια]

cruelty, εγινε ολοκληρο αντρακι!!Με συγκινησες μεσημεριατικα..Να τον χαιρεστε κ να τον δειτε οπως επιθυμειτε!!

Elen κ εσυ να τα χαιρεσαι!Εμενα η προισταμενη του μητερα σε ερωτηση μου ποτε θα τον παρω(εμενα δεν ειχε τιποτα-ικτερο 14) μου ειπε: μα καλα, πως κανετε ετσι??τι να τον παρετε αυριο, τι μεθαυριο..:twisted:

[MarcoPolo]

Cruelty να σου ζησουν τα παιδακια σου, κουκλι ο μικρουλης!!!!!!!!!!!!!!!!! Χαιρομαι πολυ που εισαι καλα και εχεις αφησει πισω ολα τα ασχημα. Χαλαλι οι κοποι σου και η αγωνια, τελικα αξιζε τον κοπο πραγματικα!!!!!!!!! Να σου ζησει ο νεοφωτιστος και να ειναι παντα γερος!!!!!!!!!!!!!!!! Ανυπομονω και εγω να βαφτησω το δικο μου μικρουλακι!!!!!!!!!!

[apricot]

συγχαρητηρια πολλα σε ολες τις μαμαδες για την δυναμη ψυχης που εδειξαν. και εγω ειχα μια εμπειρια προωρου τοκετου στην κορη μου που ευτυχως την περασαμε ευκολα.γεννηθηκε στην 35η εβδομαδα κυησης αφου εσπασαν τα νερα. η μικρη γεννηθηκε 3 κιλα και 50 εκατοστα και δεν χρειαστηκε νοσηλεια.υπερηχογραφικη κυηση φαινοταν απο την αρχη της εγκυμοσυνης παντα 10 μερες μεγαλυτερη επομενως φανταζομαι αυτος ειναι ο λογος που δεν χρειαστηκε θερμοκοιτιδα γιατι στην ουσια ηταν κοντα στην 37η εβδομαδα. ωστοσο θα θυμαμαι παντα το αγχος που διαπερασε το σωμα μου οταν μου ειπαν ¨γεννας¨. πως θα γεννουσα αφου το μωρο ηταν 35 εβδομαδων?και αν χρειαζοταν εντατικη σε εμας ηταν 150 χιλιομετρα μακρια. δοξα το θεο πηγαν ολα καλα και δεν χρειαστηκε τιποτα! μπραβο και κουραγιο σε ολες!

[cruelty]

Σας ευχαριστω ειμαι πολυ χαρουμενη γιατι ειναι καλα ο μικρουλης...εχω περασει πολλες αγωνιες ομως Δοξα το Θεο ολα καλα...για αυτο το βαφτισα και νωρις ενιωσα πολυ εντονα αυτη την αναγκη! Μαρκοπολο με το καλο κι εσεις να βαφτιστειτε θα δεις θα συγκινηθεις παρα πολυ!!!!Εσυ εισαι καλα στην υγεια σου? Εγω παιρνω πολλα φαρμακα γιατι μου εμεινε η πιεση,η καρδια μου χειροτερεψε και παιρνω θεραπεια και μου μεινε και ο διαβητης κ ενα αιματολογικο θεμα.Αλλα μια χαρα νιωθω αληθεια...!

[ΛΕΝΑΝΕΚ]

ειχα να μπω παρα πολυ καιρο και διαβασα τις υπολοιπες ιστοριες!!!Marcopolo σε νιωθω απολυτα και σε καταλαβαινω κι εγω πηγα κοντρα σε ολα 2 φορες,εφτασα πολυ κοντα κ εγω στο θανατο,κι εμενα η καρδια μου σταματησε και χειρουργηθηκα ομως ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ!!!!Τα ξεχασα ολα! Κι ας παιρνω τωρα τοσα φαρμακα αληθεια δε με νοιαζει.

 

Ευχομαι η υγειασου να ειναι καλυτερα τωρα και να μου φιλησεις τον μικρουλη!!!

 

Και σε ολες τις μαμαδες καλη δυναμη...

 

οσο για το Ιασω κι εμεις εκει ειμασταν δεν εχω παραπονο παντως κοριτσια το φροντισαν το μωρο μου...βεβαια μιας κοπελας που γνωριστηκαμε εκει κ ειμαστε φιλες πια το πηρε κι αυτη κοτλε απο το συγκαμα .το μονο κακο στο Ιασω ηταν πως ειχαμε θεμα που μπαιναν ασχετοι μεσα στο επισκεπτηριο ιδιαιτερα οταν ημασταν στην απλη...

 

Ηθελα να σας πω πως τα βαφτισα χτες...εβαλα τα κλαματα την ωρα ιδιαιτερα με το μωρο μου ρθε σαν ταινια τι περασαμε...ενω γενικως το χα ξεχασει κ ξεπερασει χτες δεν ξερω....ηταν ενα αγγελουδι δεν εβγαλε κιχ τωρα νιωθω πιο ασφαλης γιατι ειναι ευλογημενο...

 

κοιταχτε μας και πως μεγαλωσαμε.Ετσι ειναι τα βλεπουμε 1 1.2 κιλο εκει και γινονται ολοκληρα μπουλουκακια!!!!!

 

 

Να σου ζήσει ο νεοφώτιστος Χαρούλης!

Να σου ζήσουν και τα δύο σου παλικάρια ο Χάρης και ο Αντώνης!!!!!!

Να είστε πάντα καλά και να περνάτε υπέροχα!

Τώρα είμαι πραγματικά χαρούμενη που είδα νέα σας!

[Agkalia]

Γεννησα και τα 2 μωρα μου προωρα. Και τα 2 στην 36η εβδομαδα. Το 1ο, το κοριτσακι μου γεννηθηκε πριν 2 χρονια, 2030 κιλα λόγω ανεπαρκειας τραχηλου, εμεινα στο κρεβατι 4 μηνες καθώς, όπως είπε ο γιατρός μου, δεν προλάβαμε να κάνουμε περίδεση. Έμεινε στην ΜΕΝ 15 ημέρες και την πήρα 1800 στο σπιτι. Ο γιος μου γεννηθηκε πριν 50 ημερες, μολις μπηκα στην 36η εβδομαδα, παρολο που εκανα περιδεση τραχηλου, και εμεινα στο κρεβατι για 4 μηνες παλι... απο λαθος εκτιμηση βαρους κατα την μετρηση Doppler.. μου τον υπολογισαν 350 γρ. λιγοτερο με αποτελεσμα να νομιζει ο γιατρος μου οτι το μωρο κινδυνευε αφου βασει Doppler το μωρο φαινοταν να μην εχει παρει για 1 ολοκληρη εβδομαδα ουτε μισο γραμμαριο. Ετσι, μπηκα για καισαρικη εσπευσμενα, και κατα τη γεννα διαπιστωσαμε οτι το μωρο ηταν μια χαρα, ειχε παρει 350γρ. και μπορουσαμε ανετα να περιμενουμε αλλες 2 εβδομαδες ωστε να παρει το απαραιτητο βαρος και να αποφυγουμε αυτη τη φορα την θερμοκοιτιδα... τι να πω στον κυριο που μου εκανε την εξεταση μεσα σε 5 δευτερολεπτα.. ανευθυνοτητα στο επακρο.. τοση στεναχωρια κι αγωνια για το τιποτα, γιατι αυτος βιαστηκε να τελειωσει γρηγορα την εξεταση..

[meltemi 1961]

Gia sas apo tin germania. Eimai mia paidiatriki nosokoma kai doulevo se ena entatiko tmima me proora. Me endiaferei pos einai i katastasi stin ellada gia ta proorakia kai tous goneis tous. Tha ithela mia sunergasia germania kai ellada na mathei o enas apo ton allon. Stin germania yparxei mia poli steni sunergasia goneis kai nosokomes kai giatroi. Pos einai stin Ellada. Poios endiaferetai na mou apantisei. Evxaristo. Filika Xaike