Εγκλωβισμένη

[N.M]

Καλησπέρα σας.  Είμαι καινούργια στο φόρουμ . Διαβάζω κατά καιρούς διάφορες περιπτώσεις .Σήμερα θα ήθελα να μοιραστώ το πρόβλημα μου μαζι σας και να ακούσω κάποιες συμβουλές . Ειμαι 28 χρόνων και ειμαι μαμα ενός τετράχρονου πανεξυπνου και ομορφου αγοριού .είναι το λουλούδι της ζωής μου και ότι καλύτερο μου έδωσε ο Θεός μέχρι σήμερα . Τον μεγαλώνω μόνη από την αρχή αυτής της εμπειρίας . Ο μπαμπάς του δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ  ουσιαστικά ούτε και έδειξε ποτέ το παραμικρό συναίσθημα αγάπης για αυτό το μικρό πλασματάκι. Μας παράτησε όταν ο γιος μου ήταν ακόμα μέσα στην κοιλιά μου και εξαφανίστηκε . Ξέροντας την κατάστασή μου και κατανοώντας τη μελλοντική μου ζωή έσφιξα τα δόντια και γροθιές για να το φέρω στη ζωή και να το προσφέρω μία ζωή που Εγώ ποτέ δεν είχα . Δεν έχω γονείς από πολύ μικρή ηλικία και πάντα τα έβγαζα πέρα μόνη μου. Εδώ και τέσσερα χρόνια δεν έχω κανέναν άνθρωπο δίπλα μου να με στηρίζει σε αυτό το μεγάλο έργο  και τις περισσότερες φορές ανέχομαι πάρα πολλά για να έχει το παιδί μου ένα σταθερό σπίτι και να πιω το φαγητό και εμένα δίπλα του Και φυσικά εγώ εκείνον δίπλα μου κάθε βράδυ στο κρεβάτι μου όμως τα πράγματα Τον τελευταίο καιρό έχουν χειροτερέψει διαμένω σε ένα σπίτι με μία γυναίκα που μου κάνει το βίο αβίωτο επεμβαίνει διαρκώς στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού μου δεν μου επιτρέπει να νιώσω μητέρα του να χτίσω γερές βάσεις γύρω του και να τα μεγαλώσω σωστά μέσα στο σπίτι που διαμένω συνέχεια γίνονται φασαρίες μπροστά στα μάτια του παιδιού φασαρίες στις οποίες τις προκαλεί εκείνη αυτή η γυναίκα είναι η μητριά μου δεν μπορεί να κάνει δικά της παιδιά έχει ρίξει όλο το συναισθηματικό της φορτίο επάνω στο παιδί μου αυτή η γυναίκα όσο ήμουνα παιδί με βασάνιζε και με τους χειρότερους τρόπους όταν έγινα έφηβη κατάφερα και έφυγα Όταν όμως έμεινε έγκυος αναγκάστηκα να γυρίσω πάλι στο σπίτι της με την ελπίδα ότι όλα θα πάνε καλά όμως Τίποτα δεν πάει καλά τέσσερα χρόνια τώρα και έχω φτάσει σε ένα σημείο απελπισίας δεν έχω ούτε έναν άνθρωπο να με στηρίξει είμαι άνεργη και ψυχολογικά ράκος το παιδί μου δεν βιώνει καλές καταστάσεις Και αυτό φαίνεται πάνω του έχω πάρει την απόφαση για να μπορέσω να στηριχτώ στα πόδια μου και να φύγω από δω να το δώσω σε ένα Ίδρυμα με την προϋπόθεση ότι κάποια στιγμή θα τον πάρω πάλι πίσω σε ένα ζεστό σπίτι στο σπίτι μας Όταν η μαμά του θα έχει τη σταθερή της στη δουλειά λεφτά πάντα στην τσέπη της να του παίρνει ότι εκείνα λαχταράει και βλέπεις τα χέρια άλλων παιδιών Δεν ξέρω αν αυτή η απόφασή μου είναι σωστή να τον πάω σε ένα Ίδρυμα φοβάμαι ότι μπορεί να μην μου τον ξαναδώσουν πίσω παρακαλώ βοηθήστε με και συμβουλέψτε με είμαι τόσο απελπισμένη τσακισμένη ψυχολογικά και δεν ξέρω τι να κάνω μέσα μου νιώθω κάθε μέρα ότι πεθαίνω νιώθω πως πρέπει να πάρω το χρόνο μου και πως το παιδί μου πρέπει να είναι σε ένα ασφαλές μέρος μέχρι να καταφέρω να πάρω πίσω τον εαυτό μου.  είναι σωστό αυτό που πάω να κάνω και η αλήθεια είναι ότι δεν έχω άλλη επιλογή δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να μπορεί να με στηρίξει πρακτικά

[ΑΡΓΚ]

10 ώρες πρίν, N.M είπε:

Καλησπέρα σας.  Είμαι καινούργια στο φόρουμ . Διαβάζω κατά καιρούς διάφορες περιπτώσεις .Σήμερα θα ήθελα να μοιραστώ το πρόβλημα μου μαζι σας και να ακούσω κάποιες συμβουλές . Ειμαι 28 χρόνων και ειμαι μαμα ενός τετράχρονου πανεξυπνου και ομορφου αγοριού .είναι το λουλούδι της ζωής μου και ότι καλύτερο μου έδωσε ο Θεός μέχρι σήμερα . Τον μεγαλώνω μόνη από την αρχή αυτής της εμπειρίας . Ο μπαμπάς του δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ  ουσιαστικά ούτε και έδειξε ποτέ το παραμικρό συναίσθημα αγάπης για αυτό το μικρό πλασματάκι. Μας παράτησε όταν ο γιος μου ήταν ακόμα μέσα στην κοιλιά μου και εξαφανίστηκε . Ξέροντας την κατάστασή μου και κατανοώντας τη μελλοντική μου ζωή έσφιξα τα δόντια και γροθιές για να το φέρω στη ζωή και να το προσφέρω μία ζωή που Εγώ ποτέ δεν είχα . Δεν έχω γονείς από πολύ μικρή ηλικία και πάντα τα έβγαζα πέρα μόνη μου. Εδώ και τέσσερα χρόνια δεν έχω κανέναν άνθρωπο δίπλα μου να με στηρίζει σε αυτό το μεγάλο έργο  και τις περισσότερες φορές ανέχομαι πάρα πολλά για να έχει το παιδί μου ένα σταθερό σπίτι και να πιω το φαγητό και εμένα δίπλα του Και φυσικά εγώ εκείνον δίπλα μου κάθε βράδυ στο κρεβάτι μου όμως τα πράγματα Τον τελευταίο καιρό έχουν χειροτερέψει διαμένω σε ένα σπίτι με μία γυναίκα που μου κάνει το βίο αβίωτο επεμβαίνει διαρκώς στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού μου δεν μου επιτρέπει να νιώσω μητέρα του να χτίσω γερές βάσεις γύρω του και να τα μεγαλώσω σωστά μέσα στο σπίτι που διαμένω συνέχεια γίνονται φασαρίες μπροστά στα μάτια του παιδιού φασαρίες στις οποίες τις προκαλεί εκείνη αυτή η γυναίκα είναι η μητριά μου δεν μπορεί να κάνει δικά της παιδιά έχει ρίξει όλο το συναισθηματικό της φορτίο επάνω στο παιδί μου αυτή η γυναίκα όσο ήμουνα παιδί με βασάνιζε και με τους χειρότερους τρόπους όταν έγινα έφηβη κατάφερα και έφυγα Όταν όμως έμεινε έγκυος αναγκάστηκα να γυρίσω πάλι στο σπίτι της με την ελπίδα ότι όλα θα πάνε καλά όμως Τίποτα δεν πάει καλά τέσσερα χρόνια τώρα και έχω φτάσει σε ένα σημείο απελπισίας δεν έχω ούτε έναν άνθρωπο να με στηρίξει είμαι άνεργη και ψυχολογικά ράκος το παιδί μου δεν βιώνει καλές καταστάσεις Και αυτό φαίνεται πάνω του έχω πάρει την απόφαση για να μπορέσω να στηριχτώ στα πόδια μου και να φύγω από δω να το δώσω σε ένα Ίδρυμα με την προϋπόθεση ότι κάποια στιγμή θα τον πάρω πάλι πίσω σε ένα ζεστό σπίτι στο σπίτι μας Όταν η μαμά του θα έχει τη σταθερή της στη δουλειά λεφτά πάντα στην τσέπη της να του παίρνει ότι εκείνα λαχταράει και βλέπεις τα χέρια άλλων παιδιών Δεν ξέρω αν αυτή η απόφασή μου είναι σωστή να τον πάω σε ένα Ίδρυμα φοβάμαι ότι μπορεί να μην μου τον ξαναδώσουν πίσω παρακαλώ βοηθήστε με και συμβουλέψτε με είμαι τόσο απελπισμένη τσακισμένη ψυχολογικά και δεν ξέρω τι να κάνω μέσα μου νιώθω κάθε μέρα ότι πεθαίνω νιώθω πως πρέπει να πάρω το χρόνο μου και πως το παιδί μου πρέπει να είναι σε ένα ασφαλές μέρος μέχρι να καταφέρω να πάρω πίσω τον εαυτό μου.  είναι σωστό αυτό που πάω να κάνω και η αλήθεια είναι ότι δεν έχω άλλη επιλογή δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να μπορεί να με στηρίξει πρακτικά

 

Τι δουλειές έχεις κάνει στο παρελθόν; Τι δουλειά σκέφτεσαι να κάνεις, που δεν μπορείς με το παιδί; Έχεις πάει στα δικαστήρια να ζητήσεις διατροφή για το παιδί από τον πατέρα; Έχεις κάνει αιτήσεις για επιδόματα από την πρόνοια ή όποια άλλη βοήθεια δικαιούσαι; Έχεις απευθυνθεί στην εκκλησίας της περιοχής σου, στο δήμο και σε κοινωφελείς οργανώσεις για τη στήριξη μονογονεϊκών οικογενειών;

 

[vanessaki4]

Κορίτσι μου καταρχήν μπράβο σου που πήρες την απόφαση να φέρεις στον κόσμο το μωράκι σου ακόμη και μόνη σου και όσα έχεις θυσιάσει για το παιδί σου.

Από κει και πέρα εγώ θα σου πω τι θα έκανα στην θέση σου(έξω από το χορό βέβαια..ίσως τα βλέπω αλλιώς)

Δεν θα έδινα το παιδί μου σε κανένα ίδρυμα.Αναφερεις ότι θελεις να το πάρεις πίσω όταν θα είσαι ανεξάρτητη οικονομικά ώστε να του παρέχεις ότι χρειάζεται.Πρωτον,δεν ξέρεις αν θα το πάρεις πίσω.Δευτερον,στο παιδί σου τι θα πεις;Πήγαινε για λίγο καιρό εκεί και η μαμά θα γυρίσει να σε πάρει;Κι αν δεν γυρίσεις γιατί δεν σου το δίνουν;Κι αν το μωρό υποφέρει;(που θα υποφέρει φυσικά) Τρίτον,πιο σημαντικό είναι για το κάθε παιδί να έχει την μαμά του παρά υλικά αγαθά. Τέταρτον,ας υποθέσουμε ότι το δίνεις και όταν ορθοποδήσεις το παίρνεις πίσω.Πως ξέρεις ότι δεν θα το έχει τραυματίσει ψυχολογικα η "εγκατάλειψη" από την μαμά του και να του καταστρέψει την παιδική του ηλικία και ακόμα ακόμα να του σημαδέψει όλη του τη ζωή.

Δεν έχω να σου δώσω κάποια χειροπιαστή λύση αλλά αυτό δεν είναι λύση.

Έχεις απευθυνθεί καθόλου σε συλλόγους για μονογονεϊκές οικογένειες;; Γνωρίζω ότι υπάρχουν και στηρίζουν έμπρακτα τέτοιες περιπτώσεις.

Αναφορικά με τη μητριά σου,την έχεις αντέξει τόσα χρόνια,νομίζω ότι μπορείς να την αντέξεις λίγο ακόμα μέχρι να καταφέρεις να σταθείς στα πόδια σου.Αξιζει τη θυσία γιατί είναι για το παιδάκι σου και εσύ που το ζεις το ξέρεις πολύ καλύτερα από μένα.

Κάποια φίλη που να μπορεί να κρατήσει το παιδάκι σου κάποιες ώρες ώστε να μπορείς να δουλέψεις;Αίτηση για δημοτικό παιδικό σταθμό δεν έκανες;Φαντάζομαι ότι γίνεσαι δέκτη για πλάκα με την κατάσταση σου.

Σκέψου λύσεις από αλλού,ακόμα και μια άλλη μητέρα με παιδάκι αν μπορεί να κρατάει και το δικό σου,κάποια γνωστή,κάποια φίλη,κάποια μακρινή συγγενή.Εξαντλησε τα πάντα ως πιθανότητες και μην σκέφτεσαι να δώσεις το μωράκι σου Δεν θα το αντέξεις και ακόμα κι αν ξανά ενωθείτε κάποια στιγμή,τίποτα δεν θα είναι ίδιο.Θα το κουβαλάτε και οι δύο σε όλη σας τη ζωη και πόσο μάλλον το παιδί που έχει μια ολόκληρη ζωή μπροστά του και αυτή η κίνηση σου μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο στο μέλλον του ψυχολογικά.

Δεν σε κρίνω,δεν σε κατακρίνω,στο είπα ήδη ότι εγώ είμαι στην απ' έξω αλλά αυτή είναι η γνώμη μου.Ευχομαι να βρεθεί άμεσα λύση και να είναι η καλύτερη και για τους δυο σας.

[ΑΡΓΚ]

'Εχεις σκεφτεί να αφήσεις το παιδί στη μητριά σου ή με την οικογένεια του πατέρα; Ακόμη και αν ο πατέρας είναι ο πιο ανίκανος άνθρωπος στον κόσμο, δε σημαίνει ότι το ίδιο νιώθουν και οι γονείς του για το εγγόνι τους.

Αν πράγματι δεν υπάρχει κανείς, αν για δικούς σου λόγους δε θέλεις να αναζητήσεις βοήθεια από την πλευρά του πατέρα και δε θες βοήθεια οικονομική από οποιονδήποτε φορέα, νομίζω θα έπρεπε να σκεφτείς την υιοθεσία και όχι το παιδί να μπαινοβγαίνει σε ιδρύματα και αναδοχές. Είναι σε μία οριακή ηλικία, σε λίγο δε θα γίνεται καν.

[ΑΡΓΚ]

'Εχεις σκεφτεί να αφήσεις το παιδί στη μητριά σου ή με την οικογένεια του πατέρα; Ακόμη και αν ο πατέρας είναι ο πιο ανίκανος άνθρωπος στον κόσμο, δε σημαίνει ότι το ίδιο νιώθουν και οι γονείς του για το εγγόνι τους.

Έχεις διεκδικήσει τα επιδόματα που δικαιούσαι, και δεν είναι καθόλου λίγα; https://koinwnikesparoxes.wixsite.com/koinwnikesparoxes/monogoneikh

Επίσης έχεις δει αυτές τις οργανώσεις; 

https://www.kesoiaa.gr/το-κε-σ-ο-σημερα/  

https://www.kivotostoukosmou.org/el/

http://mkoapostoli.com/η-δράση-μας/προγράμματα/

https://www.agalia.org.gr/τι-κάνουμε

Αν πράγματι δεν υπάρχει κανείς, αν για δικούς σου λόγους δε θέλεις να αναζητήσεις βοήθεια από την πλευρά του πατέρα και δε θες βοήθεια οικονομική από οποιονδήποτε φορέα, νομίζω θα έπρεπε να σκεφτείς την υιοθεσία και όχι το παιδί να μπαινοβγαίνει σε ιδρύματα και αναδοχές. Είναι σε μία οριακή ηλικία, σε λίγο δε θα γίνεται καν.

[Owl_1]

Ειναι από τις στιγμές που νιώθεις το στομάχι σου κομπο όσο διαβάζεις!! Κοπέλα μου όχι μην δώσεις το παιδί σου σε κάποιο ίδρυμα συμφωνώ με τους λόγους που λέει η Βανέσα, ψάξε όσο μπορείς σε οοολους τους οργανισμούς που υπάρχουν που μπορούν να σε βοηθήσουν, μέχρι και δουλειά μπορούν να σου βρουν!!  Δεν έχεις μάθει να τα παρατάς μην το κάνεις τώρα!! Τώρα είναι που θα σφίξεις τα δόντια και θα τα καταφέρεις μαζί με το παιδάκι σου ενωμένοι και δεμένοι!!!! Τώρα όντως είναι σε μια ηλικία που θα ξεκινήσει να πηγαίνει σχολείο ωστε να έχεις πιο ελεύθερο χρόνο για να βρεις μια δουλίτσα!! Αλλά κάνε πρώτα το βήμα να επικοινωνήσεις με ολους τους οργανισμους!

[irin]

Αποτι καταλαβαινω δεν εχει θεμα μονο που να το αφησει για να δουλεψει αλλα και θεμα διαμονης. Πραγματικα πολυ δυσκολη κατασταση... η αγαπη σου για το παιδακι σου θα φερει τις λυσεις που χρειαζεσαι... στο ευχομαι πραγματικα!

[Lenia16]

Απευθυνσου στο σύλλογο Αγκαλιά, ξέρω ότι προσφέρουν πολλή βοήθεια σε μονογονεϊκές οικογένειες. Μην αφήσεις το παιδί σου, τα παιδιά προτιμούν τη μαμά τους από χίλια αγαθά. Σου εύχομαι ειλικρινά ο,τι καλύτερο και αν μπορούμε να σε βοηθήσουμε με κάποιο τρόπο ευχαρίστως. Ρούχα, παιχνίδια για το παιδί.

[marakiz]

Θα συμφωνήσω με Λένια, επικοινώνησε με το σύλλογο Αγκαλιά, χτες κιόλας.

[kotsifikos]

Μην αφήσεις το παιδί σου σε κανέναν ίδρυμα, πάρε ένα τηλέφωνο στον σύλλογο αγκαλιά όπως λέει και η Λένα, και ξεκίνα να ψάχνεις για δουλειά. Χρειάζεσαι λύσεις που θα σε βοηθήσουν πραγματικά, νομίζω πως με το να αφήσεις το παιδί σου σε ίδρυμα θα του δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα .

 

[annoulen]

Από προσωπική εμπειρία μιλώντας, στα Ιδρύματα (εφ΄ όσον πρόκειται για σοβαρό Ίδρυμα, αναγνωρισμένο από το Κράτος κλπ) όταν ζητήσεις πίσω το παιδί στο δίνουν. Ενώ στην υιοθεσία δεν θα στο δώσουν. Αυτό όσον αφορά το κριτήριο "αν θα πάρω πάλι το παιδί μου ή όχι". 

Εάν πάντως ήμουν στη θέση σου, θα ζητούσα κ εγώ βοήθεια από το Αγκαλιά και θα έψαχνα για δουλειά. Το παιδί λογικά είναι σε ηλικία προνηπίου, οπότε υπάρχει δυνατότητα φύλαξης μέχρι αργά το μεσημέρι (ή όχι ? διορθώστε με, τα δημόσια νήπια και προνήπια έχουν ολοήμερο, έτσι ?)

Επίσης νομίζω ότι σε κάποια ιδρύματα υπάρχει δυνατότητα στήριξης μονογονεϊκών οικογενειών με παροχή τροφής και ρουχισμού, χωρίς απαραίτητα να κοιμάται το παιδί εκεί. Δες αυτό : 

ΠΡΟΤΥΠΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΗΠΙΟΤΡΟΦΕΙΟ

Φιλαρέτου & Κρέμου 128, 176 75, Καλλιθέα, Aθήνα

Τηλ: 210 9521728 - 210 9560735, Fax: 210 9521735

E-mail: [email protected]

 

Πάρε και στο Ίδρυμα Χατζηκώνστα,  το οποίο στηρίζει μεγαλύτερα παιδάκια (από 6 ετών),  αλλά μπορεί να σου δώσουν κάποια πληροφορία : 

IΔΡΥΜΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ & ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑ – ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ ΝΕΩΝ Ν.Π.Ι.Δ.

Λεωφ. Κηφισίας 374 – 152 33 – Χαλάνδρι

Τηλ.: 210.6810.687 – 210.6810.524 – 210.6827.973 – 210.6816.343

Fax: 210.6827.596

email: [email protected]