με πιάνει τρόμος όταν πάει να φάει κάτι στερεό

[ΑΡΓΚ]

Και πάλι ευχαριστώ όλες σας.

Κατ αρχήν να διευκρινίσω ότι το παιδί δεν έχει πρόβλημα στην ομιλία που λέει η ΑγγεΚ , το μόνο θέμα μας είναι το θέμα του φαγητού.

Από τον τρόπο που πνίγεται , θεωρώ ότι απλά δεν ξέρει ότι το στερεό φαγητό μπορεί να το καταπιεί και όταν φτάσει στο πίσω μέρος της γλώσσας ή κοντά στον οισοφάγο πιθανόν κάνει κίνηση πνιγμονής για να το βγάλει επειδή ως τώρα το μόνο που τρώει είναι αλεσμένη. Πιθανόν και να μην υπάρχει πραγματικός κίνδυνος γιατί τα κομμάτια που έχουνε μπει στο στόμα της ίσως μπορούν να περάσουν από τον οισοφάγο, αλλά εκείνη δεν το ξέρει. Οπότε κάνει τη κίνηση πνιγμονης και ζορίζεται (κι εγώ μαζί) είτε μέχρι να βγει το κομμάτι είτε μέχρι να φύγει από εκεί που είναι.

Τα δόντια της τα χρησιμοποιεί όταν κόβει κομμάτια μπανάνα ή καμιά φρυγανιά αλλά τα κομματάκια που κόβει συνήθως τα βγάζει, εκτός αν είναι μικρό το κομμάτι και προλάβει να το παπαριάσει με το σάλιο της.

Τη μέθοδο blw την έμαθα πολύ πρόσφατα και μάλλον θα έπρεπε να την εφαρμόσω εξ αρχής γιατί τώρα θεωρώ πως είναι λίγο αργά.

Πάντως μιας και το αναφέρετε πολλές, δεν θα συνδυάσω ξανά αλεσμένη με στερεή τροφή. Θα προσπαθήσω να της δίνω σε ξεχωριστές φάσεις της ημέρας σκέτη στερεή να τη δοκιμάζει μόνη της μέχρι να συνηθίσει.

Όσον αφορά το άγχος για να τη βάλω να προχωρήσει στο επόμενο στάδιο, είναι και ο ΠΟΥ που το αναφέρει αλλά είναι και η ίδια η φύση ρε παιδιά. Καταλαβάινω ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό αλλά όταν το παιδί έχει ήδη δόντια αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πάει σιγά σιγά στο επόμενο επίπεδο να μάθει να μασάει. Και αν δεν της δείξω εγώ πως, μόνη της αποκλείεται να το μάθει.

Και πάλι ευχαριστώ

 

Το μάσημα και η κατάποση δεν διδάσκεται, δεν είναι θέμα εκμάθησης και δεν έχει σχέση με τα δόντια. Κάποια στιγμή τα μωρά μαθαίνουν να μασάνε και χωρίς κανένα δόντι, βάζουν πράγματα στο στόμα και τα τρώνε. Εχω την αίσθηση, επειδή αναφέρεις ξανα και ξανα το αν χωράει κάτι από τον οισοφάφο, που ειλικρινα δε βγάζει νόημα, εκτός αν της δίνεις π.χ. ολόκληρα μεγάλα κεράσια, ότι της προκαλείς πανικό. Δηλαδή πάει να φάει και τρομοκρατείται από την αντίδρασή σου.

Αν και αυτή η μέθοδος απευθύνεται συνήθως σαν άσκηση σε μικρότερα μωρά, θα σου έλεγα να της δώσεις κάτι σαν μικρά μακαρονάκια βρασμένα, ή δημητριακά τύπου cheerios. Ενα ένα, σε ένα πιατάκι, και την ενθαρρύνεις να τα φάει. Αν πνιγεί όντως, πας στο γιατρό και αρχίζεις να το ψάχνεις. Πάντως θα σου έλεγα να αφήσεις κάποιον άλλο σε αυτή τη φάση να παίξει αυτό το παιχνίδι μαζί της. Το μπαμπά, τη γιαγια, κάποια φίλη ισως, ώστε αν εσύ προκαλείς την αντίδραση λόγω άγχους, να βγει αυτό το πρόβλημα από τη μέση.

[Dragonfly]

Το μάσημα και η κατάποση δεν διδάσκεται, δεν είναι θέμα εκμάθησης και δεν έχει σχέση με τα δόντια. Κάποια στιγμή τα μωρά μαθαίνουν να μασάνε και χωρίς κανένα δόντι, βάζουν πράγματα στο στόμα και τα τρώνε. .

 

Έτσι είναι. Μην νιώθεις την ανάγκη να τη μάθεις να μασάει... Να της δίνεις ευκαιρίες να μασήσει, χωρίς πίεση, χωρίς κίνδυνο και χωρίς να δείχνεις τον τρόμο και την αγωνία που νιώθεις.