Οικογενειακό πρόβλημα - Και ο Θεός μαζί μας...

[angela]

Μαριλένα μου, δεν ξέρω... Το είδα πιο συναισθηματικά γιατί είναι μεγάλο κρίμα να μην μιλιέσαι με τους γονείς σου.. Είναι όπως και να το κάνεις βαρύ..

Απλά ο πατέρας σου μου φάνηκε πικραμένος. Και ξαναλέω, εκείνος νομίζει ότι έχει προσφέρει -με τη δική του λογική βέβαια-.

Τώρα που διαβάζω και λίγο για το παρελθόν.. δεν ξέρω, τι να πω...

Εσύ ξέρεις καλύτερα από όλους. Είσαι όμως συναισθηματικά φορτισμένη τώρα. Ψάξε στο παρελθόν και στην καρδιά σου. Τους αξίζει λες μια δεύτερη ευκαιρία?...

Α, και συμφωνώ με τη zana για το γράμμα.

 

Μαριλένα μου και εγώ τα ίδια σου απάντησα και έτσι το βλέπω και εγώ δεν είχα πάντα τις καλύτερες σχέσεις με τους γονείς μου όμως τώρα που πέθανε ο πατέρας μου μου λείπει, τα άσχημα με τον καιρό τα ξεχνάς και στεναχωριέμαι που δεν πρόλαβα να του πώ... τελικά πόσο τον αγαπώ και τον συγχωρώ για όσα μου είχε κάνει και πει!!!στο κάτω κάτω ήταν ο πατέρας μου δεν μπορεί θα με αγαπούσε !!!

[Jean]

angela μου, αλλο να μην εχεις πολυ καλες σχεσεις με τους γονεις σου κι αλλο να σε εκμεταλλευονται. Τα παιδια, οσο κι αν μεγαλωσουν, εχουν παντα την αναγκη να τα αγαπουν οι γονεις τους, να τα επιβραβεύουν, να τα αποδεχονται... Ξερεις ποσοι γονεις εκμεταλλεύονται αυτην την καθ' όλα ανθρωπινη αναγκη των παιδιων τους;

 

Δεν ειναι τυχαίο οτι πολλοι γονεις λενε στα παιδια τους: "Οταν πεθανω, θα με θυμασαι και θα κλαις..." εξοργιστική ατακα, εκβιαστική αλλα δυστυχως πιανει σε πολλα παιδια. Δεν ξερω για το δικό σου πατερα αλλα με ολα αυτα που μας εξεθεσε η Μαριλένα πιστευεις οτι του αξιζει δευτερη ευκαιρια; Θεωρω οτι εισαι πολύ εξυπνη γυναικα (απ' οσο σε γνωρισα μεσα απ' το φορουμ) Απαντησε μου ειλικρινα: νομιζεις οτι του αξιζει;

[Jean]

Ο πατερας μου σταθηκε κοντα μας οικονομικα, μας σπουδασε και μας εδωσε καποια λεφτα στο καθε παιδι οταν παντρευτηκαμε. ΣΔεν εχω παραπονο γι' αυτο.

Οταν ηταν 45 ετων επαθε εμφραγμα. εγω ημουν τοτε 13 ετων. Σας πληροφορω οτι το εκμεταλλευτηκε στο επακρο κι αυτος και η μητερα μου!! "Μην κανετε αυτο, ο μπαμπας ειναι αρρωστος", "Θες να παθω κι αλλο εμφραγμα; Τι θα τρωτε, ποιος θα σας κοιταξει;" "Γιατι πρεπει να πας σε αλλη χωρα να ζησεις; Αυτο ηταν, μου εδωσες τη χαριστική βολη" Οταν ξαναεπαθε εμφραγμα στα 54: "Με ολα αυτα που κανετε, ηταν ζητημα χρονου, απο τυχη γλιτωσα"

Τωρα, στα 30 πλεον τα σκεφτομαι και εξοργιζομαι και με τους δυο. εμφραγμα επαθε γιατι ετρωγε, επινε και καπνιζε του σκασμου. εμεις ημασταν παντα υποδειγμα σαν παιδια: αριστοι μαθητες, σπουδασαμε στο πανεπιστημιο, παντρευτηκαμε καλους ανθρωπους και σε ολα ειμαστε παντα διπλα τους. Τι του καναμε κι αρρωστησε φηλαδη;Ισως του φανηκε καλη ευκαιρια το "εμφραγμα" για να μας ελεγχει μ' αυτο. Δεν σκεφτηκε ομως τι σημαινει για ενα παιδι να του ριχνεις ευθυνες για την αρρωστια σου. την τελευταια φορα που εγινε κατι (αυτος εφταιγε), μου λεει: Αυτο ηταν, θα πεθανω και λειπει κι η μανα σου!! Του απαντησα: Πεθανε εσυ και θα της το πω εγω!

Μπορει να φαινονται λιγο κωμικα ολα αυτα αλλα δεν ειναι καθολου. Ωρες ωρες τα σκεφτομαι και θυμωνω πολύ μαζι του!

[angela]

Πιστεύω ότι σε όλους αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία με την προυπόθεση να έχουν μετανοιώσει και να προσπαθήσουν πραγματικά να αλλάξουν την συμπεριφορά τους! Πες με ρομαντική, πες με αφελής, αλλά δυστυχώς πάντα δίνω δευτερη ευκαιρία σε όλους εκείνοι δεν μου δίνουν!

[Jean]

χαχα!! Αngela!! η απαντηση σου απλα επιβεβαιωσε αυτα που λεω...Αλλωστε νομιζω οτι αν του δωσει κι αλλη ευκαιρια δεν θα ειναι η δευτερη αλλα μαλλον η χιλιοστη...

[ΡΟΥΛΑ]

( Φωκιων )

Marilena μου.... Δειξε ψυχραιμια... κρυα καρδια και σκεψου την οικογενοια σου και τον αντρα σου.... ο οποιος παρεπιπτοντος πρεπει να εχει πολυυυυυυυυυυ ανθεκτικο στομαχι.....

να απαντησεις στο γραμμα..... τα γραπτά μενουν..... για παντα... και για σεν ααλλα και για τα παιδιασου οταν αναρωτηθουν που ειναι ο παππους τους....

 

Ξερω ειναι δυσκολο σκληρό, το κερατο μου ειναι πατερας σου ΑΛΛΑ

εχεις πλέον δικη σου οικογενεια να προστατεψεις με ή χωρίς εισαγωγικα...

εχεις δικα σου παιδια.... και απο την στιγμη που ο πατερας σου εδω και καιρο δε σε θεωρει παιδι του..... εσυ γιατι να τον θεωρεις πατερα......

γιατην μανα σου δεν καταλαβα τις σχεσεις σας οποτε δε λεω τιποτα....

παρε μια βαθεια ανανοη και γραψε.......... οπου θες...

σκεψου τον αντρα σου, που αν ειμουν στη θεση του θα ειχα χτυπησει τιλτ......

δεν θα αντεξει την ψυχολογικη κυριως πιεση επ' απειρον....

 

Οι γονεις μας σε εμενα και τη Ρουλα προσφεραν και προσφερουν πραγματικα ΟΤΙ μπορουν και... οτι δεν μπορουν.... ειτε οικονομικα ειτε με οποιοδηποτε αλλο τροπο... μπορει να πεφτει λιγο γκρινια και λιγο νουθεσια και λιγο κλαψα, αλλα πραγματικά στα "δυσκολα" ειναι εκει.....

 

και εσυ ομως πρεπει να μεινεις κοντα στα παιδια σου και στον συντροφο σου....

 

με εχει πιασει τωρα πολυλογια... καταλαβες ομως

 

Ευχες για καλα ξεμπερδεματα...

[Marilena]

Αποφάσισα τελικά ότι θα απαντήσω με ένα γράμμα...

Θα συμφωνήσω με τον φίλο Φωκίωνα ότι τα γραπτά μένουν και κάποτε θα χρειαστεί να έχω αποδείξεις και για τα παιδιά μου (η Αγγελιάννα ήδη τον αναζητάει) αλλά και για τα αδέλφια μου... Για τους παραέξω δεν με νοιάζει... αλλά ποτέ δεν ξέρεις... Κι άλλωστε όλοι συμφωνείτε στο να νιώσω καλά εγώ, οπότε έτσι νιώθω ότι έχω ξεκαθαρίσει τη θέση μου...

 

Αυτό που με έχει χαλάσει πιο πολύ είναι ότι έχουν επηρεάσει αρνητικά και τα αδέλφια μου, όπως φαίνεται γιατί κι εκείνα δεν ερχονται, δεν μου μιλάνε κλπ. Αυτό με χαλάει πιο πολύ...

 

Εντάξει είναι γονείς μου... πονάω πολύ για την κατάληξη που φαίνεται ότι θα έχει η ιστορία, όμως από την άλλη νιώθω ότι ήμουν ο κουμπαράς που άδειασε και τον σπάμε... τον πετάμε... έτσι νιώθω...

 

Λοιπόν δεν είναι δυνατόν να βάλω εδω μέσα το γράμμα που απαντάω... όμως θα σας μεταφέρω και πάλι κάποιες ατάκες :

 

«Και επειδή αυτό που κάνεις λέγεται ψυχολογικός εκβιασμός, δηλαδή αυτό που λές ότι «Από εμένα όμως που με διώχνεις από το σπίτι σας μην περιμένεις να σε ξαναενοχλήσω», στο είπα και πιο πρίν, εφόσον το βλέπεις έτσι δεν έχω πρόβλημα... Εφόσον ΕΓΩ ΣΕ ΔΙΩΧΝΩ ενώ εσύ είσαι εντάξει, τότε ναι φταίω... Γιατί εδώ και ένα χρόνο δεν πλήρωσες ποτέ τις υποχρεώσεις σου ? Γιατί αθετήσατε τις υποχρεώσεις σας και τις συμφωνίες μας χωρίς να νιαστείτε για τίποτα ? Ε τότε ναι, και πάλι ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ !!!

 

Για την φράση σου «Σου προσφέραμε ότι μπορούσαμε» φαντάζομαι εννοείς ότι με μεγαλώσατε ? Γιατί μου προσφέρατε τα πάντα σαν γονείς μέχρι κάποια ηλικία... και ευχαριστώ για αυτό αλλά δεν μου κάνατε χάρη... Παιδί σας ήμουνα και το είχατε επιλέξει (φαντάζομαι) να με έχετε... Αυτό όμως δεν λέει τίποτα... Επειδή δηλαδή είστε οι γονείς μου, επειδή με μεγαλώσατε, όπως ωφείλατε άλλωστε, αυτό τι σημαίνει, ότι τώρα είναι υποχρέωσή μου και κυρίως του Γιάννη να ζείσετε εις βάρος μας ? Την χαριστική βολή μου την δώσατε εσείς εδώ και 48 ημέρες...

 

Γιατί να μην είσαστε περήφανοι για εμένα ? Είμαι μιά χαρά παιδί, έκανα την οικογένειά μου όμορφα και ωραία, έκανα όλα τα παραπάνω για εσάς... ούτε κανά πρεζόνι έγινα, ούτε καμια αλήττισα... Σαφώς και πρέπει να είστε περήφανοι !

 

Την απότομη αλλαγή που την είδες ? Ρε γαμώτο δεν καταλαβαίνω... Έχετε καταλάβει πόσο άσχημα έχετε φερθεί ή μήπως όχι ? Πάτε να βγείτε και τα θύματα τώρα ? Έχετε καταλάβει ότι φερθήκατε άσχημα στο θέμα των χρημάτων (των λογαριασμων) ? Ότι στα καλά καθούμενα και χωρίς καν να συννενοηθούμε μας παρατήσατε στα κρύα του λουτρού με δύο παιδιά της αγκαλιάς ακόμα και αποφασίσατε ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ να πάει η μαμά να δουλέψει ? Έχετε καταλάβει ότι είμασταν έτοιμοι να τα καταπιούμε και αυτά και το χοντρίνατε πολύ όταν ξαφνικά ΜΑΣ ΓΡΑΨΑΤΕ και τις πρώτες δύσκολες μέρες μετά τη γέννα μου, αντί να μας σταθείτε, ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΤΕ ? Τα έχετε καταλάβει αυτά ? Και να σου πώ το πιό αστείο ? Τα εγγόνια σας έτσι τα αγαπάτε ? Σε ποιόν να το πείς ότι μένουν από πάνω σας τα εγγόνια σας και δεν έρχεστε να τα δείτε ? Άλλοι παππούδες και γιαγιάδες ταξιδεύουν χιλιόμετρα για να τα δούν !!! Και άλλο ένα αστείο πράγμα ? Γεννήθηκε το παιδί (ο μπέμπης) και δεν του φέρατε ένα δωράκι, έτσι για το καλό... Ένα φανελάκι... Εκεί σας λείψανε τα 2 – 3 ευρώ ?

 

Έπρεπε βέβαια από την αρχή της ιστορίας να το είχα πάρει χαμπάρι, γιατί που ακούστηκε να ζητάνε ανταλάγματα οι γιαγιάδες και οι παππούδες για να κρατήσουν το εγγονάκι τους ? Αλλά είπαμε να αλληλοστηριχτούμε... Μόνο που το σκεφτήκαμε οι μισοι...»

 

Θα ήθελα όμως εδώ να ρωτήσω κάποια πράγματα την Μαρία (Στυλιανάκη) και την Κατερίνα (Κωνσταντινου).

- Τι να κάνω με την Αγγελιάννα ?

- Σε ποια ηλικία να της πώ την αλήθεια ?

- Τώρα είναι 3 ετών, δεν θα καταλάβει, τι να της πώ για την ώρα ?

[Αικατερίνη]

Marilena, το πρωταρχικό είναι να μην επηρεαστεί και να μην αλλάξει η καθημερινότητα των παιδιών. Όσο γίνεται απέφυγε να σε βλέπουν να κλαίς ή να είσαι θυμωμένη και, οπωσδήποτε, μην κατηγορήσεις τους παππούδες στα παιδιά. Αν όμως τύχει να σε δουν να κλαίς μην κρύψεις ότι είσαι στεναχωρημένη, απλά μην είσαι συνέχεια με βουρκωμένα μάτια.

Η Αγγελιάννα είναι ακόμη μικρή και δε θα καταλάβει. Γι αυτήν είναι ο παππούς και η γιαγιά της και τους αγαπά. Αν είχαν στενή σχέση θα της λείπουν και θα σε ρωτάει που είναι. Αυτό ίσως να είναι δύσκολο και για σένα, να βλέπεις το ενδιαφέρον της μικρής για τους παππούδες της, ενώ ξέρεις πόσο άδικα σας φέρθηκαν. Είναι όμως σημαντικό να μην τους κατηγορήσεις και να μην μιλήσεις άσχημα γι αυτούς. Μπορείς να της πεις ότι βρήκαν κάποιο μεγαλύτερο σπίτι ή πιο κοντά στις δουλειές τους και πηγαν εκεί. Μεγαλώνοντας και αν δεις ότι εξακολουθεί να ρωτάει μπορείς να της αναφέρεις κάποια πράγματα, αφού παει όμως στο Δημοτικό.

Η περίοδος που περνάτε είναι σίγουρα δύσκολη και φέρνει αναστάτωση σε όλους, κατ' επέκταση αυτό περνάει και στα παιδιά. Η μικρή μπορεί να είναι πιο ευερέθιστη, ανήσυχη, κινητική ή ακόμη κι επιθετική. Μπορεί ακόμη να είναι πιο αφηρημένη από πριν. Μη σε ανησυχήσουν αυτά, είναι αναμενόμενα, ακόμη κι αν δεν ξέρει ακριβώς, νιώθει το δύσκολο κλίμα στην οικογένεια κι επηρεάζεται. Άφηνέ την να εκτονώνεται με κινητικές δραστηριότητες και βοήθησέ την να εκφράζεται μέσα από το παιχνίδι και τη ζωγραφική.

Καλή δύναμη.

[Marilena]

Άρα Κατερίνα μου στην αρχή λες να τους δικαιολογήσουμε... Οκ, εγω δεν θελω να δημιουργησω προβλημα στο παιδι και θα αιτιολογησω την μετακομιση με άλλα πραγματα. Άν όμως δεν ερχονται να την βλεπουν και αν δεν ερθουν στα γενεθλια της την ερχομενη εβδομαδα, τι θα της πω ? Θα βρισκω παντα δικαιολογιες ?

Την αλήθεια θέλω να την μάθει κάποια στιγμή... Πότε θεωρείς ότι θα είναι καλή ηλικία ? Θα πρέπει να μεγαλώσει πολυ ?

Γενικά με αγχώνει πολύ μιας και όπως έχω ξαναπεί δεν έχουν άλλον παππού... και απο ότι βλεπω ο μπεμπης δεν θα γνωρισει καν παππου...

[ευδοκία]

αυτό που με ΕΞΟΡΓΙΖΕΙ είναι όταν οι γονείς (ή και πεθερικά) δημιουργούν καταστάσεις και δεν αφήνουν στους γονείς να χαρούν με τη χαρά του ερχομού του μωρού τους!!! οι γονείς δεν πρόκειται να είναι ποτέ ευχαριστημένοι μαζί μας...ακόμα και τις πιο καλές σχέσεις να έχουμε,σε κάποια πράγματα δεν θα συμφωνούμε.είμαι υπέρ της άποψης ότι οι μεγάλοι έκαναν τη ζωή τους,μεγάλωσαν τα παιδιά τους και δεν έχουν δικαίωμα να "εμποδίζουν" και σε μας να κάνουμε το καλύτερο για τα δικά μας παιδιά.ο Θεός μας εμπιστεύτηκε αυτά τα πλασματάκια να τα μεγαλώσουμε και θα το κάνουμε με τη βοήθειά Του!!!!!!!

μαριλένα κουράγιο και προσπαθησε να προστατέψεις την οικογένειά σου!

[Αικατερίνη]

Marilena μου, σίγουρα, θέλεις τα παιδιά να ξέρουν για τους παππούδες τους, όμως είναι ακόμη νωρίς, και γιατί εσύ είσαι αναστατωμένη και γιατί είναι μικρά. Δε λέω να τους δικαιολογείτε για πάντα, απλά νομίζω ότι δεν οφελεί κανέναν να μπούν τα παιδιά, και μιλάμε για την Αγγελιάννα κυρίως, μέσα στην σύγκρουση και να αρχίσει να ακούει κατηγορίες από τη μια προς την άλλη πλευρά. Το πιθανότερο είναι πως δεν θα καταλάβει, δε θα μπορέσει να δώσει δίκαιο σε κάποιον. Περισσότερο θα φορτιστεί και θα στεναχωρηθεί, ακούγοντάς σε να μιλάς με αρνητισμό για τους παππούδες της, κυρίως τώρα που είσαι ακόμη πικραμένη και πληγωμένη. Καλύτερα ξέσπασε σε κάποια φίλη σου και μίλησε για την αδικία που νιώθεις, θα ανταποκριθεί καλύτερα.

 

Τα πάρτυ και οι οικογενειακές γιορτές θα είναι δύσκολες στιγμές. Τις περνούσατε μαζί? Ας ελπίσουμε ότι κι εκείνοι θα σκεφτούν με βάση το όφελος των παιδιών και θα έρθουν ή τουλάχιστον θα στείλουν κάτι. Μπορείς να τους πεις, σε κάποιον από τους δύο, να έρθουν για το παιδί? ή να στείλουν ένα δώρο? Αν δεν έρθουν προσπαθείστε να περάσει πολύ όμορφα και να ξεχαστεί. Αν πάντως έρθουν κι άλλες γιορτές και εξακολουθούν να μην έρχονται ένω τα παιδιά τους ζητάνε, μπορείς να πεις ότι για κάποιο λόγο έχετε μαλώσει εσείς με τους γονείς σας και γι αυτό δεν έρχονται. Όμως διαβεβαιώστε τα ότι δεν είναι θυμωμένοι μαζί τους, δεν φταίνε αυτά σε κάτι και αυτό δεν πρόκειται να συμβεί με εσάς και τα παιδιά σας (επειδή μπορεί να φοβηθούν ότι όπως μαλώσατε εσείς με τους γονείς σας και εκείνοι έφυγαν, μπορεί να μαλώσουν μια μέρα και αυτά με τους γονείς του και εκείνοι να φύγουν). Αυτά όμως μόνο αν τα παιδιά τους ζητάνε, διαφορετικά καλύτερα να μην λέτε τίποτα.

 

Ήταν δεμένοι με τα παιδιά? Εσύ μεγάλωσες με γιαγιά και είχες καλές αναμνήσεις, ίσως γιαυτό να είσαι και πιο ευαίσθητη με το θέμα. Όμως αν τα παιδιά δεν έχουν πολλές αναμνήσεις από τους παππούδες τους, τα πράγματα δε θα είναι και τόσο δύσκολα.

 

Αργότερα, γύρω στα 6, και αν ακόμη η Αγγελιάννα σε ρωτάει για τους παππούδες της, μπορείς να κάνεις πιο "ειλικρινείς" συζητήσεις μαζί της, όμως και πάλι θα έλεγα να αποφύγεις να τους κατηγορήσεις ή να της ζητήσεις να πάρει κάποιου το μέρος. Είναι πολύ δύσκολο και πολύ βαρύ για ένα παιδί. Το παιδί θα νιώθει την απουσία τους και θα βλέπει την καθημερινή προσπάθεια που κάνεις μόνη σου να είναι ευτυχισμένη εκείνη κι ο αδελφός της. Κάποια στιγμή θα το κατανοήσει και θα το εκτιμήσει.

[takoula]

Marilena

Δεν ξέρουμε τελικά ποιά θα είναι η κατάληξη της όλης ιστορίας(μπορεί οι δικοί σου να καταλάβουν το λάθος τους και οι σχέσεις σας να αποκατασταθούν) πάντως αν συνεχιστεί έτσι όπψς είναι σήμερα η κατάσταση,εγώ δεν νομίζω ότι θα ήθελα οι γονείς μου να έχουν πολλέες σχέσεις με το παιδί μου. Από τη στιγμή που μίλησαν με αυτόν τον τρόπο ΄σ'εσένα,πιστεύεις πως θα μιλήσουν καλύτερα στο παιδί σου.

Εγώ δεν θα διακινδύνευα να πληγώσουν την ψυχούλα του παιδιού μου.

Βέβαια ποτέ δεν θα έλεγα άσχημη κουβέντα για τους παπούδες στο παιδί μου γιατί τότε θα πλήγωνα εγώ την ψυχή του....

΄Δεν σου λέω να κάνεις ότι κι εγώ ,απλά σκέψου το κι αυτό

[Marilena]

Κατερίνα, σε καμμία περίπτωση δεν θέλω να μιλήσω στην Αγγελιάννα για να της πώ αυτά τα πράγματα... Όπως και ΠΟΤΕ δεν πρόκειται να κατηγορήσω στο παιδί ΚΑΝΕΝΑΝ τους. Απλά ρωτάω τι είναι το σωστό να της λέω...

Καταρχάς τους ζητάει κάθε μέρα, καταρχάς γιατί πρίν ζουσαμε μαζί και κατά δεύτερον ξέρει ότι μένουν από κάτω... Μερικές φορές μάλιστα μου ζητάει να βγούμε έξω να τους φωνάξουμε... Κατα καιρούς της έχω πέι διάφορα... Ότι ο παππούς είναι κρυωμένος και δεν έρχεται για να μην μας κολλήσει, ότι η αδελφή μου έχει πολυ διάβασμα για το σχολείο, ότι ο αδελφός μου έχει πάει για δουλειά, ότι η γιαγιά έχει να πλλύνει τα πιάτα και ότι δικαιολογία μπορείτε να φανταστείτε...

Και η ερώτηση είναι, είναι σωστά όλα αυτά ? Μήπως καταλαβαίνει ότι της λέω ψέμματα ή μήπως μεγαλώνωντας με κατηγορήσει ότι την κορόιδευα ?

 

Ακόμα και ΟΤΑΝ θα της μιλήσω θα είμαι πολύ προσεχτική... Δεν θα αρχίσω να κατηγορώ κλπ, θα προσέξω πολύ πως θα το θέσω το ζήτημα...

 

Τώρα γενικά μέχρι σήμερα περνάγαμε μαζί τα πάντα, γιορτές, γενέθλια, Πάσχα, Χριστούγεννα, Άγιο βασίλη (όπως το λέει η Αγγελιάννα)... Ξέρει καλά... Τους περιμένει... Κάθε μέρα τους περιμένει... πόσο μάλλον στα γενέθλιά της !!!

 

Σε ρωτάω τι να της πώ επειδή ο μπαμπάς μου ανέφερε ήδη να τον ξεχάσουμε στα γενέθλια κλπ.

 

Τακουλα : Επειδή οι άνθρωποι αυτοί είναι επικίνδυνοι σε θέμα συμπεριφοράς, ότι και να γίνει μεταξύ μας, εγώ θα τους πώ να βλέπουν τα παιδιά, άν θέλουν αλλά εννοείται παρουσία μου ! Όταν τα παιδιά μεγαλώσουν, ούτε και σε εκείνα θα πώ να μην τους βλέπουν !!! Απλά πάντα θα ΠΡΟΣΕΧΩ τι μπορεί να τους πόύνε !!!

[takoula]

Μαριλένα τα παιδιά σου είναι τα μοναδικά εγγόνια που έχουν οι γονείς σου??

[Marilena]

Ναι !!!!!!!!!!!!!!!!!

[Αικατερίνη]

Για αρχή θα έλεγα να αποφύγεις να πεις τι συμβαίνει.

Αν πάντως έρθουν κι άλλες γιορτές και εξακολουθούν να μην έρχονται ένω τα παιδιά τους ζητάνε, μπορείς να πεις ότι για κάποιο λόγο έχετε μαλώσει εσείς με τους γονείς σας και γι αυτό δεν έρχονται. Όμως διαβεβαιώστε τα ότι δεν είναι θυμωμένοι μαζί τους, δεν φταίνε αυτά σε κάτι και αυτό δεν πρόκειται να συμβεί με εσάς και τα παιδιά σας (επειδή μπορεί να φοβηθούν ότι όπως μαλώσατε εσείς με τους γονείς σας και εκείνοι έφυγαν, μπορεί να μαλώσουν μια μέρα και αυτά με τους γονείς του και εκείνοι να φύγουν). Αυτά όμως μόνο αν τα παιδιά τους ζητάνε, διαφορετικά καλύτερα να μην λέτε τίποτα.

Περίμενε όμως, να δεις πως θα διαμορφωθούν τα πράγματα και αργότερα που θα έχουν καταλαγιάσει και τα δικά σου συναισθήματα και ανάλογα με τις ανάγκες των παιδιών αποφασίζεις τι ακριβώς θα τους πεις.

[balabol]

Να ρωτήσω κάτι?

Δεν υπάρχει περίπτωση βρε παιδί μου να συνεχίσουν να μένουν εκεί και να σας πληρώνουν νοίκι (με συμβόλαιο) και τους λογαριασμούς τους?

Αν δεν τους πληρώνουνε π.χ. η ΔΕΗ γιατί δεν τους κόβει το ρεύμα? 'Η μήπως είναι στο δικό σας όνομα?

Να πάνε στις υπηρεσίες με το συμβόλαιο και να τα αλλάξουνε τα ονόματα, αλλιώς άστο να λήξει και όταν θα τους κόψει η ΔΕΗ το ρεύμα θα αναγακστούν κάτι να κάνουν.

Στο κάτω κάτω όπου και να πάνε ένα νοίκι θα το δώσουνε.

[angiefil]

ΤΙ ΝΑ ΠΩ,ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ.ΚΙ ΕΙΣΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΛΕΧΩΝΑ ΑΚΟΜΑ!!!ΟΤΙ ΕΧΩ ΣΟΚΑΡΙΣΤΕΙ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΟΤΙ ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΑΥΤΑ,ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ,ΕΠΙΣΗΣ.

ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ.Η ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ Η ΣΩΜΑΤΙΚΗ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΨΥΧΙΚΗ,ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ ΤΗ ΣΩΜΑΤΙΚΗ,ΕΙΝΑΙ Ο,ΤΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ.

ΜΑΚΑΡΙ,ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΦΥΓΕΙ,ΓΙΑ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΤΕ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ,ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΚΑΤΑΚΑΡΔΑ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΠΠΟΥΔΩΝ,ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΖΗΣΕΙ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ.

ΕΥΧΟΜΑΙ,Ο,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ!!!

[Marilena]

Λοιπον......... έριξα το γράμμα στους γονείς μου.........

Βρήκα πάντως και κάτι ωραία αποφθέγματα και τους έβαλα :

 

«Λόγοι για τους οποίους οι γονείς καταστρέφουν τα παιδιά τους

Όταν κάνουν διακρίσεις ανάμεσα στα παιδιά τους.

Όταν καταπιέζουν τα παιδιά τους να πετύχουν πράγματα πέρα από τις ικανότητές τους.

Όταν δεν τα ανταμείβουν ή δεν τα ενθαρρύνουν.

Όταν παραμελούν τις ανάγκες των παιδιών τους, είτε για πνευματικές ανάγκες πρόκειται είτε για κοινωνικές είτε για διανοητικές είτε για φυσικές.

Όταν ταλαιπωρούν τα παιδιά τους.

Όταν τα πληγώνουν με σκληρά λόγια.

Όταν τα τιμωρούν σκληρά και η τιμωρία είναι δυσανάλογα αυστηρή για το σφάλμα τους.»

«Συμβουλές των παιδιών προς τους γονείς!

Μη μεταβάλλετε γνώμη ως προς το τι μας θέλετε να κάνουμε.

Να κρατείτε τις υποσχέσεις σας. Αν μας υποσχεθείτε κάτι να το κάνετε.

Να μη μας συγκρίνετε με άλλα παιδιά. Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό.

Ποτέ να μην μας διορθώνετε μπροστά στους άλλους. Να μας διορθώνετε αλλά μόνο όταν είμαστε μόνοι.

Να μην μας φωνάζετε. Να μας μιλάτε με ηρεμία.

Να μη λέτε ψέματα μπροστά μας. Να μη μας ζητάτε ποτέ να σας κρύβουμε την υποκρισία σας.

Όταν κάνουμε κάτι το κακό να μην επιμένετε να σας πούμε γιατί το κάνουμε. Καμιά φορά κάνουμε πράγματα που δεν ξέρουμε γιατί τα κάνουμε.

Όταν και σεις κάνετε λάθη να το ομολογείτε χωρίς πάντοτε να δικαιολογείτε τους εαυτούς σας. Έτσι θα μάθετε και μας να ομολογούμε τα λάθη μας και να μη τα κρύβουμε ή τα δικαιολογούμε.

Να μας φέρνεστε ευγενικά. Επειδή είμαστε παιδιά σας δεν θα πει ότι πρέπει να λείπει η ευγένεια στην συμπεριφορά ανάμεσά μας.»

 

«Αγαπάμε αληθινά μόνο όταν αγαπάμε χωρίς λόγο.»

«Εάν θέλετε αληθινές σχέσεις αγάπης πρέπει να ξεχάσετε την πολιτική πιέσεων. Μην προσπαθείτε να κυριαρχήσετε πάνω στον άλλο και μην αφήσετε τον άλλο να κυριαρχήσει πάνω σας.»

«Από παράξενο (δύσκολο) γονέα βγαίνει καλό παιδί και από καλό γονέα παράξενο παιδί.»

«Είναι γνώρισμα κακών γονέων τα παιδιά τους να ντρέπονται για αυτούς . Δηλαδή τα παιδιά να προσβάλλονται από την συμπεριφορά των γονέων.»

 

«Μην αφήνουμε τρίτους να αποφασίζουν για εμάς ή την οικογένειά μας . Να είμαστε οι ίδιοι κωπηλάτες και καπετάνιοι ταυτόχρονα . Να αναλαμβάνουμε εξ΄ολοκλήρου την ευθύνη της διακυβέρνησής μας με τις επιπτώσεις των επιλογών μας , χωρίς να μετανιώνουμε . Διότι είναι καλύτερη μια λάθος απόφαση παρά η αβουλία που γεννά ανασφάλεια και σύγχυση στους γύρω μας.»

[Μαρια Στυλιανακη]

Μαριλένα μην λές ψέμματα στην Αγγελιάνα.

είναι αρκετά μεγάλη για να της πείς κάτι πολύ απλό.

την επόμενη φορά που θα ρωτήσει,

μπορείς να της πείς

"κάποιες φορές οι άνθρωποι μαλώνουν και θυμώνουν πολύ μεταξύ τους.

όπως και εσύ μαλώνεις με κάποια παιδιά.

μπορεί να χρειαστεί λίγος καιρός μέχρι να μην είμαστε πια θυμωμένοι μεταξύ μας.

αλλά να ξέρεις ότι δεν έχουν θυμώσει μαζί σου, η γιαγιά και ο παππούς.

έχουν θυμώσει μαζί μου, αλλά και εγώ έχω θυμώσει μαζί τους!

ίσως πρέπει να περάσει λίγος καιρός, για να ξεθυμώσουμε. "

την ρωτάς

"δεν σου αρέσει που δεν τους βλέπεις ε ?"

απαντάει "ναι"

λες "και μένα δεν μου αρέσει που είμαστε μαλωμένοι... "

(αγκαλιά μεγάλη)

 

είναι μια ευκαιρία να συζητήσεις μαζί της τι μπορεί να κάνει όταν κάποιο παιδί την θυμώνει ή κάνει κάτι που δεν της αρέσει.

για το θυμό, για τη συγχώρεση.

"αν μαλώσεις με ένα παιδάκι επειδή κάτι σε στεναχώρησε, τοτε μπορεί και εσύ να μη θέλεις να παίξεις μαζί του για λίγο καιρό. μια μέρα όμως μπορεί να θέλεις πάλι να παίξεις πάλι μαζί του και να μην είσαι πια θυμωμένη. τότε θα το έχεις συγχωρήσει.

δεν είναι πάντα εύκολο να συγχωρήσουμε κάποιον - μπορεί να πρέπει να σκεφτούμε πρώτα αν το θέλουμε.

μιας και μπορεί αυτό να έκανε κατι που μας στεναχώρησε πάρα πολύ.

(αγκαλιά)

Πάντως δεν είναι ωραίο να είμαστε συνέχεια θυμωμένοι, και εσύ θα νιώθεις άσχημα αν είσαι συνέχεια θυμωμένη. για αυτό είναι καλό να προσπαθούμε να μιλήσουμε και να εξηγήσουμε τι δεν μας άρεσε,

για να μην ξαναγίνει!

μπορεί βέβαια να ξαναγίνει... αλλά θα έχουμε μάθει τι μπορούμε να κάνουμε. "

 

οτιδήποτε άλλο να πείς, θα ενοχοποιήσει τον εαυτό της.

όταν ακούει διάφορες δικαιολογίες, ξέρει ότι κάτι θα συμβαίνει γιατι αλλιώς θα ερχόταν ο παππούς - γιαγιά (θα τους έβλεπε).

 

αυτά που σου γράφω είναι και θέμα φιλοσοφίας για το τι μιλάς και τι λες στα παιδιά σε ποιά ηλικία.

 

απο αυτό που κατάλαβα εγώ, απο το πολύ ωραίο βιβλίο Τα ψέμματα των παιδιών, αλλά και απο τις συναντήσεις με ψυχολόγο στον παιδικό όλα αυτά τα χρόνια, είναι ότι όταν υπάρχουν μεγάλες καταστάσεις στο σπίτι οι οποίες συζητιούνται απο τους γονείς (ακόμα και όταν δεν είναι παρών τα παιδιά ή στα κρυφά) και τους επηρεάζουν,

τα παιδιά πρέπει με κάποιο ειλικρινή τρόπο να ενημερώνονται για αυτές,

αλλιώς τους δημιουργούνται άγχη και φόβοι οι οποίοι δεν γίνονται ορατοί άμεσα,

και ίσως βγούν σε διαφορετικού τύπου συμπτώματα.

το σίγουρο είναι ότι όταν τα παιδιά έχουν νοημοσύνη και βλέπουν ότι κάτι δεν είναι όπως συνηθως και ρωτούν, ήδη αισθάνονται κάποιο άγχος ή αγωνία, το οποίο με δικαιολογίες που δεν είναι αληθινές, απλώς παρατείνεται.

δεν χρειάζεται πολλά πολλά. αλλά χρειάζεται κάτι που να είναι κοντά στην αλήθεια και να μπορούν να το καταλάβουν κάπως.

[Αικατερίνη]

Σίγουρα τα παιδιά διαισθάνονται και αντιλαμβάνονται όταν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο σπίτι. Αυτό συμβαίνει για κάθε είδους δυσκολία, είτε έχει ειπωθεί με λόγια στο παιδί είτε όχι. Και ασφαλώς είναι καλύτερο οι γονείς να τους λένε κάποια πράγματα, απλά, που να μπορούν να τα καταλάβουν, για να μη βάζουν τα παιδιά με το μυαλό τους τα χειρότερα.

 

Γνώμη μου είναι, όμως, όσο η κατάσταση είναι ακόμη σε κρίση και εξελίσσεται, να απεύγουν οι γονείς να μιλήσουν ακόμη στα παιδιά. Κυρίως, επειδή και οι ίδιοι δεν μπορούν ακόμη να διαχειριστουν τα δικά τους συναισθήματα.

 

Marilena, από όσα γράφεις παραπάνω, συμπεραίνω ότι τα πράγματα είναι ακόμη οξυμένα, η ίδια είσαι πληγωμένη και υπάρχει κίνδυνος να κατηγορήσεις ή να νιώσει το παιδί ότι πρέπει να πάρει το μέρος κάποιας πλευράς για να σε παρηγορήσει. Γιαυτό προτείνω να μην κάνεις σπασμωδικές κινήσεις και να περιμένεις ίσως λίγες μέρες, για να δεις την εξέλιξη των πραγμάτων και παράλληλα και των δικών σου συναισθημάτων. Αν φυσικά,νιώθεις ότι μορείς να συζητήσεις με την Αγγελιάννα και να μιλήσεις μαζί της (ο τρόπος που προτείνει η Μαρία είναι πολύ καλός, απλά χρειάζεται ηρεμία) ασφαλώς και να το κάνεις!

 

Απλά, είναι καλό να θυμάσαι ότι στόχος μιας τέτοιας κουβεντούλας, είναι είναι όχι η δική σου αποφόρτιση, αλλά η πληροφόρηση του παιδιού, ο καθησυχασμός του και η αφορή για "διδασκαλία" αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων.

[Marilena]

Μαρία κι εγώ δεν θέλω να της λέω ψέμματα και γι΄αυτό ρωτάω συνέχεια τί να κάνω με το παιδί ?

Όμως στην φάση που περνάμε γενικά η Αγγελιάννα δεν κάθεται εύκολα να μιλήσουμε και επειδή ακριβώς είναι πολύ λεπτό το ζήτημα, δεν μπορώ να της το πώ κι εκείνη να ακούσει τα μισά ή ότι θέλει...

Αυτό είναι που φοβάμαι...

 

Παρεπιπτόντως, να σας ρωτήσω κάτι κορίτσια ?

Σκεφτόμαστε πολύ σοβαρά να πάει η Αγγελιάννα Παιδικό Σταθμό από τον Ιανουάριο ή κάπου εκεί. Σε συνδυασμό με το θέμα αυτό, αλλά και με το θέμα του μπέμπη θεωρείτε ότι θα είναι καλό για την ίδια ή θα πρέπει να περιμένουμε κι άλλο ?

 

Κατερίνα ναι μεν το θέμα είναι τυπικά σε εξέλιξη, όμως για εμένα αυτοί οι άνθρωποι έχουν σχεδόν "φύγει από τη ζωή". Θα είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει πλέον κάτι... Σχεδόν αποκλείεται !

 

Αυτό λέω να κάνω κι εγώ... Κάνουμε τεράστιες προσπάθεις με τον Γιάννη να ηρεμήσουμε κι εμείς και να βοηθήσουμε το παιδί... (Άσχετο αλλά παραγγείλαμε και κάποια σχετικά βιβλία, π.χ. Πειθαρχεία χωρίς φωνές και ξύλο και κάτι άλλα σχετικά). Ήδη πάμε καλύτερα (εκτός από κάποιες στιγμές απελπισίας που πιστεύω τις περνάμε όλοι)... Οπότε θα περιμένω να ηρεμήσουμε όλοι λίγο ακόμα...

 

Αυτό που θα ήθελα και από τις δυό σας είναι τι προτείνετε να της πώ αν το ερχόμενο Σάββατο δεν έρθουν τελικά στα γενέθλιά της (αν ώς τότε δεν μπορέσω να της μιλήσω γενικά).

Ευχαριστώ πολύ για την βοήθειά σας !!!

Είναι πολύτιμη...

[Μαρια Στυλιανακη]

ναι, πολύ σωστά αυτά που λές Αικατερίνη. σίγουρα, είναι κάτι που πρέπει να είναι αισθάνεται ικανός ο γονέας να κάνει - να βάλει κάπως στην άκρη αυτά που αισθάνεται, και να τα εξηγήσει έτσι απλά - και όντως όταν είναι κάποιος φορτισμένος αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο.

και ένα άλλο θέμα:

Έχω δεί πόσο η συζήτηση με τα παιδιά μπορεί να σε κάνει να τα δείς πολύ απλά τα πράγματα, όσο απλά τους τα λές.

καμιά φορά βοηθάει δηλαδή και ανάποδα φυσικά και μόνο όταν είσαι σε κατάσταση να συγκρατήσεις κάπως τα συναισθήματά σου.

 

ο απλός τρόπος με τον οποίο βλέπουν τα παιδιά μια κατάσταση, μπορεί να βοηθήσει και τους ενήλικες καμιά φορά."απο μικρό και απο τρελλό.... "

και το ωραίο είναι ότι όταν τους μιλάς ανοιχτά και απλά, τότε μιλούν και αυτά. ποιός ξέρει μπορεί σε μια τέτοια συζήτηση να πεί "ναι και εγώ είχα θυμώσει μια φορά με την τον τάδε!" αν ρωτήσεις. και να μιλήσετε για το τι έκανε εκείνη.

 

πάντα σε στιγμή που νιώθεις ότι μπορείς.

[Marilena]

Μαρία, δες αυτό :

Αυτό που θα ήθελα και από τις δυό σας είναι τι προτείνετε να της πώ αν το ερχόμενο Σάββατο δεν έρθουν τελικά στα γενέθλιά της (αν ώς τότε δεν μπορέσω να της μιλήσω γενικά).

[Αικατερίνη]

Γνώμη μου είναι, αν νομίζεις ότι το παιδί θα στεναχωρηθεί πολύ, να μιλήσεις με τους δικούς σου και να τους ζητήσεις να σκεφτούν προς όφελος του παιδιού και να έρθουν στο πάρτυ για χάρη του. Με το να μην έρχονται ή να κρατούν μούτρα δεν τιμωρούν κανέναν άλλο παρά μόνο την ίδια την Αγγελιάννα, που θα στεναχωρηθεί. Αυτό θα πρέπει να το καταλάβουν.

 

Φυσικά, αν νομίζεις ότι αν έρθουν μπορεί τα πράγματα να ξεφύγουν και να ξεσπάσει καυγάς, ή να υπάρχει τεταμένη ατμόσαιρα που θα χαλάσει τη διακέδαση του παιδιού, τότε καλύτερα να το αποφύγεις. Αν όμως, μπορείτε να συνυπάρξετε έστω τυπικά και να χαρείτε όλοι μαζί το μεγάλωμα του παιδιού, να είναι ο καθένας εκεί μόνο για το παιδί και για κανέναν άλλο λόγο, τότε αξίζει να το κάνετε. Για να πειστεί και η ίδια ότι δεν έχει να κάνει με όλη αυτή την ιστορία. Γιατί τελικά, τις αρνητικές συνέπειες, άμεσα, τυχαίνει να τις υφίσταται αυτή πρώτη, με το να έχει απώλειες από το πάρτυ της, οπότε είναι λογικό να σκεφτεί ότι φταίει εκείνη για κάτι.

 

Αν, για οποιοδήποτε από τους παραπάνω λόγους, τελικά δεν έρθουν, φαντάζομαι ότι θα το ξέρεις από νωρίτερα και θα μπορέσεις να την προετοιμάσεις. Μπορείς να της πεις ότι είχατε μια διαφωνία και, επειδή δε θέλετε να χαλάσετε την ωραία γιορτή, οι παππούδες θα έρθουν κάποια άλλη στιγμή να της ευχηθούν. Δείξτε της ότι κι εσείς στεναχωριέστε και ότι θα θέλατε να είναι αλλιώς τα πράγματα, αλλά κάποιες φορές δεν έρχονται όλα όπως τα θέλουμε. Εκείνη τη μέρα προσπαθείστε να την κάνετε να ξεχαστεί και να περάσει πολύ όμορφα, κι αν κάποια στιγμή νοσταλγήσει τους παππούδες της πείτε κι εσείς πως νιώθετε για την απουσία τους.

 

Νομίζω ότι αν μιλήσεις μαζί τους και τελικά είσαι σίγουρη ότι δε θα έρθουν, καλό θα ήταν να την προετοιμάσετε, εφόσον ήδη τους ζητάει. Είναι καλύτερα να ξέρει τι να περιμένει και να έχει χρόνο να το δεχθεί, παρά να αγωνιά μέχρι τελευταία στιγμή και να απογοητευτεί μετά, την ώρα των γενεθλίων της. Προσπάθησε όμως να μην νιώσει για τίποτα υπεύθυνη.

 

Και γενικά, αν νομίζεις ότι οι παππούδες της είναι σημαντικοί για εκείνη και έχουν να της προσφέρουν, ζήτησέ τους να είναι εντάξει απέναντι στα εγγόνια τους και να τα προστατέψουν κι εκείνοι από αυτή την αναστάτωση.