Οικογενειακό πρόβλημα - Και ο Θεός μαζί μας...

[Marilena]

Αυτό το πόστ θα το γράψω γιατί πρέπει να βγάλω από μέσα μου αυτά που νιώθω... Ίσως να είναι κουραστικά ή ίσως να μην αφορούν και κανέναν... Νιώθω όμως την ανάγκη να τα γράψω και ίσως να «ακούσω» και κάποιες γνώμες...

 

Το πρόβλημά μας ξεκινάει πρίν από περίπου 3 χρόνια... Ακριβώς 3 μήνες αφού είχα γεννήσει την κορούλα μου ο άντρας μου αρρώστησε και μπήκε στο νοσοκομειο... Τότε αναγκάστηκα να πάω την μπέμπα στη μαμά μου να μου την κρατήσει γιατί ήθελα να είμαι συνέχεια στο πλευρό του. Με είχαν φοβήσει και λίγο οι γιατροι... Καταλαβαίνετε...

 

Αφού πέρασε αυτή η περιπέτεια και Δόξα το Θεό πήγαν όλα καλά, έπρεπε να γυρίσω στην δουλειά αλλά και να μετακομίσουμε μακρυά από το καυσαέριο (σύμφωνα με τους γιατρούς). Μέναμε στο κέντρο της Αθήνας, ενώ οι γονείς μου στην Αρτέμιδα Αττικής. Για να μην τα πολυλογώ για τους δύο παραπάνω λόγους και μια και οι γονείς μου είχαν οικονομικό πρόβλημα για να «βολευτούμε» όλοι βρήκαμε μια λύση που θα ήταν βέβαια προσωρινή, μέχρι να βρούμε κάτι καλύτερο και μόνιμο. Νοικιάσαμε ένα μεγάλο σπίτι για να μείνουμε όλοι μαζί για έναν χρόνο, οριοθετώντας βέβαια κάποιους κανόνες συγκατοίκησης που δεχτήκαμε όλοι. Η ζωή ήταν ώς εξής : Εγώ, ο σύζυγος και ο πατέρας μου δουλεύαμε και η μαμά μου κράταγε την μικρή και τα αδέλφια μου (η αδελφή μου τότε 10 χρονών και ο αδελφός μου που ήταν 24 αλλά έχει νοητική υστέρηση). Τα πράγματα πήγαιναν καλά άν και εμείς ξεφραγκιαζόμασταν μιάς και τα χρήματα του πατέρα μου δεν έφταναν για τα αναγκαία (ενοίκιο, ρεύμα, νερό, τροφή, θέρμανση κλπ) και πληρώναμε εμείς τα περισσότερα. Δεν μας ένοιζε όμως πολύ γιατί, πρώτον βγάζαμε αρκετά χρήματα και δεύτερον ξέραμε ότι η μικρή είναι σε καλά χέρια και περνάει καλα.

 

Μετά από λίγο καιρό αποφασίσαμε να χτίσουμε και να μείνουμε μόνιμα πλεον στην περιοχή. Αγοράσαμε οικόπεδο και ξεκινήσαμε την ανέγερση.... Κάποια στιγμή όμως τα πράγματα άρχισαν να γίνονται «περίεργα»... Για παράδειγμα άρχισαν οι γονείς μου να αμελούν ακόμα και τις ελάχιστες οικονομικές υποχρεώσεις που είχαν, αλλά και αυτό το καταπίναμε... μετά όμως ήρθαν τα χειρότερα... Τους βρίσκαμε να έχουν παρέα στο σπίτι και να καπνίζουν μαζί με το μωρό και διάφορα άλλα τέτοια... Ε, τότε αρχίσαμε να στραβώνουμε... Τελικά έγινε ένας χοντρός τσακωμός, το αποτέλεσμα του οποίου ήταν να φύγουμε και να επιστρέψουμε στο σπίτι μας στο κέντρο (ευτυχώς υπήρχε ακόμα) και να αναγκαστώ να παραιτηθώ από τη δουλειά μου... Δεν είχαμε κανέναν να κρατήσει το παιδί, δεν θέλαμε γυναίκα ή να πάει σε σταθμό...

 

Μετά από κάποιο καιρό τα ξαναβρήκαμε με τους γονείς μου, λύσαμε (υποτίθεται) τις παρεξηγήσεις και γυρίσαμε στο κοινό σπίτι και ξαναπήγα για δουλειά (σε άσχετη πλέον δουλειά). Μέσα μου βέβαια έβλεπα τι θα γινόταν, καθώς οι γονείς μου είχαν καταλάβει ότι «τους είχαμε ανάγκη» και το εκμεταλεύονταν... Τέλοσπάντνων, τότε κόντευε να τελειώσει η οικοδομή και κάναμε την εξής συμφωνία : Θα τους παραχωρούσαμε το έξτρα διαμέρισμα που φτιάξαμε κάτω από τη μεζονέτα μας (το οποίο παρεπιπτόντος φτιάξαμε στα μέτρα τους!!!), με αντάλλαγμα να κρατάνε την μικρή, ώστε εγώ να δουλέυω γιατί είχαμε βάλει κι ένα τρελό δάνειο στο κεφάλι μας. Εκείνοι θα πλήρωναν μόνο τους λογαριασμούς που τους αναλογούσαν σε νερό, φώς και πετρέλαιο. Και βέβαια δεν θα καπνίζανε μέσα στο σπίτι και θα ακολουθούσαν τις οδηγίες μας σε διατροφή (τους έδινα το φαγητό της κάθε μέρα), σε ντύσιμο, εξόδους κλπ κλπ.

 

Μετακομίσαμε λοιπόν, πρίν από ακριβώς ένα χρόνο κι ένα μήνα, στα καινούργια μας σπίτια και άρχισε το ... παρατράγουδο !!!

Μέχρι σήμερα ΔΕΝ μας έδωσαν ποτέ ούτε μία δραχμή – ούτε ένα ευρώ εννοοω – και άρχισαν τα κόλπα σχετικά με την μικρή... Άλλα λέγαμε να φάει, άλλα της δίνανε... Να μην πάει στο τάδε μέρος λέγαμε, στο τάδε μέρος την πήγαιναν... Να μήν καπνίζουν μέσα στο σπίτι λέγαμε, μαζεύανε και φίλους και καπνίζανε όλοι μαζι... Είχαμε αρχίσει να τα παίρνουμε...

 

Χρειάστηκε να παραιτηθώ και πάλι από τη δουλειά μου (για κάποιον άλλο λόγο) και όσο ήμουνα σπίτι δεν πηγαίναμε την μικρή κάτω (στους γονείς μου)... Είχαμε έναν ενδιασμό, άν θα έπρεπε να ξαναδουλέψω, αλλά ο άντρας μου έπαιρνε 1500 ευρώ και το δάνειό μας ήταν 1300... Τί να κάναμε ??? Αποφασίσαμε ότι θα πρέπει να ξαναδουλέψω και να κάνουμε υπομονή έναν χρόνο, εφόσον υπολογίζαμε ότι θα ψάχναμε να πάμε την μικρή σε παιδικό σταθμό. Μέσω κάποιου γνωστού βρήκα την δουλειά που θα ήθελα... Την ημέρα όμως που θα πήγαινα, έμαθα ότι ήμουν έγκυος και δεν μπορούσα να μην το πώ ! Φυσικά, δεν με πήραν στη δουλειά !!! (Αθάνατη Ελλάδα !!!).

 

Για να φτάσω στο διαταύτα είμαι άνεργη εδώ και 10 μήνες και παίρνω επίδομα από τον ΟΑΕΔ το οποίο θα λήξει τον Δεκέμβρη. Η μητέρα μου μου ανακοίνωσε τις μέρες που ήμουνα στο μαιευτήριο ότι έπιασε δουλειά και δεν μπορέι να κρατήσει τα παιδιά, συνεπώς δεν μπορώ να πάω για δουλειά !!! Αυτό σε συνάρτηση με τα παραπάνω που συνεχίζουν να συμβαίνουν (καθώς δεν έχουμε δεί ακόμα μία για λογαριασμό), αλλά με το ακόμα χειρότερο που είναι η συμπεριφορά των γονιών μου και των αδελφιών μου, που από την ημέρα που γέννησα έχουν έρθει μόνο μία φορά να μας δούν – προσοχή, μένουν από κάτω !!! – μας έκαναν να συζητήσουμε με τον άντρα μου το τί θα γίνει και καταλήξαμε να τους ζητήσουμε να φύγουν από το σπίτι (με διορία, που απο κοινού με τον πατέρα μου συμφωνήσαμε, έως το νέο έτος) ώστε να το νοικιάσουμε και να έχουμε ένα εισόδημα (άσχετα που σκεφτόμουν εγώ μήπως το εκμεταλευτώ για εναλλακτικό baby sitting).

 

Θα ήθελα να μου πείτε ειλικρινά γνώμες, άν νομίζετε ότι κάνουμε κάποιο λάθος ή άν δεν είμαι σωστή κόρη ή οτιδήποτε σας έρχεται στο μυαλό, χωρίς να παρεξηγηθώ !

 

Συγγνώμη για το τεράστιο ποστ... Έκοψα πολλά πράγματα γιατί είναι αδύνατον να μπορέσω να γράψω τοοοοοοοοσες λεπτομέριες... Ρωτήστε με ότι θέλετε... Αλλά πραγματικά θέλω γνώμες (και κρίσεις)...

[NAFSIKA]

αφου δεν αλλαζει η κατασταση,θα την αλλαξεις εσυ!!

 

θα τους πεις οτι εχετε μεγαλη αναγκη,και η μονη λυση ειναι να νοικιασετε το σπιτι ακομα και σ'αυτους!!!

θα πειτε οτι σας το ζητανε καποιοι και να κινηθουν για αλλου!!αφου τους εχεις διπλα σου κοπελα μου και δεν βοηθανε,ενω βλεπουν τη κατασταση δεν σε ταιζουν οπως λες ολα εσυ τα δινεις,θα σκεφτεις τα παιδακια σου και σας!!

δεν λεω να τους πεταξεις αλλα σ'αυτες τις περιπτωσεις κολλαει το "μακρια και αγαπημενοι"!!!πολυ με στεναχωρουν τετοιες περιπτωσεις!!

μην δουλεψεις,καθησε στα παιδακια σου μεχρι καποια ηλικια,και μετα βγαινεις για δουλεια.αφου εχετε το ακινητο,εκμεταλλευτειτε το!!φιλια!!

[ΡΟΥΛΑ]

απαντηση... α ο Φωκίων ειμαι...

30/09/2007 17:09:40 ‹ΡΟΥΛΑ› κατ' αρχην πρωτα βγαινει η ψυχη του ανθρώπου και μετα το χουι....

30/09/2007 17:10:02 * ΒΙΚΥ joins My room

30/09/2007 17:10:28 ‹ΡΟΥΛΑ› αρα "λαθος" σου που εκανες το ιδιο λαθος 2 φορα... ενοειται οτι καταλαβαινω απολυτα το γιατι... και πιθανότατα να το ξανα-εκανα και εγω στη θεση σου....

30/09/2007 17:10:54 ‹ΡΟΥΛΑ› Ετσι οπως εχετε μπλεξει χμ...... να δω πως θα ξεμπλεξετε....

30/09/2007 17:11:27 ‹ΡΟΥΛΑ› Ιδανικα θα ηταν να φυγουν οντως απο το σπιτι να το νοικιασετε να βρεις ενα παιδικο σταθμό και να πιασεις δουλεια......

30/09/2007 17:12:03 ‹ΡΟΥΛΑ› φοβαμαι ομως οτι θα γινει ΧΟΝΤΡΗ παρεξηγηση με τους οικιους σου... οχι μονο τους γονεις σου...

30/09/2007 17:12:29 ‹ΒΙΚΥ› Καλησπέρα!

30/09/2007 17:12:45 ‹ΡΟΥΛΑ› υποθετω οτι ολες αυτες οι συνενοησεις για τα οικονομικα ειναι γνωστες στο οικογ. περιβαλον οπως επεισεις και το οτι ΔΕΝ τειρουνται

30/09/2007 17:12:53 ‹ΡΟΥΛΑ› καλησπερα Βικυ

30/09/2007 17:13:05 ‹ΡΟΥΛΑ› το θεμα ειναι... θα φυγουν????

30/09/2007 17:13:36 ‹ΡΟΥΛΑ› παντως σου ξαναλεω.. οτι εκανες ειναι μεσα στα πλαισια της κοινης λογικης....

30/09/2007 17:13:45 ‹ΡΟΥΛΑ› αρα.....

30/09/2007 17:13:53 ‹ΡΟΥΛΑ› συντομο ειπα ε????

[MissMarple]

Μαριλένα μου, η άποψη μου είναι ότι το ζευγάρι πρέπει να ζει μακρυά από τους γονείς-πεθερικά. Όσες δυσκολίες κι αναντιμετωπίζουν θα βρουν τον τρόπο να ορθοποδήσουν, όχι όμως όταν μπλέκονται όλοι μέσα στα πόδια τους για τον ένα ή για τον άλλο λόγο. Είναι δρόμοι που πρέπει να βρίσκονται σε απόσταση. Δεν έχει να κάνει με την αγάπη, τα συναισθήματα σας απέναντι τους, έχει να κάνει με τη φυσική εξέλιξη μιας οικογένειας, της δικής σου οικογένειας, που θέλει την ιδιωτικότητα της για να λειτουργήσει σωστά.

 

Ηρεμία, ψυχραιμία και ευγένεια. Ξέρεις κάτι; Υπάρχουν πολλά χειρότερα. Όλα λύνονται έτσι;

 

 

Καλή τύχη γλυκειά μου

[cruelty]

Σε αυτή την ιστορία δεν υπάρχει ο καλος και ο κακός ας μην ψαξουμε να βρούμε αίτια,φταίχτες και όλα αυτά.Αυτή τη στιγμή εσύ εισαι σπίτι με 2 μωρά και ο Γιάννης προσπαθεί με όσα παίρνει να ανταπεξέλθει στις οικονομικές ανάγκες της οικογένειας.Μια ψυχιατρος ομοιοπαθητικός μου είχε πει κάποτε διώξε απο γυρω σου τα άτομα που σε δηλητηριάζουν ακόμα και αν είστε του ίδιου αίματος.Πρώτα μου λεει ο Θεός,μετα ο εαυτος σου οχι με έννοια εγωκεντρισμου κτλ αλλά να φροντίζω για την υγεία κτλ ,η οικογένεια σου αντρας παιδια και ενα περρισευμα στους αλλους.Δεν ξερω αν σου κάνει αυτη η φράση.Το οτι οι γονεις μας φερονται ετσι δε σημαινει πως θα ανεχόμαστε όλο αυτό εις βάρος μας.Δε χρειαζονται φωνες,κλάμματα,τσακωμοί απλά λυπάμαι που στο λέω πρεπει να τους διώξεις απο κάτω και να νοικιάσεις το σπιτι.Θα τρελαθείτε στο αγχος με το δάνειο και τα παιδάκια εχουν έξοδα δυστυχώς.Εσυ καλα κανεις κάθεσαι σπιτι να τα μεγαλώσεις τους προσφέρεις κατι πολυτιμο.Απο την άλλη Ο Γιάννης εκτος απο καθαρό αερα του είπαν και ηρεμία φαντάζομαι οπως σε όλες τις σοβαρές παθήσεις και με τα δανεια κτλ νομιζω δε θα έχει και πολύ.Θες να παθει τπτ κι αυτος ο κακομοίρης? Αφου δεν παιρνουν απο λόγια οι γονεις κανε μια τελευταια κουβεντα στυλ "Αν δε δωσετε χρηματα η βοηθεια να παω να δουλεψω θα χρειαστω να νοικιασω το απο κάτω για αυτο μεχρι το τελος του μηνα παρακαλω κτλ" .Δε θα αρρωστήσεις εσυ και ο Γιάννης για κανέναν ακόμα κι αν αυτοι ειναι οι γονεις.Ειναι σκληρό αλλα προεχετε εσεις οι 2 και ενας λογος παραπάνω που χετε και τα μωράκια.Μαριλένα απο οσο σε ξέρω εισαι ευαίσθητη και δίνεσαι και μπορει να σου φαίνεται σκληρο αυτο να διώξεις τους γονείς απο κάτω αλλα δυστυχώς ειναι η πρωτη λυση για αρχή.Να ξαλαφρώσει ρε συ και λίγο ο Γιάννης με το οικονομικό.Τωρα εφόσον η μαμά σου δουλέυει μπορει να συντηρηθουν και να ειναι οκ σε ενα σπιτι με νοικι.Δεν ειναι πως ειναι αφραγκοι τελείως και τους πετάς στο δρόμο.Οτι και να πω σιγουρα δεν εχω ζήσει παρόμοια κατάσταση και ελπίζω να βοηθάω με όσα σου γράφω.Ευχομαι συντομα να βρείτε λυση.Πρωτα ομως ξεκαθάρισε με τους γονείς και μετά κάνεις κινήσεις για δουλειά στο σπίτι και ότι άλλο θες.Επίσης τελειώσε την κατάσταση αυτή μια ώρα αρχίτερα γιατί κανεις κακό στον εαυτο σου και στα μικρα΄.ΠΧ Μπορει να πω βλακεια τωρα αλλα έχω την εντυπωση και πως το κάπνισμα απο τη στενοχώρια δεν το κοβεις,μετα ησουν με την κοιλια στο στομα και εκλαιγες...Είναι κριμα ρε Μαριλένα μια χαρα κοπέλα εισαι ,εχεις ενα υπέροχο αντρα,2 κουκλακια βαλε προτεραιοτητα εσάς και διώξε το δηλητήριο μακρυα...

[ελισαβετ]

Αγαπημενη μαριλενα συμφωνω με την miςς marple οτι το ζευγαρι για να ορθοποδησει πρεπει να ειναι μονο του......Τωρα οσο σκληρο και αν ακουγεται πρεπει αυτοι οι ανθρωποι να φυγουν και εφοσον δεν υπαρχει οικονομικη δυνατοτητα να νοικιαστει για να εχετε καποιο εισοδημα.Βεβαια τους γονεις τους αγαπαμε και τους σεβομαστε αλλα αν εχουμε οικογενεια πρεπει να κοιταξουμε το συμφερον πρωτιστως της οικογενειας μας και μετα των υπολοιπων. συγνωμη αν ακουγομαι σκληρη .

[angela]

Πρώτα μου λεει ο Θεός,μετα ο εαυτος σου οχι με έννοια εγωκεντρισμου κτλ αλλά να φροντίζω για την υγεία κτλ ,η οικογένεια σου αντρας παιδια και ενα περρισευμα στους αλλους

 

πολύ σοφή κουβέντα!!!

[ssidi]

Θα συμφωνήσω κι εγώ με τα κορίτσια Μαριλένα!

Καλά είναι με τους γονείς, είτε δικοί μας είτε του άντρα μας μα μην είμαστε πολύ κοντά, πόσο μάλλον στον ίδιο χώρο. Εδώ το μακριά κι αγαπημένοι ταιριάζει γάντι...

Κι εγώ είμαι της άποψης να τους πείτε ότι θα το νοικιάσετε γιατί έχετε οικονομικό πρόβλημα κλπ, όχι όμως στους ίδιους γιατι όπως γίνεται με τους λογαριασμούς το ίδιο πιθανόν θα γίνεται και με το ενοίκιο...

Να πάνε όλα καλά εύχομαι!

[Ελένη]

Και εγώ πιστεύω ότι πρέπει πρώτα να κοιτάξεις τη δίκη σου οικογένεια χωρίς αυτό να σημαίνει να παραμελήσεις τους γονείς σου. Νομίζω ότι μέχρι τώρα τους φέρθηκες σωστά, από τη στιγμή όμως που δεν βοηθάνε και χρειάζεσαι οικονομική ενίσχυση για μένα κάνεις καλά.

[dora]

Μαριλενα θα το πω χυμα.. και συγνωμη προκαταβολικα κιολας γιατι ειναι γονεις σου. Οι ανθρωποι ειναι γαιδουρια. Αυτη την διαπιστωση εκανα από τα λεγομενα σου. Δεν θα σου προτεινα να το νοικιασετε σε αυτους γιατι οπως δεν εχετε δει φραγκο τοσο καιρο, ουτε ενοικιο προκειτε να παρετε.

Εχεις δυο παιδια , ο αντρας σου παιρνει 1500 και δινεται τα 1300 στο δανειο. Δεν σε βοηθανε για να δουλεψεις (που γιατι να το κανεις άλλωστε? Για να ζειτε και τους γονεις σου?) αρα η κοινη λογικη λεει οτι θα πρεπει να βρειτε εναν άλλο πορο για να μεγαλωσετε το εισοδημα σας.

Εγω προσωπικα θα τους πετουσα εξω κι ας ηταν γονεις μου.

[Αντιγόνη]

Μαριλένα μου, η άποψη μου είναι ότι το ζευγάρι πρέπει να ζει μακρυά από τους γονείς-πεθερικά. Όσες δυσκολίες κι αναντιμετωπίζουν θα βρουν τον τρόπο να ορθοποδήσουν, όχι όμως όταν μπλέκονται όλοι μέσα στα πόδια τους για τον ένα ή για τον άλλο λόγο. Είναι δρόμοι που πρέπει να βρίσκονται σε απόσταση. Δεν έχει να κάνει με την αγάπη, τα συναισθήματα σας απέναντι τους, έχει να κάνει με τη φυσική εξέλιξη μιας οικογένειας, της δικής σου οικογένειας, που θέλει την ιδιωτικότητα της για να λειτουργήσει σωστά.

 

Συμφωνώ και γω με αυτό. Δύο οικογένειες σε ένα σπίτι δεν χωράνε. Διαχώρισε τη θέση σου MArilenaki. Εδώ μιλάμε για θέμα επιβίωσης. Ίσως είναι όντως σκληρό αλλά πρέπει να κοιτάξεις τις προταιρετότητές σου, και να νοικιάσεις το σπίτι.

[balabol]

Εμένα με ενόχλησε πολύ το γεγονός ότι καπνίζουν κι αυτοί και οι φίλοι τους μπροστά στο παιδί, ότι του δίνουν να φάει άλλ απ' αυτά που τους λες και γενικά κάνουν άλλα απ' αυτά που έχετε συμφωνήσει. Και φυσικά το χρηματικό είναι ένα ζήτημα γιατί έτσι όπως το λες είναι καθαρή εκμετάλευση, όχι να πληρώνετε τους λογαριασμούς τους εσείς.....

Δώστε τους ένα περιθώριο να φύγουν και να μην έχεις τύψεις........ η συμπεριφορά τους είναι απαράδεκτη για γονείς, ούτε οι ξένοι δεν κάνουν έτσι ρε παιδί μου.

[angiefil]

Δώστε τους ένα περιθώριο να φύγουν και να μην έχεις τύψεις........ η συμπεριφορά τους είναι απαράδεκτη για γονείς, ούτε οι ξένοι δεν κάνουν έτσι ρε παιδί μου.

ΘΑ ΣΤΑΘΩ ΣΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΙ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ,ΠΩΣ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΩΧΝΕΤΕ.ΕΧΕΤΕ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ[ΓΙΑΤΙ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΓΚΟ ΔΑΝΕΙΟ].ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΕΞΟΔΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΜΙΚΡΑ.ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ;

ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΑΜΕΣΑ,ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΛΑΡΩΣΕΤΕ ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ.

Σ'ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΟ ''ΜΑΚΡΙΑ ΚΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ''.

ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ!!!

[Marilena]

Μπορεί να άνοιξα αυτό το ποστ για άλλο θέμα, αλλά μετά από συζήτηση που είχαμε στο τσάτ εχθές το βράδυ με τα κορίτσια, τα πήρα κρανίο για χιλιοστή φορά και για να μήν ανοίξω νέο ποστ θα συμπληρώσω εδώ τα ψυχονευρωτικά μου !!!

 

Η μαμά μου, όπως είδατε με έχει γραμμένη... Το ίδιο όμως και η μαμά του Γιάννη (σύζυξ), το ίδιο και η θεία του (γεροντοκόρη και με μεγάααααααλη αδυναμία στον Γιάννη), το ίδιο και η αδελφή του Γιάννη (και είναι και δίδυμα... ), το ίδιο και οι φίλοι μας...

 

και αναρωτιέμαι... μήπως φταίμε κάπου εμείς ? αλλά δεν μπορούμε να βρούμε το λάθος στο να λές σε κάποιον "μπορείς να έρθεις ? θέλουμε βοήθεια" ή όπως είπα στη φιλενάδα μου "μπορείς να έρθεις ? σε έχω ανάγκη"...

 

τι να πώ ρε παιδιά ? ή εμείς έχουμε πέσει σε όλα τα γαιδούρια ή κάτι δεν κάνουμε καλα......

 

έχω απογοητευτεί όμως τελείως...

 

και η Ελίνα που την γνώρισα εδω μέσα, ήρθε η κοπέλα στο μαιευτήριο να με δεί και μου λέει να έρθει και στο σπίτι να βοηθήσει (άσχετα που δεν την αφήνω για την υγεία της).......

 

συγκρίνετε και πείτε μου........ πόσο ΓΑΙΔΟΥΡΙΑ μπορέι να είναι κάποιοι άνθρωποι ? πόσο ???????????????????????????

[dora]

Κοιτα Μαριλενα... τους συγγενεις δυστυχως δεν τους διαλεγουμε..

Με τους φιλους σας ομως ισως κανετε λαθος επιλογες..

ή απλα ισως οι ανθρωποι πουθεωρεις φιλους, να ειναι απλα γνωστοι..

[Μαρια Στυλιανακη]

ή απλα ισως οι ανθρωποι που θέλεις να θεωρεις φιλους, να ειναι απλα γνωστοι..

 

αυτό συμβαίνει πολύ συχνά.

 

είναι πολύ καλύτερο να ξέρεις ότι δεν έχεις άλλους φίλους, ΑΛΛΑ ΕΧΕΙΣ ΦΙΛΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΖΥΓΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ και κάνεις τα καλύτερα για αυτούς και αυτοί για σένα, παρά

να θεωρείς φίλους ανθρώπους που δεν είναι.

 

Όταν κάποιος προσφέρει, κανείς δεν θα του αρνηθεί.

 

Εάν όλοι όσοι έπερναν, πρόσφεραν και εκείνοι τότε ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός. ...

 

Όσοι είναι συνηθισμένοι στο να παίρνουν χωρίς να προσφέρουν, συνέχεια ζητούν περισσότερο.

"Αφού το δίνεις θα το πάρω" χωρίς να αναλογίζονται ούτε να νοιάζονται για το ότι όταν δίνεις, δίνεις κάτι απο τον εαυτό σου.

 

Δεν ξέρω εάν είναι έτσι σε αυτή την περίπτωση, - έχετε καταλάβει ότι αρκετές φορές μιλάω πιό σφαιρικά συγκρίνοντας και απο δικές μου εμπειρίες. Απλώς προσφέρω την γνώμη μου

 

είχα διαβάσει κάποτε το authentic happiness. Είναι ένα νέο trend το οποίο όμως είναι πολύ σωστό. βασίζεται σε έρευνες ότι οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι πραγματικά, όταν

εκτός απο τα προς το ζήν και τέτοια θέματα, και ευτυχισμένη δουλειά,

μέσα στην καθημερινότητά τους προσφέρουν χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα, επειδή το θέλουν. (στο google αν το βάλετε θα το δείτε)

 

αυτό είναι κάτι εντελώς διαφορετικό απο την έννοια της φιλίας και δεν την αντικαθιστά.

 

εννοεί μέσω εθελοντικής εργασίας, κάνοντας κάτι που βοηθά άλλους που το έχουν ανάγκη.

 

Υπάρχουν λοιπόν δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος..

προσφέρεις αλλά προσφέρεις μόνο και μόνο για να προσφέρεις

ή προσφέρεις κάτι σε συνάνθρωπο που σου φέρεται με τον ίδιο τρόπο δηλ και εκείνος με τον τρόπο του, σου προσφέρει και αυτός.

[despina]

Marilena mou symfwnw me tis parapanw apopseis.

Prepei na kaneis kati gi auto to thema me tous goneis sou kai amesa.... Den kserw pws antexeis akoma. Euxomai ola na pane kalytera.

[Lia]

τι να πώ ρε παιδιά ? ή εμείς έχουμε πέσει σε όλα τα γαιδούρια ή κάτι δεν κάνουμε καλα......

 

έχω απογοητευτεί όμως τελείως...

 

.....συγκρίνετε και πείτε μου........ πόσο ΓΑΙΔΟΥΡΙΑ μπορέι να είναι κάποιοι άνθρωποι ? πόσο ???????????????????????????

 

Την ίδια απορία έχω και γω ώρες ώρες.... Εγώ ευτυχώς είμαι πολύ τυχερή από άποψη πεθεράς.... Να ναι καλά οι άνθρωποι βοηθούν όσο μπορούν. Οι γονείς μου όταν επρεπε να βοηθήσουν ήταν στον δικό τους κόσμο, τώρα που προσπαθούν από καμιά φορά να κάνουν κάτι δε θέλω εγώ. Άλλωστε τώρα ξέρω ότι δεν μπορούν (η μητέρα μου είχε πάθει εγκεφαλικό όταν ήμουν ακόμα έγκυος) οπότε δεν έχω και καμμιά απαίτηση. Αλλά πολλές φορές μια καλή κουβέντα απλά, ή η προθυμία αρκεί. Οι φίλοι μετατράπηκαν σε απλούς γνωστούς.... Εμείς να'ματε καλά.... Έχω τον αντρουλη μου που με στηρίζει σε όλα -σα σύζυγος, φίλος, αδελφός, γονιός- και πάνω απ όλα έχω πια την κορούλα μου που έχει φωτίσει όλο το σπίτι μας. Όλοι οι υπόλοιποι μάλλον με μπερδεύουν παρά βοηθούν.

Μαριλένα μου σου εύχομαι να βρεις άκρη κάποια στιγμή... Λυπάμαι που δεν μπορω να δώσω κάποια συμβουλή.

[ΡΙΑ]

Υπαρχει και η αλλη αποψη η ακραια. Που η πεθερα βοηθαει πολυ αλλα και παιρνει πρωτοβουλιες για τα παντα. Πως θα μοιρασω τα λεφτα με τον αντρα μου, τι εξοδα θα κανουμε, το παιδι (6 ετων) θελει κινητο, τα παιδια δεν τρωνε, δεν τα ταιζεις και εχουν αδυνατισει, θα παρεις αυτο, θα κανεις εκεινο που παρακαλαω στο τελος γιατι με βοηθαει θεε μου??????

[Marilena]

Σορρυ Ρία αλλά θεωρώ ότι της έχετε δώσει πολύ αέρα... πολλά δικαιώματα... Τελικά έτσι είναι όλοι ή του ύψους ή του βάθους !!!

[mamavasia]

Marilena συμπάσχω μαζί σου καθότι και εγώ με τους δικούς μου έχω άλλα προβλήματα...αλλά δεν πάυουν να είναι προβλήματα...

 

Εγώ πριν μετακομίσω έμενα στο κέντρο της Άθήνας και η μητέρα μου ένα στενό διαφορά (δικό μου το σπίτι, προίκα)...το σπίτι ήταν καταπληκτικό αλλά μέσα στην μαυρίλα, καυσαέρια, θόρυβο κλπ...

 

Αποφασίσαμε με τον άντρα μου να φύγουμε απο εκεί και να πάμε στο δικό του σπίτι...10 τετραγωνικά μικρότερο το οποίο είναι στο νέο Μενίδι και για το παιδί είναι πολύ καλύτερα, έχει πολλά παιδάκια και γενικά θα μεγαλώσει σωστά.

 

Απο τότε που τους το ανακοινώσαμε μας βρήκαν 1000 λύσεις για να μην φύγουμε...δεν σεβάστηκαν τις αποφάσεισ μας και η μάνα μου άνοιξε το στόμα της και δεν ήξερε τι έλεγε...ένοιωθα ότι είναι μια ξένη..τσακωθήκαμε μαζί της πολλές φορές και ο άντρας μου πλέον έχει τυπικές σχέσεις

 

Εδώ και ένα μήνα που έχουμε τελικά μετακομίσει παρά τις διάφορες προσπάθειες τους να μας αλλάξουν γνώμη..μου έχει βγάλει την ψυχή...όποτε την παίρνω τηλέφωνο (γιατί εκείνη δεν με παίρνει πια) μου μαυρίζει την ψυχή με κακίες, σπόντες, ειρωνίες και άλλα πολλά...ο μπαμπάς μου δεν συμμετέχει αλλά ούτε την σταματάει...όταν σταματάω να παίρνω τηλέφωνο επειδή δεν αντέχω να φωνάζει η μια στην άλλη...μου φωνάζει που τουσ έχω ξεχάσει και που δεν νοιάζομαι για αυτούς...εχτές είχαμε άλλον έναν περιποιημένο καβγά.

 

Γενικά θα έλεγα ότι την ενοχλεί που της πήραμε την εγγονή απο δίπλα επειδή πρώτα ερχόταν καθε μέρα και την έβλεπε και τώρα δεν μπορεί(σημαντική βοήθεια δεν προσέφερε επειδή εγώ δεν ήθελα), την ενοχλεί επειδή μένω στο Μενίδι το οποία είναι banal περιοχή κατά την άποψη της και δεν μπορεί να δείχνετε στις φίλες της, την ενοχλεί που μένω στο σπίτι του γαμπρού (άκου πράγματα), τους ενοχλεί που μπορώ και τα βγάζω πέρα με μωρό, δουλειά και σπίτι, τους ενοχλούν τα πάντα. Ευτυχώς βοηθά η πεθερά μου.

 

Και ερωτώ τώρα εγώ τι κάνεις σε αυτές τις περιπτώσεις που οι γονείς σου είναι ένα πρόβλημα σημαντικό στην ζωή σου. το παίζεις μ...κας και λες άστους να λένε, τους τα λές ένα χεράκι (εγώ και που τα λέω μπαίνουν και βγαίνουν) ή τους παίρνεις με το καλό όπου και πάλι σε πατάνε?????????

 

Γιατί οι γονείς να δημιουργούν προβλήματα στα ίδια τους τα παιδιά και δεν κάνουν ότι μπορούν για να τα διευκολύνουν?????

[Marilena]

Τελικά, άσχετα που ακόμα δεν έχουν φύγει οι γονείς μου, το καλύτερο είναι να τους απομακρύνεις ΟΛΟΥΣ και απο εκεί και πέρα, άν θέλουν να έχουμε καλές σχέσεις σαν οικογένεια, έχει καλώς, διαφορετικα... καλύτερα ν αμη λένε ούτε καλημέρα παρά αυτά που κάνουν...

Εκεί έχω καταλήξει...

[almak]

....Απο τότε που τους το ανακοινώσαμε μας βρήκαν 1000 λύσεις για να μην φύγουμε...δεν σεβάστηκαν τις αποφάσεισ μας και η μάνα μου άνοιξε το στόμα της και δεν ήξερε τι έλεγε...ένοιωθα ότι είναι μια ξένη..τσακωθήκαμε μαζί της πολλές φορές και ο άντρας μου πλέον έχει τυπικές σχέσεις

Προσπάθησε να μην τσακώνεσαι μαζί της και στο τέλος κάθε καυγά να της λες ..."σ' αγαπώ να το θυμάσαι πάντα".....έτσι για να της σκίζεις λίγο την καρδιά , με το γάντι που λένε.

....

Γενικά θα έλεγα ότι την ενοχλεί που της πήραμε την εγγονή απο δίπλα επειδή πρώτα ερχόταν καθε μέρα και την έβλεπε και τώρα δεν μπορεί(σημαντική βοήθεια δεν προσέφερε επειδή εγώ δεν ήθελα), την ενοχλεί επειδή μένω στο Μενίδι το οποία είναι banal περιοχή κατά την άποψη της και δεν μπορεί να δείχνετε στις φίλες της, την ενοχλεί που μένω στο σπίτι του γαμπρού (άκου πράγματα), τους ενοχλεί που μπορώ και τα βγάζω πέρα με μωρό, δουλειά και σπίτι, τους ενοχλούν τα πάντα. Ευτυχώς βοηθά η πεθερά μου....

Φαίνετε πως έχει πληγωθεί ο εγωϊσμός της......άστο να παει στα κομμάτια .

....Και ερωτώ τώρα εγώ τι κάνεις σε αυτές τις περιπτώσεις που οι γονείς σου είναι ένα πρόβλημα σημαντικό στην ζωή σου. το παίζεις μ...κας και λες άστους να λένε, τους τα λές ένα χεράκι (εγώ και που τα λέω μπαίνουν και βγαίνουν) ή τους παίρνεις με το καλό όπου και πάλι σε πατάνε?????????

 

Γιατί οι γονείς να δημιουργούν προβλήματα στα ίδια τους τα παιδιά και δεν κάνουν ότι μπορούν για να τα διευκολύνουν?????

Δεν γίνεσε μ@^@&@$ όταν τους αφήνεις να λένε.....το λέει και το τραγούδι -> <<άστους να λένε άστους να πουν ,αυτοί δεν ξέρουν να αγαπούν>>.

 

Τώρα άμα θες να ρίξεις μπουνιά στο μαχαίρι , ρίχτους ένα καλό ξ#χ#$μ@ κόψε και τις επαφές για κανα 6μηνο μπας και βάλουν μυαλό στα γηρατειά τους. Το πιο πιθανό είναι να βαρέσουν κανένα εγκεφαλικό ....οπότε πάλι θα τρέχεις και δεν θα φτάνεις.

Καλή δύναμη.

 

ΥΓ. Που περίπου είναι το νέο Μενίδι?????

εννοείται πως ξέρω που είναι το Μενίδι μιας και είμαι κάτοικος Αχαρνές

[mamavasia]

almak συμφωνώ απόλυτα σε όσα λες....

 

Το "νέο" Μενίδι (έτσι μου το αποκαλούν και μένα) είναι λίγο πιο κάτω απο το Δημαρχείο εκεί που χτίζουν συνεχώς...φαντάζομαι μου το λένε έτσι επειδή έχει καινούργιες πολυκατοικίες παντού....i don't know!!

[alvadi]

ΒΡΕ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ!!!

 

ΠΑΝΤΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΟΠΩΣ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ!

 

ΒΑΠΤΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΟΠΩΣ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ!

 

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΛΟΓΟ!

ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΦΕΡΝΕΙΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ ΔΕΝ ΣΕΒΕΣΑΙ, ΕΧΕΙΣ ΞΕΧΑΣΕΙ ΤΙΣ ΘΥΣΙΕΣ ΤΟΥΣ.

 

ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ! ΜΕ ΠΕΘΕΡΑ ΚΑΙ ΜΑΝΑ ΝΑ ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΝΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (τους το ξέκοψα πια, αν και μερικές φορές ακόμα παρεκτρέπονται) ΕΙΧΑ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΩ ΟΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΩ!!! ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΣΤΟΥΣ ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ ΣΤΗ ΝΙΚΟΛΟΥΛΗ...

 

ΕΛΠΙΖΩ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΩ ΕΤΣΙ ΦΟΡΤΙΚΗ......