Λίγες μέρες πριν τη διακοπή κύησης

[Apostolia C]

Κορίτσια,

 

κι εγώ με πολύ καλές μετρήσεις 1/6.000, δεν έκανε αμνιοπαρακέντηση... και τελικά, σήμερα έχω ένα κοριτσάκι με ένα πολύ πολύ πολύ πολύ σπάνιο σύνδρομο (1/5.000.000), το οποίο δε θα φαινόταν ούτε με απλό καρυότυπο, ακόμα και αν είχα κάνει αμνιοπαρακέντηση.

 

Αν το ήξερα όσο ήμουν έγκυος μπορεί και να έπαιρνα την απόφαση να διακόψω την κύηση. Σήμερα, όμως, δε θα την άλλαζα για τίποτα στον κόσμο... Είναι η πιο γλυκιά μου και ανιδιοτελής αγάπη! Είναι η χαρά της ζωής μου, του άντρα μου και των παππουδογιαγιάδων της. Είναι, όμως, και το μόνιμο μαύρο συννεφάκι στην κάθε ημέρα μας και κυρίως, γιατί μας απασχολεί η ζωή της, όταν δε θα είμαστε εμείς εδώ γύρω...στη γη.

 

Καλό κουράγιο σε όλες!

[fama]

Δυστυχώς κορίτσια κι εγώ γνωρίζω μία περίπτωση 27 χρονών που δε φάνηκε (ή δεν το είδαν καλά, διότι μετά διαπιστώθηκε επικοινωνία μεταξύ των κοιλοτήτων της καρδιάς) και γεννηθηκε τελικά με σύνδρομο down. Γι' αυτό οι γιατροί λένε και πρέπει να λένε ότι ο υπέρηχος σε καλύπτει μόνο 60% όσο κι αν όλα σε αυτόν φαίνονται καλά.

Κουράγιο, πίστη και υπομονή σε όλα τα κορίτσια!

"Αυτός που πέφτει και σηκώνεται ξανά είναι πολύ πιο δυνατός από αυτόν που δεν έπεσε ποτέ"

[Summer love]

Ετσι είναι fama ακριβώς όπως τα γράφεις !

[Summer love]

Χωρίς βέβαια να τρομάζουμε τα υπόλοιπα κορίτσια χρειάζεται πολυ προσοχή κ εγώ ηλικιακά πριν τα 30 .

[Hope...]

Κορίτσια μου γεια σας! Πρώτα απ' όλα θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για όλη αυτήν την αγάπη και την υποστήριξη που μου έχετε δώσει! Διάβασα όλες τις ιστορίες σας που είναι το ίδιο επίπονες με τη δική μου και πλέον δε νιώθω μόνη μου!

Σήμερα επέστρεψα από το μαιευτήριο προσπαθώντας να μαζέψω τα κομμάτια μου! Δυστυχώς ήμουν από τις σπάνιες περιπτώσεις που υπέφερα για 50 ώρες σε ένα κρεβάτι χωρίς να έχω διαστολή! Αν δεν είχα γιατρό με τόσες γνώσεις, μου είπαν ότι το πιο πιθανό είναι να περνούσα και 5 μέρες εκεί, χωρίς να γινόταν τίποτα! Τη μέρα που μπήκα, ευχόμουν να πεθάνω για να μη ζήσω τίποτα από αυτά! Με πήγαν για υπέρηχο πριν ξεκινήσουμε και μου είπαν ότι ούτως ή άλλως είχε βραχυκαρδία και θα έφευγε από μόνο του πολύ σύντομα. Πόνεσα πολύ και σωματικά, αλλά όπως πολύ σωστά μου λέγατε, δε σου σημαδεύει αυτό την ψυχή, όσο το ότι εκεί πίσω άφησα το παιδάκι μου, το οποίο είχα ονειρευτεί πως θα ήταν, το είχα αγαπήσει πριν καν το δω, το χάιδευα και του μιλούσα και περίμενα πως και πως τη μέρα που θα το πάρω στην αγκαλιά μου, θα το φιλούσα και θα του έλεγα ότι θα είμαι για πάντα δίπλα του!

Όσες το έχετε περάσει μπορείτε να με καταλάβετε και κάποιες και πολύ περισσότερο.. κοπέλες που αισθάνονταν το παιδάκι τους να τους κλωτσάει την κοιλίτσα! Μία τέτοια κοπέλα ήταν στο διπλανό δωμάτιο αυτές τις μέρες.. ήταν στο 6ο μήνα και πάλευε κι αυτή μαζί μου! Πραγματικά δεν έχω λόγια για να περιγράψω όλα αυτά που αισθάνομαι αυτή τη στιγμή! Μπήκα σε ένα χώρο όπου είδα κόσμο να γελάει και να κλαίει από τη χαρά του και κόσμο λυπημένο και να πενθεί! Αυτό που σκέφτομαι όμως είναι ότι όλη μας η ζωή είναι στιγμές.. στιγμές πόνου, απογοήτευσης, απελπισίας αλλά και στιγμές αγάπης, χαράς, ζωντάνιας, ευτυχίας.. στιγμές που κοιτάς ψηλά κι ευχαριστείς το Θεό που ζεις και αναπνέεις και αγωνίζεσαι! Έτσι, αν και τώρα δεν περνάει δευτερόλεπτο που να μην το σκέφτομαι και να κλαίω, θα προσπαθήσω να αγωνιστώ να κρατηθώ στη ζωή και να μη με πάρει από κάτω... πιστεύω πως δεν το αξίζω ούτε εγώ ούτε ο άντρας μου, που υπέφερε δίπλα μου όλες αυτές τις ώρες! Η ζωή είναι πολύ μικρή και πρέπει να παλεύουμε για να την κάνουμε καλύτερη, και όχι να χάνουμε πολύτιμο χρόνο κλεισμένες στο καβούκι μας και κοιτώντας στο κενό όπως κάνω εγώ τώρα! Υπόσχομαι, λοιπόν, ότι θα προσπαθήσω να αρχίσω μία νέα ζωή όσο πιο σύντομα μπορώ και αν θέλει ο Θεούλης μπορεί και να μου στείλει κι εμένα ένα μωράκι, που θα γεμίσει όλο αυτό το κενό που νιώθω τώρα!

Εύχομαι σε όλες τις κοπέλες που διαβάζουν αυτές τις γραμμές, είτε έχουν περάσει κάτι αντίστοιχο είτε όχι, να έχουν πάντα υγεία, αγάπη και όλα όσα θα γεμίζουν τις καρδούλες σας με χαρά κι ευτυχία!

Σας αγαπώ πολύ όλες..

[vikaki39]

Hope , κοριτσι μου , δεν υπαρχουνε πραγματικα λογια για να σου πω ωστε να νοιωσεις εστω και λιγακι καλυτερα . Δεν μπορω να φανταστω ποσο δυσκολο ηταν αυτο που βιωσες και ποσο σου κοστισε ψυχολογικα . Ακουγεσε ομως πολυ πολυ δυνατη και αυτο ειναι υπεροχο . Ειμαι σιγουρη οτι συντομα θα γεμισει η αγκαλια σας με ενα μικρο μωρακι και ολα αυτα θα φανταζουν σαν ενα πολυ κακο ονειρο το οποιο τελικα τελειωσε . Να ειστε καλα και εσυ και ο ανθρωπος σου και ευχομαι πραγματικα σε ενα χρονο απο σημερα να ειστε 3 (γιατι οχι και 4 ) αυτοι που θα γυρισετε απο το ιδιο μαιευτηριο .

[skountoufla]

Hope και Summer love,

λυπαμαι παρα πολυ γι'αυτο που περασατε και ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να απαλυνει ο πονος σας οσο πιο γρηγορα γινεται και συντομα να υποδεχτειτε μια μεγαλη χαρα.

Και στα υπολοιπα κοριτσια που εγραψαν οτι εζησαν τετοιες αγριες στιγμες, να βρισκετε παντα τη δυναμη και το κουραγιο να ξαναστεκεστε ορθιες.

Να ειστε καλα.

[fama]

Hope δίνεις μόνη σου ελπίδες στον εαυτό σου, με τη δύναμη που σε διακρίνει. Ξεκουράσου, χαλάρωσε και μόλις σου πει ο γιατρός, σε μερικούς μήνες ξεκίνα προσπάθειες, εύκολα θα μείνεις, ο οργανισμός σου θυμάται την εγκυμοσύνη, δε θυμάται ευτυχώς τι απέγινε αυτή. Η ψυχή σου μόνο θυμάται. Γι αυτό ακολούθα τον οργανισμό σου και όλα θα πάνε καλά σε λίγους μήνες.

[elpis26]

Κορίτσια μου γεια σας! Πρώτα απ' όλα θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για όλη αυτήν την αγάπη και την υποστήριξη που μου έχετε δώσει! Διάβασα όλες τις ιστορίες σας που είναι το ίδιο επίπονες με τη δική μου και πλέον δε νιώθω μόνη μου!

Σήμερα επέστρεψα από το μαιευτήριο προσπαθώντας να μαζέψω τα κομμάτια μου! Δυστυχώς ήμουν από τις σπάνιες περιπτώσεις που υπέφερα για 50 ώρες σε ένα κρεβάτι χωρίς να έχω διαστολή! Αν δεν είχα γιατρό με τόσες γνώσεις, μου είπαν ότι το πιο πιθανό είναι να περνούσα και 5 μέρες εκεί, χωρίς να γινόταν τίποτα! Τη μέρα που μπήκα, ευχόμουν να πεθάνω για να μη ζήσω τίποτα από αυτά! Με πήγαν για υπέρηχο πριν ξεκινήσουμε και μου είπαν ότι ούτως ή άλλως είχε βραχυκαρδία και θα έφευγε από μόνο του πολύ σύντομα. Πόνεσα πολύ και σωματικά, αλλά όπως πολύ σωστά μου λέγατε, δε σου σημαδεύει αυτό την ψυχή, όσο το ότι εκεί πίσω άφησα το παιδάκι μου, το οποίο είχα ονειρευτεί πως θα ήταν, το είχα αγαπήσει πριν καν το δω, το χάιδευα και του μιλούσα και περίμενα πως και πως τη μέρα που θα το πάρω στην αγκαλιά μου, θα το φιλούσα και θα του έλεγα ότι θα είμαι για πάντα δίπλα του!

Όσες το έχετε περάσει μπορείτε να με καταλάβετε και κάποιες και πολύ περισσότερο.. κοπέλες που αισθάνονταν το παιδάκι τους να τους κλωτσάει την κοιλίτσα! Μία τέτοια κοπέλα ήταν στο διπλανό δωμάτιο αυτές τις μέρες.. ήταν στο 6ο μήνα και πάλευε κι αυτή μαζί μου! Πραγματικά δεν έχω λόγια για να περιγράψω όλα αυτά που αισθάνομαι αυτή τη στιγμή! Μπήκα σε ένα χώρο όπου είδα κόσμο να γελάει και να κλαίει από τη χαρά του και κόσμο λυπημένο και να πενθεί! Αυτό που σκέφτομαι όμως είναι ότι όλη μας η ζωή είναι στιγμές.. στιγμές πόνου, απογοήτευσης, απελπισίας αλλά και στιγμές αγάπης, χαράς, ζωντάνιας, ευτυχίας.. στιγμές που κοιτάς ψηλά κι ευχαριστείς το Θεό που ζεις και αναπνέεις και αγωνίζεσαι! Έτσι, αν και τώρα δεν περνάει δευτερόλεπτο που να μην το σκέφτομαι και να κλαίω, θα προσπαθήσω να αγωνιστώ να κρατηθώ στη ζωή και να μη με πάρει από κάτω... πιστεύω πως δεν το αξίζω ούτε εγώ ούτε ο άντρας μου, που υπέφερε δίπλα μου όλες αυτές τις ώρες! Η ζωή είναι πολύ μικρή και πρέπει να παλεύουμε για να την κάνουμε καλύτερη, και όχι να χάνουμε πολύτιμο χρόνο κλεισμένες στο καβούκι μας και κοιτώντας στο κενό όπως κάνω εγώ τώρα! Υπόσχομαι, λοιπόν, ότι θα προσπαθήσω να αρχίσω μία νέα ζωή όσο πιο σύντομα μπορώ και αν θέλει ο Θεούλης μπορεί και να μου στείλει κι εμένα ένα μωράκι, που θα γεμίσει όλο αυτό το κενό που νιώθω τώρα!

Εύχομαι σε όλες τις κοπέλες που διαβάζουν αυτές τις γραμμές, είτε έχουν περάσει κάτι αντίστοιχο είτε όχι, να έχουν πάντα υγεία, αγάπη και όλα όσα θα γεμίζουν τις καρδούλες σας με χαρά κι ευτυχία!

Σας αγαπώ πολύ όλες..

 

Καλησπέρα κοπέλα μου. Διάβασα τα μηνύματά σου και κλαίω αυτήν την στιγμή που σε γράφω.θυμάμαι και εγώ την δικιά μου μπέμπα που έχασα πριν λίγο καιρό.δύο μέρες πριν την γεννήσω στα γενέθλια μου πήγα για ένα τυπικό υπέρηχο στις 38 εβδομάδες και 5 μερες και έμαθα πως το κοριτσάκι μου δεν ζει.Την επόμενη μέρα την γέννησα νεκρή με καισαρική.Δεν υπάρχει μέρα και νύχτα που να μην την σκεφτώ και να κλάψω.Αυτό το μωρό το λαχταρουσα.προσπαθούσα 6 χρόνια να μείνω έγκυος και το έχασα στο τέλος.όλες οι εξετάσεις μου ήταν καλές.

Ήθελα να μάθω αν πλέον είσαι Καλά και ξανά έμεινες έγκυος.ευχομαι να εισαι Καλά