Ο λογος που ζω ειναι το παιδι

[giwta-la]

Καλημερα.

Εχω παραιτηθει απο τις χαρες της ζωης και δεν εχω διαθεση να ζησω. Καποιες φορες εχω αναλαμπες θαρρους και ευτυχιας! Αλλες 5λεπτες, αλλες κρατανε ωρες, αλλα μετα ξαναπεφτω στο σκοταδι μου. πιστευα οτι ολα αυτα ειναι επειδη θηλαζω και τρελαθηκαν οι ορμονες μου. αποθηλασα τελικα αλλα δεν αλλαξε κατι. ισα ισα τωρα δε με ενδιαφερει και η εξωτερικη μου εμφανιση. φοβαμαι πλεον να μιλησω σε ψυχολογο γιατι θα μουαρχισει τα φαρμακα. τζαμπα πραμα δλδ αφου για να γινω καλα πρεπει κατ εμε να γυρισωτο χρονο πισω, ωστε να κανω και να μη κανω καποια και καποια αλλα πραματα. ανουσια η καθε προσπαθεια δλδ. ο μονος λογος που ζω ακομα ειναι γιατι αγαπω τρελα το παιδι μου και φοβαμαι (ή μαλλον εχω την ψευδαισθηση) οτι θα μου το μεγαλωσουν λαθος οι κατα τα αλλα εξαιρετικοι "εκπαιδευτικοι" γονεις μου και ο αφοσιωμενος συζυγος.

 

Δεν εχω κατι να περιμενω απο τη ζωη, να χαρω. ειμαι δεμενη, αλυσσοδεμενη με κατι αορατο και με κρατα σφιχτα απο το λαιμο και πλεον αναπνεω με κοφτες ανασες.

[Xristinaki91!]

Καλημέρα Γιώτα!

Το μήνυμα σου είναι σκέτη δυστυχία να το διαβάζεις...

Νοιώθω δηλαδή ήδη άσχημα :-0

Πως να μην αισθάνεσαι έτσι με αυτά που σκέφτεσαι και γράφεις ;!;!;

Τι μπορώ να πω για να σε βοηθήσω.......

Καταρχήν!

Δουλεύεις;

Με τον άντρα σου έχεις καλή σχεση;

Ποσό ετών είναι το παιδάκι σου;

Γιατί δεν πηγαίνεις για μερικά ψώνια να ανανεώθεις και να κανεις λίγο γυμναστική να ξεδωσεις; Έστω περπάτημα έξω!!!

Εάν δεν σε καλύπτει η ζωή σου άλλαξε την!!!!

Μόνο μια ζωή έχουμε!

Ποσό χρόνων είσαι;

Εάν σε έκανε νοιωθεις έτσι ο θηλασμός έπρεπε να σταματήσεις πιο νωρίς άλλωστε θηλαζες τόσα χρόνια έκανες δηλαδή πολύ καλό στο μωρό σου! Το μωρό σου όμως για να είναι καλά θέλει και εσένα χαρούμενη και όχι απλά να λες πως ζεις γι αυτό!

Φτιάξε την ζωή σου είναι τόσο ωραία μην κλείνεσαι σε αυτό το άσχημο που ζεις!

Και στο κάτω κάτω αν δεν σε υποστηρίζει κανείς βρες καινούργιους φίλους!

[MarianS]

Πέρασες μια δυσκολη περιοδο με πολλή κλεισουρα λόγω θηλασμού. Είναι επομενο να νιώθεις τετοια συναισθηματα, αρκεί να μην γινουν μόνιμα.

Εγω θα σου έλεγα σαν συμβουλες:

1.Πήγαινε να μιλήσεις σε ένα ψυχολόγο, αν δεν θέλεις φαρμακα δεν παιρνεις ακομα και να στα προτεινει (που δεν νομιζω)

2. Κανε ομοιοπαθητική, έχει πολύ καλα αποτελέσματα στις ελαφριές ψυχικές διαταραχές

3. Βγαινε έξω, όσο περισσοτερο μπορεις. Για καφε, για ψωνια ο,τι σε ευχαριστει τελοσπαντων

4. Ξεκινησε γυμναστική, είναι φυσικό τονωτικό

[argini]

Αυτα που γραφεις ειναι συμπτώματα σοβαρης καταστασης. Εσυ η ίδια σε άλλα μυνηματα έγραφες ότι ειχες ιστορικο ανάλογο. Απευθυνσου στον ψυχολόγο-ψυχιατρο σου και ακολουθησε και την αγωγη και τις συμβουλές του. Πως θα σε βοηθησουν αγνωστες κοπελες που δεν ξερουν τιποτα για το ιστορικό σου ούτε σε έχουν εξετασει??? Στο παρλθόν δεν σε βοηθησαν τα φαρμακα??? Μην το αφησεις να προχωρησει πολύ. Μιλα σε καποια φίλη και πάτε μαζί την πρωτη φορά για να σε εξετάσει κάποιος. ΔΕν πάιζουν με αυτα τα πράγματ ειδικά όταν εχεις στην προστασια σου ενα παιδακι...ζητα βοηθεια απο ειδικους...αν δεν σου αρεσε ο προηγοθμενος επαγγελματιας ψυχικής υγειας που ειχες απευθυνθει τότε βρες άλλον..σε παρακαλώ μην αρνηθείς την βοηθεια απο ειδικους...

[EVIL]

Καλημέρα, παρουσιάζεις έντονα συμπτώματα κατάθλιψης και χρειάζεσαι βοήθεια από ειδικό. Τα σημερινά αντικαταθλιπτικα δεν είναι όπως τα φάρμακα που έδιναν παλαιότερα οι ψυχίατροι, δε σε φέρνουν σε καταστολή, δε σε κάνουν φυτό. Παρ'όλα αυτά μπορείς να ξεκινήσεις από ένα ψυχοθεραπευτή που είμαι σίγουρη ότι θα σε βοηθήσει.

Ακριβώς επειδή λες ότι ζεις για το παιδι σου, πρέπει να βοηθήσεις εσύ πρώτη απ'όλους του εαυτό σου για χάρη του παιδιού σου αλλά κυρίως για σένα!

[Αναιδα]

Σχετικα προσφατα ειχα απευθυνθει σε μια γιατρο για ασχετο λογο απο το ψυχολογικο.

 

Δεν ημουν ομως σε καλη ψυχολογικη κατασταση και ενα απο αυτα που με ρωτησε ηταν εαν ειχα θηλασει πριν πολλα χρονια το παιδι μου. Στην αρνητικη απαντηση την δικη μου μου απαντησε ''Ευτυχως''. Κατι που δεν το περιμενα.

Μου εξηγησε οτι με τον θηλασμο η γυναικα στερευει απο συγκεκριμενες βιταμινες που η ελλειψη τους ευθυνεται και για καταθλιψη της μητερας. Συν τις ορμονες της εγκυμοσυνης, γεννας και εαν υπαρχει και καποια μικρη προδιαθεση δεν ειναι μακρια η καταθλιψη.

 

giwta-la φανταζομαι οτι εγραψες εδω , οχι τοσο για βοηθεια αλλα για να πεις σε καποιον τις σκεψεις σου και να μοιραστεις το προβλημα σου.

Ολοι οι ανθρωποι λιγο πολυ περναμε ασχημες φασεις και ισως καποιες μορφες καταθλιψης. Αλλοιτο ξεπερνουν μονοι τους, αλλοι αναζητουν βοηθεια γιατι νιωθουν πιο ευαλωτοι η γιατι αντιλαμβανονται και συνειδητοποιουν πιο γρηγορα αυτο που τους συμβαινει.

 

Απευθυνσου σε εναν ειδικο καλο να σε βοηθησει ωστε να μην νιωθεις αυτον τον κομπο στο λαιμο σου , να συνελθεις και να απολαυσεις την οικογενεια σου και το παιδακι σου.

Ειναι κριμα να νιωθεις ετσι ασχημα χωρις πραγματικο λογο.

 

Καθε γεγονος εχει πολλες οψεις και μπορουμε να το δουμε απο πολλες διαφορετικες οπτικες γωνιες. Αναλογα με την ψυχολογικη κατασταση που βρισκομαστε.

Προσπαθησε λιγο να σκεφτεις πως διαχειριζοσουν καποια γεγονοτα , με τι αισιοδοξια και χαρα οταν ησουν σε καλη ψυχολογικη κατασταση σε αντιθεση με σημερα που τα βλεπεις ολα μαυρα και τοτε θα καταλαβεις οτι ολα ειναι μεσα στο μυαλο μας. Σε αυτο θα σε βοηθησει πολυ ενας ειδικος.

[Lisbet]

giwta-la, έχεις ξανανοίξει ίδιο θέμα πέρυσι τέτοιον καιρό. Ορίστε http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=139569

 

Στα 48 μηνύματα, τα δικά σου ήταν 3.

 

Αν όντως έχεις πρόβλημα, απευθύνσου σε ειδικό. Εμένα πάντως μου φαίνεται πως είσαι drama queen και θέλεις να ασχολούνται οι άλλοι μαζί σου. Ή απλά τρολλάρεις.

[vivien9]

Βρε Γιώτα μου, έχεις κατάθλιψη και χρειάζεσαι ιατρική βοήθεια, δεν μπορεί να σε βοηθήσει κάποιος άλλος. Γιατί γράφεις ότι δεν θες να μιλήσεις σε γιατρό, μη τυχόν και σου δώσουν φάρμακα? Μα με αυτά τα φάρμακα θα νιώσεις καλύτερα και θα καταφέρεις να ξεπεράσεις την κατάθλιψη, δεν σημαίνει ότι θα τα παίρνεις για πάντα. Η οικογένεια σου τι λέει? Ο άντρας σου?

Επειδή είμασταν παρόμοια εποχή έγκυες, θυμάμαι πολύ καλά τα ποστ σου την εποχή της εγκυμοσύνης και ήσουν πολύ χαρούμενη. Μετά την γέννα άρχισες να γράφεις όλο και πιο καταθλιπτικά. Δεν αναφέρεις ποτέ κάτι συγκεκριμένο για την θλίψη σου, μόνο ότι έχασες την όρεξη για ζωή. Πιθανόν να έχεις επιλόχειο κατάθλιψη που δεν θεραπεύτηκε ποτέ, δεν ξέρω, δεν είμαι ειδικός. Πρέπει να επισκεπτείς οπωσδήποτε ψυχολόγο.

 

 

 

• 
  

 

 

 

• 
  

[goody]

Αγαπημενη giwta-la...σταθερη αξια!

Κουραγιο!

[giwta-la]

Αυτο που ηθελα να πω πρωτα απολα ειναι οτι η ΛΕΜΟΝΙΑ2 με καταλαβε λεγοντας οτι αυτο που ψαχνω απο δω ειναι απλα καποιες φορες να ξεσπαω σε ενα "χαρτι",οπως χθες...(σημερα ειμαι παλι στα ποδια μου). αλλες φορες ζητω βοηθεια, αλλες φορες απλα μιλαω.

 

Το γεγονος οτι καποια ταχεις ακουσει παλι ειναι γιατι πολυ απλα αγαπημενη Lisbet αισθανομαι ετσι και θελω να πω σε καποιον τι εχω εκεινη τη στιγμη. καποιες φορες δεν εχω χρονο αλλα σας διαβαζω ,μου κανετε καλο, ευχαριστω.

 

Xristinaki91! :ειμαι 30+, το παιδι 3+, θηλαζα μεχρι προσφατως. με τον συζυγο μαλωνουμε γυρωαποτα κλασικα την ανατροφη του παιδιου και οχι πχ γιααπιστιες, κρεπαλες κπλ. ολα τα αλλα που λες...ΛΑΣΤ ΓΙΑΡ! γονεις-πεθερικα πολυ ωρα μακρυα. καποιες φορες βοηθανε οι γονεις μου αλλα εχουν και αυτοι πλεον τα προβληματα τους. δε δουλευω. οσο για τα αλλα που λες.. κααααποτε θα μπω σε λεπτομερειεςγια τη ζωη μου, τους ανθρωπους γυρω, αλλα δε θελω τωρα.

 

Να απαντησω και στις αλλες κοπελες:

Σε ψυχολογους κλπ εχω παει αλλα πλεον δεν για πολλους λογους:

-αποφασισα πως θα κρατησω μυστικο απο τοσυζυγο τις επισκεψεις γιατι ειναι παλιαςσχολης μυαλα,οποτε τωρα δεν εχω δικαιολογια τι να πω. -αισθανομαι πως πιεζομαι να πω πραγματα που εκεινητη στιγμη δε θελω να θυμαμαι μονο κ μονο γιατι ειναιγιατρος και πρεπει να βγαλει διαγνωση.

-δυο φορες που εκανα αποπειρα να παρω τη συνταγη,ημουν ζομπι.τωρα με το παιδι πρεπει οι αισθησεις να λειτουργουν. επειδη εκανα καθαρηζωη απο αλκοοολτσιγαρακακηδιατροφη και λογω οτι εκανα πρωταθλητισμο, εχω πολυ αδυναμη κραση πλεον που παρατησα τον εαυτο μου.για παραδειγμα πηρα μια φορα τη συνταγη της βαλεριανας και εγω ενιωθα αρρωστια.

-ενας καλος ψυχοθεραπευτης ειναι μακρυα.μενω επαρχια και μονο "κομπογιαννιτες" υπαρχουν εδω.

 

Στη vivien9: δε μπαινω σε λεπτομερειες αλλα καποτε θα μπω, οχι τωρα.γενικα καταπιεζομουν απο τον περιγυρω απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου... "οτι σπαρθηκε πριν χρονια,θεριζεται τωρα"

 

αυτη τη στιγμη ειμαι καλα παντως..

Επεξεργάστηκαν 25 Νοεμβρίου,2015 by giwta-la
σχολιο.

[EVIL]

Εγώ νομίζω, και το ξαναλέω, πως στην περίπτωση σου θα έκανε πολύ καλό η ψυχοθεραπεία, δεν υπάρχει κανείς κοντά σου; Κέντρο Ψυχικής Υγείας δεν έχετε στην πόλη σου;

[biglove]

giwta-la η μαμά μου παίρνει ψυχοφάρμακα εδώ και αρκετά χρόνια, από τότε που ήμουν 17 εγώ, μέχρι τώρα. Η μαμά μου είχε προβλήματα για καμιά δεκαετία μπορεί και παραπάνω, αλλά δεν τα αντιμετώπιζε γιατί ο πατέρας μου και οι συγγενείς ήταν παλιά μυαλά. Ακόμη και μετά την έναρξη της θεραπείας το τι βλακείες ακούγαμε για να προσπαθήσει να βγεί μόνη της από την κατάθλιψη δεν λέγονται. Κοινώς ποτέ μα ποτέ δεν αντιμετωπίστηκε το πρόβλημα της σωστά. Ξέρεις ποιο ήταν το αποτέλεσμα? Κάπου εκεί όταν ήμασταν έφηβοι η καταστασή της (που λειτουργούσε αθροιστικά όλα αυτά τα χρόνια) κλιμακώθηκε, είχε φτάσει στο τέρμα. Ξεκίνησε τα φάρμακα, ναι ήταν σαν ζόμπι για 3 εβδομάδες αλλά μετά ρυθμιζόταν και τώρα πλέον δεν καταλαβαίνεις ότι παίρνει φάρμακα.

Ναι τα έκοψε πολλές φορές μέχρι να το πάρει απόφαση, γιατί βλακωδώς πιστεύαν ότι είναι φάρμακα αυτά είναι σαν της γρίπης, γίνεσαι καλά και τέλος....... Γράφοντας όλα αυτά θέλω να καταλήξω ότι όσο το αφήνεις η κατάσταση θα κλιμακώνεται. Δεν το καταλαβαίνεις ακόμα αλλά η κατάσταση έχει επιπτώσεις στο παιδί σου, θα αρχίσει να καταλαβαίνει. Αργότερα θα αρχίσει να αισθάνεται ευθύνη για εσένα.

 

Ξέρω πολύ καλά πως ότι και να γράφουμε δεν το απορροφάς τώρα, σκέφτεσαι τα δικά σου. Θέλεις υποστήριξη και κάπου να τα λες. Γιατί να μην είναι εδώ? Κάποια στιγμή θα το πάρεις απόφαση και θα κάνεις το πρώτο βήμα. Κορίτσια μου πέρασα χρόνια ολόκληρα μιλώντας στην μαμά μου για τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια, η Γιώτα απλά προσπαθεί να βρει διέξοδο και καλά κάνει.

[giwta-la]

Εγώ νομίζω, και το ξαναλέω, πως στην περίπτωση σου θα έκανε πολύ καλό η ψυχοθεραπεία, δεν υπάρχει κανείς κοντά σου; Κέντρο Ψυχικής Υγείας δεν έχετε στην πόλη σου;

 

Εννοεις εγκλειστη? εδω καμια φορα του μιλαω* αλλα στο μυαλο του υπαρχουν 2 κατηγοριες ανθρωπων:οι τρελοικαι οι μη. αυτα για ψυχολογους δε τα καταλαβαινει. για παραδειγμα να φανταστειτε μια κοπελα λιγους μηνες μετα τη γεννα αυτοκτονισε στη περιοχη που ειναι το πατρικο των πεθερικων μου και η πεθερα μου σχολιασε "σιγουρα ηθελε αλλον" και οταν ανεφερα την καταθλιψη γελασε και ειπε εμεις τετοια πρωτευουσιανικα δεν εχουμε εδω!!:shock:

 

*του αντρα μου

Επεξεργάστηκαν 26 Νοεμβρίου,2015 by giwta-la
προσθηκη.

[giwta-la]

 

Επειδη καπου χαθηκα..

η μαμα σου τελικα εγινε καλα γιαυτο της ειπαν να τα κοψει?

τελικα τα εκοψε?

τωρα πως ειναι?

 

Ειδα λιγακι εμενα μεσα απο την ιστορια σου..

Επεξεργάστηκαν 26 Νοεμβρίου,2015 by giwta-la
προσπαθω για παραθεση

[miriki]

Κορίτσι ενημερώσου καλά, γιατί εγκλωβίζεσαι. Τα κεντρα ψυχικής υγιεινής των δήμων παρέχουν δωρεαν υπηρεσίες ψυχολογικής ή/ και ψυχιατρικής υποστήριξης με ραντεβού και σε πολλές περιπτώσεις κάνουν εξαιρετική δουλειά. Αποτελούν ουσιαστικά παραρτήματα δημόσιων νοσοκομείων. Υποστηρίζουν περιπτώσεις σαν τη δική σου, δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γονείς με τα παιδιά τους, καταστάσεις πένθους, ό,τι μπορείς να φανταστείς.

 

Δε σε αφορά η γνώμη των άλλων. Αν αποδεχτείς την καταστασή σου θα αναζητήσεις βοήθεια χωρίς να σε νοιάζει και δε χρειαζεται και να το ανακοινώνεις κιόλας. Ο άντρας σου πρέπει να καταλάβει ότι όπως θα σε υποστήριζε αν είχες σπάσει το πόδι σου είναι το ίδιο.

 

Το κλειδί είσαι εσύ και μόνο.

[giwta-la]

Τα κεντρα ψυχικής υγιεινής των δήμων παρέχουν δωρεαν υπηρεσίες ψυχολογικής ή/ και ψυχιατρικής υποστήριξης με ραντεβού και σε πολλές περιπτώσεις κάνουν εξαιρετική δουλειά. Αποτελούν ουσιαστικά παραρτήματα δημόσιων νοσοκομείων. Υποστηρίζουν περιπτώσεις σαν τη δική σου, δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γονείς με τα παιδιά τους, καταστάσεις πένθους, ό,τι μπορείς να φανταστείς.

 

λοιπον εψαξα στο διαδικτυο αμεσως οταν ειδα το μηνυμα σου αλλα στο νομο που μενω μου εβγαλε τις εξης παροχες: ψυχιατρικη υποστηριξη μονο για αμεα. ψυχολογικη υποστηριξη απο ενα αλλο συλλογο μονο για παιδια. και τελος την ψυχιατρικη μοναδα του νοσοκομειου. δεν εχει κατι αλλο στο νομο που μενω.

[biglove]

giwta-la η μαμά μου από όταν ξεκίνησε τότε να παίρνει φάρμακα τα έκοψε 3 φορές (που να τις έχω διαπιστώσει εγώ). Τα ξεκινούσε, τα συνήθιζε ο οργανισμός της, γινόταν καλύτερα επανερχόταν και βλέποντας αυτό αποφασίζανε με τον μπαμπά από μόνοι τους να τα κόψει. Φυσικά χειροτέρευε και ξανά μανά τα ίδια. Τα παίρνει πλέον κανονικά τα φάρμακα της και είναι καλά.

Μην μπερδεύεσαι όμως, δεν παίρνουν όλοι για πάντα φάρμακα. Την ιστορία στην είπα για να καταλάβεις πως δεν πρέπει να το αφήσεις.

 

Το μήνυμα της miriki τα λέει πολύ καλά.

[miriki]

H ψυχιατρική μονάδα του νοσοκομείου έχει εξωτερικά ιατρεία και μπορείς να κλείσεις ρ/β. Εγκλεισμός γίνεται σε εξαιρετικές περιπτώσεις που αποδεδειγμένα κάποιος είναι επικίνδυνος για τον εαυτό του και τους γύρω του και επειδή γενικά είναι υποστελεχωμένοι και υποχρηματοδοτούμενοι το αποφεύγουν ακόμη και για δύσκολα περιστατικά όσο μπορούν.

 

Επειδή το παιδί σου είναι η ζωή σου, όπως λες, σκέψου τι στρατηγικές του διδάσκεις για τη δική του ζωή. Γιατί όσο κι αν νομίζεις ότι το καλύπτεις οι πράξεις μας λένε περισσότερα από τα λόγια μας. Και το βλέμμα σου δεν μπορείς να το ελέγξεις, ούτε τη γνησιότητα του γέλιου και του χαμόγελου. Θα το καταλάβεις μόλις νιώσεις καλύτερα. Έχεις υποχρέωση απέναντι στο παιδί σου και στον εαυτό σου και στον άντρα σου, αλλά πολύ περισσότερο έχετε δικαίωμα να είστε υγιείς όλοι.

[novak]

Πω πω είχα μήνες να μπω στο φόρουμ, και πάλι πέφτω πάνω σε παρόμοιο θέμα σου giwta-la!

 

ΑΝ δεν είσαι τρολ (που δεν πιστεύω ότι είσαι), κοπέλα μου πιστεύω ότι έχεις χρόνιο σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα και πρέπει άμεσα να κάνεις κάτι.

 

Λες ότι έχεις μέρες μαυρίλας (πολύ μαυρίλας όμως!) και τότε μπαίνεις στο φόρουμ και τα γράφεις να ξεδώσεις...και αφού μαζευτούν καμια 40αριά απαντήσεις, μπαίνεις και γράφεις "τώρα είμαι καλά". Σου φαίνεται πολύ νορμάλ αυτό;

 

Λες ότι ο άντρας σου και ο περίγυρός σου θα σε επέκριναν...Αναρωτιέμαι, όταν είσαι σε αυτές τις φάσεις απόλυτης μαυρίλας, δεν γίνεται αντιληπτό από τον περίγυρο;;; Χαμπάρι δεν έχουν πάρει για όλο αυτό που σου συμβαίνει;;; Πώς είναι δυνατόν να το "κρύβεις", αν έχεις τέτοιες σκέψεις, αν έχεις εγκαταλείψει τον εαυτό σου κλπ.;;; Και εν πάση περιπτώσει, πρέπει με κάποιον τρόπο να τους κάνεις να καταλάβουν ότι έχεις σοβαρό και πραγματικό πρόβλημα. Τί θα γίνει δηλαδή;; Θα περιμένεις να πάθεις κανένα σοβαρό ψυχωσικό επεισόδιο για να καταλάβουν;;;

 

Φαντάζομαι επισης καταλαβαίνεις ότι αυτή σου η ψυχική κατάσταση, και η παθολογική σου αγάπη και προσήλωση στο παιδί σου (θυμάμαι σε παλιότερο θέμα σου να λες ότι "προβάλλεις" τις δικές σου ανάγκες στο παιδί), ούτε φυσιολογικά είναι, ούτε καλό κάνουν στο ίδιο το παιδί σου...

 

Αντί να ανησυχείς για το πώς θα το μεγαλώσουν οι "ακατάλληλοι" σύζυγος και γιαγιάδες, καλό θα ήταν να ανησυχείς για το τί μπορεί να του συμβεί αν η κατάσταση "ξεφύγει" τον έλεγχο...

 

Προσωπικά, χωρίς να ξέρω το ιστορικό σου, παρά μόνο από τα όσα έχεις γράψει εδώ μέσα, θεωρώ ότι έχεις έντονη κυκλοθυμία, κατάθλιψη, και ενίοτε εμμονές και ψύχωση. Αυτές είναι πάρα πολύ σοβαρές καταστάσεις, τουλάχιστον έτσι όπως τις εκφράζεις.

 

Επειδή έχεις ευθύνη απέναντι στο παιδί σου και στον εαυτό σου, σε παρακαλώ να αφήσεις τις δικαιολογίες και να βρεις λύση. Υπάρχουν τηλεφωνικές γραμμές για την κατάθλιψη που μπορεί να σε κατευθύνουν, αν στην κοντινή σου περιοχή δεν υπάρχει αξιόπιστη υποστήριξη.

 

Η φαρμακευτική αγωγή δεν πιάνει εν μία νυκτί, υπάρχουν παρενέργειες, και το πρώτο διάστημα μπορεί να χρειαστεί να "ρυθμιστούν" οι δοσολογίες περισσότερες από μία φορές. Στα μεγάλα νοσοκομεία υπάρχουν έμπειροι ψυχίατροι που μπορούν να σε παρακολουθήσουν. Στην περίπτωσή σου είναι μονόδρομος.

 

Με συγχωρείς αν είμαι απότομη και αυστηρή μαζί σου, αλλά μόνο ως άλλο ένα σύμπτωμα της σοβαρής σου κατάστασης μπορώ να δικαιολογήσω την αδρανή στάση σου απέναντι στο πρόβλημά σου.

[EVIL]

λοιπον εψαξα στο διαδικτυο αμεσως οταν ειδα το μηνυμα σου αλλα στο νομο που μενω μου εβγαλε τις εξης παροχες: ψυχιατρικη υποστηριξη μονο για αμεα. ψυχολογικη υποστηριξη απο ενα αλλο συλλογο μονο για παιδια. και τελος την ψυχιατρικη μοναδα του νοσοκομειου. δεν εχει κατι αλλο στο νομο που μενω.

 

Να απευθυνθείς στην ψυχιατρική μονάδα του ψυχιατρειου. Κάθε ψυχιατρική μονάδα έχει ψυχιάτρους, κοινωνικούς λειτουργους, συμβούλους οικογενειακους, ψυχολογους, παιδοψυχολογους , λογοθεραπευτές. Θα βοηθηθεις σίγουρα.

[EVIL]

Εννοεις εγκλειστη? εδω καμια φορα του μιλαω* αλλα στο μυαλο του υπαρχουν 2 κατηγοριες ανθρωπων:οι τρελοικαι οι μη. αυτα για ψυχολογους δε τα καταλαβαινει. για παραδειγμα να φανταστειτε μια κοπελα λιγους μηνες μετα τη γεννα αυτοκτονισε στη περιοχη που ειναι το πατρικο των πεθερικων μου και η πεθερα μου σχολιασε "σιγουρα ηθελε αλλον" και οταν ανεφερα την καταθλιψη γελασε και ειπε εμεις τετοια πρωτευουσιανικα δεν εχουμε εδω!!:shock:

 

*του αντρα μου

 

Τι εννοεις έγκλειστη, δεν καταλαβαίνω.

[EVIL]

Πω πω είχα μήνες να μπω στο φόρουμ, και πάλι πέφτω πάνω σε παρόμοιο θέμα σου giwta-la!

 

ΑΝ δεν είσαι τρολ (που δεν πιστεύω ότι είσαι), κοπέλα μου πιστεύω ότι έχεις χρόνιο σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα και πρέπει άμεσα να κάνεις κάτι.

 

Λες ότι έχεις μέρες μαυρίλας (πολύ μαυρίλας όμως!) και τότε μπαίνεις στο φόρουμ και τα γράφεις να ξεδώσεις...και αφού μαζευτούν καμια 40αριά απαντήσεις, μπαίνεις και γράφεις "τώρα είμαι καλά". Σου φαίνεται πολύ νορμάλ αυτό;

 

Λες ότι ο άντρας σου και ο περίγυρός σου θα σε επέκριναν...Αναρωτιέμαι, όταν είσαι σε αυτές τις φάσεις απόλυτης μαυρίλας, δεν γίνεται αντιληπτό από τον περίγυρο;;; Χαμπάρι δεν έχουν πάρει για όλο αυτό που σου συμβαίνει;;; Πώς είναι δυνατόν να το "κρύβεις", αν έχεις τέτοιες σκέψεις, αν έχεις εγκαταλείψει τον εαυτό σου κλπ.;;; Και εν πάση περιπτώσει, πρέπει με κάποιον τρόπο να τους κάνεις να καταλάβουν ότι έχεις σοβαρό και πραγματικό πρόβλημα. Τί θα γίνει δηλαδή;; Θα περιμένεις να πάθεις κανένα σοβαρό ψυχωσικό επεισόδιο για να καταλάβουν;;;

 

Φαντάζομαι επισης καταλαβαίνεις ότι αυτή σου η ψυχική κατάσταση, και η παθολογική σου αγάπη και προσήλωση στο παιδί σου (θυμάμαι σε παλιότερο θέμα σου να λες ότι "προβάλλεις" τις δικές σου ανάγκες στο παιδί), ούτε φυσιολογικά είναι, ούτε καλό κάνουν στο ίδιο το παιδί σου...

 

Αντί να ανησυχείς για το πώς θα το μεγαλώσουν οι "ακατάλληλοι" σύζυγος και γιαγιάδες, καλό θα ήταν να ανησυχείς για το τί μπορεί να του συμβεί αν η κατάσταση "ξεφύγει" τον έλεγχο...

 

Προσωπικά, χωρίς να ξέρω το ιστορικό σου, παρά μόνο από τα όσα έχεις γράψει εδώ μέσα, θεωρώ ότι έχεις έντονη κυκλοθυμία, κατάθλιψη, και ενίοτε εμμονές και ψύχωση. Αυτές είναι πάρα πολύ σοβαρές καταστάσεις, τουλάχιστον έτσι όπως τις εκφράζεις.

 

Επειδή έχεις ευθύνη απέναντι στο παιδί σου και στον εαυτό σου, σε παρακαλώ να αφήσεις τις δικαιολογίες και να βρεις λύση. Υπάρχουν τηλεφωνικές γραμμές για την κατάθλιψη που μπορεί να σε κατευθύνουν, αν στην κοντινή σου περιοχή δεν υπάρχει αξιόπιστη υποστήριξη.

 

Η φαρμακευτική αγωγή δεν πιάνει εν μία νυκτί, υπάρχουν παρενέργειες, και το πρώτο διάστημα μπορεί να χρειαστεί να "ρυθμιστούν" οι δοσολογίες περισσότερες από μία φορές. Στα μεγάλα νοσοκομεία υπάρχουν έμπειροι ψυχίατροι που μπορούν να σε παρακολουθήσουν. Στην περίπτωσή σου είναι μονόδρομος.

 

Με συγχωρείς αν είμαι απότομη και αυστηρή μαζί σου, αλλά μόνο ως άλλο ένα σύμπτωμα της σοβαρής σου κατάστασης μπορώ να δικαιολογήσω την αδρανή στάση σου απέναντι στο πρόβλημά σου.

 

 

Πιστεύω πως είναι δυνατόν να κρυφτεί από άλλους ένα άτομο που είναι κυκλοθυμικό, και διαταραγμένη προσωπικότητα. Δεν ξέρω αν η Γιώτα είναι διαταραγμένη προσωπικότητα αλλά συμφωνώ 100% μαζί σου ότι πάσχει απο χρόνια ψυχικά νοσήματα, ποια; θα τα διαγνώσουν οι ειδικοί αν αποφασίσει να απευθυνθεί σε αυτούς. Το πρόβλημα της δεν μπορεί να λυθεί με φιλική κουβέντα μέσα στο forum.

[giwta-la]

Λες ότι έχεις μέρες μαυρίλας (πολύ μαυρίλας όμως!) και τότε μπαίνεις στο φόρουμ και τα γράφεις να ξεδώσεις...και αφού μαζευτούν καμια 40αριά απαντήσεις, μπαίνεις και γράφεις "τώρα είμαι καλά". Σου φαίνεται πολύ νορμάλ αυτό;

ετσι οπως το λες,οχι νορμαλ,αστειο μου φαινεται. δεν καταλαβες ομως... οταν γραφεις πχ ημερολογιο ,τι σε κανει να ανοιξεις το λευκωμα κ να το κανεις? κατι χαρουμενο, σημαντικο,ασχημο. καποιες φορες δλδ γραφωντας ηρεμεις. αυτο. δεν ηρεμω οταν μαζευονται

πχ 40απαντησεις,αλλα μετα απο λιγο που γραφω και κλεινω τον υπολογιστη!οταν τον ανοιγω επειτα και αν ερθει η σκεψη μου εκει το λεω.

 

Λες ότι ο άντρας σου και ο περίγυρός σου θα σε επέκριναν...Αναρωτιέμαι, όταν είσαι σε αυτές τις φάσεις απόλυτης μαυρίλας, δεν γίνεται αντιληπτό από τον περίγυρο;;; Χαμπάρι δεν έχουν πάρει για όλο αυτό που σου συμβαίνει;;; Πώς είναι δυνατόν να το "κρύβεις", αν έχεις τέτοιες σκέψεις, αν έχεις εγκαταλείψει τον εαυτό σου κλπ.;;; Και εν πάση περιπτώσει, πρέπει με κάποιον τρόπο να τους κάνεις να καταλάβουν ότι έχεις σοβαρό και πραγματικό πρόβλημα. Τί θα γίνει δηλαδή;; Θα περιμένεις να πάθεις κανένα σοβαρό ψυχωσικό επεισόδιο για να καταλάβουν;;;

δεν εχω παρεες ,δεν μπορω να μιλαω σε ατομα. ειμαι σπιτι και ξεσυνηθησα τον κοσμο.

[giwta-la]

Τι εννοεις έγκλειστη, δεν καταλαβαίνω.

 

και εγω μπορει να μη καταλαβα,γιαυτο ρωτησα. καπου δλδ που μενεις, ξερω οτι υπαρχουν ιδιωτικα θεραπευτηρια για πχκαρκινοπαθεις,εκει πηγετο μυαλο μου,σε κατι ιδιωτικο.

[novak]

ετσι οπως το λες,οχι νορμαλ,αστειο μου φαινεται. δεν καταλαβες ομως... οταν γραφεις πχ ημερολογιο ,τι σε κανει να ανοιξεις το λευκωμα κ να το κανεις? κατι χαρουμενο, σημαντικο,ασχημο. καποιες φορες δλδ γραφωντας ηρεμεις. αυτο. δεν ηρεμω οταν μαζευονται

πχ 40απαντησεις,αλλα μετα απο λιγο που γραφω και κλεινω τον υπολογιστη!οταν τον ανοιγω επειτα και αν ερθει η σκεψη μου εκει το λεω.

 

 

δεν εχω παρεες ,δεν μπορω να μιλαω σε ατομα. ειμαι σπιτι και ξεσυνηθησα τον κοσμο.

 

Δεν λέω ότι είναι κακό ή περίεργο το να γράφεις στο φόρουμ για να ηρεμήσεις και να "εκτονωθείς"...Το περιεχόμενο όμως αυτών που γράφεις είναι πολύ "βαρύ" και αυτό είναι το ανησυχητικό...Το να εκφράζεις κατ'επανάληψη τόσο σκοτεινές σκέψεις, και μετά να σου περνάει (μόνο για λίγο βέβαια...) για μένα είναι σούπερ καμπανάκι.

 

Καταλαβαίνω ότι είσαι σε μεγάλη απομόνωση, και αυτό εντείνει το πρόβλημα. Όλοι όταν είμαστε μόνοι επί μακρόν μπορεί να αρχίσουμε να νιώθουμε θλίψη, να κάνουμε περίεργες σκέψεις, να ξεσυνηθίσουμε όπως λες...Στην περίπτωσή σου όμως, νομίζω ότι ένα εύθραυστο ψυχικό background σε συνδυασμό με πλήρη απομόνωση σε έχουν κάνει να χάσεις την ορθή σου κρίση και ίσως και την επαφή με την πραγματικότητα.

 

Πραγματικά με στεναχωρεί η κατάστασή σου, και μακάρι να μπορούσα να σου πω απλά "βγες καμμιά βόλτα, ξεκίνα μια δραστηριότητα που να γνωρίσεις κόσμο" ή κάτι τέτοιο, αλλά νομίζω πλέον δεν αρκεί.

 

Μπορώ όμως να σου πω το εξής: όσο κι αν φαίνεται ότι δεν υπάρχει διέξοδος, σίγουρα υπάρχει, και ΜΟΝΟ ΕΣΥ μπορείς να κάνεις το αποφασιστικό βήμα για να βρεις την ηρεμία σου και να απολαμβάνεις τη ζωή.

 

Ειλικρινά σου εύχομαι καλή τύχη και καλή δύναμη...

 

ΥΓ= Κάνε μου μια χάρη...Μια μέρα που θα νιώθεις σχετικά καλά, μπες και διάβασε ένα ένα τα posts σου από όταν έμεινες έγκυος και ύστερα...Και αν αποφασίσεις να πας σε ειδικό, τύπωσέ τα και πάρτα μαζί σου...είναι κυριολεκτικά το χρονικό μιας χρόνιας ψυχικής αστάθειας που επιδεινώνεται.

Επεξεργάστηκαν 26 Νοεμβρίου,2015 by novak
προσθήκη