Πρόβλημα με μητριά - δεύτερη γυναίκα παππού.

[livinath]

Δεν κρύβω ότι με προβλημάτισε πολύ αυτό το θέμα, καθώς είμαι και εγώ κατά κάποιον τρόπο στη θέση της γιαγιάς. Τα γενέθλια του βαπτιστικου μου είναι τον Ιούνιο και από τώρα σκέφτομαι τι θα γίνει αν θα πρέπει να βρεθούμε στον ίδιο χώρο με τη νυν του πρώην άντρα μου. Βέβαια, στη δική μας περίπτωση δεν την συστήνει ακόμη στους κοινούς μας φίλους και συγγενείς, καθώς ντρέπεται που όλοι γνωρίζουν ότι ήταν η αιτία του χωρισμού μας, αλλά μέχρι τότε νομίζω ότι θα έχουν αρκετό θράσος (αν είναι ακόμη μαζί) για να το κάνουν και αυτό. Και μπορεί η κουμπάρα μου να με διαβεβαιώνει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τη δεχτεί στο σπίτι, εντούτοις και από τις απαντήσεις εδώ συμπεραίνω ότι σταδιακά για τους τρίτους αρχίζει να μοιάζει λεπτομέρεια το πώς οδηγήθηκε ένα ζευγάρι στο διαζύγιο και υπάρχει η τάση οι ευθύνες να ισομοιραζονται, οπότε και τα τρίτα πρόσωπα γίνονται κάποτε αποδεκτά ως μία παγιωμένη πραγματικότητα.

 

Οπότε πιστεύω ότι σε αυτές τις περιπτώσεις μόνο η ανωτερότητα και η αξιοπρέπεια μπορούν να σώσουν λίγο την κατάσταση και όποιος έχει λογική θα κάνει μόνος του τη σύγκριση. Τώρα αν η γιαγιά θεωρεί ότι δεν μπορεί ακόμη να διαχειριστεί με ψυχραιμία την παρουσία της νυν συζύγου, νομίζω ότι θα είναι καλό να σεβαστείτε την απόφασή της να απέχει. Δεν νομίζω ότι το εννοεί εκβιαστικά, απλώς μερικές φορές είναι μάλλον δύσκολο να βλέπεις μπροστά σου ζωντανή μία εικόνα που θεωρείς (καλώς ή κακώς) ότι έχει ανατρέψει τη ζωή σου και μάλιστα αυτή η εικόνα να θεωρείται πλέον απολύτως φυσιολογική από όλους τους γύρω σου.

 

Λυπαμαι που νιωθεις ετσι. Πριν αρκετα χρονια, ακομα ημασταν νιοπαντροι με τον αντρα μου, ενας φιλος του παντρεμενος με 2 παιδακια του ανακοινωσε πως χωριζει. Ο αντρας μου ελεγε και ξαναλεγε πως σε εναν χωρισμο φταινε παντα και οι δυο κλπ. Ο φιλος και συναδελφος τα ειχε φτιαξει ενω ηταν παντρεμενος με συναδελφο επισης, 23 χρονια μικροτερη του (αυτος στα 50+) και δηλωνε τρελα ερωτευμενος. Και ηταν. Ζουσε τον ερωτα της ζωης του. Ο αντρας μου λοιπον πιπιλαγε την καραμελα... οτι η συζυγος ειχε παρατησει τον εαυτο της, οτι αδιαφορουσε για εκεινον, οτι τα παιδια ηταν η μονη της προτεραιοτητα, οτι δεν τον προσεγγιζε ερωτικα και οτι η σχεαη τους ειχε τελματωσει. Καποια στιγμη τα "πηρα"... Αν ολα αυτα ηταν ετσι - που μπορει να ηταν - εκεινος τι εκανε για να δωσει πνοη στον γαμο του? Βρηκε γκομενα? Σπουδαια! Τονωθηκε το εγω του που τον εβλεπε ερωτικα μια πιτσιρικα και θωλωσε το ματι του και το μυαλο του επισης! Η γυναικα του, αν τον παραμελησε το εκανε γιατι αφοσιωθηκε στα παιδια ΤΟΥΣ και στην ανατροφη τους οχι σε κανενα φρεσκο γκομενακι. Ας ασχολιοτανε κι αυτος εξισου μαζι τους αντι να κοπροσκυλαει για να βρισκει χρονο κι εκεινη για τον εαυτο της και για ξεκουραση και για εκεινον. Ας ξεκουναγε το χερακι του να κανει καμια δουλεια στο σπιτι ή να παρει καμια γυναικα για δουλειες για να την ξεκουραζει αντι να τα κανει μασουρι (γιατι ηταν και τσιγκουνης παναθεμα τον! ). Αλλα δεν γινεται και την πιτα ολοκληρη και τον σκυλο χορτατο. Του ειπα λοιπον πως λυπαμαι αλλα μπορει να εφταιγαν και οι δυο που απομακρυνθηκαν αλλα αυτος που φταιει γιατι τελικα χωρισαν ειναι μονο ο φιλος του. Και οτι καλα θα εκανε να μην τολμουσε να εμφανιστει με την φιλεναδα του (τον ειχαμε καλεσει για μπανιο στο εξοχικο μας γιατι υποτιθεται οτι περναγε δυσκολα με το διαζυγιο ) γιατι θα τους πεταγα και τους δυο εξω απο το σπιτι. Αργοτερα, οταν γνωρισαμε καλλιτερα την πρωην γυναικα του (ηταν κουμπαροι με ετερο συναδελφο και διατηρουσαν επαφες) καταλαβε και ο ιδιος - κυριως γνωριζοντας τα παιδια τους που ειναι καθρεπτης - οτι μαλλον τα πραγματα δεν ηταν τοσο τραγικα οσο ο κυριος τα περιεγραφε... Σε πληροφορω οτι ολοι οσοι γνωριζαμε τον λογο που το ζευγαρι χωρισε τον καναμε περα. Κανεις δεν δεχτηκε να συναναστραφει την νεα του συμβια αν και δεν χρειαστηκε και πολυς καιρος για να τον παρατησει. Οταν μετα απο χρονια το ζευγαρι τα ξαναβρηκε (με μεγαλα παιδια πια σκεψου) ηταν σαν βρεγμενη γατα ο κυριος. Γιατι τον δεχτηκε πισω, να σου πω, δεν καταλαβα. Δεν νομιζω πως θα μπορουσα στη θεση της. Ομως ποτε ξανα, με κανεναν απο οσους τον ειχαμε κανει περα τοτε δεν ξαναγινε οπως πριν. Σε αλλη περιπτωση, γνωστου μας ο οποιος χωρισε κι αυτος εξαιτιας μιας εξωσυζυγικης σχεσης που εκανε με την οποια παντρευτηκε κιολας, η συμπεριφορα των περισσοτερων ηταν ακριβως αυτη που σου περιγραφω. Τους απομονωσαν. Κανεις δεν αποδεχεται τετοιο αδικο, ειδικα αν υπαρχουν μικρα παιδια στην οικογενεια που διαλυεται. Και ακομα κι αν θα χωριζαν καποια στιγμη, ο τριτος ανθρωπος φερει ευθυνη εφοσον γνωριζει για τον γαμο και συνεχιζει σε σχεση με τον εναν εκ των δυο. Στο κατω κατω ρε φιλε, χωρισε πρωτα και μετα τα ξαναλεμε. Βεβαια 9 στις 10 περιπτωσεις τις ξεπληρωνουν με το ιδιο νομισμα και καλα τους κανουν. Διοτι ειναι κανονας. Αυτος που κερατωσε μια φορα θα το ξανακανει, ειναι μαθηματικα βεβαιο. Και κατι ακομα. Δεχομαι οτι στην πορεια της ζωης του καποιος μπορει, οντας παντρεμενος, να ερωτευτει βαθια και να μην μπορει να γυρισει την πλατη σ'αυτο γιατι μπορει να μην του εχει ξανασυμβει ποτε. Οφειλει ομως, απο σεβασμο στον εαυτο του, στον συντροφο που ειχε τοσα χρονια αλλα και στον ερωτα του να ξεκαθαρισει πρωτα τον γαμο του κι επειτα να προχωρησει σε σχεση με οποιονδηποτε αλλο. Αλλα δυστυχως αυτο ειναι σπανιο... Οι περισσοτεροι επιδιωκουν να εξασφαλισουν πρωτα το νεο ταιρι κι επειτα να χωρισουν. Και κατι ακομα. Οταν καποιος εχει υπαρξει ο τριτος ανθρωπος, θα ειναι παντα ο τριτος ανθρωπος. Το να τρεφονται καποιοι με ψευδαισθησεις "θα χωριζαν ετσι κι αλλιως γιατι ειχαν προβληματα" και οτι δεν εχουν μεριδιο ευθυνης για τον χωρισμο του ζευγαριου ειναι ουτοπια. Δεν ανεχονται ολοι να ειναι ο τριτος ανθρωπος, δεν το σηκωνει ουτε η αξιοπρεπεια τους, ουτε η συνειδηση τους. Οποτε μην στεναχωριεσαι, τουλαχιστον γι'αυτο. Η νυν συντροφος του πρωην σου θα ειναι παντα αυτη που η συνειδηση της και η αξιοπρεπεια της της επετρεψαν να βαλει εστω και ενα λιθαρακι για να διαλυθει μια οικογενεια. Και ο πρωην σου παντα αυτος που εγκατελειψε την οικογενειακη εστια. Για τους περισσοτερους τουλαχιστον.

 

Συγνωμη για το off topic αλλα πραγματικα ενιωθα την αναγκη να τα πω αυτα.

[tzatzikaki]

Πράγματι πρόκειται για ένα διαζύγιο που έχει να κάνει με τον παππού και την γιαγιά, δεν αφορά ούτε τα παιδιά τους ούτε τα εγγόνια τους ούτε τις νύφες τους. Είναι καλεσμένοι για τα γενέθλια/γιορτή/βάφτιση του εγγονιού τους και όχι να λύσουν τα προσωπικά τους προβλήματα. Σεβασμός στην περίσταση μόνο για αυτό μιλάω με απολυτότητα για τίποτα άλλο.

 

Ανώτερη? Μα είναι ανώτερη ήδη ότι και αν γίνει. Είναι υπόδειγμα πεθεράς σύμφωνα με την θεματοθέτρια και η βιολογική γιαγιά του παιδιού.

Δε μιλώ για ανωτερότητα γενικά προφανώς, μιλώ για την ανωτερότητα που καλείται να επιδείξει αναγκαστικά και να βρεθεί στον ίδιο χώρο με τη δεύτερη σύζυγο. Εν πάση περιπτώσει δεν είμαστε εμείς σε θέση να κρίνουμε αν η βιολογική γιαγιά είναι εκείνη που πρέπει να βάλει νερό στο κρασί της όπως είπες, δυστυχώς αυτά τα πράγματα δεν είναι πάντα "ό,τι έγινε έγινε, ξύδι τώρα"...Το ποστ της stelma συμπυκνώνει και μια άλλη άποψη και θα πρέπει να μας θυμίζει ότι αυτά τα ζητήματα καλό είναι να αντιμετωπίζονται και με λίγη ευαισθησία.

Από την άλλη αν είσαι το 3ο πρόσωπο, αυτονόητα, από σεβασμό και μόνο στην οικογένεια του συζύγου σου οφείλεις να κάνεις πίσω. Έτσι γίνεσαι αποδεκτός, ετσι σταδιακά αρχίζουν να σέβονται κι εσένα. Και αν δεν επιθυμείς να κινείσαι με τακτ και διακριτικότητα αλλά να ξεκατινιάζεσαι, θα πρέπει τουλάχιστον να δέχεσαι τις συνέπειες.

 

Θα συμφωνήσω και με το γενικό σχόλιο της livinath. Σε ένα χωρισμό μπορεί και τα 2 μέλη της σχέσης να έχουν κάνει λάθη, δε φταίνε όμως πάντα και οι δυο το ίδιο, ούτε πάντοτε θέλουν το χωρισμό εξίσου.

[stelma]

Λυπαμαι που νιωθεις ετσι. Πριν αρκετα χρονια, ακομα ημασταν νιοπαντροι με τον αντρα μου, ενας φιλος του παντρεμενος με 2 παιδακια του ανακοινωσε πως χωριζει. Ο αντρας μου ελεγε και ξαναλεγε πως σε εναν χωρισμο φταινε παντα και οι δυο κλπ. Ο φιλος και συναδελφος τα ειχε φτιαξει ενω ηταν παντρεμενος με συναδελφο επισης, 23 χρονια μικροτερη του (αυτος στα 50+) και δηλωνε τρελα ερωτευμενος. Και ηταν. Ζουσε τον ερωτα της ζωης του. Ο αντρας μου λοιπον πιπιλαγε την καραμελα... οτι η συζυγος ειχε παρατησει τον εαυτο της, οτι αδιαφορουσε για εκεινον, οτι τα παιδια ηταν η μονη της προτεραιοτητα, οτι δεν τον προσεγγιζε ερωτικα και οτι η σχεαη τους ειχε τελματωσει. Καποια στιγμη τα "πηρα"... Αν ολα αυτα ηταν ετσι - που μπορει να ηταν - εκεινος τι εκανε για να δωσει πνοη στον γαμο του? Βρηκε γκομενα? Σπουδαια! Τονωθηκε το εγω του που τον εβλεπε ερωτικα μια πιτσιρικα και θωλωσε το ματι του και το μυαλο του επισης! Η γυναικα του, αν τον παραμελησε το εκανε γιατι αφοσιωθηκε στα παιδια ΤΟΥΣ και στην ανατροφη τους οχι σε κανενα φρεσκο γκομενακι. Ας ασχολιοτανε κι αυτος εξισου μαζι τους αντι να κοπροσκυλαει για να βρισκει χρονο κι εκεινη για τον εαυτο της και για ξεκουραση και για εκεινον. Ας ξεκουναγε το χερακι του να κανει καμια δουλεια στο σπιτι ή να παρει καμια γυναικα για δουλειες για να την ξεκουραζει αντι να τα κανει μασουρι (γιατι ηταν και τσιγκουνης παναθεμα τον! ). Αλλα δεν γινεται και την πιτα ολοκληρη και τον σκυλο χορτατο. Του ειπα λοιπον πως λυπαμαι αλλα μπορει να εφταιγαν και οι δυο που απομακρυνθηκαν αλλα αυτος που φταιει γιατι τελικα χωρισαν ειναι μονο ο φιλος του. Και οτι καλα θα εκανε να μην τολμουσε να εμφανιστει με την φιλεναδα του (τον ειχαμε καλεσει για μπανιο στο εξοχικο μας γιατι υποτιθεται οτι περναγε δυσκολα με το διαζυγιο ) γιατι θα τους πεταγα και τους δυο εξω απο το σπιτι. Αργοτερα, οταν γνωρισαμε καλλιτερα την πρωην γυναικα του (ηταν κουμπαροι με ετερο συναδελφο και διατηρουσαν επαφες) καταλαβε και ο ιδιος - κυριως γνωριζοντας τα παιδια τους που ειναι καθρεπτης - οτι μαλλον τα πραγματα δεν ηταν τοσο τραγικα οσο ο κυριος τα περιεγραφε... Σε πληροφορω οτι ολοι οσοι γνωριζαμε τον λογο που το ζευγαρι χωρισε τον καναμε περα. Κανεις δεν δεχτηκε να συναναστραφει την νεα του συμβια αν και δεν χρειαστηκε και πολυς καιρος για να τον παρατησει. Οταν μετα απο χρονια το ζευγαρι τα ξαναβρηκε (με μεγαλα παιδια πια σκεψου) ηταν σαν βρεγμενη γατα ο κυριος. Γιατι τον δεχτηκε πισω, να σου πω, δεν καταλαβα. Δεν νομιζω πως θα μπορουσα στη θεση της. Ομως ποτε ξανα, με κανεναν απο οσους τον ειχαμε κανει περα τοτε δεν ξαναγινε οπως πριν. Σε αλλη περιπτωση, γνωστου μας ο οποιος χωρισε κι αυτος εξαιτιας μιας εξωσυζυγικης σχεσης που εκανε με την οποια παντρευτηκε κιολας, η συμπεριφορα των περισσοτερων ηταν ακριβως αυτη που σου περιγραφω. Τους απομονωσαν. Κανεις δεν αποδεχεται τετοιο αδικο, ειδικα αν υπαρχουν μικρα παιδια στην οικογενεια που διαλυεται. Και ακομα κι αν θα χωριζαν καποια στιγμη, ο τριτος ανθρωπος φερει ευθυνη εφοσον γνωριζει για τον γαμο και συνεχιζει σε σχεση με τον εναν εκ των δυο. Στο κατω κατω ρε φιλε, χωρισε πρωτα και μετα τα ξαναλεμε. Βεβαια 9 στις 10 περιπτωσεις τις ξεπληρωνουν με το ιδιο νομισμα και καλα τους κανουν. Διοτι ειναι κανονας. Αυτος που κερατωσε μια φορα θα το ξανακανει, ειναι μαθηματικα βεβαιο. Και κατι ακομα. Δεχομαι οτι στην πορεια της ζωης του καποιος μπορει, οντας παντρεμενος, να ερωτευτει βαθια και να μην μπορει να γυρισει την πλατη σ'αυτο γιατι μπορει να μην του εχει ξανασυμβει ποτε. Οφειλει ομως, απο σεβασμο στον εαυτο του, στον συντροφο που ειχε τοσα χρονια αλλα και στον ερωτα του να ξεκαθαρισει πρωτα τον γαμο του κι επειτα να προχωρησει σε σχεση με οποιονδηποτε αλλο. Αλλα δυστυχως αυτο ειναι σπανιο... Οι περισσοτεροι επιδιωκουν να εξασφαλισουν πρωτα το νεο ταιρι κι επειτα να χωρισουν. Και κατι ακομα. Οταν καποιος εχει υπαρξει ο τριτος ανθρωπος, θα ειναι παντα ο τριτος ανθρωπος. Το να τρεφονται καποιοι με ψευδαισθησεις "θα χωριζαν ετσι κι αλλιως γιατι ειχαν προβληματα" και οτι δεν εχουν μεριδιο ευθυνης για τον χωρισμο του ζευγαριου ειναι ουτοπια. Δεν ανεχονται ολοι να ειναι ο τριτος ανθρωπος, δεν το σηκωνει ουτε η αξιοπρεπεια τους, ουτε η συνειδηση τους. Οποτε μην στεναχωριεσαι, τουλαχιστον γι'αυτο. Η νυν συντροφος του πρωην σου θα ειναι παντα αυτη που η συνειδηση της και η αξιοπρεπεια της της επετρεψαν να βαλει εστω και ενα λιθαρακι για να διαλυθει μια οικογενεια. Και ο πρωην σου παντα αυτος που εγκατελειψε την οικογενειακη εστια. Για τους περισσοτερους τουλαχιστον.

 

Συγνωμη για το off topic αλλα πραγματικα ενιωθα την αναγκη να τα πω αυτα.

 

Σ' ευχαριστώ για το post σου livinath. Δε θέλω να καταχράστω το θέμα, τα έχω άλλωστε γράψει αναλυτικά σε χωριστό θέμα, οπότε θα πω μόνο ότι το πώς φτάνει ένα ζευγάρι να τελματώσει είναι λογικά ευθύνη και των δύο, το πώς το χειρίζονται όμως από εκεί και πέρα μπορεί να είναι καθοριστικό για την πορεία της σχέσης. Δυστυχώς για μένα, ο πρώην αντρας μου φέρθηκε εντελώς ανώριμα και πριν και μετά τον χωρισμό. Έχει μετατραπεί ξαφνικά σε έναν παρτακια, που ενδιαφέρεται μόνο για το πώς θα περνάει καλά ο ίδιος (κατά δήλωσή του) και δεν τον αναγνωρίζουν ούτε οι κολλητοί του.

 

Όσο για τις γυναίκες που κατάδεχονται να γίνουν το τρίτο πρόσωπο σε σχέσεις που γνωρίζουν ότι είναι ακόμη "ζωντανές", πραγματικά προσπαθώ να μην παρασύρομαι από εύκολους χαρακτηρισμούς και αναρωτιέμαι συχνά τι μπορεί να τις ωθει στο να δεχθούν έναν τέτοιο ρόλο. Ειδικά όταν έχουν και οι ίδιες οικογένειες και παιδιά, τα οποία βάζουν σε δεύτερο μοίρα προκειμένου να ζήσουν τον έρωτά τους. Αν μη τι άλλο αυτή η σχέση μου έχει γεννήσει μία σειρά από τέτοια ερωτήματα για τη φύση των ανθρωπίνων σχέσεων και τα όρια των συναισθημάτων μας, τους αυτοπεριορισμους μας και το σύνηθες μοτίβο ενός μεγάλου έρωτα που καταλήγει ένας απλός εγκλωβισμός. Πως αλλάζουν οι άνθρωποι και ξαφνικά δυσκολεύεσαι να αναγνωρίσεις και τους πιο κοντινούς σου ανθρώπους? Ποτέ αληθεια έπαψαν οι σχέσεις να είναι απλες και όλα έγιναν τόσο περίπλοκα? Κάποια στιγμή που θα έχω χρόνο θα ανοίξω μάλλον ένα καινούριο θέμα με όλα αυτά.

[livinath]

Ξερεις κατι? Δεν με ενδιαφερει τι ειναι αυτο που τις κανει να το κανουν αλλα η ελαστικη τους συνειδηση με ενοχλει. Το να το θεωρει αποδεκτο να διεκδικησει τον αντρα μιας αλλης γυναικας εξηγειται και ψυχιατρικα αλλα δεν θα επρεπε να απασχολει εμας αυτο αλλα εκεινη που το κανει. Θα πρεπει ομως και να παρει αποφαση ενα πραγμα: απαξ και επιλεξει (για τον οποιονδηποτε λογο) να γινει ο τριτος σε μια σχεση, θα πρεπει να παρει και το υπολοιπο πακετο μαζι, ητοι την κοινωνικη απορριψη. Ειναι μαλλον ουτοπικο να περιμενει να γινει αποδεκτη απο τον κυκλο του, ειδικα αν ολοι γνωριζουν τι ρολο εχει παιξει. Θα παρει πολυ χρονο, αν ποτε γινει. Και συνηθως δεν προκειται για αποδοχη αλλα για ανοχη... Εκτος αν ο κυκλος του ειναι του ιδιου ηθους με εκεινη.

[stelma]

Ξερεις κατι? Δεν με ενδιαφερει τι ειναι αυτο που τις κανει να το κανουν αλλα η ελαστικη τους συνειδηση με ενοχλει. Το να το θεωρει αποδεκτο να διεκδικησει τον αντρα μιας αλλης γυναικας εξηγειται και ψυχιατρικα αλλα δεν θα επρεπε να απασχολει εμας αυτο αλλα εκεινη που το κανει. Θα πρεπει ομως και να παρει αποφαση ενα πραγμα: απαξ και επιλεξει (για τον οποιονδηποτε λογο) να γινει ο τριτος σε μια σχεση, θα πρεπει να παρει και το υπολοιπο πακετο μαζι, ητοι την κοινωνικη απορριψη. Ειναι μαλλον ουτοπικο να περιμενει να γινει αποδεκτη απο τον κυκλο του, ειδικα αν ολοι γνωριζουν τι ρολο εχει παιξει. Θα παρει πολυ χρονο, αν ποτε γινει. Και συνηθως δεν προκειται για αποδοχη αλλα για ανοχη... Εκτος αν ο κυκλος του ειναι του ιδιου ηθους με εκεινη.

 

Αυτό ακριβώς εννοώ ότι μου φαίνεται άξιο απορίας, ότι δηλαδή δεν υπάρχει συμφωνία ως προς το τι είναι ηθικά αποδεκτό ή έστω ανεκτό και νομίζω ότι έγινε και εδώ κάπως ορατό. Οι περισσότερες συνομιλητριες με απολύτως ειλικρινή πιστεύω διάθεση είπαν ότι σε αυτή την περίπτωση (δηλαδή στο ότι διοργανώνεται ένα πάρτυ γενεθλίων με σκοπό να περάσει όμορφα το παιδι- στο οποίο εννοείται ότι συμφωνώ) είναι αδιάφορο το γιατί η γιαγιά δεν μπορεί να ανεχτεί τη νυν συζύγο, η οποία περνώντας ο καιρός νομιμοποιείται στις συνειδήσεις. Και νομίζω ότι ακόμη και αν το ερώτημα ήταν ποια είναι η γνώμη μας για τη νυν συζύγο που (αν έχω καταλάβει σωστά υπήρξε το τρίτο πρόσωπο στον γάμο) νομίζω ότι πολλές από τις συνομιλητριες θα μπορούσαν να βρουν επιχειρήματα που να δικαιολογούν αυτή τη συμπεριφορά. Και σκέφτομαι ότι πριν μου συμβεί και εμένα στο γάμο μου, θα μπορούσα και εγώ να είμαι ανάμεσα σε αυτές τις συνομιλητριες, καθώς γενικά δε συνηθίζω να είμαι απόλυτη σε τέτοια θεματα και προσπαθώ να δω τη γενικότερη εικόνα ενός ανθρώπου. Οπότε καταλήγω ότι ακόμη και τέτοια θέματα "ηθικής φύσης" μπορεί να είναι σχετικά ανάλογα με τις πεποιθήσεις του καθενός, που λίγο πολύ διαμορφώνονται και αλλάζουν συνεχώς από τα βιώματα που έχει.

[Moonflower]

Εμένα προσωπικά δεν θα με προβλημάτιζε αν το παιδί μου θα την αποκαλούσε γιαγιά ή όχι. Εγώ φώναζα γιαγιά και παππού τα αδέρφια των παππούδων μου αν και πάντα ήξερα ότι είναι τα αδέρφια τους. Όπως φωνάζουμε πχ θεία τη γυναίκα του εξ'αίματος θείου μας, αν και "βιολογικά" μας είναι ξένη. Τα δεσμά του γάμου δηλαδή δεν ενώνουν τις οικογένειες; Δεν είναι ωραίο βέβαια να το απαιτεί, μπορεί όμως και να το κάνει από υπερβολική αγάπη για το παιδί.

Να σας δώσω ένα δικό μου παράδειγμα: Η μαμά μου όταν πήρε στα χέρια της τη βαφτιστήρα μου της είπε: "Έλα στη νονά αγγελούδι μου!!" παρόλο που δεν τη βαφτίσαμε μαζί! Αλλά το έλεγε κι έσταζε μέλι και λαχτάρα γιατί η μικρή είναι γλυκύτατη. Έτσι όχι μόνο δε με πείραξε αλλά το χάρηκα κιόλας. Επίσης και την πεθερά μου τη θεωρώ και τη φωνάζω "μαμά" μου και μάλιστα πολλές φορές έχει αποδειχτεί καλύτερη κι από τη μάνα μου. Το θέμα είναι καθαρά πως αισθάνεται κάποιος. Ας μην δηλητηριάζουμε όμως τις ψυχές των παιδιών με τα δικά μας πάθη και συμπάθειες, έτσι κι αλλιώς στην πορεία της ζωής τους θα κάνουν τις δικές τους επιλογές με τα δικά τους κριτήρια.

[Macgyver]

Καλημέρα σε όλες και ευχαριστώ που ασχοληθήκατε τόσο πολύ με το θέμα- δώσατε πολύ ενδιαφέρουσες οπτικές.

@Moonflower ο καθένας όπως το βλέπει - εμένα το να λέω μαμά την πεθερά μου είναι σαν να προσβάλω την ίδια μου τη μάνα. Και είναι καλή γυναίκα η πεθερά μου και σε καμία περίπτωση "θανάσιμη" ακόμα και στις μαύρες της

@Stelma θίγεις εύστοχα ζητήματα που με απασχολούν κι εμένα, κι ας μην θέλω να τα συζητήσω στην παρούσα φάση.

@livinath off topic, ξε off topic τι να πεις σε μία γυναίκα που έχει εισπράξει αυτήν τη συμπεριφορά από το σύζυγο; άριστα έκανες και παρέθεσες την ιστορία, γιατί μου ολοκλήρωσες και την "αλλη εικόνα".

@vtgian τα ίδια λέμε με λίγο διαφορετικά λόγια αλλά η ουσία είναι να λυθεί το θέμα οριστικά και φυσικά ο τρόπος που ζητάει κάποιος/ απαιτεί είναι σημαντικός για να λάβει αυτό που επιθυμεί. Θέμα διπλωματίας είναι όλες οι σχέσεις.

 

Κυρίες μου, το συζητήσαμε με τον άντρα μου χθες το βράδυ και καταλήξαμε στο εξής:

- Αφού η νυν σύζυγος δεν κρατάει καν τα προσχήματα, δεν είναι ευπρόσδεκτη μέχρι να μάθει να συμπεριφέρεται. Στην τελική είναι "ξένη" και οφείλει να δείχνει σεβασμό αν μη τι άλλο στους εξ αίματος συγγενείς και να μην τους προσβάλλει ( αφού ξέρει ότι κάποια πράγματα είναι προσβλητικά, ανεξαρτήτως της δική της άποψης, οφείλει να σεβαστεί).

- Ο παππούς αν δεν θέλει να έρθει μόνος του, ας μην έρθει. Αν θέλει να απέχει από οτιδήποτε σημαντικό, επειδή δεν μπορεί να κουλαντρίσει τη γυναίκα του, δικό του θέμα και ας το λύσει μόνος του.

- Η γιαγιά είναι ευπρόσδεκτη να έρθει. Δεν έχει πρόβλημα να είναι παρών ο πρώην της, τη γυναίκα του δεν αντέχει με τίποτα. Σεβαστό γιατί όπως είπατε και εσείς, δεν ξέρουμε τι έκανε το "τρίτο" πρόσωπο και δεν θέλω να ξύσω περαιτέρω τις πληγές.

 

Το πάρτυ μας θα γίνει το άλλο Σάββατο και τέρμα.

Σήμερα θα γίνουν οι σχετικές ανακοινώσεις.

 

Επίσης αν απαιτήσει η νυν σύζυγος να την αποκαλέσει το μωρό "γιαγιά" θα εφαρμοστεί το σύστημα "Λυσιστράτη" αλλά στα μέτρα μας: δεν το ξαναβλέπει και αυτό για να μάθει να σέβεται τις αποφάσεις μίας οικογένειας.

Σε αυτό επιμένει ο άντρας μου γιατί του γύρισαν τα λαμπάκια. Ε, μεταξύ μας, είναι ακραίο, αλλά τον έχουν σκάσει τον άνθρωπο.

 

Θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις σας, αν δεν βαριέστε βέβαια μιας και είναι ειλημμένες αποφάσεις.

Σας ευχαριστώ όλες για τις συμβουλές, τις ιστορίες, τις οπτικές σας. Ήταν ανεξαιρέτως πολύ χρήσιμες.

[vtgian]

Macgyver μια χαρά μου ακούγονται οι αποφάσεις σας και είναι μια καλή ευκαιρία να ξεκαθαρίσετε μια και καλή κάποια πράγματα. Το ξαναγράφω, οι τίτλοι και ο σεβασμός κερδίζονται, δεν απαιτούνται. Πολύ σωστούς σας βρίσκω λοιπόν

 

Στο off topic του θέματος (ναι, Stelma, θέλουμε νέο θέμα ) θα προσθέσω ότι το στερεότυπο "πιτσιρίκα που ξελογιάζει τον οικογενειάρχη" πάει πακέτο με το στερεότυπο "γυναίκα που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να γίνει μάνα και μετά αδιαφορεί πλήρως για τον σύζυγό της". Και τα δύο υιοθετούνται και εκφράζονται εξίσου, από γυναίκες και άντρες. Προσωπικά τα βρίσκω προβληματικά και άδικα και τα δύο, βαθιά συντηρητικά και μειωτικά για το γυναικείο φύλο. Καταλαβαίνω ότι τα βιώματα του καθενός τον κάνουν να σχηματίζει μια περιχαρακωμένη άποψη για τις σχέσεις γενικότερα, αλλά η νοοτροπία ότι για όλα φταίει το τρίτο άτομο (εννοώντας συνήθως γυναίκα και όχι άντρα) και αυτόματα του φοράμε τη ταμπέλα του ενόχου που θα πρέπει για το υπόλοιπο της σχέσης να είναι περιθωριοποιημένο, προσωπικά δε με βρίσκει σύμφωνη, το βρίσκω άδικο.

Δε βγάζω την ούρα μου απέξω, και εγώ τα έχω πει παλαιότερα. Έλα όμως που η ζωή τα φέρνει αλλιώς. Μιας και έχω βρεθεί λοιπόν σε αυτή τη θέση (γνώρισα τον άντρα μου σε διαδικασία διαζυγίου, έχουμε 10+ χρόνια διαφορά και δυστυχώς η πρώην του και η οικογένειά της προθυμοποιήθηκαν να μου χρεώσουν την παραπάνω ταμπέλα και το τέλος του γάμου, όσο και αν αυτό ήταν ψέμματα) ευτυχώς ο κύκλος τους δεν είχε τέτοιες ριζωμένες αντιλήψεις, με αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή και μου έδωσε την ευκαιρία να αποδείξω ότι αξίζω τον σεβασμό τους και την αγάπη τους.

Μπορεί συχνά οι καταστάσεις να επιβεβαιώνουν τα στερεότυπα, το να κρίνουμε όμως ανθρώπους αγνοώντας το ειδικό πλαίσιο (και πόσο μπορεί κάποιος ξένος να ξέρει πραγματικά τι γίνεται μέσα σε μία οικογένεια) το θεωρώ επιφανειακό και επιπόλαιο. Ας μην είμαστε απόλυτοι και εύκολοι στους χαρακτηρισμούς μας.

[livinath]

Καλημέρα σε όλες και ευχαριστώ που ασχοληθήκατε τόσο πολύ με το θέμα- δώσατε πολύ ενδιαφέρουσες οπτικές.

@Moonflower ο καθένας όπως το βλέπει - εμένα το να λέω μαμά την πεθερά μου είναι σαν να προσβάλω την ίδια μου τη μάνα. Και είναι καλή γυναίκα η πεθερά μου και σε καμία περίπτωση "θανάσιμη" ακόμα και στις μαύρες της

@Stelma θίγεις εύστοχα ζητήματα που με απασχολούν κι εμένα, κι ας μην θέλω να τα συζητήσω στην παρούσα φάση.

@livinath off topic, ξε off topic τι να πεις σε μία γυναίκα που έχει εισπράξει αυτήν τη συμπεριφορά από το σύζυγο; άριστα έκανες και παρέθεσες την ιστορία, γιατί μου ολοκλήρωσες και την "αλλη εικόνα".

@vtgian τα ίδια λέμε με λίγο διαφορετικά λόγια αλλά η ουσία είναι να λυθεί το θέμα οριστικά και φυσικά ο τρόπος που ζητάει κάποιος/ απαιτεί είναι σημαντικός για να λάβει αυτό που επιθυμεί. Θέμα διπλωματίας είναι όλες οι σχέσεις.

 

Κυρίες μου, το συζητήσαμε με τον άντρα μου χθες το βράδυ και καταλήξαμε στο εξής:

- Αφού η νυν σύζυγος δεν κρατάει καν τα προσχήματα, δεν είναι ευπρόσδεκτη μέχρι να μάθει να συμπεριφέρεται. Στην τελική είναι "ξένη" και οφείλει να δείχνει σεβασμό αν μη τι άλλο στους εξ αίματος συγγενείς και να μην τους προσβάλλει ( αφού ξέρει ότι κάποια πράγματα είναι προσβλητικά, ανεξαρτήτως της δική της άποψης, οφείλει να σεβαστεί).

- Ο παππούς αν δεν θέλει να έρθει μόνος του, ας μην έρθει. Αν θέλει να απέχει από οτιδήποτε σημαντικό, επειδή δεν μπορεί να κουλαντρίσει τη γυναίκα του, δικό του θέμα και ας το λύσει μόνος του.

- Η γιαγιά είναι ευπρόσδεκτη να έρθει. Δεν έχει πρόβλημα να είναι παρών ο πρώην της, τη γυναίκα του δεν αντέχει με τίποτα. Σεβαστό γιατί όπως είπατε και εσείς, δεν ξέρουμε τι έκανε το "τρίτο" πρόσωπο και δεν θέλω να ξύσω περαιτέρω τις πληγές.

 

Το πάρτυ μας θα γίνει το άλλο Σάββατο και τέρμα.

Σήμερα θα γίνουν οι σχετικές ανακοινώσεις.

 

Επίσης αν απαιτήσει η νυν σύζυγος να την αποκαλέσει το μωρό "γιαγιά" θα εφαρμοστεί το σύστημα "Λυσιστράτη" αλλά στα μέτρα μας: δεν το ξαναβλέπει και αυτό για να μάθει να σέβεται τις αποφάσεις μίας οικογένειας.

Σε αυτό επιμένει ο άντρας μου γιατί του γύρισαν τα λαμπάκια. Ε, μεταξύ μας, είναι ακραίο, αλλά τον έχουν σκάσει τον άνθρωπο.

 

Θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις σας, αν δεν βαριέστε βέβαια μιας και είναι ειλημμένες αποφάσεις.

Σας ευχαριστώ όλες για τις συμβουλές, τις ιστορίες, τις οπτικές σας. Ήταν ανεξαιρέτως πολύ χρήσιμες.

 

Νομίζω πως έπρεπε να πάρω μια τέτοια απόφαση η ίδια θα έπαιρνα ακριβώς αυτήν. Καμιά φορά απαιτούνται πολύ ξεκάθαρες, ίσως και πιο ακραίες λύσεις, προκειμένου να μπουν τα πράγματα στην θέση τους.

 

Πολλές φορές για χάριν της καλής σχέσης με κάποιους ανθρώπους ή προκειμένου να αποφύγουμε να "σπάσουμε τα αυγά" ανεχόμαστε μια κατάσταση με την οποία ερχόμαστε σε ηθική σύγκρουση. Και προκειμένου να καλύψουμε την ανοχή μας (και την ενοχή μας) μιλάμε για τέτοιες καταστάσεις λες και δεν μας αφορούν στο στυλ: "δεν μας αφορά είναι επιλογή του/της και δεν μας πέφτει λόγος να πούμε τίποτα" κλπ. Καλώς ή κακώς όμως όταν αποφάσεις άλλων επηρεάζουν την ζωή μας οφείλουν κι εκείνοι να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και τις συνέπειες των πράξεών τους. Και για μένα όταν η ηθική υπόσταση ενός φίλου μου ή συγγενή μου αλλάζει προς το χειρότερο δεν καταλαβαίνω πως θα συνεχίσω να είμαι φίλη του ή πως θα συνεχίσω να τον συναναστρέφομαι. Δηλαδή αν ήταν κλέφτης ή εκβιαστής ή πουλούσε ναρκωτικά θα συνέχιζα να τον συναναστρέφομαι? Και δεν εξετάζω το αξιόποινο της πράξης αλλά την ελαστική του συνείδηση που του επιτρέπει και ψέμματα να πει και να εξαπατήσει και να καταφερθεί εναντίων άλλων ανθρώπων. Λυπάμαι, τέτοιους ανθρώπους δεν τους θέλω στη ζωή μου διότι δεν τους εμπιστεύομαι. Εδώ ο άλλος προδίδει την γυναίκα του, την σύντροφό του με την οποία έχει μοιραστεί την ζωή του και έχει δημιουργήσει οικογένεια, τι θα τον εμποδίσει να προδώσει και την δική μου εμπιστοσύνη? Και λυπάμαι αλλά αυτό που θεωρώ ηθικά μεμπτό και δεν θέλω να μου συμβεί δεν μπορώ να το υποθάλπω κιόλας.

[Dragonfly]

Η νυν συζυγος ειπε οτι αν δεν παει αυτη δεν θα παει ουτε ο αντρας της... Ωραια πραγματα για ενηλικες ανθρωπους.

 

Το είπε πράγματι η ίδια, ή το είπε ο άντρας της; Όπως και να΄χει, εφόσον είναι πλέον παντρεμένοι, είναι λίγο γελοίο να την αφήνει πίσω ο άντρας της όταν θα συναντάει το σόι του... Και εμένα θα με ενοχλούσε...

 

Κυρίες μου, το συζητήσαμε με τον άντρα μου χθες το βράδυ και καταλήξαμε στο εξής:

- Αφού η νυν σύζυγος δεν κρατάει καν τα προσχήματα, δεν είναι ευπρόσδεκτη μέχρι να μάθει να συμπεριφέρεται. Στην τελική είναι "ξένη" και οφείλει να δείχνει σεβασμό αν μη τι άλλο στους εξ αίματος συγγενείς και να μην τους προσβάλλει ( αφού ξέρει ότι κάποια πράγματα είναι προσβλητικά, ανεξαρτήτως της δική της άποψης, οφείλει να σεβαστεί).

- Ο παππούς αν δεν θέλει να έρθει μόνος του, ας μην έρθει. Αν θέλει να απέχει από οτιδήποτε σημαντικό, επειδή δεν μπορεί να κουλαντρίσει τη γυναίκα του, δικό του θέμα και ας το λύσει μόνος του.

- Η γιαγιά είναι ευπρόσδεκτη να έρθει. Δεν έχει πρόβλημα να είναι παρών ο πρώην της, τη γυναίκα του δεν αντέχει με τίποτα. Σεβαστό γιατί όπως είπατε και εσείς, δεν ξέρουμε τι έκανε το "τρίτο" πρόσωπο και δεν θέλω να ξύσω περαιτέρω τις πληγές.

 

 

Εγώ βλέπω ότι και οι 3 παππουδογιαγιάδες, φέρονται σαν 15χρονα. Εγώ θα έδινα μια ανοικτή πρόσκληση: τα γενέθλια είναι την ταδε μέρα και ώρα. Είστε όλοι καλεσμένοι. Όποιος όμως αποφασίσει να έρθει θα φερθεί κόσμια αν θέλει να ξανάρθει. Όποιος κάνει σκηνή, γκρίνιες κτλ στα γενέθλια του παιδιού δεν θα ξαναπατήσει.

Και στη νέα συζυγο θα λέγαμε ότι δεν θέλουμε να την αποκαλεί το παιδί γιαγιά γιατί θα μπερδευτεί. Θα της βρίσκαμε κάποιον νέο τίτλο. πχ η γυναίκα του παππού ή κάτι τέτοιο...

 

Η γνώμη μου είναι να μην σας βάζουν σε διαδικασία να διαλέγετε στρατόπεδα. πχ ποιος προηγείται, ποιος πρέπει να υποχωρήσει κτλ. Είναι άδικο και για τον άντρα σου να τον βάζουν σε τέτοια διαδικασία.

[stelma]

Mcgyver, από τη στιγμή που ο σύζυγος σου, που γνωρίζει φαντάζομαι και κάπως καλύτερα τα γεγονότα πήρε αυτή την απόφαση, μου φαίνεται ότι είναι και αυτός αποφασισμένος να λήξει μία και καλή το θέμα της συνύπαρξης γιαγιάς και παππού σε διάφορες περιστάσεις και αυτό σίγουρα είναι θετικό. Για μένα το θέμα είναι πως θα τεθεί αυτή η ειλημμενη απόφαση στον παππού έτσι ώστε να είναι ξεκάθαρο ότι δεν επιδιώκετε να κάνετε τον ίδιο στην άκρη στα σημαντικά γεγονότα της ζωής σας, αλλά να βγείτε από μία άβολη κατασταση, που είτε ηθελημένα είτε άθελά του, αυτός έγινε η αιτία να δημιουργηθεί. Ίσως θα ήταν καλό ο σύζυγος σου να κάνει και με την μητέρα του μία ανοιχτή κουβέντα για το τι μπορεί να σημαίνει η παρουσία της νυν συζύγου σε διάφορες οικογενειακές εκδηλώσεις για εσάς ως "αναγκαίο κακό" προκειμένου να καταλάβει ότι δεν έχει να φοβηθεί κάτι από αυτή τη συνύπαρξη παρά μόνο την αναπόφευκτη σύγκριση που θα θέσει την ίδια σε ανώτερη θέση. Και αυτό βέβαια μόνο εφόσον ο παππούς μπορεί να εγγυηθεί ότι η νυν θα συμμαζευτει στα πλαίσια που εσείς θα έχετε ήδη θέσει. Πάντως αν ο παππούς δεν είναι από αυτούς τους ξεροκέφαλος τύπους που θέτουν τα θέλω τους υπέρ πάντων και ο,τιδηποτε άλλο τους προσβάλλει, νομίζω ότι θα το λάβει το μήνυμα και δεν θα θελήσει να περιθωριοποιηθεί από μόνος του περισσότερο.

[zaxaroulini]

Αχ βρε κορίτσια, δυσάρεστες είναι αυτές οι καταστάσεις για όλους και δυστυχώς τι περισσότερες φορές τις πληρώνουν τα παιδιά / εγγόνια κλπ.

Γνώμη μου είναι ότι όταν παντρευόμαστε θα πρέπει να είμαστε πολύ σίγουροι για την απόφασή μας. Από εκεί και πέρα εάν ένα διαζύγιο δεν μπορεί να αποφευχθεί τότε το ζευγάρι θα πρέπει να χωρίζει για τους λόγους που τους οδήγησαν σε αυτό και δεν μπορούν πλέον να είναι μαζί.

Όταν μπαίνουν τρίτα πρόσωπα στο ζευγάρι (είτε άντρας είτε γυναίκα) τότε 2 είναι τα τινά:

α) η επισπεύδεται μία απόφαση που ούτως ή άλλως θα την έπαιρνε το ζευγάρι ή β) καταστρέφεται ένας γάμος και μία οικογένεια που θα μπορούσε να στεριώσει εφόσον προσπαθούσαν και οι 2..

δεν ξέρω.. στενοχωριέμαι με όλα αυτά...

[stelma]

Macgyver μια χαρά μου ακούγονται οι αποφάσεις σας και είναι μια καλή ευκαιρία να ξεκαθαρίσετε μια και καλή κάποια πράγματα. Το ξαναγράφω, οι τίτλοι και ο σεβασμός κερδίζονται, δεν απαιτούνται. Πολύ σωστούς σας βρίσκω λοιπόν

 

Στο off topic του θέματος (ναι, Stelma, θέλουμε νέο θέμα ) θα προσθέσω ότι το στερεότυπο "πιτσιρίκα που ξελογιάζει τον οικογενειάρχη" πάει πακέτο με το στερεότυπο "γυναίκα που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να γίνει μάνα και μετά αδιαφορεί πλήρως για τον σύζυγό της". Και τα δύο υιοθετούνται και εκφράζονται εξίσου, από γυναίκες και άντρες. Προσωπικά τα βρίσκω προβληματικά και άδικα και τα δύο, βαθιά συντηρητικά και μειωτικά για το γυναικείο φύλο. Καταλαβαίνω ότι τα βιώματα του καθενός τον κάνουν να σχηματίζει μια περιχαρακωμένη άποψη για τις σχέσεις γενικότερα, αλλά η νοοτροπία ότι για όλα φταίει το τρίτο άτομο (εννοώντας συνήθως γυναίκα και όχι άντρα) και αυτόματα του φοράμε τη ταμπέλα του ενόχου που θα πρέπει για το υπόλοιπο της σχέσης να είναι περιθωριοποιημένο, προσωπικά δε με βρίσκει σύμφωνη, το βρίσκω άδικο.

Δε βγάζω την ούρα μου απέξω, και εγώ τα έχω πει παλαιότερα. Έλα όμως που η ζωή τα φέρνει αλλιώς. Μιας και έχω βρεθεί λοιπόν σε αυτή τη θέση (γνώρισα τον άντρα μου σε διαδικασία διαζυγίου, έχουμε 10+ χρόνια διαφορά και δυστυχώς η πρώην του και η οικογένειά της προθυμοποιήθηκαν να μου χρεώσουν την παραπάνω ταμπέλα και το τέλος του γάμου, όσο και αν αυτό ήταν ψέμματα) ευτυχώς ο κύκλος τους δεν είχε τέτοιες ριζωμένες αντιλήψεις, με αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή και μου έδωσε την ευκαιρία να αποδείξω ότι αξίζω τον σεβασμό τους και την αγάπη τους.

Μπορεί συχνά οι καταστάσεις να επιβεβαιώνουν τα στερεότυπα, το να κρίνουμε όμως ανθρώπους αγνοώντας το ειδικό πλαίσιο (και πόσο μπορεί κάποιος ξένος να ξέρει πραγματικά τι γίνεται μέσα σε μία οικογένεια) το θεωρώ επιφανειακό και επιπόλαιο. Ας μην είμαστε απόλυτοι και εύκολοι στους χαρακτηρισμούς μας.

 

Vtgian, συμφωνώ και εγώ ότι όταν εγκλωβιζομαστε σε στερεοτυπα, μπορεί να χάνουμε την ουσία και να απομακρυνόμαστε από την πραγματικότητα των συγκεκριμένων περιπτώσεων η να αδικούμε κάποιον στηριζόμενοι στο ότι κάτι παρόμοιο συνεβη κάποτε σε εμάς. Για αυτό λέω ότι το βασικό σε τέτοια θέματα, που ενέχουν ηθικούς προβληματισμούς είναι να εξετάζουμε όλες τις παραμέτρους και να προσπαθούμε να "μπούμε στα παπούτσια" και των δύο πλευρών. Είδες ότι βασιζόμενη στην εμπειρία σου, θεωρησες πιο σημαντικό να αναδείξεις την πλευρά της νυν συζύγου, ενώ εγώ στηριζόμενη στη δική μου, σκέφτηκα κατευθείαν τα συναισθήματα της γιαγιάς. Ωστόσο, πιθανότατα η συγκεκριμένη περίπτωση έχει πολλές διαφορές από τα όσα βιώσαμε εμείς στις σχέσεις μας.

Για την ιστορία θα πω μόνο ότι η δική μου περίπτωση δεν εμπίπτει σίγουρα στο στερεότυπο " ώριμος κύριος ερωτεύεται πιτσιρίκα και φτιάχνουν νέα οικογένεια", αλλά είναι περισσότερο " τριανταρης ερωτεύεται σαραντάρα με δυο παιδιά και αποφασίζουν να παλιμπαιδισουν για όσο τους παίρνει χωρίς να υπολογίζουν τους τριγύρω ανθρώπους"! Βέβαια, δεν ξέρω τελικά ποιο είναι το χειρότερο, γιατί και το δεύτερο αν δεν εκδηλωνόταν τώρα, μπορεί κάποια στιγμή να οδηγούσε στο πρώτο

[Dragonfly]

Προς θεματοθέτρια:

Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί η βιολογική γιαγιά κρύβεται και σκοπεύει να χάσει τα γενέθλια προκειμένου να μην δει την άλλη. Εγώ στη θέση της θα πήγαινα και θα φερόμουν και άψογα (τυπικά εννοώ) στο ερωτευμένο ζευγάρι. Δεν θα έκανα καμία σκηνή ή οτιδήποτε προκειμένου να χαλάσω το πάρτυ του εγγονού μου και θα άφηνα τους άλλους να εκτεθούν...

[Dragonfly]

Ερώτηση. Πριν πόσο καιρό έχουν χωρίσει; Είναι πρόσφατο;

[vtgian]

livinath δε με κατάλαβες. Προφανώς και υπάρχουν οι περιπτώσεις που αναφέρεις, όπου ο άλλος/άλλη λούζει με ψέμματα την οικογένεια του και κάνει διπλή ζωή. Τη σύγκριση της απιστίας με τον ποινικό, την βρίσκω ατυχή ακόμα και αν αναφέρετε σε θέμα συνείδησης. Με συναισθήματα έχουμε να κάνουμε και ψυχή, όχι με κέρδος.

Δεν είναι όλες οι σχέσεις μαύρο-άσπρο. Το ξαναλέω ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι γίνεται σε μία οικογένεια. Συνήθως ξέρεις μόνο την μία άποψη, όπως θέλει να την παρουσιάσει ο καθένας. Σαφέστατα και δεν μπορείς να κάνεις παρέα, αν έχεις απέναντί σου έναν άνθρωπο που ξαφνικά αδιαφορεί για τα παιδιά του και συμπεριφέρεται εγωιστικά. Δε φταίει όμως γι'αυτό η γυναίκα που γνώρισε, την οποία μπορεί να κοροϊδεύει εξίσου. Δυστυχώς υπάρχουν πολλές γυναίκες που ερωτεύτηκαν και αγάπησαν κάποιον που παρουσίαζε εντελώς άλλη εικόνα. Για μήνες ή και χρόνια ακόμα! Και όταν έμαθαν την αλήθεια, ναι μεν έπεσαν από τα σύννεφα και πάλευαν μέσα τους, και προσπάθησαν να απομακρυνθούν αλλά είχαν δέσει ήδη τη ζωή τους μαζί με αυτόν τον άντρα. Αυτές δε θα τις κρίνω. Τον άντρα, ναι. Αν μιλάμε για το τσ**λι που κυνικά διαλύει οικογένειες, εκεί ναι, για φτύσιμο είναι και αυτές και αυτοί που πάνε και μπλέκουν μαζί τους. Εκεί δεν υπάρχει καμία ηθική από καμία πλευρά. Τέλος πάντως, αυτό που θέλω να θίξω είναι ότι στο θέμα του τρίτου ατόμου και όταν προκύπτει χωρισμός, η ευθύνη δεν είναι του τρίτου ατόμου. Υποτιμάμε τον σύντροφό μας αν πιστεύουμε ότι είναι τόσο εύκολο ο/η οποιοσδήποτε να τον παρασύρει να παρατήσει ότι έχει χτίσει μέχρι τότε.

 

stelma, αρχικά μπράβο για την ωριμότητά σου. Δεν ξέρω αν έγινε κατανοητό, ήθελα μεν να δώσω την οπτική της συντρόφου του παππού αλλά μετά τις διευκρινίσεις της θεματοθέτριας, διαπίστωσα και η ίδια ότι δεν αξίζει να ριχτεί η βιολογική γιαγιά. Και αυτό γιατί η γιαγιά προτιμά να μην επιβαρύνει το ζευγάρι στις επιλογές του, ενώ η άλλη γυναίκα προσπαθεί με το ζόρι να επιβάλλει την παρουσία της. Και πάλι όμως το πρόβλημα το εντοπίζω στον παππού και όχι στη σύζυγό του. Αυτή είναι όπως είναι. Η οικογένεια όμως είναι του παππού και όχι δική της, και ο παππούς θα έπρεπε να βάλει σε προτεραιότητα αυτό που θέλει το παιδί του. Ιδανικά δηλαδή να πάει χωρίς την σύζυγο, ή να μην πάει καθόλου ο ίδιος. Όχι γιατί έχει πρόβλημα η γιαγιά του παιδιού με τη γυναίκα του, αλλά επειδή η συμπεριφορά της γυναίκας του δημιουργεί εντάσεις στο ίδιο του το παιδί.

[mkcm]

Εγώ πάντως έχω τη γνώμη, ότι εφόσον έχεις γίνει αιτία ή έστω αφορμή, προκειμένου να επέλθει ένα διαζύγιο και να διαλυθεί μια οικογένεια, το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι να κρατήσεις μια στάση διακριτική.

Αφού βλέπει ότι υπάρχει πρόβλημα, να πει στον άντρα της να πάει μόνος του, να μην προτρέπει το παιδί να τη λέει γιαγιά και γενικά να μη διεκδικεί περισσότερα απ' ότι αρμόζουν στο ρόλο της, που είναι απλά η σύζυγος του παππού.

Όταν μπλέκεσαι σε τέτοιες καταστάσεις, δυστυχώς υπάρχουν συνέπειες.

[vtgian]

Εγώ πάντως έχω τη γνώμη, ότι εφόσον έχεις γίνει αιτία ή έστω αφορμή, προκειμένου να επέλθει ένα διαζύγιο και να διαλυθεί μια οικογένεια, το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι να κρατήσεις μια στάση διακριτική.

 

Αιτία δεν γίνεσαι ποτέ, αφορμή ναι. Στο υπόλοιπο συμφωνώ. Αν θέλεις να κερδίσεις τον σεβασμό, θα πρέπει πρώτα από όλα εσύ να σεβαστείς το γεγονός ότι πριν από εσένα υπήρξε μία οικογένεια, της οποίας τα παιδιά θα έχουν πάντα προτεραιότητα. Αλλά αν δε το σέβεται αυτό αυτός που διέλυσε τον γάμο του, γιατί να το σεβαστεί το τρίτο άτομο;

Υπό αυτή την οπτική ο παππούς φαίνεται να βρήκε ένα άτομο που του ταιριάζει

[livinath]

Αιτία δεν γίνεσαι ποτέ, αφορμή ναι.

 

Μην το λες.... Υπάρχουν και περιπτώσεις όπου κάποιοι έγιναν η αιτία. Δυστυχώς.

[Macgyver]

Υπάρχουν λεπτές αποχρώσεις σε κάθε κατάσταση . Δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο.

Οι ανακοινώσεις έγιναν ήδη. Ο παππούς πικράθηκε βέβαια, η νυν θύμωσε κλπ κλπ αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα έχουμε παρατράγουδα της τελευταίας στιγμής.

Δεν θέλω να μάθω λεπτομέρειες και δεν με ενδιαφέρουν κιόλας. Το ξεκαθάρισα από την αρχή.

Ίσως το συγκεκριμένο περιστατικό ήταν η αφορμή να δει η τωρινή σύζυγος ότι δεν μπορεί να επιβάλλει τα θέλω της, γιατί με αυτόν τον τρόπο τελικά παραγκωνίζεται και δεν βγαίνει κανείς κερδισμένος. Αν ήταν λίγο πιο ήπια ( όπως ορισμένες κυρίες εδώ μέσα έθεσαν σωστότατα ) τα πράγματα θα ήταν αλλιώς.

[ZWH]

Νομιζω οτι κι εμεις ετσι θα αποφασιζαμε. Τα ατομα που δημιουργουν καταστασεις ειναι εκτος οικογενειας, τελος. Ο γιος πηρε τις αποφασεις και ισως ξερει πολυ περισσοτερα πραγματα απο εμας που ειμαστε απ εξω, γιατι ο ιδιος τις βιωσε τις καταστασεις.

Να χαιρεστε το παιδακι σας και με το καλο να κανετε το παρτακι του και να περασετε υπεροχα!!!! (δεν πιστευω η νυν να πεταχτει απο πουθενα και να κανει τσα, γιατι ικανη την εχω με αυτα που διαβασα ; ).

[zaxaroulini]

Υπάρχουν λεπτές αποχρώσεις σε κάθε κατάσταση . Δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο.

Οι ανακοινώσεις έγιναν ήδη. Ο παππούς πικράθηκε βέβαια, η νυν θύμωσε κλπ κλπ αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα έχουμε παρατράγουδα της τελευταίας στιγμής.

Δεν θέλω να μάθω λεπτομέρειες και δεν με ενδιαφέρουν κιόλας. Το ξεκαθάρισα από την αρχή.

Ίσως το συγκεκριμένο περιστατικό ήταν η αφορμή να δει η τωρινή σύζυγος ότι δεν μπορεί να επιβάλλει τα θέλω της, γιατί με αυτόν τον τρόπο τελικά παραγκωνίζεται και δεν βγαίνει κανείς κερδισμένος. Αν ήταν λίγο πιο ήπια ( όπως ορισμένες κυρίες εδώ μέσα έθεσαν σωστότατα ) τα πράγματα θα ήταν αλλιώς.

 

Μπράβο σου, πολύ καλά έκανες. Και αυτό φαίνεται από τις αντιδράσεις τους, ο παππούς στενοχωρήθηκε γιατί αγαπάει το παιδί του και το εγγόνι του, η νυν γιατί ακριβώς θύμωσε??? αυτό και μόνο δείχνει ότι δεν την ενδιέφεραν τα γενέθλια του παιδιού αλλά μόνο να παρευρίσκεται και να απαιτεί να την λένε και γιαγιά. Ο σύζυγός σου και εσύ έχετε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στο τι κάνετε σπίτι σας και στο παιδί σας. Το μωράκι σας έχει έναν παππού και μία γιαγιά, είτε αυτό της αρέσει της νυν είτε όχι.

Σας εύχομαι να περάσετε τέλεια και για το μέλλον να ξεκαθαριστεί η κατάσταση αυτή γιατί τώρα το παιδάκι είναι μικρό αλλά σε λίγα χρόνια εάν τα πράγματα συνεχιστούν έτσι θα βρεθείτε σε δύσκολη θέση σε αντίστοιχες περιπτώσεις.

Καλό πάρτυ!!

[vtgian]

Μην το λες.... Υπάρχουν και περιπτώσεις όπου κάποιοι έγιναν η αιτία. Δυστυχώς.

 

Για να το λες, είμαι σίγουρη ότι θα το έχεις δει Πραγματικά όμως, απορία το έχω, ήταν όλα τέλεια, το ζευγάρι αγαπημένο, στο σεξ θεϊκό, η οικογένεια διαφήμιση ΒΙΤΑΜ, και ήρθε κάποιος τρίτος και τους έκανε λίμπα; Δύσκολο μωρέ μου ακούγεται, μήπως υπήρχαν θέματα που δεν είχαν κοινοποιηθεί; Ειδικά στο θέμα των παιδιών, το να είναι ο άλλος ο τέλειος πατέρας και να μεταμορφωθεί ξαφνικά σε άγνωστο δε μου βγαίνει το σενάριο.

Να μου πεις πχ ότι μια γυναίκα δεν την έβρισκε στο σεξ με τον σύζυγο και απλά το ανεχόταν, χωρίς όμως να του πει τι συμβαίνει γιατί όλα τα άλλα ήταν οκ και έτυχε ξαφνικά να βρει τον σούπερ εραστή και παράτησε τον σύζυγο, ναι, εκεί του ανθρώπου θα του έρθει κεραμίδα και λανθασμένα μπορεί να πιστέψει ότι ο άλλος ήταν η αιτία που διαλύθηκε ο γάμος του. Αλλά δεν είναι έτσι, η αφορμή ήταν αλλά αυτός δεν το ήξερε. Τι να πω... Θέλω να πιστεύω ότι δεν διαλύονται έτσι οικογένειες, λόγω εξωτερικού παράγοντα μόνο.

 

 

Macgyver πολύ καλά κάνατε! Και ο παππούς αν πικράθηκε, αν σκεφτεί το εγγόνι του και το παιδί του θα του περάσει η πίκρα. Και η σύζυγος του μπορεί να καταλάβει ότι με το καλησπέρα δεν μπορεί να διεκδικεί. Πάντως επειδή ξαναδιάβασα το θέμα από την αρχή, τότε που ήσουν έγκυος, η γυναίκα του παππού μάλλον είναι εκ φύσης παρεμβατική και θέλει να έχει λόγω σε όλα. Οπότε καλύτερα να κόψετε τον αέρα από την αρχή!

[zaxaroulini]

Για να το λες, είμαι σίγουρη ότι θα το έχεις δει Πραγματικά όμως, απορία το έχω, ήταν όλα τέλεια, το ζευγάρι αγαπημένο, στο σεξ θεϊκό, η οικογένεια διαφήμιση ΒΙΤΑΜ, και ήρθε κάποιος τρίτος και τους έκανε λίμπα; Δύσκολο μωρέ μου ακούγεται, μήπως υπήρχαν θέματα που δεν είχαν κοινοποιηθεί; Ειδικά στο θέμα των παιδιών, το να είναι ο άλλος ο τέλειος πατέρας και να μεταμορφωθεί ξαφνικά σε άγνωστο δε μου βγαίνει το σενάριο.

Να μου πεις πχ ότι μια γυναίκα δεν την έβρισκε στο σεξ με τον σύζυγο και απλά το ανεχόταν, χωρίς όμως να του πει τι συμβαίνει γιατί όλα τα άλλα ήταν οκ και έτυχε ξαφνικά να βρει τον σούπερ εραστή και παράτησε τον σύζυγο, ναι, εκεί του ανθρώπου θα του έρθει κεραμίδα και λανθασμένα μπορεί να πιστέψει ότι ο άλλος ήταν η αιτία που διαλύθηκε ο γάμος του. Αλλά δεν είναι έτσι, η αφορμή ήταν αλλά αυτός δεν το ήξερε. Τι να πω... Θέλω να πιστεύω ότι δεν διαλύονται έτσι οικογένειες, λόγω εξωτερικού παράγοντα μόνο.

 

 

Macgyver πολύ καλά κάνατε! Και ο παππούς αν πικράθηκε, αν σκεφτεί το εγγόνι του και το παιδί του θα του περάσει η πίκρα. Και η σύζυγος του μπορεί να καταλάβει ότι με το καλησπέρα δεν μπορεί να διεκδικεί. Πάντως επειδή ξαναδιάβασα το θέμα από την αρχή, τότε που ήσουν έγκυος, η γυναίκα του παππού μάλλον είναι εκ φύσης παρεμβατική και θέλει να έχει λόγω σε όλα. Οπότε καλύτερα να κόψετε τον αέρα από την αρχή!

 

Εάν δεν υπάρχουν παιδιά σε ένα γάμο, ας κάνει ότι θέλει το ζευγάρι, ας μείνει μαζί ας χωρίσει, ας κάνει όπως νιώθει.

Όταν όμως υπάρχουν παιδιά, συγνώμη τότε πρώτη μας προτεραιότητα είναι τα παιδιά.

Τέλεια οικογένεια δεν υπάρχει όπως την περιγράφεις, υπάρχει μόνο στον κινηματογράφο.

Αντιθέτως υπάρχουν πολλές επιτήδειες που προσπαθούν να εισβάλλουν και να χωρίσουν ένα ζευγάρι, και αυτό το κάνουν από τον χαρακτήρα που έχουν.

Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Στο Λύκειο στην παρέα μας, μόλις μία κοπέλα της άρεσε ένα αγόρι, αυτόματα αυτό το αγόρι "διαγραφόταν" από την λίστα των υπολοίπων κοριτσιών με την λογική ότι δεν ήταν διαθέσιμος. Ακόμη και να μην γινόταν κάτι με την κοπέλα που ενδιαφερόταν. Κάποια στιγμή ήρθε στην παρέα μας ένα κορίτσι που εκ των υστέρων μάθαμε ότι την έπεφτε σε όποιον μας άρεσε. Την κάναμε πέρα αμέσως μόλις το μάθαμε.

Θέλω να πω ότι δυστυχώς μερικές γυναίκες το έχουν στο χαρακτήρα τους.

Και αυτές είναι που θα δημιουργούν και τα προβλήματα στις μετέπειτα σχέσεις μεταξύ της οικογένειας / παιδιών κλπ.

Ξέρω και περιπτώσεις που η δεύτερη σύζυγος αγκαλιάστηκε με αγάπη και ενδιαφέρον από τα παιδιά γιατί ήταν αξιοπρεπέστατος άνθρωπος και ήξερε να κρατήσει τις ισορροπίες και τις αποστάσεις όπου χρειαζόταν.

[mkcm]

Για να το λες, είμαι σίγουρη ότι θα το έχεις δει Πραγματικά όμως, απορία το έχω, ήταν όλα τέλεια, το ζευγάρι αγαπημένο, στο σεξ θεϊκό, η οικογένεια διαφήμιση ΒΙΤΑΜ, και ήρθε κάποιος τρίτος και τους έκανε λίμπα; Δύσκολο μωρέ μου ακούγεται, μήπως υπήρχαν θέματα που δεν είχαν κοινοποιηθεί; Ειδικά στο θέμα των παιδιών, το να είναι ο άλλος ο τέλειος πατέρας και να μεταμορφωθεί ξαφνικά σε άγνωστο δε μου βγαίνει το σενάριο.

 

Λοιπόν, είχαμε μια στην εταιρεία παλιότερα που δεν άφηνε αρσενικό γάτο. Την έπεφτε εξώφθαλμα σε όλους - παντεμένους κι ανύπαντρους - σε σημείο να σερβίρει κανονικότα το πράμα της στον άλλον στο πιάτο και μιλάμε για πάρα πάρα πάρα πολύ στενό μαρκάρισμα και τρομερή επιμονή

Ε, μια - δυο - τρεις - πέντε, κι ο άγιος θα κολαστεί. Αν το μάθαινε με κάποιο τρόπο ή μέσω ενός καλοθελητή η σύζυγος και διέλυε το γάμο. Θα ήταν ή δε θα ήταν η αιτία; Γιατί όπως είπε το ζαχαρουλίνι, ο κάθε γάμος έχει τα πάνω και τα κάτω του και η κάθε σχέση - όχι μόνο η συζυγική - έχει διακυμάνσεις. Και όσες αντιστάσεις και να έχει ο άλλος μπορεί να βρεθεί σε μια περίεργη φάση κάποια στιγμή.