Η μάνα της την παράτησε...

[nefdim]

Καλησπέρα σε όλες,

σας γράφω την ιστορία μου για να την μοιραστώ κυρίως λόγω της συναισθηματικής φόρτισης που με διακατέχει τις τελευταίες μέρες και για συμβουλές απο τις παθούσες. Είμαι παντρεμένη εδώ και 2 χρόνια ενώ συνολικά είμαστε με τον άντρα μου μαζί 6 χρόνια. Έχουμε ένα κοριτσάκι 19 μηνών μαζί και έχει και απο προηγούμενη σχέση του ένα κοριτσάκι 7 ετών εκτός γάμου. Είμαστε πολύ αγαπημένοι σαν ζευγάρι και χαιρόμαστε την οικογένειά μας. Την κόρη του έβλεπε αρκετά συχνά μιάς και η μητέρα του την μεγάλωσε. Η πρώην του δεν ενδιαφερόταν για το παιδί και το χρησιμοποιούσε κυρίως για να την παντρευτεί ή να αποσπάσει χρήματα κτλ. Μέσα στις γιορτές μας ανακοίνωσε οτι έχασε την δουλεια της και θα μετακομίσει σε ένα νησί μακρινό με κάποιον που γνώρισε το καλοκαίρι και το παιδί δεν μπορεί να το πάρει. Με λίγα λογια το παρατάει σε εμάς. Μετά το πρώτο σόκ το συζητάμε και λεμε οτι είναι καλύτερο για το παιδί να μεγαλώσει μαζί μας μιας και είμαστε μια υγιής οικογένεια. Φυσικά δεν έχουμε και επιλογή. Το παιδί έχει ήδη μετακομίσει μαζί μας πλέον και δείχνει μια ανησυχητική αδιαφορία για την μητέρα του. Δεν ρωτάει καθόλου, δεν θέλει να της μιλήσει κτλ. Στο σπίτι δείχνει τεράστια κτητικότητα απέναντι στον πατέρα της και με το που πάει ο άντρας μου να μιλήσει λίγο και με το μωρό τρεχει να του αποσπάσει την προσοχή. Με την μικρή μου κόρη τα πάνε σχετικά καλά εκτός και εάν είναι ο μπαμπάς μπροστά οπότε και οι δύο προσπαθούν να έχουν την προσοχή του. Αυτό έχει δημιουργήσει ανησυχία και στην μικρη η οποία μέχρι τώρα είχε την αμέριστη προσοχή και των δύο μας και βλέπω μια νευρικότητα γενικότερα η οποία δεν υπήρχε. Επίσης, η μεγάλη δεν την αφήνει καθόλου να παίρνει τα πραγματα της αλλά το μωρό (19 μηνών) δεν καταλαβάινει και συνέχεια κλαίει. Εμένα τα νεύρα μου κρόσια γενικότερα. Ξεβολέυτηκα πολύ. Περισσότερες δουλειες στο σπίτι και ευθύνες και έξοδα. Αισθάνομαι πολύ πιεσμένη αλλά ελπίζω οτι θα περάσει αυτή η περίοδος προσαρμογής και τα πραγματα θα ηρεμήσουν για όλους. Την μεγάλη την αγαπάω αλλά για να είμαι ειλικρινής τώρα δεν μπορώ ακόμη να εκφράσω τα συναισθηματά μου απέναντι της γιατί είναι πολύ φρέσκο. Καταλαβάινω όμως οτι δεν φταίει το παιδί για όλα αυτά που συμβάινουν. Απλά έχω πιεστεί που βρέθηκα εγκλωβισμένη σε μια κατάσταση την οποία δεν ήθελα...

[ekavi_]

Καταλαβαίνω ότι άλλαξε η καθημερινότητά σου, αλλά εφόσον ο άντρας σου είχε ήδη ένα παιδάκι, αυτό είναι κάτι που θα γινόταν κάποια στιγμή. Όχι βέβαια το να μένει μόνιμα σε εσάς, αλλά έστω περιστασιακά δεν τη φιλοξενούσατε; ή την έβλεπε μόνο σαν επισκέπτης;

 

Η ζήλια προς το μωρό είναι κάτι που συμβαίνει σε όλα τα αδέρφια (ετεροθαλή ή μη). Θα πρέπει να βρει τρόπους ο πατέρας να τη χειριστεί όπως θα έκανε οποιοσδήποτε πατέρας.

 

Τα έξοδα γιατί είναι περισσότερα; Παλιά έδινε στην πρώην χρήματα για το παιδί, τώρα προφανώς δεν της δίνει τίποτα αφού το παιδί μένει μαζί σας.

 

Ο άντρας σου πως νιώθει τώρα που έχει το παιδί μαζί του;

 

Θα πρέπει να προσαρμοστείτε στη νέα κατάσταση. Σκέψου ότι είναι ένα παιδάκι πονεμένο, που και για εκείνο άλλαξε ξαφνικά η καθημερινότητά του και ίσως νιώθει εγκαταλελειμμένο.

[berlin]

Eγω προσπαθώ να μπω στην θέση αυτού του παιδιου. Θα νιώθει τρομοκρατημενο. Εφόσον το εγκατέλειψε η μαμά είναι λογικό να προσκολάται στον μπαμπα καθως ενδόμυχα θα φοβαται μήπως το εγκαταλείψει και αυτός. Είναι σίγουρα πολύ πονεμένο το παιδάκι και θα χρειαστεί χρόνο για να βρεί τις ισορρίπίες του στην καινούρια κατάσταση. Το κυριότερο είναι να δεθούν τα παιδιά μεταξύ τους. Και φυσικά ο ρόλος ο δικός σου είναι και δύσκολος και λεπτός καθώς θα κληθείς να τηρήσεις ισορροπίες και να μη ξεχωρίζεις τα παιδιά. Αυτό δεν είναι ευκολο και σου εύχομαι κουράγιο αλλά σκέψου ότι η μικρή αυτή θα είναι η μεγάλη αδελφή της κορούλας σου ακόμη και μετά από πολλά χρόνια ακόμη και όταν πιθανώς εσεις εχετε φύγει από την ζωή. Δευτερο παιδί σχεδιάζατε να κάνετε?? Διοτι και αυτό πλεον θα πρέπει να το δείτε με νέους όρους.

[bobonela]

Εχω την αίσθηση ότι ΗΔΗ έχεις φορέσει το προσωπείο της κακιάς μητριάς και αυτό δεν θα σου βγει σε καλό.

 

Εκμεταλλεύσου την ευκαιρία αυτή να δείξεις τον βαθύτερο καλό εαυτό σου και να βγάλεις στην επιφάνεια όλα τα συναισθήματα που οφείλει να έχει μία πραγματική μάνα απέναντι σε αυτό το παιδί.

Κάνε το παιδί αυτό αναπόσπαστο μέλος της οικογένειας σας, χωρίς να το ξεχωρίζεις, δείξτου την αγάπη σου και παραπάνω από ό,τι στο δικό σου παιδί.

Να είσαι σίγουρη ότι θα το εκτιμήσει, αν του δείξεις ότι τα εννοείς όλα αυτά πραγματικά και δεν προσποιείσαι απλώς ή πας και κουτσομπολεύεις σε συγγενείς και φίλους για το "κακό" που σας βρήκε....

Να είσαι σίγουρη ότι θα γίνει μία υπέροχη αδελφούλα για το βιολογικό σου παιδί και μία κόρη που θα σε αγαπήσει διπλά !! γιατί μεγαλώνοντας θα καταλάβει τι θα έχεις κάνει για κείνη και τι ήταν η πραγματική της μάνα.

 

Ο,τι σπείρεις θα θερίσεις. Αυτή η παροιμία ταιριάζει και στα συναισθήματα.

 

Αν δειξεις αγάπη σε αυτό το παιδί, θα κερδίσεις την απέραντη αγάπη και εκτίμηση του συζύγου σου και την άνευ όρων αγάπη μιας μικρής ψυχούλας που ψάχνει να βρει καταφύγιο σαν τρομαγμένο πουλάκι.

 

Αλλαξε συμπεριφορά πριν είναι αργά και μετά δεν θα γεφυρώνεται το χάσμα τόσο μεταξύ εσένα και της μικρής όσο και μεταξύ των δύο παιδιών. Και αυτό μόνο εις βάρος τους θα είναι, γιατί έχουν μια ζωή μπροστά τους.

 

Φιλικά

[Scratée]

Ακριβώς! Το κοριτσάκι χρειάζεται επαγγελματική βοήθεια. Η μαμά βρήκε άλλον και την άφησε. Ο μπαμπάς, εκτός από άλλη, έχει και καινούριο μωρό (μικρό και χαριτωμένο). Πόσο τεράστια ανασφάλεια θα νιώθει!!!

 

Αντιλαμβάνομαι και τη δική σου δύσκολη θέση, αφού ενδεχομένως (και απολύτως φυσιολογικά) δεν είναι εύκολο να την αγαπάς οπως το δικό σου παιδί. Αλλά, εσείς οι μεγάλοι, θα βρείτε την άκρη, σιγά-σιγά.Με το κοριτσάκι τι γίνεται.

[Stellakapa]

Διάβασα την ιστορία σου και με προβλημάτισε παρα πολυ. Εγω εχω ενα παιδάκι και συζητάω με το σύζυγο μου και με ειδικό για υιοθεσία δεύτερου. Πολυ αρχικό στάδιο δηλαδη. Καταρχήν η εισαγωγή ενός μέλους στην οικογένεια προκαλεί αναστάτωση , ποσο μαλλον οταν το νεο μελος ειναι και μεγαλύτερης ηλικίας . Δηλαδη οχι βρέφος. Θα θυμασαι οτι πηρε χρονο να βρείτε ισορροπίες μετα τη γέννηση της μικρής σας, που ακομα ειναι μικρη. Άρα ειναι λογικο να πελαγωνεις. Ειναι ωραιο να ειναι δυο τα παιδάκια όμως και αν μεγαλώσουν μαζι με αγαπη, ώστε να μπορούν να σταθούν και μετα απο μας. Αντιμετώπισε το κοριτσακι ως υιοθετημένο. Θα μου πεις δε το χα σκεφτεί να υιοθέτησω. Και θα σου πω ουτε ο άνδρας μου. αλλα προσπαθεί και συζητάει τους φόβους του. Μη πάψεις να εισαι μαμα απέναντι και στα δυο ομως. Οτι και να σημαίνει , απο αγαπη μεχρι αυστηρότητα. Και οταν γίνονται τα σκηνικά ζήλιας, ενταξει και με αδελφάκια θα τα χες. Κρινε οπως θα κρίνεις αν ηταν δικό σου. Όμως ενα εχω να σε συμβούλεψω.... Οχυρωθείτε και προστατευτείτε νομικά!!!! Δε ξερω πως αλλα και εγω παλεύω για αυτο. Δε θα άντεχα να μου το πάρουν πισω και ετσι αντίστοιχα δε ξερω αν θα το αντέξεις και εσυ. Εχετε 9 χρονια μπροστα.

[AthinaP]

Το παιδί αλλάζει σχολείο μετά τις σχολικές διακοπές; Θα με απασχολούσε αυτό, σε πρώτη φάση... Αν προσαρμοστεί το παιδί καλά, θα είναι τα πράγματα πιο εύκολα... Αν και σε αυτή την ηλικία δεν μπορεις να κάνεις πολλά άμεσα, ωστόσο η διακριτική σου παρουσία και τα λόγια που θα χρησιμοποιήσεις, εσύ ή ο μπαμπάς, μπορεί να βοηθήσουν ή το αντίθετο... Αν και οι δασκάλες σε γενικές γραμμές έχουν ευαισθησία σε τέτοια θέματα.

[osin]

nefdim, καλησπέρα

θα συμφωνήσω σε γενικές γραμμές με πολλά από όσα σου είπαν και οι υπόλοιπες κοπέλες.

Το παιδάκι αυτό προϋπήρχε εσού και του δικού σου βιολογικού παιδιού, και το ήξερες. Βέβαια, ενδεχομένως να υπολόγιζες ότι θα ήταν ''το παιδί του Σαββατοκύριακου και των διακοπών'', όμως δυστυχώς ανατράπηκαν τα γεγονότα. Σκέψου ότι θα μπορούσε η μάνα του να πέθαινε (αισχρό, το ξέρω) αλλά σε αυτήν την περίπτωση πάλι εσείς θα το παίρνατε το παιδάκι στην οικογένειά σας.

Τώρα, στην πράξη, θεωρώ ότι εσύ βρίσκεσαι σε αρκετά δύσκολη θέση, υπό την έννοια ότι καλείσαι να αντιμετωπίσεις μία κατάσταση την οποία δεν ήθελες και δεν ήσουν προετοιμασμένη. Έχεις πολλά, όμως, να σκεφτείς. Σκέψου ο άντρας σου πόσο άσχημα θα νιώθει με αυτήν την κατάσταση. Σκέψου αυτό το παιδάκι, μένει ξαφνικά χωρίς μαμά, με το μπαμπά, με μία νέα "μαμά" και με ένα αδερφάκι, το οποίο είναι απόλυτα φυσιολογικό να βλέπει ανταγωνιστικά απέναντι στην διεκδίκηση της αγάπης και της προσοχής του μπαμπά.

Αντιλαμβάνομαι πως δεν ήταν επιλογή σου όλο αυτό, αλλά αν μπορείς από άποψη φιλοσοφίας, οικονομικών, κλπ προσπάθησε να μιλήσεις με έναν ειδικό να σε κατευθύνει να διατηρήσεις την ηρεμία της οικογένειάς σου.

Όσον αφορά στα δύο αδέρφια και τις μεταξύ τους ζήλιες, εάν έχεις εμπειρία από (βιολογικά) αδέρφια θα ξέρεις ότι οι καταστάσεις διεκδίκησης της αγάπης των γονιών μπορεί να ξεφύγουν πολύ (τσακωμοί, ξύλο, κλπ), οπότε αυτό που βιώνεις δεν είναι κάτι πρωτοφανές. Εσύ ενδεχομένως αντιλαμβάνεσαι ότι το παιδί μιάς άλλης πάει να επισκιάσει το δικό σου παιδί, να του στερήσει πράγματα, και το βλέπεις κι εσύ η ίδια ανταγωνιστικά.

Είναι, όμως, ένα παιδάκι, το οποίο είχε την ατυχία να έχει αυτή τη μάνα που έχει, και που το εγκατέλειψε. Το δικό σου βιολογικό παιδάκι έχει την τύχη να έχει εσένα μάνα που προσπαθείς να το προστατέψεις από μικρούλι. Δώσε, λοιπόν, την ευκαιρία και στο άλλο το παιδάκι να νιώσει μέλος της οικογένειάς σου. Μην του καταστρέψεις την ψυχολογία. Δεν έχει από πουθενά αλλού να πιαστεί, μόνο από τον πατέρα του, και κατ΄επέκταση κι από σενα. Κι αν σε ενοχλούν κάποιες συμπεριφορές του, να σκέφτεσαι ότι ακόμα κι αν ήταν δικό σου βιολογικό παιδί πάλι θα σε ενοχλούσαν ενδεχομένως.

Σε φιλική μας οικογένεια ο άντρας είχε κόρη από πρώτο γάμο (πέθανε βέβαια η πρώτη του γυναίκα) και με τη νέα του γυναίκα έκανε δύο παιδιά. Η πρώτη κόρη με τη νέα γυναίκα έχουν τόσο στενή σχέση που δε μπορείς να φανταστείς! Συγκινούμαι όποτε τους σκέφτομαι.

Έγραψα πιο πολλά κι από σένα

Σορρυ! Απλά μην προβάλεις ό,τι προβλήματα σας κληροδότησε αυτή η ασχολίαστη πρωην σύντροφος στη σχέση σου με τον άντρα σου και με αυτό το παιδάκι! Πες ότι απέκτησες ένα ακόμη παιδί χωρίς την "ταλαιπωρία" (σε άπειρα εισαγωγικά) της κύησης και της γέννας.

Είναι νωρίς ακόμα και θέλετε όλοι το χρόνο σας.

Εύχομαι να βρείτε τις ισορροπίες σας!

[berlin]

Το παιδάκι αποφευγει την μαμά του διοτι προφανως αισθάνθηκε απόρριψη από αυτήν. Ακόμα και αν είναι η πιο "αχρηστη" μαμά του κόσμου πρέπει να προσέχετε πως μιλάτε μπροστα στο παιδί για αυτην. Εκφράσεις του τύπου " την παρατησε η μάνα της' δεν πρέπει να ακουστουν ΠΟΤΕ μπροστα στο παιδάκι. Το παιδί βιώνει την εγκατάλειψη ως δικής του αποτυχία...πχ "δεν ήμουν καλό παιδί και ως και η μαμα μου με αφησε". Η μαμά φαίνεται ωστόσο ότι προσπαθει να επικοινωνησει με το παιδί. Μήπως η κατασταση είναι προσωρινή και συντομα θελήσει να ξαναπάρει πίσω την μικρή? Η ανάθεση της επιμέλειας έγινε δικαστικά στον πατέρα?? Δεν υπάρχουν κανόνες επικοινωνίας με την μαμα? όλα είναι φλου??

Κάποιο ρόλο θα μπορουσε να παίξει και η γιαγια της μικρής , η πεθερά σου. Την αγαπάει η μικρή? Ερχεται συχνα στο σπίτι σας? Για να νιώθει η μικρή ότι έχει και άλλο στηριγμα και να είναι πιο ήρεμη.

[nefdim]

κορίτσια ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας η αλήθεια είναι οτι αυτή η επικοινωνία και οι συμβουλές σας με έβαλαν σε σκέψεις και μου έκαναν περισσότερο καλό απο οτι περίμενα. Για να κάνω τα πράγματα λίγο πιο ξεκάθαρα. Το ήξερα φυσικά οτι αυτός που ερωτεύτηκα είχε παιδί και απο 1,5 έτους το παιδί με γνώριζει και είχαμε πολύ καλές σχεσεις εκτός απο μια περίοδο γύρω στα 4 που άρχισε να καταλαβάινει και να ρωτάει τη μαμα του τι έγινε η οποία του έλεγε οτι ο μπαμπάς γνώρισε εμένα και την άφησε, πράγμα ομως που δεν ήταν αλήθεια. Το παιδί τότε είχε μπερδευτεί αλλά ο άντρας μου είχε πάει σε παιδοψυχίατρο και το διαχειρίστηκε αρκετά καλά. Στην συνέχεια τα πράγματα καλυτέρεψαν και το παιδί το βλέπαμε συχνά, ερχόταν στο σπίτι μας, πήγαμε διακοπές μαζι, κανένα πρόβλημα. Για αυτό και τώρα έχει χαρεί που είναι μαζί μας. Η πεθερά μου παίζει μεγάλο ρόλο στην ζωή του παιδιού καθώς όπως έγραψα και στο πρώτο ποστ αυτή το μεγάλωσε απο νεογέννητο που δούλευε η μητέρα του. Δηλαδή το παιδί μετά τον σταθμό και πλέον μετά το σχολέιο πάει στην πεθερά μου και το έπερνε το απόγευμα η μάνα του και τώρα εμείς. Σχολείο δεν άλλαξε γιατί πάει σε ιδιωτικό οπότε υπάρχει σχολικό. Τα έξοδα αυξήθηκαν γιατί μεγάλο μέρος τους τα πλήρωνε η πεθερά μου μιας και ηταν μαζί της και ήθελε να το βοηθήσει. Τώρα πληρώνει ακόμη το σχολείο αλλά τα υπόλοιπα οπως ρούχα, παπούτσια, σχολικά βοηθήματα κτλ είναι σε εμάς. Αυτό είναι το λιγότερο όμως ευτυχώς ακόμη δουλεύουμε και οι δύο!

 

Το παιδί τωρα είναι πάρα πολύ έξυπνο και ξέρει ακριβώς τι συμβάινει με την μανα του. Την επιμέλεια δεν την έχουμε όχι αλλά θα κινήσουμε διαδικασίες σύντομα. Μέσα στις γιορτές έγιναν όλα δεν προλάβαμε! Η μάνα της είναι ακόμη εδώ ήταν να φύγει σήμερα Παρασκευή αλλα φαίνεται την άδειασε ο γκόμενος και δεν πήγε μαζί του. Δεν ξέρει αν θα φύγει τώρα λεει. Αλλα΄την μικρή δεν μπορεί να την πάρει γιατι την απολύσανε είπε. Εμείς όμως βάλαμε άνθρωπο την επικοινωνήσει με την δουλειά της και δεν είναι έτσι τα πράγματα. Εχει να πάει 2 βδομάδες είπαν χωρίς να ενημερώσει και μαλλον θα την απολύσουν. Δηλαδή ηταν εδω ο αλλος και δεν την ένοιαξε η δουλειά της... τι να πείς. Το παιδί το είδε την περασμένη εβδομάδα για κανα δίωρο και το έφερε ούτε καν παίρνει τηλέφωνο να δει τι κάνει κάθε μέρα. Μόνο 1-2 φορές για να την δεί για λίγο. Η μικρή δεν ενδιαφέρεται όπως είπα να της μιλήσει. Τώρα και να θέλει να την πάρει πίσω που δεν θέλει, δεν θα της την δώσουμε γιατι είναι ανίκανη να την μεγαλώσει.

 

Κακιά μητρία όχι δεν είμαι σε καμία περίπτωση, ανταγωνιστική όμως για το δικό μου το παιδί ναι ίσως. Προσπαθώ πολύ να το δουλέψω μέσα μου για να μην το μεταφέρω και στο μωρό αυτό και να μεγαλώσουν αγαπημένες αδελφούλες. Είναι εγωιστικό απο μέρους μου το ξέρω. Θα το δουλέψω όμως... μάλλον επειδή οπως είπα ξεβολεύτηκα μου συμβάινει αυτό. μόλις μπήκα στα 30 και επειδή εχω και τους γονείς μου κοντά με τον άντρα μου την αφήναμε οποτε θέλαμε και βγάιναμε, καναμε τις βολτες μας τα ταξιδακια μας... και οσο να ναι μου κακοφανηκε το ομολογώ. ο αντρας μου εχει πιεστεί και αυτός πολύ γιατι είναι ευθυνόφοβος ετσι και αλλιως αλλά προτιμά να έχει και την μεγάλη γιατι το αλλο περιβάλλον δεν είναι κατάλληλο. λυπαμαι αν σας κουρασα η γνώμη σας είναι πολύτιμη και με βοήθησε πολύ

[ekavi_]

Από αυτά που γράφεις πιστεύω ότι θα βρείτε σύντομα τους ρυθμούς σας, θα μπείτε σε μία σειρά και όλα θα είναι καλά. Πάρτε και πάλι τη γνώμη του παιδοψυχίατρου.

Επίσης βλέπω ότι βοηθάει πολύ η πεθερά σου και φαντάζομαι θα συνεχίσει. Δεν εννοώ οικονομικά απαραίτητα, αλλά περνάει χρόνο με το παιδί, το κρατάει κάποιες ώρες κτλ.

Προσέξτε μόνο μην γίνει μπαλάκι το παιδάκι. Δηλαδή να έρθει να το ξαναπάρει η μάνα του, αργότερα να το ξαναφήσει κτλ. Αυτό θα σας αναστατώσει όλους.

Εσύ από την πλευρά σου προσπάθησε να φέρεσαι όπως θα φερόσουν σε 2 βιολογικά παιδιά σου που μπορεί να είχαν ζήλεια μεταξύ τους, να κάνουν αταξίες κτλ. Αλλά μην δείχνεις ότι προσπαθείς να υποκαταστήσεις τη μητέρα της ακόμα και αν η μικρή δείχνει θυμωμένη μαζί της. Να μιλάς με καλά λόγια για εκείνη και να προσπαθείς να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα...