ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΑΣ ΘΕΛΑΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΤΕ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ;

[Λιζα Ν.]

Οι 9 μηνες με το παιδι, ηταν εξαιρετικα δυσκολοι γιατι εχει σοβαρη ΓΟΠ, θηλαζα διαρκως και δεν κοιμηθηκα καθολου. Ομως ηταν οι πιο ευτυχισμενοι της ζωης μου, αλλαξε ο τροπος που εβλεπα τη ζωη και ημουν ετοιμη να παραιτηθω. Μετα απο πολλες συζητησεις με την οικογενεια μου, που παντα κυριο θεμα ηταν οτι θα πανε χαμενοι ολοι μου οι κοποι (μεχρι τα 30 μου σπουδαζα, απο 8 χρονων εργαζομαι!-απιστευτο κι ομως αληθινο), αποφασισα να τα παιξω ολα για ολα: ή θα εβρισκα εργασια στο εξωτερικο οπως παντα ηθελα, ή θα εμενα σπιτι. Εκανα το πρωτο. Δοκιμαστικα, για 2 χρονια το πολυ. Τοση αδεια ανευ αποδοχων εχει ο αντρας μου και την κραταει εκεινος τα πρωινα. (και εχω αγχος για αυτο, φυσικα....)

Δεν ξερω αν εκανα το σωστο...αν ημουν στον ιδιωτικο τομεα, θα ειχα παραιτηθει-χαλαρα!

Τι να το κανω το παιδι αν ειναι να το μεγαλωσουν αλλοι? Νιωθω οτι χανω πολλα πραγματα...μου φαινονται ασημαντα πλεον τα φαξ, τα νουμερα και οι εκθεσεις.

Η αληθεια ειναι πως ειμαι και καποιας ηλικιας και εχω βαρεθει να χτυπαω καρτα καθε πρωι και να ειμαι φυλακισμενη σε ενα γραφειο μεχρι να παει 5, ενω ολοι οι υπολοιποι εξω κανουν τη ζωουλα τους.

[crs]

Λίζα καλή τύχη σε αυτό που κάνεις, πιστεύω οτι θέλει πολύ τσαμπουκά να ξεκινήσεις κάτι στο εξωτερικό.

Εγώ ακόμα δεν έχω παιδί.Είμαστε στη φάση που σκεφτόμαστε γενικά τί πρέπει να αλλάξουμε στη ζωή μας για να ξεκινήσουμε οικογένεια. Η δουλειά μου είναι κάτι που πέφτει στο τραπέζι προς συζήτηση.Είναι πολύ μακριά απο το σπίτι και κάθε μέρα λείπω σχεδόν 11 ώρες.Βοήθεια δεν θα υπάρχει ουσιαστική και δεν ξέρω πώς θα τα βγάζω πέρα..Επίσης να πω οτι δεν είναι μια δουλειά που ευχαριστιέμαι.Δεν υποφέρω αλλά νιώθω τόση απογοήτευση απο την στασιμότητα και την αντιμετώπιση κάποιων συναδέλφων...

Απο την άλλη σκέφτομαι οτι δεν έχω τίποτα άλλο σαν οικονομική σιγουριά (εγώ προσωπικά ,όχι ο άντρας μου που οικονομικά έχει μεγαλήτερη άνεση). Θέλω να πω ποτέ δεν ξέρεις πώς σου τα φέρνει η ζωή..κι αν βρεθώ ξεκρέμαστη;Αλλά πάλι έτσι θα ζω την ζωή μου μέσα στο άγχος και το τρέξιμο για κάτι που μπορεί να μην γίνει ποτέ; Και να μην εξαρτώμαι απο τον άντρα μου αλλά πάλι δεν θα εξαρτώμαι απο την δουλειά μου;; ουφ...μπερδεμένη είμαι...

[Λιζα Ν.]

crs θα ελεγα οτι ειναι πολυ νωρις για να παρεις αποφασεις. Πριν γεννησω, ημουν εργασιομανης και ελεγα παντου οτι μολις σαραντησω, θα επιστρεψω στην εργασια μου. Οπως βλεπεις, μεγαλη μπουκα φαε....

 

Αλλες πρωην συναδελφοι θυμαμαι αν και στην αρχη ανησυχουσαν για το τι θα γινει οταν θα εξαντλουσαν το 9μηνο, πολλες απο αυτες επεστρεφαν ακομα και νωριτερα στη δουλεια γιατι ελεγαν οτι βαρεθηκαν σπιτι και τα σχετικα. Ειχαν, δε, βρει λυσεις για το παιδι ωστε να ειναι απολυτα ησυχες (μια γυναικα, μια συγγενη, εναν πολυ καλο δημοτικο βρεφικο σταθμο κλπ).

 

Λυσεις υπαρχουν πολλες για το παιδι, αρκει να το δεις θετικα απο την αρχη. Να ξεκινησεις πολυ πριν επιστρεψεις στο γραφειο την αναζητηση. παντως αν δεν θελεις να παραιτηθεις, μην το κανεις. Τουλαχιστον οχι απο τωρα... Πρεπει να ειναι κατι που να νιωθεις την αναγκη να κανεις κι οχι να αναγκαστεις επειδη δεν βρισκεις αλλη λυση. Ειναι αποφαση ζωης.

[andigo]

Δεν σκέφτηκα να σταματήσω ούτε στο πρώτο ούτε στο δεύτερο. Επέστρεφα στη δουλειά (στρατός) όταν τα μωράκια ήταν 10 μηνών και χωρίς μειωμένο ωράριο και με κάποια βραδυνά το μήνα και χωρίς βοήθεια από παπουδογιαγιάδες αφού μένουν μακρυά. Μου αρέσει να δουλεύω και ευτυχώς τα τελευταία χρόνια είμαι σε γραφείο που το αντικείμενο μου αρέσει. Γυρίζω σπίτι με μεγάλη λαχτάρα για τα παιδάκια και περνάμε το υπόλοιπο απόγευμα παίζοντας και πηγαίνοντας. Είμαι πιο ήρεμη και ξεκούραστη μαζί τους τώρα από ότι πριν που είχα άδεια και ήμουν όλη μέρα μαζί τους.

[andigo]

Ίσως βέβαια να το σκεφτώ στο 3ο αφού θα έχω (με τα σημερινά δεδομένα) τη δυνατότητα να βγω με μειωμένη σύνταξη, με 3 ανήλικα και 25 χρόνια υπηρεσίας. Αλλά και πάλι ίσως γιατί μου αρέσει να δουλεύω και να αλλάζω παραστάσεις.

[Αγγελίνα#2]

Εγώ πάλι το ΄πα και το ΄κανα! Είμαι ελεύθερη επαγγελματίας και δουλεύω μαζί με τον άντρα μου, οικονομικό ζήτημα δεν υπήρχε, δόξα τω Θεώ, οπότε ήταν αυτονόητο ότι θα μείνω σπίτι μετά τη γέννα, τουλάχιστο για όσο θα θήλαζα. Αλλά και μετά τον απογαλακτισμό, επειδή δεν υπήρχε γιαγιά να το κρατήσει, μου ήταν αδιανόητο να εμπιστευτώ ένα βρεφάκι 6 μηνών σε ξένη γυναίκα, πολύ περισσότερο δε σε παιδικό σταθμό. Οπότε έμεινα μαζί του μέχρι τα δύο-και θεωρώ πως έπραξα άριστα. Δεν θα υποκριθώ βέβαια πως ήταν πάντα όλα ρόδινα, ειδικά επειδή ήταν δύσκολος και με το φαί και με τον ύπνο, αλλά αισθάνομαι ότι το αποτέλεσμα με έχει δικαιώσει μακράν για όσα "έχασα" (ελεύθερο χρόνο, εξόδους, ξεκούραση κλπ). Το ίδιο περίπου έκανα και με το δεύτερο, τώρα που χρονίζει επανέρχομαι σιγά-σιγά στα πράγματα.

[ckyvimathious]

ΕΓΩ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΑΛΛΑ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΕΣ.ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΤΩΝ ΑΦΗΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΩ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΚΡΑΤΑΕΙ ΜΟΝΟ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΚΑΛΑ ΧΕΡΙΑ , ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΛΕΙΠΩ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΓΙΑΤΙ ΔΟΥΛΕΥΩ ΜΟΝΟ 4 - 5 ΩΡΕΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ , ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΞΕΣΚΑΩ ΛΙΓΑΚΙ ΚΑΙ ΒΟΗΘΑΩ ΛΙΓΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ.(ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΖΗΤΑΩ ΟΤΙ ΑΝ ΥΠΗΡΧΕ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΕΣΗ ΘΑ ΚΑΘΟΜΟΥΝΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ)

[Eva1970]

Προς το παρον επειδη οι εποχες ειναι δυσκολες θα επιστρεψω με μειωμενο ωραριο στη δουλεια αφου θα εχω κανει χρηση εναμιση μηνα απο το 6μηνο. Το παιδι θα ειναι με τον αντρα μου που ειναι ελευθερος επαγγελματιας και αρα ρυθμιζει ανετα το ωραριο του και για παν ενδεχομενο ειναι κοντα και οι γονεις μου. Αλλα εννοειται πως αν φτιαξουν τα οικονομικα μας με συμφωνη γνωμη του συζυγου δηλωνω παραιτηση αμεσως!

[kinkajoujou]

όταν ανακάλυψα την εγκυμοσύνη, η δουλειά μου ήταν 1,5 ώρα μακριά από το σπίτι, δλδ 3 ώρες τη μέρα χαμένες στους δρόμους, και μάλιστα με συγκοινωνίες και την εποχή της έξαρσης της γρίπης (αυτής των γουρουνιώνε )... πέσανε και κάτι εκτός έδρας (όπου το βράδυ είχα αίμα, και την επόμενη μέρα που γυρνούσαμε Αθήνα έμεινε το αυτοκίνητο μες στη μέση της Εθνικής, και το βράδυ της ίδιας μέρας έπρεπε να πάω σε άλλη δουλειά της εταιρείας) έπεσε κι ένα βαρβάτο συνέδριο που ήμουν εκεί 7-11 κάθε μέρα, και κάποια στιγμή μου είπε κι ο καλός μου να κάτσω σπίτι να ηρεμήσω. πήγα λοιπόν στην αφεντικίνα με προοπτική να παραιτηθώ, αλλά τελικά μου είπε ότι δεν ήθελε να σταματήσουμε τη συνεργασία, κι έτσι σε όλη την εγκυμοσύνη δούλευα από το σπίτι. Λιγότερες ώρες μεν, πολύ πιο άνετα δε. Το ίδιο θα συνεχίσω γενικότερα και τώρα που ήρθε η μικρή. το καλό είναι ότι δουλεύοντας από το σπίτι κάνω μόνο το κομμάτι της δουλειάς που μου αρέσει πραγματικά και γλιτώνω αυτά που βαριόμουν κι έτσι φροντίζω και τη μικρή αποκλειστικά, αλλά βάζω και το μυαλό να ξεσκουριάζει πού και πού η κλεισούρα βέβαια είναι πάντα ένα θέμα...

[bitchoni]

πριν μείνω έγκυος δε φανταζόμουν ποτέ ότι θα θέλω να σταματήσω τη δουλειά, αλλά με τη γέννηση του αστεριού μας όλα άλλαξαν!το πρόβλημα με μένα ήταν ότι η εγκυμοσύνη ήρθε πάνω στην προαγωγή μου, γεγονός που τάραξε λίγο τα νερά. κανονικά έπρεπε να επιστρέψω σε δύο μήνες, αλλά επειδή δεν είχα κανένα να την προσέξει αναγκάστηκα να πάρω άδεια ανευ αποδοχών και να επιστρέψω τον Απρίλιο που η μπέμπα θα είναι 7 μηνών. Θα έχει μεγαλώσει αρκετά ώστε να την εμπιστευτώ σε κάποια baby sitter. Ωστόσο, τρέμω για την κατάσταση που θα επικρατεί στην Τράπεζα για μένα και για την αντιμετώπιση που θα λάβω. Anyway. Προς το παρόν απολαμβάνω τις ώρες με την κόρη μου και προσπαθώ να γεμίσω τις μπαταρίες μου για όλα τα επόμενα χρόνια που θα αναγκάζομαι να την αποχωρίζομαι για τουλάχιστον 9 ώρες την ημέρα.

[v & a]

δε το σκεφτηκα ποτε! κι ας εχω μονο τη πεθερα μου εδω...η δουλεια μου ειναι δημιουργικη, αν εμενα μεσα με 2 μωρα ολη μερα μαλλον θα χα λαλησει.

[Ρούλα26]

Οταν γεννησα,σταματησα την δουλεια γιατι δεν ειχα καποιον να μου κραταει το παιδι.Πολυ συντομα ηρθε και το δευτερο.Η αληθεια ειναι οτι τωρα τελευταια εχει αρχισει να με ριχνει λιγο το γεγονος οτι δεν δουλευω.Τα παιδια μου τα λατρευω και αυτο δεν αλλαζει.Θα ηθελα ομως να ξεφευγω λιγο και να κανω κατι δημιουργικο και παραγωγικο για μενα.

[rita_ki]

επιστρεφω στην δουλεια μου σε 25 μερες...................εδω κενα μηνα το σκεφτομαι συνεχεια

χειροτερα ειμαι τωρα ψυχολογικα αποτι στην λοχεια.....

κλαιω ολη μερα που θα αφησω τον μικρο μου ..που δεν θα τον μυριζω ...που δεν θα ειμαι διπλα του .......

μακαρι τα οικονομικα κ η ατιμη κοινωνια να ηταν διαφορετικα ωστε να μου επετρεπε να μεινω σπιτι αλλα να ζουμε κ αξιοπρεπως...

δυστυχως αν σταματησω να δουλευω με εναν μισθο ισα ισα το νοικι θα μορουμε να πληρωνουμε........

παλεβω μεσα μου μην τυχον κ παραιτηθω γιατι τοτε θα ειναι ολα δυσκολα για ολους κ κυριως για αυτο το παιδακι

το κακο ειναι οτι τις μητερες δεν τις στηριζουν κ εχουν κ πολεμο οταν γυριζουν στην δουλεια........... αυτο ειναι οτι χειροτερο..........αντι να μας στηριξουν φροντιζουν πως να μας κανουν χειροτερα .........

ενα θα σας πω μενω πειραια κ ο εργοδοτης μου θελι να με στειλει mall .......

πως να βρω την δυναμη ε?

κ παιδι να μην αφηνα πισω παλι δυσκολο θα μου ηταν .......

 

να σημειωσω οτι πριν γεννησω(ακομα κ με την κοιλια) ποτε δεν ιεχα φανταστει να σταματησω την δουλεια....... μαλιστα ελεγα να μην παρω κ το 6μηνο για να επιστρεψω.......ειρωνια?

 

ατιμη κοινωνια .........

ΘΕΕ ΜΟΥ ΔΩΣΜΟΥ ΔΥΝΑΜΗ .........τιποτα αλλο

[Σνουφελ μου]

ποσο σε νιωθω ρε κοριτσι...εγω καθε μερα δε μπορουσα να σηκωθω απο το πατωμα στη δουλεια,χαλια...ερχονταν η ωρα να φυγω κ δε μπορουσα να σηκωθω απο τη ζαλαδα,τη δυσπνοια κ.λ.πειχα παρει κ 30 κιλα απο 50 στα 80...Τελικα δε πηγα για δουλεια μετα τη γενα με κινδυνο να μη με ξαναδεχτουν(στο δημο ημουν,με συμβαση,εληξαν οι συμβασεις μας,με καλεσανε να ξαναπαω αλλα τους ειπα οτι ακομα δε μπορω...θα με περιμενουν:lol::lol:)τα ενοικια τρεχουν,κοινοχρηστα 200αρια καθε μηνα...ο συζηγος δουλευει για 200 ευρω το μηνα,αμαξι δεν εχουμε...Ολα καλα...ολα ανθηρα!!!!!:grin::grin:Φτωχια καταραμενη!!!

[agkiolina]

Αν δουλευα στον ιδιωτικο τομεα θα το σκεφτομουν πολυ σοβαρα να σταματησω αλλα ειμαι στο δημοσιο και αν σταματησω θα χασω την ευκαιρια που εχω τωρα στα χερια μ.Οταν επιστρεψω ξερω πως καποια απογευματα μου θα ειναι γεματα ελεγχους αλαλ δεν μπορω να κανω κι αλλιως το πολυ πολυ θα την παιρνω μαζι μ οπως εκανα οταν κραταγα κι τον ανιψιο μου ;) ειχε πολυ γελιο να κανεις ελεγχο σε επιχειρηση εσυ να κοιτας τα λαθη τους κι εκεινοι το παιδι :D:D

[ολγακι]

κοριτσια ενα θα σας πω..μπορει να φανω λιγο ψυχρη μαυτο που θα πω..καλο ειναι οι γυναικες αν εχουν βοηθεια να γυριζουν στη δουλεια μετα την γεννηση του παιδιου,γιατι,πρωτα απολα ηγυναικα εχει ενα δικο της μισθο και βοηθαει και την οικογενεια..επισης το παιδι μεγαλωνει ,και θα μεγαλωσει ,και τοτε η μαμα δυσκολα θα βρει δουλεια..

[ΜΑΤΘΙΛΔΗ]

Ας υποθέσουμε ότι το οικονομικό δεν μας προβληματίζει.....

Δεν θα μπορούσα να παραιτηθώ , δεν νομίζω ότι θα άντεχα την κλεισούρα..την ενασχόληση μόνο με το σπίτι!

Τα λατρεύω τα παιδάκια μου εννοείτε όμως σε λίγα χρόνια που θα έχουν τις δικές τους ενασχολήσεις; που ο σύζυγος και αυτός θα συννεχίσει να δουλεύει όλη μέρα;;

Τι χρειάζομαι την δουλειά μου -πέρα από το οικονομικό είπαμε- για να ξεσκάω και λιγάκι....απλά το 8ωρο ίσως είναι λιγό βαρύ για τις μανούλες!

Ευτυχώς είμαι από τυχερές που σε κάθε γέννα κάθομαι σχεδόν 15 μήνες (με το 6μηνο και τις κανινικές άδειες )

[elena26]

'Οταν έμεινα έγκυος δούλευα 1,5 ώρα μακριά με τισ συγκινωνίες απο το σπίτι ήταν και η γρίπη που μας πανικόβαλαν καθημερινά στην tv οπότε με έπιασε ο σύντροφος μου και το συζητήσαμε και μου πρότεινε να κάτσω να μεγαλώσει το παιδί 2 χρόνια τουλάχιστον και αυτός θα δουλεύει και για τουσ δυό μας(12 ώρες κάθε μέρα)οπότε επείδη βοήθεια απο πουθενα δεν έχουμε και πάντα είθελα να μεγαλώσω το παιδί μου έστω τα πρωτα χρονια της ζωης του δέχτηκα με μεγάλη χαρα

[ολγακι]

Ας υποθέσουμε ότι το οικονομικό δεν μας προβληματίζει.....

Δεν θα μπορούσα να παραιτηθώ , δεν νομίζω ότι θα άντεχα την κλεισούρα..την ενασχόληση μόνο με το σπίτι!

Τα λατρεύω τα παιδάκια μου εννοείτε όμως σε λίγα χρόνια που θα έχουν τις δικές τους ενασχολήσεις; που ο σύζυγος και αυτός θα συννεχίσει να δουλεύει όλη μέρα;;

Τι χρειάζομαι την δουλειά μου -πέρα από το οικονομικό είπαμε- για να ξεσκάω και λιγάκι....απλά το 8ωρο ίσως είναι λιγό βαρύ για τις μανούλες!

Ευτυχώς είμαι από τυχερές που σε κάθε γέννα κάθομαι σχεδόν 15 μήνες (με το 6μηνο και τις κανινικές άδειες )

συμφωνω απολυτα

[vassoulaki]

κορίτσια εγώ είμαι σε παρόμοια φάση και είμαι πολύ χάλια ψυχολογικά!με ζήτησαν πίσω από την παλιά μου δουλειά και είπα ¨ΝΑΙ" πιο πολύ γιατί "έπρεπε" και όχι γιατί το ήθελα!όταν λέω έπρεπε δεν εννοώ οικονομικά γιατί από αυτή την άποψη τα βγάζουμε πέρα, χωρίς όμως να μπορούμε να κάνουμε κάποιες αγορές που σχεδιάζαμε!Εννοώ ότι σκεφτόμουν ότι όλοι θα με πουν τεμπέλα αν έλεγα όχι!!Το θέμα είναι ότι από τις πρώτες κιολας μέρες έχω αμφιβολίες αν έκανα καλά!Σε σημείο να κλαίω συνέχεια και να έχω πέσει σχεδόν σε κατάθλιψη!Να σημειώσω ότι και ο άντρας μου μπορεί να με βοηθάει πολύ με το παιδί, και κοντά έχω την μάνα μου!!Δεν έχω δικαιολογία!Άλλα δεν μπορώ να ξεκολλήσω από το παιδί!Ζηλεύω οποιονδήποτε περνάει περισσότερες ώρες με το παιδί απότι εγώ!Ξέρω είμαι τραγική αλλά δεν μπορώ να κρύβομαι και από τον εαυτό μου!!!!!!!!Τί να κάνω???Θα μου περάσει άραγε ή να σταματήσω?Πρέπει να αποφασίσω!Με καταλαβαίνετε??Είναι κάποια άλλη κοπέλα στην ίδια φάση??

[gavramid]

κορίτσια εγώ είμαι σε παρόμοια φάση και είμαι πολύ χάλια ψυχολογικά!με ζήτησαν πίσω από την παλιά μου δουλειά και είπα ¨ΝΑΙ" πιο πολύ γιατί "έπρεπε" και όχι γιατί το ήθελα!όταν λέω έπρεπε δεν εννοώ οικονομικά γιατί από αυτή την άποψη τα βγάζουμε πέρα, χωρίς όμως να μπορούμε να κάνουμε κάποιες αγορές που σχεδιάζαμε!Εννοώ ότι σκεφτόμουν ότι όλοι θα με πουν τεμπέλα αν έλεγα όχι!!Το θέμα είναι ότι από τις πρώτες κιολας μέρες έχω αμφιβολίες αν έκανα καλά!Σε σημείο να κλαίω συνέχεια και να έχω πέσει σχεδόν σε κατάθλιψη!Να σημειώσω ότι και ο άντρας μου μπορεί να με βοηθάει πολύ με το παιδί, και κοντά έχω την μάνα μου!!Δεν έχω δικαιολογία!Άλλα δεν μπορώ να ξεκολλήσω από το παιδί!Ζηλεύω οποιονδήποτε περνάει περισσότερες ώρες με το παιδί απότι εγώ!Ξέρω είμαι τραγική αλλά δεν μπορώ να κρύβομαι και από τον εαυτό μου!!!!!!!!Τί να κάνω???Θα μου περάσει άραγε ή να σταματήσω?Πρέπει να αποφασίσω!Με καταλαβαίνετε??Είναι κάποια άλλη κοπέλα στην ίδια φάση??

Eγω καλη μου ειμαι καθε μερα σε αυτη τη φαση!!Σε καταλαβαινω απολυτα

Ειναι και το οικονομικο...οχι οτι δεν θα τα βγαζαμε περα αν δεν δουλευα τοσο ..αλλα θα ειμασταν πιο περιορισμενα

Ειναι οτι εχω χτισει και επαγγελιματικα κατι που δυσκολα το αφηνεις

Εχουμε και μαθει να ζουμε λιγο στην ανεση..χαλαμε λεφτα για πλακα

anyway εγω δουλευω 50 ωρες την εβδομαδα περιπου αλλα απο σεπτεμβριο θα τις μειωσω στο μισο.Θελω να ειμαι με το παιδακι μυο και δεν μου αλλαζει κατι τη γνωμη πια.Δεν αλλαζω με τιποτα τις ωρες με την κουκλιτσα μου(απ τη στιγμη που ξερω πως ειναι και στις δυο φασεις)

Που θελω να καταληξω:

Αν η δουλεια σου εχει ενα ανθρωπινο ωραριο ξεκινα την και θα σου κανει και καλο και σε σενα και στο παιδι(θα αλλαζεις παραστασεις και θα νιωθεις οτι κανεις και κατι διαφορετικο.Γυρνοντας σπιτι οι ωρες σας θα ειναι πιο επικοδομοιτιλες).Αφου δεν ειναι οικονομικο το θεμα δουλεψε λιγο και τις αλλες ωρες μεινε με το παιδακι σου.

[T.S.]

θα το ήθελα πάρα πολύ!!!!

 

ωστόσο δε γίνεται, δε βγαίνουμε μόνο με ένα μισθό και θέλω να είμαι οικονομικά ανεξάρτητη. απλά θεωρώ πολύ σημαντικό να μεγαλώνει η μαμά τα παιδιά της. επίσης φταίει που είμαι και σε μια δουλειά με άσχημο περιβάλλον που δε μου αρέσει και δε με γεμίζει. ΄

Το ιδανικό θα ήταν να δούλευα part-time σε κάτι που μου αρέσει. Σίγουρα είναι πιο ισορροπημένο να βγαίνεις και λίγο από το σπίτι, να βλέπεις δυο ανθρώπους, να ασχολείσαι με κάτι.

 

Ή μαμά μου δε δούλευε και μας μεγάλωσε η ίδια, το θεωρώ ότι καλύτερο κι όμως αυτή μια ζωή μου έλεγε "θα έχεις πάντα τη δουλειά σου, δε θα κλειστείς σε 4 τοίχους"¨

[PEPI1979]

Δυστυχώς τα έξοδα είναι πολλά και οι καιροί δυσκολοι για να αφησω την δουλειά μου με την θέληση μου . Βέβαια θα τα δίνω στην κοπέλα που θα προσεχει το μωρό αλλα αυτό θα είναι στην αρχή ! Για αυτο γυρίζω για το μετά και για την ασφάλεια γιατί δεν μπορώ να πω με το ικα και τον οαεδ ήταν σαν να δούλευα όλο αυτο το διάστημα .

[demi]

ΑΝ ΚΑΙ γυρισα στη δουλεια μετα τις 40 μερες και στα 2 παιδια με ολη τη δυναμη της ψυχης μου θα ηθελα να ειμαι κοντα τους..........

Να ακουσω πρωτη το μαμα..να τα ταισω πρωτη με το κουταλι..να τα δω να ριχνουν το πρωτο βηματακι τους..να ειμαι εκει σε ΟΛΕς τις σχολικες γιορτες....

 

τωρα δεν ειμαι πουθενα..ουτε στην αναμνηση τους διοτι ειναι συνεχεια με καποιον αλλον...

αφηστε τα τωρα θα με παρουν τα ζουμια και θα με διωξουν μια και καλη απο τη δουλεια..

[agapoulini]

μην ρωτατε τετοια πραγματα!!!!!!! ναιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι