ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΑΣ ΘΕΛΑΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΤΕ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ;

[DALIA]

η απάντηση μου πραγματικα ειναι "δεν ξέρω"

[ALIKOYLA]

νομιζω οτι καλα εκανα και εκατσα σπιτι 10 ΜΗΝΕς.ΕΙΧΑ ΔΩΣΕΙ ΤΙς ΒΑΣΕΙς ΣΤΗ ΜΙΚΡΗ.αλλα δουλευω μονο πρωι,αν δουλευα κυλιομενο ή ολη την ημερα δεν ξερω αν θα ελεγα το ιδιο.απο την αλλα αν δεν δουλευα θα χαιρομουν το παιδι μου πιο πολυ αλλα μαλλον δεν θα χαιρομουν τον εαυτο μου κλεισμενο σε ενα σπιτι συνεχεια.οποτε μαλλον ψηφιζω δουλεια.

[ANABELA]

σταματησα την δουλεια με την προυποθεση να κανω οικογενεια κ ετσι εγινε.δεν ειχα αλλη επιλογη εξαλλου εδω που ειμαι μονη.μου αρεσε που ημουν 24 ωρες το 24ωρο με την μικρη μου αλλα πραγματικα τωρα θελω να γυρισω πισω στην δουλεια.νιωθω οτι μουχλιασα.

αρα κοριτσια ειναι ειτε το ενα ειτε το αλλο.

ποτε δεν μενουμε ευχαριστημενες.

[kiko]

Εγώ κορίτσια , είμαι ιδιωτική υπάλληλος , ευτυχώς με έπιασε το νέο σύστημα (6μηνο από ΟΑΕΔ) και έτσι είχα την πολυτέλεια να κάτσω με το παιδί μου μέχρι 8 μηνών.Θεωρώ ότι ήταν αρκετό για να ξεπεράσουμε τα πρώτα εμπόδια π.χ δοντάκια, στερεά τροφή κ.λ.π

Μπορώ να πω ότι απο τη μια ήθελα να πάω στη δουλειά γιατί δεν άντεχα μέσα στο σπίτι κλεισμένη συνέχεια και είναι λίγο δύσκολο όταν δουλεύεις για αρκετά χρόνια αλλά από την άλλη δεν ήθελα να φύγω με τίποτα αφού κάθε μέρα ανακάλυπτα νέες πτυχές του εαυτού του μωρού μου που δεν ήθελα με τίποτα να χάσω.

Η αλήθεια είναι ότι αν είχαμε την πολυτέλεια (δηλαδή ο μισθός του άντρα μου να είναι ισόποσος και με τον δικό μου μισθό ) μάλλον θα καθόμουνα, όχι βέβαια ότι δεν θα τα βγάζαμε πέρα με ένα μισθό αλλά όταν έχεις μάθει σε ένα τρόπο ζωής είναι λίγο δύσκολο να περιορίσεις κάποια πράγματα.

Το καλό βέβαια είναι ότι έχω βοήθεια από γονείς και πεθερικά , πράγμα που σημαίνει ότι ο μικρούλης μεγαλώνει με την ίδια αγάπη που του δίνουν και οι γονείς του.

Ειλικρινά κορίτσια δεν ξέρω αν το σωστό είναι να είμαστε εξ'ολοκλήρου με τα παιδιά μας ή όχι.Θεωρώ ότι σε όλους τους τομείς της ζωής μας πρέπει να δίνουμε απο ένα κομμάτι της ψυχής μας είτε αυτό λέγεται δουλειά , είτε σύζυγος , είτε παιδιά , είτε φίλοι . Αν πέσουμε με τα μούτρα σε κάποιο τομέα απο τους παραπάνω περισσότερο τότε πιστεύω θα είναι φρικτές οι συνέπειες για τους υπόλοιπους αλλά και το βάρος που θα νιώθουν ειδικά τα παιδιά μας ότι είναι τα μόνα που δίνουν νόημα στη ζωή μας θα είναι πολύ μεγάλο.

Άραγε πόση μητέρα χρειάζονται τα παιδιά μας;;;

[Mickey]

Και γω είμαι ιδιωτικός υπάλληλος και ξεκίνησα δουλειά όταν το μωρό μου ήταν 3 μηνών. Δυστυχώς δεν πρόλαβα τη νέα νομοθεσία.

Θυμάμαι ότι τον πρώτο καιρό έφευγα από το σπίτι κλαίγοντας που τον άφηνα. Ένιωθα κενό και έξω από τα νερά μου στην δουλειά. Φανταστείτε ότι αισθανόμουν έτσι παρ΄όλο που δούλευα από 18 χρονών. Οπότε για εμένα η δουλειά ήταν αυτονόητη και μέρος της ανεξαρτητοποίησης μου , όπως αλλωστε και για άλλες κοπέλες.

Όμως , όταν έπρεπε να επιστρέψω στην δουλειά τίποτε από αυτά που πίστευα ως ελεύθερη δεν ίσχυε. Και να σημειώσω ότι ξυπνούσα στις 5 το πρωί για να φύγω για δουλειά και επέστρεφα γύρω στις 6 το απόγευμα γιατί τότε είχε μεταφερθεί και η έδρα της εταιρείας αρκετά μακρια από το σπίτι.

Τώρα όμως που είναι 2 ετών ο γιος μου και βεβαίως έχω αλλάξει και δουλεια, είμαι αρκετά πιο κοντά στο σπίτι μου , σκέφτομαι πως αν τελικά δεν εργαζόμουν σίγουρα θα μου είχε στρίψει. Βέβαια δεν εργάζομαι από χόμπι αλλά από ανάγκη.

Όμως βλέπω ότι το παιδί μου επειδή από 3 μηνών πηγαίνει στις γιαγιάδες του οι οποίες τον βγάζουν συνέχεια βόλτες , βλέπει κόσμο κλπ , έχει γίνει πολύ κοινωνικός , σε αντίθεση με τον γιο της αδερφής μου με τον οποίο έχουν 3 μήνες διαφορά και το παιδί είναι σχεδόν όλη μέρα κλεισμένο στο σπίτι και έχει αγκιστρωθεί επάνω της. Και μέχρι να αρχίσει να έρχεται στην αγκαλιά μας είδαμε και πάθαμε.

Σίγουρα αν ειχα την δυνατότητα θα προτιμούσα να είχα μία ημιαπασχόληση , του τύπου να εργάζομαι 2-3 ώρες την ημέρα , όχι αναγκαστικά από το σπίτι , και τις υπόλοιπες ώρες να είμαι με το μωρό μου. Δουλειά , όμως΄, έστω και έτσι θα ήθελα να είχα.

Και να σας πω και κάτι άλλο που έχω παρατηρήσει? Όταν οι γυναίκες , ειδικά με παιδιά , εργάζονται, νομίζω ότι δεν παραμελούν και τόσο την εικόνα τους όσο οι γυναικες που δεν εργάζονται. Λάθος βέβαια αυτό , και ίσως να μην συμβαίνει σε όλες , όμως είναι συνηθες το φαινόμενο. Πρέπει λοιπόν εκτός από τα αγαπητά μας τέκνα και συζύγους , να δίνουμε και στον ευατό μας λίγη προτεραιότητα , να αισθανόμαστε καλά ώστε να έχουμε ακόμη μεγαλύτερη όρεξη και διάθεση να βγάζουμε τον καλύτερο μας ευατο στην οικογένοια μας.

Sorry , πάλι πολυλογία με έπιασε!

[miamama]

εργαζόμουν μέχρι 1 μέρα πριν πάω να γεννήσω και 10 μέρες μετά την γέννα ήμουν πάλι στην δουλειά...με το παιδί φυσικά.

έχω κατάστημα,οπότε δεν γινόταν διαφορετικά,άνθρωπος να βοηθήσει δεν υπάρχει.

βέβαια έχω τον άντρα μου που είναι ελαστικό το ωραριό του και τα απογεύματα δεν έρχομαι στη δουλειά.

οπότε δουλεύω δευτέρα εώς παρασκευή 9-2.30.

εκτός από τις μέρες που λείπει σε ταξίδια,οπότε ώρες καταστημάτων με την μικρή παρέα.

θα ήθελα όμως να μην δουλεύω,τώρα γυρνάω σπίτι το μεσημέρι,να κάνω μπάνιο την μικρή,να φάει,να την βάλω για ύπνο,να φάμε κι εμείς,να κάνω και δουλειές στο σπίτι.

είμαι όμως τυχερή,μοιραζόμαστε σχεδόν τα πάντα με τον άντρα μου!!

νομίζω όμως ότι η καλύτερη δουλειά είναι ο εισοδηματίας,όπως είπε και μια κοπέλα παραπάνω!!!

[Nefelirene]

Και γω είμαι ιδιωτικός υπάλληλος και ξεκίνησα δουλειά όταν το μωρό μου ήταν 3 μηνών. Δυστυχώς δεν πρόλαβα τη νέα νομοθεσία.

Θυμάμαι ότι τον πρώτο καιρό έφευγα από το σπίτι κλαίγοντας που τον άφηνα. Ένιωθα κενό και έξω από τα νερά μου στην δουλειά. Φανταστείτε ότι αισθανόμουν έτσι παρ΄όλο που δούλευα από 18 χρονών. Οπότε για εμένα η δουλειά ήταν αυτονόητη και μέρος της ανεξαρτητοποίησης μου , όπως αλλωστε και για άλλες κοπέλες.

Όμως , όταν έπρεπε να επιστρέψω στην δουλειά τίποτε από αυτά που πίστευα ως ελεύθερη δεν ίσχυε. Και να σημειώσω ότι ξυπνούσα στις 5 το πρωί για να φύγω για δουλειά και επέστρεφα γύρω στις 6 το απόγευμα γιατί τότε είχε μεταφερθεί και η έδρα της εταιρείας αρκετά μακρια από το σπίτι.

Τώρα όμως που είναι 2 ετών ο γιος μου και βεβαίως έχω αλλάξει και δουλεια, είμαι αρκετά πιο κοντά στο σπίτι μου , σκέφτομαι πως αν τελικά δεν εργαζόμουν σίγουρα θα μου είχε στρίψει. Βέβαια δεν εργάζομαι από χόμπι αλλά από ανάγκη.

Όμως βλέπω ότι το παιδί μου επειδή από 3 μηνών πηγαίνει στις γιαγιάδες του οι οποίες τον βγάζουν συνέχεια βόλτες , βλέπει κόσμο κλπ , έχει γίνει πολύ κοινωνικός , σε αντίθεση με τον γιο της αδερφής μου με τον οποίο έχουν 3 μήνες διαφορά και το παιδί είναι σχεδόν όλη μέρα κλεισμένο στο σπίτι και έχει αγκιστρωθεί επάνω της. Και μέχρι να αρχίσει να έρχεται στην αγκαλιά μας είδαμε και πάθαμε.

Σίγουρα αν ειχα την δυνατότητα θα προτιμούσα να είχα μία ημιαπασχόληση , του τύπου να εργάζομαι 2-3 ώρες την ημέρα , όχι αναγκαστικά από το σπίτι , και τις υπόλοιπες ώρες να είμαι με το μωρό μου. Δουλειά , όμως΄, έστω και έτσι θα ήθελα να είχα.

Και να σας πω και κάτι άλλο που έχω παρατηρήσει? Όταν οι γυναίκες , ειδικά με παιδιά , εργάζονται, νομίζω ότι δεν παραμελούν και τόσο την εικόνα τους όσο οι γυναικες που δεν εργάζονται. Λάθος βέβαια αυτό , και ίσως να μην συμβαίνει σε όλες , όμως είναι συνηθες το φαινόμενο. Πρέπει λοιπόν εκτός από τα αγαπητά μας τέκνα και συζύγους , να δίνουμε και στον ευατό μας λίγη προτεραιότητα , να αισθανόμαστε καλά ώστε να έχουμε ακόμη μεγαλύτερη όρεξη και διάθεση να βγάζουμε τον καλύτερο μας ευατο στην οικογένοια μας.

Sorry , πάλι πολυλογία με έπιασε!

 

Καλημέρα , συμφωνώ απόλυτα με αυτά που λές , ευτυχώς και εμένα η δουλειά μου είναι κοντά στο σπίτι και ο χρόνος που χάνω είναι μηδαμινός γιατί θυμάμαι ότι εκτός απο την στεναχώρια που άφηνα την μικρή μου και μάλιστα σε νταντά γιατί οι γιαγιάδες δουλεύουν είχα και το πρόβλημα του θηλασμού και το πρησμένο στήθος που έτρεχα για να προλάβω να βάλει την μικρή να φάει και να ανακουφιστώ και εγώ , αλλά την δουλειά δεν θα την άφηνα γιατί με κάνει να ξεφέυγω λιγάκι απο τα του σπιτιού .

Απλά θα προτιμούσα να ήταν απο χόμπι κάποιες λιγότερες ώ΄ρες και όχι απο ανάγκη full οχτάωρο μέχρι και δεκάωρο κάποιες ώρες,

[aleca]

Δούλευα μέχρι τελευταία ημέρα και τον άφησα 10 ημερών στη Γιαγιά του. Στην αρχή για 3-4 ώρες μετά για 5-6 και στο τρίμηνο δούλευα κανονικά. Είναι δική μας η δουλειά και μπορώ να πετάγομαι αν τύχει κάτι. Και με το δεύετρο που περιμένω έτσι θα κάνω μόνο που τώρα θα έχω γυνάικα. Η γίαγιά μένει από κάτω έτσι και αλλιώς και θα ρίχνει καμιά ματιά.

Δεν θα 'αφηνα την δουλειά μου γιατίσ πσούδαζα έξι χρόνια, γιατί παίρνω κάλά λευτά και γιατί αν την αφήσεις μετά σε αφήνει ακι εκείνη. Όταν μεγαλώσουν δηλαδή τα παιδιά και πάνε σχολέίο, δε θα μπορούσα να ξαναμπω στο χώρο έυκολα.

Αν όμως δεν έιχα δική μου δουλειά και ήμουν χαμηλόμισθη, νομίζω ότι θα σταμάταγα.

[Aggela]

Ναι το σκεφτηκα στο χρονικο διαστημα της εγκυμοσυνης αλλα με προετρεψε η πεθερα μου να μην σταματησω την δουλεια ( επειδη και αυτη δουλευε παλια ) και ειχε δικιο, βεβαια δεν το εκανα για οικονομικους λογους, καθαρα μονο για ψυχολογικους, γιατι οπως λεει και η πεθερα μου'' η γυναικα οταν δουλευει ειναι δυνατη σε ολα της'',παλι λεω ποσο δικιο εχει, ευτυχως που δουλευω σε συγκενικο προσωπο και μπορω να φυγω αν χρειαστει αναγκη χωρις κανενα προβλημα

[sunsun]

Όταν έμεινα έγκυος ήμουν άνεργη. Όταν γέννησα μπήκα σε ένα πρόγραμμα της Ε.Ε. που δεν χρειαζόταν να βρίσκομαι σε γραφείο παρά μόνο 1 ή το πολύ 2 φορές τη βδομάδα για λίγες ώρες και κάποιες ώρες δούλευα από το σπίτι όταν κοιμότανε. Ας πούμε οτι δεν δούλευα δηλαδή μέχρι που χρόνισε η μικρή. Αυτό τον χρόνο δεν τον αλλάζω με τίποτα. Εύχομαι και στο επόμενο/στα επόμενα παιδιά μου να κάτσω ένα χρόνο τουλάχιστον σπίτι!

 

Τώρα που έφτασε 15 1/2 μηνών την βλέπω πλέον έχει γίνει παιδάκι. Δεν είναι το ίδιο. Σύντομα θα πηγαίνει σταθμό, μετά θα πάει σχολείο. Θέλω να δουλεύω για να έχω ζωή πέρα από τα παιδιά. Είναι καλύτερο και για εκείνα πιστεύω γιατί δεν γαντζώνονται οι εργαζόμενες μανάδες πάνω τους.

[titiki]

ειμαι πολυ τεμπελα που θελω να σταματησω την δουλεια πριν καν μεινω εγκυος??????????????????????????

[linav]

Eγώ πάλι με τίποτα δεν θα μπορούσα να αφήσω τη δουλειά μου, εργάζομαι στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δουλεύω 6ωρο, περιβάλλον και δουλειά χαλαρά, έχω το μισθό μου μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει που λένε, οπότε γιατί να σταματούσα? Ξεφεύγεις και από την καθημερινή ρουτίνα και κλεισούρα του σπιτιού, ρόμπα, παντόφλα, μαλλί ξεχτένιστο, κτλ.

[apricot]

εγω εκανα αμαν να γυρισω στη δουλεια γιατι στο σπιτι ημουν μονο μαμα! τα λατρευω τα παιδια μου μου αλλα πρεπει να εχουμε και αλλους ρολους αλλιως πιστευω οτι θα τρελαθουμε. η κορη μου ηταν 6 μηνων οταν γυρισα και ο γιος μου 4,5 μηνων μικρουλια μεν αλλα τα προσεχε η μαμα μου που ειναι απολυτα ικανη και καταλληλη για αυτη τη δουλεια, αν δεν την ειχα ισως το σκεφτομουν....

[soevan07]

Εμένα ούτε που μου πέρασε ποτέ απο το μυαλό να παρατήσω τη δουλειά μου!

Την λατρεύω την κόρη μου αλλα πιστεύω οτι κι εγώ σαν γυναίκα δεν θα έπρεπε να χάσω την αξιοπρέπειά μου, γιατί κακά τα ψέματα αν δεν δουλεύεις την σήμερον ημέρα δεν σε υπολογίζει κανένας!

Τεμπέλα θα σε ανεβάζουν και άχρηστη θα σε κατεβάζουν.

Ακόμα και ο ίδιοι μας οι σύζυγοι πιστεύω οτι δεν θα μας σέβονταν τόσο αν δεν δουλεύαμε.

Εμένα ο άντρας μου έχει αλλάξει άτελείωτες πάνες στο μωρό!!!!......Αν δεν δούλευα δεν νομίζω να το έκανε.

[MAROU]

ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ.ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΤΟ ΙΔΑΝΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ,ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΣΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΥ(ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΜΑΚΡΙΑ & Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ,ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΘΟΤΙ ΑΝΤΡΑΣ)

[mitaki]

Εγώ όταν γέννησα δεν το σκέφτηκα καθόλου να αφήσω τη δουλειά. Αντίθετα ήθελα να πάω και πιο νωρίς!!!!!! φυσικά δεν πήγα και όταν πήγα ήταν με μειωμένο ωράριο. Τώρα όμως αναθεωρώ. Η μικρή μου αν... και μεγάλη πια, με στερείται πάρα πολύ. Το εκδηλώνει συνέχεια με φοβερά κλάμματα και τρομερή προσκόληση πάνω μου και εγώ έχω τρελαθεί από τις τύψεις. Δεν ξέρω τι να κάνω γιατί η οικονομική μας κατάσταση είναι... χάλια και ξέρω ότι αν σταματήσω θα ζοριστούμε ακόμη πιο πολύ, αλλά έχω αρχίσει να το σκέφτομαι σοβαρά το πράγμα έτσι που βλέπω το παιδί μου. :(

[eleni_k]

Εγώ όταν γέννησα δεν το σκέφτηκα καθόλου να αφήσω τη δουλειά. Αντίθετα ήθελα να πάω και πιο νωρίς!!!!!! φυσικά δεν πήγα και όταν πήγα ήταν με μειωμένο ωράριο. Τώρα όμως αναθεωρώ. Η μικρή μου αν... και μεγάλη πια, με στερείται πάρα πολύ. Το εκδηλώνει συνέχεια με φοβερά κλάμματα και τρομερή προσκόληση πάνω μου και εγώ έχω τρελαθεί από τις τύψεις. ...... :(

 

Έτσι ακριβώς. Πριν 3 χρόνια που γέννησα την κόρη μου, ήθελα να πάω στην δουλειά ... χθες. Τώρα όμως που κάθομαι με άδεια μητρότητας στον γιο μου, βλέπω ότι της Μυρτώς της έχω λείψει φοβερά - όπως τελικά και εκείνη έχει λείψει σε εμένα, πράγμα που δεν το είχα αντιληφθεί - περνάμε καλά μαζί και χάνω πολλά πράγματα λείποντας από το σπίτι για τουλάχιστον 10 ώρες την ημέρα. Την προηγούμενη εβδομάδα ξεστόμισα κάτι που δεν περίμενα ότι θα το έλεγα ποτέ: ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΑΝΑΠΑΩ ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ! Μου αρέσει τελικά να είμαι μαμά και σύζυγος και νοικοκυρά! Μου αρέσει που προλαβαίνω και ασχολούμαι ποιοτικά για 2 ώρες την ημέρα αποκλειστικά με την κόρη μου, έχω το σπίτι μου καθαρό, φαγητό μαγειρεμένο και ώρα για τον άντρα μου όταν γυρίσει σπίτι.... Στην δουλειά θα πρέπει να επιστρέψω τον Ιούνιο του 2010 αλλά με τρελλαίνει όταν σκέφτομαι ότι αυτό το 8μηνο που έχω μπροστά μου είναι ο μόνος καιρός που έχω για να είμαι "κανονική" μαμά.... Θεωρώ ότι έχω ένα δίλημμα μπροστά μου αν θέλω να έχω part time δουλειά ή να είμαι part time μαμά. Πιστεύω κι εγώ όπως πολλές άλλες κοπέλες παραπάνω πως πρέπει να δουλεύει μια μαμά, αλλά λιγότερες ώρες ή στο δημόσιο. Όταν έχεις ωράριο 9-5 και θέλεις και 2 με 2 1/2 ώρες την ημέρα πήγαινε -έλα πότε θα βρεις τον χρόνο να ασχοληθείς σοβαρά με τα παιδιά σου και να κάνεις και τις δουλειές που πρέπει να γίνουν? Και όταν δεν έχεις βοήθεια κοντά σου και θα πρέπει να πληρώνεις γυναίκα που θα παίρνει τα παιδιά από τον παιδικό ή το σχολείο αύριο-μεθαύριο, θα τα κρατάει μέχρι να έρθεις σπίτι, άλλη γυναίκα που θα σε βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού (που να τα προλάβεις όλα) δεν θα φεύγει όλος ο μισθός σου εκεί? Στην ουσία δουλεύουμε για μια σύνταξη μιας και για μεγάλο διάστημα (όσες δεν έχουμε γιαγιάδες κοντά) πληρώνεις ένα σωρό κόσμο για πράγματα που δεν προλαβαίνεις να κάνεις λόγω της δουλειάς... Δεν ξέρω τι θα κάνω τελικά στο τέλος μιας και η δουλειά που έχω είναι καλή με καλές αποδοχές, όμως με τρομάζει η σκέψη ότι τα παιδιά μου θα συνηθίσουν να μεγαλώνουν χωρίς εμένα!

[prosperous]

εγω γυρισα στη δουλεια στον 5ο μηνα (θηλαζουσα μεχρι σημερα) εχοντας κανει προβες απουσιας για να μπει ο θηλασμος σε ενα ρυθμο σε σχεση με τη δουλεια μου και πιστευω οτι αυτη η διαδικασια με βοηθησε σημαντικα (οπως και το οτι δεν με εχωσαν αμεσως στα βαθια) να εγκλιματιστω στις νεες συνθηκες. Ωστοσο οσο ο καιρος περναει και εχοντας ως τωρα παρει συνολικα (Σπαστα) 4 εβδομαδες αδειων για χ, ψ λογους καθε φορα που ειναι να επιστρεψω στη δουλεια δεν το κανω με μεγαλη χαρα γιατι νοιωθω τον αποχωρισμο στο πετσι μου..

απο την αλλη βλεπω οτι οι βαρετες ωρες στη δουλεια μου εχοντας η οχι να κανω κατι σημαντικο ειναι ενα διαλλειμα απο την παρουσια στο σπιτι μου η οποια συνεπαγεται πολλες υποχρεωσεις..ετσι οταν επιστρεφω βλεπω με αλλο ματι τη σχεση μου με τη κορη μου και αφιερωνω τον χρονο μου σε εκεινη θυσιαζοντας τις δουλειες του σπιτιου και μεταφεροντας τες σε νυχτερινες ωρες η πολυ νωρις τα σαββατοκυριακα. Προσωπικα ειμαι τυχερη που εχω καποιον να φροντιζει το μαγειρεμα και τα ψωνια σε καθημερινη σχεδον βαση αφηνοντας μου εμενα ολα τα υπολοιπα που και παλι δεν ειναι και λιγα (ρουχα, σιδερωματα, καθαρισματα, γενικες)αλλιως τωρα με δουλεια, παιδι, θηλασμο και ξενυχντια η υπερκοπωση θα ταν δεδομενη.

Εν ολιγοις αν ειχα τη δυνατοτητα οικονομικα να μην εργαζομαι και παλι θα προσπαθουσα μεσα στην ημερα να κανω κατι πχ για τον εαυτο μου εστω και για μια ωρα ωστε να ξεφευγω και να μπορω να γινομαι καλυτερη μανουλα. Πιστευω για μενα οτι η συνεχςη ενασχοληση με το παιδι θα με εκανε απο υπερβολικα προστατευτικη εως πολυ νευρικη μαζι του (το βλεπω και σε φιλες μου οι οποιες εργαζοταν και κατ επιλογην εμειναν σπιτι με τα παιδια τους και ηδη στα δυο πρωτα χρονια δηλωνουν εξαρτημενες μεν, κουρασμενες η εξαντλημενες ψυχικα δε,) αρα στην θεωρια και στην πραξη θα προτιμουσα να απουσιαζω λιγες ωρες και κατ επιλογην μου..

[loukomamy]

Εργάζομαι κανονικά απο τότε που ο μικρός μου έγινε 4 μηνών. Αν τα οικονομικά μας μας επέτρεπαν δεν υπήρχε καμία περίπτωση να δουλεύω. Τώρα με την κατάσταση όπως έχει, εργάζομαι 8 ώρες τη μέρα περνάω λίγες ώρες με το μωρό μου (περίπου 4 ώρες τη μέρα και τα Σαββατοκύριακα) και φυσικά δεν έχω καθόλου χρόνο για τον εαυτό μου. Η αλήθεια είναι οτι δε μου αρέσει καθόλου αυτή η κατάσταση, αλλά προς το παρόν πρέπει να την ανεχτούμε και οι τρεις.

[ΠΕΖΗ]

..πραγματικά δε ξέρω τι είναι το καλύτερο. Ευτυχώς αρχίζω δουλειά στο χρόνο, να την εγκαταλείψω δε γίνεται μιας και είμαι σε δημόσιο τομέα, απλά προσπαθώ να απολαύσω το χρόνο που μου δίνεται με το μωρό μου. Νιώθω ότι δε θα άντεχα να σταματήσω τη δουλειά και να ¨κλειστώ¨ στο σπίτι, ίσως με τη δουλειά όπως έγραψε και μια κοπέλα πιο πάνω γίνεσαι πιο δυνατή και αισθάνεσαι πιο ολοκληρωμένη ώς γυναίκα και άνθρωπος. Βέβαια δε ξέρω πώς θα αισθανθώ με την έλλειψη του παιδιού μου όταν θα έρθει η ώρα, σίγουρα θα κουράζομαι πολύ περισσότερο αλλά πού θα παει θα στρώσουμε την κατάσταση

[korinaki80]

Μπηκα στον μηνα μου και δουλεψα και μια εβδομαδα ακομα. Εκατσα 3 βδομαδες και γεννησα (ευτυχως πηρα ολο τον μηνα μου και μπορεσα να κατσω). Μολις σαραντησα πηγα στη δουλεια. Ε το σκεφτομουν και ελεγα γιατι να παω τωρα.... Τελικα δεν το σκεφτηκα και πολυ καιρο να σταματησω μπηκα σε μια ρουτινα και συνηθισα τωρα. Ομως τους πρωτους μηνες ειναι πολυ καλο να καθεσαι μαζι με το παιδι σου και οποια εχει τη δυνατοτητα να το κανει.

[ΗΛΕΚΤΡΟΥΛΑ]

Κάθησα σπιτάκι μου 2 μηνες πριν την γέννα και 2 μετά (όπως προβλέπεται από το ΙΚΑ) και έκανα χρήση του εξάμηνου από τον ΟΑΕΔ. Με αυτό τον τρόπο επέστρεψα στη δουλειά μου όταν η μικρή ήταν οκτώ μηνών. (Δυστηχώς μόλις επέστρεψα σε μία εβδομάδα μέσα μου κόπηκε το γάλα μου... μαχαίρι).

Γενικά πιστεύω ότι μέχρι το παιδί να πάει στο προνήπιο (3-4 ετων) η μητέρα πρέπει να είναι μαζί του. ΔΥΣΤΗΧΩΣ όμως οι περισσότερες από εμας (νομιζω - διορθώστε με αν κανω λάθος) δεν έχουμε αυτή την δυνατότητα.

[savropinguinos]

στις 21 του μηνα επιστρεφω στη δουλεια μου,κ δεν θελω καθολου,σπαραζει η καρδια μου οταν σκεφτομαι οτι θα την αποχωριστω ,τους τελευταιους 8 μηνες ειμαστε αχωριστες

[annina]

Πολύ θα το ήθελα αλλα τα οικονομικά δεν το επετρεπαν οπότε τα συνδιαζουμε και τα 2 μαζί. Και μωράκι και δουλειά.

[BILL]

και όταν ήρθε και το δεύτερο παιδάκι πώς καταφέρατε και επιστρέψατε στη δουλειά?