ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΑΣ ΘΕΛΑΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΤΕ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ;

[salomi]

Οσο περνά ο καιρός τόσο περισσότερο θέλω να μείνω σπίτι με το παιδάκι μου. μακάρι να ηταν αλλιώς τα πράγματα και να μην ειχαμε τουλάχιστον το στεγαστικό. σφιχτα μεν πάλι (οπως και τώρα) αλλα θα τα βγάζαμε πέρα.

[Bianca76]

Απο τη δουλεια εφυγα αμεσως μολις εμεινα εγκυος. Δεν ηταν και ο,τι καλυτερο να εισαι πχ 7 μηνων εγκυος και να εισαι πωλητρια με συνεχη ορθοστασια σε κεντρικο καταστημα κινητης τηλεφωνιας....

[yianna3]

Πολύ θα το ήθελα αλλα τα οικονομικά δεν το επετρεπαν οπότε τα συνδιαζουμε και τα 2 μαζί. Και μωράκι και δουλειά.

 

ti na kaneis etsi einai distixos..!!

[simple mom]

Ναιιιιι,θα ήθελα να είμαι στο σπίτι με την κοράκλα μου.Η δουλειά μου με κρατάει πολλές ώρες μακριά της.Το οικονομικό δεν μας επιτρέπει ούτε να το σκεφτόμαστε.Με καθησυχάζει που είναι σε καλά χέρια όσο λείπω και ξέρω πως δεν της λείπει η φροντίδα και η προσοχή κατά τη διάρκεια της ημέρας.Του χρόνου θα πάει παιδικό σταθμό για να μην πιέζουμε κι άλλο τη γιαγιά μας.

[marroz90]

Σκέφτομαι ότι σε 1 χρόνο που θα επιστρέψω στη δουλειά, με τι καρδιά θα τον αφήσω....Κάθε μέρα το σκέφτομαι και στεναχωριέμαι πολύ! Τι να κάνω, όμως;;!! Δεν αφήνεις τη δουλειά σου σε τέτοια εποχή που ζούμε.....

[antaspil]

θα παω στην δουλεια τελος Γεναρη νιωθω πως αυτη ημερα θα ειναι καρφι στην καρδια μου να γινοταν να μην ειχαμε αναγκη κ να δουλευαμε μονο απο χομπι...

[MaRiA06]

Την πρωτη μερα που πηγα στην δουλεια ηταν η χειροτερη...εκλαιγα..και οταν γυρησα σπιτι ελεγα ''Χριστε μου πως θα παω και αυριο δεν θελω...''

Ο αντρας μου ελεγε πως'' αν δεν θελεις μην πας αλλα κατα την γνωμη μου ασε να περασει 1 'η 2 εβδομαδες και μετα αποφασηζεις.Ειναι πρωτη μερα πολυ λογικο να συμβαινει αυτο''

Τελικα ειχε δικιο. Οταν εγω αρχησα να ειμαι καλα...μετα απο 3 μηνες δεν ειχα καπιον για το παιδι...!!!!

[3girls]

Το σκέφτηκα όταν απέκτησα την πρώτη μου κόρη. Οταν όμως έπιασα τον εαυτό μου: α) να περιμένω εναγωνίως τον άνδρα μου το απόγευμα να γυρίσει από τη δουλειά για να πω με κάποιον μιά κουβέντα και β. να του λέω για το τι είδα στα πρωινάδικα, καθώς δεν είχα κάτι άλλο να του πω, είπα οτι γυρνάω οπωσδήποτε στη δουλειά. Στη δεύτερή μου κόρη που έμεινα σπίτι έως να γίνει 9 μηνών, δεν ήθελα να γυρίσω με κανένα τρόπο, αλλά αυτό δε σημαίνει οτι θα προχωρούσα σε παραίτηση (δεν λαμβάνω υπόψιν τους οικονομικούς λόγους). Θα ήθελα να επέστρεφα οταν η μικρή θα γινόταν 3 ετών. Αλλά ευσεβείς πόθοι ή αλλιώς όνειρα φθινοπωρινής νυκτός.

[Niki81]

Κανονικα ειναι να γυρισω στη δουλεια γενναρη...το παιδι θα ειναι 13 μηνων...αλλα ποναι η καρδια μου...δε μπορω να τον αφησω...και νομιζω θα παραιτηθω.Ευτυχως οικονοκμικα μπορω να το κανω...ετσι κι αλλιως δεν παιρνω και τα τρελλα λεφτα αλλα με στηριζει ο αντρας μου.

[G.Geo]

Δεν θέλω να σταματήσω να δουλεύω, τώρα που είναι ακόμη μικρούλι το δεύτερο απολαμβάνω το να είμαι σπίτι, κάνω και διάφορα που είχα ως εκκρεμότητες πολύ καιρό, αλλά ώρες ώρες μου την βαράει!! Ξέρω πολύ καλά ότι σε 2-3 μήνες ακόμη θα θέλω πως και πως να επιστρεψω στην δουλειά. Εγώ δεν μπορώ, θέλω να επικοινωνώ με κόσμο, να λέω και καμία μ$#^%κία να περνάει η ώρα, να κάνω και μια συζήτηση πέραν του τι έφαγε το μωρό, αν έκανε κακά, αν κοιμήθηκε..Να νιώθω ότι υπάρχω και πέρα από τα παιδιά μου..

[fotinopsaro]

με απελυσαν ενα μηνα πριν μεινω εγκυος.δεν με χαλασε κααααααααθολου που απηλαυσα την εγκυμοσυνη μου και ποσο μαλλον τωρα το παιδακι μου!ειμαστε 3 μηνων θηλαζουμε και αν ειχα την επιλογη να πρεπει να παω στην δουλεια θα ηθελα να κατσω σπιτι μου μεχρι το μικρακι μας να σταματησει να θηλαζει τουλαχιστον!

[Eva333]

Ακόμα δεν έχω γεννήσει αλλα ετσι όπως το σκέφτομαι τωρα οχι δεν θα ήθελα να σταματήσω να δουλεύω! Μ αρέσει πολύ η δουλειά μου (συγνώμη αν γινομαι σπασίκλας) αλλα πιστεύω καθαρά για λόγους ψυχολογικούς δεν θα πρέπει οι γυναίκες να σταματάνε την εργασία τους με το που γεννάνε (ενταξει φυσικά να κάτσουν οσο δικαιούνται). Θέλω να νιώθω οτι συνεισφέρω κι εγω στα εξοδα του σπιτιου και επισης να κάνω και κατι αλλο δημιουργικό πέρα από το μεγάλωμα του παιδιού φυσικά...

Δεν θελω να λέω μεγάλες κουβέντες αλλά προς το παρόν ετσι νιώθω!

[rinakikok]

θα θελα παρα πολυ η μαλλον θελω παααααρα πολυ να σταματισω την δουλεια!!!!!δε θελω να ξαναπαω...θελω να μεγαλωσω εγω το παιδι μου οχι να το βλεπω να μεγαλωνει με τις γιαγιαδες!!!!!!!κγω απλα να συμμετεχω σε καποιες χαρες!!!!!!!!βεβαια με οσα γινοντε στην ελλαδα ολα οσα λεω θεωρουντε πολυτελειες............................

[χριστινάκι π.]

Κι εγώ πάντως όταν με το καλό γίνω μάνα, σπίτι θέλω να κάτσω να το μεγαλώσω εγώ...Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ ποτέ μου δεν έχω ευχαριστηθεί τη δουλειά, όλο πίκρες, άγχος, πίεση για πενταροδεκάρες και τρελά ωράρια (καθηγήτρια αγγλικών σε φροντιστήριο-καταλαβαίνετε)....Με τίποτα δεν θα ήθελα να σχολάω 10 το βράδυ και να βλέπω το παιδί μου απλώς να κοιμάται....Άσε που οι περισσότερες μανάδες βγάζουν τα νεύρα της δουλειάς στα παιδιά τους, καθώς δεν ανέχονται ούτε ένα λερωμένο ποτήρι, αφού έχουν πολύ περιορισμένο χρόνο για δουλειές του σπιτιού...Φυσικά άλλο να αναγκάζεται μια μάνα να δουλέψει, έτσι;;;Αλλά όταν έχει την επιλογή γιατί να το μεγαλώνουν οι γιαγιάδες;;;;;Βέβαια, αν ήμουν στο δημόσιο, δεν θα σταματούσα, μιλάω πάντα για τον ιδιωτικό τομέα, και μόνο αν σε παίρνει οικονομικά!

[kikileuteris]

Κι εγώ πάντως όταν με το καλό γίνω μάνα, σπίτι θέλω να κάτσω να το μεγαλώσω εγώ...Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ ποτέ μου δεν έχω ευχαριστηθεί τη δουλειά, όλο πίκρες, άγχος, πίεση για πενταροδεκάρες και τρελά ωράρια (καθηγήτρια αγγλικών σε φροντιστήριο-καταλαβαίνετε)....Με τίποτα δεν θα ήθελα να σχολάω 10 το βράδυ και να βλέπω το παιδί μου απλώς να κοιμάται....Άσε που οι περισσότερες μανάδες βγάζουν τα νεύρα της δουλειάς στα παιδιά τους, καθώς δεν ανέχονται ούτε ένα λερωμένο ποτήρι, αφού έχουν πολύ περιορισμένο χρόνο για δουλειές του σπιτιού...Φυσικά άλλο να αναγκάζεται μια μάνα να δουλέψει, έτσι;;;Αλλά όταν έχει την επιλογή γιατί να το μεγαλώνουν οι γιαγιάδες;;;;;Βέβαια, αν ήμουν στο δημόσιο, δεν θα σταματούσα, μιλάω πάντα για τον ιδιωτικό τομέα, και μόνο αν σε παίρνει οικονομικά!

 

Να ρωτήσω κάτι? Γιατί πρέπει μόνο η δική σας αλήθεια να είναι η απόλυτα σωστή?

 

Δουλεύω στον ιδιωτικό τομέα, για πενταροδεκάρες, κι η δουλειά μου, όπως οι περισσότερες φαντάζομαι, μου δίνει και πίκρες και χαρές. Ποτέ δε θα άφηνα τη δουλειά μου για το παιδί, να μην ξαναλέω τους λόγους, θα καταντήσω γραφική. Δεν χαρακτηρίζω όμως και δε βγάζω αυθαίρετα συμπεράσματα για καμμία μανούλα που το επιλέγει.

[χριστινάκι π.]

Να ρωτήσω κάτι? Γιατί πρέπει μόνο η δική σας αλήθεια να είναι η απόλυτα σωστή?

 

Δουλεύω στον ιδιωτικό τομέα, για πενταροδεκάρες, κι η δουλειά μου, όπως οι περισσότερες φαντάζομαι, μου δίνει και πίκρες και χαρές. Ποτέ δε θα άφηνα τη δουλειά μου για το παιδί, να μην ξαναλέω τους λόγους, θα καταντήσω γραφική. Δεν χαρακτηρίζω όμως και δε βγάζω αυθαίρετα συμπεράσματα για καμμία μανούλα που το επιλέγει.

 

Δεν είπα ότι είμαι απόλυτα σωστή, την άποψη μου είπα....Και μίλησα μόνο για μανούλες που ξέρω προσωπικά, για καμία εδώ μέσα....

 

Εμένα χαρές δεν μου έχει δώσει ουσιαστικές, δεν ξέρω γιατί, ίσως θα έπρεπε να στραφώ σε κάποιο άλλο επάγγελμα....Μπράβο σου που τα συνδυάζεις όλα!

[jucca]

Χριστινάκι εγώ ξέρω και μάνες που δεν δουλεύουν, είναι όλη μέρα σπίτι με τα παιδιά, χωρίς άλλα ενδιαφέροντα, και γι' αυτό το λόγο ξεσπούν τα νεύρα τους στα παιδιά. Άρα γι' αυτές τις καταστάσεις που περιγράφεις δεν ευθύνεται απαραίτητα η δουλειά.

 

Καλώς ή κακώς η δουλειά σου δίνει τη δυνατότητα να ξεφεύγεις, να νιώθεις σαν ενήλικας, και σίγουρα δεν υπάρχει δουλειά χωρίς άγχη και πίκρες.

 

Εγώ ποτέ δεν θα άφηνα τη δουλειά μου για να κάθομαι σπίτι όλη μέρα και να είμαι εξαρτημένη οικονομικά από τον άντρα μου.

 

Δεν είναι μόνο τα χρήματα, είναι κι άλλα πράγματα που σου προσφέρει η εργασία.

 

Και δεν δουλεύουν μόνο οι γυναίκες που είναι αναγκασμένες να δουλεύουν, αλλά αυτές κυρίως που θέλουν να δουλεύουν παράλληλα με την οικογένεια. Δεν αποκλείει το ένα το άλλο.

 

Δηλαδή δουλεύω με το ζόρι κι ο σκοπός μου είναι να κάνω παιδιά για να τα παρατήσω και να είμαι νοικοκυρά?

 

Και ούτε όλες οι δουλειές είναι 14 ώρες την ημέρα.

 

Εγώ προσωπικά θαυμάζω τις γυναίκες που τα συνδυάζουν.

[χριστινάκι π.]

Χριστινάκι εγώ ξέρω και μάνες που δεν δουλεύουν, είναι όλη μέρα σπίτι με τα παιδιά, χωρίς άλλα ενδιαφέροντα, και γι' αυτό το λόγο ξεσπούν τα νεύρα τους στα παιδιά. Άρα γι' αυτές τις καταστάσεις που περιγράφεις δεν ευθύνεται απαραίτητα η δουλειά.

 

Καλώς ή κακώς η δουλειά σου δίνει τη δυνατότητα να ξεφεύγεις, να νιώθεις σαν ενήλικας, και σίγουρα δεν υπάρχει δουλειά χωρίς άγχη και πίκρες.

 

Εγώ ποτέ δεν θα άφηνα τη δουλειά μου για να κάθομαι σπίτι όλη μέρα και να είμαι εξαρτημένη οικονομικά από τον άντρα μου.

 

Δεν είναι μόνο τα χρήματα, είναι κι άλλα πράγματα που σου προσφέρει η εργασία.

 

Και δεν δουλεύουν μόνο οι γυναίκες που είναι αναγκασμένες να δουλεύουν, αλλά αυτές κυρίως που θέλουν να δουλεύουν παράλληλα με την οικογένεια. Δεν αποκλείει το ένα το άλλο.

 

Δηλαδή δουλεύω με το ζόρι κι ο σκοπός μου είναι να κάνω παιδιά για να τα παρατήσω και να είμαι νοικοκυρά?

 

Και ούτε όλες οι δουλειές είναι 14 ώρες την ημέρα.

 

Εγώ προσωπικά θαυμάζω τις γυναίκες που τα συνδυάζουν.

 

Πράγματι είναι και θέμα ανθρώπου τα νεύρα και πού τα ξεσπάει!!!!!

 

Προσωπικά έχω πολλά καλλιτεχνικά χόμπι που με αποτρέπει η δουλειά για να ασχοληθώ (καλά τώρα είμαι άνεργη, οπότε επιτέλους τα ξανάπιασα λίγο)...Άρα γυναίκα στο σπίτι δεν σημαίνει μόνο νοικοκυριό, αλλά και ελεύθερος χρόνος να ασχοληθεί με τον εαυτό της...εμένα ας πούμε μου αρέσει να διαβάζω λογοτεχνία, δώσε μου ένα καινούριο βιβλίο κάθε 3-4 μέρες και θα είμαι απίστευτα ευχαριστημένη!!!!

 

Εξάλλου όταν κάθεσαι σπίτι να μεγαλώσεις τα παιδιά σου, ασχολείσαι κυρίως μαζί τους, με παιχνίδια και δραστηριότητες, όχι μόνο με το νεροχύτη!

 

Εγώ δεν αισθάνομαι ότι εξαρτώμαι οικονομικά, π.χ. τώρα που είμαι άνεργη και με συντηρεί ο άντρας μου, γιατί τα έχουμε βρει κι έχουμε κοινό ταμείο, κι έχουμε και οι δύο την άποψη ότι τα λεφτά είναι για να τα μοιραζόμαστε, οπότε δεν νιώθω ''κάπως''....

 

Φυσικά αν μια γυναίκα νιώθει ολοκληρωμένη δουλεύοντας είμαι υπέρ...Απλώς εμένα η δουλειά δεν μου προσφέρει καμία μα καμία ικανοποίηση σε κανένα επίπεδο......Μπορεί να βγάζω λεφτά αλλά δεν έχω τον χρόνο και τη διάθεση να τα ξοδέψω όπως θέλω, ας πούμε...

[sunsun]

δεν δουλεύω αλλά δεν υπάρχει χρόνος για λογοτεχνία! όταν δούλευα περνούσε πιο εύκολα η μέρα παρόλο που ήταν απαιτητική η δουλειά μου. Γυρνούσα 5.30 και είχα πολλή όρεξη να παίξω με τη μικρή μου, το σπίτι ήταν καθαρό, με περίμενε φαγητό και όλες αυτές οι καθημερινές δουλειές που είναι κάθε μέρα οι ίδιες δεν υπήρχαν!

νεύρα βγάζω και στον άνδρα μου, παρεπιπτόντως...

[sunsun]

κορίτσια εγώ είμαι σε παρόμοια φάση και είμαι πολύ χάλια ψυχολογικά!με ζήτησαν πίσω από την παλιά μου δουλειά και είπα ¨ΝΑΙ" πιο πολύ γιατί "έπρεπε" και όχι γιατί το ήθελα!όταν λέω έπρεπε δεν εννοώ οικονομικά γιατί από αυτή την άποψη τα βγάζουμε πέρα, χωρίς όμως να μπορούμε να κάνουμε κάποιες αγορές που σχεδιάζαμε!Εννοώ ότι σκεφτόμουν ότι όλοι θα με πουν τεμπέλα αν έλεγα όχι!!Το θέμα είναι ότι από τις πρώτες κιολας μέρες έχω αμφιβολίες αν έκανα καλά!Σε σημείο να κλαίω συνέχεια και να έχω πέσει σχεδόν σε κατάθλιψη!Να σημειώσω ότι και ο άντρας μου μπορεί να με βοηθάει πολύ με το παιδί, και κοντά έχω την μάνα μου!!Δεν έχω δικαιολογία!Άλλα δεν μπορώ να ξεκολλήσω από το παιδί!Ζηλεύω οποιονδήποτε περνάει περισσότερες ώρες με το παιδί απότι εγώ!Ξέρω είμαι τραγική αλλά δεν μπορώ να κρύβομαι και από τον εαυτό μου!!!!!!!!Τί να κάνω???Θα μου περάσει άραγε ή να σταματήσω?Πρέπει να αποφασίσω!Με καταλαβαίνετε??Είναι κάποια άλλη κοπέλα στην ίδια φάση??

 

Δεν είσαι τραγική, καθόλου! Μην σκέφτεσαι όμως τί θα πουν οι άλλοι και κάνε το καλύτερο για σένα... Νομίζω πως καλύτερα θα είσαι στο σπίτι αφού τα βγάζετε πέρα! Μετά από κανα δυο χρόνια που θα πάει παιδικό το ξανασκέφτεσαι! Γιατί να έχεις τύψεις που θέλεις να είσαι κοντά στο παιδί σου να το μεγαλώσεις, και να φροντίσεις το σπίτι σου. Μήπως πιστεύεις πως δεν θα 'χεις αρκετές δουλειές; κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σε πει τεμπέλα! Σε πληροφορώ πως δεν κάθομαι σχεδόν καθόλου όλη μέρα, μιας και έχω γυναίκα μόνο μία στις 15 και τα κάνω όλα σχεδόν εγώ.

 

εγώ έχω λαλήσει τώρα με τα δύο μεσα στο μικρό σπίτι και με οικονομικά που είναι οριακά και περιμένω την ώρα που θα πιάσω δουλειά για να ηρεμήσω! Το προγραμματίζω όμως για το Σεπτέμβριο (το ψάξιμο εννοώ) που θα είναι ενός έτους ο μπέμπης, για να θηλάσω άνετα και να περάσουμε και όμορφα το καλοκαιράκι! Όσο να 'ναι πέρασα και όλες τις χαρές με την κόρη μου και είμαι γεμάτη..

 

ελπίζω να μην παρεξηγηθώ γι'αυτό που θα γράψω.. δεν το γράφω για σένα vassoulaki. Αν οι άνθρωποι που δεν έχουν άμεση ανάγκη να δουλεύουν δεν δούλευαν, αυτή τη στιγμή δεν θα υπήρχαν τόσοι άνεργοι, δεν θα κλείνανε τόσα σπίτια.

[KonstantinaDimitris]

Αν κ έπαιρνα πολυ καλα χρήματα κ δεδομένου ότι δεν έχω καμία βοήθεια, αποφάσισα να σταματήσω την δουλεια... Τώρα ο μπέμπης είναι 6,5 μηνών κδεν θα μπορούσα με τίποτα στον κόσμο να τον αφήσω ( ούτε με γιαγιάδες ) ... Θέλω στα πρώτα χρόνια της ζωής του να έχει την σιγουριά της μαμάς του

[ANF]

Δεν το σκέφτηκα ούτε μία στιγμή...

Ούτε την πρώτη φορά, ούτε τη δεύτερη... όχι για τα χρήματα, που φυσικά βοηθάνε τον οικογενειακό προυπολογισμό, όσο για την ψυχολογία μου, επειδή με ξέρω θα έμενα με τις πιτζάμες όλη τη μέρα μέσα στο σπίτι... η εργασία με κάνει να προσέχω τον εαυτό μου και η συναναστροφή με τους άλλους με κανει χαρούμενη και ευδιάθετη, οπότε γυρίζω στην οικογένειά μου με χαμόγελα και νιώθω ότι έχω προσφέρει όλη τη μέρα, έχω καλή ψυχολογία μετά τη δουλειά γιατί το κλίμα είναι πολυ καλό και μου αρέσει η δουλειά μου. Τώρα εάν δεν μου άρεσε η εργασία μου και το κλίμα ήταν χάλια... ίσως και να το σκεφτόμουν για λίγο... όμως και πάλι θα έψαχνα μία άλλη δουλειά.

[selestina]

εγω σταματησα πριν μεινω εγκυος γιατι εκει που δουλευα ηταν φρικτα κ με τοσο αγχος και κουραση αμφηβαλο κ αν θα εμενα η αν θα μπορουσα να το κρατησω!!!δεν μας τρεχουν αλλα και που να βρεις δουλεια οποτε αποφασησα να μεινω σπιτακι να κανω την τρελλη νοικοκυρα.βεβαια αργοτερα θα προσπαθησω να βρω μια πρωινη δουλιτσα οτι να ναι για τα εξτρα του μωρου μου.αλλα το σπαστο που δουλευα κ το βραδυ δεν επερνα τα ποδια μου με τιποτα.

[dimmi]

Κι εγώ πάντως όταν με το καλό γίνω μάνα, σπίτι θέλω να κάτσω να το μεγαλώσω εγώ...Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ ποτέ μου δεν έχω ευχαριστηθεί τη δουλειά, όλο πίκρες, άγχος, πίεση για πενταροδεκάρες και τρελά ωράρια (καθηγήτρια αγγλικών σε φροντιστήριο-καταλαβαίνετε)....Με τίποτα δεν θα ήθελα να σχολάω 10 το βράδυ και να βλέπω το παιδί μου απλώς να κοιμάται....Άσε που οι περισσότερες μανάδες βγάζουν τα νεύρα της δουλειάς στα παιδιά τους, καθώς δεν ανέχονται ούτε ένα λερωμένο ποτήρι, αφού έχουν πολύ περιορισμένο χρόνο για δουλειές του σπιτιού...Φυσικά άλλο να αναγκάζεται μια μάνα να δουλέψει, έτσι;;;Αλλά όταν έχει την επιλογή γιατί να το μεγαλώνουν οι γιαγιάδες;;;;;Βέβαια, αν ήμουν στο δημόσιο, δεν θα σταματούσα, μιλάω πάντα για τον ιδιωτικό τομέα, και μόνο αν σε παίρνει οικονομικά!

Πολύ ωραία τα λές, αλλά δεν έχεις παντρευτεί καν αν θυμάμαι καλά? Πάντως μέχρι προσφάτως έμενες με τα "πεθερικά".

Νομίζω πολύ βιάζεσαι, όταν με το καλό κάνεις παιδιά όλα αλλάζουν.

 

Και είναι τουλάχιστο άτοπο να έχεις άποψη και για τη ζωή των άλλων που δεν κάνεις.

 

Και για να απαντήσω στο θέμα, μετά τη γέννηση του παιδιού μου θα ήθελα να σταματήσω να δουλεύω αλλά δε γίνεται, αν και ιδιωτικός τομέας και μάλιστα χωρίς να πληρώνομαι. Ετσι θα προσαρμοστούμε τί να κάνουμε!

[SMARA]

επισης πολυ μα παρα πολυ θα ηθελα να μεινω σπιτακι μου με την μπέμπα αλλα για οικονομικους λογους μου ειναι απαγορευμενο!!! και απο την αλλη σκεφτομαι επειδη απο παιδι εργαζομαι θα το αντεχα τελικα να μεινω μεσα στο σπιτι? δικοπο μαχαιρι τελικα η αποφαση νομιζω.