ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ!

[elania]

Αφού άλλαξε η ρουτίνα της όταν ήρθε η αδελφή της λογικό ήταν να αντιδρά. Ότι σου έγραψα δεν ήταν για να σου μεταφέρω τις ευθύνες ή για να σε κάνω να νιώσεις τύψεις, απλά κάποιες φορές πελαγώνουμε και δεν βλέπουμε τις καταστάσεις σωστά. Όσο μπορείς να μην θυμώνεις και να μην φωνάζεις. Όταν σε θυμώνει της δείχνεις ότι μπορεί να σε τσιγκλάει και να σε εκνευρίζει. Το να φωνάζεις και μετά να την παίρνεις αγκαλιά πάλι δεν είναι λύση. Δεν λέω ότι το κάνεις πάντα παραδείγματα φέρνω. Θα πρέπει να είσαι ήρεμη και σταθερή απέναντι και στις δύο. Όταν δεν σε ακούνε δεν χρειάζεται να φωνάζεις αλλά να τους δώσεις να καταλάβουν ότι η κάθε συμπεριφορά επιπτώσεις, π.χ. να χάνουν κάποια προνόμια. Μην έχεις ως στόχο να κάνετε πολλά και να ανχώνεσαι και να φορτίζεσαι. Όσα προλαβαίνετε αρκεί να τα κάνετε χωρίς άνχος. Και όσο μπορείς να έχεις χρόνο που θα περνάς με την κάθε μία ξεχωριστά. Πρέπει να βρείς τρόπο να επικονωνείς μαζί της και να φτιάξεις μια καλή σχέση ανάμεσά σας, γιατί όταν έρθει η εφηβεία θα είναι πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα. Δυσκολεύομαι πάντως να πιστέψω ότι έτσι γεννήθηκε η κόρη σου η μεγάλη. Κάτι θέλει να σου πεί με την συμπεριφορά της. Μήπως της λείπεις; Μήπως πιέζεται στο σχολείο;

 

Σίγουρα της λείπω! Και σε αυτή και στη μικρή. Αλλά δε γίνεται διαφορετικά. Όσο χρόνο έχω ελεύθερο τον περνάω μαζί τους ... τι άλλο να κάνω? Να παρατήσω τη δουλειά?

 

Στο σχολείο πιέζεται με μια συμμαθήτριά της. Ήταν κολλητή της και τώρα της κάνει νούμερα. Μία την παίζει μία όχι. Έχουμε καυγαδίσει πολύ γι' αυτό. Γιατί επιμένει να κάνει παρέα μόνο μαζί της και μετά έρχεται και κλαίει ότι αυτή της παίρνει τις φίλες ή ότι της κάνει την έξυπνη ή ότι λέει λόγια για αυτήν...

[elania]

Πιστεύω οτι η μικρή σου ειναι μια πολύ δυνατή και έντονη προσωπικότητα για την ηλικία της η οποία σιγά σιγά θα ΄΄αποδυναμώνει΄΄ όσο μεγαλώνει καθώς θα ανακαλύπτει πράγματα και ανθρώπους ή πιθανόν φιλίες που την ενδιαφέρουν. Προσπάθησε να μην της πας κόντρα το ξέρω ότι τα όρια ειναι πολύ πολυ λεπτά απλά μόνο έτσι θα της κατεβάσεις τα όρια αντοχής της και να καταλαβαίνει το λάθος της. Το πιστεύω ότι μονο με τις φωνές ακούει και εκεί τότε ηρεμείς εσυ αφου επιτελους κανει αυτο που τόση ώρα της το λες με χιλιους δυο τροπους. Αλλα οπως και εσυ ξέρεις αυτο δνε ειναι λύση . Προσπαθεί να σε φέρει εκεί που θέλει η μικρή να ξεπεράσεις στα όρια άσχετα και αν στο τέλος υπακούσει στις ΄΄εντολές΄΄ σου. Δώστης εναν ρόλο φτίαξε μια ιστορία που να να την βάλεις να έχει ενεργό ρόλο. Πχ πες της οτι οι αρχηγοί του σπιτιού ειναι ο μπαμπάς και η μαμά και επειδή ειναι πολύ δύσκολος ο ρόλος θέλουν μια βοηθεια και αποφάσισαν να μοιράζεστε μαζί τις εντολές που θα δίνετε . Ετσι οταν δεν υπακούει πχ στο ελα να διαβάσουμε το μάθημα τότε πολύ απλά θα της τονίζεις ότι οι αρχηγοί μένουν σταθεροί και κρατάνε τον ρόλο τους. Πολύ πιθανόν να μην την αρεσει και σαν ιδέα και να σου πει δεν με ενδιαφέρει καθόλου τότε θα βάλεις εναν πίνακα ή θα γράψεις ένα χαρτί στο οποίο θα γραφετε μαζί το σκορ της ημέρας πόσες φορές υπάκουσε και πόσες οχι. Δωστης κίνητρα. Θα σου έλεγα να την έβαζες σε μια εξωσχολική δραστηριότητα . Το ξέρω οτι δεν της αρεσει οπως ειπες , πιθανόν δεν βρήκε αυτο που την συνεπείρε. Δοκιμασε της το μπαλέτο αν της αρέσει ο χορός και αν της αρέσει η πειθαρχία και η ασφάλεια βάλτην σε μια πολεμική τέχνη. Νομίζω οτι θα την βοηθήσει παρα πολύ να βρει εναν τρόπο να εκτονωθεί .

 

Τα έχω κάνει όλα. Και ρόλους και δραστηριότητες καλλιτεχνικές. Μπαλέτο κάναμε, ρυθμική κάνουμε τώρα.

 

Για τους ρόλου και τους πίνακες και τα σκορ τα κάνει όλα ανταγωνιστικά και τελικά όλα καταλήγουν σε παράπονα και καυγά.

[elania]

Ευχαριστώ πολύ ANNA24 που ασχολήθηκες τόσο ...

 

 

Αν προσπαθούσαμε να βάλουμε τις σκέψεις σου σε μια τάξη, θα διακινδυνεύσω ένα συμπέρασμα ότι σε βασανίζουν:

 

- το ανικανοποίητό της, ενώ προσπαθείς πολύ να την έχεις ικανοποιημένη

- η εντάσεις που δημιουργεί μέσα στο σπίτι

- ο εαυτός σου που "ξεφεύγει"

- η μικρή που "κοπιάρει"

 

 

Σωστά!

 

-στις κρίσεις γκρίνιας, πιστεύεις ότι υποφέρει, ότι πραγματικά "τρελλαίνεται", ή είναι καθαρή διεκδίκηση?

Είναι διαφορετικός ο τρόπος χειρισμού, ανάλογα με την απάντηση.

 

Νομίζω καθαρά διεκδίκηση αν και τώρα τελευταία γκρινιάζει πολύ ότι δεν την αγαπάμε.

 

-το ότι "χάνεται", μιλάει μόνη της... από τη στιγμή που στο σχολείο και στις παρέες είναι ικανή να συγκεντρωθεί, γιατί το θεωρείς πρόβλημα?

 

Γενικά δεν είναι πρόβλημα αλλά όταν έχει να κάνει κάτι κι αυτή μιλάει στον εαυτό της και είναι στον κόσμο της είναι πρόβλημα. Αν πρέπει να φύγουμε για το σχολείο και αυτή είναι ακόμα με το ένα παπούτσι στο χέρι να μιλάει σε φανταστικούς φίλους και να παίζει θέατρο ... ε τότε είναι πρόβλημα. Πρέπει να της μιλήσεις κάποιες φορές για να τη βγάλεις από τον κόσμο της!

 

-από τις 10 φορές που θα της πεις να κάνει κάτι, πόσες φορές είσαι αποφασισμένη? δηλ. έχεις σηκώσει τα μανίκια κι έχεις πει μέσα σου "τώρα θα πάει για ύπνο, τέλος"? Από την πρώτη, ή από την έβδομη και μετά που έχεις αρχίσει να φορτώνεις?

 

Πάντα είμαι αποφασισμένη γιατί απλά τις περισσότερες φορές πρέπει να φύγουμε ή θα έρθει η δασκάλα της λογοθεραπίας ή οτιδήποτε! Απλά δεν ακούει.

 

- όταν ζητάει κάτι, και μετά κι άλλο, έχεις προαποφασίσει μέχρι που θα ενδώσεις? Ποιός είναι το αφεντικό σε αυτές τις συναλλαγές?

 

Αυτό το δουλεύω γενικά. Συνήθως έχω αποφασίσει μέχρι πού θα ενδώσω αλλά κάποιες φορές της αφήνω και την ευχαρίστηση του να κερδίσει κάτι αν δεν το έχει ζητήσει με γκρίνια ή ήταν καλή. Το θέμα είναι ότι παίρνει θάρρος και ζητάει κι άλλο ... και μετά με τρελλαίνει.

 

-λες ότι είσαι control freak. Υπάρχει περίπτωση να την "πνίγεις"? Όταν πάει να κάνει κάτι, πχ να διαλέξει ρούχα, να βάλει τα παπούτσια της, να φάει το φαί της, την αφήνεις ήσυχη να το κάνει όπως μπορεί και όπως τα καταφέρνει, ή την κριτικάρεις και χώνεσαι να το κάνεις εσύ?

 

Η αλήθεια είναι ότι την πνίγω λίγο ναι. Πιο πολύ παλιά. Τώρα δε θα πάρω κάτι να το κάνω εγώ αλλά θέλω να έχω έλεγχο στο τι θα φάει και με ποιους θα κάνει παρέα στο σχολείο. Αυτό βέβαια το τελευταίο λόγω της ιστορίας με τη φίλη της που βασανίζεται.

 

Ρωτάς αν η κότα έκανε το αυγό ή αντίστροφα. Το έχω αναρωτηθεί κι εγώ αυτό παλαιότερα. Και βρήκα την απάντηση.

IT TAKES TWO TO TANGO.

 

Κάπου εκεί έχω καταλήξει κι εγώ.

[ekavi_]

Να σε ρωτήσω κάτι. Η κατάσταση που περιγράφεις συμβαίνει μόνο με εσένα ή και με τον μπαμπά της;

[elania]

Έχω τέτοιο παιδί σε τέτοια ηλικία... Εμείς είμαστε καλά σχετικά με άλλες χρονιές... Καλά το δικό μου παιδί δεν υπηρχε περίπτωση να μπει στο δικό μου πρόγραμμα ύπνου, από μωρό Να θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό που ειχες τα πρώτα χρόνια μια προβλεψιμότητα και βολικοτητα!

 

Τον θεωρώ. Τον πρώτο χρόνο ήταν ένας άγγελος. Κοιμόταν αρκετά, δεν γκρίνιαζε, έπαιζε ΜΟΝΗ της στο πάρκο. Τέλεια ήταν! Από το περπάτημα και μετά άλλαξε.

 

Εμείς ελέγχουμε θα έλεγα την κατάσταση στο σπίτι, αλλά κατα καιρούς ακούμε παράπονα ότι υπάρχει ζωηράδα στο σχολείο, είστε επίσης τυχεροί, σε αυτό το θέμα!

 

Εμείς πάλι δεν την παλεύουμε καθόλου στο σπίτι και στο σχολείο ακούω πολύ καλά λόγια. Βέβαια η δασκάλα μου έχει πει ότι είναι ζουζούνι. Ότι ο λόγος που δεν αφαιρείται είναι ότι την έχει στην πίεση. Την περικυκλώνει με άτομα ήσυχα και μελετηρά, και την έχει μπροστά! Μου έχει πει ότι αν την αφήσει θα ξεφύγει. Γενικά όλες οι δασκάλες λένε ότι είναι ζωηρή αλλά όλες επίσης λένε ότι είναι πολύ καλό παιδί. Δηλαδή δε θα κάνει κάτι στην τάξη που να προκαλέσει πανικό ... Αγενής είναι μόνο στις γυναίκες που είχα σπίτι να την προσέχουν κατά καιρούς.

 

Συγγενείς δεν έχετε, που βλέπεις ότι τα καταφέρνουν πιο καλά με το παιδί, να κλέψεις ιδέες;

 

Όλοι όσοι ασχολούνται μαζί της έχουν τα ίδια προβλήματα! Κανείς δε θέλει να κρατήσει και τα δύο μαζί. Οι γιαγιάδες όμως έχουν πιο πολύ χρόνο και υπομονή οπότε δεν καταλήγουν σε ουρλιαχτά.

 

Κάτι επισης που επιβαρύνει την κατάσταση είναι να μη συμφωνείτε με τον άντρα σου σε πράγματα. Το παιδί θα κοιτάξει να διαπραγματευτεί όταν βλέπει ότι και μεταξύ σας δεν έχετε μια στάση σταθερή στο χρόνο. Στο δικό μας ζευγάρι επίσης ο μπαμπάς είναι "πολύ καλός" με αποτέλεσμα στην πράξη να αναγκάζομαι να παίρνω το ρόλο της "κακιάς", δηλαδή εκείνης που θα επιβάλει τα όρια.

 

Με τον άντρα μου συμφωνούμε στα περισσότερα εκτός από το διάβασμα και τις δραστηριότητες. Ο άντρας μου πχ όταν του παραπονιέμαι ότι δεν καθόταν να διαβάσει μου έχει πει: "να μη διαβάσει". Είναι λίγο κατά του διαβάσματος. Και το καλοκαίρι που ήθελα να κάνει λίγη επαναληψούλα ήταν ΕΝΤΕΛΩΣ κατά όπως επίσης και τα ΣΚ αν γράψουμε καμιά λεξούλα επανάληψη (μας έχει πει η δασκάλα) δε συμφωνεί. Αλλά προσπαθεί να μην το λέει μπροστά στο παιδί.

 

Λοιπόν, το βασικό που βρίσκω να σου προτείνω σε αυτή τη φάση, είναι παιχνίδι με συνομιλήκους, αντί για "δραστηριότητες"! Αφού βλέπεις ότι για το δικό σου το παιδί δεν έχουν νόημα. Τουλάχιστον για αυτή τη χρονιά που είναι ακόμα μικρούλια. Βέβαια είναι δύσκολο να ψαχτείς και να συμφωνήσεις με άλλους που έχουν κενά στο δικό τους πρόγραμμα δραστηριοτήτων, αλλά αξίζει τον κόπο, έστω για μια μέρα καθημερινής την εβδομάδα. Ίσως πετύχεις και οικογένεια που έχει αδερφάκια που μπορεί να ταιριάξουν με το μικρό σου. Και να κάτσεις να πιεις καφέ και με έναν μεγάλο άνθρωπο, την άλλη μαμά, ενδεχομένως... Το καλοκαιρι πιο εύκολα κανονιζονται/τυχαίνουν αυτά στις πλατείες, το χειμώνα θέλει λίγο να τύχει να βρεις ανθρώπους σε ανάλογη φάση.

 

Τα ΣΚ είμαστε συνέχεια με φίλες και φίλους της. Είναι όμως πολύ κουραστικό να πρέπει να κανονίσω για όλους εγώ. Δε σηκώνουν πολλές μαμάδες το τηλ και έχει ο καθένας τις υποχρεώσεις του στην οικογένειά του. Οπότε αν θέλω να κανονίσουμε μπαίνω εγώ στον κόπο. Καθημερινές δεν παίζει. Οι περισσότεροι φίλοι μας δουλεύουν μέχρι αργά. Το πολύ πολύ να πάρω κανένα παιδάκι σπίτι μετά το σχολείο. ΑΛλά πόσες φορές θα γίνει αυτό? Επίσης αθλητική δραστηριότητα πρέπει να κάνει. Εϊναι πολύ υπέρ στο να αθλείται. Τρώει που τρώει χάλια ... τουλάχιστον ας γυμνάζεται.

 

Επίσης τα δικά μου τα παίρνω και πηγαίνουμε μεγάλες βόλτες στο βουνό, έτσι γυμναζόμαστε όλοι και περνάμε ευχάριστα και δεν έχουμε κανέναν στο κεφάλι μας...

 

Κι εμείς... Και κανονίζουμε και παρέα. Πάρνηθα, Υμηττός τα έχουμε γυρίσει όλα. Εϊναι καλή ασχολία αλλά και πάλι θέλουν παρέα και είναι δύσκολο να κανονιστεί. Πάντως τα ΣΚ που είμαστε έξω σπάνια έχουμε πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι η καθημερινότητα.

 

Εμένα φέτος με προβληματίζει που δεν παίρνει ακόμα ένα βιβλίο να διαβάσει μόνος του, διαβάζουμε μαζί και ο στόχος είναι να διαβάζει με όρεξη και αβίαστα, για να βλέπει ως κάτεργο τα θεωρητικά μαθήματα της Τρίτης τάξης που έρχονται.. Οι ιστοριούλες τον κάνουν και βαριέται, το καταλαβαίνω. Προσπαθώ να βρω κάτι κοντά στα ενδιαφέροντά του. Αν έβρισκε κάτι κοντά στα ενδιάφεροντά του να διαβάσει, σαφώς και θα υπήρχε για ώρα τουλάχιστον, ηρεμία στο σπίτι!

 

Αυτό ευτυχώς εμείς το κάνουμε. Τα βράδια αν δεν έχει πάειπολύ αργά της διαβάζω και συνεχίζει και αυτή μόνη της. ΑΛλά πολλά βράδια έχει πάει αργά μέχρι να ξαπλώσει και κοιμάται απευθείας.

[elania]

Να σε ρωτήσω κάτι. Η κατάσταση που περιγράφεις συμβαίνει μόνο με εσένα ή και με τον μπαμπά της;

 

Και με το μπαμπά της. Απλά ο μπαμπάς της δε θα της πει λόγια. Θα την πει βέβαια γκρινιάρα και ανικανοποίητη. Και η ένταση της φωνής του όταν τσαντίζεται είναι πολύ πιο μεγάλη οπότε η μικρή φοβάται πιο πολύ. Πάντως ο άντρας μου είναι γενικώς πιο χαλαρός σε κάποια πράγματα. Δε θα μαλώσει επειδή δεν έφαγε φρούτο ούτε επειδή δε διάβασε. Μαλώνει μαζί της όταν αδυνατεί να κάνει τα στοιχειώδη και κάνει τα δικά της.

[mkcm]

Όσο συνεχίζεται η συζήτηση εξακολουθώ να με βλέπω όλο και περισσότερο ως παιδάκι μέσα από την κόρη σου. Και με αυτό που λες για το φαγητό.... Έχω πολύ ενοχική σχέση με το φαγητό εξαιτίας των "συστάσεων" της μαμάς μου όταν ήμουν παιδάκι... Επειδή η αδερφή μου ήταν τσιλιβήθρα έτρωγε ό,τι γούσταρε χωρίς να υπάρχει κανένας περιορισμός. Εγώ που ήμουν κανονική έπρεπε πάντα να προσέχω...

[elania]

1. Η συμπεριφορά που έχω είναι αυτή που περιμένεις να έχω. Όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου σε ακούω να λες (στον μπαμπά, στους συγγενείς και φίλους) ότι είμαι γκρινιάρα, απαιτητική, φωνακλού και ανικανοποίητη.

 

Σωστό! Το έχω σκεφτεί... αλλά δεν κάνει κάτι να το αναιρέσει αλλά μόνο το ενισχύει.

 

2. Όταν κάθομαι και διαβάζω ένα βιβλίο ή κάνω κάτι και δε σε "ενοχλώ" δεν αναρωτιέσαι που είμαι και τι κάνω, δεν έρχεσαι να ρίξεις μια ματιά, άρα για να ασχοληθείς μαζί μου πρέπει να σου σπάσω τα νεύρα.

 

Αυτό δεν ισχύει. Πάντα πάω και της δίνω σημασία. ΑΛλά δε με θέλει όταν κάνει κάτι μόνη της.

 

3. Μου τη δίνει που η μικρή είναι η μικρή και εγώ η μεγάλη. Μου τη δίνει που την παίρνεις αγκαλιά, τη χτενίζεις και την υπερασπίζεσαι πάντα, ενώ εμένα θα με πάρεις αγκαλιά μόνο όταν τσακωθούμε ή όταν η άλλη έχει πάει για ύπνο. Μου τη δίνει που αυτή είναι η καλή κι εγώ η κακή.

 

Μη σου πω ότι η μικρή είναι πιο αυτόνομη. Ούτε τη ντύνουμε ούτε τη χτενίζουμε. Όλα μόνη της θέλει να τα κάνει. Δεν την υπερασπίζομαι πάντα. Αλλά όταν τους έχω πάρει 2 πράγματα και πάει η μεγάλη, κρύβει το δικό της και πάει και ασχολείται με της μικρής δε θα την υπερασπιστώ? Η μικρή έχει καταντήσει (που σημειοτέον δίνει τα πάντα) να έχει άγχος για τα πράγματά της. Δεν της αφήνει η μεγάλη καθόλου χώρο, ούτε να μιλήσει, ούτε να κάνει κάτι. Σε όλα είναι από πάνω. Της παίρνουμε ένα καινούριο μπλοκ... έλα να σου δείξω της λέει πώς το κάνουν. Ξέρω!!!!! ουρλιάζει η μικρή. Όχι έλα... της το παίρνει γίνεται χαμός. Κλαίει η μικρή, γκρινιάζει η μεγάλη ότι δεν την αγαπάμε και όλο τη μαλώνουμε και τίποτα δεν την αφήνουμε να κάνει. Δηλαδή έχει την απαίτηση να πάρει και την κούκλα της μικρής να παίξει και η δικιά της να είναι ΜΟΝΟ δικιά της. Η μικρή μη σου πω ότι είναι παραπονεμένη γιατί είναι παραμελημένη. Όλο με τη μεγάλη ασχολούμαστε. Πάει και σχολείο, έχουμε και πιο πολλά να κάνουμε μαζί της. Η μικρή της προάλλες μου είπε: "Μαμά έχετε κι άλλο παιδάκι το ξέρεις?". Δηλαδή τι να κάνω πια??? Δε μπορώ να υποστηρίξω κάτι παράφορα άδικο για να μην υπερασπιστώ τη μικρή.΄

Σε αυτό που έχεις δίκιο είναι ότι ξέρει ότι αυτή είναι η κακιά και η άλλη η καλή. Αυτή είναι η άταχτη και η άλλη η βολική.

 

 

4. Αγχώνομαι όταν πρέπει να κάνω κάτι, γιατί συνήθως δεν το κάνω καλά. Μου λες όχι έτσι, κάντε αλλιώς, στο έχω δείξει 100 φορές γιατί δεν μπορείς να το κάνεις σωστά; Και θέλω να σου απαντήσω ότι είμαι μικρή και δεν το έχω καταλάβει, αλλά θα με περάσεις για χαζή και δε λέω τίποτα και αποφεύγω να το κάνω.

 

Σωστό ... δυστυχώς!

 

5. Μου προτείνεις να κάνω πράγματα και εγώ σου λέω ναι, γιατί νομίζω ότι έτσι θα σε ευχαριστήσω, αλλά στην πραγματικότητα δε μου αρέσουν. Επειδή είσαι πολύ συχνά νευριασμένη και μου έχεις πει πολλές φορές ότι σε στενοχωρώ και σε απογοητεύω θέλω να σε ευχαριστήσω.

 

Κι αυτό σωστό μάλλον.

 

6. Τελικά εγώ φταίω που έχεις νεύρα και δεν είσαι χαρούμενη, γιατί όποτε με μαλώνεις και μου μιλάς άσχημα και μετά με παίρνεις αγκαλιά μου λες ότι δε σου αρέσει να μου λες αυτά τα πράγματα, αλλά κι εγώ με τη συμπεριφορά μου σε φτάνω στα όρια.

 

Σωστό κι αυτό γιατί όταν κλαίει νιώθω ότι κλαίει επειδή με απογοητεύει.

 

Ελπίζω να καταλάβες.... Η κορούλα σου ξέρει πολύ καλά ότι την αγαπάς κι εκείνη σε αγαπάει, αλλά στην οικογένειά σας έχει δημιουργηθεί μια κατάσταση που έχει παγιώσει συμπεριφορές. Δες το παιδάκι σου σαν αυτό που είναι... ένα μικρό παιδί. Μείωσε τις απαιτήσεις, αύξησε τις αγκαλιές, κόψε την κριτική. Η μικρή σου είναι πολύ ευαίσθητη και δεν την έχεις ακόμη αφουγκραστεί την ευαισθησία της αυτή. Η όλη της συμπεριφορά δείχνει έντονα σημάδια ανασφάλειας..... Κάνε την να νιώσει ασφαλής...

 

Πώς??????????????????????????

[elania]

Όσο συνεχίζεται η συζήτηση εξακολουθώ να με βλέπω όλο και περισσότερο ως παιδάκι μέσα από την κόρη σου. Και με αυτό που λες για το φαγητό.... Έχω πολύ ενοχική σχέση με το φαγητό εξαιτίας των "συστάσεων" της μαμάς μου όταν ήμουν παιδάκι... Επειδή η αδερφή μου ήταν τσιλιβήθρα έτρωγε ό,τι γούσταρε χωρίς να υπάρχει κανένας περιορισμός. Εγώ που ήμουν κανονική έπρεπε πάντα να προσέχω...

 

Τσιλιβήθρα είναι και η κόρη μου η μεγάλη. Η μικρή είναι που είναι τσουπωτή. Κοντούλα και μικροκαμωμένη είναι η μεγάλη. Αλλά δεν τρώει σωστά. Τι να της κάνω ... να της πω οκ μη φας φρούτο αφού δε θες!!! Και μετά θα μου πει πεινάω. Και αυτό που θέλει να φάει είναι ΟΤΙ δεν είναι υγιεινό!

[kathy110908]

Αγαπητή φίλη. Το μήνυμά σου με άγγιξε πολύ. Ολα αυτά που περιγράφεις μου θυμίζουν ... πόσο μα πόσο μου θυμίζουν !!! Δεν έχω κανένα τρόπο και καμία πρόταση για να σε βοηθήσω (το ποστ αυτό θα μπορούσα να το έχω γράψει εγω), μόνο καμια δυο ιδέες.

Εγώ δοκίμασα την ενόργανη αντί της ρυθμικής, και το παιδί ξεδίνει πολύ (ασχέτως που μετά γυρνάμε σπίτι και η σπίντα είναι στα ύψη). Επίσης, χωρίς οίκτο αποφάσισα να την ξυπνάω ένα τέταρτο νωρίτερα το πρωί , προκειμένου να έχει χρόνο να αναλώνει στο "χασομέρημα" (εντάξει, εμένα δεν εχει φανταστικούς φίλους, αλλά μπορεί να κοιτάζει τα μαλλιά της 20 λεπτά στον καθρεφτη). Στο γράψιμο κατόπιν συμβουλής της δασκάλας, την έχω αφήσει χαλαρή -- είμαι σχεδόν αδιάφορη! - . Μια δυο φορές που μου είπε ότι βαριέται της απάντησα "αν θες να πας αδιάβαστη στο σχολείο πρόβλημά σου - λύσε το με τη δασκάλα σου". Επιασε (είναι πρώτη τάξη). Με τη ζήλεια δεν έχω βγάλει άκρη , και εμένα το μικρό είναι και αγόρι... Οσο "αγορίστικα" πράγματα και αν του αγοράζω, πάντα τα θέλει δικά της. Εχω ακούσει παλιότερα ατάκες του στυλ "εγώ δεν ήθελα να είχα αδελφό" ή "άμα ο αδελφός μου πεθάνει τότε θα είμαι μόνη μου και θα κάνω ό,τι θέλω" και άλλα τέτοια ωραία.... Καμιά φορά προσπαθώ να χρησιμοποιήσω αυτόν τον ανταγωνισμό τους υπέρ μου (πχ όποιος ετοιμαστεί πρωτος για ύπνο θα πάρει το πιο μεγάλο αυτοκόλητο/σφραγίδα/ οτιδήποτε). Δεν πετυχαίνει πάντα. Τέλος, μερικές φορές το ρίχνω στο δράμα: σκέφτομαι σοβαρά (μα πολυ σοβαρά) την πιθανότητα αύριο το πρωί να τρακάρω και να μην προλάβω να τους πω ούτε γεια... ή πως το παιδί μου ξαφνικά διαγνώστηκε με μια σοβαρή αρρώστια ... και αυτές οι σκέψεις είναι ικανές να μου κάνουν reset...

[kathy110908]

Και tips σχετικά με το φαγητό : (copy paste είμαστε σου λεω! )

δοκίμασε φρουτοσαλάτα με σαντιγύ (σπιτική)

σταφίδες

μαύρη σοκολάτα

λαδοκούλουρα / κρασοκούλουρα / πορτοκαλοκούλουρα

σπιτικές μαρμελάδες / σπιτική μερέντα

 

ό,τι "αγγίζει" το φάσμα των γλυκών χωρίς να είναι junk food

[elania]

Και tips σχετικά με το φαγητό : (copy paste είμαστε σου λεω! )

δοκίμασε φρουτοσαλάτα με σαντιγύ (σπιτική)

σταφίδες

μαύρη σοκολάτα

λαδοκούλουρα / κρασοκούλουρα / πορτοκαλοκούλουρα

σπιτικές μαρμελάδες / σπιτική μερέντα

 

ό,τι "αγγίζει" το φάσμα των γλυκών χωρίς να είναι junk food

 

οκ ... τα δίνουμε όλα αυτά αλλά φρούτα με σαντιγί??? Θα φάει τη σαντιγί και θα φτύνει τα φρούτα. Άσε που θα το ζητήσει και η μικρή που είναι της υγιεινής!!!

Σταφίδες δεν τρώει. Μερικές φορές μάλιστα νομίζω ότι αν κάτι της πω ότι είναι υγιεινό απλά ΔΕΝ το θέλει... αλλά μετά σκέφτομαι ότι τρώει το αυγό που είναι υγιεινό (το μόνο!) και τη σπανακόπιτα της γιαγιάς και μόνο! Επίσης έχω δοκιμάσει να της δώσω υγιεινό "γλυκό" και δεν το θέλει. Της το έχω βάλει και σε συσκευασία αγοραστού. Με βρώμη δεν τρώει, με σταφίδες δεν τρώει, αποξηραμένο φρούτο αν δεν είναι τίγκα στη ζάχαρη επίσης. ¨Αστο ... είναι φρίκη!

[kathy110908]

οκ ... τα δίνουμε όλα αυτά αλλά φρούτα με σαντιγί??? Θα φάει τη σαντιγί και θα φτύνει τα φρούτα. Άσε που θα το ζητήσει και η μικρή που είναι της υγιεινής!!!

Σταφίδες δεν τρώει. Μερικές φορές μάλιστα νομίζω ότι αν κάτι της πω ότι είναι υγιεινό απλά ΔΕΝ το θέλει... αλλά μετά σκέφτομαι ότι τρώει το αυγό που είναι υγιεινό (το μόνο!) και τη σπανακόπιτα της γιαγιάς και μόνο! Επίσης έχω δοκιμάσει να της δώσω υγιεινό "γλυκό" και δεν το θέλει. Της το έχω βάλει και σε συσκευασία αγοραστού. Με βρώμη δεν τρώει, με σταφίδες δεν τρώει, αποξηραμένο φρούτο αν δεν είναι τίγκα στη ζάχαρη επίσης. ¨Αστο ... είναι φρίκη!

 

Καλά, να σου πω αν τρώει λαχανικά χ@στα τα φρούτα, δεν πειράζει. Κι εγώ δεν τρώω φρούτα - δεν έτρωγα ποτέ - και οι εξετάσεις μου είναι τέλειες. Ασχετο: κρέας τρώει; γιατί εμένα με μεγάαααλο κόπο (εχει πάρει 2 φορές σίδηρο συμπλήρωμα)

Μέλι;

[elania]

Εγώ δοκίμασα την ενόργανη αντί της ρυθμικής, και το παιδί ξεδίνει πολύ (ασχέτως που μετά γυρνάμε σπίτι και η σπίντα είναι στα ύψη).

 

Η ενόργανη μου έχουν πει ότι εμποδίζει το ύψος και είμαστε ήδη πολυ κοντούλες! Αυτό που σκέφτομαι για του χρόνου είναι το στίβο.

 

Επίσης, χωρίς οίκτο αποφάσισα να την ξυπνάω ένα τέταρτο νωρίτερα το πρωί , προκειμένου να έχει χρόνο να αναλώνει στο "χασομέρημα" (εντάξει, εμένα δεν εχει φανταστικούς φίλους, αλλά μπορεί να κοιτάζει τα μαλλιά της 20 λεπτά στον καθρεφτη).

 

Κι εμείς ... και το μαλλί μας κοιτάμε και τα ρούχα μας και μπαλαρίνα στον καθρέφτη το παίζουμε και το frozen παίζουμε!!! (και βάζει και την αδερφή της να παίζει την Άννα και αυτή την Έλσα). Ο άντρας μου που βοηθάει το πρωί εφαρμόζει το εξής. Την παίρνει αγκαλιά σα ζόμπι ... την τοποθετεί στην τουαλέτα ... μετά της βάζει τα ρούχα, τη χτενίζει και έρχεται για το γάλα σε εμένα που της δίνω ένα κίνητρο. Ένα μπισκοτάκι για το αυτοκίνητο ή κάτι μικρό άλλο.

 

Οσο "αγορίστικα" πράγματα και αν του αγοράζω, πάντα τα θέλει δικά της. Εχω ακούσει παλιότερα ατάκες του στυλ "εγώ δεν ήθελα να είχα αδελφό" ή "άμα ο αδελφός μου πεθάνει τότε θα είμαι μόνη μου και θα κάνω ό,τι θέλω" και άλλα τέτοια ωραία.... Καμιά φορά προσπαθώ να χρησιμοποιήσω αυτόν τον ανταγωνισμό τους υπέρ μου (πχ όποιος ετοιμαστεί πρωτος για ύπνο θα πάρει το πιο μεγάλο αυτοκόλητο/σφραγίδα/ οτιδήποτε). Δεν πετυχαίνει πάντα.

 

Ακριβώς!

 

Τέλος, μερικές φορές το ρίχνω στο δράμα: σκέφτομαι σοβαρά (μα πολυ σοβαρά) την πιθανότητα αύριο το πρωί να τρακάρω και να μην προλάβω να τους πω ούτε γεια... ή πως το παιδί μου ξαφνικά διαγνώστηκε με μια σοβαρή αρρώστια ... και αυτές οι σκέψεις είναι ικανές να μου κάνουν reset...

 

Αυτά τα σκέφτομαι κι εγώ αλλά δυστυχώς εκ των υστέρων!

[elania]

Καλά, να σου πω αν τρώει λαχανικά χ@στα τα φρούτα, δεν πειράζει. Κι εγώ δεν τρώω φρούτα - δεν έτρωγα ποτέ - και οι εξετάσεις μου είναι τέλειες. Ασχετο: κρέας τρώει; γιατί εμένα με μεγάαααλο κόπο (εχει πάρει 2 φορές σίδηρο συμπλήρωμα)

Μέλι;

 

Μέλι της αρέσει πολύ και κρέας ΠΑΡΑ πολύ. Στις εξετάσεις μας είπαν ότι δείχνει ότι τρώμε πιο πολύ κρέας από το κανονικό. Σίδηρο έχει κι αυτή όμως χαμηλό λόγω στίγματος που μάλλον έχει.

 

Λαχανικά???? Σιγά μην τρώει λαχανικά! Τίποτα! Μόνο σπανακόπιτα. Τίποτα από σαλάτα (και βάζουμε και σως με μέλι). Ούτε φαγητά στυλ αρακάς, φακές, μαυρομάτικα, φασολάκια! Με τίποτα.

 

Όλο βλακίες θέλει να τρώει. Πήρε να κεράσει στο σχολείο και έφαγε 13 γκοφρετάκια.

[mkcm]

Elania, επειδή μου θυμίζεις πάρα πολύ τη μαμά μου έχω να σου πω απλά πως σε έχω συμπαθήσει πάρα πάρα πάρα πολύ, γιατί τη μαμά μου τη λατρεύω. Αγαπάς τα παιδιά σου όσο τίποτα στον κόσμο και θα κάνεις τα πάντα για εκείνα, θυσιάζοντας τα πάντα. Ταυτόχρονα, επειδή είσαι και εργαζόμενη και τελειομανής και, και, και έχεις φτιάξει νομίζω μια εικόνα στο μυαλό σου που δε θες να χαλάσει με τίποτα, ένα πρόγραμμα σα να λέμε που αν παρεκκλίνεις στο ελάχιστο θα γκρεμιστούν τα πάντα... Δεν είναι έτσι.

 

Η μεγάλη σου είναι τρομερά μπερδεμένη. Ξέρει ότι την αγαπάς, ξέρει ότι θες το καλύτερο για εκείνη, όμως με τους καβγάδες και τις φωνές κλπ. υπάρχουν στιγμές που αμφιβάλλει για την αγάπη σου για αυτήν. Αντιλαμβάνεται και τι απαιτήσεις έχεις από αυτήν, ορισμένες από τις οποίες είναι μεγάλες, και νιώθει ότι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει, με αποτέλεσμα να αισθάνεται "λίγη" και γι' αυτό αντιδρά με τον τρόπο που αντιδρά...

Νιώθω ότι έχεις βάλει "ταμπέλα" στα παιδιά και αυτά με τη σειρά τους προσπαθούν να ανταποκριθούν στα χαρακτηριστικά αυτής.

 

Αν έχω πέσει μέσα και μοιάζεις όντως τόσο πολύ με τη μαμά μου να σου πω: παράτα τις δουλειές του σπιτιού, κάνε μόνο τα απολύτως απαραίτητα, βρες ασχολίες που μπορείτε και οι 3 να παίξετε παρέα, π.χ. επιτραπέζια, χειροτεχνίες, όπως πλαστελίνες ή χαρτοκοπτική ή να φτιάξετε κοσμήματα, κλπ.

 

Θα μπορούσα να πω πολλά, αλλά δε θέλω. Θα σταθώ σε ένα ακόμη θέμα που έθιξες, έτσι για του λόγου το αληθές. Στο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί με το κοριτσάκι στο σχολείο, νιώθω ότι και πάλι ρίχνεις το φταίξιμο στην κόρη σου. Ότι φταίει που δεν έχει άλλες παρέες, φταίει που δεν ξεκολλάει από τη φιλενάδα της, φταίει που δεν καταλαβαίνει ότι δεν της φέρετε καλά το άλλο παιδάκι, φταίει με λίγα λόγια για την απόρριψη που βιώνει. Όχι, δε φταίει η κόρη σου που το άλλο παιδάκι δεν συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρονται οι φιλενάδες, δε φταίει το παιδάκι σου που αγάπησε μια φίλη και στενοχωριέται όταν δεν της δείχνει κι εκείνη την ανάλογηαγάπη. Αυτό που θα πρέπει να μάθει το παιδάκι σου είναι ότι ορισμένοι άνθρωποι δεν της αξίζουν. Ότι η ίδια είναι πολύ σημαντική και ότι αξίζει να έχει στο πλευρό της μια φιλενάδα που την αγαπά, τη νοιάζεται, την υπολογίζει και της φέρεται όμορφα και ότι με βάση την αξία της θα πρέπει να αναζητά τους φίλους της και αυτό να είναι το κριτήριό της (και όλα αυτά να της τα πεις με όλη την αγάπη σου, κρατώντας την αγκαλιά και χαϊδεύοντας της τα μαλλιά, φιλώντας της το κεφαλάκι της, όχι κάνοντάς της μάθημα).

[kathy110908]

Κοίτα, για την ενόργανη δεν έχω ακούσει κάτι τέτοιο. Εμένα πάει 2η χρονιά και έχει πάρει και ύψος (αλλά και εμένα είναι κοντούλα - με μαμά μινιόν). Γουστάρει όμως τούμπες και ρόδες και χοροπήδημα στο τραμπολίνο - όλο κίνηση ειναι η φάση (στη ρυθμική είχε δοκιμάσει και βαριόταν).

 

Σχετικά με την ετοιμασία το έκανα κι εγώ. Και στους 2. Και μετά άκουσα μια παιδοψυχολόγο να λέει πως κάνουμε τα παιδιά μας άβουλα με αυτά ακριβώς τα μικροπράγματα. Και είδα και πόσο χρόνο μου έπαιρνε εμένα να ετοιμάσω 2 παιδιά. Και είπα μέσα μου "στάσου! κάτι κάνεις λάθος". Και αποφάσισα αυτό. Τη λυπόμουν στην αρχή ... την ξυπνούσα και μου έλεγε "ξημέρωσε κιόλας; " αλλά εμένα ποιος με λυπάται;

[kathy110908]

 

Όλο βλακίες θέλει να τρώει. Πήρε να κεράσει στο σχολείο και έφαγε 13 γκοφρετάκια.

 

Yap ! Το ' χω το' χω...

Αλλαξέ το όμως, μην κερνάς γκοφρετάκια ! Κέρνα μαύρα σοκολατάκια ή μπισκοτάκια σπιτικά ή... ακόμα καλύτερα; Κάτι που η κόρη σου δεν το τρώει..

[elania]

Elania, επειδή μου θυμίζεις πάρα πολύ τη μαμά μου έχω να σου πω απλά πως σε έχω συμπαθήσει πάρα πάρα πάρα πολύ, γιατί τη μαμά μου τη λατρεύω. Αγαπάς τα παιδιά σου όσο τίποτα στον κόσμο και θα κάνεις τα πάντα για εκείνα, θυσιάζοντας τα πάντα. Ταυτόχρονα, επειδή είσαι και εργαζόμενη και τελειομανής και, και, και έχεις φτιάξει νομίζω μια εικόνα στο μυαλό σου που δε θες να χαλάσει με τίποτα, ένα πρόγραμμα σα να λέμε που αν παρεκκλίνεις στο ελάχιστο θα γκρεμιστούν τα πάντα... Δεν είναι έτσι.

 

Η μεγάλη σου είναι τρομερά μπερδεμένη. Ξέρει ότι την αγαπάς, ξέρει ότι θες το καλύτερο για εκείνη, όμως με τους καβγάδες και τις φωνές κλπ. υπάρχουν στιγμές που αμφιβάλλει για την αγάπη σου για αυτήν. Αντιλαμβάνεται και τι απαιτήσεις έχεις από αυτήν, ορισμένες από τις οποίες είναι μεγάλες, και νιώθει ότι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει, με αποτέλεσμα να αισθάνεται "λίγη" και γι' αυτό αντιδρά με τον τρόπο που αντιδρά...

Νιώθω ότι έχεις βάλει "ταμπέλα" στα παιδιά και αυτά με τη σειρά τους προσπαθούν να ανταποκριθούν στα χαρακτηριστικά αυτής.

 

Αν έχω πέσει μέσα και μοιάζεις όντως τόσο πολύ με τη μαμά μου να σου πω: παράτα τις δουλειές του σπιτιού, κάνε μόνο τα απολύτως απαραίτητα, βρες ασχολίες που μπορείτε και οι 3 να παίξετε παρέα, π.χ. επιτραπέζια, χειροτεχνίες, όπως πλαστελίνες ή χαρτοκοπτική ή να φτιάξετε κοσμήματα, κλπ.

 

Θα μπορούσα να πω πολλά, αλλά δε θέλω. Θα σταθώ σε ένα ακόμη θέμα που έθιξες, έτσι για του λόγου το αληθές. Στο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί με το κοριτσάκι στο σχολείο, νιώθω ότι και πάλι ρίχνεις το φταίξιμο στην κόρη σου. Ότι φταίει που δεν έχει άλλες παρέες, φταίει που δεν ξεκολλάει από τη φιλενάδα της, φταίει που δεν καταλαβαίνει ότι δεν της φέρετε καλά το άλλο παιδάκι, φταίει με λίγα λόγια για την απόρριψη που βιώνει. Όχι, δε φταίει η κόρη σου που το άλλο παιδάκι δεν συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρονται οι φιλενάδες, δε φταίει το παιδάκι σου που αγάπησε μια φίλη και στενοχωριέται όταν δεν της δείχνει κι εκείνη την ανάλογηαγάπη. Αυτό που θα πρέπει να μάθει το παιδάκι σου είναι ότι ορισμένοι άνθρωποι δεν της αξίζουν. Ότι η ίδια είναι πολύ σημαντική και ότι αξίζει να έχει στο πλευρό της μια φιλενάδα που την αγαπά, τη νοιάζεται, την υπολογίζει και της φέρεται όμορφα και ότι με βάση την αξία της θα πρέπει να αναζητά τους φίλους της και αυτό να είναι το κριτήριό της (και όλα αυτά να της τα πεις με όλη την αγάπη σου, κρατώντας την αγκαλιά και χαϊδεύοντας της τα μαλλιά, φιλώντας της το κεφαλάκι της, όχι κάνοντάς της μάθημα).

 

Είσαι πολύ σωστή σε αυτά που λες. Ναι έτσι είναι! ΑΥτά που λες εσύ της λέω για τη φίλη της αλλά της τα λέω τσαντισμένα. Όταν ε΄χουμε γυρίσει από πάρτυ και έπαιζε μόνο με αυτή ή όταν μου ζητάει κάτι και μου λέει ότι κι αυτή (η φίλη) έτσι το κάνει ή όταν μου παραπονιέται γι' αυτήν και μετά δεν κάνει τίποτα. Η δασκάλα μου λέει ότι δίνει πολύ αξία στη φιλία η δικιά μου και δε μπορεί εύκολα να ξεκολλήσει. Προσπαθεί συνέχεια να βρίσκει δικαιολογίες για τη συμπεριφορά της "φίλης" της και αυτό με τρελλαίνει. Γιατί έζησα την κόρη μου να κάθεται στην άκρη και να ακούει κατηγόριες και να είναι μελαγχολική και έζησα να την παρατάει και να μην την κάνει παρέα ενώ την προηγούμενη μέρα έπαιζαν και να την κατηγορεί και αυτή να κάθεται μελαγχολική και να κοιτάει με παράπονο.

 

Δραστηριότητες οι 3 κάνουμε αλλά εκεί έχω την εξής δυσκολία: Η μικρή δε μπορεί να ακολουθήσει και θέλει να μπλέκεται σε όλα και τελικά μαλώνει με τη μεγάλη και επικρατεί πανικός. Έχουν πολύ μεγάλη διαφορά ηλικίας. Ας πούμε το ΣΚ κάθισα να κάνω χριστουγεννιάτικες κατασκευές μαζί της! Ήθελε η μικρή να πατάει την κόλλα και τραβούσε τα πάντα. Η μεγάλη ήθελε να κάνει κάτι δύσκολο και η μικρή ήθελε το ίδιο και ΔΕ δεχόταν να το κάνουμε μαζί!

[elania]

Yap ! Το ' χω το' χω...

Αλλαξέ το όμως, μην κερνάς γκοφρετάκια ! Κέρνα μαύρα σοκολατάκια ή μπισκοτάκια σπιτικά ή... ακόμα καλύτερα; Κάτι που η κόρη σου δεν το τρώει..

 

Δε δέχεται να κεράσει κάτι που δεν τρώει. Θέλει τέτοια, που της αρέσουν κι αυτής. Στο μόνο που ενδεχομένων να συμβιβαστεί είναι τα μπλε σοκολατάκια υγείας. Αυτή πάντως θέλει κάθε χρόνο γεμιστά μπισκότα να πάει και δεν την αφήνω!

[elania]

Κοίτα, για την ενόργανη δεν έχω ακούσει κάτι τέτοιο. Εμένα πάει 2η χρονιά και έχει πάρει και ύψος (αλλά και εμένα είναι κοντούλα - με μαμά μινιόν). Γουστάρει όμως τούμπες και ρόδες και χοροπήδημα στο τραμπολίνο - όλο κίνηση ειναι η φάση (στη ρυθμική είχε δοκιμάσει και βαριόταν).

 

Στη ρυθμική κάνουν και τούμπες και ρόδες (μόνο το τραμπολίνο δεν έχουν) και έχουν και στεφάνι, μπάλα ...

 

Σχετικά με την ετοιμασία το έκανα κι εγώ. Και στους 2. Και μετά άκουσα μια παιδοψυχολόγο να λέει πως κάνουμε τα παιδιά μας άβουλα με αυτά ακριβώς τα μικροπράγματα. Και είδα και πόσο χρόνο μου έπαιρνε εμένα να ετοιμάσω 2 παιδιά. Και είπα μέσα μου "στάσου! κάτι κάνεις λάθος". Και αποφάσισα αυτό. Τη λυπόμουν στην αρχή ... την ξυπνούσα και μου έλεγε "ξημέρωσε κιόλας; " αλλά εμένα ποιος με λυπάται;

 

Ας την κάνω άβουλη! Αυτό που περνούσα πέρσυ που της λέγαμε 10 φορές να ντυθεί και ακόμα ήταν με το βρακί δε μπορώ να το περάσω. Και 1 ώρα πιο νωρίς να την ξυπνήσω το ίδιο πράγμα θα τραβήξω. Τόσο μάλλον που αν έχει μία ώρα μπορεί να βρει και κάτι πιο ενδιαφέρον να κάνει και να μην ξεκολλάει.

Από τον παιδικό ακόμα πήγαινα να την πάρω και δεν άφηνε αυτό που έκανε με τίποτα. Περίμενα όρθια να ξεκολλήσει.

Και πάω τώρα στη μικρή και μόλις με βλέπει τα παρατάει όλα (σχεδόν δλδ) και τρέχει να με αγκαλιάσει!

[mkcm]

Κοίτα, θα έχεις δυσκολίες με τη διαφορά ηλικίας σε διάφορα θέματα το ζήτημα είναι να μην πελαγώνεις...

Ορισμένες πρακτικές συμβουλές θα σου δώσω, γιατί νομίζω ότι η όλη κατάσταση δεν πηγάζει αποκλειστικά από το παιδί. Ρίξτο και λίγο στην τρελή βρε παιδί μου. Μην πας να μαζέψεις το πρώτο ψίχουλο που έχει πέσει στο πάτωμα, μην πλύνεις τα πιάτα κατευθείαν μετά το φαγητό, ας περιμένουν λίγο τα ρούχα στη λεκάνη πριν τα απλώσεις, γιατί και αυτές οι δουλειές προσθέτουν κούραση, άγχος και νεύρα που στο τέλος ξεσπούν στο παιδί.

 

Κάνε πλάνο. Τι ώρα γυρίζεις το απόγευμα στο σπίτι; Ας πούμε στις 5. Ε, 5 - 9 που θα κοιμηθούν τα παιδιά εσύ θα βάλεις στόχο να κάνεις 1 δουλειά (π.χ. να απλώσεις ένα πλυντήριο, να πλύνεις τα πιάτα, να καθαρίσει το μπάνιο) 1 μόνο δουλειά όμως και αυτό όχι με το που θα γυρίσεις, αλλά εφόσον έχεις κάτσει μαζί με τα παιδιά, έχετε συζητήσει πως πέρασαν τη μέρα, τα έχεις κάνει αγκαλιά, κλπ., κλπ. Στη συνέχεια τους βάζεις μια δραστηριότητα: ζωγραφιά, πάζλ, τουβλάκια και εσύ πας 15 - 20 λεπτά να κάνεις τη δουλειά σου. Μετά μέχρι τον ύπνο με τα παιδιά. Αλλά το 9 θα είναι 9. Μπορεί στην αρχή να έχετε ζητήματα, γκρίνιες, κλπ. (εφόσον κοιμάται πιο αργά), αλλά θα συνηθίσει... Διάβασέ της και 1 παραμύθι στο κρεβάτι αγκαλιά.

 

Μετά θα κάνεις μπάνιο, θα μαγειρέψεις για 2 μέρες και θα καθίσεις.

Την επόμενη το βράδυ, αφού δε θα έχεις μαγείρεμα θα κάνεις άλλη δουλειά, π.χ. σίδερο, κοκ. Ξεσκόνισμα, σκούπες, σφουγγαρίσματα το ΣΚ.

 

Θα δεις πως αν εσύ είσαι ήρεμη, ξεκούραστη και χαλαρή θα είσαι και πιο ευδιάθετη και θα έχεις περισσότερη υπομονή και διάθεση... Και άρχισε να ζωγραφίζεις στο μυαλό σου μια άλλη εικόνα για το παιδί σου. Πάρε γόμα και σβήσε το γκρινιάρα, ανικανοποίητη, κλπ. Αντιμετώπισέ τη σαν ένα πάρα μα πάρα πολύ ευαίσθητο παιδί και να την επιβραβεύσεις.... πολύ για ό,τι κάνει σωστό, αλλά και για ό,τι κάνει προσπάθεια για να τονώσεις την αυτοπεποίθησή της. Π.χ. ορθογραφία με λάθη: "έκανες μια προσπάθεια παιδί μου αξιόλογη, όμως υπάρχουν ορισμένα λαθάκια, θες να προσπαθήσεις να τα διορθώσεις; Είμαι σίγουρη ότι ξέρεις το σωστό, αλλά βιάστηκες λίγο και γι' αυτό σου ξέφυγαν". Είμαι 95% σίγουρη ότι θα προσπαθήσει και θα διορθώσει τα λάθη. Εκεί θα πρέπει να είσαι πολύ ενθουσιασμένη και να της πεις ένα τεράστιο μπράβο. Την επόμενη φορά θα είναι πολύ προσεκτική για να πάρει πάλι αυτό το μπράβο.

 

Κάνει το πρωί τα θεατρικά της στον καθρέφτη. Υποσχέσου της ότι το μεσημέρι πριν τα μαθήματα θα της δώσετε 30' να κάτσει μπροστά στον καθρέφτη να κάνει ό,τι θέλει, αλλά θα ήσουν πολύ ευγνώμων αν μπορούσε να κάνει τώρα πιο γρήγορα. Μόλις επιταχύνει πες της σ' ευχαριστώ που με βοηθάς με το να συνεργάζεσαι τόσο καλά. Βάλ' την να γράφει σενάρια θεατρικά, κόμιξ, κλπ και μετά παίξτε τα μαζί...

 

ΑΥτά μπορώ να σκεφτώ τώρα έτσι στα γρήγορα. Είμαι σίγουρη ότι εσύ άπαξ και απαλλαγείς από όλα αυτά τα άγχη και τις υποχρεώσεις της καθημερινότητας θα σκεφτείς 1000% περισσότερα και καλύτερα πράγματα .

[ekavi_]

Θα πρότεινα να γίνεις πιο αυστηρή, χωρίς φωνές όμως και χαρακτηρισμούς.

 

Νιώθω ότι τρέχεις συνέχεια να την ικανοποιήσεις, αν δεν τα καταφέρεις της προτείνεις κάτι άλλο, εκείνη το απορρίπτει, ψάχνεις εσύ να βρεις μια καλύτερη ιδέα κτλ... και είστε συνεχώς σε διαπραγμάτευση. Εσύ νιώθεις ότι δείχνεις καλή διάθεση να της κάνεις τα χατήρια και εκείνη δεν το αναγνωρίζει. Εκείνη πάλι νιώθει ότι έχει εξουσία πάνω σου και σε χειρίζεται.

 

Να δέχεσαι διαπραγματεύσεις για απλά καθημερινά πράγματα. Τα υπόλοιπα δεν θα τα διαπραγματεύεσαι και αν φέρεται άσχημα θα έχει άμεσες συνέπειες.

πχ δεν μπορεί να παίρνει γλυκά για να κεράσει και να τρώει τα 13... Είναι 25 παιδάκια στην τάξη; 25 θα είναι τα γλυκά (το ένα μόνο δικό της). Αν φάει τα 13 σημαίνει ότι δεν θα έχει να κεράσει τη μισή τάξη... Δεν θα πας να αγοράσεις περισσότερα.

Βαριέται τις δραστηριότητες; Δεν θα την σταματάς ψάχνοντας κάτι καινούριο. Θα επιλέξει μία και θα την ολοκληρώσει, αλλιώς δεν έχει άλλη.

 

 

edit: Παράλληλα, θα κάνεις όλα αυτά που σου είπε η mkcm

[elania]

Θα πρότεινα να γίνεις πιο αυστηρή, χωρίς φωνές όμως και χαρακτηρισμούς.

 

Νιώθω ότι τρέχεις συνέχεια να την ικανοποιήσεις, αν δεν τα καταφέρεις της προτείνεις κάτι άλλο, εκείνη το απορρίπτει, ψάχνεις εσύ να βρεις μια καλύτερη ιδέα κτλ... και είστε συνεχώς σε διαπραγμάτευση. Εσύ νιώθεις ότι δείχνεις καλή διάθεση να της κάνεις τα χατήρια και εκείνη δεν το αναγνωρίζει. Εκείνη πάλι νιώθει ότι έχει εξουσία πάνω σου και σε χειρίζεται.

 

Να δέχεσαι διαπραγματεύσεις για απλά καθημερινά πράγματα. Τα υπόλοιπα δεν θα τα διαπραγματεύεσαι και αν φέρεται άσχημα θα έχει άμεσες συνέπειες.

πχ δεν μπορεί να παίρνει γλυκά για να κεράσει και να τρώει τα 13... Είναι 25 παιδάκια στην τάξη; 25 θα είναι τα γλυκά (το ένα μόνο δικό της). Αν φάει τα 13 σημαίνει ότι δεν θα έχει να κεράσει τη μισή τάξη... Δεν θα πας να αγοράσεις περισσότερα.

Βαριέται τις δραστηριότητες; Δεν θα την σταματάς ψάχνοντας κάτι καινούριο. Θα επιλέξει μία και θα την ολοκληρώσει, αλλιώς δεν έχει άλλη.

 

 

edit: Παράλληλα, θα κάνεις όλα αυτά που σου είπε η mkcm

 

Πήραμε πολλά γλυκά γιατί ήθελε (και έπρεπε) να κεράσει κι άλλα παιδάκια που κάνει παρέα στις δραστηριότητες. Δε μπορούσα να μετρήσω πόσα γκοφρετάκια έχει ακριβώς. Εϊναι αυτά τα σακουλάκια με τα μίνι γκοφρετίνια.

 

Ποτέ δεν της σταματάω τη δραστηριότητα στη μέση της χρονιάς. Την επόμενη χρονιά όμως μπορεί να της αλλάξω.

[elania]

Κοίτα, θα έχεις δυσκολίες με τη διαφορά ηλικίας σε διάφορα θέματα το ζήτημα είναι να μην πελαγώνεις...

Ορισμένες πρακτικές συμβουλές θα σου δώσω, γιατί νομίζω ότι η όλη κατάσταση δεν πηγάζει αποκλειστικά από το παιδί. Ρίξτο και λίγο στην τρελή βρε παιδί μου. Μην πας να μαζέψεις το πρώτο ψίχουλο που έχει πέσει στο πάτωμα, μην πλύνεις τα πιάτα κατευθείαν μετά το φαγητό, ας περιμένουν λίγο τα ρούχα στη λεκάνη πριν τα απλώσεις, γιατί και αυτές οι δουλειές προσθέτουν κούραση, άγχος και νεύρα που στο τέλος ξεσπούν στο παιδί.

 

Κάνε πλάνο. Τι ώρα γυρίζεις το απόγευμα στο σπίτι; Ας πούμε στις 5. Ε, 5 - 9 που θα κοιμηθούν τα παιδιά εσύ θα βάλεις στόχο να κάνεις 1 δουλειά (π.χ. να απλώσεις ένα πλυντήριο, να πλύνεις τα πιάτα, να καθαρίσει το μπάνιο) 1 μόνο δουλειά όμως και αυτό όχι με το που θα γυρίσεις, αλλά εφόσον έχεις κάτσει μαζί με τα παιδιά, έχετε συζητήσει πως πέρασαν τη μέρα, τα έχεις κάνει αγκαλιά, κλπ., κλπ. Στη συνέχεια τους βάζεις μια δραστηριότητα: ζωγραφιά, πάζλ, τουβλάκια και εσύ πας 15 - 20 λεπτά να κάνεις τη δουλειά σου. Μετά μέχρι τον ύπνο με τα παιδιά. Αλλά το 9 θα είναι 9. Μπορεί στην αρχή να έχετε ζητήματα, γκρίνιες, κλπ. (εφόσον κοιμάται πιο αργά), αλλά θα συνηθίσει... Διάβασέ της και 1 παραμύθι στο κρεβάτι αγκαλιά.

 

Μετά θα κάνεις μπάνιο, θα μαγειρέψεις για 2 μέρες και θα καθίσεις.

Την επόμενη το βράδυ, αφού δε θα έχεις μαγείρεμα θα κάνεις άλλη δουλειά, π.χ. σίδερο, κοκ. Ξεσκόνισμα, σκούπες, σφουγγαρίσματα το ΣΚ.

 

Θα δεις πως αν εσύ είσαι ήρεμη, ξεκούραστη και χαλαρή θα είσαι και πιο ευδιάθετη και θα έχεις περισσότερη υπομονή και διάθεση... Και άρχισε να ζωγραφίζεις στο μυαλό σου μια άλλη εικόνα για το παιδί σου. Πάρε γόμα και σβήσε το γκρινιάρα, ανικανοποίητη, κλπ. Αντιμετώπισέ τη σαν ένα πάρα μα πάρα πολύ ευαίσθητο παιδί και να την επιβραβεύσεις.... πολύ για ό,τι κάνει σωστό, αλλά και για ό,τι κάνει προσπάθεια για να τονώσεις την αυτοπεποίθησή της. Π.χ. ορθογραφία με λάθη: "έκανες μια προσπάθεια παιδί μου αξιόλογη, όμως υπάρχουν ορισμένα λαθάκια, θες να προσπαθήσεις να τα διορθώσεις; Είμαι σίγουρη ότι ξέρεις το σωστό, αλλά βιάστηκες λίγο και γι' αυτό σου ξέφυγαν". Είμαι 95% σίγουρη ότι θα προσπαθήσει και θα διορθώσει τα λάθη. Εκεί θα πρέπει να είσαι πολύ ενθουσιασμένη και να της πεις ένα τεράστιο μπράβο. Την επόμενη φορά θα είναι πολύ προσεκτική για να πάρει πάλι αυτό το μπράβο.

 

Κάνει το πρωί τα θεατρικά της στον καθρέφτη. Υποσχέσου της ότι το μεσημέρι πριν τα μαθήματα θα της δώσετε 30' να κάτσει μπροστά στον καθρέφτη να κάνει ό,τι θέλει, αλλά θα ήσουν πολύ ευγνώμων αν μπορούσε να κάνει τώρα πιο γρήγορα. Μόλις επιταχύνει πες της σ' ευχαριστώ που με βοηθάς με το να συνεργάζεσαι τόσο καλά. Βάλ' την να γράφει σενάρια θεατρικά, κόμιξ, κλπ και μετά παίξτε τα μαζί...

 

ΑΥτά μπορώ να σκεφτώ τώρα έτσι στα γρήγορα. Είμαι σίγουρη ότι εσύ άπαξ και απαλλαγείς από όλα αυτά τα άγχη και τις υποχρεώσεις της καθημερινότητας θα σκεφτείς 1000% περισσότερα και καλύτερα πράγματα .

 

Δουλειές δεν κάνω πολλές ... έχω γυναίκα. Αυτό που λες δεν πολυγίνεται. Καθημερινές δεν υπάρχει χρόνος για πολλά πολλά. 2φ/εβδομάδα έχει ρυθμική και μία φορά λογοθεραπία. Η μικρή έχει τις υπόλοιπες 2 μπαλέτο. Τις μέρες της ρυθμικής γυρνάμε 8 η ώρα σπίτι. Βάλε μπάνιο, φαγητό ... και η μικρή που θέλει κι αυτή το χρόνο της ... πήγε σίγουρα 9:30για να είναι στο κρεββάτι. Πολλές φορές τα καταφέρνω και 9. Μετά όσο είμαι στη μεγάλη για να διαβάσουμε κανένα παραμύθι ή να μιλήσουμε έχω τη μικρή στο κρεββάτι της να μουγκρίζει κάθε τρεις και λ΄γιο γιατί προφανώς ζηλεύει. Μα θέλω τσίσα, μα μου έφυγε το σεντόνι... όλο επινοεί. Οπότε πρέπει να πάει πολύ αργά αν θέλουμε λίγο χρόνο για τις δυο μας. Τα μαθήματα τα κοιτάμε λίγο πριν τη ρυθμική στο δρόμο ΓΙΑ τη ρυθμική.

Την ημέρα της λογοθεραπίας επειδή είναι Παρασκευή είμαστε πιο χαλαρή. Συνήθως βέβαια τη βάζω να διαβάσει γιατί δε θέλω να έχουμε το ΣΚ. Είναι όμως και η λογοθεραπία μέσα στη μέρα. Επίσης η Παρασκευή είναι μέρα εξωσχολικών δουλειών για εμένα. Ψώνια πχ, ή κανένα δώρο ... πότε να τα πάρω?

Τις ημέρες που έχει η μικρή μπαλέτο γυρνάμε στις 6:30. ΑΝ έχει διαβάσει τα κοιτάμε μαζί, γράφουμε την ορθογραφία, κάνουμε τη λογοθεραπία που θέλει 5-10λεπτά την ημέρα (ΜΕ τη μικρή μαζί εννοείται και την γκρίνια που έχει γιατί θέλει να συμμετέχει). Πόσος χρόνος να μείνει. Συνήθως είμαστε άνετοι να τους διαβάσω ένα παραμύθι. Κάνουμε μπάνιο, τρώμε ... τι άλλο να κάνω. Δε μπορώ να κάνω πράγματα πολλά και με τις 2 μαζί!

 

Δουλειές μετά που θα κοιμηθούν όσες έχω. Αλλά τις βαριές τις κάνει η γυναίκα.