Η συγκλονιστική "εξομολόγηση" μιας δασκάλας, για τα "επιθετικά"παιδιά...

[miriki]

Αυτό σου λέω βρε κορίτσι. Όλα όσα κάνω. Και αυτά που αφορούν το παιδί σου, αλλά και το άλλο παιδί για να λειτουργήσουν χρειάζονται χρόνο. Ώστε να γίνουν συνήθεια, ρουτίνα στα παιδιά.

 

Έτσι λοιπόν αυτό που λέει το άρθρο κατά τη γνώμη μου έχει δυο συνιστώσες:

α. Μπορώ να μιλήσω μόνο για το δικό σου παιδί

β. Κάνω πράγματα που θα λειτουργήσουν, αλλά δεν έχω μαγικό ραβδί.... (κι άμα βρει καμία κανένα τέτοιο μην το κρατήσει για παρτη της, ΤΟ ΘΕΛΩΩΩΩΩ!)

 

Επίσης εκάβη δεν είναι όλοι σαν εσένα... Ξέρεις πόσες φορές καταλήγω να χαμογελώ σαν την ηλίθια και να επαναλαμβάνω αυτιστικά "ό,τι θέλετε να συζητήσουμε για το παιδί ΣΑΣ, μπορούμε να κλείσουμε ρ/β το συντομότερο" ; Γιατί θέλω κατά βάθος να μπατσίσω τη μαμά που έχω απέναντι που αποκαλεί με χ χαρακτηρισμούς ένα παιδί που υποφέρει; Ή που με κάνει σκουπίδι μπροστά σε γονείς και παιδιά;

[ekavi_]

Αυτό σου λέω βρε κορίτσι. Όλα όσα κάνω. Και αυτά που αφορούν το παιδί σου, αλλά και το άλλο παιδί για να λειτουργήσουν χρειάζονται χρόνο. Ώστε να γίνουν συνήθεια, ρουτίνα στα παιδιά.

 

Έτσι λοιπόν αυτό που λέει το άρθρο κατά τη γνώμη μου έχει δυο συνιστώσες:

α. Μπορώ να μιλήσω μόνο για το δικό σου παιδί

β. Κάνω πράγματα που θα λειτουργήσουν, αλλά δεν έχω μαγικό ραβδί.... (κι άμα βρει καμία κανένα τέτοιο μην το κρατήσει για παρτη της, ΤΟ ΘΕΛΩΩΩΩΩ!)

 

Επίσης εκάβη δεν είναι όλοι σαν εσένα... Ξέρεις πόσες φορές καταλήγω να χαμογελώ σαν την ηλίθια και να επαναλαμβάνω αυτιστικά "ό,τι θέλετε να συζητήσουμε για το παιδί ΣΑΣ, μπορούμε να κλείσουμε ρ/β το συντομότερο" ; Γιατί θέλω κατά βάθος να μπατσίσω τη μαμά που έχω απέναντι που αποκαλεί με χ χαρακτηρισμούς ένα παιδί που υποφέρει; Ή που με κάνει σκουπίδι μπροστά σε γονείς και παιδιά;

 

Το ξέρω miriki...

 

Επίσης ούτε όλοι οι δάσκαλοι είναι σαν εσένα...

[ΑΝΝΑ24]

Αυτή η έπαρση με εξοργίζει.

Που ξέρεις εσύ ΚΥΡΑ ΜΟΥ ότι το επόμενό σου παιδί δεν θα εμφανίσει τα χ προβλήματα, που το έχεις υπογράψει ότι η δικιά σου οικογένεια θα είναι πάντα λειτουργική, ότι δεν θα έρθει κανένα εξωτερικο γεγονός να τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια του δικού σου παιδιού?

 

Μερικοί άνθρωποι είναι πεπεισμένοι ότι κάποια προβλήματα είναι μόνο για τους άλλους.

[cateyes]

Στα διάφορα που γράφετε και σκέπτεστε θα ήθελα να προσθέσετε τον παράγοντα χρόνο. ΌΟΟΟΟΟΟΟΟΟ,ΤΙ και να κάνεις με συνεργασία, χωρίς συνεργασία, με υποστήριξη, χωρίς υποστήριξη, με γνώση, με διαίσθηση με με με με , για να αποδώσουν χρειάζεται χρόνος. όσο πιο μεγάλο το παιδί και πιο παγιωμένες οι συμπεριφορές τόσο πιο πολύς χρόνος. όσο μεγαλύτερα τα προβλήματα του σπιτιού ή της νοητικής κια/ ή ψυχικής κατάστασης του παιδιού, τόσο πιο πολύ χρόνος χρειάζεται.

 

Γιαυτό και πολύ συχνά φαίνεται ότι δεν κάνουμε κάτι ενώ στην πραγματικότητα μπορεί να γίνονται πάρα πολλά.

 

Κι εγώ θεωρώ ότι δεν φωτογραφίζει κάποια συγκεκριμένη περίπτωση, απλά αναφέρει μερικά από τα ενδεχόμενα που υπάρχουν. Επίσης το κείμενο αυτό έχει σκοπό να προκαλέσει τη σκέψη "αχ, γιαυτό το καημένο τα κάνει όλα αυτά", γιατί κακά τα ψέματα οι περισσότεροι έχουμε την τάση να τα βλέπουμε όλα υπό το πρίσμα της δικής μας "τέλειας" οικογένειας. κι αν όχι τέλειας, τουλάχιστον λειτουργικής.

 

Φέρνοντας τους άλλους γονείς να κατανοήσουν τη θέση του παιδιού που χτυπάει, μπορεί πιο εύκολα μετά να τους προσεγγίσει ώστε αφενός μεν να σταματήσουν τις επιθέσεις εναντίον της (και εναντίον του παιδιού) και ταυτόχρονα να τους καλέσει να βρουν κοινούς δρόμους και λύσεις.

 

Επίσης΄οταν έρχεσαι και μου παραπονιέσαι για ΕΚΕΙΝΟ το παιδί, πραγματικά δεν μπορώ να σου πω τίποτα. Επομένως έλα να μου ζητήσεις πώς θα βοηθήσουμε το δικό σου παιδί να βρει λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει στο σχολείο, ακόμη κι αν προέρχονται από ΕΚΕΙΝΟ το παιδί. Γιατί στη ζωή μας πάντα θα υπάρχει ένας ΕΚΕΙΝΟΣ μια ΕΚΕΙΝΗ που με τον α ή β τρόπο θα απειλεί τη δική μας ευημερία. Οπότε πρέπει να ξέρουμε πώς να τον αντιμετωπίζουμε.

 

Είναι πολύ δύσκολες οι ισορροπίες και μη νομίζετε ότι είναι όλοι οι γονείς σαν κι εσάς. Πολλοί είναι εκείνοι που θα έρθουν με διάθεση κουτσομπολιού ή με διάθεση αποκλεισμού ΕΚΕΙΝΟΥ του παιδιού ή με διάθεση "καύσης στο πυρ το εξώτερον" την εκπαιδευτικού....

 

Συμφωνώ μαζί σου!

[cateyes]

Αυτή η έπαρση με εξοργίζει.

Που ξέρεις εσύ ΚΥΡΑ ΜΟΥ ότι το επόμενό σου παιδί δεν θα εμφανίσει τα χ προβλήματα, που το έχεις υπογράψει ότι η δικιά σου οικογένεια θα είναι πάντα λειτουργική, ότι δεν θα έρθει κανένα εξωτερικο γεγονός να τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια του δικού σου παιδιού?

 

Μερικοί άνθρωποι είναι πεπεισμένοι ότι κάποια προβλήματα είναι μόνο για τους άλλους.

 

Πόσες φορές έχω δει γονείς (κυρίως μητέρες) που έχουν τέτοια συμπεριφορά! Και δυστυχώς αυτοί οι άνθρωπο μεγαλώνουν και τα παιδιά τους με αυτή τη νοοτροπία, τα οποία στη συνέχεια "απομονώνουν" (στην καλύτερη) ή κοροϊδεύουν, γελοιοποιούν κλπ. τα παιδιά αυτά, τα οποία με τη σειρά τους, εξαιτίας αυτών που εισπράττουν, χειροτερεύουν και γίνονται "επιθετικά" προς τα υπόλοιπα παιδιά!

Κι εγώ νομίζω πως το άρθρο αυτό προσπαθεί να αφυπνίσει συνειδήσεις, να κάνει τους γονείς να δουν με άλλο μάτι τα παιδιά αυτά, για να διδάξουν στα παιδιά τους πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τα "επιθετικά παιδιά". Και όπως πολύ σωστά το θέτει η Άννα, πώς είμαστε αλήθεια σίγουροι ότι τα πάντα στη ζωή μας και των παιδιών μας θα είναι πάντα λειτουργικά, πώς δεν θα αντιμετωπίσουμε εμείς ή τα παιδιά μας ένα τέτοιο πρόβλημα υγείας, εξαιτίας του οποίου είναι δυνατό να υποστούν τα παιδιά μας μια τέτοια συμπεριφορά από τους υπόλοιπους;

[mmdad]

Εμενα παντως το οτι γινεται συζτητηση δεν με καλυπτει. Αν ανοιξει ενα κεφαλι την εποχη που γινεται η συζητηση θα πουμε ναι ο Πετρακης ανοιξε το κεφαλι του Νικολακη αλλα καποιο λογο θα εχει... Κανει την διαφορα στο γεγονος οτι ο πατερας του Πετρου μεθαει και τον χτυπαει? Αλλαζει κατι αυτο για τον Νικο? Και αν ο Νικος την μοναδικη φορα που αποφασισει να αμυνθει σπασει το κεφαλι του Πετρου? Φταιει ή δεν φταει?

Δεν ειμαι σιγουρη για τα παιδια μου και φοβαμαι για οποια πλευρα και αν βρεθουν. Δεν θελω να τους τραβηξει καποιος γονιος το αυτι γιατο πειραξαν το παιδι του. Δεν θελω να χρειαστει να το κανω εγω. Απο διαφορες ιστοριες ομως και εδω αλλα και στο σχολειο των παιδιων βλεπω οτι ολα εκει καταληγουν...

[LA LATINA]

Εγώ θα πήγαινα με διάθεση: "τι κάνεις για να προστατεύσεις το δικό μου παιδί που μπορεί να υφίσταται πχ ψυχολογική ή σωματική βία". Ούτε με νοιάζει να κουτσομπολεύσω το άλλο παιδί (πως και γιατί φέρεται έτσι), ούτε να καταδικάσω τη δασκάλα που θα είναι σε δύσκολη θέση.

Αλλά, επειδή ακριβώς το να βοηθήσει το άλλο παιδί, όσο καλή διάθεση και να έχει, θα πάρει χρόνο όπως είπες και βέβαια δεν αρκεί μόνο η βοήθεια της δασκάλας, θέλω στο μεσοδιάστημα να ρίχνει το βάρος στην προφύλαξη των υπολοίπων.

 

 

Θα συμφωνήσω με την Εκάβη.

[Maya]

Δεν υπάρχει άλλη προφύλαξη για τα 'άλλα' παιδιά, από το να ενταχθεί το επιθετικό παιδί στην ομάδα και να οριοθετήσει τη συμπεριφορά του, μέσα από διαδικασίες που είναι γνωστές αλλά και λίγο επίπονες για τον εκπαιδευτικό. Αν δεν λυθεί το πρόβλημα, η τάξη θα είναι άνω κάτω, και το χειρότερο είναι ότι θα δημιουργηθούν και άλλες εστίες, γιατί υπάρχουν και τα παιδιά που δεν θα επιτεθούν, αλλά θα απαντήσουν στην επίθεση κλπ. (κατόπιν συμβουλών τύπου, αν σε χτυπήσουν, χτύπα κι εσύ κλπ). Οι καλοί εκπαιδευτικοί ξέρουν τον τρόπο, οι αδιάφοροι γκρινιάζουν για τη δύσκολη τάξη που τους έτυχε και πείθουν τους γονείς ότι το πρόβλημα είναι κάπου αλλού και όχι στην τάξη τους.

[AthinaP]

Ως μαμά ενός από τα παιδιά στις άλλες εστίες που λες, που βρίσκουν αφορμή από "εκείνο το παιδί" να πάνε να μπλέξουν και εκείνα, συμφωνώ απόλυτα! Και που εγώ τουλάχιστον δεν έχω πει ποτέ "χτύπα και εσύ", γιατί ο δικός μου δεν ελέγχεται εύκολα σε ένα περιβάλλον ότι ωραια, εδώ τα βγάζουμε πέρα με τις μπουνιές... Ωστόσο αν εκείνος δει ότι στο περιβάλλον με τον ένα ή τον άλλο τρόπο "επιτρέπεται" θα πάει να μπλεχτεί, όσο και αν έξω από το σχολειο είναι ένα κανονικότατο παιδί και όσο και αν όλοι ξέρουμε ότι εκτός σχολειου στις παρέες μας δεν γίνεται εύκολα αποδεκτό το παιδί που ψάχνεται για καβγά.

 

Και να προσθέσω ότι στο κομμάτι της συμπεριφοράς τουλάχιστον, είδα ότι στη δική μας τάξη η παράλληλη στήριξη δεν λειτουργησε απόλυτα καλά. Γιατί φέτος άργησε να έρθει δάσκαλος λόγω μη διαθεσιμότητας κονδυλίων ή κάτι τέτοιο και σε "εκείνο το παιδί" και στην υπόλοιπη τάξη είχε εγκατασταθεί η ιδέα ότι "εκείνο το παιδί" ήταν αδύνατο να ενταχθεί χωρίς το δεκανίκι της παράλληλης στην τάξη. Τελικά φαίνεται ότι βρήκαν τον τρόπο στο κομμάτι της συμπεριφοράς τουλάχιστον, να λειτουργήσουν. Δηλαδή σε ό,τι αφορά την υπόλοιπη τάξη. Στο γνωστικό, δηλαδή σε ό,τι αφορά το ίδιο το παιδί, δεν ξέρω... Τουλάχιστον οι υπόλοιποι γονείς ησύχασαν αρκετά, γιατί ανησυχούσαμε όλοι για το τι δουλειά μπορούσε να γίνει στην τάξη, με τις πληροφορίες που παίρναμε από τα λίγα παιδιά που ήταν ήσυχα!

 

Από όσο μάθαμε ανακατεύτηκε και ρόλος θεσμικός εκτός σχολείου για να βοηθήσει και πήραν κάτι μέτρα με επιβραβευσεις κτλ που δεν ήταν πάντα αποτελεσματικά, όμως πέρασαν γρήγορα το μήνυμα στην τάξη ότι ο στόχος όλων ήταν να ενταχθεί το παιδί και από τη στιγμή που όλοι "το πήραν αλλιώς" βελτιώθηκε η καθημερινότητα πάρα πολύ.

 

Και να προσθέσω ότι η συμπεριφορά "αποκλεισμού" του άλλου παιδιού είναι λίγο φαύλος κύκλος. Όταν μια μαμά έχει ακούσει έναν κατάλογο από πολυ επικίνδυνα περιστατικά κατά καιρούς, το λιγότερο που μπορεί να πει είναι "μην πολυανακατεύεσαι με εκείνο το παιδί μέχρι να βάλει μυαλό"... Αυτο τουλάχιστον μπορούσα να πω εγώ στο δικό μου... Επεδίωξα να πω στο γονέα εκείνου του παιδιού να πάμε κάπου να παίξουν τα παιδιά μας με δική μας επιβλεψη. Όμως εκείνος είχε συνηθίσει τόσο να είναι κυνηγημένος που δεν είχε επαφή με κανέναν γονιό, από όσο γνωρίζω και αρνήθηκε την πρότασή μας.

[miriki]

κανένα παιδί φέτος δεν είναι ίδιο με το παιδί που ήταν πέρσι. Υπάρχουν παιδιά που χωρίς παράλληλη είναι πραγματικά αδύντο να ενταχθούν ή απαιτούν τέτοια προσπάθεια που είναι αδύνατο να γίνει μάθημα. Οπότε ήταν επένδυση για το μέλλον (φέτος δηλαδή) η περσινή παράλληλη. ίσως και να έκανε τα πράγματα λίγο πιο διαχειρίσιμα.

 

Επίσης η δασκάλα που σκέφτεται όπως εκείνη που έγραψε το κείμενο, είναι βέβαιο ότι λαμβάνει μέριμνα για όλα τα παιδιά.

 

Να θυμάστε την παράγοντα χρόνο που προανέφερα κι επίσης ότι τα πράγματα δεν λειτουργούν μονοδιάστατα. Παρότι το ανθρώπινο μυαλό τείνει να τα αντιλαμβάνεται έτσι (γιατί αλλιώς η καθημερινότητα είναι χαοτική και αγχωτική), ποτέ μια συμπεριφορά ή μια κοινωνική συγκυρία δεν είναι αποτέλεσμα μόνο ενός πράγματος. (συνθήκης, περιβάλλοντος, χρονικής στιγμής κλπ). Όλα συνδέονται μεταξύ τους, συμμεταβάλλονται και αλληλοεπηρεάζονται. Οπότε όταν καταλήγουμε έυκολα σε ένα συμπέρασμα, καλό είναι να επανεξετάζουμε τη διαδρομή.

 

Μαγια συμφωνώ μαζί σου. Επίσης να σας πω ότι έχω βρεθεί σε τρεις από τις θέσεις που περιγράφονται. Ο μικρός μου έτρωγε πολύ ξύλο την πρώτη χρονιά στον παιδικό, έχω υπάρξει δασκάλα "εκείνου του παιδιού", το παιδί μου έχει βιώσει αποκλεισμό από άλλα παιδιά στην τάξη του. Είναι πολύ δύσκολο να πρυτανεύσει η λογική και η γνώση, αλλά πρέπει να το κάνεις.

[LA LATINA]

Και αν γίνει κάτι όντως πολύ σοβαρό, μετά ποιος φταίει???

[ekavi_]

Λατίνα, θα έλεγα στον διευθυντή ότι εφόσον όπως λένε τα έχουν δοκιμάσει όλα, δεν γίνεται τίποτα, οι γονείς του δεν συνεργάζονται κτλ, η λύση δεν είναι να συστήνουν στα παιδιά να τον αποφεύγουν (δεν αρκεί), αλλά οι δάσκαλοι να τον έχουν από κοντά και να μην τον αφήνουν να επιτίθεται σε άλλα παιδιά. Αν ούτε αυτό δεν μπορούν να κάνουν (μιλάμε δηλαδή για παιδί που στην ουσία τρομοκρατεί και κακοποιεί τα υπόλοιπα), θα πρέπει να υπάρχει κάποια επίπτωση. Αποβολή, δεν ξέρω τι... Αλλιώς θα στρεφόμουν κατά του διευθυντή.

[LA LATINA]

Κύκλους κάνουμε Εκάβη μου από πέρυσι.......δεν γίνεται τίποτα. Αποβολή δευτέρα δημοτικού? Χλωμό.....

[ekavi_]

Κύκλους κάνουμε εκάβη μου από πέρυσι.......δεν γίνεται τίποτα. Αποβολή δευτέρα δημοτικού? Χλωμό.....

 

Σε πρώτη φάση καθιστάς υπεύθυνους τους εκπαιδευτικούς εκεί για ό,τι συμβεί. Δηλαδή είναι τόσο δύσκολο να έχουν από κοντά ένα επιθετικό παιδί και να το εμποδίζουν να επιτεθεί σε άλλα παιδιά;

Αν τους είναι πραγματικά τόσο δύσκολο, σημαίνει ότι η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή και θα έπρεπε από μόνοι τους να προχωρήσουν σε δραστικά μέτρα μπας και συγκινηθούν οι γονείς του έστω.

[LA LATINA]

Το νομοθετικό πλαίσιο λέει ότι αν δε δεχτούν οι γονείς δε μπορεί να γίνει κάτι. Και να προχωρήσουν οι δάσκαλοι, αν οι γονείς δεν υπογράψουν ότι δέχονται την απόφαση του ΚΕΔΔΥ, πάλι δεν γίνεται το παραμικρό. Κουφό??? ΝΑΙ !

[LA LATINA]

Αλήθεια ας μας πει κάποιος εκπαιδευτικός εν ενεργεία, τι άλλο μπορεί να γίνει σε τέτοιες περιπτώσεις?

[cateyes]

Όπως ανέφερα και παραπάνω, στην τάξη του δικού μου (Γ Δημοτικού) υπάρχουν 2 παιδιά, το ένα από την Α και το άλλο από τη Β Δημοτικού, "επιθετικά". Ο δικός μου, μετά από δικές μας συμβουλές, τους απέφευγε, αλλά ήταν φορές που ερχόταν με γρατσουνιές σε χέρια και πρόσωπο, μέχρι και στο λαιμό, επίσης έχει φάει και μπουνιά. Το σχολείο έχει ψυχολόγο καθημερινά για 8 ώρες. Επίσης, έχει υπεύθυνο για θέματα συμπεριφοράς και πολλούς εφημερεύοντες στα διαλείμματα και είναι πολύ αυστηρό. Οι γονείς των παιδιών αυτών έχουν κληθεί πολλές φορές και τους γίνονται διαρκώς συστάσεις. Παρά τα μέτρα αυτά, πάντοτε υπήρχαν στιγμές τέτοιες, που τα παιδιά αυτά διαφεύγουν της προσοχής όλων αυτών και λαμβάνουν χώρα τα περιστατικά αυτά. Την προηγούμενη Δευτέρα, λοιπόν, ήρθε ο δικός μου στο σπίτι και μου λέει: "Μαμά, σήμερα πάλι μ' έπιασε από τους ώμους ο Χ. με δύναμη και πήγε να με χτυπήσει, αλλά έγινε κάτι μαγικό! Του είπα, σε παρακαλώ, θέλω να είμαστε φίλοι, θέλω να έχουμε ειρήνη μεταξύ μας, όχι πόλεμο, και με άφησε"!!!!!! Ια παιδιά αυτά ήταν απομονωμένα από τα υπόλοιπα παιδιά, παρά το ότι οι δάσκαλοι προσπαθούσαν να τα "ενσωματώσουν". Τα άλλα παιδιά απλώς τους απέφευγαν, άλλα τους σχολίαζαν και γέλαγαν και άλλα έτρεχαν πανικόβλητα, τσιρίζοντας όταν ένα από τα παιδιά αυτά τους έπιανε, και γενικά κανένα δεν ήθελε να παίζει μαζί τους (λογικό και επόμενο). Και δυστυχώς, έτσι η κατάσταση χειροτέρευε, γιατί αυτά πληγώνονταν και θύμωναν περισσότερο! Άλλωστε κι αυτά θύματα είναι βίαιων οικογενειών, έτσι έμαθαν με ξύλο και υποτίμηση! Από την Τρίτη τον ρωτώ καθημερινά τι γίνεται στο σχολείο και μου απαντά "μια χαρά, παίζουμε όλοι μαζί και γίναμε φίλοι". Τεράστιο μερίδιο σ' αυτό πιστεύω πως έχει το σχολείο και κυρίως ο φετινός δάσκαλος.

[ekavi_]

Του είπα, σε παρακαλώ, θέλω να είμαστε φίλοι, θέλω να έχουμε ειρήνη μεταξύ μας, όχι πόλεμο, και με άφησε"!!!!!!

 

. Τεράστιο μερίδιο σ' αυτό πιστεύω πως έχει το σχολείο και κυρίως ο φετινός δάσκαλος.

 

Σε εμάς είναι ένα κοριτσάκι που τσιμπάει την κόρη μου (μεταξύ άλλων- βλ.βρισιές κτλ) Έχω δοκιμάσει αυτή την προσέγγιση του "θέλω να είμαστε φίλοι, οπότε σε παρακαλώ να μου φέρεσαι καλά". Ε, μόλις η κόρη μου πάει να παίξει με άλλο παιδάκι, αρχίζει το βρίσιμο, οι τσιμπιές και η κοροιδία... Και καταλήγουμε πάλι στην προσέγγιση του "απέφευγέ την και πες της πως δεν θα κάνεις παρέα μαζί της όσο σου φέρεται άσχημα..."

Οπότε, καλά το χειρίστηκε ο γιος σου, αλλά πρόσεξε μήπως ο επιτιθέμενος μικρός θέλει μετά αποκλειστικότητα.

 

Αρμόδιος να χειριστεί τέτοια ζητήματα είναι πάντα ο δάσκαλος.

[elenip]

Συγνώμη βρε κορίτσια αλλά το συγκεκριμένο θέμα ανοίχτηκε για να ευαισθητοποιηθούμε (εάν μπορεί να γίνει αυτό που δεν το βλέπω) απέναντι σε αυτά τα "επιθετικά" παιδιά και τι μπορούμε να κάνουμε ως γονείς / σχολείο / δάσκαλοι κλπ κλπ...

αντ΄αυτού γράφει ο καθένας τον προσωπικό του πόνο ως θύματα τέτοιων παιδιών... ας ανοιχτεί ένα θέμα με τίτλο "θύματα των επιθετικών παιδιών" και ας συνεχιστεί η κουβέντα εκεί... ας μείνει το θέμα στην αρχική του διάσταση... συγνώμη και με κίνδυνο να παρεξηγηθώ αλλά το θέμα ξεκίνησε για να δούμε λίγο και την "άλλη" πλευρά όχι την πάρτη μας

[ekavi_]

ας μείνει το θέμα στην αρχική του διάσταση... συγνώμη και με κίνδυνο να παρεξηγηθώ αλλά το θέμα ξεκίνησε για να δούμε λίγο και την "άλλη" πλευρά όχι την πάρτη μας

 

Ποια είναι δηλαδή η άλλη πλευρά; Το επιθετικό παιδάκι; Πάλι ο δάσκαλος και το σχολείο πρέπει να μεριμνήσουν, όποια και αν είναι η ιστορία από πίσω. Εκεί καταλήγουμε.

Εγώ μπορεί να δίνω συμβουλές στο παιδί μου ώστε να μην γίνει ούτε θύτης, ούτε θύμα, αλλά ο δάσκαλος που είναι εκεί πρέπει να βρει φόρμουλες για να μην ξεφεύγει η κατάσταση και να μην κινδυνεύει κανένα παιδί να καταλήξει στο νοσοκομείο ή χειρότερα.

 

Ευχαρίστως να ακούσω και τι άλλο θα μπορούσε να γίνει.

[elenip]

Ποια είναι δηλαδή η άλλη πλευρά; Το επιθετικό παιδάκι; Πάλι ο δάσκαλος και το σχολείο πρέπει να μεριμνήσουν, όποια και αν είναι η ιστορία από πίσω. Εκεί καταλήγουμε.

Εγώ μπορεί να δίνω συμβουλές στο παιδί μου ώστε να μην γίνει ούτε θύτης, ούτε θύμα, αλλά ο δάσκαλος που είναι εκεί πρέπει να βρει φόρμουλες για να μην ξεφεύγει η κατάσταση και να μην κινδυνεύει κανένα παιδί να καταλήξει στο νοσοκομείο ή χειρότερα.

 

Ευχαρίστως να ακούσω και τι άλλο θα μπορούσε να γίνει.

 

Δεν καταλήγουμε απαραίτητα εκεί.. ο δάσκαλος και το σχολείο έχουν τον πρώτο λόγο αλλά και η αντιμετώπιση των υπολοίπων γονιών παίζουν καταλυτικό ρόλο.. τι εννοώ? όταν εμείς ως γονείς βάζουμε στο περιθώριο ένα επιθετικό παιδί στοχοποιώντας το, πόσα νομίζεις ότι μπορεί να κάνει και το σχολείο.. να σου πω ατάκες π.χ.: "μη το κάνεις αυτό παρέα δεν είναι από καλό σπίτι" .. μερικοί γονείς νομίζω ότι θεωρούν τα παιδιά τους λίγο κουτά καθώς μπορεί οι μαμάδες να συζητάνε για ένα παιδί μπροστά στα δικά τους παιδιά που π.χ. μπορεί να είναι λίγο πιο πέρα λες και δεν είναι εκεί και δεν ακούνε.. όταν εμείς ως γονείς περνάμε στα παιδιά μας μία απέχθεια για ένα παιδί, ενστικτωδώς και το παιδί μας θα το κάνει.. και πάει ένας φαύλος κύκλος... απλώς αυτό που με στενοχωρεί είναι πως ένα τέτοιο παιδί είναι ούτως ή άλλως "καμμένο" από σπίτι, αν υπήρχε σύμπνοια σχολείου / δασκάλων / γονιών πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερα τα πράγματα..

[elenip]

και για να σου πω ένα παράδειγμα, ο γιος μου είναι 4 χρονών, μιλούσα με την μαμά του κολλητού του που ετοίμαζε πάρτυ γενεθλίων και συζητούσαμε για τα άτομα που θα καλούσε.. μου είπε λοιπόν ότι ο γιος της ήθελε να καλέσει και ένα παιδάκι από αλλη τάξη, με το οποίο κάνει παρέα, αλλά δεν θα το καλούσε γιατί έχει ακούσει ότι "χτυπάει" αυτό το παιδάκι... τα πήρα κρανίο και την ρώτησα πως είναι δυνατόν να διαδίδει ότι χτυπάει αυτό το παιδάκι? το ξέρει? έχει χτυπήσει το παιδί της? ή άκουσε κάτι και απλά το διαδίδει?.. για να μην πολυλογώ το έχει πει σε όλες τις μαμάδες στην τάξη, οπότε τις προκατέβαλλε ούτως ή άλλως... οπότε τι συζητάμε? είναι αυτό που λέμε "καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα!!!!

[ekavi_]

Δεν καταλήγουμε απαραίτητα εκεί.. ο δάσκαλος και το σχολείο έχουν τον πρώτο λόγο αλλά και η αντιμετώπιση των υπολοίπων γονιών παίζουν καταλυτικό ρόλο.. τι εννοώ? όταν εμείς ως γονείς βάζουμε στο περιθώριο ένα επιθετικό παιδί στοχοποιώντας το, πόσα νομίζεις ότι μπορεί να κάνει και το σχολείο.. να σου πω ατάκες π.χ.: "μη το κάνεις αυτό παρέα δεν είναι από καλό σπίτι" .. μερικοί γονείς νομίζω ότι θεωρούν τα παιδιά τους λίγο κουτά καθώς μπορεί οι μαμάδες να συζητάνε για ένα παιδί μπροστά στα δικά τους παιδιά που π.χ. μπορεί να είναι λίγο πιο πέρα λες και δεν είναι εκεί και δεν ακούνε.. όταν εμείς ως γονείς περνάμε στα παιδιά μας μία απέχθεια για ένα παιδί, ενστικτωδώς και το παιδί μας θα το κάνει.. και πάει ένας φαύλος κύκλος... απλώς αυτό που με στενοχωρεί είναι πως ένα τέτοιο παιδί είναι ούτως ή άλλως "καμμένο" από σπίτι, αν υπήρχε σύμπνοια σχολείου / δασκάλων / γονιών πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερα τα πράγματα..

 

Ιδανικά αυτό θα ήταν το καλύτερο.

 

Επειδή όμως δεν είναι δυνατόν να συγχρονιστούν τόσα άτομα και να πράξουν το σωστό-ιδανικό, προσωπικά έχω απαίτηση από κάθε δάσκαλο να βάζει σαν πρώτο στόχο την σωματική ακεραιότητα των υπολοίπων και σαν δεύτερο στόχο να προσπαθεί να βοηθήσει-νουθετήσει-συγχρονίσει τις εμπλεκόμενες πλευρές.

Δεν δέχομαι να μου πει κάποιος δάσκαλος να δείξω ανοχή σε τέτοιες καταστάσεις (μιλάω για τραβηγμένες καταστάσεις).

[ekavi_]

. μου είπε λοιπόν ότι ο γιος της ήθελε να καλέσει και ένα παιδάκι από αλλη τάξη, με το οποίο κάνει παρέα, αλλά δεν θα το καλούσε γιατί έχει ακούσει ότι "χτυπάει" αυτό το παιδάκι...

. για να μην πολυλογώ το έχει πει σε όλες τις μαμάδες στην τάξη, οπότε τις προκατέβαλλε ούτως ή άλλως... οπότε τι συζητάμε? είναι αυτό που λέμε "καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα!!!!

 

Απαράδεκτο αυτό που έκανε γιατί βασίστηκε σε φήμες και τις διέδωσε κιόλας. Συμφωνώ. Ειδικά όταν μιλάμε για 4χρονο...

[LA LATINA]

Συγνώμη βρε κορίτσια αλλά το συγκεκριμένο θέμα ανοίχτηκε για να ευαισθητοποιηθούμε (εάν μπορεί να γίνει αυτό που δεν το βλέπω) απέναντι σε αυτά τα "επιθετικά" παιδιά και τι μπορούμε να κάνουμε ως γονείς / σχολείο / δάσκαλοι κλπ κλπ...

αντ΄αυτού γράφει ο καθένας τον προσωπικό του πόνο ως θύματα τέτοιων παιδιών... ας ανοιχτεί ένα θέμα με τίτλο "θύματα των επιθετικών παιδιών" και ας συνεχιστεί η κουβέντα εκεί... ας μείνει το θέμα στην αρχική του διάσταση... συγνώμη και με κίνδυνο να παρεξηγηθώ αλλά το θέμα ξεκίνησε για να δούμε λίγο και την "άλλη" πλευρά όχι την πάρτη μας

 

Για μένα, εφαλτήριο ήταν το πώς προστατεύονται τα άλλα παιδιά που αναρωτήθηκε κάποια κοπέλα. Παρόλα αυτά, μπορεί να ανοιχτεί άλλο θέμα, όντως.