ΕΡΑΣΜΕΙΟΣ ή I.M. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ??

[ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ 1977]

μα δεν μας έγραψες κάτι καινούριο που κανείς μέχρι τώρα δεν το είχε σκεφτεί. αυτά είναι γνωστά χρόοονια τώρα. σε ευχαριστούμε πάντως για την ενημέρωση.

εγώ έχω καταλήξει (εδώ και πολύ καιρό) ότι ο αριθμός των παιδιών ανά τάξη δεν είναι το βασικό μου πρόβλημα και το βασικό κριτήριο για την επιλογή του σχολείου. άλλα θεωρώ, προσωπικά, πιό σημαντικά.

 

Μα εννοείται πως δεν το κατέθεσα ως προσωπική μου και μόνο γνώμη.Όλα αυτά είναι ευρέως γνωστά και ο καθένας επιλέγει και αξιολογεί αν θέλει να γίνεται μάθημα με 20 ή 30 παιδιά....Άλλωστε η ουσία της άποψης αυτής είναι καθαρά μαθησιακή και κανονικά θα έπρεπε για όλους τους γονείς να είναι πρωτίστης σημασίας...Επίσης δεν απευθυνομαι προσωπικά σε σένα.Εδώ μέσα διαβάζει πολύς κόσμος που είτε απαντά είτε δεν απαντά.Κι εγώ διαβάζω διάφορες αναρτήσεις και πάιρνω γνώμες είτε με βρίσκουν σύμφωνη είτε όχι.Δεν είναι μονοπώλιο κανενός να απαντά ή να μην απαντά.Η ουσία είναι οτι είναι standart πως ο πληθωρικός αριθμός σε μια τάξη είναι αρνητικός στην μάθηση και στην αξιολόγηγη των μαθητών...

Είτε πρόκειται για δημόσιο είτε για ιδιωτικό.Στο δικό μας σχολειο τα παιδάκια ήταν 20 και να απ΄'οτι γνωρίζω και σε άλλα δημόσια της Αθηνας(ευρυτερα)ο αριθμός σπάνια ξεπερνάει τα 23-25.Αν στην Αθήνα από Σεπτέμβρη έμενα σε περιοχές που μένουν γνωστοί μου που τα παιδιά τους φοιτούν σε τάξεις με 20 άτομα, ήταν σίγουρο πως εκεί θα έστελνα το παιδί μου.Επειδή όμως είμαι έγκυος και ο μικρός τον Σεπτέμβρη θα πάει στην Γ'δημοτικού αναγκαζομαι για ένα ιδιωτικό, αλλά χωρίς εκεί μέσα να γίνεται συνωστισμός.

 

υ.γΕπίσης μόλις δεχθηκα τηλεφώνημα από Αθήνα από τον σύζυγο πως έκανε ραντεβού στο Byron College και είναι απόλυτα ικανοποιημένος!

[Aimee]

... Για παράδειγμα, μέσα σε μια τάξη, είναι σίγουρο ότι θα υπάρχουν κάποιοι μαθητές με ειδικές μαθησιακές ανάγκες που χρειάζονται ξεχωριστή αντιμετώπιση από το δάσκαλο. Ο αριθμός αυτών, σύμφωνα με παγκόσμιες έρευνες, ξεπερνά το 10% του μαθητικού πληθυσμού. Στις ΗΠΑ αλλά και σε χώρες της Ευρώπης που η εκπαίδευσηαναγκάστηκε να προσανατολιστεί στη σχολική ενσωμάτωση των παιδιών με ειδικές μαθησιακές ανάγκες, για κάθε παιδί που ενσωματώνεται σε σχολικό τμήμα γενικής εκπαίδευσης μειώθηκε ο αριθμός των μαθητών του τμήματος κατά 3 - 5 μαθητές, για ευνόητους λόγους. Αν ένας δάσκαλος σε μια τάξη 30 παιδιών, έχει έστω και 3 μαθητές με απλές μαθησιακές δυσκολίες (η πραγματικότητα λέει ότι είναι περισσότεροι), πώς θα μπορέσει να παρέμβει σ' αυτούς, ώστε να μπορούν να συμβαδίζουν με το μέσο επίπεδο της τάξης; Καταδικάζονται ή όχι μέσα σ' ένα πληθωρικό τμήμα, σε σχολική αποτυχία, οι μαθητές μετρίου επιπέδου και κάτω;

....

 

Όλη η ουσία είναι στο παράδειγμα! Εκεί κρύβεται η απάντηση που ζητάς "Άννα Μαρία 1977".

 

Τα ΣΟΒΑΡΑ ιδιωτικά σχολεία δεν είναι άπληστα, με την έννοια που το θέτεις. Προφανώς και επιδιώκουν το κέρδος, δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα. Αλλά δεν θα έχουν κανένα κέρδος, αν ρίξουν το επίπεδο.

 

Γι' αυτό και τα ΣΟΒΑΡΑ σχολεία δεν δέχονται ΚΑΝΕΝΑ παιδί, απλώς και μόνο επειδή οι γονείς του μπορούν να πληρώσουν τα δίδακτρα.

 

Αντιθέτως, αξιολογούν πρώτα τα παιδιά! Και αυτή η αξιολόγηση δεν είναι απλή υπόθεση. Διάβασε, αν θέλεις ή αν έχεις χρόνο, πόσες παραμέτρους έχει, πώς γίνεται, από ποιον, πόσο πιεστική μπορεί να είναι...

Έτσι, το ΣΟΒΑΡΟ ιδιωτικό σχολείο εξασφαλίζει ότι δεν θα έχει μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες. Αν παρά την αξιολόγηση, ενταχθεί τελικά στο σχολείο παιδί με ΔΕΠΥ ή κάποια άλλη σοβαρή μαθησιακή δυσκολία, εκ των πραγμάτων θα οδηγηθεί στην "οικειοθελή" αποχώρηση: δυστυχώς, το παιδί δεν θα μπορεί να τα βγάζει πέρα και η παραμονή του σε ένα τόσο "ανταγωνιστικό" περιβάλλον δεν θα του επιτρέπει να βελτιωθεί κατά τους δικούς του ρυθμούς.

 

Οπότε ξαναγυρνώντας στο άρθρο που παρέθεσες (από ποια πηγή και στο σημείο που λέει ότι για κάθε 1 παιδί με μαθησιακές δυσκολίες, πρέπει να μειώνεται ο συνολικός αριθμός των παιδιών κατά 3-5, ναι σωστά ισχύει αυτό σε ένα δημόσιο σχολείο, που έχει και παιδιά στο φάσμα του αυτισμού και παιδιά με σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες και παιδιά που δεν έχουν ως μητρική γλώσσα την ελληνική.

Όταν υπάρχουν 5 τέτοιες περιπτώσεις σε κάθε τμήμα δημόσιου σχολείου, τότε και τα 20 παιδιά είναι πολλά: γιατί ακριβώς η δυσκολία χειρισμού αυτών των 5 παιδιών είναι αντίστοιχη της δυσκολίας χειρισμού 15-25 παιδιών! Με βάση τα ... μαθηματικά του ποστ σου, η δυσκολία ενός τμήματος δημόσιου σχολείου με 20 παιδιά, εκ των οποίων τα 5 αντιμετωπίζουν σοβαρές δυσκολίες, θα είναι αντίστοιχη ενός τμήματος με 35+ παιδιά...

 

Εμείς όμως μιλάμε εδώ για ιδιωτικό σχολείο, όπου έχει γίνει προεπιλογή. Οπότε ο προβληματισμός που θέτεις δίνει πράγματι τροφή για σκέψη στο Υπουργείο αλλά ... όχι σε εμάς, που βλέπουμε μία άλλη εικόνα (εξ ορισμού "πλαστή") στα σχολεία των παιδιών μας.

[sofi@p]

Μα εννοείται πως δεν το κατέθεσα ως προσωπική μου και μόνο γνώμη.Όλα αυτά είναι ευρέως γνωστά και ο καθένας επιλέγει και αξιολογεί αν θέλει να γίνεται μάθημα με 20 ή 30 παιδιά....Άλλωστε η ουσία της άποψης αυτής είναι καθαρά μαθησιακή και κανονικά θα έπρεπε για όλους τους γονείς να είναι πρωτίστης σημασίας...Επίσης δεν απευθυνομαι προσωπικά σε σένα.Εδώ μέσα διαβάζει πολύς κόσμος που είτε απαντά είτε δεν απαντά.Κι εγώ διαβάζω διάφορες αναρτήσεις και πάιρνω γνώμες είτε με βρίσκουν σύμφωνη είτε όχι.Δεν είναι μονοπώλιο κανενός να απαντά ή να μην απαντά.Η ουσία είναι οτι είναι standart πως ο πληθωρικός αριθμός σε μια τάξη είναι αρνητικός στην μάθηση και στην αξιολόγηγη των μαθητών...

Είτε πρόκειται για δημόσιο είτε για ιδιωτικό.Στο δικό μας σχολειο τα παιδάκια ήταν 20 και να απ΄'οτι γνωρίζω και σε άλλα δημόσια της Αθηνας(ευρυτερα)ο αριθμός σπάνια ξεπερνάει τα 23-25.Αν στην Αθήνα από Σεπτέμβρη έμενα σε περιοχές που μένουν γνωστοί μου που τα παιδιά τους φοιτούν σε τάξεις με 20 άτομα, ήταν σίγουρο πως εκεί θα έστελνα το παιδί μου.Επειδή όμως είμαι έγκυος και ο μικρός τον Σεπτέμβρη θα πάει στην Γ'δημοτικού αναγκαζομαι για ένα ιδιωτικό, αλλά χωρίς εκεί μέσα να γίνεται συνωστισμός.

 

υ.γΕπίσης μόλις δεχθηκα τηλεφώνημα από Αθήνα από τον σύζυγο πως έκανε ραντεβού στο Byron College και είναι απόλυτα ικανοποιημένος!

μπράβο! με το καλό λοιπόν! είδες, για όλους υπάρχει η λύση που τους εξυπηρετεί.

όλοι κάναμε την έρευνά μας και κάπου καταλήξαμε, ανάλογα με τα κριτήρια που βαραίνουν στη συνείδησή μας και τις οικονομικές μας δυνατότητες. και πάντα με γνώμονα το καλό του παιδιού.

 

βέβαια, δεν κατάλαβα το λόγο που σε αναγκάζει να στραφείς σε ιδιωτικό σχολείο.

[ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ 1977]

μπράβο! με το καλό λοιπόν! είδες, για όλους υπάρχει η λύση που τους εξυπηρετεί.

όλοι κάναμε την έρευνά μας και κάπου καταλήξαμε, ανάλογα με τα κριτήρια που βαραίνουν στη συνείδησή μας και τις οικονομικές μας δυνατότητες. και πάντα με γνώμονα το καλό του παιδιού.

 

βέβαια, δεν κατάλαβα το λόγο που σε αναγκάζει να στραφείς σε ιδιωτικό σχολείο.

 

 

Νά'σαι καλά.Μακάρι να μη χρειάζοταν να φύγουμε οικογειακώς...Αναγκαζομαι γιατί θα μένουμε στο Καπανδρίτι (αρκετά απομακρυσμενα εγώ το βλεπω).Και το πιο σημαντικό όλων ακόμα και να μέναμε κάπου πιο κοντά...είναι ότι ο σύζυγος μου θα έχει μέσα στο μήνα πολλά επαγγελματικά ταξίδια εκτός χώρας.Επομένως τον μικρό ποιος θα τον πηγαινοφέρνει...?Εγώ δεν γίνεται τέλη Αυγούστου γενναω..με ένα νεογέννητο κάθε πρωϊ να ξεκινάμε βρέξει χιονίσει για τον πάμε στο πιο κοντινό δημοτικό(που κοντά δεν το λες..δυστυχώς) δεν είναι εφικτό.Ετσι λοιπόν αναγκαζόμαστε να στραφούμε για όσο χρειαστεί σε ιδιωτικό...

[sofi@p]

Νά'σαι καλά.Μακάρι να μη χρειάζοταν να φύγουμε οικογειακώς...Αναγκαζομαι γιατί θα μένουμε στο Καπανδρίτι (αρκετά απομακρυσμενα εγώ το βλεπω).Και το πιο σημαντικό όλων ακόμα και να μέναμε κάπου πιο κοντά...είναι ότι ο σύζυγος μου θα έχει μέσα στο μήνα πολλά επαγγελματικά ταξίδια εκτός χώρας.Επομένως τον μικρό ποιος θα τον πηγαινοφέρνει...?Εγώ δεν γίνεται τέλη Αυγούστου γενναω..με ένα νεογέννητο κάθε πρωϊ να ξεκινάμε βρέξει χιονίσει για τον πάμε στο πιο κοντινό δημοτικό(που κοντά δεν το λες..δυστυχώς) δεν είναι εφικτό.Ετσι λοιπόν αναγκαζόμαστε να στραφούμε για όσο χρειαστεί σε ιδιωτικό...

 

απλά, έχε υπόψιν σου ότι η διαδρομή είναι πολύ μεγάλη. κοντά στο Σταυρό δεν είναι αυτό το σχολείο? και είναι καθαρά αγγλόφωνο? εκτός κι αν κάνω λάθος και το έχω μπερδέψει με κάποιο άλλο.

στο Καπανδρίτι υπάρχει δικό σας σπίτι? δεν μπορείτε να μείνετε πιό κοντά στο σχολείο?

[ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ 1977]

Όλη η ουσία είναι στο παράδειγμα! Εκεί κρύβεται η απάντηση που ζητάς "Άννα Μαρία 1977".

 

Τα ΣΟΒΑΡΑ ιδιωτικά σχολεία δεν είναι άπληστα, με την έννοια που το θέτεις. Προφανώς και επιδιώκουν το κέρδος, δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα. Αλλά δεν θα έχουν κανένα κέρδος, αν ρίξουν το επίπεδο.

 

Γι' αυτό και τα ΣΟΒΑΡΑ σχολεία δεν δέχονται ΚΑΝΕΝΑ παιδί, απλώς και μόνο επειδή οι γονείς του μπορούν να πληρώσουν τα δίδακτρα.

 

Αντιθέτως, αξιολογούν πρώτα τα παιδιά! Και αυτή η αξιολόγηση δεν είναι απλή υπόθεση. Διάβασε, αν θέλεις ή αν έχεις χρόνο, πόσες παραμέτρους έχει, πώς γίνεται, από ποιον, πόσο πιεστική μπορεί να είναι...

Έτσι, το ΣΟΒΑΡΟ ιδιωτικό σχολείο εξασφαλίζει ότι δεν θα έχει μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες. Αν παρά την αξιολόγηση, ενταχθεί τελικά στο σχολείο παιδί με ΔΕΠΥ ή κάποια άλλη σοβαρή μαθησιακή δυσκολία, εκ των πραγμάτων θα οδηγηθεί στην "οικειοθελή" αποχώρηση: δυστυχώς, το παιδί δεν θα μπορεί να τα βγάζει πέρα και η παραμονή του σε ένα τόσο "ανταγωνιστικό" περιβάλλον δεν θα του επιτρέπει να βελτιωθεί κατά τους δικούς του ρυθμούς.

 

Οπότε ξαναγυρνώντας στο άρθρο που παρέθεσες (από ποια πηγή και στο σημείο που λέει ότι για κάθε 1 παιδί με μαθησιακές δυσκολίες, πρέπει να μειώνεται ο συνολικός αριθμός των παιδιών κατά 3-5, ναι σωστά ισχύει αυτό σε ένα δημόσιο σχολείο, που έχει και παιδιά στο φάσμα του αυτισμού και παιδιά με σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες και παιδιά που δεν έχουν ως μητρική γλώσσα την ελληνική.

Όταν υπάρχουν 5 τέτοιες περιπτώσεις σε κάθε τμήμα δημόσιου σχολείου, τότε και τα 20 παιδιά είναι πολλά: γιατί ακριβώς η δυσκολία χειρισμού αυτών των 5 παιδιών είναι αντίστοιχη της δυσκολίας χειρισμού 15-25 παιδιών! Με βάση τα ... μαθηματικά του ποστ σου, η δυσκολία ενός τμήματος δημόσιου σχολείου με 20 παιδιά, εκ των οποίων τα 5 αντιμετωπίζουν σοβαρές δυσκολίες, θα είναι αντίστοιχη ενός τμήματος με 35+ παιδιά...

 

Εμείς όμως μιλάμε εδώ για ιδιωτικό σχολείο, όπου έχει γίνει προεπιλογή. Οπότε ο προβληματισμός που θέτεις δίνει πράγματι τροφή για σκέψη στο Υπουργείο αλλά ... όχι σε εμάς, που βλέπουμε μία άλλη εικόνα (εξ ορισμού "πλαστή") στα σχολεία των παιδιών μας.

 

Συζήτηση κάνουμε και παραθέτουμε γνώμε, απόψεις και εμπειρίες ma chere Aimee bisous!

[bobonela]

.Ετσι λοιπόν αναγκαζόμαστε να στραφούμε για όσο χρειαστεί σε ιδιωτικό...

 

 

Απλά έχε υπόψη σου ότι ένα παιδί που ξεκινάει ένα καθαρά αγγλόφωνο σχολείο, δεν έχει τη δυνατότητα να ενταχθεί σε ένα ελληνικό σχολείο μελλοντικά, αν οι γονείς του αλλάξουν γνώμη. Ισως τώρα είναι εύκολο με κάποια αγγλικά που φαντάζομαι ότι θα ξέρει, να ενταχθεί στο σχολείο του χρόνου, αλλά μετά δεν θα διδάσκεται ελληνικά καθόλου! Πρέπει να έχετε λοιπόν δεδομένο ότι θα συνεχίσει σε αγγλόφωνο για πάντα. Αλλιώς θα κάνετε πολλά ιδιαίτερα στα ελληνικά για να καλύψει την ελληνική ύλη και να μπει σε άλλο σχολείο μετά.

[bobonela]

Όλη η ουσία είναι στο παράδειγμα! Εκεί κρύβεται η απάντηση που ζητάς "Άννα Μαρία 1977".

 

Τα ΣΟΒΑΡΑ ιδιωτικά σχολεία δεν είναι άπληστα, με την έννοια που το θέτεις. Προφανώς και επιδιώκουν το κέρδος, δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα. Αλλά δεν θα έχουν κανένα κέρδος, αν ρίξουν το επίπεδο.

 

Γι' αυτό και τα ΣΟΒΑΡΑ σχολεία δεν δέχονται ΚΑΝΕΝΑ παιδί, απλώς και μόνο επειδή οι γονείς του μπορούν να πληρώσουν τα δίδακτρα.

 

Αντιθέτως, αξιολογούν πρώτα τα παιδιά! Και αυτή η αξιολόγηση δεν είναι απλή υπόθεση. Διάβασε, αν θέλεις ή αν έχεις χρόνο, πόσες παραμέτρους έχει, πώς γίνεται, από ποιον, πόσο πιεστική μπορεί να είναι...

Έτσι, το ΣΟΒΑΡΟ ιδιωτικό σχολείο εξασφαλίζει ότι δεν θα έχει μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες. Αν παρά την αξιολόγηση, ενταχθεί τελικά στο σχολείο παιδί με ΔΕΠΥ ή κάποια άλλη σοβαρή μαθησιακή δυσκολία, εκ των πραγμάτων θα οδηγηθεί στην "οικειοθελή" αποχώρηση: δυστυχώς, το παιδί δεν θα μπορεί να τα βγάζει πέρα και η παραμονή του σε ένα τόσο "ανταγωνιστικό" περιβάλλον δεν θα του επιτρέπει να βελτιωθεί κατά τους δικούς του ρυθμούς.

 

Οπότε ξαναγυρνώντας στο άρθρο που παρέθεσες (από ποια πηγή και στο σημείο που λέει ότι για κάθε 1 παιδί με μαθησιακές δυσκολίες, πρέπει να μειώνεται ο συνολικός αριθμός των παιδιών κατά 3-5, ναι σωστά ισχύει αυτό σε ένα δημόσιο σχολείο, που έχει και παιδιά στο φάσμα του αυτισμού και παιδιά με σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες και παιδιά που δεν έχουν ως μητρική γλώσσα την ελληνική.

Όταν υπάρχουν 5 τέτοιες περιπτώσεις σε κάθε τμήμα δημόσιου σχολείου, τότε και τα 20 παιδιά είναι πολλά: γιατί ακριβώς η δυσκολία χειρισμού αυτών των 5 παιδιών είναι αντίστοιχη της δυσκολίας χειρισμού 15-25 παιδιών! Με βάση τα ... μαθηματικά του ποστ σου, η δυσκολία ενός τμήματος δημόσιου σχολείου με 20 παιδιά, εκ των οποίων τα 5 αντιμετωπίζουν σοβαρές δυσκολίες, θα είναι αντίστοιχη ενός τμήματος με 35+ παιδιά...

 

Εμείς όμως μιλάμε εδώ για ιδιωτικό σχολείο, όπου έχει γίνει προεπιλογή. Οπότε ο προβληματισμός που θέτεις δίνει πράγματι τροφή για σκέψη στο Υπουργείο αλλά ... όχι σε εμάς, που βλέπουμε μία άλλη εικόνα (εξ ορισμού "πλαστή") στα σχολεία των παιδιών μας.

 

 

Πολύ σωστά!

Μία τάξη με 27-28 παιδιά που "πετάνε" και "φυσάνε" προχωράει πολύ πιο γρήγορα σε σχέση με μία τάξη με 20 παιδιά που τα μισά έχουν "θέματα"... (είτε είναι αλλοδαπά, είτε έχουν ΔΕΠΥ κλπ).

Αυτό πληρώνουμε στα καλά ιδιωτικά. Και αυτό εισπράττουμε. Κανείς δεν πιάνεται κορόϊδο, ειδικά τη σημερινή εποχή. Ξέρουμε πολύ καλά τι πληρώνουμε και τι όφελος έχουμε.

[ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ 1977]

Απλά έχε υπόψη σου ότι ένα παιδί που ξεκινάει ένα καθαρά αγγλόφωνο σχολείο, δεν έχει τη δυνατότητα να ενταχθεί σε ένα ελληνικό σχολείο μελλοντικά, αν οι γονείς του αλλάξουν γνώμη. Ισως τώρα είναι εύκολο με κάποια αγγλικά που φαντάζομαι ότι θα ξέρει, να ενταχθεί στο σχολείο του χρόνου, αλλά μετά δεν θα διδάσκεται ελληνικά καθόλου! Πρέπει να έχετε λοιπόν δεδομένο ότι θα συνεχίσει σε αγγλόφωνο για πάντα. Αλλιώς θα κάνετε πολλά ιδιαίτερα στα ελληνικά για να καλύψει την ελληνική ύλη και να μπει σε άλλο σχολείο μετά.

 

 

Το ξέρω και γι'αυτό στεναχωριέμαι γιατί όπως είπα είναι μια οικογενειακή απόφαση λόγω του επαγγέλματος του άντρα μου.Αν είχα επιλογή δεν θα εφευγα από την μικρή πόλη που βρίσκομαι και είμαι πλήρως ικανοποιημένη από αυτή σε κάθε επιπεδο.Τα γνωρίζω πολύ καλά το παιδί μου κάνει αγγλικά ιδιαίτερα από την Α'δημοτικού και το ξέρουμε πως πηγαίνοντας στο Byron College εκεί θα συνεχίσει.Αν πρόσεξες σου είπα για επαγγελματικά ταξίδια του άντρα μου εκτός Ελλαδας.Ήταν δυο οι εναλλακτικές ή Αθήνα ή Αγγλία...Επομένως η συνέχεια θα είναι στα αγγλικά έτσι και αλλιώς χωρίς αυτό να σημαίνει πως τα ελληνικά για μας θα μπουν σε δεύτερη μοίρα.Είμαι φιλόλογος(αδιόριστη βέβαια) καθώς καταλαβαίνεις δεν υπάρχει περίπτωση το παιδί να αφεθεί στο έλεος....

[sofi@p]

μεγάλη δέσμευση πάντως ένα ξενόφωνο σχολείο για τα επόμενα 10-12 χρόνια. έχει γίνει έτσι η ζωή μας που δεν ξέρουμε τί μας ξημερώνει. δύσκολο να προγραμματίσεις τη ζωή σου. πρέπει νά είσαι εντελώς σίγουρος ότι η κατάσταση θα παραμείνει σταθερή για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, ότι δεν θα αλλάξεις πόλη, ο μισθός σου θα παραμείνει ο ίδιος κλπ...

[ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ 1977]

μεγάλη δέσμευση πάντως ένα ξενόφωνο σχολείο για τα επόμενα 10-12 χρόνια. έχει γίνει έτσι η ζωή μας που δεν ξέρουμε τί μας ξημερώνει. δύσκολο να προγραμματίσεις τη ζωή σου. πρέπει νά είσαι εντελώς σίγουρος ότι η κατάσταση θα παραμείνει σταθερή για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, ότι δεν θα αλλάξεις πόλη, ο μισθός σου θα παραμείνει ο ίδιος κλπ...

 

 

Δεν θα διαφωνήσω καθόλου σε αυτό που λες.Το μόνο που με στεναχωρεί είναι πως είναι δεδομένο πως σε κάποια χρόνια μετά από αυτή την προσωρινή μετάβαση στην Αθήνα...μετά θα είμαστε οικογειεακώς Αγγλία...Επομένως για εμας προσωπικά δεν αλλάζει κάτι.

[ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ 1977]

Πολύ σωστά!

Μία τάξη με 27-28 παιδιά που "πετάνε" και "φυσάνε" προχωράει πολύ πιο γρήγορα σε σχέση με μία τάξη με 20 παιδιά που τα μισά έχουν "θέματα"... (είτε είναι αλλοδαπά, είτε έχουν ΔΕΠΥ κλπ).

Αυτό πληρώνουμε στα καλά ιδιωτικά. Και αυτό εισπράττουμε. Κανείς δεν πιάνεται κορόϊδο, ειδικά τη σημερινή εποχή. Ξέρουμε πολύ καλά τι πληρώνουμε και τι όφελος έχουμε.

 

 

Ξέρεις κάτι Bobonela? Ας είμαστε λίγο πιο διαλλακτικοί και όχι τόσο απόλυτοι...

Ισχυρίζεσαι :Μία τάξη με 27-28 παιδιά που "πετάνε" και "φυσάνε" προχωράει πολύ πιο γρήγορα σε σχέση με μία τάξη με 20 παιδιά που τα μισά έχουν "θέματα"... (είτε είναι αλλοδαπά, είτε έχουν ΔΕΠΥ κλπ).

Αυτό πληρώνουμε στα καλά ιδιωτικά. Και αυτό εισπράττουμε. Κανείς δεν πιάνεται κορόϊδο, ειδικά τη σημερινή εποχή. Ξέρουμε πολύ καλά τι πληρώνουμε και τι όφελος έχουμε

 

Αν όλα τα παιδιά των ιδιωτικών "φυσούσαν" όπως λες τότε θα μιλούσαμε για 100%επιτυχία στις Πανελλαδικές και θα γραφόταν η Ελλάδα στο βιβλίο Γκίνες για τους χιλιάδες αριστούχους των ελληνικών ιδιωτικών...έχω μάθει στη ζωή μου να κρατώ μικρό καλάθι και δεν ξεχνώ πως τα ιδιωτικά σχολεία ακόμαι και τα πιο top δεν παυουν να είναι Επιχειρήσεις και να θέλουν κέρδος.Δεν είναι κοινοφελή ιδρυματα που στοχεύουν αποκλειστικά στο να μάθουν τα παιδιά γράμματα.Ας είμαστε λοιπον πιο προσεκτικοί και ας μην "τσουβαλιάζουμε" τα πάντα.

 

υ.γ Σημειωτέον είσαι κατά τη γνώμη μου πολύ σκληρή και ισοπεδωτική μιλώντας για (σχέση με μία τάξη με 20 παιδιά που τα μισά έχουν "θέματα"... (είτε είναι αλλοδαπά, είτε έχουν ΔΕΠΥ κλπ).)

Ξέρεις υπάρχουν και αριστοι ξένοι μαθητές και παιδάκια με απλές μαθησιακές δυσκολίες υπάρχουν παντού είτε σε ιδιωτικό είτε σε δημόσιο.Δεν θέλω να σε πείσω, δεν είναι αυτός ο σκοπός μου αλλά το να λές πως σε μια τάξη 27-30 μαθητών όλοι "φυσάνε" μου φαίνεται και ως εκπαιδευτικός λίγο γραφικό...Μα ακόμα κι έτσι αν εικάζαμε ότι είναι θα είμασταν η Πρώτη Χώρα με χιλιάδες αριστους μαθητές και στην συνέχεια αριστούχους στις Πανελλήνιες μόνο από τα ιδιωτικα... χαχαχαχα

Ας είμαστε λίγο πιο μετριοπαθείς....

[bobonela]

Ξέρεις κάτι Bobonela? Ας είμαστε λίγο πιο διαλλακτικοί και όχι τόσο απόλυτοι...

Ισχυρίζεσαι :Μία τάξη με 27-28 παιδιά που "πετάνε" και "φυσάνε" προχωράει πολύ πιο γρήγορα σε σχέση με μία τάξη με 20 παιδιά που τα μισά έχουν "θέματα"... (είτε είναι αλλοδαπά, είτε έχουν ΔΕΠΥ κλπ).

Αυτό πληρώνουμε στα καλά ιδιωτικά. Και αυτό εισπράττουμε. Κανείς δεν πιάνεται κορόϊδο, ειδικά τη σημερινή εποχή. Ξέρουμε πολύ καλά τι πληρώνουμε και τι όφελος έχουμε

 

Αν όλα τα παιδιά των ιδιωτικών "φυσούσαν" όπως λες τότε θα μιλούσαμε για 100%επιτυχία στις Πανελλαδικές και θα γραφόταν η Ελλάδα στο βιβλίο Γκίνες για τους χιλιάδες αριστούχους των ελληνικών ιδιωτικών...έχω μάθει στη ζωή μου να κρατώ μικρό καλάθι και δεν ξεχνώ πως τα ιδιωτικά σχολεία ακόμαι και τα πιο top δεν παυουν να είναι Επιχειρήσεις και να θέλουν κέρδος.Δεν είναι κοινοφελή ιδρυματα που στοχεύουν αποκλειστικά στο να μάθουν τα παιδιά γράμματα.Ας είμαστε λοιπον πιο προσεκτικοί και ας μην "τσουβαλιάζουμε" τα πάντα.

 

υ.γ Σημειωτέον είσαι κατά τη γνώμη μου πολύ σκληρή και ισοπεδωτική μιλώντας για (σχέση με μία τάξη με 20 παιδιά που τα μισά έχουν "θέματα"... (είτε είναι αλλοδαπά, είτε έχουν ΔΕΠΥ κλπ).)

Ξέρεις υπάρχουν και αριστοι ξένοι μαθητές και παιδάκια με απλές μαθησιακές δυσκολίες υπάρχουν παντού είτε σε ιδιωτικό είτε σε δημόσιο.Δεν θέλω να σε πείσω, δεν είναι αυτός ο σκοπός μου αλλά το να λές πως σε μια τάξη 27-30 μαθητών όλοι "φυσάνε" μου φαίνεται και ως εκπαιδευτικός λίγο γραφικό...Μα ακόμα κι έτσι αν εικάζαμε ότι είναι θα είμασταν η Πρώτη Χώρα με χιλιάδες αριστους μαθητές και στην συνέχεια αριστούχους στις Πανελλήνιες μόνο από τα ιδιωτικα... χαχαχαχα

Ας είμαστε λίγο πιο μετριοπαθείς....

 

 

Δεν κρίνω μία τάξη δημοτικού (όταν ισχυρίζομαι ότι τα παιδιά "πετάνε") από το αν γράφουν όλοι 10 στα καθημερινά έντυπά τους. Ούτε αντίστοιχα μία τάξη γυμνασίου ή λυκείου την κρίνω ότι "φυσάει" με το σκεπτικό μόνο ότι τα παιδιά γράφουν όλα 20. Ούτε αν ένα σχολείο έχει 100% επιτυχία στις παν/νιες θεωρώ ότι αυτό το σχολείο κάνει δουλειά, ενώ το άλλο που έχει λιγότερες επιτυχίες, δεν κάνει δουλειά.

Ενα σχολείο καλό (εννοώ ιδιωτικό) δεν κρίνεται από τις επιτυχίες του στις παν/νιες. Οι μαθητές ενός τέτοιου σχολείου έχουν δυνατότητα να αποκτήσουν άλλη κουλτούρα, να γίνουν μαθητές / πολίτες του κόσμου, να γνωρίσουν πράγματα που σε άλλα σχολεία είναι στη σφαίρα της φαντασίας... Οι μαθητές ενός τέτοιου σχολείου (μεγάλου) μπορούν να εξασκηθούν και να ακονίσουν το μυαλό τους σε πάμπολλες δραστηριότητες που τους προσφέρονται και αλλού δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή τους.

Οι μαθητές ενός τέτοιου σχολείου πιθανόν να σπουδάσουν κατευθείαν στο εξωτερικό και να μην συμπεριληφθούν στα ποσοστά επιτυχίας του σχολείου, αυτό δεν σημαίνει ότι το σχολείο είχε λιγότερες επιτυχίες. Αντίθετα είχε ένα σεβαστό αριθμό παιδιών που επέλεξαν να φύγουν γιατί είχαν τα προσόντα.

Οταν λοιπόν λέω ότι "φυσάνε" δεν εννοώ ότι παίρνουν άριστα σε καθημερινή βάση, ούτε ότι διαβάζουν πολύ (το αντίθετο μάλιστα, αφού η δουλειά βγαίνει στην τάξη), αλλά εννοώ ότι τα παιδιά αυτά είναι εφοδιασμένα με απίστευτα προσόντα που μελλοντικά θα τους μετατρέψουν σε ανοιχτόμυαλους ανθρώπους, σκεπτόμενους, μορφωμένους με την πραγματική σημασία της λέξης (και όχι επειδή έτυχε να είναι καλός παπαγάλος ένα παιδί και πέρασε στις παν/νιες, θεωρείται αυτόματα και μορφωμένο και ικανό να σταθεί). Αυτό προσφέρουν τα σχολεία αυτά και δεν είναι η παπαγαλία και η παροδική επιτυχια σε εξετάσεις το καθοριστικό για την επιτυχία ενός ανθρώπου στη ζωή. Τα εφόδια που έχει, οι ξένες γλώσσες, η βαθύτερη μόρφωση, το ανοιχτόμυαλο πνεύμα που αποκτά από τα πρώτα σχολικά του χρόνια, αυτά θα τον κάνουν να "φυσάει" στη ζωή και όχι το περιστασιακό άριστα σε μία εξέταση.

[ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ 1977]

Δεν κρίνω μία τάξη δημοτικού (όταν ισχυρίζομαι ότι τα παιδιά "πετάνε") από το αν γράφουν όλοι 10 στα καθημερινά έντυπά τους. Ούτε αντίστοιχα μία τάξη γυμνασίου ή λυκείου την κρίνω ότι "φυσάει" με το σκεπτικό μόνο ότι τα παιδιά γράφουν όλα 20. Ούτε αν ένα σχολείο έχει 100% επιτυχία στις παν/νιες θεωρώ ότι αυτό το σχολείο κάνει δουλειά, ενώ το άλλο που έχει λιγότερες επιτυχίες, δεν κάνει δουλειά.

Ενα σχολείο καλό (εννοώ ιδιωτικό) δεν κρίνεται από τις επιτυχίες του στις παν/νιες. Οι μαθητές ενός τέτοιου σχολείου έχουν δυνατότητα να αποκτήσουν άλλη κουλτούρα, να γίνουν μαθητές / πολίτες του κόσμου, να γνωρίσουν πράγματα που σε άλλα σχολεία είναι στη σφαίρα της φαντασίας... Οι μαθητές ενός τέτοιου σχολείου (μεγάλου) μπορούν να εξασκηθούν και να ακονίσουν το μυαλό τους σε πάμπολλες δραστηριότητες που τους προσφέρονται και αλλού δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή τους.

Οι μαθητές ενός τέτοιου σχολείου πιθανόν να σπουδάσουν κατευθείαν στο εξωτερικό και να μην συμπεριληφθούν στα ποσοστά επιτυχίας του σχολείου, αυτό δεν σημαίνει ότι το σχολείο είχε λιγότερες επιτυχίες. Αντίθετα είχε ένα σεβαστό αριθμό παιδιών που επέλεξαν να φύγουν γιατί είχαν τα προσόντα.

Οταν λοιπόν λέω ότι "φυσάνε" δεν εννοώ ότι παίρνουν άριστα σε καθημερινή βάση, ούτε ότι διαβάζουν πολύ (το αντίθετο μάλιστα, αφού η δουλειά βγαίνει στην τάξη), αλλά εννοώ ότι τα παιδιά αυτά είναι εφοδιασμένα με απίστευτα προσόντα που μελλοντικά θα τους μετατρέψουν σε ανοιχτόμυαλους ανθρώπους, σκεπτόμενους, μορφωμένους με την πραγματική σημασία της λέξης (και όχι επειδή έτυχε να είναι καλός παπαγάλος ένα παιδί και πέρασε στις παν/νιες, θεωρείται αυτόματα και μορφωμένο και ικανό να σταθεί). Αυτό προσφέρουν τα σχολεία αυτά και δεν είναι η παπαγαλία και η παροδική επιτυχια σε εξετάσεις το καθοριστικό για την επιτυχία ενός ανθρώπου στη ζωή. Τα εφόδια που έχει, οι ξένες γλώσσες, η βαθύτερη μόρφωση, το ανοιχτόμυαλο πνεύμα που αποκτά από τα πρώτα σχολικά του χρόνια, αυτά θα τον κάνουν να "φυσάει" στη ζωή και όχι το περιστασιακό άριστα σε μία εξέταση.

 

 

Εγώ Bobonela απάντησα στην ανάρτησή σου και θα την ξαναπαραθέσω :

ΛΕΣ : Μία τάξη με 27-28 παιδιά που "πετάνε" και "φυσάνε" προχωράει πολύ πιο γρήγορα σε σχέση με μία τάξη με 20 παιδιά που τα μισά έχουν "θέματα"... (είτε είναι αλλοδαπά, είτε έχουν ΔΕΠΥ κλπ).

Αυτό πληρώνουμε στα καλά ιδιωτικά. Και αυτό εισπράττουμε. Κανείς δεν πιάνεται κορόϊδο, ειδικά τη σημερινή εποχή. Ξέρουμε πολύ καλά τι πληρώνουμε και τι όφελος έχουμε

 

Ο καθένας λοιπον αντιλαμβάνεται αυτό που υποστήριξα..αυτό που λεει ο κοινος νους..Τώρα αν εσύ στην πορεία τοποθετείσαι διαφορετικά και δεν απαντάς καν σε αυτά που σου απάντησα.Δεν έχω λοιπον τίποτα άλλο να πω..παρα μόνο να ειμαι προετοιμασμένη πως το παιδί μου από Σεπτέμβρη με άλλα 20 στην τάξη του και άλλα πόσα εκατοντάδες σε όλο το σχολείο στο byron

θα "φυσάνε" με την δική σου έννοια..και πως άλλα πόσα εκατομμύρια παιδιά δεν θα γινουν πολιτες του κόσμου και "ανοιχτομυαλοι" αν δεν έχουν την τύχη να φοιτήσουν σε κάποιο "καλό" ιδιωτικό.....ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του...

 

υ.γ Ξέρεις αυριο μεθαύριο που θα ζω με την οικογενειά μου στην Αγγλί α δεν θα ήθελα να αντιμετωπίσω ανθρώπους να αποκαλούν το παιδί μου"αλλοδαπό" στο σχολείο του...με τόση απαξίωση όπως εσύ...

 

υ.γ.Επίσης ma douce Bobonela ας μην σνομπαρουμε τόσο πολύ το δικό μας σύστημα.Γιατί στην τελική εδώ ζούμε και δεν νομίζω να είναι λίγο να ειναι καποιος πολύ καλός μαθητής και να επιτυγχάνει στις Πανελλήνιες... bises

Και να προσθέσω πως με εκπλήσσεις εσύ σε τόσες αναρτήσεις σου υποστηρίζεις πόσο εμπιστοσύνη δίνεις και εγγυάσαι επιτυχία στα παιδιά των ιδιωτικών.Λοιπόν για να σοβαρευτούμε όλοι οι γονείς είτε το στέλνουν σε ιδιωτικό είτε σε δημόσιο αυτό που θέλουν είναι το παιδί του να τα πάει όσο το δυνατόν καλύτερα γίνεται.Δεν μπορούν όλοι να είναι καλοί μαθητές πως να γίνει και σε αυτό συμβαλλουν πολλά, από την επίβλεψη στο σπίτι, από τον δάσκαλό και ακόμα περισσότερο είναι στο χερι του κάθε παιδιού(ανάλογα με τις δυνατότητες του)πόσο θα μελετήσεις σωστά,οργανωμένα και με επιμέλεια.

[bobonela]

Εγώ Bobonela απάντησα στην ανάρτησή σου και θα την ξαναπαραθέσω :

ΛΕΣ : Μία τάξη με 27-28 παιδιά που "πετάνε" και "φυσάνε" προχωράει πολύ πιο γρήγορα σε σχέση με μία τάξη με 20 παιδιά που τα μισά έχουν "θέματα"... (είτε είναι αλλοδαπά, είτε έχουν ΔΕΠΥ κλπ).

Αυτό πληρώνουμε στα καλά ιδιωτικά. Και αυτό εισπράττουμε. Κανείς δεν πιάνεται κορόϊδο, ειδικά τη σημερινή εποχή. Ξέρουμε πολύ καλά τι πληρώνουμε και τι όφελος έχουμε

 

Ο καθένας λοιπον αντιλαμβάνεται αυτό που υποστήριξα..αυτό που λεει ο κοινος νους..Τώρα αν εσύ στην πορεία τοποθετείσαι διαφορετικά και δεν απαντάς καν σε αυτά που σου απάντησα.Δεν έχω λοιπον τίποτα άλλο να πω..παρα μόνο να ειμαι προετοιμασμένη πως το παιδί μου από Σεπτέμβρη με άλλα 20 στην τάξη του και άλλα πόσα εκατοντάδες σε όλο το σχολείο στο byron

θα "φυσάνε" με την δική σου έννοια..και πως άλλα πόσα εκατομμύρια παιδιά δεν θα γινουν πολιτες του κόσμου και "ανοιχτομυαλοι" αν δεν έχουν την τύχη να φοιτήσουν σε κάποιο "καλό" ιδιωτικό.....ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του...

 

υ.γ Ξέρεις αυριο μεθαύριο που θα ζω με την οικογενειά μου στην Αγγλί α δεν θα ήθελα να αντιμετωπίσω ανθρώπους να αποκαλούν το παιδί μου"αλλοδαπό" στο σχολείο του...με τόση απαξίωση όπως εσύ...

 

υ.γ.Επίσης ma douce Bobonela ας μην σνομπαρουμε τόσο πολύ το δικό μας σύστημα.Γιατί στην τελική εδώ ζούμε και δεν νομίζω να είναι λίγο να ειναι καποιος πολύ καλός μαθητής και να επιτυγχάνει στις Πανελλήνιες... bises

 

 

Οταν μετά από χρόνια μεγαλώσει το παιδάκι σου πηγαίνοντας στο Byron, θα δεις τη διαφορά με τα παιδιά τα συνομήλικα που συνέχισαν σε απλό σχολείο.

Δεν σνομπάρω το ελληνικό σύστημα, θέλω να μοιάσει με αυτό που έχουν τα ξένα κράτη, γιατί εκεί είναι καλύτερο. Θέλω να μπορώ κι εγώ να μην πληρώνω για όλα αυτά που κάνω αλλά να είναι δεδομένα από το κράτος όπως στη Γερμανία που έχουν τα παιδιά πλήρως απασχολημένα και με 2 γλώσσες ως τις 6.00 το απόγευμα στα σχολεία και τα γυμναστήρια.

Εμείς λοιπόν που θα παραμείνουμε Ελλάδα θα αγωνιστούμε να μορφώσουμε τα παιδιά μας για να αλλάξουν την Ελλάδα κάποτε. Εσείς προτιμήσατε τη φυγή. Δικαίωμά σας.

[GeorginaT]

Γεια σου Anna Maria,

 

Το Byron το είχα επισκεφτεί και εγώ πέρυσι... και μπορώ να πω ότι μου άρεσε σαν σχολείο και σαν δομή σε γενικές γραμμές... Οι λόγοι που εμείς το απορίψαμε ήταν η στολή (ο σύζυγος έχει ένα κάτι με αυτό το θέμα) και το γεγονός ότι είναι καθαρά αγγλόφωνο... δηλαδή η μόνη επιλογή μετά για σπουδές είναι Αγγλία.

Επίσης, αν θυμάμαι καλά το σχολείο είναι στον Γέρακα... δεν είναι μεγάλη απόσταση για εσάς;

Στην όλη μας έρευνα επισκεφτήκαμε και Εράσμειο και ΕΑ...

[ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ 1977]

Γεια σου Anna Maria,

 

Το Byron το είχα επισκεφτεί και εγώ πέρυσι... και μπορώ να πω ότι μου άρεσε σαν σχολείο και σαν δομή σε γενικές γραμμές... Οι λόγοι που εμείς το απορίψαμε ήταν η στολή (ο σύζυγος έχει ένα κάτι με αυτό το θέμα) και το γεγονός ότι είναι καθαρά αγγλόφωνο... δηλαδή η μόνη επιλογή μετά για σπουδές είναι Αγγλία.

Επίσης, αν θυμάμαι καλά το σχολείο είναι στον Γέρακα... δεν είναι μεγάλη απόσταση για εσάς;

Στην όλη μας έρευνα επισκεφτήκαμε και Εράσμειο και ΕΑ...

 

 

Όχι δεν είναι μακρυά.Με την ίδια λογική μακριά είναι όλα.Και στην τελική τί να πουν οι γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους προς τα Ανατολικά της Αττικής από Πειραιά,από Πατήσια κτλ.?Όπως έγραψα παραπάνω σε 2-3 χρόνια το πολύ η εταιρεία του άνδρα μου τον στέλνει Αγγλία.Επομένως η ζωή μας θα είναι εκεί.

[GeorginaT]

Όχι δεν είναι μακρυά.Με την ίδια λογική μακριά είναι όλα.Και στην τελική τί να πουν οι γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους προς τα Ανατολικά της Αττικής από Πειραιά,από Πατήσια κτλ.?Όπως έγραψα παραπάνω σε 2-3 χρόνια το πολύ η εταιρεία του άνδρα μου τον στέλνει Αγγλία.Επομένως η ζωή μας θα είναι εκεί.

 

Καλή αρχή λοιπόν!

[ΒΕΡΑ]

Ανοίξατε πολλά θέματα Άννα Μαρία και Bobonela. Εγώ ένα πράγμα δεν έχω καταλάβει ... Άννα-Μαρία γιατί δε στέλνεις το παιδί σου σε δημόσιο σχολείο? Από τα γραφόμενά σου καταλαβαίνω ότι θεωρείς πολύ υπερβολικά αυτά που λέει η Bobonela και δε συμφωνείς γενικά. Παρόλα αυτά επιλέγεις ένα ακριβό, αγγλόφωνο ιδιωτικό σχολείο.

Επίσης δε θεωρώ λίγο το να είναι κάποιος καλός μαθητής και να περάσει στις πανελλήνιες (κι εγώ δημόσιο τελείωσα, άριστη μαθήτρια ήμουν και πέρασα πολυτεχνείο). Αλλά το σνομπάρω το σύστημα γιατί είναι το λιγότερο βλακώδες κατ' εμέ. Τα παιδιά περνάνε όλα τους τα σχολικά χρόνια διαβάζοντας, κάνοντας φροντιστήρια και πιεσμένα για να περάσουν στο ελληνικό πανεπιστήμιο και να ανακαλύψουν μετά κιόλας ότι στη σχολή επικρατεί μεγαλύτερο μπάχαλο απ' ότι στο σχολείο. Και μετά τελειώνουν τη σχολή που ενδεχομένως δεν ήθελαν και πολύ και ψάχνουν δουλειά με 700ευρώ. Είναι ή δεν είναι βλακώδες το σύστημα? Οι αναμνήσεις των περισσότερων παιδιών από τα σχολικά τους χρόνια είναι πάνω από ένα βιβλίο (άντε και ένα άθλημα για κάποια ... όχι για όλα). Αποτέλεσμα είναι να βαριούνται μετά στη σχολή να διαβάσουν, και εκεί που έπρεπε να φορτσάρουν γιατί μαθαίνουν πράγματα που θα τα εφαρμόσουν στη δουλειά τους είναι τόσο πτώματα που δεν έχουν καμία όρεξη φυσικά. Εγώ επίσης που ήμουν άριστη μαθήτρια, άριστη φοιτήτρια, με 2 μεταπτυχιακά, 3γλώσσες, πιάνο κλπ κλπ τώρα έχω βαρεθεί να διαβάζω. Και όταν στη δουλειά μου πρέπει να διαβάσω (που γίνεται πολύ συχνά) βαριέμαι τη ζωή μου. Άρα ναι, το σνομπάρω αυτό το σύστημα. Δεν παράγει πολύπλευρες προσωπικότητες, δεν καλλιεργεί ταλέντα, δεν βγάζει ευτυχισμένους νέους, δεν προάγει τη δημιουργικότητα. Τώρα όταν έχω να επιλέξω για το παιδί μου μεταξύ ενός ιδιωτικού που θα του δώσει (ενδεχομένως) κάποια από αυτά και ενός δημόσιου που δε θα του δώσει τίποτα από αυτά ... προτιμώ το ιδιωτικό. As simple as this!

Συμφωνώ με τη Bobonela ότι αυτά έπρεπε να τα προσφέρει το ελληνικό δημόσιο σχολείο και να μην αναγκαζόμαστε να τα ψάχνουμε στα ιδιωτικά.

 

Τώρα σχετικά με αυτά που είπε η Bobonela δε συμφωνώ 100%. Δηλαδή δεν πιστεύω ότι τα παιδιά σε ένα ιδιωτικό σχολείο φυσάνε σε σχέση με ένα δημόσιο. To αν φυσάει ένα παιδί έχει να κάνει και με το παιδί και με την οικογένεια. Υπάρχουν παιδιά του δημοσίου πολύ δουλεμένα από το σπίτι τους, που οι γονείς τους προσφέρουν και πολλά ερεθίσματα εκτός και που μπορεί να είναι πολύ καλύτερα από το παιδιά του ιδιωτικού που ενδεχομένως έχουν αδιάφορους γονείς, ή που είναι τεμπέλικα, ή που στηρίζεται ο γονιός μόνο στο σχολείο. Απλά θεωρώ ότι δύο ίδια παιδιά, με τις ίδιες προδιαγραφές από την οικογένεια και τις ίδιες δυνατότητες που το ένα πάει ιδιωτικό και το άλλο δημόσιο, στο τέλος του ιδιωτικού θα φυσάει πιο πολύ από του δημοσίου.

 

Και κάτι λυπηρό για εμένα είναι ότι εγώ όντας η καλύτερη μαθήτρια του σχολείου μου, με τόσες δραστηριότητες και extra πραγματα που έκανα το μόνο που κατάφερα είναι να έχω μία δουλειά. (Δεν είναι και λίγο στην εποχή μας). Γενική παιδεία θεωρώ ότι δεν έχω, εμπειρίες στο σχολείο από άλλα πράγματα εκτός από μαθήματα δεν έχω, εμπειρίες από παρουσιάσεις εργασιών δεν είχα, από επαφές με ξένους δεν είχα, από ομαδικές εργασίες πάλεψα πάρα πολύ για να αποκτήσω. Και θυμάμαι ότι με έστειλαν ένα καλοκαίρι (για 3 εβδομάδες) οι γονείς μου στο camp του αμερικάνικου κολλεγίου και το θυμάμαι ακόμα. Έμαθα τέννις, μπέιζμπωλ, έπαιξα θέατρο στα αγγλικά και στα γερμανικά, πέρασα τέλεια!!!! Φοβερή εμπειρία ....

Αυτά ... sorry για το μεγάλο Post.

[sofi@p]

πω πω Βέρα!! τί μου θύμησες τώρα!!!

έκανα τόσο κόπο, διάβασμα, ξενύχτια, άγχος να μάθω Χημεία για να περάσω στις πανελλήνιες. μ΄παίνω στο Πανεπιστήμιο. 1ο μάθημα Ανόργανης Χημείας. και ο καθηγητής μας λέει: θυμάστε που μάθατε για τα άτομα, μόρια κλπ? (ε, πώς δε θυμόμαστε πριν 2 μήνες εξεταστήκαμε σε αυτά και βαθμολογηθήκαμε με άριστα). ε, λοιπόν ξεχάστε τα!! αυτές είναι ξεπερασμένες θεωρίες, πριν 20 χρόνια. τώρα θα μάθουμε για τα τροχιακά και την εξίσωση schrodinger.

κάγκελο οι φοιτητές....

 

μεγάλη απογοήτευση να καταλάβεις ότι ένα σύστημα σε αναγκάζει να μάθεις, να εξεταστείς και να βαθμολογηθείς σε θεωρίες ξεπερασμένες (και λάθος σε κάποια σημεία τους) ενώ η επιστήμη έχει προχωρήσει.

[bobonela]

πω πω Βέρα!! τί μου θύμησες τώρα!!!

έκανα τόσο κόπο, διάβασμα, ξενύχτια, άγχος να μάθω Χημεία για να περάσω στις πανελλήνιες. μ΄παίνω στο Πανεπιστήμιο. 1ο μάθημα Ανόργανης Χημείας. και ο καθηγητής μας λέει: θυμάστε που μάθατε για τα άτομα, μόρια κλπ? (ε, πώς δε θυμόμαστε πριν 2 μήνες εξεταστήκαμε σε αυτά και βαθμολογηθήκαμε με άριστα). ε, λοιπόν ξεχάστε τα!! αυτές είναι ξεπερασμένες θεωρίες, πριν 20 χρόνια. τώρα θα μάθουμε για τα τροχιακά και την εξίσωση schrodinger.

κάγκελο οι φοιτητές....

 

μεγάλη απογοήτευση να καταλάβεις ότι ένα σύστημα σε αναγκάζει να μάθεις, να εξεταστείς και να βαθμολογηθείς σε θεωρίες ξεπερασμένες (και λάθος σε κάποια σημεία τους) ενώ η επιστήμη έχει προχωρήσει.

 

 

Aυτό που λες το έχω ακούσει από γνωστούς εκείνη την εποχή που μπήκαμε όλοι στο παν/μιο. Το ίδιο έλεγαν. Οτι τα βιβλία του σχολείου ήταν παλαιά και η επιστήμη είχε προχωρήσει και αυτοί παιδευόντουσαν τσάμπα...

Εμείς στη Νομική δεν είχαμε τέτοιο θέμα, γιατί ούτε τα αρχαία αλλάζανε, ούτε η ιστορία. Αυτά μένανε στάσιμα Ομως.... κι εγώ είχα κουραστεί πολύ πολύ πολύ για να μπω Αθήνα και από μικρή έκανα 3 γλώσσες με το ανώτατο δίπλωμα στις 2 από αυτές και μουσική (λίγη), αλλά τελικά.... είμαστε τρισευχαριστημένοι όλοι που έχουμε μία δουλειά, μόνο και μόνο επειδή η δική μας γενιά πρόλαβε και έπιασε δουλειά πριν αρκετά χρόνια, γιατί αν ήταν σήμερα.... άστο!

Οπότε γιατί να πιέσω το παιδί να μαθαίνει στείρα ύλη και εντελώς άχρηστη σε κάποιες περιπτώσεις, από βαριεστημένους δασκάλους (σε κάποιες περιπτώσεις), από κακοπληρωμένους δασκάλους (σε όλες τις περιπτώσεις) που δεν θα μπορέσουν να προσφέρουν τίποτα περισσότερο από νοητική κόπωση στο παιδί μου?? Γνώσεις μηδέν.

Γιαυτό προσπαθώ να βρω το καλύτερο σύστημα που ταιριάζει στις ιδέες μας και στις δυνατότητες του παιδιού, οπότε να μπορέσει να εξελιχθεί και να βιώσει πράγματα που άλλα παιδιά (δυστυχώς) δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα στα κρατικά σχολεία. Τώρα αν τύχει μία δύο οικογένειες στην τάξη ενός κρατικού σχολείου και είναι πιο ψαγμένες και τα πηγαίνουν παντού και τα μορφώνουν γενικότερα.... αυτό απαιτεί χρήμα και μόρφωση γονέων, αλλά δεν αποτελεί την πλειοψηφία των οικογενειών που πάνε σε κρατικά σχολεία. Υπάρχει, αλλά σε μειοψηφία.

Αν όλα τα παιδιά των δημοσίων σχολείων de facto είχαν αυτές τις δυνατότητες που προσφέρει ένα μεγάλο ιδιωτικό, τότε σίγουρα θα αποτελούσε η Ελλάδα πρωτιά σε παγκόσμιο επίπεδο, γιατί τα ελληνάκια είναι πολύ έξυπνα παιδιά γενικά, αλλά ζουν σε λάθος εκπαιδευτικό σύστημα.

[ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ 1977]

Ανοίξατε πολλά θέματα Άννα Μαρία και Bobonela. Εγώ ένα πράγμα δεν έχω καταλάβει ... Άννα-Μαρία γιατί δε στέλνεις το παιδί σου σε δημόσιο σχολείο? Από τα γραφόμενά σου καταλαβαίνω ότι θεωρείς πολύ υπερβολικά αυτά που λέει η Bobonela και δε συμφωνείς γενικά. Παρόλα αυτά επιλέγεις ένα ακριβό, αγγλόφωνο ιδιωτικό σχολείο.

Επίσης δε θεωρώ λίγο το να είναι κάποιος καλός μαθητής και να περάσει στις πανελλήνιες (κι εγώ δημόσιο τελείωσα, άριστη μαθήτρια ήμουν και πέρασα πολυτεχνείο). Αλλά το σνομπάρω το σύστημα γιατί είναι το λιγότερο βλακώδες κατ' εμέ. Τα παιδιά περνάνε όλα τους τα σχολικά χρόνια διαβάζοντας, κάνοντας φροντιστήρια και πιεσμένα για να περάσουν στο ελληνικό πανεπιστήμιο και να ανακαλύψουν μετά κιόλας ότι στη σχολή επικρατεί μεγαλύτερο μπάχαλο απ' ότι στο σχολείο. Και μετά τελειώνουν τη σχολή που ενδεχομένως δεν ήθελαν και πολύ και ψάχνουν δουλειά με 700ευρώ. Είναι ή δεν είναι βλακώδες το σύστημα? Οι αναμνήσεις των περισσότερων παιδιών από τα σχολικά τους χρόνια είναι πάνω από ένα βιβλίο (άντε και ένα άθλημα για κάποια ... όχι για όλα). Αποτέλεσμα είναι να βαριούνται μετά στη σχολή να διαβάσουν, και εκεί που έπρεπε να φορτσάρουν γιατί μαθαίνουν πράγματα που θα τα εφαρμόσουν στη δουλειά τους είναι τόσο πτώματα που δεν έχουν καμία όρεξη φυσικά. Εγώ επίσης που ήμουν άριστη μαθήτρια, άριστη φοιτήτρια, με 2 μεταπτυχιακά, 3γλώσσες, πιάνο κλπ κλπ τώρα έχω βαρεθεί να διαβάζω. Και όταν στη δουλειά μου πρέπει να διαβάσω (που γίνεται πολύ συχνά) βαριέμαι τη ζωή μου. Άρα ναι, το σνομπάρω αυτό το σύστημα. Δεν παράγει πολύπλευρες προσωπικότητες, δεν καλλιεργεί ταλέντα, δεν βγάζει ευτυχισμένους νέους, δεν προάγει τη δημιουργικότητα. Τώρα όταν έχω να επιλέξω για το παιδί μου μεταξύ ενός ιδιωτικού που θα του δώσει (ενδεχομένως) κάποια από αυτά και ενός δημόσιου που δε θα του δώσει τίποτα από αυτά ... προτιμώ το ιδιωτικό. As simple as this!

Συμφωνώ με τη Bobonela ότι αυτά έπρεπε να τα προσφέρει το ελληνικό δημόσιο σχολείο και να μην αναγκαζόμαστε να τα ψάχνουμε στα ιδιωτικά.

 

Τώρα σχετικά με αυτά που είπε η Bobonela δε συμφωνώ 100%. Δηλαδή δεν πιστεύω ότι τα παιδιά σε ένα ιδιωτικό σχολείο φυσάνε σε σχέση με ένα δημόσιο. To αν φυσάει ένα παιδί έχει να κάνει και με το παιδί και με την οικογένεια. Υπάρχουν παιδιά του δημοσίου πολύ δουλεμένα από το σπίτι τους, που οι γονείς τους προσφέρουν και πολλά ερεθίσματα εκτός και που μπορεί να είναι πολύ καλύτερα από το παιδιά του ιδιωτικού που ενδεχομένως έχουν αδιάφορους γονείς, ή που είναι τεμπέλικα, ή που στηρίζεται ο γονιός μόνο στο σχολείο. Απλά θεωρώ ότι δύο ίδια παιδιά, με τις ίδιες προδιαγραφές από την οικογένεια και τις ίδιες δυνατότητες που το ένα πάει ιδιωτικό και το άλλο δημόσιο, στο τέλος του ιδιωτικού θα φυσάει πιο πολύ από του δημοσίου.

 

Και κάτι λυπηρό για εμένα είναι ότι εγώ όντας η καλύτερη μαθήτρια του σχολείου μου, με τόσες δραστηριότητες και extra πραγματα που έκανα το μόνο που κατάφερα είναι να έχω μία δουλειά. (Δεν είναι και λίγο στην εποχή μας). Γενική παιδεία θεωρώ ότι δεν έχω, εμπειρίες στο σχολείο από άλλα πράγματα εκτός από μαθήματα δεν έχω, εμπειρίες από παρουσιάσεις εργασιών δεν είχα, από επαφές με ξένους δεν είχα, από ομαδικές εργασίες πάλεψα πάρα πολύ για να αποκτήσω. Και θυμάμαι ότι με έστειλαν ένα καλοκαίρι (για 3 εβδομάδες) οι γονείς μου στο camp του αμερικάνικου κολλεγίου και το θυμάμαι ακόμα. Έμαθα τέννις, μπέιζμπωλ, έπαιξα θέατρο στα αγγλικά και στα γερμανικά, πέρασα τέλεια!!!! Φοβερή εμπειρία ....

Αυτά ... sorry για το μεγάλο Post.[/QUOT

 

Σε μια ιστοσελίδα που κανένας δεν ξέρει κανένα αγαπητή Βέρα δεν θα καθήσω να δώσω λεπτομερείς εξηγήσεις για τις οικογενειακές μου επιλογές.Παρότι ως ένα βαθμό το έκανα αν διαβάσεις προσεκτικά τις αναρτήσεις..απάντησα ακόμα και για το τί το στέλνω ενω δεν αφορά κανένα.Λοιπόν η συζήτηση ξεκίνησε με τη έρευνα μου σε δυο σχολεία για τα πολυπληθή τμήματα και μετά η κουβέντα γενικεύτηκε σε πολλά αλλα..που ma chere Βερα δεν με βρίσκουν σύμφωνη.Δεν το ήξερα πως θα έπρεπε να συμφωνήσω οπωσδήποτε με τη λογική του ότι επιλέγω ένα ιδιωτικό σχολείο και μάλιστα το συγκεκριμένο που θεωρείται "κορυφή".Παρόλαυτά όμως θα ξαναεπαναλάβω εν συντομία πως αυτό δεν με κάνει να θεωρώ το πιο "top" σχολείο όπως και να λέγεται αυτό πως όσους μαθητές έχει είναι φωστήρες.Λοιπόν γλυκειά μου πάω να παραδώσω το παιδί μου για τις 20 μερες διακοπές του στην κατασκήνωση και θα τα πουμε une autre fois!bisous

[ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ 1977]

Ανοίξατε πολλά θέματα Άννα Μαρία και Bobonela. Εγώ ένα πράγμα δεν έχω καταλάβει ... Άννα-Μαρία γιατί δε στέλνεις το παιδί σου σε δημόσιο σχολείο? Από τα γραφόμενά σου καταλαβαίνω ότι θεωρείς πολύ υπερβολικά αυτά που λέει η Bobonela και δε συμφωνείς γενικά. Παρόλα αυτά επιλέγεις ένα ακριβό, αγγλόφωνο ιδιωτικό σχολείο.

Επίσης δε θεωρώ λίγο το να είναι κάποιος καλός μαθητής και να περάσει στις πανελλήνιες (κι εγώ δημόσιο τελείωσα, άριστη μαθήτρια ήμουν και πέρασα πολυτεχνείο). Αλλά το σνομπάρω το σύστημα γιατί είναι το λιγότερο βλακώδες κατ' εμέ. Τα παιδιά περνάνε όλα τους τα σχολικά χρόνια διαβάζοντας, κάνοντας φροντιστήρια και πιεσμένα για να περάσουν στο ελληνικό πανεπιστήμιο και να ανακαλύψουν μετά κιόλας ότι στη σχολή επικρατεί μεγαλύτερο μπάχαλο απ' ότι στο σχολείο. Και μετά τελειώνουν τη σχολή που ενδεχομένως δεν ήθελαν και πολύ και ψάχνουν δουλειά με 700ευρώ. Είναι ή δεν είναι βλακώδες το σύστημα? Οι αναμνήσεις των περισσότερων παιδιών από τα σχολικά τους χρόνια είναι πάνω από ένα βιβλίο (άντε και ένα άθλημα για κάποια ... όχι για όλα). Αποτέλεσμα είναι να βαριούνται μετά στη σχολή να διαβάσουν, και εκεί που έπρεπε να φορτσάρουν γιατί μαθαίνουν πράγματα που θα τα εφαρμόσουν στη δουλειά τους είναι τόσο πτώματα που δεν έχουν καμία όρεξη φυσικά. Εγώ επίσης που ήμουν άριστη μαθήτρια, άριστη φοιτήτρια, με 2 μεταπτυχιακά, 3γλώσσες, πιάνο κλπ κλπ τώρα έχω βαρεθεί να διαβάζω. Και όταν στη δουλειά μου πρέπει να διαβάσω (που γίνεται πολύ συχνά) βαριέμαι τη ζωή μου. Άρα ναι, το σνομπάρω αυτό το σύστημα. Δεν παράγει πολύπλευρες προσωπικότητες, δεν καλλιεργεί ταλέντα, δεν βγάζει ευτυχισμένους νέους, δεν προάγει τη δημιουργικότητα. Τώρα όταν έχω να επιλέξω για το παιδί μου μεταξύ ενός ιδιωτικού που θα του δώσει (ενδεχομένως) κάποια από αυτά και ενός δημόσιου που δε θα του δώσει τίποτα από αυτά ... προτιμώ το ιδιωτικό. As simple as this!

Συμφωνώ με τη Bobonela ότι αυτά έπρεπε να τα προσφέρει το ελληνικό δημόσιο σχολείο και να μην αναγκαζόμαστε να τα ψάχνουμε στα ιδιωτικά.

 

Τώρα σχετικά με αυτά που είπε η Bobonela δε συμφωνώ 100%. Δηλαδή δεν πιστεύω ότι τα παιδιά σε ένα ιδιωτικό σχολείο φυσάνε σε σχέση με ένα δημόσιο. To αν φυσάει ένα παιδί έχει να κάνει και με το παιδί και με την οικογένεια. Υπάρχουν παιδιά του δημοσίου πολύ δουλεμένα από το σπίτι τους, που οι γονείς τους προσφέρουν και πολλά ερεθίσματα εκτός και που μπορεί να είναι πολύ καλύτερα από το παιδιά του ιδιωτικού που ενδεχομένως έχουν αδιάφορους γονείς, ή που είναι τεμπέλικα, ή που στηρίζεται ο γονιός μόνο στο σχολείο. Απλά θεωρώ ότι δύο ίδια παιδιά, με τις ίδιες προδιαγραφές από την οικογένεια και τις ίδιες δυνατότητες που το ένα πάει ιδιωτικό και το άλλο δημόσιο, στο τέλος του ιδιωτικού θα φυσάει πιο πολύ από του δημοσίου.

 

Και κάτι λυπηρό για εμένα είναι ότι εγώ όντας η καλύτερη μαθήτρια του σχολείου μου, με τόσες δραστηριότητες και extra πραγματα που έκανα το μόνο που κατάφερα είναι να έχω μία δουλειά. (Δεν είναι και λίγο στην εποχή μας). Γενική παιδεία θεωρώ ότι δεν έχω, εμπειρίες στο σχολείο από άλλα πράγματα εκτός από μαθήματα δεν έχω, εμπειρίες από παρουσιάσεις εργασιών δεν είχα, από επαφές με ξένους δεν είχα, από ομαδικές εργασίες πάλεψα πάρα πολύ για να αποκτήσω. Και θυμάμαι ότι με έστειλαν ένα καλοκαίρι (για 3 εβδομάδες) οι γονείς μου στο camp του αμερικάνικου κολλεγίου και το θυμάμαι ακόμα. Έμαθα τέννις, μπέιζμπωλ, έπαιξα θέατρο στα αγγλικά και στα γερμανικά, πέρασα τέλεια!!!! Φοβερή εμπειρία ....

Αυτά ... sorry για το μεγάλο Post.

 

Σε μια ιστοσελίδα που κανένας δεν ξέρει κανένα αγαπητή Βέρα δεν θα καθήσω να δώσω λεπτομερείς εξηγήσεις για τις οικογενειακές μου επιλογές.Παρότι ως ένα βαθμό το έκανα αν διαβάσεις προσεκτικά τις αναρτήσεις..απάντησα ακόμα και για το τί το στέλνω ενω δεν αφορά κανένα.Λοιπόν η συζήτηση ξεκίνησε με τη έρευνα μου σε δυο σχολεία για τα πολυπληθή τμήματα και μετά η κουβέντα γενικεύτηκε σε πολλά αλλα..που ma chere Βερα δεν με βρίσκουν σύμφωνη.Δεν το ήξερα πως θα έπρεπε να συμφωνήσω οπωσδήποτε με τη λογική του ότι επιλέγω ένα ιδιωτικό σχολείο και μάλιστα το συγκεκριμένο που θεωρείται "κορυφή".Παρόλαυτά όμως θα ξαναεπαναλάβω εν συντομία πως αυτό δεν με κάνει να θεωρώ το πιο "top" σχολείο όπως και να λέγεται αυτό πως όσους μαθητές έχει είναι φωστήρες.Λοιπόν γλυκειά μου πάω να παραδώσω το παιδί μου για τις 20 μερες διακοπές του στην κατασκήνωση και θα τα πουμε une autre fois!bisous

[sofi@p]

η αλήθεια είναι ότι και σε μένα γεννήθηκαν κάποιες απορίες (που εννοείται ότι δεν είσαι υποχρεωμένη να απαντήσεις).

όπως για ποιό λόγο κάποιος που θα φύγει σε 2-3 χρόνια μόνιμα στην Αγγλία, επισκέπτεται ένα ελληνογερμανικό σχολείο, όπως η Εράσμειος.

Επίσης, πώς από χτες, που επισκέφτηκε ο άντρας σου το Byron, αμέσως αποφάσισες ότι σε αυτό το σχολείο θα στείλεις το παιδί σου και μάλιστα μιλάς τόσο θερμά για σχολείο που δεν έχεις δει.

[ΒΕΡΑ]

θα τα πουμε une autre fois!bisous

 

Wann immer Sie wollen meine Liebe!