Γονείς κατά δασκάλων...

[iouliana]

 

Συγγνώμη αλλά νομίζω ότι οι γευνικεύσεις δεν έχουν ισχύ.... με αυτά ακυρώνουμε τελείως τον ρόλο των γονέων.. εγώ δεν θεωρώ ότι οι γονείς πάνε στο σχολείο μόνο για να διαμαρτυρηθούν.... από τον κύκλο μου και μόνο οι περισσότερες γονείς ενδιαφέρονται για την πρόοδο των παιδιών τους και πηγαίνουν στο σχολείο... από την άλλη η περίπτωση της κυρίας με το κινητό είναι η εξαίρεση όχι ο κανόνας.... έχω πολλούς φίλους εκπαιδευτικούς και μάλιστα για μερικούς ντρέπομαι κιόλας.... μιλάνε συνεχώς με απαξίωση για τα παιδιά, πως όλη τους την ημέρα τους σπάνε τα νεύρα (σημειωτέον ότι έχουν και οι ίδιοι παιδιά), πως δεν θα πάρουν τις μικρές τάξεις, και το μόνο που τους νοιάζει είναι πότε θα έρθουν οι διακοπές.... από την άλλη η καλύτερη μου φίλη είναι υπόδειγμα εκπαιδευτικού, βάζει τα παιδιά της για ύπνο και ξενυχτάει κάθε βράδυ για να είναι κατάλληλα προετοιμασμένη για το σχολείο, μιλά με τους γονείς και ποτέ κανείς δεν της έχει κάνει το παραμικρό παράπονο, μόνο ευχαριστήρια ακούει.... οπότε μην τα βάζουμε όλα σε ένα κουβά.... υπάρχουν και οι μεν υπάρχουν και οι δε... και πιστεύω ότι και στην μία και στην άλλη περίπτωση είναι οι εξαιρέσεις... ευτυχώς για τους κακούς δυστυχώς για τους κάλλιστους

 

αν αναφερεσαι σε εμενα εννοείται ότι οι γενικεύσεις δεν εχουν καμμια απολυτως ισχυ απλα είναι πιο εντονο το φαινομενο στην εποχη μας,,,,απαντησα στην ερωτηση (που μαλλον ηταν ρητορικη της αγρινι) για ποιο λογο οι <συγκεκριμένοι> γονεις φερονται ετσι,,,εχω γνωρισει και πολλους αξιόλογους γονεις και πολλους αξιόλογους εκπαιδευτικούς,,,, δεν εξυμνω καμμια <πλευρα>,,,απλα η εναλλαγη των θεματων σε αυτό το τοπικ είναι τετοια που η καθεμια απανταει σε κατι άλλο ουσιαστικα

[emmaki]

Από τα γραφόμενα σου,παρότι δεν έχω το χρόνο να τ αναλύσω επαρκώς και θα είμαι σύντομη και περιεκτική με κίνδυνο και πάλι να παρεξηγηθώ αντιλαμβάνομαι ότι μάλλον εσύ έχεις εμπάθεια με τους εκπαιδευτικούς κι οι απόψεις σου δεν αντιπροσωπεύουν σε καμία περίπτωση εκπαιδευτικό.

Γράφεις ότι έχεις υπάρξει εκπαιδευτικός σε ιδιωτικό κάποια χρονια άρα τώρα δεν ασκείς πια το επάγγελμα του εκπαιδευτικού για κάποιους δικούς σου λόγους.

Ίσως επειδή όπως είπες είσαι εσύ ανάμεσα σ εκείνους,τους περισσότερους που το έχουν επιλέξει για το ωράριο διότι για να πιστεύεις ότι ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟΙ το έχουν επιλέξει για τις διακοπές και για να μην το ασκείς πια-πάντα σύμφωνα με τα λεγόμενα σου-το επάγγελμα ίσως εσύ βρέθηκες από σπόντα στο επάγγελμα και καλύτερα μετά από αυτά που διάβασα.

Όσο για τις φράσεις που ανέφερες όπως επίσης για το ότι οι εκπαιδευτικοί βρίζουν τους μαθητές και το παρουσίασες σαν το κανόνα μάλλον έχεις θέματα με το λειτούργημα του εκπαιδευτικού και τα διαστρεβλώνεις όλα μέσα στο μυαλό σου.Εγώ δεν είπα ποτέ ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί έχουν την ίδια υπομονή ή ικανότητες κι είναι και λογικό αλλά όχι να το παρουσιάζεις αυτό ως τον κανόνα.

Ακόμα και την έννοια του σεβασμού διαστρεβλώνεις και φαίνεται περίτρανα κι απ τον τρόπο που εκφράζεσαι.Σεβασμός προς όλους αγαπητή μου,προς το συνάνθρωπο,προς το συνομιλητή,προς όλους.

Αλλο σεβασμός και καλοί τρόποι κι αλλό αυθεντία και δουλοπρέπεια.

 

 

Sunshine, βλέπω ότι επιμενεις.

Από τη μια μεριά είναι καλό να υπιστηριζεις την άποψη σου, οποία και αν είναι αυτή.

Από την άλλη, όμως, θεωρώ ότι όταν έχεις μια άποψη η οποία είναι εντελώς διαφορετική από όλων των άλλων, αν μη τι άλλο, κάθεσαι και σκέφτεσαι λίγο.

Βρες τα επιχειρήματα σου και υποστήριξε τη δικιά σου γνώμη, αλλά μην προσπαθείς να το κάνεις βγάζοντας άχρηστους όλους τους υπόλοιπους. Αυτό δεν είναι επιχειρηματολογία.

 

Και θα ξαναπω κανείς δεν έχει δικαίωμα να απειλεί κάποιον άλλο, πόσω μάλλον κάποιον πιο αδύναμο.

[Miss sunshine]

Sunshine, βλέπω ότι επιμενεις.

Από τη μια μεριά είναι καλό να υπιστηριζεις την άποψη σου, οποία και αν είναι αυτή.

Από την άλλη, όμως, θεωρώ ότι όταν έχεις μια άποψη η οποία είναι εντελώς διαφορετική από όλων των άλλων, αν μη τι άλλο, κάθεσαι και σκέφτεσαι λίγο.

Βρες τα επιχειρήματα σου και υποστήριξε τη δικιά σου γνώμη, αλλά μην προσπαθείς να το κάνεις βγάζοντας άχρηστους όλους τους υπόλοιπους. Αυτό δεν είναι επιχειρηματολογία.

 

Και θα ξαναπω κανείς δεν έχει δικαίωμα να απειλεί κάποιον άλλο, πόσω μάλλον κάποιον πιο αδύναμο.

 

Αρκετές κοπέλες μη εκπαιδευτικοί συμφώνησαν μαζί μου.Ναι είναι η μειοψηφία αλλά κάπως έτσι είναι γενικότερα κι η κοινή γνώμη.

Τη γνώμη μου την έχω υποστηρίξει με πολύ συγκεκριμένα παραδείγματα.

Ζήτησα προτάσεις όταν η επίβλεψη και η συζήτηση σε μερικές περιπτώσεις δεν αρκει και κοινωνική μέριμνα δεν υπάρχει για ν απευθυνθούμε στο κράτος και δεν πήρα ούτε μια.

Η συνάδελφος εκφράστηκε αντι συναδελφικά και με κουβέντες που δεν επιτρέπεται για εκπαιδευτικό λειτουργό.Και τί σημαίνει ''επιμένεις''?Απευθύνθηκε σε μένα προσωπικά δε θα πρεπει να απαντήσω?

Εξω απ το χορό ωραίες οι θεωρίες λοιπόν αλλά όταν ερχεται η κρίσιμη ώρα για κάποιο παιδί-παιδιά(ας μην αναφέρω γι άλλη μια φορά σε τί περιστατικά αναφέρομαι και γίνω κουραστική) όλοι οι πραγματικοί υπαίτιοι αποποιούνται των ευθυνών τους χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι επικροτώ τον εκφοβισμό ενός παιδιού.

Δεν πρόκειται περί αυτού εξαρχής.

[osin]

Χαιρετώ την παρέα, σας διαβάζω τις ημέρες αυτές που έχετε ανοίξει τη συζήτηση. Ακόμα μαμά δεν έχω γίνει, αλλά είμαι παιδί εκπαιδευτικών (συνταξιούχων πια).

Θα ήθελα να καταθέσω δυο σκέψεις. Καταρχήν, οι γονείς μου, συζητώντας κατά διαστήματα την μεταβολή στη σχέση μεταξύ καθηγητών-μαθητών μέσα στην πάροδο των δεκαετιών, μου εξέφραζαν με πίκρα την αρνητική παρέμβαση σε αυτή τη σχέση που είχε ο διαφορετικός πια ρόλος του γονιού. Ως παιδί, αν με "μάλωνε" ένας καθηγητής δεν το έλεγα στους γονείς μου, γιατί ήξερα ότι πρωτίστως θα αναρωτιούνταν τι ήταν εκείνο που προκάλεσε το "μάλωμα", και ενδεχομένος να ήμουν "ένοχη", αλλά και γιατί ποτέ μπροστά μου δεν τους είχα ακούσει να εκφέρονταν άσχημα για καθηγητές μου, ό,τι κι αν έλεγα εγώ.

 

Θα πω και το εξής παράδειγμα. Συγγενικό μας πρόσωπο έπαιρνε τηλέφωνο τη μητέρα μου (να της πει τη γνώμη της ως εκπαιδευτικός), μαινόμενη ότι στην πρώτη δημοτικού η δασκάλα είναι προκατειλημμένη εις βάρος της κόρης της, στο βαθμό που της είπε ότι η μικρή έχει μορφή δυσλεξίας. Και να ωρύεται και να κατηγορεί τη δασκάλα μπροστά στο παιδί, και φυσικά έκανε τους σχετικούς καυγάδες στο σχολείο. Αργότερα, μετακόμισα στην πόλη τους, και ως φοιτήτρια και πού και πού πήγαινα και τη βοηθούσα κανένα απόγευμα στα μαθήματα του δημοτικού. Χωρίς να έχω εκπαιδευτικές και παιδαγωγικές γνώσεις, το παιδάκι είχε εμφανώς κάποια θεματάκια δυσλεξίας. Μετά πήγαινε να λύσει ασκήσεις μαθηματικών, δεν τα κατάφερνε και κατευθείαν έλεγε ότι ο δάσκαλος δεν τους είχε διδάξει ετερώνυμα κλάσματα, αλλά παρʼ όλα αυτά τους είχε βάλει τέτοιες ασκήσεις. Και πάλι να ωρύεται η μαμά μπροστά στο παιδί, και να βρίζει το δάσκαλο ότι τους βάζει ασκήσεις χωρίς να τους τα έχει διδάξει, κλπ. Μου έκανε εντύπωση ότι ούτε μια στιγμή η μαμά δε σκέφτηκε ότι το παιδάκι ενδεχομένως και να λέει ψέματα, όπως κάνουν όλα τα παιδάκια σε αυτή την ηλικία (σιγά το τραγικό!), παρά κατευθείαν έλεγε είναι απαράδεκτοι οι δάσκαλοι. Για μένα το παιδί αυτό είχε απομυθοποιήσει το ρόλο του δασκάλου, και σε αυτό έφταιγε η μητέρα του. Το παιδί κατηγορούσε τους δασκάλους, και η μαμά ακολουθούσε με χειρότερο τρόπο. Βέβαια, δε μπορώ να γενικεύω από ένα μόνο παράδειγμα, αλλά μου έχει μείνει στο μυαλό.

Είχα έναν καθηγητή ψυχίατρο στο μεταπτυχιακό μου, που μεταξύ άλλων έχει γράψει ένα βιβλίο για τους γονείς, και μου έχει μείνει στη μνήμη που είχα διαβάσει ότι οι γονείς μόλις ένας εκπαιδευτικός τους πει κάτι δυσάρεστο για το παιδί τους, τότε αντιδρούν σαν παιδί, όχι σαν γονιός-ενήλικας (που αυτό έχει ανάγκη εκείνη τη στιγμή το παιδί), και σπεύδουν να το υπερασπιστούν παιδιάστικα θεωρώντας ότι το παιδί τους έχει αδικηθεί, ότι ο δάσκαλος μεροληπτεί, κλπ. Και αναρωτιόταν γιατί ένας δάσκαλος να μεροληπτήσει, να θέλει να αδικήσει κάποιο παιδί? Αν θεωρήσουμε ότι υπάρχει τέτοιος δάσκαλος, τότε δεν είναι νορμάλ και δεν πρέπει να είναι στη θέση που είναι. Πώς είναι δυνατόν εν προκειμένω η συγγενής να πιστεύει ότι η δασκάλα επίτηδες λέει ότι το παιδί έχει δυσλεξία, και δεν αναρωτιέται ψύχραιμα να το ψάξει και να δει αν όντως ισχύει. Ποιος ενήλικας θεωρεί ότι θα σε εκδικηθεί ο εκπαιδευτικός μέσω του παιδιού με τέτοιο χυδαίο τρόπο? Και στο τέλος, και χειρότερο, ποιος ζημιώθηκε, αν όχι το ίδιο το παιδί.

Συγγνώμη για το μακροσκελές του μηνύματος, δεν είμαι σε καμία περίπτωση υπέρ των εκπαιδευτικών, απλώς ό,τι κι αν πιστεύει ο γονιός για τον εκπαιδευτικό, ή αν θέλετε ό,τι κι αν θέλει να πάει να του πει στο σχολείο για τον τρόπο διδασκαλίας του, καλό θα ήταν να μην τα ακούει το παιδί. Το παιδί θεωρώ ότι διαμορφώνει χαρακτήρα από την οικογένεια και το σχολείο, και οι γονείς με τους εκπαιδευτικούς είναι μαζί σε αυτό. Δε συμφωνώ με κάποιες ακραίες, κατʼ εμέ, “εκπαιδευτικές μεθόδους”, ή “εκπαιδευτικό λόγο” που διάβασα στο φόρουμ, για σπασίματα κεφαλιών, κλπ. Και σε καμία περίπτωση αν είχα παιδί δε θα ήθελα ό,τι κι αν έχει συμβεί να το μεταχειρίζεται κατʼ αυτόν τον τρόπο ο δάσκαλός του. Ούτε θα πω σε οποιανδήποτε γονιό θεωρήσει ότι ο δάσκαλος παραφέρεται να μην πάει να μιλήσει μαζί του να δει τι συμβαίνει, όμως καλό θα ήταν να μην το γνωρίζει το παιδί.

Με απόλυτο και ειλικτρινή σεβασμό και στις δύο πλευρές, εύχομαι καλή συνέχεια στο δύσκολο έργο τόσο των γονιών όσο και των εκπαιδευτικών!

[argini]

Mπράβο osin τα έθεσες τα ζητήματα σε επιστημονική βάση!! Ο σημερινός γονιός αισθάνεται ότι πρέπει να "παράγει" το παιδί θαύμα...όταν οι βαθμοι δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες του επιτίθεται στον εκπαιδευτικό γιατι νιώθει την αποτυχία του παιδιου ως προσωπικη του αποτυχία , αισθάνεται ότι κρίνεται ο ίδιος...και αντι να κάτσει να δουλεψει με το παιδί, να δει τι φταίει . περναει κατευθείαν στην επίθεση...διοτι σημασια δεν έχει αν το παιδι είναι όντως καλός μαθητης ή όχι,.,,σημασια εχει Ο ΒΑΘΜΟΣ...Αυτός φαίνεται!!!!

Υπήρξα μαθητρια ιδιωτικού σχολείου και είδα πολλους "καλους μαθητές" να έχουν πληρη ακαδημαική αποτυχία...στο ιδιωτικό ο καθηγητης είναι πολυυυυυυυυυυυυυ προσεκτικός με τη βαθμολογία του....για το παιδι μου θα επέλεγα ιδωτικό σχολείο όχι φυσικα για να παίρνει καλους βαθμούς αλλά για άλλους λόγους που δεν έχει νοημα να αναλύσω εδώ...πάντως Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ του ΛΑΙΚΙΣΜΟΥ που οδηγησε όλους τους ανθρώπους που πανε να κανουν την δουλεια τους ΥΠΟΛΟΓΟΥΣ στην κάθε άσχετη με τα εκπαιδευτικά ζητήματα ή αμόρφωτη "μαμα" δεν βοηθαει την κοινωνια μας να προοδευσει...Θα ήθελα να ξερω αν υπάρχει έστω και ΜΙΑ Φιλανδή μαμα που να έχει παει να διμαρτυρηθει σε φιλανδικο σχολείο για τους ΒΑΘΜΟΥΣ!!

[emmaki]

Αρκετές κοπέλες μη εκπαιδευτικοί συμφώνησαν μαζί μου.Ναι είναι η μειοψηφία αλλά κάπως έτσι είναι γενικότερα κι η κοινή γνώμη.

Τη γνώμη μου την έχω υποστηρίξει με πολύ συγκεκριμένα παραδείγματα.

Ζήτησα προτάσεις όταν η επίβλεψη και η συζήτηση σε μερικές περιπτώσεις δεν αρκει και κοινωνική μέριμνα δεν υπάρχει για ν απευθυνθούμε στο κράτος και δεν πήρα ούτε μια.

Η συνάδελφος εκφράστηκε αντι συναδελφικά και με κουβέντες που δεν επιτρέπεται για εκπαιδευτικό λειτουργό.Και τί σημαίνει ''επιμένεις''?Απευθύνθηκε σε μένα προσωπικά δε θα πρεπει να απαντήσω?

Εξω απ το χορό ωραίες οι θεωρίες λοιπόν αλλά όταν ερχεται η κρίσιμη ώρα για κάποιο παιδί-παιδιά(ας μην αναφέρω γι άλλη μια φορά σε τί περιστατικά αναφέρομαι και γίνω κουραστική) όλοι οι πραγματικοί υπαίτιοι αποποιούνται των ευθυνών τους χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι επικροτώ τον εκφοβισμό ενός παιδιού.

Δεν πρόκειται περί αυτού εξαρχής.

 

Στα ξαναειπα αλλά μάλλον δεν το ειδες, μπορεί κάποιοι από τους συμμετέχοντες στη συζήτηση να είναι εξω από το χορό, μπορεί κάποιοι να είναι υπερβολικοί ως γονείς. Δεν διαφωνω.

Από την άλλη, εξεφρασες μια άποψη κατά τη γνώμη σου παιδαγωγική, και έβγαλες ουσιαστικά άχρηστους όσους δε συμφώνησαν μαζί σου, πχ συναδελφο την ακυρώσεις γιατί εργάζεται σε ιδιωτικό σχολείο (άσχετα που εξήγησε ότι ΚΑΙ εκεί υπάρχουν θέματα και όμως τα αντιμετωπίζουν με άλλο τρόπο και όχι με απειλές), ακυρωσες εμένα γιατί είπα οτι είμαι εκτός τάξης (άσχετα πολύ διευκρίνησα οτι είμαι σε ΚΕΔΔΥ και έχω υπό την ευθύνη μου όλους τους μαθητές, όλων των βαθμίδων, του νομού μου και καθημερινά είμαι σε σχολεία αντιμετωπίζοντας τόσο θέματα μαθησιακά όσο και συμπεριφορικά καθώς και γονείς και συνάδελφό).

 

Λες ότι δεν επικροτεις τον εκφοβισμό, και όμως από τα γραφόμενα σου αυτό φαίνεται!!!! Υποστηριξε την, αν θες, αλλά μην ακυρωνεις και μην υπιβαθμιζεις όλους τους άλλους!

 

Σημειωση1: Εγώ ανεφερα τρόπους συγκεκριμένους και όχι θεωρίες

Σημειωση2: Οι παιδαγωγικές θεωρίες λένε ότι η συνέπεια την οποία θα γνωρίζει το παιδί απο την αρχή, πρέπει να ακολουθεί την πραξη. Αλήθεια, όταν λες σε ενα παιδί "θα σου σπασω το κεφάλι" ή "θα σου κόψω τα πόδια" είσαι δθατεθημενη να το κάνεις όταν σε παρακούσει το παιδί; Αν όχι, τι πετυχαίνεις πέρα από το να γελά το παιδί στα μούτρα σου και να σε κοροϊδεύει, που άλλα λες και άλλα κάνεις;

[iouliana]

osin απαντάω σε εσενα συγκεκριμενα για τα περιστατικα που ανεφερες τα οποια εχω συνατησει ουκ ολιγες φορες κανοντας ιδιαιτερα με τα οποια εχεις την ευκαιρια να γνωρίσεις καλυτερα την οικογενεια,,,,οσο και να σου φαινεται περιεργο υπαρχουν καποιες μαμαδες κυριως (αδυνατω να καταλαβω το γιατι) που χαφτουν ο,τι του λεει το παιδι τους (πχ. θυμαμαι μια κοπελα η οποια δεν ανοιγε ουσιαστικα βιβλιο αλλα η μαμα της ηταν πεπεισμενη ότι από το πολύ διάβασμα μπερδευεται και γραφει ο,τι να ναι και πηγαινε συνεχως στο σχολειο και επρηζε τους καθηγητές:D:D), και αλλα πολλα,,που εντοπίζω το πρόβλημα??ότι θεωρουν τα παιδια τους ισα με αυτους,,,τι εννοω?? τα αντιμετωπιζουν ως ενηλικες,,,συζητωντας μαζι τους τα παντα και δινοντας τους πληροφοριες και επιλογες που δεν θα επρεπε,,,ξεχνουν ότι είναι απλα ΠΑΙΔΙΑ και οταν το κανεις αυτό από μικρη ηλικια τοτε το εχασες το παιχνιδι και δε μιλω μονο για το σχολειο

[emmaki]

osin απαντάω σε εσενα συγκεκριμενα για τα περιστατικα που ανεφερες τα οποια εχω συνατησει ουκ ολιγες φορες κανοντας ιδιαιτερα με τα οποια εχεις την ευκαιρια να γνωρίσεις καλυτερα την οικογενεια,,,,οσο και να σου φαινεται περιεργο υπαρχουν καποιες μαμαδες κυριως (αδυνατω να καταλαβω το γιατι) που χαφτουν ο,τι του λεει το παιδι τους (πχ. θυμαμαι μια κοπελα η οποια δεν ανοιγε ουσιαστικα βιβλιο αλλα η μαμα της ηταν πεπεισμενη ότι από το πολύ διάβασμα μπερδευεται και γραφει ο,τι να ναι και πηγαινε συνεχως στο σχολειο και επρηζε τους καθηγητές:D:D), και αλλα πολλα,,που εντοπίζω το πρόβλημα??ότι θεωρουν τα παιδια τους ισα με αυτους,,,τι εννοω?? τα αντιμετωπιζουν ως ενηλικες,,,συζητωντας μαζι τους τα παντα και δινοντας τους πληροφοριες και επιλογες που δεν θα επρεπε,,,ξεχνουν ότι είναι απλα ΠΑΙΔΙΑ και οταν το κανεις αυτό από μικρη ηλικια τοτε το εχασες το παιχνιδι και δε μιλω μονο για το σχολειο

 

 

Εγώ παλι θεωρώ οτι οφείλεται αλλού.

Για τον γονιό το παιδί του είναι το κέντρο του κόσμου και δεν υπάρχει περίπτωση να είναι κάτι λιγότερο από τέλειο.

 

Είναι πολύ δύσκολο να δεχτεί ένας γονιός ότι το παιδί του μπορεί μαζί να μην είναι τέλειο. Μπορεί να έχει θεματακια που πρέπει να αντιμετωπιστούν για το καλό του παιδιού!

 

Επίσης, στο σχολείο το παιδί μπορεί να έχει την προσωπικότητα του και τις αναγκες του, όπως όλοι οι άνθρωποι, αλλά είναι μέλος ενός συνόλου και πρέπει να λειτουργει μέσα σε αυτό.

Εδώ, μαζί με την προσαρμογή ων παιδιών, συχνά έχουμε και την προσαρμογή των γονέων

[Miss sunshine]

Στα ξαναειπα αλλά μάλλον δεν το ειδες, μπορεί κάποιοι από τους συμμετέχοντες στη συζήτηση να είναι εξω από το χορό, μπορεί κάποιοι να είναι υπερβολικοί ως γονείς. Δεν διαφωνω.

Από την άλλη, εξεφρασες μια άποψη κατά τη γνώμη σου παιδαγωγική, και έβγαλες ουσιαστικά άχρηστους όσους δε συμφώνησαν μαζί σου, πχ συναδελφο την ακυρώσεις γιατί εργάζεται σε ιδιωτικό σχολείο (άσχετα που εξήγησε ότι ΚΑΙ εκεί υπάρχουν θέματα και όμως τα αντιμετωπίζουν με άλλο τρόπο και όχι με απειλές), ακυρωσες εμένα γιατί είπα οτι είμαι εκτός τάξης (άσχετα πολύ διευκρίνησα οτι είμαι σε ΚΕΔΔΥ και έχω υπό την ευθύνη μου όλους τους μαθητές, όλων των βαθμίδων, του νομού μου και καθημερινά είμαι σε σχολεία αντιμετωπίζοντας τόσο θέματα μαθησιακά όσο και συμπεριφορικά καθώς και γονείς και συνάδελφό).

 

Λες ότι δεν επικροτεις τον εκφοβισμό, και όμως από τα γραφόμενα σου αυτό φαίνεται!!!! Υποστηριξε την, αν θες, αλλά μην ακυρωνεις και μην υπιβαθμιζεις όλους τους άλλους!

 

Σημειωση1: Εγώ ανεφερα τρόπους συγκεκριμένους και όχι θεωρίες

Σημειωση2: Οι παιδαγωγικές θεωρίες λένε ότι η συνέπεια την οποία θα γνωρίζει το παιδί απο την αρχή, πρέπει να ακολουθεί την πραξη. Αλήθεια, όταν λες σε ενα παιδί "θα σου σπασω το κεφάλι" ή "θα σου κόψω τα πόδια" είσαι δθατεθημενη να το κάνεις όταν σε παρακούσει το παιδί; Αν όχι, τι πετυχαίνεις πέρα από το να γελά το παιδί στα μούτρα σου και να σε κοροϊδεύει, που άλλα λες και άλλα κάνεις;

Aναφέρθηκα σε εσάς συνάδελφε διακρίνοντας τις θέσεις που έχουμε.

Διαφορετικά περιστατικά αντιμετωπίζει η συνάδελφος στο ιδιωτικό, από διαφορετικό πόστο εσύ που δεν είσαι σε τάξη ή διαφωνείς?

Εκανα το διαχωρισμό απλά επειδή έτυχε και οι δύο να μην είστε σε δημόσιο σχολείο σε τάξη όπως είμαι εγώ κι επειδή θεωρώ ότι διαφοροποιούνται οι εκπαιδευτικές καθημερινότητες μας.

Από κει και πέρα δεν είχα καμία πρόθεση να θίξω ή να υποτιμήσω το έργο σας.μαλλον δεν έγινα κατανοητή.

Οι παιδαγωγικές θεωρίες λένε πολλά πολύ σημαντικά αλλά πολλές ως θεωρίες στην πράξη είναι ανέφαρμοστες η ανέφικτες.

Οσο για τις προτάσεις,νομίζω ξέρουμε πολύ καλά και οι δύο ότι υπάρχουν παιδιά που είναι πέρα από κάθε κανόνα και προσωπική επιτήρηση όσο επιμελώς κι αν τα τηρεί ο εκπαιδευτικός και χρήζουν άλλης στήριξης.Για τα παιδιά αυτά δεν υπάρχει καμία πρόνοια και παραμένουν στο σχολικό περιβάλλον,καλείται ο εκπαιδευτικός ''να βγάλει το φίδι απ την τρύπα'' ενώ είναι αναρμόδιος και με τεράστιο κίνδυνο για όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές.

Σ αυτό λοιπόν ακριβώς το κομμάτι τί τρόπους αντιμετώπισης προτείνεις?

[iouliana]

Εγώ παλι θεωρώ οτι οφείλεται αλλού.

Για τον γονιό το παιδί του είναι το κέντρο του κόσμου και δεν υπάρχει περίπτωση να είναι κάτι λιγότερο από τέλειο.

 

Είναι πολύ δύσκολο να δεχτεί ένας γονιός ότι το παιδί του μπορεί μαζί να μην είναι τέλειο. Μπορεί να έχει θεματακια που πρέπει να αντιμετωπιστούν για το καλό του παιδιού!

 

Επίσης, στο σχολείο το παιδί μπορεί να έχει την προσωπικότητα του και τις αναγκες του, όπως όλοι οι άνθρωποι, αλλά είναι μέλος ενός συνόλου και πρέπει να λειτουργει μέσα σε αυτό.

Εδώ, μαζί με την προσαρμογή ων παιδιών, συχνά έχουμε και την προσαρμογή των γονέων

 

 

ναι αυτό το θεωρω ετσι κι αλλιως ως δεδομενο το ανεφερα παρακατω,,,και σιγουρα κανουμε κακο στα παιδια μας πολλες φορες όταν δεν αναγνωρίζουμε τα ελαττωματα του και τα προτερήματα του,,,,η απαντηση μου στην osin αναφεροταν στο γιατι ενας γονιος συζηταει με το παιδι του για το ποσο κακη είναι η δασκαλα και γιατι το μισει κτλ,,δηλαδή πιστευω ότι δεν πρεπει να αντομετωπιζουε τα παιδια αμς ως ενηλικες και να συζητάμε τα παντα μαζι τους δινοντας τους πολλες επιλογες και πολλες πληροφοριες ,,,δε ξερω αν με καταλαβες,,,εχω και την μικρη που θελει να φαει τον υπολογιστη...............................και δε το εγραψα και πολύ καλα

[roubies]

osin συμφωνώ πάρα πολύ με την τελευταία σου κυρίως παράγραφο. Όταν εμείς οι εκπαιδευτικοί λέμε ότι θέλουμε τα παιδιά να σέβονται το σχολείο και τους δασκάλους, δεν εννοούμε συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά τον θεσμό. Φυσικά δεν εννοούμε να έχουμε παιδιά που θα σκύβουν το κεφάλι και διάφορα άλλα που ειπώθηκαν. Σε καμία, μα σε καμία περίπτωση. Όμως θεωρώ σωστότερη αντιμετώπιση, εφόσον πέσει στην αντίληψη του γονιού κάποιο πρόβλημα να αφήσει το παιδί έξω από αυτό και να μιλήσει απευθείας με τον δάσκαλο. Έτσι προστατεύει το παιδί του και δουλεύει με τον δάσκαλο για το καλό του παιδιού του. Τα παιδιά είναι λογικό πως αν τους δώσουμε μια αφορμή να πιαστούν από κάτι θα το κάνουν. Αν λοιπόν σαν γονείς τα βάλουμε με έναν δάσκαλο τις περισσότερες φορές το παιδί θα το εκμεταλλευτεί και για ο,τιδήποτε συμβαίνει από εκεί και πέρα θα το παρουσιάζει σαν να ευθύνεται μόνιμα ο δάσκαλος και θα προσπαθήσει να κρυφτεί πίσω από τέτοιες δικαιολογίες. Γι'αυτό προτείνω άμεση συνεργασία δασκάλου-γονιού χωρίς να μαθαίνει το παιδί αυτά που ακόμα δεν μπορεί να διαχειριστεί. Και εγώ ως δασκάλα όταν έχω ένα πρόβλημα με έναν γονιό δεν θα βάλω μεσάζοντα το παιδί του, αλλά σε άσχετο του μαθήματος χρόνο θα πάρω τον γονιό τηλέφωνο να συζητήσω τον προβληματισμό μου. Ας πούμε μερικές φορές έχει τύχει να αντιληφθώ ότι ο γονιός κάνει τις ασκήσεις του παιδιού. Δεν θα πω τίποτα στο παιδί και ούτε μέσα στην τάξη, αλλά θα πάρω την μαμά τηλέφωνο να μιλήσω μαζί της και να το συζητήσουμε και φυσικά χωρίς να την κατηγορήσω. Θα προσπαθήσω να καταλάβω ποιος ο λόγος που γίνεται κάτι τέτοιο και θα εξηγήσω γιατί κατά τη γνώμη μου δεν θα έπρεπε να γίνεται. Και ανάλογα με την αιτία που θα μου αναφέρει θα προτείνω και κάποια λύση (είναι π.χ. έλλειψη χρόνου, δυσκολία του παιδιού ή κάτι άλλο). Αυτό προτείνω και στους γονείς και αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι μαθαίνουμε τα παιδιά να σκύβουν το κεφάλι.

Τώρα όσον αφορά στους βαθμούς ό,τι και να πω είναι πολύ λίγο. Έχω δεχτεί παράπονα έντονα που έχω βάλει σε παιδί 9/10, λες και το 9 είναι κακός βαθμός ή δεν έχω δώσει βραβείο. Υπάρχει μια τάση να μας ενδιαφέρει περισσότερο ο βαθμός παρά το τι μαθαίνουν και αν μαθαίνουν τα παιδιά. Ο καλός βαθμός δεν σημαίνει αμέσως αμέσως και καλός χαρακτήρας ούτε σας χαρακτηρίζει ως γονείς.

Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί να συνεργαστούμε για το καλό των παιδιών και ας μην προσπαθούμε αμέσως η μια πλευρά να κατηγορήσει την άλλη. Η κάθε πλευρά από τη μεριά της έχει τα δίκια της, αλλά πραγματικά αν έρθουμε με καλή διάθεση να συζητήσουμε θα βρούμε άκρη. Στο κάτω κάτω για τα παιδιά πρόκειται και θέλουμε και εμείς οι δάσκαλοι το καλό τους.

[Miss sunshine]

Mπράβο osin τα έθεσες τα ζητήματα σε επιστημονική βάση!! Ο σημερινός γονιός αισθάνεται ότι πρέπει να "παράγει" το παιδί θαύμα...όταν οι βαθμοι δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες του επιτίθεται στον εκπαιδευτικό γιατι νιώθει την αποτυχία του παιδιου ως προσωπικη του αποτυχία , αισθάνεται ότι κρίνεται ο ίδιος...και αντι να κάτσει να δουλεψει με το παιδί, να δει τι φταίει . περναει κατευθείαν στην επίθεση...διοτι σημασια δεν έχει αν το παιδι είναι όντως καλός μαθητης ή όχι,.,,σημασια εχει Ο ΒΑΘΜΟΣ...Αυτός φαίνεται!!!!

Υπήρξα μαθητρια ιδιωτικού σχολείου και είδα πολλους "καλους μαθητές" να έχουν πληρη ακαδημαική αποτυχία...στο ιδιωτικό ο καθηγητης είναι πολυυυυυυυυυυυυυ προσεκτικός με τη βαθμολογία του....για το παιδι μου θα επέλεγα ιδωτικό σχολείο όχι φυσικα για να παίρνει καλους βαθμούς αλλά για άλλους λόγους που δεν έχει νοημα να αναλύσω εδώ...πάντως Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ του ΛΑΙΚΙΣΜΟΥ που οδηγησε όλους τους ανθρώπους που πανε να κανουν την δουλεια τους ΥΠΟΛΟΓΟΥΣ στην κάθε άσχετη με τα εκπαιδευτικά ζητήματα ή αμόρφωτη "μαμα" δεν βοηθαει την κοινωνια μας να προοδευσει...Θα ήθελα να ξερω αν υπάρχει έστω και ΜΙΑ Φιλανδή μαμα που να έχει παει να διμαρτυρηθει σε φιλανδικο σχολείο για τους ΒΑΘΜΟΥΣ!!

 

Από τον αυταρχισμό του παρελθόντος περάσαμε στο άλλο άκρο της πλήρους ασυδοσίας και ατιμωρησίας όπως έγραψα και σε παλιότερο post διότι και γω πιστεύω ότι τα κίνητρα είναι πολύ βαθύτερα,κοινωνικά και πολιτικά,να είναι απαίδευτη η νέα γενιά για πολλούς λόγους.

Όσο γι αυτό το ιδανικό και καλά μοντέλο της Φινλανδίας...για να εφαρμοστεί θα έπρεπε οι Ελληνες να είναι Φινλανδοί ή έστω στοιχειωδώς πολιτισμένοι.

Διάβασα πάντως χθες ένα άρθρο που έλεγε ότι ο εκπαιδευτικός στη Φινλανδία είναι το νούμερο ένα σε κοινωνική αποδοχή επάγγελμα και πως τους εκπαιδευτικούς τους πληρώνουν όσο και τους γιατρους.

[iouliana]

osin συμφωνώ πάρα πολύ με την τελευταία σου κυρίως παράγραφο. Όταν εμείς οι εκπαιδευτικοί λέμε ότι θέλουμε τα παιδιά να σέβονται το σχολείο και τους δασκάλους, δεν εννοούμε συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά τον θεσμό. Φυσικά δεν εννοούμε να έχουμε παιδιά που θα σκύβουν το κεφάλι και διάφορα άλλα που ειπώθηκαν. Σε καμία, μα σε καμία περίπτωση. Όμως θεωρώ σωστότερη αντιμετώπιση, εφόσον πέσει στην αντίληψη του γονιού κάποιο πρόβλημα να αφήσει το παιδί έξω από αυτό και να μιλήσει απευθείας με τον δάσκαλο. Έτσι προστατεύει το παιδί του και δουλεύει με τον δάσκαλο για το καλό του παιδιού του. Τα παιδιά είναι λογικό πως αν τους δώσουμε μια αφορμή να πιαστούν από κάτι θα το κάνουν. Αν λοιπόν σαν γονείς τα βάλουμε με έναν δάσκαλο τις περισσότερες φορές το παιδί θα το εκμεταλλευτεί και για ο,τιδήποτε συμβαίνει από εκεί και πέρα θα το παρουσιάζει σαν να ευθύνεται μόνιμα ο δάσκαλος και θα προσπαθήσει να κρυφτεί πίσω από τέτοιες δικαιολογίες. Γι'αυτό προτείνω άμεση συνεργασία δασκάλου-γονιού χωρίς να μαθαίνει το παιδί αυτά που ακόμα δεν μπορεί να διαχειριστεί. Και εγώ ως δασκάλα όταν έχω ένα πρόβλημα με έναν γονιό δεν θα βάλω μεσάζοντα το παιδί του, αλλά σε άσχετο του μαθήματος χρόνο θα πάρω τον γονιό τηλέφωνο να συζητήσω τον προβληματισμό μου. Ας πούμε μερικές φορές έχει τύχει να αντιληφθώ ότι ο γονιός κάνει τις ασκήσεις του παιδιού. Δεν θα πω τίποτα στο παιδί και ούτε μέσα στην τάξη, αλλά θα πάρω την μαμά τηλέφωνο να μιλήσω μαζί της και να το συζητήσουμε και φυσικά χωρίς να την κατηγορήσω. Θα προσπαθήσω να καταλάβω ποιος ο λόγος που γίνεται κάτι τέτοιο και θα εξηγήσω γιατί κατά τη γνώμη μου δεν θα έπρεπε να γίνεται. Και ανάλογα με την αιτία που θα μου αναφέρει θα προτείνω και κάποια λύση (είναι π.χ. έλλειψη χρόνου, δυσκολία του παιδιού ή κάτι άλλο). Αυτό προτείνω και στους γονείς και αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι μαθαίνουμε τα παιδιά να σκύβουν το κεφάλι.

Τώρα όσον αφορά στους βαθμούς ό,τι και να πω είναι πολύ λίγο. Έχω δεχτεί παράπονα έντονα που έχω βάλει σε παιδί 9/10, λες και το 9 είναι κακός βαθμός ή δεν έχω δώσει βραβείο. Υπάρχει μια τάση να μας ενδιαφέρει περισσότερο ο βαθμός παρά το τι μαθαίνουν και αν μαθαίνουν τα παιδιά. Ο καλός βαθμός δεν σημαίνει αμέσως αμέσως και καλός χαρακτήρας ούτε σας χαρακτηρίζει ως γονείς.

Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί να συνεργαστούμε για το καλό των παιδιών και ας μην προσπαθούμε αμέσως η μια πλευρά να κατηγορήσει την άλλη. Η κάθε πλευρά από τη μεριά της έχει τα δίκια της, αλλά πραγματικά αν έρθουμε με καλή διάθεση να συζητήσουμε θα βρούμε άκρη. Στο κάτω κάτω για τα παιδιά πρόκειται και θέλουμε και εμείς οι δάσκαλοι το καλό τους.

 

roubie εισαι δασκαλα σε δημοτικο?θελω να σε ρωτησω κατι?ειναι λιγο ασχετο με το θεμα

[elenip]

Αρκετές κοπέλες μη εκπαιδευτικοί συμφώνησαν μαζί μου.Ναι είναι η μειοψηφία αλλά κάπως έτσι είναι γενικότερα κι η κοινή γνώμη.

Τη γνώμη μου την έχω υποστηρίξει με πολύ συγκεκριμένα παραδείγματα.

Ζήτησα προτάσεις όταν η επίβλεψη και η συζήτηση σε μερικές περιπτώσεις δεν αρκει και κοινωνική μέριμνα δεν υπάρχει για ν απευθυνθούμε στο κράτος και δεν πήρα ούτε μια.

Η συνάδελφος εκφράστηκε αντι συναδελφικά και με κουβέντες που δεν επιτρέπεται για εκπαιδευτικό λειτουργό.Και τί σημαίνει ''επιμένεις''?Απευθύνθηκε σε μένα προσωπικά δε θα πρεπει να απαντήσω?

Εξω απ το χορό ωραίες οι θεωρίες λοιπόν αλλά όταν ερχεται η κρίσιμη ώρα για κάποιο παιδί-παιδιά(ας μην αναφέρω γι άλλη μια φορά σε τί περιστατικά αναφέρομαι και γίνω κουραστική) όλοι οι πραγματικοί υπαίτιοι αποποιούνται των ευθυνών τους χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι επικροτώ τον εκφοβισμό ενός παιδιού.

Δεν πρόκειται περί αυτού εξαρχής.

 

Συγνώμη βρε κοπέλα μου, χωρίς παρεξήγηση, αλλά εσύ ακύρωσες συναδέλφους σου που σου είπαν κάποια πράγματα είτε γιατί όπως έγραψες είναι εκτός τάξης είτε γιατί δουλεύουν σε ιδιωτικά σχολεία κλπ.. άρα μονο εσύ ξέρεις καλύτερα... και όντας εκπαιδευτικός (που έχεις σπουδάσει κιόλας) ζητάς προτάσεις από τους "ανεύθυνους" γονείς που είναι εντελώς υπεύθυνοι για το χάλι των παιδιών που φέρνουν και έχεις εσύ??? εσύ που έχεις σπουδάσει σε σχέση με τον απαίδευτο γονιό πες μας πως αντιμετωπίζεις τις "δύσκολες" καταστάσεις???? με συγκεκριμένα παραδείγματα όμως.. τι κάνεις μέσα στην τάξη... εγώ προσωπικά πρότεινα πράγματα, με τις λίγες γνώσεις παιδαγωγικής που έχω αλλά όπως αναφέρεις είναι της θεωρίας (έξοδος από την τάξη / παρατήρηση από διευθυντή / κάλεσμα γονέων στο σχολείο / έξτρα δουλειά για το σπίτι κλπ) .... λάβε υπόψη σου ότι τα θεωρητικά που μαθαίνουμε στο Πανεπιστήμιο είναι προς εφαρμογή... εμένα σε κανένα μάθημα παιδαγωγικών δεν μου είπαν ότι: οκ με τα θεωρητικά πάμε στην πράξη τώρα, μπορεί το βιβλίο να λέει ότι πρέπει να προσεγγίσεις το παιδί με αγάπη στην πράξη όμως επειδή το παιδί θα έχει τελειωμένους γονείς και θα σου έρθει μαινόμενος ταύρος, μπορείς να του φωνάζεις / απειλείς κλπ.... η όλη κουβέντα που έχει στηθεί εδώ και ημέρες δεν είναι για να αποφανθούμε ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο αλλά όλο το σύστημα να συνεργαστεί για το καλό των παιδιών ... και όταν λέω σύστημα εννοώ δάσκαλο / γονέα/ διευθυντή... εσύ θέτεις εαυτόν εκτός συστήματος λέγοντας πως μόνο οι άλλοι φταίνε και εσύ δεν μπορείς να κάνεις κάτι.... μπορεί στην τελική όμως όντως να μην μπορείς να κάνεις κάτι, εφόσον από αυτά που γράφεις δεν νομίζω να έχεις και την διάθεση... εκτός και εάν δουλεύεις μόνο με παιδιά συναδέλφων σου που όπως έγραψες είναι εξαιρετικά και διαπρέπουν.... εάν αυτό δεν είναι προκατάλληψη απέναντι σε ένα παιδί τι να πω....

[emmaki]

Aναφέρθηκα σε εσάς συνάδελφε διακρίνοντας τις θέσεις που έχουμε.

Διαφορετικά περιστατικά αντιμετωπίζει η συνάδελφος στο ιδιωτικό, από διαφορετικό πόστο εσύ που δεν είσαι σε τάξη ή διαφωνείς?

Εκανα το διαχωρισμό απλά επειδή έτυχε και οι δύο να μην είστε σε δημόσιο σχολείο σε τάξη όπως είμαι εγώ κι επειδή θεωρώ ότι διαφοροποιούνται οι εκπαιδευτικές καθημερινότητες μας.

Από κει και πέρα δεν είχα καμία πρόθεση να θίξω ή να υποτιμήσω το έργο σας.μαλλον δεν έγινα κατανοητή.

Οι παιδαγωγικές θεωρίες λένε πολλά πολύ σημαντικά αλλά πολλές ως θεωρίες στην πράξη είναι ανέφαρμοστες η ανέφικτες.

Οσο για τις προτάσεις,νομίζω ξέρουμε πολύ καλά και οι δύο ότι υπάρχουν παιδιά που είναι πέρα από κάθε κανόνα και προσωπική επιτήρηση όσο επιμελώς κι αν τα τηρεί ο εκπαιδευτικός και χρήζουν άλλης στήριξης.Για τα παιδιά αυτά δεν υπάρχει καμία πρόνοια και παραμένουν στο σχολικό περιβάλλον,καλείται ο εκπαιδευτικός ''να βγάλει το φίδι απ την τρύπα'' ενώ είναι αναρμόδιος και με τεράστιο κίνδυνο για όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές.

Σ αυτό λοιπόν ακριβώς το κομμάτι τί τρόπους αντιμετώπισης προτείνεις?

 

Μόνο επιτήρηση επιπλέον.

Δεν υπάρχει συνταγή!

 

Πάντως σίγουρα δεν τα απειλεις ούτε τα εκφοβιζεις, όπως φυσικά δεν τα πλακωνεις στο ξύλο!!!!

 

Πάντως υπάρχουν παιδιά σε αυτή την κατάσταση που περιγραφεις, τα οποία εκπαιδευτικοί κατάφεραν να προσεγγίσουν και να τα ηρεμήσουν. Κανένα παιδί δεν είναι χαμένη υπόθεση. Θελουν το κουμπί τους, που πολλές φορές είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί, δεν είναι όμως αδύνατο.

 

Θες να σου πω περιστατικό που παιδί κάρφωσε μολύβι στο χέρι δασκάλας; Δεν μπορούσε κανείς να το κάνει κουμάντο. Στα διαλείμματα ανέβαινε στην ταράτσα του σχολείου και πετούσε οτι έβρισκε εκεί στους άλλους που ήταν από κάτω. Έφερνε τους παντες, έκλεβε απί μολύβια και σβυστρες μέχρι χρήματα και μπουφάν. Η οικογένεια αφαντη

Κάθε μέρα για 5-6 μηνες είχα παρατήσει το ΚΕΔΔΥ και ήμουν στο σχολείο. Έφαγα το ξύλο της ζωής μου. Οι δάσκαλοι δεν ασχολούνταν πλέον. Τελικά, ήρθε ένας φοιτητής για πρακτική και τον πλησιάσε το παιδί. Αρχικά για να δει τι μπορεί να κάνει για να τον διώξει. Τελικά, έγιναν φιλαράκια!

Τώρα το παιδί είναι σε ενα ΙΕΚ και έχει μια καλή πορεία.

Ήταν ο,τι πιο δύσκολο αντιμετωπισα, με την πολύτιμη βοήθεια του φοιτητή. Αν τον αγριευε και αυτός, αν τον απειλούσε, το παιχνίδι ηταν χαμένο από την πρώτη στιγμη.

 

Και αυτό είναι ένα από τα πολλά που υπάρχουν κάθε χρόνο, γιατί αν υπολογισεις το λιγότερο έναρξη περιστατικό σε κάθε σχολείο, δεις πόσα σχολεία είναι σε κάθε βαθμίδα, καταλαβαίνεις...

[iouliana]

Μόνο επιτήρηση επιπλέον.

Δεν υπάρχει συνταγή!

 

Πάντως σίγουρα δεν τα απειλεις ούτε τα εκφοβιζεις, όπως φυσικά δεν τα πλακωνεις στο ξύλο!!!!

 

Πάντως υπάρχουν παιδιά σε αυτή την κατάσταση που περιγραφεις, τα οποία εκπαιδευτικοί κατάφεραν να προσεγγίσουν και να τα ηρεμήσουν. Κανένα παιδί δεν είναι χαμένη υπόθεση. Θελουν το κουμπί τους, που πολλές φορές είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί, δεν είναι όμως αδύνατο.

 

Θες να σου πω περιστατικό που παιδί κάρφωσε μολύβι στο χέρι δασκάλας; Δεν μπορούσε κανείς να το κάνει κουμάντο. Στα διαλείμματα ανέβαινε στην ταράτσα του σχολείου και πετούσε οτι έβρισκε εκεί στους άλλους που ήταν από κάτω. Έφερνε τους παντες, έκλεβε απί μολύβια και σβυστρες μέχρι χρήματα και μπουφάν. Η οικογένεια αφαντη

Κάθε μέρα για 5-6 μηνες είχα παρατήσει το ΚΕΔΔΥ και ήμουν στο σχολείο. Έφαγα το ξύλο της ζωής μου. Οι δάσκαλοι δεν ασχολούνταν πλέον. Τελικά, ήρθε ένας φοιτητής για πρακτική και τον πλησιάσε το παιδί. Αρχικά για να δει τι μπορεί να κάνει για να τον διώξει. Τελικά, έγιναν φιλαράκια!

Τώρα το παιδί είναι σε ενα ΙΕΚ και έχει μια καλή πορεία.

Ήταν ο,τι πιο δύσκολο αντιμετωπισα, με την πολύτιμη βοήθεια του φοιτητή. Αν τον αγριευε και αυτός, αν τον απειλούσε, το παιχνίδι ηταν χαμένο από την πρώτη στιγμη.

 

Και αυτό είναι ένα από τα πολλά που υπάρχουν κάθε χρόνο, γιατί αν υπολογισεις το λιγότερο έναρξη περιστατικό σε κάθε σχολείο, δεις πόσα σχολεία είναι σε κάθε βαθμίδα, καταλαβαίνεις...

 

 

εχεις δικιο emmaki αλλα να προσθεσω κατι,,εσυ πηγες ως ειδικος για να ασχοληθείς με αυτό <περιστατικο> ,,μεσα σε μια ταξη όμως η δασκαλα δεν μπορει να ασχοληθεί τοσο προσωπικα με ένα τοσο ιδιαιτερο παιδι γιατι θα αδικησει όλα τα αλλα,,στην περιοχη παντως που μενω υπαρχει βοηθεια για τους πολύ αδυναμους μαθητες μεσα από το ιδιο το σχολειο,,αλλα και εκει που πηγαινα εγω δημοτικο είχαμε την ειδικη ταξη που πηγαιναν τα παιδια με καποιο πρόβλημα,,βεβαια εσεις μιλατε για συμπεριφορα οποτε εκει δε ξερω τι γινεται

[roubies]

Aναφέρθηκα σε εσάς συνάδελφε διακρίνοντας τις θέσεις που έχουμε.

Διαφορετικά περιστατικά αντιμετωπίζει η συνάδελφος στο ιδιωτικό, από διαφορετικό πόστο εσύ που δεν είσαι σε τάξη ή διαφωνείς?

Εκανα το διαχωρισμό απλά επειδή έτυχε και οι δύο να μην είστε σε δημόσιο σχολείο σε τάξη όπως είμαι εγώ κι επειδή θεωρώ ότι διαφοροποιούνται οι εκπαιδευτικές καθημερινότητες μας.

Από κει και πέρα δεν είχα καμία πρόθεση να θίξω ή να υποτιμήσω το έργο σας.μαλλον δεν έγινα κατανοητή.

Οι παιδαγωγικές θεωρίες λένε πολλά πολύ σημαντικά αλλά πολλές ως θεωρίες στην πράξη είναι ανέφαρμοστες η ανέφικτες.

Οσο για τις προτάσεις,νομίζω ξέρουμε πολύ καλά και οι δύο ότι υπάρχουν παιδιά που είναι πέρα από κάθε κανόνα και προσωπική επιτήρηση όσο επιμελώς κι αν τα τηρεί ο εκπαιδευτικός και χρήζουν άλλης στήριξης.Για τα παιδιά αυτά δεν υπάρχει καμία πρόνοια και παραμένουν στο σχολικό περιβάλλον,καλείται ο εκπαιδευτικός ''να βγάλει το φίδι απ την τρύπα'' ενώ είναι αναρμόδιος και με τεράστιο κίνδυνο για όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές.

Σ αυτό λοιπόν ακριβώς το κομμάτι τί τρόπους αντιμετώπισης προτείνεις?

 

 

sunshine δεν γνωρίζω αν διαφωνεί η emmaki, αλλά διαφωνώ εγώ. Ας πούμε ότι έχεις έναν μαθητή που σε ανύποπτο χρόνο σηκώνει μια καρέκλα και την πετάει πάνω σε έναν άλλο μαθητή και του σπάει το χέρι. Και γενικώς έχει παρατηρηθεί ότι είναι ένα βίαιο παιδί και μέχρι και στη ζωγραφική του μπορεί να βγάζει μια βιαιότητα. Το θέμα είναι αν δεν έχει γονείς και η γιαγιά του δεν έχει καταφέρει να το οριοθετήσει ή αν είναι ρομά ή αν έχει γονείς, χωρίς όμως να ασχολείται κανείς με την ανατροφή του και να μεγαλώνει με μια φιλιπινέζα? Θέλω να πω ότι τα περιστατικά είναι μέσες άκρες ίδια, απλά διαφέρει ο λόγος για τον οποίο αυτά εκδηλώνονται.

Όσο για την emmaki αν αντιλαμβάνομαι σωστά πρέπει να είναι και ειδική παιδαγωγός και ξέρεις ειδικά οι ειδικοί παιδαγωγοί ασχολούνται μόνο με παιδιά που αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα είτε μαθησιακό είτε συμπεριφορικό. Και βοηθάνε και εμάς να αντιμετωπίζουμε δύσκολα περιστατικά, οπότε δεν βλάπτει να ακούμε τι έχουν να μας πουν. Η εμπειρία τους και η γνώση τους είναι πολύτιμες για τέτοιες καταστάσεις. emmaki αν κάνω λάθος για το αντικείμενό ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη και με διορθώνεις.

Όσο για τρόπους ανέφερα περαστικά και πως τα αντιμετώπισα στο πρώτο ποστ που έγραψα.

[roubies]

roubie εισαι δασκαλα σε δημοτικο?θελω να σε ρωτησω κατι?ειναι λιγο ασχετο με το θεμα

 

 

Είμαι δασκάλα ειδικότητας σε δημοτικό. Ρώτα ό,τι θες.

[emmaki]

εχεις δικιο emmaki αλλα να προσθεσω κατι,,εσυ πηγες ως ειδικος για να ασχοληθείς με αυτό <περιστατικο> ,,μεσα σε μια ταξη όμως η δασκαλα δεν μπορει να ασχοληθεί τοσο προσωπικα με ένα τοσο ιδιαιτερο παιδι γιατι θα αδικησει όλα τα αλλα,,

 

Σαφώς.

Αλλά αν θέλει κάποιος μπορεί να προσεγγίσει ένα παιδί.

Αν από την αρχή αντιμετωπίζεται ως καμμένο χαρτί, ως άδικος κόπος, ως εκκολαπτομενος Πάσσαρης (ω ναι! Και αυτό είχε ειπωθεί), τότε απλά το παιχνιδι είναι χαμένο!

 

Μπορεί να μην είναι ο δάσκαλος της τάξης πουβθα το πλησιάσει, μπορεί να είναι ο διευθυντής, ο γυμναστής, κάποιος άλλος.....

[emmaki]

sunshine δεν γνωρίζω αν διαφωνεί η emmaki, αλλά διαφωνώ εγώ. Ας πούμε ότι έχεις έναν μαθητή που σε ανύποπτο χρόνο σηκώνει μια καρέκλα και την πετάει πάνω σε έναν άλλο μαθητή και του σπάει το χέρι. Και γενικώς έχει παρατηρηθεί ότι είναι ένα βίαιο παιδί και μέχρι και στη ζωγραφική του μπορεί να βγάζει μια βιαιότητα. Το θέμα είναι αν δεν έχει γονείς και η γιαγιά του δεν έχει καταφέρει να το οριοθετήσει ή αν είναι ρομά ή αν έχει γονείς, χωρίς όμως να ασχολείται κανείς με την ανατροφή του και να μεγαλώνει με μια φιλιπινέζα? Θέλω να πω ότι τα περιστατικά είναι μέσες άκρες ίδια, απλά διαφέρει ο λόγος για τον οποίο αυτά εκδηλώνονται.

Όσο για την emmaki αν αντιλαμβάνομαι σωστά πρέπει να είναι και ειδική παιδαγωγός και ξέρεις ειδικά οι ειδικοί παιδαγωγοί ασχολούνται μόνο με παιδιά που αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα είτε μαθησιακό είτε συμπεριφορικό. Και βοηθάνε και εμάς να αντιμετωπίζουμε δύσκολα περιστατικά, οπότε δεν βλάπτει να ακούμε τι έχουν να μας πουν. Η εμπειρία τους και η γνώση τους είναι πολύτιμες για τέτοιες καταστάσεις. emmaki αν κάνω λάθος για το αντικείμενό ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη και με διορθώνεις.

Όσο για τρόπους ανέφερα περαστικά και πως τα αντιμετώπισα στο πρώτο ποστ που έγραψα.

 

 

Σωστά.

Η συμπεριφορά είναι σαν ενα παγόβουνο. Αυτό που βλέπουμε είναι η κορυφή. Από κάτω κρύβεται πολύ μεγαλύτερος όγκος, που είναι τα αίτια της συμπεριφοράς...... Αυτά πρέπει να σκαψουμε, να τα ανακαλύψουμε και να τα αντιμετωπίσουμε.

[Miss sunshine]

εχεις δικιο emmaki αλλα να προσθεσω κατι,,εσυ πηγες ως ειδικος για να ασχοληθείς με αυτό <περιστατικο> ,,μεσα σε μια ταξη όμως η δασκαλα δεν μπορει να ασχοληθεί τοσο προσωπικα με ένα τοσο ιδιαιτερο παιδι γιατι θα αδικησει όλα τα αλλα,,στην περιοχη παντως που μενω υπαρχει βοηθεια για τους πολύ αδυναμους μαθητες μεσα από το ιδιο το σχολειο,,αλλα και εκει που πηγαινα εγω δημοτικο είχαμε την ειδικη ταξη που πηγαιναν τα παιδια με καποιο πρόβλημα,,βεβαια εσεις μιλατε για συμπεριφορα οποτε εκει δε ξερω τι γινεται

 

Πολύ σωστά μέσα σε μία τάξη 25 περίπου παιδιών η δασκάλα καλείται να διδάξει ακόμα και σε παιδιά με αυτισμό κι άλλες σοβαρές νοητικές και μαθησιακές δυσκολίες για τις οποιες πέρα από τη δυσλεξία δεν έχει την απαιτούμενη εκπαίδευση για να βοηθήσει.Ο νόμος εκεί προβλέπει δεύτερη δασκάλα ειδικής αγωγής στην τάξη αλλά δυστυχώς σπάνια στέλνουν.

Προσωπικά μου έχει τύχει περιστατικό με αυτιστικό παιδί σε τάξη και ο ειδικός παιδαγωγός που το παρακολουθούσε ιδιωτικά είχε δώσει οδηγία για λόγους ασφαλείας η πόρτα της τάξης και τα παράθυρα να είναι πάντα κλειδωμένα διότι το παιδί αυτό είχε προσπαθήσει πολλές φορές να φύγει απ το σχολείο αλλά και να πηδήξει απ το παράθυρο του δεύτερου ορόφου!

[roubies]

εχεις δικιο emmaki αλλα να προσθεσω κατι,,εσυ πηγες ως ειδικος για να ασχοληθείς με αυτό <περιστατικο> ,,μεσα σε μια ταξη όμως η δασκαλα δεν μπορει να ασχοληθεί τοσο προσωπικα με ένα τοσο ιδιαιτερο παιδι γιατι θα αδικησει όλα τα αλλα,,στην περιοχη παντως που μενω υπαρχει βοηθεια για τους πολύ αδυναμους μαθητες μεσα από το ιδιο το σχολειο,,αλλα και εκει που πηγαινα εγω δημοτικο είχαμε την ειδικη ταξη που πηγαιναν τα παιδια με καποιο πρόβλημα,,βεβαια εσεις μιλατε για συμπεριφορα οποτε εκει δε ξερω τι γινεται

 

Βεβαίως η δασκάλα δεν έχει πάντα το χρόνο. Γι'αυτό χρειαζόμαστε τους ειδικούς παιδαγωγούς σαν την emmaki να μας βοηθάνε, αλλά από την άλλη και λίγη προσπάθεια από την πλευρά μας δεν βλάπτει. Ακόμα και στο διάλειμμα μπορεί ο δάσκαλος να προσφέρει. Και η απειλή και το βρίσιμο δεν θα βοηθούσαν σε καμία περίπτωση ούτε τη δασκάλα ούτε το παιδί αυτό. Και αυτό διότι για να συμπεριφέρεται έτσι ένα παιδί κάτι συμβαίνει. Δεν είναι επειδή γεννήθηκε έτσι. Αυτή η συμπεριφορά είναι κραυγή βοήθειας και με το να προσπαθούμε απλά να επιβληθούμε δεν το βοηθάμε.

[roubies]

Πολύ σωστά μέσα σε μία τάξη 25 περίπου παιδιών η δασκάλα καλείται να διδάξει ακόμα και σε παιδιά με αυτισμό κι άλλες σοβαρές νοητικές και μαθησιακές δυσκολίες.Ο νόμος εκεί προβλέπει δεύτερη δασκάλα ειδικής αγωγής στην τάξη αλλά δυστυχώς σπάνια στέλνουν.

Προσωπικά μου έχει τύχει περιστατικό με αυτιστικό παιδί σε τάξη και ο ειδικός παιδαγωγός που το παρακολουθούσε ιδιωτικά είχε δώσει οδηγία για λόγους ασφαλείας η πόρτα της τάξης και τα παράθυρα να είναι πάντα κλειδωμένα διότι το παιδί αυτό είχε προσπαθήσει πολλές φορές να φύγει απ το σχολείο αλλά και να πηδήξει απ το παράθυρο του δεύτερου ορόφου!

 

 

Φυσικά μπορεί να σου τύχει και τέτοιο παιδί. Και εγώ είχα ένα παιδάκι αυτιστικό που έτρωγε τα μολύβια του και φοβόμουν μην τυχόν γυρίσω λίγο την πλάτη μου και φάει κανένα κομμάτι και πνιγεί. Ποιός διαφωνεί ότι υπάρχουν πολλές δυσκολίες στη δουλειά μας???

[argini]

Μια κυρία στην Γαλλία πριν λίγους μηνες ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΕ και σκότωσε μια δασκάλα μέσα στην τάξη...

Αυτά για όσους γράφουν "σεβόμαστε τον θεσμό και όχι το πρόσωπο..." μα το πρόσωπο εκπροσωπεί τον θεσμό...

Πιστευω ακράδαντα ότι όσες μαμαδες καταφθάνουν ωρυόμενες στα σχολεία είτε για τους βαθμούς, είτε γιατί το παιδί τους δερνει τα υπόλοιπα αλλα αυτές δεν θελουν να το παραδεχτουν κατά βάθος προσπαθουν να κρυψουν την ενοχή τους...ότι αφου επι χρόνια παρκα΄ρουν και αδιαφορουν για τα παιδια για να μην χαλάσουν τις εξοδους και την ντόλτσε βίτα...αφού πολλες φορες κακοποιουν οι ίδιες τα παιδια μεσα στο σπίτι ...μετα ξαφνικά "χαλάει" η βιτρίνα...και φταιει ο δάσκαλος...

Για μενα θα έπρεπε να υπάρχουν παιδοψυχολόγοι μεσα στα σχολεία και να κινείται αυταπαγγέλτως η διαδικασία κατά γονεων που τα παιδια τους εμφανίζουν επιθετική συμπεριφορα ως αποτέλεσμα παραμέλησης...

Στην πολυετη πορεία της η μητερα μου έκανε ΕΠΩΝΥΜΗ καταγγελία σε ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ εναντίον μαμας για παραμέληση ανηλίκου, έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο...και το παιδί σώθηκε...

Το μεγαλύτερο σχολείο είναι το ίδιο το σπίτι...

[Miss sunshine]

Φυσικά μπορεί να σου τύχει και τέτοιο παιδί. Και εγώ είχα ένα παιδάκι αυτιστικό που έτρωγε τα μολύβια του και φοβόμουν μην τυχόν γυρίσω λίγο την πλάτη μου και φάει κανένα κομμάτι και πνιγεί. Ποιός διαφωνεί ότι υπάρχουν πολλές δυσκολίες στη δουλειά μας???

 

Αυτό αγαπητή συνάδελφε δεν είναι δυσκολία αλλά κάτι πολύ πιο σοβαρό.Αυτό είναι εγκληματική ολιγωρία/αδιαφορία της πολιτείας διότι αυτά τα παιδιά δεν εμπίπτουν καν στη δική μας αρμοδιότητα αλλά μιας ειδικής παιδαγωγού!