Προσαρμογή παιδιού 3 ετών σε παιδικό σταθμό

[Kostas-Evi]

Καλημερα σας , ειμαι ο Κωστας, πατερας 2 ζουζουνιων 3 και 1,5 ετων.

Ο Μικρουλης μας, αφου εκλεισε τα 3 χρονια του, αποφασισαμε με τη συζηγο να τον στειλουμε παιδικο.

Ξεκινησε σχετικα καλα την προηγουμενη εβδομαδα και πηγε για 3 μερες με τελευταια την Παρασκευη.

Η συζηγος μου (Ευη) οταν πηγαινε να τον παρει, τον εβρισκε παραπονεμενο και κλαμενο και οι δασκαλες και η διευθηντρια την διαβαιβαιωναν οτι αρχισε να κλαιει μολις την ειδε. Σημερα το πρωι τον ξυπνησαμε να παει σχολειο και η πρωτη του κουβεντα ηταν " δεν θελω σχολειο". Αφου επεμεινε πολυ σχεδον κλαιγοντας, αποφασισαμε να μην τον παμε για σημερα μιας και θεωρησαμε ασχημο να φυγει απο το σπιτι παραπονεμενος και κλαμενος.

Μετα απο τηλεφωνημα στο σταθμο να τους ενημερωσουμε, διεκρινα την διευθυντρια να μην της αρεσει πολυ το γεγονος αυτο καθως μου ειπε " ναι αλλα ετσι πως θα μαθει το παιδακι? ". Ο ανδρικος μας , μετα απο πολλες ερωτησεις απο τη μαμα του γιατι δεν θελει σχολειο, δεν εδωσε καποια απαντηση που να μας δειξει κατι ασχημο για το σχολειο.

Και ρωταω εγο ο απιστευτος χαζομπαμπας, μηπως ειναι λιγο πιεστικοι στο σταθμο?

Μπας και τον πιεσαν για κατι ?

Μηπως λογω υπερευαισθησιας του Ανδρεα, δεν ειναι καλο να παει ακομα στο σχολειο?

Τι να κανουμε?

Εχουμε προβληματιστει αρκετα με το θεμα και η σταση της διευθυντριας που ανεφερα παραπανω, μας εχει οδηγησει στη σκεψη να δουμε για αλλο σχολειο.

Αυτα για την ωρα και σας ευχαριστουμε για το χρονο σας

[aggeliki]

γεια,δεν ξερω τι γινεται στο σταθμο αυτο,αλλα η αδερφη μου δουλεψε για 1 χρονο σε παιδικο σταθμο και δεν της αρεσε καθολου οι συνθηκες που επρεπε να ειναι τα παιδακια,ολη την ωρα καθισμενα και μονο 30 λεπτα επιτρεπονταν να σηκωθουν,μαλιστα ο ιδιοκτητης ειχε καμερες και παρακολουθουσε την κατασταση.η αδερφη μου στεναχωριοταν και δεν αντεξε αλλο και παραιτηθηκε...αυτο βεβαια γινοταν σε εναν σταθμο δεν ξερω σε αλλους αν γινονται χειροτερα ή καλυτερα...

[Μαρια Στυλιανακη]

Κώστα γειά σου!...

 

θέτεις ένα θέμα που έχουμε συζητήσει εκτενέστερα αυτές τις ημέρες μιάς και είναι και η εποχή που πολλά παιδιά ξεκινούν παιδικό.

 

διαβασε όλα τα εξής τόπικ, μιάς και αναφέρονται στο γιατί κλαίει ένα παιδί, τι είναι σημαντικό να κάνουν οι γονείς, έτσι ώστε να περάσουν την προσαρμογή του όσο δυνατόν καλύτερα.

 

= http://parents.org.gr/psych/?sid=151

 

= http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=948

 

= http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=101

 

 

ο παιδικός είναι ένας αποχωρισμός απο τις γνώριμες παραστάσεις ενός παιδιού και απο τους γονείς του.

Άρα θα ήταν σχεδόν περίεργο να μην εκφράσει καμια ανησυχία, ακόμα και εάν οι γονείς κάνουν τα αδύνατα δυνατά.

Το κλάμα, δείχνει το δέσιμο και την καλή σχέση με τους γονείς και έναν φυσικό φόβο και ανησυχία η οποία σιγά σιγά καταλαγιάζει με τον καιρό.

 

Δεν είναι ρεαλιστικό δηλαδή να περιμένουν οι γονείς να μην κλάψει καθόλου το παιδί τους, όπως και δεν είναι καλός λόγος εάν το παιδί κλαίει να θεωρήσουν ότι έχει πάει κάτι λάθος στην προσαρμογή ή ότι απαραίτητα ο παιδικός δεν είναι καλός.

 

ρίξε μια ματιά σε όλα τα θέματα στην κατηγορία παιδικοί σταθμοί, εκεί καλύπτεται κατά μεγάλο βαθμό, το πως καταλαβαίνεις εάν είναι καλός ο παιδικός σταθμός..

 

όπως εδώ πχ = http://parents.org.gr/forum/viewforum.php?f=17

 

ένα πολύ σημαντικό πράγμα όμως είναι εάν μείνατε εκεί τις πρώτες ημέρες ή εάν σας είπαν να φύγετε κατευθείαν απο την πρώτη μέρα

και αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα παιδαγωγικός απαραίτητο, που δυστυχώς δεν τηρείται, ακόμα και απο παιδικούς οι οποίοι έχουν κατά τα άλλα ένα καλό πρόγραμμα....

 

όταν διαβάσεις όλα αυτά, πες που έχεις απορία για να βοηθήσουμε παραπέρα!

 

 

- η διευθύντρια καλώς σας είπε αυτό το πράγμα. τώρα που μια φορά δεν τον πήγατε, είναι αρκετά δυνατό να σας "εξαναγκάζει" να μην τον πηγαίνετε καθόλου.

 

σκέψου το εξής - εάν όλα τα πράγματα που φοβόμασταν που δεν έχουμε ξαναζήσει, δεν τακάναμε, τότε η ζωή μας θα ήταν φτωχή

 

θέλει πάντως καλή και εκτενής ενημέρωση, για να μπορέσεις να βοηθήσεις το παιδί σου, να ξεπεράσει το φόβο του σιγά σιγά, να εμπιστευτεί τις δασκάλες και το περιβάλλον του παιδικού και τελικά να το αισθανθεί δεύτερο σπίτι του.

 

δεν γίνεται να περιμένουμε απο τα παιδιά, να αισθανθούν έτσι απο την πρώτη μέρα πρώτη εβδομάδα, ακόμα και πρώτο μήνα!

 

άρα, μέσα σε όλα αυτά είναι και η άρνηση, και στεναχώρια την οποία είναι απαραίτητο να χειριστείτε με συγκεκριμένο τρόπο. όχι με αυταρχικό ή εκβιαστικό τρόπο, (μην κλάψεις !) αλλά με συζήτηση και απόσπαση της προσοχής σε κάτι ευχάριστο.

[Sophia]

Αγαπητέ Κώστα,

Καλωσήρθες στην παρέα μας και να χαίρεσαι τα παιδάκια σου.

Έχω πει και άλλες φορές την εμπειρία μου απο το δικό μου μπουμπούκι.

Σε ηλικία 3 χρόνων τον πήγα σε δημοτικό παιδικό σταθμό με πολύ καλές συστάσεις.

Από την πρώτη μέρα που πήγαμε (Σεπτέμβριος) μέχρι και την τελευταία (Ιούλιος) ο μικρός έκλαιγε κάθε μέρα, δεν έτρωγε στο σχολείο μεσημεριανό και μας έλεγε ότι δεν ήθελε να πάει σταθμό.

Κάθε πρωι που τον πήγαινα τον άφηνα να κλαίει και στο δρόμο για την δουλειά έκλαιγα και εγώ. Το μεσημέρι που έπαιρνα τηλ. στην πεθερά μου να του μιλήσω για να δω πως είναι, τον ρώταγα πως πέρασε στο σχολείο και μου έλεγε καλά. ''Τότε γιατί έκλαιγες το πρωί'' τον ρωτούσα, ''γιατί ήθελα τη μαμά μου'' έλεγε.

Κάθε πρωι τον ενοχλούσε και από κάτι στο σχολείο. Τα πλακάκια του μπάνιου, τα καρεκλάκια, το χρώμα στους τοίχους, το πάτωμα και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς.

Από όλη την πρώτη χρονιά λίγες είναι μέρες που μπορώ να θυμηθώ ότι δεν έκλαιγε. Η δασκάλα μου έλεγε ότι μόλις έφευγα αμέσως σταματούσε το κλάμα. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μια φυσιολογική αντίδραση των παιδιών. Αλλάζουν περιβάλλον, γνωρίζουν καινούργιους ανθρώπους, πρέπει να μπουν σε κάποιο πρόγραμμα και να ακολουθήσουν κάποιες οδηγίες, χάνουν την αποκλειστικότητα από την γιαγιά ή την μαμά, κ.α. Με συζήτηση διαπίστωνα κάθε μέρα ότι στο σχολείο όλα πάνε καλά και δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα από την πλευρά των δασκάλων.

Το χειρότερο λάθος είναι την ώρα που κλαίει το παιδί και θέλει να μην το αφήσετε στο σταθμό να το πάρετε πίσω ή να μην το πάτε καθόλου. Το παιδί αντιλαμβάνετε πολλά και εκμεταλλεύεται πολλά, γι΄ αυτό μην το αφήσετε να σας συνεπάρει.

Και πάλι τονίζω ότι όλα αυτά είναι από προσωπική εμπειρία και ότι δεν υπήρχε άλλο πρόβλημα εκτός του ότι το παιδί δεν ήθελε να χάσει κάποια προνόμια που είχε στο σπίτι με την γιαγιά.

[Kostas-Evi]

Ευχαριστω για την αμμεση απαντηση.

Ακολουθως θα ηθελα να μαθω πως να αντιδρασουμε αν αυριο το πρωϊ μας πει παλι οτι δεν θελει να παει σχολειο, πραγμα σχεδον σιγουρο

[demi]

Και εγω εχω ενα προβλημα με τους παιδικους σταθμους .Ενα συγγενικο μας προσωπο δουλεψε στον καλυτερο ιδιωτικο παιδικο σταθμο της Αθηνας ως γυμναστρια...ενω ως οικημα ηταν τελειο διοτι ειχε τα παντα απο πισινες μεχρι ζωακια οι υπαλληλοι του σταθμου ηταν αθλιοι.ο ιδιοκτητης ειχε βιντεοσκόπηση σε ολο τον χωρο αλλα ηξεραν καλα οι κυριες που να κρυφτουν και να συμπεριφέρονται ασχημα στα παιδια..

οταν ηρθε ο καιρος και μεγαλωσαν τα παιδια της ξαδερφης μου ο ιδιοκτητης της προτεινε να πανε τα παιδια της στο σχολειο σε προνομιακη τιμη..

αρνηθηκε βεβαια και του ειπε τι συμβαινει στο σχολειο του...

Αδιαφορησε και εδιωξε την ξαδερφη μου γιατι του ειπε την αληθεια...

Βεβαια προς Θεου δεν ειναι ολα τα σχολεια και ολοι οι ανθρωποι ιδιοι..

ασφαλως και θα υπαρχουν ακομη και δημοσια σχολεια και σταθμοι οπου υπαρχουν ανθρωποι με μερακι ...

ΑΛΛΑ....ας μην κλεινουμε τα αυτια και τα ματια μας οταν τα παιδια μας αρνουνται να πανε στον παιδικο σταθμο...

αν περνουσαν καλα και δεν υπηρχε προβλημα ειμαι σιγουρη οτι θα ηθελαν να πανε τρεχοντας..

και ας μην παμε μακρια εδω χτυπησαν παιδακι μπροστα στα ματια μου στον παιδοτοπο ενω η μανα επινε αμεριμνη τον καφε της...

γιαυτο κλεινω παντα πρωτο τραπεζι πιστα στον παιδοτοπο..θελω να εχω παντα και παντου τον ελεγχο...πειτε με υπερβολικη καθολου δεν με πειραζε..αρκει το παιδακι μου να ειναι καλα ,να περναει ομορφα κοντα σε ανθρωπους που το αγαπουν ....

[Μαρια Στυλιανακη]

δεν θα διαφωνήσω με τα όσα λέει η demi, πιστεύω ότι όλα είναι καλό να τα ξέρεις και να αποφασίσεις μετά σύμφωνα με το ένστικτό σου.

 

όταν κλαίει και σου λέει δεν θέλω κτλ κτλ θα τον παίρνεις αγκαλιά και θα τον παρηγορείς..

"το ξέρω ότι δεν θέλεις.... αλλά πρέπει να πάω και εγώ στη δουλειά μου. κτλ.... "

 

δεν είπες εάν σας άφησαν να μείνετε κάποιες μέρες στον παιδικό. (συνήθως 5 συνεχόμενες μέρες μένει ο γονιός)

 

είναι πολύ σημαντικό αυτό. σας παίρνει να το κάνετε τώρα?

(να επιμένετε ότι κάποιο οικείο πρόσωπο του να μένει εκεί χωρίς να ασχολείται με τον μικρό - απλώς να διαβάζει ένα βιβλίο σε ένα παγκάκι στο διάδρομο του σχολείου, όπου να είναι ΕΠΙΤΡΕΠΤΟ να πηγαίνει όποτε θέλει να το χαιρετάει).

το πρόσωπο αυτό δεν φεύγει, δεν κλείνει την πόρτα ούτε το παροτρύνει να πάει στην δασκάλα.

αυτό θα γίνει απο μόνο του αλλά και με τη βοήθεια της δασκάλας ή της βοηθού ή της διευθύντριας αλλιώς είναι σαν να το διώχνεις. -πολύ σημαντικό το τελευταίο - )

 

είναι το Α καιτο Ω αυτές οι μέρες για το παιδί αλλά και για σας για να πειστείτε ότι ξέρουν τι κάνουν εκεί.....

μπορεί να μη φανεί ότι κάτι συμβαίνει αυτές τις μέρες, αλλά σας το εγγυώμαι, έχει τεράστια σημασία για την αίσθηση της ασφάλειας που έχει το παιδί.

 

ένα παιδί μπορεί να είναι τόσο πεισμωμένο ότι δεν θα αφήσει να περάσει αυτή η αλλαγή που μπορεί να χτυπιέται. (βλέπε άρθρο).... ακόμα και τότε δεν σημαίνει ότι φταίει ο παιδικός αλλά απλώς ο πολύ δυνατός χαρακτήρας και θέληση του παιδιού.

πάλι όμως στην ζωή, ακόμα και ο πιό δυνατός χαρακτήρας και η θέληση, κάποια πράγματα δεν μπορούν να τα αλλάξουν... κάποια ναι κάποια όχι.

εξαρτάται απο την διαπαιδαγώγηση των γονέων εκεί, το πως θα πράξουν και το πως έπρατταν στο παρελθόν όταν συνέβαινε κάτι τέτοιο.

 

όπως έγραψα, συζήτηση και απόσπαση σε θέματα ευχάριστα.

πάρτε πράγματα μαζι, παιχνίδια κτλ.

 

όμως πραγματικά εάν δεν έχει μείνει εκεί κάποιος λίγες μέρες, πως είναι δυνατόν να μην κλαίει. ??

εκεί η μόνη επιλογή είναι μετά απο ένα τέταρτο, να το δώσεις στην αγκαλιά της παιδαγωγού και να κλείσεις την πόρτα και να φύγεις. η μισή η μια ώρα ούτε η συζήτηση, και προετοιμασία δεν θα το κάνουν να σταματήσει νακλαίει ίσα ίσα το βασανίζουν ακόμα περισσότερο.

είναι ένα σόκ, πως να το κάνουμε, εάν απο τη πρώτη μέρα τα αφήνει κάποιος σε νέο μέρος - και καμια τακτική δεν μπορεί να αλλάξει αυτό το γεγονός.

 

το σωστό λοιπόν είναι κάποιες μέρες ο γονέας ή και η νταντά να μένει εκεί.

 

άρα, φιλάκια, αλλάζεις το θέμα μιλάς για πυροσβεστικά και ότι άλλο αγαπημένο έχει, αν θατο δείξει στα παιδιά /δασκάλα κτλ.

ρώτα τις δασκάλες τι του άρεσε να παίζει εκεί έτσι ώστε να του το θυμίσεις.

΄τον ρωτάς τι θέλει να κάνετε μετά όταν γυρίσει. (ή τι θέλει να φάει!?).

έτσι του αποσπάς την προσοχή απο αυτό που τον στεναχωρει, και την οδηγείς σε κάτι που τον ευχαριστεί με στόχο έστω να μην ουρλιάζει όταν τον αφήσεις στην παιδαγωγό.

ακόμα και να ουρλιάζει με το που θα κλείσει η πόρτα και θα φύγεις, πραγματικά μπορεί να σταματήσει σαν να πατάς κουμπάκι. το έχω δεί επανηλλειμένως.

τις πρώτες μέρες (μόνο) να τον παίρνετε λίγο νωρίτερα εάν γίνεται, έτσι ώστε να μη κουράζεται πολύ.

[dora]

Και γω ως δασκαλα αν καποιο παιδακι δεν ερχονταν και οι γονεις με επερναν και μου ελεγαν οτι ο λόγος ειναι οτι τοπαιδι δεν θελει να ερθει θα απαντουσα το ιδιο με τη διευθυντρια.

Και τωρα που δεν ειμαι στον παιδικο, το ιδιο ειπα στο συναδελφο μου που θα ξεκινουσε τη μικρη στο σταθμο από αρχες σεπτεμβρη. Επειδη ηθελε να παρει 2-3 μερες αδεια και ο σταθμος ειναι μεσα στο χωρο της δουλεια μας του ειπα να μην την παει από την πρωτη μερα που θα ανοιξει ο σταθμος αλλα αφου επιστρεψει από την αδεια του και να μην αφησει κενα παρα μονο για λόγους εκτακτης αναγκης (πχ ασθενεια).

 

Οπότε μην σε προβληματιζει τοσο αυτο που σου ειπε η διευθυντρια.. ειχε δικιο. Αν κανεις το λαθος και δεν το πας το παιδι επειδη κλαιει το εχεις χασει το παιχνιδι.. Τωρα ξερει πως με το κλαμμα του μπορει να μεινει κοντα σας.. (αυτος ειναι ο λόγος που κλαιει.. οχι οτι δεν του αρεσει το σχολειο..)

Αλλωστε ακόμα και μια στριγγλα δασκαλα τον "κακο" της εαυτο δεν προκειτε ποτε να τον δειξει στα παιδια από τις πρωτες μερες.. Και η πιο στριμμενη του κοσμου θα το παιζει "καλη" γιατι καμια δασκαλα δεν θελει να εχει στην ταξη της παιδια που θα κλαινε καθε πρωι όλη τη χρονια.. Ειναι οτι χειροτερο μπορει να της συμβει..

Όπως καταλαβαινεις δεν υπαρχει περιπτωσει σε κανεναν σταθμο (ουτε στον χειροτερο) να πιεσουν, να φερθουν ασχημα, ή να φοβισουν τα παιδια από τις πρωτες μερες..

 

Επιδης συμφωνω απόλυτα με αυτο που λεει η Μαρια για τις πρωτες μερες οτι θα πρεπει να παραμενει ενα ατομο στο σταθμο. Εγω προσωπικα παντα το ζητουσα από τους γονεις (ασχετα αν πολλες φορες αυτο με ειχε φερει σε συγκρουση με τους συναδελφους που μπορει ναμην ηθελαν γονεις μεσα στα ποδια του) Όταν ειχα την ευχερεια (γιατι συχνα δουλευα με συμβασεις που αρχιζαν 1η Σεπτεμβριου) ερχομουν σε τηλεφωνικη επικοινωνια με τους γονεις και τους ενημερωνα οτι καλο θα ηταν να παρει ενας από τους δυο αδεια από τη δουλεια του για τουλαχιστον μια εβδομαδα) Και ισως σας φανει περιεργο αυτο αλλα πολυ συχνα οι ιδιοι οι γονεις ηταν αυτοι που δεν ηθελαν να παραμεινουν στο σταθμο (σε ποσοστο 80% .. οχι και λίγο)

Το συστημα που χρησιμοποιω εγω ειναι το εξης..

Καταρχην χωριζω τα παιδια σε δυο ομάδες . Η μια ερχεται 8-10 και η άλλη 10.30 με 12.30.

Την πρωτη μερα τα παιδια και οι γονεις να καθονται για ενα διωρο μαζι μεσα στην ταξη Οι γονεις καθονται καπου πιο απομονομενα και γω απασχολω τα παιδια.Ετσι εχουν την ευκαιρια και οι γονεις να γνωριστουν μεταξυ τους αλλα και τα παιδια να νιωσουν πιο ανετα.. ειναι κατι σαν τις συναντησεις τις δικες μας.

Την επόμενη μερα ξαναερχονται καθονται οι γονεις για λίγο και μετα περιμενουν καπου εξω λεγοντας οτι παμε για εναν καφε και οτι θες θα ειμαι απ΄εξω.

Την 3η+4η μερα γινεται το ίδιο μονο που τα ατομα στις ομαδες αλλαζουν ωστε να γνωριστουν και τα υπόλοιπα παιδια μεταξυ τους. Και τελος την 5η μεραοι ομαδες ενωνονται, οι γονεις (η καποια γιαγια,παππους, θεια,κλπ) παραμενουν στο χωρο και κραταω τα παιδια για παραπάνω ωρα όχι ομως μεγαλυτερη από 4 ωρες. Και φυσικα οποιο παιδι κουραστει μετα τις 2 ωρες μπορει να φυγει.

Η επομενη εβδομαδα παραμενει εβδομαδα "προσαρμογης" πραγμα που σημαινει οτι τα παιδια μπορουν να ερθουν οτι ωρα θελουν (στις ωρες προσελευσης εννοειτε, αν και συνηθως γινεται μια υποδειξη στους γονεις ωστε ενα παιδακινα μην ερθει από τις 7 και ειναι μονο του μεχρι τις 8 γιατι σιγουρα θα κουραστει) Αλλα τα παιδια παραμενουν μεχρι και το μεσημεριανο φαγητο δηλαδη μεριπου μεχρι τις 1.

Παραπάνω μπορουν να μεινουν από την τριτη εβδομαδα και αυτο αφου το παιδι δειχνει τι εχει προσαρμοστει στην ομαδα Γιατι μετα της 1 συνηθως τα παιδια που παραμενουν μπαινουν για υπνο.. αυτο συμβαινει στους περισσοτερους σταθμους ειδικα τους δημοσιους, γιατι συνηθως δεν υπαρχει επάρκεια προσωπικου ωστε οσα παιδια θελουν να κοιμηθουν και οσα θελουν να παραμεινουν ξυπνια. Σε καποιος σταθμους μπορει να υπαρχει εναλλακτικα μια επιλογη, τοπαιδι να παραμεινει ξυπνιο αλλα όχι μεχρι το τελος του ωραριου (4 μμ)αλλα μεχρι τις 2.

Διευκρινιζω τέλος οτι ολο το παραπάνω γινεται με τα καινουργια παιδια και ειδικα κατω των 2.5 (εχω εμπειρια με βρεφακια εγω..) Τα παιδακια που πάνε για 2η η 3η χρονια στον παιδικο, ειναι φυσικο να ακολουθουν ενα πιο "γρηγορο" συστημα..

[angela]

Αγαπητέ Κώστα

δεν ξέρω αν τελικά είμαι η ειδική στο να σου δώσω συμβουλή σε αυτό το θέμα γιατί το παιδί μου ανήκει σε μια άλλη κατηγορία, τα άτομα με ειδικές ανάγκες ή ειδικές ικανότητες για άλλους, όμως έχω αποκτήσει μαζί του ένα χάρισμα, έχω γίνει διορατική και η διαίσθησή μου έχει αυξηθεί πολύ,μιας και εκείνος δεν μιλάει για να πει τι του συμβαίνει ή τι θέλει ή τι του κάνουν στο ειδικό σχολείο που πηγαίνει έχω καταφέρει μέχρι σήμερα να γνωρίζω σχεδόν τα πάντα και να καταλαβαίνω αν θέλει κάτι αν του αρέσει ή όχι!

Οταν δεν θέλει κάποια μέρα να πάει στο σχολείο και το καταλαβαίνω ότι μας καθυστερεί να φύγουμε από το σπίτι και αργότερα δεν θέλει να βγεί από το αυτοκίνητο, τότε αν έχει περάσει την προηγούμενη μέρα πολύ καλά στο σπίτι πχ παιδότοπος το ΣΚ, τότε ξέρω ότι είναι η βαριεμάρα του, αν όμως αυτό συνεχιστεί για μερικές μέρες και το βλέμμα του είναι δακρυσμένο και παραπονεμένο παιζει κατι με το σχολείο του. Τότε ήρεμα του εξηγώ ότι θα παίξει με τα παιδάκια και θα είναι όλα εντάξει, αν τελικά βγεί από το αμάξι θα προσπαθήσω να κοιτάξω την αντίδρασή του στην είσοδο στην παραλαβή από το προσωπικό, θα καθυστερίσω με κάποια δικαιόλογία να φύγω και θα κόψω αντιδράσεις. Την επομένη αν συνεχιστεί η ίδια αντίδραση θα τους το αναφέρω με όμορφο τρόπο για να δω τις αντιδράσεις στα πρόσωπά τους και αν δω κάτι ύποπτο...αλίμονό τους!!!

Αν δεν φτιάξει η αντίδραση του παιδιού μου την επομένη ... νομίζω άσχετα από το τι θα μου πουν για δικαιολογία θα πάρω δραστικά μέτρα (όπως ξέρω εγώ και ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε!)

Αυτό που θελω να πω είναι ότι αν γνωρίζεται και μπορείτε να διαβάσετε τις αντιδράσεις του παιδιού σας το θέμα του ότι δεν σας μιλάει δεν είναι και τόσο δύσκολο στο να ξεσκεπαστεί μια δυσάρεστη και βάναυση αντιμετώπιση από τρίτους. Απλά θα πάρει λίγο χρόνο παραπάνω!!!

[elenik]

Καλως ηρθατε και να σας ζησουν.

Εχεις δοκιμασει να πηγαινει με σχολικο? Οποτε τον πηγαινα εγω κλαιγαμε στην πορτα παρεα. Οταν πηγαινε με σχολικο το εβλεπε σαν βολτα και ηταν πιο ηρεμος.

[Μαρια Στυλιανακη]

dora μπράβο σου που κάνεις αυτό το σύστημα. Δεν παίρνουν πολλές παιδαγωγοί αυτή την πρωτοβουλία.

 

Ναι δεν γνωρίζουν και πολλοί γονείς το πόσο σημαντικό είναι ακόμα και στην ηλικία των 3,5 -4 ετών (που πολλοί νομίζουν ότι ένα παιδί πλέον "έχει μεγαλώσει") να έχει κάποιον κοντά του αυτές τις ημέρες της προσαρμογής ... και η ανατροφή που είχαν (η πιο αυστηρή) σε συνδυασμό με την έλλειψη σωστής ενημέρωσης φταίνε.