η σχέση με τα άλλα παιδάκια

[rosaki]

θέλω να μοιραστώ κάτι μαζί σας, που σκέφτομαι τις τελευταίες μέρες και θέλω τη γνώμη σας. μπορεί να είμαι και υπερβολική δεν ξέρω...

 

η μικρούλα μου (15 μηνών) είναι ένα χαρούμενο, έξυπνο παιδάκι. στο σπίτι όταν λείπω στο γραφείο, την κρατάει η γιαγιά της (πεθερά μου). στο σπίτι δείχνει ένα χαρακτήρα, θα έλεγα δυναμικό, επίμονη να γίνει το δικό της. αφού συχνά συζητούσαμε με τον άντρα μου μήπως την κακομαθαίνουμε.

 

ξεκινήσαμε μαθήματα Robbie στο Ωδείο. είναι η μικρότερη εκεί, αλλά δεν έχει μεγάλη διαφορά με τα άλλα παιδάκια 1-3 μήνες διαφορά. το θέμα είναι ότι ενώ απολαμβάνει το μάθημα, όταν υπάρχει η ελεύθερη ώρα, που η δασκάλα τα μαζεύει στη μέση τους δίνει οργανάκια και τα αφήνει να ξεσαλώσουν, εκείνη μαζεύεται. την παρατηρώ. και ενώ τα άλλα παιδάκια, σπρώχνονται, παίρνουν το παιχνίδι το ένα του άλλου, εκείνη κάθεται ήσυχη και "υπομένει" να την σπρώχνουν, να της τραβάνε τα μαλλιά χωρίς να αντιδρά σχεδόν καθόλου, να της παίρνουν τα παιχνίδια χωρίς να βγάζει ούτε μια φωνούλα. στο προηγούμενο μάθημα ένα κοριτσάκι της τράβηξε πολύ δυνατά τα μαλλιά. αφού μέχρι να πλησιάσω λέω πάει θα αρχίσει να κλαίει και με το δίκιο της. αλλά εκείνη τίποτα, το υπέμενε και την κοίταζε με απορία. στο σημερινό μάθημα την έβλεπα που με την άκρη του ματιού της, έβλεπε αν την πλησίαζε και σε κάθε κίνησή της έτρεχε στην αγκαλιά μου.

 

Γενικά, σαν να φοβάται και απλά να δέχεται ότι της κάνουν τα άλλα παιδάκια. μην φανταστείτε κάτι υπερβολικό γιατί και τα παιδάκια είναι όλα καλά και οι μαμάδες είμαστε εκεί και προλαβαίνουμε τα χειρότερα, απλώς προβληματίζομαι του χρόνου που θα είναι παιδικό και δεν θα είμαι μαζί της, έτσι θα αντιδρά?

Είμαι υπερβολική? και πως της μαθαίνεις να αντιδρά? στο σπίτι δεν μπορώ να φανταστώ τι άλλο πρέπει να κάνουμε. την επιβραβεύουμε και ασχολούμαστε πολύ μαζί της.

[ioanna81]

Επειδη πηγαινουμε κι εμειε στο robbie βλεπω πολλα παιδακια να ειναι μαζεμενα, μπορει να ντρέπεται η να μην ξερει πως να φερθει με τα αλλα παιδια και γι αυτο να επιλεγει μισ ουδετερη σταση. Θεωρω οτι ειναι μικρη ακομα, συμβουλες πραγματικα δεν ξερω να σου δωσω γιατι εχω κι εγω τα ιδια ερωτηματικα με σενα κι ελπιζω οι πιο εμπεορες να μας διαφωτίσουν

[rosaki]

δεν με προβληματίζει που δεν είναι ιδιαίτερα κοινωνική,αυτό που με αγχώνει έιναι ότι δεν βλέπω να αντιδρά καθόλου όταν κάποιος της κάνει κάτι.

π.χ το τράβηγμα μαλλιών που σας έλεγα είναι αδύνατο να μην την πόνεσε. στο σπίτι αν της πάρω από το χέρι το παιχνίδι της γίνεται χαμός,

στο προηγούμενο μάθημα καθόταν ήσυχη και μόλις έπιανε ένα παιχνιδάκι/όργανάκι ένα άλλο παιδάκι ερχόταν της το άρπαζε και το πέταγε μακριά. και εκείνη πάλι ανέκφραστη να πηγαίνει να το ξαναπιάνει, το παιδάκι να της το αρπάζει πάλι από τα χέραι να της το πετάει μακριά κ.ο.κ

[rosaki]

λέτε εγώ με την επιμονή μου να είναι σωστή απέναντι στα άλλα παιδάκια να της έχω περάσει το μηνυμα την υποχώρησης?

π.χ στην παιδική χαρά, όταν βλέπω ότι έχει ουρά για τις κούνιες την αφήνω μόλις 2 λεπτάκια να κάνει και της εξηγώ ότι υπάρχουν και άλλα παιδάκια. μάλλον μειοψηφία είμαι γιατί παρατηρώ ότι η πλειοψηφία των γονιών δεν χαμπαριάζει από κάτι τέτοια και επιμένουν να έχουν το μικρό τους στην κούνια με τις ώρες ανεξάρτητα από το πόσοι περιμένουν. και βλέπω τη μικρή μου με΄ενα παράπονο όταν την παίρνω άρον άρον....

 

γενικά με τον άντρα μου έχουμε ένα άγχος να μην γίνει κακομαθημένη, μήπως έτσι δημιουργούμε άλλα προβλήματα?

[ioanna81]

και τι θα ηταν ωραιο, να δαγκωνει τα παιδακια ή να τα χτυπαει? ετσι αντιδρα ο δικος μου καμμια φορα κι εχει μαλλιασει η γλωσσα μου να μην δαγκωνει και να μην χτυπαει. Απορω απο που το εχει δει αφου εμεις δεν του φερομαστε ετσι

[asana]

αγαπητη φιλη θα ηθελα να σου πω οτι αυτη η "υποχωρητικη" συμπεριφορα - κατα τα αλλα ζωηρων και επιμονων παιδιων (εντος της οικιας)- ειναι απλα η πρωτη τους "κοινωνικοποιηση". Δηλαδη, το παιδι ειναι μεγαλωμενο στο σπιτι,μονο, οπου δεν υπαρχει ανταγωνισμος με αλλα 10 παιδια και πρυτανευει η λογικη του ενηλικα , ο οποιος ικανοποιει λογικα τις επιθυμιες του. Ετσι οταν βρισκεται σε ενα χωρο που συμβαινει το αντιθετο "βραχυκυκλωνει" και προσπαθει να δει πως πρεπει να αντιδρασει...θελει να αμυνθει ομως θελει να γινει μελος της ομαδας και ψαχνει τις ισορροπιες της

οσο για την ανοχη στη βια, απλα δεν την κατανοοει τη βια γιατι δεν την εχει βιωσει, ειδικα χωρις λογο . Δεν του φαινεται λογικο αυτο να ειναι ησυχο και ενα αλλο παιδακι να του τραβαει τα μαλλια, να του αρπαζει το παιχνιδι κτλ (μα καλα που ειναι η συναδελφος εκπαιδευτικος εκεινη την ωρα?)..

Εσυ πρεπει να τη συμβουλευσεις πως να φερεται , ναι μεν να ειναι δεκτικη στην παρεα αλλα οχι να ανεχεται βια, να της αφησεις χρονο να "ρολλαρει" η κοινωνικοποιηση της και να μιλησεις με τη δασκαλα της...ενα βασικο μαθημα που πρεπει να τους δωσει (μεσω της συμπεριφορας της βεβαια) ειναι ο σεβασμοας στους αλλους, στον εαυτο μας, στο σχολειο μας (ωδειο μας, μπαλετο μας κτλ) και να γεφυρωνει τα χασματα συμπεριφορων που υπαρχουν.

Δε θα ξεχασω ποτε, χρονια πριν, παιδι παιδοψυχολογου (!!!!!) που ειχε συνεχως επιθειτκη (μην πω παραβατικη) συμπεριφορα (και η μανα του το εβρισκε φυσιολογικο! και τα εβαζε με τα παιδια που κατηγγειλαν τα περιστατικα!!!!!!).

Λοιπον, μηδενικη ανοχη στη βια και πολλη στηριξη και καθοδηγηση στην κορουλα σου και δωσε της το χρονο που χρειαζεται

[mmdad]

Rosaki και εμενα ετσι ηταν ο μεγαλος μου γιος μεχρι τα 2. Μαλιστα προσπαθησαμε να το καλλιεργησουμε γιατι ερχοταν το δευτερο.

Αυτη την στιγμη προσπαθω να τον μαζεψω μια και ειναι επιθετικος και διεκδικει οτι νομιζει οτι του ανηκει.

Νομιζω οτι τα μοναχοπαιδια (και τα πρωτα ειναι μοναχοπαιδια μεχρι ενως σημειου) θεωρουν αυτονοητο οτι ολα τους ανηκουν και δεν ξερουν ή δεν θελουν να μπουν στην διαδικασια να διεκδικησουν μια και τα παντα θα ερθουν στα χερια τους...

[rosaki]

αυτό με το μοναχοπαίδι δεν το είχα σκεφτεί.

θα αρχίσω να της μιλάω, αλλά δεν ξέρω αν θα καταλάβει τίποτα 15 μηνών μωράκι. πάντως κορίτσια το μεγαλύτερο όφελος από αυτές τις δημιουργικές δραστηριότητες είναι ότι έχεις την ευκαιρία να παρατηρείς από κοντά τον τρόπο κοινωνικοποίησης του παιδιου σου, δεδομένου ότι συναναντάει τα ίδια άτομα/παιδάκια κάθε φορά και χτίζεις μια σταθερή σχέση μαζί τους.

[rosaki]

σήμερα πάντως επαναλήφθηκε ακριβώς το ίδιο σκηνικό. επειδή τα περιστατικά δεν είναι χοντρά, δεν θέλω να επέμβω και προς το παρόν και εγώ την παρατηρώ.

[Ειρηνη Μ]

Κορίτσια εγώ έχω να πω ότι ο χαρακτήρας και οι αντιδράσεις των παιδιών αλλάζουν σταδιακά . Είναι πολύ μικρή ακόμη , δεν έχει εκδηλώσει τα στοιχεία του χαρακτήρα της . Ξέρεις πόσες αλλαγές θα δεις ακομη στη συμπεριφορά της ? Εγώ πχ η κόρη μου 3,5 χρονών τώρα δεν έχει καμμία σχέση με το μωράκι που ήταν 1,5 έτους . Αντιδρά πιο πολύ, διεκδικεί , δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της πλέον.

Δε νομίζω ότι πρέπει να παρέμβεις. Τα παιδιά ανακαλύπτουν μόνα τους τον εαυτό τους και τις δυνατότητές τους. Είναι το ένστικτο της επιβίωσης

[Daphne-]

Νομιζω οτι τα μοναχοπαιδια (και τα πρωτα ειναι μοναχοπαιδια μεχρι ενως σημειου) θεωρουν αυτονοητο οτι ολα τους ανηκουν και δεν ξερουν ή δεν θελουν να μπουν στην διαδικασια να διεκδικησουν μια και τα παντα θα ερθουν στα χερια τους...

 

Aν κρίνω από την κόρη μου, ισχύει το αντίθετο..... Ειναι διεκδικητική από μωρό.

 

αυτό με το μοναχοπαίδι δεν το είχα σκεφτεί.

θα αρχίσω να της μιλάω, αλλά δεν ξέρω αν θα καταλάβει τίποτα 15 μηνών μωράκι. πάντως κορίτσια το μεγαλύτερο όφελος από αυτές τις δημιουργικές δραστηριότητες είναι ότι έχεις την ευκαιρία να παρατηρείς από κοντά τον τρόπο κοινωνικοποίησης του παιδιου σου, δεδομένου ότι συναναντάει τα ίδια άτομα/παιδάκια κάθε φορά και χτίζεις μια σταθερή σχέση μαζί τους.

Νομίζω οτι θα βοήσει εάν παρέμβει άμεσα και ήρεμα κάποιος μεγάλος όταν συμβαίνουν τέτοια περιστατικά που αναφέρεις. Τα μεν "επιθετικά" παιδάκια θα καταλάβουν οτι η συμπεριφορά τους δεν ειναι αποδεκτή, τα δε "παθητικά" θα παραδειγματιστούν. (τα εισαγωγικά τα βάζω επίτηδες http://parents.org.gr/psych/a183).

 

Οσο για τον τρόπο κοινωνικοποίησης συμφωνώ από τη μια.

Από την αλλη κρινοντας από το δικό μου παιδί, έχει εντελώς άλλη εικόνα και συμπεριφορά οταν απουσιάζω εγω και ο μπαμπάς της.

Αυτο διασταυρωμένο από τις δασκάλες στο σχολείο της. Δόκτωρ Τζέκιλ και Μίστερ Χαίντ ένα πράγμα...

[Lemonaki035]

Θέλω τη γνώμη σας.Η μικρή μου είναι 9,5 μηνών.Είναι ένα ευχάριστο κ χαμογελαστό παιδάκι κ ιδιαίτερα κοινωνική.Αγαπάει πολύ τα παιδάκια και τα ζώα κ στην κυριολεξία κάνει σαν παλαβή ...Όμως έχουμε ενα μικρό πρόβλημα,όταν τα άλλα παιδάκια τσιριξουν ή φωνάξουν δυνατά βάζει τα κλαματα.Από νεογέννητη που ήταν αν άκουγε μωρό να κλαίει έκλαιγε κ εκείνη.Γενικά όμως την εχω δει οτι βάζει τα κλάματα για πλάκα..Δεν της αρέσει κάποια φάτσα που της μιλάει,κλαίει.Ακούει δυνατές φωνές,κλαίει.Τσιριζουν τα παιδάκια κλαίει.Είναι παρεξηγησιαρα γενικά κ αν την "μαλώσω" για φανταστείτε.. Πάλι κλαίει...Και εγώ επίσης κλαίω για πλάκα αλλά δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω (ούτε για μένα έχω βρει λύση κάπως εχω σκληρυνει με το μωρό)..Εννοείται ότι ερχόμαστε σε επαφή με παιδάκια αλλά μόνο με ένα δείχνει να επιμένει το κλάμα κ η αποφυγή.Εχει βέβαια τα δίκια της γτ ο μικρός την κυνηγούσε να την φιλήσει κ λόγω ηλικίας κ εκείνος αγαρμπος την πόνεσε.Απο εκείνη τη μέρα όταν τον βλέπει κλαίει κ αλλάζει δρόμο.Αν κάποιο παιδάκι,συνήθως πιο μεγάλο, την πλησιάσει και της μιλήσει κ την παίξει δεν έχει πρόβλημα ανταποκρίνεται τέλεια.Με ίδιες ηλικίες ενώ τα θέλει και το δείχνει κιόλας, αν φωνάξουν δυνατά κλαίει..Τι να κάνω;;;;

[Dust pink]

πρίν από 29 λεπτά , Elfer είπε:

Θέλω τη γνώμη σας.Η μικρή μου είναι 9,5 μηνών.Είναι ένα ευχάριστο κ χαμογελαστό παιδάκι κ ιδιαίτερα κοινωνική.Αγαπάει πολύ τα παιδάκια και τα ζώα κ στην κυριολεξία κάνει σαν παλαβή ...Όμως έχουμε ενα μικρό πρόβλημα,όταν τα άλλα παιδάκια τσιριξουν ή φωνάξουν δυνατά βάζει τα κλαματα.Από νεογέννητη που ήταν αν άκουγε μωρό να κλαίει έκλαιγε κ εκείνη.Γενικά όμως την εχω δει οτι βάζει τα κλάματα για πλάκα..Δεν της αρέσει κάποια φάτσα που της μιλάει,κλαίει.Ακούει δυνατές φωνές,κλαίει.Τσιριζουν τα παιδάκια κλαίει.Είναι παρεξηγησιαρα γενικά κ αν την "μαλώσω" για φανταστείτε.. Πάλι κλαίει...Και εγώ επίσης κλαίω για πλάκα αλλά δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω (ούτε για μένα έχω βρει λύση κάπως εχω σκληρυνει με το μωρό)..Εννοείται ότι ερχόμαστε σε επαφή με παιδάκια αλλά μόνο με ένα δείχνει να επιμένει το κλάμα κ η αποφυγή.Εχει βέβαια τα δίκια της γτ ο μικρός την κυνηγούσε να την φιλήσει κ λόγω ηλικίας κ εκείνος αγαρμπος την πόνεσε.Απο εκείνη τη μέρα όταν τον βλέπει κλαίει κ αλλάζει δρόμο.Αν κάποιο παιδάκι,συνήθως πιο μεγάλο, την πλησιάσει και της μιλήσει κ την παίξει δεν έχει πρόβλημα ανταποκρίνεται τέλεια.Με ίδιες ηλικίες ενώ τα θέλει και το δείχνει κιόλας, αν φωνάξουν δυνατά κλαίει..Τι να κάνω;;;;

Άφησε την να εκφράζεται όπως της βγαίνει, συνεχίστε να έρχεστε σε επαφή με παιδάκια και όταν κλαίει καθησύχασε την μιλώντας της ήρεμα και γλυκά. Ακουγοντας σε θα ηρεμεί.Είναι μικρούλα ακόμη και της φαίνονται περίεργα , με τον καιρό θα το ξεπεράσει. 

[Lenia16]

πρίν από 39 λεπτά , Elfer είπε:

Θέλω τη γνώμη σας.Η μικρή μου είναι 9,5 μηνών.Είναι ένα ευχάριστο κ χαμογελαστό παιδάκι κ ιδιαίτερα κοινωνική.Αγαπάει πολύ τα παιδάκια και τα ζώα κ στην κυριολεξία κάνει σαν παλαβή ...Όμως έχουμε ενα μικρό πρόβλημα,όταν τα άλλα παιδάκια τσιριξουν ή φωνάξουν δυνατά βάζει τα κλαματα.Από νεογέννητη που ήταν αν άκουγε μωρό να κλαίει έκλαιγε κ εκείνη.Γενικά όμως την εχω δει οτι βάζει τα κλάματα για πλάκα..Δεν της αρέσει κάποια φάτσα που της μιλάει,κλαίει.Ακούει δυνατές φωνές,κλαίει.Τσιριζουν τα παιδάκια κλαίει.Είναι παρεξηγησιαρα γενικά κ αν την "μαλώσω" για φανταστείτε.. Πάλι κλαίει...Και εγώ επίσης κλαίω για πλάκα αλλά δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω (ούτε για μένα έχω βρει λύση κάπως εχω σκληρυνει με το μωρό)..Εννοείται ότι ερχόμαστε σε επαφή με παιδάκια αλλά μόνο με ένα δείχνει να επιμένει το κλάμα κ η αποφυγή.Εχει βέβαια τα δίκια της γτ ο μικρός την κυνηγούσε να την φιλήσει κ λόγω ηλικίας κ εκείνος αγαρμπος την πόνεσε.Απο εκείνη τη μέρα όταν τον βλέπει κλαίει κ αλλάζει δρόμο.Αν κάποιο παιδάκι,συνήθως πιο μεγάλο, την πλησιάσει και της μιλήσει κ την παίξει δεν έχει πρόβλημα ανταποκρίνεται τέλεια.Με ίδιες ηλικίες ενώ τα θέλει και το δείχνει κιόλας, αν φωνάξουν δυνατά κλαίει..Τι να κάνω;;;;

Κ εμένα κάνει το ίδιο, ειδικά αν της μιλήσει κάποιος με δυνατη φωνή ή με μούσια Ακόμα κ αν της λέω με ήρεμο τρόπο αγάπη μου μην πας πχ στο φούρνο γιατί καίει, πολλές φορές θα βάλει τα κλάματα. Προσωπικά δε με έχει απασχολήσει γιατί αυτά αλλάζουν συνέχεια, η δική μου ας πούμε μέχρι πριν μερικούς μήνες δεν πήγαινε αγκαλιά σε κανέναν κ τώρα είναι άνετη σχεδόν με όλους. Κ εγώ πιστεύω ότι θα το ξεπερασουν μεγαλωνοντας.

 

Διάβαζα το αρχικό ποστ κ συνειδητοποίησα ότι μάλλον κ εγώ είμαι από αυτές τις μαμάδες που προσπαθούν να μάθουν τρόπους στα παιδιά τους κ σε σχέση με την αγένεια κ την αναισθησία που αντιμετωπίζουμε καθημερινά (όπως στο παράδειγμα με την παιδική χαρα) η κόρη μου μοιάζει συνεσταλμένη κ διστακτική. Κ αναρωτιέμαι μήπως τελικά χρειαζεται κ λίγη "γαϊδουριά" για να μην πληγώνονται τα παιδιά μας;

[Mama_Anesti_]

πρίν από 46 λεπτά , Elfer είπε:

Θέλω τη γνώμη σας.Η μικρή μου είναι 9,5 μηνών.Είναι ένα ευχάριστο κ χαμογελαστό παιδάκι κ ιδιαίτερα κοινωνική.Αγαπάει πολύ τα παιδάκια και τα ζώα κ στην κυριολεξία κάνει σαν παλαβή ...Όμως έχουμε ενα μικρό πρόβλημα,όταν τα άλλα παιδάκια τσιριξουν ή φωνάξουν δυνατά βάζει τα κλαματα.Από νεογέννητη που ήταν αν άκουγε μωρό να κλαίει έκλαιγε κ εκείνη.Γενικά όμως την εχω δει οτι βάζει τα κλάματα για πλάκα..Δεν της αρέσει κάποια φάτσα που της μιλάει,κλαίει.Ακούει δυνατές φωνές,κλαίει.Τσιριζουν τα παιδάκια κλαίει.Είναι παρεξηγησιαρα γενικά κ αν την "μαλώσω" για φανταστείτε.. Πάλι κλαίει...Και εγώ επίσης κλαίω για πλάκα αλλά δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω (ούτε για μένα έχω βρει λύση κάπως εχω σκληρυνει με το μωρό)..Εννοείται ότι ερχόμαστε σε επαφή με παιδάκια αλλά μόνο με ένα δείχνει να επιμένει το κλάμα κ η αποφυγή.Εχει βέβαια τα δίκια της γτ ο μικρός την κυνηγούσε να την φιλήσει κ λόγω ηλικίας κ εκείνος αγαρμπος την πόνεσε.Απο εκείνη τη μέρα όταν τον βλέπει κλαίει κ αλλάζει δρόμο.Αν κάποιο παιδάκι,συνήθως πιο μεγάλο, την πλησιάσει και της μιλήσει κ την παίξει δεν έχει πρόβλημα ανταποκρίνεται τέλεια.Με ίδιες ηλικίες ενώ τα θέλει και το δείχνει κιόλας, αν φωνάξουν δυνατά κλαίει..Τι να κάνω;;;;

Και ο δικος μου έκλαιγε με ενα συγκεκριμένο παιδάκι. Το ξεπερασε όταν βρέθηκαν αρκετές φορές κι ο μεγαλύτερος δεν έδινε πολύ σημασία στον μικρο. Δηλαδή, ούτε τον πείραξε παιχνιδιάρικα ούτε έκανε να τον αγκαλιάσει.

  Αυτό το θιγμενο ύφος όταν τα "μαλώνεις", με το κάτω χειλακι γυρισμένο το θυμάμαι έντονα! 

  Πως περνάν οι μήνες! 

  Γενικά θα δεις πολλές αλλαγές καθώς μεγαλώνει, θα ξεπερνάει κάτι και θα κολλάει σε κάτι άλλο και πάει λέγοντας. 

[kotsifikos]

Nομίζω πως ένα μωρό 9,5 μηνών είναι λογικό όταν κάτι δεν του αρέσει να κλαίει. Δεν μπορεί ακόμα να εκφραστεί (να μιλήσει) οπότε ο μοναδικός τρόπος να δείξει την δυσαρέσκεια της είναι το κλάμα. Μεγαλώνοντας αυτό θα αλλάξει, σε λίγους μήνες θα είναι εκείνη που θα τρέχει τσιρίζοντας !

Όταν ένα μωρό μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον ήρεμο, χωρίς εντάσεις και φωνές συνηθίζεται να αντιδρά επίσης με κλάμα στις φωνές.

Αυτό το πάθαινε και ο γιός μου, μάλιστα δεν σου κρύβω πως ακόμα και τώρα που είναι 2 1/2 όταν δει κάποιον να τσακώνεται τρομάζει γιατί για εκείνον είναι κάτι εντελώς ξένο.

Εννοείται πως συμφωνώ με την @Dust pink άσε την να εκφράσει αυτό που νιώθει .

[mama16]

11 ώρες πρίν, Elfer είπε:

Θέλω τη γνώμη σας.Η μικρή μου είναι 9,5 μηνών.Είναι ένα ευχάριστο κ χαμογελαστό παιδάκι κ ιδιαίτερα κοινωνική.Αγαπάει πολύ τα παιδάκια και τα ζώα κ στην κυριολεξία κάνει σαν παλαβή ...Όμως έχουμε ενα μικρό πρόβλημα,όταν τα άλλα παιδάκια τσιριξουν ή φωνάξουν δυνατά βάζει τα κλαματα.Από νεογέννητη που ήταν αν άκουγε μωρό να κλαίει έκλαιγε κ εκείνη.Γενικά όμως την εχω δει οτι βάζει τα κλάματα για πλάκα..Δεν της αρέσει κάποια φάτσα που της μιλάει,κλαίει.Ακούει δυνατές φωνές,κλαίει.Τσιριζουν τα παιδάκια κλαίει.Είναι παρεξηγησιαρα γενικά κ αν την "μαλώσω" για φανταστείτε.. Πάλι κλαίει...Και εγώ επίσης κλαίω για πλάκα αλλά δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω (ούτε για μένα έχω βρει λύση κάπως εχω σκληρυνει με το μωρό)..Εννοείται ότι ερχόμαστε σε επαφή με παιδάκια αλλά μόνο με ένα δείχνει να επιμένει το κλάμα κ η αποφυγή.Εχει βέβαια τα δίκια της γτ ο μικρός την κυνηγούσε να την φιλήσει κ λόγω ηλικίας κ εκείνος αγαρμπος την πόνεσε.Απο εκείνη τη μέρα όταν τον βλέπει κλαίει κ αλλάζει δρόμο.Αν κάποιο παιδάκι,συνήθως πιο μεγάλο, την πλησιάσει και της μιλήσει κ την παίξει δεν έχει πρόβλημα ανταποκρίνεται τέλεια.Με ίδιες ηλικίες ενώ τα θέλει και το δείχνει κιόλας, αν φωνάξουν δυνατά κλαίει..Τι να κάνω;;;;

Μην αγχωνεσαι καθόλου είναι εντελώς φυσιολογικό όπως είπαν κ τα κορίτσια. Πέρα από το ότι είναι μικρούλα είναι κ μοναχοπαίδι που σημαίνει ότι δεν έχει συνηθίσει στις φωνές.. Θα δεις ότι αν κάνεις δεύτερο δεν θα έχει τις ίδιες αντιδράσεις γιατί θα έχει συνηθίσει τις φωνές κ τα κλάματα της κορουλας σου!

[Mama_Anesti_]

12 ώρες πρίν, Lenia16 είπε:

αναρωτιέμαι μήπως τελικά χρειαζεται κ λίγη "γαϊδουριά" για να μην πληγώνονται τα παιδιά μας;

"Γαϊδουρια" εκ μέρος μας? Ανάλογα πιστεύω την περίπτωση. Δεν είναι όλες οι μαμαδες σαν το παράδειγμα με την παιδική χαρά. Όταν όμως δεν καταλαβαίνουν με λεπτούς χειρισμούς χρειάζεται πιο δραστική αντιμετώπιση.

  Το σημαντικό είναι να μάθουμε στα ίδια τα παιδιά να αμύνονται. Αυτό απαιτεί να έχει το παιδί την ικανότητα να διακρίνει ποτέ το εκμεταλλεύονται και ποτέ ξεπερνά το ίδιο τα όρια. Πράγμα πολύ δύσκολο για μικρά παιδάκια. Καλύτερα να διδαχθούν τις βασικές αρχές πχ σεβασμός ή ειλικρίνεια κτλ πχ"δεν παίρνουμε ξένα παιχνίδια και αν θέλουμε τα ζητάμε" ή "δεν χτυπάμε ποτε" και όταν μεγαλώσουν λιγο και καταλαβαίνουν την διαφορά μπορούν να οριοθετούν ή να διεκδικούν. Πχ "γιωργακη, το αμαξάκι είναι δικό μου, δως το μου" ή "δεν πειράζω αλλά παιδάκια και αν με πειράξουν το λέω στη μαμά".  

  Σε πολύ μικρές ηλικίες μετά το έτος πιστεύω είναι καλύτερα να τα ωθουμε όταν είναι συνεσταλμενα πχ ο δικος μου στην παιδική χαρά προτιμά να κοιτά τα παιδάκια που παίζουν παρά να κάνει κούνια. Προσφέρω την αγκαλιά μου και όταν νιωσει ασφαλής θα κατεβεί να παίξει. Μετα ξαδέλφια του που έχει οικειότητα είναι αλλιώς. Χοροπηδά και παίζει μαζί τους. 

[xaroumenh mama]

και ο γιος μου ετσι ειναι ακομα και τωρα μην ακουσει παιδακι να κλαιει εχει ξεκινησεις και εκεινος το κλαμα... ισως απο φοβο ισως απο συμπαρασταση δε ξερω καμια φορα το εκλαμβανω οπως πχ λεμε και εμεις οι μεγαλοι οτι με επιασαν τα γελια επειδη σε ειδα να γελας..!! ετσι οταν ενα παιδακι κλαιει με ενα μαγικο τροπο ξεκινανε σχεδων ολα..!!! θα

θα τον παρω αγκαλιτσα να τον παρηγωρησω αλλα δε δινω ιδιαιτερες διαστασεις στο θεμα τον αφηνων να συνεχισει την απασχοληση του κανονικα...!!

οπως λεει και η @kotsifikos ισως να επιρεαζεται επειδη μεγαλωνει σε ησυχω περιβαλον και δεν εχει συνηθησει στις φωνες.. και ο μικρος μου με το παραμικρο τρομαζει και ερχετε και γατζονεται πανω μας και ενννοειτε φυσικα πως δε μπορουμε να εκφραστουμε ελευθερα λιγο να θελω να συζητησω με τον αντρα μου κατι που με ενοχλησε  κατα τη διαρκεια της ημερας στον δρομο στην δουλεια στο σουπερ μαρκετ οτηδηπωτεκαι ειναι ο τονος της φωνης λιγο ποιο δυνατος  και εινια ο μικρος ξεκιναει κλαψουριζοντας μαμα... μπαμπαα.. απλα επειδη και εγω μικρη και ακομα και τωρα ειμουν φοβιτσιαρα το ριχνω και στα γονιδια.. ειναι σαν να βλεπω τον εαυτο μου καμια φορα ετσι οπως τρομαζει και προσπαθω να βρω τροπο να τον βοηθησω να το ξεπερασει αναλογα τη περιπτωση φοβου βεβαια.. μου εχει ξεφυγει μια δυο φορες και εχω πει μπροστα του τη λεξη φοβαται και δεν επρεπε και τωρα λεει και απο μονος του μαμα φοβαμαι.... 

[Lemonaki035]

Και εγώ έτσι νομίζω,επειδή έχουμε ένα πολύ ήσυχο περιβάλλον στο σπίτι ότι ενοχλείται πολύ όταν ακούει δυνατές φωνές.Μια φορά έτυχε κ εμείς να μιλάμε πιο δυνατά σε φάση διαφωνίας κ μας κοιτούσε έντρομη μια τον έναν μια τον άλλο. @xaroumenh mama για τα γονίδια ανησυχώ κ εγώ..Αν και δεν είμαι φοβιτσιαρα στις δυνατές/τσιριχτες φωνές είναι σα να με χτυπάνε στο κεφάλι αν  τις ακούω για αρκετή ώρα..Δυστυχώς μαμά κ αδελφή είναι έτσι..Δυνατό δίδυμο 

Στεναχωριέμαι να την βλέπω όμως να θέλει να πάει κοντα στα παιδάκια με λαχτάρα να παίξει κ ξαφνικά σε μια τσιριδα ή δυνατή φωνή να καταλήγουμε με κλάματα.Πιστεύω επειδή την έχουμε σε συχνή επαφή με μικρούλια μεγαλώνοντας να το ξεπεράσει όπως είπαν κ οι πιο έμπειρες μανούλες..

[Dust pink]

Καλύτερα ήσυχο περιβάλλον παρά τρέλα!! Και εμεις του ήσυχου είμαστε και το προτιμούμε!! Μόλις μεγαλώσει λίγο θα θέλει να πάει κοντά τους και να παίξει η να δει. Ας εκφραστεί ελεύθερα, εσυ απλώς καθησύχασε την!! Τρόμο νιώθουν όλα τα μωράκια με κάτι (η δική μου όταν ανοίγω σακούλες απορριμμάτων και ακούει τον δυνατό ήχο πλανταζει.) Αγκαλιά- φιλακια- χαμηλόφωνα λοφάκια και τέλος.

[Mama_Anesti_]

Κορίτσια τον τελευταίο καιρό με έχει προβληματίσει ή συμπεριφορά του  γιου μου, 22 μηνών. 

  Γενικά στην παιδική χαρά οταν παίζει είναι πολύ προσεκτικός δεν πειράζει, βασικά ούτε ακουμπα, αλλά παιδάκια. Επισης δεν θέλει να τον πειράζουν και εκεινα  και απομακρυνεται όταν πανε να τον αγκαλιάσουν ή να τον πιάσουν. Τα παιχνίδια του δεν έχει θέμα να τα δίνει, το κάνει και μόνος του, και παίζει για όσο του επιτρέψουν με τα παιχνίδια των άλλων χωρίς να διαμαρτύρεται αν του τα πάρουν. 

  Πριν λίγες μέρες έγινε ένα περιστατικό και από τότε άλλαξε. Ένα παιδάκι γύρω στα τρία τον έπαιρνε από πίσω. Δηλαδή, πήγαινε να ανεβει στην κούνια ο δικος μου έτρεχε εκείνο να προλάβει. Ήθελε τσουλήθρα ο μικρός, έτρεχε ξανα ο μεγαλύτερος να ανεβει πρώτος κ αυτό συνεχιζόταν ώσπου ο γιος μου κρύφτηκε στην αγκαλιά μου και φώναζε "να φύγουμε!". 

  Έκτοτε οσες φορές έχουμε πάει στις κούνιες δεν θέλει αλλά παιδακια δίπλα του, θέλει να είναι μόνος πάνω στην τσουλήθρα κι αν ανέβει άλλο τρέχει να κατέβει. Συγκεκριμένα μες στην βιασυνη του πέφτει ατσαλα και χτύπησε μία φορά το μέτωπο και μία τα δόντια.

   Δεν ξέρω τι να κάνω. Να συνεχισω να τον πήγαινω ώσπου να νιώσει ασφάλεια ξανά, να τον αφήσω να το ξεχάσει, να του μιλήσω για εκείνο το παιδάκι? Δεν ξέρω πως να το πιασω...

[mama16]

πρίν από 51 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Κορίτσια τον τελευταίο καιρό με έχει προβληματίσει ή συμπεριφορά του  γιου μου, 22 μηνών. 

  Γενικά στην παιδική χαρά οταν παίζει είναι πολύ προσεκτικός δεν πειράζει, βασικά ούτε ακουμπα, αλλά παιδάκια. Επισης δεν θέλει να τον πειράζουν και εκεινα  και απομακρυνεται όταν πανε να τον αγκαλιάσουν ή να τον πιάσουν. Τα παιχνίδια του δεν έχει θέμα να τα δίνει, το κάνει και μόνος του, και παίζει για όσο του επιτρέψουν με τα παιχνίδια των άλλων χωρίς να διαμαρτύρεται αν του τα πάρουν. 

  Πριν λίγες μέρες έγινε ένα περιστατικό και από τότε άλλαξε. Ένα παιδάκι γύρω στα τρία τον έπαιρνε από πίσω. Δηλαδή, πήγαινε να ανεβει στην κούνια ο δικος μου έτρεχε εκείνο να προλάβει. Ήθελε τσουλήθρα ο μικρός, έτρεχε ξανα ο μεγαλύτερος να ανεβει πρώτος κ αυτό συνεχιζόταν ώσπου ο γιος μου κρύφτηκε στην αγκαλιά μου και φώναζε "να φύγουμε!". 

  Έκτοτε οσες φορές έχουμε πάει στις κούνιες δεν θέλει αλλά παιδακια δίπλα του, θέλει να είναι μόνος πάνω στην τσουλήθρα κι αν ανέβει άλλο τρέχει να κατέβει. Συγκεκριμένα μες στην βιασυνη του πέφτει ατσαλα και χτύπησε μία φορά το μέτωπο και μία τα δόντια.

   Δεν ξέρω τι να κάνω. Να συνεχισω να τον πήγαινω ώσπου να νιώσει ασφάλεια ξανά, να τον αφήσω να το ξεχάσει, να του μιλήσω για εκείνο το παιδάκι? Δεν ξέρω πως να το πιασω...

Αχ μωρέ ο καημενουλης φοβήθηκε με το μεγαλύτερο παιδάκι.. Γενικά εκτός απ' τις κούνιες έρχεται σε επαφή με άλλα παιδάκια πχ ξαδερφακια για να δεις αν κάνει το ίδιο? Στην θέση σου δεν ξέρω τι θα έκανα.. Ίσως για κάνα 2-3 μέρες να μην τον πήγαινα στην παιδική χαρά αλλά μόνο βολτιτσα στην πλατεία μήπως κ ξεχάσει το συμβάν κ να παίζει με τπτ άλλο.. Βέβαια κ να του μιλήσεις για το άλλο παιδάκι δεν το βρίσκω κακό, να του εξηγήσεις ότι ήταν μεγαλύτερο κ ήθελε να παίξει αλλά δεν το έκανε με το σωστό τρόπο..

[ΑΡΓΚ]

1 hour ago, Mama_Anesti_ είπε:

Κορίτσια τον τελευταίο καιρό με έχει προβληματίσει ή συμπεριφορά του  γιου μου, 22 μηνών. 

  Γενικά στην παιδική χαρά οταν παίζει είναι πολύ προσεκτικός δεν πειράζει, βασικά ούτε ακουμπα, αλλά παιδάκια. Επισης δεν θέλει να τον πειράζουν και εκεινα  και απομακρυνεται όταν πανε να τον αγκαλιάσουν ή να τον πιάσουν. Τα παιχνίδια του δεν έχει θέμα να τα δίνει, το κάνει και μόνος του, και παίζει για όσο του επιτρέψουν με τα παιχνίδια των άλλων χωρίς να διαμαρτύρεται αν του τα πάρουν. 

  Πριν λίγες μέρες έγινε ένα περιστατικό και από τότε άλλαξε. Ένα παιδάκι γύρω στα τρία τον έπαιρνε από πίσω. Δηλαδή, πήγαινε να ανεβει στην κούνια ο δικος μου έτρεχε εκείνο να προλάβει. Ήθελε τσουλήθρα ο μικρός, έτρεχε ξανα ο μεγαλύτερος να ανεβει πρώτος κ αυτό συνεχιζόταν ώσπου ο γιος μου κρύφτηκε στην αγκαλιά μου και φώναζε "να φύγουμε!". 

  Έκτοτε οσες φορές έχουμε πάει στις κούνιες δεν θέλει αλλά παιδακια δίπλα του, θέλει να είναι μόνος πάνω στην τσουλήθρα κι αν ανέβει άλλο τρέχει να κατέβει. Συγκεκριμένα μες στην βιασυνη του πέφτει ατσαλα και χτύπησε μία φορά το μέτωπο και μία τα δόντια.

   Δεν ξέρω τι να κάνω. Να συνεχισω να τον πήγαινω ώσπου να νιώσει ασφάλεια ξανά, να τον αφήσω να το ξεχάσει, να του μιλήσω για εκείνο το παιδάκι? Δεν ξέρω πως να το πιασω...

 

Αν απλά τρόμαξε από το μεγαλύτερο παιδάκι, απλά συνεχίζεις να τον ενθαρρύνεις, προτιμώντας ώρες που δεν υπάρχουν πολλά παιδάκια στην παιδική χαρά. Και είσαι πάντα δίπλα, ώστε αν ξανασυμβεί κάτι τέτοιο να τον βοηθήσεις να "προστατευτεί".

Αν βλέπεις ότι γενικά δεν νιώθει άνετα καθόλου με άλλα παιδιά, ή ότι δεν του αρέσει να τον ακουμπάνε ή πλησιάζουν κλπ, ίσως καλό θα ήταν να το αναφέρεις στον παιδίατρό σας.

[Mama_Anesti_]

2 ώρες πρίν, mama16 είπε:

Αχ μωρέ ο καημενουλης φοβήθηκε με το μεγαλύτερο παιδάκι.. Γενικά εκτός απ' τις κούνιες έρχεται σε επαφή με άλλα παιδάκια πχ ξαδερφακια για να δεις αν κάνει το ίδιο? Στην θέση σου δεν ξέρω τι θα έκανα.. Ίσως για κάνα 2-3 μέρες να μην τον πήγαινα στην παιδική χαρά αλλά μόνο βολτιτσα στην πλατεία μήπως κ ξεχάσει το συμβάν κ να παίζει με τπτ άλλο.. Βέβαια κ να του μιλήσεις για το άλλο παιδάκι δεν το βρίσκω κακό, να του εξηγήσεις ότι ήταν μεγαλύτερο κ ήθελε να παίξει αλλά δεν το έκανε με το σωστό τρόπο..

Καθημερινά βλέπει και παίζει με τα ξαδέλφια του αλλά είναι πολύ μεγαλύτεροι του, οι ηλικίες τους είναι από οχτώ μέχρι δεκατριών ετών. Γενικά με τόσο μεγάλα παιδιά δεν έχει θέμα. Ακόμα και να μην τους ξέρει αν σπάσει ο πάγος παίζει μία χαρά. Με τα  συνομηλικα παιδιά πάντα κρατάει μία απόσταση που μετά το συμβάν στην παιδικη χαρά έχει μεγαλωσει.