κοινωνικοποιηση και φιλοι

[SOFAKI]

Καλησπέρα σε όλους.

Ο γιός μου είναι 4,5 ετών. Πηγαίνει στον παιδικό απο την 1η Ιουλίου ανελειπώς, αλλά όπως μας δηλώνει και ο ίδιος δεν έχει κανένα φίλο. Στον παιδικό παίζει "ευκαιριακά", δεν ρωτάει ονόματα παιδιών και δεν θυμάται εάν τύχει και του πούν. Αποτέλεσμα είναι να θέλει συνέχεια να παίζει μαζί μας στο σπίτι, καθόλου μόνος και εάν δεν παίζουμε να θυμώνει, να μιλάει άσχημα και να έχει ξεσπάσματα με κλάμματα. Μίλησα στον παιδικό πολλές φορές, την προτελευταία φορά ο μικρός προωθήθηκε απο τον παιδικό να κάνει φίλους γιατί όταν γύρισε σπίτι μας είπε μόνος του ότι έχει πολλούς φίλους και περίπου 5 ονόματα αυτών. Μετά απο 2 ημέρες όμως μας είπε ότι οι φίλοι του κάνανε άλλους φίλους και δεν πάει να παίξει μαζί τους γιατί φοβάται ότι θα τον χτυπήσουν, καθώς όπως λέει είναι όλα κακά παιδιά. Ξαναέγινε κρούση στον παιδικό και η δασκάλα του μου είπε ότι τα παιδάκια που πάνε να παίξουν μαζί του, τους λέει να φύγουν γιατί θέλει να παίξει μόνος. Και μάλιστα ότι πολλές φορές τα μαλώνει σαν να ήταν μεγάλος.

Στον παιδικό πάει πλέον ευχάριστα και δείχνει να έχει "βολευτεί" στο να παίζει μόνος.

Η αλήθεια είναι ότι στο περιβάλλον μας δεν έχουμε άλλα παιδιά και το παιδί έμαθε απο μικρό να παίζει με εμάς τον παππού και την γιαγιά.

Νόμιζα ότι στον παιδικό θα "μάθαινε" να παίζει με άλλα παιδιά.

Γενικότερα ο γιός μου έχει τάση δειλίας, είναι πολύ προσεχτικος σε ό,τι κάνει και θα σας φέρω σαν παράδειγμα ότι φοβάται να βάλει το κεφάλι του στην θάλασσα και ότι λουζόμαστε με πετσέτα στα μάτια. Επίσης απογοητεύεται πολύ εύκολα εάν δεν τα καταφέρει και δεν ξαναπροσπαθεί, όπως με την ζωγραφική που δεν τα καταφέρνει και κλαίει.

Σε άθλημα δεν θέλει να πάει και φοβάμαι και εγώ να τον στείλω και για να μην απογοητευτεί τελείως και γιατί λόγω σωματικής διάπλασης (είναι 101 εκ ύψος και 16 κιλά) δεν είναι αρκετά δυνατός απ όσο έχω δεί στην παιδική χαρά που βρεθήκαμε με άλλα παιδιά.

Μήπως πρέπει να αλλάξουμε παιδικό? Μήπως πρέπει να συμβουλευτούμε παιδοψυχολόγο? Πώς πρέπει να φερθούμε εμείς σαν γονείς? Πρέπει να τον παίζουμε και εάν ναι πόσο?Επίσης πώς να τον κάνω πιό "δυνατό"?

Σας ευχαριστώ, για τον χρόνο σας, καθώς το γράμμα είναι αρκετά μεγάλο.

[KANGOO]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ,SOFAKI

 

ΚΑΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 4 ΕΤΩΝ ΤΩΡΑ ΠΑΕΙ ΜΙΚΡΑ ΝΗΠΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙ.ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ ΟΤΙ ΠΑΙΖΕΙ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ.ΓΕΝΙΚΑ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΑΡΚΕΤΑ.Η ΛΥΣΗ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΠΑΙΔΙΚΟ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΗ, ΑΝ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΕΙ ΞΑΝΑ ΣΕ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ.ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΙΕΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ ΔΗΛΑΔΗ ΑΝ ΤΟΝ ΕΝΘΑΡΥΝΕΙ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ.ΑΝ Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΑΤΗΜΕΝΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΘΑΥΜΑΤΑ.ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΣΑΝ ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΞΕΚΛΕΙΔΩΣΕΤΕ, ΝΑ ΤΟΝ ΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ ,ΟΡΓΑΝΩΘΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΙΣΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΚΦΡΑΖΟΝΤΑΙ ΠΟΤΕ,ΑΠΛΩΣ ΑΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙΣ ΑΠΟΦΑΣΗ ΟΤΙ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕΤΩΣ.ΥΠΟΨΙΑΖΟΜΑΙ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΚΛΕΙΣΤΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ, ΚΑΙ ΑΠΟ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΔΙΑΠΛΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ DNA ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ.ΕΙΝΑΙ ΝΩΡΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ,ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΦΑΣΗ ΚΑΤΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ,ΨΑΞΕ ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΑΝ ΣΥΝΕΒΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΠΗΡΕΑΣΕ,ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΛΛΑ ΜΕΓΑΛΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ.ΡΩΤΗΣΕΣ ΤΟΝ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟ ΤΟΥ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ?ΕΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΣΥΝΤΡΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥς ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΛΟΓΟΥΣ ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΠΡΩΤΑ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΣΕ ΕΝΑΝ ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΟ ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΣΚΗΜΑ ΝΑ ΡΗΤΗΣΕΙΣ ΤΙΣ ΑΠΟΡΙΕΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΣΟΥ ΑΥΤΟΣ ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΔΕΙ Ή ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ..

 

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΙΔΙΑ...

 

ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΦΙΛΑΚΙΑ ΣΤΟ ΚΑΜΑΡΙ ΣΟΥ!

[elenik]

H κατασταση που περιγραφεις στον παιδικο πανω κατω ειναι σαν την δικη μας. Σημερα εχει ενα φιλο ο οποιος αυριο θα παιξει με αλλο παιδακι και δεν θα παιζει τον Βασιλη. Καμια σχεση με τους σταθερους φιλους σπιτι.

Πιστευω οτι με το να τον σωσεις απο τον παιδικο αυτο (την στιγμη που δεν υπαρχει λογος σοβαρος) θα ηταν το πιο ευκολο αλλα δεν ξερω αν θα ηταν το καλυτερο. Αν αποριπτει παιδακια για διαφορους λογους δεν το θεωρω απαραιτητα κακο. Σιγα σιγα θα βρει παιδακια εκει μεσα που του ταιριαζουν και ειναι ιδιου στυλ.

Πιστευω οτι θελει χρονο. Μην τον ζωρισεις για τιποτα αλλα θα προτεινα να πηγαινετε σε κουνιες ή παιδοτοπους που εχει αλλα παιδακια ωστε να εξοικειωθει λιγο . Χωρις βεβαια να περιμενεις κατι απο εκεινον . Απλα να εχει την ασφαλεια οτι εισαι κοντα και οτι εχει και αλλα παιδακια. >Σιγα σιγα ολα θα γινουν.

ΥΓ. Τον παιδοψυχολογο τον θεωρω κατι υπερβολικο. Δωσε του την ευκαιρια να λυσει μονος του το θεμα.

[Maya]

Καταρχήν πρέπει να σεβαστείς την ιδιοσυγκρασία του παιδιού σου. Δεν είμαστε όλοι οι ίδιοι. Και εφόσον δεν το έχεις συνηθίσει στις συναναστροφές, γιατί το μικρό μου να πρέπει να είναι 'άνετος'? Δεν είναι βαρύ για ένα μικρό παιδάκι? Νομίζω ότι πρέπει να μπεις στη διαδικασία να ανακαλύψεις παιδάκια και να κάνετε παρέα στα σπίτια αλλά σε ατομική βάση. Δεν μπορεί να μην έχεις μία φίλη, συνάδελφο, συγγενή, κάτι που να έχει συνομήλικο παιδάκι και να τα φέρετε σε επαφή. Σιγά σιγά θα καταλάβει ότι τα παιδάκια είναι πιο ενδιαφέρουσα παρέα από τους μεγάλους και θα εκτιμήσει το σχολείο. Αλλά προς Θεού, μην ενοχοποιείς το παιδί, λειτουργεί όπως αισθάνεται πιο άνετα και αυτό δεν είναι κακό!

[DALIA]

SOFAKI μου εγω στη θεση παντως θα συμβουλευομουν παιδοψυχολογο σιγουρα μονο και μονο για να ξερω εγω πως πρεπει να φερθω σε ενα υπερευαισθητο παιδι

προσωπικη αποψη παντα

[Serba]

λειτουργεί όπως αισθάνεται πιο άνετα και αυτό δεν είναι κακό!

θα συμφωνήσω με την Maya

[SOFAKI]

Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας κορίτσια...

Να σας πώ ότι σήμερα το απόγευμα, ήρθε στο σπίτι μας μία παλιά συνάδελφος με τα 2 παιδιά της, ο μεγάλος 5 ετών και ο μικρός της 2.

Ενώ το παληκάρι μου έδειξε τεράστιο ενδιαφέρον που θα ερχόταν παιδιά στο σπίτι, μετά απο 10΄λεπτά που ήρθαν ο μικρός μου κλείστηκε σε μία αποθήκη που έχουμε μέσα στο σπίτι, γιατί θύμωνε που του έπαιρναν τα παιχνίδια κτλ. Μετά ήθελε συνέχεια να κερδίζει σε αγώνες που κάνανε με αυτοκίνητα και ξαναθύμωσε και ξανακλείστηκε. Περάσαμε 1 ώρα και τελικά τα παιδάκια φύγανε.

Ελπίζω η κατάσταση να βελτιωθεί κάποια στιγμή. Δεν θέλω το παιδί να γίνει ο super Κοινωνικός, αλλά πρέπει να μάθει να παίζει και να κάνει παρέα με άλλα παιδιά, τα βασικά δηλαδή.

[elenik]

Κλασικο μοναχοπαιδι.

Την 1η φορα που καναμε ανοιχτα γεννεθλια ο Βασιλης εκλαιγε ολη νυχτα στον υπνο του και φωναζε "Μην μου περνετε τα παιχνιδια. Ειναι δικα μου"

Θεωρω οτι ειναι ενα φυσιολογικο παιδι που απλα δεν εχει ερθει σε πολλες συναναστροφες με συνομηλικα και εχει μαθει παντα να κερδιζει (οι μεγαλυττεροι παντα τον αφηνουν).

Ο παιδικος θα του κανει πολυ καλο. Θα μαθει να μοιραζεται πανω απ ολα.

[Maya]

Να επιμείνεις! Αλλά να τον αφήνεις να το βιώνει με το δικό του τρόπο. Εσύ να του μιλάς με ενθουσιασμό για τα παιδάκια που θα έρθουν, μην τα αντιμετωπίζεις σαν 'φάρμακο'. Είναι μεγάλο παιδάκι και τα καταλαβαίνει όλα. Αγόρασέ του και κανένα παραμύθι για τη φιλία και... άσε τον να αποφασίσει. Το να είναι λίγο μόνος (φάση είναι, σύντομα θα βρει έναν φίλο που να του ταιριάζει) είναι καλύτερο κατά την ταπεινή μου γνώμη από το να δημιουργεί σχέσεις εξουσίας. (Συγνώμη αν το ύφος μου είναι λίγο διδακτικό, αλλά η συνάδελφος στο ίδιο γραφείο αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα και χρειάστηκε λίγο χρονο για να το ξεπεράσει!)

[SOFAKI]

Κορίτσια σας ευχαριστώ και πάλι, οι συμβουλές είναι πολύτιμες...

Όμως παρέλειψα να σας πώ ότι ο γιός μου έχει αδερφάκι 4 μηνών. Δεν σας το είπα γιατί το θέμα του μωρού το έχει αντιμετωπίσει πάρα πολύ καλά, δεν δείχνει παρά ελάχιστη (στα φυσιολογικά πλαίσια) ζήλια, παίζει το μωρό, το φιλάει και δείχνει ότι το αγαπάει και το έχει δεχτεί πλέον σαν μέλος της οικογένειας.

Η αλήθεια είναι οτι ανησυχώ για τον μικρό, αλλά ανησυχώ και για τον άντρα μου και για μένα γιατί δυσκολευόμαστε να αντιμετωπίσουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις (καθώς και οι δύο είχαμε πολλούς φίλους ώς παιδιά) και δεν γνωρίζω να υπάρχει τουλάχιστον στην πόλη μας (μένουμε επαρχεία) κάποια συμβουλευτική μονάδα για γονείς και φοβόμαστε μήν κάνουμε κάποιο λάθος το οποίο μπορεί να κοστίσει στο παιδί.

[Μαρια Στυλιανακη]

εγώ θα έλεγα να παρεις στην γραμμη συνδεσμος 801 801 1177

και να τους εξηγήσεις ακριβώς την κατάσταση όπως και το γεγονώς ότι παλιά έπαιζε μονο με παπού και γιαγιά.

 

πήγε πρώτη φορά σε αυτή την ηλικία τον Ιούνιο δηλαδή παιδικό?

 

πριν τι επαφές είχε με άλλα παιδιά.

 

τα παιδιά δεν μαθαίνουν απο μόνα τους πως να παίξουν με άλλα παιδιά,

τουλάχιστον όχι όλα, και όχι τα περισσότερα, ειδικά κιόλας εάν είναι ήδη 4,5 ετών και δεν εχουν άλλες εμπειρίες με παιδιά.

 

η δασκάλα πόσα παιδιά εχει στην τάξη της?

 

πως ενθαρρυνει? τι λέει?

Μάθε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ προσοχή έχει πολύ μεγάλη σημασία το τι λέει.

 

το σωστό είναι να μην λέει η παιδαγωγός κατα λέξη

 

παίξε με αυτόν και με αυτόν και είναι φίλοι σου!

 

αυτό που οφείλει να κάνει είναι να κάνει δραστηριότητες όπου τα παιδιά συνεργάζονται.

πχ να φέρουν μαζί δυο παιδιά ένα κουτί με παιχνίδια και μαζί να το ξαναβαλουν στην θέση τους.

κατα πόσο προωθεί την ομαδικότητα με τέτοιες δραστηριότητες,

και κοινά πρότζεκτ?

 

κατα πόσο μπορεί να διευθύνει αυτή την ομαδική δράση?

 

όλα αυτά απαιτούν επικοινωνιακό ταλέντο, απο την πλευρά μιας δασκάλας.

 

δυστυχώς επειδή αυτό δεν ειναι και τόσο συχνό,

 

για αυτό ειναι απαραίτητο οι γονείς πριν πάει ένα παιδί σε σχολείο ή παιδικό

να φροντίζουν να υπάρχουν ευκαιρίες με παιχνίδι με άλλα παιδιά και να ειναι απο κοντά όταν αυτό συμβαίνει, για να καθοδηγήσουν το παιχνίδι.

 

πολλοί γονείς δεν γνωρίζουν την κατάσταση που επικρατεί στους παιδικούς σταθμούς, και την πολύ συχνή ανικανότητα των παιδαγωγών να μεταφέρουν ένα κλίμα ομαδικότητας,

και είναι αισιόδοξοι για το ότι αυτό θα συμβεί τότε.

 

εγώ συστήνω να μην αφήσουν αυτό το πράγμα για αργότερα, γιατί πολύ απλά οι συνθήκες μιας τάξης με πχ 20 παιδιά αυτής της ηλικίας μαζί με μια παιδαγωγό μόνο (ασχετως αν εχει βοηθό ή όχι η βοηθός δεν εχει συνήθως τις γνωσεις της παιδαγωγού και μπορεί να είναι άσχετη)

 

δεν επιτρέπουν την ενεργή ενασχόληση της δασκάλας με μεμωνομένα κάποια παιδιά που έχουν ανάγκη την μεγαλύτερη στήριξη.

 

θα ήθελα να παρακαλέσω να μην χρησιμοποιούμε την λέξη υπερευαίσθητο , για ένα παιδί, είναι ένας ορισμός που κάπως ρίχνει το φταίξιμο στην ενδεχόμενη διαφορετικότητα ενός παιδιού, για το πως φέρεται,

κάτι με το οποίο εγώ τουλάχιστον διαφωνώ και θεωρώ πολύ επικίνδυνο.

εμένα για παράδειγμα με έλεγε η μητέρα μου υπερευαίσθητη.

Στα αυτιά ενός παιδιού ακουγεται πολύ ασχημα αυτό, και σαφώς είναι σαν να χαρακτηρίζουμε με αρνητικό τρόπο τα οποιαδήποτε συναισθήματά του,

χωρίς καν να υπάρχει απόδειξη οτι αυτά ειναι "υπερ"βολικά.

 

Εάν για παράδειγμα ένα παιδί 4.5 ετών δεν εχει καθόλου εμπειρία πριν με παιδιά σε παιχνίδι, ή ελάχιστη, το θεωρώ άκρως φυσιολογικό να μην ξέρει τι να κάνει, να απογοητεύεται και σαν συνέπεια να θυμώνει κιόλας και να παραιτείται.

 

δεν δείχνει καμία υπερευαισθησία, κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον, αυτό.

 

Για να αλλάξει μια τέτοια αλυσίδα σκέψεων, χρειάζεται ενεργή ενασχόληση του γονέα,

με παιχνίδι το απόγευμα με παιδιά που βλέπει και το πρωί , όπου η μητέρα να μπορεί να καθοδηγήσει με επιτυχία την συνεύρεσή τους.

 

πχ αυτό με τα παιχνίδια είναι κάτι που λύνεται.

θέλει όμως συζήτηση και συνεργασία του γονιού με το παιδί , για να βρεθεί η επιθυμητή λύση.

 

ποιά ειναι αυτή?

 

εχει αγαπημένα παιχνίδια που δεν θέλει να μοιράζεται? αυτά μπορείτε να τα βαζετε στην άκρη να τα κρύψετε όταν έρχεται κάποιος.

δεν θα του άρεσε να πάει σε σπιτι κάποιου παιδιού και να του δώσει αυτό το παιδί να παίξουν με τα παιχνιδια του άλλου παιδιού?

μπορεί και να εχει πεισμωσει και να μην θέλει ούτε αυτό.

 

εκεί βοηθάει απλώς και μόνο η ίδια η εμπειρία, το να πάτε σε αλλουνού το σπιτι, να εχεις μιλήσει με την μητέρα, αν εχεις κάποια φίλη που να θελει να σε βοηθήσει σε αυτό, να του δώσει ένα άλλο παιδί τα παιχνίδια του να παίξουν μαζί, και να συμφωνήσετε οτι και οταν εκείνο έρθει σπιτι σας, να μοιραστούν τα παιχνίδια (που επιλέξατε με το παιδί σου οτι ειναι για μοίρασμα).

 

κατά πόσο έχει τυχει να δώσετε κάποια παιχνίδια σε άλλη οικογένεια που να τα έχει ανάγκη? κάντε το - για να δεί τις ανάγκες και των άλλων παιδιών, και να δει το παράδειγμα οτι είναι ωραίο να νοιαζόμαστε για τους άλλους,

αυτό μπορεί να τον κάνει να δει ότι και οι άλλοι νοιάζονται για μας, όχι όλοι αλλά τουλάχιστον κάποιοι.

 

αυτό γενικά δεν ειναι κατι που θα αλλάξει αμέσως αλλά μπορεί μια χαρά να αλλάξει, -

αν υπάρξει ενεργή ενασχόληση δική σου, και της δασκάλας, με τους σωστούς τρόπους.

 

περιέγραψε πόσα παιδιά εχει στην τάξη και πιο συγκεκριμενα τις συνθήκες στον παιδικό.

 

επίσης ΄δωσε και περιγραφή της εναλλακτικής που υπάρχει εάν δεν τον πήγαινες εκεί.

 

αλλαγή παιδικού θα έκανα μόνο στην έσχατη περίπτωση που η τάξη του έχει υπεραριθμα παιδιά όπου η δασκάλα ποτέ δε θα μπορέσει να εχιε αυτή την παρέμβαση που περιγράφω πιο πάνω,

ή αν συνειδητοποιούσα οτι η δασκάλα δεν εχει αυτό το κάτι για να το φέρει εις πέρας.

 

αυτή η ηλικία είναι ιδιαίτερα σημαντική, τώρα είναι που οπωσδήποτε πρέπει να καλλιεργηθεί το να αρέσει στο παιδί σου η συναναστροφή με άλλα παιδιά,

και να ζήσει να βιώσει, τι μπορεί να κερδίσει απο αυτό.

 

μην κάνεις συζητήσεις και συζητήσεις γενικές για τους "φίλους" πάντως, το θέμα είναι βιωματικό, και όχι κάτι που μπορεί να εξηγηθεί σε ένα παιδί με λογικό ή εκλογικευμένο τρόπο.

πχ " ο τάδε ειναι φίλος σου σε αγαπάει " και τέτοια.

 

στεναχωριέμαι λίγο που λες για δειλία.

τα παιδιά σε αυτή την ηλικία έχουν πολλούς φόβους και αυτό ειναι φυσιολογικό και μάλιστα δείχνει και εξυπνάδα.

ένα παιδί του οποίου έιναι πολύ πιο συνειδητοί οι κίνδυνοι, τους σκέφτεται και τους υπολογίζει δηλαδή, σαφώς και θα φοβάται και περισσότερο!

σε αυτή την ηλικία είναι συχνό τα παιδιά να εχουν εφιάλτες, και να φοβούνται πράγματα ξαφνικα΄στα καλά καθούμενα.

θα πας με τα νερά του εντελώς σε αυτό, και προσπάθησε να μην το "κρίνεις" γιατί αισθάνεται έτσι - και να μην αισθάνεσαι εσύ περίεργα που το παιδί σου φοβάται!!!!

 

 

γράφεις οτι στο περιβάλλον σας δεν εχετε παιδιά.

πρεπει να προσπαθήσεις το καλύτερο που μπορείς για πολλές επαφές με παιδιά και τις αλλες ωρες εκτος παιδικού.

όχι απαραι΄τητα στο σπιτι σας, αλλά και έξω. εκεί θα πρέπει να εχεις ενεργό ρόλο και να βοηθάς να λυνονται οι διαφωνίες.

ειναι λογικό να υπάρχουν αλλά πρέπει κάποιος να καθοδηγεί και να δείξει στο παιδί πως ειναι ωραίο να παίζουμε - με σεβασμό και στην δική του ανάγκη και των άλλων παιδιών.

μην κανεις μεγαλες συζητησεις οπως ειπα. πράξε απλώς. παιχνίδι και παιχνίδι. διασκέδασε και εσύ μαζί τους. δείξε και εσύ σαν να εισαι παιδί πως γινεται.

 

όπως είπα να τον αλλάξεις εάν δείς οτι στον παιδικό , δεν υπάρχει ικανότητα ή διάθεση ή πρακτικά είναι αδυνατο η δασκάλα να τον υποστηρίξει σε αυτό.

πριν κανεις οποιαδήποτε αλλαγή βεβαιώσου ότι στον άλλο παιδικό είναι όντως καλύτερη η κατάσταση, συζητα εκτενέστερα με τους υπευθύνους κτλ.

 

γράψε μας όμως και περισσοτερες λεπτομέρειες σχετικά με αυτόν που είσαστε τώρα.

[Μαρια Στυλιανακη]

τώρα ειδα που γράφεις για το μωράκι σας.

 

όπως και να δείχνει ένα παιδί εξωτερικά,

εσωτερικά υπάρχει μεγάλη ανησυχία.

αυτό εντείνει ακόμα περισσότερο και την κατάσταση της αλλαγής αυτής

 

που άρχισε παιδικό,

και της αλλαγής του ερχομού του νέου μέλους.

 

στην ουσία, καπάκι στην αλλαγή του ερχομού του νέου μέλους της οικογένειας, άρχισε παιδικό?

 

σαφώς θα έχει συνδυάσει τον παιδικό με κάτι αρνητικό τότε.

 

ότι η μαμά γέννησε είναι κουρασμένη και δεν εχει ενεργεια και εγώ άρχισα παιδικό.

 

δυο νέες, ΣΤΡΕΣΟΓΟΝΕΣ καταστάσεις,

 

οι οποιες αφου έγιναν ταυτόχρονα όπως περιγράφεις, δικαιολογούν όλους τους φόβους και οτιδήποτε άλλο περίεργο μπορεί να έχεις παρατηρήσει, ξεσπάσματα θυμούς, πείσματα.

 

όπως μπορείς κανόνισε αυτά που γράφω πιο πάνω, πρέπει να δοθεί μια νέα διάσταση στο τι είναι παιδικός σταθμός και παιχνίδι με άλλα παιδιά.

 

ότι κάνεις, δεδομένου ότι μπορεί να εχει αισθανθεί μεγάλη πίεση εξαιτίας αυτών των δυο ταυτόχρονων αλλαγών, κάνε το οχι βεβιασμένα και χωρίς άγχος.

[SOFAKI]

Καλημέρα σας και πάλι.

Μαρία σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου. Θα απαντήσω στα ερωτήματά σου.

Ο μικρός πήγε πρώτη φορά στον παιδικό τον Οκτώβριο του 2007, όμως επειδή αρρώσταινε συνέχεια, ουσιαστικά πήγε τον Ιούλιο φέτος. Το μωρό μας γεννήθηκε τον Μάιο, δηλαδή 2 μήνες πρίν.

Στην αρχή όταν πήγε στον παιδικό είχε μία δασκάλα που έμεινε έγκυος και "άφησε" τα παιδιά τον Μάρτιο για να γεννήσει. Το τμήμα το ανέλαβαν οι 2 άλλες δασκάλες, που είχαν τα μωρά και τα λίγο πιό μεγάλα παιδιά. Δηλαδή το Καλοκαίρι φέτος ο μικρός είχε δύο δασκάλες, την μισή μέρα ήταν με λίγο μεγαλύτερα παιδιά και την υπόλοιπη με λίγο μικρότερα παιδιά. Υπήρχε και βοηθός, η ίδια η ιδιοκτήτρια. Τώρα επέστρεψε η παλιά δασκάλα, αλλά πλέον τους έχει αναλάβει αποκλειστικά η μία εκ΄των δύο δασκάλων που αναφέρω παραπάνω. Το τμήμα τώρα είναι περίπου στα 15 παιδιά.

Χτές ξαναμίλησα με την δασκάλα του και μου είπε ότι έχει επαφές και παίζει με τα άλλα παιδιά, πράγμα που ούτε κατά διάνοια πιστεύω και κοντέψαμε μάλιστα να λογοφέρουμε γιατί ήθελε να μου το αποδείξει ροτώντας κάποιο παιδί απο τον παιδικό. Ο γιός μου δεν ξέρω εάν έχει προκύψει απο τις περιγραφές είναι παιδί που δεν λέει ψέμματα και θα έλεγα ότι είναι ώριμος για την ηλικία του. Τον ρώτησα λοιπόν αν όντως είχε παίξει χτές με παιδάκια και μου είπε ότι έπαιξε μόνο με ένα (συγκεκριμένα ένα κοριτσάκι που έχει παίξει και άλλοττε). Βέβαια ήταν πόλύ χαρούμενος γιατί ξεκίνησαν τις δραστηριότητες, αλλά εγώ το νιώθω ότι υπάρχει πρόβλημα και ότι το παιδί παίζει ώς επι το πλήστον μόνο του.

Υπάρχει εναλλακτική άλλων παιδικών, θα σας ενημερώσω σχετικά με νεότερο γράμμα, όμως πολύ φοβάμαι, απο άλλους γονείς που έχω μιλήσει, ότι τα πράγματα είναι κάπως έτσι και εκεί. Γρήγορα-γρήγορα να τελειώνουν την δουλειά τους και να πληρώνονται.

[Μαρια Στυλιανακη]

γειά σου.

 

Η ακολουθία των πραγμάτων έτσι όπως τα περιγράφεις πρέπει λογικά να επηρέασε πολύ αρνητικά το παιδί σου.

αλλαγή δασκάλας, μιση μερα ετσι μιση μερα αλλιώς

 

ειδικά για αυτό ίσως ειναι σημαντικό τώρα έστω να βρίσκεται σε ένα περιβάλλον θετικό.

όμως θα έκανε καλό άλλη μια αλλαγή τώρα?

μόνο εάν η εναλλακτική είναι πραγματικά καλύτερη.

 

νομίζω ότι αφού ήταν χαρούμενος για τις δραστηριότητες αυτό είναι κάτι πολύ καλό για αρχή! και αφου έπαιξε με ένα κοριτσάκι θα μπορέσει να επεκταθεί και σε άλλα παιδιά σιγά σιγά.

νομίζω ότι ίσως θα ήταν καλό να του δοθεί χρόνος να συνηθίσει στην ομάδα του.

έχει τώρα φαντάζομαι μια σταθερή ομάδα παιδιών που δεν αλλάζει????

 

(είναι πολύ σημαντικό)

 

όταν υπάρχει η εναλλαγή που λες

 

την μισή μέρα ήταν με λίγο μεγαλύτερα παιδιά και την υπόλοιπη με λίγο μικρότερα παιδιά.

 

ένα παιδί μπορεί να πάρει το μύνημα, ότι τα παιδιά δεν ειναι κατι σημαντικό. ότι το ίδιο είναι να είναι με αυτά τα παιδιά και το ίδιο με τα άλλα....

όμως αυτό δεν είναι έτσι και δεν ειναι καλό ένα παιδί να έχει αυτή την αίσθηαη - γιατί πώς θα δεθεί με κάποια και να θέλει να παίξει μαζί τους?

 

έχουν ανάγκη να δεθούν μεταξύ τους για να παίζουν κιόλας μαζί σε καθημερινή βάση.

 

μπορείς να τους ρωτήσεις για ποιό λόγο το καλοκαίρι τον έβαζαν μια με την μια τάξη και μια με την άλλη? ποιο σκεπτικό είχαν ??? ( )

και μονο αυτό, αρκεί για να αισθανθεί ένα παιδί εντελώς εκτός!!!...

 

ελπίζω οτι τώρα στην ομάδα των 15 παιδιών θα βρεί σιγά σιγά την θέση του στην ομάδα.

 

θα έλεγα οπωσδήποτε να το συζητήσεις αυτό μαζί του.

 

να του πεις, θυμασαι το καλοκαίρι? εκεί ήσουν το πρωί με τον και τον και τον... και το μεσημερι με τον την τον.... ?

σου άρεσε αυτό? χμ δεν ήταν πολύ καλό που δεν έβλεπες τους φίλους σου όλη την ημέρα και χρειαζόταν να χωρίζεστε έ ?

φέτος μίλησα και με την δασκάλα, και θα είσαστε συνέχεια μαζί, για να γνωριστείτε, και να δείς με ποιά παιδιά θέλεις να κάνετε παρέα.

 

δεν χρειάζεται να πειστεί να κάνει με ΟΛΑ τα παιδιά παρέα, αλλά απλώς να αισθανθεί το ότι μπορεί να γίνει αυτό το δέσιμο και οτι ανήκει στην ομάδα, και η ομάδα είναι μια, όχι

κάτι αβέβαιο και εναλλάξιμο.....!

 

ρώτα τον συχνά πυκνά για τα παιδιά (μάθε τα ονόματα των παιδιών της ομάδας του οπωσδήποτεεεε!!) οπότε να κανετε συζητήσεις .

 

Είναι η μικρή του οικογένεια εκτός σπιτιού. εάν αισθανθεί ότι και εσύ το θεωρείς αυτό και οτι ειναι ένα θέμα καθημερινό ή μέρα παρα μέρα αρκετά πιθανό να το θεωρήσει αυτονόητο οτι θα κανει παρέα μαζι τους.

 

θα βοηθήσει αρκετά, να κρατάς επαφή με τους άλλους γονείς, και να κανονίζεις εκτός παιδικού παιχνίδια σε κάποιο πάρκο... μην το αμελήσεις αυτό.. (καλύτερα οχι απαραιτητα σε σπίτι).

 

νομίζω ότι όσο περνάει ο καιρός και του δοθεί η εικόνα ότι όλα αυτά ειναι πλέον σταθερά, σε αντίθεση με την προηγουμενη εμπειρία του το καλοκαίρι,

θα μπορέσει να ανοιχτεί.

αυτό σας εύχομαι τουλάχιστον!!