Κατάθλιψη:Θέλω να βοηθήσω αλλά δεν ξέρω πώς!

[lexi]

Καλησπέρα,

Έχω ένα μωρακι 3,5 μηνων το οποίο ήρθε μετα απο αρκετές δυσκολίες στην προσπάθεια σύλληψης.η εγκυμοσυνη μου κυλησε ομαλά αν εξαιρέσεις την συμπεριφορά του μπαμπα μου, η οποία δεν σχετίζεται με το γεγονός της εγκυμοσύνης μου απλά συνέπεσε με αυτο. Εχει κλειστεί στον εαυτό του, ειναι μονίμως αλλού, και το χειρότερο εχει αρχίσει να πίνει (αν και δεν το παραδεχεται με τιποτα) με αποτέλεσμα μετα απο κάθε μεθύσι να εχει εκρήξεις θυμού, είτε σε εμάς την οικογένεια του είτε ακόμα χειρότερα στην δουλεια του. Προσπαθήσαμε να τον πείσουμε να παει σε ψυχολόγο η ψυχίατρο αλλα δεν θέλει καθόλου να το συζητάει Μάζι μας το θέμα (στις ελάχιστες πλέον στιγμές που ειναι διαυγης). Μας είπε πρόσφατα οτι πήγε σε ψυχίατρο μόνος του και του είπε πως εχει κατάθλιψη και του έγραψε αντικαταθλιπτικα τα οποία ξεκίνησε πρόσφατα.το θέμα μου ειναι πως ολα αυτά έχουν επηρεάσει ψυχολογικά και εμένα παρα πολυ. Έχω γεμίσει φοβίες κυρίως για το μωρο με αποτέλεσμα να μην μπορώ να το χαρώ όσο θέλω.φοβαμαι τα πάντα και ειδικά ο μπαμπάς μου δεν θέλω κάν να το κοιτάει.δεν θέλω να πηγαίνω στο πατρικό μου για να μην έρχεται το μωρο σε επαφή μαζί του απο την άλλη η λογική μου μου λεει ότι δεν μπορώ να τουστερησω το μοναδικό του εγγόνι....πολλεσ φορεσ φοβαμαι μην χτυπησει πανω στα νευρα του την μαμα μου η τα αδερφια μου...είμαι πολυ συγχυσμενη με το όλο θέμα...ο αντρασ μου μου λεει οτι υπερβαλλω.θέλω να παω τον μπαμπα μου η ίδια σε κάποιον ψυχίατρο για να ακούσω η ίδια τι πρόβλημα υπάρχει γιατι τον ίδιο δεν τον εμπιστεύομαι πλέον....να προσθέσω οτι δεν εγινε τίποτα που να δικαιολογεί την αλλαγή στην συμπεριφορά του και πάντα στις εκρήξεις του βγάζει ανασφάλεια (δεν με σέβεστε), κόμπλεξ (αυτά που έχω κάνει εγω εσείς δεν θα καταφέρετε να τα κάνετε ποτε), μιζέρια....πολλές φορές σου δίνει την εντύπωση οτι βαριεται και βρίσκει αυτόν τον τροπο για να τραβήξει την προσοχή πάνω του...τι να κανω για να αισθάνθω καλυτερα γιατι έχω μια ζωή μπροστά μου και το οφείλω στην δική μου οικογένεια....

[miriki]

Να σου ζήσει το μωράκι σου. Είναι πολύ αγχώδης η περίοδος της λοχείας ούτως ή άλλως πόσο μάλλον όταν έχεις και τέτοια να αντιμετωπίσεις. Δες κάποιον ειδικό να σε καθοδηγήσει και φρόντισε αν θέλεις να μιλήσεις με το γιατρό που παρακολουθεί τον πατέρα σου να ενημερωθείς για το πώς μπορείς να τον βοηθήσεις. Καλό κουράγιο....

[lexi]

Σε ευχαριστώ πολυ! Να σου ζήσει και εσένα το παιδάκι σου. Το ξέρω οτι το άγχος μου αυτη την στιγμή δεν με αφήνει να ηρεμήσω. Και φοβόμουν απο την αρχή της εγκυμοσύνης μου μην παθω επιλοχειο κατάθλιψη και κραταγα μικρο καλαθι οσον αφορα στισ προσδοκιες μου ωσ νεα μητερα.Που να φανταζόμουν οτι τελικά κάτι άλλο θα ταραζε την ψυχολογική μου κατάσταση.τελικα η ζωή ειναι εντελώς απρόβλεπτη . Οσον αφορά στον πατέρα μου, ειναι πολυ δύσκολο να επικοινωνήσω μαζί του, δεν μιλάει,δεν λεει πως αισθάνεται,δεν ξέρω καθόλου τι να κανω για να τον πάμε σε ειδικο ο οποίος θα συμβουλεψει ίσως και εμάς πως να τον βοηθήσουμε

[miriki]

Καλά βρε κορίτσι τα αντικαταθλιπτικά ποιός του τα δωσε; Μ' αυτόν μιλήστε. Ας ψάξει η μαμά σου τη συνταγή να βρει το όνομά του και επικοινωνήστε μαζί του. Επίσης μιλήστε με μια ομάδα Ανώνυμων Αλκοολικών ή κέντρο ψυχικής υγιεινής που βρίσκεται κοντά τους. Αυτό όμως πρέπει να το κάνουν η μητέρα και τα αδέλφια σου. Εσύ πρέπει να φροντίσεις τη δική σου ψυχική υγεία και την ψυχική και σωματική υγεία του μωρού σου.

 

 

Αν μένεις Αθήνα η Φαιναρέτη ίσως να μπορεί να σε καθοδηγήσει http://www.fainareti.gr

[Maiden1]

Γιατί δεν θέλεις καν να το κοιτάει ο πατέρας σου; Θα σου φανεί περίεργο που θα στο πω αλλά αυτός περνάει χειρότερα απ'όλους σας. Και αν μιλάμε για κατάθλιψη ή για μία άλλη ψυχική ασθένεια τότε δεν το ήθελε να αρρωστήσει οπότε μην τον "τιμωρείς". Μίλα με τον γιατρό του ή με κάποιον άλλον ψυχίατρο, θα σε βοηθήσει. Εγώ ζητούσα παράλογα πράγματα από την μητέρα μου και ο γιατρός της να στο πω απλά "μου τραβηξε το αυτί" λέγοντας μου ότι αυτά που ζητάω είναι πολύ δύσκολα για κάποιον που νοσεί. Με καθοδήγησε εν ολίγοις στο θέμα της συμπεριφοράς και το ξεπεράσαμε όλοι μαζί.

 

Αντικαταθλιπτικά και αλκοολ δεν πάνε μαζί προσεξέ το αυτό. Το αλκοολ επιδεινώνει τα συμπτώματα όλων των ψυχικών ασθενειών και μαζί με χάπια είναι επικίνδυνο.

 

Μήπως η μητέρα σου έπεσε με τα μούτρα στο εγγόνι και τον αφήσανε στην άκρη; Ξέρεις οι μεγάλοι άνθρωποι είναι και σαν μικρά παιδιά, αναζητούν την προσοχή.

 

Υπομονή κοπέλα μου, εμείς για να δούμε φως περάσανε 5 μήνες. Μας είχε πει και ο γιατρός ότι όπως όλες οι ασθένειες έτσι και οι ψυχικές γιατρεύονται με πιο αργούς ρυθμούς σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας.

[lexi]

Ευχαριστω για τις συμβουλές σας. Δεν θέλω ούτε να την κοιτάει γιατι μου δίνει την εντύπωση οτι ούτε κάν χάρηκε για τον ερχομό του μωρου....εννοείται οτι αυτο αισθάνομαι και σε καμία περίπτωση δεν δείχνω στον ιδιο οτι αισθάνομαι έτσι....συνήθως ήμουν εγω αυτη που ασχολουμουν μαζί τους και κυρίως προσπαθούσα πάντα να τους ανέβαζω ψυχολογικά αλλα τωρα δεν έχω ούτε τον ίδιο χρόνο αλλα (οσο εγωιστικο και αν ακούγεται ) ούτε την ίδια διάθεση να είμαι πάντα εκεί για αυτούς..... αυτη την στιγμη θέλω να χαρώ το μωρο μου και να ασχοληθεί κάποιος άλλος με το συγκεκριμένο πρόβλημα....η υπόλοιπη οικογένεια μου λεει πως υπερβαλλω και οτι θα του περάσει....εμένα αυτο δεν με καθησυχάζει κυρίως για τον λόγο που ανέφερες maiden, το οτι πίνει....γνωρίζω οτι ειναι ο χειρότερος συνδυασμός. Ειναι αλήθεια πως έχουν πέσει όλοι με τα μούτρα στο μωρο και μερικές φορές αισθάνομαι οτι στρουθοκαμιλιζουν.....δυστυχώς ξέρω οτι θα πρεπει εγω πάλι να μπω στα μονοπάτια της κατάθλιψης για να προσανατολιστουμε κάπως όσον αφορά στο πρόβλημα του αλλα αυτη την στιγμή δεν είμαι έτοιμη ψυχολογικα να το κανω αυτο. Οσο για την συνταγή, έχω μια εβδομαδα που ρωτάω την μαμα μου αν του την ζήτησε και μου λεει καθε φορά οτι το ξέχασε!!!!! Εχει περάσει και αυτη πολυ δύσκολα στην ζωή της, ειχε και προσφατα θανάτους πολυ κοντινων και νέων συγγενών της και δεν θέλω να την πίεζω και αυτη...θέλω να την αφήσω να χαρεί λίγο....ελπίζω να καταφέρω να τα βάλω σε μια σειρά όσο πιο ανώδυνα γίνεται για όλους....

[eleniaslan]

καλησπερα σε όλους..είμαι καινούρια εδώ κ δε ξέρω καν αν γράφω σε σωστή ενότητα... είμαι 29. ετών..εχω δύο αγοράκια.ο ένας είναι 9 ετών.κ μικρός είναι 4 ετών... εδώ και 7 χρόνια με ταλαιπωρούν οι κρίσεις πανίκου..δύο χρόνια έκανα θεραπεία κ ήμουν καλά. τώρα εδώ κ ένα χρόνο κ κάτι ξανά τα ίδια κ χειρότερα... θέλω να μου πείτε τη γνώμη σας μανούλες με ανάλογη εμπειρία... επειδή η ψυχολόγος που με παρακολουθούσε με έχει φτάσει στο αμήν..θέλω η μα βρω μια η ενάν ψυχολόγο να αγγίξει να με κάνει να ανοιχτω..την περνώ λοιπόν τη ψυχολόγο μου σήμερα τηλ..κ τις λέω..κυρία τάδε σε περίπτωση που είμαι έγκυος τι κάνω με τα χάπια;κ γυρνάει κ μου λέει..απορώ π ως σκεφτεσαι κ τρίτο..με την αιυεσθησια που ΈΧΕΙΣ δε χρειάζεσαι τρίτο... δε μπο.ηρείς να .κα κνταπεξέλθειςκ από εκείνη τη ώρα δε μπορώ να ηρεμ δε μπορώ να το χωνεψω...θέλω πολύ άλλο ένα ακόμα παιδάκι..θέλω να ακούσω γνώμη από κάποιον που με νιώθει...

[asana]

eleniaslan, αν δεν εχεις εμπιστοσυνη στον ψυχολογο σου τοτε μπορεις να επισκεφτεις και αλλους, μεχρι να βρεις καποιον με τον οποιο να μπορειτε να συνεργαστειτε. Αυτος θα σου πει τη γνωμη του. Θελεις τριτο παιδι, το θεμα ειναι "μπορεις να ανταπεξελθεις σε αυτο και στις απαιτησεις που θα δημιουργηθουν?" Καθε καινουργιο μελος στην οικογενεια μας, ταραζει τις υπαρχουσες ισορροπιες και σχεσεις. Νιωθεις ετοιμη και δυνατη να αναλαβεις τη φροντιδα τριων παιδιων και των μεγαλυτερων ευθυνων που θα προκυψουν ?

Σε αυτα δε μπορουμε να σου απαντησουμε εμεις οι αγνωστες (και ασχετες με τη ζωη σου και τα βιωματα σου)..Μονο εσυ και ο εμπιστος ψυχολογος σου μπορειτε να απαντησετε.

[elenip]

καλησπερα σε όλους..είμαι καινούρια εδώ κ δε ξέρω καν αν γράφω σε σωστή ενότητα... είμαι 29. ετών..εχω δύο αγοράκια.ο ένας είναι 9 ετών.κ μικρός είναι 4 ετών... εδώ και 7 χρόνια με ταλαιπωρούν οι κρίσεις πανίκου..δύο χρόνια έκανα θεραπεία κ ήμουν καλά. τώρα εδώ κ ένα χρόνο κ κάτι ξανά τα ίδια κ χειρότερα... θέλω να μου πείτε τη γνώμη σας μανούλες με ανάλογη εμπειρία... επειδή η ψυχολόγος που με παρακολουθούσε με έχει φτάσει στο αμήν..θέλω η μα βρω μια η ενάν ψυχολόγο να αγγίξει να με κάνει να ανοιχτω..την περνώ λοιπόν τη ψυχολόγο μου σήμερα τηλ..κ τις λέω..κυρία τάδε σε περίπτωση που είμαι έγκυος τι κάνω με τα χάπια;κ γυρνάει κ μου λέει..απορώ π ως σκεφτεσαι κ τρίτο..με την αιυεσθησια που ΈΧΕΙΣ δε χρειάζεσαι τρίτο... δε μπο.ηρείς να .κα κνταπεξέλθειςκ από εκείνη τη ώρα δε μπορώ να ηρεμ δε μπορώ να το χωνεψω...θέλω πολύ άλλο ένα ακόμα παιδάκι..θέλω να ακούσω γνώμη από κάποιον που με νιώθει...

 

Κοίταξε να δεις μπορώ να σε νιώσω σε ότι αφορά τις κρίσεις πανικού γιατί τις παθαίνει μία κολλητή μου η οποία δεν έχει παιδιά τις παθαίνει για άλλους λόγους... αυτό που εγώ εισπράττω από την ίδια είναι πως όταν τις παθαίνει δεν είναι σε φάση να διαχειριστεί απλά πράγματα.... ο δικός της ψυχολόγος δεν νομίζω ότι την έχει βοηθήσει και πολύ γιατί δεν βλέπουμε καμία καλυτέρευση στην περίπτωσή της.. τώρα σε ότι σε αφορά λες πως έκανες 2 χρόνια θεραπεία και ήσουν καλά.. ήταν με την ίδια ψυχολόγο που λες ότι σε φέρνει στο αμήν? από αυτά που γράφεις μάλλον πρέπει να παίρνεις αγωγή για να ρωτάς για τα χάπια.. ειδική δεν είμαι αλλά η ψυχολόγος σου φαντάζομαι πως ότι σου λέει στο λέει με όλη την διάθεση να σε βοηθήσει και ξέρει όλες τις παραμέτρους για την ζωή σου.. κάποια πράγματα μπορεί να μην μας αρέσει να τα ακούμε αλλά θα πρέπει να τα σκεφτόμαστε όχι εν βρασμώ ψυχής κατ' αρχάς η αιτία για τις κρίσεις πανικού ήταν οι πολλές ευθύνες για τα παιδιά? γιατί λες οτι πριν 7 χρόνια τις έπαθες.... ή είναι άσχετες? αυτό που εγώ θα σε συμβούλευα πάντως από την πλευρά μου είναι πως όταν αποφασίζουμε να φέρουμε ένα παιδί στον κόσμο θα πρέπει όσο μπορούμε να φροντίζουμε να είμαστε σωματικά και ψυχολογικά προετοιμασμένοι για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε... συγνώμη αν θα σε στενοχωρήσω αλλά κρίνοντας από τις κρίσεις πανικού που βλέπω στην φίλη μου εγώ εάν ήμουν ένα μικρό παιδάκι και έβλεπα την μητέρα μου να παθαίνει κρίσεις πανικού το λιγότερο θα τρόμαζα.. αυτό θέλεις για τα παιδιά σου?? μπορεί να μιλάω λίγο σκληρά αλλά τα παιδιά δεν μας φταίνε σε τίποτε εάν για την δική μας και μόνο ικανοποίηση του εγώ μας να θέλουμε να φέρουμε ένα παιδί στον κόσμο αλλά να μην μπορούμε να εγγυηθούμε ότι μπορούμε να ανταπεξέλθουμε.. πόσο μάλλον όταν ήδη υπάρχει πρόβλημα... θεωρώ ότι πρώτα θα πρέπει να "ξεμπερδέψεις" με το όλο θέμα και μετά να πάρεις την απόφαση να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο, φροντίζοντας όσο μπορείς να υπάρχουν οι κατάλληλες προυποθέσεις όχι οι ακατάλληλες...

[novak]

elenip σε βρίσκω λίγο απόλυτη...Με φιλική διάθεση πάντα, θα ήθελα να σου πω ότι οι περισσότεροι από μας δεν κάνουμε δεύτερο και τρίτο παιδί για να ικανοποιήσουμε το εγώ μας (όχι ότι δεν υπάρχουν κι αυτοί) αλλά γιατί θέλουμε να ξαναζήσουμε / πολλαπλασιάσουμε την ευτυχία, την αγάπη και την πληρότητα που νιώθουμε με το πρώτο μας παιδί (παρόλες τις δυσκολίες, την κούραση και τις αντιξοότητες).

 

Δεν ξέρω και πολλούς γονείς που θα ισχυρίζονταν ότι "μπορούν να εγγυηθούν ότι θα ανταπεξέλθουν" στις χ συνθήκες εκ των προτέρων, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για μωρά και παιδάκια (που νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε ότι άλλο να στο λένε κι άλλο να το ζεις). Ξέρω όμως αρκετούς γονείς που προσπαθούν να είναι όσο πιο προετοιμασμένοι γίνεται και, αν τους έρθει ο ουρανός σφοντύλι παρόλα αυτά, να το παλεύουν, να προσαρμόζονται, να κάνουν λάθη, να βελτιώνονται και η ζωή να συνεχίζεται...Δεν είμαστε υπεράνθρωποι, και η ζωή έχει πολλές φορές τον τρόπο να μας διαψεύδει και να μας εκπλήσει, ευχάριστα ή δυσάρεστα.

 

Στο παράδειγμα με τη φίλη σου που λες, εγώ ας πούμε έχω συγγενή που έχει πάθει σοβαρή επιλόχειο κατάθλιψη και κρίσεις πανικού και στα δύο της παιδιά, το ξεπέρασε και τις δύο φορές με αγωγή, υποστήριξη από οικογένεια και φίλους και πολλή δική της προσπάθεια. Προφανώς και έγινε αντιληπτή από τα παιδιά της η δοκιμασία που πέρασε, σίγουρα θα ζορίστηκαν κι αυτά παρόλες τις προσπάθειες να 'προστατευτούν'. Σε διαβεβαιώ όμως ότι δεν θα μπορούσε κανείς να αμφισβητήσει ότι η κοπέλα ξεχειλίζει από αγάπη για τα παιδιά της, τα οποία είναι δύο φυσιολογικότατα χαρούμενα παιδάκια.

 

Αυτά τα λέω όχι γιατί έχω διάθεση για αντιπαράθεση, απλά για να δώσω ίσως την άλλη όψη του νομίσματος σε αυτά που αναφέρεις...άντε, θα το πω κι αυτό: και γιατί δεν μου αρέσει να είμαστε 'καταπέλτες' απέναντι σε ανθρώπους που βρίσκονται σε προφανέστατη φάση μεγάλης σύγχυσης και αδυναμίας.

 

Eleniaslan, είσαι προφανώς αρκετά μπερδεμένη. Ξεκινάς λέγοντας ότι έχεις κάνει πισωγύρισμα με τις κρίσεις πανικού, κάτι αναφέρεις για αγωγή, κάτι για ψυχολόγο, ξαφνικά πετάς μια κουβέντα για εγκυμοσύνη και τρίτο παιδι...Το μήνυμά σου είναι λίγο χαοτικό...Προσπάθησε καταρχήν να βάλεις σε μια σειρά τα θέματα που σε απασχολούν.

 

Ίσως με την ψυχολόγο αυτή να έχει κλείσει ένας κύκλος και να μην σε καλύπτει πλέον, θα μπορούσες να αναζητήσεις κάποιον άλλο ειδικό που θα σου ταιριάζει καλύτερα. Ωστόσο, θα συμφωνήσω απόλυτα με την elenip ότι είναι πολύ σημαντικό να προσπαθήσεις να ισορροπήσεις ξανά πριν προχωρήσεις σε άλλο παιδάκι. Αν είσαι ήδη έγκυος, καλό θα ήταν να αναζητήσεις άμεσα την κατάλληλη βοήθεια ώστε να μπορέσεις να ευχαριστηθείς τα παιδιά σου και να αντεπεξέλθεις στις ανάγκες τους. Αν το θέλεις πραγματικά και αντιμετωπίσεις τα προβλήματά σου συστηματικά και με σοβαροτητα είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις.

[miria]

elenip!

 

Σε άλλα θέματα στο forum έχω συμφωνήσει μαζί σου αλλά εδω θεωρώ ότι το μήνυμά σου, όταν διαβαστεί από την κοπέλα όχι μόνο δε θα τη βοηθήσει αλλά θα την κάνει ακόμη χειρότερα και αυτή τη στιγμή διανύει μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο. Δεν επιτιθέμεθα στους αδυνάμους, όπως πολύ σωστά έγραψε η προλαλήσασα.

 

Τώρα σε σένα κοπέλα μου με τις κρίσεις πανικού!!

 

Θα σου πω κάτι που το ξέρεις και συ! Οι κρίσεις πανικού θεραπεύονται. Και εσύ ήσουν καλά παλιότερα και σίγουρα μπορείς να ξαναγίνεις. Απέδειξες ότι έχεις τη δύναμη και θα τη χρησιμοποιήσεις και αυτή τη φορά!!

Απευθύνσου στον ψυχίατρό σου να σου ρυθμίσει την αγωγή σου με τα νέα δεδομένα. Μπορεί να χρειάζεσαι μια αλλαγή στα φάρμακά σου.

Για την ψυχολόγο σου δεν έχω λόγια... Απλώς πρέπει να την αλλάξεις, χωρίς άλλη συνεδρία.

Τώρα αν είσαι έγκυος, γνωρίζω ότι στο Αιγινήτειο υπάρχουν ψυχίατροι εξειδικευμένοι στις κυήσεις. Ζήτα λοιπόν από τον άντρα σου ή κάποιον δικό σου να σου κλείσει ραντεβού..

Αν πάλι δεν είσαι έγκυος, κάνε υπομονή να γίνεις καλά και θα έρθει και το επόμενο παιδάκι....

Είμαι σίγουρη ότι όλα θα πάνε καλά και θα τα καταφέρεις και πάλι!!!!

[summer wine]

Σου ευχομαι συντομα να ξεπερασεις παλι τις κρισεις πανικου και να μπορεσεις να μεινεις εγκυος.

Η ψυχολογια της γυναικας στην εγκυμοσυνη ειναι ευαλωτη λογω ορμονων, και καλο ειναι να εχεις λυσει ολα σου τα προβληματα γιατι μπορει να υποφερεις πολυ και να βασανιστεις κατα τη διαρκεια της εγκυμοσυνης.

Εξαλλου εισαι πολυ μικρη και εχεις ολο το χρονο μπροστα σου και για αλλο παιδακι. Δεν εχεις τιποτα να σε πιεζει και να σε αγχωνει.

 

Εγω θα σου προτεινα αντι για ψυχολογο,( φανταζομαι οτι θα συμβουλευεσαι και ψυχιατρο εφοσον παιρνεις φαρμακα) να ψαξεις για ψυχαναλυτη-ψυχιατρο. Μια φιλη μου τη βοηθησε στην εγκυμοσυνη της , αλλα και γενικοτερα στη ζωη της ενας ψυχαναλυτης.

[elenip]

elenip σε βρίσκω λίγο απόλυτη...Με φιλική διάθεση πάντα, θα ήθελα να σου πω ότι οι περισσότεροι από μας δεν κάνουμε δεύτερο και τρίτο παιδί για να ικανοποιήσουμε το εγώ μας (όχι ότι δεν υπάρχουν κι αυτοί) αλλά γιατί θέλουμε να ξαναζήσουμε / πολλαπλασιάσουμε την ευτυχία, την αγάπη και την πληρότητα που νιώθουμε με το πρώτο μας παιδί (παρόλες τις δυσκολίες, την κούραση και τις αντιξοότητες).

 

Δεν ξέρω και πολλούς γονείς που θα ισχυρίζονταν ότι "μπορούν να εγγυηθούν ότι θα ανταπεξέλθουν" στις χ συνθήκες εκ των προτέρων, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για μωρά και παιδάκια (που νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε ότι άλλο να στο λένε κι άλλο να το ζεις). Ξέρω όμως αρκετούς γονείς που προσπαθούν να είναι όσο πιο προετοιμασμένοι γίνεται και, αν τους έρθει ο ουρανός σφοντύλι παρόλα αυτά, να το παλεύουν, να προσαρμόζονται, να κάνουν λάθη, να βελτιώνονται και η ζωή να συνεχίζεται...Δεν είμαστε υπεράνθρωποι, και η ζωή έχει πολλές φορές τον τρόπο να μας διαψεύδει και να μας εκπλήσει, ευχάριστα ή δυσάρεστα.

 

Στο παράδειγμα με τη φίλη σου που λες, εγώ ας πούμε έχω συγγενή που έχει πάθει σοβαρή επιλόχειο κατάθλιψη και κρίσεις πανικού και στα δύο της παιδιά, το ξεπέρασε και τις δύο φορές με αγωγή, υποστήριξη από οικογένεια και φίλους και πολλή δική της προσπάθεια. Προφανώς και έγινε αντιληπτή από τα παιδιά της η δοκιμασία που πέρασε, σίγουρα θα ζορίστηκαν κι αυτά παρόλες τις προσπάθειες να 'προστατευτούν'. Σε διαβεβαιώ όμως ότι δεν θα μπορούσε κανείς να αμφισβητήσει ότι η κοπέλα ξεχειλίζει από αγάπη για τα παιδιά της, τα οποία είναι δύο φυσιολογικότατα χαρούμενα παιδάκια.

 

Αυτά τα λέω όχι γιατί έχω διάθεση για αντιπαράθεση, απλά για να δώσω ίσως την άλλη όψη του νομίσματος σε αυτά που αναφέρεις...άντε, θα το πω κι αυτό: και γιατί δεν μου αρέσει να είμαστε 'καταπέλτες' απέναντι σε ανθρώπους που βρίσκονται σε προφανέστατη φάση μεγάλης σύγχυσης και αδυναμίας.

 

Eleniaslan, είσαι προφανώς αρκετά μπερδεμένη. Ξεκινάς λέγοντας ότι έχεις κάνει πισωγύρισμα με τις κρίσεις πανικού, κάτι αναφέρεις για αγωγή, κάτι για ψυχολόγο, ξαφνικά πετάς μια κουβέντα για εγκυμοσύνη και τρίτο παιδι...Το μήνυμά σου είναι λίγο χαοτικό...Προσπάθησε καταρχήν να βάλεις σε μια σειρά τα θέματα που σε απασχολούν.

 

Ίσως με την ψυχολόγο αυτή να έχει κλείσει ένας κύκλος και να μην σε καλύπτει πλέον, θα μπορούσες να αναζητήσεις κάποιον άλλο ειδικό που θα σου ταιριάζει καλύτερα. Ωστόσο, θα συμφωνήσω απόλυτα με την elenip ότι είναι πολύ σημαντικό να προσπαθήσεις να ισορροπήσεις ξανά πριν προχωρήσεις σε άλλο παιδάκι. Αν είσαι ήδη έγκυος, καλό θα ήταν να αναζητήσεις άμεσα την κατάλληλη βοήθεια ώστε να μπορέσεις να ευχαριστηθείς τα παιδιά σου και να αντεπεξέλθεις στις ανάγκες τους. Αν το θέλεις πραγματικά και αντιμετωπίσεις τα προβλήματά σου συστηματικά και με σοβαροτητα είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις.

 

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου σε αυτά που λες και κανείς γονιός δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα είναι 100% προετοιμασμένος σε τι θα του έρθει με τα παιδιά.. όταν μιλάμε για φυσιολογικές καταστάσεις όμως.. εδώ ήδη υπάρχει πρόβλημα και νομίζω ότι το 3ο παιδί απλώς θα διογκώσει τα προβλήματα στην ψυχολογία της κοπέλας... δεν λεω ότι η κοπέλα δεν μπορεί να ανταποκριθεί (εδώ ανταποκρίνονται άλλοι με περισσότερα προβλήματα) αλλά επειδή το θέμα μας είναι να βοηθηθεί η κοπέλα, θα πρέπει να εστιάσει στο πραγματικό της θέμα και νομίζω πως η απόκτηση ενός 3ο παιδιού, εφόσον το θέλει, μπορεί να περιμένει... στο μήνυμά της αναφερει πως η ψυχολόγος της είπε πως με την ευαισθησία που έχει δεν πρέπει να κάνει άλλο παιδί και η κοπέλα πάει να σκάσει γι΄αυτό και ρώτησε τη γνώμη μας... προφανώς η ψυχολόγος ξέρει καλύτερα από εμάς.... εγώ να την βοηθήσω θέλω την κοπέλα και δεν την κρίνω... απλώς, ίσως με λίγο άκομψο τρόπο, προσπαθώ να την ταρακουνήσω λίγο.. δηλ. όταν έχεις ήδη 2 παιδιά τα οποία ζουν τις κρίσεις πανικού σου το θέμα σου είναι ότι θέλεις να κάνεις και τρίτο παιδί??? συγνώμη βρε κορίτσια αλλά εμενα μου φαίνεται εγωιστικό.... εδώ λέμε να είμαστε καλά να προσφέρουμε το καλύτερο στα παιδιά μας άμα είχαμε ήδη θέματα (όπως όλοι μας ) δεν θα έπρεπε πρώτα να ξεμπερδέψουμε με τα θέματα αυτά και μετά να είμαστε γεροί και δυνατοί και ας κάνουμε και 10 παιδιά... εγώ προσωπικά νομίζω ότι όσο και να λαχταρά η κοπέλα και τρίτο παιδί νομίζω ότι θα χειροτερέψει πολύ την ψυχολογία της... από αυτά που λέει δηλαδή... και τι φταίνε τα παιδιά να βλέπουν μία μαμά σε κρίση πανικού?? (δεν ξέρω εάν έχετε δει άτομο, εγώ από την φίλη μου έχω τρομάξει πάντως) .. εμένα η συμβουλή μου πάντως όπως έγραψα είναι κατά πρώτο να βρει τις ισορροπίες στη ζωή της, εάν νιώθει ότι η συγκεκριμένη ψυχολόγος δεν την καλύπτει ας βρει κάποια άλλη, αλλά γιατί πραγματικά δεν κάνει καλά την δουλειά της όχι γιατί μπορεί να λέει αλήθειες που πονάνε.... προέχει η σωματική και ψυχική υγεία της μαμάς για να μπορεί να προσφέρει στα παιδιά της αυτά που έχουν ανάγκη...