Ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος να απαλλαγούμε από τις ψευδοθηλές?

[tsarli]

Έχω ήδη γράψει την πονεμένη ιστορία μου στην ίδια ενότητα με θέμα "τί κάνω λάθος"? Με βοηθήσατε και με ενθαρρύνατε πολύ, χρειάζομαι όμως την εμπειρία σας και τις πολύτιμες γνώσεις σας ακόμα μιά φορά.

Έχω ένα αγοράκι 50 ημερών. Ξεκινήσαμε με μικτή διατροφή (λάθος οδηγίες του τύπου "θα χάσει βάρος το μωρό, οπωσδήποτε ξένο" κλπ, μπιμπερό στο μαιευτήριο ενώ υποτίθεται ζήτησα αποκλειστική διατροφή, καμία βοήθεια και ενημέρωση από τις μαίες εκεί). Κατάφερα μετά κόπων και βασάνων και το γύρισα την τελευταία εβδομάδα στον αποκλειστικό και είμαι τρισευτυχισμένη. Όλα αυτά βέβαια με ψευδοθηλές (και πάλι για τους ίδιους λόγους, ψαρωμένη εγώ, οπότε στο μαιευτήριο επειδή το μωρό δεν έπιανε -τεράστιο στήθος με επίπεδες θηλές- μου είπαν αμέσως για ψευδοθηλές).

Το παλεύω συνέχεια να τις βγάλουμε και ακολουθώ την εξής τακτική:

τον βάζω κοιμισμένο ή μισοκοιμισμένο και πάντα χορτάτο. Τον βλέπω ότι βγάζει τη γλώσσα και τις γλύφει! Τελευταία τπιάνει, πίνει και λίγο, αλλά μετά γίνεται ένας κακός χαμός (τσιρίδες, κλωτσιές κλπ). Το κάνω κάθε μέρα, σαν παιχνιδάκι, έστω να πιπιλίζει, έτσι για να μη χάνει επαφή.

Σήμερα το ξημέρωμα πώς μου ήρθε και τον έβαλα χωρίς ψευδοθηλή και στα δύο στήθη. Ήπιε κανονικότατα! Θαύμα λέω. Το πρωί ξανά το ίδιο! "Δεύτερο θαύμα" λέω! Ε, πήγα στο επόμενο γεύμα να τριτώσει το θαύμα, αλλά που? Ήταν σαν να μην είχε πιει ποτέ χωρίς ψευδοθηλές. Δεν ήθελε καν να αγγίξει το στήθος, λες και τον τίναζε ηλεκτρικό ρέυμα όταν τον ακουμπούσα με τη θηλή (βγάζω πάντα λίγο γάλα για να τον δελεάσω, τον ακουμπάω κοντά στη μυτούλα να το μυρίσει). Ε, είπα και γω να γίνω σκληρή, αν κάνω την καρδιά μου πέτρα και να μην τις ξαναβάλω, όσο κι αν διαμαρτύρεται.

Το αποτέλεσμα: ένα βρέφος να ουρλιάζει για 2 ώρες, είχε κοκκινήσει, τα δάκρυα έτρεχαν ποτάμι καισ το τέλος άρχισε να βήχει τρελά, σαν να πάθαινε λαριγγίτιδα. Κοιμήθηκε στο καπάκι και ξύπνησε αργα και πάλι που δοκίμασα να τον ταϊσω (με ψευδοθηλή φυσικά) ήταν πεσμένος και δεν έφαγε πολύ. Στην ουσία δηλαδή έχασε σχεδόν 3-4 γεύματα σήμερα με τις βλακείες μου ακι έχω τρομερές τύψεις.

Ποιά τακτική να ακολουθήσω? Το παιχνίδι "βάζω-βγάζω τις ψευδοθηλές και με το που διαμαρτύρεται τις φοράω αμέσως" ή να φανώ σταθερή (κάτι που δεν ξέρω αν μπορώ, γιατί αν δεν τις ξαναβάλω, αυτός μπορεί να μη φάει για μισή μέρα).

[tsarli]

Ξέχασα να σας πώ ότι "διαθέτω" πλέον ένα δεξί στήθος γεμάτο πληγές, με σχεδόν κομμένη θηλή (το πιστεύω ότι θα μου την κόψει στο τέλος κυριολεκτικά) και θηλάζω με αφόρητους πόνους, ρίχνω 1 κιλό ιδρώτα σε κάθε θηλασμό. Αλλα σφίγγω τα δόντια. Όσο για τις επίπεδες θηλές, μόλις τις πιάνει, τις ψιλοβγάζει προς τα έξω. Έχω πάντα το στήθος ανοιχτό, με γαλατάκι, σπαθόλαδο και purelan. Δεν είδα ακόμη διαφορά. Ας πετάξουμε τις ψευδοθηλές και τίποτε άλλο, ας πονάει και περισσότερο. Αρκει να τις βγάλουμε!

[paros]

Έχω ήδη γράψει την πονεμένη ιστορία μου στην ίδια ενότητα με θέμα "τί κάνω λάθος"? Με βοηθήσατε και με ενθαρρύνατε πολύ, χρειάζομαι όμως την εμπειρία σας και τις πολύτιμες γνώσεις σας ακόμα μιά φορά.

Έχω ένα αγοράκι 50 ημερών. Ξεκινήσαμε με μικτή διατροφή (λάθος οδηγίες του τύπου "θα χάσει βάρος το μωρό, οπωσδήποτε ξένο" κλπ, μπιμπερό στο μαιευτήριο ενώ υποτίθεται ζήτησα αποκλειστική διατροφή, καμία βοήθεια και ενημέρωση από τις μαίες εκεί). Κατάφερα μετά κόπων και βασάνων και το γύρισα την τελευταία εβδομάδα στον αποκλειστικό και είμαι τρισευτυχισμένη. Όλα αυτά βέβαια με ψευδοθηλές (και πάλι για τους ίδιους λόγους, ψαρωμένη εγώ, οπότε στο μαιευτήριο επειδή το μωρό δεν έπιανε -τεράστιο στήθος με επίπεδες θηλές- μου είπαν αμέσως για ψευδοθηλές).

Το παλεύω συνέχεια να τις βγάλουμε και ακολουθώ την εξής τακτική:

τον βάζω κοιμισμένο ή μισοκοιμισμένο και πάντα χορτάτο. Τον βλέπω ότι βγάζει τη γλώσσα και τις γλύφει! Τελευταία τπιάνει, πίνει και λίγο, αλλά μετά γίνεται ένας κακός χαμός (τσιρίδες, κλωτσιές κλπ). Το κάνω κάθε μέρα, σαν παιχνιδάκι, έστω να πιπιλίζει, έτσι για να μη χάνει επαφή.

Σήμερα το ξημέρωμα πώς μου ήρθε και τον έβαλα χωρίς ψευδοθηλή και στα δύο στήθη. Ήπιε κανονικότατα! Θαύμα λέω. Το πρωί ξανά το ίδιο! "Δεύτερο θαύμα" λέω! Ε, πήγα στο επόμενο γεύμα να τριτώσει το θαύμα, αλλά που? Ήταν σαν να μην είχε πιει ποτέ χωρίς ψευδοθηλές. Δεν ήθελε καν να αγγίξει το στήθος, λες και τον τίναζε ηλεκτρικό ρέυμα όταν τον ακουμπούσα με τη θηλή (βγάζω πάντα λίγο γάλα για να τον δελεάσω, τον ακουμπάω κοντά στη μυτούλα να το μυρίσει). Ε, είπα και γω να γίνω σκληρή, αν κάνω την καρδιά μου πέτρα και να μην τις ξαναβάλω, όσο κι αν διαμαρτύρεται.

 

το γεγονος οτι εκανε 2 θηλασμους απευθειας στο στηθος ειναι μεγαλη ΠΡΟΟΔΟΣ!!!!

συνεχισε σταθερα να προσπαθεις..θελει υπομονη..μπορει να κανετε ενα βημα μπροστα, δυο πισω..ξαναπροσπαθεις..ενα βημα μπροστα,ενα βημα πισω.. θα βλεπεις προοδο,θα ξαναγυρναει στις ψευδοθηλες..αυτο θα γινεται ολο και λιγοτερο, αλλα μπορει να υπαρξουν και μερες που δεν θα θελει καθολου στηθος και θα θελει μονο ψευδοθηλη..δεν απογοητευεσαι,συνεχιζεις την προσπαθεια..την επομενη φορα μπορει να κανει περισσοτερους θηλασμους στο στηθος..

 

Το αποτέλεσμα: ένα βρέφος να ουρλιάζει για 2 ώρες, είχε κοκκινήσει, τα δάκρυα έτρεχαν ποτάμι καισ το τέλος άρχισε να βήχει τρελά, σαν να πάθαινε λαριγγίτιδα. Κοιμήθηκε στο καπάκι και ξύπνησε αργα και πάλι που δοκίμασα να τον ταϊσω (με ψευδοθηλή φυσικά) ήταν πεσμένος και δεν έφαγε πολύ. Στην ουσία δηλαδή έχασε σχεδόν 3-4 γεύματα σήμερα με τις βλακείες μου ακι έχω τρομερές τύψεις.

Ποιά τακτική να ακολουθήσω? Το παιχνίδι "βάζω-βγάζω τις ψευδοθηλές και με το που διαμαρτύρεται τις φοράω αμέσως" ή να φανώ σταθερή (κάτι που δεν ξέρω αν μπορώ, γιατί αν δεν τις ξαναβάλω, αυτός μπορεί να μη φάει για μισή μέρα).

 

εαν το μωρο εκνευριστει,ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΙ!!!!!

προσφερεις συχνα το στηθος για να μην πειναει πολυ οταν ερχεται σε επαφη και να συνεργαζεται..επιμενεις για λιγο αλλα εαν τον βλεπεις να εκνευριζεται τοτε βαζεις ψευδοθηλες.. προτεραιοτητα εχει το παιδι να φαει,με ποιο τροπο δεν μας ενδιαφερει..σταδιακα θα προσπαθεις και θα τα καταφερεις..το γεγονος οτι εκανε 2 γευματα στο στηθος ειναι ΠΟΛΥ ενθαρρυντικο..

[Τρελενάκι]

Ξέχασα να σας πώ ότι "διαθέτω" πλέον ένα δεξί στήθος γεμάτο πληγές, με σχεδόν κομμένη θηλή (το πιστεύω ότι θα μου την κόψει στο τέλος κυριολεκτικά) και θηλάζω με αφόρητους πόνους, ρίχνω 1 κιλό ιδρώτα σε κάθε θηλασμό. Αλλα σφίγγω τα δόντια. Όσο για τις επίπεδες θηλές, μόλις τις πιάνει, τις ψιλοβγάζει προς τα έξω. Έχω πάντα το στήθος ανοιχτό, με γαλατάκι, σπαθόλαδο και purelan. Δεν είδα ακόμη διαφορά. Ας πετάξουμε τις ψευδοθηλές και τίποτε άλλο, ας πονάει και περισσότερο. Αρκει να τις βγάλουμε!

 

Καλημέρα σου! Πρέπει να σου πω ότι διαβάζω και ξαναδιαβάζω τηνπεριπέτειά σου και από την μία χαίρομαι πάρα πολύ που το μωράκι σου κάνει προόδους, από την άλλη σε θαυμάζω για την επιμονή και την υπομονή σου. Ο πόνος στις θηλές δεν είναι λίγο πράγμα και πραγματικά μπράβο σου που συνεχίζεις. Υπήρξαν φορές που σκέφτηκα στην αρχή να τα παρατήσω, αλλά ευτυχώς στην περίπτωσή μου η μικρή μου έπιασε αμέσως και με την σωστή φροντίδα μου πέρασε αμέσως.

 

Αν θυμάμαι καλά τις ψευδοθηλές τις χρησιμοποιείς γιατί οι θηλές σου είναι επίπεδες...;;;;Απλά ήθελα να σου πω να μην σε στεναχωρεί καθόλου που τις χρησιμοποιείς. Σκέψου ότι δίνεις στο μωράκι σου το καλύτερο που μπορεί να δώσει κάθε μανούλα, πέρα από την αστείρευτη αγάπη της...το γάλα σου. Υπάρχουν μανούλες που δεν μπορούν καθόλου να θηλάσουν ή δεν αντέχουν να θηλάσουν. Εσύ έστω και με αυτή την βοήθεια είσαι από τις τυχερές! Και για μένα καλύτερα να τις χρησιμοποιείς για να γειάνει το στήθος σου γιατί αργότερα έρχονται και τα δοντάκια...Καταλαβαίνω πόσο θες την άμεση επαφή, αλλά να σου πω κάτι...σε κανά μήνα που θα αρχίχουν να πιάνουν τα χεράκια του και θα σου πιάνει το στήθος ενώ θηλάζεις θα πάθεις πλάκα...

 

Καλή συνέχεια και δίνε μας κουράγιο!!!!!

[pax]

Συνέχισε έτσι, μια χαρά τα πάτε. Μόνο μην επιμένεις κι εκνευρίζεστε και οι δύο. Χαλαρά χαλαρά βάζε τον χωρίς ψευδοθηλή, κι αν δεν θέλει, τότε βάζεις ψευδοθηλή. Σημασία έχει να χορταίνει και να ηρεμεί. Σιγά σιγά όλα διορθώνονται. Καλή συνέχεια!

[Theodora_D]

συμφωνώ με τα κορίτσια...κατ'αρχάς μπράβο για το κουράγιο κ την επιμονή σου...

κι εγώ είχα άγχος με τις ψευδοθηλές στην αρχή κ είχα βάλει στόχο να τις κόψω κ στεναχωριόμουν που εχανα την άμεση επαφή...να σου όμως κάτι? άσε να κλείσουν οι πληγές σου πρώτα. Να κερδίζεις τις μάχες μια μια. Οταν θα ειναι καλύτερα η θηλή, θα μπορείς να δοκιμάσεις καλύτερα. Εγώ αυτό που εκανα ήταν να ξεκινάω με την ψευδοθηλή κ μετά από λίγο να τη βγάζω, ωστε να εχει τραβηχτεί εξω η δική μου. Αν δεις οτι ζορίζεται το παιδί, την ξαναβάζεις. Αυτό ειχε αποτέλεσμα για μενα κ επίσης μετά άλλαξα κ στάση κ σε κάποια (νομίζω στην ξαπλωτή) έπιασε κατευθείαν κ δεν ξαναχρειάστηκα ψευδοθηλές. Δοκίμασε κι εσύ άλλες στάσεις, μήπως κάποια σας βολέψει περισσότερο.

 

Και πάλι μπράβο σου για τον αγώνα που δίνεις κ καλή συνέχεια!!!

[tsarli]

Δυστυχώς η μόνη στάση που βολεύει είναι με το μαξιλάρι θηλασμού.Ξαπλωμένη το στήθος επειδή είναι τεράστιο κσι μαλακό-πεσμένο, γίνεται σαν λάσπη, ένα με το στρώμα, δε βρίσκει με τίποτα τη θηλή, παρόλο που βρίσκω πατέντες (βάζω από κάτω πέτσέτες).

Η πληγή όχι μόνο δεν κλείνει, αλλά γίνεται χειρότερα. Πάντως ξαναδοκιμάσαμε και θηλάζει χωρίς, όχι σε όλα τα γεύμετα, αλλά κάτι κάνουμε. Όταν ευριάζει βάζουμε την ψευδοθηλή. Και υπάρχει και γεύμα που πίνει μόνο με ψευδοθηλή κσι δε θέλει να αγγίζει το στήθος.

Δεν μπορώ να καταλάβω όμως πώς γίνεται και έχω ένα αριστερό στήθος χωρίς καμία πλγή, που το μωρό το πιάνει με ή χωρίς ψευδοθηλή άνετα, χωρίς να πονάω, με σχετικά βγαλμένη τη θηλη και ένα αριστερό...που τρέμω όταν πρέπει να θηλάσω από κει. Κομμένο, σαν να κρέμεται η θηλή από μία μεριά, με πλκηγές, γδαρμένο, με ξεκολλημένες πέτσες να κρέμονται μετά από κάθε θηλασμό (αηδία, το ξέρω) και μία επιπεδη θηλή. Και μεγάλη δυσκολία στο πιάσιμο, σε όλα. Το παράδοξο επίσης είναι ότι ενώ το αριστερό στήθος το πιάνει καλά, το δεξί το πιάνει σν πιπίλα, σαν μπιμπερό (αγνοεί τη θηλαία άλω όσες φορές κι αν τον διορθώνω).

Και το αστείο είναι ότι το πιο "γεμάτο" στήθος, αυτό που "βγάζει" κατά κάποιο τρόπο πολύ γάλα, το καλό θα έλεγα, είναι το δεξί!! Μα τί γκαντέμω που είμαι!

Πάντως αν κάνουμε εδώ στο φόρουμ έναν διαγωνισμό για να ψηφίσουμε την πιο πληγωμένη θηλή, παίρνω άνετα την 1η θέση. Α, και να βάλουμε έπαθλο μία επιδιόρθωση του βραβευμένου στήθους από πλαστικό χειρούργο, θα χρειαζόταν!

[Miss caramel]

Δυστυχώς η μόνη στάση που βολεύει είναι με το μαξιλάρι θηλασμού.Ξαπλωμένη το στήθος επειδή είναι τεράστιο κσι μαλακό-πεσμένο, γίνεται σαν λάσπη, ένα με το στρώμα, δε βρίσκει με τίποτα τη θηλή, παρόλο που βρίσκω πατέντες (βάζω από κάτω πέτσέτες).

Η πληγή όχι μόνο δεν κλείνει, αλλά γίνεται χειρότερα. Πάντως ξαναδοκιμάσαμε και θηλάζει χωρίς, όχι σε όλα τα γεύμετα, αλλά κάτι κάνουμε. Όταν ευριάζει βάζουμε την ψευδοθηλή. Και υπάρχει και γεύμα που πίνει μόνο με ψευδοθηλή κσι δε θέλει να αγγίζει το στήθος.

Δεν μπορώ να καταλάβω όμως πώς γίνεται και έχω ένα αριστερό στήθος χωρίς καμία πλγή, που το μωρό το πιάνει με ή χωρίς ψευδοθηλή άνετα, χωρίς να πονάω, με σχετικά βγαλμένη τη θηλη και ένα αριστερό...που τρέμω όταν πρέπει να θηλάσω από κει. Κομμένο, σαν να κρέμεται η θηλή από μία μεριά, με πλκηγές, γδαρμένο, με ξεκολλημένες πέτσες να κρέμονται μετά από κάθε θηλασμό (αηδία, το ξέρω) και μία επιπεδη θηλή. Και μεγάλη δυσκολία στο πιάσιμο, σε όλα. Το παράδοξο επίσης είναι ότι ενώ το αριστερό στήθος το πιάνει καλά, το δεξί το πιάνει σν πιπίλα, σαν μπιμπερό (αγνοεί τη θηλαία άλω όσες φορές κι αν τον διορθώνω).

Και το αστείο είναι ότι το πιο "γεμάτο" στήθος, αυτό που "βγάζει" κατά κάποιο τρόπο πολύ γάλα, το καλό θα έλεγα, είναι το δεξί!! Μα τί γκαντέμω που είμαι!

Πάντως αν κάνουμε εδώ στο φόρουμ έναν διαγωνισμό για να ψηφίσουμε την πιο πληγωμένη θηλή, παίρνω άνετα την 1η θέση. Α, και να βάλουμε έπαθλο μία επιδιόρθωση του βραβευμένου στήθους από πλαστικό χειρούργο, θα χρειαζόταν!

 

Κι εγώ δεν πίστευα ότι θα κλείσει ποτέ η ρημάδα η ραγάδα... ευτυχώς έμαθε κάποια στιγμή να πιάνει καλά και από την άλλη πλευρά. Με πολλές δοκιμες και θηλασμό ντε και καλά ανά 1-1,5 ώρα, δοκίμαζε να βεντουζώσει αρκετές φορές και τελείωνε πιο νωρίς να μην υποφέρω πολύ (πολλά μικρά και συχνά γεύματα που λένε). Πήρε μήνα για να αλλάξει το χρώμα της ραγάδας ( από κόκκινο , μπλαβί) αλλά χαλάλι!

Καλά κάνεις και επιμένεις με το θηλασμό, όταν ξεπεράσετε αυτό το στάδιο θα νομίζεις ότι πέρασαν χρόνια από τις μέρες του πόνου και ας είναι μόνο λίγες εβδομάδες πιο πίσω!

[tsarli]

Σήμερα στέφω τον εαυτό μου βασίλισσα της πληγωμένης (δεξιάς) θηλης. Χθες ούρλιαζα και έχυσα πολύ ιδρώτα (αυτό με τον ιδρώτα -από τον πόνο- σας συμβαίνει και εσάς? γίνονται μούσκεμα όλα, σουτιέν μέχρι και βρακί! Για τόσο πόνο μιλάμε).

Οπότε θα παραγγείλω τώρα το symphony για να ηρεμήσει λίγο το δεξί στήθος και να αρχίσω να βγάζω και λίγο γαλατάκι για την κατάψυξη, σίγουρα θα χρειαστεί μελλοντικά. Εννοείται ότι δε θα μειώσω τις φορές που βάζω το μωρό στο στήθος (το αριστερό, το "άνευ πληγών" δηλαδή).