Κλάμα ή attachment parenting;

[Rob_09]

Κορίτσια καλημέρα και καλή χρονία να έχουμε. Θέλω τη γνώμη σας για τη μικρούλα μου, 9 μηνών.

Από 7,5 μηνών άρχισε να ξυπνάει πολλές φορές κατά τη διάρκεια της νύχτας (8-10 φορές) κλαίγοντας, κάτι που δεν έκανε στο παρελθόν. Ο μόνος τρόπος να ηρεμήσει και να ξανακοιμηθεί είναι ο θηλασμός. Στο μεταξύ η εξάντληση από την αυπνία, τη δουλεία και τη φροντίδα της μικρής με έκαναν αρκετά βράδια να την αφήνω να κοιμάται στη μέση μας για να είναι ευκολότερο για μένα. Ρουτίνα ύπνου δεν έχουμε. Αποκοιμάται ενώ θηλάζει ή στην αγκαλία μου με απαλό κούνημα. Χάλασε και ο ύπνος μας κατά τη διάρκεια της ημέρας. Κάποιες μέρες δεν κοιμάται καθόλου, άλλες αποκοιμιέται στις 4 το απόγευμα και δεν ξυπνάει με τίποτα πριν τις 7. Και το βράδυ πολλές φορές γίνεται 10 να πάει για ύπνο. Η παιδίατρος μας λέει ότι είναι το σύνδρομο του αποχωρισμόυ σε συνδιασμό με υπερένταση λόγω της αυπνίας. Μου πρότεινε για κάποια βράδια να τη βάζω στο κρεβάτι της και να την αφήνω να κλαίει μέχρι να κοιμηθεί κι ότι στις 4-5 φορές θα σταματήσει να κλαίει και ο ύπνος της θα στρώσει πολύ. Μου είναι αδύνατον να το κάνω αυτό.

Λίγο πριν γεννήσω ήρθα έντονα σε επαφή με κοπέλες που εφαρμόζουν το attachment parenting, που θηλάζουν μετά τα 2 χρόνια, που δε δίνουν ρυζάλευρο, που τα μωρά τους κοιμούνται ακόμα στη μέση τους κλπ κλπ. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα γινόμουν κι εγώ μια απ'αυτές μιας και είχα άλλες αντιλήψεις. Μέχρι πρόσφατα όμως ακολουθούσα πλήρως τις οδηγίες τους και ο λόγος τους ήταν ευαγγέλιο. Τελευταία άρχισα να αμφισβητώ λίγο... Πώς θα είναι καλά το μωρό όταν η μάνα είναι εξαντλημένη; Πώς θα μεγαλώσει με αρχές όταν τρέχω να ικανοποιήσω την κάθε της ανάγκη/επιθυμία; Νιώθω ότι έφτασα στα άκρα και θέλω να βρεθώ κάπου στη μέση. Το να κοιμάται στο κρεβάτι μαζί μας είναι εξαντλητικό και για μένα και για τον άντρα μου. Ξυπνάμε κουρασμένοι, πιασμένοι, εκνευρισμένοι...

Είμαι με άδεια από τη δουλεία μέχρι το τέλος του Γεννάρη και νομίζω πως είναι καιρός να δράσω τώρα που είμαι πιο ξεκούραστη. Πώς όμως; Να δοκιμάσω πρώτα με επιμονή να της κόψω τους ύπνους στη μέση μας και μετά σε επόμενο βήμα να της αρνιέμαι το στήθος τα βράδια; Έχετε να προτείνετε κάτι εσείς;

[mmdad]

Χρονια Πολλα.

Την λυση θα την βρεις εσυ. Η παιδιατρος εχει μια θεωρητικη ιδεα αλλα δεν θα ειναι εκει οταν το μωρο θα κλαιει. Εσεις θα το ακουτε,, Καλα θα ειναι βεβαια σιγα σιγα να συνηθισει να κοιμαται στο κρεαβτι της, Εχεις βρει μηπως την ενοχλει κατι? Μηπως πχ κοιμαται πολυ την ημερα και δεν νυσταζει τοσο? μηπως δεν τρωει καλα και πιναει? Τι σκοπευεις να κανεις σχετικα με τον θηλασμο? Μην νομιζεις οτι αν εχει συνηθισει να τρωει κατα την διαρκεια της νυχτας θα το κοψει αμεσως. Ισα ισα που θα εχεις να ετοιμαζεις και γαλα,,,

Οταν κλαει σηκωνεσαι αμεσως? Ξερεις αν θα ξανακοιμοταν μετα απο λιγο (πχ μολις εβρισκε την πιπιλα της)

[Izaki]

Κι εμείς περάσαμε μία τέτοια φάση εκνευρισμού και πολλών ξυπνημάτων τη νύχτα πριν λίγο καιρό. Προσωπικά το να τον βάζω να κοιμάται μαζί μου το βρήκα σωτήρια λύση. Τελικά εμείς περνούσαμε άλμα ανάπτυξης και τώρα ηρεμήσαμε. Πλέον τον βάζω να κοιμάται στην κούνια του και όταν ξυπνήσει το βράδυ τον βάζω μαζί μου. Και ο δικός μου μπέμπης κοιμάται μόνο μία ώρα κατά την διάρκεια της ημέρας και αυτό όχι πάντα. Επειδή λοιπόν κατά τη διάρκεια της μέρας είμαστε χύμα το βράδυ κάνουμε πάντα μπάνιο και πέφτουμε για ύπνο στις 8.30. Το έχει συνηθίσει και εκείνος και εκείνη την ώρα πάντα νυστάζει.

Καταλαβαίνω ότι είσαι κουρασμένη και σε νιώθω, ξέρω και πόσο εκνευρισμό μπορεί να φέρουν τα επαναλαμβανόμενα ξυπνήματα. Ούτε εγώ δεν θα μπορούσα να τον αφήνω να κλαίει, με τίποτα. Προσωπικά νομίζω ότι το να νιώθει το μωρό συναισθηματική ασφάλεια είναι πολύ βασικό και δεν έχει σχέση με το αν θα έχει όρια και αρχές. Επειδή δεν ξέρω λοιπόν για ποιό λόγο είναι ανήσυχο προτιμώ να το καθυσηχάσω με την ανταπόκρισή μου, με ότι αυτό συνεπάγεται (έλλειψη ύπνου κλπ)

Το μόνο που έχω να σε συμβουλέψω είναι υπομονή. Λογικά φάση είναι και θα περάσει πού θα πάει..

Καλή χρονιά!!

[mariata]

Χρόνια Πολλά!

 

Δεν μπορώ να σου πω ακριβώς τι να κάνεις αλλά συμφωνώ μαζί σου ότι ένας γονιός άυπνος, κουρασμένος και εξαντλημένος δεν είναι ότι καλύτερο και σίγουρα δεν μπορεί να προσφέρει αλλά ούτε και να απολαύσει το παιδί του. Επιπλέον, η σχέση του ζευγαριού είναι εξίσου σημαντική και πρέπει να διατηρηθεί πράγμα δύσκολο με ένα μωρό ανάμεσα σας. Οπότε, ναι κάτι πρέπει να κάνεις και να το κάνεις άμεσα.

Σου είπα τα παραπάνω για να θυμάσαι το όταν θα ξεκινήσεις την προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης του παιδιού από σένα και να μένεις σταθερή σε όποια μέθοδο αποφασίσεις να ακολουθήσεις (πολύ δύσκολο μερικές φορές!!!). Κι εμείς είμαστε σε μια τέτοια φάση με την 8μ. μπέμπα μας. Της μαθαίνουμε να κοιμάται μόνη της. Μέχρι τώρα κοιμόταν στην αγκαλιά και τα βράδια ξυπνούσε αρκετές φορές πάντα κλαίγοντας είτε γιατί ήθελε την πιπίλα της ή έπρεπε να την πάρουμε αγκαλιά για να κοιμηθεί ξανά

Καλή δύναμη και Καλή Χρονιά!!!

[mariata]

Χρόνια Πολλά!

 

Δεν μπορώ να σου πω ακριβώς τι να κάνεις αλλά συμφωνώ μαζί σου ότι ένας γονιός άυπνος, κουρασμένος και εξαντλημένος δεν είναι ότι καλύτερο και σίγουρα δεν μπορεί να προσφέρει αλλά ούτε και να απολαύσει το παιδί του. Επιπλέον, η σχέση του ζευγαριού είναι εξίσου σημαντική και πρέπει να διατηρηθεί πράγμα δύσκολο με ένα μωρό ανάμεσα σας. Οπότε, ναι κάτι πρέπει να κάνεις και να το κάνεις άμεσα.

Σου είπα τα παραπάνω για να θυμάσαι το όταν θα ξεκινήσεις την προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης του παιδιού από σένα και να μένεις σταθερή σε όποια μέθοδο αποφασίσεις να ακολουθήσεις (πολύ δύσκολο μερικές φορές!!!). Κι εμείς είμαστε σε μια τέτοια φάση με την 8μ. μπέμπα μας. Της μαθαίνουμε να κοιμάται μόνη της. Μέχρι τώρα κοιμόταν στην αγκαλιά και τα βράδια ξυπνούσε αρκετές φορές πάντα κλαίγοντας είτε γιατί ήθελε την πιπίλα της ή έπρεπε να την πάρουμε αγκαλιά για να κοιμηθεί ξανά

Καλή δύναμη και Καλή Χρονιά!!!

 

 

ουπς!!!! για να θυμάσαι το γιατί ήθελα να πω

[vickygirl79]

κοπελα μου παρε το μωρο σου αγκαλια ο χρονος κυλαει σαν νερο...ζησε τη καθε στιγμη μαζι του τη καθε ανασα του...εσενα εχει αναγκη τωρα,κανεναν αλλο,ξερω ειναι κουραση το μωρο...αλλα....πιστεψε με....μεγαλωνουν τοσο μα τοσο γρηγορα...παρτο αγκαλια οποτε σε αποζηταει οποτε κλαει οποτε σε ψαχχνει...οσο ανταποκρινεσαι καλο του κανεις...τωρα βαζεις τα θεμελια για τις αρχες που θα αποκτησει το παιδακι χτιζεις την εμπιστοσυνη του...ακου κ,μενα ....δε θα το μετανοιωσεις ...θα το καταλαβεις μεγαλωνονταςτο μικρακι σου...καλη χρονια!!!

[jackrussel]

κοπελα μου παρε το μωρο σου αγκαλια ο χρονος κυλαει σαν νερο...ζησε τη καθε στιγμη μαζι του τη καθε ανασα του...εσενα εχει αναγκη τωρα,κανεναν αλλο,ξερω ειναι κουραση το μωρο...αλλα....πιστεψε με....μεγαλωνουν τοσο μα τοσο γρηγορα...παρτο αγκαλια οποτε σε αποζηταει οποτε κλαει οποτε σε ψαχχνει...οσο ανταποκρινεσαι καλο του κανεις...τωρα βαζεις τα θεμελια για τις αρχες που θα αποκτησει το παιδακι χτιζεις την εμπιστοσυνη του...ακου κ,μενα ....δε θα το μετανοιωσεις ...θα το καταλαβεις μεγαλωνονταςτο μικρακι σου...καλη χρονια!!!

 

συμφωνω και επαυξανω, ειναι μικρο το μωρακι σου μετα το χρονο θα δεις διαφορα ειναι αθροιστικο το πραγμα κι αναλογο της αναπτυξης τους

ασε που βγαζουν δοντια τωρα και υποφερουν

κοιμηθειτε παρεα θηλασε το, στον χρονο θα αλλαξουν πολλα θα αντεχει και πιο πολλα και το ιδιο

 

αν δεν θες να καταρρευσεις αποδεξου το και απολαυσε τοπαρτο αγκαλιτσα και κοιμηθειτε παρεα, δωσε παραταση, στον χρονο ξαναπροβληματισου

 

περασα με τον γιο μου διαφορα στο θεμα υπνος και θηλασμος, τα κοιταω τωρα και ειναι ολα πισω μου και δεν μετανοιωνω για τιποτα

πιστευα παντα οτι οι συμπεριφορες ως προς τα παιδια μας ειδικα της πρωτης διετιας ειναι δανεικες, ο,τι τους δωσεις θα παρεις

[miriki]

To μόνο πράγμα που πραγματικά έχω μετανιώσει είναι που δεν κοιμήθηκα νωρίτερα με το μωρό μου και προσπαθούσα να το μάθω να κοιμάται στο κρεβάτι του. Πραγματικά η αΰπνία, ο εκνευρισμός, η εξουθένωση δεν αντέχονται. Και τελικά αυτά είναι που απομακρύνουν το ζευγάρι. Για τα υπόλοιπα υπάρχει σαλόνι, κουζίνα, νεροχύτης, πλυντήριο, ροζ ξενοδοχείο.

 

Να σου ζήσει το μικρούλι και εύχομαι σύντομα να βρεις τι σας ταιριάζει ως οικογένεια. Το attachment parenting είναι απλά ένα εργαλείο. Κανείς δεν περνάει όλη του την ημέρα με ένα κατσαβίδι στο χέρι. Απλά φροντίζεις να το χρησιμοποιήσεις όσο περισσότερο και αποτελεσματικότερα μπορείς....

 

Καλή χρονιά.

[yogini]

Μην ακούς κανέναν βασικά, ούτε τα attachment parenting ούτε τα άστο να πλαντάξει. Άκου μόνο τον εαυτό του και τις ανάγκες σας σαν οικογένεια. Ωραία τα θεωρητικά του attachment αλλά όταν είσαι μανα και εργαζόμενη και γυναίκα θες χρόνο για ολα οπότε δεν ειναι δυνατόν να μην αφήσεις το μωρό να κλάψει λίγο γιατι πρέπει να μαγειρέψεις, να καθαρίσεις κτλ. Κι εγώ θήλασα 2 1/2 χρόνια και δεν εδωσα ρυζάλευρα, κοιμόταν μαζί μας κτλ αλλά τώρα που ήρθε δεύτερο μωρό είναι ένας γολγοθάς και μου φαίνεται θα τα κανω ολα αντίθετα αναγκαστικά!

[Niki81]

κοπελα μου παρε το μωρο σου αγκαλια ο χρονος κυλαει σαν νερο...ζησε τη καθε στιγμη μαζι του τη καθε ανασα του...εσενα εχει αναγκη τωρα,κανεναν αλλο,ξερω ειναι κουραση το μωρο...αλλα....πιστεψε με....μεγαλωνουν τοσο μα τοσο γρηγορα...παρτο αγκαλια οποτε σε αποζηταει οποτε κλαει οποτε σε ψαχχνει...οσο ανταποκρινεσαι καλο του κανεις...τωρα βαζεις τα θεμελια για τις αρχες που θα αποκτησει το παιδακι χτιζεις την εμπιστοσυνη του...ακου κ,μενα ....δε θα το μετανοιωσεις ...θα το καταλαβεις μεγαλωνονταςτο μικρακι σου...καλη χρονια!!!

 

Αυτο ακριβως κι απο μενα...το παιδακι σου ειναι μωρακι...τι ορια και βλακειες.Το παιδακι ακομα χρειαζεται την αγκαλια σου....ορια δε μπαινουν στερωντας την αγκαλια.Κι εγω θα ηθελα να κοιμουνται και τα 2 στο κρεβατακι τους ολη νυχτα χωρις ενδιαμεσα ξυπνηματα κι εγω να χορταινω τον υπνο μου...ε δε μου καθησε.Καλως ή κακως η μητροτητα απαιτει και καποιες θυσιες.Και θα σου πω και κατι αλλο που κανουμε εμεις οι γονεις λαθος.Μαθαινουμε πρωτα τα παιδακια μας καπως και μετα μας φταιει το πως εμαθαν.Το παιδακι το μαθατε να ερχεται στο κρεβατι σας και να αποκοιμιεται με στηθος...εσυ το εμαθες ετσι...δε φταιει αυτο.Για 9 μηων μοωρο να προσπαθησεις με τη μια μεσα σε ενα μηνα να του κοψεις και τα 2...το θεωρω πολυ αποτομο και ασχημο.Ειναι πολυ μικρο το παιδακι.

 

Δοκιμασε να κοιμηθεις μαζι με τ μωρο σε ενα αλλο κρεβατι και οταν αποκοιμηθει φυγε εσυ και πηγαινε στο κρεβατι σου.

[Rob_09]

Σ'ευχαριστώ για την απάντηση σου!

Εχεις βρει μηπως την ενοχλει κατι? Ψάχνω συνέχεια να βρω τί φταίει. Δεν έχω καταφέρει να εντοπίσω κάτι.Μηπως πχ κοιμαται πολυ την ημερα και δεν νυσταζει τοσο? Πολλές φορές δεν κοιμάται καθόλου κατά τη διάρκεια της ημέρας. Τις φορές που κοιμάται όμως, είναι πιο εύκολο να την κοιμήσω το βράδυ. μηπως δεν τρωει καλα και πιναει? Τρώει όλο της το φαγητό πάντοτε. Άλλωστε συνήθως αποκοιμιέται πριν καν ξεκινήσει η ροή του γάλατος, θέλει απλά να νιώσει το στήθος μου στο στόμα της. Τι σκοπευεις να κανεις σχετικα με τον θηλασμο? Δεν ξέρω τι να κάνω με τον θηλασμό. Θέλω να συνεχίσω μέχρι 1,5 - 2 χρόνια, αρκεί να βεβαιωθώ ότι θα αλλάξουν κάπως οι συνήθειες του υπνου μας. Μην νομιζεις οτι αν εχει συνηθισει να τρωει κατα την διαρκεια της νυχτας θα το κοψει αμεσως. Ισα ισα που θα εχεις να ετοιμαζεις και γαλα. Δε με πειράζει να ξυπνάει 2-3 φορές τα βράδια, αυτό που με εξαντλεί είναι όταν οι φορές είναι 10. Δε νομίζω να χρειάζεται 10 γεύματα κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Οταν κλαει σηκωνεσαι αμεσως? Ναι, ξυπνάω πολύ εύκολα. Ξερεις αν θα ξανακοιμοταν μετα απο λιγο (πχ μολις εβρισκε την πιπιλα της) Παλιά έβρισκε μόνη της την πιπίλα της, την έβαζε στο στόμα της και ξανακοιμόταν. Το κάνει ακόμα τα μεσημέρια. Τα βράδια όμως δεν την θέλει, την αρπάζει και την πετάει μακριά.

[Rob_09]

Ρε κορίτσια το να την βάζω στο κρεβάτι μαζί μου είναι και για μένα η εύκολη λύση. Μπορεί να κουράζομαι, να ξυπνάω πιασμένη κλπ αλλά τουλάχιστον δε χρειάζεται να σηκώνομαι και να πηγαινοέρχομαι όλο το βράδυ. Το μετά όμως είναι που με προβληματίζει. Όσο μεγαλώνει, τόσα περισσότερα καταλαβαίνει. Μετά δε θα φεύγει με τίποτα από το κρεβάτι μας. Θα κοιμόμαστε έτσι μια ζωή; 'Οσο για τα αλλα που αναφέρατε, φυσικά και είμαι δίπλα στο παιδί μου όποτε με χρειάζεται με αγκαλιές φιλιά και χάδια. Όταν όμως το μωρό μου κλαίει και ουρλιάζει επειδή δε θέλει να μείνει στο κάθισμα του αυτοκινήτου ή στο καρεκλάκι για το φαί και θέλει να την κρατάω; Ειδικά στην πρώτη περίπτωση, διακυβεύεται η ασφάλεια της. Δε θα πρέπει να επιμείνω; Κάπως έτσι δε θα έπρεπε να γίνει και με τον ύπνο;

[gavramid]

Ρε κορίτσια το να την βάζω στο κρεβάτι μαζί μου είναι και για μένα η εύκολη λύση. Μπορεί να κουράζομαι, να ξυπνάω πιασμένη κλπ αλλά τουλάχιστον δε χρειάζεται να σηκώνομαι και να πηγαινοέρχομαι όλο το βράδυ. Το μετά όμως είναι που με προβληματίζει. Όσο μεγαλώνει, τόσα περισσότερα καταλαβαίνει. Μετά δε θα φεύγει με τίποτα από το κρεβάτι μας. Θα κοιμόμαστε έτσι μια ζωή; 'Οσο για τα αλλα που αναφέρατε, φυσικά και είμαι δίπλα στο παιδί μου όποτε με χρειάζεται με αγκαλιές φιλιά και χάδια. Όταν όμως το μωρό μου κλαίει και ουρλιάζει επειδή δε θέλει να μείνει στο κάθισμα του αυτοκινήτου ή στο καρεκλάκι για το φαί και θέλει να την κρατάω; Ειδικά στην πρώτη περίπτωση, διακυβεύεται η ασφάλεια της. Δε θα πρέπει να επιμείνω; Κάπως έτσι δε θα έπρεπε να γίνει και με τον ύπνο;

εγω θα σου απαντησω μονο για το μετα γιατι στα αλλα με καλυψαν τα κοριτσια!Η μεγαλη μου κορη ηταν το πιο ΔΥΣΚΟΛΟ μωρο του κοσμου!!!Ε τη νυχτα δεν ξενυχτησα ΠΟΤΕ...Το βραδυ την εβαζα στο κρεβατι της και στο πρωτο κλαμα την παιρναμε μαζι μας..σιγα σιγα δεν ξυπναγε τα βραδυα και κοιμοταν ολομοναχη στο κρεβατι της.Ποτε δεν δειξαμε εκνευρισμο γιατι τα ζουζουνια το καταλαβαινουν..ασε που το απολαμβαναμε...και καποια στιγμη σταματησε αυτο...κυριως οταν της πηραμε καινουριο κρεβατι ...δεν θυμαμαι ποτε αλλα η γνωμη μου ειναι οτι οσο πιο πολυ θα ανταποκρινεσαι στις αναγκες της τοσο πιο γρηγορα θα ανεξαρτητοποιηθει και θα ξεκολησει απο σενα!!!

Το ιδιο κανουμε και τωρα με το μωρο..και το απολαμβανουμε κι ολας..καμια φορα τα πρωινα ερχεται και η μεγαλη και χουζουρευουμε ολοι μαζι:D

Θα τα θυμασαι και θα γελας γι αυτο κοιτα να το απολαυσεις τωρα.Εγω παω πια στο κρεβατι της μεγαλης για αγκαλιτσες και μου λεει φυγε αναπνεεις πανω μου:confused:

[mmdad]

Ρε κορίτσια το να την βάζω στο κρεβάτι μαζί μου είναι και για μένα η εύκολη λύση. Μπορεί να κουράζομαι, να ξυπνάω πιασμένη κλπ αλλά τουλάχιστον δε χρειάζεται να σηκώνομαι και να πηγαινοέρχομαι όλο το βράδυ. Το μετά όμως είναι που με προβληματίζει. Όσο μεγαλώνει, τόσα περισσότερα καταλαβαίνει. Μετά δε θα φεύγει με τίποτα από το κρεβάτι μας. Θα κοιμόμαστε έτσι μια ζωή; 'Οσο για τα αλλα που αναφέρατε, φυσικά και είμαι δίπλα στο παιδί μου όποτε με χρειάζεται με αγκαλιές φιλιά και χάδια. Όταν όμως το μωρό μου κλαίει και ουρλιάζει επειδή δε θέλει να μείνει στο κάθισμα του αυτοκινήτου ή στο καρεκλάκι για το φαί και θέλει να την κρατάω; Ειδικά στην πρώτη περίπτωση, διακυβεύεται η ασφάλεια της. Δε θα πρέπει να επιμείνω; Κάπως έτσι δε θα έπρεπε να γίνει και με τον ύπνο;

 

Το θεμα του αυτοκινητου ειναι αλλο και αλλο το θεμα του υπνου. Αν κλαιει πριν κοιμηθει θα εκνευριζεται. Αν κοιμαται πριν κατεβει η ροη θελει αγκαλιτσα,,,,

Μπορεις να την κρατας λιγο αγκαλια και μετα να την πηγαινεις στο κρεβατι της. και να δοκιμασεις μηπως μπορει να ξανακοιμηθει μονη της, εγω τους ειχα πχ πολλες πιπιλες για να ειμαι σιγουρη οτι θα τις βρουν και δεν σηκωνομουν με το πρωτο κιχ. Φαντασου πχ να κανει ενα ωχ ο αντρας σου στον υπνο του. Αν πεταχτεις, αναψεις το φως και αρχισεις να τον ρωτας τι συνεβει πιστευεις οτι θα ξανακοιμηθει αμεσως?

[Niki81]

Ρε κορίτσια το να την βάζω στο κρεβάτι μαζί μου είναι και για μένα η εύκολη λύση. Μπορεί να κουράζομαι, να ξυπνάω πιασμένη κλπ αλλά τουλάχιστον δε χρειάζεται να σηκώνομαι και να πηγαινοέρχομαι όλο το βράδυ.

 

Τοτε τι σκας βρε κοριτσι μου?

 

Το μετά όμως είναι που με προβληματίζει. Όσο μεγαλώνει, τόσα περισσότερα καταλαβαίνει. Μετά δε θα φεύγει με τίποτα από το κρεβάτι μας. Θα κοιμόμαστε έτσι μια ζωή;

 

χαχαχα...λες να κοιμοσαστε για παντα μαζι?Σωπα καλε...καποια στιγμη θα παντρευτει και θα φυγει...δε μπορει...χιχιχι.Περα απο την πλακα...οκ το καλυτερο θα ηταν ολα τα παιδακια να κοιμουνται στο κρεβατακι τους.Εγω οταν ημουν εγκυος στο πρωτο το μονο πραγμα στο οποιο ημουν απολυτη ηταν οτι δε θα παρω το μωρο στο κρεβατι...και μου ετυχε και δυσκολο το ατιμο.Μεχρι 6 μηνων χορτασα ξενυχτι.Υπηρχαν εποχες που ξυπναγε και καθε μιση ωρα κι εγω πηγαινοερχομουν να το κοιμησω...6 μηνων εφτασα στα ορια μου απο την αυπνια και δοκιμαστηκα τον πηρα στο κρεβατι.Οταν ειδα ποσο πιο ηρεμο κοιμοταν μαζι μου σκυλομετανιωσα που τοσο καιρο δεν το ειχα κανει.Τωρα ειναι 2 χρονων...κοιμαται στην κουνια του.Τον εχω βεβαια στο δωματιο μας αλλα για αλλους λογους.Το μικρο τον πηρα με τη μια στο κρεβατι.Βασικα τον βαζω στο λικνο του και στο πρωτο ξυπνημα τον παιρνω.Οπως το εκοψε ο μεγαλος καποια στιγμη θα το κοψει και αυτος.Το σπιτι εχει 3 κρεβατοκαμαρες αλλα εμειςκοιμομαστε ολοι στη μια.Τ δωματοιο μας εχει μεσα ενα κρεβατι και 2 κουνιες...χαχαχα...οικογενειακη κατασταση τελειως.Αλλα κι εγω το ευχαριστιεμαι.Οτι αλλο δοκιμασαμε ηταν αποτυχια και καταληγαμε να ξενυχταμε ολοι μαζι...τουλαχιστον ετσι κοιμομαστε.Μη σκεφτεσαι τοσο μακρυα...κοιτα το τωρα...το παιδακι σου ειναι πολυ μικρο.Απολαυσε το και μη χανεις στιγμες απο το αγχος του τι θα γινει μετα...Φυσικα και μπορεις να δοκιμασεις να το βαλεις μονο του αλλα αν το δεις οτι ταλαιπωρειται αστο λιγο ακομα.Εχουν κι αυτα τις ανασφαλειες τους μωρε.Στην τελικη...τι ζητανε?Αγκαλιτσα...μονο αυτο.

 

'Οσο για τα αλλα που αναφέρατε, φυσικά και είμαι δίπλα στο παιδί μου όποτε με χρειάζεται με αγκαλιές φιλιά και χάδια. Όταν όμως το μωρό μου κλαίει και ουρλιάζει επειδή δε θέλει να μείνει στο κάθισμα του αυτοκινήτου ή στο καρεκλάκι για το φαί και θέλει να την κρατάω; Ειδικά στην πρώτη περίπτωση, διακυβεύεται η ασφάλεια της. Δε θα πρέπει να επιμείνω; Κάπως έτσι δε θα έπρεπε να γίνει και με τον ύπνο;

 

Συγκρινεις ανομοια πραγματα....Μαθε να βαζεις προτεραιοτητες και να ζυγιζεις τα οχι σου.Εγω στο καθισμα αυτοκινητου ημουν καθετη...το παιδι χωρις καθισμα δεν μπαινει σε αυτοκινητο και οποτε το επιασε γκρινια και ηθελε ντε και καλα να βγει απο το καθισματακι σταματαγαμε το αυτοκινητο...τον εβγαζα λιγο να ηρεμησει ή να τον ταισω και μετα δεσιμο παλι και συνεχιζαμε.Στο καθισμα φαγητου παλι δεν επεμεινα.Σαφως και θα ηταν καλυτερα να εχει μαθει να καθεται στι καρεκλακι και να τρωεικαι να μη γυρισει γυρω γυρω...αλλα αφου δεν το ηθελε με τπτ...τι να εκανα?Με το ζορι να τον βαζω μεσα κι αυτος να ουρλιαζει και να του σπανε τα νευρα δεν ηθελα.

 

Δε λεω να γινεται οτι θελει το παιδι...καλα κανεις και επιμενεις και δοκιμαζεις πραγματα.Αλλα να ακους αι τις αναγκες του και να μην επιμενεις σωνει και ντε να πετυχεις με το ζορι αυτο που θελεις εσυ.Δοκιμαζεις και αναλογως του ποσο δεχτικο δειχνει να ειναι το μωρο συνεχιζεις.

[alcyon]

Προσωπικά θεωρώ πως το τι θα αποφασίσεις έχει να κάνει με το πώς βλέπεις το ρόλο σου ως γονιός.

 

Για εμένα π.χ. είναι ζωτικής σημασίας να είμαι όσο το δυνατόν πιο ξεκούραστη. Έχοντας ως πρώτα παιδιά διδυμάκια, αντιλαμβάνεσαι πόσο δύσκολο (έως αδύνατο) θα ήταν να κοιμόμασταν όλοι μαζί στο κρεβάτι.

Από την άλλη... η δική μου ξεκούραση μεταφράζεται σε ...

... μεγαλύτερη υπομονή για την επόμενη μέρα, άρα λιγότερος εκνευρισμός (με ό,τι αυτό συνεπάγεται),

... περισσότερη διάθεση για ενεργή ενασχόληση με τα παιδιά,

... μεγαλύτερες αντοχές σε δύσκολες μέρες (π.χ. μέρες ιώσεων)

... καλύτερη συζυγική ζωή, (επίσης με ό,τι αυτό συνεπάγεται π.χ. λιγότερες προστριβές, μεγαλύτερη ευελιξία κτλ)

... καλύτερη κοινωνική ζωή (αφού μπορώ να έχω δυνάμεις για περισσότερες βόλτες και όρεξη για κοινωνικές επαφές)

... καλύτερο επίπεδο καθαριότητας και φροντίδας στο σπίτι

και πολλά πολλά άλλα.

 

Η έλλειψη ξεκούρασης σε χρόνια βάση (όπως στην ανατροφή των παιδιών) μπορεί να φτάσει να αλλοιώσει ακόμα και τις συμπεριφορές μας.

 

 

Ακόμα, ο ρόλος μου ως γονιός δεν είναι για να κάνω όλα τα χατήρια του παιδιού και να προσπαθώ να μην κλαίει ποτέ. Παιδί είναι και φυσικά θα έρθουν στιγμές που θα κλάψει. Θα κλάψει όταν δε θα θέλει το φάρμακό του αλλά εγώ πρέπει να του το δώσω για να γίνει καλά. Θα κλάψει όταν θα το αφήσω να υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του, αλλά θα το κάνω γιατί πρέπει να κατανοήσει πως για όλα τα πράγματα υπάρχουν συνέπειες. Θα κλάψει όταν αυτό ζητάει γλυκό κι εγώ το αρνούμαι γιατί είναι η ώρα του φαγητού. Κι όμως, θα το υποβάλω σε αυτές τις "δυσκολίες" γιατί θεωρώ πως έτσι αναπτύσσεται καλύτερα και ασφαλέστερα.

 

Με αυτά στο μυαλό...

θεωρώ πως ένα παιδί πρέπει να κοιμάται ξεκούραστα στο δικό του χώρο (όπου κι αν βρίσκεται αυτός). Αν είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη για τη δική μου παρουσία, ενδεχομένως να κοιμόμουν κάποιες μέρες εγώ στο δικό του χώρο και όταν έκρινα πως πρέπει, θα επέστρεφα στο δωμάτιό μου, χωρίς να χρειαστεί να αλλάξω τις συνήθειες του παιδιού.

[alcyon]

χαχαχα...λες να κοιμοσαστε για παντα μαζι?Σωπα καλε...καποια στιγμη θα παντρευτει και θα φυγει...δε μπορει...χιχιχι

 

Με αφορμή αυτό που γράφεις εδώ, ήθελα να σχολιάσω πως όταν εδραιώνεται μια συνήθεια σε ένα παιδί είναι πιο δύσκολο να την αλλάξει μετά.

 

Καλύτερα δηλαδή να το "στήσει" από την αρχή με τρόπο που να ταιριάζει στο επιθυμητό αποτέλεσμα, παρά να το αφήσει για "αργότερα". Γιατί αυτό το "αργότερα" θα είναι όταν ο γονιός θα φτάσει στο σημείο να κουραστεί ψυχολόγικά και σωματικά και το πιο πιθανό είναι να γίνει η αλλαγή με μεγαλύτερες συνέπειες για την ψυχοσύνθεση του παιδιού. Μέσα στο παιδικό του μυαλουδάκι γυρίζει μια απορία: Τι έκανα και ξαφνικά πρέπει να αλλάξω αυτό που τόσο πολύ μου αρέσει;

Το εισπράτει δηλαδή ως ματαίωση.

 

Ενώ αν μπει από την αρχή το βλέπει ως γνωριμία με τον κόσμο. Όπως μαθαίνει τα άλλα π.χ. τρώμε στο τραπέζι, βάζουμε χοντρά ρούχα όταν κάνει κρύο... κοιμόμαστε στο κρεβάτι μας όταν νυστάζουμε κτλ κτλ...

[boy'smam]

Καλησπερα και χρονια πολλα!Δεν εχω διαβασει τις υπολοιπες απαντησεις οποτε συγχωρεστε με αν πω κατι ιδιο!

Το μωρακι σου μηπως βγαζει δοντια?Εχεις δοκιμασει να της βαλεις λιγη κρεμα για τα ουλα πριν τον υπνο?Εγω οταν ημουν σιγουρη οτι πονανε εδινα λιγο ντεπον παντα σε συννενοηση με γιατρο και εβλεπα μεγαλη διαφορα!Ειδικα ο μικρος που υποφερει με καθε δοντι στον υπνο παιδευται!

Κατα τη διαρκεια της μερας θηλαζεις?Αν οχι το μωρο μπορει να ξυπναει για να αναπληρωσει θηλασμους.

Δεν συμφωνω καθολου με το αφησεις το μωρο να κλαει αλλα για το μονο που ειμαι σιγουρη ειναι η ΡΟΥΤΙΝΑ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ!Βαζε το μωρο σταθερες ωρες για υπνο και το μεσημερι.Αν δεν κοιμαται μπορει να το πιανει υπερενταση!

Ο μεγαλος μου γιος ηταν απο την αρχη δυσκολος στον υπνο...κοντευει 4 και ακομη ξυπναει και ερχεται στο κρεβατι μας τη νυχτα κατα τις 4-5!Θηλασε 8 μηνες αρα ο θηλασμος ειναι ασχετος!Ο μικρος θηλασε 13 αλλα το κρεβατι μας ουτε να το φτυσει,τον επαιρνα κι αυτον τη νυχτα και κοιμομασταν και οι 4 καποια φαση αλλα αυτος ηθελε τον χωρο του.

Αυτο που μας βοηθησε πολυ εμας ηταν ενα μονο στρωμα που ειχα βαλει διπλα στην κουνια και στα 2 παιδια και ξαπλωνα διπλα τους μεχρι να κοιμηθουν στην αρχη και αργοτερα πηγαινα στο κρεβατι μου.Αυτο ηταν καθοριστικο οχι οτι σταματησαν να ξυπνανε αλλα τα 10 ξυπνηματα εγιναν 3 και τα 3 μια ήκαι στην πορεια μετα τους 14 μηνες σταματησαν για τον μικρο...ο μεγαλος οπως σου ειπα ερχεται μεσα!

Οποτε και αυτα ξυπνουσαν πιο λιγες φορες και εμαθαν να αποκοιμουνται μονα τους χωρις κλαμα και εγω κοιμαμουν μια χαρα!

[Λαΐδα]

εγω ειμαι υπερ της καλυψης των αναγκων του μωρου....σε θελει? μαζι του...ετσι εκανα και στα δικα μου και αν και κουραστηκα δεν το μετανιωσα γιατι ετσι θεωρω εγιναν ηρεμα παιδακια.

[alcyon]

εγω ειμαι υπερ της καλυψης των αναγκων του μωρου....σε θελει? μαζι του...ετσι εκανα και στα δικα μου και αν και κουραστηκα δεν το μετανιωσα γιατι ετσι θεωρω εγιναν ηρεμα παιδακια.

 

Συμφωνώ... μόνο που θα κάνω μια επισήμανση...

Οι ανάγκες ενός παιδιού δεν είναι πάντα οι προφανείς...

Το "μαζί του" στο κρεβάτι των γονιών, έχει μεγάλη διαφορά με το "μαζί του" στο κρεβάτι του.

 

Επίσης το "μαζί του" το βράδυ, αν στοιχίζει στην ποιότητα του πρωινού "μαζί του"... τότε καλύτερα να το βελτιώσει ακόμα κι αν περνά από την οδό του κλάματος.

[Niki81]

Το "μαζί του" στο κρεβάτι των γονιών, έχει μεγάλη διαφορά με το "μαζί του" στο κρεβάτι του.

 

.

 

Σε αυτό θα συμφωνήσω έτσι όπως το θέτεις.Εξαλλου κι εγω δεν έπαιρνα το παιδί στο κρεβάτι μας.Εχω βάλει διπλο κρεβάτι στο παιδικό δωμάτιο και πήγαινα και κοιμόμουν εγω εκεί μαζί του.Σιγα σιγά τον κοιμιζα και έφευγα εγω.το παιδί έμενε εκεί οπότε δε χρειάστηκε να αλλάξει αυτό συνηθειες δλδ να αλλάξει αυτό κρεβάτι.Απλα αυτος έμαθε να κοιμάται σε διπλο.Δυστυχως τον βάλαμε σε κούνια και τον πήραμε στο δωμάτιο μας οταν έγινε 22 μηνών λογω κάποιων προβλημάτων υγείας με επιλλειπτικες κρίσεις που περάσαμε γιατί θέλουμε να τον παρακολουθούμε.Τωρα πως θα τον πείσω να γυρισει πάλι στο δωμάτιο του δεν ξέρω αλλά δε το σκέφτομαι για την ώρα.βεβαια δε νομιζω να έχουμε θέμα.και τον μικρό ομοίως δεν τον παίρνω στο δικό μας κρεβάτι.τον παίρνω και παμε οι δυο μας στο διπλο στο παιδικό με σκοπό και πάλι κάποια στιγμη να τον αφήνω εκεί και να φεύγω εγώ.

[Λαΐδα]

Alkyon ναι, δεν ειναι οι προφανεις αλλα 9 μηνων μωρακι δεν κανει και πολλα πεισματα πιστευω.

Απο εκει και περα, θεωρητικα, η μητερα θα εχει ξεχωρισει τις πραγματικες του αναγκες.

Απο την μικρη μου εμπειρια δεν εχω συναντησει πολλες περιπτωσεις που το πρωινο ειναι πιο κουραστικο επειδη η μαμα περναει μαζι του τα βραδυα....το αντιθετο θα ελεγα.

Οπως και να εχει εγω δεν εκανα attachment parenting με την εννοια που οριζεται. αλλα οταν ηταν μωρουλια προσπαθησα να μην τα αφηνω να κλαινε, να εκενυριζονται δηλαδη. Και εμαθαν ετσι. Πολλες φορες εχασα τον υπνο μου γιατι και εγω δεν τα ειχα στο κρεβατι μου αλλα πηγαινα στο κρεβατι τους.

Δεν το μετανιωσα ομως οπως ειπα αν και ακομη πολλες νυχτες χανω τον υπνο μου. Ξερω οτι για να εχουν γκρινια, κατι πραγματικα τους φταιει, δεν τους λειπω.

[FamilyGuy]

Ύπάρχει και ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο (δυστυχώς μόνο στα αγγλικά) για το θέμα του ύπνου που λέγεται "The no cry sleep solution"

[Rob_09]

Έχετε δίκιο. Θέλει υπομονή και θα περάσει. Τα τελευταία 4 βράδια ξυπνάει μόνο 1φορά, θηλάζει και ξανακοιμάται. Άλλαξα 2 πράγματα : 1)την βάζω κατευθείαν στη μέση μας το βράδυ και 2) της δίνω ένα σνακ λίγο πριν πάει για ύπνο!

[jackrussel]

εγω ειμαι υπερ της καλυψης των αναγκων του μωρου....σε θελει? μαζι του...ετσι εκανα και στα δικα μου και αν και κουραστηκα δεν το μετανιωσα γιατι ετσι θεωρω εγιναν ηρεμα παιδακια.

 

τοσο απλα τοσο ωραια

οι αναγκες τους δε, δεν νομιζω οτι ειναι και τοσο πολυπλοκες πια