ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗ ΚΥΗΣΗ

[Ζαχίρ]

Καλημέρα bantito!έχεις δίκιο κι εγώ σε αυτό έχω καταλήξει πως θα ψαχτώ και σε άλλο γιατρό.έχω υπόψιν μου ένα γιατρό ήδη που έχω ακούσει ότι είναι πολύ καλός υπερηχογραφιστής και σκοπεύω να κλείσω ραντεβού.απλα ένα ένα γιατί τόσες εξετάσεις απαιτούν και τόσα χρήματα!βέβαια εμένα η 2η παλίνδρομη μου ήταν χρωμοσωμική ανωμαλία αλλά εννοείται ότι θα ψάξω κι ό,τι άλλο χρειαστεί για να αποκλείσω κι άλλους παράγοντες!εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να νιώσουμε αυτό το θαύμα της μητρότητας που με όσα έχουμε περάσει θα το εκτιμήσουμε πολύ παραπάνω..μόνο στη σκέψη βουρκώνω..

[thokos]

Καλημέρα bantito!έχεις δίκιο κι εγώ σε αυτό έχω καταλήξει πως θα ψαχτώ και σε άλλο γιατρό.έχω υπόψιν μου ένα γιατρό ήδη που έχω ακούσει ότι είναι πολύ καλός υπερηχογραφιστής και σκοπεύω να κλείσω ραντεβού.απλα ένα ένα γιατί τόσες εξετάσεις απαιτούν και τόσα χρήματα!βέβαια εμένα η 2η παλίνδρομη μου ήταν χρωμοσωμική ανωμαλία αλλά εννοείται ότι θα ψάξω κι ό,τι άλλο χρειαστεί για να αποκλείσω κι άλλους παράγοντες!εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να νιώσουμε αυτό το θαύμα της μητρότητας που με όσα έχουμε περάσει θα το εκτιμήσουμε πολύ παραπάνω..μόνο στη σκέψη βουρκώνω..

 

είμαι πολύ σίγουρη ότι θα τα καταφέρουμε...και θα το απολαύσουμε ακόμη περισσότερο γιατί θα είναι αποτέλεσμα ενός αγώνα πολύ συνειδητού..κι εγώ βουρκώνω στη σκέψη...και αδημονώ!

Ζαχίρ μου, σχετικα με την φίλη μου...τη ρώτησα και μου είπε ότι έπρεπε 6 μήνες αφού μηδενίστηκε η χοριακή της...βέβαια η φίλη μου δεν είχε μερική μύλη αλλά μύλη κύηση, το οποίο μάλλον είναι διαφορετικό..άρα ίσως να μην ισχύει το ίδιο και για σένα..τώρα έχει το νινάκι της...όλα ξεπερνιούνται!

Βρες τον γιατρό που σου εμπνέει εμπιστοσύνη, κάνε τις εξετάσεις σου σιγά σιγά (άλλωστε έχεις χρόνο μπροστά σου) και χωρίς άγχος όλα θα γίνουν!

[Ζαχίρ]

Thokos μου έτσι είναι.με αυτά που έχουμε περάσει όταν έρθει η στιγμή με το καλό νομίζω ότι μόνο που θα το κοιτάζω θα κλαίω..κι εγώ ανυπομονώ την ώρα που θα έχω ένα μωράκι στο σπίτι,αγκαλίτσα..σε ευχαριστώ που ενδιαφέρθηκες και ρώτησες τη φίλη σου!έτσι έω ακούσει κι εγώ από κάποιους και 6 μήνες από την απόξεση από άλλους.6 μήνες μετά την απόξεση θαναι Δεκέμβρης αλλά 6 μήνες αφού μηδενίσει η χοριακή θα'ναι το Φλεβάρη κι εκεί λέω να περιμένω.απλά επειδή εμένα ήταν αρχικό στάδιο δεν ξέρω αν χρειάζεται τελικά τόσο αλλά δεν το διακινδυνεύω κιόλας.όσο για τη φίλη σου και οι 2 περιπτώσεις μύλη κύηση είναι απλά κάποια λέγεται μερική μύλη κι άλλη ολική μύλη που είναι και βαριά μορφή κι επικίνδυνη.

[Αθηνούλα333]

Ορτανσία, ΟΧΙΙ!!!! Μη το βάζεις κάτω! Οτιδήποτε θέλουμε πολύ,το πετυχαίνουμε!

Συνέχισε τις προσπάθειες και εύχομαι, πραγματικά μέσα από την καρδιά μου,να γίνεις σύντομα μανούλα ενός υγιέστατου και πανέμορφου παιδιού!

Την εμπειρία της παλίνδρομης τη βίωσα και εγώ και πολλές άλλες κοπέλες και γυναίκες εδώ μέσα.

Έχω να σου πω, ότι θα σου πάρει λίγο χρόνο να συνέλθεις(ψυχολογικά) και απαίτησε κατανόηση από τα άτομα που σε ενδιαφέρουν και τους ενδιαφέρεις και εσύ βέβαια.Εδώ , μάλιστα θα φανούν αλήθειες, τόσο για τους άλλους,όσο και για τον ίδιο σου τον εαυτό και θα συνειδητοποιήσεις πόσο δυνατή και δυναμική είσαι!

Όλα αυτά στα γράφω με τις καλύτερες των προθέσεων και πάντα από τη δική μου εμπειρία.

Είμαι σίγουρη ότι θα γίνουμε 2 πολύ καλές μανούλες!!!

Φιλιά και κουράγιο!

[i want to be mama]

Από τις 20/9 που έμαθα ότι το μωρό μου ήταν 3 εβδομάδες νεκρό είμαι ζωντανή νεκρή...

 

Φοβάμαι να κάνω όνειρα πλέον.........

 

Άραγε θα κρατήσω ποτέ αγκαλιά το μωρό μου;;;:cry::cry:

[thokos]

Από τις 20/9 που έμαθα ότι το μωρό μου ήταν 3 εβδομάδες νεκρό είμαι ζωντανή νεκρή...

 

Φοβάμαι να κάνω όνειρα πλέον.........

 

Άραγε θα κρατήσω ποτέ αγκαλιά το μωρό μου;;;:cry::cry:

 

είναι πολύ νωρίς ακόμη κοριτσάκι μου..γι' αυτό νιώθεις έτσι..όλες έτσι νιώθαμε στην αρχή...όχι ότι θα το ξεχάσεις πιο μετά, αλλά να..θα έρθει πάλι η αισιοδοξία, η ελπίδα, το χαμόγελο σου...και η επιθυμία για νινάκι θα είναι ακόμη πιο έντονη..έτσι ήμουν κι εγώ στην αρχή..την απόξεση την έκανα 16/8 κι εκείνες τις ημέρες ήμουν σαν φάντασμα!

αν θες όμως την άποψή μου..ακόμη κι αν είναι η 1η σου παλίνδρομη ψάξτο..όσο μπορείς μην το αφήσεις στην τύχη..ώστε να είσαι λιγάκι πιο ήρεμη την άλλη φορά!

 

καλή δύναμη..και σε σένα και στον αντρούλη σου..ο οποίος δεν μπορεί να σε βοηθήσει και πονάει ακόμη πιο πολύ βλέποντάς σε..

[Ζαχίρ]

Πόσο δίκιο έχεις thokos.Τον Ιούνιο που το ξαναέζησα 2η φορά αν και ο πόνος ήταν ακόμη πιο μεγάλος,για 2μιση μήνες ήμουν στα πατώματα..τέτοια θλίψη,απογοήτευση,κενό,ανούσια τα πάντα..μετά τον 15αύγουστο άρχισα να συνέρχομαι και να νιώθω έστω και λίγο μέσα μου πως κάποια στιγμή θα έρθει το μωράκι και θα μείνει αυτή τη φορά..κι εγώ όταν διάβαζα τις άλλες κοπέλες που έλεγαν ότι ξαναχαμογέλασαν,έλεγα πως δε θα γίνει ποτέ αυτό για μένα πάλι κι ότι ο πόνος μου ήταν πιο βαθύς από όλων των άλλων..κι όμως κι ας είμαι μακριά ακόμη από τον στόχο μου γιατί δεν επιτρέπεται ακόμη να ξεκινήσουμε προσπάθειες,θέλω να πιστεύω πω μετά από αυτόν τον κικεώνα των εξετάσεων θα φανεί το φω στο τούνελ και θα είμαι εκεί για να το ακολουθήσω..καλο βράδυ και μη σταματάτε ποτέ να ονειρεύεστε!!

[alexioa]

ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΤΕ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΦΑ ΚΑΤΙ ΤΟ ΕΣΒΗΝΑ ΚΑΙ ΕΓΡΑΦΑ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ!ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΤΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΝΑΚΑΛΙΠΤΟΥΜΕ ΠΩΣ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ!ΕΧΩ 3 ΜΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΞΩΜΗΤΡΙΟ ΚΑΙ ΕΧΩ ΠΑΡΕΙ ΠΟΛΥ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ Η ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΟΛΕΣ ΣΣΑΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΤΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ ΜΕ ΘΑΡΡΟΣ...ΠΙΣΤΕΥΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΩΣ ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΣΕΙΡΑ ΟΛΩΝ ΜΑΣ...

[Ζαχίρ]

Αμήν...

[manoula eton 21]

Τοσο καιρο θελω και γω να σας γραψω για τη δικη μου παλλινδρομη, και καθε φορα δν το κανω γιατι με πιανουν τα κλαμματα.. Όταν εμαθα οτι ειμαι εγκυος πεταξα απο τη χαρα μου. οταν ο γιατρος μου ειπε οτι παλλινδρόμησε, δεν τον πιστεψα. πηγα σε τρεις αλλους αλλα ματια. Η αποξεση κανοιστηκε για τις 11 Φεβρουαριου του 2011 όως αρχισα να εχω αφορητους πονους απο το προηγουμενο βραδυ. Ειχε ξεκινησει η διαδικασια αποβολης του εμβρυου απο τον οργανισμο μου. Πηγαμε στο νοσοκομειο και επειδη ειμαι μικρη, με αντιμετοπισαν λες και ειχα παει να κανω εκτρωση.. Που να ηξεραν οτι το ηθελα πιο πολυ απο οτιδηποτε... Και μετα απο λιγο εγινε αυτο που δεν θα ξεχασω ποτε μου. Μου ειπαν να παω να ουρησω και καθως σηκωθηκα ενιωσα ενα τραβηγμα. Κοιταω κατω, και στο εσωρουχο μου βλεπω το σακο με το μικρο εμβρυακι μεσα... Ηθελα να πεθανω εκεινη τη στιγμη. Αφου τελειωσαν ολα, εκλαιγα για εναμησι μηνα. Δεν μου ερχοταν και περιοδος και νομιζα οτι κατι πηγε στραβα και δεν θα κανω παιδι. Ωσπου μια μερα αποφασισα να παω στο γιατρο μου.. Με εξετασε και με χαρα μου ειπε οτι ειμαι παλι εγκυος!! Η χαρα μου απεριγραπτη, αν και επιφυλακτικη.. Φοβομουν να χαρω.. Πλεον ο γιος μου ειναι στο 10ο μηνα.. Κάποιες φορες τον κραταω αγκαλιά και σκεφτομαι οτι με βοηθησε να ξεπεραω τον πονο μου.. Πάντως ποτέ δεν προκειται να ξεχασω και πάντα θα κυλούν τα δακρυα μου. μπορει να μην το ενθωσα ποτε να κινείται, αλλα ηταν και αυτο κομματι του εαυτού μου που χάθηκε... Κουράγιο σε όλες... Αργά ή γρήγορα θα κρατατε και σεις το δικο σας αγγελούδι στα χερια!!!

[χαρά 1981]

Τελικά ειναι πολύ δυσκολο να ξεχασεις...παντα διαβαζεις μια παρομοια ιστορια με τη δικια σου, και ο χρονος γυριζει πισω...τα δακρυα κυλουν αμεσως..Τελικα δε θα το ξεπερασω ποτε μου...οσο και αν κοροιδευω τον εαυτο μου...Τωρα θα ηταν δυομιση μηνων,θα το κραταγα στη αγκαλια μου, αγορακι ή κοριτσακι? πως θα ηταν η ζωη μας?Θα ξαναρθει αραγε ποτέ?μακαρι!!!!

[Ζαχίρ]

Όντως δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ..πάει πακέτο με εμάς πλέον..είναι ένα κομμάτι της ζωής μας που αποκόπηκε απότομα σωματικά αλλά ψυχικά πάντα θα κλαίω κι εγώ για τις 2 ψυχούλες που έχασα..όσο μικροσκοπικά σωματάκια κι αν είχαν για μένα ήταν τα παιδάκια μου,το αποτέλεσμα του έρωτα μας,τα όνειρα μας όλα..κι εγώ σκέφτομαι πολλές φορές αν θα τα καταφέρω..ειδικά μέρες σαν τη σημερινή που περιμένω να αδιαθετήσω με πιάνουν τα ψυχολογικά μου..κι εγώ υποθετικά θα είχα σαραντήσει στο πρώτο μου μωράκι το οποίο έχω την πεποίθηση ότι ήταν κοριτσάκι ή αλλίως θα ήμουν στον 6ο μήνα στο αγοράκι μου..τόσα όνειρα γκρεμισμένα και τόσος φόβος για μια νέα αποτυχία..σήμερα περιμένω έναν πολύ καλό πάτερ να κάνει αγιασμό στο σπίτι και μέσα μου πιστεύω πως μέσα από την πίστη στο Θεό θα καταφέρω να πάω παρακάτω και πως κάποια στιγμή θα αποκτήσω κι εγώ το πολυπόθητο μωράκι μου..ανυπομονώ γι αυτή τη στιγμή..κάνω όνειρα,με μια επιφύλαξη πάντα.Είναι κι αυτές οι εξετάσεις που δε σε αφήνουν να ηρεμήσεις.έχεις το άγχος σου να βγουν καλές,έχεις και το άγχος το να τα βγάλεις πέρα οικονομικά τόσο πολυέξοδες που είναι.Χθές είχα ραντεβού στο τμήμα αποβολών Αλεξάνδρα κι αντί να ηρεμήσω μπορώ να πω πως αγχώθηκα παραπάνω.Μου είπε η γιατρός εκεί πως συνήθως μετα από 2 αποξέσεις παθαίνεις συμφήσεις κι ίσως έχουν βουλώσει οι σάλπιγγες μου κι αυτό θα το δώ όταν ξεκινήσω τις προσπάθειες και δε μένω εύκολα έγκυος θα σημαίνει ότι όντως έτσι θα είναι.δηλαδή το μόνο ατού που είχαμε έιναι ότι πιάνουμε εύκολα.αν χάσω κι αυτό πάει..και με άγχωσε προκαταβολικά βέβαια αλλά με επηρέασε πολύ..αχ πότε θα τελειώσει αυτό το μαρτύριο;

[thokos]

κορίτσια...τώρα σημασία έχει να μην παλινδρομεί η ελπίδα μας και η πίστη μας....θα τα καταφέρουμε...μπορεί λίγο πιο δύσκολα απ' ό,τι άλλες κοπέλες..μα θα τα καταφέρουμε...ας αφήσουμε στο χαμόγελο να πάρει πάλι τη θέση του στο πρόσωπό μας, ας κοιτάξουμε λίγο ψηλά και ας ευχαριστήσουμε το Θεό που έχουμε την υγεία μας και τον άντρα μας δίπλα μας (πράγμα καθόλου δεδομένο) και όλα θα γίνουν στον καιρό τους (σας τα γράφω για να τα εμπεδώνω και να τα πιστεύω κι εγώ η ίδια)...

[Ζαχίρ]

Έχεις δίκιο απλά δεν το ορίζεις μερικές φορές..ακόμη και κατά τη διάρκεια της ημέρας οι μεταπτώσεις είναι πολλές..μια νιώθω ότι θα τα καταφέρω και η επόμενη φορά θα είναι αυτή που θα μου χαρίσει το μωράκι μου και μία πως πολύ πιθανόν να μου ξανασυμβεί..κι εκεί πόσο φοβάμαι..αχ μακάρι να έρθουν καλές μέρες για όλες όσες βασανιζόμαστε με αυτά τα θέματα..βέβαια ώρες ώρες νιώθω πολύ αχάριστη και αγνώμων που έχω την αγάπη του άντρα μου,που έχουμε υγεία και παρόλα αυτά γκρινιάζω..κι επίσης όταν υπάρχουν πολύ χειρότερες καταστάσεις στις οποίες δεν υπάρχει λύση ή έχουν γεννήσει παιδάκια που ταλαιπωρούνται για μια ζωή..τι να πεις εκεί..απλά ο μικρόκοσμος του καθενός είναι το σύμπαν του όλο.έχεις δίκιο thokos πρέπει να ξεκολλήσουμε!να μη χάσουμε την ελπίδα μας.να μην επιτρέψουμε στον εαυτό μας να ηττηθεί..μπουμπουλίνες όλες ανασκουμπωθείτε!!!!τα μωράκια μας έρχονται..

[manoula eton 21]

κι εγώ υποθετικά θα είχα σαραντήσει στο πρώτο μου μωράκι το οποίο έχω την πεποίθηση ότι ήταν κοριτσάκι ή αλλίως θα ήμουν στον 6ο μήνα στο αγοράκι μου..

 

κιε γώ έτσι σκέφτομαι... λεώ τώρα το μωρό μου θα χρόνιζε αυτές τις μέρες.. ευτυχώς όμως έχω τον παναγιωτάκη μου το αγγελούδι μου και παρηγοριέμαι. κι όμως όταν βλέπω στο δρόμο κάποιες φίλες μου, ή γνωστές που ήμασταν έγκυες την ίδια εποχή, λέω να, το μωρό μου τώρα θα ήταν συνομήλικο με αυτά τα παιδια.... κουράγιο σε όλες!!!

[i want to be mama]

Εγώ έπαψα να το σκέφτομαι.

 

Ήταν η κακιά στιγμή και δεν θέλω να την θυμάμαι.

 

Ναι καλά διαβάσατε...Κάθε μέρα που περνάει διαγράφω και ένα κομμάτι της.

 

Περιμένω να τελειώσω με τα της απόξεσης να αδιαθετήσω να κάνω τις απαραίτητες εξετάσεις να μείνω ΠΑΛΙ ΕΓΚΥΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΕΝΑ ΓΕΡΟ ΠΑΙΔΙ.

 

Είμαι σίγουρη ότι ο Θεός μας δίνει πόνο και δυσκολίες για να έρθουμε ακόμα πιο κοντά Του.

 

Εγώ έχω μέσα μου πίστη πλέον.ΘΑ ΓΙΝΩ ΜΑΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

 

Πίστη υπομονή και επιμονή χρειαζόμαστε και πάνω απ'όλα την βοήθεια και την ευλογία του Κυρίου.

 

Μας ακούει και μας βλέπει.Εκείνος ξέρει τι κάνει άσχετα αν εμείς δεν μπορούμε να καταλάβουμε.

 

Πλέον είμαι αισιόδοξη και παίρνω την δοκιμασία αυτή σαν τεστάκι.

 

Τσεκάραμε ότι είμαστε γόνιμοι,ότι μπορούμε να κάνουμε παιδιά και θα τα κάνουμε.

 

Όλες θα γίνουμε μάνες αρκεί να μην το βάλουμε κάτω...

 

Συγνώμη για το μεγάλο μήνυμα!!!:smile:

[smak]

Τελικά ειναι πολύ δυσκολο να ξεχασεις...παντα διαβαζεις μια παρομοια ιστορια με τη δικια σου, και ο χρονος γυριζει πισω...τα δακρυα κυλουν αμεσως..Τελικα δε θα το ξεπερασω ποτε μου...οσο και αν κοροιδευω τον εαυτο μου...Τωρα θα ηταν δυομιση μηνων,θα το κραταγα στη αγκαλια μου, αγορακι ή κοριτσακι? πως θα ηταν η ζωη μας?Θα ξαναρθει αραγε ποτέ?μακαρι!!!!

 

 

Έτσι ακριβώς πιστεύω αισθανόμαστε όλες Χαρά μου... πόσο σε νιώθω!

& εγώ έτσι, έλεγα όλο τον Αύγουστο οτι "τώρα θα γεννούσα" και τώρα λέω "θα ήταν 1 μιση μηνών, αγόρι? κορίτσι? δεν ξέρω, αλλά σίγουρα η ζωή μας θα ήταν εντελώς διαφορετική...". Ξέρω οτι δεν κάνουμε καλό που τα σκεφτόμαστε όλα αυτά, αλλά ξέρω επίσης οτι το μυαλό και το συναίσθημα δεν ελέγχονται... Καλημέρα σε όλες...

[Mariakapa]

Εγώ έπαψα να το σκέφτομαι.

 

Ήταν η κακιά στιγμή και δεν θέλω να την θυμάμαι.

 

Ναι καλά διαβάσατε...Κάθε μέρα που περνάει διαγράφω και ένα κομμάτι της.

 

Περιμένω να τελειώσω με τα της απόξεσης να αδιαθετήσω να κάνω τις απαραίτητες εξετάσεις να μείνω ΠΑΛΙ ΕΓΚΥΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΕΝΑ ΓΕΡΟ ΠΑΙΔΙ.

 

Είμαι σίγουρη ότι ο Θεός μας δίνει πόνο και δυσκολίες για να έρθουμε ακόμα πιο κοντά Του.

 

Εγώ έχω μέσα μου πίστη πλέον.ΘΑ ΓΙΝΩ ΜΑΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

 

Πίστη υπομονή και επιμονή χρειαζόμαστε και πάνω απ'όλα την βοήθεια και την ευλογία του Κυρίου.

 

Μας ακούει και μας βλέπει.Εκείνος ξέρει τι κάνει άσχετα αν εμείς δεν μπορούμε να καταλάβουμε.

 

Πλέον είμαι αισιόδοξη και παίρνω την δοκιμασία αυτή σαν τεστάκι.

 

Τσεκάραμε ότι είμαστε γόνιμοι,ότι μπορούμε να κάνουμε παιδιά και θα τα κάνουμε.

 

Όλες θα γίνουμε μάνες αρκεί να μην το βάλουμε κάτω...

 

Συγνώμη για το μεγάλο μήνυμα!!!:smile:

 

Εγώ δυστυχώς έχω απογοητευτεί!!! Μια ζωή, προσπαθούσα να είμαι καλός άνθρωπος, δεν πείραξα ποτέ κανέναν, ούτε μυρμήγκι. Έλεγα ότι δεν πιστεύω στο θεό, αλλά κατά βάθος τον ένιωθα δίπλα μου. Όμως μετά από αυτό που έγινε, με το αθώο μου πλασματάκι με έκανε να απομακρυνθώ ακόμα πιο πολύ, και να το εννοώ πλέον αυτό που ισχυριζόμουν για την πίστη μου.

[thokos]

Εγώ δυστυχώς έχω απογοητευτεί!!! Μια ζωή, προσπαθούσα να είμαι καλός άνθρωπος, δεν πείραξα ποτέ κανέναν, ούτε μυρμήγκι. Έλεγα ότι δεν πιστεύω στο θεό, αλλά κατά βάθος τον ένιωθα δίπλα μου. Όμως μετά από αυτό που έγινε, με το αθώο μου πλασματάκι με έκανε να απομακρυνθώ ακόμα πιο πολύ, και να το εννοώ πλέον αυτό που ισχυριζόμουν για την πίστη μου.

 

Μαράκι..σε καταλαβαίνω απόλυτα...και είμαι η τελευταία που θα σε κρίνει..έτσι έλεγα κι εγώ κι ένιωθα παλιά εν σχέσει προς τον Θεό..κι εγώ προσπαθούσα να είμαι καλός άνθρωπος και εξαιτίας του επαγγέλματός μου βοηθούσα τόσα παιδάκια και τους γονείς τους και αυτό με γέμιζε...ωστόσο...μετά από αυτό που συνέβη στο μωρό μου..που τόσο βίαια το έχασα...εγώ ήρθα πολύ κοντά στο Θεό..αυτή η μάχη τρόπον τινά που συνέβαινε μέσα μου καταλάγιασε..σώπασε...με βοήθησε τόσο πολύ που αν μου το έλεγες πέρυσι θα γελούσα...τώρα είμαι πολύ αισιόδοξη και για έναν περίεργο λόγο νιώθω πολύ δυνατή..παρόλο που μου έχουν συμβεί τόσα πολλά το τελευταίο εξάμηνο (ενός κακού μύρια έπονται...), συνειδητοποιώ ότι οι δυσκολίες είναι για μας τους ανθρώπους..απ' αυτές όμως πρέπει να βγαίνουμε πιο δυνατοί και ακόμη κι αν πιάνουμε πάτο...είναι ένα στάδιο που πρέπει να αγαπήσουμε...από εκεί θα πάρουμε την φόρα μας..για να ανέβουμε και πάλι!

 

μην πιέζεις τον εαυτό σου..ο ήλιος θα ξαναλάμψει μέσα σου...αρκεί να το πιστέψεις..

[Ζαχίρ]

Thokos τι ωραία που μας τα λες!θέλω πολύ κι εγώ να νιώσω έτσι..η αλήθεια είναι πως κι εγώ μετά τη δεύτερη φορά που μου συνέβη να χάσω το μωράκι μου,θύμωσα τόσο πολύ με το Θεό που το σκέφτομαι τώρα και νιώθω άσχημα..ωστόσο ο Θεός είναι πάντα κοντά μας φτάνει να ερμηνεύουμε τα σημάδια που μας στέλνει..και πιστέψτε με το κάνει,το έχω ζήσει..τώρα ο λόγος που μας συμβαίνουν διάφορα είναι άγνωστος,είναι το θέλημα του και εμείς μέσα από αυτό πρέπει να βρούμε το θετικό μήνυμα της υπόθεσης..είμαι στην αναζήτηση και νομίζω πως είμαι σε καλό δρόμο!

[i want to be mama]

Εγώ δυστυχώς έχω απογοητευτεί!!! Μια ζωή, προσπαθούσα να είμαι καλός άνθρωπος, δεν πείραξα ποτέ κανέναν, ούτε μυρμήγκι. Έλεγα ότι δεν πιστεύω στο θεό, αλλά κατά βάθος τον ένιωθα δίπλα μου. Όμως μετά από αυτό που έγινε, με το αθώο μου πλασματάκι με έκανε να απομακρυνθώ ακόμα πιο πολύ, και να το εννοώ πλέον αυτό που ισχυριζόμουν για την πίστη μου.

 

Όσον αφορά την πίστη δεν μπορώ να σου πω τίποτα...

 

Εγώ πιστεύω στον Θεό μου δίνει δύναμη και κάθε μέρα που περνάει νιώθω καλύτερα.

 

Μην αφήνεις τον εαυτό σου να μπει στο τρυπάκι της κατάθλιψης.

 

Τα μωρά μας είναι ψηλά και μας προσέχουν δεν νομίζω να θέλεις να σε βλέπει στεναχωρημένη...

 

Παρακάλεσε το μωρό σου και τον Κύριο να σου στείλει το αδελφάκι του.

 

Εγώ αυτό κάνω και είμαι βέβαιη ότι όταν έρθει η στιγμή θα μου το στείλει..

 

Μην αφήνεις σε παρακαλώ να σε πάρει από κάτω,βρες την δύναμη και πάλεψε το.

 

Φιλικά!

[roubies]

Όσον αφορά την πίστη δεν μπορώ να σου πω τίποτα...

 

Εγώ πιστεύω στον Θεό μου δίνει δύναμη και κάθε μέρα που περνάει νιώθω καλύτερα.

 

Μην αφήνεις τον εαυτό σου να μπει στο τρυπάκι της κατάθλιψης.

 

Τα μωρά μας είναι ψηλά και μας προσέχουν δεν νομίζω να θέλεις να σε βλέπει στεναχωρημένη...

 

Παρακάλεσε το μωρό σου και τον Κύριο να σου στείλει το αδελφάκι του.

 

Εγώ αυτό κάνω και είμαι βέβαιη ότι όταν έρθει η στιγμή θα μου το στείλει..

 

Μην αφήνεις σε παρακαλώ να σε πάρει από κάτω,βρες την δύναμη και πάλεψε το.

 

Φιλικά!

 

'Εχω καιρό να μπω στο φόρουμ,οπότε μόλις σήμερα διάβασα για το αγγελούδι σου.Λυπάμαι τόσο πολύ κοπέλα μου.Από την άλλη χαίρομαι που σιγά σιγά αρχίζεις να νιώθεις καλύτερα.Χαίρομαι που σε βλέπω να πατάς ξανά στα πόδια σου.Σίγουρα το αγγελούδι σου θα σας προσέχει από εκεί ψηλά και θα σας φέρει το αδερφάκι του.Χρειάζεται λίγη υπομονή και πολλή πίστη.Θα έρθει η στιγμή για όλες μας.Ο Θεός ξέρει καλύτερα το πότε!

[Mariakapa]

Χάρη σε εσάς σ' αυτό το forum, και διαβάζοντας παρόμοιες εμπειρίες άρχισα κιόλας να νιώθω λίγο καλύτερα. Εντάξει είναι και φρέσκο ακόμα, αλλά κάθε μέρα που περνάει νιώθω και πιο αισιόδοξη!! Ειδικά μετά την χθεσινή επίσκεψη με τη γυναικολόγο μου, που όλα δείχνουν καλά, έχω βρει τον παλιό μου εαυτό. Μόνο όταν βραδιάζει με πιάνει μια μελαγχολία, και δεν ξέρω γιατί!!!

[Mariakapa]

Έκανα δουλειές όλη μέρα και κουράστηκα αρκετά είναι η αλήθεια. Η γυναικολόγος μου μου είπε να προσέχω γενικά, να μην κουράζομαι, να αποφεύγω τα βάρη κλπ κλπ. Παρατήρησα ότι βγάζω υγρά από το στήθος, είχε και καμιά αλλη με παλλίνδρομη κύηση κάτι παρόμοιο?

[vasdeli]

Έκανα δουλειές όλη μέρα και κουράστηκα αρκετά είναι η αλήθεια. Η γυναικολόγος μου μου είπε να προσέχω γενικά, να μην κουράζομαι, να αποφεύγω τα βάρη κλπ κλπ. Παρατήρησα ότι βγάζω υγρά από το στήθος, είχε και καμιά αλλη με παλλίνδρομη κύηση κάτι παρόμοιο?

 

Εγώ που έχασα το μωρό στην 19 εβδομάδα είχα κανονική γαλακτόρροια μετά την επέμβαση και αναγκάστηκα να πάρω το χάπι για να διακόψω την γαλακτοφορία.....