Οι πρώτες μέρες στον παιδικό! Αγωνίες και Φόβοι!

[ΜΑΡΥ.Τ]

Η απόφαση πάρθηκε, ο παιδικός επιλέχθηκε και στις 20/08 ξεκινάμε παιδικό!!

Ο συγκεκριμένος δεν έχει κανένα πρόβλημα στην προσαρμογή του παιδιού να είμαστε κάπου εκεί κοντά.

Κλείνουν μόνο μια εβδομάδα το καλοκαίρι ( την εβδομάδα του 15αυγουστου ) και Χριστούγεννα και Πάσχα τις ημέρες που κάθετε ο ιδιωτικός τομέας.

Έχει αρκετά μεγάλη αυλή τουλάχιστον σε σχέση με άλλους που έχω δει. Έχουν και ένα σκάμμα με άμμο για να παίζουν τα πιτσιρίκια.

Γενικός μου άρεσε ο τρόπος σκέψης τους, ελπίζω να μην πέφτω έξω, δεν πιέζουν ιδιαίτερα τα παιδιά, τους ενδιαφέρει κυρίως να περνάνε καλά, έχουν πρόγραμμα μουσικοκινητικής, ζωγραφίζουν, διαβάζουν παραμύθια και πολύ, πολύ παιχνίδι.

Ο σταθμός έχει 3 τμήματα, για βρέφη, για παιδάκια έως 3 και από 3,5 έως νηπιαγωγείο.

Το μόνο που δεν μου άρεσε είναι ότι κάθε τμήμα έχει την αίθουσα του, δεν έχουν δηλ. εναλλαγές.

Το τμήμα μας αποτελείτε από 22 παιδάκια και έχει δύο δασκάλες, μου είπαν βέβαια ότι αν χρειαστεί θα πάρουν και τρίτη ( αλλά αυτό δεν το λαμβάνω υπόψη μου)

Μαρία πως σου φαίνονται όλα αυτά??

[Μαρια Στυλιανακη]

22 παιδάκια και 2 δασκάλες, σε μια αίθουσα, με την ομάδα να μη χωρίζεται στα δύο -σε δύο διαφοετικούς χώρους? εάν δεν χωρίζονται κατά τη διάρκεια της ημέρας σε άλλους χώρους, θα έλεγα όχι καλό , ακόμα και με τρίτη δασκάλα.

δοκίμασε μια φορά να πάρεις την προσοχή 10 παιδιών σε αυτή την ηλικία ταυτόχρονα, και να έχει ησυχία. πόση ώρα θα τα καταφέρεις? φαντάσου με 22 παιδιά. και δυο άτομα να είναι...

(που συνήθως το δεύτερο άτομο, είναι βοηθός, δηλ. δεν είναι βαλτό για να παίρνει πρωτοβουλίες, αλλά συνήθως, με άθλιο μισθό, αναλαμβάνει απλώς να προσέχει την ασφάλεια των παιδιών που δεν συμμετέχουν στις δραστηριότητες της άλλης, ενδεχωμένως βασικής δασκάλας.

έτσι οι ιδιοκτήτες πληρώνουν λίγοτερα λεφτά απο ότι εάν πλήρωναν για δύο δασκάλες κανονικές.

αυτό συνήθως δεν το λένε,... είμαι σίγουρη και ότι η dora που έχει εργαστεί και εκείνη θα το επιβεβαιώσει. )

 

πόσο μεγάλη είναι η τάξη τους? (σε τετραγωνικά ? )

τα παιδιά κάποιες ώρες (όταν δεν παίζουν ελεύθερο παιχνίδι, δηλ. τουλάχιστον ένα μισάωρο κάθε μιά ώρα πχ. 45 λεπτά ελεύθερο παιχνίδι, 30 λεπτά δραστηριότητα συγκεκριμένη με συγκέντρωση, ελεύθερο παιχνίδια πάλι, 30 λεπτά δραστηριότητα,... κάπως έτσι στο περίπου)

για να συγκεντρωθούν πρέπει να χωρίζονται, αλλιώς είναι πολύ δύσκολο να συγκεντρωθούν σε κάτι με την βαβούρα.

 

όταν όλες τις ώρες, είναι 22 παιδιά μαζί, σε μία αίθουσα, και τρείς δασκάλες να έχουν, ... πως η ομάδα πχ των 7 παιδιών που θα έχει ανάγκη απο σωματική δραστηριότητα (μουσική και κίνηση) ταυτόχρονα θα μπορεί να συμβιώσει με την άλλη ομάδα των 8 παιδιών που θέλουν να ακούσουν παραμύθι και θέλουν ηρεμία και δεν αντέχουν τα τσιριχτά και τα ουρλιαχτά που τα άλλα παιδιά κάνουν με απόλαυση πάνω στο παιχνίδι και στο τρεχαλητό τους?

συνεχόμενος θυμός και απογοήτευση είναι τα συναισθήματα τελικά όλων των παιδιών επειδή όλα αναγκαστικά πρέπει κάπως συνεχώς να συμβιβάζονται. (να συμβιβάζονται για πιό λόγο - στο μέρος στο οποίο υποτίθεται είναι φτιαγμένο για να ακολουθεί την δική τους ανάγκη? ο στόχος είναι να μάθουν να ακολουθούν αυτό που θέλουν στην ζωή και όχι να αισθάνονται όλη μέρα ότι πρέπει να κάνουν κάτι που δεν τους αρέσει?

ο συμβιβασμός είναι κάτι εντελώς διαφορετικό απο ότι η οριοθέτηση ε...?

 

δηλαδή, 22 παιδιά σε αυτή την ηλικία δεν πρόκειται ποτέ να κάνουν δραστηριότητες όλα μαζί. το πιό πιθανό είναι να υπάρχει μια διαρκής βαβούρα, όπου για παιδιά που είναι ήρεμα και δεν είναι τόσο εξωστρεφή, είναι πολύ κακές οι πιθανότητες να αισθανθούν ωραία.

ίσως για παιδιά που είναι τραλαριλαρό, (που υπάρχουν πολλά, όπως είναι φυσικό να υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες) είναι κάτι οκ, αλλά για κάποιο παιδί που είναι ευαίσθητο, δηλ. αντιδρά με ευαισθησία σε αλλαγές, σε φασαρία, σε συναισθηματικά θέματα, του αρέσει η λεπτομέρεια κτλ, αυτό λογικά θα υποφέρει σε τέτοιες συνθήκες. ...

 

σε αυτή την ηλικία για να μάθει ένα παιδί διάφορα πράγματα ( που στον παιδικό μαθαίνουν συνέχεια, περί κοινωνικοποίησης μαζέματος επιστημών κτλ κτλ κλτ) είναι ανάγκη η δασκάλα να είναι απο πάνω του, όχι πχ 3 μέτρα μακριά για να διασφαλίζει το να μη γίνεται πανικός στα παιδιά.

 

στα 22 παιδιά είναι οπωσδήποτε αναγκαίο να χωρίζονται σε πχ 2 ομάδες.

ίσως όχι όλη την ημέρα, αλλά οπωσδήποτε κάποιες ώρες.

στα 22 παιδιά, το ένα χάνεται, και δεν θα αναπτύξει την αίσθηση της ομάδας, αναγκαστικά θα επιλέξει κάποια παιδιά τα οποία θα επιλέξουν με τη σειρά τους άλλα. που είναι η ομάδα?

ο στόχος είναι να είναι σε μια ομάδα στην οποία όχι να αποκλείσουν τα παιδιά που δεν συμπαθούν και να επιλέξουν αυτά που συμπαθούν, αλλά στην ομάδα στην οποία ανήκουν, να αποδεχτούν τα παιδιά αυτής της ομάδας αναγνωρίζοντας τον χαρακτήρα του καθένα και αναπτύσσοντας τις ικανότητες της ενσυναίσθησης για το καθένα απο αυτά.

στο αλλαλούμ δηλ των 22 παιδιών αυτό δεν συμβαίνει...

το ζητούμενο απο τον παιδικό σταθμό, δηλ. η καλή κοινωνικοποίηση, δεν λαμβάνει χώρα... (εάν ένα παιδί δεν είναι ήδη ο αινσταιν του PR)

(όπως είπα, υπάρχουν παιδιά που όπου και να τα βάλεις, θα τα πάνε καλά, αυτό όμως είναι σχετικά σπάνιο θα έλεγα, όμως υπάρχει.)

 

 

όμως ξέρω ότι πολύ λίγοι σταθμοί έχουν ομάδες που χωρίζονται ανα δραστηριότητα, και κάθε δασκάλα όντως αναλαμβάνει να κάνει δραστηριότητες. αυτό που περιγράφω δηλ. είναι το ιδανικό και αυτό δυστυχώς λόγω έλλειψης πραγματικών παιδαγωγικών γνώσεων των ιδιοκτητών, (αλλά και επανάπαυσης για το ότι και οι γονείς δεν έχουν περεταίρω γνώσεις αυτού του επιπέδου και έτσι δεν το απαιτούν, ή εξαιτίας οικονομικών λόγων) δεν εφαρμόζονται....

 

εάν έχεις δυνατότητα να ψάξεις και άλλο ψάξε, εάν όχι, τότε μάλλον δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο.

 

Να ξέρεις όμως, ότι και οι ιδιοκτήτες ακολουθούν το ρευμα... δηλαδή εάν δούν ότι οι γονείς ζητάνε κάτι, οφείλουν και αυτοί να το προσφέρουν, και εάν ζητάνε οι γονείς απόδειξη για αυτό, οφείλουν να το αποδείξουν.

 

ΜΗΝ διστάζεις να απαιτήσεις κάτι που παιδαγωγικά είναι σωστό.

 

(σόρρυ για τα πολλά αγγλικά στα παρακάτω κείμενα, δεν έχω το χρόνο να τα μεταφράσω, αλλά σιγά σιγά θα τα μετατρέψουμε σε άρθρο για να μπεί και στην σελίδα)

 

Toddler Program Enrolls 12 full time children, ages 18 months to 3 years.

 

Facility features suite with large activity room, carpeted motor room, bathroom designed for diapering and toilet training, and wooded playground with swings, slide, sand, and climbers

 

Observation booths with one-way mirrors look into each room

Open 7:30 - 5:30 September through mid June

 

ένα ιδανικό πρόγραμμα: (σε άλλο παιδικό με ομάδα πρωινή και απογευματινή)

Morning

9 - 9:30 A.M. Large motor outdoor play

9:30 - 9:45 A.M. Circle Time

9:45 - 10:45 A.M. Free play

10:45 - 10:50 A.M. Clean-up

10:50 - 11:05 A.M. Music/Story/Language

11:05 - 11:20 A.M. Wash hands/Healthy snack

11:20 - 11:30 A.M. Buddy Bear story/Saying goodbye

Afternoon

 

1 - 1:30 P.M. Large motor outdoor play

1:30 - 1:45 P.M. Circle Time

1:45 - 2:45 P.M. Free play

2:45 - 2:50 P.M. Clean-up

2:50 a.m. - 3:05 P.M. Music/Story/Language

3:05 - 3:20 P.M. Wash hands/Healthy snack

3:20 - 3:30 P.M. Buddy Bear story/Saying goodbye

 

http://goforward.harpercollege.edu/page.cfm?p=1900

 

Φιλοσοφία που πρέπει να έχει ένας παιδικός σταθμός:

All children are unique and have the right to develop to their greatest potential.

 

All children will be accepted, respected, listened to and encouraged in a safe and caring learning environment.

 

All children develop through active learning and play by making choices, exploring their environment and interacting with others.

 

Education is a partnership between school and family.

 

Circle Time generally includes songs and/or finger plays and a daily story. Other activities related to a specific them or project may be presented during this time as well.

 

During Small Group time the class is divided into two groups, each with an adult leader. Group time lasts from 15-20 minutes depending on the activity. One of the main purposes of this group time is to help children more fully develop their play skills by specifically instructing them in the use of the wide range of classroom materials. Children may strengthen their general readiness skills such as color and shape recognition, counting, sorting/classifying tasks as well as practicing their cutting, drawing and pasting skills. Early literacy skills may also be the focus during this time though the use of small group shared reading experiences.

 

The staffing ratio being:- 1 adult to every 4 children aged 2 year and 1 to 8 for 3 ­ 5 years.

http://www.tameside.gov.uk/surestart/leaflets/preschool.html

 

 

Φιλοσοφία και στόχοι που πρέπει να έχει ένας παιδικός (γενικά):

 

http://www.kidslife.com.au/article.asp?ContentID=how_to_assess_a_quality_preschool_program

How To Assess A Quality Preschool Program

Review date: 4 April 2007

 

 

Across Australia, there is a range of different early childhood preschool programs. The variation reflects different teachers' approaches and there isn't one 'right' approach. However, there are some key elements that parents can look out for that will help in selecting a preschool that provides a quality program.

 

It is important to note, that a quality preschool program will emphasise:

 

Acquiring skills such as independence, problem solving, following through with tasks

Being immersed in rich literacy and numeracy experiences through play, not through highly structured rote learning

Developing and building upon a positive self esteem and confidence for children

Helping children to communicate effectively with each other

Help children to develop a range of appropriate strategies to express emotions, and to deal effectively with their anger or frustrations

Providing opportunities for children to develop their creativity and imagination

Many parents assume that the preschool program will be preparing children for school. This is not the aim of a quality preschool program. A quality preschool program is designed not to prepare or ready children for school. The early childhood program is taught by a qualified preschool teacher who has a degree in education.

 

Trained teachers and staff

The teachers and staff are specifically trained to provide a program for children that reflects their unique stage of development and to provide learning opportunities through play. We are often in a great rush, thinking or assuming that the aim of preschool is to train them for prep. In fact, children in preschool need a preschool program that emphasises play and investigations. Once they get to school, the next stage of their learning will occur. We need to not be stressed that each year is simply a preparation for the next year. Each year of learning and life is special and unique. A quality preschool program will not have children 'practising for months on end' what it might look like or be like in school.

 

The program is a means unto itself and is specifically designed to reflect the children's particular stage of development and to provide a rich range of play experiences through which children are introduced to literacy, numeracy and a range of other skills. Experiences in decision making, problem solving and investigating, socialising, and trying new tasks are a bonus. Children can take these skills with them into school.

 

 

εδώ βρήκα ένα λίνκ που γράφει πως να προετοιμάσετε τα παιδιά για τον παιδικό

 

http://www.kidslife.com.au/article.asp?ContentID=first_steps_starting_preschool

θα γίνει άρθρο σύντομα στα ελληνικά λίγο υπομονή για αυτό.

 

 

Quality programs will avoid:

Sitting at group times for lengthy periods. Children are not developmentally ready to sit for lengthy mat and group times. They become restless and disengage from the learning and concentration skills we are tyring to develop.

Lots of formal structured cloned artwork and stencils. (το έγραψα και στο θέμα με τους συνδέσμους που προτείνουν τα μέλη)Studies from around the world indicate how important it is to not teach conformity though art work in young children.

[angela]

Δεν θα πλήρωνα ποτέ παιδικό σταθμό ή νήπιο με 22 παιδάκια σε μια αίθουσα αφού τόσα θα είχε και το δημόσιο!!! Επίσης όταν πέρισυ πριν την γνωμάτευση έψαχνα για παιδικό είδα πολλούς ιδιωτικούς αλλά σε κανέναν δεν συνάντησα τόσα παιδιά σε μια τάξη!!!

Τα περισσότερα που συνάντησα ήταν 13-14!!! και μου φάνηκαν και υπερβολικά, τελικά είχαμε καταλήξει σε έναν που στην κάθε τάξη/τμήμα ήταν 7/8 παιδάκια με μία δασκάλα και 1 βοηθό!!!

Μήπως να το ψάξεις λίγο ακόμα;;;

Σκέψου τις πιθανότητες να κολλήσει διάφορες αρρώστιες με τόσα πολλά παιδάκια!!!

[ΜΑΡΥ.Τ]

Ευχαριστώ πολύ για την άμεση απάντηση Μαρία.

Δυστυχώς οι παιδικοί που ρωτήσαμε και μας βολεύανε σαν περιοχή και σαν ωράριο ήταν όλοι αυτού του στυλ, δηλ. 20-22 παιδάκια και γ’αυτό δεν μου φάνηκε περίεργο.

Μετά από αυτά που διάβασα, θα το ψάξω πάλι το θέμα, ευχαριστώ και πάλι.

[dora]

Τα 22 παιδακια δεν μου φαινονται υπερβολικα. Εχω δουλεψει με 22 και μονη μου.. Δεν μπορει φυσικα να γινει και η καλύτερη δουλεια και παντα υπαρχει και το προβλημα της ασφαλειας.. Εχω δει όμως κατα τη διαρκεια της πρακτικη μου και τμημα με 45.. και μαλιστα χωρις δασκαλα.. Τα κραταγαμε εμεις που ημασταν φοιτητριες. και παρακαλαγαμε να ερχονται οι ιωσεις η μια μετα την αλλη για να ξεμπλοκαρει καπως το τμημα. Ομως να απαιτησετε μια 3η δασκαλα γιατι φαντασου οτι οι 2 δασκαλες δεν ειναι εκει όλες τις ωρες αφου δουλευουν με κυκλικο ωραριο. Η μια θα ειναι το πρωι και η αλλη θα ερχεται καποιες ωρες αργοτερα για να κατσει μεχρι το απόγευμα.

[Oh-Mamy]

Η μικρή μου πάει σε δημόσιο παιδικό, όπου ο αριθμός είναι περι τα 20-25 εγγεγραμμένα παιδάκια στο τμήμα της (βρεφικός). Υπάρχουν 3-4 παιδαγωγοί, 2-3 εκπαιδευόμενες απο ΙΕΚ ή ΤΕΙ.

Στην αρχή της ημέρας τα παραλαμβάνουν στο τμήμα του παιδικού και πάνε στο δικό τους τμήμα μόλις μαζευτούν, κατα τις 8,30 πμ. Μετά το φαγητό, τα μεγαλύτερα και όσα δε κοιμούνται κατεβαίνουν πάλι για κάποιες κοινε΄ς δραστηριότητες με το τμήμα του παιδικού (άλλο προσωπικό το οποίο όμως είναι παρόν ταυτόχρονα με το δικό μας, το οποίο συνοδεύτει τα παιδάκια).

Όλο τον χειμώνα, όμως, απο τον οκτώβριο και μετά και μέχρι και τον Απρίλιο, ποτέ δεν είδα να υπάρχουν πάνω απο 10-12 παιδάκια στο τμήμα. Εξάλλου και η δική μου λόγω των ασθενειών, ήταν τουλάχιστον μια βδομάδα τον μήνα εκτός σταθμού. Άλλες πάλι μητέρες τα πάνε αργότερα κατα τις 10 και άλλες τα παιρνουν νωρίτερα, κατα τις 12.00.

Όπως και να έχει, σε όσες ξαφνικές, αναπάντεχες ή επισκέψεις έκανα στο σταθμό συνήθως ήταν 5-7 παιδάκια εκεί. Πολύ συχνά δε, τα μεσημέρια, που κοιμούντια και κάποια απο αυτά έβλεπα την κόρη μου με άλλα 2/3 πιτσιρίκια.

Αυτό που θέλω να πω είναι πως ο αριθμός των παιδιών που εγγράφονται σε ένα τμήμα, είναι το μάξιμουμ των παιδιών που εμφανίζονται κάθε μέρα, πράγμα πολυ πολύ σπάνιο να συμβεί. Στον δικό μας παιδικό΄είχαν πρόβλημα τον Μάιο Ιούνιο, γιατί τότε δνε έχουν φύγει ακόμα για διακοπές, δεν αρρωσταίνουν, ο καιρός είναι καλός (πολλές μαμάδες, γιαγιάδες κλπ δε βγάζουν τα παιδάκια έξω) και οι εκπαιδευόμενες δεν έρχονται γιατί έχουν εξετάσεις ή έχει λήξει η εκπαίδευσή τους.

Σημείωση : Δε βρήκα αρνητικό το γεγονός ότι αρκετά άτομα εμπλέκονται στην φροντίδα του παιδιού, αντίθετα η κόρη μου είναι δεκτική και θετική στα ξένα άτομα και πολύ επικοινωνιακή. Απ ότι κατάλαβα συγκεκριμμένοι άνθρωποι εμπλέκονται με συγκεκριμμένα παιδιά (την διαδιακσία επιλογής αυτού δε κατάλαβα, ίσως είναι φυσική και όχι τεχνητή διαδικασία). Συνήθως και ανάλογα με τα ωράριά τους είναι 3 άτομα προσωπικού μαζί τους.

Απόδειξη του γεγονότος ότι αυτό συμβαίνει, είναι ότι άπειρες φορές που πήγα την ώρα του φαγητού στον παιδικό, είδα 2 άτομα να ταιζουν την κό΄ρη μου και ένα άλλο άτομο του προσωπικού να παίζει με άλλα 2-3 πιτσιρίκια. Ο χώρος παιχνιδιού, ξέχασα να πω, για τον βρεφικό, είναι ενιαίος, αλλά τα νιάνιαρα έχουν κατα βούληση πρόσβαση στο γραφείο, το οποίο χρησιμοποιούν για να παίξουν ή να αυτοαπομονωθούν.

Πολλές φορές η διαδικασία αυτορυθμίζεται, με δικούς της κανόνες, απρόβλεπτους........

[hara]

όταν όλες τις ώρες, είναι 22 παιδιά μαζί, σε μία αίθουσα, και τρείς δασκάλες να έχουν, ... πως η ομάδα πχ των 7 παιδιών που θα έχει ανάγκη απο σωματική δραστηριότητα (μουσική και κίνηση) ταυτόχρονα θα μπορεί να συμβιώσει με την άλλη ομάδα των 8 παιδιών που θέλουν να ακούσουν παραμύθι και θέλουν ηρεμία και δεν αντέχουν τα τσιριχτά και τα ουρλιαχτά που τα άλλα παιδιά κάνουν με απόλαυση πάνω στο παιχνίδι και στο τρεχαλητό τους?

συνεχόμενος θυμός και απογοήτευση είναι τα συναισθήματα τελικά όλων των παιδιών επειδή όλα αναγκαστικά πρέπει κάπως συνεχώς να συμβιβάζονται. (να συμβιβάζονται για πιό λόγο - στο μέρος στο οποίο υποτίθεται είναι φτιαγμένο για να ακολουθεί την δική τους ανάγκη? ο στόχος είναι να μάθουν να ακολουθούν αυτό που θέλουν στην ζωή και όχι να αισθάνονται όλη μέρα ότι πρέπει να κάνουν κάτι που δεν τους αρέσει?

ο συμβιβασμός είναι κάτι εντελώς διαφορετικό απο ότι η οριοθέτηση ε...?

 

Ομολογώ ότι δεν το κατάλαβα καλά το παραπάνω Μαρία!!

 

Πιστεύω ότι εκ των πραγμάτων δεν γίνεται τα παιδιά να κάνουν συνεχώς πράγματα που τους αρέσουν.

Κάποιες φορές θα αναγκαστούν να ασχοληθούν και με πράγματα λιγότερο αρεστά...όλοι μας αυτό δεν κάνουμε εξάλλου;;

 

Μέσα απο αυτά όμως πολλές φορές δεν ανακαλύπτεις και άλλα ενδιαφέροντα;;

 

Επίσης, δεν προϋπάρχει ήδη ένα πρόγραμμα δραστηριοτήτων σε κάθε σταθμό;;

Κάθε φορά ερωτούν τα παιδιά τί θέλουν να κάνουν;;;...δεν το κατάλαβα!!

[ΜΑΡΥ.Τ]

Δυστυχώς τα νέα μας δεν είναι και τόσο καλά.

Ενώ ο Αναστάσης μας ζητούσε συνέχεια να πάει σχολείο και όλα ξεκίνησαν με τους καλύτερους οιωνούς, τα πράγματα στράβωσαν.

Την Δευτέρα πήγε στον σταθμό μπήκε και ούτε γύρισε να μας κοιτάξει, μετά από καμιά 1,5 ώρα κατάλαβε ότι είναι μόνος και άρχισε να κλαίει. Ο μπαμπάς ήταν έξω από το σταθμό και σε 5 λεπτάκια τον πείρε, εξάλλου πας είπαν σαν πρώτη μέρα να τον αφήσουμε μόνο 2 ωρίτσες.

Σήμερα όμως με το που πήγαμε και ενώ ο μικρός έτρεξε χαρούμενος να παίξει, ήρθαν κάτι παιδάκια που έκλαιγαν,……..και αυτό ήταν! Ο Αναστάσης άρχισε να κλαίει και δεν σταμάτησε για 2 ώρες.

Όταν τον ρώτησα γιατί έκλαιγε, μου είπε ότι με έψαχνε. Τέλος πάντων, του είπα τα κλασσικά ότι εγώ είμαι στην δουλειά αλλά πάντα θα πηγαίνουμε να τον πάρουμε, ότι τον αγαπάμε πολύ και ότι τον στείλαμε στο σχολείο γιατί θέλουμε να περνάει καλά.

Τώρα το βράδυ τον έκανα μπάνιο και με το που άκουσε την λέξη σχολείο, έβαλε τα κλάματα και μου έλεγε ότι δεν θέλει να πάει.

Βέβαια δεν περίμενα να προσαρμοστεί αμέσως, αλλά πίστευα ότι δεν θα έχουμε ιδιαίτερο πρόβλημα μιας και είναι αρκετά κοινωνικός.

Βασικά σας τα λέω αυτά, απλός για να ξεσπάσω, γιατί μπροστά του είμαι τραλαλα, τραλαλο.

Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι την Δευτέρα θα πρέπει να μείνει κανονικά γιατί ούτε εγώ ούτε ο Γιώργος μπορούμε να πάρουμε άλλη άδεια. Είδη ο Γιώργος κάθετε αυτή την εβδομάδα.

Δεν μπορώ να τον αφήσω να κλαίει τόσες ώρες! Ποτέ μου δεν τον άφησα να κλάψει, ούτε ως βρέφος, ούτε τώρα. Πάντα είμαι δίπλα του, τώρα δεν θα αισθανθεί εγκαταλειμμένος?

Ουφ κορίτσια θα σκάσω!

[Μαρια Στυλιανακη]

mtheo -

χωρίς αυτό που σου λέω να έχει σχέση με ποιόν παιδικό πηγαίνεις το παιδί σου,

ότι το 99 % των προσαρμογών είναι έτσι, και είναι κάτι φυσιολογικό.

το κλάμα του παιδιού είναι κάτι φυσιολογικό, και κάποτε θα σε αποχωριστεί, είτε γρήγορα είτε σιγά σιγά να γίνει αυτό, δηλ. και μετά απο μια εβδομάδα που θα μείνεις πχ παρακολουθώντας απο το διάδρομο καθίσμένη στο παγκάκι ΠΑΛΙ θα κλάψει, και σε πληροφορώ το ίδιο πολύ και έντονα.

 

(ο σκοπός της προσαρμογής όταν καθεται ο γονιός είναι για να εμπιστευτεί τις δασκάλες όσο είναι ο γονέας ακόμα εκεί, κάτι που απαλύνει λίγο τον αποχωρισμό. )

 

εάν ΔΕΝ το έκανε θα σήμαινε ότι η σχέση σας ή είναι πολύ χαλαρή, ή ότι ε, τον είχες κλειδαμπαρώσει και δεν είχε δεί παιδάκι στη ζωή του με αποτέλεσμα να τα ξεχνά όλα

όταν κλαίει, να ξέρεις ότι είναι επειδή έχεις καλή σχέση με το παιδί σου!

αυτό ίσως σε κάνει να μην αισθάνεσαι άσχημα που το αφήνεις, -

ο αποχωρισμός είναι μέρος της ζωής, και δεν είναι ότι του προκαλείς ανούσιο τραύμα, αλλά με την σωστή σου υποστήριξη, τον βοηθάς, να προχωρήσει ένα βήμα, αυτό της κοινωνικοποίησης σε μια ομάδα πρώτη φορά χωρις τη μαμά του, μια μεγάλη και ωραία ευκαιρία. (όταν υπάρχουν και οι σωστές συνθήκες)

 

ΑΑ!! φρόντισε ο Γιώργος να είναι αυτός που θα τον αφήσει την δευτέρα! όχι εσύ!!! το άτομο που ήταν αυτές τις ημέρες! γιατί αλλιώς ακυρώνεται όλη η προσπάθεια...! (το έχω δεί άπειρες φορές να γίνεται και είναι καταστροφή!!)

 

mtheo όλα πολύ καλά μου ακούγονται μην ανησυχείς!!! μιαμιση ώρα είναι πολύ καλά για αρχή, και το ότι πήγε χαρούμενος επίσης, τα υπόλοιπα είναι όλα μέσα στο παιχνίδι κανονικά! (κλαματα και ιστορίες)

 

hara,

πάντως το πρόγραμμα που προυπάρχει απλώς συνηθως έχει το περίπου το ποιάς ώρας και τι κάνουν τα παιδιά όχι το τι ουσιαστικά κάνουν.

δηλαδή έχει πότε είναι το πρωινό, πότε ο χαιρετισμός, πότε το ελεύθερο παιχνίδι.

ΌΜΩΣ ο παιδικός δεν έχει μόνο καθήκον φυσικά και να δώσει την αίσθηση μιας ρουτίνας στα παιδιά,

(αυτό νομίζω εννοείς με το να λές ότι δεν διαλέγουμε πάντα τι κάνουμε)

εχει και παιδαγωγικούς στόχους.

 

Κάποιες φορές θα αναγκαστούν να ασχοληθούν και με πράγματα λιγότερο αρεστά...όλοι μας αυτό δεν κάνουμε εξάλλου;;

 

με ποιόν τρόπο δηλαδή θα εξαναγκαστούν 8 παιδιά 3 ετών να μην κάνουν κάτι που έχουν ανάγκη να κάνουν?

(με φωνές, απειλές δωροδοκίες ή εκβιασμούς?)

 

σε αυτή την ηλικία δεν είναι θέμα όρεξης αλλά ανάγκης, το παιδί να κάνει σωματική κίνηση, ή ένα άλλο να θέλει να συγκεντρωθεί απο τη στιγμή που μπορεί να το κάνει

 

για ποιό λόγο να πάει παιδικό, εάν όχι για να προάγει τις ικανότητες και να στηρίξει τις αδυναμίες?

γιατί δηλαδή όταν μπορεί να συγκεντρωθεί, να χαθεί τέτοιος χρόνος με το να αναγκαστεί να αντέξει τα ουρλιαχτά άλλων παιδιών?

Τίποτα δεν κερδίζει. άλλο να αντέξει το να διαφωνεί με άλλα παιδιά και άλλο να αναγκάζεται να αντέχει το ναμην κάνει αυτό που θέλει για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα - ώρες κάθε μέρα.

 

ίσως αυτό που εννοείς είναι τα όρια ?

 

τα όρια δεν έχουν σχέση με τις παιδαγωγικά κ επιστημονικά αποδεδειγμένες ανάγκες του παιδιού για ψυχαγωγία νοητική και σωματική.

 

ναι όρια πρέπει να αποκτήσουν αλλά αυτά δεν αποκτιούνται με το να απαρνιέται ένα παιδί τις ανάγκες του, αλλά με το να κατανοεί γιατί είναι κάποιο όριο απαραίτητο.

πλένουμε χέρια - απαραίτητο όριο για χ λόγους.

προσέχουμε τους άλλους - απαραίτητο όριο για χ λόγους.

τώρα πάμε στο χ δωμάτιο γιατί θα έρθει η άλλη τάξη εδώ -

δεν φωνάζουμε στο δωμάτιο γιατί πονάνε τα αυτιά μας -

όταν λέμε όχι, απαιτούμε να μας σέβονται - ....

 

άλλο τα όρια, και άλλο οι παιδαγωγικοί στόχοι.

 

οι παιδαγωγικοί στόχοι της σημερινής εποχής είναι διαφορετικοί απο ότι παλιότερα - σήμερα είναι -

 

όταν επιθυμούμε κάτι στόχος είναι να το διεκδικήσουμε . ---

όταν κάτι μας ενοχλεί το λέμε -

όταν νιώθουμε ότι κάτι κακό συμβαίνει προσπαθούμε να το αλλάξουμε, --

πάντα με σεβασμό για τους άλλους.

 

για να λειτουργήσουν τέτοιοι στόχοι είναι απαραίτητη η ελαστικότητα των υπευθύνων.

 

εαν εμείς οι ενήλικες είχαμε παιδαγωγικούς στόχους όταν μεγαλώσαμε ότι η ζωή είναι μια διαρκής αναγκαστική προσαρμογή στις ήδη υπάρχουσες συνθήκες τοτε φυσικά είναι δύσκολο να υιοθετήσουμε αυτούς τους νέους στόχους..

[hara]

Καταρχήν mtheo υπομονή και εν καιρώ θα προσαρμοστεί!

Και η δικιά μας έτσι έκανε στην αρχή.

 

 

Κάποιες φορές θα αναγκαστούν να ασχοληθούν και με πράγματα λιγότερο αρεστά...όλοι μας αυτό δεν κάνουμε εξάλλου;;

 

Εννοώ ότι θα αναγκαστούν να πάνε στον παιδικό, σχολείο...ενώ θα προτιμούσαν να είναι σπίτι με τη μαμά!!

 

Κι αυτός ένας εξαναγκασμός δεν είναι;;...ή προτιμούν να είναι ατελείωτες ώρες σε έναν παιδικό και οι γονείς να δουλεύουν όλη μέρα....!

 

Αυτό εννοούσα γράφοντας το παραπάνω.

 

Απλά προβληματίζομαι και δεν έχω καταλάβει τη διαφορά ή τον τρόπο...πώς γίνεται όλη μέρα στον παιδικό να ικανοποιούν τις ανάγκες τους όλα χωρίς να καταπιέζονται άλλα παιδάκια;;;

Είναι ποτέ δυνατόν;;

 

Ήδη η μεγάλη μου πολλές φορές βαριέται μέσα στο διαμέρισμα και το δηλώνει, ειδικότερα μετά την επιστροφή μας απο τις διακοπές.

Ή όταν επιλέγει η μεγάλη να ζωγραφίσει η μικρή δεν θέλει...πώς να τις έχω και τις δύο ευχαριστημένες;;(εδώ έχω δυσκολία με δύο παιδιά...φαντάζομαι με 8... )

 

edit administrator - απάντηση απο Μαρία Στυλιανακη : (χρειάστηκε να διασπαστεί το πόστ και να μπεί σε άλλο θέμα)

Μαρία Στυλιανάκη:

Παράθεση:

Είναι ποτέ δυνατόν;;

 

 

μια χαρά είναι δυνατόν όταν

το θέλει η διευθύντρια - υπάρχουν ελάχιστες

εχει τις γνώσεις η διευθύντρια - υπάρχουν ελάχιστες

έχει τις γνώσεις η παιδαγωγός - υπάρχουν ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ

εχει τη θέληση η παιδαγωγός - υπάρχουν ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ

έχει τα υλικά ο παιδικός - δεν φροντίζουν και δεν ξέρουν αυτή την αναγκαιότητα.

 

δεν χρειάζονται τεράστοιοι χώροι αλλά διάφοροι μικρότεροι με γωνίες, δεν χρειάζονται 1000 ευρώ το μήνα για υλικά.

 

Παράθεση:

πώς να τις έχω και τις δύο ευχαριστημένες;;(εδώ έχω δυσκολία με δύο παιδιά...φαντάζομαι με 8... )

 

εκεί είναι το θέμα της ικανότητας της παιδαγωγού. αλοίμονο αν υπάρχει απαίτηση απο τον γονιό που δεν είναι η δουλειά που έχει υποτίθεται μάθει, να κάνει δουλειά παιδαγωγού - μην έχεις τέτοιες απαιτήσεις απο τον εαυτό σου!

 

δουλειά της παιδαγωγού είναι

να μαγεύει τα παιδιά με τη φωνή και τη ζεστασιά της, να την ακολουθούν επειδή ξέρουν ότι θα τους πεί και θα τους δείξει φοβερά πράγματα.

όχι να την ακολουθούν επειδή πρέπει!!

(το πρέπει δεν υπάρχει στο λεξιλογιο της ικανής παιδαγωγού!!! πιστέψτε το!)

 

ναι 7 χρόνια τώρα εκεί που εργάζομαι, τα παιδιά δεν έχουν εξαναγκαστεί ποτέ.

 

άλλο ο αποχωρισμός που αναλύω σε άλλο πόστ, και άλλο ο εξαναγκασμός..

όταν έχουν προσαρμοστεί επιτυχώς, τα παιδιά αισθάνονται ότι ο παιδικός είναι το δεύτερο τους σπίτι, ότι είναι το ΄δεύτερο μέρος όπου έχουν κάποιον που τα αγαπάει, τα σέβεται και τα βοηθάει, τα στηρίζει και τα εμπλουτίζει κάθε μέρα με νέα φοβερά και εκπληκτικά πράγματα (όπως πχ ένα κουτί με στρογγυλά μαγνητάκια που έλκονται με μαγικό τρόπο! ή φωτογραφίες με φάλαινες και πολύχρωμα ψάρια) που έχει να προσφέρει

ΑΚΟΜΑ ( ) ο πλανήτης μας!!! ή και να τους δώσει την ευκαιρία να

παίξουν για πολύ ώρα το αγαπημένο τους παιχνίδι στον παιδικό!

 

αυτό, είναι το ιδανικό. αυτό πρέπει να ζητάμε να ζητάτε να ζητούν ....

στην γερμανία υπάρχει σε μεγάλο βαθμό!!! εδώ και χρόνια. και σε κάποιες άλλες χώρες.

τι είμαστε εμείς να μη γίνεται και εδώ?!!

όμως, χρειάζεται καλή οργάνωση, και φυσικά κάποια χρήματα.

καλύτερα εκεί να πηγαίνουν όμως τα χρήματα παρά αλλού, αυτά τα τόσο κρίσιμα χρονια της παιδικής ηλικίας. είναι η βάση, για όλη τους τη ζωή...

η φαντασία η δημιουργικότητα και εκατό άλλες έννοιες, τώρα δημιουργούνται..

εγώ κάνω έκκληση, να μην στερήσετε όσο είναι δυνατόν τα παιδιά σας απο αυτή την ευκαιρία.

είναι κρίμα που τόσες παιδαγωγοί, δεν είναι ενημερωμένες, (φταίνε που μπήκαν κατα λάθος σε σχολές αυτές!!!, φταίνε οι καθηγητές και τα πανεπιστήμιά τους αλλά και η ανατροφή που είχαν όπως όλοι οι Ελληνες που ήταν πιο αυταρχική)

το εχω γράψει - για κάποια χρόνια έκανα την πρώτη συνέντευξη των παιδαγωγών που ερχόντουσαν για πρόσληψη. αν δε περνούσε απο μένα πάπαλα . αυτά που λέω δεν είναι προιόν της φαντασίας μου, είναι αλήθεια, πικρή αλήθεια!!!

(τι ποτήρια νερού να πετάνε στο παιδί για να "συνέλθει" τι φωνές απο διευθύντριες, τι απειλές φοβερισμοί, τι αριθμοί παιδιών ανα παιδαγωγό...ανατριχιαστικές πραγματικές καταστάσεις...)

[evoulita]

Καλημέρα και από μένα! Να δούμε και τα δικά από βδομάδα που ξεκινάει ο παιδικός. Η κόρη μου είναι 16 μηνών και την έγραψα σε δημόσιο. Θα είναι 17 βρέφη(σε βρεφονηπιακό την στέλνω) και ανα 4 παιδάκια μια δασκάλα. Σε ενα όλοκληρο όροφο είναι ο βρεφονηπιακός και σε άλλον ολόκληρο πάλι όροφο είναι ο παιδικός στο ίδιο κτήριο. Η τραπεζαρία είναι σε άλλο όροφο ακι νομίζω ότι εννονονται τις ώρες του φαγητού. Για τα βρέφη οι παιδικοί είτε ιδιωτικοί είτε δημόσιοι δεν έχουν και κανενα ουσιαστικό πρόγραμμα μιας και είναι πολύ μικρά. Μαμ κακα και νάνι....

[ΜΑΡΥ.Τ]

Μόλις είχα μια δυσάρεστη εμπειρία!

 

Πριν κανένα μισάωρο ξύπνησε ο μικρός με κλάματα και φώναζε μαμά μου, μαμά μου, με κλειστά μάτια, πήγα κοντά του των χάιδευα και του ψιθύριζα ότι είμαι κοντά του. Επειδή το κλάμα γινόταν όλο και ποιο έντονο τον πείρα αγκαλιά, μόλις τον σήκωσα έκανε εμετό, έγινε χάλια και αυτός και εγώ από την κορυφή μέχρι τα νύχια, μιλάμε για πολύ πράγμα.

Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο ή αν ευθύνεται ο παιδικός γ¨αυτό.

ΜΑΡΙΑ SOS, του έχω πει όσα μου είπες, τον φιλάω, τον αγκαλιάζω, του λέω συνέχεια πόσο των αγαπώ………

[Μαρια Στυλιανακη]

ωχ! τα έχω ακούσει και αυτά.

 

μην πανικοβάλλεσαι, γιατί αν πανικοβάλλεσαι το παθαίνει και αυτός.

ακόμα και αν είναι πανικόβλητος, βλέπει εφιάλτη και τέτοια

η δουλειά σου είναι να του ελαφρύνεις την ανησυχία.

 

αυτό μπορείς να το κάνεις απλώς με το να είσαι εκεί αλλά όχι με την απαίτηση ότι θα του φύγει ή θα εξαφανιστεί ως διαμαγείας η ανησυχία του.

 

εάν έχει ακούσει ότι τη δευτέρα ο μπαμπας του θα πάει δουλειά και εκείνος θα μείνει στον παιδικό, τότε είναι πολύ λογική αυτή η αντίδραση.

 

αλλιώς μπορεί απλώς να είναι πιο γενική ανησυχία.

όσο μεγαλώνουν τα παιδιά, μεγαλώνουν και οι πιο γενικοί τους φόβοι, μιάς και ξέρουν περισσότερα πράγματα.

δηλαδή είναι κάτι συνηθισμένο να ξυπνάει ένα παιδί απο εφιάλτη κτλ, μια στις τόσες, για διάφορους λόγους.

άλλο αν συμβαίνει μέρα παρα μέρα αλλά και αυτό συμβαίνει σε παιδιά πιο συχνά στην περίοδο της προσαρμογής/αποχωρισμού, καθώς είναι ένας τρόπος να εκφράσουν την ανησυχία τους για αυτή την αλλαγή.

είναι φυσικό να έχουν ανησυχία, καθώς δεν ξέρουν τι μέλλει γενέσθαι - και δεν είναι και στόχος να μην έχουν ανησυχία.

 

είναι σαν να σου λέει κάποιος θα φυγεις ταξίδι αλλά δεν θα σκεφτείς πως θα είναι αυτό που αφήνεις πίσω ή να μη φοβηθείς ότι εκεί που πας μπορεί να μην είναι τόσο ωραία όσο θα ήθελες.

είναι συναισθήματα που είναι μέσα μας απο την βιολογία, φτιαγμένα για να μας προστατεύουν - (το πρώτο συναίσθημα που έχει ο άνθρωπος είναι ο φόβος - τον προστατεύει απο ενδεχόμενο κίνδυνο, εδώ και εκατομύρια χρόνια, και είναι η αφετηρία και κινητήριος δύναμη των περισσότερων συναισθημάτων!)

άρα έχουν καλό σκοπό.

 

οι γονείς καθησυχάζουν έτσι ώστε να δεί το παιδί οτι ο συναγερμός δεν σημαίνει απαραιτήτως και φωτιά.

 

να ξέρεις ότι όσο πιο ήρεμη είσαι εσύ, τόσο περισσότερο τον βοηθάς.

 

και να θυμάσαι ότι δεν γίνεται ούτε είναι και καλό, να εξαλείψεις κάθε του ανησυχία. στόχος είναι ο ίδιος να δεί ότι δεν είναι κακό να φοβάται ακόμα και να πανικοβάλεται -

ο στόχος σου είναι να τα θεωρήσει αυτά φυσιολογικά συναισθήματα

έτσι ώστε να τα εκφράσει, και έτσι να τα ξεπεράσει με τη βοηθειά σου.

 

εάν θεωρούνται αυτά τα συναισθήματα σαν κάτι φρικτό και ασύλληπτο δεν θα μπορεί να τα εκφράσει.

Ως γνωστόν, με την έκφραση του θυμου της στεναχώριας κτλ. ξεπερνιούνται αλλαγές όπως ο αποχωρισμός...

 

είναι ήδη δηλαδή μέρος της "θεραπείας" το να εκφράζει ανησυχία.

 

πάντως, σε αυτή την ηλικία δεν βοηθούν τόσο τα λόγια αγάπης σε μεγάλη ποσότητα, όσο σκέτη η αγκαλιά και ένα τραγουδάκι ή μια ιστορία ωραία.

 

κάπου είχα γράψει κάτι για τους εφιάλτες, ...

ρώτα τι είδε και κάντε συμβολικά με ηχους και λέξεις ότι το πολεμάτε !

[Sofia]

mtheo, συμπάσχω μαζί σου!!~!!

Αν ψάξεις να βρεις ένα θέμα "θετικό ξεκίνημα σε παιδικό σταθμό" θα δεις ότι πέρασα ακριβώς τα ίδια!!!

Εν'ω η Μαρία στην αρχή είχε ξεκινήσει πολύ καλά και μάλιστα δεν ήθελε να φύγει από τον παιδικό, μετά από ένα αναγκαστικό διάλειμα 2 περίπου μηνών με πνευμονίες και νοσοκομεία, δεν ηθελε ούτε να το δει!!!!!

Κλάμα όταν την πηγαίναμε, κλάμα όταν την πέρναμε, κλάμα κάθε βράδυ όταν ρωτούσε "αύριο θα πάω σχολείο;" και της λέγαμε ναι... κλάμα ολόκληρα βράδια και μόνο στην σκέψη ότι θα πάει σχολείο!!!!

Απλώς δεν το κάναμε θέμα, την αφήναμε να κλαίει και της εξηγούσαμε ότι πρέπει να πάει γιατί η μαμά κι ο μπαμπάς θα πάνε στην δουλειά.

Όσο περνούσε ο καιρός, το κλάμα λιγόστευε αλλά δεν σταμάτησε τελείως... αυτό μάλλον το έκανε από συνήθεια. Βέβαια ίσως την επηρέαζε αρνητικά και το γεγονός ότι ήμουν έγκυος και κόντευα να γεννήσω.

Προς το παρόν έχουμε διακοπές αλλά σε μερικες μέρες θα ξεκινήσουμε πάλι σε καινούριο παιδικό (δημόσιο) και περιμένω λίγο πολύ να περάσουμε τα ίδια!!!!

Τί να κάνουμε;;; Υπομονή (και την καρδιά μας πέτρα....)

[Μαρια Στυλιανακη]

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=209 σε αυτό το θέμα αναφέρεται η Sofia.

[ΜΑΡΥ.Τ]

Καλησπέρα και πάλι από το μέτωπο Αναστάσης και παιδικός .

Τα πράγματα δεν μπορώ να πω ότι βελτιώθηκαν ιδιαίτερα, τα πρωινά συνεχίζει να κλαίει και να μου λέει ότι δεν θέλει να πάει σχολείο, όμως όσες φορές τον ρωτάω γιατί δεν θέλει δεν μου δίνει κάποια αρνητική για τον παιδικό απάντηση, το μόνο που μου λέει είναι ότι θέλει να έρθει μαζί μου στην δουλειά και ότι οι διευθυντές αφήνουν τα παιδάκια να πηγαίνουν με τις μαμάδες στην δουλειά ( και εμένα φυσικά με κάνει κομμάτια ).

Κάθε βράδυ παραμιλάει στον ύπνο του και εγώ κάθομαι και στήνω αυτί μπας και ακούσω κάτι αρνητικό, αλλά το μόνο που μουρμουρίζει είναι: θα έρθει ο μπαμπάς μου να με πάρει, με αγαπάει η μαμά μου, με αγαπάει ο μπαμπάς μου, θέλω την μαμά μου κλπ.

Μια μέρα έκατσα από την πίσω μεριά του παιδικού και έστηνα αυτί να δω αν θα ακούσω κάτι αρνητικό ή κάτι που θα με προβληματίσει ή αν λένε κάτι το οποίο θα μπορούσε να τον τρομάξει, το μόνο που του έλεγε η κυρία ήταν του στυλ, ναι Αναστάση σε αγαπάει η μαμά και ο μπαμπάς, θα έρθει ο μπαμπάς σου να σε πάρει, σταμάτα να κλαις κλπ.

Η Διευθύντρια μου λέει ότι τον αφήνει να κάνει ότι θέλει, δεν τον περιορίζει και δεν τον πιέζει, έτσι ώστε να μπορέσει να προσαρμοστεί. Τον αφήνει να μαγειρεύει μαζί της ή με τον άντρα της και αυτό είναι κάτι που του αρέσει πολύ. Η Δασκάλα επίσης μου λέει ότι τον έχει βοηθό της, είναι πολύ συνεργάσιμος και την βοηθάει ας πούμε να μαζέψουν τα μπουφάν από τα άλλα παιδάκια, όμως στο ενδιάμεσο υπάρχουν στιγμές που μας θυμάται και αρχίζει να μας ζητάει και να κλαίει.

Μια μέρα ο Γιώργος έκανε «έφοδο» και είπε στην διευθύντρια να μην μιλήσει για να δει τι κάνει ο Αναστάσης, μου είπε ότι πραγματικά τον είχε η Δασκάλα δίπλα της και διάβαζε στα πιτσιρίκια ένα παραμύθι και ο Αναστάσης ήταν ο βοηθός της και γυρνούσε τις σελίδες ( ή κάτι τέτοιο), φυσικά ο Γιώργος έφυγε πριν προλάβει να τον αντιληφθεί ο μικρός γιατί μετά θα είχαμε διπλωματικά επεισόδια.

Σήμερα πήγαμε να τον πάρουμε μαζί, όταν μπήκαμε μέσα κάναμε νόημα στις δασκάλες να μην μιλήσουν, ο Αναστάσης έπαιζε με ένα αγοράκι, μόλις όμως μας είδε, έτρεξε στην αγκαλιά μας και άρχισε να κλαίει.

Μαρία Σ, χρειάζομαι τα φώτα σου ! Πρέπει να ανησυχήσω που παραμιλάει τα βράδια??

Τα νεύρα μου δεν είναι και στην καλύτερη κατάσταση, όλο το απόγευμα είναι σαν να βάζει μια κασέτα και να επαναλαμβάνει το ίδιο πράγμα κάθε μέρα, δεν θέλω να παω σχολείο κλπ, κλπ

 

Α! στον Γιώργο είχα στείλει με μαιλ, αυτά που μου έγραψες και τα εφαρμόζουμε και οι δύο, δηλ. αγκαλιές και φιλιά, του λέμε πόσο τον αγαπάμε και ότι πάντα θα γυρνάμε όλοι μαζί στο σπίτι μας κλπ, κλπ

 

Σόρρυ για άλλη μια φορά για το μεγάλο ποστ, αλλα προσπαθώ να σας περιγράψω όσο καλύτερα γίνετε την κατάσταση

[Μαρια Στυλιανακη]

όσο και να σου φαίνεται περίεργο,

 

η κατάσταση που περιγράφεις είναι πάρα πολύ φυσιολογική!

και όπως τα περιγράφεις ήδη έχει κάνει σιγά σιγά μια σχέση με την δασκάλα.

 

μπράβο που έχετε υπομονή, θα δείτε αξίζει γιατί σε λίγο διάστημα θα μειωθούν όλα αυτά, και θα του φυγει ο φόβος αυτός.

 

 

του έχετε δείξει ένα ρολόι πως λειτουργεί? έχει ρολόι στον τοίχο του παιδικού?

πολλές φορές βοηθάει τα παιδιά να έχουν καλύτερη αίσθηση της ώρας ή αρχικά να ρωτούν την δασκάλα τι λέει το ρολόι σε πόση ώρα θα έρθουν οι γονείς μου?

 

Οχι φυσικά με τους αριθμούς, αλλά τους δείχνετε πως περνάει η ώρα κουνώντας το δείκτη, έτσι ώστε να καταλάβουν ότι μετά απο το δεκατιανό, μετά το παιχνίδι με το κήπο μετά το παραμύθι μετά το ...κτλ κτλ θα έρθετε να τον πάρετε.

μπορούν να ρωτάνε τη δασκάλα ο δείκτης πήγε εκεί που είναι να έρθει η μητέρα/πατερας μου ? (το λέτε κιόλας οτι μπορει να κανει αυτο για να δει σε ποση ωρα θα ερθετε)

 

όλα αυτά που λέει στον ύπνο του εκφράζουν αυτή τη φυσική ανησυχία για την οποία μιλήσαμε σε άλλα πόστ.

 

εσείς με τη συμπεριφορά σας θα συνεχίζετε να διαψεύδετε το άγχος αυτό, (τον παίρνετε κάθε μέρα απο τον παιδικό και κάνετε αυτό που του έχετε υποσχεθεί) έτσι ώστε σιγά σιγά να αρχίσει να φθίνει.

 

θα το κάνει μην ανησυχείς. είσαστε στον πρώτο καιρό ακόμα και το άγχος αυτό ξεπηδάει σταθερά επειδή είναι ακόμα φρέσκο...

 

ΟΛΑ όσα περιγράφεις απολύτως νορμάλ

καλή συνέχειαααα

[ΜΑΡΥ.Τ]

Ουφ! Μαρία σε ευχαριστώγια την άμεση απάντηση.

Μου δίνουν κουράγιο τα λόγια σου, ελπίζω να τα καταφέρουμε

[ΣΟΦΙΑ]

Κοριτσάκια μου ενω κανονικά είμαι σε άδεια λόγω εκτατης ανάγκης ήρθα λίγο στο γραφείο... λοιπόν τι να σας πω για τον ΔΗΜΗΤΡΗ και το ΣΤΑΘΜΟ............. μας έχει τρελλάνει ευχαριστα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Καταρχήν απο την πρώτη μέρα κατόπιν δικής του επιμονής τον γύρισε το σχολικόοοοοοοο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! και εκτοτε πηγαινοερχεται με το σχολικό!!!!!!!!!!!!

 

Είναι χαρούμενος, ευδιάθετος ξυπναει με ορεξη το πρωι (παρόλο που δυο βραδια ΔΕΥΤΕΡΑ - ΤΡΙΤΗ δεν εμεινα πολυ ευχαριστημενη απο τον βραδυνο του υπνο και ειχα ενα αγχος την μια αργησε λόγω της γιορτής μου και την αλλη σήμερα ήταν λίγο μπουκωμένος) περιμενει το σχολικό χαιρεταει και φιλάει την κοπελα, αλλα και εμένα, απο χθες μου αναφερει δύο φιλους του την Αφροδίτη και τον Γιάννη... η Αφροδίτη έχει ξανθα μαλλιά σαν την θεία του μονο που είναι ..... πιο ΟΜΟΡΦΗ!!!!

 

Τι να πω.... ειναι αφασία η δασκαλα του μου ειπε οτι η ενταξη του στην ομαδα και στο συνολο ειναι λες και ειναι παλιος μαθητης!!!

 

Αυτα .... καταλαβαινεται πως ειμαι πολυ χαρουμενη βεβαια και επιφυλακτική γιατι ποτε δεν ξερεις αλλα ειμαι ασιοδοξη αφου ήδη εχει δημιουργήσει δεσμους με παιδακια και τη δασκαλα του...

 

Αυτα προς το παρον αν δεν ξαναμπω αυτη τη βδομαδα θα σας δω απο Δευτερα....

 

Φιλακια!!

[el_dec]

Μπράβο ΣΟΦΙΑ!!!!!!!!! Αστέρι ο Δημήτρης! Αντε να δουμε όταν θα ερθει η σειρά μας, τί θα κάνει ο δικος μου..........

mtheo, υπομονή! Καθε αρχή και δύσκολη αλλωστε.

[Renia]

Συγχαρητηρια Σοφακι στον Δημητρακη σου!Ειναι πια ενα σχολιαροπαιδο!

[ΜΑΡΥ.Τ]

ΣΟΦΙΑ μπράβο στον Δημήτρη !! Να τα βλέπει ο δικός μου γαιδαράκος αυτά που ακόμα μας ταλαιπωρεί

[lepes]

βοηθεια!!! εχουμε προβλημα πλεον

 

ενω ξεκινησαμε καλα για 2 βδομαδες σημερα ειχαμε κλαματα και λιγμους σε μεγαλο βαθμο.

Φωναζε δεν θελω να παω σχολειο,μαμα μη φευγεις κτλπ.

Η δασκαλα της συμπεριφερθηκε αψογα προσπαθησε να τη παρει με το καλο αλλα τιποτα.

Η γυναικα μου περασε εναν γολγοθα πρωι πρωι και το κακο ειναι οτι μαλλον θα παει ετσι για αρκετο καιρο..

Να πω την αμαρτια μου νομιζω οτι φταιμε εμεις(εγω και η γυναικα μου) γιατι οταν η Φαιη οταν ειναι σπιτι αισθανεται οτι ειναι το κεντρο του κοσμου και στο σταθμο ειναι ενα απο τα 40 παιδια φυσιολογικο ειναι να μην αισθανεται ωραια.!!

Ρε τι παθαμε πρωι πρωι..

[Λίτσα]

lepes καλημέρα !!!

Υπομονή! Μην αγχώνεσαι. Απλά τα παιδάκια στην αρχή του παιδικού ξεκινάν όλο χαρά γιατί τον συνδέουν με παιδότοπο ή παιδική χαρά. Δηλ κάπου που πάνε και περνάνε καλά αλλά για "λίγο". Οταν αντιληφθουν ότι αυτό θα γίνεται κάθε μέρα και για περισσότερο χρόνο τότε αντιδρουν ειτε με κλάματα είτε με άρνηση είτε με εμετους ( έτσι έκανε η μικρή μου πέρισυ. Έπινε το γάλα το πρωί και ειχε βρει το μηχανισμό και το έβγαζε ΑΜΕΣΩΣ . και μου έλεγε εγώ θα κάνω εμετό πάνω στο κρεββάτι και το έκανε. Ειχαν σπάσει τα νευρα μου Φρικη!).

Αυτό που έκανα εγώ ήταν ότι ΔΕΝ ΣΥΖΗΤΟΥΣΑ στο σπίτι για το σχολείο. Αν και τρελλαινόμουν ήθελα να μάθω πως τα περνάει.

Και το πρωί έκανα κάθε μερα την ίδια διαδικασία ειτε έκανε εμετό ειτε οχι και την πήγαινα σχολείο. Την άφηνα με τον ΙΔΙΟ τρόπο κάθε μέρα , την χαιρετούσα με τον ΙΔΙΟ τρόπο και ΕΦΕΥΓΑ. Χωρις πολλές πολλές συζητήσεις. Σε μια βδομάδα ειχαμε βρει τους ρυθμους μας.

Ελπιζω να βοηθησα.

Υπομονη και πονηρια

[ΡΟΥΛΑ]

Lepe μην ανησυχείς όλα τα παιδιά περνάνε από αυτό το στάδιο, η μεγάλη μου με το που πήγαινε στο σταθμό σήκωνε πυρετό και με το που την παίρναμε ο πυρετός έπεφτε, είναι άτιμα μας τρελλαίνουν και μετά από λίγο καιρό είναι σαν μην συμβαίνει τίποτα.