Αιμοληψία - σας ζήτησαν να βγείτε απο το δωμάτιο?

[Jen.]

Πολύ ενδιαφέρον θέμα πραγματικά!

 

Σ' ό,τι μας αφορά έχει γίνει μία αιμοληψία από τη φτέρνα όταν το μωρό ήταν 3 ημερών για έλεγχο ενζύμου G6PD κλπ. Η αιμοληψία έγινε σε δημόσιο νοσοκομείο και δε μου ζητήθηκε να αποχωρήσω από το δωμάτιο. Θα πρέπει όμως να σημειώσω ότι δεν "προειδοποιήθηκα" ότι θα γίνει αιμοληψία και πως άλλες μητέρες έκλαιγαν και ήταν εμφανώς σοκαρισμένες. Εγώ ήμουν προετοιμασμένη για τη διαδικασία και δε σοκαρίστηκα.

 

Από τη μία καταλαβαίνω ότι είναι απαράδεκτο να εφαρμόζεται μία στάνταρ συμπεριφορά απέναντι στους γονείς, δλδ η απομάκρυνσή τους από το σημείο όπου γίνεται η αιμοληψία ή ο φλεβοκαθετηριασμός. Από την άλλη όμως εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε. Θέλω να πω ότι στο εξωτερικό αναμένεται -και συνήθως εκδηλώνεται - από τους γονείς μια συγκρατημένη, αν όχι φλεγματική, συμπεριφορά ακόμα και σε πιο λυπηρά περιστατικά από μια απλή αιματηρή ιατρική πράξη. Όμως δεν ισχύει το ιδιο για τους έλληνες γονείς που επιδεικνύουν συνήθως μια άκρως συναισθηματική και έντονη αντίδραση όταν πρόκειται για λυπηρά περιστατικά που μάλιστα αφορούν στα παιδιά τους. Χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω τη συγκεκριμένη πρακτική, θα πρέπει να γίνει μία διάκριση ως προς την ιδιοσυγκρασία του μέσου έλληνα γονέα (και δη της μάνας) από την αντίστοιχη του δυτικοευρωπαίου. Αφού γίνει αυτό, μπορεί κανένας να εξηγήσει για ποιο λόγο το ιατρικονοσηλευτικό προσωπικό ζητεί την απομακρυνση μας από τα ιατρεία: για να μη πέσουμε κάτω λιπόθυμες, να μη θρηνήσουμε και να ξεριζώσουμε τούφες απ' τα μαλλιά μας επειδή τσιμπήσαν το μωράκι μας με μια βελόνα. (Το τράβηξα λίγο στο τέλος για να κάνω και λίγο χιούμορ με το φλογερό μας ταμπεραμέντο).

 

Η νοοτροπία των γονέων δεν αλλάζει απο την Βόρεια Ευρώπη με εδώ. Αν το παιδί σου κλαίει και σπαράζει επειδή του λείπεις και φοβάται όταν του παίρνουν αίμα και στις δυο περιπτώσεις οι γονείς προτιμούν να είναι κοντά, να το παρηγορούν και να το δίνουν κουράγιο! Αυτή την απλή αλήθεια αδυνατούν να χωνέψουν οι Βαλκάνιοι γιατροί μας!

[elina1976]

Με αυτό το θέμα μου θυμίσατε την τραγική (και δεν είμαι υπερβολική) εμπειρία δικιά μου και του Ιάσωνα. Ο Ιάσωνας ήταν 3 μηνών όταν ανέβασε υψηλό πυρετό χωρίς κανένα άλλο σύμπτωμα. Έβγαλε και μια περίεργη κοκκινίλα στο χεράκι, οπότε ο παιδίατρος μου (λόγω του μικρού της ηλικίας του Ιάσωνα) μας είπε να πάμε στο Παίδων για περεταίρω εξετάσεις. Εφημέρευε το Αγία Σοφία και πήγαμε εκεί. Ο γιατρός στα επείγοντα έκρινε ότι λόγω της ηλικίας του έχριζε εισαγωγής και εκεί άρχισε ο Γολγοθάς του Ιάσωνα.

Μόλις ανεβήκαμε στον όροφο με πήγαν σε ένα εξεταστήριο, με έβαλαν να γδύσω το μωρό και απλά…. Με πέταξαν έξω! Πήγα να διαμαρτυρηθώ και μου είπαν ότι έτσι είναι οι κανόνες του Νοσοκομείου.

Περίμενα απ’ έξω και άκουγα το μωρό μέσα να ουρλιάζει, πήγα να μπω μέσα και με ξαναπετάξαν έξω μιλώντας μου και επιτιμητικά ότι είμαι υπερβολική και … «σας παρακαλώ κυρία μου, περάστε έξω, αφήστε μας να κάνουμε τη δουλειά μας» Απάντησα «μα το μωρό σπαράζει!!!». Και άκουσα τη εξής φοβερή απάντηση «Μην ανησυχείτε κυρία μου, δεν θα τα θυμάται αυτά!!!»

Όταν τελείωσαν με φώναξαν να το ντύσω και είδα μία γάζα στο χεράκι του σε μία φλέβα, πεταλούδα για ορό στο άλλο χεράκι και μία γάζα χαμηλά στην κοιλιά του. Όταν ρώτησα τι ήταν η γάζα στην κοιλιά, μου απάντησαν πολύ χαλαρά ότι σε τόσο μικρά μωράκια, τα ούρα τα παίρνουν με σύριγγα κατευθείαν από την ουροδόχο κύστη.

Άρα είχαν το μωρό μου 3 μηνών, μόνο του, γυμνό, σε ένα κρύο άγνωστο δωμάτιο, με άγνωστα άτομα, χωρίς τη μαμά του (με την οποία μέχρι τότε ήταν αυτοκόλλητο γιατί θήλαζε αποκλειστικά όποτε ήταν σχεδόν όλη μέρα στην αγκαλιά μου) και κάποιοι με άσπρες μπλούζες, το τρυπούσαν στο ένα χέρι, στο άλλο χέρι, στην κοιλιά.

Και πες τε μου αν όλο αυτό δεν είναι στην κυριολεξία βασανιστήριο τότε τι ακριβώς είναι?

Σίγουρα πάντως δεν είναι ανθρωποκεντρική περίθαλψη! Για την ακρίβεια ούτε καν περίθαλψη δεν είναι!

Και μην μου πει κανένας ότι δεν θα τα θυμάται, γιατί:

Α) Κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Τα βρέφη στο υποσυνείδητό τους καταγράφουν τέτοιες τραυματικές εμπειρίες. Μπορεί να μην θυμούνται την εμπειρία καθεαυτή αλλά καταγράφεται η δράση και αντίδραση και απλά όλο αυτό το τραύμα τους βγαίνει αργότερα όταν ξαναζήσουν κάτι παρόμοιο.

Θα σας πω απλά ότι όταν μετά από τρεις μήνες βαφτίσαμε τον Ιάσωνα, ενώ δεν έκλαψε καθόλου όταν τον έβαλε ο Παππάς στην κολυμπήθρα (ήταν απόλυτα εξοικειωμένος με το νερό και τον Παππά, μετά από σχετικές «πρόβες» που είχαμε κάνει), παρόλα αυτά πλάνταξε στο κλάμα την ώρα που ο Παππάς του έβαζε μύρο. Τον άκουγα να τσιρίζει όπως τότε στο Παίδων και ο συνειρμός ότι και τότε και τώρα κάποιος άγνωστος τον «πασπάτευε» κι ας μην πόναγε τώρα, ήταν απλά τρομερός!!!

Αυτά γι αυτούς που πιστεύουν ότι «έλα μωρέ δεν θα τα θυμάται»!

Ηλίθιοι δεν βασανίζουμε ένα πλάσμα μερικών μηνών απλά επειδή πιστεύουμε ότι δεν θα το θυμάται!

Γι αυτά και μόνο που πέρασε το παιδί μου τότε όχι μία αλλά εκατό υπογραφές αν μπορούσα να βάλω, μήπως και κάποιος ευαισθητοποιηθεί!

[elina1976]

Πολύ ενδιαφέρον θέμα πραγματικά!

 

Από τη μία καταλαβαίνω ότι είναι απαράδεκτο να εφαρμόζεται μία στάνταρ συμπεριφορά απέναντι στους γονείς, δλδ η απομάκρυνσή τους από το σημείο όπου γίνεται η αιμοληψία ή ο φλεβοκαθετηριασμός. Από την άλλη όμως εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε. Θέλω να πω ότι στο εξωτερικό αναμένεται -και συνήθως εκδηλώνεται - από τους γονείς μια συγκρατημένη, αν όχι φλεγματική, συμπεριφορά ακόμα και σε πιο λυπηρά περιστατικά από μια απλή αιματηρή ιατρική πράξη. Όμως δεν ισχύει το ιδιο για τους έλληνες γονείς που επιδεικνύουν συνήθως μια άκρως συναισθηματική και έντονη αντίδραση όταν πρόκειται για λυπηρά περιστατικά που μάλιστα αφορούν στα παιδιά τους. Χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω τη συγκεκριμένη πρακτική, θα πρέπει να γίνει μία διάκριση ως προς την ιδιοσυγκρασία του μέσου έλληνα γονέα (και δη της μάνας) από την αντίστοιχη του δυτικοευρωπαίου. Αφού γίνει αυτό, μπορεί κανένας να εξηγήσει για ποιο λόγο το ιατρικονοσηλευτικό προσωπικό ζητεί την απομακρυνση μας από τα ιατρεία: για να μη πέσουμε κάτω λιπόθυμες, να μη θρηνήσουμε και να ξεριζώσουμε τούφες απ' τα μαλλιά μας επειδή τσιμπήσαν το μωράκι μας με μια βελόνα. (Το τράβηξα λίγο στο τέλος για να κάνω και λίγο χιούμορ με το φλογερό μας ταμπεραμέντο).

 

Νομίζω ότι υποτιμάς λίγο τους Έλληνες γονείς και δη την Ελληνίδα μάνα.

Θεωρώ ότι η γενιά μας πια είναι και αρκετά ενημερωμένη και είμαστε πολύ πιο ψύχραιμες ως μάνες από ότι στον παρελθόν επειδή απλά ξέρουμε ότι έτσι είμαστε καλύτερες για τα παιδιά μας!

Και συνήθως όταν θα δεις κάποια μάνα σε υστερία, κάποιος ιατρός, νοσηλευτής κλπ δεν μπήκε στον κόπο να της εξηγήσει τί ακριβώς θα γίνει και να την πορετοιμάσει!

Πρέπει κάποια στιγμή όλοι να συνειδητοποιήσουν ότι υποχρέωση της μάνας είναι να είναι δίπλα στο παιδί της και υποχρέωση του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού να την ενημερώσουν, να την καθοδηγήσουν και να την κάνουν συμμέτοχο στην περίθαλψη του παιδιού για το συμφέρον του ίδιου του παιδιού!

Σίγουρα βέβαια η διαδικασία που περιγράφω είναι πολύ πιο δύσκολή και χρονοβόρα οπότε ο κάθε ηλίθιος βασανίζει (και χρησιμοποιώ τη λέξη βασανίζει πολύ συνειδητά) το κάθε βρέφος και παιδί, αφού έτσι κι αλλιώς αβοήθητο είναι, προκειμένου να τελειώνει νωρίτερα τη δουλείά του!

[ραφαελ]

ελπίζω να μην χρειαστεί να πάω ποτέ σε νοσοκομείο με όλα αυτά....και ελπίζω να πάρουμε καμια μετάθεση στο εξωτερικό μήπως και δούμε λίγη ανθρωπιά τελικά...Ακου δεν θα θυμάται!!!!

Τους δίνουμε και αξία τα ζωα που δεν ξέρουν και τι τους γίνετε.

Ο γιος μου φοβάται παρα πολύ τον γυναικολόγο που μου έκανε την διακοπή κυησης.Επειδη ο συζηγος λειπει πηγαινα με τον μικρό στον γυναικολόγο απο μωράκι...με έβλεπε χαρούμενη και δεν γκρινιαζε...όταν πήγα και μου είπε οτι η μπέμπα έχει πρόβλημα ο γιος μου 15 μηνών επειδή με είδε χάλια καταλαβε και άρχισε να κλαιει.Προχτες πήγα να πάρω την ιστολογική και τον θυμόταν μετά απο 4 μήνες και μόλις τον είδε άρχισε και ούρλιαζε....και τι δεν έκανα να τον συνεφέρω.Όχι και δεν θυμούνται....

[Jen.]

Eλίνα συμφωνώ μαζί σου!

Και εμείς τα ίδια περάσαμε αλλά πολλές φορές αφού συνέχεια του παίρναν ούρα και αίμα! Και ο δικός μου τότε ηταν 5 μηνων και θηλάζαμε αποκλειστικά...

Να μην πω για μιας άλλη εξέταση που του έκανε ενας #@$@#$ χειρούργος που χωρίς καμιά προειδοποίηση ήθελε να δει γιατι ειχε αιμοραγία το μωρό μου στις κενώσεις και έχωσε τη χερούκλα του και δεν μπορώ απλά να περιγράψω τι έγινε γιατί τρέμω ακόμη όταν το θυμάμαι...αιμα ποτάμι και το μωρο μου να ουρλιάζει...ΑΥΤΟ θεωρείται κανονικος βιασμός !

 

:cry:

 

Γιατί τους αφήνουν να πειραματίζονται και να μαθαίνουν πάνω στα παιδάκια μας????? :confused::cry:

[ραφαελ]

Eλίνα συμφωνώ μαζί σου!

Και εμείς τα ίδια περάσαμε αλλά πολλές φορές αφού συνέχεια του παίρναν ούρα και αίμα! Και ο δικός μου τότε ηταν 5 μηνων και θηλάζαμε αποκλειστικά...

Να μην πω για μιας άλλη εξέταση που του έκανε ενας #@$@#$ χειρούργος που χωρίς καμιά προειδοποίηση ήθελε να δει γιατι ειχε αιμοραγία το μωρό μου στις κενώσεις και έχωσε τη χερούκλα του και δεν μπορώ απλά να περιγράψω τι έγινε γιατί τρέμω ακόμη όταν το θυμάμαι...αιμα ποτάμι και το μωρο μου να ουρλιάζει...ΑΥΤΟ θεωρείται κανονικος βιασμός !

 

:cry:

 

Γιατί τους αφήνουν να πειραματίζονται και να μαθαίνουν πάνω στα παιδάκια μας????? :confused::cry:

 

Jen ακριβώς τα ίδια περάσαμε λογω της αλλεργίας...και μου έλεγε ο παιδίατρος μην πάς άλλά εγω έκανα του κεφαλιού μου....ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩΩΩΩΩΩ ΑΠΟ ΔΩ!!!ΕΙΝΑΙ ΖΩΑ

[Jen.]

ραφαελ σας εβαλαν και σας χέρι??οχι ρε γμτ...κριμα...δεν θελω κανεις να το ζησει αυτο

ναι και εμεις αλλεργια με αιματηρες κενωσεις και ουρολοιμωξη μαζι...

scanning μεκελειου σας εβαλαν να κανετε ήτο γλιτώσατε? εμεις δυστυχως το καναμε...αδικα η ακτινοβολια και ο ταλαιπωρια του μιρκου (4 ωρες νηστικος και 2 ωρες δεμενος και ακινητος να σπαραζει..ανατριχιαζω και κλαιω ακομη και τοαν το σκεφτομαι...)...

 

εμάς μας εστειλε η παιδιατρος γιατι σε καποια φαση εβγαλε πολυ αιμα και τρομαξαμε όλοι...

 

στερνη μου γνωση να σε είχα πρώτα...

 

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!

[ραφαελ]

ραφαελ σας εβαλαν και σας χέρι??οχι ρε γμτ...κριμα...δεν θελω κανεις να το ζησει αυτο

ναι και εμεις αλλεργια με αιματηρες κενωσεις και ουρολοιμωξη μαζι...

scanning μεκελειου σας εβαλαν να κανετε ήτο γλιτώσατε? εμεις δυστυχως το καναμε...αδικα η ακτινοβολια και ο ταλαιπωρια του μιρκου (4 ωρες νηστικος και 2 ωρες δεμενος και ακινητος να σπαραζει..ανατριχιαζω και κλαιω ακομη και τοαν το σκεφτομαι...)...

 

εμάς μας εστειλε η παιδιατρος γιατι σε καποια φαση εβγαλε πολυ αιμα και τρομαξαμε όλοι...

 

στερνη μου γνωση να σε είχα πρώτα...

 

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!

 

Εχουμε ξαναμιλήσει σε άλλο θέμα...αυτό το scanninf δεν το κάναμε.εμένα δεν είχε ουρολοίμωξη αλλά εγω δεν πίστευα ότι με την διαιτα θα σταματούσε το αίμα και πήγα...και μετα απο αυτα που είδα τον πήρα και έφυγα...να σημειώσω ότι τα rast καναν να βγουν 60 ημέρες ενω στο ιασω που τα κανω κάνουν 5...και πέρνω τον ειδικευόμενο κάποια στιγμη να τον ρωτήσω αν βγηκαν και μου λεεί όλα αρνητικά μπορεις να του δίνεις ότι γάλα θές...Ρε μα..κα ειχα να του πώ ότι δεν έχει σημασία απτη στιγμη που βγάζει αίμα πρεπει να πέρνει ειδικό γάλα.το είπα στους αλλεργιολόγους και τα παιξαν.

[Jen.]

Εχουμε ξαναμιλήσει σε άλλο θέμα...αυτό το scanninf δεν το κάναμε.εμένα δεν είχε ουρολοίμωξη αλλά εγω δεν πίστευα ότι με την διαιτα θα σταματούσε το αίμα και πήγα...και μετα απο αυτα που είδα τον πήρα και έφυγα...να σημειώσω ότι τα rast καναν να βγουν 60 ημέρες ενω στο ιασω που τα κανω κάνουν 5...και πέρνω τον ειδικευόμενο κάποια στιγμη να τον ρωτήσω αν βγηκαν και μου λεεί όλα αρνητικά μπορεις να του δίνεις ότι γάλα θές...Ρε μα..κα ειχα να του πώ ότι δεν έχει σημασία απτη στιγμη που βγάζει αίμα πρεπει να πέρνει ειδικό γάλα.το είπα στους αλλεργιολόγους και τα παιξαν.

 

σορρυ δεν θυμάμαι την προηγούμενη συνομιλία μας

 

εμείς αν ειχαμε λιγακι υπομονη και εκανα σωστη διατροφη για 2 βδομαδες (εκανα και πριν αλλα λογω διακοπω ειχα φαει ενα παγωτο ) θα ειχαμε γλιτωσει πολλα...

rast καναμε στη βιοιατρικη...και πιο φτηνα και βγαινουν σε μια μερα!!!

στο παιδων ακομη μας παρακολουιουν αλλεργιολογοι και γαστρεντερολογοι και νεφρολογοι αλλα εχω κοψει πολλα πολλα γιατι ολοι (εκτος απο τους αλλεργιολογους) ειναι πολύ άσχετοι...βρήκα άλλους έξω...

[ραφαελ]

σορρυ δεν θυμάμαι την προηγούμενη συνομιλία μας

 

εμείς αν ειχαμε λιγακι υπομονη και εκανα σωστη διατροφη για 2 βδομαδες (εκανα και πριν αλλα λογω διακοπω ειχα φαει ενα παγωτο ) θα ειχαμε γλιτωσει πολλα...

rast καναμε στη βιοιατρικη...και πιο φτηνα και βγαινουν σε μια μερα!!!

στο παιδων ακομη μας παρακολουιουν αλλεργιολογοι και γαστρεντερολογοι και νεφρολογοι αλλα εχω κοψει πολλα πολλα γιατι ολοι (εκτος απο τους αλλεργιολογους) ειναι πολύ άσχετοι...βρήκα άλλους έξω...

 

εγω έχω μια επαφή με αλλεργιολόγους για να έχω την βεβαιωση για το γάλα...αλλιώς ....

εχουμε μιλήσει στις αλλεργίες

[alan]

Ειμαι πολυ πολυ περιφανη γαι τον εαυτό μου διότι στην Ελενα ειχε διαγνωστεί ανοιχτός βοταλιος πόρος απο 48 ωρών. Οταν 2,5 ετών εγινε η επέμβαση στο Παιδων ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΜΕ ΒΓΑΛΕΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ!!!!

Το μωρό μου έσκουζε που την κρατούσαν και που μου έλεγαν να φύγω οχι γιατι την πονούσαν αποδειξη οτι μολις τελειώσαμε την συζήτηση "ΕΓΩ ΔΕΝ ΦΕΥΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΜΑΝΑ ΤΗς ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟ" το λουλουδάκι μου καθησε και της ειχαν χωμενη την βελόνα να κόβει βόλτες μεσα στο χερακι μεχρι να βρουν την αρτηρια. Κιχ δεν εβγαλε και ο γιατρος της ελεγε μπραβο εισαι δυνατη.

Η νοσοκόμα ήταν αυτή που επεμεινε ο γιατρός που ειχε κανει Γερμανία τπτ δεν είπε.

Σημειωση: ολη αυτη την ωρα τα ματια μου δεν σταματησαν να τρεχουν δακρυα και δεν σταματησα στιγμη να της λεω οτι ειμαι εδω διπλα σου, δεν σε αφηνω, σε αγαπώ, τωρα τελειώνουμε.

[Δ+Β]

ΣΤΟ Καραμανδάνειο (παίδων Πάτρας) , στην παιδιατρική κλινική του ΠΓΝΠ στο Ρίο καθώς και στο Αγίας Σοφίας στην Αθήνα απετείται να αποχωρήσουν οι γονείς. Τι να κανουμε; Δεν γίνεται και αλλιώς! Απλα καθόμαστε έξω και ακούμε το παιδί μας να τσιρίζει περισσότερο από φόβο παρά από πόνο. Σκεφτείτε όμως και την άλλη πλευρά: Τους γονείς που είναι παρών και προσπαθούν να κάνουν υποδείξεις σε γιατρούς και νοσηλευτές , τους γονείς που κλαίνε περισσότερο από τα παιδιά τους και χειροτερεύουν την κατάσταση ! Τι είναι πραγματικά καλύτερο;

[gestepoma]

Εμεις τωρα τελευταια χρειαστηκε να νοσηλευτουμε στο νοσοκομειο Κατερινης.Συνιθισμενη εγω απο την μικρη αφου ημουν παρων δυο φορες σε ραμματα της δεν μου επετρεψαν να ημουν παρων ουτε στην αιμοληψια της ουτε οταν χρειαστηκε να της βαλουν ενδοφλεβια.Τους ενημερωσα οτι δεν εχω κανενα προβλημα με το αιμα και αυτη με βγαλανε εξω.Η μικρη να ουρλιαζει 11:00 το βραδυ η γιατρος να την καλοπιανει και η νοσοκομα να απειλει οτι θα την δειρει ημουν ετοιμη να μπω και να την πλακωσω αλλα δεν με αφησαν.Στην Αγγλια επιβαλλεται ο γονιος να ειναι μεσα οταν κανουν τετοιες εργασιες.

[Ευάκι]

Εμείς και στις 2 κόρες μου, στην Express Service για προληπτικές εξετάσεις είμασταν μέσα αγκαλίτσα και μου έδειξαν πώς να τις κρατάω

[oikat]

στο νοσοκομείο Αλεξάνδρα που έκανα 2 φορές εξέταση τη μικρή μου όταν ήταν ημερών ακόμη για θυροειδή. Και τις 2 φορές με βγάλαν έξω, μόνο που την πρώτη φορά έκλαιγε και με φώναξαν για να της δώσω πιπιλα την οποία δεν είχα επειδή τη θήλαζα και προσπαθούσα να την ηρεμήσω με ένα μουσικό παιχνίδι. Έτσι ήμουνα παρούσα και μπορώ να πω ότι ταλαιπώρησαν τη μικρή μου γιατί δεν έβρισκαν φλέβα στη μπουνίτσα της και μετά στο σπίτι ήταν μελανιασμένο το χεράκι της. Τη 2η φορά ούτε έκλαψε αλλά ούτε φαινόταν και μελάνιασμα.

 

Όσο περίμενα τη σειρά μου όλους τους έβγαζαν έξω.

[Μπουμπουλιθρα]

αχ εξω απο τον θαλαμο εναμιση μηνα με βροχιολιτιδα ακομα τον αντρουλη μου να σπαραζει και σπαραζα δεν με αφηναν να μπω μεσα και να ακους ολο μερα νυκτα ενα μιση μηνα γιατι ειμασταν στο απεντι δωματιο μωρα να σπαραζουν και μαναδες να κλαιν απο εξω αστα τι θυμιθικα παλι τρελενομε... ελλαδα ακομα και στα νοσοκομεια ειμαστε....

[ειρήνη - εφραίμ]

καλησπέρα. στο καραμανδανειο πατρων οχι απλα μασ πέρασαν εξω αλλα καποια στιγμη που κατα λαθοσ ανοιξε η πόρτα τον τρυπουσαν δύο προφανώσ για να μαθουν. όταν τελείωσαν νευριασμένη μια νοσηλευτρια μασ φωναξε να παρουμε των πεντε μηνων παιδι μασ διαμαρτυρόμενη για το ποσο ανησυχοσ ήταν.

[mama-mia]

Σε αιμοληψίες στο Διαβαλκανικο μου ζητησαν να βγω, αρνηθηκα κατηγορηματικα κ μου ειπανε "αμα αντεχεις μεινε, καποιες μαμαδες δεν αντεχουν...". Φυσικα εμεινα κ τον κρατουσα ακινητο. Σε τοποθετηση ορου, παλι στο Διαβαλκανικο, δεν μ' αφηνανε με τιποτα, παρα τις αντιδρασεις μου. Τελικα, εμεινα εξω απο την κλειστη πορτα, και ακουγα τον τριχρονο γιο μου μεσα να τσιριζει...Ηταν φρικτο...

 

Παντως του αφησε πληγωμα...Για δυο χρονια τουλαχιστον οταν το θυμοταν μου ελεγε

"Με αφησες μονο μου..." Και με το δικιο του το παιδι...

[Κάτια Ντ.]

Πήγαμε στο Νοσοκομείο (Γ.Ν. Καβάλας) για μια απλή γαστρεντερίτιδα, όταν η μικρή μας ήταν 2,5 χρονών. Ο γιατρός και η νοσοκόμα την πήραν σε ένα ένα ιδιαίτερο δωμάτιο για να της πάρουν αίμα και δεν μας επέτρεψαν να μπούμε. Την ακούγαμε από έξω να κλαίει χωρίς ανάσα και όταν την ξαναπήραμε ήταν κατατρομαγμένη. Αλλά, το ίδιο τρομοκρατημένη ήμουν και εγώ, τόσο που ούτε συνειδητοποίησα τότε, πόσο ανόητη ήταν η απάιτηση τους και πόσο ανόητη ήμουν και εγώ που δεν πήρα το μωρό μου να φύγω.

[mamvas]

Στο Παιδων Αγ. Σοφια απαιτησαν να ειμαι εξω στην αιμοληψια και το ιδιο στο Μητερα μολις τους ειπα οτι το παιδι ειναι δυσκολο και δεν καθεται να του παρουμε αιμα, μου ειπαν οτι μονο αν βγω εξω θα το καταφερουν. Επισης οταν ηταν 6 μηνων χρειαστηκε καθετηριασμος για ληψη ουρων απο την κυστη κατευθειαν και παλι με το ζορι ο ιδιος ο γιατρος μου με εβγαλε εξω. Ακομη θυμαμαι το βλεμμα του παιδιου μολις μου το παρεδιδαν. Σα να μου ελεγε γιατι με αφησες να μου το κανουν αυτο;

[soevan07]

Έχω πάθει εγκεφαλικό με όλα αυτά!!!!

Αν μου τύχει ποτέ να με διώξουν, θα πάρω το παιδί και θα φύγω!!!

Ελπίζω να μην έχω βρεθεί σε καμιά επείγουσα κατάσταση και να τους έχω ανάγκη!!!! :evil:

[ΨΥΧΟΥΛΑ]

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΑΙΜΑ ΟΤΑΝ Ο ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ 1ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΟΛΥΙΑΤΡΕΙΟ ΠΟΥ ΠΗΓΑΜΕ ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΚΟΙ, ΜΟΥ ΕΞΗΓΗΣΑΝ ΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΝΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΝ :-P:-PΤΕΤΟΙΟ ΚΛΙΜΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ......... ΕΜΕΙΝΑ ΠΟΛΥ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΗ!

[eftimi]

Οι δικές μας εμπειρίες είναι διάφορες. Στο νοσοκομείο μετά τη γέννα ο ένας παιδίατρος μας άφησε παρόν, ο δεύτερος μας έβγαλε από το δωμάτιο(τρεις φορές για ίκτερο). Στα εμβόλια μας ζήτησε ο επισκέπτης υγείας να είμαστε παρόν και μας παρότρυνε να τον πάρουμε αγκαλιά σε κάθε τσίμπημα. Πρόσφατα χρειάστηκε να κάνουμε κυστεοουρηθρογραφία στο οποίο μας ζήτησαν να βοηθήσουμε σε καθε πράξη λέγοντας μας ότι το μωρό θα είναι πιο ήρεμο βλέποντας τα αγαπημένα του πρόσωπα. Βλεπω όμως ότι παίζει μεγάλο ρόλο η ηλικία του παιδίατρου και τον αν έχει και ο ίδιος παιδιά.

[23χρονη]

Ένας ακόμα λόγος που δεν πρέπει να απαγορεύεται η παρουσία του γονιού κατά τη διάρκεια αιμοληψίας του παιδιού.

 

Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι έχουν κληρονομήσει στα γονίδιά τους μία αυτόνομη αυτόματη αθελούσια αντίδραση του οργανισμού τους στο ερέθισμα της φλεβοτομής (πέφτει η πίεση, μπορεί να λιποθυμήσουν, μπορεί να έχουν ανακοπή καρδιάς, ανεξάρτητα από το πόσο γενναίοι ή φοβιτσιάρηδες είναι).

Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι έχουν από τα γονίδιά τους "φορτωθεί" το φαινόμενο της υπεραλγησίας.

Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι έχουν συνδέσει την αιμοληψία με δυσάρεστες εμπειρίες.

Υπάρχουν πολλοί?

Μελέτες υπολογίζουν το 5% και 10% του πληθυσμού.

Τι πρόβλημα υπάρχει με αυτό?

Αυτό το φαινόμενο μπορεί να επηρεάσει δραστικά τη ζωή ενός ανθρώπου!

 

Το θέμα είναι οτι:

Μία δυσάρεστη εμπειρία κατά τη βρεφική-νηπιακή-παιδική ηλικία κατά την αιμοληψία

όπου η παρουσία των γονιών κατά τη διάρκεια της αιμοληψίας του παιδιού απαγορεύεται

ίσως να χειροτερέψει τα πράγματα στους ανθρώπους που έχουν γενετική προδιάθεση στη βελονοφοβία

ή ίσως να προκαλέσει κάποιου είδους επίκτητη βελονοφοβία.

Κρίνω πως η παρουσία του γονιού κατά την αιμοληψία του παιδιού εάν το παιδί το επιθυμεί, όχι μόνο δεν πρέπει να απαγορεύεται αλλά είναι απαραίτητη.

Το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό έχει ακόμα πλήρη άγνοια του φαινομένου διότι αναγνωρίστηκε πολύ πρόσφατα. Πιστεύω πως η παροχή ενός άνετου και καθησυχαστικού περιβάλλοντος για το παιδί κατά τη διαδικασία της αιμοληψίας δεν πρέπει να εμποδιστεί από κανέναν.

 

Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερες πληροφορίες θα βρει εδώ:

http://www.needlephobia.info/

http://www.needlephobia.com/

Φυσικά, το must read άρθρο είναι του Hamilton: Needle Phobia, a neglected diagnosis.

 

Παρόλο που δεν διάβασα τις προηγούμενες αναρτήσεις, θεώρησα σκόπιμο να πω τα παραπάνω. Αν κάποιος έχει απορία και θέλει να μάθει κάτι περισσότερο, θα χαρώ να απαντήσω εάν γνωρίζω.

[Hectoraki]

Και η δική μας εμπειρία, τόσο από το Μαιευτήριο ΜΗΤΕΡΑ όπου ο γιός μας χειρουργήθηκε, όσο κι από τα δύο δημόσια ΠΑΙΔΩΝ όπου νοσηλεύθηκε, είναι η ίδια. Μας κρατούσαν αυστηρά εκτός αίθουσας κατά τη νάρκωση, την αιμοληψία και τις αλλαγές της «πεταλούδας», και βέβαια όλα τα παιδάκια ούρλιαζαν απελπισμένα αφού αισθάνονταν εγκταταλελημένα σε ένα άγνωστο περιβάλλον, με άγνωστους ανθρώπους και μάλιστα χωρίς να γνωρίζουν τι πρόκειται να τους συμβεί! Επειδή πάντως όλο το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και στα τρία νοσοκομεία που προανέφερα ήταν κατά τα λοιπά πολύ συνεργάσιμο και βοηθητικό, πιστεύω ότι υπάρχει «κάποια» γραμμή που ακολουθούν και που εμείς πρέπει να αιτηθούμε να αλλάξει.

Γι’ αυτό και η πρωτοβουλία της Μ. Στυλιανάκη είναι πολύ σωστή.

Να αναφέρω ότι εξαίρεση στα παραπάνω βρήκα στη Βιοιατρική, όπου σε όλες τις αιμοληψίες του γιού μας μας ζητούν να τον κρατάμε αγκαλιά!!! Και βέβαια δεν κλαίει ποτέ, αντιθέτως παρακολουθεί ήρεμος τη διαδικασία από την ασφάλεια της αγκαλιάς μας.

Τέλος επειδή είδα σε κάποιο σχόλιο ότι πιθανότατα απομακρύνουν τους γονείς επειδή αυτοί δεν αντέχουν τη διαδικασία και δημιουργούν τελικά πρόβλημα με την παρουσία τους μέσα στην αίθουσα, να αναφέρω ότι στο Ιατρικό Κέντρο προ επταετίας απαγόρευαν αυστηρά και επανειλλημένως στη φίλη μου, η οποία είναι αναισθησιολόγος(!!!) να παρευρίσκεται στις αιμοληψίες του 9 μηνών βρέφους της το οποίο νοσηλευόταν με σηψαιμία! Μήπως και αυτή θα τους δημιουργούσε πρόβλημα λόγω έλλειψης εξοικείωσης;