Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Πώς αντιμετωπίζουμε τα παιδιά μας όταν μαλώνουν μεταξύ τους?


linav

Recommended Posts

Συγχωρήστε με εάν έχει ανοιχτεί κάποια άλλη στιγμή ανάλογο θέμα. Οι κόρες μου είναι 2,5 και 6,5 ετών αντίστοιχα. Το πρόβλημά μας είναι ότι τσακώνονται πάρα μα πάρα πολύ, μαλλιοτραβιούνται, χτυπιούνται και δεν υποχωρεί ούτε η μία ούτε η άλλη. Η μικρή μάλιστα είναι αυτή που επιτίθεται πιο πολύ και η μεγάλη αντιδράει τότε και γίνεται ένας χαμός. Βέβαια εκεί που σκοτώνονται τα ξαναβρίσκουν και αγκαλιάζονται και φιλιούνται, αλλά όταν τσακώνονται νομίζω ότι θα φάω και γω ξύλο! Γενικά προσπαθώ να μην μπαίνω στη μέση και να τις αφήνω να τα βρίσκουν μόνες τους, βέβαια αυτό δεν είναι πάντα εφικτό, γιατί έρχονται κλαίγοντας και προσπαθώ να καταλάβω τί συμβαίνει και ποιός φταίει. Η μεγάλη δεν αφήνει τη μικρή να της πειράζει τα πράγματα και η μικρή είναι σκέτο θηριάκι που θέλει όλα να τα σκαλίζει. Στενοχωριέμαι όταν τις βλέπω έτσι, βέβαια είναι μικρές ακόμα, αλλά εγώ θυμάμαι ότι με τον αδερφό μου δεν τσακωνόμασταν ποτέ και πάντα τα βρίσκαμε μεταξύ μας και ακόμα και τώρα που ο καθένας έχει την οικογένειά του, είμαστε ακόμη πιο δεμένοι. Εσάς τσακώνονται τα δικά σας παιδιά και τί κάνετε όταν τα βλέπετε? Δώστε καμιά ιδέα!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Kαλημερα!

Εγω εχω ενα μικρο μωρο και δεν μπορω να σου πω καποια αποψη.. αλλα σε αυτο που λες για σενα και τον αδελφο σου .. που ησασταν δεμενα απο παλια θα σου πω το εξης.Με τον εναν μου αδελφο ποτε δεν τα πηγαινα καθολου καλα.Εχουμε και 7 χρονια διαφορα.. 2 αδελφους μεγαλυτερους εγω και προσπαθουσα να επιβιωσω με αποτελεσμα να κανω ακριβως οτι η μικρη σου κορη και ετσι τα αδελφια μου δεν με θελανε.Σκεψου οτι στην εφηβεια μου ειδικα με τον εναν.. και στον δρομο που συναντιομασταν τυχαια δεν μιλαγαμε!!!!Σε πληροφορω.. οτι πλεον κανουμε συνεχεια παρεα.. μενουμε και διπλα .. και ειμαστε συνεχεια μαζι και με την γυναικα του φυσικα!Οποτε το οτι τσακωνονται.. να μην σε στεναχωρει για το μελλον.. ποσο μαλλον που ειναι και τα 2 κοριτσια!Καποια στιγμη θα δεθουν.. απλα τωρα η διαφορα ηλικιας φαινεται και ειναι λογικο να μην τα πηγαινουν παντα καλα!

FvxMp3.png
Link to comment
Share on other sites

Συγχωρήστε με εάν έχει ανοιχτεί κάποια άλλη στιγμή ανάλογο θέμα. Οι κόρες μου είναι 2,5 και 6,5 ετών αντίστοιχα. Το πρόβλημά μας είναι ότι τσακώνονται πάρα μα πάρα πολύ, μαλλιοτραβιούνται, χτυπιούνται και δεν υποχωρεί ούτε η μία ούτε η άλλη. Η μικρή μάλιστα είναι αυτή που επιτίθεται πιο πολύ και η μεγάλη αντιδράει τότε και γίνεται ένας χαμός. Βέβαια εκεί που σκοτώνονται τα ξαναβρίσκουν και αγκαλιάζονται και φιλιούνται, αλλά όταν τσακώνονται νομίζω ότι θα φάω και γω ξύλο! Γενικά προσπαθώ να μην μπαίνω στη μέση και να τις αφήνω να τα βρίσκουν μόνες τους, βέβαια αυτό δεν είναι πάντα εφικτό, γιατί έρχονται κλαίγοντας και προσπαθώ να καταλάβω τί συμβαίνει και ποιός φταίει. Η μεγάλη δεν αφήνει τη μικρή να της πειράζει τα πράγματα και η μικρή είναι σκέτο θηριάκι που θέλει όλα να τα σκαλίζει. Στενοχωριέμαι όταν τις βλέπω έτσι, βέβαια είναι μικρές ακόμα, αλλά εγώ θυμάμαι ότι με τον αδερφό μου δεν τσακωνόμασταν ποτέ και πάντα τα βρίσκαμε μεταξύ μας και ακόμα και τώρα που ο καθένας έχει την οικογένειά του, είμαστε ακόμη πιο δεμένοι. Εσάς τσακώνονται τα δικά σας παιδιά και τί κάνετε όταν τα βλέπετε? Δώστε καμιά ιδέα!

 

σαν να περιγραφεις τα δικα μου παιδια μονο που ειναι αγορια και στις ιδιες ηλικιες 6 και 2.5 , αστα να πανε ετσι ειμαι και εγω να κανω τον διαιτητη και φυσικα καθε βραδυ να αγκαλιαζονται και να φιλιουνται και να λενε "καληνυχτα αδελφουλη μου":mrgreen:

vXPNp3.png

QcHZp3.png

Link to comment
Share on other sites

λοιπον τωρα μιλαει η εμπειρη!!!! τα 2 μεγαλα ηλικιας 11 και 8 ετων τσακωνονται συνεχεια. πανε και ταε κβο ντο και φανταζεστε ΠΩΣ τσακωνονται καθε φορα. απελπισμενη καθως τα ειχα δοκιμασει ολα (τιμωρια και τους 2, αδιαφορια, τσιριδες) δοκιμασα το εξης και ειδα οτι τις περισσοτερες φορες πιανει: οταν ξεκιναει καβγας φευγω τελειως απο το δωματιο και τα αφηνω να πλακωθουν με την ησυχια τους. αυτα σε λιγα λεπτα αρχιζουν να φωναζουν "μαμαααα ο βλακας με πειραζει", "μαμααααα η χαζη αρχισε πρωτη".

συνεχιζω να μην ανταποκρινομαι στις φωνες τους ωσπου ερχονται αυτα σε μενα για παραπονα και διατησια. παγερα αδιαφορη τους ανακοινωνω οτι δεν με ενδιαφερει ο καβγας τους και να μην με ξαναενοχλησουν (βεβαια εγω θελω να τα αρπαξω και τα 2 απο το λαιμο) και συνεχιζω να ασχολουμαι με κατι. με μαθηματικη ακριβεια σε 3 λεπτα το θεμα εχει κλεισει και εχουν ηρεμησει.

lRR9p3.png
Link to comment
Share on other sites

χαχαχα τωρα θυμηθηκα οταν ημουν 8-9 και η αδερφη μου 1 χρονο μικροτερη...μιλαμε για το μαλλιοτραβηγμα .ωσπου μια μερα μπαινει η μαμα μου μεσα στο δωματιο απαθεστατη και λεει "πιο δυνατα τραβα μαλλι" μην την αφηνεις καλε σου λεω!!!επιασεεεε

Αγορακια μου σας λατρευω!!
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Χωρις να εχω εμπειρια στο θεμα μου φαινεται πως η προσσεγγιση της Misspigiείναι η πιο σωστή. Επισης απο φιλες που έχουν μεγαλυτερα παιδια και πανε και σε σεμιναρια διαπαιδαγωγησης έχω ακουσει ότι δεν πρεπει να κανουμε το διαιτητη σε καμια περιπτωση. Κατι τετοιο λενε θα οδηγησει σε ατακες τυπου "ναι ναι παντα τον μικρο (ή το μεγαλο) υποστηριζεις (αγαπας περισσοτερο) κτλ. Στην περιπτωση που τα πραγματα βγαινουν εκτος ελέγχου και κινδυνευει η σωματική τους ακαιρεοτητα τα στέλνουν και τα δυο στα δωματιά τους χωρις να εξετασουν ποιος φταίει, και να τσακόνωνται για καποιο παιχνίδι λένε "Α! βλεπω ότι δεν μπορειτε να το μοιραστήτε. Κριμα που δεν θα παιξει κανεις." (και το παιχνιδι αποσυρεται για 1 εβδομαδα). Καλή τυχη σε όσες εχετε περισσότερα από ενα παιδια. Παντως ο κουμπαρος μου που με τον αδερφό του έχουν 4 χρόνια διαφορα μου έχει πει πως είναι ζωντανοι απο τυχη (τόσο ξυλο επεφτε μεταξύ τους όταν ήταν μικροι) Βεβαια τωρα ειναι αυτοκολλητοι

Link to comment
Share on other sites

Χωρις να εχω εμπειρια στο θεμα μου φαινεται πως η προσσεγγιση της Misspigiείναι η πιο σωστή. Επισης απο φιλες που έχουν μεγαλυτερα παιδια και πανε και σε σεμιναρια διαπαιδαγωγησης έχω ακουσει ότι δεν πρεπει να κανουμε το διαιτητη σε καμια περιπτωση. Κατι τετοιο λενε θα οδηγησει σε ατακες τυπου "ναι ναι παντα τον μικρο (ή το μεγαλο) υποστηριζεις (αγαπας περισσοτερο) κτλ. Στην περιπτωση που τα πραγματα βγαινουν εκτος ελέγχου και κινδυνευει η σωματική τους ακαιρεοτητα τα στέλνουν και τα δυο στα δωματιά τους χωρις να εξετασουν ποιος φταίει, και να τσακόνωνται για καποιο παιχνίδι λένε "Α! βλεπω ότι δεν μπορειτε να το μοιραστήτε. Κριμα που δεν θα παιξει κανεις." (και το παιχνιδι αποσυρεται για 1 εβδομαδα). Καλή τυχη σε όσες εχετε περισσότερα από ενα παιδια. Παντως ο κουμπαρος μου που με τον αδερφό του έχουν 4 χρόνια διαφορα μου έχει πει πως είναι ζωντανοι απο τυχη (τόσο ξυλο επεφτε μεταξύ τους όταν ήταν μικροι) Βεβαια τωρα ειναι αυτοκολλητοι

πολυ καλο αυτο και σωστο που ειπες!

Αχ βρε κοριτσια ελπιζω να τα θυμαμαι ολα αυτα οταν θα κανω το δευτερο και θα μεγαλωσουν!Μηπως πρεπει να κραταω απο τωρα σημειωσεις?

FvxMp3.png
Link to comment
Share on other sites

Ότι είπε η misspigi. Με την αδερφή μου σκοτωνόμασταν κυριολεκτικά, να φεύγουν τούφες με μαλλί, να ανοίγουν χείλια, μύτες, φωνές, τσιρίδες...ο κακός χαμός.

Στην αρχή η μαμά μας επενέβαινε για να φέρει την ειρήνη και τελικά καταλήγαμε να σφαζόμαστε και με εκείνη γιατί θεωρούσαμε ότι παίρνει το μέρος της μιας ή της άλλης.

Στο τέλος αποφάσισε να αδιαφορεί και να μας αφήνει να σκοτωνόμαστε με την ησυχία μας μέχρι που βαριόμαστε ή που δεν είχε νόημα πια.

Θα σημειώσω όμως εδώ ότι στην εφηβεία μας με την αδερφή μου δεν μιλιόμαστε ΚΑΝ! Εκείνη φευγάτη, εγώ σπιτόγατα. Και γενικά έμπαινε και ο ανταγωνισμός στη μέση, με τα ρούχα, με τα πρώτα καλλυντικά...καταλαβαίνεις το χάος.

Τώρα έχουμε τριανταρίσει (εκείνη, εγώ έχω ένα χρόνο ακόμα:lol:) και μένουμε και κοντά και είμαστε αχώριστες. Ακόμα θα τσακωθούμε καμιά φορά αλλά ξέρουμε ότι είμαστε εκεί η μία για την άλλη.

Μην κρίνεις την τώρα σχέση ότι είναι οιωνός για το μέλλον...

Ψυχραιμία και αδιαφορία!:mrgreen:

8OgYp3.png
Link to comment
Share on other sites

και εμένα οι κόρες μου έχουν παρόμοια ηλικία με την κοπέλα που άνοιξε το θέμα. 3 και 6,5 εννοείται πως τσακώνονται και ουρλιάζουν...ξύλο δεν αφήνω να παίξουν και όποτε δω να σηκώνει καμία το χέρι της λέω "τι είδα εκεί???" και το κατεβάζουν....βέβαια στα μουλωχτά πέφτουν φάπες και έρχεται πάντα κάποια κλαμμένη να μου το πει!!!

 

Το πρόβλημα στην περίπτωση μας είναι ότι το πειραχτήρι είναι η μεγάλη, δηλαδή θα πάρει απο το χέρι της μικρής ότι έχει για να παίξει η μεγάλη (αν είναι δυνατόν), με αποτέλεσμα η μικρή να αρχίσει να τσιρίζει και να τρίζουν τα τζάμια!!! εκεί επεμβαίνω γιατί η μεγάλη δεν έχει σκοπό να το δώσει, η μικρή δεν έχει σκοπό να σταματήσει να τσιρίζει και να κλαίει και εμείς έχουμε κουφαθεί! Της εξηγώ ότι αφού το είχε η μικρή θα το κρατήσει και θα στο δώσει αργότερα...το ίδιο κάνω και με την μεγάλη αν της το πάρει η μικρή...

 

Γενικά είναι αγαπημένες όμως είναι με τις ώρες τους και αν θα ξυπνήσουν ανάποδα με όρεξη για παιχνίδι ή καβγάδες!!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Ναι.. αυτό το έργο το βλέπω καθημερινά. Αυτό που με στενοχωρεί και με προβληματίζει είναι ο θυμός και η "κακία" στο βλέμα της μεγάλης...

 

Πράγματι και εγώ κάποιες φορές έχω δει την μεγάλη να ρίχνει άγριες ματιές!!!

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...