Απομακρυνόμαστε μέρα με την μέρα

[newbie G]

τι να πω πολλες στον δρομο μου δυστηχώς

 

το σαββατο λοιπον εφυγα παλι στις 8 τοπρωι και με τα τρια λογο γιατρων που ειχα κανονιση και για τα δυο τα μεγαλα, τελειωναμε κατα τις 12 κα ενω γυρνουσα σπιτι με περνει και μου λεει ναξανα κατεβω να παω την κορη κατω διοτι της κανονισε προπονηση αλλα αυτος ειχε δουλεια :confused: ακουσε λοιπον ενα τεραστιο οχι ......ειπε τα χιλια μιρια στο τηλεφωνο ...ενννοηται δεν του εδωσα καμια σημασια ...γυρισα σπιτι και εκανα της δουλειες μου οπως ακριβως ειχα προγραματηση ....και εστειλε την μανα του να παρει την κορη να την κατεβαση .......μεσα στα νευρα η πεθερα μου βεβαια ......λεγοντα μου οτι μου κανει την χαρη για ναμην τσακωθουμε με τον αντρα μου ............τα ακουσε και αυτη ενα χερακι διοτι αν συνεχως το εξυπηρετη δεν τον αφηνει να καταλαβει οτι πρεπει να υπολογιζη και τους αλλους πριν κανονιση κατι αφου αυτος δεν μπορει να το κανει .......αυτη τον εχει κακομαθει και ειναι ετσι και δεν θελει να το καταλαβει οτι υποφερουμε ολοι με αυτο ...........γυρισε λοιπον μεσα στην γλυκα το απογευμα κουβεντα για το πρωινο ....την κυριακη υπηρχε ηρεμια ....και σημερα το πρωι μου λεει θα κανονιση να κανει αυτος τα περισσοτερα δρομολογια ........για να δουμε τι θα δουμε και αυτην την εβδομαδα .........αποφασιστηκοτητα θελει ......το πραμα και να λεω οχι ποιο συχνα

 

Σε συγχαίρω! Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός!

[τον]

καλη μου τον

ειμαι κι εγω μια εργαζομενη μαμα 3 παιδιων

κι εμενα ο αντρας μου στην αρχη δεν εκανε απολυτως τιποτε και τωρα αφου φτασαμε καποτε στα ορια μας και μετα απο πολλη προσπαθεια κανει καποια πραγματα -πολυ λιγα ομως σε σχεση με ολα αυτα που πρεπει να γινουν...πιο πολυ το συμβολικο του πραγματος με ικανοποιει,οτι να..καπου συμμετεχει.Το ζυγισα και ειδα οτι δεν ειναι αυτο λογος διαζυγιου εφοσον υπαρχει αγαπη..αλλωστε και στο διαζυγιο παλι μονη σου δε θα τα κανεις ολα?

την κουραση δεν τη γλιτωνουμε!μπορουμε ομως να γλιτωσουμε την εξαντληση αλλα και το να γινουμε αντιπαθητικες,κακιασμενες γκρινιαρες.

μαγικη συνταγη δεν υπαρχει αλλα μπορω να δωσω τρεις δοκιμασμενες συμβουλες

α.ξεπερναμε την τελειομανια στις δουλειες!εξηγουμε στο συζυγο οτι ενα ατομο εργαζομενο με 3 παιδια,καλη μανα(γιατι ξερω πολλες που δεν ειναι καλες μανες για χαρη του νοικοκυριου) και χωρις καμια βοηθεια

απο πουθενα δε μπορει εκ των πραγματων να τα εχει ολα τελεια!!φροντιζουμε βεβαια να κραταμε ενα μετρο και να μην καταληξουμε ουτε στη βρωμα και δυσωδια ουτε στο ντιλιβερυ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

β.εξορθολογισε-που λενε και οι φιλοι μας τα ζωα- τις δραστηριοτητες των παιδιων.Δε χρειαζεται ενα παιδι να κανει τα παντα ,ασε που συνηθως ετσι δεν του μενει και καθολου χρονος για παιχνιδι.δεν ειναι δυνατον τρια παιδια να κανουν διαφορετικα σπορ, διαφορετικα χομπυ,αγγλικα διαφορετικες ωρες..εκ των πραγματων θα μουρλαθεις!για τα αγγλικα σκεψου τη λυση του ιδιαιτερου ,οι τιμες εχουν πεσει και μπορεις να βρεις καλους δασκαλους με 10-15 ευρω την ωρα και στο σπιτι δε χρειαζονται φυσικα τοσες ωρες οσες στο φροντιστηριο που ειναι 15 παιδια στην ταξη!με τρια παιδια θα σου κανουν και καλυτερη τιμη!τα σπορ ας τα αναλαβει ο μπαμπας ή η γιαγια!και ποσο χρονων ειναι τα παιδια και πρεπει να τα ελεγχεις καθε μερα σε ολα τα μαθηματα?κατι τετοιο ειναι απαραιτητο μονο στις πρωτες ταξεις του δημοτικου... για να γινουν υπευθυνα απλα βοηθα οπου εχουν κενα και παρακολουθα την προοδο τους διακριτικοτερα.

 

γ.οσες δουλειες κι αν εχεις,οσο κι αν βαριεσαι, ο,τι διαθεση κι αν εχεις...μην ξεχνας να κανεις κατι ευχαριστο και για σενα και μην παραμελεις ουτε την ψυχη σου ,ουτε την εμφανιση σου...

 

ελπιζω να βοηθησα

σου ευχομαι τα καλυτερα!

 

 

 

σ ευχαριστώ πολυ

οσο αφορα το πρωτο ....προσπαθω να μη ειμαι τελειομανης δυσκολο βεβαια αλλα ειμαι σε καλο δρόμο .....

 

το δευτερο ..τα παιδια μου εχουν μαθει να διαβαζουν μόνα του για τα δυο μεγαλα τουλαχιστον διοτι το τριτο ειναι 4 ...ο γιος μου παει πεμπτη ...διαβαζη μονος του , αλλα πρεπει καποια στιγμη οταν εχει διαγωνισμα πχ φυσικη να τον ελενξω ......η μεγαλη 2 γυμνασιου τακανει μονη της καιρο τωρα

εξωσχολικα εχουν διαφορετικα αθληματα και ωρες δυστιχως .....αγγλικα ...στο φροντηστηριο που πανε η υπεθυνη που ειναι εκει προσπαθει παντα να μας βαλει ωρες που να βολευουν και τα δυο παιδια ή να εχουν συχρονος ..αλλα φετος δενμας εκατσε καλα μια και η μεγαλη ειναι προλοουερ τωρα ...για ιδιετερα δεν θα μας βολευη παλι διοτι πριν τα αγγλικα ή μετα εχουν τα αθληματα τους ...... και το καθε παιδι κανει ενα αθληαμ οχι 2 αρα δεν μπορω να τους το κοψω διοτι το κανουν χρονια τωρα ........

Οσο αφορα χρονο για μενα προσπαθω καποιες φορε να πηγαινω για καφε με τις φιλες μου ...αλλα για να εχω το κεφαλι μου ησυχω συνηθως τα κραταει η μαμα μου τα παιδια ..καποιες φορες τα κραταεικαι ο συζηγος ...αλλα τη να το κανω .....οταν γυρισω το σπιτι το εχουν βορβαδιση ................

[βιλλυ]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Ο σύζυγος επιστρέφει στο σπίτι του από τη δουλειά και βρίσκει τα τρία του παιδιά στον κήπο, ακόμα με τις πυτζάμες τους, να παίζουν. Τριγύρω τους υπήρχαν άδεια κουτιά από φαγητό διασκορπισμένα σε όλον τον κήπο.

 

Η πόρτα του αυτοκινήτου της γυναίκας του ήταν ανοιχτή, καθώς επίσης και η πόρτα του σπιτιού και πουθενά ίχνος από τον σκύλο.

 

Μπαίνοντας στο σπίτι συνάντησε ακόμα μεγαλύτερη ακαταστασία. Ένα φωτιστικό πεσμένο κάτω και το χαλί τσαλακωμένο και μαζεμένο πάνω στον τοίχο.

 

Στο σαλόνι η τηλεόραση ήταν αναμμένη και έπαιζε πολύ δυνατά σε ένα κανάλι με κινούμενα σχέδια και ο καναπές ήταν καλυμμένος με παιχνίδια και ρούχα.

 

Στην κουζίνα ο νεροχύτης ήταν γεμάτος κατσαρόλες, το πρωινό είχε χυθεί στα μάτια της κουζίνας, η πόρτα του ψυγείου ανοιχτή, τ φαγητό του σκύλου πεταμένο στο πάτωμα, κάτω από τραπέζι ένα σπασμένο ποτήρι κι ένας μικρός σωρός πίσω από την πόρτα.

 

Ανέβηκε αμέσως τη σκάλα παραμερίζοντας τις ντάνες από παιχνίδια και τους σωρούς από ρούχα, αναζητώντας τη γυναίκα του, τώρα πλέον ανήσυχος μήπως της συνέβαινε κάτι, μήπως αρρώστησε, μήπως έπαθε κάτι σοβαρό.

 

Όπως πήγαινε προς την κρεββατοκάμαρα πρόσεξε πώς έβγαινε νερό κάτω από την πόρτα του μπάνιου και μπαίνοντας είδε πετσέτες γεμάτες σαπούνια και ακόμα περισσότερα παιχνίδια στο πάτωμα, χιλιόμετρα από χαρτί υγείας ξετυλιγμένο και πεταμένο σε μια γωνιά και οδοντόκρεμα πάνω στον καθρέφτη και στους τοίχους.

 

Μπήκε τρέχοντας στην κρεββατοκάμαρα και βρήκε τη σύζυγό του χωμένη στο κρεββάτι με τις πυτζάμες, να διαβάζει 'ήρεμα ένα μυθιστόρημα.

 

Εκείνη τον κοίταξε, του χαμογέλασε και τον ρώτησε πώς ήταν η μέρα του..

 

Εκείνος την κοίταξε και αναμαλλιασμένος τη ρώτησε: -Τι συνέβη εδώ πέρα ;

Εκείνη του χαμογέλασε ξανά και του είπε: - Θυμάσαι που κάθε φορά που επιστρέφεις από τη δουλειά με ρωτάς τι σκατά κάνω όλη μέρα ;- Ναι, απάντησε αυτός. - Ε ΛΟΙΠΟΝ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΤA ΕΚΑΝΑ .

 

:lol::lol::lol:

μου εφτιαξες την μερα σημερα .................................

αν σου πω οτι εχω σκεφτει να το κανω και να του γραψω τι κανω μια συνηθισμένη μέρα της εβδομάδας γιατι υπαρχουν καποιες φορες που εχω ακουσει ......σιγα τι εκανε ς σημερα ? εννοητε οτι δεν θα του απαντήσω ή θα του πω απλά το ..........

 

Χαιρομαι που σου εφτιαξα, εστω και στιγμιαια, την διαθεση!!:p

 

Οπως ειπα, σε νοιωθω απολυτα, κανω και εγω οοοοολα αυτα που κανεις και εσυ αλλα με ενα παιδι....

Μπορω λοιπον να φανταστω τι σημαινει να τα κανεις με 3 παιδια!!!

Επισης χαιρομαι που καταφερες να πεις ΟΧΙ για μια φορα....

Πιστευω πως εισαι σε καλο δρομο και ευχομαι να συνεχισεις ετσι ωστε να ακολουθησουμε και εμεις οι υπολοιπες που αντιμετωπιζουμε τετοιου ειδους καταστασεις:lol:!!!

[dimmi]

Και πρέπει να τους λές τι να κάνουν, γιατί μετά σου λένε "ε, δε μου το'πες" και τσαντίζονται κιόλας όταν τους λές τί να κάνουν, καθότι άντρες!!!

τόσο αληθινό :lol:

[dimmi]

Καλά, το πόσο γελάω μ' αυτο το θέμα τελικά, δε λέγεται. Πάντως η dimmi την έχει σκίσει τη γάτα κανονικά! Αφού στρώνει και το κρεβάτι!

Και το στρώνει και τέλεια! Εντάξει μπορεί να βάλει λάθος μαξιλαρόφυλλα, στην αρχή φώναζα ότι μου χαλάει τα σετ. Τώρα δεν πολυκαίγομαι, άμα είναι καλοστρωμένο και το έχει κάνει άλλος είναι απολαυστικό! Το βράδυ δεν βλέπω ότι δε ταιριάζουν και δεν πειράζει

Δεν έχω σκίσει καμμιά γάτα, εχώ πολύ δρόμο ακόμα, εσύ τα πας περίφημα, ο σωστός τρόπος είναι το παν! Πολλές φορές μετανοιώνω που μίλησα λάθος και που έχασα την υπομονή μου, φέρνει αντίθετο αποτέλεσμα, το λεγόμενο μουλάρωμα

[dimmi]

Τέλεια νέα αρχή!!!

Οδήγα τους! Εσύ έχεις το τιμόνι! Πάτα γκάζι και μη φρενάρεις, για ένα καλύτερο μέλλον!

 

το σαββατο λοιπον εφυγα παλι στις 8 τοπρωι και με τα τρια λογο γιατρων που ειχα κανονιση και για τα δυο τα μεγαλα, τελειωναμε κατα τις 12 κα ενω γυρνουσα σπιτι με περνει και μου λεει ναξανα κατεβω να παω την κορη κατω διοτι της κανονισε προπονηση αλλα αυτος ειχε δουλεια :confused: ακουσε λοιπον ενα τεραστιο οχι ......ειπε τα χιλια μιρια στο τηλεφωνο ...ενννοηται δεν του εδωσα καμια σημασια ...γυρισα σπιτι και εκανα της δουλειες μου οπως ακριβως ειχα προγραματηση ....και εστειλε την μανα του να παρει την κορη να την κατεβαση .......μεσα στα νευρα η πεθερα μου βεβαια ......λεγοντα μου οτι μου κανει την χαρη για ναμην τσακωθουμε με τον αντρα μου ............τα ακουσε και αυτη ενα χερακι διοτι αν συνεχως το εξυπηρετη δεν τον αφηνει να καταλαβει οτι πρεπει να υπολογιζη και τους αλλους πριν κανονιση κατι αφου αυτος δεν μπορει να το κανει .......αυτη τον εχει κακομαθει και ειναι ετσι και δεν θελει να το καταλαβει οτι υποφερουμε ολοι με αυτο ...........γυρισε λοιπον μεσα στην γλυκα το απογευμα κουβεντα για το πρωινο ....την κυριακη υπηρχε ηρεμια ....και σημερα το πρωι μου λεει θα κανονιση να κανει αυτος τα περισσοτερα δρομολογια ........για να δουμε τι θα δουμε και αυτην την εβδομαδα ......... αποφασιστηκοτητα θελει ......το πραμα και να λεω οχι ποιο συχνα

[νανσυ2]

σας διαβαζω απο την αρχη κ σκεφτομαι τη δικη μου ζωη...σε πολλα συμφωνω αλλα καταλαβαινω κ τι ειναι αυτο που την κουραζει.....αυθορμητα μου ερχεται να πω δυο λογια για τη δικη μου καθημερινοτητα που με εχει φερει στα ορια μου εδω κ 1χρ κ ημουν ετοιμη να τα τιναξω ολα στον αερα πριν ενα μηνα.....ειμαι 30 χρ.κ εχω τριδυμα 3χρ.....ανελαβα ολες τις ευθυνες,με βοηθεια απο τη πεθερα μου στο ταισμα για τον 1χρ,για εναμισι χρονο τα παιδια μου ξυπαναγαν το βραδυ,εγω ενα ρακος,ερχοταν το πρωι κ ελεγα θεε μου γιατι ξημερωσε...κ αντε παλι απο την αρχη,ταισμα,αλλαγμα,μπανια,σπιτι,σιδερο,φαγητο,γιατρους,ολα τα εκανα,πιεζομουν αλλα τα εκανα...ο αντρας μου,ερχοταν 4 στο σπιτι απο τη δουλεια,εφευγε οποτε ειχε δουλεια,αλλα οταν καθοταν στο σπιτι δεν εκανε τπτ ιδιαιτερο για να βοηθησει...ολοι μου ελεγαν πιεσε τον,μη τα κανεις μονη σου,θα τρελαθεις...εγω δεν ακουγα,του το ελεγα μια,δυο,αλλοτε εκανε κατι,αλλοτε τσακωνομασταν κ ετσι κατεληξα στο να μη μιλαω,στο να τα κανω μονη μου ωστε να μη συγχιζομαι κιολας....ενιωθα οτι δε με καταλαβαινε,δε σεβοταν τη κουραση μου κ δεν εκανε κατι για αυτο...ελεγε πως κ γω δουλευω κ κουραζομαι κ τα γνωστα....κλειστηκα για 3χρ, στο σπτι με τα παιδια,οποτε εβγαινα για λιγο,μου ελεγε ειναι αναγκη να πας?κ οταν πηγαινα μου ελεγε σε ποση ωρα θα ερθεις,μην αργησεις με αποτελεσμα οπου πηγαινα μετα το μισαωρο να αγχωνομαι κ να κοιταω συνεχεια το ρολοι,κ να λεω,παιδια,πρεπει να φυγω...τωρα καταλαβα οτι εγω τον εμαθα ετσι,κ το δεχομαι,λαθος....αλλα ρε κοριτσια....ποσο γαιδουρι πρεπει να εισαι?να μην καταλαβαινεις τπτ....δλδ αν δεν κανεις φασαρια,δεν απαιτεις,ο αλλος δε κανει τπτ?...κ φτασαμε σε ενα σημειο,που εγω ξεπερασα τα ορια μου,τρελαθηκα....κ του ειπα φευγω,δε σε αντεχω αλλο,δε σαγαπαω,κ μετα απο πολλους καβγαδες,μου ειπε οτι μαγαπαει,οτι δε θελει να φυγω,να του παρω τα παιδια,οτι θα αλλαξει,οτι θα κανει κ αυτος πραγματα στο σπιτι κ θα βοηθαει....η αληθεια ειναι οτι εχω δει αλλαγες,αλλα ξερετε κατι...ειμαι σε μια φαση που ενω τα βλεπω,μου ειναι αδιαφορα,λεω τωρα τα κανεις?που ησουν τοσα χρονια,επρεπε να γινουν ετσδι τα πραγματα για να καταλαβεις?γιατι δεν εκτιμας τη γυναικα σου,δεν της λες ενα καλο λογο,ενα κοπλιμεντο,μια γλυκια κουβεντα...ξερετε κατι,αν τον ενιωθα πιο κοντα μου,αν επικοινωνουσαμε καλυτερα,θα παρεβλεπα οτι δε με βοηθαει,αν τον εβλεπα οτι με νοιαζεται,οτι κανει πραγματα για μενα,οτι ειναι κοντα μου,τρυφερος,οχι μονο οοταν θελει σεξ,κ οταν του λεω δωσε μου ενα φιλι,να μου λεει,εστω κ για πλακα,λεμε τωρα,βαριεμαι....εγραψα πολλα,ισως βγηκα κ απο το θεμα,παρασυρθηκα....

[τον]

καλη μου νομιζω οτι ξυπνησες και εσυ .....το ξερεις πολυ καλα οτι το μεγαλο λαθος το εκανε εσυ και το ξερεις.............. που τα πηρες και εσυ ολα πανω σου ...........(σαν και μενα χιχιχι)

Το καλο ειναι οτι το καταλαβε ς ..και δεν ειναι αργα ...αρκει να κρατησεις αυτην την σταση

Στην αρχη ειναι λιγο δυσκολα αλλα μετα βλεπεις το αποτελεσμα και νιωθεις πολυ καλα ............

Κανε λιγο υπομονη αλαξε τακτικη και υποχρεωνε τον αντρα σου να αναλαβη πραγματα να κανει ..εστω και το ζορι .....αφου αρχισε να αλλαζει σε καποια πραγματα εκμεταλευσου το ...ναι κακος επρεπε να σε φτασει τα ορια σου για να κουνηση ..αλλα σημασια εχει οτι κουνησε...................τωρα κρατα σταθερη πορεια ..και θα αρχισεις να ξεθυμωνης μαζι του με τον καιρο .....δωσε του χρονο ......

διοτι δεν φταιει μονο αυτος .....

αρχισε να δινεις χρονο στον εαυτο σου εξω απο το σπιτι χωρις τα παιδια

Αυτο θα σου δωση δυναμη .....

Η αληθεια ειναι οτι εισαι ηρωιδα τριδημα .....αχ αχ αφου βγηκε ς ζωντανη 3 χρονια τωρα ουτε του παπα μην το πεις .............

τα παιδια ξεπεταχτηκαν.... οργανωσου ...δυναμωσε το εγω και την αυτοεκτιμηση σου ..διοτι τα παιδια σου θα σε χρειαστουν ...............δωσε χρονο σε σενα και απαιτησε το απο τους γυρω σου..... χωρις ενοχες

[νανσυ2]

κ κατι ακομα....γιατι ρε παιδια το αγγιγμα,οι αγκαλιες,τα φιλια,το αγαπη μου,να ειναι ολα σαχλες?κ ναι,μπορει κ γω οταν ημουν μικρη,να μην τα ειχα τοσο αναγκη,να μου εφταναν καποια πραγματα,κ ο χαρακτηρας του,αλλα δεν εχω το δικαοωμα να αλλαξω μεγαλωνοντας?ν απω οτι δε μου φτανουν αυτα?θελω περισσοτερο τρυφεροτητα κ συντροφικοτητα?κ τι κανεις οταν νιωθεις οτι δεν εχετε τις ιδιες αναγκες,κ αρα ο αλλος δε μπορει να σε καταλαβει, η κ να κανει αυτα που θες?με λεει τωρα αγαπη μου κ το νιωθω τοσο ξενο στα αυτια μου,γιατι να μην μπαινεις στη διαδικασια να λες αν αυτο που ζεις σε καλυπτει,αν υπαρχει κατι αλλο,καλυτερο,αν..αν...κ ναι,ετσι ηταν παντα,κλειστος κ μη εκδηλωτικος,κ γω εμαθα να ειμαι ετσι,να μη μιλαω,ημουν κ μικρη,αλλα ενιωθα οτι κατι με ενοχλουσε,με μελαγχολουσε,αλλα δεν ηξερα τι....τωρα που μεγαλωσα,καταλαβα καποια πραγματα,αλλα τωρα εχω μια οικογενοια,με τρια παιδια....κ τι κανεις τωρα οεο?....καποια στιγμη του ειπα οτι τη ψυχη μου,δε μπορεις να την αγγιξεις...μου ειπε μπορω,αλλα ξερω οτι δε μπορει,δε το εχει,κ μενα παντα θα μου λειπει αυτο,παντα θα με στεναχωρει....μηπως λεω χαζα?μηπως θα επρεπε να ειμαι ευχαριστημενη που εχω ενα σπιτι,μια δουλεια,τρια παιδια,την υγεια μας....?......μηπως ολοι ειναι καπως ετσι?μηπως ψαχνω ψυλλους στα αχυρα?ολοι μου λενε οτι αυτα δεν ειναι σοβαρα προβληματα για χωρισμο,οτι δε πινει,δε με χτυπαει,δε γκομενιζει,δε κακοπερναμε,κ τα αλλα τα εχουν ολοι λιγο πολυ,αλλα δε χωριζουν....εγω ομως γιατι νιωθω πιεση κ κενο?μηπως ειμαι ανικανοποιητη?......

[χριστινάκι π.]

Πραγματικά είσαι ηρωίδα.....οι άντρες στην πλειονότητα τους είναι τελείως γαϊδούρια!!!!!!Τουλάχιστον ξύπνησε έστω και αργά....δώσε μια ευκαιρία, δεν ξέρεις ποτέ!

 

Βασικά εγώ θα σου πρότεινα να του αφήσεις τα παιδιά μια μέρα από τις 6 το πρωί μέχρι τις 2 τη νύχτα, εσύ πήγαινε μια μονοήμερη με μια φίλη σου, δυο τρεις ώρες μακριά με το αμάξι ή το κτελ να μην μπορείς να γυρίσεις στο λεπτό άμα σε πάρει τηλ!αφού μπορούν να σε βοηθάνε οι γιαγιάδες μην διστάσεις να την κάνεις, εννοώ να πάρει αυτές τηλ άμα προκύψει κάτι...και μη σου πω κλείσε και το τηλ σου!

 

Μια φίλη μου την αντιμετώπιζε κάπως έτσι ο άντρας της, με απαξίωση, ότι και καλά άσε μας που κουράζεσαι όλη μέρα στο σπίτι με δυο παιδιά-εγώ δουλεύω, και μια μέρα τα παίρνει και αυτή στο κρανίο, φεύγει, πάει σε μια φίλη της, κλείνει το κινητό και του είχε αφήσει οδηγίες στο ψυγείο!Γύρισε σπίτι της πολλές ώρες μετά και αυτός είχε φρικάρει και τότε την κατάλαβε...να δεις πώς άλλαξε μετά!!!!!!

[χριστινάκι π.]

κ κατι ακομα....γιατι ρε παιδια το αγγιγμα,οι αγκαλιες,τα φιλια,το αγαπη μου,να ειναι ολα σαχλες?κ ναι,μπορει κ γω οταν ημουν μικρη,να μην τα ειχα τοσο αναγκη,να μου εφταναν καποια πραγματα,κ ο χαρακτηρας του,αλλα δεν εχω το δικαοωμα να αλλαξω μεγαλωνοντας?ν απω οτι δε μου φτανουν αυτα?θελω περισσοτερο τρυφεροτητα κ συντροφικοτητα?κ τι κανεις οταν νιωθεις οτι δεν εχετε τις ιδιες αναγκες,κ αρα ο αλλος δε μπορει να σε καταλαβει, η κ να κανει αυτα που θες?με λεει τωρα αγαπη μου κ το νιωθω τοσο ξενο στα αυτια μου,γιατι να μην μπαινεις στη διαδικασια να λες αν αυτο που ζεις σε καλυπτει,αν υπαρχει κατι αλλο,καλυτερο,αν..αν...κ ναι,ετσι ηταν παντα,κλειστος κ μη εκδηλωτικος,κ γω εμαθα να ειμαι ετσι,να μη μιλαω,ημουν κ μικρη,αλλα ενιωθα οτι κατι με ενοχλουσε,με μελαγχολουσε,αλλα δεν ηξερα τι....τωρα που μεγαλωσα,καταλαβα καποια πραγματα,αλλα τωρα εχω μια οικογενοια,με τρια παιδια....κ τι κανεις τωρα οεο?....καποια στιγμη του ειπα οτι τη ψυχη μου,δε μπορεις να την αγγιξεις...μου ειπε μπορω,αλλα ξερω οτι δε μπορει,δε το εχει,κ μενα παντα θα μου λειπει αυτο,παντα θα με στεναχωρει....μηπως λεω χαζα?μηπως θα επρεπε να ειμαι ευχαριστημενη που εχω ενα σπιτι,μια δουλεια,τρια παιδια,την υγεια μας....?......μηπως ολοι ειναι καπως ετσι?μηπως ψαχνω ψυλλους στα αχυρα?ολοι μου λενε οτι αυτα δεν ειναι σοβαρα προβληματα για χωρισμο,οτι δε πινει,δε με χτυπαει,δε γκομενιζει,δε κακοπερναμε,κ τα αλλα τα εχουν ολοι λιγο πολυ,αλλα δε χωριζουν....εγω ομως γιατι νιωθω πιεση κ κενο?μηπως ειμαι ανικανοποιητη?......

 

Δε νομίζω ότι είσαι ανικανοποίητη, νομίζω πως τώρα αρχίζεις και σε μαθαίνεις....το να γνωρίσουμε τον εσώτερο εαυτό μας, τα πραγματικά θέλω και τις πραγματικές μας ανάγκες παίρνει χρόνο....μάλλον αυτό σου συμβαίνει τώρα!Ήσουν μικρή και ερωτευμένη και δικαιολογούσες....αλλά τελικά το να μας στηρίζει ο άνθρωπος μας, να μας δείχνει με κάθε τρόπο ότι μας νοιάζεται είναι πολύ σημαντικό....το ότι οι άλλοι δεν τα θεωρούν σοβαρά πράγματα αυτά δεν σημαίνει τίποτα!γιατί ο καθένας αντέχει διαφορετικά πράγματα σύμφωνα με τον χαρακτήρα του και τις ευαισθησίες του!απλώς θα σου έλεγα να μην πάρεις καμία απόφαση ακόμα, αφού ο άντρας σου ήταν πάντα έτσι, αν έχει τη διάθεση να αλλάξει θα του πάρει λίγο χρόνο, δώσε τον....

[τον]

συμφωνο με το χριστινακη ..ακουσε την εχει δικιο ................πες του τι θες τι σου λειπει ,τι θες απο αυτον λεγε με λεξεις αυτα που εχεις αναγκη μην τα αφηνεις να εννοουντε ...γιατι δεν σημαινει οτι ο αλλος μπορει να καταλαβει τι εσυ εννοεις ...οτι θελεις απλα πεστο .........εγω παντως αυτο κανω πια δεν αφηνω τιποτα να εννοηθει το λεω ξεκαθαρα ...............

[νανσυ2]

συμφωνω οτι πρεπει να μιλαμε κ να λεμε τι θελουμε,ο αλλος δε θα μυρισει τα νυχια του,αλλα ρε παιδια,πρεπει εσυ να του λες παντα,εσυ να κανεις τα βηματα,ο αλλος που ειναι σε ολο αυτο?μονο ο αποδεκτης?δε μπορει να γινει κ μερικες φορες ο πομπος?εγω πρεπει να λεω τι ειναι ωραιο,τι πρεπει να γινει?ο αλλος γιατι δε μπαινει ποτε απο μονς του στη διαδικασια να σκεφτει κ να κανει η να πει δυο πραγματα?δεν ειναι κ τοσο φοβερο,αλλα ισως τελικα ειναι θεμα χαρακτηρα,η το χεις η δεν το χεις,δεν ειναι σπουδαιο πραγμα να παρεις τον αλλον μια αγκαλια,η να της χαιδεψεις τα μαλλια,λεω τωρα ενα παραδειγμα,ολα αυτα δε γεμιζουν μια σχεση,δε σε φερνουν πιο κοντα?κ οταν δεν υπαρχουν,δεν απομακρυνεσαι?κ σας λεω,οτι τωρα βοηθαει καπως με τα παιδια κ το σπιτι,δε θα μου πει,οχι μη πας για καφε,θα παω,κ σκουπα θα βαλει,αλλα οταν ειμαστε ολοι μαζι στο σαλονι,εγω καθομαι κατω κ παιζω με τα παιδια,η βαζω χριστουγεννιατικα τραγουδια,να χορεψουμε,εκεινος ειναι αμετοχος,συνεχιζει να βλεπει τηλ,η οταν εχει γινει το σεξ τη μια μερα,την αλλη μπορει κ να μου πει μια σκετη καληνυχτα παω να ξαπλωσω....χωρις φιλι χωρις τπτ....θα μου πειτε λεπτομερειες,αλλα τελικα τι σε δενει με τον αλλον?οτι εχετε παιδια κ κοινες υποχρεωσεις?μερικα πραγματα η τα εχεις η δεν τα εχεις,κ οσο χρονο κ αν του δωσω,ποτε δε θα γινουν αυτα που λεω,γιατι απλα δεν τα εχει αναγκη,κ ειναι πολυ κουραστικη αυτη η ζωη...ειμαι 30χρ,κ λεω οτι ετσι θα ειναι η ζωη μου,κ αν γνωριζα καποιον αλλον?που τα ειχε αυτα,κ με δεχοταν με τα παιδια μου βεβαια,θα ζουσα καλυτερα?η κ με τον αλλον,οταν θα εμπαιναν στη μεση τα παιδια,θα γινοντουσαν καπως ετσι τα πραγματα?η οταν εχεις καλη επικοινωνια με τον αλλον,ολα λυνονται?γιατι αυτο μας εφαγε εμας,η ελλειψη επικοινωνιας που συνεπαγεται κ ελλειψη κατανοησης....βεβαια κ ο κλειστος κ μη εκδηλωτικος χαρακτηρας....ποσο ασχημο ειναι τελικα να μην δειχνεις την αγαπη σου ε?...κ ισως μου πειτε,το ηξερες απο την αρχη,σωστο,το μονο αλλοθι...η μικρη μου ηλικια,τον γνωρισα 19περιπου κ ηταν η πρωτη μου σοβαρη σχεση....καλος,χρυσος κ αγιος,αλλα δεν εχει αυτα που μου γεμιζουν τη ψυχη μου,κ πως μπορεις να πας παρακατω οταν συνειδητοποιεις οτι ο αντρας που παντρευτηκες,για τους δικους σου λογους,δεν εινναι αυτο που θες,δε λεω οτι δε τον αγαπαω,δε μου εχει φερθει σκαρτα,εχει αυτα που εχει,αλλα......

[ΛιναΑριαδνη]

συμφωνω οτι πρεπει να μιλαμε κ να λεμε τι θελουμε,ο αλλος δε θα μυρισει τα νυχια του,αλλα ρε παιδια,πρεπει εσυ να του λες παντα,εσυ να κανεις τα βηματα,ο αλλος που ειναι σε ολο αυτο?μονο ο αποδεκτης?δε μπορει να γινει κ μερικες φορες ο πομπος?εγω πρεπει να λεω τι ειναι ωραιο,τι πρεπει να γινει?ο αλλος γιατι δε μπαινει ποτε απο μονς του στη διαδικασια να σκεφτει κ να κανει η να πει δυο πραγματα?δεν ειναι κ τοσο φοβερο,αλλα ισως τελικα ειναι θεμα χαρακτηρα,η το χεις η δεν το χεις,δεν ειναι σπουδαιο πραγμα να παρεις τον αλλον μια αγκαλια,η να της χαιδεψεις τα μαλλια,λεω τωρα ενα παραδειγμα,ολα αυτα δε γεμιζουν μια σχεση,δε σε φερνουν πιο κοντα?κ οταν δεν υπαρχουν,δεν απομακρυνεσαι?κ σας λεω,οτι τωρα βοηθαει καπως με τα παιδια κ το σπιτι,δε θα μου πει,οχι μη πας για καφε,θα παω,κ σκουπα θα βαλει,αλλα οταν ειμαστε ολοι μαζι στο σαλονι,εγω καθομαι κατω κ παιζω με τα παιδια,η βαζω χριστουγεννιατικα τραγουδια,να χορεψουμε,εκεινος ειναι αμετοχος,συνεχιζει να βλεπει τηλ,η οταν εχει γινει το σεξ τη μια μερα,την αλλη μπορει κ να μου πει μια σκετη καληνυχτα παω να ξαπλωσω....χωρις φιλι χωρις τπτ....θα μου πειτε λεπτομερειες,αλλα τελικα τι σε δενει με τον αλλον?οτι εχετε παιδια κ κοινες υποχρεωσεις?μερικα πραγματα η τα εχεις η δεν τα εχεις,κ οσο χρονο κ αν του δωσω,ποτε δε θα γινουν αυτα που λεω,γιατι απλα δεν τα εχει αναγκη,κ ειναι πολυ κουραστικη αυτη η ζωη...ειμαι 30χρ,κ λεω οτι ετσι θα ειναι η ζωη μου,κ αν γνωριζα καποιον αλλον?που τα ειχε αυτα,κ με δεχοταν με τα παιδια μου βεβαια,θα ζουσα καλυτερα?η κ με τον αλλον,οταν θα εμπαιναν στη μεση τα παιδια,θα γινοντουσαν καπως ετσι τα πραγματα?η οταν εχεις καλη επικοινωνια με τον αλλον,ολα λυνονται?γιατι αυτο μας εφαγε εμας,η ελλειψη επικοινωνιας που συνεπαγεται κ ελλειψη κατανοησης....βεβαια κ ο κλειστος κ μη εκδηλωτικος χαρακτηρας....ποσο ασχημο ειναι τελικα να μην δειχνεις την αγαπη σου ε?...κ ισως μου πειτε,το ηξερες απο την αρχη,σωστο,το μονο αλλοθι...η μικρη μου ηλικια,τον γνωρισα 19περιπου κ ηταν η πρωτη μου σοβαρη σχεση....καλος,χρυσος κ αγιος,αλλα δεν εχει αυτα που μου γεμιζουν τη ψυχη μου,κ πως μπορεις να πας παρακατω οταν συνειδητοποιεις οτι ο αντρας που παντρευτηκες,για τους δικους σου λογους,δεν εινναι αυτο που θες,δε λεω οτι δε τον αγαπαω,δε μου εχει φερθει σκαρτα,εχει αυτα που εχει,αλλα......

 

 

Αχχ κοπελα μου μερικες φορες τα σκεφτομαι και εγω αν και ειμαι μονο 5χρονια μαζι του αλλα..μερικες φορες το σκεφτομαι τι εγινε λεωωω???Εμεις ειμασταν αλλιως.Εγω πιστευω οτι δεν μας περνουν σοβαρα στα θελω μας.Εγω χθες παραδειγμα εκανα ολοκληρη συζητηση για τι πραγμα λες?Ακου τωρα για το Ε9 το ειχε αναλαβει αυτος εννοειται και τι μου λεει χθες δεν το εχει κανει ακομα ο λογιστης....

 

Εγινα :evil::evil::evil: συγνωμη λεω εσυ δεν μιλησες εδω κα μηνες λεμε για τα χωραφια και το Ε9 και εσυ τι κανεις ?Εχουμε μεχρι τις 22-12 ΑΚΟΥΣ??Τα νευρα μου κροσιαααα.Δεν θελω βρε παιδι μου του λεω μεχρι μεθαυριο εμεις θα φυγουμε για το χωριο αν χρειαστει ενα χαρτι ο λογιστης θα φυγεις απο το χωριο???Ειλικρινα δεν καταλαβαινω ποσο ΧΑΛΑΡΟΙ μπορει να ειναι οι αντρες.Ασε που οταν ειναι για κατι γραφιοκρατικο ΠΟΤΕ δεν τα καταφερνει,πως γινεται αυτο μονο στον δικο μου αντρα γινεται αυτο???Λεω εγω τωρα μηπως φταιω εγω καπου????

[χριστινάκι π.]

νάνσυ εμένα είναι έτσι ο πατριός μου, μη εκδηλωτικός, αλλά η μητέρα μου το ευχαριστιέται γιατί και η ίδια δεν θέλει πολλά πολλά....οπότε θα έλεγα ότι είναι θέμα συμβατότητας του ζευγαριού...μάλλον εσένα σου λείπει η ουσιαστική συμπαράσταση και κατανόηση και υποστήριξη από τον σύντροφο σου και την αναζητάς έστω στα φιλιά και στις αγκαλιές του....μήπως απλώς σου πέρασε καλή μου;;;κατάπινες ό,τι κατάπινες όλα αυτά τα χρόνια αλλά τώρα έφυγε αυτή η ''κόλλα'' που σε κρατάει κολλημένη πάνω του και σκέφτεσαι τι άλλο υπάρχει εκεί έξω;;;με προβληματίζει που ενώ έχεις τρίδυμα που είναι μόλις 3 χρονών οραματίζεσαι ήδη τη ζωή με έναν άλλον άντρα, κάποιον που θα σε κανακεύει και θα παίζει με τα παιδιά σου αντί να βλέπει τηλεόραση....ποιος μπορεί να σε κατηγορήσει;;;Απλώς αναρωτιέμαι αν απλώς εκφράζεις ένα μεγάλο παράπονο σου ή μήπως παραδέχθηκες επιτέλους την αλήθεια στον εαυτό σου...μια αλήθεια που του έκρυβες για πολλά χρόνια...

 

Το μόνο που θα ήθελα να σε συμβουλεύσω είναι ''όχι βιαστικές αποφάσεις''...στην περίπτωση σου ταιριάζει και κάτι πολύ όμορφο που είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο (στην Αίθουσα του Θρόνου που είχε γίνει και σίριαλ στο μέγκα) και έχει γράψει μέσα μου: Πολύ αργά για να είναι εγκαίρως αλλά πολύ νωρίς για να είναι αδύνατον!

[apricot]

Πολύ αργά για να είναι εγκαίρως αλλά πολύ νωρίς για να είναι αδύνατον!

πιστευω οτι ειναι απο τα ομορφοτερα πραγματα που εχω διαβασει...

κατι τετοιο νομιζω οτι ταιριαζει στην περιπτωση αλλα μονο η ιδια το ξερει αυτο.

[χριστινάκι π.]

Αχχ κοπελα μου μερικες φορες τα σκεφτομαι και εγω αν και ειμαι μονο 5χρονια μαζι του αλλα..μερικες φορες το σκεφτομαι τι εγινε λεωωω???Εμεις ειμασταν αλλιως.Εγω πιστευω οτι δεν μας περνουν σοβαρα στα θελω μας.Εγω χθες παραδειγμα εκανα ολοκληρη συζητηση για τι πραγμα λες?Ακου τωρα για το Ε9 το ειχε αναλαβει αυτος εννοειται και τι μου λεει χθες δεν το εχει κανει ακομα ο λογιστης....

 

Εγινα :evil::evil::evil: συγνωμη λεω εσυ δεν μιλησες εδω κα μηνες λεμε για τα χωραφια και το Ε9 και εσυ τι κανεις ?Εχουμε μεχρι τις 22-12 ΑΚΟΥΣ??Τα νευρα μου κροσιαααα.Δεν θελω βρε παιδι μου του λεω μεχρι μεθαυριο εμεις θα φυγουμε για το χωριο αν χρειαστει ενα χαρτι ο λογιστης θα φυγεις απο το χωριο???Ειλικρινα δεν καταλαβαινω ποσο ΧΑΛΑΡΟΙ μπορει να ειναι οι αντρες.Ασε που οταν ειναι για κατι γραφιοκρατικο ΠΟΤΕ δεν τα καταφερνει,πως γινεται αυτο μονο στον δικο μου αντρα γινεται αυτο???Λεω εγω τωρα μηπως φταιω εγω καπου????

 

Γνώμη μου πάντα είναι ότι αν ξέρουμε ότι ο άλλος είναι άχρηστος σε κάτι, π.χ. στη γραφειοκρατία, το αναλαμβάνουμε μόνες μας και ξεμπερδεύουμε.....και αντίστοιχα ζητάμε βοήθεια εμείς σε άλλα που δεν είμαστε τόσο καλές!

 

Μα κι αυτός ο Χριστιανός το άφησε για τελευταία στιγμή;;;δηλαδή πόσο;;;πόσο;;;;

[νανσυ2]

νάνσυ εμένα είναι έτσι ο πατριός μου, μη εκδηλωτικός, αλλά η μητέρα μου το ευχαριστιέται γιατί και η ίδια δεν θέλει πολλά πολλά....οπότε θα έλεγα ότι είναι θέμα συμβατότητας του ζευγαριού...μάλλον εσένα σου λείπει η ουσιαστική συμπαράσταση και κατανόηση και υποστήριξη από τον σύντροφο σου και την αναζητάς έστω στα φιλιά και στις αγκαλιές του....μήπως απλώς σου πέρασε καλή μου;;;κατάπινες ό,τι κατάπινες όλα αυτά τα χρόνια αλλά τώρα έφυγε αυτή η ''κόλλα'' που σε κρατάει κολλημένη πάνω του και σκέφτεσαι τι άλλο υπάρχει εκεί έξω;;;με προβληματίζει που ενώ έχεις τρίδυμα που είναι μόλις 3 χρονών οραματίζεσαι ήδη τη ζωή με έναν άλλον άντρα, κάποιον που θα σε κανακεύει και θα παίζει με τα παιδιά σου αντί να βλέπει τηλεόραση....ποιος μπορεί να σε κατηγορήσει;;;Απλώς αναρωτιέμαι αν απλώς εκφράζεις ένα μεγάλο παράπονο σου ή μήπως παραδέχθηκες επιτέλους την αλήθεια στον εαυτό σου...μια αλήθεια που του έκρυβες για πολλά χρόνια...

 

Το μόνο που θα ήθελα να σε συμβουλεύσω είναι ''όχι βιαστικές αποφάσεις''...στην περίπτωση σου ταιριάζει και κάτι πολύ όμορφο που είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο (στην Αίθουσα του Θρόνου που είχε γίνει και σίριαλ στο μέγκα) και έχει γράψει μέσα μου: Πολύ αργά για να είναι εγκαίρως αλλά πολύ νωρίς για να είναι αδύνατον!

 

 

 

πολυ ωραια απαντηση....νομιζω οτι ειναι λιγο κ απο τα δυο.οσο αφορα την ερωτηση σου,αλλα πραγματικα,δε ξερω τι απο τα δυο γερνει στη ζυγαρια...κ παραπονο κ διαπιστωση....αντε βγαλε συμπερασμα,ειδικα τωρα που υπαρχουν κ τρια παιδια....μου αρεσε το σλογκαν,ας πουμε,που εγραψες....αλλα ποσο ρεαλιστικο ειναι στη δικη μου περιπτωση?κ απο την αλλη σκεφτομαι,παρολο αυτα που λεω κ εχω διαπιστωσει....τον αγαπαω?τον εχω συνηθισει?τον λυπαμαι να του χαλασω τη ζωη φευγοντας με τα παιδια του?ειμαι ικανη για τετοιες αποφασεις κ αλλαγες για ολους μας?ειμαι ετοιμη να δεχτω οτι ετσι θα ζω για παντα?αξιζει?αν υπαρχει εκει εξω καποιος που να ασχολειται στην ουσια με μενα κ τα παιδια,θα ημουν ευτυχισμενη?διαβασα σημερα πολλες περιπτωσεις γυναικων,οι περισσοτερες εχουν τα θεματα τους κ τα παραπονα τους,δεν ειμαι η μονη,εννοειται,αλλα υπαρχει κανεις που να ειναι ευτυχισμενος?με προβληματα,δε ζω στο κοσμο μου,αλλα ευχαριστημενος ,πως να το πω....ναι μεν,με τα παραπονακια του,κανεις δεν ειναι τελειος,αλλα ολοι νιωθουν σαν εμενα?κ ο αντρας μου μου λεει οτι εχουν πειραχτει τα νευρα μου απο τη κουραση με τα παιδια κ ξεσπαω πανω του.....δεν εχει καταλαβει την ουσια,γιατι προφανως,δε μπορει,ειναι αλλου....

[χριστινάκι π.]

πολυ ωραια απαντηση....νομιζω οτι ειναι λιγο κ απο τα δυο.οσο αφορα την ερωτηση σου,αλλα πραγματικα,δε ξερω τι απο τα δυο γερνει στη ζυγαρια...κ παραπονο κ διαπιστωση....αντε βγαλε συμπερασμα,ειδικα τωρα που υπαρχουν κ τρια παιδια....μου αρεσε το σλογκαν,ας πουμε,που εγραψες....αλλα ποσο ρεαλιστικο ειναι στη δικη μου περιπτωση?κ απο την αλλη σκεφτομαι,παρολο αυτα που λεω κ εχω διαπιστωσει....τον αγαπαω?τον εχω συνηθισει?τον λυπαμαι να του χαλασω τη ζωη φευγοντας με τα παιδια του?ειμαι ικανη για τετοιες αποφασεις κ αλλαγες για ολους μας?ειμαι ετοιμη να δεχτω οτι ετσι θα ζω για παντα?αξιζει?αν υπαρχει εκει εξω καποιος που να ασχολειται στην ουσια με μενα κ τα παιδια,θα ημουν ευτυχισμενη?διαβασα σημερα πολλες περιπτωσεις γυναικων,οι περισσοτερες εχουν τα θεματα τους κ τα παραπονα τους,δεν ειμαι η μονη,εννοειται,αλλα υπαρχει κανεις που να ειναι ευτυχισμενος?με προβληματα,δε ζω στο κοσμο μου,αλλα ευχαριστημενος ,πως να το πω....ναι μεν,με τα παραπονακια του,κανεις δεν ειναι τελειος,αλλα ολοι νιωθουν σαν εμενα?κ ο αντρας μου μου λεει οτι εχουν πειραχτει τα νευρα μου απο τη κουραση με τα παιδια κ ξεσπαω πανω του.....δεν εχει καταλαβει την ουσια,γιατι προφανως,δε μπορει,ειναι αλλου....

 

Μα δεν γίνεται να πηγαίνουν όλα τέλεια σε μια σχέση, γιατί αν πηγαίνουν τότε ο ένας από τους δύο θα έχει θαφτεί μέσα στη σχέση....δύο διαφορετικοί άνθρωποι=δύο διαφορετικοί χαρακτήρες=δύο διαφορετικές οπτικές=προβλήματα....Το ζήτημα είναι τι αντέχει ο καθένας μας και αυτό είναι πολύ προσωπικό, δεν μπορεί κανείς να μας κρίνει γι'αυτό..η ψυχούλα μας το ξέρει τι αντέχουμε, τι όχι και το κυριότερο για πόσο...γιατί μπορείς να κάνεις υπομονή αν ο άλλος υποσχεθεί να αλλάξει, αλλά αν δεν στο υποσχεθεί και η κατάσταση παραμένει στάσιμη τότε εσύ καλείσαι να αποφασίσεις αν μπορείς να αντέξεις επ'αόριστον!

 

Πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος για όλους μας, κάποιος απόλυτα ταιριαστός!Αλλά δεν μπορείς να χτίσεις κάτι καινούριο αν δεν διαλύσεις το παλιό...και πάντα πονάει και πρέπει να ζυγίσεις μέσα σου τι πονάει περισσότερο....

 

Πάρα πολλές γυναίκες με 3 παιδιά έχουν βρει τον πρίγκιπα τους στο πρόσωπου άλλου άντρα τελικά (π.χ. η μητέρα μου)...Για μένα το σημαντικό είναι να δώσεις ένα σωστό πρότυπο οικογένειας στα παιδάκια σου...δηλαδή να βλέπουν μια μαμά ευτυχισμένη που αγγίζεται με τον σύντροφο της για να το μιμηθούν και αυτά αργότερα στη συναναστροφή τους με άλλους ανθρώπους και φυσικά έναν μπαμπά που ενδιαφέρεται να παίξει και να τραγουδήσει με τα παιδιά του για τον ίδιο λόγο!Πρέπει να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη τι πρότυπο οικογένειας δημιουργούμε στα παιδιά μας μέσα από το γάμο μας!Για να μεγαλώσουν ισορροπημένα και να συνάψουν καλές σχέσεις αργότερα!

[νανσυ2]

ενα παραδειγμα της αλλαγης......πριν ηταν αυτος στο λαπ,ετυχε βεβαια,δεν το κανει καθε μερα,μετα του ειπα μη το κλεισεις να δω κατι,(ηθελα να μπω εδω),μολις εκατσα εγω εδω,μου λεει καληνυχτα,παω μεσα....ουτε φιλι,ουτε τπτ...να πω οτι ειχαμε αποκλεισει το σεξ απο το απογευμα λογω........ετσι δεν υπηρχε πιεση για το ελα κ εσυ να ξαπλωσουμε λιγο....να σας πω τι θα ηθελα?να παω σε λιγο κ γω,να μου πει ηρθες αγαπη μου,καληνυχτα,ενα φιλακι,κ νανι.....δε ζηταω πολλα,να μου κανει τεμεναδες,λιγη επαφη,ουσιαστικη,....σας ειπα,κ αγαπη μου που με λεει τωρα καποιοες φορες,μου ακουγεται ξενο κ αδιαφορο,δεν το εχω συνηθισει να το ακουω,αλλα κ τωρα που το ακουω,μετα απο τοσα χρονια κ μετα απο οτι εχει γινει,δε μου λεει κατι...

[νανσυ2]

κ χριστινακι παλι μου αρεσε η απαντηση σου....συμφωνω,αλλα ειμαι μπερδεμενη κ δεν μπορω να τα ζυγισω....κ απο την αλλη λεω,ποιος θα σε δεχτει με τρια παιδια,στην αρχη μπορει να ειναι ολα καλα,αλλα μετα με τις ευθθυνες,τα εξοδα,τη φασαρια,θθα συνεχισει η ιδανικη σχεση να ειναι ιδανικη,η θα εχεις παλι προβληματα?κ τοτε θα εχεις κ τρια παιδια στη πλατη σου...θα μπορει ο αλλος να αγαπησει τα παιδια σου,θα μπορουν τα παιδια σου να τον δεχτουν κ να μην αντιδρασουν οταν καταλαβουν τι εχει γινει?ετσι οπως μιλαω μου φαινεται οτι κ τον απολυτα ταιριαστο οπως λες να ειχα βρει,παλι δε θα κουνιομουν,θα με τρωγανε οι φοβοι μου κ η αδυναμια μου.....

[sternchen]

Νάνσυ μου, ξέρεις τι πιστεύω.

Πιστεύω πως απλά έχεις καταπιεστεί πάρα πολύ και αυτό σε έχει κάνει αγανακτισμένη.

Ο αγανάκτηση να ξέρεις πως μπορεί να θολώσει την κρίση μας και να μας κάνει να τα βλέπουμε όλα μαύρα και ταυτόχρονα να γινόμαστε άδικοι.

Μεγαλώνεις 3 παιδιά, αυτό και μόνο δικαιολογεί την ψυχική σου κούραση.

Έχεις κουραστεί πολύ ψυχολογικά και είναι εντελώς λογικό.

Η ανατροφή των παιδιών απαιτεί το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας μας και η σωματική κούραση επίσης, επηρεάζει αρνητικά την ψυχολογία μας.

Χρειάζεσαι επειγόντως κάτι για να αλλάξει η διάθεση σου.

Άνοιξε την καρδιά σου και μίλα του και πες του όλα αυτά που σε βαραίνουν και ό,τι σε προβληματίζει.

Μην παραιτείσαι από την σχέση σου και μην αφήνεις την αγανάκτηση και τον θυμό σου να σε καθοδηγούν.

Πιστεύω πως αξίζει να δώσεις μια ευκαιρία στο να βελτιώσεις την σχέση σου και τον γάμο σου, έχεις μόνο να κερδίσεις και δεν έχεις να χάσεις τίποτα.

Δεν υπάρχει τέλεια σχέση και ούτε καν ιδανική.

Εγώ προσωπικά προσπαθώ συνέχεια να διεκδικώ πράγματα από την σχέση μου με το να λέω πολύ συχνά τι αισθάνομαι και τι θέλω.

Και να ξέρεις πως τον αγαπάς πολύ περισσότερο από ότι νομίζεις τώρα που τα έχεις πάρει μαζί του, είναι ο άνθρωπος σου και αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Θετική σκέψη, επιμονή και υπομονή και όλα θα πάνε καλά!

Κανόνισε να κάνετε κάτι ρομαντικό μαζί, έστω ένα δείπνο!

[dimmi]

κ κατι ακομα....γιατι ρε παιδια το αγγιγμα,οι αγκαλιες,τα φιλια,το αγαπη μου,να ειναι ολα σαχλες?κ ναι,μπορει κ γω οταν ημουν μικρη,να μην τα ειχα τοσο αναγκη,να μου εφταναν καποια πραγματα,κ ο χαρακτηρας του,αλλα δεν εχω το δικαοωμα να αλλαξω μεγαλωνοντας?ν απω οτι δε μου φτανουν αυτα?θελω περισσοτερο τρυφεροτητα κ συντροφικοτητα?κ τι κανεις οταν νιωθεις οτι δεν εχετε τις ιδιες αναγκες,κ αρα ο αλλος δε μπορει να σε καταλαβει, η κ να κανει αυτα που θες?

καταλαβαίνω ότι δεν ρωτάς ααπλά ανοίγεσαι αλλά να τολμήσω να προτείνω λύση?

Γράψε του σε ένα χαρτάκι (μπορείτε να έχετε ένα μπλοκάκι μόνο και μόνο για αυτό το λόγο, χωρίς να το συμφωνήσετε, απλά να το βάζεις κάτω από τα κλειδιά του και θα συνηθίσει να περιμένει μμήνυμα σου τα πρωινά που θα ξυπνά να φύγει).

Γράψε του αυτό που σου λείπει, πρότεινε του πχ αν θέλει κι αυτός να κάνετε αγγαλίτσες και χαδάκια, να πείς ότι σου έχει λείψει αυτή η επαφή, όχι το σεξ αλλά εκείνος.

Οι άντρες μπερδεύονται με τις εκδηλώσεις αυτές γιατί το σεξ εκδηλώνει γι'αυτούς όλα αυτά.

Σου λεει κάναμε σεξ, όλα καλά!

Εμάς τώρα στην κύηση που έχει εκκλείψει το σεξ μας έλειψε αυτή η επαφή αισθητά.

Σκέφτηκα ό,τι κι εσύ, έκανα εγώ την αρχή με χαρτάκι. Από τότε όποτε θέλει κι εκείνος μου λέει "έλα να ξαπλώσουμε παρέα αγγαλιά", μα δε νυστάζω του λέω, κι εκείνος επιμένει έλα για λίγο και σηκώνεσαι μετά. Τότε καταλαβαίνω ότι επιδιώκει αυτή την επαφή, χωρίς σεξ.

Με τρίδυμα δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτά αυτά που σου λέω, αλλά αφού έχετε χρόνο για σεξ θα έχετε και για τρυφερότητες! Στην τελική στέρησε του και λίγο σεξ

[dimmi]

?με λεει τωρα αγαπη μου κ το νιωθω τοσο ξενο στα αυτια μου,γιατι να μην μπαινεις στη διαδικασια να λες αν αυτο που ζεις σε καλυπτει,αν υπαρχει κατι αλλο,καλυτερο,αν..αν...κ ναι,ετσι ηταν παντα,κλειστος κ μη εκδηλωτικος,κ γω εμαθα να ειμαι ετσι,να μη μιλαω,ημουν κ μικρη,αλλα ενιωθα οτι κατι με ενοχλουσε,με μελαγχολουσε,αλλα δεν ηξερα τι....τωρα που μεγαλωσα,καταλαβα καποια πραγματα,αλλα τωρα εχω μια οικογενοια,με τρια παιδια....κ τι κανεις τωρα οεο?....καποια στιγμη του ειπα οτι τη ψυχη μου,δε μπορεις να την αγγιξεις...μου ειπε μπορω,αλλα ξερω οτι δε μπορει,δε το εχει,κ μενα παντα θα μου λειπει αυτο,παντα θα με στεναχωρει....μηπως λεω χαζα?μηπως θα επρεπε να ειμαι ευχαριστημενη που εχω ενα σπιτι,μια δουλεια,τρια παιδια,την υγεια μας....?......μηπως ολοι ειναι καπως ετσι?μηπως ψαχνω ψυλλους στα αχυρα?ολοι μου λενε οτι αυτα δεν ειναι σοβαρα προβληματα για χωρισμο,οτι δε πινει,δε με χτυπαει,δε γκομενιζει,δε κακοπερναμε,κ τα αλλα τα εχουν ολοι λιγο πολυ,αλλα δε χωριζουν....εγω ομως γιατι νιωθω πιεση κ κενο?μηπως ειμαι ανικανοποιητη?......

θα το συνηθίσεις όπως θα συνηθίσει κι εκείνος να το λέει, όλα μια γλυκιά συνήθεια είναι, πίστεψε το.

Μάθατε τόσα χρόνια έτσι, να μην εκδηλώνεσαι κι εσυ παρασυρμένη από την δικιά του συνήθεια/χαρακτήρα. Εσένα όμως αυτό πια σε πνίγει, οφείλεις να το λες, δεν άλλαξες, έτσι ήσουν πάντα, τώρα το ανακάλυψες και να το διεκδηκήσεις.

Το ότι δεν το έκανες πρίν δε σημαίνει πως πρέπει να χαλάσεις τη σχέση σου γι΄'αυτό.

Οι άνθρωποι αλλάζουν μέσα από την αλληλεπίδραση τους και τίνουν να μοιάζουν, δεν έχεις παρατηρήσει πολλές φορές ζευγάρια πολλών δεκαετιών μαζί που νομίζεις ότι είναι αδέλφια?

Κάνε εκείνον να έρθει πιο κοντά στα δικά σου θέλω, νομίζω έχεις απωθημένο κάποια πράγματα απλά καθημερινά, που δε θέλουν και τρελό κόπο να τα χτίσεις. Ναι θα κοπιάσεις, αλλά γίνεται κάτι χωρίς αυτό?

Πληρώνεις και το τίμημα του να μη τα είχες κάνει εξαρχής (πχ στο θέμα με την φροντίδα των παιδιών να έχει περισσότερες ευθύνες) όμως είπαμε δεν διαλύουμε σχέσεις για ότι αλλάζει.

Είναι ο άνθρωπος σου, σε αγαπάει, ΄δωσε του πολλές πολλές ευκαιρείες, ζήτα με σαφήνεια όσα θες και έχεις ανάγκη, θα δείς όλα θα γίνουν!

Είστε μαζί από τα 19 σου αλλά μου διέφυγε πόσο είστε τώρα?

Εύχομαι να νιώθεις καλύτερα γενικά μέσα στη σχέση σου κάθε μέρα, κάποιες μέρες ίσως βαλτώσεις, μη τα παρατάς, εδώ χωρίς παιδιά και βαλτώνουμε με το παραμικρό τα νέα ζευγάρια!

Είσαι αξιέπαινη με 3 συνομίληκα παιδιά, άθλος σκέτος ακούγεται!

Θα σε διαβάζω και περιμένω τα καλύτερα νέα, δε θα σου ευχηθώ σύντομα γιατί το καλό πράγμα αργεί να γίνει. Θα χρειαστείς μεγάλη υπομονή όπως όλες μας...και όλοι οι άντρες. Οι σχέσεις θέλουν την περισσότερη δουλειά τελικά βρε κορίτσια...

[dimmi]

μερικα πραγματα η τα εχεις η δεν τα εχεις,κ οσο χρονο κ αν του δωσω,ποτε δε θα γινουν αυτα που λεω,γιατι απλα δεν τα εχει αναγκη,κ ειναι πολυ κουραστικη αυτη η ζωη...ειμαι 30χρ,κ λεω οτι ετσι θα ειναι η ζωη μου,κ αν γνωριζα καποιον αλλον?

κι αν το έγραφες αυτό σε ένα χαρτάκι και το έβαζες κάτω από τα κλειδιά του?

Διάβασα σε αυτό το μήνυμα σου ότι δεν επικοινωνείτε, μήπως δεν κάνεις την αρχή καν να μιλήσετε? Οσο κλειστός κι αν είναι ο άλλος όταν του πείς κάτι που θα τον κεντρίσει θα το σκεφτεί.

Ισως ναμη σου απαντήσει αλλά η συμπεριφορά του θα αλλάξει.

Το βέλτιστο σίγουρα είναι να μάθετε να επικοινωνείτε (όπως όλα τα ζευγάρια που το παλεύουν ) αλλά μέχρι να γίνει αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορείς να εκφράζεις τις ανάγκες σου, κι ας είναι μονόπαντα. Μην κάνεις τον εαυτό σου να το βουλώνει, δε θα πάρει ποτέ μπρος κι ο άλλος να τα πεί...

Κάπου είπες και μόνη ότι όταν εκφράστηκες απότομα, ότι θα φύγεις ή κάτι τέτοιο(?), σου έλεγε πόσο σε αγαπά κτλ.

Δε χρειάζεται να τον εκβιάζεις, ζήτα και πάρε, ναι τσίγκλησε τον αλλά μη λες για χωρισμό. (εμένα δεν απέδωσε και μου γύρισε και μπουμερανγκ όταν αρχίσαμε να επικοινωνούμε γιατί το έκανε και ο ίδιος και μου κακοφάνηκε).

Στη φάση με το λαπτοπ που είπες για σήμερα, μπορούσες να του πείς όπως έφευγε ναζιάρικα "φιλακι?"

 

μου φαινεται οτι κ τον απολυτα ταιριαστο οπως λες να ειχα βρει,παλι δε θα κουνιομουν,θα με τρωγανε οι φοβοι μου κ η αδυναμια μου.....

δεν υπάρχουν απόλυτα ταιριαστοί άνθρωποι, οι σχέσεις κτίζονται.

Υπάρχουν διαφορετικοί άνθρωποι που τους ένωσε κάτι και μετά αποφάσισαν να πορευτούν μαζί σεβόμενοι ο ένας τις ανάγκες του άλλου.

Κι γω σε μεγάλους καυγάδες σκέφτηκα άραγε πως θα ήταν με κάποιον άλλο, και απάντησα μόνη μου ότι σίγουρα θα ήταν καλύτερα στο μυαλό μου, γιατί πολλές φορές προτιμάμε την εύκολη όδο, να φύγουμε, να θεοποιήσουμε κάποιον άλλο,

αντί να κάτσουμε και να παλέψουμε για την σχέση που εμείς επιλέξαμε εξαρχής, και φέραμε και στον κόσμο παιδιά...

Κι αν δε μας αρέσει όπως χτίσαμε τη σχέση μας κάνουμε μια αναπαλαίωση, όπως στα σπίτια, να αλλάξουμε παραστάσεις, να δώσουμε ευκαιρίες στον άλλο και να αναλογιστούμε που κάναμε λάθος κι εμείς.