Απομακρυνόμαστε μέρα με την μέρα

[νανσυ2]

μπραβο...αυτο ειναι το πρωτο βημα,να υπαρχει μια κατανοηση,απο κει ξεκινανε ολα[/color]

Τι να πω, θα προσπαθήσω να συντηρήσω αυτή τη μικρή βελτίωση. Είναι πολύ δύσκολο, όταν περιμένεις πράγματα που θεωρείς αυτονόητα να σου δώσει ο άλλος, να αναγκάζεσαι να τα εκφράσεις ή να τα πράξεις εσύ πρώτη. Ένα μικρό παράδειγμα, κάποτε μου έπαιρνε και κανένα δωράκι, μου έφερνε και κανένα άνθος. Τώρα πρέπει να του πω εγώ "θα ήθελα να μου δείξεις ότι με σκέφτεσαι με ένα δωράκι"; Όταν γεννήθηκε το μωρό μας, ας πούμε, δεν μου πήρε κάτι. Δεν ξέρω πόσο συνηθίζεται, αλλά το έχω ένα μικρό παραπονάκι.καλε εγω εδω εκανα τριδυμα κ δε μου πηρε τππ,ουτε καν ενα λουλουδι η κατι απο το νοσοκομειο Ναι, με περιποιήθηκε και ήταν όλο μέλια εκείνο το διάστημα (είχε μεγάλη ανησυχία, γιατί είχα επιπλοκές στον τοκετό) αλλά...

ολο μελια ακουω.....αυτο σημαινει οτι το εχει,απλα το εχει χασει λιγο...υπαρχουν ελπιδες ομως...

[νανσυ2]

εσυ ΝΑΝΣΥ 2 εισαι ευτυχισμενη ?....μεγαλη κουβεντα αυτη....δεν ειμαι δυστιχισμενη,αλλα πιστευω οτι ζω στιγμες ευτυχιας γιατι παιρνω κ δινω χαρα κ αγαπη κ φροντιδα απο τα παιδια μου

οσες μας διαβαζουνε ελευθερες δεν προκειται να παντρευτουν και οσες χωρισαν θα λενε τι καλα που ειναι μονες τους .....τι ναπω οπως στρωσαμε θα κοιμηθουμε απλα αν καποια στιγμη ξυπνησουμε ισως κανουμε την ζωη μας καλυτερη ...........δλδ εγω πρεπει να ξυπνησω κ να πω τι?..ΝΑΝΣΥ 2 μπορω να πω οτι ΝΑΙ ειμαι ευτυχισμενη παρολο που εχουν γινει πολλα ξερω οτι με αγαπαει ο αντρας μου απλα και αυτος μεγαλωσε εντελως διαφορετικα απο μενα σε ενα σπιτι που εκανε παντα κουμαντο και μεχρι σημερα χαιρομαι που το βλεπεις ετσι κ νιωθεις ετσι

[τον]

συμφωνο νανσυ 2 οτι ειναι μεγαλη κουβεντα αλλα εσυ πιο πανω με ειχες ρωτηση .....και ναι συμφωνο οτι ζεις στιγμες ευτυχια ...δεν μπορει να ειναι τα παντα τελεια και ουτε αν ειχα καποιον αλλον θα ειμουν καλυτερα ....τουλαχιστον σε αυτον ξερω τη θα σκεφτει πριν γινει κατι ..μεγαλωσαμε μαζι ....και αυτο ειναι το θεμα μου οτι δεν θελω οταν τα παιδια μου μεγαλωσουν και φτιαξουν την ζωη τους και μεινουμε τα δυο μας στο σπιτι να εχουμε 2 κουβεντες να πουμε και οχι να αδιαφορη ο ενα ς για τον αλλον ....η σχεση μας οταν τα παιδια φυγουν απο το σπιτι να υπαρχη κατι αναμεσα μας ......

[νανσυ2]

σωστο ειναι αυτο που λες.....δειχνεις οτι το προσπαθεις....νομιζω οτι αλλαξες κ συ...διαβαζοντας πιο παλια σου ποστ,βλεπω τη διαφορα....ετσι δεν ειναι?

[gentriana]

Νάνσυ, τι να λέμε τώρα. Έχεις απόλυτο δίκιο. Αλλά πού να το βρεις! Εννοείται ότι ένας ώριμος και λογικός άνθρωπος, άσχετα με το πώς ζούσε πριν, όταν έχει τρία παιδιά στο σπίτι θα βάλει κι αυτός ένα χεράκι. Και θα ενδιαφερθεί γενικά. Έτσι πρέπει τουλάχιστον. Τώρα, δεν ξέρω αν υπάρχει τρόπος να τον υποχρεώσεις να αλλάξει. Το ιδανικό θα ήταν να φιλοτιμηθεί ο ίδιος. Συνοπτικά, νομίζεις ότι έχεις εξαντλήσει όλες τις μεθόδους για να τον συγκινήσεις;

Αν ναι, τότε πραγματικά θα πρέπει να δουλέψεις πολύ με τον εαυτό σου. Να αποδεχτείς ότι έτσι είναι τα πράγματα και να μάθεις να εισαι χαρούμενη με τα καλά πράγματα που έχεις στη ζωή σου, αποβάλλοντας την πίκρα και το θυμό για όσα σου λείπουν. Πραγματικά, θέλει πολλή δουλειά, το ξέρω. Όμως, πρέπει να προσπαθήσεις, γιατί τα αρνητικά συναισθήματα μας τρώνε όπως το σκουλήκι το μήλο. Προσπάθησε να χαμογελάς για όσα σου έχει χαρίσει η ζωή. (Αυτά τα λέω για να τα ακούω κι εγώ.)

[τον]

σωστο ειναι αυτο που λες.....δειχνεις οτι το προσπαθεις....νομιζω οτι αλλαξες κ συ...διαβαζοντας πιο παλια σου ποστ,βλεπω τη διαφορα....ετσι δεν ειναι?

 

σωστήηη!!!

[νανσυ2]

Νάνσυ, τι να λέμε τώρα. Έχεις απόλυτο δίκιο. Αλλά πού να το βρεις! Εννοείται ότι ένας ώριμος και λογικός άνθρωπος, άσχετα με το πώς ζούσε πριν, όταν έχει τρία παιδιά στο σπίτι θα βάλει κι αυτός ένα χεράκι. Και θα ενδιαφερθεί γενικά. Έτσι πρέπει τουλάχιστον. Τώρα, δεν ξέρω αν υπάρχει τρόπος να τον υποχρεώσεις να αλλάξει. Το ιδανικό θα ήταν να φιλοτιμηθεί ο ίδιος. Συνοπτικά, νομίζεις ότι έχεις εξαντλήσει όλες τις μεθόδους για να τον συγκινήσεις;

Αν ναι, τότε πραγματικά θα πρέπει να δουλέψεις πολύ με τον εαυτό σου. Να αποδεχτείς ότι έτσι είναι τα πράγματα και να μάθεις να εισαι χαρούμενη με τα καλά πράγματα που έχεις στη ζωή σου, αποβάλλοντας την πίκρα και το θυμό για όσα σου λείπουν. Πραγματικά, θέλει πολλή δουλειά, το ξέρω. Όμως, πρέπει να προσπαθήσεις, γιατί τα αρνητικά συναισθήματα μας τρώνε όπως το σκουλήκι το μήλο. Προσπάθησε να χαμογελάς για όσα σου έχει χαρίσει η ζωή. (Αυτά τα λέω για να τα ακούω κι εγώ.)

 

 

 

ποσο δικιο εχεις σε ολα....δε ξερω αν εχω κανει ολες τις μεθοδους....ασε που πιστευω οτι ο αλλος πρεπει να φιλοτιμηθει απο μονος του....ζηταω πολλα ε?οσο για αυτο που λες...οτι πρεπει να δουλεψω με τον εαυτο μου...ποσο δικιο εχεις..κ ποσο δυσκολο ειναι να αποδεχτεις μερικα πραγματα...εμενα μου ειναι πολυ....για αυτο εχω κοψει τα μηλα.....

[νανσυ2]

Αν ναι, τότε πραγματικά θα πρέπει να δουλέψεις πολύ με τον εαυτό σου. Να αποδεχτείς ότι έτσι είναι τα πράγματα και να μάθεις να εισαι χαρούμενη με τα καλά πράγματα που έχεις στη ζωή σου, αποβάλλοντας την πίκρα και το θυμό για όσα σου λείπουν. Πραγματικά, θέλει πολλή δουλειά, το ξέρω. Όμως, πρέπει να προσπαθήσεις, γιατί τα αρνητικά συναισθήματα μας τρώνε όπως το σκουλήκι το μήλο. Προσπάθησε να χαμογελάς για όσα σου έχει χαρίσει η ζωή.

 

 

 

θελει οντως πολλη δουλεια να αποδεχτεις καποια πραγματα....αυτο που δε ξερω,ειναι αν τελικα τα αποδεχεσαι,η απλα τα κλειδωνεις καπου,αλλα χωρις να πετας το κλειδι...κ παλι απο την αρχη....απαισιοδοξη ε?....σορυ,αλλα χθες ηταν μια δυσκολη μερα...

[Katerina.S]

θελει οντως πολλη δουλεια να αποδεχτεις καποια πραγματα....αυτο που δε ξερω,ειναι αν τελικα τα αποδεχεσαι,η απλα τα κλειδωνεις καπου,αλλα χωρις να πετας το κλειδι...κ παλι απο την αρχη....απαισιοδοξη ε?....σορυ,αλλα χθες ηταν μια δυσκολη μερα...

νάνσυ τα εμπόδια που εμφανίζονται στην ζωή μας πρέπει να μάθουμε με κάθε τρόπο να τα ξεπερνάμε και όχι να τα προσπερνάμε.. αν δεν αντιμετωπίσεις το πρόβλημα που έχεις δεν θα το ξεπεράσεις ποτέ, απλά θα το προσπεράσεις και αύριο μεθαύριο θα το βρεις σίγουρα μπροστά σου.

Καταλαβαίνω πως η κατάσταση που ζεις δεν είναι εύκολη, και σίγουρα δεν είναι η καλύτερη.. αν εξακολουθείς να είσαι ερωτευμένη με τον άντρα σου τότε προσπάθησε να κάνεις αυτό που είπε και η κοπέλα παραπάνω, διάλεξε να βλέπεις κυρίως τα όμορφα αυτού του γάμου έτσι θα σου είναι πιο εύκολο να αντιμετωπίσεις τα ''άσχημα''.

κανείς δεν είναι τέλειος, και να ξέρεις πως το ο ιδανικός σύντροφος δεν υπάρχει, όσο και αν ψάξεις δεν υπάρχει... και ξέρεις γιατί? γιατί ο έρωτας και η αγάπη δεν χωράνε σε καλούπια...ο άντρας σου είναι όπως είναι και εδώ που τα λέμε δεν νομίζω να αλλάξει τώρα, αλλά σίγουρα για να γίνει σύζυγος σου θα είδες κάτι...κάτι (ή μάλλον πολλά) θα σε κράτησαν δίπλα του...κράτα αυτά και να μην τα ξεχνάς, ίσως επειδή είσαι κουρασμένη και απογοητευμένη βάζεις στην άρκη τα θετικά και εστιάζεις στα αρνητικά, και εγώ κάνω αυτό το λάθος, αλλά όταν περνάει ο θυμός η κούραση τα νεύρα νιώθω τόσο άσχημα που θέλω να μην βλέπω τα θετικά που έχει ο άνθρωπος που επέλεξα να έχω δίπλα μου.

σε καμία περίπτωση δεν σου λέω να σκύψεις το κεφάλι και να δέχεσαι παθητικά αυτή την κατάσταση απλά αυτό που θα έκανα εγώ στην θέση σου θα ήταν να δω πρόβλημα να βρω την ρίζα, και να δουλέψω με αυτό

[νανσυ2]

αν εξακολουθείς να είσαι ερωτευμένη με τον άντρα σου...

δε νομιζω οτι ειμαι....δε περνει ο ερωτας εξαλλου μετα απο πολλα χρονια σχεσης,γαμου,παιδια,υποχρεωσεις?με οποιον εχω μιλησει,κανεις δεν ειναι...

πρέπει να μάθουμε με κάθε τρόπο να τα ξεπερνάμε και όχι να τα προσπερνάμε..

θα πιαστω απο αυτο κ θα σου πω το εξης...μαλωσαμε χθες,κ σημερα με πηρε,δειχνοντας οτι δεν εγινε τπτ..δε λεω οτι θα πρεπει να το τραβηξουμε απο τα μαλλια,αλλα ενα συγνωμη,μια αναγνωρισε τελος παντων οτι ειπα η εκανα κατι που δεν ηταν σωστο,δεν επιβαλλεται για να το ξεπερασεις κ οχι να το προσπερασεις?κ οταν ειπα θα τα πουμε στο σπιτι,δυσαρεστηθηκε που θα το συζηταγαμε,η θα του ελεγα κατι...σου λεει,εγινε κατι,οκ,σημερα αλλη μερα,τελειωσε....

κανείς δεν είναι τέλειος, και να ξέρεις πως το ο ιδανικός σύντροφος δεν υπάρχει, όσο και αν ψάξεις δεν υπάρχει.

δε ψαχνω τον τελειο...ουτε τον βλεπω γυρω μου,στους γνωστους ας πουμε...απλα θα ηθελα να μπορω να συννενοουμαι καλυτερα,να μην ειναι συνεχεια αμυντικος σε οτι λεω,να το επεξεργαζεται λιγο πριν το πεταξει,να θελει απο μονος του να διορθωσει καποια πραγματα,οχι να επαναπαυεται με τον εαυτο του,λεγοντας οτι ειναι μια χαρα κ γω η λαθος

ίσως επειδή είσαι κουρασμένη και απογοητευμένη βάζεις στην άρκη τα θετικά και εστιάζεις στα αρνητικά,

ναι,γιατι μαζευτηκαν πολλα ρε συ...τεινουν ταα θετικα να γινονται κ πιο μικρα...δεν αρκει να δουλευεις,να μη γκομενιζεις,να μη γυρνας,να μη σε δερνει κλπ....πρεπει να προσεχεις πως μιλας,να μην εισαι νευρικος τις περισσοτερες φορες,να παιζεις κ να ασχολεισαι με τα παιδια σου,στη καθημερινοτητα...να μαθεις να σκεφτεσαι κ τις αναγκες του αλλου,να μην εισαι αντιδραστικος,γενοκοτερα να σκεφτεσαι....οχι μονο δουλεια,σπιτι,χομπυ,φαγητο,σεξ....

νιώθω τόσο άσχημα που θέλω να μην βλέπω τα θετικά που έχει ο άνθρωπος που επέλεξα να έχω δίπλα μου.

εγω παλι γιατι δε νιωθω ασχημα?....κ σκεφτομαι οτι τα θετικα του,απλα δεν αρκουν...ναι,ειμαι επηρεασμενη,κ κουρασμενη,πολυ,αλλα δεν ειμαι δυσκολος ανθρωπος,δε θελω πολλα....αλλα δε μαρεσουν οι γαιδουριες,τα νευρα,οι ασχημες κουβεντες για ασημαντες αφορμες,οι χειρονομιες,οι εντασεις με τη διακοιολογια οτι ετσι ειναι η φωνη μου.....δε λεω οτι ειμαι τελεια,αλλα θα μπορουσα να αλλαξω,αν οταν ελεγα πως θελω να ειμαστε,η απαντηση δεν ηταν οτι ειμαι παραξενη,μυγιαγγιχτη,υπερβολικη κ πρεπει να το κοψω αυτο...αλλα ηταν ναι μαναρι,ας το δουμε λιγο ετσι,λιγο κ συ,κ γω,μαζι...

[τον]

δε ψαχνω τον τελειο...ουτε τον βλεπω γυρω μου,στους γνωστους ας πουμε...απλα θα ηθελα να μπορω να συννενοουμαι καλυτερα,να μην ειναι συνεχεια αμυντικος σε οτι λεω,να το επεξεργαζεται λιγο πριν το πεταξει,να θελει απο μονος του να διορθωσει καποια πραγματα,οχι να επαναπαυεται με τον εαυτο του,λεγοντας οτι ειναι μια χαρα κ γω η λαθος

ναι,γιατι μαζευτηκαν πολλα ρε συ...τεινουν ταα θετικα να γινονται κ πιο μικρα...δεν αρκει να δουλευεις,να μη γκομενιζεις,να μη γυρνας,να μη σε δερνει κλπ....πρεπει να προσεχεις πως μιλας,να μην εισαι νευρικος τις περισσοτερες φορες,να παιζεις κ να ασχολεισαι με τα παιδια σου,στη καθημερινοτητα...να μαθεις να σκεφτεσαι κ τις αναγκες του αλλου,να μην εισαι αντιδραστικος,γενοκοτερα να σκεφτεσαι....οχι μονο δουλεια,σπιτι,χομπυ,φαγητο,σεξ....

 

 

καλή μου ΝΑΝΣΥ 2 αυτα τα λες εσυ σε μας γιατι ετσι ακριβως δεν του τα λες και σαυτον ...αν οχι προφορικα ..γραψε τα σε γραμμα βαλτο το βραδυ στο αυτοκίνητο και το πρωι που θα φυγει για δουλεια θα το διαβαση στο ενδιαμεσο δεν λες τιποτα .....περιμενης το πρωι καιτο τι θα σου πει μετα το γραμμα ..γραψε ακριβως ποιο ειναι το παραπονώ σου ..... εγω ετσι εκανα την τελευταια φορα μπορω να πω οτι ναι

 

ειχε αποτελεσμα ..οχι οτι ειναι καθε μερα τελεια αλλα τουλαχιστον γνωριζει τι με ενοχλει δεν τα κραταω μεσα μου ...πλεον

[νανσυ2]

το σκεφτομαι αυτο που λες....μπορει κ να το κανω...εχω περιεργεια να δω τι θα μου πει οταν τα διαβασει...ξερω,νομιζω,αλλα για να μη πειτε οτι προτρεχω κλπ,θα σας πω αφου το κανω

[τον]

Εμένα πάντος δεν είπε τίποτα ...μόνο ότι το διάβασε .....η αλήθεια είναι οτί και εγώ δεν ήθελα να πει κάτι ..απλά να δω διαφορά στην συμπεριφορά του ότι κάνει να το κάνει με πράξεις και να γνωρίζει τη νιώθω για να μην απορήσει αν ανοιξω την πόρτα και φύγω καμιά μέρα ...............μπορώ να πω οτι είδα διαφορά ...καποιες στγμές βέβαια ξεχνίεται αλλα μια κουβέντα του λέω ..και επανέρχεται ...υπάρχουν βέβαια φορές που ειναι στην καρακοσμάρα του απλα εγώ πλέον αντιδρώ πολύ πιο διαφορετικά .............

[manoulina]

Δεν έχω διαβάσει όλα τα ποστ, αλλά έψαχνα κάπου να πω τον πόνο μου..... και ο τίτλος ένιωσα να με εκρποσωπεί.

 

Σε δυο μέρες έχω γενέθλια. Κλείνω τα 29(είμαι απο τα 24 μου με τον άντρα μου) και νιώθω οτι χάλασα τη ζωή μου που παντρεύτηκα.

Όχι δεν φταίνε τα γενέθλια μου, ούτε νιώθω άσχημα που μεγαλώνω. Νομίζω οτι εδώ και καιρό μαζεύω, μαζεύω πράγματα και τώρα που τα πνεύματα ηρέμησαν με πεθερικά και διάφορα άλλα θέματα εγώ θα κάνω το μπαμ και θα τα διαλύσω όλα.

Δεν έχουμε παιδιά. Εκείνος θέλει. Τα οικονομικά μας όμως είναι δραματικά και αυτό απο μόνο του μας αποτρέπει, και πολλές φορές το προφασίζομαι όταν μου λέει για παιδί. Η αλήθεια είναι όμως, οτι εκτός απο το οικονομικό κομμάτι, νιώθω οτι θα έρθει η στιγμή που θα πάρουμε διαζύγιο και εκεί δεν θέλω να υπάρχει παιδί.

Ημουν πολύ ερωτευμένη μαζί του. Συνέβησαν όμως διάφορα απο τότε που παντρευτήκαμε και δεν καταλαβαίνω το γιατί. Ενώ και πρώτα μέναμε μαζί, μετά το γάμο τον έπιασα να ψάχνεται στο ιντερνετ και όχι μια φορά. Δεν πρόλαβε να κάνει κάτι και το ξέρω, αλλά δεν μπορώ να τρέχω να τον προλάβω μια ζωή. ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ!!!

Πριν λίγους μήνες τον απείλησα με χωρισμό και πήγε σε ψυχολόγο να λύσει το πρόβλημα του. Το κατοστάρικο όμως που παίρνει ανα επίσκεψη ο ψυχολόγος δεν το έχουμε. Του είπε να σκεφτεί που θέλει βοήθεια μιας και έχει πολλά ανοιχτά θέματα και εκείνος θα του τη δώσει. Ακόμα ψάχνει (3 μήνες μετά) να βρει που έχει πρόβλημα. Ο γιατρός όμως το έπιασε με τη μία. Ο καλός μου δεν θεωρεί οτι έχει πρόβλημα και πήγε μόνο για να μου δείξει οτι πήγε. Εφ'όσον λοιπόν δεν θεωρεί οτι έχει πρόβλημα..... πως θα το λύσει?

Και δεν είναι μόνο αυτό.

Γενικά με έχει πιάσει μια άρνηση........ αν μου έφερνε τώρα το χαρτί του διαζυγίου να υπογράψουμε θα υπέγραφα. Και δεν τσακονώμαστε.... να πω οτι έχουμε εντάσεις. Απλά κουράστηκα! Θέλω να βάλω τα κλάματα να ξεσπάσω και σκέφτομαι οτι θα μου λέει τι έχεις, και θα στεναχωρηθεί και δεν το θέλω.

Πραγματικά όμως..... δεν ξέρω τι να κάνω.....

 

Συγνώμη που σας κούρασα....

[Μαρία1982]

Καλή μου δεν μας κούρασες. Το θέμα είναι ότι εσύ έχεις κουραστεί και δεν κάνεις κάτι για τον εαυτό σου. Προβλήματα έχουμε όλοι στο γάμο μας. Εγώ με τον άντρα μου είμαστε μαζί 10 χρόνια κια 4 παντρεμένοι. Πάντοτε μας κορόιδευαν όλοι ότι τσακωνόμαστε συνέχεια για να τσακωθούμε και έπειτα τα βρίσκαμε δια μαγείας την ίδια στιγμή. Τώρα όμως τσακωνόμαστε και τα κρατάμε και πίστεψε με δεν είναι ότι καλύτερο μιας και έχουμε ήδη ένα παιδάκι και από μέρα σε μέρα περιμένουμε το δεύτερο.Αν αισθάνεσαι έτσι έχεις δίκιο που προτιμάς να μην έχεις παιδί την ώρα του χωρισμού. Να θυμάσαι ότι το θέμα είναι να είσαι καλά μέσα σου. Αν έχεις κουραστεί και δεν βγάζεις άκρη απλά φύγε να συνέλθεις. Αν πραγματικά πιστεύεις ότι αξίζει να προσπαθήσεις (που δεν κατάλαβα κάτι τέτοιο) προσπάθησε να σταθείς δίπλα του και θα βρείτε μια άκρη. Είμαι όμως της άποψης ότι δυστυχώς όταν μπλέκονται μεσα σε μια σχέση διάφορα προβλήματα και τα οικονομικά ταυτόχρονα, επιστροφή δεν υπάρχει παρά μόνο μονόδρομος και δυστυχώς είναι αυτό χωρισμού.

[KonstantinaDimitris]

Δεν μας κούρασες καθόλου... Εγώ πιστεύω ότι δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απο το να αμφιβάλεις για τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου. Αυτό με το Ίντερνετ έχει γίνει μάστιγα πλέον!! Εγω είχα σχέση με κάποιον ο οποίος έκανε τόσο ακραία πράγματα ( πήγε να με σκοτώσει μια φορά) κ μετα απο λίγο ήταν νορμάλ. Πίστευε ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα φυσικά!!! Εννοείται πως έφυγα γιατί θα χάλαγα την ζωή μου, ζώντας στον φόβο κ την ανασφάλεια. Είσαι μικρή, δεν έχεις παιδι κ νομίζω ότι κ μέσα σου ξέρεις τι πρέπει να κανείς!! Φυγε...

[νανσυ2]

δε μας κουρασες,αλλα σορυ,εγω δεν καταλαβα πολλα πραγματα.....ποιο ειναι ακριβως το προβλημα σου?οτι κουραστηκες γενικοτερα με το γαμο?μηπως τον βαρεεθηκες?λες οτι ψαχνοταν στο ιντερνετ....δλδ γενικα πιστευεις οτι ειναι ενας ανθρωπος επιρρεπης,που θα στη κανει κ συ πρεπει συνεχεια να ψαχνεις?γιατι του ειπες να παει σε ψυχολογο?

[manoulina]

Το πρόβλημα μου είναι οτι κοράστηκα να τρέχω να τον ευχριστήσω για όλα και αυτός να τα θεωρεί όλα δεδομένα. Και αυτός για μένα να κάνει πολύ λιγότερα. Και εντάξει δεν μπορείς να απαιτείς τα ίδια το ξέρω.

 

Αλλά όταν τον βλέπεις και να ψάχνεται στο ίντερνετ, και όχι μια φορά, και έχεις και όλο το υπόλοιπο πακετάκι..... εεε κάπως σου έρχεται. Οταν βλέπεις οτι η ερωτική σου ζωή με τον άντρα σου είναι χάλια, απο πλευράς του, και ψάχνει να βρει γκόμενα, δε σε μειώνει αυτό σαν γυναίκα??

 

Εγώ νιώθω πολύ άσχημα. Νιώθω οτι δεν μετράω σαν γυναίκα πλέον. Και είμαι μόνο 29...

 

Δεν ξέρω πως θα είναι το μετά, μετά το χωρισμό δηλαδή..... αλλά και το τώρα δεν με ικανοποιεί. Και τα έχουμε συζητήσεσι πολλές φορές.... αλλά τίποτα.

[Morchelina]

Eϊσαι πολύ τυχερή που διαπίστωσες κάποια πράγματα πριν κάνεις παιδιά. Δηλ. εδώ είναι όλα τέλεια με κάποιον και μετά από 20 χρόνια συμβίωση μπορεί να φτάσεις στα ίδια προβλήματα έχοντας παιδιά και υποχρεώσεις, και το σκέφτεσαι εσύ που είσαι στην αρχή; Φαντάσου να ήσουν 49 και να διαπίστωνες τα ίδια πράγματα.

 

"Και εντάξει δεν μπορείς να απαιτείς τα ίδια το ξέρω." Αυτό πάλι τι σημαίνει; Δεν απαιτείς αυτά τα πράγματα αλλά ή τα παίρνεις από κάποιον ή δεν τα παίρνεις και αυτό το ξέρεις μόνο εσύ και δεν μπορεί να στο πει κανένας άλλος.

 

Μια φορά είσαι 29 χρονών. Η ζωή είναι μπροστά σου και είναι δική σου. Πάρτην στα χέρια σου.

[Katerina.S]

manoulina εγώ θα σε συμβούλευα να μην αποφασίσεις κάτι τώρα, νιώθεις θλυψη οπότε ίσως πάρεις κάποια απόφαση που ουσιαστικά δεν θα είναι αυτό που θες..

πάρε τον χρόνο σου και σκέψου, θες πραγματικά να χωρίσεις?θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα?δεν θες να προσπαθήσεις να φτιάξεις την σχέση σου με τον άντρας σου?δεν θες να σώσεις τον γάμο σου?

σε καμία περίπτωση δεν λέω να υπομείνεις την ''δυστυχία'' απλά σου λέω να σκεφτείς σοβαρά τι είναι αυτό που θα σε έκανε να νιώσεις καλύτερα.

[sesame]

Από τη στιγμή που ψάχνεται είναι τελειωμένος ο γάμος.........άφησέ τον και φύγε τρέχοντας.......βρες έναν σωστό άντρα και κάνε με κείνον παιδί........

Φύγε γρήγορα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[νανσυ2]

λες οτι τα εχετε συζητησει πολλες φορες...δλδ του εχεις πει ανοιχτα κ ξεκαθαρα πιο ειναι το παραπονο σου κ γενικα τι κανει η δεν κανει που σε ενοχλει....αυτος τι λεει εκεινη την ωρα?λες οτι σεξουαλικα υπαρχει θεμα...δλδ?δε θελει εκεινος?εσυ θες?

κουραστηκες να κανεις τα παντα κ αυτος να τα θεωρει δεδομενα..join the clyb.....αλλα τι εννοεις ακριβως?σε ρωταω γιατι μιλας λιγο γενικα κ ετσι μονο γενικες απαντησεις μπορεις να παρεις....λες οτι δε σε ικανοποιει το τωρα....πριν πως ησασταν?απο οτι καταλαβα εχεις σπαστει με το θεμα του ιντερνετ κ του ψαξιματος...αυτο νομιζω ειναι η κυριοτερη αιτια που νιωθεις οτι θες να χωρισεις,τουλαχιστον εγω αυτο καταλαβα γιατι αυτο αναφερεις,γενικα το ερωτικο κομματι της σχεσης...

[sesame]

Η κοπέλα λέει ότι τον έχει πιάσει πάνω από μια φορά να ψάχνεται......υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν θέματα άλυτα και ας κάνουν ότι θέλουν από τη στιγμή που δεν παίρνουν άλλο στο λαιμό τους...εδώ όμως υπάρχει μια νέα κοπέλα που είναι κρίμα να αφήνει τον καιρό να περνάει ελπίζοντας ότι ο άλλος θα λύσει τα θέματά του (άσε που δε λύνονται.....ο γκομενάκιας γκομενάκιας παραμένει, απλά μαθαίνει να κρύβεται καλύτερα)....δεν της αξίζει να το περνάει όλο αυτό.....

Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν παιδιά είναι τυχερή.........σήμερα κιόλας μπορεί να φύγει?

Κι από αύριο (λέμε τώρα) να αρχίσει να ψάχνει αυτή για έναν σωστό.......

[manoulina]

λες οτι τα εχετε συζητησει πολλες φορες...δλδ του εχεις πει ανοιχτα κ ξεκαθαρα πιο ειναι το παραπονο σου κ γενικα τι κανει η δεν κανει που σε ενοχλει....αυτος τι λεει εκεινη την ωρα?λες οτι σεξουαλικα υπαρχει θεμα...δλδ?δε θελει εκεινος?εσυ θες?

κουραστηκες να κανεις τα παντα κ αυτος να τα θεωρει δεδομενα..join the clyb.....αλλα τι εννοεις ακριβως?σε ρωταω γιατι μιλας λιγο γενικα κ ετσι μονο γενικες απαντησεις μπορεις να παρεις....λες οτι δε σε ικανοποιει το τωρα....πριν πως ησασταν?απο οτι καταλαβα εχεις σπαστει με το θεμα του ιντερνετ κ του ψαξιματος...αυτο νομιζω ειναι η κυριοτερη αιτια που νιωθεις οτι θες να χωρισεις,τουλαχιστον εγω αυτο καταλαβα γιατι αυτο αναφερεις,γενικα το ερωτικο κομματι της σχεσης...

 

 

Όταν τα συζητάμε κάθεται και με κοιτάει και μου κρατάει μούτρα και δεν μου μιλάει γιατί τσαντίζεται. Είναι πάγια τακτική τα μούτρα.

Οταν πάμε να κάνουμε έρωτα δεν θέλει, ή είναι κουρασμένος, ή ο πρωταγωνιστής..... θέλει να απέχει απο την ταινία.....

Με το ίντερνετ την πρώτη φορά τον έπιασα, ζήτησε συγνώμη είπε οτι το έκανε απο βλακεία, οτι μετάνιωσε οτι δεν θα το ξανακάνει κλπ.

 

Δεν το ξέχασα ποτέ. Και δεν τον εμπιστεύτηκα ξανά σε αυτό το θέμα. Μετά απο ενάμιση χρόνο ξανά τα ίδια. Τότε του είπα "ή πας σε γιατρό να λύσεις τα θέματα σου ή χωρίζουμε! Δεν γίνεται να σε κηνυγάω να κάνουμε έρωτα κι εσύ να ψάχνεις να γ........... απο το ίντερνετ!"

Κι έτσι πήγε. Για 10 μέρες ήταν κύριος. Και να με βοηθήσει στο σπίτι, και να μου την πέφτει ερωτικά.

Αλλά το ήξερα οτι θα κρατούσε λίγο. 10 μέρες μετρημένες!

 

Νομίζω οτι δεν τον εμπιστεύομαι με εννοχλεί περισσότερο, αλλά όλα μαζί είναι ένα πακετάκι.......

[goody]

Συμφωνω με τη sesame και γενικα πιστευω πρεπει να εμπιστευομαστε το ενστικτο μας και να μην αφηνουμε την ανασφαλεια μας να μας κραταει σε καταστασεις που δεν μας ικανοποιουν. Απο την στιγμη που νιωθεις οτι καποια στιγμη θα οδηγηθειτε σε διαζυγιο τοτε ειναι σχεδον σιγουρο οτι ετσι θα καταληξετε. Και αφου εχεις δει και με τα ματια σου οτι ο καλος σου ψαχνεται τοτε τι να λεμε.. αν στα 5 χρονια σχεσης-γαμου, χωρις παιδια, στο ανθος της νιοτης και στα ''ντουζενια'' που λεμε εχετε προβληματα στο κρεβατι, νιωθεις κουρασμενη, ο αντρας σου ψαχνεται και βλεπεις το διαζυγιο να ερχεται.. ε μην το πολυσκεφτεσαι. Κανε αυτο που λεει η καρδια σου, στα 29 οι περισσοτερες ειναι ανυπαντρες ακομα. Χαλαρα ξαναφτιαχνεις τη ζωη σου, μην σε παιρνει απο κατω.