Νεογεννητο και ζωα... τι κανουμε??

[ladycat]

εμας εδω οι γατοι μεσα στην τρελλη χαρα γιατι οτι γαλα περισσευει απο το συμπληρωμα το πινουν εκεινοι εχουν συνδυαση την μπεμπα με το φαει

[poppy giorgos]

Διαβαζοντας το τοπικ αυτό ανακουφιστικά. έχω ένα μεγαλόσωμο σκύλο 4,5 ετών και γενικά με τα παιδιά τα πάει πολύ καλά αλλα δεν τον έχω φέρει ποτε σε επαφή με νεογέννητο. έχουμε αποφασίσει να κάνουμε ένα μωράκι και ακούμε από πόλλους ότι πρέπει να δώσουμε το σκύλο και ειδικά τον άντρα μου που είναι το πρώτο του ζωάκι τον άγχωσαν πολύ....να σημειώσω ότι το σκυλί μου δεν ζηλεύει και είναι και πολύ προστατευτικός με τα παιδιά. σας ευχάριστω πολύ για τις χρήσιμες πληροφορίες, μας βοηθήσατε να χαλαρώσουμε λίγο. βεβαια θα μιλήσω και με τους γιατρούς που πρέπει!

[pa_kate]

Έχουμε ένα σκυλάκι 7,5 χρονών και πάντα έλεγα ότι είναι το πρώτο μας παιδί. Πολλοί μπορεί να γελούσαν με αυτό, αλλά όσοι έχετε σκυλιά (και ζωάκια εν γένει) καταλαβαίνετε τι εννοώ. Υπάρχει λοιπόν στη ζωή μας πολύ πριν σκεφτούμε να κάνουμε παιδιά και ζει μαζί μας μέσα στο σπίτι. Ο μπέμπης μας είναι 6,5 μηνών.

 

Όταν το σκυλί ζει στην οικογένεια πολύ πριν έρθει το μωρό, τα πράγματα είναι πολύ ευκολότερα, καθώς μπορείς να "μιλήσεις" με το σκυλί, το οποίο σε υπακούει χωρίς προβλήματα. Το μωρό δεν διατρέχει κινδύνους για την υγεία του από τη στιγμή που το ζώο είναι εμβολιασμένο. Τα προβλήματα ξεκινούν όταν το μωρό αρχίζει να μπουσουλάει και να κυνηγάει το σκυλί τσιρίζοντας από τη χαρά του. Το έρμο το ζωντανό που μέχρι εκείνη την ημέρα απολάμβανε την ησυχία του στην γωνία του καναπέ, ξαφνικά τη χάνει (την ησυχία του). Και ενώ μπορεί να είναι το πιο ήρεμο σκυλί στον κόσμο που δεν έχει δείξει ΠΟΤΕ τα δόντια του σε κανέναν, μπορεί να τα δείξει το μωρό.

 

Στη δική μας περίπτωση, το σκυλί δεν το κάνει από ζήλια, καθώς είναι πάντα μαζί μας (ακόμη και όταν θηλάζω το μωρό, είναι στα πόδια μου). Είναι απόλυτα φυσιολογικό όταν ένα ζώο κάθεται και πηγαίνει το μωρό και του αρπάζει το αυτί ή του τραβάει το τρίχωμα με δύναμη, να γυρίσει και να "κάνει πώς" δαγκώνει. Όπως διάβασα και στο ποστ της eleftheriabag, μπορεί να γίνει ατύχημα και το σκυλί να τραυματίσει το μωρό. Για το λόγο αυτό, όσο ήρεμο κι αν είναι ένα σκυλί ποτέ, μα ποτέ δεν το αφήνουμε μόνο του με το μωρό, και πρέπει να είμαστε πάντα εκεί για να επιβλέπουμε, μέχρι το μωρό να μάθει να παίζει με το ζώο χωρίς να το πονάει.

 

Γιατί, το σενάριο "σκύλος δαγκώνει μωρό - σκύλος φεύγει από το σπίτι" δεν παίζει.

[Alice6]

Κορίτσια εμένα τα διδυμάκια μου που είναι σήμερα 19 μηνών, μέχρι πριν τρεις μήνες το είχαν τσουρομαδήσει το ζωντανό μου (το οποίο πάντως ζεν, ούτε καν τους γρύλλιζε, απλά έφευγε). Λέγε-λέγε "την Alice την κάνουμε οοοοοο, πήγαινε να την χαιδέψεις, μην την πονάς γιατί θα κλαίει κλπκλπκλπ" καταλήξαμε σήμερα μόνο να την χαιδεύουν και μάλιστα αρκετή ώρα, κανονικό χάδι,όχι κ καλά "τώρα που με βλέπεις δεν την μαδάω, αλλά την ακουμπάω απαλά...". Το μοναδικό που δεν ξεπεράσαμε ακόμα είναι κάποιες φορές που το σκυλί τους παίρνει από τα χέρια κάποιο παιχνίδι, αυτοί μπορεί να βάλουν τα κλάματα, αλλά αυτό μάλλον είναι πολύ πολύ πολύ φυσιολογικό

[efi25]

γεια σας!ειμαι μια καινουρια μαμα εχω ενα κοριτσακι 38 ημερων!στο σπιτι μου δεν εχουμε αακομα σκυλο αλλα σκεφτομαι στο μελλον να αποκτησω!εχουν ομως οι γονεις μου ενα πανεμορφο σκυλο που τον λατρευουμε ολοι μιας και τον μεγαλωσαμε εδω και 9 χρονια.ειναι παιχνιδιαρης και ηρεμος μας αγαπαει και αγαπαει και ιδιαιτερα τον αντρα μου.ειναι πεντακαθαρος και κανει συνεχως ολα τα εμβολια.μαδαει ομως σαν τρελλος.πηγαινα συνεχως κατα τη διαρκεια της εγκυμοσυνης και λες και τι ηξερε δε πηδαγε πανω μου οπως αλλες φορες.τωρα δυο φορες που εχουμε παει στο πατρικο μου με τη μπεμπα ειναι στο μπαλκονι.δεν τον εχει νοιαξει ιδιαιτερα.τον εχουμε βαλει σιγα σιγα μεσα εχει μυρισει τη μπεμπα στα ποδαρακια και εχει ξαναβγει εξω ηρεμοτατος.το θεμα ειναι οτι το πασχα θελουμε να παμε οικογενειακως στο χωριο(και ο σκυλος μαζι)και θα συγκατοικισουμε.η παιδιατρος μου ειπε οτι πρεπει να προσεχουμε για τις τριχες.μια αλλη γιατρος που ειχε ερθει στο σπιτι να μιλησει για τη προληψη μου ειπε αν ειναι εμβολιασμενος δεν υπαρχει προβλημα.εχω αγχωθει θελω να παω τοσο πολυ στην εξοχη με το παιδι να παρει τον αερα του...και σκεφτομαι αλλοι που ειχαν σκυλια τα διωξανε...?δε νομιζω ετσι δεν ειναι?

[koukkida]

Κατα την προσωπική μου πάντα γνώμη δεν χρειάζεται να βγει το σκυλί μόνιμα στο μπαλκόνι αν μείνετε για λίγο μαζί γιατί θα νιώσει παραγκωνισμένος και δεν ξέρεις πως μπορεί να το συνδέσει με το μωρό.

Κουρέψτε τον πολύ κοντά για να μην πετάγονται τρίχες και αφήστε τον απλά στον ίδιο χώρο με εσας θέτοντας του όμως όρια που φαντάζομαι οτι ήδη θα έχει εφόσον συγκατοικεί με τους γονείς σου τόσα χρόνια. Το μωρό αν δεν το ακουμπήσεις στα σημεία που ακουμπά το σκυλί πως θα έρθει σε επαφή με τρίχα, πόσο μάλλον αν είναι κουρεμένος? Ψάξε το και ρώτα τι επιλογές έχεις σε ειδικούς, εγώ απλώς μια γνώμη εκφέρω ως σκυλομαμά και μέλλουσα μανούλα!!!

[Alice6]

Efi25 κι εγώ είμαι της γνώμης να μην βγάζετε το σκυλάκι στο μπαλκόνι, γιατί και θα στενοχωριέται και μπορεί να δει ανταγωνιστικά το μωρό. Εμένα τα δικά μου πάντως δεν έπαθαν τίποτα και ποτέ δεν έβγαλα την σκυλίτσα μου στο μπαλκόνι.

 

Κατά τα άλλα, για τα προηγούμενα ποστς, να προσθέσω κι εγώ με τη σειρά μου ότι κι εμείς, ενώ είχαμε μάθει μια χαρά να χαιδεύουμε μόνο το σκυλάκι, ο ένας μου γιος (σήμερα 22 μηνών) έχει αρχίσει τελευταία να την κυνηγάει και να της τραβάει το τρίχωμα γελώντας. Δεν φαίνεται να το κάνει με κακία, αλλά νομίζει ότι παίζει. Το παλεύω να το κόψει, και πιστεύω να το καταφέρω, αλλά και το σκυλί όσο υπομονετικό και να είναι βλέπω κάποιες στιγμές ότι γρυλίζει προειδοποιητικά και μετά τρέχει πίσω του και τον μυρίζει. Γενικώς χρειάζεται πάντα επίβλεψη, γιατί το ζώο είναι ζώο και θέλει σεβασμό όσο μικρό και να είναι.... Η δικιά μου είναι 12 κιλά, αλλά έχει κάτι δοντάρες....

[Earthdog]

Διάβασα κάποια από τα ποστ και θα ήθελα να σας πω τη δική μας εμπειρία με το θέμα σκύλος και παιδί...Επιτέλους ίσως να μπορέσω να προσφέρω και εγώ κάτι εδώ..

 

Και εγώ και η γυναίκα μου είχαμε ξεκάθαρο στο μυαλό μας από την αρχή ότι ο σκύλάκος μας (12 κιλά ημίαιμος) θα είναι μαζί μας πάντα και παντού με το παιδί. Οι λόγοι; Πολλοί όπως όλοι έχετε γράψει αλλα ο κυριότερος είναι γιατί ο ακύλος είναι μέλος της οικογένειας.

 

Υπήρχαν όμως πράγματα που έπρεπε να αλλάξουν. Μεταξύ αυτών ήταν τα: Να μην ανεβαίνει στο κρεβάτι μας, να περιμένει σε μια καρέκλα μέχρι να του βάλουμε το φαί του, να αλλάξει ο τόποσ που τρώει και να φύγει από την κουζίνα, να μην ανεβαίνει σε καναπέδες κλπ παρά μόνο σε μια καρέκλα που είναι δική του και άλλα τέτοια.

 

Αρχίζοντας από το τέλος να σας πω ότι ΟΛΑ τα πετύχαμε αλλά με μια ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ υποσημείωση: Δεν περιμένεις να τα κάνεις με το που θα έρθει το παιδί. Πρεπει όλα να έχουν γίνει σταδιακά κάποιοιυς μήνες (3-4) πριν έρθει το παιδί έτσι ώστε η αλλαγή να είναι ΜΟΝΟ ο ερχομός του παιδιού.

 

Απευθύνθηκα σε έναν πολύ καλό τύπο ο οποίος είναι αληθινός ειδικός στην συμπεριφορά των ζώων και είναι οπαδός της θετικής εκπαίδευσης. Αν κάποιος θέλει τα στοιχεία του ευχαρίστως να του τα δώσω στέλνοντας μου ένα π.μ.

 

Ερχόμενοι τώρα στην περίοδο του τοκετού και του ερχομού σπίτι τα πράγματα εξελίσσονται ομαλά. Την εβδομάδα που έλειπε η Μαρία από το σπίτι και ήμουν εγώ, άρχισε να παίρνει παραπάνω λιχουδιές, τις πρώτες μέρες κοίταγε τη μεριά της στο κρεβάτι και ψιλοέκλαιγε (να μου πεις και εγώ το ίδιο έκανα ).

 

Την ημέρα που ήρθαμε είχα καβατζώσει στην γυναίκα τυρί που τρελένεται ο σκύλος και εγώ κρατούσα την μικρή...Μπήκε πρώτη η Μαρία σπίτι και άρχισε να τον χαιδέυει και να του δίνει ανταμοιβή (τυράκι). Μετά από λίγο μπήκα και εγώ κρατώντας την μικρή...Τον ψιλοχάιδεψα και εγώ (με το πόδι κλπ) και τον αφησα να μυρίσει λίγο από κοντά (όχι πολύ) την μικ΄ρη δίνοντας του παράλληλα και μπόλικο τυράκι..

 

Ε όλα καλά από τότε , περίπου 5 μέρες τώρα....Κοιμάται στο δωμάτιό μας από τη μεριά μου και ροχαλίζει έστω και αν γίνεται της κακομοίρας στο δωμάτιο..Εγώ του αφιερώνο λίγη ώρα κάθε μέρα και παίζω μαζί του και γενικά του έχω κάνει την περίοδο αυτή λίγο θετική για αυτόν..στόχος μου να συνδυάσω τον ερχομό του μωρού με θετικά πράγματα για αυτόν και μέχρι στιγμής μάλλον τα καταφέρνουμε.

 

Στο μέλλον θα δούμε, αλλά για εμένα αν κάποιος έχει σκύλο στο σπίτι και τον θεωρεί μέλος της οικογένειας ΔΕΝ πρέπει να τον εγκαταλέιψει ούτε να τον περιορίσει (φυσικά στο δωμάτιο της μικρής δεν μπαίνει)..

 

Πρέπει να κουραστεί για τον φίλο και σύντροφο όπως θα κάνει για το επερχόμενο μωράκι για να μάθει κάποια πράγματα και να έχουν όλοι αρμονική συμβίωση.

[Erjin]

συμφωνω απολυτα με τον φιλο Ηλια.

Εμεις εχουμε ενα πολυ μεγαλοσωμο σκυλακο (εντελως αγαθιαρικο)που τον ειχαμε βρει νεογεννητο πεταμενο στα σκουπιδια.

Το παν ειναι να μην ζηλεψει ο σκυλος το μωρακι.Κ φυσικα δεν ειναι ακατορθωτο.

Ο σκυλος ειναι μελος της οικογενοιας και περιμενει κ αυτος το μεριδιο της δικης του προσοχης.

κ εμεις με παρομοιο τροπο τους συστησαμε,Προσπαθησαμε να δωσουμε στο ζωακι να καταλαβει οτι δεν ειναι τοοοοοοσο μεγαλο θεμα το μωρο στην δικη του καθημερινοτητα κ οποτε το πλησιαζε δεν του ειπαμε ποτε''φυγε'' αλλα του τραβουσαμε την προσοχη με κατι αλλο.

Το αποτελεσμα ειναι να γινει mary poppins

με το που θα ακουστει το μωρο πρωτα τρεχει ο σκυλακος κ μετα εμεις!

κοιμαται κατω απο τον λικνο και το μονο που μας φοβιζει πλεον ειναι οτι αγαπαει τον μπεμπη τοσο πολυ που αμα πετυχει κανα/χερακι η ποδαρακι ευκαιρο το κανει γλυφιτζουρι

[LazyKat]

Μετά από αρκετό καιρό εγγραφής στο forum, βρήκα το θέμα να γράψω και εγώ!

 

Εκτός από το καινούργιο μέλος της οικογένειας, στο σπίτι έχουμε έναν 12χρονο μεγαλόσωμο (~ 35 κιλά) ημίαιμο σκύλο και δύο γάτες (7 και 2 χρόνων αντίστοιχα). Εννοείται ότι όλα είναι μαζεμένα από τον δρόμο.

 

Τέτοιο καιρό πέρισυ μας είχαν πανικοβάλλει όλοι για τις γάτες σχετικά με την εγκυμοσύνη, ενώ ακούγαμε και διάφορα από συγγενείς, γιατρούς, γνωστούς αλλά και άσχετους για το πόσο λάθος κάναμε που θα κρατάγαμε τα τρία πιτσιρικάκια (γιατί για μας έτσι είναι σαν πιτσιρίκια) ενώ περιμέναμε την Αριάδνη. Και δώστου "συμβουλές" για τοξοπλάσμωση και πόσο "ανόητοι" (στην καλύτερη περίπτωση) είμαστε που ρισκάρουμε την υγεία του παιδιού μας, πόσο επικίνδυνο είναι να πνιγεί το βρέφος από τρίχες που θα καταπιεί (!), το πόσο ζηλιάρικα είναι τα γατιά με τα παιδιά, πόσο επιθετικός θα γίνει ο (παππούς) σκύλος μας που είναι και επιληπτικός λόγω μηνιγγιώματος κλπ κλπ. Να σημειώσω ότι τοξοπλάσμωση δεν έχω περάσει και φυσικά και δεν πέρασα στην εγκυμοσύνη μου παρόλο που και με τις γάτες μου αγκαλιά ήμουν και μαζί κοιμόμασταν και μεγάλη λατρεία είχαν στην κοιλίτσα όταν μεγάλωσε και της χουρχούριζαν της μικρής από έμβρυο ακόμα και και και ....

 

Το αποτέλεσμα : Η Αριάδνη λατρεύει τον τον σκύλο μας ο οποίος της κάνει κανονικό babysitting όταν εκείνη βρίσκεται στο πάρκο της και κοιμάται μόνιμα έξω από την πόρτα της το βράδυ, ενώ τα γατιά μας παλεύουν για το ποιός θα πρωτοπρολάβει τα χεράκια για να χαϊδευτούν. Καμία επιθετικότητα, κανένα πρόβλημα και καμία μα καμία αρνητική επίπτωση στην υγεία της. Αλλεργίες δεν εμφάνισε, οι όποιες τρίχες δεν χωνεύονται (χαχα), τα τρία τους δεν μπαίνουν στο δωμάτιό της γιατί έμαθαν να μην το κάνουν (παρόλο που ήταν το "υπνοδωμάτιο" και των τριών) και δεν υπάρχει ωραιότερη εικόνα από ένα μικρό ανθρωπάκο να ψάχνει πού είναι καθένα από τα τρία κάθε μέρα μόλις τα ακούσει. Αφήστε που η μικρή δεν υπάρχει περίπτωση να βγει από το σπίτι στα χέρια τρίτου χωρίς ο σκύλος μας να έχει πάρει το οκ από εμάς.

 

Ας είναι καλά και ο παιδίατρός μας, που μας υποστηρίζει, και με την κορυφαία ατάκα "Ναι μεν θέλουμε να έχουμε παιδιά με καλή υγεία αλλά θέλουμε και ανθρώπους με υγιή ψυχολογία".

 

Και τελικά η παροιμία "το παιδί σου και το σκυλί σου όπως το μάθεις" αποδείχτηκε όχι μόνο σωστή αλλά και διασκεδαστική, τουλάχιστον στην δική μας ιστορία. Και τη γάτα σου να προσθέσω...

[mamaOF2]

συμφωνώ με την κική. και εγώ έχω σκυλί, και είναι μια χαρά με τους δύο γιούς (2,5 χρονών και 6 μηνών). απλά, η αλήθεια είναι ότι το πρώτο δίμηνο , δεν άφηνα το σκυλί να γλύφει, ας πούμε , το μωρό στο πρόσωπο ή στα χέρια, που τα βάζει στο στόμα. να αναφέρω ότι το σκυλί είναι απίστευτα υπομονετικό και φιλικό (το κακόμοιρο....!!). και μην ξεχνάς το χαπάκι για τα σκουληκάκια. και να σου πω κάτι? εμένα ο μέγάλος 2 φορές έχει βρεθεί στο νοσοκομείο, από ασθένειες που κόλλησε από άλλα παιδάκια. τι να κάνω? να μην τον αφήνω να κάνει παρέα με ανθρώπους? ακόμα λοιπόν και άν κάτι κολλήσει, θα είναι μία από τις εκατοντάδες ασθένειες και ιώσεις που θα αντιμετωπίσουμε τα επόμενα χρόνια. no problem λοιπόν!

[Alice6]

Πάντως εμένα η κτηνίατρος μου έχει πει ότι τίποτα δεν μπορεί να κολλήσει ο σκύλος τα μωρά. Μόνο προσοχή στους ψύλλους. Αυτό δεν μου το είπε η κτηνίατρος, αλλά δύο αδέσποτα κουτάβια που είχα μαζέψει πριν 6 μήνες και τα είχα 2 μήνες μέχρι να τους βρω σπίτι μου έφεραν ψύλλους, οι οποίοι τσίμπησαν εμένα (μιλάμε για καμιά 20ριά τσιμπήματα, που δεν πέρναγαν κιόλας με τίποτα). Με λίγη προσοχή λοιπόν σε αυτό το θέμα, νομίζω ότι είναι υπέροχο για τα παιδάκια μας να έχουν παρέα ένα σκυλάκι, αλλά και για εμάς, μας εξισορροπεί και μας χαρίζει υγεία...

[stellaTD]

καλημερα κ απο μενα!!

μολις προχθες αποκτησαμε νεο μελος στην οικογενεια ενα ημιαιμο labrador me golden 1,5μηνων εν ονοματι Bruno. Εχει κανει το πρωτο του εμβολιο και εχουμε κεξινησει αποπαρασιτωσεις.εχω εναν γιο 17μηνων και ειμαι εγκυος στον 3 σχεδον μηνα. Ηθελα να σας ρωτησω υπαρχει κυνδινος για το παιδι και εμενα επειδη ο σκυλος ειναι τοσο μικρος και δεν εχει ολοκληρωσει τα εμβολια και τις αποπαρασητωσεις του? τι πρεπει να προσεχω και τι προφυλαξεις να περνω για μενα και το παιδι?

ευτυχως που υπαρχουν και τετοια θεματα εδω μεσα...!! να ενημερωσω οτι ουδεποτε ειχα ξανα σκυλο ΜΕΣΑ στο σπιτι.παιδιατρος και γυναικολογος ηταν θετηκοτατη με το νεο μελος αλλα οι επιφυλαξεις μου οσο να ναι.... αν μπορειται οι εμπειρες/ροι να με διαφωτησετε...?

ευχαριστω!

[Erjin]

Εγω τον μουργο μου στα σκουπιδια τον βρηκα κ ειχε τα 1000 κακα της μοιρας του.Ειναι θεορατος(περιπου 50 κιλα) τον εχω μεσα στο σπιτι και καθ ολη την διαρκεια της εγκυμοσυνης μου.Οταν το ζωακι ειναι υγιες και τηρουνται οι βασικοι κανονες υγειηνης δεν υπαρχει κανενα προβλημα.Αλλωστε οπως καποια κοπελα προανεφερε στο ιδιο θεμα,ο σκυλος φερνει στο σπιτι ακριβως οτι φερνει κ ο ανθρωπος.Ειναι γεγονος οπως επισεις καποια κοπελα προανεφερε πως δεν υπαρχει καποια ασθενεια που να κολαει απο σκυλο σε ανθρωπο.Ο κτηνιατρος μας μου ειχε πει πως η μονη που κολουσε ειναι η λυσσα,η οποια εχει αφανιστει απο το '50 αλλα τα σκυλια εξακολουθουν να εμβολιαζονται γι αυτην

κ παιρνουν κ παρασημο κονκαρδα για να μπορουν να ταξιδεψουν) καλη συμβιωση,ειναι υπεροχα τα ζωακια

[Myrella]

Καλησπερα!

Τωρα ανακαλυψα το θεμα, κ θα ηθελα πολυ να ακουσω γνωμες κ εμπειρες αλλων γονιων με γατακια στο σπιτι...

Εχουμε 3 γατες σε διαμερισμα, στειρωμενες κ "αποστειρωμενες" οπως λεμε μεταξυ μας, δεν εχουν βγει ποτε εξω απο τοτε που τις πηραμε!

Εχω ακουσει διαφορα απο φιλους (κ πεθερα), τα αγνοω φυσικα ολα κ δε προκειται να τα διωξω απο το σπιτι με τον ερχομο του παιδιου...

Να φανταστητε περισι ειχα αλλη μια εγκυμοσυνη που δεν ολοκληρωθηκε κ ολοι τρεξανε να πουν οτι φταιγανε τα γατακια μας που εχασα το μωρο... Δε με ενοιαξε αλλα ειναι πραγματικα αδικο για τα ζωα να ειναι παντα τα πρωτα που φταινε για οτι μας συμβαινει! Ισα ισα που μου εδιναν τρομερη δυναμη οταν ημουν ψυχολογικα κουρελι!

 

Τεσπα, τωρα αρχισαμε με τον αντρα μου να σκεφτομαστε τι αλλαγες να κανουμε στην καθημερινοτητα μας, να τις κανουμε απο τωρα για να μην το συνδεσουν με το μωρο.

Τα γατια κοιμουνται μαζι μας τα 2, ο τριτος ειναι πιο απομακρος κ δεν μπερδευεται κ πολυ στα ποδια μας. Η κουζινα ειναι το μονο μερος που δεν μπαινουν.

Λεμε να τα βγαλουμε σιγα σιγα απο την κρεβατοκαμαρα κ το δευτερο δωματιο που θα γινει του μωρου.

Τα προβληματα ειναι 2 τα μεγαλα...

1. Οι τριχες!! Ειχα δει σε καποια φαση σε ενα πετ σοπ να κουρευουν μια γατουλα κ το σκεφτομαι.... Βεβαια ρωτησα τον κτηνιατρο κ ειπε οτι δε ξερει πως θα αντιδρασει η γατα! Μονο αν το κανεις θα το δεις! Λετε να παθουν τραλαλα? Το σκεφτομουν για τον πρωτο καιρο, δηλαδη να τις κουρεψω μια φορα οταν θα ειμαι εγω στον 8ο ετσι ωστε να μην εχω πολλες τριχες οταν φερουμε το μωρο στο σπιτι. Το πρωτο 6μηνο με προβληματιζει.

Τι λετε?

 

2. Επειδη ειναι στειρωμενα πεινανε ολη την ωρα! Αυτη η απορια μου δεν ειναι προφανως για τον πρωτο καιρο αλλα για αργοτερα που ο μπεμπης θα θελει να κραταει ενα κουλουρακι πχ κ να περιφερεται (οπως εχω δει σε φιλους μας).. ε, εμας δεν υπαρχει περιπτωση να μεινει κουλουρακι σε κοινη θεα για πανω απο 30 δευτερα! οπως κ καθε τι φαγωσιμο....

Δε ξερω τι θα κανω με αυτο το θεμα, το μονο που εχουμε σκεφτει ειναι να απομονωσουμε τα γατια στο μπαλκονι κ να μενουν εκει καποιες ωρες της μερας... Η να τα σκαμε στο φαι! Αλλα εχουν προβλημα παχυσαρκιας κ ειναι σε διαιτα κ θα τους κανουμε κακο.. (ειναι 8, 7, κ 4 κιλα το καθενα!!)

[gavramid]

Καλησπερα!

Τωρα ανακαλυψα το θεμα, κ θα ηθελα πολυ να ακουσω γνωμες κ εμπειρες αλλων γονιων με γατακια στο σπιτι...

Εχουμε 3 γατες σε διαμερισμα, στειρωμενες κ "αποστειρωμενες" οπως λεμε μεταξυ μας, δεν εχουν βγει ποτε εξω απο τοτε που τις πηραμε!

Εχω ακουσει διαφορα απο φιλους (κ πεθερα), τα αγνοω φυσικα ολα κ δε προκειται να τα διωξω απο το σπιτι με τον ερχομο του παιδιου...

Να φανταστητε περισι ειχα αλλη μια εγκυμοσυνη που δεν ολοκληρωθηκε κ ολοι τρεξανε να πουν οτι φταιγανε τα γατακια μας που εχασα το μωρο... Δε με ενοιαξε αλλα ειναι πραγματικα αδικο για τα ζωα να ειναι παντα τα πρωτα που φταινε για οτι μας συμβαινει! Ισα ισα που μου εδιναν τρομερη δυναμη οταν ημουν ψυχολογικα κουρελι!

 

Τεσπα, τωρα αρχισαμε με τον αντρα μου να σκεφτομαστε τι αλλαγες να κανουμε στην καθημερινοτητα μας, να τις κανουμε απο τωρα για να μην το συνδεσουν με το μωρο.

Τα γατια κοιμουνται μαζι μας τα 2, ο τριτος ειναι πιο απομακρος κ δεν μπερδευεται κ πολυ στα ποδια μας. Η κουζινα ειναι το μονο μερος που δεν μπαινουν.

Λεμε να τα βγαλουμε σιγα σιγα απο την κρεβατοκαμαρα κ το δευτερο δωματιο που θα γινει του μωρου.

Τα προβληματα ειναι 2 τα μεγαλα...

1. Οι τριχες!! Ειχα δει σε καποια φαση σε ενα πετ σοπ να κουρευουν μια γατουλα κ το σκεφτομαι.... Βεβαια ρωτησα τον κτηνιατρο κ ειπε οτι δε ξερει πως θα αντιδρασει η γατα! Μονο αν το κανεις θα το δεις! Λετε να παθουν τραλαλα? Το σκεφτομουν για τον πρωτο καιρο, δηλαδη να τις κουρεψω μια φορα οταν θα ειμαι εγω στον 8ο ετσι ωστε να μην εχω πολλες τριχες οταν φερουμε το μωρο στο σπιτι. Το πρωτο 6μηνο με προβληματιζει.

Τι λετε?

 

2. Επειδη ειναι στειρωμενα πεινανε ολη την ωρα! Αυτη η απορια μου δεν ειναι προφανως για τον πρωτο καιρο αλλα για αργοτερα που ο μπεμπης θα θελει να κραταει ενα κουλουρακι πχ κ να περιφερεται (οπως εχω δει σε φιλους μας).. ε, εμας δεν υπαρχει περιπτωση να μεινει κουλουρακι σε κοινη θεα για πανω απο 30 δευτερα! οπως κ καθε τι φαγωσιμο....

Δε ξερω τι θα κανω με αυτο το θεμα, το μονο που εχουμε σκεφτει ειναι να απομονωσουμε τα γατια στο μπαλκονι κ να μενουν εκει καποιες ωρες της μερας... Η να τα σκαμε στο φαι! Αλλα εχουν προβλημα παχυσαρκιας κ ειναι σε διαιτα κ θα τους κανουμε κακο.. (ειναι 8, 7, κ 4 κιλα το καθενα!!)

Kαλησπερα.εχω κι εγω γατουλες.Η μικρη μου μεγαλωσε μαζι τους καθως προυπηρχαν και τωρα ειμαι παλι εγκυος.

Θα σου πω οτι οσο ειναι νεογεννητο καλο ειναι να τις βγαλεις απο το

δωματιο του μωρου λογω ευαισθησιας στους πρωτους μηνες της ζωης του..ακομα κι εμεις αποστειρονομαστε οταν τα αγκιζουμε τα μωρακια μας.Επομενως δεν ειναι καλο να κοιμουνται στο δωματιο του μπεμπε.Ακομα και στο δικο σας γιατι θα το εχεις οτι μωρακι εκει.Επισης να προσεχεις πολυ μην το γρατσουνησουν κατα λαθος.Αν και οι δικες μου δεν την αγγιξαν ποτε(οι γατες δεν πειραζουν μωρακια)Οταν μεγαλωσει το παιδι σιγα σιγα θα βρουν ολα το ρυθμο τους και θα γινουν οπως ηταν..

Οσο για το κουρεμα βοηθαει παααρα πολυ και δεν παθαινουν τιποτα ψυχολογικο οι γατες.κι εγω τις κουρευω το καλοκαιρι.Δροσιζονται και βγαινει καλυτερη και πιο λαμπερη τριχα μετα

Τωρα οταν θα αρχισει να περαταει και να μασουλαει το μωρο δεν εγινε και κατι.Στην αρχη θα παιδευτεις λιγο να προσεχεις να μην φαει κατι που φαγαν οι γατουλες αλλα σιγασιγα θα το καταλαβει και το παιδακι αλλα και τα ζωακια σου.

Η δικια μου καποτε εβαλε στο στομα της φαγακι απο το πιατακι της γατας..σοκ εγω αλλα ολα οκ.Προσεχε απλα να μην εχεις τετοια ατυχηματακια

Καλως να δεχτεις το μωρακι σου

[Myrella]

gavramid ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου!

Πολυ με χαροποιησες που ολα πανε καλα με σας (γιατι ενα αγχος το εχω) οπως επισης με το κουρεμα!!!! Θα το κανουμε σιγουρα. Καθονται??? Θα πρεπει να τους δωσουμε ηρεμιστικο? Θα μας πει βεβαια κ η κτηνιατρος...

[gavramid]

gavramid ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου!

Πολυ με χαροποιησες που ολα πανε καλα με σας (γιατι ενα αγχος το εχω) οπως επισης με το κουρεμα!!!! Θα το κανουμε σιγουρα. Καθονται??? Θα πρεπει να τους δωσουμε ηρεμιστικο? Θα μας πει βεβαια κ η κτηνιατρος...

Εννοειται οτι θα τα ναρκωσουν λιγο!!μιλαμε για γατες.Σιγα μην κατσουν να κουρευτουν!!

Στην αρχη οπως σου ειπα θα ζοριστειτε λιγο με την προσαρμογη αλλα οταν θα μεγαλωσει το μωρακι σου και θα το βλεπεις να παιζει με τα γατακια θα ειναι μια τρελλα!!!

Σε συμβουλευω να απομακρυνεις απο τωρα τα ζωακια απο τα υπνοδωματια που εχεις χρονο να ασχοληθεις ετσι ωστε να προσαρμοστουν κι αυτα.Εγω εκανα το λαθος και τα εβγαλα οταν ηρθε το μωρο σπιτι και δεν ειχα χρονο να ασχοληθω μαζι τους και ηταν πολυ ασχημο ..τα παραμελησα πολυ χωρις να τους δωσω τον χρονο να συνηθησουν αλλιως.

Επισης ταλαιπωρηθηκε λιγο στο θεμα του οτι δεν μπορουσα να αφησω το νεογεννητο μονο του για να μην πανε πανω του..αυτα θελαν να μπαινουν διπλα της συνεχεια ...Επισης οταν μεγαλωσε η ζουζουμου και δεν ηξερε πως να τα πιασει και τα ξεμαλιαζε και τραβαγε ουρες και αυτια... αλλα αυτα περνανε γρηγορα..ολοι συνηθιζουν και το μωρακι μετα μαθαινει πως να ακουμπησει τα ζωακια και οτι ειναι "ζωντανα"

[annoula1987]

Γεια σας!!Έχουμε κι εμείς γατούλα!!!Και επειδή είναι λίγο τραλαλά,όταν έμεινα έγκυος την κατέβασα σε ένα δωματιάκι που έχουμε στην αυλή κάτι σαν αποθήκη και πήγαινα και της έκανα παρέα 2-3 φορές την ημέρα.Έμεινε εκεί μέχρι να κλείσει 2 μηνών ο μικρός και τότε την έφερα μέσα (μέχρι να κλείσει το 2μηνο ο μικρός,τον έπαιρνα μαζί μου όταν πήγαινα στην γάτα για να "γνωριστούν").Όταν την έφερα σπίτι,μου έκανε εντύπωση που ήρθε κανά δυο φορές,μύρισε το μωρό και απλά το αγνόησε...Μέχρι σήμερα που ο μικρός κοντεύει 5 μηνών αυτό κάνει,έρχεται,τον μυρίζει και φεύγει.Ο μικρός όμως το τελευταίο διάστημα άρχισε να ενθουσιάζεται πολύ όταν έρχεται η γάτα και απλώνει το χεράκι του να την πιάσει!! ΑΑ έχουμε και σκύλο στην αυλή που και αυτόν τον αγαπάει πολύ!!!!! Οι τρίχες και εμένα με τρελαίνουν γιατί είναι και μακρότριχη αλλά το αντιμετωπίζουμε...Όταν μπουσουλήσει δεν ξέρω ακόμα πως θα είναι αλλά συζητάμε να κάνουμε το μπαλκόνι το παράδεισο της γάτας με φυτά,νυχοδρόμεια κτλ.και να την έχουμε κάποιες ώρες εκεί!Εκεί θα είναι και το φαγητό της και η άμμος της.Αυτά!!

[koo]

Ήθελα απλά να πω τον πόνο μου...Συγνώμη για το μέγεθος του μηνύματος, ήθελα μόνο να τα γράψω κάπου. Administrator, αν θέλετε μπορείτε να αφαιρέσετε το μήνυμά μου (μου αρκεί που το έγραψα).

Ο Νεμούλης μας ήταν ένας μεγαλόσωμος σκύλος, μολοσσός, 10 ετών. Ήταν το "παιδί" μας, κοιμόταν στο δωμάτιό μας. Όταν μεγάλωσε είχε προβλήματα με τα πόδια του (δυσπλασία ισχίων) και μερική ακράτεια ούρων-κοπράνων. Για τα γεράματα του εξασφαλίσαμε μία μονοκατοικία με κήπο, για να παίρνει τον αέρα του και να χαίρεται όταν δεν θα μπορούσε πια να βγαίνει βόλτα. Μας αγαπούσε ο Νεμούλης μας πολύ κι εμείς το ίδιο.

Όταν - μετά από πολύ κόπο - έμεινα έγκυος και πλησίαζαν οι μέρες μου, συζητούσαμε με τον άνδρα μου πως να τον προετοιμάσουμε και τι να κάνουμε. Αποφασίσαμε να πάρουμε μία πορτίτσα ασφαλείας με κάγκελα και να απομονώσουμε την κούνια του μωρού στο δωμάτιό μας για να μην το φτάνει (γιατί θα το έφτανε χαλαρά), καθώς στα γεράματά του (10 ετών για μολοσσό είναι...γεράματα) είχε γίνει λίγο...απρόβλεπτος (είχε δαγκώσει δύο φορές άνθρωπο ελαφρά-προειδοποιητικά), λόγω...γεροντικής άνοιας.

Όμως...ο μπέμπης αποφάσισε να βγει πριν την ώρα του στις 33 εβδομάδες και έμεινε στην εντατική 1 μήνα. Το μήνα αυτό πηγαινοερχόμασταν πρωί-βράδυ στο νοσοκομείο με τον άντρα μου, ενώ εγώ έβγαζα γάλα με το θήλαστρο κάθε τρεις ώρες για να του πηγαίνω. Η ξαδέλφη μου, που είναι παιδίατρος, μου είπε ότι - λόγω προωρότητας - ο σκύλος δεν θα πρέπει να μπαίνει στο δωμάτιό μας τον πρώτο καιρό. Έτσι, την προστατευτική πορτούλα την βάλαμε στην πόρτα του δωματίου μας και ο Νέμο κοιμόταν από έξω. Φυσικά έκλαιγε και ήθελε να μπει και σφιγγόταν η καρδιά μου, γιατί του είχαμε απαγορέψει την είσοδο και στην κουζίνα, όπου έβγαζα το γάλα. Ξεκινήσαμε αυτή την τακτική όταν γέννησα, για να μην συνδυάσει τον ερχομό του μπέμπη με το δικό του περιορισμό. Για ένα μήνα τον παραμελήσαμε συναισθηματικά, όντας κι εμείς στο τρέξιμο (οι συγγενείς μας όλοι μένουν επαρχία)! Φεύγαμε πρωί και βράδυ για ώρες και όταν γυρνούσαμε σπίτι δεν είχε τα παλαιά του προνόμια. Δυσανασχετούσαμε για την ακράτεια που μας επιβάρυνε κι άλλο σωματικά...

Το κατάλαβε ότι πλέον δεν θα έχει πλέον τον πρώτο λόγο στην καρδιά μας (. Ήθελε να μας αφήσει ελεύθερο το πεδίο για να αφοσιωθούμε στο νέο μέλος της οικογένειάς μας; Δύο ημέρες πριν πάρουμε το μπέμπη στο σπίτι (την ίδια μέρα που του έφερα ένα πετσετάκι του μωρού για να μάθει τη μυρωδιά του), ο Νεμούλης μας πέθανε! Έπαθε το βράδυ συστροφή-ρήξη στομάχου και 12 ώρες μετά το χειρουργείο μάς άφησε. Και στις τελευταίες του ώρες δεν είμασταν εκεί! Στη διάρκεια του χειρουργείου φύγαμε για να πάμε γάλα στο μπέμπη, ξαναγυρίσαμε όταν συνερχόταν από τη νάρκωση μέσα στη νύχτα, τον χαϊδέψαμε. Του πήγαμε το κουκλάκι του να του κρατάει συντροφιά.Ο ιατρός μας είπε να μην κάτσουμε πολύ γιατί η καρδιά του κρέμεται από μία κλωστή και δεν κάνει να συγκινείται. Το άλλο πρωί - ενώ ξέραμε ότι η κατάστασή του είναι κρίσιμη -προτιμήσαμε να πάμε πρώτα στο μπέμπη να τον ταΐσω και μετά στο επισκεπτήριο του κτηνιατρείου. Η γιατρός μας είπε ότι ανακάθισε στην κοιλιά του. Δυστυχώς, όταν τον είδαμε εμείς έκανε τον προθανάτιο ρόγχο. Τις μπλούζες μας με την μυρωδιά μας δεν προλάβαμε να του τις αφήσουμε. Τον σκεπάσαμε με αυτές...Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα αισθανόταν τις τελευταίες ώρες της ζωής του, μόνος, σε ένα κλουβί κτηνιατρείου, χωρίς εμάς. Ελπίζω μόνο να μην αισθανόταν πολλά...Ελπίζω να μην αισθανόταν εγκαταλελειμένος και προδομένος από την οικογένειά του. Ελπίζω να ήταν υπό την δράση της νάρκωσης και της σηψαιμίας. Οι τύψεις είναι πολλές. Γιατί δεν έτρεξα στο μεγάλο μου "παιδί" όταν με χρειαζόταν; Γιατί δεν ήμασταν εκεί; Πως τον αφήσαμε την ώρα που μας χρειαζόταν πιο πολύ; Ο μπέμπης θα μπορούσε να περιμένει. Γιατί τον τελευταίο μήνα τον παραμελήσαμε; Αποφεύγω ακόμη να τον σκέφτομαι. Παρηγοριέμαι μόνο ότι του χαρίσαμε μία αρκετά όμορφη ζωή. Οι φίλοι μας λένε ότι ο ίδιος ήξερε πότε έπρεπε να φύγει. Δεν ξέρω. Η αλήθεια είναι ότι θα ήταν λίγο ζόρικα τα πράγματα τον πρώτο καιρό (δεν υπάρχει βοήθεια από πουθενά), αλλά θα τα καταφέρναμε. Ή ίσως και να τον παραμελούσαμε κι άλλο και να στενοχωριόταν. Ποιός ξέρει;

Ευτυχώς ήρθε ο μπέμπης στη ζωή μας, μετρίασε τον πόνο μας και μας έκανε ευτυχισμένους! Νεμούλη μου, θα σε σκεφτόμαστε πάντα!

[kikileuteris]

koo είμαι σίγουρη ότι ο Νέμο ήταν πολύ τυχερός που σας είχε!

[Anga]

Koo, με έκανες και δάκρυσα... Καταλαβαίνω την απώλειά σας, την έχω περάσει! Μην κάθεσαι να σκέφτεσαι τα "αν". Έφυγε και ξεκουράστηκε η ψυχούλα του που μάλλον είχε ταλαιπωρηθεί τελευταία. Έζησε μαζί σας μια καλή ζωή και είστε εσείς που του την προσφέρατε. Ας είναι όλοι οι τεράποδοι φίλοι μας ευτυχισμένοι εκεί ψηλα...

[stellaTD]

καλημερα!

οριστε κατι τετοια σκεφτομουν και ειχα τους ενδιασμους μου στο να παρω σκυλο. Τρομακτικη αλλα αναποφευκτη απωλεια!. ....Τωρα που εχω τον Μπρουνακο μου δεν θελω να σκεφτομαι πως θα ειναι μετα απο 10 χρονια....Θα ειναι και 12 -13 ο μικρος μου και 9-10 το πιο μικρο, φανταζομαι την απωλεια που θα νοιωσουν κ εκεινα που θα εχουν μεγαλωσει μαζι του.....Βρε μηπως δεν επρεπε να πατω σκυλο τελικα......?

[olivini7]

θυμήθηκα και έγω τα δικά μου ζωάκια που έφυγαν και συγκινήθηκα.

πονάει πολύ η απώλεια αλλά είναι τόσο πολλές οι όμορφες στιγμές που ζούμε κοντά τους και δίνουμε την ευκαιρία σε κάποια απο αυτά να ζήσουν μια καλή ζωή (έχει τόσα πολλά που υποφέρουν εκεί εξώ) που πραγματικά δεν αξίζει να πει κάποιος δεν θα πάρω ζώο γιατί δεν αντέχω τον αποχωρισμό.έτσι είναι η ζωή.

χάρηκα πολύ που βρήκα αυτό το θέμα.

koo και εμείς έχουμε την μικρούλα μας στην εντατική εδώ και 47 μέρες και αύριο θα την πάρουμε.έχουμε 4 γάτους που ζούνε μέσα-έξω τα 3 με εμβόλια αλλά και τα 4 αποπαρασιτωμένα και 1 σκύλακι 9,5 χρονών που ζεί μέσα.πάει μόνο βόλτα έξω αλλά όλη μέρα είναι στο κατάστημα της μαμάς μου για να έχει παρέα.οι γάτοι τρώνε πάνω σε ένα από τους πάγκους της κουζίνας για να μην τους τρώει το φαγητό ο σκύλος αλλά και να μην τρώνε έξω που έρχονται και άλλοι γάτοι.επίσης χρησιμοποιούν το παράθυρο της κουζίνας για να βγαίνουν στον κήπο.στο δωμάτιο της μικρής (το πρώην δικό των γάτων) έχει μπεί το ειδικό κάγκελο πορτάκι και δεν μπαίνουν εκεί πιά.στο δικό μας μπαίνουν.επίσης το σκυλάκι κοιμάται στο δωμάτιο μας σε δικό της κρεββατάκι στο πάτωμα.

έχουμε αγχωθεί λιγάκι τώρα που θα έρθει το μωράκι τί να κάνουμε ειδικά με τους γάτους.ο σκύλος να βγεί έξω από το δωμάτιο;στους γάτους αρέσει να κοιμούνται μέσα την μέρα και έξω το βράδι.είναι πολύ δύσκολο να τους κλείσω έξω γιατί σημαίνει ότι πόρτες και παράθυρα θα πρέπει να είναι κλείστα.ξέρουν να ανοίγουν και τις κουνουπιέρες!!

ειδικά ο άντρας μου έχει αγχωθεί πολύ με τους γάτους.τους λυπάμαι, τί να κάνουμε;;;;;καμία ιδέα;;;;;το σίγουρο είναι ότι δεν τους δίνω με τίποτα.τους αγαπάω πολύ και έλω το μωρό μου να τους γνωρίσει.απλά θα είναι τόσο μικρούλα΄και θα έρθει από την εντατική.ευτυχώς σύντομα θα βάλει εμβόλια η μικρή.

[Hlianna13]

Καλησπερα..

μιας και εγω δεν εχω ακομα παιδια θα πω τι εκανε η μητερα μου..ο πρωτος μας γατος ηρθε στο σπιτι οταν η αδερφη μου ηταν 2 χρονων...οταν εγω γεννηθηκα ο γατος ηταν ηδη 5 χρονων..

αυτο που εκανε οταν ηταν στις προσπαθειες για μενα ηταν να κανει στο γατο μια εξετεση για τοξοπλασμα και εκεινη εκανε καθε μηνα εξεταση(νομιζω)

οταν καθαριζε την αμμο απλα φοραγε γαντια και μετα επλενε και τα χερια της(οπως αλλωστε εκανε και με κρεατα κλπ)

φροντισε ο γατος απλα να μην μπαινει στο δωματιο που εγω θα κοιμομουν απο τον 8ο μηνα και στο δικο τους δωματιο μολις μπηκε στον 9ο..

οταν γεννηθηκα και με εφεραν σπιτι προσεχαν μην μεινω μονη με τον γατο αν και απο 2 μηνων κοιμομασταν αγκαλιτσα..

επισης οταν αρχισα να μπουσουλαω τον ταιζαν 2 φορες τη μερα και οταν τελειωνε του εβαζαν το φαι του σε ενα ταπερ να κλεινει ωστε εγω να μην εχω προσβαση στο μπωλακι του..

δεν τον κουρεψαμε ποτε και δεν θα το εκανα ουτε εγω..οπως επισης και δεν βγηκε στο μπαλκονι επειδη ηρθε καινουριο μελος στο σπιτι..

μεγαλωσαμε παρεα σε ολα μου τα αλμπουμ με βλεπω με μια αδεσποτη γατα αγκαλια και ο Λεων εζησε μαζι μας 21 χρονια(βοηθησε και οτι ειχε στειρωθει απο 10 μηνων)..

δεν αρρωστησα ποτε απο το γατι ουτε εγω ουτε η αδερφη μου..

το μονο ισως αρνητικο που μου εχει μεινει ειναι η μεγαλη ευαισθησια μου στα ζωα

αξιζει να σημειωσω οτι ειμαι 20 χρονων και η αδερφη μου 27..καναμε πριν 2 μηνες εξεταση για τοξοπλασμα και ειμασταν και οι 2 αρνητικες..

και αυτο μπορει να δειξει οτι δεν ειναι τοσο ευκολο να κολλησει καποιος τοξοπλασμα απο τη γατα μιας και εγω ασχολουμαι παρα πολυ με αδεσποτα και περιθαλψη και δεν ειμαι και με ενα ντετολ στο χερι

 

πλεον εχουμε 3 γατακια και σχεδον συνεχεια και απο ενα αδεσποτο μωρο μεχρι να δωθει..θεωρω οτι καλυτερο ενα παιδι να μεγαλωνει με ενα ζωακι και ενοειται οτι δεν θα στερησω απο τα παιδια μου τη δυνατοτητα να ζησουν αυτη τη μαγικη σχεση και να παρουν οσο το δυνατον περισσοτερα πραγματα μπορουν..και φυσικα να μαθουν να σεβονται τη ζωη και τη φυση!

 

συγνωμη για το μεγαλο μου ποστ