Πώς θα αντέξω έναν ολόκληρο μήνα μακρυά της;

[annaplani]

Είμαι πολύ στεναχωρημένη σήμερα κορίτσια! Αύριο η μικρή μου φεύγει για ένα μήνα να πάει στη μητέρα μου που ζει σε άλλη πόλη, γιατί εγώ και ο άντρας μου θα πρέπει μέχρι τις 20 Ιουλίου να δουλεύουμε από το πρωί ως το βράδυ. Μέχρι τώρα δουλεύαμε εναλλάξ και κάπως την παλεύαμε, όμως τώρα θα πρέπει να λείπουμε και οι δύο. Πέρσι την ίδια περίοδο είχε έρθει η μητέρα μου εδώ και την κράταγε όλη μέρα, όμως κουράστηκε πάρα πολύ και μου δήλωσε ότι δεν το ξανακάνει! Το ερώτημα είναι πώς θα αντέξω έναν ολόκληρο μήνα μακρυά της;;; Δεν έχουμε χωρίσει ποτέ, εκτός κάποια Σαββατοκύριακα που πήγαινε στη μητέρα του άντρα μου. Μία φορά την κράτησε 4 ημέρες και κόντεψα να φάω τα σίδερα!!! Τι θα κάνω; Πώς θα αντέξω; Το έχει ζήσει καμμία κοπέλα αυτό; Πώς το αντιμετωπίσατε; Έχω και τύψεις, αλλά δεν έχω άλλη επιλογή! Ευτυχώς, θα δουλεύω όλη μέρα κι ελπίζω να ξεχνιέμαι κάπως και να περάσει γρήγορα ο καιρός!:sad:

[Eve]

Δεν μπορεις να πηγαινεις τουλαχιστον παρασκευη απογευμα με κυριακη απογευμα κι εσυ?

[rena_myst]

Πω, πω δεν θα την παλευα με τιποτα.Εδω ακομα δεν μπορω να την αποχωριστω το βραδυ και κοιμομαστε μαζι.!!!!!

Ειναι μακρια η πολη που ζει η μητερα σου? Δεν εχεις την δυνατοτητα εστω καθε 5-6 μερες η Σαββατοκυριακο , να πας?

[rena95]

Υπομονη κοπελα μου.. Απο τη στιγμη που δεν υπαρχει αλλη επιλογη, κλεισε τα ματια και κανε υπομονη! Ενας μηνας δεν ειναι πολυς. Μη το σκεφτεσαι απο τωρα γιατι θα φρικαρεις! Με τη καθημερινοτητα και τις δουλειες ο μηνας θα περασει σα νερακι. Ειναι δυσκολο δε λεω αλλα δες το σαν ενα ευχαριστο διαλλειμα! δες τα θετικα της υποθεσης.. θα μεινετε λιγο μονοι με τον αντρα σου.. να θυμηθητε τα παλια σας.. Ετσι κι αλλιως η δουλεια δε θα σου αφηνει πολλες ελευθερες ωρες για να σκεφτεις! κανε κουραγιο και υπομονη!

[annaplani]

Αχ, δεν μπορώ να πηγαίνω δυστυχώς, είναι 700 χλμ. μακρυά! Φανταστείτε ότι ο μπαμπάς της θα την πάει με το αεροπλάνο και θα πάρει το ίδιο αεροπλάνο για να γυρίσει πίσω, για να μη χάσει καθόλου χρόνο από τη δουλειά! Τι να σκεφτώ για να παρηγορηθώ; Ευτυχώς μετά θα πάμε διακοπούλες οι τρεις μας!

[depybal]

θα πηγαίνεις το σκ τουλάχιστον..?δεν ξέρω αν θα το άντεχα..το θεωρώ αδύνατο.αλλά άμα δεν γίνεται αλλιώς?τι να κάνεις?δεν παθαίνει τίποτα το παιδί..αν έχεις εμπιστοσύνη στην μανούλα σου.εγώ μεγάλωσα στη γιαγιά μου..οι γονείς μου δουλευανε...και ερχόντουσαν το σκ να με πάρουν.δεν έπαθα τίποτα!μην στενοχωριέσαι.καταλαβαίνω ότι πολλές μανούλες δεν έχουν την πολυτέλεια..άδειας όποτε θέλουν..οι μέρες είναι μετρημένες..και δεν πρέπει να νιώθουν άσχημα.

εμένα μου έχουν μείνει μέχρι το τέλος του χρόνου 15 μέρες άδειας...εκ των οποίων 7 θα πάρω για διακοπές με την οικογένεια.πολύ φοβάμαι...ότι όπως πάει με τις ιώσεις στον βρεφικό..δεν θα μου φτάσουν..και θα αναγκαστώ να την πάω και γω στη μάνα μου..κάποιες μέρες..χριστέ μου..αφού δεν υπάρχει βοήθεια από πουθενα!αφού όλοι τα θέλουν όπως τα θέλουν.κουράγιο.θα το περάσω και γω αυτό...είμαι σίγουρη.δεν είσαι μόνη σου....

[korina1974]

Είναι πολύ δύσκολο, αλλά αν δεν γίνεται αλλιώς ? Θα κάνεις υπομονή, να την παίρνεις τηλέφωνο να ακούς τη φωνούλα της, και αν δουλεύεις από το πρωί ως το βράδυ, ούτε που θα καταλάβεις πως θα περάσουν οι μέρες. Θα κυλήσουν σαν νεράκι.

Καλό κουράγιο σου εύχομαι.

[Babydust]

Κούκλα μου,

 

από τη στιγμή που αποφασίσατε αυτό να κάνετε, θα σου πώ κάτι πολύ θετικό. Νομίζω η πρώτη και γενικά οι πρώτες μέρες είναι δύσκολες. Μετά τα πράγματα θα καλυτερέψουν. Η ανθρώπινη φύση σε βοηθάει να 'συνηθίζεις' αλλαγές. Και από τη στιγμή που έχετε πολλή δουλειά και θα είσαι απασχολημένη αυτό είναι καλό γιατί θα 'χεις λιγότερο χρόνο για να στεναχωριέσαι. Και δες τι θετική πλευρά. Αν σου περισσέψει λίγο χρόνος κάνε κάτι από αυτά που δεν μπορείς να κάνεις όταν έχεις τη μπέμπα σου μετά τη δουλειά. Πχ ταχτοποίησε συρτάρια που δεν προλαβαίνεις ποτέ να ταχτοποιήσεις ή πήγαινε μια βόλτα με τον άντρα σου χωρίς να έχεις να κανονίζεις babysitting ή απολαύστε το σπίτι για λίγο δικό σας χωρίς να αγχώνεσαι για το αγγελούδι σου στο διπλανό δωμάτιο ή διάβασε ένα περιοδικό με την ησυχία σου ή δες μια ταινία (ξανά με την ησυχία σου) κτλ. Θα υπάρχουν οι πολύ δύσκολες στιγμές που θα σου λείπει τρομερά αλλά μπορείς και να βρείς τρόπο άμα έχεις καλή διάθεση να περάσεις ακόμη και καλά! :D

 

Να θυμάσαι πως όταν μας συμβαίνει κάτι τέτοιο πάντα υπάρχουν αρνητικά και θετικά. Δεν είναι το τέλος του κόσμου. Και οργανώσου και με την ησυχία σου για τις διακοπές που θα πάτε οι τρείς σας. Ορίστε έχεις και κάτι όμορφο να περιμένεις... υπάρχει φώς στην άκρη του τούνελ

 

Και όταν θα'σαι ξανά με τη μπέμπα σου θα είσαι μια ανανεωμένη μανούλα!

[vasiliki40]

Σε εμένα η πρώτη μέρα ήτανε δύσκολη.Πολύ δύσκολη.Έβλεπα το αμάξι να φεύγει και με πιάνανε τα κλάματα.Έκλεινα την πόρτα του σπιτιού και υπήρχε πολύ ησυχία.Και μετά βαριόμουν ,δεν είχα τι να κάνω...

Την πρώτη χρονιά ,όταν γύρισε από τις διακοπές ,περπατούσε!Κοίτα τι έχασα!

Αυτά στον πρώτο μου γιο.Τον δεύτερο που είναι τώρα 6 ,δεν τον έχω αφήσει ποτέ ,αλλά φέτος μάλλον θα αναγκαστώ .Δεν έχει φύγει ποτέ μακριά μου.

Είναι να το πάρεις απόφαση και να είσαι λίγο σκληρή σε αυτό το θέμα ,μιά και δεν υπάρχει άλλη λύση.Να σκέφτεσαι ότι το παιδάκι θα περνάει καλά ,θα είναι με άτομα που το αγαπάνε.

Και να δεις πόσο αλλιώτικο θα σου φανεί όταν γυρίσει!!Δεν θα το πιστεύεις!!

[ψαράκι]

Από ενός έτους πήγαινα κάθε καλοκαίρι διακοπές στη γιαγιά μου στην Κέρκυρα. 2 μήνες ήμουν χωρίς τους γονείς μου και όταν έπερναν άδεια έρχονταν κι αυτοί.

Πέταγα με το αεροπλάνο ως "ασυνόδευτο"... χα, χα! Θυμάμαι που έμπαινα και στην καμπίνα του πιλότου! Τρέλα...

Αυτό κράτησε για όόόλα τα χρόνια του σχολείου και έχω τις ομορφότερες αναμνήσεις από εκείνα τα καλοκαίρια (μπάνια, παιχνίδια από το πρωί μέχρι το βράδυ)... Κάθε Σεπτέμβρη έκλεγα που φεύγαμε...

Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να αποχωριστείς το παιδί σου, αλλά εφόσον εργάζεστε και δεν γίνεται αλλιώς και αν ξέρεις πως το παιδί περνάει καλά, όλο αυτό γίνεται πιο εύκολο! Σκέψου ακόμα πως αν το δεις από αυτή την πλευρά ο ένας μήνας θα πετάξει τόσο γρήγορα!!! Καλό καλοκαίρι!

[epang]

Εμείς από όταν ήταν 1 έτους τον αφήναμε στο χωριό μαζί με τη μητέρα μου για 1,5 μήνα το καλοκαίρι αλλά πηγαίναμε κάθε ΣΚ γιατί η απόσταση είναι 200 χλμ.

Μπορεί τώρα να σου φαίνεται βουνό και θα ζοριστείς για λίγο τις πρώτες μέρες αλλά μετά θα βρεις ρυθμό και θα ηρεμήσεις λίγο και θα ξεκουραστείς και εσύ.

Αρκεί να ξέρεις ότι το παδιί περνάει καλά εκεί που είναι !! Νομίζω ότι αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία και μόνο αυτό θα σε κάνει να χαλαρώσεις και το δεις σαν ευκαιρία να φροντίσεις τον εαυτό σου.

Σίγουρα το παιδί θα καταλάβει τη διαφορά και μπορεί να στεναχωρηθεί που δεν θα βλέπει τους γονείς του αλλά αν έχει καλή σχέση με τη γιαγιά και καλή φροντίδα και διασκέδαση με βόλτες / παιδικές χαρές / παρέα με άλλα παιδάκια, θα του αρέσει και θα έχει μόνο λίγη γκρίνια ίσως το βράδυ. Μην γίνεις υπερβολική με τα τηλέφωνα, 1 φορά τη μέρα αρκεί, γιατί θα το κάνεις να σε σκέφτεται πιό συχνά και να στεναχωριέται που δεν σε βλέπει. Σιγουρέψου ότι το παιδί θα περνάει καλά, πίεσε τη μητέρα σου να το κάνει βόλτες και να του βρει παρέες, έστω και αν είναι μικρό καταλαβαίνει και του αρέσει να βλέπει άλλα παιδάκια, και σίγουρα όλα θα πάνε καλά.

[Babydust]

και να συμπληρώσω κάτι πολύ σημαντικό. Το θέμα της ασφάλειας. ΑΣΦΑΛΕΙΑ. Δηλαδή αν είσαι σίγουρη πως το παιδί σου είναι σε καλά χέρια (δεν είναι μόνο η αγάπη αλλά να έχουν και την αίσθηση του κινδύνου αυτοί που τους εμπιστεύεσαι) τότε όλα καλά. Και ειδικά σε μέρη με νερό και θάλασσες. Να μην το αφήνουν λεπτό από τα μάτια τους.

[annaplani]

Αχ, έφυγε σήμερα!!! Μετά το αεροδρόμιο είχα πολλές δουλειές και δεν το πολυσκέφτηκα, αλλά τώρα που γύρισα σπίτι, μου φάνηκε τόσο άδειο! Βλέπω τα παιχνιδάκια της και με πιάνουν τα κλάμματα! Το καλό είναι ότι όταν πήρα τηλέφωνο την άκουσα να γελάει από μέσα κι ένιωσα κάπως καλύτερα! Ευχαριστώ για τα ενθαρρυντικά σας λόγια κορίτσια!

[korina1974]

Αχ, έφυγε σήμερα!!! Μετά το αεροδρόμιο είχα πολλές δουλειές και δεν το πολυσκέφτηκα, αλλά τώρα που γύρισα σπίτι, μου φάνηκε τόσο άδειο! Βλέπω τα παιχνιδάκια της και με πιάνουν τα κλάμματα! Το καλό είναι ότι όταν πήρα τηλέφωνο την άκουσα να γελάει από μέσα κι ένιωσα κάπως καλύτερα! Ευχαριστώ για τα ενθαρρυντικά σας λόγια κορίτσια!

 

Μην στεναχωριέσαι κοριτσάκι μου, θα δεις πόσο γρήγορα θα περάσουν οι μέρες, ούτε που θα καταλάβεις. Όσο για την μικρή, είμαι σίγουρη ότι θα περάσει πολύ καλά.

[fistikaki]

να σου δωσω τη δικια μου?? :lol:

 

ακου, και γω τρελη ειμαι, δεν την παλευω οταν λειπει...

 

αλλα σε ψιλοζηλευω και λιγο...

 

για σκεψου...

 

αφρολουτρα με την ησυχια σου, λιωσιμο στο πισι, τρελος υπνος, σεξ χωρις αγχος!!!!

 

εκμεταλευσου την απουσια της για παρτη σου...

 

οκ, εισαι στεναχωρημενη, σε καταλαβαινω...

 

αλλα μπορεις να εισαι στεναχωρημενη φορωντας μια μασκα απολεπισης, και πινοντας ενα μαρτινι, μεσα σε μια μπανιερα με αιθερια ελαια...

 

 

-η προσφορα μου να κρατησεις την δικια μου ισχυει αν δεις οτι δεν αντεχεις χωρις ενα πιτσιρικι να σε πιλατευει.... πες μου που και ποτε την φερνω!

[annaplani]

Α ρε φυστικάκι, πάντα μας φτιάχνεις τα κέφια εδώ στο φόρουμ! Ωραίες οι συμβουλές σου, αλλά στην πραγματικότητα από σήμερα το απόγευμα, αρχίζει τρελό πανηγύρι στη δουλειά, που σημαίνει ότι ούτε αφρόλουτρα, ούτε μάσκες, ούτε μαρτίνι (no martinι, no party) να μη σου πω... ούτε σεξ!

 

Όσο για τη μικρή σου, μήπως να τη στείλω κι αυτή στη μαμά μου; Απ' ό,τι φαίνεται εκεί γίνεται το πάρτυ! :lol:

[VASILIKI]

Να σου πω τα δικά μου για να παρηγορηθείς? Έχω να βγω βράδυ με τον άντρα μου πέντε χρόνια, πριν γεννήσω τον μεγάλο μου γιο δηλαδή. Έχω να πάω διακοπές της προκοπής από το ταξίδι του γάμου μας. Και το χειρότερο, έχω να κοιμηθώ σαν άνθρωπος δύο χρόνια από τότε δηλαδή που γεννήθηκε ο μικρός. Βέβαια όλα αυτά ήταν επιλογή μας, αλλά δεν θα έλεγα όχι αν είχα την μάνα μου να μου κρατήσει ένα βράδυ τα παιδιά για να βγούμε. Τώρα ένας μήνας είναι μεγάλο διάστημα, αλλά αφού δεν θα προλαβαίνεις να κάνεις τίποτα, λογικά δεν θα προλαβαίνεις ούτε και να σκέφτεσαι πολύ.

[prune]

Είμαι πολύ στεναχωρημένη σήμερα κορίτσια! Αύριο η μικρή μου φεύγει για ένα μήνα να πάει στη μητέρα μου που ζει σε άλλη πόλη, γιατί εγώ και ο άντρας μου θα πρέπει μέχρι τις 20 Ιουλίου να δουλεύουμε από το πρωί ως το βράδυ. Μέχρι τώρα δουλεύαμε εναλλάξ και κάπως την παλεύαμε, όμως τώρα θα πρέπει να λείπουμε και οι δύο. Πέρσι την ίδια περίοδο είχε έρθει η μητέρα μου εδώ και την κράταγε όλη μέρα, όμως κουράστηκε πάρα πολύ και μου δήλωσε ότι δεν το ξανακάνει! Το ερώτημα είναι πώς θα αντέξω έναν ολόκληρο μήνα μακρυά της;;; Δεν έχουμε χωρίσει ποτέ, εκτός κάποια Σαββατοκύριακα που πήγαινε στη μητέρα του άντρα μου. Μία φορά την κράτησε 4 ημέρες και κόντεψα να φάω τα σίδερα!!! Τι θα κάνω; Πώς θα αντέξω; Το έχει ζήσει καμμία κοπέλα αυτό; Πώς το αντιμετωπίσατε; Έχω και τύψεις, αλλά δεν έχω άλλη επιλογή! Ευτυχώς, θα δουλεύω όλη μέρα κι ελπίζω να ξεχνιέμαι κάπως και να περάσει γρήγορα ο καιρός!:sad:

 

Απο αυτα που λες δεν βγαινει το συμπερασμα οτι δεν εχετε χωρισει ποτε.Αναφερεις Σαββατοκυριακα και 4 μερες μακρυα απο το μωρο.

 

Δεν συμφωνω και δεν εχω λειψει ουτε ενα βραδυ απο το παιδι παρολο που η μαμα μου ειναι προθυμη να τον κρατησει.

 

Στη θεση σου και μεχρι να παει δυο το παιδι μου δεν θα το εστελνα μακρυα.

 

Θα επαιρνα γυναικα, θα εβρισκα τροπο να φερω παλι τη μαμα μου.Θα κινουσα γη και ουρανο.

 

Τα παιδια μεχρι τα δυο περιπου δεν καταλαβαινουν οτι η μαμα θα επιστρεψει, νομιζουν οτι τα αφησε και εφυγε για παντα.

 

Τωρα στην δικη σου περιπτωση καταλαβαινω οτι ειναι τετοιες οι συνθηκες που πρεπει να δουλεψετε ταυτοχρονα και πολλες ωρες.Πεισε τη μαμα σου τουλαχιστον να μοιρασετε το διαστημα και να μεινει τις μισες μερες μακρυα και τις μισες να ερθει σπιτι σας.Εξηγησε της οτι για την ψυχολογια του μωρου αυτο ειναι το καλυτερο.

 

Καταλαβαινω τη στεναχωρια σου και εγω ετσι θα ενιωθα.Ευχομαι ολα να πανε καλα και ο καιρος να κυλησει γρηγορα οτι αποφαση και να παρεις.