Πείτε μου τι να κάνω??

[melita_]

Θέλει πολύ εξάσκηση πράγματι. Και τα χρόνια είναι αρκετά βρε κορίτσια.

Δε με νοιάζει ,που δεν έρχονται, χαίρομαι κ όλας στην πραγματικότητα έχω τη ησυχία μου όμως με πιάνει το παράπονο, που πάλι πρέπει εγώ να υποχωρήσω, να ανεχτώ, να σιωπήσω..Είναι τόσα πολλά τα παράπονα..

[rena_myst]

Δωσε το μωρο στον αντρα σου να το παει να το δουνε για λιγες ωρες και πες οτι θα μεινεις να κανεις τις δουλειες μου με την ησυχια σου ......μια δυο φορες να το κανεις , δεν θα θελει να ξαναπαει ο αντρας χωρις εσενα γιατι σαφως θα κουραστει να φροντιζει το παιδι μονος.......

[melita_]

Αυτό ,που λες Rena_myst είναι μια λύση κ μάλλον θα την προτείνω. Υποψιάζομαι όμως πως ο άντρας μου δε θα πάει. Δε θέλει μόνο να πηγαίνει θέλει κ ΝΑ ΘΕΛΩ ΕΓΩ NA πάω!!

[rena_myst]

Εσυ θα βρεις τροπο να το πεις ολο γλυκα του στυλ " δεν το πας το μωρο μια βολτα στους γονεις σου που σιγουρα θα το πεθυμησαν να καθισω κι εγω να σιδερωσω την στοιβα που εχει φτασει μεχρι το ταβανι.....(και καλα).Αντε βρε αγαπη μου.......παππουδες ειναι κι αυτοι.....τοσες μερες εχουν να το δουν.....να ξεσηκωσω κι εγω το σπιτι, να ανοιξω να αερισω που δεν θα ειναι το μωρο .....κλπ....":razz:

[Maiden1]

Πάντως βρε παιδιά (λίγο άσχετο με το θέμα αλλά θα το πω) έχω διαβάσει πολλά post που παραπονιέστε ότι δεν έρχονται να δουν το εγγόνι τους κτλ κτλ. Εγώ με το overdose επισκέψεων που έχω φάει θα ήθελα πολύ να μην ερχόντουσαν τόσο συχνά. Ίσως αν βρεθώ στην αντίπερα όχθη αλλάξω γνώμη αλλά με τις παρούσες συνθήκες θα ήθελα λίγο αέρα και όχι 3-4 φορές την εβδομάδα να βλέπω την πεθερά μου.

Να σημειώσω ότι είναι καλή και διακριτική (το τελευταίο το χάλασε λίγο με το που γεννήθηκε η μπέμπα) και τα όποια προβλήματα έχω αντιμετωπίσει ήταν ίδια μ'αυτά που θα αντιμετώπιζα και με την μητέρα μου απλά στην πεθερά μου τα κατάπινα και μ'έτρωγαν ενώ στην μητέρα μου θα έβαζα μια φωνή και θα καθόταν κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.

[melita_]

Θα το προσπαθήσω να το πω αυτό, μήπως κ καταφέρω να αποφύγω αυτή τη συνάντηση,απλά δε νομίζω πως θα πιστέψει τα "αγνά'' κίνητρά μου. Κακά τα ψέματα, δεν είναι χαζός, ξέρει πως νιώθω για την οικογένειά του.

[malecon]

Θα το προσπαθήσω να το πω αυτό, μήπως κ καταφέρω να αποφύγω αυτή τη συνάντηση,απλά δε νομίζω πως θα πιστέψει τα "αγνά'' κίνητρά μου. Κακά τα ψέματα, δεν είναι χαζός, ξέρει πως νιώθω για την οικογένειά του.

Και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος δεν γίνεται. Διάλεξε τι σε ενοχλει λιγότερο και ανάλογα πράξε

[LA LATINA]

Όταν έμεινα έγκυος κ σε μια στιγμή αδυναμίας εκμηστηρεύτηκα στην πεθερά μου πόσο φοβάμαι μην αρρωστήσω σαν τη μητέρα μου, μου απάντησε πως αν μου συμβεί ότι κ σε εκεινη (τη μητέρα μου) θα μου μεγαλώσει αυτή το παιδι.

 

 

 

 

τι εκανε λεει??????? τι ειπε????? πλακα κανεις τωρα!!!!!!!!!!

κοιτα μελιτα μου, οποιος θελει να δει το εγγονι του, βουνα σκιζει κι ερχεται, αυτο ξερω εγω

οποιος το θελει αναλογα με τη βολη του, να μην το δει.....

επισης τετοιοι ανθρωποι ποτε δε θα ευχαριστηθουν οτι κι αν κανεις να το ξερεις

πωπω ανεβηκε το αιμα στο κεφαλι μου μιλαμε!!!

 

καποτε μου ειπε ο αδερφος της πεθερας μου που ειναι ο μονος συνεννοησιμος στο σοι

"να ξερεις, αμα της το πας καθε Κυριακη, (τον ενα ειχα τοτε), θα θελει, Κυριακη- Δευτερα -Τριτη, μετα θα θελει Τεταρτη Πεμπτη Παρασκευη Και μετα θα σου πει δεν το αφηνεις εδω και θα στο φερνω εγω οποτε μπορω...."

ο ιδιος της ο αδερφος

"παψε να ασχολεισαι με το πως θα την κανεις να νιωσει εκεινη καλα και κοιτα το σπιτι σου"

 

αυτα..............

[mirtoula4]

Εγώ με το overdose επισκέψεων που έχω φάει θα ήθελα πολύ να μην ερχόντουσαν τόσο συχνά. Ίσως αν βρεθώ στην αντίπερα όχθη αλλάξω γνώμη αλλά με τις παρούσες συνθήκες θα ήθελα λίγο αέρα και όχι 3-4 φορές την εβδομάδα να βλέπω την πεθερά μου.

.

και γω το ίδιο. Μακάρι να μην ερχόντουσαν καθόλου, να ήταν αδιάφοροι, να τους ξεφορτωνόμουν επιτέλους!Μ έχουν πρήξει με τα τηλέφωνα κ τις επισκέψεις τους συνέχεια. λες κ παντρέυτηκα κ αυτούς!Τυχερές εσείς που έχετε αδιάφορα πεθερικά. Τι τους θέλετε μες στα πόδια σας??

[kourkoumpini]

Και εγω απο τι ςπολλες τις επισκεψεις, τα "΄θα ερθουμε σκ οποτε βολευτουμε, ερχομαστε αυριο πρωι στις 10, θα κοιμαται; θα τον ξυπνησουμε για να παιξουμε" και αλλε πανεμορφες παρεμβασεις για τη γαμοβαφτιση, για το να μην μαλωσουμε το ασαραντιστο:shock:, για να το ταισει αυτην το 10 ημερων βρεφος (μηπως να το θηλαζε, πότε θα της το αφήσουμε να βγουμε" και αλλα τετοια πανεμορφα, μαλωσαμε στο τελος.

 

Στο θεμα μας τωρα: Καταλαβα οτι η πεθερα σου δεν εχει συνειδητοποιησει οτι εχετε ΑΛΛΗ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ δικη σας οικογενεια. Πρηζει συνεχεια τον αντρα σου, ο οποιος τη λυπαται και δεν θελει/μπορει να της πει ωμα και ξαστερα τα αυτονοητα. Οτι μπορουμε να ερθουμε τοτε, εφοσον μας θελετε και μπορειτε, για τόσο, οτι εχουμε εμεις δικη μας οικογενεια, το μωρο εχει ΜΑΜΑ, δεν χρειαζεται αλλη, και οτι ακομα και στο σπιτι ΤΟΥΣ η μπεμπα εξακολουθει να εχει μαμα και δεν μπορει η ΓΙΑΓΙΑ να κανει ο,τι θελει. Νομιζει ο αντρα σου οτι με τη διακριτικοτητα και την ανοχη πρηξιματος απο την πλευρα του οτι ολα θα εινια καλα.

Εξαλλου αυτος τους συνηθισε να γκρινιαζουν και δεν του φαινεται ουτε ενοχλητικο ουτε περιεργο.

Τι να κανεις; Υπομονη; Ποση θα μου πεις. εαν τους τα πεις εσυ και παρεξηγηθουν θα μαλωσεις με τον αντρα σου που δεν θελει να τους πληγωσει. Οποτε συζητα πολυ σοβαρα και ηρεμα με τον αντρα σου αυτο σημειο του ξεκαθαρισματος και του πρηξιματος. Ναι να πηγαινουμε αλλα με ορους δικους μας και οχι δικους τους. Δηλαδη να φανει οτι και εσυ υποχωρεις να πατε 1 στις 15 και για οσο μπορειτε (οχι ολο το σκ) αλλα πρεπει αν υποχωρησουν και αυτοι οικογενειακως (αντρας και πεθερικα). Στη γκρινια μπορεις να πετας σποντες; Αν ναι, πετα τες ανετα

[kourkoumpini]

Τις απειρου καλλους απρεπειες να πιανουν το μωρο, να ονειρευονται οτι εχουν στο μωρο τα απιστευτα δικαιωματα (παραπανω απο γονεις), το ξεχασμα των γενεθλιων, οτι εσυ ως φιλοξενουμενη θα αφησεις το παιδι στο ελεος τους και θα το βουλωσεις και γενικα ολα αυτα και με τη μαμα σου και με εκνευρισαν και δεν μπαινω καν στη διαδικασια να τις σχολιασω.

[Χρυσάννα]

Προφανώς και θα αισθάνονται οτι δεν τους θέλω τώρα πια, αυτό είναι αλήθεια, δεν μπορώ να σας το κρύψω, γράφοντας μόνο τη δική μου πλευρά. Η διαφορά όμως είναι πως όταν με γνωρίσανε ήμουνα 18 χρονών κοριτσάκι ,που έχει χάσει απο μικρή τη μητέρα της, μπορείτε σαν γυναίκες να καταλάβετε πόσο θα ήθελα να γίνω δεκτή και να έχω στήριξη απο μια γυναικεία παρουσία,που μου έλειπε. Μετά απο 11 χρόνια απόρριψης, ναι πλέον δεν τους θέλω, κ τους δείχνω ό,τι καλύτερο μπορώ, δηλαδή τυπικότητα κ τίποτα παραπάνω.Όταν έμεινα έγκυος κ σε μια στιγμή αδυναμίας εκμηστηρεύτηκα στην πεθερά μου πόσο φοβάμαι μην αρρωστήσω σαν τη μητέρα μου, μου απάντησε πως αν μου συμβεί ότι κ σε εκεινη (τη μητέρα μου) θα μου μεγαλώσει αυτή το παιδι.

 

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ!!! Προφανώς δεν έχει καταλάβει ότι δεν είναι αυτή η μάνα του παιδιού, γι αυτό και ζητάει από τον άντρα σου να πηγαίνει μόνος του με το παιδί "για να γίνουν πάλι οικογένεια". Εγώ αμφιβάλλω αν θα το άφηνα να περάσει έτσι αυτό... Εντάξει, είναι οι γονείς του άντρα σου κτλ κτλ, αλλά αν εκείνος δεν παίρνει θέση να προστατεύσει την οικογένειά του, δηλαδή εσένα και το παιδί γιατί πρέπει εσύ να ανέχεσαι τέτοιες δηλώσεις? Το να πηγαίνεις εσύ συνέχεια σπίτι τους μου φαίνεται πως το θέλει για να νιώθει πως έχει το πάνω χέρι και όχι για να μην ξεβολευτεί... Αν ήθελε να βλέπει το παιδί θα ερχόταν, οι δικοί μου οι γονείς όπως και τα πεθερικά μου έρχονται από άλλη πόλη για να δουν το μωρό, κάθε φορά που τους προσκαλούμε... Πωπω θυμώνω πάρα πολύ με τόση γαϊδουριά, συγγνώμη κιόλας, μ'όλο το θάρρος...

[elenip]

Melitaki σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί ακριβώς έτσι αισθάνομαι και εγώ... η μαμά μου ήρθε όταν γέννησα και έκατσε πολύ καιρό μαζί μου για να με βοηθήσει μέχρι που ξεκίνησα ξανά δουλειά.. δυστυχώς μένει εκτός Αθήνας και δεν είναι ευκολο να έρχεται συχνά... μου έχει φύγει ο πάτος με δουλειά, σπίτι, μωρό και να έχω και τα πεθερικά να διαμαρτύρονται που δεν πάμε τον μικρό να τον δουν.. στην αρχή και εγώ σαν το βόδι να φορτώνομαι καρότσια, ρούχα, μπιμπερό ένα κάρο πράγματα λες και κάνω μετακόμιση να πάμε να τον δουν... και να είναι και όλο σχόλια.. ας μην τα θυμάμαι και συγχίζομαι... πλέον κατέληξα στο εξής: το μωρό είναι σπίτι όποιος θέλει να έρθει να το δει... έχουν ψιλοπαρεξηγηθεί.. σκασίλα μου μεγάλη... υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δεν τους βρίσκεις πουθενά ότι και να κάνεις.. πλέον έχω γίνει πολύ γαιδούρα με πολλά πράγματα και σε όποιον αρέσει... δηλ. δεν κατάλαβα.. εσύ είσαι λάθος που "στερείς" το παιδί από τα παπούδια? αμα θέλουν να σηκωθούν να έρθουν να το δουν.. όσο ανέχεσαι καταστάσεις τα πράγματα απλως θα χειροτερεύουν και το χειρότερο όταν πας σπίτι τους καθε τρεις και λίγο έχουν και άποψη για τα πάντα.. τι φοράς στο παιδί, τι το ταίζεις κλπ κλπ.. όλα ωραία αυτά που σου λένε οι κοπέλες ότι δεν πρέπει το παιδί να στερείται γιαγιά παππού αλλά προφανώς δεν έχουν γνωρίσει τα δικά μου πεθερικά τα οποία δεν μιλιούνται με κανέναν από το σόι τους γιατί με όλους έχουν τσακωθεί.. τυχαίο? δεν νομίζω!!!

[melita_]

Καλησπέρα κ πάλι. Είχαμε νέα καθώς πριν 2 εβδομάδες είπα να κάνω την υποχώρηση κ να πάμε. Πέρα απο το ότι στεναχωρέθηκα γιατί ήταν το πρώτο μπάνιο της μικρής μου κ ήθελα να το μοιραστώ με τον άντρα μου, κορίτσια ήμουν ανύπαρκτη. Στη θάλασσα είναι δίπλα στο μωρό σε ΟΛΕΣ τις φωτογραφίες στην κάμερα ,παντού. Φεύγουμε απο τη θάλασσα, ριζωμένο στην αγκαλιά της το παιδί μέχρι που.... εξαφανίζονται!!!! Ξαφνικά χαθήκαν από τα μάτια μας!! Ψάχναμε παντού, πήγαμε σε όλη την παραλία, στο αυτοκίνητο ,παντου!!! Μετά απο μισή ώρα τη βρήκαμε στο αυτοκίνητο να μας περιμένει λέγοντάς μας χαζά,που ανησυχήσαμε. Δε μας είπε ποτέ ,που ήτανε, όσο κ να την πίεσα. Φύγαμε απογευματάκι με νεύρα απο τον πεθερό μου,που δεν καθίσαμε. Δυο μέρες μετά ήρθαν στο σπίτι μας με μια πισινούλα , λέγοντάς μας,πως τώρα,που μας πήραν αυτό το τόσο σπουδαίο δώρο έχουμε υποχρέωση να πηγαίνουμε συνέχεια. Η πεθερά μου μάλιστα μου είπε " διακοπές πρέπει να πάτε μόνοι σας να κρατήσουμε εμείς το παιδι κ θα δεις". Τι εννοείτε? απαντώ. "Τέλος πάντων άλλη μια υποχώρηση απο μέρους μας είναι αυτό" μου λέει.Αυτές τις συζητήσεις με το γιό σας σας παρακαλώ, είπα κ έφυγα.

Υ.Γ elenip γνωστοι ειναι??? Κ τα δικά μου πεθερικά τσακωμένα με όλο τους σχεδόν το σόι είναι.

[basic]

Καλησπέρα κ πάλι. Είχαμε νέα καθώς πριν 2 εβδομάδες είπα να κάνω την υποχώρηση κ να πάμε. Πέρα απο το ότι στεναχωρέθηκα γιατί ήταν το πρώτο μπάνιο της μικρής μου κ ήθελα να το μοιραστώ με τον άντρα μου, κορίτσια ήμουν ανύπαρκτη. Στη θάλασσα είναι δίπλα στο μωρό σε ΟΛΕΣ τις φωτογραφίες στην κάμερα ,παντού. Φεύγουμε απο τη θάλασσα, ριζωμένο στην αγκαλιά της το παιδί μέχρι που.... εξαφανίζονται!!!! Ξαφνικά χαθήκαν από τα μάτια μας!! Ψάχναμε παντού, πήγαμε σε όλη την παραλία, στο αυτοκίνητο ,παντου!!! Μετά απο μισή ώρα τη βρήκαμε στο αυτοκίνητο να μας περιμένει λέγοντάς μας χαζά,που ανησυχήσαμε. Δε μας είπε ποτέ ,που ήτανε, όσο κ να την πίεσα. Φύγαμε απογευματάκι με νεύρα απο τον πεθερό μου,που δεν καθίσαμε. Δυο μέρες μετά ήρθαν στο σπίτι μας με μια πισινούλα , λέγοντάς μας,πως τώρα,που μας πήραν αυτό το τόσο σπουδαίο δώρο έχουμε υποχρέωση να πηγαίνουμε συνέχεια. Η πεθερά μου μάλιστα μου είπε " διακοπές πρέπει να πάτε μόνοι σας να κρατήσουμε εμείς το παιδι κ θα δεις". Τι εννοείτε? απαντώ. "Τέλος πάντων άλλη μια υποχώρηση απο μέρους μας είναι αυτό" μου λέει.Αυτές τις συζητήσεις με το γιό σας σας παρακαλώ, είπα κ έφυγα.

Υ.Γ elenip γνωστοι ειναι??? Κ τα δικά μου πεθερικά τσακωμένα με όλο τους σχεδόν το σόι είναι.

καταρχην καλο κουραγιο... με αυτες τις "περιπτωσεις" που σου τυχαν κ εσενα. κ μενα τα ιδια χαλια ειναι οι δικοι μου. εγω θα σε συμβουλευα να μην αφηνεις το παιδι σου μονο με αυτους, οπου πανε κ εσυ απο πισω. πιστευω δεν τους ειναι δυσκολο αυριο μεθαυριο να σε κατηγορουν σε αυτο. κ οπωσδηποτε να τους βαλει στην θεση τους ο ανδρας σου. να του το λες συνεχεια. αλλιως ησυχια δεν θα βρεις. κ εμενα ηδη με εχουν κανει να σκεφτομαι να χωρισω απο τον ανθρωπο μου για να ησυχασω απο αυτα τα τερατα που κοντευουν να με κανουν να βγαλω καρκινο. φιλια καλα αποτελεσματα...

[kourkoumpini]

Ο αντρας σου τι λεει για ολα αυτα; το οτι πηρε το μωρο και εξαφανιστηκε δεν τον ενοχλησε; αυτο θα μπορουσε να θεωρξθει και απαγωγη βρεφους σε μια ακραια εκδοχη του. και αν δεν εξαφανιζονταν μιση ωρα αλλα μιση μερα ή μιση βδομαδα;

θεωρω οτι μαλλον ηρθε η ωρα η πεθερα σου να καταλαβει οτι το μωρο εινια δικο ΣΟΥ και οχι δικο ΤΗΣ. και σε αυτο πρεπει να αναλαβει τις ευθυνες του και ο αντρας σου πλεον.

[melita_]

δυστυχώς όπως είπα κ την προηγούμενη φορά προσπαθεί να πάει με τα νερά τους χωρίς να στεναχωρήσει κ εμένα.Δεν καταλαβαίνει πως αυτό, δε γίνεται. όταν ψάχναμε τη μάνα του είχε γίνει έξαλλος, της φώναξε αλλά του πέρασε αμέσως. Μερικές φορές φτάνω στα όριά μου κ με εκείνον αλλά μετά πάλι σκέφτομαι πως για μας πήγε κόντρα σε όλα τους τα όνειρα κ μαλακώνω.Για παράδειγμα τι παιδί εδώ κ κάποιους μήνες λέει παππού, καθώς με τον πατέρα μου έχει πολύ συχνή επαφή κ του έχει αδυναμία. Τον ρωτάνε οι γονείς του "παππού- γιαγιά λέει?" κ απαντά " ε, ναι μωρέ έμαθε να λέει το παπούτσι κ παπου-τσι, λέει κ το παπού". Του λέω βρε συ γιατί τους λες έτσι, είναι δυνατόν ένα μωρό να έμαθε το παπούτσι κ μετά το παπου?Γιατί δε λες την αλήθεια?Κ εντέλη κ ο πατέρας σου παπούς δεν είναι? Γιατί να μην το χαρεί? Η απάντηση πάντα η ίδια πως δεν τους έχει την όρεξη να γκρινιάζουν που η μπουμπού γνωρίζει τον πατέρα μου κτλ. Δεν μπορώ να βγάλω άκρη..

[kourkoumpini]

εχεις πολυ δρομο με τον αντρα σου μεχρι να καταλαβει (αν καταλαβει) οτι αυτα που σκεφτεται ειανι εντελως χαζα. γιατι να μην το χαρει και ο αλλος παππους; δεν ειναι κακο. ισα ισα καλο εινια. τωρα το πρηξιμο, ειπαμε, μπενακης βγαινακης και πετας και καμια σποντα.

αυτο ομως που πηρε το μωρο, απομακρυνθηκε μονη της στη θαλασσα χωρις να σκεφτει μηπως παθει κατι το μωρο χωρις εσας (για σας ας χ@@@κε) και τι θαγινει μεσα στη θαλασσα μονη, το οτι εξαφανιστηκε και την ψαχνατε και δεν ειπε καν που ηταν ειναι πολυ σοβαρο κατα τη γνωμη μου. η γκρινια τωρα ειναι σαχλαμαρα. ας πουν και ας κατεβασουν μουτρα. κατεβαστε και εσεις. σιγα τα αυγα. Αλλα να παρει το παιδι και να την ψαχνετε ειναι περα απο το εκνευριστικο. ειναι επικινδυνο.

 

κανενας δεν θελει να στεναχωρεσει τους γονεις του αλλα ερχεται σε ΟΛΟΥΣ μας η στιγμη που θα τους βαλουμε στη θεση τους οταν επεμβαινουν στην οικογενιεα μας. ακι εγω το εκανα στη μανα μου και συνεχιζω να το κανω οταν πρεπει, και στα πεθερικα μου πλεον το εκανα και θα το κανω αν δω οτι οα ντρα μου δεν μπορει να ανταποκριθει, και του το ειπα "αν δεν το κανεις θα το κανω εγω". αυτο μπορω να πω τον τρομαξε. γιατι οταν εκνευριζομαι δεν φημιζομαι για το τακτ μου.

[Little Monkey]

Τον ρωτάνε οι γονείς του "παππού- γιαγιά λέει?" κ απαντά " ε, ναι μωρέ έμαθε να λέει το παπούτσι κ παπου-τσι, λέει κ το παπού". Του λέω βρε συ γιατί τους λες έτσι, είναι δυνατόν ένα μωρό να έμαθε το παπούτσι κ μετά το παπου?Γιατί δε λες την αλήθεια?Κ εντέλη κ ο πατέρας σου παπούς δεν είναι? Γιατί να μην το χαρεί? Η απάντηση πάντα η ίδια πως δεν τους έχει την όρεξη να γκρινιάζουν που η μπουμπού γνωρίζει τον πατέρα μου κτλ. Δεν μπορώ να βγάλω άκρη..

Νομίζω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχεις δεν είναι με τα πεθερικά σου, αλλά με τον άντρα σου. Όσο αυτός συνεχίζει να μην σε υποστηρίζει και να πηγαίνει με τα νερά τους, λύση δεν θα βρεθεί ό,τι προσπάθειες και να κάνεις εσύ. Οπότε αντί να αναλλώνεσαι στο τι είπε ή έκανε η πεθερά σου, κάτσε και κάνε μια συζήτηση εφ όλης της ύλης με τον άντρα σου. Αυτός μόνο μπορεί να τους βάλει στη θέση τους, αν όχι μιλώντας τους έξω από τα δόντια, τουλάχιστον με το να δείχνει έμπρακτα ότι σε υποστηρίζει 100%. Όσο αυτός πάει με τα νερά της μαμάς του, τόσο εσύ βγαίνεις άουτ. Αυτοί (και το μωρό βεβαίως βεβαίως) είναι ομάδα κι εσύ είσαι το παιδάκι από άλλη γειτονιά που είναι λίγο παρείσακτο.

 

Εννοείται όπως είπε και η Basic πιο πάνω, μην διανοηθείς να πας διακοπές μόνο με τον άντρα σου και να αφήσεις το μωρό μαζί τους, και γενικότερα όπου πάει το μωρό να είσαι κι εσύ από πίσω.

[melita_]

Καλά εννοείται πως το μωρό μου δεν το αφήνω μαζί τους καθόλου. Ο άντρας μου με υποστηρίζει αλλά μόνο όταν τίθεται θέμα για μένα π.χ όταν ξεκάθαρα η μάνα του με είχε κατηγορήσει πως δεν την αφήνω να κάνει ότι θέλει στο παιδι της είχε πει πως το παιδί έχει μάνα κ πως εγώ της έχω απόλυτη εμπιστοσύνη κ ό,τι κάνει είναι κοινή μας απόφαση. Γενικά έχουνε τσακωθεί παρα πολλές φορές, συνήθως καλοκαίρια κ μπορεί να μη μιλάνε για δυο-τρεις μήνες. Εχει το κακό ο δικός μου ότι κάνει απιστευτη υπομονή αλλά άμα κάτι του κάτσει στραβά ή αν του κάνουν ευθεία επίθεση τα λέει όλα μαζεμένα κ κόβει επαφές για καιρό.Όταν όμως τα βρίσκουν επειδή προφανώς του έχουν λείψει πολύ,επειδή όπως λέει, ε ,μην ξαναγίνουμε μπίλιες, αρχίζει τα ίδια δηλ. το δρόμο της υπομονής. Δεν υπάρχει γι αυτόν μέση λύση πχ βάζω τα όριά μου κ είναι μέχρι εδώ, παραπέρα δεν έχετε δικαίωμα. Του το έχω πει, το έχω κάνει στους δικούς μου αλλά δυστυχώς...