Όταν η γιαγιά υπονομεύει τον μπαμπά..

[skountri]

Γεια σας! Λοιπόν, το θέμα που θα περιγράψω δεν με αφορά άμεσα αλλά με ενοχλεί πολύ!Πεθερά ακόμα δεν έχω επίσημα, καθώς δεν έχει γίνει ο γάμος, αλλά τον καλό μου και τους γονείς του τους γνωρίζω 7 χρόνια σχεδόν και μέχρι τώρα δεν είχαμε κανένα πρόβλημα. Κι αυτό διότι έχουμε αποφύγει τις πολλές πολλές επαφές και περιοριζόμαστε σε αμοιβαίες φιλοξενίες πότε-πότε. Και γενικά τους θεωρώ καλούς ανθρώπους, αν και η μέλλουσα πεθερά έχει αρκετά κολλήματα, στα οποία καλό είναι να εφαρμόζει κανείς το μπαινάκης-βγαινάκης σύστημα και να μην την παίρνει στα σοβαρά, Ο καλός μου λοιπόν έχει και μια αδερφή, έναν γαμπρό και 2 ανιψιές 4 και 1 χρονών. Οι σχέσεις όλων μας είναι εξαιρετικές και με τις μικρές λατρευόμαστε. Τελευταία όμως παρατηρώ από την πεθερά μία συμπεριφορά προς τον γαμπρό της, η οποία είναι απαράδεκτη και ύπουλη κατ'εμέ.

Χωρίς να έχει συμβεί το παραμικρό στις μεταξύ τους σχέσεις, έχει φάει ένα κόλλημα ξαφνικά μαζί του και τον υπονομέυει υπογείως. Π.χ. λέει καλός,χρυσός, εργατικός μπλα μπλα ΑΛΛΑ ..πάντα μπαίνει ένα αλλά, το οποίο ακολουθούν ανυπόστατες κατηγορίες, του στυλ βγαίνει και ξενυχτάει, κάνει κακές παρέες κτ.λ. Όταν αυτά τα λέει μπροστά μας, την βάζει στη θέση της φυσικά ο δικός μου, διότι ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν ισχύουν. Όμως τα λέει και παραέξω!! Και φυσικά μπροστά στον ίδιο και την κόρη της...μέσα στα μέλια!

Αυτό όμως που πραγματικά έχει αρχίσει να μου τη δίνει είναι ότι τώρα που η τετράχρονη κόρη τους πλέον καταλαβαίνει τα πάντα, της πετάει συνεχώς μπηχτές για τον μπαμπά της, όταν είναι οι δυο τους. Του στυλ: Λέει η μικρή στον παππού της "παππού γιατί δεν σφουγγαρίζεις ποτέ??" (έχει δει τη γιαγιά πολλές φορές να το κάνει, εύλογη η απορία) και απαντάει η γιαγιά: "έτσι πρέπει κορίτσι μου, όχι σαν το πατέρα σου που μαγειρεύει τα βράδυα!!!":!::!: Και εδώ τρελλαίνεται κανείς..Δηλαδή δεν φτάνει που ο χριστιανός δουλεύει 9:00-21:00 αλλά γυρίζει σπίτι και ετοιμάζει εκείνος βραδυνό γιατί υπερλατρεύει την κόρη σου, κι εσύ έχεις να πεις στη δική του κόρη ότι φταίει κιόλας????Τέτοιου είδους μπηχτές λοιπόν είναι πλεόν πολύ συχνές μπροστά στο παιδί και θεωρώ ότι υπονομεύουν τη σχέση της με τον πατέρα της..άλλο σκηνικό, πιο πρόσφατο: O μπαμπάς έχει λείψει για θέμα υγείας κάποιες μέρες από το σπίτι και η μικρή του το παίζει δύσκολη όταν γυρνάει. Η γιαγιά παρούσα στο σκηνικό. Την επόμενη μέρα, είμαστε με τον καλό μου στο σπίτι της γιαγιάς και είναι και τα παιδιά εκεί. Και μας διηγείται η γιαγιά τη συμπεριφορά της μικρής, σχολιάζοντας ότι "ήταν λογικό να φερθεί έτσι το παιδί , αφού το εγκατέλειψε ο πατέρας του!!!:!::!:".Εκεί της έβαλε χέρι ο δικός μου κι εγώ πήρα τα παιδιά να παίξουμε σε άλλο δωμάτιο.

Αυτή η συμπεριφορά λοιπόν (και ζητώ συγγνώμη γιατί μακρυγόρησα) με ενοχλεί διότι είναι ύπουλη. Κατά τ'άλλα, φέρεται σωστά προς τα παιδιά και αυτά περνάνε καλά μαζί της. Είναι ύπουλη και άδικη προς έναν άνθρωπο, ο οποίος έχει φτιάξει μια υπέροχη οικογένεια και η κόρη της είναι τρισευτυχισμένη, επομένως δεν υπάρχει κάτι να του προσάψεις. Αναρωτιέμαι λοιπόν πώς πρέπει να φερθώ όταν τέτοιες μπηχτές λέγονται μπροστά μου και υπάρχουν τρίτοι ή τα παιδιά που τις ακούνε. Και σκέφτομαι μετά τι θα γίνει όταν θα αποκτήσω εγώ παιδιά με το γιο της (στον οποίο έχει μεγαλύτερη αδυναμία) και δυστυχώς τότε θα μένουμε και πιο κοντά της και οι επαφές μας θα είναι συχνότερες. Δεν μπορώ να διανοηθώ να γίνονται αντίστοιχα σχόλια στα παιδιά μου πίσω από την πλάτη μου!!!

[nenapant]

κοιταξε να δεις,αυτη τη στιγμη η θεση σου ειναι δυσκολη δεν μπορεις να κανεις και να πεις τιποτα!!Αλλα να εισαι σιγουρη οτι απο τι στιγμη που ειπαν για αυτον χωρις να εχει δωσει δικαιωμα ο ανθρωπος κατι θα βρουν να πουν και για εσενα οσο τελεια και να εισαι,ενας ανθρωπος που το εχει κανει ηδη μια φορα γιατι να μην το κανει και δευτερη?????Τοτε θα εχεις ολο το δικιο με το μερους σου να μιλησεις,αλλα ειμαι σιγουρη οτι ο αντρουλης σου δεν θα επιτρεψει κατι τετοιο απο τι στιγμη που αντιδραει ετσι για εναν ξενο,ποσο μαλλον για την ιδια του τη γυναικα!!!

[Maiden1]

Θα σου έλεγα να μην ανακατευτείς. Αν κάποιος πρέπει να μιλήσει είναι ο άντρας σου στην αδερφή του και μετά να λυθεί το θέμα με τον τρόπο που αυτή θα επιλέξει. Δεν θα ήθελες να μπεις στην οικογένεια ως η "ανακατώστρα νύφη". Κράτα πάντως τις αποστάσεις σου από την πεθερά σου καθώς είναι φανερό ότι το στάζει το δηλητήριο με ύπουλο τρόπο.

 

Και επειδή η παροιμία λέει "από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια" μάλλον από τα εγγονάκια θα το βρει η γιαγιά!!

[Μαρια2010]

Και εγω συμφωνω με τα κοριτσια,καλυτερα να μην ανακατευτεις εσυ γιατι θα βρεις και τον μπελα σου απο πανω ασε τον αντρα σου να βγαζει το φυδι απο την τρυπα,εσυ απλα οπως πολυ σωστα ειχες κανει ειναι να παρεις τα παιδια και να τα πας να παιξετε αλλου για να μην ακουνε τις σπωντες....επισης να χαλαρωσεις γιατι αν σκεφτεσαι απο τωρα τι θα πει η μελουσα πεθερα σου οταν θα κανεις παιδια και αν θα λεει τα ιδια και πισω απο την δικη σου πλατη το εχασες το παιχνιδι,μπορει και να μην κανει αλλα μπορει και να κανει τα ιδια ποτε δεν ξερεις γιαυτο μην χαλιεσαι και στεναχωριεσαι,οταν και αν που ευχομαι να μην σου κανει τα ιδια τοτε θα πραξεις αναλογος τωρα ειναι πολυ νωρις για να μαντεψεις τι θα γινει....εσυ απλα να εισαι ο ακροατης και ο παρατηρητης σε ολη την υποθεση για να μην βρεις τον μπελα σου...αυτη ειναι η γνωμη μου...

[Mammy in love]

Καλύτερα κορίτσι μου να μην ανακατευτείς στην υπόθεση.Ας μιλήσει ο άντρας σου στην αδερφή του αν θέλει για να ξέρει κι εκείνη τι γίνεται.Από κει και πέρα αφού εκείνος ξέρει τι κάνει η μάνα του αν χρειαστεί θα την βάλει στη θέση της έτσι και πει κάτι για σένα.Όσο για το μέλλον όταν με το καλό κάνετε παιδάκια μην ανησυχείς και τα παιδιά είναι έξυπνα και καταλαβαίνουν πράγματα που δεν το περιμένεις.Έχε εσύ τη σωστή σχέση με τα παιδιά σου και δεν θα υπάρξει πρόβλημα.Ααααυταααά.

[mary26]

Εχε την στην απόσταση μην κανει τα ίδια και με σένα!!

[skountri]

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις κορίτσια!

Να διευκρινίσω ότι δεν είχα κανένα σκοπό να ανακατευτώ, καθώς ο καλός μου δεν θέλει να μιλήσει στην αδερφή του, θεωρεί ότι θα γίνει χειρότερη η κατάσταση γιατί θα σφαχτεί με τη μαμά τους. Το πρόβλημά μου είναι ότι σε κάποια σκηνικά έχω βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση π.χ. είμαστε εγώ και η πεθερά μου σε κάποιο μαγαζί και έχει πιάσει κουβέντα με μια γνωστή της. Στη κουβέντα πέταξε πάλι μπηχτές για τον γαμπρό της, οι οποίες δημιουργούν άσχημη εντύπωση. Εδώ να σημειώσω ότι μένουν σε νησί μικρό και ο άνθρωπος έχει μαγαζί, δηλαδή οι δημόσιες σχέσεις σε αυτή τη μικρή κοινωνία είναι το παν για τη δουλειά του. Εγώ λοιπόν δεν είπα τίποτα εκείνη τη στιγμή, καθώς όπως είπατε είναι καλό να μην ανακατευτώ. Ύστερα όμως αισθάνθηκα πολύ άσχημα, διότι σκέφτηκα ότι αν αυτά τα είχε πει οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος, θα είχα μιλήσει και θα τον είχα υπερασπιστεί. Αλλά επειδή ήταν η πεθερά μου ουσιαστικά με τη σιωπή μου, συμφώνησα στα όσα είπε. Τέτοια σκηνικά δεν είναι σπάνια..Και γενικότερα συνειδητοποιώ ότι υπάρχει κάτι πολύ ύπουλο και δηλητηριώδες στο χαρακτήρα αυτής της γυναίκας, που δεν το είχα πάρει χαμπάρι μέχρι τώρα. Και θέλω να βάλω τα όριά μου από τώρα, αλλά δεν ξέρω πώς!

[pk33]

1. δεν είναι δουλειά σου, είναι δουλειά της οικογένειας να τα βρει.

2. Τώρα πιά δεν μπορείς να βάλεις όρια. Όλα εξαρτώνται από το σύντροφό σου. ΔΕΝ είναι πεθερά σου οπότε δεν μπορείς να την βάλεις στη θέση της. Αν και όταν γίνει πεθερά σου, τότε θα μπορείς να ξεκαθαρίσεις κάποια πράγματα με τον άντρα σου

[Maiden1]

1. δεν είναι δουλειά σου, είναι δουλειά της οικογένειας να τα βρει.

2. Τώρα πιά δεν μπορείς να βάλεις όρια. Όλα εξαρτώνται από το σύντροφό σου. ΔΕΝ είναι πεθερά σου οπότε δεν μπορείς να την βάλεις στη θέση της. Αν και όταν γίνει πεθερά σου, τότε θα μπορείς να ξεκαθαρίσεις κάποια πράγματα με τον άντρα σου

 

Θα διαφωνήσω λίγο στο δεύτερο σκέλος της απάντησής σου. Πρέπει να μπαίνουν τα όρια και να κρατούνται οι επιθυμητές αποστάσεις από την αρχή γιατί μετά όταν η εκάστοτε κυρία (δεν είναι ειρωνικό το κυρία, αντιθέτως) γίνει πεθερά με παπά και με κουμπάρο και αλλάξει η συμπεριφορά της νύφης της θα πει και με το δίκιο της "μέχρι να τον τυλίξει ήτανε, μετά άλλαξε και δεν μας θέλει". Ξέρουμε πως εκφράζονται πολλές φορές οι γονείς μας είτε είναι δικοί μας είτε του άντρα μας.

 

Μιλάω από την δική μου πείρα που πραγματικά η πεθερά μου με δέχτηκε με απίστευτη αγάπη και ζεστασιά κι εγώ δεν έβρισκα λόγο να κρατήσω αποστάσεις και καθόμουν και έδινα αναφορά για το νυφικό, για το πότε είχα πρόβα (μάλιστα σε μία από αυτές ήρθε και μαζί μου), για το σπίτι που ετοιμάζουμε, ρωτούσαμε την γνώμη της για τα υφάσματα των καναπέδων κ.ο.κ. Όταν παντρεύτηκα και μετά ήρθε και το ζουζούνι η πεθερά μου συνέχισε να εκφέρει γνώμη για τα πάντα όταν εγώ είχα ανάγκη να κουμαντάρω εγώ το σπίτι και την οικογένειά μου. Και πίστεψέ με τότε ήταν πολύ δύσκολο να το μαζέψω χωρίς να την πικράνω. Επέλεξα να μιλήσω στον άντρα μου ο οποίος το πήρε ότι δεν θέλω τους δικούς του. Τέσπα, όλα καλά τώρα αλλά αν έβλεπα την μητέρα του μέλλοντα άντρα μου από την αρχή σαν πεθερά μου και όχι σαν φίλη που της λέω τα νέα μου δεν θα χρειαζόταν να μαζεύω τα ασυμμάζευτα μετά. Και σου μιλάω για απλά καθημερινά πράγματα, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ανθρώπινες σχέσεις και την στάση που κρατάμε στους συγγενείς μας, γαμπροί, νύφες κτλ. (εξ αγχιστίας αλλά είναι συγγενείς μας).

[Lucy]

Θα σου πω τι θα έκανα εγώ...

 

Καταρχήν θα έλεγα στον μέλλοντα άντρα μου τι παρατήρησα (από ό,τι κατάλαβα το έχει παρατηρήσει και αυτός) και θα εξέφραζα την ανησυχία μου ότι θα πάθω και εγώ τα ίδια (ή μπορεί να τα έχω πάθει ήδη και να μην το ξέρω), δηλ. άδικες κατηγορίες και κουτσομπολιά προς τρίτους.

 

Δεύτερον, θα εξέφραζα την ανησυχία μου τι θα γίνει αργότερα με τα δικά μας παιδιά και πως δεν είναι καθόλου σωστό να πετάει μπηχτές ή να κατηγορεί τον πατέρα τους, ακόμα και αν είχε δίκιο, που βέβαια δεν έχει.

 

Τρίτον, όποτε γινόμουν μάρτυρας σε περιστατικό μπηχτής ή κατηγορίας προς τον γαμπρό της, θα τον υπερασπιζόμουν σθεναρά και θα της υπενθύμιζα ευγενικά ότι δεν της πέφτει λόγος και ότι δεν πρέπει να αφήνει υπονοούμενα μπροστά στα παιδιά(και έτσι θα έβαζα και τα όρια που λες)

 

Με τα παραπάνω, στην ουσία θα υποψίαζα τον άντρα μου όχι τόσο για να ανακατευτεί αλλά για να ξέρει τι να περιμένει και να φροντίσει να βάλει και αυτός τα όριά του.

 

Επίσης, η μέλλουσα πεθερά θα έβλεπε από την αρχή ότι σκοπεύεις να βάλεις κάποια όρια και δεν μπορεί να κάνει το δικό της.

[Lucy]

Τέσπα, όλα καλά τώρα αλλά αν έβλεπα την μητέρα του μέλλοντα άντρα μου από την αρχή σαν πεθερά μου και όχι σαν φίλη που της λέω τα νέα μου δεν θα χρειαζόταν να μαζεύω τα ασυμμάζευτα μετά. Και σου μιλάω για απλά καθημερινά πράγματα, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ανθρώπινες σχέσεις και την στάση που κρατάμε στους συγγενείς μας, γαμπροί, νύφες κτλ. (εξ αγχιστίας αλλά είναι συγγενείς μας).

 

Συμφωνώ απολύτως!!

[mamavasia]

είναι δύσκολη η θέση σου....πάντως εγώ πιστεύω ότι και για εσένα στο μέλλον θα έχει να πει ή και ίσως να το κάνει ήδη στο άλλο ζευγάρι όταν εσείς δεν είστε μπροστά..το έχεις σκεφτεί αυτό??? ίσως και εκείνοι να μην μιλάνε για να μην δημιουργήσουν πρόβλημα...

 

Πάντως αν είναι τέτοιος ο χαρακτήρας της σίγουρα ακόμα και αποστάσεις να κρατήσεις θα σχολιάζει το γεγονός ότι είσαι ψυχρή και δεν ανοίγεσαι...πάντα θα έχει να σχολιάσει!!

[max]

Αμφιταλαντεύτηκα για το πού έπρεπε να προσθέσω έναν προβληματισμό μου..

 

Το θέμα μου είναι το ίδιο, αλλά με άλλους πρωταγωνιστές. Τη μαμά μου και τον άντρα μου. Και δεν τηρούνται καν τα προσχήματα εκ μέρους της: μπροστά του είναι μια χαρά, όλα μέλι-γάλα και μόλις φεύγει απ'το δωμάτιο, μπροστά μου αλλά και σε κάθε παρευρισκόμενο με κάθε ευκαιρία του σέρνει τα εξ αμάξης!! Που δε μίλησε πολύ πρόσχαρα στον 3ο ξάδερφο του θείου του γείτονα που ήρθε σπίτι, που είναι ακατάστατος & δε σέβεται τον κόπο μου να μαζεύω τα πράγματά του, που στα παιδιά μας κάνει πλύση εγκεφάλου για το ποδόσφαιρο, που χαλάει λεφτά απερίσκεπτα σε τεχνολογικές βλακείες χωρίς να σκέφτεται την οικογένεια (?), που...., που...., που..... Τα περισσότερα απ'αυτά όντως ίσως έχουν μια βάση: ναι είναι πολύ σοβαρός και κλειστός χαρακτήρας, δεν είναι και η ψυχή της παρέας -οπότε δε θα πετάξει και τη σκούφια του στο οικογενειακό τραπέζι που μαζεύονται 30 άτομα-, αλλά έτσι είναι ο χαρακτήρας του!

 

Έχουμε σφαχτεί -με ΚΑΘΕ νόημα της λέξης- τόσες φορές με τη μάνα μου που αν έλεγα 1000 θα ήταν λίγες.. ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ! Ειλικρινά, πέρα απ'τις υπερβολές... Αν σας πω ότι έχω δοκιμάσει το φιλότιμο, τις ικεσίες, τη λογική προσέγγιση, τις απειλές, τους καυγάδες, το τελεσίγραφα, τη διακοπή των σχέσεων..... τίποτε! Έχει μία εμπάθεια μαζί του που την ερμηνεύω ως "Δεν είσαι αρκετά καλός για την κόρη μου, σε βάλαμε στην οικογένειά μας και σου δώσαμε αξία,κλπ". Χαρακτηριστικά αναφέρω το εξής, θεωρεί οικογένεια τα παιδιά της, τα εγγόνια της και τον άντρα της. Ο γαμπρός πολύ απλά έχει δική του οικογένεια, δική του μάνα, δικό του πατέρα, κλπ. Έτσι για να καταλάβετε το μέγεθος του παραλογισμού της!

 

Ο πατέρας μου κινείται στα ίδια περίπου επίπεδα -τυπικός, μετρημένος, αγέλαστος- αλλά τουλάχιστον δεν μου έχει πει ποτέ κάτι για το σύζυγο, ούτε και έχουν φτάσει στ'αυτιά μου λόγια του. Είμαι σίγουρη βέβαια ότι οι 2 τους (μαμά μου-μπαμπάς μου) τον έχουν περάσει γενεές 14, αλλά του αναγνωρίζω τουάχιστον που δε με στεναχωρεί με τη γνώμη του!

 

Σημειωτέον ότι είμαι με τον άντρα μου 11 χρόνια, 6 εκ των οποίων παντρεμένοι, με 2 παιδιά.

 

Πείτε μου τι σκέφτεστε, ειλικρινά θα εκτιμούσα μία ουδέτερη γνώμη......

[max]

Και από τη σύγχυσή μου, παρέλειψα το λόγο που ζητώ τη γνώμη σας: πριν λίγες μέρες πήγαμε στο χωριό της πεθεράς μου. Μας αποκάλυψε ο γιος μας (5 ετών) ότι η μάνα μου του είπε "να μην πάτε στο χωριό της άλλης γιαγιάς (της συμπεθέρας δηλαδή) για Σ/Κ, γιατί η άλλη γιαγιά δε σας αγαπάει οσο εγώ και ο παππούς (!). Να πεις στη μαμά & στο μπαμπά ότι δε θες να πάτε & αυτοί δε θα σου χαλάσουν το χατίρι".

 

Όταν λοιπόν ήρθε η ώρα να πακετάρουμε, ο γιος μου ήταν μέσα στο άγχος "μαμά, θα πάμε τελικά στη γιαγιά Α?", "Θα αργήσουμε να γυρίσουμε?", "Θα πάρεις τη γιαγιά Β να της πεις ότι πάμε στη γιαγιά Α?", "Θα περάσουμε καλά εκεί?", κλπ... Μετά από πολλή συζήτηση μαζί του, μας αποκάλυψε τη στιχομυθία του με τη μάνα μου!! Ήθελα να ουρλιάξω, να πάω σπίτι της με τα πόδια (μένει επαρχία) και να μας ακούσει όλος ο νομός, ήθελα να ζητήσω συγνώμη από το παιδί ΑΛΛΑ και τον άντρα μου (χωρίς να ξέρω γιατί) και γενικά χάλασε η διάθεσή μου για πολλές μέρες.

[mama tou konstantinou]

τραγικό πραγματικά..μερικοί άνθρωποι θέλουν πολλές σφαλιάρες για να συνέλθουν...από μακρυά μάλλον είναι το καλύτερο..λυπάμαι για αυτό που σου συμβαίνει

[riniw 1980]

Και από τη σύγχυσή μου, παρέλειψα το λόγο που ζητώ τη γνώμη σας: πριν λίγες μέρες πήγαμε στο χωριό της πεθεράς μου. Μας αποκάλυψε ο γιος μας (5 ετών) ότι η μάνα μου του είπε "να μην πάτε στο χωριό της άλλης γιαγιάς (της συμπεθέρας δηλαδή) για Σ/Κ, γιατί η άλλη γιαγιά δε σας αγαπάει οσο εγώ και ο παππούς (!). Να πεις στη μαμά & στο μπαμπά ότι δε θες να πάτε & αυτοί δε θα σου χαλάσουν το χατίρι".

 

Όταν λοιπόν ήρθε η ώρα να πακετάρουμε, ο γιος μου ήταν μέσα στο άγχος "μαμά, θα πάμε τελικά στη γιαγιά Α?", "Θα αργήσουμε να γυρίσουμε?", "Θα πάρεις τη γιαγιά Β να της πεις ότι πάμε στη γιαγιά Α?", "Θα περάσουμε καλά εκεί?", κλπ... Μετά από πολλή συζήτηση μαζί του, μας αποκάλυψε τη στιχομυθία του με τη μάνα μου!! Ήθελα να ουρλιάξω, να πάω σπίτι της με τα πόδια (μένει επαρχία) και να μας ακούσει όλος ο νομός, ήθελα να ζητήσω συγνώμη από το παιδί ΑΛΛΑ και τον άντρα μου (χωρίς να ξέρω γιατί) και γενικά χάλασε η διάθεσή μου για πολλές μέρες.

 

 

πω-πω...πολύ παρεμβατική η μαμά σου..

συγνώμη αλλά εγω στη θέση σου θα έβαζα ΚΑΙ τον σύζυγο αλλά ΚΑΙ τα πεθερικά να την προσβάλλουν ΚΑΤΑΜΟΥΤΡΑ...διότι αν αύριο ο σύζυγος σου ΑΠΑΓΟΡΕΨΕΙ να έχει επαφές με τα παιδιά τί θα του πεις;

συγνώμη κιόλας,ε;φαντάζομαι θα σου έπεσαν τα μούτρα στο πάτωμα με την αποκάλυψη του παιδιού...τα έχω περάσει αυτά...

[sofi@p]

Και από τη σύγχυσή μου, παρέλειψα το λόγο που ζητώ τη γνώμη σας: πριν λίγες μέρες πήγαμε στο χωριό της πεθεράς μου. Μας αποκάλυψε ο γιος μας (5 ετών) ότι η μάνα μου του είπε "να μην πάτε στο χωριό της άλλης γιαγιάς (της συμπεθέρας δηλαδή) για Σ/Κ, γιατί η άλλη γιαγιά δε σας αγαπάει οσο εγώ και ο παππούς (!). Να πεις στη μαμά & στο μπαμπά ότι δε θες να πάτε & αυτοί δε θα σου χαλάσουν το χατίρι".

 

Όταν λοιπόν ήρθε η ώρα να πακετάρουμε, ο γιος μου ήταν μέσα στο άγχος "μαμά, θα πάμε τελικά στη γιαγιά Α?", "Θα αργήσουμε να γυρίσουμε?", "Θα πάρεις τη γιαγιά Β να της πεις ότι πάμε στη γιαγιά Α?", "Θα περάσουμε καλά εκεί?", κλπ... Μετά από πολλή συζήτηση μαζί του, μας αποκάλυψε τη στιχομυθία του με τη μάνα μου!! Ήθελα να ουρλιάξω, να πάω σπίτι της με τα πόδια (μένει επαρχία) και να μας ακούσει όλος ο νομός, ήθελα να ζητήσω συγνώμη από το παιδί ΑΛΛΑ και τον άντρα μου (χωρίς να ξέρω γιατί) και γενικά χάλασε η διάθεσή μου για πολλές μέρες.

αχχχχχχχ, οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, δυστυχώς. τουλάχιστον προσπάθησε να εφαρμόζεις τη μέθοδο μπαινάκης/βγαινάκης ώστε να μην επηρεάζεται η σχέση με τον άντρα σου. όσον αφορά στα παιδιά, δύσκολα τα πράγματα...

εγώ είμαι υπέρ του μακριά κι αγαπημένοι... αφού οι γιαγιάδες μένουν επαρχία, τότε τα προβλήματα θα προκύπτουν μερικές μέρες το χρόνο.

[Lucy]

Πείτε μου τι σκέφτεστε, ειλικρινά θα εκτιμούσα μία ουδέτερη γνώμη......

 

Όταν η μαμά σου παρεμβαίνει λέγοντας τη γνώμη της ή επισημαίνοντας ό,τι στραβό έχει ο σύζυγός σου, εσύ πως αντιδράς? Δηλαδή τον δικαιολογείς συνέχεια?

 

Εγώ θα σου πρότεινα να μην τον δικαιολογείς συνεχώς και να μην αντιδράς σε ό,τι σου επισημαίνει η μαμά σου (γιατί έτσι θα νιώθει ότι δεν υπολογίζεις τη γνώμη της).

Να σου πω τι εννοώ ακριβώς. Αν κάτι που σου λέει έχει βάση, παραδέξου το. Μην την βγάζεις τρελή. πχ, ναι είναι ακατάστατος, αλλά και εγώ δεν πάω πίσω. Ή εμένα αυτή η "ακαταστασία" δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα κτλ. Αν τώρα επιμένει πολύ σε κάτι, πες της, ναι έχεις δίκιο, αλλά μην ανησυχείς όλα αυτά τα θέματα τα χειρίζομαι εγώ, οπότε δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι ούτε να το συζητάμε από το πρωί ως το βράδυ.

Αν παρατραβήξει το σκοινί εκεί θα βάζεις όρια. πχ σε παρακαλώ μην ξαναμιλήσεις άσχημα στο παιδί για την άλλη του γιαγιά. Θα σου άρεσε να έκανε και εκείνη το ίδιο? ή μην τυχόν και ξαναπείς στο παιδί ότι κάποιος δεν το αγαπάει ή το αγαπάει λιγότερο. Δεν καταλαβαίνεις ότι απλώς το πληγώνεις? κτλ.

Με λίγα λόγια, δίνε της δίκιο όπου έχει αλλά μην της επιτρέπεις να παρεμβαίνει. Όποιοδήποτε "πρόβλημα" είσαι σε θέση να το λύσεις μόνη σου.

[corina]

να μην της επιτρέπεις να λέει την γνώμη της μπροστά σου.....

να αισθάνεται ότι δεν της πέφτει λόγος και ότι αυτό που κάνει είναι ανάρμοστο....

ξεκινάει να λέει .....=> φεύγεις από το δωμάτιο....

λέει κάτι στα παιδιά...... => γρια γυναίκα είναι ...έχει το ακαταλόγιστο ...πες τους την αλήθεια...ότι ζηλεύει την άλλη γιαγια....και κάνε και ένα κήρυγμα πως αυτοξεφτιλίζεται........

κάνε την να αισθανθεί ότι κάτι δεν πάει καλά με το μυαλό της πια και ότι κάθε φορά που θα παραφέρεται θα της το τονίζεις...... ρώτα την αν ο σκοπός της είναι να χωρίσεις ή να βριστεί με τους συμπέθερους και πως θα αισθανθεί τότε......καλυτερα;;;;; τόνισέ της πως ο σκοπός σου είναι να έχεις μια ευτυχισμένη οικογένεια και όχι να περνάει εκείνη καλά ορίζοντας τις ζωές των άλλων για να αισθάνεται χρήσιμη και ακμαία

κάθε φορά που σου λέει οτιδήποτε να αισθάνεται ότι δεν σε αγγίζει και ότι αυτοξεφτιλίζεται σαν να μιλάει ο πράος ψυχίατρος στον ασθενή του...... "δεν είπαμε ότι δεν πρέπει να ανακατεύεσαι στην οικογένειά μου;" "δεν είπαμε ότι έχω παντρευτεί και τώρα κάνω έγω με τον άντρα μου κουμάντο στο σπίτι μου;;;;" "δεν είπαμε ότι δεν πρέπει να δηλητηριάζεις τις ψυχές των παιδιών;" συνέχεια με πραότητα κάθε φορά και ό,τι απάντηση και να σου δώσει εσύ τα ίδια θα λές ατάραχη ακόμα και μπροστά σε τρίτους αν σε προκαλέσει για να δει αν είσαι αποφασισμένη.....για να καταλάβει ότι δεν την παίρνει άλλο πια .......

[max]

Lucy προσπαθώ να είμαι δίκαιη & με τους 2 και να κρατώ ισορροπίες ("Ναι, πήγε γήπεδο πάλι, αλλά δεν πειράζει εμένα, εσύ γιατί τρώγεσαι που είσαι & 5 ώρες μακριά?")

 

Ο άντρας μου είναι ιδιαίτερα νευρικός & ψάχνεται για καυγά -η αλήθεια είναι αυτή- και με νύχια και με δόντια τον κρατούσα να μην εξελιχθεί όλο αυτό σε έναν απερίγραπτο τσακωμό ("Μην της δίνεις σημασία", "θα έρθει για καφέ, πήγαινε μια βόλτα να μη φρικάρεις", "πότε θα την ξαναδείς τώρα πια, άστη να λέει", κλπ). Το περιστατικό με το μικρό όμως με έβγαλε εκτός εαυτού. Δε δικαιολογείται ΚΑΝΕΙΣ να χρησιμοποιεί ένα 5χρονο -και δη το εγγόνι του!- για να βγει η καλύτερη γιαγιά, να επιβεβαιωθεί ως η προτίμηση των παιδιών, να "την πει" στη συμπεθέρα χαριτωμένα, για τίποτε!

 

Με όση ελάχιστη ψυχραιμία μου έμεινε είπα στο σύζυγο "προφανώς η μέθοδός μου να μη συγκρουστείτε απέτυχε. Έχεις κάθε δικαίωμα να χειριστείς την κατάσταση που προέκυψε όπως θεωρείς σωστό και είμαι εδώ για σένα". Το είπα τόσο ειλικρινά που με κοίταξε ξαφνιασμένος και ίσα που είπε ένα "Επιτέλους....ευχαριστώ!". Περιττό να σας πω πως μόλις ξαναβρεθούν θα γίνει ομηρική μάχη!!!! Δεν είμαι όμως σίγουρη πως θα γίνουν τα πράγματα χειρότερα. Εγώ πάντως δε θα είμαι χειρότερα, ούτε θα νιώθω πιο άσχημα απ'όσο νιώθω όταν αντιμετωπίζω το υπεροπτικό υφάκι "Τι να σου κάνει & αυτός, παιδί διαλυμένης οικογένειας πώς να ξέρει πώς φέρονται στη γυναίκα/παιδιά/πεθερικά. Από πού να πάρει παράδειγμα?" (Η διάλυση της οικογένειας του συζύγου ήταν το τελειωτικό χτύπημα για τη μάνα μου. Καλύτερα να της έλεγα πως ερωτεύτηκα παιδεραστή, παρά παιδί χωρισμένων γονέων!! ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΝ!!!!!)

 

Κλείνοντας -τεράστια αυτά τα ποστ, το ξέρω- το μόνο μου θέμα, εμένα ως άτομο, ως κόρη, ως σύζυγος, ως ....., ως.... είναι το εξής: από παιδάκι ονειρευόμουν τον τέλειο γάμο που όλοι οι εμπλεκόμενοι (ζευγάρι-γονείς εκατέροθεν-πεθερικά εκατέροθεν) θα είχαν σχέσεις σεβασμού και ίσως εκτίμησης και, πολύ τολμηρά, σχέσεις αγάπης. Αυτό το όνειρο με στοίχειωσε και όταν κατάλαβα ότι δεν το ζω μου έγινε αυτοσκοπός να το πραγματοποιήσω. Τελικά προσπαθώ να το αποδεχτώ πως κάποιθα πράγματα απλά δεν πρόκειται να γίνουν!

 

ΥΓ: Σας ευχαριστώ θερμά για όόόόλες σας τις απαντήσεις, 1-2 πραγματάκια που διάβασα με έβαλαν σε σκέψη.

[max]

corina για να καταλάβεις πόσο δεν την ενδιαφέρει ο εξευτελισμός & ζει στο δικό της κόσμο, φαντάσου το εξής σκηνικό:

 

Πριν κάτι μέρες πήγε με τους γιους μας στις κούνιες να συναντήσουν μία φίλη της με τα δικά της εγγονάκια. Ανάμεσα σε άλλα στην επιστροφή, στο σπίτι, μπροστά σε 6 άτομα της λέει ο γιος μου ο μεγάλος: "Γιαγιά γιατί είπες σ'αυτήν την κυρία ότι ήθελα να γνωρίσω τα εγγονάκια της? Αφού δεν ήθελα να τους γνωρίσω και της είπες ψέματα. Και σε άκουσα που της το είπες 2 φορές κιόλας". Η απάντησή της "Δεν είπα τίποτε τέτοιο, δεν άκουσες καλά". "Μα σε άκουσα!!!", "Ποιος σας έμαθε να κρυφακούτε τι λένε οι μεγάλοι?? Δεν είναι ευγενικό. Να πείτε στο μπαμπά να σας μάθει και καλούς τρόπους, όχι μόνο πώς γίνεται το πέναλτυ στο ποδόσφαιρο".

 

Πες μου σε ποια βάση να θέσω το ζήτημα 'εξευτελισμός'.... Σε κάποια που ως τώρα δεν έχει ανακαλυφθεί προφανώς!

[Lucy]

 

Κλείνοντας -τεράστια αυτά τα ποστ, το ξέρω- το μόνο μου θέμα, εμένα ως άτομο, ως κόρη, ως σύζυγος, ως ....., ως.... είναι το εξής: από παιδάκι ονειρευόμουν τον τέλειο γάμο που όλοι οι εμπλεκόμενοι (ζευγάρι-γονείς εκατέροθεν-πεθερικά εκατέροθεν) θα είχαν σχέσεις σεβασμού και ίσως εκτίμησης και, πολύ τολμηρά, σχέσεις αγάπης. Αυτό το όνειρο με στοίχειωσε και όταν κατάλαβα ότι δεν το ζω μου έγινε αυτοσκοπός να το πραγματοποιήσω. Τελικά προσπαθώ να το αποδεχτώ πως κάποιθα πράγματα απλά δεν πρόκειται να γίνουν!

 

 

Αυτό που περιγράφεις δεν υπάρχει. Οπότε μην φορτώνεσαι με ενοχές ότι κάτι δεν έκανες καλά. Είναι δύσκολο να μένουν όλοι ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι. Ναι μεν να κρατάς τις ισορροπίες όσο μπορείς, αλλά εις γνώση σου ότι αυτό δεν είναι πάντα εφικτό.

Οπότε βάζε όρια. Δεν χρειάζεται να γίνουν ομηρικοί καυγάδες. Απλώς θα επιλέξεις εσύ ποια πράγματα μπορείς να ανεχτείς και ποια όχι και θα έχεις κοινή γραμμή με τον άντρα σου. Τα όρια θα τα επιβάλλετε μαζί και θα ισχύουν για όλους.

[Lucy]

Για το συγκεκριμένο θέμα με το παιδί, πες της ότι δεν θέλεις να ξαναμιλήσει άσχημα ή ειρωνικά στο παιδί για την άλλη του γιαγιά, για τον μπαμπά του κτλ. και ότι αν το συνεχίσει το βιολί, θα σταματήσεις να της το πηγαίνεις ή να το αφήνεις μόνο του μαζί της, γιατί το στενοχωρεί συνέχεια.

 

Κάντο πράξη αυτό που σου λέω. Εγώ δεν αφήνω λεπτό μόνα τους τα παιδιά με άτομα που δεν σκέφτονται πριν μιλήσουν.

[max]

Εγώ δεν αφήνω λεπτό μόνα τους τα παιδιά με άτομα που δεν σκέφτονται πριν μιλήσουν.

 

Lucy ειλικρινά φαίνεσαι άτομο που καταλαβαίνεις τι νιώθω και αυτό δεν το είχα σκεφτεί να το κάνω ποτέ. Σ'ευχαριστώ για την πρόταση, δεν είχα σκεφτεί αυτόν τον τρόπο αντίδρασης. Θα το εφαρμόσω!!

 

 

Πολύ πρόσφατα η μάμά μου πάλαιψε με τον καρκίνο & προς το παρόν τον "έβαλε για ύπνο" όπως λέει ο γιατρός της. Δεν τη δικαιολογώ, αλλά όταν στεναχωριέται μου θυμίζει όλο το σοκ που ένιωσα όταν άκουσα τη διάγνωσή της (ήμουν μαζί της & κλασσικά πέσαμε από τα σύννεφα σε εξέταση ρουτίνας). Θέλω να βρεθεί μια ισορροπία, αλλά δυστυχώς πάνω που κάνω ένα βήμα πίσω συγκρατώντας το σύζυγο να μη γίνει καυγάς, δημιουρηείται νέο θέμα πιο σοβαρό από το προηγούμενο. Είναι απαράδεκτη γιατί τη λατρεύω, αλλά για κάποιο λόγο φαίνεται ότι το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να με τιμωρεί για την επιλογή του συζύγου!

[Mammy in love]

Συγνώμη για αυτό που σου γράφω αλλά και μόνο για την περιπέτεια που πέρασε θα έπρεπε η ίδια να είναι πιο low profile και να προσπαθεί να κρατάει ηρεμία στο σπίτι της ,στην οικογένεια της.Έχει την ευκαιρία να έχει γύρω της ευτυχισμένους και μονοιασμένους ανθρώπους!Ας μην την χαλάει.Καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο και για σένα γιατί είσαι στην μέση (το έχω ζήσει με τον πατέρα μου) αλλά πρέπει να μπαίνουν όρια.