Unconditional Parenting[συζήτηση για τις πρακτικές που συστήνει το βιβλίο]

[camouflage]

15-20 χρόνια μετά αντιλήφθηκε ότι είχε λάθος...

μπραβο του! σπάνιο αυτο που εκανε!

[kokoraki]

Τί θυμήθηκα τώρα....κάτι που απαγόρευσα στον εαυτό μου να πει ποτέ στο παιδί μου. Πολλές φορές θυμάμαι να μου λέει η μαμά μου "Κάνε αυτό" ή "Μην κάνεις εκείνο" - σημειώνω ότι ήμουν ένα πολύ ζωηρό και άτακτο παιδί. Τη ρώταγα απευθείας "Γιατί?" (αμέσως εγώ τη γλωσσάρα ναααα). Και μου απαντούσε "Γιατί το λέω εγώ και το ακούς εσύ". Τώρα το θυμάμαι και γελάω αλλά θεωρώ απαράδεκτη αυτή την απάντηση για ένα παιδάκι 3,4,5 ετών. Και σίγουρα είναι το .....αντίπαλον δέος του UP:wink: Δε θέλω να τα επαναλάβω αυτά, ελπίζω να μην περνάνε στα γονίδιά μας

[jannis]

Τί θυμήθηκα τώρα....κάτι που απαγόρευσα στον εαυτό μου να πει ποτέ στο παιδί μου. Πολλές φορές θυμάμαι να μου λέει η μαμά μου "Κάνε αυτό" ή "Μην κάνεις εκείνο" - σημειώνω ότι ήμουν ένα πολύ ζωηρό και άτακτο παιδί. Τη ρώταγα απευθείας "Γιατί?" (αμέσως εγώ τη γλωσσάρα ναααα). Και μου απαντούσε "Γιατί το λέω εγώ και το ακούς εσύ". Τώρα το θυμάμαι και γελάω αλλά θεωρώ απαράδεκτη αυτή την απάντηση για ένα παιδάκι 3,4,5 ετών. Και σίγουρα είναι το .....αντίπαλον δέος του UP:wink: Δε θέλω να τα επαναλάβω αυτά, ελπίζω να μην περνάνε στα γονίδιά μας

 

εμένα το χειρότερο μου ήταν το "μην αντιμιλάς" τι στο καλό θέλαν να πουν ακόμη δεν κατάλαβα:confused::confused:! Για μενα ηταν πολύ άδικος τροπος να τελιώνουν την κουβέντα και να μην απαντούν σε αυτό που έλεγα με επιχειρήματα. Ετσι δεν το είπα ποτέ στα παιδιά μου και δεν σκοπεύω να το πω!

[rkt]

..της μαμάς η παντόφλα ήταν τηλεκατευθυνόμενη...μας έβρισκε όπου κ αν κρυβόμασταν

Α, στο λύκο. Και νόμιζα μόνο η δικιά μου χρησιμοποιούσε παντόφλα. Και μάλιστα τηλεκατευθυνόμενη....

Βρε τι μαθαίνω στα γεράματα.

[camouflage]

Στοργική καθοδήγηση

 

http://ariadni144.wordpress.com/2011/05/15/storgiki-kathodigisi/

 

Παρʼόλο που οι περισσότεροι άνθρωποι δείχνουν κατανόηση στις ανάγκες ενός νεογέννητου, το ίδιο δεν ισχύει και με ένα νήπιο ενάμιση ή δύο χρονών. Όταν μικρά χεράκια πάνε να πιάσουν μπρίζες ή να βάλουν νομίσματα στο στόμα ή να πετάξουν λάμπες κάτω, τότε οι γονείς αντιμετωπίζουν νέες δυσκολίες. Φυσικό είναι να μη θέλουμε να επικρατεί χάος ή αναρχία στο σπίτι μας, αλλά από την άλλη πλευρά χρειάζεται να αναγνωρίσουμε ότι το παιδί βρίσκεται σε ένα διαφορετικό στάδιο της ανάπτυξής του. Ένα νήπιο ανακαλύπτει τον κόσμο γύρω του και γιʼαυτό θέλει να πιάσει, να αισθανθεί και να συμμετέχει σε ο,τιδήποτε βλέπει γύρω του. Είναι ένας μικρός «ντεντέκτιβ», γεμάτος περιέργεια, που εξετάζει τα πάντα. Αυτή είναι μια απόλυτα φυσιολογική συμπεριφορά για την ηλικία του. Η τιμωρία για αυτή την στάση του απέναντι στο περιβάλλον, θα ήταν τελείως ανάρμοστη και το μόνο που θα πετύχαινε είναι να το θυμώσει και να το απογοητεύσει. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να μείνετε αμέτοχοι. Σε αυτή τη φάση, αυτό που χρειάζεται είναι η απόσπαση της προσοχής και η σταθερή αλλά και συνάμα ήπια «ναυπήγηση» του παιδιού προς άλλη κατεύθυνση.

 

Όλα τα παιδιά δεν είναι τα ίδια. Με μερικά από αυτά το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να τα προειδοποιήσουμε μερικές φορές μονάχα για κάποιο απαγορευμένο αντικείμενο. Αν το παιδί μπορεί να μάθει να σέβεται κάποιο «ταμπού», χωρίς να χρειάζεται να ακούει συνέχεια γκρίνια και παρατηρήσεις και χωρίς το ίδιο να νοιώθει θυμό και απογοήτευση, τότε αυτή η μέθοδος είναι αποτελεσματική. Συνήθως όμως, είναι σοφότερο να απομακρύνουμε τα επικίνδυνα και εύθραυστα αντικείμενα.

 

Αν ο «εξερευνητής» σας ανακαλύψει ένα απαγορευμένο αντικείμενο, ένας καλός τρόπος για να ικανοποιήσετε την περιέργειά του είναι να καθίσετε μαζί του και να τον αφήσετε να το επεξεργαστεί, ίσως ακόμα και να το κρατήσει για λίγο στα χέρια του. Δείξτε του πώς δουλεύει το σεσουάρ για τα μαλλιά και εξηγήστε του με απλά λόγια και πολλές χειρονομίες ότι χρειάζεται να είμαστε προσεχτικοί μαζί του γιατί είναι επικίνδυνο και μπορεί να σπάσει ή να χαλάσει. Μετά αλλάξτε θέμα συζήτησης, αποσπάστε του την προσοχή και απομακρύνετέ το, κατά προτίμηση κάπου που δεν μπορεί ούτε να το δει, αλλά ούτε και να το πιάσει. (Μην ξεχνάτε όμως πόσο καλοί «ορειβάτες» είναι τα μικρά παιδιά.)

[rkt]

Πολύ ωραία και καλά και άγια τα λέει. Κάπως έτσι είναι η μία μου κόρη. Δεν βλέπω να λέει όμως τίποτα, για ..... την άλλη μου κόρη. Που το όχι το θεωρεί ..ναι. Και το ναι ..όχι.

Που δεν καταλαβαινει τίποτα και δεν την σταματάει τίποτα, αλλά τίποτα, παρά μόνο να κάνει αυτό που θέλει. Τα δοκιμάζω όλα, τι με το καλό, τι με το κακό, ξεροκέφαλη. Θα κάνει αυτό που θέλει.

Και εγώ πλέον, απλός θεατής και κέρβερος μην κάνει τίποτα επικύνδυνο (που κάνει) για να την σώσω......

[camouflage]

Πολύ ωραία και καλά και άγια τα λέει. Κάπως έτσι είναι η μία μου κόρη. Δεν βλέπω να λέει όμως τίποτα, για ..... την άλλη μου κόρη. Που το όχι το θεωρεί ..ναι. Και το ναι ..όχι.

Που δεν καταλαβαινει τίποτα και δεν την σταματάει τίποτα, αλλά τίποτα, παρά μόνο να κάνει αυτό που θέλει. Τα δοκιμάζω όλα, τι με το καλό, τι με το κακό, ξεροκέφαλη. Θα κάνει αυτό που θέλει.

Και εγώ πλέον, απλός θεατής και κέρβερος μην κάνει τίποτα επικύνδυνο (που κάνει) για να την σώσω......

'

και τα δικα μου τα αγορια το ιδιο. Ο ενας δε παιρνει απο λογια. Οτι και να κανω θα επιστρεψει εκει στην σκανταλια για να τη συνεχισει. Μπορει και να αρχισει να ωρυεται επειδη δεν τον αφηνω..ψαχνω παιδαγωγικη λυση σε αυτο (εκτος απο υπομονηηηη) και μου φανηκε σωστο το αρθρο. Το να του αποσπας την προσοχη με κατι αλλο πιανει τις περισσοτερες φορες (εστω και προσωρινα). Αλλιως - οπως λεει και το αρθρο - ειμαστε σε συνεχη διαμαχη 'δεν πρεπει να το κανεις αυτο!' 'οχι εγω θα το κανω!'