Προσαρμογή στον παιδικό

[Maya]

Θα ήθελα να ζητήσω τη γνώμη σας για ένα θέμα που μου έκανε εντύπωση. Συνόδεψα κάποιες μέρες μία πολύ καλή φίλη σε παιδικούς σταθμούς στην περιοχή των Ν. Προαστίων. Πήγαμε συνολικά σε 6 σταθμούς, που κόστιζαν από 230 μέχρι 380 ευρώ το μήνα (έτυχε, το ποσό το μαθαίναμε κάθε φορά εκεί). Οι άνθρωποι ήταν από συμπαθείς έως πολύ συμπαθείς. Οι χώροι από αξιοπρεπείς έως πολύ αξιοπρεπείς. Έβαζα τον εαυτό μου στη θέση της φίλης μου, και θα μπορούσα να στείλω του παιδί μου στους περισσότερους από αυτούς. ΟΜΩΣ: Σε κάνεναν μα κανέναν δεν υπήρχε κάποιο σχέδιο για την προσαρμογή του παιδιού. Σε όλους έπρεπε να ρωτήσω εγώ στο τέλος, οι απαντήσεις ήταν πανομοιότυπες:

1. Φεύγετε και μας το αφήνετε

2. Θα κλαψει λίγο στην αρχή αλλά γρήγορα θα συνηθίσει, δεν είχαμε ποτέ πρόβλημα

3. Όχι δεν μπορείτε να μείνετε στο χώρο του σταθμού, αλλά μπορείτε να είστε σε μία καφετέρια εδώ κοντά και να σας φωνάξουμε, αν υπάρξει ανάγκη (όταν θα πάθει ανακοπή από το κλάμα, ίσως???)

4. ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν μπορείτε να είστε στον ίδιο χώρο. Αυτό δεν βοηθάει καθόλου την προσαρμογή του παιδιού.

 

Εγώ, αν δεν είμαι μεθυσμένη, δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω το παιδί μου να κλαίει, με ανθρώπους που δεν γνωρίζει και να φύγω από κάπου . Ειδικά αν είναι 3 χρονών που σημαίνει ότι κλαίει για κάποιο λόγο.

Αυτό όμως που θέλω να ρωτήσω είναι: Μήπως είμαι υπερβολική??? Θέλω να μου πείτε ανοιχτά τη γνώμη σας. Η φίλη μου που ήταν μαζί, μου είπε για παράδειγμα ότι είμαι τρελλή.

[Vann]

ΟΧΙ δεν εισαι εσυ τρελλη μην τρελαθουμε τελειως,εγω το θεωρω παραλογοοοοοοοο να κανω αυτα που ειπαν στην φιλη σου, κ δεν θα το δεχομουνα με τιποτα,κ δεν ξερω κ τι θα κανω οταν θα χρειαστει να την στειλω

[mamavasia]

Εγώ δεν έχω και πολλές επιλογές απο παιδικούς στην περιοχή μου. Με όσους μίλησα μου είπαν ότι δεν μπορώ να μείνω στον παιδικό τις πρώτες μέρες και τα παιδιά συνηθίζουν αμέσως.

 

Ο παιδικός που τελικά επέλεξα μου ανέφερε ότι τις πρώτες μέρες είναι καλό να την πηγαίνω εγώ για καμία εβδομάδα στον παιδικό, να τους παίρνω τηλ ανά 15 λεπτά, και αν τυχόν κλαίει θα μου πουν να πάω να την πάρω. Επίσης ήταν και ο μοναδικός σταθμός που μου είπε ότι αν τυχόν πάω ξαφνικά στον σταθμό μπορώ να δω το παιδί κρυφά πως απασχολείται ώστε να μην με δει και μετά αναστατωθεί.

 

Τα παραπάνω δεν ξέρω κατά πόσο είναι σωστά ή όχι αλλά για μένα είναι αποδεκτά σε σχέση με τους άλλους παιδικούς που μου έλεγαν όχι σε όλα.

[Μαμά του Ωρίων]

έκανα την ίδια ερώτηση στον κρατικό παιδικό σταθμό της περιοχής μου

η ευγενέστατη διευθύντρια μου είπε ότι η περίοδος προσαρμογής έχει να κάνει ως εξής

τη μία μέρα το αφήνεις το παιδάκι μία ώρα

την επόμενη μιάμιση

την μεθεπόμενη 2 ώρες... μετά 4.... μετά 5 κλπ

αν στο μεταξύ υπάρξει πρόβλημα, με παίρνουν τηλ και πάω και το παίρνω

αυτό λέει θα τραβήξει ίσως αρκετό καιρό... όσο χρειάζεται το παιδί ώστε να συνηθίσει

 

όταν την ρώτησα αν θα μπορούσα να είμαι με το παιδί μου μαζί μου είπε όχι γιατί θα αναστατωθούν τα υπόλοιπα παιδάκια που δεν θα έχουν κι αυτα τη μανούλα τους

 

μου φάνηκε όμορφος τρόπος και απόλυτα λογική η εξήξηση της για τα άλλα παιδάκια πάντως

δε μου είπε ότι θα κάνει κακό στο δικό μου παιδί... αλλά στα άλλα...

αυτό το δέχομαι προσωπικά

[Christie]

έκανα την ίδια ερώτηση στον κρατικό παιδικό σταθμό της περιοχής μου

η ευγενέστατη διευθύντρια μου είπε ότι η περίοδος προσαρμογής έχει να κάνει ως εξής

τη μία μέρα το αφήνεις το παιδάκι μία ώρα

την επόμενη μιάμιση

την μεθεπόμενη 2 ώρες... μετά 4.... μετά 5 κλπ

αν στο μεταξύ υπάρξει πρόβλημα, με παίρνουν τηλ και πάω και το παίρνω

αυτό λέει θα τραβήξει ίσως αρκετό καιρό... όσο χρειάζεται το παιδί ώστε να συνηθίσει

 

όταν την ρώτησα αν θα μπορούσα να είμαι με το παιδί μου μαζί μου είπε όχι γιατί θα αναστατωθούν τα υπόλοιπα παιδάκια που δεν θα έχουν κι αυτα τη μανούλα τους

 

μου φάνηκε όμορφος τρόπος και απόλυτα λογική η εξήξηση της για τα άλλα παιδάκια πάντως

δε μου είπε ότι θα κάνει κακό στο δικό μου παιδί... αλλά στα άλλα...

αυτό το δέχομαι προσωπικά

 

Το ίδιο είπαν και σε μας πάλι στο δημόσιο σταθμό της περιοχής μου (ειναι και βρεφονηπιακός)...

[aria78]

Καλησπέρα κορίστια και εγω θα αντιμετωπισω το ίδιο πρόβλημα απο τον Οκτώβριο που θα επιστρέψω στη δουλειά μου και σκέφτομαι να ξεκινήσω να κοιτάω για βρεφονηπιακους σταθμούς.Νομίζω ότι όλα τα παιδάκια δυσκολεύονται και κλαίνε στην αρχή αλλα μετα το ξεχνανε και προσαρμόζονται γιατι γενικά το κλάμα τους δεν διαρκει πολυ και ξεχνανε και εύκολα ειδικα αν είναι και μικρά γιατι δεν καταλαβαίνουν και πολλα.Τωρα το παιδακι που είναι 3 χρονών θα δυσκολευτει πιο πολυ γιατι καταλαβαίνει τα παντα αλλα πιστευω οτι και αυτες στους παιδικους θα τα βοηθανε να προσαρμοστουν γιατι και αυτες δεν θα μπορούνε να τα ακουνε να κλαίνε.Αλλά και η ίδια η μαμά τι μπορει να κάνει για να βοηθησει το παιδί της να προσαρμοστει σε ενα νεο περιβάλλον με καινουριους ανθρώπους που θα περναει τη μιση του μερα.Το σκεφτομαι και στενοχωριεμαι απο τωρα.

[Μαρια Στυλιανακη]

όταν την ρώτησα αν θα μπορούσα να είμαι με το παιδί μου μαζί μου είπε όχι γιατί θα αναστατωθούν τα υπόλοιπα παιδάκια που δεν θα έχουν κι αυτα τη μανούλα τους

 

αυτό οσο πολλοι και αν ειναι οι παιδικοί που το λένε,

δεν ισχύει. χρόνια βοηθούσα στις προσαρμογές σε παιδικό σταθμό, πηγαινα ακριβώς για αυτο το πράγμα, όπου 5 μέρες οι γονείς βρίσκονται ΠΑΡΟΝΤΕΣ στον διάδρομο, δεν φευγουν ουτε καν για περιπτερο.

θυμώνω πολυ όταν ακούω τέτοιες δικαιολογίες. Θέλω να ειμαι ευγενική, αλλά δυσκολευομαι, ειλικρινά...

 

Απλώς στους παιδικούς σταθμούς εχουν μαθει να λειτουργούν ετσι - και ειναι και βολικό αυτό σε μεγαλους αριθμούς παιδιών.

 

ζητήστε τουλάχιστον, τουλάχιστον, ΈΣΤΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ, πρεπει το παιδί να μπορεί να παίξει και να ειναι παρόν ο γονέας του ΟΧΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ, αλλά εξω στον διάδρομο,

ουτε καν εξω απο τον σταθμό. Κάπου που το παιδί να μπορεί να εχει προσβαση αμεσα αν θέλει. Να γνωρίσει τον παιδικό, να εχει μια πρωτη θετική εμπειρία.

 

τώρα το οτι γινεται "προσαρμογή" και αλλιώς - ε φυσικά γινεται και αλλιώς, και γρήγορα και "ανώδυνα"... .

Ας μην το λέμε όμως προσαρμογή. Αυτό δεν είναι προσαρμογή, είναι απλώς ένα βούτηγμα του παιδιού στα κρύα νερά απότομα.

Κάποια παιδιά θα κολυμπήσουν αλλά καποια παιδιά θα υποφέρουν πολύ απο αυτό και θα δουν την αλλαγή αυτή σαν ενα μαρτύριο, τη στιγμή που θα μπορούσε να αποφευχθεί αυτό κατα πολύ...

 

αυτό ισχύει όμως για όλες τις καταστάσεις στην ζωή, είτε έιναι παιδιού είτε ενήλικα υπάρχει ο α τρόπος και ο β τρόπος.

 

Πολλοί γονείς το δέχονται προφανώς επειδή δεν εχουν άλλη επιλογή

όχι φυσικά, επειδή πιστεύουν σε αυτό...

 

Γιατί και ενήμεροι να είναι, πως να αντισταθούν στα πολύ "εύστοχα" τοποθετημένα επιχειρήματα τα οποια τους εκφράζει ο μόνος παιδικός σταθμός που ίσως βρήκαν που να ειναι της προκοπής και να εχει προγραμμα.

 

Είναι κρίμα, μου είναι δυσκολο να κρύψω την απογοήτευσή μου για αυτο, αλλα ετσι είναι, και ετσι είναι με πολλά πραγματα στην προσχολική αγωγή, όπως πολλοί γονείς δυστυχώς εχουν ήδη βιώσει.

 

είναι κρίμα οι γονείς να ξέρουν και να αισθάνονται τι είναι το σωστό, αλλά να ειναι αναγκασμένοι, να δεχτούν επιχειρήματα τα οποια εναντιώνονται στο ενστικτο αυτό.

 

Σίγουρα, πολλά παιδιά ετσι πήγαν στον παιδικό σταθμό, και μια χαρά τα πήγαν.

Δεν είναι το θέμα εδώ όμως μόνο, το να προσαρμοστεί το παιδί στον παιδικό σταθμό - είναι πολύ περισσότερο η σχέση του με την μητέρα του.

Η αίσθηση ότι η μητέρα το αφήνει σε ενα χώρο ο οποιος του ειναι αγνωστος, με αγνωστα παιδιά και αγνωστη δασκάλα,

πιστευετε οτι φευγει ετσι ευκολα? ακόμα και να μεινει για μια ώρα?

το παιδί θα προσαρμοστεί στον παιδικό, ο φόβος όμως και η πραγματικότητα του οτι ο γονέας το αφήνει μονο του να κολυμπήσει στο κρυο νερο, μένει, και σαφώς υποσκάπτει την εμπιστοσύνη του παιδιού στον γονέα..!

 

το ότι οι δασκάλες προσπαθούν να κανουν τα παιδιά να μην κλαίνε, αυτο φυσικα θα δημιουργησει θετική εικόνα για την δασκάλα, στο παιδί. Πόσο λετε θα μπορεί να ειναι αυτό αποτελεσματικό? Μέχρι ποιού σημείου?

 

Το όλο θέμα της προσαρμογής, είναι να περάσει το παιδί απο τον αποχωρισμό απο την μαμά, για να κανει μια σχέση με την δασκάλα και να προσαρμοστεί στον παιδικό.

 

αν ο αποχωρισμός απο την μαμά, δεν γινει με τρόπους που να σεβονται την ηλικία του παιδιού, και το στάδιο της προσκόλλησης στο οποιο βρίσκεται, τότε,

ο αποχωρισμός, μην εχοντας γινει σταδιακά, δεν θα ειναι αποτελεσματικός, δυσκολεύοντας και το περεταίρω δεσιμο με την δασκάλα!

 

το να μεινει ενα παιδι

απο μια ώρα, μόνο του

μετά δυο ώρες μονο του

3, 4 ,5,

πάλι στο κρύο νερό θα βουτήξει να κολυμπήσει μονο του, είτε για μια ώρα είτε για δύο.

Δεν εχει δηλαδή καποια ουσιαστική βοήθεια για να προσαρμοστεί, απο τον γονέα.

Αυτή είναι η αίσθηση που εχει ενα μικρό παιδάκι οταν εχει αυτή την εμπειρία.

 

!Που είμαι, τι κάνω, τι θα μου συμβεί?!

 

Ο γονέας όση προετοιμασία και να κανει απο το σπιτι, εκείνη τη στιγμή πρεπει να ειναι εκεί και να το καθησυχάσει, να το ηρεμήσει ετσι ωστε εκείνο να εχει την ψυχολογία να πάει να παίξει με τα παιδιά.

 

Είναι κρίμα γιατί για τον παιδικό σταθμό, η αλλαγή αυτή, απλώς θέλει οργάνωση και να κουραστούν για δυο εβδομάδες λιγο οι παιδαγωγοί με το πηγαινελα των παιδιών στις μαμάδες τους.

 

ΓΙΑΤΙ όμως, να εχουν την εντύπωση οτι αυτό δεν αξίζει?

Γιατί οι γονείς, δεν απαιτούν, αυτό που αξίζει στο παιδί τους?

Αυτό ειναι το μόνο εμπόδιο, στο να αλλάξουν τα πράγματα, μιας και αν δεν υπάρξει ζήτηση, δεν θα υπάρξει προσφορά.

 

Οταν μιλάτε με παιδικούς σταθμούς λετε το σαν κριτήριο έστω, μήπως και κυκλοφορήσει, οτι οι γονείς πλέον το ζητούν σαν κατι απαράιτητο.

Εστω και αν δεν εισαστε ετοιμοι να το απαιτήσετε, ζητήστε το έτσι ώστε να δημιουργηθεί αυτή η ζήτηση.

 

Μην αφήνετε να σας πείθουν για κατι που νιώθετε οτι δεν θα θέλατε να κάνετε....

 

Ξέρω οτι δεν λεω κατι ευχάριστο, μιας και απο ολες τις πλευρές ακουω ότι αυτό ειναι το δεδομένο,.. που σημαίνει οτι οι γονείς θα πρέπει να προσπαθήσουν πολύ για να εχουν αυτό που είναι το σωστότερο...

 

θυμηθείτε οτι το επιχείρημα αυτο, δεν ισχύει. οτι αναταράσεται η τάξη, τα παιδιά, και ξέρω γώ τι άλλο. Τώρα το τι απαντάς σε κατι τετοιο.... ?

 

θα προσπαθήσω οσο μπορώ να συντάξω ενα κειμενο που να υπάρχει με σφραγίδα της ελληνικής εταιρείας ενημέρωσης γονέων, με υπογραφη ψυχολόγου κτλ , αντίστοιχο με αυτο του θέματος της τηλεόρασης, που να μπορεί καποιος να το δίνει στους παιδικούς σταθμούς που επισκέπτεται στην περίπτωση που του λένε οτι δεν εχουν καποια προσαρμογή σαν απάντηση τέτοιων επιχειρημάτων.

 

............................................ . . . . . . . . . . . ..

[Μαμά του Ωρίων]

τώρα... μου έκανες την καρδιά μου φέτες...

και τι θα κάνω που ο βρεφικός είναι κρατικός και δεν έχω την δυνατότητα να πάω κόντρα?

 

όταν πληρώνεις τουλάχιστον, μπορείς να πατήσεις κάπως πόδι...

στον κρατικό θα μου πουν σίγουρα ότι αυτό είναι κυρία μου κι άμα σου αρέσει... αν δεν σου αρέσει σκάσε 350 το μήνα και πήγαινε το σε ιδιωτικό και κάνε ότι προσαρμογή θες

[Maya]

Από την έρευνα που συνεχίζω να κάνω στον Πειραιά, μόνο έναν παιδικό βρήκα που επιτρέπει στους γονείς να είναι στο χώρο του σταθμού κατά την προσαρμογή. Μάλιστα οι υπέυθυνες περιέγραψαν με ενθουσιασμό το κλίμα των δύο πρώτων εβδομάδων, που οι γονείς μοιράζονται τις ανησυχίες τους, γνωρίζονται μεταξύ τους, και τελικά προσαρμόζονται αυτοί περισσότερο από τα παιδιά στην ιδέα του παιδικού. Τόσο δύσκολο είναι αυτό? Όπως έχω πει και σε άλλο topic, εγώ δεν έχω την απαίτηση να αγαπάνε το παιδί μου. Έχω όμως την απαίτηση να το σέβονται και να το αντιμετωπίζουν ως παιδί. Μήπως αυτό είναι μία απόδειξη?

[angelina]

Καλημέρα σε όλους!

 

Το θέμα της προσαρμογής με αγχώνει και μένα πάρα πολύ καθώς κι η κόρη μου θα πάει από Σεπτέμβρη σε δημοτικό παιδικό σταθμό όπου τα πράγματα είναι δυστυχώς όπως τα λεέι η Μαμά του Ωρίωνα

 

Μαρία αν μπορέσεις να γράψεις το κείμενο που λες νομίζω ότι θα είναι για όλες μας ένα πολύ βοηθητικό στοιχείο....

[SophiaT]

Καλημερα

Πολυ σωστα τα λεει η Μαρια. Και οντως πρεπει να μαθουμε κι εμεις να απαιτουμε καποια πραγματα, ειδικα οταν εχουν να κανουν με τα παιδια μας.

 

Εμεις εδω στην Αγγλια μαθαμε οτι ολοι οι παιδικοι αφηνουν τους γονεις μεσα στην αιθουσα και ενθαρρυνουν την σταδιακη προσαρμογη του παιδιου. Ετσι καναμε και με τη μικρη μας. Πρωτα κατσαμε και οι δυο γονεις μεσα στην αιθουσα μαζι με το παιδι για 1 ωρα. Την επομενη φορα μιση ωρα μαζι της και μιση ωρα απ'εξω. Και την τριτη φορα την αφησαμε μονη της για μια ωρα και μετα πηγαμε και την πηραμε. Μετα απο την τριτη φορα (και εφοσον ειχα τη δυνατοτητα) αυξανα τον χρονο παραμονης της στον παιδικο σταδιακα, μια φορα μια ωρα, την επομενη δυο ωρες και παει λεγοντας.

 

Και φυσικα οταν ερθει η ωρα να παει και στην Ελλαδα στον παιδικο η Αννα και παλι την ιδια αντιμετωπιση θα απαιτησω.

[hara]

Χρειάζεται να είναι εκεί και ο γονέας και εγώ ήμουν μία βδομάδα παρούσα και στις δύο μου κόρες στο ξεκίνημά τους!

Τις βοήθησε πολύ αυτό....αισθανόντουσαν μία ασφάλεια!!

 

Επίσης τα παιδιά μαθαίνουν να μην πρέπει να αισθάνονται καλά με αγνώστους σε άγνωστο περιβάλλον!

[Μαρια Στυλιανακη]

ακόμα και στους κρατικούς γινονται αλλαγές, βεβαια δεν γινεται αυτό άμεσα,

 

αλλα γινεται. όλα γινονται, οταν υπαρχει θεληση και αναγκαιότητα.

 

λιγη ευαισθητοποιηση και κινήσεις χρειάζονται, θα το βάλω σαν προτεραιτότητα αυτό, ...

μεχρι τώρα απλώς κανεις δεν ειχε και το ενδιαφέρον και τη θεληση να κανει κατι τετοιο.

Δεν ειναι δηλαδή οτι προσπάθησε και καποιος να το αλλαξει...... ...

 

Μaya πολυ ωραία τα περιγράφεις, είναι ακριβώς έτσι. Είναι καλο και για τους γονείς και πολύ ωραία η ατμόσφαιρα!!

 

Μαμά του Ωρίων πίεσέ τους να κανουν εξαιρεση. με γλυκά, με δωράκια, με ότι θέλεις. αν δεν ειχα αλλη επιλογή αυτό θα έκανα... γιατί μονη σου σίγουρα δεν μπορείς να αλλαξεις όλο το συστημα,... αλλά τουλάχιστον για τον εαυτό σου κατι μπορείς ίσως να κανεις... δεν ξέρω.. εδώ "λαδώνουν" για πιο σημαντικά θέματα, δεν θα γίνεται σε αυτό, ? ( ? ) ! σίγουρα καποιο ευαισθητο σημειο θα εχει η υπεύθυνη...? ή η δασκάλα? κανε ενα ραντεβου και πες "θα ήθελα πολυ αυτό.... τι μπορουμε να κάνουμε για αυτό ? (θα εχεις φέρει ήδη μικρό δωράκι για να δειξεις την πρόθεση) ... "

 

σίγουρα δεν ειναι το πιο καλο ηθικά, αλλά σαν μαμά μονο αυτό μπορώ να σκεφτώ οτι θα έκανα, σαν έσχατη λύση.... δεν ειμαι οπαδός της λύσης αυτής, αλλα .... αν δεν γινοταν τιποτε αλλο και ημουν εξαρτημενη απο αυτο το άτομο?

[Μαμά του Ωρίων]

έχεις δίκιο Μαρία μου

θα δω πως θα το κάνω...

ας πάρω πρώτα το οκ ότι τον πήραν στον δημόσιο και μετά βλέπουμε... θα αρχίσω τις βόλτες στον σταθμό

[dora]

Η αλήθεια ειναι πως στην αρχή της χρονιας επικρατει ενας ψιλοπανικός οπότε ειναι δυσκολο να ειναι παρόντες ολοι οι γονεις..

Εμεις καναμε το εξής.. χωρίζαμε για την πρωτη βδομαδα τα παιδια σε δυο γκρουπ που το καθενα ειναι 4-5 παιδια (γιατι το καθε τμήμα δεν ειχε περισσοτερα από 10 (εγγεγραμενα οχι πραγματικες παρουσιες)..

Οπότε το να ειναι παρουσες 5 μαμαδες και να καθονται σε μια γωνίτσα δεν ηταν και τοσο τραγικό. Ανάλογα με την προσαρμοστικότητα του καθε παιδιου καθονταν και οι γονεις.. Πχ αυτο που από την πρωτημερα φανηκε πιο ανεξαρτητο, την επόμενη ζητησαμε από τη μαμα να βγει εξω στο 10λεπτο και να περιμενει στο σαλονακι.. Η μαμα πουτο παιδακι της την πρωτη μερα δεν εφυγε απο την αγκαλια της, χρειαστηκε φυσικα να παραμεινει περισσοτερο χρονο μεσα στην ταξη.

 

ΔΥΣΤΥΧΩΣ και το τονίζω αυτό, το θεμα της προσαρμογής δεν ειναι καθαρα θεμα της δασκαλας..

Υπαρχουν σταθμοί (ειδικα δημόσιοι) που οσο και να το απαιτήσει δασκαλα, δεν γινεται δεκτό ουτε από τους γονεις ουτε από τη διοικηση ..

Οταν πχ εγω ζητησα να γινει ετσι η προσαρμογη σε καποιον σταθμοπου δουλευαν, μου το απέκλισαν.. (η διοικηση) γιατι "οι γονεις δουλευουν δεν εχουν χρονο για τετοιες βλακειες"

Και οταν στην πρωτη επαφη με τους γονεις το ζητησα πλέον από αυτούς, ελαχιστοι δεχτηκαν να το κανουν..

Οταν λοιπον από τα 15 παιδια της ταξης, τα 10 ειναι χωρίς τη μαμα τους και κλαίνει, ειναι σαφως αδύνατο να δεχτεις την παρουσία των υπολοιπων 5 γιατι σε αυτη την περίπτωση οντως ξεσηκωνονται τα παιδια που "δεν εχουν την μανούλα τους"

Αν θελετε να το αποφυγετε αυτό απλα μην ξεκινήσετε το Σεπτεμβρη.. ξεκινήστε τον Οκτωβρη.. Θα ειναιπιο ευκολα να σας δεχτουν τότε που τα αλλα θα εχουν ηδη προσαρμοστει.

[tboys]

Πριν 3 εβδομάδες περίπου αποφάσισα να πάω το Γιωργάκι παιδικό.

 

Η προσαρμογή που μου πρότειναν να γίνει ήταν να είμαι και εγώ στο χώρο από μια εβδομάδα έως και 10 ημέρες αλλά χωρίς να με βλέπει το παιδί. Στην αρχή θα καθόμαστε το πολύ μία ώρα και σιγά σιγά όλο και περισσότερο. Και πραγματικά έτσι έγινε.

Συγκεκριμένα για την πρώτη ημέρα μας είπαν να φροντίσουμε να είμαστε εκεί την ώρα που κάνουν διάλειμμα ώστε το παιδί να βρεθεί πρώτα στο κήπο με τα άλλα παιδάκια και τη δασκάλα του. επειδή πήγαμε 10 λεπτάκια νωρίτερα η δασκάλα μας άφησε να περάσουμε μέσα στην τάξη (και εγώ μαζί). Τα παιδάκια μας είπαν «καλημέρα» (όσο καλημέρα δηλ. μπορούν να πουν το 2χρονα και 3χρονα) και περάσαμε αμέσως στον κήπο. Εγώ για 10 λεπτάκια περίπου ήμουν κοντά του, αλλά χωρίς να συμμετέχω καθόλου, δηλαδή η δασκάλα του του έδειξε τα παιχνίδια και άρχισε να παίζει μαζί του καλώντας και τα άλλα παιδάκια να συμμετέχουν. Μετά από 10 λεπτάκια βγήκα από την αυλή και πήγα σε ένα μέρος, όπου μπορούσα να κοιτάω το παιδί αλλά όχι αυτό εμένα. Αφού έκατσα 10 λεπτά και εκεί, πέρασα στο γραφείο των δασκάλων και ... περίμενα...

Συνολικά καθίσαμε 55 λεπτά. Στο ενδιάμεσο ήρθε και μία κοπέλα να με ενημερώσει ότι όλα ήταν καλά. Στα 55 λεπτά λοιπόν ανοίγει η πόρτα με τη δασκάλα και το γιόκα μου να χαζοκλαίει και να με φωνάζει «Μαμάνιαααα»

Ε με το που μπήκαν στην αίθουσα και έκλεισε η πόρτα ο μικρός με θυμήθηκε και άρχισε να με ζητάει. Δεν τον πίεσαν καθόλου όμως να κάτσει στην αίθουσα (ούτε καν προσπάθησαν να τον ξεγελάσουν), απλά τον έφεραν σε εμένα. Μου είπαν ότι για πρώτη μέρα μια χαρά πήγαμε και θα συνεχίσουμε κάπως έτσι και τις επόμενες ... με σκοπό σιγά σιγά να αυξήσουμε την παραμονή του στο σταθμό

Τι να πω βρε κορίτσια σε σχέση με αυτά που ακούγονται εδώ μέσα νομίζω καλά ήταν.

 

Παρόλαυτά δεν τον συνέχισα πάλι. Το παιδί έβγαλε κάποιες ανησυχίες το μεσημέρι σπίτι (πράγμα αναμενόμενο όπως μου είχε πει και η παιδοψυχολόγος) μου την πέσανε και όλοι «Που το πας το παιδί τόσο μικρό αφού εσύ κάθεσαι σπίτι...» οπότε κια αποφασίσαμε να τον γράψουμε κανονικά τον Σεπτέμβρη.

[Μαμά του Ωρίων]

Αν θελετε να το αποφυγετε αυτό απλα μην ξεκινήσετε το Σεπτεμβρη.. ξεκινήστε τον Οκτωβρη.. Θα ειναιπιο ευκολα να σας δεχτουν τότε που τα αλλα θα εχουν ηδη προσαρμοστει.

 

είναι εφικτό κάτι τέτοιο στον Δημόσιο ή επειδή είναι δημόσιος υποχρεούσαι να ξεκινήσεις με την νέα "Σχολική" χρονιά?

[dora]

Φυσικα και ειναι εφικτο... οταν λενε κατι τετοιο εννοουν οτι δεν μπορεις να κανεις εγγραφη κατα τη διαρκεια της χρονιας..

Απο τη στιγμη που το γραφεις μπορεις να το πας οποτε θες...

Αλλωστε σε αυτο στηρίζονται οι δημοτικοι σταθμοι.. στις απουσίες... γιατι δυστυχως αν δεν ελειπαν καθημερινα καποια παιδια θα γινοταν το αδιαχωρητο..

Απλα κανε μια συνεννοηση με τη δασκαλα οτι θελεις να το πας από την ταδε του μηνα.. διευκρινησε οτι θα πληρωσεις κανονικα τα διδακτρα γιατι αν ενα παιδακι δεν εμφανιστει αδικιολογικα για ενα μηνα (με χαρτι γιατρου δηλαδη) διαγραφετε για να παρει τη θεση αλλο παιδακι.. Εμεις οταν ειχαμε τετοιες περιπτωσεις και οι γονεις πληρωναν κανονικα ωστε να μην υπαρξει προβλημα με το δημο, βαζαμε καποιες ψευτικες παρουσιες του παιδιου ωστε να μην υπαρξει προβλημα και το διαγραψουν...

[Μαμά του Ωρίων]

Φυσικα και ειναι εφικτο... οταν λενε κατι τετοιο εννοουν οτι δεν μπορεις να κανεις εγγραφη κατα τη διαρκεια της χρονιας..

Απο τη στιγμη που το γραφεις μπορεις να το πας οποτε θες...

Αλλωστε σε αυτο στηρίζονται οι δημοτικοι σταθμοι.. στις απουσίες... γιατι δυστυχως αν δεν ελειπαν καθημερινα καποια παιδια θα γινοταν το αδιαχωρητο..

Απλα κανε μια συνεννοηση με τη δασκαλα οτι θελεις να το πας από την ταδε του μηνα.. διευκρινησε οτι θα πληρωσεις κανονικα τα διδακτρα γιατι αν ενα παιδακι δεν εμφανιστει αδικιολογικα για ενα μηνα (με χαρτι γιατρου δηλαδη) διαγραφετε για να παρει τη θεση αλλο παιδακι.. Εμεις οταν ειχαμε τετοιες περιπτωσεις και οι γονεις πληρωναν κανονικα ωστε να μην υπαρξει προβλημα με το δημο, βαζαμε καποιες ψευτικες παρουσιες του παιδιου ωστε να μην υπαρξει προβλημα και το διαγραψουν...

 

αχ να σαι καλά βρε Δώρα!!!!

σε ευχαριστώ πολύ, μου άνοιξες τα μάτια!!

[angelina]

 

Αν θελετε να το αποφυγετε αυτό απλα μην ξεκινήσετε το Σεπτεμβρη.. ξεκινήστε τον Οκτωβρη.. Θα ειναιπιο ευκολα να σας δεχτουν τότε που τα αλλα θα εχουν ηδη προσαρμοστει.

 

 

Αυτό ακούγεται καλή ιδέα εμένα όμως μου δημιουργεί μια απορία: δεν θα είναι άσχημο για το παιδί να είναι το μόνο καινούριο μέσα σε μια τάξη με παιδάκια που ήδη θα έχουν γνωριστεί μεταξύ τους και θα έχουν προσαρμοστεί? Δεν θα του είναι πιο δύσκολο να ενταχθεί στην ομάδα?

[dora]

Δεν μιλαμε για παιδια 3-4 χρονων που ειναι σε θεση να καταλάβουν την εννοια του "παω στο σχολείο"

Μιλαμε για βρεφακια που ούτως η αλλως θα αργήσουν πολύ να ενσωματωθούν σε μια ομάδα (κανα χρονο δηλαδη) Στην ηλικία αυτή καλώς η κακώς είτε υπαρχουν αλλα παιδια έιτε οχι τους ειναι ψιλοαδιάφορο. Δεν αναπτύσουν και καμια ιδιαιτερη σχεση με τα αλλα παιδια, μονο με αυτον που τα φροντίζει.. Πχ αν βαλεις την καθαρίστρια να το εχει όλη μερα αγκαλίτσα, θα αναπτύξει σχεση με αυτη.

[irene77]

Από την έρευνα που συνεχίζω να κάνω στον Πειραιά, μόνο έναν παιδικό βρήκα που επιτρέπει στους γονείς να είναι στο χώρο του σταθμού κατά την προσαρμογή. Μάλιστα οι υπέυθυνες περιέγραψαν με ενθουσιασμό το κλίμα των δύο πρώτων εβδομάδων, που οι γονείς μοιράζονται τις ανησυχίες τους, γνωρίζονται μεταξύ τους, και τελικά προσαρμόζονται αυτοί περισσότερο από τα παιδιά στην ιδέα του παιδικού. Τόσο δύσκολο είναι αυτό? Όπως έχω πει και σε άλλο topic, εγώ δεν έχω την απαίτηση να αγαπάνε το παιδί μου. Έχω όμως την απαίτηση να το σέβονται και να το αντιμετωπίζουν ως παιδί. Μήπως αυτό είναι μία απόδειξη?

 

Μaya μπορεις να μου στειλεις πμ ποιον στεθμο λες?

[Μαρια Στυλιανακη]

και αν γινεται γράψτε και δημόσια το όνομά του κ διευθυνση κ τηλεφωνο του μιας και πιστεύω ότι πρέπει να επιβραβεύουμε με αυτό το τρόπο καπως τους παιδικούς αυτούς που κάνουν αυτή την προσπάθεια !

 

 

 

Αυτό ακούγεται καλή ιδέα εμένα όμως μου δημιουργεί μια απορία: δεν θα είναι άσχημο για το παιδί να είναι το μόνο καινούριο μέσα σε μια τάξη με παιδάκια που ήδη θα έχουν γνωριστεί μεταξύ τους και θα έχουν προσαρμοστεί? Δεν θα του είναι πιο δύσκολο να ενταχθεί στην ομάδα?

 

απο τον Σεπτέμβρη μεχρι τον Οκτώβρη τα παιδιά που άρχισαν το Σεπτέμβριο δεν εχουν ηδη προσαρμοστέι! η προσαρμογή συνήθως παίρνει μήνες, και μπορεί να πει κανείς ότι μεχρι τα χριστούγεννα... εκεί φτάνει η προσαρμογή σε ένα επιπεδο πολύ καλό ..

Αν πάει ένα παιδάκι τον Ιανουάριο, τότε ναι θα ειναι σαν να μπαίνει σε μια ταξη που όλοι ήδη γνωρίζονται.

 

Τα παιδάκια μέσα σε ένα μήνα δεν "γνωρίζοναι" ακόμα πάντως με τον τρόπο που το περιγράφεις οπότε αυτό να μην σε ανησυχεί καθόλου θα έλεγα

[aria78]

βρε κοριτσια για τι ηλικιας παιδακια μιλατε?Εγω σκεφτομαι να την στείλω τη δικια μου όταν γίνει 14 μηνών γιατί τοτε θα επιστρέψω στη δουλεια.Νομιζω πως όσο πιο μικρο ειναι ενα παιδακι τοσο πιο ευκολα προσαρμόζεται.Εχω δικιο ή όχι?

[Μαρια Στυλιανακη]

ευκολα η όχι, η προσαρμογή πρεπει να γίνεται με τον ίδιο τρόπο που γίνεται και με τα πιο μεγάλα παιδιά. Δηλαδή παρουσία του γονέα για καποιες μερες στον ιδιο χώρο, και σταδιακή γνωριμία με δασκάλες, χωρίς ο γονέας να φυγει κατευθείαν... Δεν αλλάζει δηλαδή κατι σε αυτά που θα κανει ο γονέας.

 

το πως θα αντιδράσει το παιδί εξαρτάται απο ΠΑΡΑ πολλούς παραγοντες.

Το ότι θα κλάψει καποια στιγμή, ναι θα κλάψει.

 

Επισης για τον γονέα ο αποχωρισμός είναι το ίδιο δυσκολος και εχει το ίδιο άγχος με το αν θα το κανει ενα ή δυο χρονια αργότερα.

 

όλα πιστευω εχουν σχεση με τις επιλογές που θα εχεις στην διάθεσή σου εκείνη τη στιγμή (αν θα βρείς καλο ατομο να την προσέχει, ή αν ο παιδικός είναι πιο εμπιστος απο το άτομο που θα βρείς)