Ομοφυλοφιλία ...

[BIZELI]

Ilonka,almak και Μαρία, συμφωνώ 1000% μαζί σας.Έχω 1 ομοφυλόφιλο φίλο και ίσως είμαι περισσότερο θετικά επηρρεασμένη.Βεβαια δεν είναι κάτι που εύχομαι να είναι ο γιός μου (αν κάνω ) όχι τόσο επειδή δεν θα μπορεσω εγώ να το αντιμετωπίσω, αλλά επειδή δεν θέλω να νοιώσει το παιδί μου την απόρριψη από φίλους-κοινωνία-σχολείο κλπ. κλπ.αυτό νομίζω θα με σκότωνε...

[Νίκη]

Ναι Χριστίνα... αυτό με καίει και εμένα... Το να δεχτεί την απόρριψη από την κοινωνία αύριο μεθαύριο αν τελικά κάνω γιο και εγώ... Το θέμα είναι ότι και αν επιλέγουν τα παιδιά μας να το κάνουν συνειδητά και να είναι πραγματικά αυτό που θέλουν...

[Μαρια Στυλιανακη]

Θα ήθελα να σας παραθέσω μία επιστολή την οποία λάβαμε στο email [email protected] και αφορά αυτό το θέμα.

Σε αυτή την επιστολή απάντησα ήδη, και έλαβα και απάντηση, σας την παραθέτω και αυτήν εδώ.

 

5/6/2007

Αγαπητέ administrator,

βρηκα κατα λάθος το chat των γονέων περι ομοφυλοφυλίας και παιδιών και

μερικά απο τα σχόλια ήταν λιγο, πως να το πω, αποκαρδιωτικα?

Ειμαι 33 ετων προσπαθω εδω και 1μισυ χρονο να εξηγησω στην μητέρα μου πως

δεν εχει κανει κανένα λάθος μαζι μου αλλα με όλη την άγνοια που ειπάρχει

ειναι αδυνατο. Βλεποντας σχολεια όπως "μακρυα απο εμάς" και τα περυσσοτερα

σχολια στο ιντερνετ ειναι αρνητικου ειδους. Δεν ζητησε κανεις να γεννηθει

ομοφυλοφυλος και η ολη εμπειρεια καθε αλλο παρα ευκολη ειναι, απο την

συνηδητοποιηση, στην ενοχη, στην αποδοχη και στην αποκρυψη. Κανεις μας δεν

εχει κανει κατι για να μας βλεπουν οι γονεις μας ως "αρρωστους". Οι

περρισοτεροι εχουμε δουλειες που δουλευουμε σκληρα, μελη της κοινωνιας και

ναι, ισως και μακροχρονιους παρτενερ. Θα ηταν δυνατον να μας συνβουλεψουν τα

μελη σας πως θα ηταν δυνατο να διατηρησουμε καλες σχεσεις με τους γονεις μας

και πως θα μπορουσαμε να τους προσενγγισουμε γιατι το θεμα χωρις να βρουμε

τους εαυτους μας να αποριπτονται και να εξοστρακιζονται και να πεφτουμε

θυματα εκβιασμου για να παμε σε ψυχολογο μπας και γιατρεφτουμε? Ειμαι

περιεργος να δω ποιες θα ηταν οι αποψεις των μελλων σας.

Σας ευχαριστω πολυ για τον χρονο σας.

 

Μετα τιμης

 

Μιλτιαδης

 

 

7/6/2007

Αγαπητή Κυρία Στυλιανάκη,

 

Ευχαριστώ για το e-mail το οποιο και βρηκα πολύ ενθαρυντικό. Νομίζω πως η πρόταση να μου επιτρέψετε να συμμετάσχω στις συζητήσεις σας είναι πολύ ευγενική εκ μέρους σας και ειναι πολύ πιθανό πως θα το κάνω.

Όσον αφορά την επιστολή μου και η έκδοση αυτής ή η αποστολή της προς τρίτους, δεν υπάρχει κανενα πρόβλημα απο μέρους μου, αντιθέτως θα χαρώ πολύ αν εμπειρίες μου και άλλων βοηθήσει γονείς και νέους/νέες που έρχονται αντιμέτωποι με μία καινουρια πραγματικότητα, ιδιέτερα αν είναι απο παραμεθώριες περιοχές όπου οι κοινωνίες είναι ποιό κλειστές και το θέμα είναι εξαιρετικά ταμπού. Ελπιζω σύντομα να έχω την ευκαιρία να συμμετάσχω στις συζητήσεις σας.

 

Σας ευχαριστώ πολύ

 

Μετα τιμής

 

Μιλτιαδης Λεύκελης

[ΣΟΦΙΑ]

Καταρχήν να καλοσωρίσω τον ΜΙΛΤΙΑΔΗ που από ότι είδα έγινε και νέο μέλος στην παρέα μας... Να του πω μπράβο για την προσέγγιση του... αν και νιώθω άβολα που ένιωσε την ανάγκη να πάρει άδεια απο τον administrator για να θέσει τους προβληματισμούς του...

Αν σε αυτό συνέβαλαν τα σχόλια μας και οι αποψεις του καθενος μας, στο βαθμο που μου αναλογει ζητώ συγνώμη ειλικρινά..

Μιλτιάδη το να χειριστεί κανείς καταστάσεις οπως η ομοφυλοφυλια δεν είναι εύκολο.. ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΜΕ ΦΟΒΙΖΕΙ ΜΕΝ αλλα ειμαι σίγουρη ότι αν μου συμβεί θα το αντιμετωπίσω.... Φίλους ομοφυλόφιλους έχω και γω αλλά ομολογώ ότι δεν θα ήθελα να είναι το παιδί μου όπως και δεν θα ήθελα να το βλέπω να λανσάρεται ως πρότυπο... αλλα αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αποδέχομαι τους ανθρώπους που έχουν αυτήν την ιδιαιτερότητα ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΝ ΜΕ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ... με τις πράξεις τους. Φυσικά τους αποδέχομαι και ελπίζω να μ'αποδέχονται και εκείνοι..

Πολύ πολύ Φιλικά

Σοφία.

[Mιλτιάδης]

Καλημέρα σας. Δέν είμαι γονέας αλλα βρήκα κατα λάθος την σελίδα καθώς έκανα έρευνα για να βοηθήσω την μητέρα μου να καταλάβει το τί εστί ο γυός σου ή η κόρη σου να σου πει οτι είναι ομοφυλόφυλος/η και κατοπιν συζήτησης και καλής συμβουλής της Κα Στυλιανάκη αποφάσισα να πάρω μέρος στην συζήτηση σας. Μερικά απο τα μυνήματα που διάβασα εξεφρασαν φόβο για αν το παιδι μου μου έρθρει καποια στιγμη και μου πεί πως είναι γκέϊ. Θα ήθελα να σας επιβεβαιώσω πως το καλύτερο που θα μπορουσε να κανει κανείς θα'ταν να δείξει κατανόηση. Τα πράγματα δεν είναι εύκολα για καμία απο τις 2 πλευρές. Καταλαβαίνω τους φόβους και τ ταμπού της ελληνικης κοινωνίας αλλα θα πρεπει να φανταστείτε την αποξενωση του παιδίου που ξαφνικα συνειδητοποιεί πως κάτι δεν πάει καλα, πως σε σχεση με τον περίγυρο του είναι διαφορετικός. Και μην περιμένετε να γυρίσει και να σας το πει. Σε μία κοινωνια που η ομοφυλοφιλία είτε γελοιοποιηται είτε χλευαζεται, κανένας λογικος άνθρωπος, κατα πόσο έφηβος/η, θα το παραδεχτει παρα θα το κρατήσει σαν ένα μεγαλο μυστικό. Θυμάμαι την πρώτη φορα που ακουσα το τραγουδι "Ο αχιλεας απ'το Καϊρο" (ακουστε το καποια στιγμη, αξίζει) και θά'μουν δεν θά'μουν στην 1 γυμνασίου. Ότι δεν τόλμησα να ρωτήσω τα προηγούμενα 2-3 χρονια το έμαθα απο ένα τραγούδι. Πώς να τολμούσα να ρωτήσω τους γωνείς μου? Θα με στελναν σε ψυχίατρο κι αν νομισει καποιος οτι αστειεύομαι, στα 33 μου και ακόμη επιμένουν. Δεν ξέρω, ισως επείδη μεγάλωσα στην επαρχία, αν και τα ταμπού υπάρχουν σε όλη την χώρα. Ένα παιδι το οποίο είναι γκέϊ, χωρίς στήριξη θα προτειμήσει μιά ζωή μεσα στο ψέμα και στην κάλυψη, εν μέρη για την δική του προστασία αλλα πολύ περισσότερο για να μην πληγώσει αυτούς που αγαπά ποιό πολύ. Τους γονείς του. Αν ήταν στο χέρι μου θα το κρατούσα για πάντα ένα μυστικό. Γνώμη μου? Γνωρήστε το παιδί σας γιατι αν το "μακρυά απο εμάς" σας χτυπήσει την πόρτα το παιδί σας αξιζει πολύ περισσότερο απο τις γλώσσες του κόσμου και πιστέψτε με, το παιδι θα έχει τον δικό του γολγοθα να ανέβει. Απο τα πειραγματα, την απογοήτευση, την αποξένωση, που να αρχίσεις και που να τελειώσεις. Το μόνο που θα χρειαστεί θα είναι να ξερει οτι καποιος τον/την αγαπά για αύτο που είναι και έχει κατανόηση.Αν θέλετε να ρωτήσετε κάτι ευχαρίστως να σας βοηθήσω όσο μπορώ. Ευχαριστώ.

[Mιλτιάδης]

Αγαπητή Σοφία ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και καμία συγνώμη δεν είναι απαραίτητη, όλοι έχουμε τις δικές μας ιδέες, αντιλήψεις και εμπειρίες. Οσο για το αν κάποιος προκαλει, με τους τρόπους του, συνήθως είναι οι νεαροι γιατί τους είναι κάτι καινουριο, δεν ειναι πως δεν θα δεις κάποιον σαν τον γκέϊ απο τους "απαράδεκτους" (τουλαχιστον ετσι νομίζω πως λεγόταν η σειρα) αλλα πιστεψε με οι περρισότεροι δεν είμαστε ετσι!!

[ΣΟΦΙΑ]

Εγω έχω και δυσαρεστη τραγελαφική εμπειρια γιαυτο το λέω!!!!! Και πάλι καλωσόρισες!! Οι γονείς σου είναι μεγάλοι σε ηλικία??

[almak]

Όχι Μιλτιάδη δεν θέλω να ακούσω τίποτα άλλο , τα είπες όλα με λίγες κουβέντες

Γνωρήστε το παιδί σας γιατι αν το "μακρυά απο εμάς" σας χτυπήσει την πόρτα το παιδί σας αξιζει πολύ περισσότερο απο τις γλώσσες του κόσμου και πιστέψτε με, το παιδι θα έχει τον δικό του γολγοθα να ανέβει. Απο τα πειραγματα, την απογοήτευση, την αποξένωση, που να αρχίσεις και που να τελειώσεις. Το μόνο που θα χρειαστεί θα είναι να ξερει οτι καποιος τον/την αγαπά για αύτο που είναι και έχει κατανόηση.

Βεβαίως δεν χρειάζεται να έχεις παιδί ομοφυλλοφιλο για να χρειαστεί να το γνωρίσεις καλύτερα και να του δείξεις κατανόηση και αγάπη , αυτά πρέπει να τα κάνουμε έτσι κι αλλιώς

Μην στεναχωριέσε που κάποιοι από μας είπαν << μακριά από μας >>.

Κι εσύ ο ίδιος δεν θα ήθελες ένα παιδί με ειδικές ανάγκες και θα ευχόσουν μακριά από σένα.

Ένα παιδί αυτιστικό ή ομοφυλλόφιλο είναι μια δύσκολη περίπτωση και ο κάθε γονιός προτιμά το εύκολο και το γνωστό , το διαφορετικό είναι και δύσκολο και δύσκολο και δύσκολο

[maria]

Μιλτιάδη τι συζήτησεις έχεις κανει με τους γονείς σου?

 

Πάντως όπως είπες και εσύ, η κοινωνία έχει συνδέσει τους gay με τα πρότυπα που βλέπει στην τηλεόραση τα οποία δεν είναι και τα καλύτερα.

 

Έχει κάνει μεγάλο κακό η τηλεόραση...

 

Εαν κάποιος από τους γιούς μου (γιατί προς το παρόν δεν με βλέπω να κάνω και κόρη) κάποια στιγμή κάνει αυτή την επιλογή, μπορεί ήδη να δείξει και δείγματα από την αρχή, μπορεί και όχι. Ίσως εαν το μάθαινα ξαφνικα να μου φαινόταν καπως μόνο και μόνο επειδή είναι κάτι το διαφορετικό.

 

Θα προσπαθούσα να μάθω λεπτομέρειες μόνο και μόνο από περιέργεια, και μπορεί να τον στεναχωρούσα, κάτι που ενώ δεν θα ήθελα μπορεί και να το έκανα...

 

Πάντως από την στιγμή που μάθαινα ότι έκανε τέτοια επιλογή, δεν θα προσπαθούσα να τον αλλάξω γιατί σίγουρα θα του προκαλούσα συγκχιση, θα τον έκανα να ντρέπεται γι αυτό που είναι και πιθανός να πιέσει τον εαυτό του για να γίνει "κανονικός". Το τι σεξουαλικε΄ς προτιμήσεις έχει ο γιος μου και τι κάνει στο κρεββάτι του δεν με αφορά. Αρκεί να μην μάθαινα ότι είναι παιδεραστής...Τότε θα τον είχα στείλει σε ψυχίατρο...

 

Αυτά τα πιστεύω, και θα τα κάων γιατί οπως ειπα και σε παραπάνω Post δεν έχω δικαίωμα να επιβληθώ στο παιδί μου σε τε΄τοιο θέμα γιατί θα είχε καταστροφικές συνέπειες για αυτόν και μιλάω κυρίως για τον ψυχισμό του.

 

Θα τον στήριζα στην επιλογή του θα τον αγαπούσα φυσικά με όλη μου την καρδιά όπως και τώρα τον αγαπώ (και τον γεννημένο και τον αγέννητο), και θα ήμουν και περήφανη γι αυτόν. Στην ιστορία έχουν υπάρξει ομοφιλόφιλοι οι οποίοι είναι άξιοι θαυμασμού για τα επιτευγματα τους παρόλη την κριτική που αντιμετωπίσαν.

 

Αν ηταν κάποιος από αυτούς γιός μου γιατί να μην είμαι περήφανη γι αυτόν?

 

 

Πάντως πιστεύω ότι οι γονείς σου δεν μπορούν να δεχτούν την απόφαση σου γιατί δεν μπορουν να δεχτούν την εικόνα πρότυπο του ομοφιλόφυλου στην σημερινή κοινωνία και σε αυτό δεν θα τους αδικούσα κιόλας.

 

Ίσως εαν είχαν γνωρίσει αυτούς που αναφέρεις και εσύ, να μην συμπεριφερόντουσαν έτσι.

[ΜΑΡΥ.Τ]

Ξεκίνησα πολλές φορές να γράψω κάποιο σχόλιο και τελικά το έσβηνα……

Καταρχάς δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι μπορεί κάποιος να διαβάσει τα σχόλια μας και να νιώσει προσβεβλημένος, θα ήθελα λοιπόν να ζητήσω συγνώμη τουλάχιστον για τα δικά μου.

Πραγματικά αισθάνθηκα πάρα πολύ άσχημα.

 

Ομολογώ ότι δεν θα ήθελα να είναι το παιδί μου ομοφυλόφιλος, όμως….πιστεύω ότι αν ποτέ χρειαστεί να έρθω αντιμέτωπη με μια τέτοια κατάσταση σίγουρα δεν θα τον απαρνηθώ.

Εξάλλου αυτό δεν σημαίνει να είσαι γονιός? Να είσαι κοντά στο παιδί σου στα δύσκολα, στις χαρές και στις λύπες, να στηρίζεις τις επιλογές του.

Ελπίζω μόνο να είναι γερός και δυνατός, ότι δρόμο και να επιλέξει στην ζωή του, ότι και να κάνει, να το κάνει με αξιοπρέπεια.

[Νίκη]

Ομολογώ και εγώ από τη δική μου μεριά ότι δεν είναι κάτι που ονειρεύομαι για τα παιδιά μου η ομοφυλοφιλία ... Δεν είναι κάτι για το οποίο θα αισθανθώ χαρά..ούτε και λύπη... ένα στιγμιαίο μούδιασμα απλά για το διαφορετικό που πρέπει να συνηθίσω...Και έναν φόβο γιατί όντως τα πρότυπα στην τηλεόραση δεν είναι και ότι καλύτερο... δεν είναι κάτι μέσα στα όνειρα που κάνω...και θα με ξενίσει λίγο στην αρχή... Όμως δεν παύει σαν ενδεχόμενο να υπάρχει και όταν/αν συμβεί είμαστε ΓΟΝΕΙΣ και θα πρέπει να σταθούμε στα παιδιά μας οτιδήποτε και αν προκύψει στην πορεία τους αρκεί να είναι συνειδητοποιημένες οι αποφάσεις... Εξάλλου για μια μάνα παιδί της θα είναι πάντα και δεν αλλάζει αυτό ότι και αν γίνει...

[BIZELI]

ο παιδι θα έχει τον δικό του γολγοθα να ανέβει. Απο τα πειραγματα, την απογοήτευση, την αποξένωση, που να αρχίσεις και που να τελειώσεις. Το μόνο που θα χρειαστεί θα είναι να ξερει οτι καποιος τον/την αγαπά για αύτο που είναι και έχει κατανόηση.Αν θέλετε να ρωτήσετε κάτι ευχαρίστως να σας βοηθήσω όσο μπορώ. Ευχαριστώ.

 

καταρχήν Μιλτιάδη ενα καλώς όρισες και από μένα

 

αυτό που λες είναι ο προσωπικά μεγαλύτερος φόβος μου όπως έχω ξαναπεί!!!

σε όσες συζητήσεις και αν έχω κάνει με φίλους μου αλλά ακόμα και με τον άντρα μου σχετικά με το τί θα έκαναν αν είχαν γιο ομοφυλόφιλο, αυτά που ακούω δε σου κρύβω ότι είναι απογοητευτικά...θα ξεκινήσω από τις δικές μου αφεντομουτσουνάρες και θα τυπωσω αυτά που έγραψες να τους στα διαβάσω...ειδικά στον άντρα μου. Ελπίζω κάτι από αυτά να περάσει μέσα τους ...και πάλι καλώς ήρθες!

[maria]

Μιλτιάδη και εγώ θα ήθελα να σε ευχαιστίσω που έγραψες σε αυτό το forum, γιατί εκφράστηκες, και με αυτά του τα λόγια θα κάνεις πολλούς γονείς που επισκεπτονται αυτό το forum (και ας μην είναι γραμμένοι να τα διαβάσουν και να ακούσουν και την άλλη άποψη.

 

Βέβαια όπως είδες οι νέοι γονείς αν και δεν θα είχαν ως επιθυμία το παιδί τους να έχει τέτοιες προτιμήσεις θα το στηρίζαν όσο μπορούσαν και θα συνεχίζαν να το αγαπούν.(μιλάω και για τον εαυτό μου).

 

Αυτό που θα με ένοιζε θα ήταν να το έχει δεχτεί ο ίδιος και να τα έχει καλά με τον εαυτό του, και θα βοηθούσα και εγώ και με ψυχολόγους και ότι βοήθεια χρειαζόταν. Όχι όμως για να τον αλλάξω γιατί πιστεύω ότι δεν είναι ούτε ψυχολογική ούτε σωματική ασθένεια που σηκώνει θεραπέιες.

 

Όπως είπα και προηγουμένως, αλλά και από τα λόγια του Μιλτιάδη, αν δεν δεχτούμε εμείς το παιδί μας όπως είναι, πως θα περιμένουμε να το δεχτεί η κοινωνία??

 

Επίσης αφού ασχολούμαστε όλοι εδώ πέρα λίγο πολύ με τους υπολογιστές, διαβάστε το παρακάτω άρθρο για ένα άνθρωπο που έχει συμβάλλει πολύ σε αυτή την επιστήμη και προσωπικά θαυμάζω. Βέβαια το πρόβλημα του ήταν ότι ηταν ομοφυλόφιλος, κάτι που η τότε κοινωνία δεν μπορούσε να δεχτεί και όπως λενε τον οδήγησε στην αυτοκτονία...(το στγκεκριμένο άρθρο δεν αναφέρει σωστά αυτέ τις λεπτομέριες όμως έχουν γραφτεί ωραιότατες βιογραφίες γι αυτόν τον άνθρωπο και μεταφρασμένες)

 

http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=327333

[Mιλτιάδης]

Παιδια να ξεκαθαρίσω ενα πράγμα, δεν μπήκα στο site σας για να προσβάλω κανέναν απλά πιστεύω πως οσο περισσότερες αποψεις/ιδέες/εμπειρίες βαλουμε μαζί, μια ποιό σφαιρική γνώμη δημιουργειται. Και για να ειμαι ειληκρηνής και γω αν ειχα παιδια θα ετρεμε το φυλοκάρδι μου. Θα διαφωνίσω πως αυτισμος/ομοφυλοφυλία συσχετίζονται, παρα μόνο στα κακά λόγια του κόσμου. Το να'χεις αυτιστικο παιδι ειναι απείρως ποιο δύσκολο, φροντίδα μιας ζωής. Δυσκολο πραγμα. Θα συμφωνήσω απόλυτα με το σχόλιο περι τηλεόρασης. Ως τώρα δεν έχει δειξει τιποτα που να δώσει καποιον την εντύπωση οτι τα πραγματα ειναι νορμαλ και στο μόνο που διαφέρει το γκέϊ παιδι απο το στρειτ ειναι οτι οταν μεγαλώσουν απλως θα έχουν σχέσεις με ατομα το ίδιου φύλου αντιθέτως στο χτυπάνε για τον τάδε καλυτέχνη ή τον δείνα ηθοποιό. Ε, μην παμε και στον τρανταφυλόπουλο κιόλας! Παντως βρηκα κάποια ενδιαφέροντα links αν θελει κάποιος να ριξει μια ματια. http://www.10percent.gr/issues/200406/09.html και http://www.10percent.gr/issues/200702/19.html και http://www.10percent.gr/issues/200408/03.html και http://www.e-psychology.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=202&Itemid=76 το τελευταίο δεν ξέρω κατα πόσο θα ειναι ενδιαφερον αλλα το βρήκα σχετικα καλο. A kai αν θελει κανείς ριξτε μια ματια στον Kinsey εκανε την πρωτη έρευνα επι του θεματος την δεκαετεία του 50 http://en.wikipedia.org/wiki/Kinsey_Reports

Φιλικα

[BIZELI]

μπράβο σου Μιλτιαδη...λόγος απλός, κατανοητός και αληθινός.

 

υγ. η ζωή του kinsey δεν έγινε και ταινία???

[Mιλτιάδης]

Ναι με τον Liam Leeson που το καλυτερο αποθεγμα που έχω ακουσει είναι οτι οταν τον ρώτησαν σχετικα με την αγάπη κι αν ποτε σκεφτικε να κανει έρευνα απάνω σ'αυτην απάντησε πως ειναι αδύνατο να μετρήσεις την αγαπη ουτε να της δώσεις διαστάσεις κι όταν κατι δεν μπορείς να το μετρήσεις , δεν μπορεις να το μετατρέψεις σε επιστήμη ή να το εξηγήσεις με επιστημονικούς όρους. καλο, έ?

[BIZELI]

πολύ καλό!!!!!

μια που λεμε για αποθευγματα ένα καλό που διάβασα και είναι της παρούσης το είπε ο Αινσταιν:

 

Είναι ευκολότερο να διασπάσεις ένα άτομο παρά μια προκατάληψη.

-Αϊνστάιν

[demi]

εγω θα σας πω ενα παραμυθακι......

σε μια μακρινη χωρα ζουσαν καποιοι ανθρωποι αρμονικα.ξαφνικα καποιος εβγαλε μια ουρα ..ΑΜΑΝ τι συμφορα!!!!την εκρυβε απο δω την εκρυβε απο εκει μην τυχον και τον δει κανεις

σε λιγο καιρο αλλος ενας ανθρωπος εβγαλε ουρα..

ωχ αμαν...τα ιδια ...που να την κρυψει

σε λιγο καιρο οι περισσοτεροι κατοικοι ειχαν ουρα!!!

αφου ηταν η πλειοψηφια την χτενιζαν και την επιδεικνυαν για να δουν ολοι ποιος εχει την πιο φουντωτη ουρα....

αυτοι που δεν ειχαν ηταν δυστηχισμενοι και κρυβοτανε.......

κτλ κτλ

 

περι προκαταληψεων ο λογος...........

[almak]

..... Θα διαφωνίσω πως αυτισμος/ομοφυλοφυλία συσχετίζονται, παρα μόνο στα κακά λόγια του κόσμου. Το να'χεις αυτιστικο παιδι ειναι απείρως ποιο δύσκολο, φροντίδα μιας ζωής. ....

Ma γι' αυτά "τα κακά λόγια του κόσμου" δεν συζητάμε τώρα????

 

Ομοφυλλοφιλία , αυτισμός ή οποιδήποτε άλλη διαφορετικότητα είναι πολύ δύσκολο να γίνει αποδεκτή και κανένας δεν εύχεται να του τύχει.

 

Το ότι τα βάζω όλα μαζί δεν σημαίνει ότι ο ομοφυλλόφιλος είναι ανάπηρος και ο αυτιστικός ομοφυλλόφιλος ίσως.

[Mιλτιάδης]

almak συγνώμη αν παρεξήγησα αυτο που είπες πρωτείτερα το θεμα ειναι αυτο που ανάφερες στο τελευταιο σου μυνημα, ειναι τα λόγια του κόσμου που πληγώνουν περισσότερο και ακόμη χειρότερα για μιά μητέρα. Τελικα μιλάμε για πολύ μπερδεμένο θέμα.......τι να πω.......

[Polina]

Μιλτιάδη καλώς ήρθες στην παρέα μας! Απο τα γραφόμενά σου, φαίνεσαι αξιόλογο άτομο και νομίζω ότι αν προβάλλονταν άνθρωποι σαν και εσένα, οι υπόλοιποι δεν θα είχαν ως κυρίαρχη εικόνα στο μυαλό τους, αυτήν που κυριαρχεί και που η ομοφυλοφιλία παρουσιάζεται σαν κάτι αποκρουστικό, ανώμαλο κλπ.

Δυστυχώς για τους ομοφυλόφιλους παρουσιάζεται κυρίως το θέμα των σεξουαλικών τους, επιλογών και όχι πχ. η δουλειά τους, ή η καθημερινότητά τους. Εντοπίζονται συμπεριφορές που απέχουν κατά πολύ από τα συμβατικά πρότυπα συμπεριφοράς και έτσι μεγαλώνει η απόσταση...ωστόσο νομίζω ότι η κατάσταση βελτιώνεται συνεχώς.

Το να αποδέχεται κάποιος το "διαφορετικό" - δεν ισχύει μόνο για την ομοφυλοφιλία, αλλά για πολλάααα θέματα- είναι ζήτημα ατομικό. Αφορά το πως ένα άτομο έχει διαμορφώσει το σύστημα αντιλήψεων, αξιών κλπ.

Δυστυχώς ώς άτομα, αυτό που τείνουμε να "κρατάμε" είναι αυτό είναι φορτισμένο "αρνητικά", γιατί μάλλον δεν το έχουμε κατανοήσει- ταξινομήσει μέσα μας...

[Mιλτιάδης]

Polina πολυ σωστή η παρατήρηση σου αλλα στα παιδια και πάλι. Και εδώ μέχρι και πρόσφατα (αγγλία) υπήρχε νομοθεσία clause 28 οπου δεν επιτρεπόταν η αναφορα στην σεξουαλικη διαφοροποιηση σε σχολείο σχεδόν μέχρι και σε επιπεδο πανεπιστημίου. Ευτηχώς όχι πλέον. Αντιθέτως στην Ελλάδα, κάτι τέτοιο δεν υπάρχει αλλα και τίποτα δεν συζητήται. Θυμάμαι σε μάθημα κοινωνιολογίας το 92 η καθηγήτρια δήλωσε πως ειναι κοινονικό πρόβλημα, και δυστηχως της ειπά ποιος είναι το κοινονικό πρόβλημα. Το θέμα τα παιδιά συνήθως βρήσκουν απο μόνα τους την σεξουαλική τους κατεύθηνση και πληροφορίες που συνήθως μπερδεύει κατα πολύ την κατάσταση. Ας το παραδεχτουμε όλοι μας ή τουλάχιστον οι περισσότεροι. Ποιός απο μας ρωτησε για σεξ τους γονείς μας? Προσωπικα τουλάχιστον ακόμα όχι . Απο την αλλη αν το παιδί τυχει να ειναι γκέϊ ε, τότε ακομή ποιο δύσκολο μιας και το θέμα είναι ακόμη ποιο λεπτό. Να πει τί στον μπαμπα? "Ξέρεις, δεν γουσταρω την μαρία αλλα τον κωστάκη"? Δεν υπάρχει πληροφόρηση ουτως ώστε να δώσει κάποια στήριξη στο γονέα αλλα και στο παίδι. Σύν αυτου τα στερεοτυπα που υπάρχουν πχ ρόλοι που είναι καθάρα διαιρημένοι βάσει φύλου ή αντιλήψεως δημιουργουν κρούσεις. Ανοιχτηκε ενα πολύ ενδιαφέρον αλλα και πολύ δύσκολο θέμα και διαβάζωντας αυτα που έγραψα μου φένεται οτι λίγο ξεφεύγω, Sorry!

[hara]

Έχω ζήσει και εγώ αρκετά χρόνια στην Αγγλία και οι καλύτεροί μου φίλοι (άντρες-γυναίκες), είναι γκέι.

 

Κάπου με τον καιρό...συνήθισα στην ιδέα ή απλά προσπερνούσα και αδιαφορούσα για τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις.

 

Βέβαια...η μία μου φίλη είναι Αγγλίδα και έχει την αποδοχή των Άγγλων γονιών της και το ίδιο και ο Άγγλος φίλος μου.

Εκείνος που είχε και έχει ιδιαίτερα προβλήματα με την οικογένειά του είναι ο Έλληνας φίλος μου....! ...εξαιτίας αυτής της κατάστασης έχει "αυτοεξοριστεί¨στην Αγγλία!

Πλέον σκέφτεται με πόνο την οικογένειά του εδώ και τη χώρα του!!

 

Ζώντας αυτή τη δύσκολη ζωή αυτού του ανθρώπου απο κοντά, και την αστάθεια και ανασφάλεια επίσης και στην σεξουαλική του ζωή..ναί δεν θα ήθελα τα κορίτσια μου να είναι γκέϊ!

[Mιλτιάδης]

Χαρά μου, ούτε και θα στο ευχόμουν αλλα δυστηχώς είναι ένα απ'αυτά τα πράγματα που δεν μπορουμε να ελένξουμε, έτσι δεν είναι? Το γεγονός είναι οτι ότι κι αν αποφασίσει το παιδι να είναι, αν και κλίνω προς την θεωρία της βιολογίας απ'ότι του κοινονικού κύκλου μιάς και οι γονείς μου είναι στρειτ και δεν έτυχα επιροών του είδους, ασχέτως του το τί θα πει ο κόσμος θα τα πάνε μιά χαρά. Είχα την χαρά να γνωρίσω ενα μεγάλο αριθμό ατόμων απο μπετατζης μέχρι και διπλομάτης, ασχέτου φίλου. Όσο κι αν φένεται χαζή σαν ιδέα αλλα συνήθως παιδια που αντιμετωπίζουν τετοιες αντίξοες συνθήκες κοινονικού επιπέδου συνήθως τα πάνε καλά στο μέλλον. Μάλλον πείσμα πιστεύω. Και όπως και είπα και πρίν κουλτούρες διαφορετικών χωρών δεν παίζουν ρόλο γιατί τα αισθήματα του γονέα δεν παύουν να είναι τα ίδια......

[Jean]

Τρομερα ενδιαφερον το τοπικ παιδια και μπραβο σας! Εχω σκεφτει αρκετες φορες το θεμα αυτο μιας και κληθηκα λογω επαγγελματος να το χειριστω στο παρελθον. Ειχα λοιπον ενα μαθητη 16 χρονων. Επειδη του εκανα και καποια ιδιαιτερα μαθηματα ειχα την ευκαιρια να τον γνωρισω καλυτερα. Περα απο το μαθημα που καναμε (οπως συμβαινει αλλωστε και με πολλα παιδια) τυχαινε να με ρωταει και ασχετα πραγματα (για μουσικη, κινηματογραφο, κοινωνικα θεματα). Καποια στιγμη συνειδητοποιησα οτι πολυ συχνα εκανε αναφορες στους γκει. Οχι ομως με αρνητικο τροπο οπως δυστυχως συνηθιζουν πολλα αγορια αλλα περισσοτερο καταλαβα οτι ηθελε να με ψαρεψει για να μαθει την αποψη μου. Οταν του ξεκαθαρισα οτι προκειται για μια κατασταση που δεν θεωρειται ουτε αρρωστια οπως συνηθιζει ο κοσμος να την αποκαλει αλλα κι ουτε κατακριτεα ειναι αν ο ανθρωπος εχει το μυαλο του ανοικτο και την καρδια του ετοιμη να αποδεκτει την διαφορετικοτητα του καθενος τον ειδα να δενεται πολυ μαζι μου, να υπολογιζει τη γνωμη μου να με ρωταει για το καθετι. Με ακουγε πιο πολυ κι απ' τη μητερα του. Ο κακος μαθητης εγινε αριστος, απεκτησε ενδιαφεροντα, αρχιζε να βγαινει, γελουσε πιο πολυ. Η μητερα του με ευχαριστησε πολυ για τη θετικη επιρροη μου στο γιο της γιατι την ανησυχουσε που ηταν "κλειστο" παιδι και συνεσταλμενο παρολο λεει που ειναι τοσο ομορφος. Ηταν οντως. Μα να μην εχει μου ελεγε αυτο το παιδι μια κοπελια οπως ολοι, τοσο ωραιος που ειναι... Αυτος ολο φιλες εχει... (η καρδια της μανας παντα ξερει, αλλα οταν φοβαται την αληθεια στρουθοκαμηλιζει) Ποτε δεν μου ειπε κατι ανοιχτα παρολο που εβλεπα την ανησυχια στα ματια της. Μια μερα λοιπον ο Γ. μου τα ειπε ολα. Τον πειραζαν στο σχολειο, γιατι λεει ειναι κουνιστος, του αρεσει η Βισση κανει ολο παρεα με κοριτσια, δεν βριζει και δεν ρευεται δημοσιως... Εκλαιγε...

Του χαμογελασα και τον αγκαλιασα. Ξεσπασε σε λυγμους. Δεν αντεχω αλλο μου ελεγε κι ετρεμε. Πες τα μου ολα του λεω. Και το εκανε. Μην το πεις στη μαμα μου λεει, δεν θα το αντεξει. Τη λυπαμαι, μας μεγαλωσε μονη της. (ειχε κι εναν αδελφο). Του ειπα, ασε με να το χειριστω εγω. Την πηγα μια μερα για καφε. Καναμε μεγαλη συζητηση. Ξεκινησα λεγοντας: Το παιδι σου σε χρειαζεται, σ' εχει αναγκη μεγαλη για ακομη μια φορα. Της τα ειπα ολα. Εβαλε τα κλαματα. "Γιατι, γιατι... Τι εκανα λαθος; Εγω φταιω, τους μεγαλωσα μονη μου...δεν ειχαν πατρικη φιγουρα, ταυτιστηκε μαζι μου...τον εκανα πολυ ευαισθητο. Εκλαψε πολυ. Σιγα σιγα το αποδεχτηκε. Ο πατερας του της εριξε ολο το φταιξιμο (αυτος που τους εγκατελειψε). Τον εκανες μαμουχαλο και αλλα πολυ ωραια. Ομως τον υποστηριξε με ολη τη δυναμη της ψυχης της. Η συνεχεια δεν εχει σημασια, ο Γ. ειναι πολυ καλα. Σπουδαζει σεφ οπως ηθελε παντα. Ειναι ευτυχισμενος.

Δεν ξερω αν θα αντιμετωπιζα με την ιδια ψυχραιμια αν ενα δικο μου παιδι ηταν γκει. Οχι γιατι δεν ειμαι προθυμη να αποδεχτω τη διαφορετικοτητα του, αλλα για ολα αυτα που θα υποστει απ' τον περιγυρο. Για την συγχυση που θα υποστει ως εφηβος/η, για τη στενοχωρια της μη αποδοχης, για το χλευασμο απ' τα αλλα παιδια για τη δικη μου αντιδραση αν δω να πληγωνουν σκοπιμα και με κακια το "μωρο" μου. Θελει καρδια να στηριξεις το παιδι σου σε κατι τετοιο. Φοβαμαι οτι θα γινομουν υπερπροστατευτικη, οτι θα προσπαθουσα να τον κλεισω μεσα στις "φτερουγες" μου και μηπως ετσι του εκανα κακο. Παντως θα ηθελα να πω σε οσους αντιμετωπιζουν κατι τετοιο: Αγαπηστε τα παιδια σας πρωτοι εσεις για να τα αγαπησουν κι ολοι οι αλλοι. Αν δεν πειραζει εσας που το παιδι σας "διαφερει" σε κατι (οτι κι αν ειναι αυτο) δεν θα πειραξει κανεναν. Δουλεια των γονεων ειναι η προστασια του παιδιου, η αγαπη κι η μεταλαμπαδευση αξιων. Για το παιδι μου θελω να ειναι"εντιμη, αξιοπρεπης, χρησιμη στο κοινωνικο συνολο και να δινει αγαπη" Αυτα εχω ως κυριο μελημα μου. Τα αλλα ειναι δικη της δουλεια.