Κακιά γιαγιά πεθερά

[Dimitra83]

Αρη μου συγνωμη αλλα νομιζω οτι ο μπαμπας σου εχει ξεμεινει στην εποχη των σπηλαιων οπου ο αντρας κυκλοφορουσε με ενα ροπαλο κ εσερνε απο τα μαλλια τη γυναικα μεσα στη σπηλια του

εσυ ομως δεν μπορεις με το ζορι να ακολουθησεις τα πιστευω του.αυτο να του εξηγησεις.

''σεβαστη η γνωμη σου και τα πιστευω σου μπαμπα,αλλα εγω εχω αλλο σκεπτικο.δε μπορεις να μου επιβαλλεις το πως θα σκεφτομαι.ουτε κ ολος ο κοσμος μπορει να σκεφτεται με τον ιδιο τροπο.οπως σεβομαι εγω τα πιστευω σου ετσι θελω να σεβαστεις κ εσυ τα δικα σου.αφησε με λοιπον να εχω αλλη αποψη για το θεμα!''

δε θα μιλησεις με τσαμπουκα ουτε με παιδαριωδες υφος αλλα ουτε κ θα μεινεις μουγκος!θα μιλησεις ωριμα για να καταλαβει ο μπαμπας σου οτι δεν εισαι το 5χρονο παιδακι που ΝΟΜΙΖΕ.εχεις μεγαλωσει!

[Agape-S]

Αρη μπορεις να του πεις του πατερα σου ποσο τον αγαπας και τον σεβεσαι και αυτον και τη μητερα σου!

Οτι η αγαπη και ο σεβασμος που νοιωθεις και για τους δυο γονεις σου σε οδηγησε να υπερασπιστεις τη μητερα σου!

Οτι ενοιωσες ασχημα,οπως κι εκεινος να βριζουν τη μανα σου!

Να του εξηγησεις ποσο πολυ μοιαζεται που λατρευεται τις μαναδες σας!

Να του θυμισεις οτι δεν μιλησες ποτε υποτιμητικα για τη γιαγια σου στο παρελθον(αν και συνεβησαν κι αλλα περιστατικα)

Και να τον ρωτησεις τελος αν η συμπεριφορα της γιαγιας απεναντι στη μητερα σου , την κανει αξιοσεβαστη?

Επισης οτι αν ειναι αδικος απεναντι σου σε πληγωνει και σε κανει να σκεφτεσαι οτι ο σεβασμος προς εναν ανθρωπο δεν ειναι μονοδρομος,πρεπει και ο αλλος να ειναι αξιοσεβαστος!

καλη επιτυχια και να μας γραψεις το αποτελεσμα οτι κι αν κανεις!!

[teddy-tedi]

αρη95 μακαρι τα παιδια μου να με αγαπουν οσο εσυ την μαμα σου!!μπραβο αγορι μου μακαρι ολοι οι νεοι να ηταν σαν και εσενα!!

[Aris95]

Για σας, δεν απαντούσα τόσο καιρό επειδή ο πατέρας μου μου πήρε τον υπολογιστή αφού του ειπα πανω κατω αυτα που συζητουσαμε εδω. Τωρα εχει φυγει για δουλειές και έτσι η μαμά μου το εβγαλε κρυφα και μου το εδωσε. Δεν έχω μιλησει στη γιαγια μου απο τοτε αν και εχει ερθει 2 φορες σπιτι. Παντως δεν μου φωναξε ουτε με χτυπησε οταν του τα ειπα, μου ειπε απλα οτι μόλις ζητησω συγνώμη θα μου το ξαναδωσει πισω. Εγω ομως δεν εκανα πισω αν και το σκεφτομαι τωρα που ξαναείδα τα βιντεοπαιχνίδια.

[Μαριρενα]

κρατα γερα Αρη θα το ξαναπαρεις το pc με τα παιχνιδια πισω ακομα και αν δεν ζητησεις συγγνωμη αλλα θα αργησει περισοτερο

μπραβο σου παντως που το προσπαθησες και υπερασπιστηκες την μητερα σου σε δυο ανθρωπους που το μονο που εχουν μαθει να ακουνε ειναι ναι εχεις δικιο διαφορετικα σε βλεπουν σαν εχθρο

[Danielaki]

Ο πατερας σου δεν θα αλλαξει οσο κι αν συζητησεις μαζι του, ο,τι κι αν του πεις!!

παντα θα σε βλεπει σαν παιδι οσο κι αν μεγαλωσεις

η γιαγια σου οσο ζει θα μπλεκεται και θα δημιουργει προβληματα..

καλα εκανες που υποστηριξες τη μητερα σου αλλα για να λυθει ουσιαστικα το προβλημα πρεπει να κανει κατι η μητερα σου και οχι εσυ!!

αλλωστε εσυ ποσο ακομα θα ζεις μαζι τους?η μητερα σου ειναι αυτη που πρεπει να βρει το θαρρος και να υψωσεις το αναστημα της μπροστα στον πατερα σου αλλιως μια ζωη θα ειναι δυστυχισμενη κι εσυ θα στεναχωριεσαι που θα την βλεπεις ετσι..

το προβλημα δεν ειναι η γιαγια σου αλλα ο πατερας σου που δεν εχει καταλαβει ποια ειναι η οικογενεια του!!

οταν λοιπον η μητερα σου βρει το θαρρος και μιλησει στον πατερα σου με το θρασσος που του αρμοζει (και δεν εννοω ν τον βρισει) και τον "ξυπνησει" και να του δωσει να καταλαβει καποια πραγματα,μονο τοτε θα βρειτε την ηρεμια που χρειαζεστε στην οικογενεια και τοτε η γιαγια αλλα και οποιοσδηποτε αλλος δεν θα μπορει να ταραξει την οικογενειακη σας γαληνη!!

μιλα με την μητερα σου και οχι με τον πατερα σου..

[alcyon]

Απ' ότι καταλαβαίνεις Αρη, εδώ, θα ακούσεις πολλές απόψεις. Είναι φόρουμ... γονέων και κυρίως μαμάδων...

 

Οι περισσότερες σου απαντούν με το σκεπτικό "τι θα έκαναν" στη "θέση σου". Δηλαδή τι θα έκαναν εκείνες, με το δικό τους χαρακτήρα, σε μια θέση όπως η δική σου. Καταλαβαίνεις ελπίζω πως αυτό είναι λίγο ... άστοχο.

 

Άλλες οι εμπειρίες και τα βιώματα που έχει ο καθένας μας κι άλλη η δική σου προσωπική κατάσταση.

 

 

Κατά τη γνώμη μου...

Το ότι αντέδρασες είναι λογική συνέπεια των πράξεων των ενηλίκων (μαμάς-γιαγιάς) και του δικού σου χαρακτήρα. Ήταν όμως η καλύτερη δυνατή αντίδραση;

 

Για να τα δούμε λίγο με μια σειρά...

Είδες μια σκηνή που δεν εκτυλίχθηκε μπροστά σου μεν, αλλά υπήρχε η παρουσία σου στο σπίτι. Επομένως βλέπεις χαρακτήρες "απογυμνωμένους" από τις "προφυλάξεις" που μπορεί να φέρνει η δική σου παρουσία.

 

Υπάρχει μια αντιπαλότητα (σύμφωνα με όσα μας λες) μεταξύ γιαγιάς-μαμάς.

 

Πρώτο κομμάτι: Μαμά

Η μαμά σου επέλεξε για τους δικούς της λόγους να συμπεριφερθεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Είναι δικαίωμά της. Δε λέω πως της κάνει καλό ή όχι. Αυτό δεν το ξέρω. Είναι όμως δικαίωμά της.

 

Εσύ αν θέλεις να την υποστηρίξεις, τότε πρέπει να μιλήσεις μαζί της. Να συζητήσετε, να κουβεντιάσετε, να αναπτύξεις τους προβληματισμούς σου. Έτσι θα δει και τα πράγματα από τη δική σου ματιά.

 

Αν σε ώρα "καβγά" προσπαθήσεις να εξηγήσεις τη θέση σου (ή ακόμα να πάρεις θέση), όσο σωστή κι αν είναι αυτή, θα πάει "στο βρόντο". Άρα, η αποτελεσματικότερη δική σου παρέμβαση θα ήταν ΜΕΤΑ το επεισόδιο.

 

 

 

Πάει το πρώτο κομμάτι. Πάμε στο δεύτερο: Γιαγιά

Η γιαγιά εφόσον σε εσένα προσωπικά, φέρεται με καλό τρόπο, έτσι θα της φερθείς κι εσύ. Μην ανακατεύεις τη συμπεριφορά της ως προς τρίτους, με τις δικές σου σχέσεις.

Σε σένα φέρεται καλά; Αν ναι... οφείλεις να τη σεβαστείς στο κομμάτι που σου αναλογεί.

 

Αν όχι, τότε να παραπονεθείς και στους δύο γονείς σου ήρεμα και να εκθέσεις τη συμπεριφορά που σε προβληματίζει και η οποία αφορά εσένα και μόνο εσένα.

 

 

Τρίτο κομμάτι: Πατέρας

Στον πατέρα σου ήρεμα μπορείς να εξηγήσεις τους προβληματισμούς σου ως προς τη γιαγιά και τη σχέση που έχει με τη μαμά σου. Το τι θα κάνει όμως τελικά αφορά εκείνον και τη μαμά σου ή/και τη γιαγιά σου. Εσένα τα δικαιώματά σου σταματούν εκεί.

 

Μπορεί να διαφωνείς με τους χειρισμούς των γονιών σου ή των γιαγιάδων-παππούδων. Επειδή όμως ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του, θα τους αφήσεις το "χώρο" να αποφασίσουν για τους εαυτούς τους.

Αν νομίζεις πως κάποιος αδικείται, τότε μίλα μαζί του, και κατόπιν συνενόησης δες αν μπορείς να κάνεις κάτι περισσότερο.

 

 

Μην ξεχνάς....!!!

Δεν είσαι εσύ υπεύθυνος για τις επιλογές που εκείνοι κάνουν.

 

Μπορείς να συμμετέχεις ενεργά, (λεκτικά, συμβουλευτικά), αλλά δεν κερδίζεις τίποτα με το να πάρεις θέση υπέρ του ενός ή του άλλου.

Συχνά, μια τέτοια "θέση" μπορεί να φέρει χειρότερα αποτελέσματα (π.χ. να κατηγορήσουν τη μαμά σου πως "σε βάζει" να λες τέτοια -κι ας είναι ψέμα).

 

 

Άρα... σύμφωνα με τα παραπάνω (και πάντα με τη δική μου κρίση):

 

1. Σωστά "ξεσηκώθηκες" μέσα σου για αυτό που βλέπεις άδικο. Να συνεχίσεις να χρησιμοποιής την κριτική σου σκέψη!

 

2. Αν θες να ενισχύσεις τη μαμά σου, μίλα μαζί της. Παίξε το ρόλο του φίλου και συμμάχου.

 

3. Απέφευγε το ενεργό μπλέξιμο σε καβγάδες οικογενειακούς ή μη. Προτίμησε να "δράσεις" αργότερα, όταν θα έχουν ηρεμίσει τα πνεύματα και όλοι είναι πιο δεκτικοί σε κουβέντες.

 

4. Από τη γιαγιά, οφείλεις μια συγγνώμη για τη συμπεριφορά σου (γιατί σε σένα ΑΜΕΣΑ, δεν έκανε κάτι κακό).

 

...Εκείνη βέβαια με τη σειρά της οφείλει μια συγγνώμη στη μαμά σου.

Επειδή ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του, εσύ ξεκίνα με τη δική σου συγγνώμη. Αν η γιαγιά είναι "σωστή" θα πει τη δική της. Αν όχι... τότε σίγουρα θα έχει "χάσει" την εκτιμηση των γύρω της. Είναι μεγάλο κόστος αυτό και μακροπρόθεσμο.

 

5. Στο μπαμπά σου οφείλεις να εξηγήσεις ήρεμα τη θέση σου, χωρίς να προσπαθήσεις να την αξιολογήσεις ως "σωστή-λάθος". Απλά εξήγησέ του τη σκέψη σου. Τίποτα περισσότερο. Ο ίδιος είναι σε δύσκολη θέση με τη μαμά του, τη γυναίκα του και το γιο του να εμπλέκονται σε καβγά, απουσία του ιδίου.

 

 

 

 

 

Ελπίζω να μη σε κούρασα. Μα τέτοια θέματα, δε λέγονται "στα πεταχτά". Εύχομαι να έγινα κατανοητή και να μη.... "χάθηκες" στο γραπτό μου.