Εφτασα στα ορια του πανικου.......

[ballou]

βρήκε τον μικρούλη που νόμιζε ότι έπαιζε κρυφτό με τη μαμά του!

:grin::grin:

[Elli]

Είναι να κλαις και να γελάς μαζί...

Μάλλον όλοι το έχουμε πάθει τελικά...και έτσι μάθαμε.

Εγώ όταν είδα τις μικρές να παίζουν με το χερούλι της μπαλκονόπορτας διαπίστωσα με τρόμο πως δεν θα μπορώ να βγαίνω έξω χωρίς να κινδυνεύω να με κλειδώσουν.Γιατί το έκλειναν,όμως δεν μπορούσαν να το ανεβάσουν για να το ανοίξουν.Έτσι πάντα πρόσεχα.

Όμως μια μέρα ήρθε η μαμά μου στο σπίτι κι εγώ βγήκα στο μπαλκόνι να φυτέψω λουλούδια.Σε κάποια φάση βγήκε και η μαμά να μου πεί κάτι,τσουπ μετά από λίγο οι μικρές μας κλείσανε έξω...

 

Η μάνα μου έπαθε πανικό,εγώ της έλεγα"γέλα γέλα μην την ψυλλιαστούν κι αρχίσουν κι αυτές να κλαίνε"...προσπάθησα να τις καθοδηγήσω να σηκώσουν το πόμολο,μπα δεν σκαμπάζανε καθόλου.

Ευτυχώς περιμέναμε να περάσει από το σπίτι και ο πατέρας μου που για καλή μας τύχη είναι και κλειδαράς

Πράγματι ήρθε μετά από κανένα τέταρτο,χτύπησε ένα κουδούνι για να του ανοίξουν την κεντρική είσοδο και ανοιξε την πόρτα του διαμερίσματος με ζελατίνα.Ευτυχώς που κι εκείνη δεν ήταν κλειδωμένη γιατί διαφορετικά θα έπρεπε να φέρει εργαλεία από το σπίτι,δηλαδή άλλο ένα εικοσάλεπτο τουλάχιστον αναμονή.

 

Αν είχαμε όμως κανένα φαγητό στη φωτιά μάλλον θα είχα βάλει κι εγώ τις φωνές για βοήθεια:D

Πάντως οι μικρές στον κόσμο τους βλέπανε ζουζούνια χορεύανε,δεν νοιάστηκαν και ιδιαίτερα

 

Τώρα έχω κρύψει κλειδιά στην βεράντα ώστε αν συμβεί ξανά να παρακαλέσω κάποιον περαστικό να ειδοποιήσει τους γείτονες απέναντι,να τους πετάξω τα κλειδιά να μου ανοίξουν...

[NATGIO]

σε καταλαβαίνω απόλυτα.μου έχει συμβεί ακριβώς το ίδιο την ημέρα που γέννησα την κόρη μου.με έχουν πιάσει οι πόνοι από το μεσημέρι ημέρα κυριακή και κάποια στιγμή το βράδυ γύρω στις 10 μου λέει ο γυναικολόγος έλα τώρα στο ΙΑΣΩ .θα έπρεπε να έχω πάει νωρίτερα αλλά επειδή θα άφηνα τον γιο μου στην πεθερά μου στεναχωριομουνα και είπα ας το τραβήξω λίγο.κατεβαίνει ο άντρας μου να ετοιμάσει το αυτοκίνητο,έχω ντυθεί και βγαίνω στον διάδρομο για να βάλω τα παπούτσια μου(η παπουτσοθήκη είναι στο πλατύσκαλο) και ξαφνικά μου κλείνει την πόρτα ο πιτσιρικάς.τα κλειδιά επάνω και εκείνος μέσα να αρχίσει να τσιρίζει.Οι πόνοι να έχουν δυναμώσει,καταλαβαίνετε την κατάσταση.ο κλειδαράς ήρθε ευτυχώς μετά από μισή ώρα αλλά το παιδάκι μου είχε πλαντάξει στο κλάμα.έπρεπε να κάτσουμε να τον ηρεμήσουμε.όταν έφτασα έκατσα μόνο τρία τέταρτα στις οδύνες και μετά με έβαλαν μέσα άρον άρον διότι η πιτσιρίκα είχε στρεσαριστεί και δεν ανέπνεε κανονικά.η επισκληρίδειος δεν πρόλαβε να ενεργήσει όπως έπρεπε τέλος καλό όλα καλά όμως.

[Ellemphriem]

ρε κοριτσια ειμαστε πολλες νομιζω....ειναι να κλαις και να γελας....ταυτοχρονα. Αυτο με τα κλειδια ειναι καλη ιδεα. Θα βγαλω εξτρα και θα τα κρυψω καπου να τα ξερω μονο εγω.

[no doubt]

Εγώ δεν το έχω πάθει αλλά πέρισυ άφηνα τα μωρά μόνα τους για λίγο για να κατεβάσω τον μεγάλο στο σχολικό και να τον πάρω. Αυτό ήταν το μόνιμο άγχος μου μη χάσω τα κλειδιά ή μην μείνω στο ανσανσέρ. Το ανσανσέρ βέβαια το έπαιρνα μαζί με το παιδί γιατί μένουμε σοτν 5ο και δεν μνπορεί να ανέβει τόσες σκάλες.

Πολύ πολύ άγχος....

[pelagia]

Kαι εγω που νομιζα οτι το εχω παθει μονο εγω!!!

 

Μια μερα ημουν στους γονεις μου μονη με τον τοτε 13 μηνων μικρουλη μου. Το σπιτι τους εχει σκαλια για το φτασεις , ειχαμε μολις επιστρεψει απο βολτα και ως συνηθως αφησαμε το καροτσι στην εισοδο , οποτε λεω εγω ας παω να παρω τα πραματα απο το καροτσι , λοιπον κατεβαινω κατω ενα λεπτο δουλεια και αναιβενω βιαστικα μην κλαψει ο μικρουλης που ηταν μεσα , παω να ανοιξω και η πορτσ εχει φρακαρει , μετα απο λιγο να σπαραζει το παιδι απο το κλαμα και εγω το ιδιο , ευτυχως που με βοηθησε ο εστιατορας απο κατω αλλιως δεν ξερω τι θα γινοταν!!!

[stelamaria]

Καλησπέρα! είμαι εκτος θέματος το ξέρω. Βλέπω thaumataki ότι είσαι on line και θα ήθελα να μου πεις πως μπορώ να επικοινωνησω με Ellemphriem. θέλω να τη τωτησω για ένα καθισματάκι αυτοκινήτου. ευχαριστώ!!

[sweet_february]

Καλησπέρα! είμαι εκτος θέματος το ξέρω. Βλέπω thaumataki ότι είσαι on line και θα ήθελα να μου πεις πως μπορώ να επικοινωνησω με Ellemphriem. θέλω να τη τωτησω για ένα καθισματάκι αυτοκινήτου. ευχαριστώ!!

Πατας πανω στο ονομα της και επιλεγεις αποστολη προσωπικου μηνυματος.

 

Ελπιζω να βοηθησα!

[Ioanna D.]

Πω, πω είναι σαν να το ξαναζώ!

Ήμουν έξω στο μπαλκόνι πριν 1 μήνα με τον μικρό και απλώναμε τα ρουχάκια του. Μου λέει "μαμά πάμε", λέω "καλά αγάπη μου, σε λίγο", και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου με έχει κλειδώσει κιόλας έξω και αυτός μέσα να φωνάζει και να γελάει...

Τον κράτησα κοντά στην πόρτα, κάνοντάς τον να νομίζει πως παίζουμε, για να μην φύγει.

Ταυτόχρονα φώναζα και στους γονείς μου που μένουνε στον 1 όροφο από κάτω να έρθουνε να μας ανόιξουνε. Πάλι καλά που ήτανε Σάββατο και ήτανε εκεί...

Το Διαβόλι, μου έκοψε τα πόδια, αλλά πήρα το μάθημά μου!

[gavramid]

Κι εγω το ειχα παθει οταν ηταν 19 μηνων...Εκλεισε η πορτα και ευτηχως μετα απο οδηγιες μου 20 λεπτα την ανοιξε μονη της και μπηκα.Εγκεφαλικο οντως...

[Αγγελίνα#2]

'Εχω να σας πω και χειρότερα...δεν έτυχε σε μένα αλλά στην κολλήτή μου. Έχει αφήσει την μεγάλη της κόρη (2,5 χρονών και αεικίνητη) στη μάνα της, που μένει πάνω σε πολύ κεντρικό δρόμο με έντονη κυκλοφορία. Κάποια στιγμή η γιαγιά πάει τουαλέττα και η μικρή ανοίγει την εξώπορτα, κατεβαίνει 2 ορόφους με τα σκαλιά και περπατάει στο πεζοδρόμιο πλάτους 1 μέτρο με τη βία, ξυπόλητη και με το νυχτικό! Ευτυχώς στα 100 μέτρα έχει μαγαζί η κουμπάρα της, που βλέπει το παιδί μόνο του και λέει, πάει, κάτι κακό έγινε σίγουρα! Τη βουτάει και τρέχει στο σπίτι με την ψυχή στο στόμα, όπου η γιαγιά δεν έχει αντιληφθεί ακόμα ότι το παιδί λείπει! Περιττό να σας πω τι έγινε όταν το έμαθε ο πατέρας της...

[BIKY74]

ολα αυτα που διαβασα ..ειναι οι εφιαλτες μου!!!ολα αυτα τα χρονια που μεγαλωνω τα παιδια μου.....τρεμω μη συμβει κατι τετοιο και δε μπορω να τα βοηθησω!!!

[agentP]

Αυτό που έχω πάθει δεν νομίζω να έχει συμβεί σε άλλον... Ετοιμάστηκα να πάω σε παιδικό πάρτυ μόνη μου με τους τρεις. Είπα να πάρω το ασανσέρ, τι το 'θελα... μου έπεσαν κάτω τα κλειδιά και παρότι είναι ολόκληρη αρμαθιά, έπεσαν μέσα στο φρεάτιο του ασανσέρ... έτσι έμεινα κλειδωμένη έξω από το διαμέρισμα, αλλά δεν μπορούσα να βγω από την αυλή που ήταν κλειδωμένη, ούτε να πάρω το αυτοκίνητο φυσικά.

Ευτυχώς ήταν ο πατέρας μου σπίτι του και με βοήθησε, τελικά ψάρεψα τα κλειδιά με μια αυτοσχέδια κατασκευή με σκουπόξυλο και τσουγκράνα και πήγα στο πάρτυ με μαύρα χέρια. Όντως πανικός.

[sternchen]

'Εχω να σας πω και χειρότερα...δεν έτυχε σε μένα αλλά στην κολλήτή μου. Έχει αφήσει την μεγάλη της κόρη (2,5 χρονών και αεικίνητη) στη μάνα της, που μένει πάνω σε πολύ κεντρικό δρόμο με έντονη κυκλοφορία. Κάποια στιγμή η γιαγιά πάει τουαλέττα και η μικρή ανοίγει την εξώπορτα, κατεβαίνει 2 ορόφους με τα σκαλιά και περπατάει στο πεζοδρόμιο πλάτους 1 μέτρο με τη βία, ξυπόλητη και με το νυχτικό! Ευτυχώς στα 100 μέτρα έχει μαγαζί η κουμπάρα της, που βλέπει το παιδί μόνο του και λέει, πάει, κάτι κακό έγινε σίγουρα! Τη βουτάει και τρέχει στο σπίτι με την ψυχή στο στόμα, όπου η γιαγιά δεν έχει αντιληφθεί ακόμα ότι το παιδί λείπει! Περιττό να σας πω τι έγινε όταν το έμαθε ο πατέρας της...

 

Η γιαγιά είναι αδικαιολόγητη, εκτός και εαν έχει κάποιο ιατρικό πρόβλημα και δεν θα έπρεπε από την αρχή να της αφήνουν το παιδάκι.

Εγώ όταν είμαι μόνη μου, τον παίρνω μαζί μου και στο μπάνιο.

[Nikolekaki]

Προσθέστε κι εμένα στην παρέα...

 

Ο γιός μου ο μεγάλος λίγο πριν τα 3 και ο μπέμπης 3 μηνών περίπου... Βγαίνουμε με τον άντρα μου στο πίσω μπαλκόνι για 1 λεπτό να τσεκάρουμε μια σωλήνα. Όταν βγαίναμε βάζαμε πάντα το κλειδί έξω από την πόρτα γιατί είναι ασφαλείας και δεν ανοίγει απ' έξω. Ε, αυτή τη φορά δεν το βάλαμε, γιατί βγήκαμε κυριολεκτικά για δευτερόλεπτα... Που ήταν όμως αρκετά. Φύσηξε μια και γκουπ! Κλείνει η πόρτα! ΦΡΙΚΗ!!! ΠΑΝΙΚΟΣ!!! Εντωμεταξύ ο μεγάλος γιος με άγριες διαθέσεις εκεινη την εποχή προς τον μικρό λόγω ζήλειας... Ξέχασα το όνομά μου από τον φόβο μου... Ο άντρας μου χειρότερα... Άσπρισε!!

 

Είδαμε και πάθαμε να πείσουμε τον γιο μου να βάλει ένα σκαμνάκι που είχαμε πίσω από την πόρτα, να κρεμαστεί κυλιολεκτικά από το χερούλι, γιατί είναι και βαριά, και να καταφέρει να μας ανοίξει...

 

Δεν παλεύεται αυτός ο πανικός ρε παιδιά... Ακόμα το θυμάμαι και φρίττω...

[leman]

κι εγω στο κλαμπ... ο αντρας μου δηλαδη, ο οποιος στην προσπαθεια του να μπει ξανα στο σπιτι απο καποια ανοιχτη πορτα... επεσε απο το μπαλκονι! ευτυχως απο τον πρωτο οροφο και πανω σε θαμνους...

[BIKY74]

κι εγω στο κλαμπ... ο αντρας μου δηλαδη, ο οποιος στην προσπαθεια του να μπει ξανα στο σπιτι απο καποια ανοιχτη πορτα... επεσε απο το μπαλκονι! ευτυχως απο τον πρωτο οροφο και πανω σε θαμνους...

:shock:!!!!!!με σοκαρεις!!!!!

[leman]

:shock:!!!!!!με σοκαρεις!!!!!

 

ναι, κατι τετοια σοκ χρειαζονται για να θυμομαστε οτι ενα παιδι δεν ειναι ποτε προβλεψιμο.