φιλία ανάμεσα σε μάνα-κόρη... μύθος;;;

[arleta]

καλησπέρες!!!!!!!!

επλίζω να γράφω στη σωστή ενότητα.......

έχω ένα καημο κι ένα προβληματισμό ταυτόχρονα.... και θέλω να ακούσω τις απόψεις σας ή τις εμπειρίες σας.....

το ερώτημα είναι το εξής:

 

μπορεί να υπάρξει "αληθινή" φιλία ανάμεσα σε μάνα και κόρη;;;

η σχέση ανάμεσα τους μπορεί να περάσει τα τυπικά και να φτάσει παραπέρα σε πιο ουσιαστικά μονοπάτια;;;

δηλ. μια μάνα μπορεί να εμπιστευτεί στη κόρη της κάτι προσωπικό της;;; (αυτό μου φαίνεται πιο δύσκολο από το η κόρη να εμπιστευτεί κάτι στη μάνα της).

 

για πείτε............

[κατερινα_κι]

Καλησπερα σου ,εγω νομιζω πως αν αυριο με εμπιστευοτανε η μητερα μου ενα μυστικο της ,αυτοματως θα μου "φορτωνε" κατι, θελω να πω με λιγα λογια οτι θα με "επιβαρυνε" ψυχολογικα ....

 

αναλογα παλι κ το μυστικο ....

 

παντως θα απεφευγα αυριο -μεθαυριο στη κορη μου ,να της πω κατι πολυ προσωπικο που θα εκρινα οτι μπορει να την "βαρυνει" ,ξερεις τα παιδια μας μας βλεπουν πρωτα σα γονεις κ επειτα ολα τα αλλα....

[marsolan]

εγω νομιζω οτι ολα γινονται και η σχεση διαμορφωνεται αναλογα και την ηλικια.Και ναι,γινεται να πει μυστικο η μανα στην κορη αλλα σε ποια ηλικια και παλι τι μυστικο εννοουμε???

π.χ ξερεις κορη μου εχω παραλληλη σχεση??Θα πεσει η κορη να την φαει!!Η ξερεις κοριτσι μου οταν ημουν νεοτερη ειχα κανει αυτο ή το αλλο??νορμαλ μου ακουγεται!

Και στο λεω εγω που με την μητερα μου δεν υπηρξαμε ποτε φιλες,με την εννοια της φιλιας αναμεσα σε 2 συνομιληκες και στην εφηβεια μου ποτε δεν της ειπα μυστικα για σχεσεις κυριως και τα συναφη αλλα ηταν η μαμα μου,της ειχα εμπιστοσυνη,ακουγα και εκτιμουσα την γνωμη της και μεγαλωνοντας νομιζω οτι εχω ερθει πολυ πιο κοντα της.Κι εκεινη το ιδιο,ξερει οτι μπορει να μου πει κατι και να μην το μαθει κανενας αλλος!

μικροτερη που ημουν δεν νομιζω οτι θα μου ελεγε πραγματα που μπορουσε να μου πει μεγαλωνοντας!

Αλλα να πω και την αληθεια μου,δεν μου αρεσει και δεν πιστευω οτι μπορεις να εισαι στην ουσια φιλος με τον γονιο σου αλλα η σχεση σας να εχει καποια χαρακτηριστικα που διεπουν τη φιλια.Δηλαδη γονεις και παιδια να αγαπιουνται,σεβονται ο ενας τον αλλο και να εχουν απολυτη εμπιστοσυνη μεταξυ τους.

[Skybeam]

Mε τη μάνα μου είχα επεισοδιακή σχέση. Ως παιδί τη λάτρευα και τη θαύμαζα. Στην εφηβεία την πολέμησα. Ως τα 28 περίπου είχα θέματα μαζί της. Μετά παντρεύτηκα, ηρέμησα και ώς τα 35 μου, πριν ένα χρόνο και, που την έχασα, είμασταν πολύ φίλες.

 

Πάντοτε, ακόμη και την περίοδο των καυγάδων, μου εμπιστευόταν πράγματα. Και φυσικά ένα μυστικό είναι μυστικό και ποτέ δεν την πρόδωσα.

 

Την τελευταία οκταετία της ζωής της, όταν πλέον αντιλήφθηκα τη μάνα μου ως άνθρωπο και ως γυναίκα, πέρα από μάνα δηλαδή, βγαίναμε για μπυρίτσα και ποικιλία και λέγαμε τα πάντα, για γκόμενους, για όλα.

 

Πιστεύω λοιπόν σύμφωνα με τη δύσκολη σχέση που είχα με τη μαμά μου, ότι όταν τα πράγματα ωριμάζουν και κατασταλάζουν, μπορεί να υπάρξει πραγματική φιλία μεταξύ μάνας και κόρης. Εμένα ήταν η πιο αληθινή φιλία της ζωής μου.

[arleta]

lenaki ναι εχεις δίκιο κάποιο βαρύ μυστικό θα με φόρτωνε κι εμένα πολύ ψυχολογικά....

 

marsolan για την εφηβεία ποιο πολύ αναρωτιέμαι.... αν δηλαδή χτίζεται μια σωστή σχέση ανάμεσα τους.... και για το αν το παιδί κερδίζει πράγματα από τη μάνα του κι αν η μάνα νιώθει κάτι σαν φιλιά ανάμεσα τους....

θεωρώ ότι το παιδί σίγουρα δε βγαίνει χαμένο από μια τέτοια σχέση....

αλλά ο γονιός-μάνα νιώθει ασφάλεια-εμπιστοσύνη προς το παιδί του ή αυτό δε στέκει;; και δε λέω να πάει να πει στη κόρη της "ξέρεις, κερατώνω το πατέρα σου" αλλά να υπάρχει ένα θάρρος μεταξύ τους, μια πιο οικεία σχέση....

[arleta]

Πιστεύω λοιπόν σύμφωνα με τη δύσκολη σχέση που είχα με τη μαμά μου, ότι όταν τα πράγματα ωριμάζουν και κατασταλάζουν, μπορεί να υπάρξει πραγματική φιλία μεταξύ μάνας και κόρης. Εμένα ήταν η πιο αληθινή φιλία της ζωής μου.

 

μεγάλη κουβέντα........

μπράβο που κατάφερες να πεις κάτι τέτοιο.....

[tzo28]

Απο προσωπική εμπειρία υπάρχει και μάλιστα το θεωρώ ιδανικό...

Με τη μαμά μου είμαστε πρώτα φίλες...νιώθω άνετα να συζητήσω τα πάντα μαζί της κι εκείνη το ίδιο...Στην αρχή ήταν λίγο "αβολο" να ακούω τα δικά της μυστικά αλλα αργότερα αρχίσα να την βλέπω και σαν γυναίκα,που έχει προσωπικη ζωή και ανάγκες...(οι γονείς μου είναι χωρισμένοι πολλα χρόνια)...

Οπως και να ΄χει είναι η μοναδική "φιλη" που οτι και να με συμβουλέψει θα είναι για το καλό μου,που δεν θα προδώσει ποτέ τα μυστικά μου και δεν θα χρησιμοποιήσει κάτι που ξέρει για να μου την πει...

[arleta]

νομίζω, όταν οι γονείς είναι χωρισμένοι τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα;;;;

από τη πλευρά της μάνας περισσότερο....

πιο εύκολα ανοίγεται σαν γυναίκα στη κόρη της όταν είναι ανεξάρτητη και τα μυστικά της δεν έχουν να κάνουν με το πατέρα του παιδιού....

[fistikaki]

πολυ δυσκολη η σχεση με τη μανα.........

 

και πολυ δυσκολη η σχεση με την κορη................................

 

ειναι περιεργο, αλλα ωρες ωρες νιωθω οτι μεγαλωνω τη μανα μου, οχι την κορη μου..

 

πεισματαρες, επικριτικες, τσαμπουκαλεμενες, ανεξαρτητες...........

 

και γω στη μεση, χανω το μπουσουλα...

 

τη μανα μου την εχω χασει, αλλα δεν εχει παει και πολυ μακρυα.. κολυμπαει στα γονιδια της κορης μου..

 

 

θα χω ζορικο μελλον.......

[marsolan]

lenaki ναι εχεις δίκιο κάποιο βαρύ μυστικό θα με φόρτωνε κι εμένα πολύ ψυχολογικά....

 

marsolan για την εφηβεία ποιο πολύ αναρωτιέμαι.... αν δηλαδή χτίζεται μια σωστή σχέση ανάμεσα τους.... και για το αν το παιδί κερδίζει πράγματα από τη μάνα του κι αν η μάνα νιώθει κάτι σαν φιλιά ανάμεσα τους....

θεωρώ ότι το παιδί σίγουρα δε βγαίνει χαμένο από μια τέτοια σχέση....

αλλά ο γονιός-μάνα νιώθει ασφάλεια-εμπιστοσύνη προς το παιδί του ή αυτό δε στέκει;; και δε λέω να πάει να πει στη κόρη της "ξέρεις, κερατώνω το πατέρα σου" αλλά να υπάρχει ένα θάρρος μεταξύ τους, μια πιο οικεία σχέση....

 

ναι,νομιζω οτι μπορει να χτιστει σωστη σχεση σε οσο ανταγωνισμο κι αν βρεθουν μανα και κορη!Γιατι να μην εχει η μανα εμπιστοσυνη στο παιδι της???εγω νομιζω οτι ειναι εφικτο και ιδιως αν η ιδια εχει φροντισει να μαθει στο παιδι τι εστι εμπιστοσυνη.

εμενα η μαμα μου ηταν αρκετα αυστηρη,δεν ειχε μεγαλη ευελιξια αλλα εφταιγαν οι καταστασεις γι αυτο και απο ενα σημειο και μετα την κατανοουσα παρα πολυ και την δικαιολογουσα.Παντα ομως ακομη κι αν μαλωναμε,ποτε δεν με θεωρησε ατομο αναξιο εμπιστοσυνης αναλογα και την ηλικια εννοειται,ιδιως απο τα 17 μου και μετα εφτιαξαν απιστευτα οι σχεσεις μας!

Δεν νομιζω οτι μπορεις να εμπιστευτεις το ιδιο μυστικο σε ενα παιδι 9 χρονων οπως θα το ελεγες σε ενα παιδι 15 ή οταν αυτο θα ειναι 19.

γι αυτο ειπα εξαρταται κι εδωσα ενα ακραιο παραδειγμα,οπου δεν τιθεται θεμα εμπιστοσυνης αλλα θεμα συναισθηματων!

[nasia84]

Η μάνα είναι η φίλη που δεν πρόκειται ποτέ να σε προδώσει. Αλλά για το πόσο μπορεί να εμπιστεύτεται η μια την άλλη εξαρτάται κι από άλλα, μην ξεχνάς ότι η πραγματική σχέση είναι μάνα-κόρη. Για παράδειγμα, αν πω εγώ κάτι που έκανε ο άντρας μου και με ενόχλησε, τότε την επόμενη φορά μπορεί και να τον δει με μισό μάτι. Αν πάλι μου εμπιστευτεί ένα πρόβλημα που έχει με τον πατέρα μου, τότε νιώθω να είμαι στη μέση. Κατα τα άλλα, την εμπιστεύομαι για όλα τα υπολοιπα όπως κι εκείνη το ίδιο.

[Stap]

Πιστεύετε ότι αυτή η σχέση, δηλ. με τη δική μας μητέρα επηρεάζει τη σχέση με τη δική μας κόρη (αν έχουμε κόρη?).

Πάντα αυτό που κυνηγάμε να αποφύγουμε αυτό βρίσκουμε μπροστά μας. Εγώ σε αρκετά πράγματα έχω απογοητευτεί από τη δική μου μητέρα και θέλω να μην κάνω το ίδιο και εγώ για την κόρη μου (με το σκεπτικό ότι προσπαθώντας να αποφύγουμε να μοιάσουμε στους γονείς μας πολλές φορές γινομαστε σαν κι αυτούς....).

 

edit: θα ήθελα να είμαι πολύ καλύτερη φίλη με την κόρη μου απ' ό,τι ήμουν εγώ με τη μητέρα μου.

[nasia84]

Πιστεύετε ότι αυτή η σχέση, δηλ. με τη δική μας μητέρα επηρεάζει τη σχέση με τη δική μας κόρη (αν έχουμε κόρη?).

Πάντα αυτό που κυνηγάμε να αποφύγουμε αυτό βρίσκουμε μπροστά μας. Εγώ σε αρκετά πράγματα έχω απογοητευτεί από τη δική μου μητέρα και θέλω να μην κάνω το ίδιο και εγώ για την κόρη μου (με το σκεπτικό ότι προσπαθώντας να αποφύγουμε να μοιάσουμε στους γονείς μας πολλές φορές γινομαστε σαν κι αυτούς....).

 

Την επηρεάζει είτε έτσι είτε αλλιώς. Αν είναι καλή η σχέση μας με τη μητέρα μας τότε αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Αν πάλι δεν είναι, τότε φιλοσοφούμε τα λάθη που έγιναν στη δικιά μας σχέση εκ τον προτέρων και προσπαθουμε να αντιμετωπίζουμε διαφορετικά τις καταστάσεις. Αν κάνουμε τα ίδια λάθη ασυνείδητα, τότε φαντάζομαι ότι θα ερχόμαστε πιο εύκολα στη θέση της κόρης μας, μια και την έχουμε βιώσει και θα μπορούμε να διορθωθούμε.

[kounelitsa]

Εμείς εχουμε καθαρά σχέση μάνας κόρης.....με όλους τους τσακωμούς και μάχες στην εφηβεία....πλεον τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα, είναι η "μαμα" όλων μας....είναι στοργική κλπ αλλά φίλες δεν μπορώ να πώ ότι υπήρξαμε ποτε.

[fistikaki]

 

edit: θα ήθελα να είμαι πολύ καλύτερη φίλη με την κόρη μου απ' ό,τι ήμουν εγώ με τη μητέρα μου.

 

 

και γω, αλλα μου φαινεται πολυ δυσκολο..........................

 

η μανα δεν ειναι φτιαγμενη για να ειναι φιλη......... η μανα ειναι φτιαγμενη απο αλλο υλικο... το βλεπω τωρα πια καθαρα

[Ellemphriem]

Οχι, δεν νομιζω να εμπιστευομουν την κορη μου με τα προσωπικα μου. Κυριως για τον λογο οτι ειναι πολλα, πολυ βαριά και το παιδι δεν ειναι ο νυπτηρας μου εμενα. Εγω θα ηθελα να ειμαι μανα της. Μια σωστη μανα απεναντι της, τιποτα αλλο. Φιλες θα εχει απειρες. Μανα μονο μια ομως. Και αυτη ειναι η δουλεια μου. Ουτε να καθομαι να της λεω τα εσωψυχα μου τα οποια ειναι σκετη μαυριλα ουτε να την κυνηγαω να μου πει τα δικα της. θα ειμαι εκει οταν με χρειαζεται για να μιλησει ΕΚΕΙΝΗ σε μενα και οχι το αναποδο. Αν το θελησει φυσικα και χωρις πιεση. Αυτο-σκοπος μου ειναι το παιδι να μην το βαρυνω με τπτ δικο μου. Ποτε....ουτε καν με την παρουσια μου την ιδια οταν γερασω. Και θελω να το κανω αυτο γιατι σε εμενα εγινε το αναποδο.....και ΔΕΝ ειναι ωραιο. Πραγματικη φιλια μεταξυ μανας κορης οπως με την κολλητη μου λοιπον πιστευω οτι ΟΧΙ δεν θα υπαρξει ποτε. Γιατι ποτε δεν προκειτε να μιλησω στο παιδι μου για το πως αισθανομαι ακομα και για τον πατερα της οπως θα μιλαγα στην κολλητη μου.......δεν γινεται. Αρκουμε στο να ειμαι η μανα της. Σταθερο και ακλονητο κομματι της ζωης της. Παντα εκει οταν χρειαστει. Τιποτα αλλο........

[Dimitra83]

δε θα ηθελα ποτε να εχω με τις κορες μου τη σχεση που εχω με τη μανα μου.

ποτε δε τα πηγαμε καλα.απο μικρο παιδακι υπαρχει αναμεσα μας μια κοντρα!μαυρο εγω ασπρο αυτη!μονο κ μονο για να φερει αντιρρηση! αν δειτε εχω ανοιξει ενα θεμα που εκει λεω ποσο πολυ μαλωνουν τα 2 παιδια μου.κ με εχουν φτασει σε σημειο αγανακτησης.προχτες με πηρε τηλ κ τα ακουσε που ουρλιαζαν κ οταν της ειπα τι γινεται μου λεει ''τοτε εσυ κατι δε κανεις σωστα!σιγουρα κανεις κατι λαθος'' αμεσως αμεσως να με βγαλει αχρηστη.κ της λεω κ εγω ''μαλλον το ιδιο λαθος που εκανες κ εσυ κ εγω σκοτωνομουν με τον αδερφο μου'' εκει γελασε μηχανικα κ της λεω ''α παρατα μας ρε μανα'' κ της το εκλεισα.θυμωσα παρα πολυ.ισως φταιει ο τροπος της.αν μου ελεγε πχ ''μηπως πρεπει να βρεις καποιον αλλον τροπο για να μη μαλωνουν''να μη γινομουνα τουρμπο.αλλα να μου λεει καταμουτρα οτι ΣΙΓΟΥΡΑ κανω κατι ΛΑΘΟΣ με εκανε να θελω να την πνιξω!κ γενικα παντα οποτε ειναι να κανω κατι αμεσως να πει οτι κατι θα παει στραβα κ δε θα τα καταφερω.κ μετα η κλασσικη ατακα ''εγω για το καλο σου το λεω!'' πολυ με νευριαζει

[arleta]

Πιστεύετε ότι αυτή η σχέση, δηλ. με τη δική μας μητέρα επηρεάζει τη σχέση με τη δική μας κόρη (αν έχουμε κόρη?).

 

ελα ντε...

πάντως εγώ δε θα θελα αν κανω κορη, να εχω μαζι της τη σχεση που ειχα και εχω κατα καιρους με τη μανα μου.... δε την ενιωσα ποτε κοντα μου... αληθινα κοντά μου.... και γι αυτο αναρωτιεμαι αν μπορεί να υπάρξει κα΄τι αλλιώτικο πέρα από το τυπικο....

 

edit: θα ήθελα να είμαι πολύ καλύτερη φίλη με την κόρη μου απ' ό,τι ήμουν εγώ με τη μητέρα μου.

 

και εγω!!!!!!!!

 

μανα δεν ειναι φτιαγμενη για να ειναι φιλη......... η μανα ειναι φτιαγμενη απο αλλο υλικο... το βλεπω τωρα πια καθαρα

 

δηλαδή τι;;;

γινόμαστε εμείς απρόσιτοι στα παιδιά μας;;; κάνουμε κάτι λάθος κι εκείνα δε μας πλησιάζουν;;; ή είναι θέμα συγκυριών;;;

[arleta]

Οχι, δεν νομιζω να εμπιστευομουν την κορη μου με τα προσωπικα μου. Κυριως για τον λογο οτι ειναι πολλα, πολυ βαριά και το παιδι δεν ειναι ο νυπτηρας μου εμενα. Εγω θα ηθελα να ειμαι μανα της. Μια σωστη μανα απεναντι της, τιποτα αλλο. Φιλες θα εχει απειρες. Μανα μονο μια ομως. Και αυτη ειναι η δουλεια μου. Ουτε να καθομαι να της λεω τα εσωψυχα μου τα οποια ειναι σκετη μαυριλα ουτε να την κυνηγαω να μου πει τα δικα της. θα ειμαι εκει οταν με χρειαζεται για να μιλησει ΕΚΕΙΝΗ σε μενα και οχι το αναποδο. Αν το θελησει φυσικα και χωρις πιεση. Αυτο-σκοπος μου ειναι το παιδι να μην το βαρυνω με τπτ δικο μου. Ποτε....ουτε καν με την παρουσια μου την ιδια οταν γερασω. Και θελω να το κανω αυτο γιατι σε εμενα εγινε το αναποδο.....και ΔΕΝ ειναι ωραιο. Πραγματικη φιλια μεταξυ μανας κορης οπως με την κολλητη μου λοιπον πιστευω οτι ΟΧΙ δεν θα υπαρξει ποτε. Γιατι ποτε δεν προκειτε να μιλησω στο παιδι μου για το πως αισθανομαι ακομα και για τον πατερα της οπως θα μιλαγα στην κολλητη μου.......δεν γινεται. Αρκουμε στο να ειμαι η μανα της. Σταθερο και ακλονητο κομματι της ζωης της. Παντα εκει οταν χρειαστει. Τιποτα αλλο........

 

έχεις δίκιο.... καμιά φορά τα παιδιά δεν αντέχουν τα δικά μας τα βάρη... η δουλειά των παιδιών είναι άλλη... να ζήσουν σαν παιδιά με ότι προστάζει η κάθε ηλικία τους... με την ανεμελειά που τους πρέπει, με την αθωότητα τους, με τα δικά τους όνειρα....

δυστυχώς όμως υπάρχουν και καταστάσεις που είναι ανπόφεκτες κι οι γονείς δε καταλαβαίνουν το βάρος.... κι ίσως αυτό περνάει αρνητικά στο παιδί... πόσο μάλλον στη λεπτή σχέση μάνας-κόρης....

τώρα για πραγματική φιλιά και εγώ αμφιβάλλω.... αλλά δε το θεωρώ κι απίθανο...

[arleta]

κ γενικα παντα οποτε ειναι να κανω κατι αμεσως να πει οτι κατι θα παει στραβα κ δε θα τα καταφερω.κ μετα η κλασσικη ατακα ''εγω για το καλο σου το λεω!'' πολυ με νευριαζει

 

αυτή η ατάκα πάντα παρόν....

κι εγώ κάπως έτσι είμαι με τη δική μου....

ίσως και κάποιες φορές να με υποτιμά, αλλά δε θέλω να πιστεύω πως γίνεται επίτηδες....

[ιανουαριος 2010]

η μανα ειναι φτιαγμενη για να ειναι μανα.. δεν μπορει να υπαρξει φιλια αναμεσα στη κορη και την μανα αλλα μπορει να δημιουργηθει μια σχεση απεραντης εμπιστοσυνης και πραγματικη ανιδιοτελης αγαπη που θα δωσει και στις δυο πολλα.. αυτο τουλαχιστον εχω εγω με την μανα μου που αν και εχουμε μονο 18 χρονια διαφορα δεν την ειδα ποτε σαν φιλη μου.. παντα την νιωθω το μονο ατομο που μπορω να εμπιστευθω τα μυστικα μου.. ενα ατομο που θα με παρηγορησει και θα με στηριξει στα δυσκολα και ξερω οτι παντα θα μου πει την αληθεια ακομα και αν με πονεσει.. η μανα μπορει να ειναι καταφυγιο, αγαπη, στηριγμα.. αλλα φιλη δεν μπορει να γινει.. τουλαχιστον με την εννοια της φιλιας που υπαρχει σημερα

[Dimitra83]

κ φυσικα πως γινεται οποτε μαλωνουμε να πηγαινει στο νοσοκομειο επειδη συγχηστικε!αυτο το κανει απο τοτε που ημουν μικρη.εγω ημουν υπευθυνη που ειχε θυροειδη επειδη δεν εβγαλα 20 στην πρωτη γυμνασιου αλλα 18:shock:

απο το αγχος της!κ το στορυ παει ετσι.τι θυμηθηκα τωρα.οταν ημουν εγκυος στη μεγαλη εκοψα μαχαιρι με τη μια το τσιγαρο με το που εμαθα οτι ειμαι εγκυος.μεχρι που γεννησα κ μετα που θηλαζα δεν καπνισα.μια μερα κατι εγινε κ ''σφαχτικαμε'' με τον αντρα μου κ απο τα νευρα μου αναψα τσιγαρο.εκεινη τη ωρα χτυπαει τηλ η μανα μου.καταλαβε οτι φυσουσα καπνο κ μου λεει ''ΚΑΠΝΙΖΕΙΣ???''κ αρχισε τις υστεριες.της κλεινω το τηλ.κ τι κανει ρε παιδια?4 ηωρα ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ παιρνει τηλ σπιτι κ εκλαιγε με λυγμους!''μη καπνιζεις κανεις κακο στο μωρο!θα παθει τιποτα το μωρο!!!παει στο γαλα σου κ θα πεθανει το μωρο!''μιλαμε υστερικο κλαμα που μου τη βιδωσε τοσο αγρια!!!της τα χωνω κ το κλεινω.παιρνει ο μπαμπας μου 7 το πρωι (η μανα μου τον εβαλε) ''τη μανα σου την πηγα νοσοκομειο της ανεβηκε η πιεση.μη καπνιζεις μπλα μπλα''ε τα ακουσε κ αυτος.πως γινεται οποτε μαλωσω με τη μανα μου να παει νοσοκομειο!θελει να μου δημηουργησει τυψεις για να περναει το δικο της!προπερσι ειχε ενα αυτοανοσο το οποιο οκ το εχει ξεπερασει.κ παλι το εριξε σε μενα οτι εγω φταιω γιατι ειχαμε μαλωσει παλι τοτε.ΕΛΕΟΣ

[ιανουαριος 2010]

κ φυσικα πως γινεται οποτε μαλωνουμε να πηγαινει στο νοσοκομειο επειδη συγχηστικε!αυτο το κανει απο τοτε που ημουν μικρη.εγω ημουν υπευθυνη που ειχε θυροειδη επειδη δεν εβγαλα 20 στην πρωτη γυμνασιου αλλα 18:shock:

απο το αγχος της!κ το στορυ παει ετσι.τι θυμηθηκα τωρα.οταν ημουν εγκυος στη μεγαλη εκοψα μαχαιρι με τη μια το τσιγαρο με το που εμαθα οτι ειμαι εγκυος.μεχρι που γεννησα κ μετα που θηλαζα δεν καπνισα.μια μερα κατι εγινε κ ''σφαχτικαμε'' με τον αντρα μου κ απο τα νευρα μου αναψα τσιγαρο.εκεινη τη ωρα χτυπαει τηλ η μανα μου.καταλαβε οτι φυσουσα καπνο κ μου λεει ''ΚΑΠΝΙΖΕΙΣ???''κ αρχισε τις υστεριες.της κλεινω το τηλ.κ τι κανει ρε παιδια?4 ηωρα ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ παιρνει τηλ σπιτι κ εκλαιγε με λυγμους!''μη καπνιζεις κανεις κακο στο μωρο!θα παθει τιποτα το μωρο!!!παει στο γαλα σου κ θα πεθανει το μωρο!''μιλαμε υστερικο κλαμα που μου τη βιδωσε τοσο αγρια!!!της τα χωνω κ το κλεινω.παιρνει ο μπαμπας μου 7 το πρωι (η μανα μου τον εβαλε) ''τη μανα σου την πηγα νοσοκομειο της ανεβηκε η πιεση.μη καπνιζεις μπλα μπλα''ε τα ακουσε κ αυτος.πως γινεται οποτε μαλωσω με τη μανα μου να παει νοσοκομειο!θελει να μου δημηουργησει τυψεις για να περναει το δικο της!προπερσι ειχε ενα αυτοανοσο το οποιο οκ το εχει ξεπερασει.κ παλι το εριξε σε μενα οτι εγω φταιω γιατι ειχαμε μαλωσει παλι τοτε.ΕΛΕΟΣ

ειναι που εισαι και απο πολυ μικρη μακρια της βρε Δημητρα.. η υπερπροστασια οντως κατανταει κουραστικη αλλα η ελληνιδα μανα το χει αυτο στο αιμα της!

[arleta]

Dimitra83

πιστεύω ότι η σχέση σας με τη μάνα σου κρύβει κάτι από πίσω... από τη πλευρά της βασικά... είναι πολύτραβηγμένο βασικά να σου συμπεριφέρεται έτσι.... σε έχω διαβάσει κι αλλού σχετικά και νομίζω πως κι αυτή ίσως να 'χει απωθημένα από τους δικούς της γονείς.... άλλα αδέρφια έχεις;;; τους κάνει το ίδιο;;; ή μόνο με εσένα έχει τη ψύχωση;;;;

δεν είνια νορμάλ ρε παιδί μου, να σε χρεώνει για το θυροειδή επειδή δεν έβγαλες 20.... να χρεώσω το γιο μου κι εγώ επείδή έκανα θυροειδή στην εγκυμοσύνη;;;;

γι αυτό σου λέω μήπως κάτι άλλο τρέχει......

[Dimitra83]

ειναι που εισαι και απο πολυ μικρη μακρια της βρε Δημητρα.. η υπερπροστασια οντως κατανταει κουραστικη αλλα η ελληνιδα μανα το χει αυτο στο αιμα της!

 

μπα οχι.τα ιδια πηγε να κανει κ στον αδερφο μου με τη γυναικα του αλλα εκει εφαγε πορτα.βλεπεις αλλο η κορη αλλο η νυφη.η νυφη με το που ειδε οτι θελει να κανει κουμαντα της εκλεισε το σπιτι κ βλεπει την μικρη τους 1 φορα στο διμηνο!κ ειναι κ 2 ωρες δρομο.οχι σε αλλη χωρα.κ φυσικα ο αδερφος μου επειδη παλι καλα δεν ειναι κ κανενας μαμακιας αλλα τηνξερει κ τι ειναι δεν ασχολειται με το θεμα.δηλαδη ουτε τον νοιαζει τι κανει η μανα του με τη γυναικα του.σου λεει ''βρειτε τα κ αφηστε με ησυχο''

δεν ειναι υπερπροστασια καλη μου.αυτη την κοντρα σου λεω την εχουμε απο τοτε που πηγαινα στο δημοτικο!θυμαμαι μια φορα ειχε παθει γαστρεντεριτιδα οταν εγω ημουν 7-8 χρονων.κ εκανε ολη μερα εμετους.κ τ θυμαμαι σαν τωρα σα να εγινε πριν 1 λεπτο που γυρισε κ μου ειπε ''καλα αναισθητη εισαι?εγω πεθαινω κ εσυ παιζεις με τις κουκλες?'' κ τι επρεπε να κανω?να την παω στο νοσοκομειο?ελεος πια!:rolleyes: