ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΙΑΣ ΤΡΕΛΗΣ (με κακοφαγο παιδι)

[culte]

κορίτσια εγώ το καταλαβαίνω το φυστίκι...είναι μοναχοκόρη, μοναχοπαίδι και έχει πέσει πάνω της...εδώ εγώ, που η δικιά μου τρώει πολύ καλύτερα, και μια μέρα να μην φάει τρελαίνομαι...

φυστίκι ξέρεις ποια είναι η λύση??

2ο παιδάκι!!!

[culte]

ο παιδίατρος σου τι λέει? μήπως να σου δώσει τίποτα βιταμίνες για την όρεξη?? για να ησυχάσεις ότι παίρνει όλες τις βιταμίνες της??

μια σκέψη λέω, δεν ξέρω αν κάνει σε αυτήν την ηλικία....

[fistikaki]

εχω μια σκονη που διαλυεται σε γαλη, νερο ή τροφη...

αλλα εχει εντονη γευση βανιλια και δεν την θελει...

[culte]

εχω μια σκονη που διαλυεται σε γαλη, νερο ή τροφη...

αλλα εχει εντονη γευση βανιλια και δεν την θελει...

 

γκρρρρρ....υπομονή βρε φυστίκι μου..

σκέψου και τον παιδικό κάποια στιγμή...εγώ έχω δει μεγάλη διαφορά...

μέχρι και τα όσπρια τρώει , μου λέει η δασκάλα, επειδή τρώνε όλα τα παιδάκια μαζί...

[SKEK]

Αυτό με τον παιδικό εμένα είναι η λύση μου. Μαζί με άλλα παιδάκια πιθανά να φάει (κάτι τουλάχιστον). Όταν είμαστε σπίτι ή διακοπές σκάω και γω με το φαγητό της. Στις τελευταίες μας διακοπές, για 10 μέρες έπινε το γάλα της πρωί και βράδι και 2-3 πατατούλες τηγανητές κατά τη διάρκεια της μέρας. Έσκασα μέχρι να γυρίσουμε πίσω. Με το που γυρίσαμε κάθησε στο τραπέζι και μου λέει φαγητό μαμά.

[G.Geo]

Δεν καταλαβαίνω γιατί στεναχωριέσαι? Αφου δεν τρώει πάει να πει πως δεν πεινάει. Η πείνα είναι ένστικτο και αν σου "κόψει" το στομάχι τρως ότι βρεις μπροστά σου. Τι φοβάσαι? Εχεις ακούσει κανενα παιδί του Δυτικού κόσμου να πεθαίνει από ασυτία?

Δεν έχω πιέσει ποτέ το παιδί μου να φάει, αν δεν θέλει τον κατεβάζω από το καρεκλάκι και του λέω απλά, "αν πεινάσεις πες μου.." χωρίς φωνές χωρίς στεναχώρια, χωρίς πίεση.

Δεν έχω πρόβλημα με το φαί του γενικα, για να σε προλάβω, αλλά αυτήν την στάση την είχα αποφασίσει πριν κάνω ακόμη παιδί!!

Εβλεπα μαμάδες να μπουκώνουν τα παιδία τους με φαί, και έλεγα "εγω το παιδί μου δεν πρόκειται να το πίεσω ποτέ να φάει!"

Και αυτό ακολουθώ όταν δεν θέλει..

Αυτό που εμένα θα με στεναχωρούσε θα ήταν να είναι παχύσαρκο..και βλέπω πολλά παιδιά έτσι..

Κάποια μαμά είχε tickeraki "Παιδί που δεν τρώει κάποια στιγμή θα φάει...Παιδί που τρώει δεν πρόκειται να σταματήσει ΠΟΤΕ!"

Και έχει όντως δίκιο. Εγώ μικρή δεν έτρωγα τίποτα, κόλπα έκανε η μαμά μου να με ταίσει..και τωρα κάνω διατροφή για να αδυνατίσω...!!!

ΜΗΝ ΑΝΥΣΥΧΕΙΣ...!!!!!

[culte]

βρε κορίτσια ωραία είναι αυτά που λέτε αλλά κάθε μαμά θέλει το καλύτερο του παιδιού της..

και το φυστίκι δεν το κάνει από θέμα πάχους της μαρίας, αλλά από θέμα βιταμινών...

μπορεί να κάνει εξετάσεις και να έχει χαμηλό σίδηρο, αιματοκρίτη ή να της λείπει κάτι άλλο...

ακόμη και εγώ που θηλάζω ακόμη την μικρή μου, πχ. επειδή έχει χαμηλό αιματοκρίτη μου είπε η γιατρός να της δίνω περισσότερο μοσχάρι...

αν δεν έτρωγε τίποτα τι θα έλεγα? οκ είναι καλά θα μεγαλώσει?

προσπαθούμε για το καλύτερο...

[fistikaki]

Δεν καταλαβαίνω γιατί στεναχωριέσαι?

 

 

ακου, ειναι δυσκολο να καταλαβεις αν δεν το εχεις ζησει, ειναι μεγαλο πακετο ενα παιδι με αρνηση στο φαγητο, γενικα.. λες κι ειναι σταση ζωης!

 

δεν μπορω να στο εξηγησω, δυστυχως ειναι μια κατασταση που την κατανοει καποιος οταν τη ζησει μονο...

 

οσοι εχουν ζησει το παιδι μου απο κοντα, φιλοι και γνωστοι, καταλαβαινουν..

 

θα σου δωσω ενα παραδειγμα...

 

φτιαχνεις φρουτοκρεμα στο παιδι σου το πρωι... δεν πλησιαζει καν..

αφηνεις πανω στο τραπεζι ενα πιατο με διαφορα.. μπισκοτα, κρουασαν, φρουτα, φρυγανιες... μπας και παει μονο του..

 

ουτε καν..

 

φτιαχνεις μεσημεριανο..

τρωει μια πηρουνια, και τελος..

 

απογευμα.. ανοιγεις ενα γιαουρτι, τιποτα,μια κρεμα, τιποτα, ενα ριζογαλο... μιση κουταλια..

 

βραδυ.. τηγανιζεις πατατες... τρωει 5..

 

αυτα..

[Access]

βρε καλή μου εγώ σε καταλαβαίνω και η δικιά μου έτσι ήταν .......είναι ακόμα δηλαδή κάποιες φορές.......... αλλά για πόσο καιρό νομίζεις ότι μπορείς να το αντέξεις αυτό ?? δηλαδή εντάξει το παιδί είναι κακόφαγο.

Εσύ όπως λές έχεις δοκιμάσει τα πάντα .......το μόνο που δεν δοκίμασες ή τέλος πάντως τώρα άρχισες να κάνεις είναι να την αφήσεις να αποφασίσει μόνη της κάντο και βλέπεις (μέχρι το σημείο που θεωρείς αυτό δεν είναι επικίνδυνο για την υγεία της) άστη μερικές μέρες και βλέπεις, πάντως δεν είναι κάτι που θα δείς αμέσως διαφορά, δεν μπορεί από την μία μέρα στην άλλη να αρχίσει να τρώει :roll:

πάντως ο σταθμός είναι μια....... κάποια λύση ............πολλά παιδάκια άρχισαν να τρώνε έτσι (και η δικιά μου) τουλάχιστον αν ξέρεις ότι τρώει εκεί καλά θα είσαι ήσυχη για το απόγευμα

[fistikaki]

δευτερη μερα σημερα, που την αφηνω...

 

για μεσημερι φτιαχνω μακαρονια με σαλτσα, και μια σπανακοπιτα... μπας και...

[DALIA]

τα γευματα που δεν τρωει, τα πηδαω ή τα δινω στο επομενο γευμα?

παραδειγμα, αν δεν φαει το μεσημερι, μετα το απογευμα δινω φαγητο ή γιαουρτι?

 

αν δε φάει το μεσημεριανό και είσαι αποφασισμένη να της το δόσεις το απόγευμα γιατί να ξέρεις αν το απογευματινό έχει κάτι ευχαριστο για εκείνη δεν το έχει σε τίποτα να μείνει νηστική για το απογευματινό

. Αυτό που θέλω να πω...είναι ότι τρώμε όσο χρειαζόμαστε..και ότι όταν τα παιδιά νιώσουν την ανάγκη θα φάνε.

 

εγώ αυτό περιμένω χρόννια τώρα

της Μαριας ΔΕΝ της αρεσει το φαγητο,γενικα (θεε μου ειναι δυνατον???!!!!!! γεννησα ενα ΤΕΡΑΣ!!!!!!!!!!!!

 

και ακόμη ένα έχω εγώ Θεσ/νίκη

ΣΥΜΒΟΥΛΗ: πάνε κάνε μια γενική αίματος, σίδηρο, φεριτίνη αιματοκρίτη και αν είναι ΟΚ μην ξανασχολείσαι καθόλου με το θέμα, ας φάει ότι θέλει και όποτε θέλει.

[ΝΙΚ-16]

καλά σου λένε ρε συ φυς το χεις παρακάνει δεν τρώει το παιδί δεν τρώει το παιδί αμαν πια άστο ήσυχο επιτέλους.............

 

Βρε μπας και τρως και τις δικές τις μερίδες και αισθάνεσαι τύψεις γι αυτό θέλεις να τις τρώει για να μην παχαίνεις εσύ???????????χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχααχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχ

[Melduck]

fistikaki να σου πω κι εγώ κάτι

ο γιος μου (2 χρονών μεθαύριο) μέχρι 15 μηνών έτρωγε τα πάντα σε μεγάλες ποσότητες. Από 15 έως 22 μηνών έμεινα χωρίς δουλειά και έκατσα μαζί του σπίτι. Εκείνη την περίοδο άρχισε να μειώνει λίγο τις ποσότητες που έτρωγε.

Με χάλαγε απίστευτα που δεν έτρωγε όλο του το φαγητό, αλλά επειδή κατάλαβα ότι άρχιζα να φρικάρω, αποφάσισα να μην τον πιέζω και κυρίως να μην στενοχωριέμαι.

Εδω και 2 μήνες που έχω βρει δουλειά έχω μια καταπληκτική κοπέλα που τον κρατάει.

Το μόνο της αρνητικό είναι πως έχει ψύχωση με το φαί. Γυρίζω σπίτι και αν ο μικρός δεν έχει φάει καλά (ή καθόλου) αυτή είναι στα πρόθυρα κατάθλιψης.

Λοιπόν, δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση, αλλά σταδιακά μέσα στους δύο αυτούς μήνες έχουμε φτάσει στο σημείο πολλές φορές να την βγάζουμε όλη μέρα με λίγη φρουτόκρεμα και ελάχιστο φαγητό.

Πιστεύω πως η μικρή σου αντιλαμβάνεται την αγωνία σου και αντιδρά.

Ακόμα και τώρα που -και καλά-δεν την πιέζεις το άγχος σου δεν έχει αποβληθεί και μικρή το μυρίζεται.

Πρέπει πρώτα ΕΣΥ να δεις το θέμα αυτό διαφορετικά και να χαλαρώσεις και μετά ίσως χαλαρώσει και η μικρή

(πάντως πάνω κάτω σε αυτές τις ηλικίες πολλά παιδάκια δεν τρώνε πολύ, δεν είσαι η εξαίρεση...)

[alcyon]

Φτιάξε σήμερα σκηνικό:

Πάρε ύφος 50 καρδιναλίων.... και μίλα στη μικρή.....

"Σήμερα θα στρώσουμε επίσημο τραπέζι".

Πάρε πετσετάκια και χάρτινα πιατάκια ξέρεις... αυτά τα χρωματιστά ....

Κάνε τη μικρή ...βοηθό σου.

"Παίξε" το ρόλο του σεφ.... και φτιάξε κάποιο σχέδιο στο πιάτο ΣΑΣ.

Καθήστε να φάτε ΜΑΖΙ στο τραπέζι, χρησιμοποιώντας τα ίδια πράγματα (πιάτα/ποτήρια/κτλ). Βάλτη να καθίσει μαζί σου ως ΙΣΟΤΙΜΗ...

και άρχιζε εσύ να τρως χωρίς να κάνεις ΚΑΜΙΑ κίνηση για βοήθεια ή προτροπή.

 

Μετά από 4-5 δικιές σου μπουκιές που να το απολαμβάνεις πραγματικά (χωρίς να ενδιαφέρεσαι για το αν αγγιξε το φαγητό της). Μετά όπως θα είσαι μπουκωμένη σχολίασε το ΝΟΣΤΙΜΟ και ΥΠΕΡΟΧΟ φαγητό... "μμμμ είνα ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ... δε νομίζεις;" ΠΡΟΣΟΧΗ !!! Τίποτα άλλο... καμία προτροπή!! Κιχ....

Μετά συνεχίζεις και τελειώνεις το φαγητό σου.

Αν δεν τρώει εκείνη την ώρα... τη ρωτάς αν τελείωσε για να το μαζέψεις.

 

Μην απογοητευτείς .... αν δε φάει καθόλου ή αν φάει 1-2 μπουκιές.

 

Συνέχισε αυτό το στυλ με παραλλαγές στο βασικό τουλάχιστον, γεύμα της ημέρας.

 

Συνήθως πιάνει το στυλ... "κάτι έχουν εκεί ... που είναι τόσο καταπληκτικό που δεν τους νοιάζει ΤΙ ΚΑΝΩ εγώ εδώ δίπλα!!!" Από περιέργεια.... κάαατι θα γίνει. Θυμήσου όμως... Μην ξαναδώσεις άμεσα στο παιδί φαγητό. Ούτε να του πεις φάε... ΟΥΤΕ να το υπονοήσεις.

 

Καλή επιτυχία!

 

Υ.Γ. Όσο για το αδερφάκι... ναι βοηθάει. Στις δίδυμες με βοηθούσε ψυχολογικά πως το ένα από τα δύο .. έτρωγε! Από την άλλη αν έμπαινα στη λογική της σύγκρισης ποσοτήτων... έπρεπε να έχω πηδήξει από το μπαλκόνι.....

[Elli]

ΣΥΜΒΟΥΛΗ: πάνε κάνε μια γενική αίματος, σίδηρο, φεριτίνη αιματοκρίτη και αν είναι ΟΚ μην ξανασχολείσαι καθόλου με το θέμα, ας φάει ότι θέλει και όποτε θέλει.

Αυτό ακριβώς έκανα κι εγώ...Κι εφόσον τα αποτελέσματα δεν ήταν τα τραγικά που φανταζόμουν,ηρέμησα και το πήρα πιο χαλαρά.

Βέβαια έρχονται ακόμη στιγμές που φρικάρω αλλά πια το έχω πάρει απόφαση ότι έτσι είναι.

Καταλαβαίνω ότι είσαι σε απόγνωση,έτσι ήμουνα κι εγώ λίγους μήνες πριν που είχα ανοίξει παρόμοιο θέμα.

Η διαφορά μας είναι ότι οι δικές μου είναι κακόφαγες.

Φαγητά αλεσμένα(κρέας,λαχανικά)έφαγαν μόνο για ένα μήνα περίπου.Μεγάλωσαν με γάλα και τραχανά.Ούτε αυγό ούτε ψάρι.

Η μικρή δεν έχει φάει ποτέ της φρουτόκρεμα,μόνο λίγο μήλο τρώει και περσι καρπούζι.Φέτος δεν το βάζει ούτε αυτό στο στόμα της.Και πολλά πολλά άλλα...

 

Έχω και το πρόσθετο πρόβλημα της μίμησης,πχ τις προάλλες αποφάσισε η μικρή για πρώτη φορά να φάει φακές,η μεγάλη δεν έτρωγε,σταμάτησε κι εκείνη...

Τώρα έχουν μειώσει πολύ και το γάλα,το πολύ να πιουνε 100 ml.

Πάντως μια φωτογραφία της που είχα δει μου φάνηκε καλή,έτσι είναι και η μικρή μου.Δηλαδή δεν είναι και αδύνατες ακριβώς...

Τρώνε τις ποσότητες που περιγράφει και η alcyon,και σχεδόν ευχαριστημένη είμαι με αυτές.

Τεσπα αυτό που θέλω να πω είναι ότι σημασία έχει να είναι ζωηρά.Τότε όλα είναι εντάξει.

Καταλαβαίνω πως νιώθεις αλλά όλο αυτό μόνο κακό κάνει και σ'εμάς και στα μικρά.Εγώ πάντως συμβιβάστηκα γιατί δεν το αντέχω άλλο να πλησιάζει η ώρα του ταϊσματος και να μου ανεβαίνει το στομάχι στο στόμα από την αγωνία.

[Ολυμπία_]

Fistikaki,σε πληροφορω οτι η δικια μου 2 χρονων ειχε βαρος 10300, 2,5 χρονων 10900 και 3 χρονων 11900 αρα αρκετα πιο αδυνατη απο την δικια σου .Υπαρχουν λοιπον και χειροτερα!!!!!!Δεν σου λεω να μη στεναχωριεσαι γιατι δεν γινεται.Πρεπει να δεχτεις οτι το παιδι σου δεν θελει να τρωει, ισως γιατι δεν το εχει αναγκη ο οργανισμος του.Εχετε κανει εξετασεις?Ο παιδιατρος τι σου λεει?Ο δικος μου μου ελεγε οτι αυτος ειναι ο ρυθμος αναπτυξης της και εγω του απαντουσα οτι εαν δεν την πιεζα θα ηταν πολυ μικροτερος.Εκεινος βεβαια θεωρουσε οτι χωρις πιεση μπορει να ηταν και καλυτερος.

Η δικια μου δεν επινε ουτε γαλα.Απο 4 μηνων της πιεζα την θηλη του μπιμπερο στο στομα την ωρα που κοιμοταν και αναγκαστικα οταν γεμιζε το στομα γαλα αναγκαζοταν και καταπινε .ΦΡΙΚΤΟ και για μενα και για Μαρια.Στη συνεχεια της εδινα το γαλα με το κουταλι οπως την σουπα.Απο 3,5 χρονων αρχισε να το πινει μονη της αλλα κανει 1 ωρα.

Για τα σιροπια κλπ που ανοιγουν την ορεξη σ'εμας δεν ειχαν αποτελεσμα.Ουτε και στον παιδικο αλλαξε κατι.

Εμεις δυσκολευτικαμε πολυ να αποκτησουμε την κορη μας .Προσπαθουσαμε για 5,5 χρονια με εξωσωματικες κλπ και τελικα ηρθε φυσιολογικα.

Σκεφτομε οτι η αγωνια μου, το αγχος μου και η αναγκη μου για ενα παιδι με οδηγησε οταν αυτο τελικα ηρθε στο να θελω ολα να ειναι τελεια.Δεν δεχομουν οτι τωρα που απεκτησα αυτο που ηθελα ,μπορει κατι να παει στραβα .Πιστευα οτι τωρα ηρθε η ωρα να απολαυσω αυτο που προσπαθουσα τοσο καιρο και το γεγονος οτι το παιδι δεν ετρωγε με απελπιζε και με θυμωνε.Ελεγα δηλαδη "Γιατι σε μενα Θεε μου.Δεν φτανει που δυσκολευτηκα τοσο να κανω παιδι πρεπει και τωρα να τραβαω ολο αυτο το Γολγοθα?Δεν μπορουσε το παιδι μου να ειναι σαν ολα το αλλα παιδια?"

Ετσι λοιπον η πιεση που της ασκουσα ηταν αφορητη.Τωρα μονο το καταλαβαινω.Απο την αγαπη που της εχω δεν μπορουσα να δεχτω το ποσο λιγο ετρωγε.Φοβομουν οτι θα αρωστησει, οτι δεν θα μεγαλωνει οπως επρεπε κλπ κλπ.

Συμφωνω απολυτα με αυτα που γραφει πιο πανω η alcyon.Εφαρμοσε τα οσο ειναι ακομα νωρις.Εχεις περιθωρια να αλλαξεις τη σχεση της με το φαγητο.

Και κατι ακομα. Ο γιος μας , ο οποιος και αυτος ηρθε φυσιολογικα μετα απο 4,5 χρονια

(ειναι 11 μηνων σημερα) ειναι αρκετα πιο καλοφαγος απο την αδερφη του αλλα και αρκετα πιο αρρωστιαρης.ΑΡΑΑΑΑΑ!!!!!

[ΑΦΡΟΔΙΤΑΚΙ]

φυστικάκι, πάρε ταπεράκι και πήγαινε σε καμιά παραλία!

Δεν κάνω πλάκα.

Παρόλο που είναι μια ελληνική σκηνή που πάντα κορόίδευα (και συνεχίζω να κοροίδεύω αν εφαρμόζεται σε μεγαλύτερα παιδιά), αναγκάστηκα να το εφαρμόσω όταν τα μικρά δεν έτρωγαν. Είχε πολύ καλά αποτελέσματα, γιατί στη θάλασσα, τους άνοιγε η όρεξη και έτρωγαν ό, τι είχα μέσα στο τάπερ. Και ζητούσαν και άλλο. Φαγητά που στο σπίτι ούτε που θα τα ακουμπούσαν.

Λίγο βρεχόντουσαν με τα νερά, λίγο παιχνίδι στην άμμο και πέφταν με τα μούτρα στα κεφτεδάκια, στο τυράκι και στα φρούτα.

Εύχομαι να έχεις κοντά σου θάλασσα.

Κάτι άλλο που βοηθάει είναι ο σίδηρος, ανοίγει την όρεξη. Ρώτα τον παιδίατρο αν συμφωνεί για λίγο σιροπάκι σιδήρου.

Επίσης συμφωνώ πολύ με αυτό που αναφέρθκε παραπάνω για το άγχος που άθελά μας μεταδίδουμε στο παιδί σε τέτοιες περιπτώσεις.

Καλή επιτυχία.

 

Συμφωνώ!Το καλοκαίρι τρώει όσο τρώει όλο τον χρόνο στην Αθήνα...Ζητάει από μόνη της να φάει και μερικές φορές θέλει κι άλλο και δεν έχουμε να της δώσουμε...

Η κόρη μου είναι 4 ετών και παίζει στα 14-15 κιλά εδώ κι ένα χρόνο...

[ΝΙΚ-16]

Καλά αυτά που διαβάζω εδω μέσα θα τα πάω στην πεθερά μου και στον άντρα μου που λένε οτι το παιδί μου 3 1/2 ετών και 16 κιλά είναι αδύνατο.......................

 

 

Πότε όμως δεν τον πίεσα για να φάει ποτέ όμως (βαριόμουνα κιόλας να πω την αλήθεια μου, άσε που είχα και κατάλοιπα απο τη γιαγιά μου που μας κυνήγαγε με το πιάτο απο πίσω για να φάμε και το μόνο που κατάφερε είναι να έχει 4 εγγόνια στα όρια της παχυσαρκίας)

 

Όταν πεινάσει θα φάει και φυσικά αν δεν φάει το φαγητό του δεν τρώει καμιά άλλη λιχουδιά............

καμιά φορά μετά το γάλα του το πρωί ζητάει μπισκότα όπου τρώει πάρα πολλά και φυσικά το μεσημέρι δεν θέλει φαγητό...........το απόγευμα όμως που θα ξυπνήσει και θα αρχίσει πάλι να ζητάει λιχουδιές φέρνω το πιάτο και του λέω οτι αν δενάδειάσει δεν θα φάει κάτι άλλο, στην αρχή έμενε νηστικός μέχρι την άλλη μέρα το πρωί αλλά όταν τον έκοβε η λόρδα και έβλεπε οτι δεν του περνάει, το τσάκιζε σε δευτερόλεπτα.

[alexiadim]

Εμεις δυσκολευτικαμε πολυ να αποκτησουμε την κορη μας .Προσπαθουσαμε για 5,5 χρονια με εξωσωματικες κλπ και τελικα ηρθε φυσιολογικα.

Σκεφτομε οτι η αγωνια μου, το αγχος μου και η αναγκη μου για ενα παιδι με οδηγησε οταν αυτο τελικα ηρθε στο να θελω ολα να ειναι τελεια.Δεν δεχομουν οτι τωρα που απεκτησα αυτο που ηθελα ,μπορει κατι να παει στραβα .Πιστευα οτι τωρα ηρθε η ωρα να απολαυσω αυτο που προσπαθουσα τοσο καιρο και το γεγονος οτι το παιδι δεν ετρωγε με απελπιζε και με θυμωνε.Ελεγα δηλαδη "Γιατι σε μενα Θεε μου.Δεν φτανει που δυσκολευτηκα τοσο να κανω παιδι πρεπει και τωρα να τραβαω ολο αυτο το Γολγοθα?Δεν μπορουσε το παιδι μου να ειναι σαν ολα το αλλα παιδια?"

Ετσι λοιπον η πιεση που της ασκουσα ηταν αφορητη.Τωρα μονο το καταλαβαινω.Απο την αγαπη που της εχω δεν μπορουσα να δεχτω το ποσο λιγο ετρωγε.Φοβομουν οτι θα αρωστησει, οτι δεν θα μεγαλωνει οπως επρεπε κλπ κλπ.

Συμφωνω απολυτα με αυτα που γραφει πιο πανω η alcyon.Εφαρμοσε τα οσο ειναι ακομα νωρις.Εχεις περιθωρια να αλλαξεις τη σχεση της με το φαγητο.

Και κατι ακομα. Ο γιος μας , ο οποιος και αυτος ηρθε φυσιολογικα μετα απο 4,5 χρονια

(ειναι 11 μηνων σημερα) ειναι αρκετα πιο καλοφαγος απο την αδερφη του αλλα και αρκετα πιο αρρωστιαρης.ΑΡΑΑΑΑΑ!!!!!

 

Γεια σας. Είμαι καινούρια και αυτό είναι το πρώτο μου μήνυμα. Ολυμπία, παραθέτω μέρος από το μήνυμά σου, γιατί εκφράζει απόλυτα τη φάση που περνάω. Ο μικρός μας είναι 27 μιση μηνων και τον αποκτήσαμε με εξωσωματική.Περάσαμε μανίκι με την παλινδρόμηση ως 1μιση χρόνων και πάντα για να φάει περνούσαμε τα πάθη του Χριστού...

Από 18 μηνών δείξαμε μια βελτίωση, αλλά βεβαια ούτε λόγος να απλώσει το χεράκι του να φάει μόνός του...

 

Αυτές τις ημέρες, ξαφνικά, έκοψε το γάλα (ενώ πριν λίγες μέρες έπινε 400ml περίπου) και την φρουτόκρεμα που ήταν το μόνο φαγώσιμο που δεν αρνιόταν ποτέ...Ξεκίνησε ένα απόγευμα με εμετούς, άρχισε να μειώνει το φαγητό σταδιακά και τώρα αρχίζει και το κόβει τελείως ή μόλις τον πιέσουμε κάνει εμετό...

Συνέπεσε και με δική μου γαστρεντερίτιδα και είμαι ένα ράκος σωματικά και ψυχολογικά...Ετοιμαζόμαστε να τον πάμε στην παιδίατρο...που σε λίγο θα σηκώσει τα χέρια ψηλά με τόσα που έχει δει σε αυτό το παιδί . Ελπίζω τουλάχιστον να μην είναι καμιά διατροφική διαταραχή γιατί θα πηδήξω από το μπαλκόνι!!!!!!!!!!!!!

 

Πάντως, αυτό που βλέπω είναι πως ούτε απειλες, ούτε πιεσεις, ούτε δωροδοκίες πιάνουν...Σε όλες τις φάσεις που περνάει, με το φαγητό, με τον πάνα που αρνείται πεισματικά να αποχωριστεί και πολλά πολλά άλλα, η πίεση δεν πετυχαίνει τίποτα...Σκάω από το κακό μου, αρρωσταίνω και στο τέλος γίνεται το δικό του...

[iliana]

Ας απαντήσω κι εγώ ως παρομοιως "ταλαιπωρημένη" μαμά.Fistikaki ,η κόρη μου σην ηλικία τηνδική σας ετρωγε λίγο και με πολλά παρακάλια.Ενα κόλπο ήταν η παραλία όπως ειπε η Emmaviva.Εκεί οντως έτρωγε αλλα αν έτρωγε κανονικά οπωσδήποτε θα έκανε εμετό για να βγάλει την "περίσσεια" που δεν χωρούσε το στομάχι της.Δεν έχουν όλα τα παιδιά τον ίδιο οργανισμό ούτε την ίδια ικανότητα πέψης.Γύρισα αρκετούς παιδιάτρους και με εξειδικεύσεις σε διάφορα πεδία και άκουσα διάφορες συμβουλές.Πάντως το φαγητό σε κανονική ωρα,ορισμένο χρόνο και μετα φεύγει το φαγητό δεν έπιασε.Από την προσπάθεια μου κατάλαβα το εξής:όσα φαγητά είναι δυνατόν να παραμείνουν στο τραπέζι, με κάποιον άνθρωπο βέβαια να την επιβλέπει,ας παραμείνουν.Και θα παίρνει αυτό που θέλει την 'ωρα που το θέλει.Υπάρχουν παιδιά που θέλουν πολλά μικρά γεύματα σε τακτά διαστήματα γιατί έτσι λειτουργεί ο οργανισμός τους.Κι η αλήθεια είναι ότι τα πιο "δύσκολα" στο φαγητό παιδιά χαζεύουν με το παιχνίδι και τρώνε λίγο πιο πολύ.Αυτό που πολύ σωστα σκέφτεσαι ειναι να παιρνει τις βιταμίνες κιόποια στοιχεία χρειάζεται γι αυτό ίσως θα πρέπει να δεις όντως εξετάσεις της και ανάλογα να της δίνεις ό,τι χρειάζεται.Ενας παιδίατρος που είχαν περάσει πολλά παιδιά απ τα χερια του στο Παίδων μου είχε πει το εξης"μην φοβάστε ,στην Ελλάδα δεν κινδυνεύουν τα παιδιά μας από την έλλειψη βάρους αλλά από την παχυσαρκία" .

Πιστεύω ότι πρέπει να βλέπουμε πως τα παιδιά μας δεν είναι απαραίτητο να ενταχθούν στους κανόνες των ωραρίων και των ποσοτήτων.Εύχομαι να βοήθησα έστω και λίγο και βασικό είναι να είσαι καλά και ήρεμη εσύ για να την αγαπάς και να την προστατεύεις και δεν θα έχει ανάγκη.

[eirini]

Μετά από πάαααααααρα πολλούς μήνες επανέρχομαι στο Parents και σας χαιρετώ όλες!

Fistiki, μόλις μίλησα με την κουμπαρο-κολλητή μου που όπως σου είπα κ χθες είναι διαιτολόγος-διατροφολόγος. Τη ρώτησα πώς μπορεί να χειριστεί μια μαμά ένα κακόφαγο παιδί ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΜΩς ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΙΚΟΥ ΣΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ. (Να σου θυμήσω πως η δική μου που δεν είναι κακόφαγη, είναι πιο αδύνατη από τη δικιά σου...)

Η συμβουλή λοιπόν είναι, να μη ζορίζεις το παιδί, να μην αγχώνεσαι γιατί του το μεταδίδεις κ το κάνεις να στρεσάρεται με το θέμα φαγητό που δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την όλη προσπάθειά σου. Γενικώς αφήνεις το παιδί να φάει όταν πεινάσει, όσο θέλει. Μπορείς μόνο -αν θέλει και κείνη- να δίνεις λίγο παραπάνω γάλα για να συμπληρώνεις θρεπτικά συστατικά και να βάλεις χρώμα στο πιάτο (αρακά, καλαμπόκι, ντομάτα) ώστε να γίνει πιο ελκυστικό.

Από κει κ πέρα, δε μπορείς να κάνεις κάτι! Συμβιβάσου κ μη στρεσάρεσαι γιατί κάνεις την όλη διαδικασία μαρτύριο για σένα κ κείνη. ΑΝ το παιδί φτάσει να είναι αδύνατο και να σε θορυβήσει ο γιατρός, ΤΟΤΕ κοιτάς άλλες εναλλακτικές!

Το παιδί είναι καλά! Αυτό να θυμάσαι!

[G.STONE]

Fistikaki μου ήρθε η παθούσα για συμπαράσταση!

 

Πάρτο απόφαση τα παιδιά μας είναι κακόφαγα!!! τουλάχιστον εσένα είναι κανονική στο βάρος. Εγώ τι πώ;;;;;;;; 11.100kg 28μηνών παιδί;:shock: αν ήταν όπως η δική σου στα φυσιολογικά δεν θα τον πίεζα. Πάντως και εγώ που του δίνω σίδηρο του έχει ανοίξει η όρεξη. Για ρώτα τον παιδίατρο αν είναι να σας γράψει εξετάσεις αίματος να δείτε τι γίνεται.

 

Αχ πως σε νιώθω και νόμιζα πως μόνο εγώ έχω καταντήσει ψυχοπαθής με το φαγητό.Κάθε σ/κ διανύω αποστάσεις για να τον ταϊσω! και εννοείται ότι πολλά φαγητά δεν τα δοκιμάζει καν!

 

Δίνε της για απογευματινό φαγητό αν δεν τρώει το μεσημέρι και δοκίμασε να την ταϊσεις σε καμιά πλατεία...(αχ να δω τι θα κάνω μόλις τελειώσει το καλοκαίρι... )

[Dawn]

Να προσθέσω άλλη μια εμπειρία ενός κακόφαγου, πολύ αδύνατου παιδιού. Εφιαλτικές καταστάσεις με αποτέλεσμα να απεχθάνομαι σήμερα μόνο τα φαγητά με τα οποία με κυνηγούσε η μητέρα μου τότε. Η ώρα του φαγητού ήταν βάσανο και μισούσα την ώρα και τη στιγμή που έπρεπε να έχω ένα πιάτο μπροστά μου. Η συνεχής πίεση αντί να αυξάνει την όρεξη μου για φαγητό, την μείωνε ακόμη περισσότερο. Δε θυμάμαι να θέλω να φάω, απλώς το θέμα φαγητό ήταν πάντα ένα εντελώς αδιάφορο θέμα. Αλλά ούτε ενεργητικότητα, ούτε κάτι άλλο μου έλειπε. Μου αρκούσε πάντα το πολύ λίγο που έτρωγα.

 

Γι' αυτό μανούλες, μπορώ να φανταστώ πόση πολλή αγωνία σας προκαλεί το θέμα του κακόφαγου παιδιού, αλλά σας θερμοπαρακαλώ, προσπαθήστε να περάσετε το χρόνο με το παιδί σας πιο δημιουργικά από το να ψάχνετε πως και με ποιο τρόπο θα το ταϊσετε. Για το μέλλον του είναι πιο σημαντική η αγάπη σας, παρά το πόσες μπουκιές θα κατεβάσει σήμερα.

[χρύσα08]

Κι εγώ μία από τα ίδια... Δεν έτρωγα σχεδόν τίποτα, μεγάλωσα μέχρι την πρώτη δημοτικού με 3 μπουκάλια γάλα την ημέρα. Η κύρια ανάμνηση από τα παιδικά μου χρόνια ήταν η συζήτηση για το πόσο δεν τρώω. Μισούσα τον παιδίατρο και την πρώτη ατάκα της μάνας μου "γιατρέ, δεν τρώει", καθώς και τα πράσινα σιροπάκια που επακολουθούσαν για να μου ανοίξει η όρεξη. Σιρόπι, βασιλικός πολτός, βιαταμίνες και κολοκύθια τούμπανα. Τα καλοκαίρια στη γιαγιά ένας εφιάλτης με ένα πιάτο να με κυνηγάει και τη γιαγιά να φωνάζει "κολλημένοοοοο, έχει κολλήσει το άντερό σου".

Ε, στα 22 άρχισα να τρώω κανονικά και δεν το πίστευε κανένας, βέβαια δεν πάχυνα ποτέ πολύ (ούτε στην αγκυμοσύνη γιατί είχα σάκχαρο και ήμουν σε δίαιτα). Το μόνο πρόβλημα που είχα στην εφηβεία ήταν αναιμία και έπαιρνα σίδηρο.

Επίσης, μισούσα τους εκβιασμούς "φάε για να κάνουμε το τάδε" και μουλάρωνα τελείως. Όταν θύμωνα, έκανα απεργία πείνας γιατί ήξερα ότι αυτό τους πονάει περισσότερο. Θυμάμαι μια Κυριακή, ήμουν περίπου 13-14 ετών, που είχα θυμώσει με τη μάνα μου και είχα κλειστεί στο δωμάτιό μου και δεν έτρωγα, η μάνα μου άντεξε μέχρι τις 6 το απόγευμα, οπότε και μπουκάρισε και άρχισε τα ουρλιαχτά...

Νομίζω ότι αν η μαμά χαλαρώσει λίγο, θα χαλαρώσει και το παιδί. Κι εγώ άρχισα να τρώω μεγάλη, όταν έβγαινα με φίλους και μασαμπούκιαζαν όλοι και δεν σχολίαζε κανείς πόσες μπουκιές κατάπια και τι θα πάθω από την ασιτία...

Αν το παιδί δεν γκρινιάζει, λογικά δεν θα πεινάει.

[spyni]

Fistikaki μου ήρθε η παθούσα για συμπαράσταση!

 

Πάρτο απόφαση τα παιδιά μας είναι κακόφαγα!!! τουλάχιστον εσένα είναι κανονική στο βάρος. Εγώ τι πώ;;;;;;;; 11.100kg 28μηνών παιδί;:shock: αν ήταν όπως η δική σου στα φυσιολογικά δεν θα τον πίεζα. Πάντως και εγώ που του δίνω σίδηρο του έχει ανοίξει η όρεξη. Για ρώτα τον παιδίατρο αν είναι να σας γράψει εξετάσεις αίματος να δείτε τι γίνεται.

 

Αχ πως σε νιώθω και νόμιζα πως μόνο εγώ έχω καταντήσει ψυχοπαθής με το φαγητό.Κάθε σ/κ διανύω αποστάσεις για να τον ταϊσω! και εννοείται ότι πολλά φαγητά δεν τα δοκιμάζει καν!

 

Δίνε της για απογευματινό φαγητό αν δεν τρώει το μεσημέρι και δοκίμασε να την ταϊσεις σε καμιά πλατεία...(αχ να δω τι θα κάνω μόλις τελειώσει το καλοκαίρι... )

 

Νομιζω πως θα πρεπει να ηρεμησετε-μησουμε ολοι...η δικη μας διπλοχρονιζει τον Αυγουστο και ειναι 10 κιλα...τρωει τα παντα και γενικα ειναι καλοφαγη...τωρα βεβαια το καλοκαιρι το ριχνει στα δροσερα, καπουζι και καπουζι ολο φωναζει , αντε και κανενα αγγουρακι.Γεννηθηκε προωρη 2360 και αυτη την τρελλα τη βιωσα μεχρι και τον τριτο μηνα, μετα ειπα στοοοοοοοοοοοοπ!!!στον υπνο μου εβλεπα οτι τη ζυγιζα και ηταν σαν πουπουλο, οτι δεν ηθελε το στηθος και αλλα τετοια ωραια...την ζυγιζαμε καθε Κυριακη και εγω εκλαιγα πριν και μετα το ζυγισμα...ΕΦΙΑΛΤΗΣ!!!!!!!!!!!!!!!ευτυχως εχω ηρεμησει, το ειπα και το εκανα...απλα το πηρα αποφαση οτι ετσι ειναι το παιδακι μας...ουτε εμεις ειμαστε παχουλοι, το αντιθετο μαλιστα!!η ψυχολογικη πιεση με το φαγητο μπορει να οδηγησει σε πολυ σοβαρες ψυχοσωματικες παθησεις στο μελλον!!!προσοχη κοριτσια μου!!!