Θέλω παιδί αλλά σκέφτομαι την οικονομική κρίση

[ioanna81]

Όχι Ευακι μου καθόλου δεν με μπέρδεψες . έχουμε δυστυχώς πολύ ψηλή δόση στη τράπεζα εμείς. Ρε κορίτσια να ρωτήσω και κάτι άλλο. Με ένα παιδάκι στην πρώτη δημοτικού όπου τα έξοδα για φροντιστήρια είναι περίπου εκατό ευρω πόσα περίπου χρειάζεται μια οικογένεια το μηνα. και τα ρεύματα και όλα....άστε έξω τις τράπεζες που δεν χρωστάμε όλοι τα ίδια....με πόσα περνάτε περίπου?1500???:confused:

 

 

1500?? αυτο ειναι ονειρο το ποσο. Ο συζυγος παιρνει 850 κι εγω 780 αλλα εμενα δεν με πληρωνουν, μου εβαλαν 200 για τον οκτωβριο. Με τα λεφτα του συζυγου πρεπει να πληρωσουμε σηματα αυτοκινητων, δεη βενζινες, καρτα, δανειο, φαγητο, εξοδα παιδιου, τηλεφωνο, νερο, ασφαλειες αυτοκινητων και οτι αλλο ερθει που δεν θυμαμαι τωρα οποτε αυτο το ποσο που λες φανταζει ονειρο. Στα 1500 ειναι μεσα και η δοση ή αυτα μενουν αν πληρωσεις την τραπεζα? αν ειναι εκτος πιστευω πως σε φτανουν

[melst]

Εκτός τις δόσεις.....μένουμε Κύπρο εμείς... Ρε Ιωάννα μου πως βγαίνετε...σας συγχαίρω πάντως...είναι και τα πεθερικά μου έτσι που είναι από Αθήνα...δύσκολα....πληρώνουμε τράπεζα 1700 και μένουν 1500...και είναι ζόρικα :(

[manitaraki]

Βρε κορίτσια, τα χρήματα θα είναι πάντα θέμα με ή χωρίς την πολυσυζητημένη "κρίση", γιατί οι ανάγκες είναι πλασματικές και κατά συνθήκες μεταβαλλόμενες. Αν οι οικογένειες δημιουργούνταν με βάση χρηματοοικονομικές μελέτες και όχι την αγάπη και την επιθυμία δε θα γεννιόντουσαν παιδιά. Την εποχή των γονιών μας δηλ. που ήταν πραγματικά δύσκολα πώς μεγάλωναν τόσα παιδιά? Κι ας μην πάνε όλα τένις, μπαλέτο, 32 γλώσσες φροντιστήρια, ας μη γίνουν πανεπιστήμονες...και δε μιλάω εκ του ασφαλούς, άνεργη είμαι και ο άντρας μου ωρομίσθιος, με ένα παιδάκι 22 μηνών και έγκυος στο δεύτερο. Η ιδέα όμως του να μεγαλώσει μόνη της και να μην έχει κάποιο στήριγμα αν εμείς πάθουμε κάτι ή ακόμα κι αν φύγουμε στην "ώρα" μας από τη ζωή με τρελαίνει και νομίζω δεν της αξίζει....

[jeni-jeni]

Αγαπημένες φίλες, είμαι προβληματισμένη. Έχουμε ένα αγοράκι 6,5 χρονών και σκεφτόμαστε για δεύτερο παιδάκι. ο άντρας μου θέλει και αυτός αλλά λεει να περιμένουμε ακόμα 2 χρόνια να δούμε λίγο πως θα πανε τα πράγματα με τη κρίση και μετά.:( Δεν με ενοχλεί η διαφορά που θα έχουν αντιθέτως μου αρέσει. Αλλά θα είμαι 34 και ο άντρας μου 36 και μου κάνει κάπως....άλλη κοπέλα με το ίδιο πρόβλημα????:-(

 

Γεια σου φίλη μου, να σου πω και εγώ

την γνώμη μου το πως βλέπω το θέμα.

Έχω και εγώ ένα κοριτσάκι 6+ ετών

και εμείς το αφήναμε το δεύτερο παιδί

λίγο πιο μετά και πιο μετά. Γιατί σε

Εμάς τα οικονομικά προβλήματά

άρχισαν 2 χρονια πριν περίπου και

λέγαμε θα φτιαξουνε και μετά . .

Οσπου λέω οκ μεγάλωσε η κόρη τι θα

γίνει;ε ας ξεκινήσουμε προσπάθειες

εκανα ένα χρονο να μείνω έγκυος και

μετά . .παλινδρομήσε,το αφήνουμε. .

Ξανα μένω μετα από ένα χρονο έγκυος. .

Μετά παλινδρομησε. .έχουμε φάει

Αρκετά λεφτά σε γιατρούς και τώρα

μετα από δυο αποβολές θέλω να κανω

πολλές εξετάσεις που στοιχίζουν πολλα

λεφτά. .

Οπότε θέλω να σου πω οτι το μετάνιωσα που

το άφησα. .

εννοείτε να μην συμβεί αυτό ούτε σε σένα

Ούτε σε άλλη κοπέλα. .

Άπλα θέλω να σου πω, τα δύσκολα δεν

τελειώνουν. .

άσε τον εαυτό σου ελεύθερο, μίλησέ με τον

άντρα σου και ολα θα γίνουν. .

 

Καλά Χριστούγεννα

[mamaka83]

Οι ίδιοι προβληματισμοί μας απασχολούσαν και εμάς όχι τώρα αλλα΄ εδώ και 2 χρόνια. Φέτος έμεινα άνεργη τον Ιούνιο και γνωρίζαμε οτι το να εργαστώ θα ήταν απίθανο. Παρόλα αυτά πήραμε απόφαση να κάνουμε 2ο παιδάκι γιατί είμαστε 36 και δεν μας παίρνει και πολύ να περιμένουμε, αλλά μπορώ να πω οτι δεν το χαίρομαι οπως το πρώτο γιατί έχω μεγάλο άχγος για τα οικονομικά.

Απο την άλλη τι να φοβηθώ για το δεύτερο, αν είναι έτσι πρέπει να δώσω και το πρώτο γιατί σε λίγο καιρό κανείς δνε ξέρει αν θα μπορεί να ταϊζει το ή τα παιδάκια του.

Επιπλεόν αν είναι έτσι πρέπει και εμείς οι ιδιοι να σταματήσουμε να ζούμε, να εργαζόμαστε να μιλάμε να χαιρόμαστε, να πηγαίνουμε στο γιατρό, να κάνουμε θεραπεια, να αγαπάμε να μαλώνουμε γιατί έχουμε κρίση και δεν θα έχουμε λεφτά σ λίγο καιρό και τα πράγματα θα χιροτερέψουν!

Ϊσως η παρουσία των παιδιών μου στη ζωή μου με κάνει να αγωνιστώ και να ξεκολλησω απο την αδράνεια που μας έβαλαν και ίσως με κάνει να σκέφτομαι ποιοι άνθρωποι θελω να ορίζουν τη ζωή μου

Δεν φοβάμαι την πεινα, που πραγματικά μπορεί να είναι πάρα πολύ δύσκολη αλλα΄την απουσία παιδείας και της υγείας! Τέλος πάντων, ελπίζω να μην έγινα γραφική! Καλό βραδακι

 

 

Νομιζω οτι οι σκεψεις σου με βοηθουν πολυ να ξεκαθαρισω τις δικες μου σκεψεις...Δεν εγινες καθολου γραφικη...Αντιθετως εχεις απολυτο δικιο...Δεν θα σταματησουμε τη ζωη μας επειδη θελουν να μας κανουν πιονια...Σε ευχαριστω πολυ...

[mamaka83]

 

εγώ έχω 2 κορούλες οι οποίες έχουν 2 χρόνια διαφορά ηλικίας. η δική μου ιστορία είναι ότι όταν έμενα έγκυος οι προυποθέσεις ήταν καλές και οι δύο δουλεύαμε όλα καλά και μετά από λίγο απέλυαν τον άντρα μου και στις δυο μου γέννες και μάλιστα στην 2 μου κόρη έμεινε άνεργος 2 χρόνια έχει λίγους μήνες που δουλεύει και με πολύ μικρό μισθο!!!τώρα απλώς τα χαίρομαι όταν κάθονται και βλέπουν τηλεόραση και κρατάει η μια το χέρι της άλλης, όταν περπατάνε χεράκι χεράκι, όταν κάνουν αγκαλίτσες ακόμα και όταν μαλώνουν τα χαίρομαι!!! αυτό δεν το αλλάζω με όλα τα λεφτά του κόσμου!!!

 

 

Συμφωνω μαζι σου...Να τα χαιρεσαι τα αγγελουδια σου...

[Maiden1]

Εγώ θυμάμαι πριν έρθει το πρώτο παιδί βγαίναμε τσίμα τσίμα. Αφού έμεινα έγκυος και λέω σε μια συνάδελφό μου πως θα τα βγάζουμε πέρα όταν τώρα είμαστε έτσι; Και μου λέει θα τα βγάζεις πέρα, θα βρίσκεις τα λεφτά για να πληρώνεις ό,τι χρειάζεται το παιδί σου. Ερχεται το παιδί και πληρώναμε και το υποαλλεργικό γάλα ένα κουτί ανα 2 μέρες, και τις καλύτερες πάνες, και τα εμβόλια της γιατί τότε το ΙΚΑ δεν τα κάλυπτε όλα και παιδίατρο και ρούχα (εκεί πέφτανε και δώρα για να λέμε την αλήθεια) και γενικότερα η μικρή ήταν αρχοντομπεμπέκα με τα όλα της όπως έλεγα. Και με την ανασφάλεια που ένιωθα γιατί και τα 2 είναι παιδιά της κρίσης έκανα πολύ οικονομία και της έβαζα μικροποσά στην άκρη. Παράλληλα υποστήκαμε και οι 2 μέιωση μισθου και αύξηση φορολογίας (αύξηση κρατήσεων στους μισθούς μας) και πλέον οι μισθοί μας είναι ακόμα πιο κάτω. Έρχεται και το 2ο που βρήκε πολλά πράγματα έτοιμα αλλά όσο να 'ναι έπρεπε να του πάρουμε ρούχα γιατί γεννήθηκε εντελώς διαφορετική επόχη, πίνει κι αυτή ακριβό γάλα (ζωή να 'χει να πίνει όσο θέλει) και φοράει επίσης τις καλύτερες πάνες γιατί έχει πολύ ευαίσθητο δέρμα και την αλλάζουμε ανά 2-ωρο. Ε λοιπόν και πάλι βγάινουμε. Και αργότερα όταν χοντρύνουν τα έξοδα θα βγάινουμε γιατί για το παιδί σου κόβεις από αλλού χωρίς καν να συνηδειτοποιέις ότι έκοψες από κάπου. Γι'αυτό και λέω αν δεν τίθεται θέμα επιβίωσης τότε να κάνετε 2ο.

[dimmi]

Εγώ θυμάμαι πριν έρθει το πρώτο παιδί βγαίναμε τσίμα τσίμα. Αφού έμεινα έγκυος και λέω σε μια συνάδελφό μου πως θα τα βγάζουμε πέρα όταν τώρα είμαστε έτσι; Και μου λέει θα τα βγάζεις πέρα, θα βρίσκεις τα λεφτά για να πληρώνεις ό,τι χρειάζεται το παιδί σου. Ερχεται το παιδί και πληρώναμε και το υποαλλεργικό γάλα ένα κουτί ανα 2 μέρες, και τις καλύτερες πάνες, και τα εμβόλια της γιατί τότε το ΙΚΑ δεν τα κάλυπτε όλα και παιδίατρο και ρούχα (εκεί πέφτανε και δώρα για να λέμε την αλήθεια) και γενικότερα η μικρή ήταν αρχοντομπεμπέκα με τα όλα της όπως έλεγα. Και με την ανασφάλεια που ένιωθα γιατί και τα 2 είναι παιδιά της κρίσης έκανα πολύ οικονομία και της έβαζα μικροποσά στην άκρη. Παράλληλα υποστήκαμε και οι 2 μέιωση μισθου και αύξηση φορολογίας (αύξηση κρατήσεων στους μισθούς μας) και πλέον οι μισθοί μας είναι ακόμα πιο κάτω. Έρχεται και το 2ο που βρήκε πολλά πράγματα έτοιμα αλλά όσο να 'ναι έπρεπε να του πάρουμε ρούχα γιατί γεννήθηκε εντελώς διαφορετική επόχη, πίνει κι αυτή ακριβό γάλα (ζωή να 'χει να πίνει όσο θέλει) και φοράει επίσης τις καλύτερες πάνες γιατί έχει πολύ ευαίσθητο δέρμα και την αλλάζουμε ανά 2-ωρο. Ε λοιπόν και πάλι βγάινουμε. Και αργότερα όταν χοντρύνουν τα έξοδα θα βγάινουμε γιατί για το παιδί σου κόβεις από αλλού χωρίς καν να συνηδειτοποιέις ότι έκοψες από κάπου. Γι'αυτό και λέω αν δεν τίθεται θέμα επιβίωσης τότε να κάνετε 2ο.

σωστά αλλά όταν μπαίνει μόνο ένας μισθός στο σπίτι και όλα τα άλλα είναι δώρα, τότε μπορεί να μην είναι θέμα επιβίωσης αλλά είναι ουτοπικό. Γιατί κάποτε δε θα μπορείς να βασίζεσαι στα δώρα, έτσι δεν είναι?

Οκ εγώ λεφτά δεν έχω αλλά κάνω κι άλλο ένα παιδί να μου το μεγαλώσετε

[tab]

εχω ενα κοριτσακι που εκλεισε εχτες τα 5 κ ειμαι εγκυος στο δευτερο σχεδον 3 μηνων...κ εγω τα σκεφτομουν ολα αυτα π λετε αλλα ξερεται τ σκεφτηκα

οπως μεγαλωσε τ ενα ετσι θα μεγαλωσει κ το δευτερο....τ δευτερο παντα ειναι λιγο αδικημενο παιρνει παντα τα πραγματα τ πρωτου εκτος αν ειναι διαφορετικο φυλο...

κ εμεις κοριτσια δεν μεγαλωσαμε με πολυτελειες λιγα κ καλα ειχαμε σε αντιθεση με τα σημερινα παιδια π τα θελουν ολα....εγω παιχνιδι επαιρνα χριστουγεννα κ πασχα μονο κ η κορη μου θελει καθε βδομαδα τζαμπο κατι τ οποιο τιςτ εχω κοψει,,,

γ μενα βαλτε μπρος γ δευτερο παιδακι να εχουνε παρεα κ θα μεγαλωσουν μια χαρα οπω ςμεγαλωσαμε κ εμεις...

[Maiden1]

Δώρα ήταν κάποια ρούχα της μικρής σε γιορτές, γενέθλια κτλ. Βάλε 4 γιαγιάδες, μία νονά-κουνιάδα, 1-2 φίλες βγήκαν 7 αλλαξιές. Δεν βασίζομαι σ'αυτά, αν δεν της τα παίρνανε θα αγόραζα εγώ σίγουρα όχι τόσο ακριβά γιατί δεν είμαι της υπερβολής αλλά δεν εξαρτάται η επιβίωση του παιδιού από 6 αλλαξιές. Θεωρώ ωστόσο σωστό να αναγνωρίσω ότι με τα δώρα που της κάνανε βοηθήθηκα. Και δεν μου μεγάλώνει κανείς το παιδί, εμείς οι γονείς του το μεγαλώνουμε, βγαίνει κάτι τέτοιο από το παραπάνω μήνυμα; Αναγνωρίζω πάλι όμως ότι το κρατούσε η γιαγιά όταν δούλευα και αργότερα που θα ξαναγυρίσω οπότε σ'εμένα προσωπικά αυτό μεταφράζεται και σε οικονομική βοήθεια αφού γλυτώνω έξοδα βρεφονηπιακού.

 

Αν πιστεύεις ότι αν κάνεις 2ο παιδάκι θα βασίζεσαι σε συνδρομές συγγενών ακόμα και για τις βασικές του ανάγκες τότε όχι μην το κάνεις. Αν όμως υπάρχουν τα περιθώρια για κάποιες περικοπές τότε κάντο γιατί αυτές δεν θα σου φανούν, αυτό θέλω να πω.

[dimmi]

Δώρα ήταν κάποια ρούχα της μικρής σε γιορτές, γενέθλια κτλ. Βάλε 4 γιαγιάδες, μία νονά-κουνιάδα, 1-2 φίλες βγήκαν 7 αλλαξιές. Δεν βασίζομαι σ'αυτά, αν δεν της τα παίρνανε θα αγόραζα εγώ σίγουρα όχι τόσο ακριβά γιατί δεν είμαι της υπερβολής αλλά δεν εξαρτάται η επιβίωση του παιδιού από 6 αλλαξιές. Θεωρώ ωστόσο σωστό να αναγνωρίσω ότι με τα δώρα που της κάνανε βοηθήθηκα. Και δεν μου μεγάλώνει κανείς το παιδί, εμείς οι γονείς του το μεγαλώνουμε, βγαίνει κάτι τέτοιο από το παραπάνω μήνυμα; Αναγνωρίζω πάλι όμως ότι το κρατούσε η γιαγιά όταν δούλευα και αργότερα που θα ξαναγυρίσω οπότε σ'εμένα προσωπικά αυτό μεταφράζεται και σε οικονομική βοήθεια αφού γλυτώνω έξοδα βρεφονηπιακού.

 

Αν πιστεύεις ότι αν κάνεις 2ο παιδάκι θα βασίζεσαι σε συνδρομές συγγενών ακόμα και για τις βασικές του ανάγκες τότε όχι μην το κάνεις. Αν όμως υπάρχουν τα περιθώρια για κάποιες περικοπές τότε κάντο γιατί αυτές δεν θα σου φανούν, αυτό θέλω να πω.

ναι το κατάλαβα ότι εσείς δεν κάνατε έτσι, σου λέω άλλο υποθετικό σενάριο γα αάλλους. Οτι όσο κι αν βοηθά ο περίγυρος δεν μπορείς να βασίζεσαι ότι θα σπουδάσουν το παιδί σου...όχι εσύ, μην τα παίρνεις προσωπικά καλέ.

[Maiden1]

Πέστο έτσι βρε dimmi γιατί το ένιωσα το τσίγκλισμα προς στιγμήν! Δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν, το κάθε ζευγάρι κρίνει αν μπορεί ή όχι και το τι θέλει να προσφέρει στο παιδί του. Συνάδελφος δεν έκανε 2ο παιδί αλλά η μικρή της πηγαίνει στου Μωραϊτη από το νηπιαγωγείο. Μιλάμε για 8000 Ευρώ δίδακτρα στο δημοτικό! Αυτό ήθελε και αυτό έκανε. Σαφώς και δεν μπορεί για 2ο γιατί αυτό σημαίνει μεταγραφή και των 2 σε δημόσιο σχολείο πράγμα που εγώ δεν θεωρώ τραγικό αλλά αυτή το θεωρεί και το σέβομαι. Δεν λέω ότι αυτή είναι η περίπτωση όλων αλλά συμβαίνει.

 

Σκέψου όμως και το άλλο. Ποιός σου λέει ότι αργότερα τα πράγματα δεν θα είναι καλύτερα; Μας έχει παρασύρει αυτό το κύμα απαισιοδοξίας (κι εμένα δεν το κρύβω) αλλά όπως σκεφτόμαστε ότι θα είναι χειρότερα, θα έπρεπε να κρατάμε και την πιθανότητα ότι μπορεί να γίνουν και καλύτερα, πχ. ο σύζυγος να πάει σε μια καλύτερα αμοιβόμενη δουλειά ή εμείς κτλ.

[dimmi]

Πέστο έτσι βρε dimmi γιατί το ένιωσα το τσίγκλισμα προς στιγμήν! Δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν, το κάθε ζευγάρι κρίνει αν μπορεί ή όχι και το τι θέλει να προσφέρει στο παιδί του. Συνάδελφος δεν έκανε 2ο παιδί αλλά η μικρή της πηγαίνει στου Μωραϊτη από το νηπιαγωγείο. Μιλάμε για 8000 Ευρώ δίδακτρα στο δημοτικό! Αυτό ήθελε και αυτό έκανε. Σαφώς και δεν μπορεί για 2ο γιατί αυτό σημαίνει μεταγραφή και των 2 σε δημόσιο σχολείο πράγμα που εγώ δεν θεωρώ τραγικό αλλά αυτή το θεωρεί και το σέβομαι. Δεν λέω ότι αυτή είναι η περίπτωση όλων αλλά συμβαίνει.

 

Σκέψου όμως και το άλλο. Ποιός σου λέει ότι αργότερα τα πράγματα δεν θα είναι καλύτερα; Μας έχει παρασύρει αυτό το κύμα απαισιοδοξίας (κι εμένα δεν το κρύβω) αλλά όπως σκεφτόμαστε ότι θα είναι χειρότερα, θα έπρεπε να κρατάμε και την πιθανότητα ότι μπορεί να γίνουν και καλύτερα, πχ. ο σύζυγος να πάει σε μια καλύτερα αμοιβόμενη δουλειά ή εμείς κτλ.

βρε αφού σου είπα για την περίπτωση με τον ένα μισθό, εσείς 2 έχετε σπίτι, πως θα αναφερόμουν σε εσάς?

 

σε εμάς δεν παίζει αυτό- όλα όσα όμορφα περιγράφεις μήπως φτιάξουν τα πράγματα- (τώρα λέω καθαρά για εμάς έτσι?) γιατί ο σύζηγος είναι ΔΥ οπότε το μόνο που παίζει είναι να χάσει τη δουλειά του κι όχι να πάει σε καλύτερη,

κι γω ελευθ. επαγ. με τεράστια δάνεια λόγω κρίσης.

Οπότε δεν το παίζω κορώνα γράμματα για 2 παιδί. Φυσικά αν σε 5 χρόνια ήταν όλα καλύτερα εννοείται...

Τότε βέβαια μπαίνουν κι άλλοι παράγοντες αφού είμαι ήδη 33.

 

Γενικά τώρα, αν το δείς σφαιρικά, η ελληνική οικογένεια κανένα δεν αφήνει αβοήθητο, την άκρη τη βρίσκουμε πάντα. Ομως αυτό που "προσπαθώ" να σου πω είναι πως ίσως κάποιοι να προτιμούν ένα παιδί χωρίς να ποντάρουν στην βοήθεια άλλων (άσχετα που την έχουν).

Για παράδειγμα ο άντρας μου, αν και ήθελε και θέλει σαν τρελός δεύτερο, από τότε που ο μισθός του έμεινε μισός και τα έξοδα διπλασιάστηκαν, σου λέει "δε θέλω να αδικήσω το δεύτερο παιδί" κι επίσης στεναχωριέται που και στο ένα του παιδί δεν θα μπορέσει να προσφέρει όσα του πρόσφεραν εκείνου οι γονείς του.

Δεν είναι κακό να θες να μεγαλώσεις τα παιδιά σου όπως μεγάλωσες, είναι ανέφικτο πια όμως!

[ΟΛΓΑ78]

Είχα αναφερθεί κι εγώ παλιότερα σε σχετικό θέμα. Όντας μανούλα 2 παιδιών -και μάλιστα την μικρούλα μου την έκανα μέσα στον πυρήνα της κρίσης!! -, έχω να δηλώσω τα εξής: σαφώς και είναι δύσκολο -εδώ ήταν με το ένα μόνο-. Παρόλο που δουλεύουμε και οι 2, με τις μειώσεις που έχουμε υποστεί είναι σαν να μπαίνει πλέον ένας μισθός στο σπίτι, με ενοίκιο, λογαριασμούς, γυναίκα για τη μικρή, ασφάλεια ΤΕΒΕ, κάθε μήνα το ταμείο είναι μείον και πλέον στερούμαστε και τα βασικά -επισήμανση: όχι τα παιδιά μου, εμείς οι γονείς-. Βέβαια, η μικρή μου την έβγαλε όλο το καλοκαίρι με δανεικά ρούχα και τώρα το χειμώνα, τα κουτσοβολεύουμε με Jumbo κατάσταση, όμως, παρόλες τις δυσκολίες, δεν συγκρίνεται με ΤΙΠΟΤΑ όμως, το:

1) να τα βλέπω να "ποδοπατιούνται" όταν έρχομαι από τη δουλειά για το ποιος θα με πρωτοφιλήσει!!

2) να πειράζονται και ο μεγάλος να σφίγγει την μικρή μου, εκείνη να ουρλιάζει, να τον δαγκώνει και αυτός να της λέει: "βρε, από την πολλή αγάπη στα κάνω!!"

3) να πηγαίνω το βράδυ στα κρεβατάκια τους, να τα σταυρώνω, να τα σκεπάζω καλά και να δοξάζω το Θεό που μου τα έστειλε και είναι η ζωή μου όλη και με γεμίζουν αισιοδοξία.

4) Γενικώς να με τρελαίνουν και να μην με αφήνουν σε ησυχία!!! Πιστεύω ότι αν κάτσω κάποια στιγμή χωρίς να με ενοχλούν θα πέσω σε κατάθλιψη!!

 

Τα παιδιά είναι ευλογία!!! κουτσά κουτσά η λύση βρίσκεται !!

[ΝΙΚΗ-ΑΝΤΩΝΙΑ]

Είχα αναφερθεί κι εγώ παλιότερα σε σχετικό θέμα. Όντας μανούλα 2 παιδιών -και μάλιστα την μικρούλα μου την έκανα μέσα στον πυρήνα της κρίσης!! -, έχω να δηλώσω τα εξής: σαφώς και είναι δύσκολο -εδώ ήταν με το ένα μόνο-. Παρόλο που δουλεύουμε και οι 2, με τις μειώσεις που έχουμε υποστεί είναι σαν να μπαίνει πλέον ένας μισθός στο σπίτι, με ενοίκιο, λογαριασμούς, γυναίκα για τη μικρή, ασφάλεια ΤΕΒΕ, κάθε μήνα το ταμείο είναι μείον και πλέον στερούμαστε και τα βασικά -επισήμανση: όχι τα παιδιά μου, εμείς οι γονείς-. Βέβαια, η μικρή μου την έβγαλε όλο το καλοκαίρι με δανεικά ρούχα και τώρα το χειμώνα, τα κουτσοβολεύουμε με Jumbo κατάσταση, όμως, παρόλες τις δυσκολίες, δεν συγκρίνεται με ΤΙΠΟΤΑ όμως, το:

1) να τα βλέπω να "ποδοπατιούνται" όταν έρχομαι από τη δουλειά για το ποιος θα με πρωτοφιλήσει!!

2) να πειράζονται και ο μεγάλος να σφίγγει την μικρή μου, εκείνη να ουρλιάζει, να τον δαγκώνει και αυτός να της λέει: "βρε, από την πολλή αγάπη στα κάνω!!"

3) να πηγαίνω το βράδυ στα κρεβατάκια τους, να τα σταυρώνω, να τα σκεπάζω καλά και να δοξάζω το Θεό που μου τα έστειλε και είναι η ζωή μου όλη και με γεμίζουν αισιοδοξία.

4) Γενικώς να με τρελαίνουν και να μην με αφήνουν σε ησυχία!!! Πιστεύω ότι αν κάτσω κάποια στιγμή χωρίς να με ενοχλούν θα πέσω σε κατάθλιψη!!

 

Τα παιδιά είναι ευλογία!!! κουτσά κουτσά η λύση βρίσκεται !!

 

Εγώ πάντως είμαι σε τρομερό δίλημμα. Δεν έχω ακόμα παιδιά αλλά έτσι όπως είναι τα πράγματα και ως απαισιόδοξος και τρομερά αγχώδης άνθρωπος 2ο δεν θα έκανα παρόλο που είμαι μοναχοπαίδι και το λογικό θα ήταν να ήθελα να κάνω άνω του ενός παιδιού. Σίγουρα τα παιδιά είναι ευλογία αλλά και οι υποχρεώσεις πολλές. Εύχομαι τα οικονομικά να βελτιωθούν για όλους μας και να μην μας στερήσουν τα όνειρα.

[alexele]

Tα οικονομικά ίσως σε κάποια χρόνια φτιάξουν! Η ευκαιρία στη μητρότητα όμως έρχεται και φεύγει για πάντα!

 

Πόσα παιδιά δεν έιχαν γεννηθεί μέσα στη κατοχή!?

[ΝΙΚΗ-ΑΝΤΩΝΙΑ]

Tα οικονομικά ίσως σε κάποια χρόνια φτιάξουν! Η ευκαιρία στη μητρότητα όμως έρχεται και φεύγει για πάντα!

 

Πόσα παιδιά δεν έιχαν γεννηθεί μέσα στη κατοχή!?

 

Πάρα πολλά!!

[Λαΐδα]

Ολοι εμεις εδω, θεωρουμε νομιζω οτι ειμαστε μια χαρα ανθρωποι ( σε γενικες γραμμες παντα μιλαω). Δηλαδη οι γονεις ολων μας μεγαλωσαν με χρηματα?? κανενας δεν ειχε θεμα επιβιωσης??

Οι δικοι μου γονεις ειχαν θεμα επιβωσης στην αρχη του κοινου τους βιου αλλα προσφεραν αυτα που χρειαζεται ενας ανθρωπος....χωρις λεφτα, και σπουδασαμε και μια χαρα τα πηγαμε...σε δημοσια σχολεια.

Αν βαλεις σε μια ζυγαρια την χαρα που δινει σε ενα γονιο το να μεγαλωσει το παιδι του με τα καλυτερα ιδιωτικα, φιρματα ρουχα κτλ και απο την αλλη να εχει την τυχη να γινει γονιος για δευτερη η τριτη κλπ φορα, ειμαι σιγουρη οτι ξερετε προς τα που θα γειρει η ζυγαρια....

Για το τι θα δωσει περισσοτερη χαρα στα παιδια, ειναι αυτονοητο πιστευω.

Για το θεμα επιβιωσης, ναι. Συμφωνω πως αν εχω εξαντλησει καθε περιθωριο και παλι βλεπω οτι δεν θα εχω να του προσφερωτο γαλα τα ρουχα και τις πανες (γιατι μονο αυτα χρειαζονται απο υλικα αγαθα για τα πρωτα 5 χρονια της ζωης του), δεν θα πρεπει κατα τη γνωμη μου να φερω στον κοσμο ενα ανθρωπακι που δεν θα μπορω να του εξασφαλισω τα βασικα.

[ΝΙΚΗ-ΑΝΤΩΝΙΑ]

Ολοι εμεις εδω, θεωρουμε νομιζω οτι ειμαστε μια χαρα ανθρωποι ( σε γενικες γραμμες παντα μιλαω). Δηλαδη οι γονεις ολων μας μεγαλωσαν με χρηματα?? κανενας δεν ειχε θεμα επιβιωσης??

Οι δικοι μου γονεις ειχαν θεμα επιβωσης στην αρχη του κοινου τους βιου αλλα προσφεραν αυτα που χρειαζεται ενας ανθρωπος....χωρις λεφτα, και σπουδασαμε και μια χαρα τα πηγαμε...σε δημοσια σχολεια.

Αν βαλεις σε μια ζυγαρια την χαρα που δινει σε ενα γονιο το να μεγαλωσει το παιδι του με τα καλυτερα ιδιωτικα, φιρματα ρουχα κτλ και απο την αλλη να εχει την τυχη να γινει γονιος για δευτερη η τριτη κλπ φορα, ειμαι σιγουρη οτι ξερετε προς τα που θα γειρει η ζυγαρια....

Για το τι θα δωσει περισσοτερη χαρα στα παιδια, ειναι αυτονοητο πιστευω.

Για το θεμα επιβιωσης, ναι. Συμφωνω πως αν εχω εξαντλησει καθε περιθωριο και παλι βλεπω οτι δεν θα εχω να του προσφερωτο γαλα τα ρουχα και τις πανες (γιατι μονο αυτα χρειαζονται απο υλικα αγαθα για τα πρωτα 5 χρονια της ζωης του), δεν θα πρεπει κατα τη γνωμη μου να φερω στον κοσμο ενα ανθρωπακι που δεν θα μπορω να του εξασφαλισω τα βασικα.

 

Αυτό ενοοώ. Μα μην μπορώ να του προσφέρω τα βασικά είδη επιβίωσης.

[jackrussel]

Ολοι εμεις εδω, θεωρουμε νομιζω οτι ειμαστε μια χαρα ανθρωποι ( σε γενικες γραμμες παντα μιλαω). Δηλαδη οι γονεις ολων μας μεγαλωσαν με χρηματα?? κανενας δεν ειχε θεμα επιβιωσης??

Οι δικοι μου γονεις ειχαν θεμα επιβωσης στην αρχη του κοινου τους βιου αλλα προσφεραν αυτα που χρειαζεται ενας ανθρωπος....χωρις λεφτα, και σπουδασαμε και μια χαρα τα πηγαμε...σε δημοσια σχολεια.

Αν βαλεις σε μια ζυγαρια την χαρα που δινει σε ενα γονιο το να μεγαλωσει το παιδι του με τα καλυτερα ιδιωτικα, φιρματα ρουχα κτλ και απο την αλλη να εχει την τυχη να γινει γονιος για δευτερη η τριτη κλπ φορα, ειμαι σιγουρη οτι ξερετε προς τα που θα γειρει η ζυγαρια....

Για το τι θα δωσει περισσοτερη χαρα στα παιδια, ειναι αυτονοητο πιστευω.

Για το θεμα επιβιωσης, ναι. Συμφωνω πως αν εχω εξαντλησει καθε περιθωριο και παλι βλεπω οτι δεν θα εχω να του προσφερωτο γαλα τα ρουχα και τις πανες (γιατι μονο αυτα χρειαζονται απο υλικα αγαθα για τα πρωτα 5 χρονια της ζωης του), δεν θα πρεπει κατα τη γνωμη μου να φερω στον κοσμο ενα ανθρωπακι που δεν θα μπορω να του εξασφαλισω τα βασικα.

 

ετσι ακριβως

[ster]

Δεν ξέρω αν είμαι λίγο εκτός θέματος, αλλά όσες έχετε μοναχοπαίδια, σας παραπονέθηκαν ποτέ ότι ήθελαν και άλλο αδερφάκι? Οτι δεν ήταν ευτυχισμένα μόνα τους? Εδειχναν ότι κάτι τους λείπει?

[Ελισα24]

Πάρα πολλά!!

 

Ποσα απο αυτα, ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ; Σορρυ αλλα το ακουω συχνα σαν επιχειρημα και απορω ποιος -και πως-το σκεφτηκε πρωτος και πως αναπαραγεται...

Εαν τελικα καταληξει η κριση παγκοσμιως σε λιμο, εννοειται πως δεν ειναι συνετη η αποφαση. Αν μιλαμε για το εαν θα στριμωχτουμε ωστε να εχουμε το διλημμα αν θα παρουμε "ακριβες" πανες η του lidl τοτε συμφωνω, δεν αξιζει καν να το σκεφτομαστε. Δεν χρειαζεται να εχεις πολυτελειες για να κανεις παιδι.

[jackrussel]

Δεν ξέρω αν είμαι λίγο εκτός θέματος, αλλά όσες έχετε μοναχοπαίδια, σας παραπονέθηκαν ποτέ ότι ήθελαν και άλλο αδερφάκι? Οτι δεν ήταν ευτυχισμένα μόνα τους? Εδειχναν ότι κάτι τους λείπει?

 

εγω παντως το λεω ευθαρσως θελω δευτερο παιδι για μενα και μονον για μενα γιατι θελω να το ξαναζησω ολο αυτο απο την αρχη γιατι ειναι τοσο συγκλονιστικη η εμπειρια αυτη στη ζωη μου που θελω να το ξαναζησω

 

δεν θελουμε να κανουμε δευτερο παιδι με το συζυγο για να κανει παρεα με το πρωτο, τα παιδια κανουν παρεα με τους φιλους τους

το θελουμε γιατι μας αρεσει αυτος ο ρολος, αυτη η φαση, τωρα αν ο ερχομος του δευτερου συμβαλλει στη διαμορφωση του χαρακτηρα του πρωτου περισσοτερο θετικα απο αρνητικα ακομα καλυτερα, θα κανουμε τα παντα δηλαδη για να ειναι θετικη αυτη η εμπειρια και για τον πρωτο αλλα και για τον δευτερο

 

αλλα το αρχικο κινητρο ειναι καθαρο εγωιστικο και ναρκισσιστικο

θελουμε να απολαυσουμε απο την αρχη αυτο το ταξιδι, θελουμε να διαωνισουμε ρε παιδι μου τα φοβερα μας γονιδια,,,,,τρομαρα μας οι ψωναρες!

[Λαΐδα]

και εγω τοτε καταφερα και εκανα δευτερο Τζακ. Οταν ηθελα να το ξαναζησω ολο αυτο. Και τωρα θελω αλλα τωρα γερναω, δυστυχως!

Το πρωτο μου παιδι 'ηθελε' αδερφακι παντα. Το δευτερο οχι...νομιζω τελικα οτι εμεις τα προδιαθετουμε αναλογα την αποφαση που εχουμε παρει.

[jackrussel]

και εγω τοτε καταφερα και εκανα δευτερο Τζακ. Οταν ηθελα να το ξαναζησω ολο αυτο. Και τωρα θελω αλλα τωρα γερναω, δυστυχως!

Το πρωτο μου παιδι 'ηθελε' αδερφακι παντα. Το δευτερο οχι...νομιζω τελικα οτι εμεις τα προδιαθετουμε αναλογα την αποφαση που εχουμε παρει.

 

τοσο σοφο αυτο που λες!

ρε θηριο 3 εχεις?

χωρις να το ξερω νομιζω οτι το πιο δυσκολο ειναι να μεγαλωνεις ενα παιδι παρα 2 η 3,,,δεν αναφερομαι προφανως στις λογιστικες παραμετρους αλλα στην ολη δυναμικη μιας οικογενειας