Δεύτερο Παιδί & Προβληματισμοί

[θεοφιλος]

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ.ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΙΠΟΥ 19ΜΗΝΕΣ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΕΠΑΘΕ ΕΝΑ ΣΟΚ ΕΙΔΙΚΑ ΟΤΑΝ ΜΕ ΕΙΔΕ ΝΑ ΤΟ ΘΗΛΑΖΩ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ.ΤΩΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΠΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΛΛΑ ΒΕΒΑΙΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΩ ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ ΜΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΕ ΤΟ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΠΆΛΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ...ΠΑΝΕΣ ΑΛΛΑΖΩ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΟΙΜΑΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΑ.ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΑΛΛΑ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ.ΠΕΡΝΑΣ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΧΕΔΟΝ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ.Η ΖΗΛΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΙΑΦΟΡΑΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΤΩΡΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΑΝΤΑΠΕΞΕΛΘΕΙΣ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΔΥΟ ΜΙΚΡΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

[Theni]

εγω με τον αδερφο μου εχουμε διαφορα 11 μηνες... η μαμα μου πρεπει πολυ να ταλαιπωριθηκε.. για την δικια μας λεμε... αν θελει ο Θεος να εχει 2 χρονια με το αδερφακι της... κι αν παλι δουμε οτι τα καταφερνουμε... μηπως κανουμε και τριτο... λιγο πιο αργα...

[nnm004]

Εμενα τα παιδια μου εχουνε 19 μηνες και 15 μερες διαφορα , εχουμε δηλαδγ σπιτι ενα μικρο μωρο και ενα μεγαλο μωρο , και εγω αλλαζω συνεχεια πανες ολη μερα , μπιμπερο η μικρη , μπιμπερο ο μεγαλος , πιπιλες παντου αλλα για μενα αξιζει τον κοπο γιατι θα μεγαλωσουνε μαζι και θα ειναι συνομιληκα , 1 χρονια διαφορα στο σχολειο . Τωρα το 3ο ? αποφασημαμε να περιμενουμε 2-3 χρονια ,να γινει δηλαδη ο μεγαλος 5 χρονων και η μικρη 3,5 οταν ερθει . Πιστευω οτι δενυπαρχει ιδανικη διαφορα μωρε , οντως το καλυτερο για το παιδι ειναι μικρη διαφορα αλλα αμα δεν μπορουνε και οι γονεις το καλυτερο ειναι να περιμενουνε .

[MARGIO]

Ποια θεωρείται ότι είναι η ιδανική διαφορά ηλικίας ανάμεσα σε δύο αδελφάκια??

Καλή διαφορά για τα αδερφάκια - 1-3 χρονια

Καλή διαφορά για τη μαμα 3+ χρόνια.

 

συμφωνω!

[Μαρία-nmeb]

Τα δικά μας τα παιδιά έχουν 5 χρόνια διαφορά και είναι κάτι που το ήθελα!

"Χάρηκα" τη κόρη μου σαν μωρό και είχε την αμέριστη προσοχή μας!

Τώρα, στην ηλικία που είναι, μπορούμε και συζητάμε και καταλαβαίνει τα νέα δεδομένα στη ζωή και το σπίτι μας!Αυτοεξυπηρετείται και δεν κουράζομαι πολύ!!

Βέβαια περιμένει να μεγαλώσει, ο αδερφός της, για να παίζουνε, έχει ανάγκη από παρέα!

Εγώ με τον αδερφό μου, είχαμε 2 1/2 χρόνια διαφορά και ζήλεψα πολύ και δεν μου άρεσε καθόλου που ξαφνικά έγινα μεγάλη, ενώ ήμουν ακόμη παιδί!!

Βέβαια παίζαμε πολύ μαζί!Και με τα 2 ξαδέρφια μας, που μέναμε πολύ κοντά και είμασταν όλοι πολύ κοντά στην ηλικία!! Αλλά και με τη μικρή μου ξαδέρφη, που έχουμε 5 1/2 χρόνια διαφορά μια χαρά περνούσαμε!!!!!!

[ANNA27!]

32 μήνες διαφορά θα χουν τ αγόρια μου,όσο ακριβώς έχω εγώ με τον αδερφό μου.Καλά ήταν,ανάλογα τα παιδιά,εγώ ζήλευα πολύ αλλά του χα και του χω τρελή αδυναμία.

Να το πάω λίγο παρα πέρα,τα 3 χρόνια περίπου είναι καλή "σχολική" διαφορά,και είναι πολύ σημαντικό αυτό.Όταν ο ένας φεύγει απ το Λύκειο να μπαίνει ο άλλος,για να μετριάζονται τα άγχη και τα οικονομικά σχολικά βάρη.

[nimar1]

Εγω θα ηθελα τα παιδακια μου να εχουν οσο πιο μικρη διαφορα γινεται, κι εννια μηνες αν ηταν δυνατον.Βεβαια αυτο δεν μπορεσα τελικα να το κανω, η μικρη μου ειναι 9 μηνων και λεμε σε λιγο καιρο να αρχισουμε τις προσπαθειες για αδερφακι!

[νεφελη]

Με την αδερφη μου εχουμε ενα χρονο διαφορα. Αν κ φανταζομαι οτι ηταν κουραστικο για τους γονεις μας αρχικα επειδη δεν ειχαν κ καθολου βοηθεια, παντως μετα τα πρωτα χρονια ειναι καλυτερα. Πηγαιναμε παντου μαζι, ξενες γλωσσες, χορο, φροντιστηρια. Ειχαμε κοινες παρεες κ βγαιναμε μαζι σχεδον παντα, οποτε νομιζω κ οι γονεις μας αισθανοταν πιο ασφαλεια. Φυγαμε μαζι για σπουδες. Βεβαια μαλωναμε για τα ρουχα κ που κ που κ για κανα αγορι αλλα ειχαμε κοινα ενδιαφεροντα κ η μια ηταν διπλα στην αλλη συνεχεια.

Αν ημουν σιγουρη οτι θελω δευτερο παιδι θα το ειχα ηδη κανει.Αν εχεις κ βοηθεια για τα πρωτα χρονια πιστευω οτι οσο μικροτερη διαφορα τοσο καλυτερα.

[geoste]

και μενα τα παιδια μου εχουν 17 μηνες διαφορα.ειναι δυσκολος ο πρωτος χρονος ολη μερα αλλαζω πανες,αλλα τωρα αρχιζουν και καλυτερευουν τα πραγματα.ολοι μου ελεγαν οτι στην αρχη ειναι δυσκολα αλλα μετα θα ειναι πολυ καλυτερα και για μενα και για τα παιδια και αυτο βλεπω τωρα.

[ASMARIA]

και μενα τα παιδια μου εχουν 17 μηνες διαφορα.ειναι δυσκολος ο πρωτος χρονος ολη μερα αλλαζω πανες,αλλα τωρα αρχιζουν και καλυτερευουν τα πραγματα.ολοι μου ελεγαν οτι στην αρχη ειναι δυσκολα αλλα μετα θα ειναι πολυ καλυτερα και για μενα και για τα παιδια και αυτο βλεπω τωρα.

 

Αγαπητή φίλη, είμαστε στην ίδια όχθη, μόνο που εμένα είναι αγόρια τα δικά μου, ακριβώς με 17 μήνες διαφορά & μάλιστα με ημ/νίες γενεθλίων πολύ κοντινές με των δικών σου, δηλ. 12/10/06 & 12/03/08.

Είναι πραγματικά πάαααααρα πολύ δύσκολο, γιατί είναι και τα 2 μωρά, & ως αγόρια είναι κολλημένα πάνω μου! Ελπίζω μεγαλώνοντας να βελτιωθούν τα πράγματα. Προς το παρόν, πολύ κούραση & ένα διαρκές τρέξιμο: ταυτόχρονα να αλλάζεις, να ταίζεις, να πλένεις, να παίζεις & να κοιμίζεις & τους 2...

[papadanna]

Τα παιδιά μου έχουν 13 μήνες διαφορά. Ήταν συνειδητή απόφαση να τα κάνουμε τόσο κοντά. Όλοι μας έλεγαν ότι θα είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα τα πρώτα δύο χρόνια, αλλά τελικά δεν είναι και τόσο φοβερό.

Και μάλιστα, πρόσφατα σκεφτόμουν ότι ευτυχώς που έκανα το δεύτερο τόσο γρήγορα γιατί ο πρώτος τώρα έχει κολλήσει πάνω μου και θα ήταν πολύ δύσκολο.

Προβλήματα με ζήλειες δεν έχουμε, τουλάχιστον όχι κάτι το ιδιαίτερο. Τα μωρά τα πάνε πολύ καλά, παίζουν οι δυο τους και δείχνουν να αγαπιούνται πολύ.

Εγώ πάντως δεν μετανιώνω στιγμή που τα έκανα τόσο κοντά.

[DALIA]

Η μεγαλύτερη διαφορά φαντάζομαι πως δίνει περισσότερο χρόνο στους γονείς να ασχοληθούν με το κάθε παιδί ξεχωριστά.

Για παράδειγμα το ένα παιδί σχολείο και το άλλο σπίτι.

 

ακριβώς αυτό...σίγουρα έκανα πολύ περισσότερα πράγματα με τον Θεόφιλο από αυτά που θα έκανα αν είχα και δεύτερο μικρούλι στο σπίτι...σιγουρα και οι 2 περιπτωσεις έχουν τα υπερ και τα κατά..τα βάζεις πάνω και βλέπεις προς τα που γέρνει...σε εμενα έγυρε στο να έχουν διαφορά ηλικίας...και φυσικά δεν το μετάνιωσα καθόλου..

[leni]

Γειά σας και απο μένα.

 

Εμένα τα αγοράκια μου έχουν 4 χρόνια διαφορά. Δεν έγινε ακριβώς απο επιλογή, αλλά αν βάλετε κάτι απανωτές προσπάθειες και μια αποβολή...Τέλος πάντων. Το μπεμπάκι είναι 2 εβδομάδων τώρα. Ο μεγάλος τον προσέχει πολύ. Του έχω αναθέσει , αφού τον ρώτησα πρώτα αν θέλει, να αποστειρώνει τις πιπίλες του μωρού στον φορητό αποστειρωτή πιπίλας (φοβερό gadgetaki!), και να μου δίνει τα ρουχαλάκια του. Επίσης, παρόλο που έχουμε ενδοεπικοινωνία, πάει συχνά και τον βλέπει να δει αν κλαίει και αν κοιμάται. Επίσης τον έχω διαβεβαιώσει, και το τηρώ καθημερινά, ότι τίποτα δεν θα αλλάξει απο τις καθημερινές μας συνήθειες τώρα που θα έχουμε και το μωρό στο σπίτι. ''Θα με βοηθάς'' του είπα, ''και στο άπλωμα των ρούχων, και στο μαγείρεμα με τις ποδιές μας το βράδυ, θα φτιάχνεις το ψωμάκι μας στον αρτοπαρασκευαστή, θα βάζεις ο ίδιος πλυντήριο...απλά θα πρέπει να προσέχουμε και το μωράκι μας να μεγαλώσει και να γίνει άντρας σαν εσένα...Τι θα έκανα Παντελή μου χωρίς την βοήθειά σου?Είσαι το δεξί μου χέρι!!'' Όλα αυτά και άλλα πολλά, τα λέμε σε καθημερινή επαναλαμβανόμενη βάση!!!

Βέβαια, είμαι σίγουρη ότι θα ζηλεύει, αλλά ρίχνουμε άααααααπειρη δουλειά και δούλεμα, για να έχει αυτήν την καλή συμπεριφορά που έχει...π.χ. χτές τον έχασα απο το οπτικό μου πεδίο, και πήγα νυχοπατώντας να τον βρώ , σε περίπτωση που έκανε καμιά απρόσμενη επίθεση στο μπέμπη. Το μωρό το είχα να κοιμάται στο ριλάξ. Πετυχαίνω που λέτε τον Παντελάκο, να έχει γείρει το κεφαλάκι του στο ριλάξ, να κοιτάει το μωρό, και να ψιθυρίζει: τι είναι γλυκούλι μου? τι είναι??

Γλυκειά στιγμή που ελπίζω να συνεχιστεί!

[Bunny]

Με τον άντρα μου σκεφτόμαστε να κάνουμε ένα παιδάκι, για λόγους οικονομικούς κυρίως..Τα έξοδα για 2 παιδιά, Γυμνάσιο-Λύκειο και μετά (σπουδές-γάμος κ.τ.λ.) είναι πάρα πολλά..Είμαστε της άποψης, να βάζουμε πρώτα τη λογική και μετά το συναίσθημα και να μην κοιτάμε μόνο τα έξοδα τα τωρινά....Θα μπορούμε σε 10-15 χρόνια να στηρίξουμε 2 παιδιά? Εδώ τώρα και είναι πάρα πολύ δύσκολο.........

[Bunny]

Κι επειδή είμαι μοναχοπαίδι, να σας πώ εγώ από τη μεριά μου πώς ένιωσα ως παιδί..Μεγάλωσα δύσκολα, με πολλές στερήσεις: συναισθηματικές & υλικές..Δεν θέλω να αναφερθώ στις συναισθηματικές (που είναι οι πιό σημαντικές για εμένα), θα σταθώ όμως στις υλικές..Δεν ήξερα τί πάει να πεί ρούχο καινούριο (όχι επώνυμο, εννοείται..) από κατάστημα όμως..Τα ρούχα που φορούσα ήταν δεύτερα από άλλα παιδιά και στην καλύτερη περίπτωση από λαικές & πλανόδιους..Δεν ήξερα τί πάει να πεί πάρτυ, στις παρέες δεν συμμετείχα γιατί ένιωθα μειονεκτικά..Διακοπές δεν πήγα ποτέ..Στο σχολείο χάζευα τα πολύχρωμα μολύβια των άλλων παιδιών..Αγγλικά πήγα στην Έκτη Δημοτικού, ήμουν πάρα πολύ καλή μαθήτρια! Ευτυχώς στο γυμνάσιο & στο λύκειο, δεν χρειάστηκα πολλά φροντιστήρια..Πολλές φορές η μητέρα μου αργούσε να πληρώσει τα φροντιστήρια και ένιωθα πάρα πολύ άσχημα..Σαν κοπέλα δεν είχα χρήματα ούτε να ντυθώ σαν τις συμμαθήτριές μου, ούτε να περιποιηθώ τον εαυτό μου. Πέρασα στο Παιδαγωγικό σε επαρχία και δεν μπόρεσα να πάω, φυσικά λόγω χρημάτων..Έδωσα ξανά εξετάσεις και πέρασα στη Φιλολογία. Άν είχα πάει στο Παιδαγωγικό τώρα θα ήμουν διορισμένη..Σε όλες τις δουλειές γραφείου πλέον ζητούν άριστη γνώση αγγλικής (εγώ έχω μέτρια) και δεύτερη γλώσσα, αλλά και σε διαγωνισμούς δημοσίου..Η δεύτερη γλώσσα ήταν πολυτέλεια για εμένα..Δεν με νοιάζει καθόλου λοιπόν που δεν είχα αδέρφια, αλλά με ενοχλεί που δεν μεγάλωσα όπως θα ήθελα..Οπότε τώρα σκέφτομαι ότι θέλω το παιδί μου, να έχει όλες τις ευκαιρίες που εγώ δεν είχα..Σας κούρασα ίσως, αλλά ήθελα να δείτε τη σκοπιά ενός παιδιού που δεν είχε αδέρφια και τον αντίκτυπο στη ζωή του..Ένα παιδί χρειάζεται αδερφάκι, αν υπάρχει όμως εκ μέρους των γονέων αγάπη και δυνατότητα οικονομικής ασφάλειας..Οι γονείς πολλές φορές θέλουν, αλλά δεν μπορούν..Ναί στα 2,3,4 παιδιά υπό προυποθέσεις..

[natasa.]

κορίτσι γεια σας. με λένε νατάσα και γράφω πρώτη φορά. με ενδιαφέρει πολύ το θέμα του 2ου παιδιού γιατί κι εγώ σε μια τέτοια κατάσταση είμαι. έχω ένα αγοράκι, την προηγούμενη εβδομάδα χρόνισε, και το θέμα είναι οτι θέλω πολύ ένα δεύτερο παιδάκι αλλά δεν έρχεται. και δεν ξέρω τι να κάνω! να πάω στον γιατρό; μου έχουνε πει οτι από τη στιγμή που κάνεις παιδί σημαίνει οτι θα μπορέσεις να κάνεις κι άλλο. αλλά έχω απελπιστεί. προσπαθώ από όταν σαράντησα αλλά τίποτα. έχετε να μου πείτε κάτι; υπάρχει καμία κοπέλα που είχε αντιμετωπίσει το ίδιο; περιμένω με αγωνία! σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!

[korinaki]

Γεια σας κοριτσια!Καταρχην να χαιρεστε τα παιδακια και με το καλο να ερθουν κι αλλα μωρακια!!Εμεις εχουμε ενα μωρακι κοντα 9 μηνων οπως βλεπετε,και εδω και λιγο καιρο σκεφτομαι να βαλουμε μπρος για ενα δευτερο ο αντρας μου ομως εχει ενδοιασμους και δεν τρελενεται στην ιδεα να γινει τοσο κοντα.Προτιμαει απο του χρονου και μετα,γιατι μου λεει "να εχει ξεπεταχτει λιγο ο μικρος","ειναι δυσκολο να εχεις σχεδον 2 μωρα"),δεν σκεφτεται τοσο τα οικονομικα οσο αυτα.Θελει να παμε και κανα 2 ταξιδια πρωτα..Εγω ομως θελω να εχουν μικρη διαφορα ηλικιας,ενταξει θα ειναι δυσκολα στην αρχη,αλλα ειμαι απο τις τυχερες μανουλες(μεχρι τωρα)γιατι ο μικρος αν εξαιρεσουμε τους πρωτους 3 μηνες ειναι ενα αγγελακι!Κοιμαται σερι το βραδυ,και γενικα ειναι πολυ ησυχος.Οσον αφορα τους μηνες της εγκυμοσυνης που πρεπει να προσεχω να μην σηκωνω βαρη,δεν το φοβαμαι γιατι γενικα ο μικρος δεν ειναι ιδιαιτερα της αγκαλιας,οπου τον βαλεις καθεται.Επισης να προσθεσω ενα μεγαλο συν οτι δεν δουλευω..Τι να κανω κοριτσια?Να περιμενω λετε κανα χρονο,η να προσπαθησω να πεισω τον αντρα μου να βαλουμε μπρος απο τωρα?

[mama tou kostantinoulh]

Τις τελευταίες μέρες έχω τον εξής προβληματισμό. Ο Κωνσταντίνος αισίως πάει 15 μηνών και εγώ δεν είμαι σίγουρη πότε θα ξαναθελήσω να ξαναμπώ στη διαδικασία εγκυμοσύνη, γέννα και ξανα από την αρχή, ξενύχτι αποστειρωτές κλπ.

 

Να εξηγήσω ότι γενικά δεν ήμουν ποτέ η γυναίκα που ειχε λατρεία με τα παιδάκια,πριν τον Κωνσταντίνο ήμουν εντελώς αδιάφορη με το θέμα. Μέχρι που διαγνωσθηκα με ενδομητρίωση και οι γιατροι δεν μπορούσαν να μου πουν με σιγουριά αν θα μπορούσα να κάνω παιδί, οπότε τότε....επιθύμησα τρελά να κάνω ένα. όταν έμεινα εγκυος πανηγύριζα.

 

Το θέμα ειναι ότι μετά από 15 μήνες ακόμα δεν θέλω να ξαναμεινω εγκυος, σκεφτομαι και τη διαφορά ηλικίας που θα εχουν μεταξύ τους και λέω πόσο ακομα θα μπορώ να το αναβάλω. Πριν μερικους μήνες που ειχαμε 1 ....ατύχημα και επαιζε να ήμουν εγκυος, ειχα τρομοκρατηθεί. ίσως επειδή μονο πριν 2 μήνες επεστρεψα στη δουλεια και τώρα πάω να ξαναβρώ τον εαυτο μου, ειχα λαλήσει από την κλεισούρα...Από την άλλη θέλω και ένα ακόμα παιδί, το χρωστάω στον Κωνσταντίνο για να μην μεινει μόνος του όταν εμεις θα έχουμε φύγει. Αλλά και για μένα....Αχ ρε κορίτσια πόσο μπερδεμένη ειμαι...

[DEL]

Αν σε παίρνει ηλικιακά καθυστέρησέ το λίγο.Εμένα έχουν διαφορά 4 χρόνια και είναι αρκετά καλά.Από την στιγμή που δουλεύεις είναι πολύ δύσκολο κατά την γνώμη μου να έχουν μικρή διαφορά τα παιδιά.Φαντάσου να αλλάζεις πάνες σε δύο παιδιά,να μην μπορείς εύκολα να συννενοηθείς.Εμένα η μικρή στην αρχή είχε πολλές αντιδράσεις και ξέσπαγε επάνω μου αλλά τον αδελφό της τον λατρεύει και ασχολείται πάρα πολύ μαζί του.Ακόμα πιστεύω πως πρέπει να ευχαριστηθείς τον γιό σου γιατί είναι πολύ μικρός.

[DALIA]

Τις τελευταίες μέρες έχω τον εξής προβληματισμό. Ο Κωνσταντίνος αισίως πάει 15 μηνών και εγώ δεν είμαι σίγουρη πότε θα ξαναθελήσω να ξαναμπώ στη διαδικασία εγκυμοσύνη, γέννα και ξανα από την αρχή, ξενύχτι αποστειρωτές κλπ.

..

 

Μην αγχώνεσαι καθόλου...έτσι ακριβώς αισθανόμουν και εγώ όταν ο Θεοφιλος ήταν στην ηλικια των 15μηνών.

Τώρα που είναι 4 άρχισε να βλέπω πιο ζεστά το θέμα...

[TARA]

Οταν γέννησα τον γιο μου, μετά από μια εγκυμοσύνη σε ακινησία, είχα φρικάρει, και δεν ήθελα ν΄ακούσω ξανά! Οσο περνούσε βέβαια ο καιρός, ήταν όλο και πιο δύσκολο να το πάρω απόφαση ότι θα περνούσα πάλι τα ίδια, και αυτή τη φορά πιο δύσκολα, γιατί θα υπήρχε κι ένα παιδάκι στο σπίτι. Εμεινα έγκυος στην κόρη μου χωρίς να το προγραμματίσω, και αν και έπαθα σοκ στην αρχή, τελικά όλα κύλησαν πολύ ομαλά. Και σκέψου ότι εκτός απ΄την ακινησία ξανά, έπαθα και διαβήτη κυησης! Κι όμως, με βοήθησε ο Θεός, και ομολογώ ότι πέρασα πιο εύκολα τη δεύτερη παρά την πρώτη εγκυμοσύνη!

 

Το να μεγαλώνεις 2 παιδιά δεν έχει καμία σχέση με το ένα. Είναι πολύ δύσκολο, αλλά και πολύ όμορφο! Νόμιζα πως θα το έκανα μόνο για τον γιο μου, και πως δε θα με συγκινούσε το δεύτερο μωρό...διαψεύστηκα όμως!

 

Πράξε όπως νιώθεις, απλά, χωρίς να θέλω να σε φοβήσω, θα πρέπει να αναφέρω ότι έχω 2-3 ζευγάρια γνωστά μου, που δυσκολεύονται στην απόκτηση δεύτερου παιδιού, χωρίς να υπάρχει πρόβλημα. Να΄ναι το άγχος? Οτι όσο σκεφτόμαστε κάτι, τόσο δεν έρχεται? Δεν ξέρω, ίσως ένα παιδί δεν έρχεται πάντα κατά παραγγελία, ίσως πάλι, πρέπει να είσαι χαλαρή!

 

Σου εύχομαι τα καλύτερα!

[mama tou kostantinoulh]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Del νομίζω με παιρνει ηλικιακα. Είμαι 30 οποτε1-2 χρονια ακομα δε νομίζω να ειναι πρόβλημα. Βέβαια οπως λεει και η ταρα ποτε δεν μπορεις να εισαι σιγουρος πότε θα έρθει ένα παιδί. Αλλά αφου έχω ήδη ένα δε νομίζω να αγχωθώ όσο στο πρωτο. Τώρα αν μεινω εγκυος και γω πιστευω ότι αρχικα θα φρικάρω και μετά θα ηρεμήσω....οι ορμονες που εκρινονται θα κανουν τη δουλεια τους (οπως λεει και ο γιατρος μου). ΝΤάλια πολυ ελπιδοφόρο το μήνυμα!

[kounelitsa]

Καλησπέρα!!! Όπως βλεπετε βέβαια στο τικεράκι μου δεν έχω γεννήσει ακόμα το πρώτο και σκέφτομαι για το δεύτερο...(καταλαβαίνετε τους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης που δεν κάνεις απολύτως τίποτα..έχεις χρόνο και σκέφτεσαι διάφορα!!!!!). Σκέφτομαι κι εγώ λοιπόν πότε θα ήταν καλή στιγμή (πρώτα ο Θεός βέβαια αλλά κουβέντα να γίνεται..)να ξεκινήσουμε για δεύτερο παιδάκι!!! Εγώ σαν μοναχοπαίδι δεν έχω ζήσει με αδερφάκι και μου φαίνεται πολυυυ περίεργη διαδικασία!!! Ευτυχώς ο άντρας μου έχει άλλα δύο αδέρφια και με καθησυχάζει!!! Θα προτιμούσα (αν και είχα δύσκολη εγκυμοσυνή ε εμετούς κλπ) να μείνω έγκυος σχεδόν αμέσως!!! Νιώθω δυνατή αν και μόλις έρθει η μπουμπού θα μπορέσω να κρίνω αν θα τα καταφέρω!!!!

Έμαθα προχθες ότι μια φίλη μας μόλις έκλεισε 6μήνες το μωρό της έμεινε έγκυος..πολύ το χάρηκα!!!! Από την άλλη βλέπω την κουνιάδα μου με ένα παιδί 6χρονών να μου λέει ότι δεν αντέχει να κάνει αλλο παιδί, γιατι η πεθερά της ξεκαθάρισε ότι δεν αντέχει να μεγαλώσει άλλο παιδί (με το δίκιο της η γυναίκα 78 χρονων)...τώρα μπήκε ομικρός στο σχολειο και δεν έχον χρόνο για τίποτα...δηλαδή αν υπήρχε κι άλλο παιδί τί θα έκαναν??? Βρε κορίτσια πώςτα καταφέρνετε εγκυμονούσες με δύτερο παιδί?? Και η δουλειά??

[elenik]

:lol::lol:

τα θυμαμαι και γελαω.

Ειχα τρελαθει στα παραπονα.:roll:

Στην 1η εγκυμοσυνη οταν επαθα αποκοληση βαρεθηκα την ξαπλα .

Στην 2η την αποζητουσα σαν τρελλη. Ουτε καν μετα την αμνιο δεν εκατσα μην νοιωσει παραμελημενος ο Βασιλης.

Η καθημερινοτητα στην 2η ηταν : μετα την δουλεια , ετρεχα να παρω τον Βασιλη απο τον σταθμο και μετα οκλαδον στο πατωμα να παιζουμε και τρεχα και στο κολυμβητηριο και να νυσταζωωωωωω σαν τρελλη.

Νοσταλγουσα την 1η :lol:

Αχ ... χαιδευτειτε οσο μπορειτε στην 1η γιατι στην 2η πεφτει τρελλοοο τρεξιμο.

 

Παντως κι εγω θα προτιμουσα να ειναι πιο κοντα οι 2 εγκυμοσυνες. Δυσκολα στην αρχη αλλα μετα ....ειναι κοινα τα ενδιαφεροντα τους και μπορεις και εσυ να ανταποκριθεις πιο ευκολα.

[Μαράκι8]

καλησπέρα κ από εμένα..θα ήθελα παρα πολύ να κάνω δεύτερο παιδάκι αμέσως για να έχει παρέα ο κωνσταντίνος μου, γιατί εγώ είμαι μοναχοπαίδι και πάντα ήθελα παρεα! οχι οτι με τον άντρα μου έχουμε τα τρελά λεφτά, έχουμε βοήθεια όμως από τους γονείς μου. σε εμάς βέβαια υπάρχουν άλλοι λόγοι που καθιστούν "απαγορευτικό" τον ερχομό ενός μωρού τόσο σύντομα καθώς έχω κ ένα ρημαδοπτυχίο να πάρω. κ ετσι για τον επόμενο ένα ενάμιση χρόνο δεν υπάρχει αυτή η προοπτική. πάντως η άποψη μου είναι αν το ζευγάρι έχει την οικονομική δυνατότητα και την ψυχοσωματική αντοχή να ανταπεξέλθει να βάζει μπρος για δεύτερο και γιατί όχι? τρίτο κτλ μωράκι.. φιλιά και να χαιρόμαστε τα παιδάκια μας!