πρέπει να πάω σε παιδοψυχολόγο?

[elizaa]

καλημερα, χρονια πολλα Χριστος Ανεστη...

θα ηθελα τη γνωμη και τη βοηθεια σας...

 

ειμαι μαμα δυο μικρων παιδιων 1,5 ο μικρος και κοντευει τα 4 η μεγαλη...η κορη μου απο μωρο ειχε δυσκολο υπνο, πεταγοτανε στον υπνο της κατα διαστηματα κλαιγοντας και τσιριζοντας...καθε φορα που το συζητουσα με την παιδιατρο μου ελεγε οτι επειδη ειναι πολυ νευρικο παιδι και με πολυ ενεργεια και ενταση της βγαινει ολο αυτο στον υπνο της...ειχα την ελπιδα οτι οσο μεγαλωνει θα γινονται καλυτερα τα πραγματα αλλα δυστηχως συμβαινει ακριβως το αντιθετο...

 

πεταγετε καθημερινα στον υπνο της κλαιει , φωναζει , τσιριζει , κλωτσαει , χτυπαει και τις περισσοτερες φορες ειναι μεσα στον υπνο της χωρις να εχει επικοινωνια...αυτο εγινε χειροτερο οταν γεννηθηκε ο μικρος αδερφος της τον οποιο και ζηλευει παρα πολυ...

 

ειναι ενα πολυ δυσκολο παιδι με ασχημα ξεσπασματα οχι μονο στον υπνο της αλλα και γενικοτερα κατα τη διαρκεια της ημερας...ειναι ενα παιδι που οποιος τη γνωριζει τη λατρευει αμεσως, τους κερδιζει ολους και εκει που μιλας , παιζεις μαζι της εκει ξαφνικα αλλαζουν ολα...ενα οχι να της πεις και γινεται πολεμος...να σας πω ενα παραδειγμα...πριν 2-3 μερες απο πεισμα ειχε κατσει πανω σε δυο ενωμενες καρεκλες ωσπου την πηρε ο υπνος, μετα απο λιγο πηγα να τις βγαλω τα παπουτσια και να την παω στο κραβατι της...μολις καταλαβε οτι της εβγαλα το ενα παπουτσι εγινε πανικος, αρχισε να φωναει , να τσιριζει, να κλαιει υστερικα, να χτυπαει και να κλωτσαει οποιον εβρισκε μπροστα της...προσπαθησαμε να την παρουμε με το καλο μα ματαιο...απο τα πολλα την αφησα να παρει το παπουτσι της...εκατσε παλι στις καρεκλες και εβαλε το παπουτσι της και εκλεγε μονη της, χτυπαγε με το δαχτυλακι της το σκρατς του παπουτσιου και μου φωναζε ΄΄εσυ φταις τωρα δεν κολαει δωστα ΄΄ ηρεμουσε λιγο και μετα παλι κλαματα χωρις να της δινει κανεις σημασια...απο τα πολλα την επεισα για να ηρεμησει να βαλει το μπουφαν της και να παμε μια βολτα...

 

η αντιδαση της ειναι η ιδια ακριβως σε καθε οχι που θα της πουμε και καθε φορα που θα νιωσει οτι ζοριζεται...εχει γινει πολυ εντονο αυτο τους τελευταιους 2-3 μηνες και το ιδιο ακριβως συμβαινει και στον υπνο της...εχω να κοιμηθω στο κρεβατι μου τουλαχιστον 1,5 μηνα γιατι αναγκαζομαι και την παιρνω στο σαλονι για να μην ξυπανει το μικρο...

 

μας εχει διαλυσει ολο αυτο...δεν ξερουμε τι να κανουμε...πολλες φορες την κοιταω και βαζω τα κλαματα...σκεφτομαι οτι το παιδι μου δεν ειναι καλα στο μυαλο, οτι κατι δεν παει καλα...και ομως οταν ειναι στα καλα της ειναι ενας αγγελος , ειναι πανεξυπνη και ενθουσιαζονται ολοι μαζι της...

κοντευω να τρελαθω η ιδια,εχω χασει την υπομονη μου...

 

εχω σκεφτει τον παιδοψυχολογο ακομα και σε παιδοψυχιατρο να παω αλλα δεν ξερω πραγματικα τι να κανω ... και αν βαλω το παιδι σε διαδιακασια τετοια μηπως ειναι χειροτερα? φοβαμαι... πειτε μου τη γνωμη σας...

 

επεισης να σας πω οτι δεν εργαζομαι και οτι δεν της εχει λειψει η παρουσια μου μεσα στο σπιτι...δεν εχω οικονομικη δυνατοτητα να τη στειλω παιδικο για να ξεφευγει λιγο,παρολα αυτα ολο το μαρτιο με πολυ δυσκολια την εστειλα να δω αν θα αλλαξει η συμπεριφορα της αλλα παλι τα ιδια...ενω στι σχολειο ηταν μου λενε συνεργασιμη στο σπιτι τα ιδια...το βαρδυ τα ιδια...δεν μπορω να συνεχιζω να τη στελνω παιδικο και στου δημου δεν την παιρνουν γιατι δεν εργαζομαι...

 

χιλια συγνωμη που σας ζαλισα και εγραψα τοοσα πολλα αλλα και παλι ειναι λιγα αυτα για να καταλαβεται ακριβως τι αντιμετωπιζω...

θα εκτιμησω καθε βοηθεια σας...

ευχαριστω

[Χριστιάνα]

Γεια σου Ελιζα μου και Χρονια Πολλα!!!

Κατανοω την ταλαιπωρια σου,, αλλα δεν υπαρχει λογος για τοσο αγχος...

Λοιπον, μεσα απο τις βασικες μου γνωσεις περι παιδοψυχολογιας θα ηθελα να σου παραθεσω τα εξης :

 

Η σημασία της αϋπνίας αλλάζει από τον δεύτερο χρόνο της ζωής, καθώς παρεμβαίνει το άγχος του αποχωρισμού. Το «να πάει να κοιμηθεί» σημαίνει για το παιδί να μείνει μόνο του, να αποχωριστεί τη μητέρα του και να βρεθεί στο σκοτάδι με μόνη συντροφιά τις φαντασιώσεις του.

 

 

Το παιδί έχει ανάγκη να περιτριγυρίζεται από αγαπημένα αντικείμενα, να βυζαίνει το δάκτυλό του ή να επαναλαμβάνει κατά τον ίδιο τρόπο ορισμένες χειρονομίες και πράξεις κάθε βράδυ πριν από τον ύπνο. Κινήσεις που πρέπει να είναι σεβαστές και αποδεκτές από τους γονείς γιατί επιτυγχάνουν τη μείωση του άγχους αποχωρισμού.

 

 

Εκτός από το άγχος αποχωρισμού και την ιδιοσυγκρασία του νηπίου, παίζουν ρόλο η μη άνεση των συνθηκών ύπνου, καθώς και παράγοντες διατροφής όπως αλλεργία στο γάλα, οικογενειακές συγκρούσεις και άσχημο οικογενειακό περιβάλλον.

 

Έχει αποδειχθεί ότι ορισμένες από τις διαταραχές είναι πράγματι μεταβατικά φαινόμενα, αντιδραστικά προς το περιβάλλον ή συνδεόμενα με συναισθηματικές - αναπτυξιακές φάσεις του παιδιού. Η πρόγνωση σε αυτή την περίπτωση είναι καλή και συνήθως αρκεί η τροποποίηση ορισμένων περιβαλλοντικών συνθηκών για να μειωθούν οι επιπτώσεις στη ζωή του παιδιού και της οικογένειας.

 

 

Είναι γνωστό ότι παιδιά της ίδιας ηλικίας παρουσιάζουν μεγάλες ατομικές διαφορές στις ανάγκες και τις συνήθειες ύπνου. Η ιδιοσυγκρασιακή δομή του παιδιού αλλά και η μεγάλη εξάρτησή του από τους γονείς συνδέονται άμεσα για να καθορίσουν τις συνήθειες ύπνου.

 

 

Πρέπει επίσης να τονιστεί η σημασία της διεπιστημονικής προσέγγισης στη διάγνωση και την αντιμετώπιση των προβλημάτων ύπνου στα παιδιά. Παιδίατροι, πνευμονολόγοι, ωτορινολαρυγγολόγοι, οδοντίατροι, παιδονευρολόγοι, παιδοψυχίατροι, μπορούν να τα αντιμετωπίσουν μόνοι τους ή σε συνεργασία, ή να παραπέμψουν σε ειδικευμένα κέντρα το παιδί με προβλήματα ύπνου.

Προσχολική ηλικία

Η σημασία της αϋπνίας αλλάζει από τον δεύτερο χρόνο της ζωής, καθώς παρεμβαίνει το άγχος του αποχωρισμού. Το «να πάει να κοιμηθεί» σημαίνει για το παιδί να μείνει μόνο του, να αποχωριστεί τη μητέρα του και να βρεθεί στο σκοτάδι με μόνη συντροφιά τις φαντασιώσεις του.

Το παιδί έχει ανάγκη να περιτριγυρίζεται από αγαπημένα αντικείμενα, να βυζαίνει το δάκτυλό του ή να επαναλαμβάνει κατά τον ίδιο τρόπο ορισμένες χειρονομίες και πράξεις κάθε βράδυ πριν από τον ύπνο. Κινήσεις που πρέπει να είναι σεβαστές και αποδεκτές από τους γονείς γιατί επιτυγχάνουν τη μείωση του άγχους αποχωρισμού.

Πολλές φορές, οι δυσκολίες ύπνου κατά την προσχολική ηλικία παρουσιάζονται ως συνέχεια των διαταραχών ύπνου κατά τη βρεφική ζωή. Τότε το νήπιο ξυπνά στη μέση της νύχτας, δυσκολεύεται να ξανακοιμηθεί και συνήθως καταφεύγει στο κρεβάτι των γονιών του.

 

 

 

Εκτός από το άγχος αποχωρισμού και την ιδιοσυγκρασία του νηπίου, παίζουν ρόλο η μη άνεση των συνθηκών ύπνου, καθώς και παράγοντες διατροφής όπως αλλεργία στο γάλα, οικογενειακές συγκρούσεις και άσχημο οικογενειακό περιβάλλον.

 

 

Κατά την προσχολική ηλικία μπορεί επίσης να παρατηρηθούν νυχτερινοί τρόμοι, εφιάλτες και υπνοβασία.

Στους νυκτερινούς τρόμους το παιδί, χωρίς να ξυπνήσει, ανασηκώνεται στο κάθισμά του και κοιτάζει έντρομο χωρίς πραγματικά να βλέπει. Παρουσιάζει ταχύπνοια, ταχυκαρδία, ιδρώτα και φωνές πανικού. Έχει δυσκολία να ξυπνήσει και αν καταφέρουμε να το ξυπνήσουμε κλαίει απαρηγόρητα, είναι σε σύγχυση και έχει δυσκολίες προσανατολισμού. Το επόμενο πρωί δεν θυμάται τι έχει συμβεί. Οι νυκτερινοί τρόμοι στα παιδιά συνήθως βελτιώνονται και εξαφανίζονται με την ηλικία.

Οι εφιάλτες παρουσιάζονται αρκετά συχνά σε παιδιά ηλικίας 3-6 ετών. Το παιδί ξυπνά φοβισμένο και διηγείται ένα άσχημο όνειρο. Όταν διηγείται τον εφιάλτη είναι τελείως ξύπνιο και καλά προσανατολισμένο. Το επόμενο πρωί επίσης μπορεί να διηγηθεί το άσχημο όνειρο που είδε. Οι εφιάλτες συνδυάζονται με άγχος και στρες, ενώ οι τραυματικές εμπειρίες αυξάνουν τη συχνότητα και την έντασή τους. Ο υψηλός πυρετός επίσης μπορεί να προκαλέσει εφιάλτες.

 

Αντιμετώπιση

Η αντιμετώπιση της αϋπνίας κατά την προσχολική ηλικία αρχίζει με συμβουλευτική των γονέων. Στοχεύουμε στην τροποποίηση των αλληλεπιδράσεων γονέα - παιδιού. Αν λυθεί το πρόβλημα αποχωρισμού, τα προβλήματα ύπνου βελτιώνονται και βαθμιαία εξαφανίζονται. Για να διευκολυνθεί ο αποχωρισμός, μπορεί να προηγηθούν οι ατομικές «τελετουργίες» ύπνου όπως διάβασμα παραμυθιού, τραγούδι, ήσυχο παιχνίδι, που σκοπό έχουν να κατευνάσουν το άγχος. Μπορεί επίσης το παιδί να πάρει μαζί του το αγαπημένο του κουκλάκι, ζωάκι κ.α., που αντικαθιστά την παρουσία της μητέρας.

Συνιστάται στους γονείς να μην παραμένουν συνεχώς δίπλα στο κρεβάτι του παιδιού όταν αυτό κλαίει, γιατί έτσι το ενθαρρύνουν κατά κάποιο τρόπο να μείνει ξύπνιο. Πρέπει προοδευτικά να παρατείνεται ο χρόνος που αφήνουμε το παιδί να κλαίει. Τα παιδιά δεν κατορθώνουν να χαλαρώνουν στο κρεβάτι, ιδίως όταν το κλάμα τους έχει αποτέλεσμα να τα σηκώνουν και να τα νανουρίζουν.

Στους νυχτερινούς τρόμους η συμβουλευτική στοχεύει στο να ανακουφίζει το παιδί από το στρες και την ένταση. Συνίσταται η αποφυγή έκθεσης σε ερεθίσματα που προκαλούν φόβο όπως τρομακτικά έργα και προγράμματα τηλεόρασης.

Οι εφιάλτες αντιμετωπίζονται με υποστήριξη και ανακούφιση του παιδιού από τους γονείς κατά τη διάρκεια των επεισοδίων. Όταν συνδέονται με τραυματικές εμπειρίες προτείνεται ψυχοθεραπεία παιδιού με τη συμμετοχή της οικογένειας.

 

 

 

Τελος, συνιστάται σύντομος ύπνος 30- 60 λεπτά νωρίς το απόγευμα. Δεν πρέπει όμως αυτός ο απογευματινός ύπνος να παρατείνεται, γιατί το παιδί δεν θα μπορεί να κοιμηθεί την κανονική ώρα το βράδυ.

[no doubt]

Αγαπητή φίλη, το παιδάκι σου, πάντα κατά τη δική μου άποψη, δεν έχει κανένα πρόβλημα και ειδικά στο μυαλό της. Μην ξανασκεφτείς κάτι τέτοιο. Αν θες να πάρεις τη γνώμη κάποιου ειδικού κάντο για να μάθεις εσύ πώς θα της συμπεριφέρεσαι κι όχι γιατί η ίδια το χρειάζεται.

Ανάλογα περιστατικά βιώνουν όλοι σχεδόν οι γονείς που έχουν 2 τουλάχιστον παιδάκια. Τα ίδια βιώνω κι εγώ με τον 2χρονο γιο μου που ζηλεύει τα δίδυμα. Και δεν είναι λογικό; Παιδάκια είναι και δεν έχουν τη συναισθηματική ωριμότητα να καταλάβουν τί συμβαίνει. Έχουν μάθει να λειτουργούν σε μια 3μελή οικογένεια κι αυτό ξαφνικά αλλάζει.

Η μικρή δοκιμάζει τα όρια σας κι όσο βλέπει ότι την καλοπιάνετε αντί να βάζετε φρένο τόσο θεωρεί ότι τα όρια αυτά μεγαλώνουν. Πριν λίγες μέρες έμαθα επιτέλους στον γιο μου να κοιμάται μόνος του. Και μετά χτυπούσα το κεφάλι μου γιατί τόσο καιρό δεν έκανα τίποτα ενώ πραγματικά ήταν τόοοοσο απλό. Και την ημέρα είναι πιο ήρεμος και πιο ευτυχισμένος γιατί δεν ξυπνάει όλη τη νύχτα, κοιμάται καλά και είναι ξεκούραστος. Αρχίσαμε και τις τιμωρίες τύπου κάτσε εδώ να σκεφτείς γιατί αυτό που έκανες ήταν λάθος. Κι ο μικρός έμαθε να λέει ευχαριστώ και να ζητά συγνώμη.

Είμαι της άποψης ότι δεν πρέπει να μαλώνουμε και να χτυπάμε τα παιδιά όμως είμαστε γονείς και έχουμε την ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να τα εκπαιδεύσουμε και να τα μάθουμε κανόνες σωστής συμπεριφοράς. Αν δεν κάνουμε κάτι τώρα σε λίγο και τα μικρά θα αρχίσουν να ξεσπάνε και τότε ποιος μας...πιάνει.

[kiknaki]

Elizaa γεια σου και χρόνια πολλά.

 

Οι εκρήξεις θυμού και τα προβλήματα ύπνου είναι συνήθως συνέπειες παιδικού άγχους και στρες. Μην στεναχωριέσαι οτι κάτι κακό συμβαίνει στο παιδί σου (αναφέρομαι στους φόβους σου που μας έγραψες πριν). Η αλήθεια είναι οτι το παιδί σου με αυτό τον τρόπο θέλει να σου δείξει κάτι. Κάτι που το ενοχλεί και το προβληματίζει,που του δημιουργεί αμφιβολίες και άγχος.

Πιστεύω οτι ο ερχομός του δεύτερου παιδιού σου της προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση και εσύ άθελα σου να την επιμηκύνεις.

Μία συμβουλευτική συνεδρία με κάποιον ειδικό δεν θα έβλαπτε, αντιθέτως θα σε βοηθήσει να δεις κάποια πιθανά λάθη σου που ίσως και να οδηγούν σε αυτήν την συμπεριφορά της κόρης σου.

Η γνώμη μου είναι να σκεφτείς καλά για πιθανές αιτίες αυτής της συμπεριφοράς που πιθανότατα να βρίσκονται στη καθημερίνοτητα σας και να τις αλλάξεις.

Να θυμάσαι πάντα οτι κάτι απλό και φυσιολογικό για εμάς μπορεί να είναι δύσκολο και στρεσογόνο για τα παιδιά μας.

Και να μην ανησύχεις με πολλή υπομονή και αγάπη όλα θα γίνουν καλύτερα!

[elenik]

Να πας σε σχολη γονεων το εχεις σκεφτει?

Δεν εχω αξιωθει να παω ακομα αλλα πιστευω οτι στα της ημερας πρεπει απλα να μαθεις να την χειριζεσε και οχι να σας χειριζετε (τα λεω για να τα ακουω).

Το βραδυ μηπως ποναει καπου? Πονοι αναπτυξης ισως που ερχονται και φευγουν? Το κανει μηπως μετα απο μια πολυ δραστηρια μερα?

Μηπως κατουριεται και τσαντιζετε που της χαλαει ο υπνος ? (μπορει να ακουγεται χαζο αλλα το κανει ο δικος μου για αυτο το λεω). Μολις ξαλαφρωσει αγγελουδι στον υπνο μετα

Οταν παει στο σαλονι ηρεμει?

[elizaa]

καλημερα σε ολες και σας ευχαριστω πολυ για τις συμβουλες σας...

 

elenik οταν παει στο σαλονι οχι δεν ηρεμει , η μετακομιση γινεται μονο για να μην ξυπναει ο μικρος που κοιμουνται στο ιδιο δωματιο και ο μπαμπας της ο οποιος κυπναει πολυ νωρις για τη δουλεια και ειναι στο τιμονι ολη μερα και χρειαζεται υπνο...

ατην αρχη ολο αυτο συνεβαινε οταν ειχε δραστηρια και εντονη ημερα...οταν ερχοτανε σε επαφη με παιδακια και λυσαγε εεεε μετα λυσαγε και στον υπνο της...εδω και 2-3 μηνες ομως περιπου εχει γινει σε καθημερινη βαση και οχι μονο μια φορα κατα τη διαρκεια της νυχτας αλλα παρα πολλες φορες...αφου να φανταστειτε οτι αν καποια βραδυα κυλισει ομαλα χωρις υστεριες αρχιζω και ανησυχω, πηγαινω απο πανω της να δω αν ειναι καλα...

 

θα μιλησω ξανα με την παιδιατρο μεσα στην εβδομαδα που εχω ραντεβου και θα της ζητησω να μου συστησει ενα καλο παιδοψυχολογο και ελπιζω να μην βαλω το παιδι μου σε χειροτερες καταστασεις γιατι δεν σας κρυβω οτι φοβαμαι πολυ...

 

σας ευχαριστω και παλι ολες...

[ouaki]

Γειά σου μάλλον αυτό που συμβαίνει σε σένα συμβαίνει και σε πολλούς άλλους και εγώ που νόμιζα πως συμβαίνει μόνο σε μας! Εχω 2 κόρες η μία είναι 4 ετών και η άλλη 3 μηνών όμως απ τη στιγμή που γέννησα τα πράγματα έγιναν ελαφρώς χειρότερα η αλήθεια τρομάζουμε με τον άντρα μου κάθε φορά που ξυπνάει μέσα στη νύχτα και δε μπορούμε να την ησυχάσουμε στην αρχή προσπαθούσαμε να την ξυπνήσουμε όμως τα πράγματα γίνονται χειρότερα κλαίει όλο και πιο δυνατά οπότε την έχω αγκαλιά και τη χαιδεύω και αφήνω να περάσει μόνο του πάντως είναι πολύ τρομακτικό και φυσικά την άλλη μέρα δε θυμάται τίποτα. Σκέφτόμαστε να πάρουμε τη γνώμη ενός παιδοψυχολόγου όμως επειδή μένω σε επαρχία και δεν έχει εδώ πρέπει να πάω σε άλλη πόλη και είναι λίγο δύσκολο έχω και έλλειψη απο γιαγιάδες είναι και οι δυό με τα προβλήματα τους (εδώ μιά ώρα για κάφέ δε μπορώ να βγώ) άστα να πάνε δύσκολα! Κουράγιο και υπομονή θα μεγαλώσουν που θα πάει...και τότε θα έχουν άλλα!

Μικρά παιδιά μικρά βάσανα μεγάλα παιδιά μεγάλα βάσανα.

[underage]

εχω σκεφτει τον παιδοψυχολογο ακομα και σε παιδοψυχιατρο να παω αλλα δεν ξερω πραγματικα τι να κανω ... και αν βαλω το παιδι σε διαδιακασια τετοια μηπως ειναι χειροτερα? φοβαμαι... πειτε μου τη γνωμη σας...

 

 

καταρχίν στα παιδιά δεν γίνεται θεραπεία όπως στους ενήλικες με φάρμακα, συνεδρίες όπως βλέπουμε στην τηλεόραση κλπ κλπ!!!!!!

 

όταν το παιδί το "βλέπει" ένας παιδοψυχολόγος γίνεται μέσω παιχνιδιού και δημιουργικής απασχόλησης!

είναι μια ευχάριστη διαδικασία για το παιδί και τα συμπεράσματα που θα βγάλει θα σας τα πει χωρίς να είναι μπροστά το παιδί.

 

εμένα κάνει λογοθεραπεία και μια φορά το χρόνο (συνήθως Ιούλιο) κάνει μια ώρα συνεδρία με την παιδοψυχολόγο, η οποία κρίνει την εξέλιξη του παιδιού και την δουλειά που έχουν κάνει οι δασκάλες όλη την χρονιά.

 

Πάντως η συνυφάδα μου που είχε απευθυνθεί σε παιδοψυχολόγο λόγω της συμπεριφοράς του παιδιού, μετά τις συνεδρίες που είχε με το παιδί τους έδωσε ένα τετρασέλιδο με "οδηγίες" στο πως θα συμπεριφέρονται, που θα εστιάσουν και πως θα χειρίζονται τις εκρήξεις θυμού του παιδιού!!!

[melina_m]

πρόσεξε λιγάκι τα παρακάτω:

μήπως τα παιδιά βλέπουν πολύ τηλεόραση ή άλλου είδους παιδικά που περιέχουν βία ????

έστω και λίγη βία βλάπτει .

το βράδυ στο ύπνο επανέρχονται οι έντονες στιγμές και το παιδί βλέπει άσκημα όνειρα.

ένας τρόπος για να ηρεμεί είναι λίγο πριν παει για ύπνο να μιλάτε για το πως πέρασε η μέρα να της λες ποσο καλό παιδάκι είναι και ποσο πολύ την αγαπάς και ότι τώρα που κοιμόμαστε έχουμε δίπλα μας έναν άγγελο και μας προσέχει και μας στέλνει μονο όμορφα όνειρα.

και βάλτε την να σκέφτεται αλογακια να τρέχουν στο λιβάδι....

κάτι ακόμα

μήπως ο πατέρας της δεν προλαβαίνει να παίξει μαζί της κατα την διάρκεια της ημέρας ????

το παιχνίδι με τον πατέρα είναι πολύ σημαντικό καθότι νοιώθει την ανάγκη της παραδοχής και της αναγνώρισης του .

κάθε φορά που θα χτυπιέται η εύκολη λύση είναι έλα στην αγκαλιά να σου πώ κάτι στο αυτί ...

και με την αγκαλιά της λές κάτι άσχετο ... το είδες εκεινο το παπακι το μικρό???

 

καλή δύναμη και κουράγιο .....

(εγώ να δεις πόσο δύσκολο παιδί ήμουν στον ύπνο!!!!!)