Πως να αντιδράσω όταν νιώθω ότι αδικείται το παιδί μου.....?

[Ρούλα26]

Καποια στιγμη,ειχαμε παει στην παιδιατρο.Ο μικρος μου,ειχε λιγο καιρο που περπατουσε.Εκει ηταν και ενα αλλο παιδακι μεγαλυτερο με τη μαμα του.Ειχε παρει το ποδηλατακι λοιπον και μια απο εδω μια απο εκει με γρηγορες κινησεις με κινδυνο να χτυπησει τον δικο μου,ο οποιος δεν καθοταν με τιποτα στην αγκαλια.Οταν ειδα οτι η μαμα του αλλου παιδιου δεν ελεγε τιποτα,του ειπα να παει πιο σιγα(με ηρεμο τονο και ομορφα) για να μην χτυπησει κανεναν.Τοτε ως δια μαγειας η μαμα του μιλησε και πηρε θεση.Μου ειπε να μην μαλωνω το παιδι της.Δεν μπορειτε να φανταστητε ποσο τσατιστηκα.Κανονικα αυτη επρεπε να κανει την παρατηρηση οχι εγω.

Προσωπικα δεν με πειραζει να μαλωσουν το παιδι μου,αρκει να υπαρχει πραγματικα καποιος λογος.Π.χ.θα κανουν καποια ζημεια και δεν θα τα μαλωσουν οι γιαγιαδες,θειοι κλπ?Θα χτυπησουν καποιο αλλο παιδακι και θα περασει ετσι?Μπορει εγω εκει να μην το εχω δει και να το περασει ετσι.Καπως πρεπει να παρουν τα παιδια το μηνυμα οτι αυτο δεν ειναι σωστο.Υποψιν ομως,δεν μιλαω για φωνες και υστεριες.Αλλα για παρατηρηση σε αυστηρο απλα τονο.

[marmar]

Θα μ' ενδιέφεραν οι απόψεις σας σε ένα θέμα: με ενοχλεί όταν οι φίλοι, οι άλλοι γονείς στο πάρκο, οι επισκέπτες κλπ. μαλώνουν τα παιδιά μου, χωρίς να προλάβω να παρέμβω εγώ. Τι εννοώ;

Έχω σαν αρχή να μην κάνω παρατήρηση σε ξένα παιδάκια. Ακόμη κι όταν χτυπάνε κάποιο δικό μου, προσπαθώ να απομακρύνω το δικό μου παιδί και δεν απευθύνομαι καθόλου στο παιδάκι. Αφήνω τη μαμά του να επιληφθεί.

Συμβαίνει όμως να κάνουν την αρχή τα δικά μου και τότε τρέχει η μαμά του άλλου παιδιού και αρχίζει να φωνάζει και να απειλεί μερικές φορές. Εκεί νευριάζω. Το ίδιο και γνωστοί. Επεμβαίνουν να κάνουν παρατήρηση, πριν προλάβω εγώ ή ακόμη και όταν δεν θεωρώ κάποιες φορές ότι πρέπει να επέμβω.

Εσείς πώς το βλέπετε αυτό;

 

Απίστευτα σπαστικό και αγενέστατο το βρήσκω! Αλλα το χειρότερο είναι όταν σου χτυπάνε το παιδί σου και δεν τα μαλλώνεις γιατι το αφήνεις στη μαμά τους να το κάνει η οποία είναι τελείως γαϊδούρα και όχι μόνο δε λέει τίποτα στο παιδί της αλλά κοιτάει το παιδί σου και λέει: έλα μωρέ σιγά και η δικιά μου έχει σπασμένο δόντι δεν έγινε και τίποτα.....!!!!!!! Τι έχεις να πείς γι' αυτό; πώς το αντιμετωπίζεις; ειδικά αν είναι και συγγενής και όχι δικιά σου(αν με καταλαβαίνεις...)

[bouboukakia]

Απίστευτα σπαστικό και αγενέστατο το βρήσκω! Αλλα το χειρότερο είναι όταν σου χτυπάνε το παιδί σου και δεν τα μαλλώνεις γιατι το αφήνεις στη μαμά τους να το κάνει η οποία είναι τελείως γαϊδούρα και όχι μόνο δε λέει τίποτα στο παιδί της αλλά κοιτάει το παιδί σου και λέει: έλα μωρέ σιγά και η δικιά μου έχει σπασμένο δόντι δεν έγινε και τίποτα.....!!!!!!! Τι έχεις να πείς γι' αυτό; πώς το αντιμετωπίζεις; ειδικά αν είναι και συγγενής και όχι δικιά σου(αν με καταλαβαίνεις...)

:lol:. Μυρίζομαι ενδοοικογενειακό πρόβλημα. Να ξεκαθαρίσω ότι φυσικά πρέπει να υπερασπιζόμαστε τα παιδιά μας, ιδίως όταν είναι μικρά. Συγνώμη για το γέλιο marmar κι εγώ είχα παρόμοιο πρόβλημα, ώσπου όταν μίλησα φάνηκα κακιά, αλλά τουλάχιστον η κόρη μου ησύχασε (με ξαδελφάκι τότε 6 χρόνια μεγαλύτερο).Τα είπα στον μπαμπά του, γιατί η μαμά δεν καταλάβαινε τίποτα.

[marmar]

:lol:. Μυρίζομαι ενδοοικογενειακό πρόβλημα. Να ξεκαθαρίσω ότι φυσικά πρέπει να υπερασπιζόμαστε τα παιδιά μας, ιδίως όταν είναι μικρά. Συγνώμη για το γέλιο marmar κι εγώ είχα παρόμοιο πρόβλημα, ώσπου όταν μίλησα φάνηκα κακιά, αλλά τουλάχιστον η κόρη μου ησύχασε (με ξαδελφάκι τότε 6 χρόνια μεγαλύτερο).Τα είπα στον μπαμπά του, γιατί η μαμά δεν καταλάβαινε τίποτα.

:razz: Άσε, για γέλια είναι η κατάσταση!!!!! Η μαμά πέρα βρέχει κι ο μπαμπάς.......;;;;;;ποιός μπαμπάς;;;;;; Δεν παίρνουν απο λόγια αυτοί οι άνθρωποι....χαχαχαχα

Πού να τα πώ η κακομοίρα. Απλά κρατάμε αποστάσεις.....και προσέχουμε πολύ παραπάνω οταν είμαστε κοντά τους.

[Μαρια Στυλιανακη]

η αντίδραση του να μαλώσουμε το άλλο παιδί, (δηλ του άλλου γονιού)

ή να μαλώσει κάποιος τι δικό μας

είναι μη παραγωγική,

(δίνει προσοχή στο άλλο παιδί, δεν δίνει εργαλεία στο δικό μας παιδί για το μέλλον, μεταβιβάζει δηλ την ευθυνη της επιλυσης της διαφορας στον γονέα αντι στο παιδί)

 

σε αντίθεση με το να δώσει ο καθε γονιός προσοχή στο δικό του παιδί,

πλησιάζοντάς το μαθαίνοντάς του τι να πεί και καθοδηγώντας το στο πώς θα προστατευτεί.

 

Αφορά την διαδικασία που περιγράφει το άρθρο

Προσοχή και επιβράβευση και το άρθρο Επίλυση διαφορών Πώς λύνουν τα παιδιά τα προβλήματά τους καπως ετσι ειναι ο τιτλος (οι συντονιστές μπορουν να τοποθετησουν εδω τους συνδεσμους αν το δουν).

 

Υπάρχει κάτι πολύ απλό που μπορούν να κάνουν οι γονείς όταν θέλουν να προστατέψουν το παιδί τους απο ένα άλλο το οποίο δεν λαμβάνει υπόψη το τι θέλει το άλλο παιδάκι:

 

"Δεν μου αρέσει! Στόπ"

το οποίο δεν λέει η μαμά στο άλλο παιδί,

αλλά χαμηλώνει στο ύψος του παιδιού της και το λέει

με"παιδική φωνή"

εκ μέρους του παιδιού της/του.

έτσι δείχνει στο παιδί τι μπορεί να λέει στο μέλλον ή να κάνει (βαζοντας το χέρι μπροστά για να προστατευτεί για παράδειγμα)

του διδάσκει δηλαδή πως να λυνει τετοια προβληματα και απο μόνο του.

 

Εάν ένα παιδί αυτό δεν το έχει μάθει και δεν το κατέχει, κατ εμέ είναι λάθος να το αφήσεις να τα βγάλει πέρα μόνο του..

Ο (χωρίς εντάσεις και παραγωγικός) τρόπος επίλυσης διαφορών δεν είναι κάποια βιολογική διαδικασία την οποία κατέχουμε εξαρχής, είναι μια κοινωνική επικτητη δεξιότητα!

Αν δεν του την δείξει κάποιος και δεν ειναι διεκδικητικό παιδί, κατα πάσα πιθανότητα δεν θα καταφέρει απο μόνο του να πετύχει αυτό που θα ήθελε...

 

Κάνοντας αυτο που γράφω παραπανω δείχνετε και το παράδειγμα στους άλλους γονείς τι μπορούν και οι ίδιοι να κάνουν σε παρόμοιες κατάστασεις.

 

Αυτός ο τρόπος δεν πληγώνει δεν μαλώνει το άλλο παιδί

απλώς του κοινοποιεί, ότι αυτό που κάνει δεν ειναι αποδεκτό

απο το άλλο παιδί! (όχι απο τον γονέα).

Μια απλή χωρίς εντάσεις οριοθέτηση!

Ακόμα και θυμωμένα να το πεί πάλι αν το πει εκ μέρους του παιδιού, με παιδική φωνή, θα είναι εντελώς ξεκαθαρο,

και ενισχύει στο άλλο παιδί την ενσυναίσθηση,

οπότε το βοηθάει κιόλας να καταλαβει τι αρεσει και τι όχι στο απέναντι του, παιδί. !

 

τα παραπανω ισχύουν για προσχολικές ηλικίες,

ενώ σε σχολικές ηλικίες όπου ήδη έχουν έρθει σε επαφή με κοινωνικά πρέπει και συνήθειες,

έχει πολύ μεγάλη διαφορά το τι εχουν μαθει απο αυτά τα κοινωνικά πρέπει οπότε σαφέστατα διαφοροποιούνται οι τρόποι αντίδρασης του απέναντι γονέα... θελει περισσότερη αναλυση αυτό, θα το κανω προσεχώς...

[korinaki80]

Δυστυχως ειμαι απο τα ατομα που δεν μιλανε εκει που πρεπει και θα αναφερω ενα περιστατικο που εγινε στο σπιτι μου. Ηρθε μια γνωστη μου με το παιδι της και ο δικος μου αρχισε να παιζει και πηγαινε γυρω γυρω απο την κουρτινα και η αλλη μητερα τον μαλωσε γιατι πειραζε την κουρτινα στο δικο μου το σπιτι. Που στην τελικη το παιδι μου επαιζε πισω απο την κουρτινα και εγω δεν το θεωρω λαθος. Εκεινη την ωρα δεν μιλησα αλλα οταν εφυγαν μου κακοφανηκε. Και αλλη φορα του εχει κανει παρατηρηση ενω εγω δεν μπορω να μαλωσω το δικο της ασχετα και αν κανει κατι. Απλα με καλο τροπο ζηταω να μην πεταει πραγματα. Μια φορα το καλοκαιρι στο παρκο ειδα ενα περιστατικο που μου εφυγαν τα μαλλια. Μαλωναν 2 παιδια μεγαλης σχετικα ηλικιας 8 χρονων περιπου και επεμβαινει η μανα του κοριτσιου και μαλωνε το αγορι. Επεσε πολυ βρησιμο μεταξυ τους και μου εκανε εντυπωση οση ωρα εμεις κουνιομασταν η μανα του αγοριου δεν εμφανιστηκε καθολου. Και οταν ηρθε ειχε ενα παθεστατο υφος (γιατι οπως καταλαβα το αγορι εβριζε το κοριτσι και δεν το αφηνε να ανεβει στην κουνια) και το αφησε παλι το παιδι χωρις να του κανει ακμια παρατηρηση ή να μιλησει με την αλλη μητερα.

[marmar]

Το θέμα είναι οτι δεν μπορείς να τα βλέπεις όλα. Εγώ στη δικιά μου κάνω αυτό που προτείνεται παραπάνω και επίσης της εξηγώ οτι αν δεν είμαι εκεί και την ενοχλήσει κάτι που της κάνει άλλο παιδί να πεί οτι δεν της αρέσει και να απομακρυνθεί απο κοντά του ή να έρθει σε εμένα. Αυτό όμως που δεν έχω καταφέρει να ελέγξω ακόμα είναι όταν το άλλο παιδί (και μιλάω πάντα για το συγκεκριμένο παιδάκι), του οποίου η μαμά δεν ενδιαφέρεται για την συμπεριφορά του, κάνει άσχημα πράγματα όπως π.χ. να μασάει τα μαλλιά του, να χοροπηδάει στους καναπέδες, να φτύνει τα τζάμια κτλ. Η δικιά μου, που είναι πολύ μικρότερη, δεν τα κάνει εκείνη την ώρα και κοιτάει με απορία αλλά όταν ερχόμαστε στο σπίτι αρχίζει κι αυτή τέτοιες συμπεριφορές και όταν της εξηγώ οτι αυτά δεν είναι σωστά πράγματα μου απαντάει οτι η άλλη μαμά αφήνει και είναι καλύτερη απο εμένα. Τι λέμε σε αυτή την περίπτωση;; Γιατί κι εγώ νομίζω οτι το ίδιο θα έλεγα στη μαμά μου σε παρόμοια κατάσταση......

[bouboukakia]

Αυτό που περιγράφει η κα Στυλιανάκη νομίζω ότι το κάνω κι εγώ, δηλ. να λένε " δεν μου αρέσει αυτό", "πονάω έτσι", "δεν θέλω να παίξω αυτό το παιχνίδι". Το πρόβλημα είναι όταν προσπαθώ με τον τρόπο μου να δώσω παράδειγμα στον άλλο γονιό, χωρίς να του υποδείξω τι πρέπει να κάνει. Εκεί, σπάνια οι άλλοι παίρνουν το μήνυμα...

[marmar]

Αυτό που περιγράφει η κα Στυλιανάκη νομίζω ότι το κάνω κι εγώ, δηλ. να λένε " δεν μου αρέσει αυτό", "πονάω έτσι", "δεν θέλω να παίξω αυτό το παιχνίδι". Το πρόβλημα είναι όταν προσπαθώ με τον τρόπο μου να δώσω παράδειγμα στον άλλο γονιό, χωρίς να του υποδείξω τι πρέπει να κάνει. Εκεί, σπάνια οι άλλοι παίρνουν το μήνυμα...

A!! Καλά......