Πως να αντιδράσω όταν νιώθω ότι αδικείται το παιδί μου.....?

[ΣΟΦΙΑ]

Κρίνοντας από τον εαυτό μου σκέφτηκα να ανοίξουμε αυτή τη θεματική ενότητα για να εκθέσουμε τις ανησυχίες μας για τον χειρισμό ορισμένων καταστάσεων που μας αγχώνουν, προβληματίζουν, φοβίζουν..

Ανταλλάσοντας απόψεις και εμπειρίες ίσως βρούμε τρόπους για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες που νιώθουμε έτσι ώστε να διαχειριστούμε καλύτερα ότι μας απασχολεί..

Π.Χ. προσωπικά νιώθω ένα άγχος για το πως θα αντιδράσω σε περίπτωση που νιώσω ότι κάποιος αδικει το Δημήτρη.. Ξέρω ότι είναι τραβηγμένο και είναι λάθος ίσως που αγχώνομαι αλλά θέλω στη δεδομενη στιγμή να αντιδράσω σωστά χωρίς να υποτιμήσω ή υπερτιμήσω την κατάσταση.. Οταν ας πούμε πάει παιδικό, πως θα διαχειριστώ τυχόν προβληματάκια που μπορεί να προκύψουν.. Τωρα θα μου πειτε ότι προτρέχω.. Νομίζω όμως όχι άδικα.. Εχω δει από κοντινά μου πρόσωπα να χειρίζονται λάθος κατά την γνωμή μου κάποιες καταστάσεις που μπορεί να προκύψουν σε ένα κοινωνικό σύνολο.. και θέλω να το αποφύγω..

[Sofia]

Σοφάκι, αυτό που λές είναι όντως ένα δύσκολο θέμα. Μου δημιουργήται η (εσφαλμένη ίσως) εντύπωση (εδώ θα μας διαφωτίσει η Μαρία Στυλιανάκη) ότι αυτή η δυσκολία συναντάται σε γονείς του αντίθετου φίλου με το παιδί !!

Ας πούμε εσύ νιώθεις έτσι (έχεις αγοράκι), ο άντρας σου τί σου λέει;;

Εμείς το έχουμε ανάποδα το πρόβλημα. Ο άντρας μου δεν αντέχει να βλέπει να της παίρνουν της μικρής τα παιχνίδια άλλα παιδάκια, ή να την μαλώνουν άλλα παιδάκια κ.τ.λ. Εγώ από την άλλη μεριά του λέω ότι ο δικός μας ρόλος είναι να της πούμε μερικά βασικά πράγματα για το πως να αντιμετωπίζει τέτοιες καταστάσεις και μετά να την αφήσουμε να τις αντιμετωπίσει μόνη της. Ή την κατάλληλη ώρα να την συμβουλέψουμε. Σε καμία περίπτωση όμως να μην παρέμβουμε γιατί έτσι θα μάθει να επαναπάυεται σε εμάς και να μην έχει αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στον εαυτό της. Πρέπει πιστεύω να αφήνουμε τα παιδιά μας να τα βγάλουν πέρα μόνα τους από πολύ μικρά (μιλάμε πάντα για εφικτές καταστάσεις) γιατί έτσι αποκτούν και τα κατάλληλα εφόδια για την ενήλικη ζωή τους, ώστε να λειτουργήσουν ανεξάρτητα.

Σε καταλαβαίνω πάντως, γιατί κι εγώ αισθάνομαι άσχημα όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο αλλά ο άντρας μου είναι ακόμη χειρότερος και μου έχει δηλώσει ότι σε τέτοιες καταστάσεις θα αφήνει εμένα να "τις αντιμετωπίζω" γιατί εκείνος δεν υπάρχει περίπτωση να μην εμπλακεί...

 

Σοφία

[ΣΟΦΙΑ]

Οταν πρόκειται για κάτι μεταξύ παιδιών έχεις δίκιο έτσι πρέπει να κάνουμε και αυτό κάνω δεν παρεμβαίνω και δεν θα παρεμβαίνω. Οταν μιλάω για αδικία εννοώ για αδικία που μπορει να προκληθεί από κάποιον μεγάλο.. Δεν ξέρω εγω δεν έχω προσωπική εμπειρία τέτοια αλλά από κοντινούς μου ανθρώπους όλο τέτοια ακούω π.χ. ότι η δασκάλες παραμελούν καποια παιδιά και δεν έχουν αντικειμενική στάση γιατί έχουν προσωπική σχέση με τους γονείς κάποιων άλλων παιδιών κτλ 'Η κακώς έκανε που το μάλωσε... γιατι κάποια άλλα κάνουν χειρότερα.. και όλα αυτά μπροστά στα παιδιά...

[Sofia]

Α δεν κατάλαβα καλά!!

Σε αυτήν την περίπτωση, είναι διαφορετικά τα πράγματα...

Εάν πρόκειται για την ηλικία του παιδικού-νηπιαγωγίου, μάλλον θα πρέπει να παρέμβεις και να δώσεις εσύ λύση στο θέμα γιατί το παιδί είναι ακόμη μικρό (το θέμα είναι ότι θα είναι λίγο δύσκολο να το μάθεις αν συμβεί γιατί τα παιδιά σε τέτοια ηλικία ακροβατούν μεταξύ αλήθειας και φαντασίας).

Όσο μεγαλώνει όμως πιστεύω ότι πάλι θα πρέπει να αφήνουμε το παιδί να αντιμετωπίζει πάλι σιγά σιγά (και πάντα με την δικιά μας υποστήριξη) μόνο του και αυτές τις καταστάσεις. Όλα αυτά βέβαια τα λέω θεωρητικά και από βιώματα δικά μου ως παιδί. Με τη Μαρία δεν έχω αντιμετωπίσει ακόμη τέτοιες καταστάσεις...

Εσύ τί σκέφτεσαι ;;;

 

Σοφία

[ΣΟΦΙΑ]

Ετσι κάπως το βλέπω και γω.. Να παρεμβαινουμε για ότι μας αποσχολεί κατευθείαν αλλά χωρίς να δίνουμε δικαίωμα στο παιδί.. Δηλαδή να μην μας ακούει να κατηγορούμε τη δασκάλα, την παιδαγωγό.. μη δίνουμε τέτοιο δικαίωμα στο παίδί... αλλά από την άλλη... ποιος είδε το θεό και δεν τον φοβήθηκε Βέβαια δεν πρέπει να είμαστε φορτικές - υστερικές Δύσκολο πράγμα να είσαι μάνα ρε παιδί μου ... και πατέρας και πατέρας ..... μην ξεσηκωθούν οι άντρες του forum!!

[Sofia]

Συμφωνώ, το είχα στο μυαλό μου κι εγώ και ξέχασα να το γράψω. Μάλλον δεν θα πρέπει να ακούει το παιδί.

Όντως είναι δύσκολο να είσαι γονιός (μάλλον το πιο δύσκολο πράγμα που θα κάνουμε στην ζωή μας).... Αλλά τί ικανοποίηση θα νιώσουμε, όταν μεγαλώνοντας διαπιστώσουμε ότι μεγαλώσαμε σωστά και ολοκληρωμένα παιδιά !!!!

 

Σοφία

[ΣΟΦΙΑ]

Όντως είναι δύσκολο να είσαι γονιός (μάλλον το πιο δύσκολο πράγμα που θα κάνουμε στην ζωή μας).... Αλλά τί ικανοποίηση θα νιώσουμε, όταν μεγαλώνοντας διαπιστώσουμε ότι μεγαλώσαμε σωστά και ολοκληρωμένα παιδιά !!!!

 

Σοφία

 

Φοβερό συναίσθημα... Είχα υπάρξει και αθλήτρια με κάποιες διακρίσεις και γενικά επειδή μπηκα στο στίβο της δουλειάς απο μικρή (λόγω ηλικίας ας πουμε ότι ξεχώριζα) τόση υπερηφάνια και ικανοποίηση μόνο ο Δημήτρης μου χει δώσει.. Το λέω και συγκινούμαι.. Να τα χει ο θεος καλά.. να ναι γερά τίποτα αλλο...

[maria]

Έτσι είναι..Νομίζω ότι ακόμα και τα μικρά καθημερινά κατορθώματα των παιδών σου, δίνουν τποση περηφάνια που δεν έχεις νιώσει ποτέ

 

Τωρα καταλαβαίνω τις μανάδες που κλαίνε σε όλα τα σημαντικά γεγονότα των παιδιών, ενώ παλαιότερα κορόιδευα την μάνα μου όταν το έκανε και τις έλεγα "Μην κλαις, δεν έκανα και τίποτα σπουδαίο"

 

Πάντως αν και δεν έχει έρθει ακόμα η στιγμή να αντιμετωπίσω κάποιον που συμπεριφέρεται άδικα στο παιδί μου, θεωρώ ότι θα του μίλαγα κρυφά από το παιδί, ενώ παράλληλα θα έκανα συζήτηση με το παιδί για να ξέρει πως θα τον αντιμετωπίσει την επόμενη φορά και τι θα πεί, ή τι να κάνει.

Βέβαια κάποιες φορές ίσως και να είναι σωστό να δει και το παιδί ότι το υποστηρίζουνε. Εμένα οι γονείς μου δεν είχαν κατηγορήσει ποτέ δάσκαλο ή καθηγητή μπροστά μας τουλάχιστον, οπότε πάντα είχα μια αίσθηση ότι οι γονείς μου δεν μας υποστήριζαν. Είναι πολύ λεπτό θέμα νομίζω και πρέπει να αντιμετωπίζεται διαφορετικά σε καθε κατάσταση. Πάντως αυτό που πιστεύω είναι ότι σε οποιαδήποτε περίπτωση πρέπει να πας με καλή διάθεση και να κάνεις διάλογο, και όχι να αρχίσεις να φωνάζεις χωρίς να ακούς γιατί αυτό μπορεί να λειτουργησει ενάντια στο παιδί σου (ειδικά εαν εξακολουθεί να πηγαίνει στο ίδιο σχολείο)

 

Άρα βλέποντας και κάνοντας. Πιστεύω ότι ζουμε σε ένα κόσμο που αδικίες γίνονται κάθε μέρα. Το θέμα είναι να προσπαθουμε να είμαστε ανοιχτοί, να κάνουμε διάλογο, και να κάνουμε ότι μπορούμε. Έτσι θα δώσουμε το σωστό παράδειγμα και στα παιδιά μας για να μάθουν σιγά σιγα να φέρονται..Γιατί σίγουρα θα αδικιθούν σε αυτή τη ζωή και θα πρέπει να το αντιμετωπίσουν συναισθηματικά τουλάχιστον με ή χωρίς εμάς

[ΣΟΦΙΑ]

Εμένα οι γονείς μου δεν είχαν κατηγορήσει ποτέ δάσκαλο ή καθηγητή μπροστά μας τουλάχιστον, οπότε πάντα είχα μια αίσθηση ότι οι γονείς μου δεν μας υποστήριζαν. Είναι πολύ λεπτό θέμα.

 

Αυτό ακριβώς με προβληματίζει και εμένα maria..

[maria]

Σοφία μου, βλέποντας και κάνοντας..

 

Δεν πρέπει να υπάρχει κάποια συγκεκριμένη συνταγή. Ισως το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να θέσουμε κάποια όρια συμπεριφοράς και να κινούμαστε μέσα σε αυτά, χωρίς να έχουμε ξεσπάσματα. Μιλάω κυρίως για γονείς που με το που γίνεται κάποια αδικία, αρχίζουν και κατηγορουν δασκάλου κλπ κλπ χωρίς να κάνουν πίσω πουθενά. Τότε και δίκιο να έχουν, δεν νομίζω ότι θα τους πάρει κανείς στα σοβαρά...

Από την άλλη εαν δεν μιλάμε καθόλου, ίσως το παιδί μας να γίνει το ευκολο θύμα, οπότε ούτε και αυτό είναι καλό. Ίσως χρειάζεται μια μέση λύση και προπάντως συζήτηση με τα παιδιά μας. Στο κάτω κάτω, τις περισσότερες περιπτώσεις δεν θα βρισκόμαστε μπροστά την στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά!

[Μαρια Στυλιανακη]

θεωρώ ότι θα του μίλαγα κρυφά από το παιδί,

ενώ παράλληλα θα έκανα συζήτηση με το παιδί για να ξέρει πως θα τον αντιμετωπίσει την επόμενη φορά και τι θα πεί, ή τι να κάνει.

 

αυτό νομίζω είναι το καλύτερο και απομακρύνει το παιδί απο τυχόν θυμούς και θέματα μεταξύ του δασκάλου και του γονέα, τους οποίους ένα παιδί ακόμα δεν ξέρει πως να επεξεργαστεί.. ειδικά εάν ανάβουν τα πνεύματα.

Δεν υπάρχει λόγος να ανακατευτεί το παιδί σε τέτοιο πράγμα.

 

όμως είναι σημαντικό να έχει καθοδήγηση για το πως να αντιμετωπίζει άτομα που φέρονται κακόβουλα ή άδικα.

- ότι μπορεί να μιλήσει

- ότι μπορεί να απαιτήσει απο κάποιον άλλο ενήλικα να τον βοηθήσει και να του πεί τι συμβαίνει

και πολλά άλλα.

[elenik]

Εμενα παντως ο δικος μου ειτε μικρο είτε μεγαλος τον πειραξει (πχ ο αδερφος μου που του παιρνει και καλα ολες τις καραμελες) και δεν επεμβω με κοιταει με ενα παραπονο που μου κοβει τα ποδια. Θεωρει αυτονοητο οτι θα επεμβω.

 

Οσον αφορα μικρους του εξηγω πια και σιγα σιγα το ξεπερναμε. Εκτος αν το αλλο μικρο ειναι επικινδυνο (σπρωξιματα σε τσουληθρες κλπ). Τοτε απλα κανω αισθητη την παρουσια μου χωρις να επεμβω.

 

Οταν καποια στιγμη συνεβει ενα περιστατικο στον παιδικο και ενοιωσα οτι το παιδι μου αδικητε μιλησα με την δασκαλα προσπαθωντας να ειμαι οσο πιο διακριτικη γινεται (οχι φωνες κλπ) χωρις βεβαια να ειναι παρων ο μικρος αλλα και παλι του εξηγησα οτι μιλησα με την δασκαλα γι αυτο,και ηταν μια παρεξηγηση. Λυθηκε. Τελειωσε. Ολα καλα. Δεν αντεχα το παιδι μου να πιστευει οτι τι μου τα λεει τι δεν μου τα λεει εγω απλα ακουω και δεν ενεργω.

[Μαρια Στυλιανακη]

Όταν πρόκειται για αδικία ανάμεσα σε δύο παιδιά και συμβαίνει μπροστά σας, τότε οφείλετε να προστατέψετε το παιδί σας, στρέφοντάς την προσοχή σας όχι στο παιδί που έκανε κάτι - αλλά στο παιδί σας, λέγοντας

"στόπ"

"πω πω μα τί τον έπιασε αυτόν, είσαι εντάξει ??? "

και φυσικά βάζοντας τα χέρια ανάμεσά τους εάν πρόκειται για διαμάχη που επιφυλλάσσει σωματικό κίνδυνο για το παιδί σας.

 

αλλά και ταυτόχρονα να πείτε "σταμάτα" "μήν το ξανακάνεις" χωρίς πολλά πολλά στο άλλο παιδί.

όμως, μήν αφήσετε τον θυμό σας να σας παρασυρει και να ανοίξετε ολόκληρη συζήτηση με το άλλο παιδί.

 

το δικό σας παιδί έχει ανάγκη την προσοχή σας, έτσι ώστε να νιώσει δυνατό και προστατευμένο.

μπορείτε να αρχίσετε συζήτηση με το παιδί σας

"γιατί λες να το έκανε? κατά λάθος? επίτηδες? ήθελε το παιχνίδι σου? ήθελε να παίξεις μαζί του και δεν ήξερε πως να το πεί?

μάλλον μπερδεύτηκε"

άλλη φορά να του πούμε μαζί "όχι!" " "δεν μου αρέσει" για να το καταλάβει ότι δεν σου αρέσει!

(Γιατί αν δεν το πούμε, δεν θα καταλάβει ότι δεν σου αρέσει...!!!! )

μπορείς και εσύ μόνος σου να του το πείς, να έτσι = .. μή το ξανακάνεις! ΔΕΝ μου αρέσει!...... "

[ΜΑΡΥ.Τ]

Και πως πρέπει να αντιδράσουμε όταν η αδικία γίνεται από παιδάκι??

Έχω μια φίλη της οποίας ο γιος είναι 6 χρονών. ¨όταν είναι μόνος με τον Αναστάση παίζουν ας πούμε αρκετά καλά μαζί, όταν όμως έρχεται και ο ξάδερφος του τότε τον απορρίπτουν τον δικό μου, τον κλείνουν την πόρτα του παιδικού στα μούτρα ή του λένε να φύγει γιατί είναι χαζός.

Δεν σας κρύβω ότι εκείνη την ώρα αισθάνομαι την καρδιά μου να ματώνει, φυσικά πάντα επεμβαίνει η φίλη μου, αλλά στο τέλος καταλήγουμε να τρώει καμιά αδέσποτη ο δικός μου, αυτός από την χαρά του να παίξει με τα παιδάκια πάει να τα αγκαλιάσει, αυτά τον σπρώχνουν και ο Αναστάσεις το βλέπει σαν παιχνίδι και χτυπάει και αυτός, στο τέλος βρίσκετε κατηγορούμενος ότι χτυπάει και ότι γ’αυτό δεν τον θέλουν μαζί τους.

Έχω πει πάρα πολλές φορές στον Αναστάση ότι δεν χτυπάμε και δεν αγκαλιάζουμε συνέχεια, όμως τον βλέπω ότι πολλές φορές από την χαρά του και τον ενθουσιασμό του ξεχνιέται.

Πραγματικά, ενώ ο Αναστάσης μου λέει πάρα πολλές φορές να πάμε στο συγκεκριμένο παιδάκι, το αποφεύγω.

Με πληγώνει αφάνταστα να τον βλέπω να τις τρώει ή να τον κοροϊδεύουν, από την άλλη πως θα τον στείλω παιδικό? Πως θα του μάθω να είναι ανθεκτικός σε πειράγματα ή κοροϊδίες χωρίς να πληγώνετε η καρδούλα του??

[Polina]

mtheo για τον παιδικό που ανησυχείς σου λέω το έξής: ο Ιωακείμ ξεκίνησε το Φεβρουάριο, την πρώτη μέρα μπροστά μου πήγε κάποιο αγοράκι (μεγαλύτερο) και τον έσπρωχνε. Αυτό το έκανε επανέλλειμένα, κοιταζοντάς με...σαν να ήθελενα μου πεί "να κοίτα τι κάνω". Εγώ δεν αντέδρασα, δεν κινδύνευε να πάθει κάτι, το επισήμανα στην δασκάλα τους για να λάβει τα μέτρα της. Τώρα απ΄ότι μου έχει πεί ο Ιωακείμ πηγαίνει και τον πειράζει (δεν τον χτυπαει, αλλά δεν τον φοβάται) και μάλιστα παίζουν και μαζί. Ο Ιωακείμ όλο για αυτό το αγοράκι μιλάει. Οπότε μην φοβάσαι, απο τη μια θα πρέπει να βάλει το χεράκι της και η δασκάλα, απο την άλλη όλοι θα προσαρμοστούν στις συνθήκες του σταθμού. Οκ θα υπάρχουν πάντα κάποια περισσότερο "ζωηρά" παιδάκια, αλλά νομίζω ότι στην πορεία λειτουργούν ως ομάδα.

[Μαρια Στυλιανακη]

Πραγματικά, ενώ ο Αναστάσης μου λέει πάρα πολλές φορές να πάμε στο συγκεκριμένο παιδάκι, το αποφεύγω.

 

όταν βλέπετε ότι το παιδί σας συμπαθεί ένα άλλο το οποίο του φέρεται άσχημα, κάνετε καλά να αποφεύγετε το να κάνει παρέα με εκείνο.

*ομως είναι και ένα έναυσμα, ώστε να το βοηθήσετε να αντιμετωπίσει ένα άλλο παιδί και να εκφράσει την δυσαρέσκειά του σε εκείνο.

 

Με το να κάνουν συχνά παρέα, (χωρίς να υπάρχει αλλαγή της συμπεριφοράς του παιδιού που φέρεται άσχημα) διαιωνίζεται η συνήθεια του να του φέρονται άσχημα.

Ένα παιδί που ίσως έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση, δέχεται να του συμπεριφέρονται έτσι, χωρίς να θυμώνει ή να αντιδρά, πολύ πιό εύκολα απο κάποιο άλλο.

 

Εσένα δεν αντιδρά καθόλου?

Θα ήταν λογικό πχ να θυμώνει.

Θα είναι και καλό να το συζητήσετε στο σπίτι μιά φορά και να τον συνειδητοποιήσεις για αυτή την αδικία.

Με στόχο, να θυμώσει τόσο ώστε να πεί ότι δεν θέλει να κάνει παρέα μαζί τους αφού του κλείνουν την πόρτα, ή να τους το πεί κιόλας απο κοντά, την επόμενη φορά, ασχέτως του αποτελέσματος.

 

Πάντως εάν η φίλη σου δεν είναι σε θέση να τους οριοθετήσει και να τους ευαισθητοποιήσει απέναντι στο δικό σου παιδί που είναι δικό της καθήκον...

μήν τον πηγαίνεις εκεί, όταν είναι ο ξάδερφός του.

Και να ξέρεις το καλό στην όλη κατάσταση είναι ότι στα παιδιά, όλα είναι τόσο ρευστά, δηλ. εάν δούν ότι κάποιο παιδί, τους αντιστέκεται, και βρίσκουν γενικώς αντίσταση απο παντού, θα αναγκαστούν να αλλάξουν στάση.

Σε όλα αυτά πρέπει να είσαι ενεργητικά παρούσα ενισχύοντάς τον γιό σου, στο να μπορεί να αντισταθεί και να αντιδράσει (ή τουλάχιστον να εκφράσει το θυμό του) σε τέτοιες καταστάσεις.

[ΜΑΡΥ.Τ]

Φυσικά και προσπαθώ Μαρία να τον προστατέψω. Του έχω πει πάρα πολλές φορές πως μπορεί να αντιδράσει όταν τον χτυπούν ή σπρώχνουν, όμως αυτό που βλέπω μέχρι στιγμής είναι ότι ο Αναστάσης τα βλέπει όλα σαν παιχνίδι.

Στο μόνο που αντέδρασε ήταν όταν του έκλεισαν την πόρτα στα μούτρα, φυσικά τότε αντέδρασε και η φίλη μου και μάλωσε τον πιτσιρικά της, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι μετά θα αρχίσουν να παίζουν και όμορφα μεταξύ τους.

Κάποια στιγμή πρέπει να τον αποκαλέσανε και βλάκα τον δικό μου, αυτός μετά άρχισε να την παπαγαλίζει την λέξη και ήρθαν τρέχοντας στην φίλη μου να της πούνε ότι ο Αναστάσης λέει την λέξη βλάκας.

Φυσικά τους είπα (γελώντας) ότι ο Αναστάσης δεν την ήξερε αυτή την λέξη και μάλλον την έμαθε από αυτούς.

Το κακό όμως έγινε και τώρα προσπαθώ να του μάθω ότι η λέξη βλάκας δεν είναι όμορφη λέξη και ότι στεναχωρούμε πολύ ‘όποιον αποκαλούμε έτσι, όμως ο Αναστάσης μέχρι στιγμής το βρίσκει φοβερά αστείο να την χρησιμοποιεί.

 

Μου λές να τον βοηθήσω να εκφράσει τον θυμό του, αλλά το πρόβλημα μου είναι ότι δεν τον βλέπω να θυμώνει, γελάει και τα βλέπει όλα σαν παιχνίδι, ίσως γιατί μέχρι τώρα δεν χρειάστηκε ποτέ να βρεθεί αντιμέτωπος με τέτοιες καταστάσεις.

[elenik]

Θα ηθελα την γνωμη σας σε κατι και μιας και υπαρχει ανοιχτο θεμα θα γραψω τον προβληματισμο μου εδω.

 

Χθες πηγαμε επισκεψη σε ενα φιλικο σπιτι με 2 παιδακια (ενα συνομηλικο του γιου μου και ενα μωρακι 1 χρονου).

Ο δικος μου χαζευε την μπεμπα και καθοταν διπλα μου (εχω ξανααναφερει οτι θελει τον χρονο του να προσαρμοστει).

Μετα απο λιγο πηγε να παιξει με τον μεγαλο. Ε. Παιδια τον σαπισε στο ξυλο τον Βασιλακη. Τι με μπαλακια του τενις να του χτυπάει το κεφαλι , τι δαγκωματιες , τι τσιμπιες. Ο δικος μου φωναζε μαμααααα και εκλαιγε. Και εγω τι να κανω? Να μαλωσω το ξενο παιδακι μεσα στο σπιτι του, να πω στον δικο μου κοπανα καλε και εσυ που καθεσαι και τις τρως ? Και το κερασακι να του λεω παμε Βασιλη σπιτι που θα ερθει ο μπαμπας? "Οχι" ο δικος μου. Καλα του αρεσε που ετρωγε ξυλο?

 

Απο την μια εχω δωσει μαχη να μαθει ο μικρος να μην σηκωνει χερι (τουλαχιστον σε παιδακια γιατι εμεις τρωμε και καμια ) και απο την αλλη λεω αν ηταν πιο τσαμπουκας δεν θα τις ετρωγε. Πως κρατατε την ισορροπια στο συγκεκριμενό? Θα ηθελα να μην ξεκιναει καυγα αλλα αν αδικειται σε τετοιο βαθμο να αντιδρα. Εχω κανει κατι λαθος?

[ΣΟΦΙΑ]

Οι γονεις του τι κάνανε?? Προσωπικά αν δω άδικη ή επικύνδινη συμπεριφορά τον παίρνω απο το χεράκι και πάμε στο παιδάκι και του λέμε... δεν είναι σωστό να χτυπάς γιατί πονάω και δεν θέλω..

εχθές π.χ. είμασταν στην Πλατεία Ν. Σμύρνης για καφέ καποια στιγμή αργα δεν είχαν μείνει πολλά παιδάκια ο Δημήτρης λοιπόν εντοπίζει ένα αγοράκι και πάει.. αυτό γύρω στα 5-6 δεν του δίνει πολύ σημασία μόλις βλέπει ότι ο Δημήτρης είχε ένα παιχνίδι τσουπ να του το πάρει.. ο Δημήτρης το δίνει .... ανεβαίνει στο ποδηλατο του μόλις τον βλεπει το άλλο το παιδάκι τσουπ να του πάρει το ποδήλατο.. ο Δημήτρης του το δίνει και του ζητάει ένα αυτοκινητάκι που είχε το αγοράκι.. αυτό όχι μόνο δεν του το έδωσε αλλά το έβαλε μέσα στη μπλούζα του . Ο Δημήτρης με παράπονο Μαμά δεν μου το δίνει, εγω του δωσα ποδήλατο και spiderman.. παμε λοιπόν μαζί και του λέμε αγοράκι αν θες να παίξουμε πρέπει να μοιράζεσαι και σύ το παιχνίδι σου... αυτός τίποτα οπότε του λέω Δημήτρη δεν πειράζει το παιδάκι δεν θέλει να παίξει πάρε τα παιχνιδάκια σου πάμε στο τραπέζι μας μετά ίσως αλλάξει γνώμη... Μετά ήρθε παιξανε λίγο έκανε αυτό τις τσιριμώνιες του, του κανε και κάτι άγαρμπα σπωξιες κλπ, αλλά πάλι μαζί με τον Δημήτρη του είπαμε όχι... Να σημειώσω ότι οι γονείς του ούτε σηκώθηκαν μια φορά απο την καρέκλα τους και ούτε αντέδρασαν όταν αυτό τράβαγε το ποδήλατο απο τα χέρια του Δημήτρη ή όταν τον έσπρωχνε..

Συμπληρώνω ότι δεν σηκώθηκαν γιατί δεν τον είδαν ούτε όταν έφυγε καμμια 200αριά μέτρα μακριά να κυνηγήσει ένα αδέσποτο σκυλί και γυρνώντας έπεσε και έτρεξε ο Δημήτρης κοντά του να δει αν είναι καλά....

 

Γενικά λοιπόν, είμαι δίπλα του και δεν τον αφήνω να υφίσταται αδικία..

-------------------------------

 

Σε κάποια άλλη φάση χθές καποια παιδιά παίζανε με βαριά μπάλα ποδοσφαίρου και του ρθε στο πρόσωπο... και πόνεσε πάρα πολύ με αποτέλεσμα να κλαίει... μού κανε εντυπωση πως μαζεύτηκαν ολα τα παιδάκια τα πιο μεγάλα γύρω του.. αυτό που κατα λάθος την έριξε ήρθε και μου το πε απο μόνος του και του ζήτησε απο μόνος του συγνώμη και ο μπάμπας του σηκώθηκε να μας ζητήσει συγνώμη....εγώ απο την αρχή τους έλεγα δεν πειράζει συμβαινουν αυτά.. απλά το μόνο που τους ρώτησα είναι που τον βρήκε η μπάλα γιατί δεν είδα την σκηνή.

[elenik]

Aoyts. Πω πω πονο που τραβηξε.

 

Η μαμα του ελεγε οτι ετσι κανει με ολα τα παιδακια εκτος απο ενα και απο εκει και περα του ελεγε απο την καρεκλα μη κακο

Αυτο που μου εκανε εντυπωση ηταν οτι ερχοταν μονος του και το ομολογουσε οταν εβαζε ο Βασιλης τις φωνες. Πχ Τον δαγκωσα , τον τσιμπησα. Τι ειλικρινια ηταν αυτη καλε Ο Βασιλης δεν θα το ελεγε με τοση ευκολια

 

Εγω Σοφακι ντρεπομουνα. Δεν ενοιωθα καλα να μειωσω την κοπελα μεσα στο σπιτι της . Απλα ειπα απευθυνομενη και στα δυο παιδακια οτι αν δεν μπορουνε να παιζουνε ομορφα θα παρω τον Βασιλακη να παμε σπιτι (μην πω πως ενοιωσα μολις σκεφτηκα οτι με αυτο που ειπα τιμωρησα και τον καημενο τον δικο μου χωρις να φταιει). Στην πλειοψηφια παντως (ηταν αμετρητες) επαιρνα αγκαλιτσα τον Βασιλη και το χαιδευα ρωτωντας τον αν θελει να παμε σπιτι. Η απαντηση ηταν εκπληξη.ΟΧΙ.

 

Οταν φτασαμε σπιτι του ειπα οτι ειμαι περηφανη που δεν συμπεριφεροταν οπως το αλλο παιδακι και ηταν "κυριος". Βεβαια απο μεσα μου ελεγα "Δεν του χωνες και εσυ καμια να δει" αλλα σκεφτομενη ολη την μαχη που εχω δωσει να μην βαραει και δαγκωνει κλπ (γιατι τα ψιλοεκανε) ...σιωπησα.

 

Τι εχω κανει ρε παιδια. Απο τον φοβο μου να μην σηκωσει ποτε χερι τον εχω καταντησει να καθετε να τις τρωει. Πως θα κρατησω την μεση? Αυτο που του εχω πει ειναι να αποριπτει τετοιες συμπεριφορες και να φευγει μακρια τους απλα. Εκεινος καθοταν και δεν ηθελε να φυγει. Απλα ερχοταν και μου το ελεγε κλαιγοντας και γυρνουσε στο αλλο παιδακι και του ελεγε "Ειναι κακο αυτο. Δεν χτυπαμε. Ποναει." (οχι τοσο καθαρα εννοειται) και απλα καθοταν μακρυα του αλλα δεν ηθελε να φυγουμε τελειως απο εκει. Πως εξηγειται αυτο?

[elenik]

Μαρια τωρα ειδα αυτο που γραφεις για χαμηλη αυτοεκτιμηση :

Τ α χω κανει σκα......!!!!

[ΣΟΦΙΑ]

Τι εχω κανει ρε παιδια. Απο τον φοβο μου να μην σηκωσει ποτε χερι τον εχω καταντησει να καθετε να τις τρωει. Πως θα κρατησω την μεση? Αυτο που του εχω πει ειναι να αποριπτει τετοιες συμπεριφορες και να φευγει μακρια τους απλα. Εκεινος καθοταν και δεν ηθελε να φυγει. Πως εξηγειται αυτο?

 

 

Εξηγείται ήθελε να παίξει και να κερδίσει το φίλο του.. οταν φτασουν στο σημείο να φεύγουν όταν κάτι δεν τους αρέσει τότε.... θα χουν μεγαλώσει!!

 

Επειδή απο μικρό απο μωρό, του έλεγα ότι δεν πειράζουμε δεν ενοχλούμε δεν σπρώχνουμε και ποτέ δεν του έχω χαριστεί ή δεν έχω κάνει τα στραβά μάτια.. οφείλω νομίζω να τον μάθω να διεκδικεί το ανάλογο απο τους άλλους.. και επειδή απο τη φύση είναι καλόβολος θέλω να μάθει διεκδικεί το δίκιο του.

[bouboukakia]

Θα μ' ενδιέφεραν οι απόψεις σας σε ένα θέμα: με ενοχλεί όταν οι φίλοι, οι άλλοι γονείς στο πάρκο, οι επισκέπτες κλπ. μαλώνουν τα παιδιά μου, χωρίς να προλάβω να παρέμβω εγώ. Τι εννοώ;

Έχω σαν αρχή να μην κάνω παρατήρηση σε ξένα παιδάκια. Ακόμη κι όταν χτυπάνε κάποιο δικό μου, προσπαθώ να απομακρύνω το δικό μου παιδί και δεν απευθύνομαι καθόλου στο παιδάκι. Αφήνω τη μαμά του να επιληφθεί.

Συμβαίνει όμως να κάνουν την αρχή τα δικά μου και τότε τρέχει η μαμά του άλλου παιδιού και αρχίζει να φωνάζει και να απειλεί μερικές φορές. Εκεί νευριάζω. Το ίδιο και γνωστοί. Επεμβαίνουν να κάνουν παρατήρηση, πριν προλάβω εγώ ή ακόμη και όταν δεν θεωρώ κάποιες φορές ότι πρέπει να επέμβω.

Εσείς πώς το βλέπετε αυτό;

[katerinak]

εχεις δικιο κ εμενα θα με ενοχλουσε. δεν ξερω αργοτερα πως θα το αντιμετωπισω γιατι ειναι το χειροτερο μου να βλεπω μαμαδες να μαλωνουν για τα παιδια!ισως μια ατακα "στο παιδι μου θα μιλησω η ιδια "..αν κ αν θελει η αλλη να μαλωσει εχεις να ακουσεις!

[bouboukakia]

εχεις δικιο κ εμενα θα με ενοχλουσε. δεν ξερω αργοτερα πως θα το αντιμετωπισω γιατι ειναι το χειροτερο μου να βλεπω μαμαδες να μαλωνουν για τα παιδια!ισως μια ατακα "στο παιδι μου θα μιλησω η ιδια "..αν κ αν θελει η αλλη να μαλωσει εχεις να ακουσεις!

Ήδη έχω "μαλώσει" με ξένες μαμάδες γι' αυτό. Επειδή βλέπω ότι δεν είναι και πολύ σπάνιο, ήθελα τις γνώμες σας. Ειδικά τα αγόρια που παίζουν έντονα γίνονται "στόχος".