Πώς αντιδρούν οι άντρες με τον ερχομό του μωρού???

[litsar]

Όταν ήμουν έγκυος στο μωράκι μου ο άντρας μου ήταν μια χαρά. Με βοηθούσε και μου συμπαραστεκόταν πολύ. Με το που γέννησα, βοηθούσε μεν αλλά κάτι τον είχε πιάσει... Ενώ όσο ήμασταν μαζί βγαίναμε συνέχεια μαζί και όσο ήταν εργένης την είχε ζήσει τη ζωή του (όταν παντρευτήκαμε ήταν 37), με το που ήρθε το μωράκι ήθελε να βγαίνει κάθε απόγευμα μόνος του. Μου κακοφάνηκε πολύ... Κάθε απόγευμα να με άφήνει μόνη... Τα πεθερικά μου, που μένουν από κάτω, έλεγαν ότι άντρας είναι και το χρειάζεται... Γιατί τόσο καιρό δεν το χρειαζόταν??? Ερχόντουσαν αυτοί πάνω να μου κάνουν παρέα το απόγευμα και να με βοηθάνε με το μωρό... Στεναχωριόμουν πολύ και αρχίσαμε να τσακωνόμαστε... Επέμενε τόσο πολύ που άρχισε να μου μιλάει για διαζύγιο... Τελικά μετά από μια κρίση που κράτησε ένα μήνα (δεν του μιλούσα, μόνο τα βασικά), επικράτησε η λογική... Συμφωνήσαμε να βγαίνει 2 φορές τη βδομάδα με τους φίλους του για καφε και για να παίζει χαρτάκι... τώρα είμαστε πιο ευτυχισμένοι από ποτέ... Περιμένουμε και το δεύτερο μωράκι μας....Βέβαια εγώ έχω ξεκόψει από φίλες... Δεν βγαίνω μόνη μου πια... Εσείς είχατε ανάλογη εμπειρία???

[Νίκη]

Ευαγγελία μου ...

 

Εφόσον κράτησε λίγο καιρό και ξεπεράστηκε και τώρα είστε καλά... Αυτό πιστεύω μετράει...Τώρα εκ πείρας δε μπορώ να μιλήσω αλλά μου φαίνεται κακό το ότι δεν βγαίνεις εσύ... Κακό για εσένα δηλαδή... Να αφήνεις το μπεμπέ στα πεθερικά και να βγαίνεις και εσύ που και που... Όχι υπερβολές όμως.. Και βασικά το καλύτερο θα ήταν 1-2 φορές την εβδομάδα να βγαίνετε μαζί...

 

Οι υπόλοιπες τι λέτε ?

[litsar]

Ναι βγαίνουμε κάθε Σάββατο βράδυ (που το κρατάει η πεθερά μου) και Σάββατο και Κυριακή πρωί για καφέ σε έναν παιδότοπο μαζί με το μωράκι μας... Έχω κολλήσει τόσο με το μωρό που δεν βρίσκω ενδιαφέρον να βγαίνω με τις φίλες μου... Άσε που αυτές είναι όλες ελεύθερες και έχουν άλλα ενδιαφέροντα... Θέλω να βρω καποια κοπέλα που να είναι στην ίδια θέση με μένα, αλλά είμαι επαρχία και δεν είναι η πόλη μου, αλλά του συζύγου και δεν γνωρίζω πολύ κόσμο... Και οι φίλοι του συζύγου είναι ελεύθεροι ...

[Νίκη]

Πού μένεις Ευαγγελία μου ?

[litsar]

Στη Λαμία... Δεν κατάγομαι από εδώ και για 8 χρόνια πριν έρθω εδώ ζούσα Αθήνα...

[Νίκη]

Σιγά σιγά που θα μεγαλώσει το μπεμπέ σου και θα πηγαίνει σε νηπιαγωγείο και σχολείο έπειτα θα συναναστρέφεσαι μόνο με μανούλες οπότε θα είναι και καλύτερα τα πράγματα θα δεις!!!

[Renia]

Ευαγγελια μου,

χωρις να ειμαι ειδικη στο θεμα.... πιστευω οτι ο αντρα σου επαθε υπαρξιακο σοκ.Ξερεις...το "ποιος ειμαι εγω και που παω"!!!!

Με το που ητθε το μωρακι "ανακαλυψε" οτι εγινε πλεον μπαμπας και θα πρεπει να "κοψει" συνηθειες και εξοδους γιατι ετσι οφειλει ενας πατερας!

Φυσικα αυτο πιστευω οτι ειναι παροδικο και σιγα σιγα δεν θα θελει απο μονος του πια να βγαινει και να παριστανει τον "πιτσιρικα"!Ισως να ακουει και σχετικα περιπεχτικα σχολια απο τους φιλους του και να αντιδρα και σε αυτο!

Ειναι πολυ δυσκολη η προσαρμογη ορισμενων αντρων στον ρολο του μπαμπα!Πρεπει να κανεις υπομονη και προπαντων να μην χανεις την επαφη με τις φιλες σου!Τις εχεις αναγκη για να νοιωθεις και γυναικα εκτος απο μαμα!!!Σκεψου το!

[maria]

Εμένα ο άντρας μου για να πω την αλήθεια σπάνιες φορές θα βγει χωρις εμάς (συνήθως όταν πρέπει). Βέβαια έχει το κακό ότι κάθεται πολλές ώρες στον υπολογιστή και χαζεύει, αν και τώρα ο μικρός δεν τον αφήνει γιατί πάει έξω από το δωμάτιο και του χτυπάει την πόρτα για να μπει και αυτός μέσα.

 

Γενικά νομίζω ότι κάποιοι άντρες παθαίνουν ένα σοκ με τα μωρά, ειδικά στην αρχή που είναι πολύ μικρά και το μόνο που κάνουν είναι μαμ-κακά και νάνι.

 

Εγώ έχω δει μεγάλη διαφορά τώρα που ο μικρός έχει αρχίσει και παίζει μπάλα και γενικά θέλει διάφορα και τον αναζητά...

 

Το μόνο κακό είναι ότι δεν τα πάει καλά με το άλλαγμα, αν και το τάισμα δεν το συμπαθεί ιδιαίτερα. Βέβαια νομίζω ότι έτσι είναι και οι περισσότεροι μπαμπάδες

 

Δείτε και ένα video σχετικό με το άλλγμα..έχει πολύ πλάκα

 

http://www.metacafe.com/w/155616/

[aggeliki]

εμενα ο αντρας μου παλι ειναι το αντιθετο.θελει παντα οπου παμε να πηγαινουμε μαζι και δεν εννοω μονο εγω και αυτος αλλα και το μωρο.του εχω πει πολλες φορες να το αφησουμε για να παμε 2-3 μερες μονοι μας καπου και ουτε να το σκεφτεται και ετσι δεν παμε πουθενα.

[Polina]

Εμένα ο άντρας μου για να πω την αλήθεια σπάνιες φορές θα βγει χωρις εμάς (συνήθως όταν πρέπει). Βέβαια έχει το κακό ότι κάθεται πολλές ώρες στον υπολογιστή και χαζεύει, αν και τώρα ο μικρός δεν τον αφήνει γιατί πάει έξω από το δωμάτιο και του χτυπάει την πόρτα για να μπει και αυτός μέσα.

 

Γενικά νομίζω ότι κάποιοι άντρες παθαίνουν ένα σοκ με τα μωρά, ειδικά στην αρχή που είναι πολύ μικρά και το μόνο που κάνουν είναι μαμ-κακά και νάνι.

 

Εγώ έχω δει μεγάλη διαφορά τώρα που ο μικρός έχει αρχίσει και παίζει μπάλα και γενικά θέλει διάφορα και τον αναζητά...

 

Το μόνο κακό είναι ότι δεν τα πάει καλά με το άλλαγμα, αν και το τάισμα δεν το συμπαθεί ιδιαίτερα. Βέβαια νομίζω ότι έτσι είναι και οι περισσότεροι μπαμπάδες

 

Δείτε και ένα video σχετικό με το άλλγμα..έχει πολύ πλάκα

 

http://www.metacafe.com/w/155616/

 

Μαράκι μια απο τα ίδια και ο δικός μας....Οσο ήταν μωράκι κάποιες φορές τον είχε αλλάξει/ταισει. Μετά όταν άρχισε να έχει απαιτήσεις και να τον πειράζει (ιδιαίτερα τον υπολογιστή) έπρεπε να το παίζω Κοφι Ανάν. Τώρα που ο μικρός είναι 2.5 βλέπω ότι συνεννοούνται καλύτερα και κάποιες φορές ο μπαμπάς του ψιλοκολλάει. Θέλω να πιστεύω ότι όσο μεγαλώνουν και ιδιαίτερα τα αγόρια, βρίσκουν περισσότερα κοινά με τους μπαμπάδες. Εμένα για παράδειγμα θέλει να τον κάνει αστρονόμο (ερασιτέχνη εννοείται εε)

[maria]

Αυτό νομίζω και εγώ...

 

Ξέρω ότι εάν είχα κοριτσάκι δεν υπήρχε περίπτωση να ασχοληθεί με Barbie κλπ, ενώ ήδη γλυκοκοιτάζει την σειρά των Playmobil, μηχανοκίνητων lego, κάτι αυτόματα αυτοκινητάκια,παιχνίδια στον υπολογιστή (rallie, ποδοσφαιράκια), οπότε με μερικά χρόνια με βλέπω να είμαι μαμά με 3 αγόρια, αντί για 2!!!

 

Επίσης έχει βαλθεί να ασχοληθεί και με την εκπαίδευση του στους υπολογιστές, μαθηματικά κλπ κλπ, οπότε τους βλέπω αυτοκόλλητους σε λίγα χρόνια, εκτός αν ο μικρός αρχίσει τις διαμαρτυρίες κατά των μαθημάτων

 

Ήδη, αν και ο άντρας μου δεν ασχολείται με ποδόσφαιρο, κάθονται μαζί και παίζουν με την μπάλα, κθώς ο μικρός έχει κόλλημα με τις μπάλες.

[BIZELI]

εμενα ο αντρας μου παλι ειναι το αντιθετο.θελει παντα οπου παμε να πηγαινουμε μαζι και δεν εννοω μονο εγω και αυτος αλλα και το μωρο.του εχω πει πολλες φορες να το αφησουμε για να παμε 2-3 μερες μονοι μας καπου και ουτε να το σκεφτεται και ετσι δεν παμε πουθενα.

 

Αγγελική και εμένα έτσι είναι ο άντρας μου, θέλει τα πάντα να τα κάνουμε μαζί και συμμετέχει πολύ ενεργά στο μεγάλωμα της μπουμπας (αλλάζει, μπανιάρει, ταιζει, φτιάχνει τις σούπες της).Ακόμα και με κούκλες θα παίξω για χάρη σου...έτσι της λέει τουλάχιστον.Εξω μόνος του δεν βγαίνει παρόλο που τον παροτρύνω να το κάνει, αλλά βέβαια ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερα του έξω. Είναι γενικά σπιτόγατος.

Ευαγγελία το ότι το προσπαθήσατε...το πάλέψατε το θέμα δηλαδή, και δεν το αφήσατε να πιάσει πάτο είναι θετικό. Γενικότερα πάντως, επειδή πως να το κάνεις, το παιδί παίρνει όλη τη προσοχή της μάνας (στην αρχή ιδίως σε υπερβολικό βαθμό) πολλοί άντρες νοιώθουν παραμελημένοι και αντιδρούν περίεργα. Επίσης καταλαβαίνω και αυτό που λες με τις φίλες τις ανύπαντρες αλλά θα πρέπει να είσαι και εσύ ίσως πιο ανοιχτή και σε άλλα θέματα συζήτησης εκτός του παιδιού, ώστε να μπορείς να πιείς και ένα καφεδάκι βρε αδερφέ χωρίς να αναφέρεις τις λέξεις:μπιμπερό-μωρό-πάνα .

[IRINI]

Όταν ήμουν έγκυος στο μωράκι μου ο άντρας μου ήταν μια χαρά. Με βοηθούσε και μου συμπαραστεκόταν πολύ. Με το που γέννησα, βοηθούσε μεν αλλά κάτι τον είχε πιάσει... Ενώ όσο ήμασταν μαζί βγαίναμε συνέχεια μαζί και όσο ήταν εργένης την είχε ζήσει τη ζωή του (όταν παντρευτήκαμε ήταν 37), με το που ήρθε το μωράκι ήθελε να βγαίνει κάθε απόγευμα μόνος του. Μου κακοφάνηκε πολύ... Κάθε απόγευμα να με άφήνει μόνη... Τα πεθερικά μου, που μένουν από κάτω, έλεγαν ότι άντρας είναι και το χρειάζεται... Γιατί τόσο καιρό δεν το χρειαζόταν??? Ερχόντουσαν αυτοί πάνω να μου κάνουν παρέα το απόγευμα και να με βοηθάνε με το μωρό... Στεναχωριόμουν πολύ και αρχίσαμε να τσακωνόμαστε... Επέμενε τόσο πολύ που άρχισε να μου μιλάει για διαζύγιο... Τελικά μετά από μια κρίση που κράτησε ένα μήνα (δεν του μιλούσα, μόνο τα βασικά), επικράτησε η λογική... Συμφωνήσαμε να βγαίνει 2 φορές τη βδομάδα με τους φίλους του για καφε και για να παίζει χαρτάκι... τώρα είμαστε πιο ευτυχισμένοι από ποτέ... Περιμένουμε και το δεύτερο μωράκι μας....Βέβαια εγώ έχω ξεκόψει από φίλες... Δεν βγαίνω μόνη μου πια... Εσείς είχατε ανάλογη εμπειρία???

 

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ!!!

Δεν εισαι η μονη πιστεψε με.

Και εγω τα ιδια περασα.Εκεινος φρικαρε περισσοτερο απο μενα που ειχα και τα ορμονικα μου.

Βγαιναμε πριν την εγκυμοσυνη και κατα τη διαρκεια αλλα μπορει να τυχαινε να μη βγουμε και να ειμαστε με φιλους στου σπιτι ή οι δυο μας.

Ε!!!!οταν γεννησα λες και γυρισαμε απο τη φυλακη και εκανε λες και ειχαμε να βγουμε χρονια.Τοτε τα θυμηθηκε ολα και ολους.

Δουλεια,γυμναστηρια,συνδικαλισμο,φιλους,συναδελφους .Δεν τον εβλεπα στο σπιτι.Και βεβαια ειμασταν μονιμα τσακωμενοι.

'Η ηθελε να αποδειξει στον εαυτο του οτι δεν αλλαξε τιποτα ή να το αποδειξει σε μενα που του ελεγα οτι δεν θα αλλαξει η ζωη μας.Κατι το οποιο συνεχιζω να πιστευω.

Μιλαμε για μεγαλη φρικη.Και ακομη που ο μικρος εχει γινει τεσσαρων χρονων μη φανταζεσαι τιποτα μεγαλες αλλαγες.

Ενταξει δε λεω ασχολειται και βοηθαει αλλα αν μπορουσαμε να το παρκαρουμε πιο συχνα θα ηταν το ιδανικοτερο για εκεινον .Και επειδη εχω μιλησει και με αλλες φιλες και γνωστες μου σε μικροτερο ή μεγαλυτερο βαθμο ειναι συνηθες φαινομενο .Και αυτο γιατι νομιζω οτι εχουν αλλους ρυθμους για να συνειδητοποιησουν τις αλλαγες μικρες ή μεγαλες που συμβαινουν στη ζωη τους.

Ολα αυτα βεβαια δε σημαινει οτι πρεπει να μας καθησυχαζουν γιατι πρεπει να σου πω οτι εχω κανει μεγαλο αγωνα γιατι οπως αντιλαμβανεσαι μεγαλωνω δυο παιδια.......

Οσο για σενα ενα εχω να σου πω σκεψου μηπως καποια στιγμη νιωσεις οτι εχεις χασει το εαυτο σου.......

[ilonka19]

Εξαιτίας αποκόλλησης έμεινα 3 μηνες στο κρεβάτι, τώρα φοβάμαι να πολυβγαίνω από το σπίτι και το μόνο που ονειρύομαι είναι 2-3 βδομάδες μόλις γεννησω να επιστρέψω στη δουλειά μου, να πάω στο κομμωτήριο, για ψώνια, να παρατήσω για μία μέρα το μικρό με το μπαμπά του και να πάω για καφέ στην παραλία με τις φίλες μου. Βέβαια αυτά τα λέω τώρα γιατί γνωρίζοντας τον εαυτό μου δεν θα θέλω να αφήνω το μπέμπη για δευτερόλεπτο. Οσο για τον άντρα μου από τότε που έμεινα εγκυος δεν τον αναγνωρίζω. Εχει ανάλαβει τά πάντα στο σπίτι, ψώνια, μαγειρεμα , καθάρισμα. Ελπίζω αφότου γεννήσω να του μείνουν έστω λίγες από τις καλές "συνήθιες" που έχει αποκτήσει μέχρι τώρα

[rena]

Εμενα ο αντρας μου με εχει αφησει αφωνη με το ποση αγαπη και φροντιδα δειχνει για τον μικρο μας!Ηδη απο την εγκυμοσυνη ειχε αποκτησει πολλες καλες συνηθειες (δεν με αφηνε να κουραζομαι,καναμε μαζι ολες τις δουλειες του σπιτιου και ηταν παντα συγκαταβατικος με τις...παραξενιες μου) αλλα από τοτε που ηρθε στον κοσμο ο μικρουλης μας μπορω να πω οτι με εχει παραμελησει εμενα και ασχολειται με τον μπεμπη.Τα μεσημερια τον θελει να κοιμουνται μαζι,τον λουζει,τον ταιζει οποτε του δινουμε μπιμπερο, τον νανουριζει,τον αλλαζει...ολα τα κανει!

Ειναι πολυ συγκηνιτικη η σχεση μπαμπα-παιδιου!Τους βλεπω μαζι και τους χαζευω!

Πάντως όντως μερικοι αντρες εχω ακουσει οτι περνούν μια κριση οταν αλλαζει ετσι η ζωη τους.Το θεμα ειναι να ξεπερνιεται αυτο και να προχωραει το ζευγαρι μπροστα.Νομιζω ομως οτι και η γυναικα δεν θα πρεπει να κανει πισω στα "θελω" της και να συμβιβαζεται ή να καταπιέζεται για να μη δημιουργει εντασεις γιατι καποια στιγμη αυτο θα βγει στην επιφανεια.

[IOKASTH]

που μαθαμε οτι ειμαι εγκυος ο αντρας μου (ηταν βεβαια απιστευτα νοικοκυρης και πριν)αλλαξε εντελως.με βοηθαει παρα πολυ,με προσεχει και δεν με εχει αφησει μονη μου λεπτο..βεβαια δεν εχουμε αποχωριστει λεπτο απτην στιγμη που γνωριστηκαμε γιατι δεν αντεχουμε ο ενας μακρια απτον αλλο..ελπιζω να μην αλλαξει εντελως η ζωη μας με την γεννηση του μπεμπη μας ομως δεν θελω να τον εγκλωβισω μεσα,μακαρι να βγει ,να διασκεδασει,οπως και να βγουμε μαζι.σιγουρα αλλαζουν πολλα και ο αντρας γεμιζει ευθυνες και αγχη,εχει αναγκη να ξεσκασει (εντος οριων)οπως και η γυναικα το εχει αναγκη μονο που εμεις αφοσιωνομαστε στα παιδια μας,πεφτουμε με τα μουτρα στο παιδι κανουμε στην ακρη τα θελω μας..η οικογενεια ειναι ενα μεγαλο παρε-δωσε θελει πολυ δουλεια και υπομονη,θυσιες και κατανοηση και απτους δυο για να υπαρξει ισσοροπια,αλλωστε ο καθενας αντιδρα διαφορετικα στις καινουργιες καταστασεις...

[litsar]

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας κορίτσια...

 

Νόμιζα ότι ήμουν η μόνη στην οποία έχει εμφανιστεί το πρόβλημα...

 

Ευτυχώς όλα πάνε μια χαρά τώρα... Έχετε δίκιο, τώρα που μεγαλώνει ο μικρός έχουν βρει πολλές ασχολίες μαζί και πολλά κοινά...

 

Και το δεύτερο μωράκι που περιμένω είναι αγόρι, οπότε φαντάζομαι μια από τα ίδια θα είναι...

 

Ασχολείται όντως από την αρχή πολύ με το άλλαγμα, νανούρισμα, μπάνιο κ.τ.λ. Απλά όταν τελείωναν όλα αυτά ήθελε το έξω...

 

Να είστε καλά όλες...

[BIZELI]

..η οικογενεια ειναι ενα μεγαλο παρε-δωσε θελει πολυ δουλεια και υπομονη,θυσιες και κατανοηση και απτους δυο για να υπαρξει ισσοροπια,αλλωστε ο καθενας αντιδρα διαφορετικα στις καινουργιες καταστασεις...

 

Θα συμφωνήσω απόλυτα με την Ιοκάστη. Οι υποχρεώσεις και οι υποχωρήσεις δεν μπορούν να βαρένουν μόνο τον ένα από τους δύο. Δεν είναι υγιές για τη σχέση και κάποια στιγμή στο μέλλον θα υπάρξει αντίδραση αν διαιωνίζεις μία κατάσταση που σε ενοχλεί και "μαζεύεις" και "μαζεύεις".Τελικά ρε παιδιά...ποιός έχει τα ορμονικά?οεο? γιατί μάλλον μύθος είναι ότι τα έχει η γυναίκα

[aggeliki]

..".Τελικά ρε παιδιά...ποιός έχει τα ορμονικά?οεο? γιατί μάλλον μύθος είναι ότι τα έχει η γυναίκα

 

 

χα,χα συμφωνω!!!!!

[mimika]

Το θεμα ειναι να βοηθαει λιγο και ο αντρας και να μπορει να καταλαβει τι εχεις τραβηξει κι εσυ τοσο καιρο για να γεννηθει το αγγελουδι!

 

Δεν ειναι σωστο να τα περναμε ολα μονες μας, οπως και να το κανουμε εχουν μεριδιο ευθυνης και μαλιστα πολυ μεγαλο.

 

Μεσα απο την συζητηση και τις επεξηγησεις ολα λυνονται αρκει να υπαρχει και η καλη διαθεση. Δυστυχως δεν εχουν μαντικες ικανοτητες για να ξερουν πως ειμαστε και πως εχουμε βιωσει κι εμεις την ολη κατασταση απο την συλληψη μεχρι τη γεννα και το ταισμα...!!!!!

[rena]

Ρε παιδια τι το συζηταμε, οχι απλα πρεπει να βοηθαει και λιγο ο αντρας!!!Πρεπει να συμμετεχει κανονικα γιατι στο κατω κατω ο,τι ειναι για τη μανα το παιδι ειναι και για τον πατερα (ή τουλαχιστον πρπει να ειναι).Τι δηλαδη για να βγουν από την υποχρεωση το εκαναν το παιδι οι αντρες και μετα...στραβα το καπελο?

Εγω σε αυτο που δειχνω κατανοηση στον αντρα μου ειναι οτι επειδη αυτος δουλευει και εγω (ειμαι απο τις τυχερες) θα καθομαι κανα χρονο δεν εχω την απαιτηση να ξυπναει αυτος τη νυχτα οταν κλαιει το ζουζουνι μας

[Kelly25]

Κορίτσια, εμένα ο άντρας μου με βοηθούσε όσο μπορούσε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου.

άντεχε τα νεύρα μου, τα όποια παράλογα έλεγα, τα πάντα.

Εδώ και 6 μέρες που έχουμε το κοριτσάκι μας δεν περιγράφεται η χαρά μας..με βοηθάει πάρα πολύ σε όλα...απο το σπίτι μέχρι το μωρό. Είμαι πολύ τυχερή!

[Μαρια Στυλιανακη]

να τους χαίρεσαι και τους δύο!

[angela_kgr]

και εγώ προς το παρόν είμαι από τις τυχερές, ο Δημήτρης μου με βοηθάει να παραμένω ήρεμη και ΄με βοηθάει όσο μπορεί με το σπίτι και γενικά με ότι δουλειές προκύπτουν. Σήμερα γιορτάζουμε 2 χρόνια γάμου και το μόνο δώρο που σκεφτόματε και οι δύο είναι το μωρό μας.

Ελπίζω να πάνε όλα καλά και όταν έρθει το μωρό.

[Ελένη]

Να ζήσετε, να είστε πάντα ευτυχισμένοι και αγαπημένοι μέχρι τα βαθιά σας γεράματα και με το καλό να έρθει το μωράκι σας και να συμπληρώσει την ευτυχία σας.