ΒΑΛΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΠΝΟΥ(κοιμήσου παιδί μου)

[Lenia16]

Ευχαριστώ που μπήκατε στον κόπο να μου απαντήσετε τόσες κοπέλες. Δε σκέφτομαι να κόψω το θηλασμό, έτσι κ αλλιώς δε γίνεται ακομα γιατί είχε εμφανίσει αλλεργία στην πρωτεΐνη του γαλακτος και παρόλο που εγώ πλέον τρώω κανονικά φοβάμαι να της δώσω γαλα σκόνη. Απλά από αυτά που ακούω τα περισσότερα μωρά σε αυτη την ηλικία κοιμούνται τουλάχιστον ενα 5ωρο και κλασικά έχω προβληματιστεί και για το θηλασμό. Το ξερω ότι το μωρό μου ποναει γιατι ήδη έχει βγάλει 4 δόντια κ σκάει κ το 5ο συν ότι έχει αρχίσει τις προσπάθειες μπουσουληματος και ότι αυτό το αλμα τα κάνει ανήσυχα απλά έχω κουραστεί από τη συνεχομενη αϋπνία 8 μηνων. Sentir...natureza μην ανησυχείς εδώ δεν μπορώ ούτε το κοιμήσου παιδί μου να εφαρμόσω πόσο μάλλον το cry it out! Αυτό που με απασχολεί κυρίως όμως είναι ότι δε θέλω το παιδι να μη μπορεί να κοιμηθεί αλλού εκτός απ'το κρεβάτι μας. Ελπιζω, επειδή είναι κατά τα αλλα καλοβολη, μόλις ηρεμήσει από τις ανησυχίες της να ξεκινήσει μια καλύτερη φαση υπνου. 

[marakiz]

Μήπως πέρα από την αϋπνία έχεις ένα υποσυνείδητο άγχος ότι αν δεν βάλεις όρια,  αν κοιμηθείτε μαζί,  αν το μάθεις έτσι θα γίνει ένα παιδί μακριά από αυτό που θες?  Φοβάσαι μήπως το κακομάθεις? Μωρέ είναι τόσο μικρό για να μπορεί να κακομάθει! Μήπως επηρεάζεσαι από λόγια άλλων?  Μήπως να εστιάσεις στις ανάγκες του σήμερα,  πρώτα του μωρού και μετά συνολικά της οικογένειας?

 

 Λες ότι το μωρό σου κατά τα άλλα είναι ένας άγγελος.  Μήπως λοιπόν το ότι ανταποκρίνεσαι στις ανάγκες του φαίνεται ήδη στην συμπεριφορά του μωρού σου αλλά από την κούραση δεν το βλέπεις? Προσωπικά,  εγώ το βλέπω στην συμπεριφορά του παιδιού μου,  βλέπω ένα παιδάκι που νιώθει γενικά ασφαλές κι έτσι είναι προσαρμοστικό  σε όλα.

 

Ναι, ταλαιπωρούμαι με τη δυσκολία του να κοιμηθεί,  ειδικά τα βράδια, έχω διαβάσει τοοοοοόσο πολύ πως να τον βοηθήσω κι όμως άκρη δεν βρίσκω.  Μόνο το cry out δεν έχω κάνει κι ούτε πρόκειται.  Αν ο σύντροφος μας,  ο αδερφός μας,  η φίλη μας ήταν στο διπλανό δωμάτιο κι έκλαιγε γιατί δεν μπορούσε να κοιμηθεί,  γιατί φοβόταν, θα τους αφήναμε να κλαίνε? Όχι!  Άρα πως να αφήσουμε ένα μωρό,  ένα πλασματάκι τόσο δα που είμαστε όλος του ο κόσμος? ? Είναι τόοοσο μικρά τα μωρά μας, είναι μωρά,  θα μεγαλώσουν  τόσο γρήγορα που θα ψάχνουμε να τα πάρουμε αγκαλιά και θα τρώμε πόρτα.  

 

Αν ήσουν εσύ το μωρό που ξυπνάει,  τι θα ήθελες να κάνει η μαμά σου για σένα?

[Deena]

Η μεθοδος του συγκεκριμενου βιβλιου δεν ειναι cry it out, υπαρχει συχνα η παρανοηση. Στην ανταποκριση των αναγκων πιστευω κι εγω, διαφωνω στο οτι η αυτη δεν μπορει να επιτευχθει με χιλιους αλλους τροπους. Υπαρχει μια γενικη πεποιθηση (ισως "ευθυνονται" και καποιες ερευνες) οτι τα μωρα στα οποια γινεται εκπαιδευση υπνου στην πραγματικοτητα εχουν μεινει ανικανοποιητα ως προς βασικες τους αναγκες, ειναι "κακοποιημενα" και εν δυναμει ενηλικες με ψυχολογικα προβληματα. 

[marakiz]

Το αφήνεις όμως κ πάλι να κλαίει,  έτσι δεν είναι? Deena  δεν θέλω να σε κουράσω θυμάμαι τα έχεις ξαναναλύσει,  επίσης πιστεύω πως ότι μέθοδο έχεις χρησιμοποιήσει εσύ συγκεκριμένα την έχεις προσαρμόσει στις ανάγκες του μωρού σου χωρίς να το πληγώσεις.  

[Deena]

1 hour ago, marakiz είπε:

Το αφήνεις όμως κ πάλι να κλαίει,  έτσι δεν είναι? Deena  δεν θέλω να σε κουράσω θυμάμαι τα έχεις ξαναναλύσει,  επίσης πιστεύω πως ότι μέθοδο έχεις χρησιμοποιήσει εσύ συγκεκριμένα την έχεις προσαρμόσει στις ανάγκες του μωρού σου χωρίς να το πληγώσεις.  

 Το αφήνεις ναι, για ελεγχόμενα, σταδιακά αυξανόμενα χρονικά διαστήματα, βασικό στοιχείο της μεθόδου είναι οι τακτές επισκέψεις του γονιού στη δωμάτιο.

 

Τα παιδιά μου έχουν κλάψει και τα δυο στα πλαίσια εκπαίδευσης ύπνου, το μέλλον θα δείξει αν τα κατέστρεψα (πλάκα κάνω...).

 

Από μόνη της μια μέθοδος ενός βιβλίου/site/blog κλπ δεν σημαίνει τίποτα, ούτε θετικό ούτε αρνητικό. Η συγκοιμηση δεν σημαίνει αυτομάτως, άνευ άλλου τινός, ήρεμο παιδί με αυτοπεποίθηση, ούτε βεβαίως εξαρτημένο παιδί και αγκίστρωση στη μαμά μέχρι τα 25! Ομοίως, μια μέθοδος με κλάμα δεν σημαίνει απαραιτήτως παραμέληση των αναγκών του παιδιού, ψυχολογικά θέματα στο μέλλον κλπ, ούτε εγγυάται βεβαίως την ανεξαρτητοποίηση και αυτονομία του. Αλίμονο αν ήταν τόσο απλά τα πράγματα! Αλίμονο αν η "δουλειά" μας ως γονιών εξαντλείτο στο πώς κοιμιζουμε τα παιδιά μας.

[kine]

On 7/21/2017 at 9:44 ΜΜ, Lenia16 είπε:

Απλά από αυτά που ακούω τα περισσότερα μωρά σε αυτη την ηλικία κοιμούνται τουλάχιστον ενα 5ωρο και κλασικά έχω προβληματιστεί και για το θηλασμό. Το ξερω ότι το μωρό μου ποναει γιατι ήδη έχει βγάλει 4 δόντια κ σκάει κ το 5ο συν ότι έχει αρχίσει τις προσπάθειες μπουσουληματος και ότι αυτό το αλμα τα κάνει ανήσυχα απλά έχω κουραστεί από τη συνεχομενη αϋπνία 8 μηνων.

 

Αχ...από αυτά που ακούω ( ή άκουγα καλύτερα, γιατί πλέον έχω κλείσει τα αυτιά μου), η κόρη μου θα έπρεπε να κοιμάται κανένα 14ωρο όσο ήταν λίγων μηνών και πλέον (14μηνών) θα έπρεπε να έχει στρώσει στον ύπνο και να μην θηλάζει 3 με 5 φορές κάθε νύχτα και να μη θηλάζει γενικώς και...και...και.... 

 

Θα συμφωνήσω με την Sentir...natureza ότι μεγάλο μέρος του προβλήματος είναι η παραπληροφόρηση, δηλαδή το ότι έχουμε προσδοκίες από τα μωρά, που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, δεν ανταποκρίνονται στην φυσιολογία τους, δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους. Προσωπικά δεν είχα ακούσει από κανέναν ότι θα είμαι άυπνη. Τελείως άυπνη. Για πάντα!!! Ρωτούσα τις "έμπειρες" μαμάδες πότε θα κοιμηθούμε επιτέλους και μου έλεγαν: μόλις σαραντίσει!....στο τρίμηνο....! μόλις περάσουν οι κολλικοί!.....μόλις αρχίσει τις στερεές!....μόλις περπατήσει!....μόλις το ένα, μόλις το άλλο..... Επρεπε να αρχίσω να διαβάζω και να ψάχνω σοβαρά για να καταλάβω ότι δεν θα έπρεπε να έχω προσδοκίες ενιαίου ύπνου από το παιδί. Να ηρεμήσω και να βρω άλλες λύσεις στην καθημερινότητα μας, ώστε να ξεκουραστώ και να μπορέσω να συνεχίσω να ξυπνάω όποτε με χρειάζεται. Γιατί το να σταματήσει να ξυπνάει, δεν είναι μια ρεαλιστική προσδοκία, εκτός κι αν είμαι τυφλή και κουφή και αγνοώ τις ανάγκες της. 

 

Κατά τα άλλα, παθούσα κι εγώ. Και θηλάζω και κοιμόμαστε μαζί και τρώει και περπατάει και παίζει όοοοολη μέρα και είναι 14μηνών και παρόλα αυτά, ξυπνάει τις νύχτες.

Η λύση που βρήκα εγώ, είναι να ζητώ από τη μητέρα και την πεθερά μου, να κρατούν για ένα βράδυ μια στο τόσο, τη μικρή και να κοιμόμαστε κανονικά κι εγώ κι ο σύζυγος. Μετά το 10ο μήνα αυπνίας, έχοντας φρικάρει πραγματικά, έβαλα στην άκρη τις υπερβολικές μου προσδοκίες και ζήτησα αυτό το απλό, να κοιμηθώ. Πλέον κοιμάμαι μια -δυο φορές το μήνα χωρίς την μικρή στο σπίτι και έχω συνέλθει. Και τώρα που το αναλογίζομαι, πολύ κακώς που δεν το είχα κάνει νωρίτερα. Περίμενα ότι κάτι θα γίνει και θα αρχίσει να κοιμάται και μαζί κι εμείς αλλά ακριβώς εκείνη την περίοδο (των 8 μηνών) το πράγμα χειροτέρεψε, τα ξυπνήματα αυξήθηκαν και οι απαιτήσεις στην καθημερινότητα επίσης.  Πλεόν φροντίζω να είμαι όσο περισσότερο μπορώ, με ανθρώπους που θέλουν και μπορούν να συνεισφέρουν στη φροντίδα της - τον σύζυγο, τα πεθερικά (τώρα που είναι και καλοκαίρι), κάποιους φίλους, τη μητέρα μου όποτε είναι διαθέσιμη. 

 

Και αν δεν έχεις άλλη βοήθεια προτείνω να αλλάξετε τακτική με τον σύζυγο και να μοιράζεστε τα βράδυα ούτως ώστε ο ένας από τους δύο να κοιμάται κι ο άλλος να αναλαμβάνει την φροντίδα της. Για πολύ καιρό εγώ επέλεγα να ξενυχτάω (όταν ήμουν ξύπνια δίπλα της, συνήθως δεν ξυπνούσε τόσο συχνά) ώστε να κοιμάται ο σύζυγος και κάποια στιγμή νωρίς το πρωί (6 το χάραμα ας πούμε) πήγαινα για ύπνο και όταν ξυπνούσε η κόρη μας, σηκωνόταν ο σύζυγος από κει και πέρα. 

 

Τελοσπάντων, βρες τρόπους να κοιμηθείς και να συνέλθεις, χωρίς να περιμένεις αλλαγές στη συμπεριφορά του παιδιού. Αν ξεκουραστείς λίγο θα συνέλθεις και θα καθαρίσει το μυαλό σου. Θα έχεις καλύτερη κρίση και θα μπορείς να κάνεις εκείνες τις επιλογές που θα σας βοηθήσουν να απολύνετε καπως την κούραση σας.

 

Καλή δύναμη 

 

ΥΓ. Εγώ δεν βλέπω τόσο κοινωνικοποιημένα και χαρούμενα αυτά τα "άλλα παιδάκια" που περιγράφεις. Δεν έχει τόση σημασία ποια μέθοδο προτιμούν οι γονείς, αλλά τι αποτέλεσμα έχει στο παιδί. Η κόρη μου είναι όοοοολη μέρα χαμογελαστή, ευδιάθετη, περίεργη να δει και να ακούσει το κάθε τι, δραστήρια, κοινωνική (παρόλο που προτιμά πάντοτε την αγκαλιά μου), κινητική, ομιλητική με τα μπεμπεδίστικά της που σιγά σιγά γίνονται λογάκια. Αυτή η εικόνα, είναι η εικόνα που θα ήθελα και θα περίμενα για κάθε παιδί κι αυτό το μέτρο έχω, για να κρίνω, πότε ένα παιδί μεγαλώνει καλά και πότε κακοποιείται. Το αν κοιμάται συνεχόμενα, μπορεί να θεωρείται επίτευγμα από πολλούς γονείς, αλλά πραγματικά δεν αποτελεί καμία απόδειξη ότι τα παιδιά είναι ευτυχισμένα, με καλυμμένες όλες τις ρευστές και άστατες ανάγκες τους για τρφερότητα, επαφή και σχέση με τους γονείς.

[marakiz]

On 22/7/2017 at 0:45 ΠΜ, Deena είπε:

 Το αφήνεις ναι, για ελεγχόμενα, σταδιακά αυξανόμενα χρονικά διαστήματα, βασικό στοιχείο της μεθόδου είναι οι τακτές επισκέψεις του γονιού στη δωμάτιο.

 

Τα παιδιά μου έχουν κλάψει και τα δυο στα πλαίσια εκπαίδευσης ύπνου, το μέλλον θα δείξει αν τα κατέστρεψα (πλάκα κάνω...).

 

Από μόνη της μια μέθοδος ενός βιβλίου/site/blog κλπ δεν σημαίνει τίποτα, ούτε θετικό ούτε αρνητικό. Η συγκοιμηση δεν σημαίνει αυτομάτως, άνευ άλλου τινός, ήρεμο παιδί με αυτοπεποίθηση, ούτε βεβαίως εξαρτημένο παιδί και αγκίστρωση στη μαμά μέχρι τα 25! Ομοίως, μια μέθοδος με κλάμα δεν σημαίνει απαραιτήτως παραμέληση των αναγκών του παιδιού, ψυχολογικά θέματα στο μέλλον κλπ, ούτε εγγυάται βεβαίως την ανεξαρτητοποίηση και αυτονομία του. Αλίμονο αν ήταν τόσο απλά τα πράγματα! Αλίμονο αν η "δουλειά" μας ως γονιών εξαντλείτο στο πώς κοιμιζουμε τα παιδιά μας.

 

Οκ δεν είναι σε καμιά περίπτωση το ίδιο με το cry it out, ωστόσο δεν σου κρύβω πως το θεωρώ κ πάλι κάπως "βάρβαρο" να κλαίει και να μην το παίρνω αγκαλιά, να σκουντάω την πλατούλα για να ηρεμήσει, να είμαι δίπλα του μεν όσο κλαίει αλλά σε απόσταση συγχρόνως. Δεν θα το έκανα στο παιδί μου.

 

Στα υπόλοιπα θα συμφωνήσω, ο ρόλος του γονιού είναι πολυσύνθετος και δεν αξιολογείται από μια απόφαση, μια μέθοδο κλπ. Προσωπικά δεν συνηθίζω να χαρακτηρίζω ανθρώπους, μόνο τις πράξεις. Και είμαστε μεν οι πράξεις μας, αλλά δεν είναι όλες μας οι πράξεις σωστές ή λάθος, αλίμονο αν κάποιος άνθρωπος, γονιός ή μη νομίζει πως τα κάνει όλα σωστά. Φυσικά λοιπόν, μια εκπαίδευση ύπνου δεν φτάνει για να γίνει ένα παιδί δυστυχισμένο όπως αντίστοιχα μια συγκοίμηση δεν φτάνει επουδενί για να γίνει ευτυχισμένο. Απλά προσπαθείς πάντα για το καλύτερο.

[kine]

πρίν από 17 λεπτά , marakiz είπε:

μια εκπαίδευση ύπνου δεν φτάνει για να γίνει ένα παιδί δυστυχισμένο όπως αντίστοιχα μια συγκοίμηση δεν φτάνει επουδενί για να γίνει ευτυχισμένο

 

Για του λόγου το αληθές, η κόρη μου κοιμόταν μαζί μας από τη μέρα που γεννήθηκε. Τον 4ο μήνα, μια νύχτα πήγα την κούνια της στο δωμάτιο της. Στριφογύριζε τόοοοοσο πολύ δίπλα μας, που παρόλο που δεν ξυπνούσε συνεχώς, ξυπνούσαμε εμείς, νομίζοντας ότι έχει ξυπνήσει (έκανε και κάτι φωνούλες με κάθε γύρισμα). Για λίγες βδομάδες κοιμηθήκαμε καλύτερα χωριστά. Και εμείς και αυτή. Ξυπνούσε ανα 3 με 4 ώρες και ήταν μια διαχειρίσημη κατάσταση. Μετά  3 μήνες άρχισε πάλι να ξυπνά συνέχώς και την ξαναπήρα στο κρεβάτι. Μετά από λίγο καιρό, πάλι δεν βολευόταν στο κρεβάτι μας και της έκανα δικό της κρεβάτι όπου μάλλον προτιμούσε, αν και με το που ξεκίνησε να μπουσουλάει, σε κάθε ξύπνημα κατέβαινε από το κρεβάτι της και ερχόταν προς το δωματιο μας.

 

Δηλαδή δεν θα μπορούσα να πω ούτε ότι κοιμάται μόνη της, ούτε ότι κάνουμε συνκοίμηση. Προσπαθούμε όμως κάθε εποχή να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκε της και να ικανοποιούμε έπειτα και τις δικές μας, στο βαθμό του εφικτού. Αν λέγαμε "εμείς κάνουμε AP και κοιμόμαστε μαζί με το παιδί -no matter what-" θα είχαμε στερήσει πολύτιμες ώρες ύπνου και ξεκούρασης και από αυτην και από μας, μιας και ήταν εποχές που ήθελε το χώρο της κι ας ήταν μικρούλα! 

 

Το σημαντικό είναι να μπορούμε να "ακούσουμε" τα παιδιά μας και να μην μας "κουφαίνουν" οι δικές μου ανάγκες και τα δικά μας θέλω. Οι ανάγκες του κάθε παιδιού όμως δεν εξαντλούνται και δεν εμπεριέχονται σε μια μέθοδο, όσο καλή κι αν είναι αυτή. 

 

Το πρόβλημα της μεθόδου για μένα, είναι ότι βάζει μπροστά την ανάγκη του γονέα για ύπνο και δευτερευόντως οποιαδήποτε άλλη ανάγκη του παιδιού. Το πως θα εφαρμοστεί είναι στην ιδιοσυγκρασία του καθενός ή στο βιβλίο που θα επιλέξει να ακολουθήσει, αλλά δεν παύει να ξεκινά με το "εγώ χρειάζομαι ύπνο".

[Lenia16]

 Δεν ξέρω αν θα μπορούσε κάποια κοπέλα που έχει εφαρμόσει την εκπαίδευση ύπνου να με βοηθήσει σε δύο τρία πράγματα-απορίες που έχω πριν ξεκινήσω. 

1ον. Όταν το παιδί κοιμάται σε κρεβάτι κ ανεβοκατεβαίνει, πως ακριβώς εφαρμόζουμε τη μέθοδο; Κλείνουμε την πόρτα; Κ αν χτυπιέται από πίσω τι γίνεται;

2ον. Με τον ημερήσιο ύπνο τι κάνουμε; Κάποια στιγμή που θεωρούμε ότι είναι ωρα για ύπνο το πάμε μέσα κ κλείνουμε πάλι την πορτα κ ούτω καθεξής;

3ον. Αν κοιμηθεί τελικά το βράδυ κ σε μισή ώρα ξυπνήσει εφαρμόζουμε πάλι τη μέθοδο με το ελεγχόμενο κλάμα; Κ αν δεν κοιμάται κ έρθει το ξημέρωμα κ χαλάσει εντελώς το πρόγραμμα κ νυστάζει όλη μέρα; 

Δε θα ήθελα να προσπαθήσει κάποια να μου αλλάξει γνώμη ως προς τη μέθοδο, απλά όσες το έχουν εφαρμόσει αν γνωρίζουν ας μου απαντήσουν. Ευχαριστώ.

 

[ninaki80]

πρίν από 2 λεπτά , Lenia16 είπε:

 Δεν ξέρω αν θα μπορούσε κάποια κοπέλα που έχει εφαρμόσει την εκπαίδευση ύπνου να με βοηθήσει σε δύο τρία πράγματα-απορίες που έχω πριν ξεκινήσω. 

1ον. Όταν το παιδί κοιμάται σε κρεβάτι κ ανεβοκατεβαίνει, πως ακριβώς εφαρμόζουμε τη μέθοδο; Κλείνουμε την πόρτα; Κ αν χτυπιέται από πίσω τι γίνεται;

2ον. Με τον ημερήσιο ύπνο τι κάνουμε; Κάποια στιγμή που θεωρούμε ότι είναι ωρα για ύπνο το πάμε μέσα κ κλείνουμε πάλι την πορτα κ ούτω καθεξής;

3ον. Αν κοιμηθεί τελικά το βράδυ κ σε μισή ώρα ξυπνήσει εφαρμόζουμε πάλι τη μέθοδο με το ελεγχόμενο κλάμα; Κ αν δεν κοιμάται κ έρθει το ξημέρωμα κ χαλάσει εντελώς το πρόγραμμα κ νυστάζει όλη μέρα; 

Δε θα ήθελα να προσπαθήσει κάποια να μου αλλάξει γνώμη ως προς τη μέθοδο, απλά όσες το έχουν εφαρμόσει αν γνωρίζουν να μου απαντήσουν. Ευχαριστώ.

 

εννοειτε πως δεν κλεινουμε την πορτα το πιο αποτελεσματικο ειναι να το πας στο δωματιο του κ να ξαπλωσεις κ εσυ κ μετα απο ενα μικρο νανουρισμα παραμυθι που θα βαλει το παιδι σε μια κατασταση ηρεμιας θα κανεις οτι κοιμασαι. ε χρειαζετε κ λιγο χρονος δεν ειναι ρομποτ το παιδι να το κλεισεις στο δωματιο κ να κοιμηθει αυτοματα αλλα πιανει πιστεψε με στο μισαωρο θα εχει κοιμηθει. 

κ για τον μεσημεριανο υπνο το ιδιο εκτος κ αν το παιδι ειναι αρκετα μεγαλο κ δε μπορει πια να κοιμηθει το μεσημερι. 

αν κλαψει ενδιαμεσα  δεν πεταγεσε κατευθειαν εννοειτε. 

[Lenia16]

πρίν από 17 λεπτά , ninaki80 είπε:

εννοειτε πως δεν κλεινουμε την πορτα το πιο αποτελεσματικο ειναι να το πας στο δωματιο του κ να ξαπλωσεις κ εσυ κ μετα απο ενα μικρο νανουρισμα παραμυθι που θα βαλει το παιδι σε μια κατασταση ηρεμιας θα κανεις οτι κοιμασαι. ε χρειαζετε κ λιγο χρονος δεν ειναι ρομποτ το παιδι να το κλεισεις στο δωματιο κ να κοιμηθει αυτοματα αλλα πιανει πιστεψε με στο μισαωρο θα εχει κοιμηθει. 

κ για τον μεσημεριανο υπνο το ιδιο εκτος κ αν το παιδι ειναι αρκετα μεγαλο κ δε μπορει πια να κοιμηθει το μεσημερι. 

αν κλαψει ενδιαμεσα  δεν πεταγεσε κατευθειαν εννοειτε. 

Ευχαριστώ, αυτά τα κάνουμε ήδη. Δε ρώτησα όμως πώς να το κοιμησω αλλά συγκεκριμένα για την εκπαίδευση ύπνου με το ελεγχόμενο κλάμα.

[ninaki80]

πρίν από 8 λεπτά , Lenia16 είπε:

Ευχαριστώ, αυτά τα κάνουμε ήδη. Δε ρώτησα όμως πώς να το κοιμησω αλλά συγκεκριμένα για την εκπαίδευση ύπνου με το ελεγχόμενο κλάμα.

α σορρυ εννοεις να το αφησεις να κοιμηθει μονο του.!!! αυτο δεν ειναι εφικτο να ξερεις σε ολα τα μωρακια ειναι αναλογα το χαρακτηρα του μωρου καποια δεν το δεχονται. 

παντως να εισαι προετοιμασμενη οτι πρεπει να εισαι πολυ σκληρη.

μια φιλη μου που το εχει εφαρμοσει ειναι παρα πολυ αυστηρη εγω τα λυπαμαι τα παιδακια.... δηλαδη ακομα κ τωρα που εχουν μεγαλωσει λιγο 3 ετων δεν το εχουν συνιθισει εντελως... πεφτει πολυ κλαμα κ πολυ μαλωμα καποιες φορες..... δεν ειναι ολα τα παιδια το ιδιο ανεκτικα με την μεθοδο...

[Lenia16]

πρίν από 4 λεπτά , ninaki80 είπε:

α σορρυ εννοεις να το αφησεις να κοιμηθει μονο του.!!! αυτο δεν ειναι εφικτο να ξερεις σε ολα τα μωρακια ειναι αναλογα το χαρακτηρα του μωρου καποια δεν το δεχονται. 

παντως να εισαι προετοιμασμενη οτι πρεπει να εισαι πολυ σκληρη.

μια φιλη μου που το εχει εφαρμοσει ειναι παρα πολυ αυστηρη εγω τα λυπαμαι τα παιδακια.... δηλαδη ακομα κ τωρα που εχουν μεγαλωσει λιγο 3 ετων δεν το εχουν συνιθισει εντελως... πεφτει πολυ κλαμα κ πολυ μαλωμα καποιες φορες..... δεν ειναι ολα τα παιδια το ιδιο ανεκτικα με την μεθοδο...

Καλά το δικό μου δεν είναι σίγουρα! Δε σκοπεύω να τη μαλώνω κ να φωνάζω, απλά θέλω να επιχειρήσω αυτή τη μεθοδο, όχι τοσο για να κοιμάται μόνη της αλλά για να ξανακοιμαται μόνη της όταν ξυπνάει. Χτες από τις 9.45 μέχρι τις 00.00 ξύπνησε 4 φορές κ για να αποκοιμηθεί με ήθελε να ξαπλώσω δίπλα της. Δέκα λεπτά έκανε να κοιμηθεί κ σε είκοσι ήταν ξύπνια παλι. Το πρωί στις 7 σηκώθηκα απτό κρεβάτι της κ σε πέντε λεπτά είχε ξυπνήσει κ δεν ξανακοιμοταν, κουτουλουσε απτή νυστα. Απλά δε γίνεται να συνεχιστεί αυτό το πράγμα. Τωρα έχει μισή ώρα που κοιμάται, ξάπλωσε στο κρεβάτι της μόνη της με το αρκούδι της όσο εγώ ήμουν στο μπάνιο κ την πήρε ο ύπνος. Κ δεν έχει κάτι, αυτό συμβαίνει μήνες τώρα.

[ninaki80]

πρίν από 3 λεπτά , Lenia16 είπε:

Καλά το δικό μου δεν είναι σίγουρα! Δε σκοπεύω να τη μαλώνω κ να φωνάζω, απλά θέλω να επιχειρήσω αυτή τη μεθοδο, όχι τοσο για να κοιμάται μόνη της αλλά για να ξανακοιμαται μόνη της όταν ξυπνάει. Χτες από τις 9.45 μέχρι τις 00.00 ξύπνησε 4 φορές κ για να αποκοιμηθεί με ήθελε να ξαπλώσω δίπλα της. Δέκα λεπτά έκανε να κοιμηθεί κ σε είκοσι ήταν ξύπνια παλι. Το πρωί στις 7 σηκώθηκα απτό κρεβάτι της κ σε πέντε λεπτά είχε ξυπνήσει κ δεν ξανακοιμοταν, κουτουλουσε απτή νυστα. Απλά δε γίνεται να συνεχιστεί αυτό το πράγμα. Τωρα έχει μισή ώρα που κοιμάται, ξάπλωσε στο κρεβάτι της μόνη της με το αρκούδι της όσο εγώ ήμουν στο μπάνιο κ την πήρε ο ύπνος. Κ δεν έχει κάτι, αυτό συμβαίνει μήνες τώρα.

αυτο ειναι λιγο πιο ευκολο που λες.. οταν ειναι βραδυ απλα κανεις οτι δεν ακους δεν μπαινεις στο δωματιο με το πρωτο κλαμα αν φοβασαι βαλε καμερα να την βλεπεις τι κανει. αν δεν ακουσει θορυβο θα ξανακοιμηθει. τωρα αν μεγαλωσει λιγο χα χα χα θα ερχετε στο κρεβατι σου δεν ξερω αν υπαρχει εκπαιδευση για αυτο εχουν κ αυτα τα θελω τους.... 

[Lenia16]

πρίν από 1 λεπτό , ninaki80 είπε:

αυτο ειναι λιγο πιο ευκολο που λες.. οταν ειναι βραδυ απλα κανεις οτι δεν ακους δεν μπαινεις στο δωματιο με το πρωτο κλαμα αν φοβασαι βαλε καμερα να την βλεπεις τι κανει. αν δεν ακουσει θορυβο θα ξανακοιμηθει. τωρα αν μεγαλωσει λιγο χα χα χα θα ερχετε στο κρεβατι σου δεν ξερω αν υπαρχει εκπαιδευση για αυτο εχουν κ αυτα τα θελω τους.... 

Όχι καλή μου δεν ξανακοιμαται, σηκώνεται, ανοίγει την πόρτα κ έρχεται στο σαλόνι ή στο δωμάτιο μας. Κ κάμερα έχω κ απ' όλα. Μόνο ομοίωμα μου δεν έχω δοκιμάσει να βάλω δίπλα της...

[ninaki80]

Just now, Lenia16 είπε:

Όχι καλή μου δεν ξανακοιμαται, σηκώνεται, ανοίγει την πόρτα κ έρχεται στο σαλόνι ή στο δωμάτιο μας. Κ κάμερα έχω κ απ' όλα. Μόνο ομοίωμα μου δεν έχω δοκιμάσει να βάλω δίπλα της...

αααα ωραια δηλαδη ειστε μεγαλες πλεον!!!! ε τοτε ρε συ δεν μπορεις να κανεις κατι αφου σηκωνετε τι να κανεις??? πρεπει να κοιταξεις γιατι δεν κοιματε βαρια οταν την βαζεις για υπνο.... μηπως την κοιμηζεις πολυ το μεσημερι κ ειναι ξεκουραστη??? μηπως την βαζεις πολυ νωρις για υπνο?? μηπως την βαζεις αργα για υπνο κ εχει υπερενταση???

γιατι δεν νομιζω οτι απτην στιγμη που σηκωνετε μονη της μπορεις να την περιορισεις το να κλειδωσεις πχ την πορτα ειναι ανεπιτρεπτο...

[Deena]

1 hour ago, Lenia16 είπε:

 Δεν ξέρω αν θα μπορούσε κάποια κοπέλα που έχει εφαρμόσει την εκπαίδευση ύπνου να με βοηθήσει σε δύο τρία πράγματα-απορίες που έχω πριν ξεκινήσω. 

1ον. Όταν το παιδί κοιμάται σε κρεβάτι κ ανεβοκατεβαίνει, πως ακριβώς εφαρμόζουμε τη μέθοδο; Κλείνουμε την πόρτα; Κ αν χτυπιέται από πίσω τι γίνεται;

 

1 hour ago, Lenia16 είπε:

 

Αν και δεν το έχω κάνει σε παιδί που δεν κοιμόταν σε κούνια, νομίζω ότι αν το έκανα θα έβαζα κάγκελο στην πόρτα αλλά θα στεκόμουν σε σημείο έξω από το δωμάτιο όπου δεν θα την έβλεπα και δεν θα με έβλεπε. Το βιβλίο βέβαια προτείνει να κλείνεις την πόρτα, έτσι κι αλλιώς στην αρχή οι χρόνοι είναι πολύ μικροί.

 

1 hour ago, Lenia16 είπε:

 2ον. Με τον ημερήσιο ύπνο τι κάνουμε; Κάποια στιγμή που θεωρούμε ότι είναι ωρα για ύπνο το πάμε μέσα κ κλείνουμε πάλι την πορτα κ ούτω καθεξής;

 

Εγώ στους ημερήσιους έκανα ό,τι έπιανε πιο γρήγορα, αλλά τα δικά μου κοιμόντουσαν αρκετή ώρα με όποιον τρόπο κι αν αποκοιμιόντουσαν το μεσημέρι. Για τον γιο μου δηλαδή ίσχυε αυτό που τον κοιμίζαμε για μεσημέρι με κούνημα στο ρηλάξ μέχρι τα 2,5 που έκοψε τους ημερήσιους , αλλά κοιμόταν 2-3 ώρες το μεσημέρι, η κόρη μου έτσι κι αλλιώς κοιμόταν μόνη της από βρέφος. Σε "δύσκολη" περίπτωση παιδιού ωστόσο που δεν κάνει επαρκείς ημερήσιους ύπνους θα επιχειρούσα να εφαρμόσω την μέθοδο, ίσως όμως αφού κατακτούσα τον βραδυνό ύπνο.

 

1 hour ago, Lenia16 είπε:

3ον. Αν κοιμηθεί τελικά το βράδυ κ σε μισή ώρα ξυπνήσει εφαρμόζουμε πάλι τη μέθοδο με το ελεγχόμενο κλάμα; Κ αν δεν κοιμάται κ έρθει το ξημέρωμα κ χαλάσει εντελώς το πρόγραμμα κ νυστάζει όλη μέρα; 

 

Δυστυχώς δεν μπορώ να σου απαντήσω σε αυτό από προσωπική εμπειρία, γιατί όταν εφάρμοσα την μέθοδο στον γιο μου δεν ξυπνούσε έτσι κι αλλιώς τη νύχτα, την εφαρμόσαμε γιατί κάναμε 2 ώρες να τον κοιμίσουμε το βράδυ με τους άλλους τρόπους. Στην κόρη μου δεν έκανα ακριβώς ελεγχόμενο κλάμα, απλά στους 2,5 μήνες άρχισα να την αφήνω μόνη της στην κούνια να κοιμηθεί, αλλά έμενα μαζί της στο δωμάτιο. Το μόνο που έχω να καταθέσω ως εμπειρία είναι ότι από όταν άρχισε να κοιμάται χωρίς παρέμβαση, άρχισε να ξυπνάει πολύ λιγότερο (κυρίως για γάλα, καθώς ήταν μωρό). Γύρω στα 2 χρόνια, πέρασε την τελευταία μεγάλη κρίση ύπνου, όπου αρνιόταν να μείνει μόνη της να κοιμηθεί, με αποτέλεσμα να αργεί να την πάρει ο ύπνος και να ξυπνάει και πολύ συχνά τη νύχτα ζητώντας να μείνω δίπλα της. Μετά από έναν μήνα υπομονής και αναμονής μήπως περάσει η φάση από μόνη της, έκανα ελεγχόμενο κλάμα για 2 μέρες, τα βραδυνά ξυπνήματα σταμάτησαν. 

 

1 ώρα πρίν, Lenia16 είπε:

 Δε θα ήθελα να προσπαθήσει κάποια να μου αλλάξει γνώμη ως προς τη μέθοδο, απλά όσες το έχουν εφαρμόσει αν γνωρίζουν ας μου απαντήσουν. Ευχαριστώ.

 

Good luck with that

[marakiz]

Λένια μου με όλο το σεβασμό στην απόφαση σου αλλά και με όλο το θάρρος όλων αυτών που έχουμε μοιραστεί εδώ μέσα για τα παιδιά μας, θέλω να σου πω αυτό. Πρόσεξε μην κερδίσεις τον ύπνο και χάσεις ότι χτίζεις με τόση υπομονή και αϋπνία 2 ολόκληρα σχεδόν χρόνια τώρα. Και μιλάω για την εμπιστοσύνη κατά κύριο λόγο. Κι αυτό το λέω επειδή διάβασα την απορία σου περί κλεισίματος πόρτας αν αυτό αντιστέκεται και χτυπιέται. Δηλαδή αν σου έλεγε πχ η Deena ότι αυτό λέει η μέθοδος να κάνεις, αυτό θα έκανες? Κάνε ότι έχεις αποφασίσει προσαρμόζοντας τη μέθοδο στα μέτρα σας.

[Marilh]

Lenia καλησπέρα κι από 'μένα! 

 

Ομοιοπαθουσα κι εγώ με τον ύπνο της 16 μηνών κόρης μου. Διάβασα τώρα τα posts σου κι κατάλαβα ότι έχουμε πολλά κοινά. Θυμησε μου, πόσων μηνών είναι η μικρή σου? 

[kine]

5 ώρες πρίν, Lenia16 είπε:

Καλά το δικό μου δεν είναι σίγουρα! Δε σκοπεύω να τη μαλώνω κ να φωνάζω, απλά θέλω να επιχειρήσω αυτή τη μεθοδο, όχι τοσο για να κοιμάται μόνη της αλλά για να ξανακοιμαται μόνη της όταν ξυπνάει. Χτες από τις 9.45 μέχρι τις 00.00 ξύπνησε 4 φορές κ για να αποκοιμηθεί με ήθελε να ξαπλώσω δίπλα της. Δέκα λεπτά έκανε να κοιμηθεί κ σε είκοσι ήταν ξύπνια παλι. Το πρωί στις 7 σηκώθηκα απτό κρεβάτι της κ σε πέντε λεπτά είχε ξυπνήσει κ δεν ξανακοιμοταν, κουτουλουσε απτή νυστα. Απλά δε γίνεται να συνεχιστεί αυτό το πράγμα. Τωρα έχει μισή ώρα που κοιμάται, ξάπλωσε στο κρεβάτι της μόνη της με το αρκούδι της όσο εγώ ήμουν στο μπάνιο κ την πήρε ο ύπνος. Κ δεν έχει κάτι, αυτό συμβαίνει μήνες τώρα.

 

Αυτές τις συμπεριφορές στον ύπνο τις έχει και η κόρη μου. Οτι ώρα και να κοιμηθεί την νύχτα, μετά από μία ώρα περίπου θα ξυπνήσει και όσες φορές και να την ξανακοιμήσω, μόλις φύγω από δίπλα της, θα ξυπνήσει πάλι. Το πρωί θα ξυπνήσει μόλις σηκωθώ από το κρεβάτι (κοιμόμαστε μαζί) και το μεσημέρι, ενώ κάνει ένα δίωρο ύπνο κανονικά, πάντα τον διακόπτει στη μέση, ξυπνάει διαμαρτυρόμενη και μες τη νύστα και με ζητά για να ξανακοιμηθεί το υπόλοιπο της ώρας που χρειάζεται. Τις νύχτες μάλιστα, θα σηκωθώ να πάω τουαλέτα, θα ξυπνήσει παραπονούμενη, θα με ακολουθήσει ως την τουαλέτα, θα με περιμένει να τελειώσω και μετά θα με ακολουθήσει πίσω στο κρεβάτι να κοιμηθούμε. Τέλειο?!?! 

 

Αυτό που έκανα είναι:

α) να μένω δίπλα της όσο κοιμάται: παίρνω μαζί μου το βιβλίο ή τον υπολογιστή, ενίοτε και το φαγητό μου και βρίσκομαι δίπλα της στο κρεβάτι. Αφού έχω κάθε βεβαιότητα ότι ο λόγος που ξυπνάει είναι επειδή δεν είμαι δίπλα της (αλλά 2 μέτρα πιο πέρα στο σαλόνι), προσπαθώ να μένω δίπλα της. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ανοίγει μάτια, πάει να γκρινιάξει, αλλά μόλις βλέπει ότι είμαι δίπλα της, τα κλείνει και ξανακοιμάται. Το ίδιο έκανα και κάποιες φορές τα μεσημέρια πειραματικά, για να επιβεβαιώσω ότι ο λόγος που ξυπνάει είναι επειδή δεν είμαι ΑΚΡΙΒΩΣ από πάνω της/δίπλα της. Κι όντως, ξυπνούσε, κοιτούσε και ξανακοιμόταν μόνη της, τις περισσότερες φορές. Ενίοτε ακουμπούσα και το χέρι μου πάνω της για να με αισθάνεται.

β) τη νύχτα, όταν ξυπνά (ξαναλέω, κοιμόμαστε όλοι μαζί στο ίδιο κρεβάτι μιας και από 8-9 μηνών μπουσουλούσε κι ερχόταν στο δωμάτιο μας με ακατάσχετα ξυπνήματα μες τη νύχτα) της μιλάω αυστηρά και της λέω να ξαπλώσει. "Ξάπλωσε, είναι νωρίς ακόμη/ύπνο τώρα" ή κάτι τέτοιο. Επειδή βλέπω ότι πολλές φορές ξυπνάει με διάθεση να παίξουμε (μες το άγριο χάραμα), της επισημαίνω ότι πρέπει να ξανακοιμηθεί και ΔΕΝ θα παίξουμε τώρα. Αυτό έχει μειώσει τον χρόνο επιστροφής στον ύπνο, αλλά και τα ξυπνήματα συνολικά. Εννοείται πριν από αυτά, κάνω ότι κοιμάμαι, αντιδρώ το ελάχιστο δυνατό στα όσα κάνει και της δείχνω ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές από το να ξανακοιμηθούμε. 

 

Σήμερα, κλεισμένα τα 2 έτη, είμαστε στα 1-2 ξυπνήματα τη νύχτα. Στο πρώτο της δίνω νερό, χωρίς κουβέντες και την ξαναξαπλώνω κάτω (πλέον μόνη της ζητά νερό και μόνη της ξαπλώνει) και στον δεύτερο, όπου έχει κοιμηθεί ένα 8ωρο και νιώθει πιο ξεκούραστη, την θηλάζω και επιμένω να ξανακοιμηθεί, όση ώρα κι αν περάσει - άλλοτε μισή ώρα στριφογυρίζει, άλλοτε μιάμιση, εχθές στα 20 λεπτά είχε ξανακοιμηθεί.

 

Την "μέθοδο" δεν την έχω εφαρμόσει και δε σκοπεύω, αλλά επειδή η περιγραφή σου μου είναι πολύ οικεία, είπα να σου μεταφέρω το δικό μας σενάριο και πως εξελίσσεται 6 μήνες στο μέλλον. Ακόμη όμως δεν έχει κοιμηθεί ΠΟΤΕ μόνη της, όσο κουρασμένη κι εξαντλημένη κι αν έχει υπάρξει από τον κακό της ύπνο. Σε αυτό το κομμάτι οπότε, είστε ένα βήμα μπροστά 

 

Καλή υπομονή όπως και να 'χει.

Αιωνιότητα είναι...θα περάσει....

[Marilh]

Kine ακριβώς έτσι κάνει κι εμένα. Αν ξυπνήσει και δε με βρει δίπλα της κλαίει. Μόνο αν ξαπλώσω δίπλα της και τη θηλασω ξανακοιμαται. 

Ακριβώς έτσι ήταν κι η μεγάλη μου κόρη μέχρι 15 μηνών περίπου που έκοψε το θηλασμό. Μετά ο υπνος της άρχισε να ομαλοποιειται. 

[kine]

Εμένα ο θηλασμός με έχει βοηθήσει σε όλα τα ζητήματα και στον ύπνο και στους πόνους και σε κάθε ανάστατη στιγμή της και πλέον έχω συνηθίσει, τον έχω αποδεχτεί και δεν βλέπω λόγο για να κόψει τώρα. Θα κόψει όταν το αποφασίσει αυτή. Για 15-18 μήνες ΥΠΕΦΕΡΑ να υπομείνω τους θηλασμούς. Τώρα που δεν πονάω, μόνο ευκολία είναι 

 

Αυτό που βλέπω εγώ, είναι πως όταν ανταποκρίνομαι στις ανάγκες της, βελτιώνεται η κατάσταση. πχ. έμενα κάποιες βδομάδες δίπλα της τη νύχτα κι ας μην ήθελα να κοιμηθώ ακόμη και μετά από λίγο καιρό, άρχισε να μην ξυπνάει πια. Οπότε σταμάτησα κι εγώ να κάθομαι δίπλα της. Οταν δεν θέλω να θηλάσω γιατί δεν την παλεύω ψυχολογικά, της το λέω. Το λέω και μένω σταθερή στην απόφαση μου. Με τον καιρό, είδα ότι κατανοεί πότε "δεν την παλεύω" και δείχνει κατανόηση, ενώ άλλες φορές που είμαι πιο χαλαρή, επιμένει και διεκδικεί το στήθος. Και το παίρνει.

 

Γενικά τα όρια είναι ένα πολύ εύθραυστο ζήτημα και, εγώ έχω αποφασίσει να τα βάζω, εκεί όπου πραγματικά ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ ή όταν κρίνω ότι είναι σημαντικό για το παιδί, να αντιληφθεί, ότι κάποια πράγματα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΙΜΑ, πχ. θέματα σωματικής ασφάλειας.

 

 

[Lenia16]

1 hour ago, Marilh είπε:

Lenia καλησπέρα κι από 'μένα! 

 

Ομοιοπαθουσα κι εγώ με τον ύπνο της 16 μηνών κόρης μου. Διάβασα τώρα τα posts σου κι κατάλαβα ότι έχουμε πολλά κοινά. Θυμησε μου, πόσων μηνών είναι η μικρή σου? 

18μηνων είναι. Εμείς έχουμε κόψει το θηλασμό από 15 μηνών ωστόσο η κατάσταση δε βελτιώθηκε καθόλου. 

 

πρίν από 58 λεπτά , kine είπε:

 

Αυτές τις συμπεριφορές στον ύπνο τις έχει και η κόρη μου. Οτι ώρα και να κοιμηθεί την νύχτα, μετά από μία ώρα περίπου θα ξυπνήσει και όσες φορές και να την ξανακοιμήσω, μόλις φύγω από δίπλα της, θα ξυπνήσει πάλι. Το πρωί θα ξυπνήσει μόλις σηκωθώ από το κρεβάτι (κοιμόμαστε μαζί) και το μεσημέρι, ενώ κάνει ένα δίωρο ύπνο κανονικά, πάντα τον διακόπτει στη μέση, ξυπνάει διαμαρτυρόμενη και μες τη νύστα και με ζητά για να ξανακοιμηθεί το υπόλοιπο της ώρας που χρειάζεται. Τις νύχτες μάλιστα, θα σηκωθώ να πάω τουαλέτα, θα ξυπνήσει παραπονούμενη, θα με ακολουθήσει ως την τουαλέτα, θα με περιμένει να τελειώσω και μετά θα με ακολουθήσει πίσω στο κρεβάτι να κοιμηθούμε. Τέλειο?!?! 

 

Αυτό που έκανα είναι:

α) να μένω δίπλα της όσο κοιμάται: παίρνω μαζί μου το βιβλίο ή τον υπολογιστή, ενίοτε και το φαγητό μου και βρίσκομαι δίπλα της στο κρεβάτι. Αφού έχω κάθε βεβαιότητα ότι ο λόγος που ξυπνάει είναι επειδή δεν είμαι δίπλα της (αλλά 2 μέτρα πιο πέρα στο σαλόνι), προσπαθώ να μένω δίπλα της. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ανοίγει μάτια, πάει να γκρινιάξει, αλλά μόλις βλέπει ότι είμαι δίπλα της, τα κλείνει και ξανακοιμάται. Το ίδιο έκανα και κάποιες φορές τα μεσημέρια πειραματικά, για να επιβεβαιώσω ότι ο λόγος που ξυπνάει είναι επειδή δεν είμαι ΑΚΡΙΒΩΣ από πάνω της/δίπλα της. Κι όντως, ξυπνούσε, κοιτούσε και ξανακοιμόταν μόνη της, τις περισσότερες φορές. Ενίοτε ακουμπούσα και το χέρι μου πάνω της για να με αισθάνεται.

β) τη νύχτα, όταν ξυπνά (ξαναλέω, κοιμόμαστε όλοι μαζί στο ίδιο κρεβάτι μιας και από 8-9 μηνών μπουσουλούσε κι ερχόταν στο δωμάτιο μας με ακατάσχετα ξυπνήματα μες τη νύχτα) της μιλάω αυστηρά και της λέω να ξαπλώσει. "Ξάπλωσε, είναι νωρίς ακόμη/ύπνο τώρα" ή κάτι τέτοιο. Επειδή βλέπω ότι πολλές φορές ξυπνάει με διάθεση να παίξουμε (μες το άγριο χάραμα), της επισημαίνω ότι πρέπει να ξανακοιμηθεί και ΔΕΝ θα παίξουμε τώρα. Αυτό έχει μειώσει τον χρόνο επιστροφής στον ύπνο, αλλά και τα ξυπνήματα συνολικά. Εννοείται πριν από αυτά, κάνω ότι κοιμάμαι, αντιδρώ το ελάχιστο δυνατό στα όσα κάνει και της δείχνω ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές από το να ξανακοιμηθούμε. 

 

Σήμερα, κλεισμένα τα 2 έτη, είμαστε στα 1-2 ξυπνήματα τη νύχτα. Στο πρώτο της δίνω νερό, χωρίς κουβέντες και την ξαναξαπλώνω κάτω (πλέον μόνη της ζητά νερό και μόνη της ξαπλώνει) και στον δεύτερο, όπου έχει κοιμηθεί ένα 8ωρο και νιώθει πιο ξεκούραστη, την θηλάζω και επιμένω να ξανακοιμηθεί, όση ώρα κι αν περάσει - άλλοτε μισή ώρα στριφογυρίζει, άλλοτε μιάμιση, εχθές στα 20 λεπτά είχε ξανακοιμηθεί.

 

Την "μέθοδο" δεν την έχω εφαρμόσει και δε σκοπεύω, αλλά επειδή η περιγραφή σου μου είναι πολύ οικεία, είπα να σου μεταφέρω το δικό μας σενάριο και πως εξελίσσεται 6 μήνες στο μέλλον. Ακόμη όμως δεν έχει κοιμηθεί ΠΟΤΕ μόνη της, όσο κουρασμένη κι εξαντλημένη κι αν έχει υπάρξει από τον κακό της ύπνο. Σε αυτό το κομμάτι οπότε, είστε ένα βήμα μπροστά 

 

Καλή υπομονή όπως και να 'χει.

Αιωνιότητα είναι...θα περάσει....

Δεν πίστευα ότι έχουμε το αποκλειστικό προνόμιο αυτων των καταπληκτικων συνηθειών ύπνου αλλά τόσες ομοιότητες;! Αυτό το κάνουμε μήνες τώρα @kine κ έχω κουραστεί γιατί είτε θα τη μετακοιμίζει ο άντρας μου κ θα τον παίρνει ο ύπνος οπότε δε θα τον βλέπω καθολου είτε θα τη μετακοιμιζω εγώ κ δε θα μπορώ ούτε να διαβάσω ούτε να κάνω καμιά δουλειά κ φυσικά πάλι δε θα βλέπομαι με τον άντρα μου. Να ξαναπώ ότι δουλεύουμε αντίθετα ωράρια κ οι μόνες στιγμές που βρισκόμαστε είναι μετά τις 9 το βράδυ.

Το μεσημέρι το κάνω, κάθομαι μαζί της για να κοιμηθεί μία ώρα. Το βράδυ όμως χρειάζομαι έστω δύο προσωπικές ώρες, ζητάω τόσα πολλά; 

 

[kine]

Οχι κοπέλα μου, δεν ζητάς πολλά  . 

Εγώ έχω ανεβάσει τις απαιτήσεις μου, σε καφέ χωρίς την κόρη κανα 2 φορές το μήνα τουλάχιστον! Είμαστε ολη τη μέρα μαζί, δεν εργάζομαι για να είμαστε μαζί, κοιμόμαστε και αγκαζέ τη νύχτα...μια αποθεραπεία την χρειάζομαι! 

 

Το έχω γράψει και παλιότερα, για μένα η λύση είναι να μένει κάποιες φορές με τους γονείς μου. Ενα απόγευμα για να πάμε μια βόλτα μόνοι μας, μια νύχτα για να κοιμηθούμε σαν άνθρωποι....αυτά. Κι αυτές οι ώρες που παίρνω το χρόνο μου και τον ύπνο μου (το πλέον σημαντικό!) με βοηθούν να έρχομαι στα ίσα μου και να εχω την υπομονή μετά να την διαχειρίζομαι με σταθερότητα και ηρεμία όσες φορές κι αν ξυπνάει τη νύχτα. 

 

Προσωπικά, κρίνω ότι λόγω τις ιδιοσυγρασίας του παιδιού μου, δεν θα πετύχαινε κάποια μέθοδος απομάκρυνσης ή εκπαίδευσης όπως και να 'χει, χωρίς να χρειαστεί να φτάσουμε σε ακραίες συμπεριφορές όπως κλειδώματα πόρτας κτλ. το οποίο και θεωρώ, εκτός τόπου και χρόνου πια. Ο σκοπός δεν αγίαζει τα μέσα.

 

Εκεί που έχω επικεντρώσει την προσοχή μου, είναι στην επικοινωνία μας και στην αμοιβαιότητα. Της μιλάω ευθέως. Της λέω ότι είμαι κουρασμένη, ότι είναι η ώρα να κοιμηθώ ή να ξεκουραστώ ότι τώρα μπορώ να κάνω το α, ενώ τώρα δεν μπορώ να κάνω το β. Της εξηγώ γιατί, συμβαίνει αυτό και το επαναλαμβάνω ΟΟΟΟΟοοοοσες φορές κι αν επαναλάβει το αίτημα της ή το "γιατί;" που έπεται της άρνησης μου. Και αυτό ισχύει και τη νύχτα. Κάποιες φορές μπορεί να υποχωρήσω από την κούραση (καλύτερα να θηλάσει να "ησυχάσουμε") αλλά επειδή αυτό είναι η εξαίρεση κι όχι ο κανόνας, σταδιακά το παιδί αποκτά αντίληψη της "κανονικότητας" του σπιτιού μας. πχ. πλέον, όταν ξυπνάει και για όση ώρα προσπαθεί να ξανακοιμηθεί, μένει ξαπλωμένη στο κρεβάτι και σιγομουρμουράει. Δεν φωνάζει και δεν κλωτσάει επίτηδες για να μας σηκώσει όπως έκανε πριν 6-7 μήνες. Προσπαθεί να κοιμηθεί, μου μιλάει χαμηλόφωνα αισθανόμενη την ησυχία της νύχτας κτλ. ΑΡΓΑΑΑααααα και σταθερά, υπάρχει βελτίωση. 

 

Καλή υπομονή και πάλι το λέω!

 

[ΑΡΓΚ]

4 ώρες πρίν, Lenia16 είπε:

18μηνων είναι. Εμείς έχουμε κόψει το θηλασμό από 15 μηνών ωστόσο η κατάσταση δε βελτιώθηκε καθόλου. 

 

Δεν πίστευα ότι έχουμε το αποκλειστικό προνόμιο αυτων των καταπληκτικων συνηθειών ύπνου αλλά τόσες ομοιότητες;! Αυτό το κάνουμε μήνες τώρα @kine κ έχω κουραστεί γιατί είτε θα τη μετακοιμίζει ο άντρας μου κ θα τον παίρνει ο ύπνος οπότε δε θα τον βλέπω καθολου είτε θα τη μετακοιμιζω εγώ κ δε θα μπορώ ούτε να διαβάσω ούτε να κάνω καμιά δουλειά κ φυσικά πάλι δε θα βλέπομαι με τον άντρα μου. Να ξαναπώ ότι δουλεύουμε αντίθετα ωράρια κ οι μόνες στιγμές που βρισκόμαστε είναι μετά τις 9 το βράδυ.

Το μεσημέρι το κάνω, κάθομαι μαζί της για να κοιμηθεί μία ώρα. Το βράδυ όμως χρειάζομαι έστω δύο προσωπικές ώρες, ζητάω τόσα πολλά; 

 

 

Yπομονή. Δε ζητάς πολλά μακροπρόθεσμα, αλλά αυτό που ζητάς, θέλει χρόνο. Προφανώς και δεν είναι δυνατό να κλειδώσεις το παιδί σε ένα δωμάτιο για να μην μπορεί να βγει, και ενήλικας θα πανικοβαλλόταν αν του συνέβαινε αυτό. 

Γενικά αν κοιμάται δίπλα σου, θα περιμένει να μείνει δίπλα σου τη νύχτα τώρα που "μεγαλώσατε". Αν δεν μπορείς άλλο, θα πρέπει να μάθει να κοιμάται χωρίς να ξαπλώνεις δίπλα. Που θα γίνει πολύ σιγά σιγά. Θα κάθεσαι δίπλα της, θα ασχολείσαι με κάτι άλλο, όπως το διάβασμα, μετά θα προχωρήσεις στην καρέκλα κλπ κλπ. Και αν σηκώνεται, πάλι από την αρχή, την επιστρέφεις πίσω, κάθεσαι δίπλα της, κλπ κλπ. Αλλά δε θα αλλάξει κάτι σε μέρες, και χρειάζεται υπομονή.