ΔΕΝ ΜΑΓΑΠΑΕΙ;;;;

[Μπουμπουλιθρα]

υπαρχει καμια ειδικος στο φορουμ γιατι να σου πω την αληθεια σκεφτομε να ρωτησω καποιν εαν συνεχιστει να αντιδρα απεναντι μου εαν και ειμαι της αποψεις οτι οι γονεις χρειαζονται ψυχολογο και οχι τα παιδια απλα να που πει πως να τον κανω να νιωσει λιγη ασφαλεια μαζι μου ειλικρα δεν τον εχω χτυπησει ποτε τον μαλωνω σπανια οταν με φτανει στα ορια μου ο αντρας μου αντιθετα τα κανει τον μαλωνει συνεχεια και ομως αυτος ισχυριζετε η μαμα με χτυπαει η μαμα με μαλωνει ακομα και οταν το μαλωνει εαν δεν του πει συγνωμη ο ατρας και δεν τον παρει αγκαλια δεν σταματα να κλαει ενω οταν τον φωναζω εγω με γραφει η εαν ειναι ο μπαμπας του το λεει σε κεινον και εκεινος του λεει καλα σε εκανε και σταματει εκει.. τι να πω αυτο που πειραζει ειναι οτι εχει να μ΄αγκαλιασει πριν απο την γεννα μονος του πραγματικα μάγκαλιαζει σαν ξενη ψυχρα και το νιωθω και πιστεψετω δεν ειναι οτι καλυτερο μπορει να αισθανθει μια μανα με φιλαει μετα απο μαλωμα απο τον πατερα του πετακτα και δεν με αφηνει να τον φιλησω αντιθετα οταν ερχετε στο σπιτι και του λεει ο πατερας του αγκαλεια την μαμα και τον μπεμπη κανει μονο τον κων/νο σφικτα καλες μικρες στιγμες μονο οταν του κανω τα χατιρια και εκεινεσ ψυχρες και πετακτες ξεχασα να πω οτι κοιματε κρατωντας τον σταυρο του μπαμπα οταν λειπει μου τον αφηνει και τον φοραω για να κοιματε μολις ερθει λεει βγαλτο μαμα τωρα ειναι του μπαμπα ηρθε και του το φοραει.. και τερμα η μαμα ακομα δηλ και οταν λειπει κραταει την παρουσια του μεσω του σταυρου..ειναι πολλαμεχρι αυριο θα γραφω..

[eleni_k]

Ο αντρας μου της εχει πει οτι οταν καποιος δικος μας εχει λοξυγγα τον κανουμε μακια.Δεν ξερω πως του ηρθε,αλλα οκ.

Προχθες ειχε λοξυγγα ο Τασος,σκοτωθηκε να παει να τον κανει μακια.

Χθες που ειχα εγω της λεει ο Τασοςπ "Τι θα κανουμε την μαμα που εχει λοξυγγα?".

"Να παει να πιει νερο" του λεει η Σοφουλα μου.:roll::cry::-?:lol:

 

.

 

Καλά, κορυφαία ατάκα!!! Να σου ζήσουν τα κοριτσάκια μου και να μου φιλήσεις την φοβερή Σοφία!!! :p:p:p

[christiana08]

Σ'ευχαριστω,Ελενη μου.Θα στην φιλησω οπωσδηποτε!Και να σκεφτεις οτι αυτο ειναι το "καλοβολο" παιδι μου,το μικρο ειναι θηριακι!!Τι με περιμενει την δολια μανα!

Και σενα να σου ζησουν τα μωρακια σου.

Μπουρμπουλιθρα μου,να γραψεις οσα θελεις,γι'αυτο ειμαστε εδω.

Ημουν σιγουρη πως δεν τον μαλωνεις,χαρα μου,αλλα και το αλλο ακρο του να σε εχει σουζα (οπως εμενα η Σοφουλα πχ),μπορει να του κανει κακο.

Μην σε στενοχωρει που λεει πως εσυ τον μαλωνεις,η Σοφια οταν την μαλωνει η γιαγια ερχεται και μου λεει οτι την μαλωσε ο παππους,οταν την μαλωνει ο παππους,παλι τον παππου λεει.

Εγω δεν την μαλωνω,εκεινη με μαλωνει .

Πραγματικα πιστευω ειδικα τις τελευταιες μερες που ειναι εδω ο αντρας μου πως δεν το εχω χειριστει καλα το θεμα.

Και οχι τοσο για την Σοφια,γιατι εχει μια ηρεμη ιδιοσυγκρασια,αλλα πρεπει να φερθω στα ισα και στην μικρη σε λιγους μηνες που θα ξετσουμισει.

Και ειναι τελειως διαφορετικο παιδι,πολυ ζωηρο και πεισματαρικο (και φυσικα το πιο ομορφο,εξυπνο και καλο παιδι του κοσμου,μαζι με την Σοφουλα μου,μην ξεχνιομαστε!!!Κουκουβα!!!).

[apricot]

Μπουμπουλιθρα και εμενα η κορη μου οταν γεννηθηκε ο γιος μου για ενα διαστημα δεν με ηθελε καθολου.μεγαλη απορριψη.εγω στεναχωριομουν παρα πολυ γιατι προσπαθουσα να μην ακουμπαω τον μικρο για να μη ζηλευει και αυτη τιποτα παλι ζηλευε.ειχα απογοητευτει.μετα απο λιγο καιρο ηρθαμε στα ισα μας και ολα καλα.οχι οτι δεν ζηλευει ΖΗΛΕΥΕΙ......απλα η σχεση μας επανηλθε και επαψε η απορριψη.ΥΠΟΜΟΝΗ

[Μπουμπουλιθρα]

δεν ξερω και εγω την ιδια απορια εχω γεννησα ασχημα γυρισα στο σπιτι σε ασχημη ψυχολογικη κατασταση αλλα μπροστα του κρυβομουν μαλωνα με τον αντρα μου ισως αυτο σε δεκαπεντε μερρες μπαινω με βροχιολιτα στο νοσοκομειο για τον μικρο ηρθε η πεθερα μου και τον αφηνουμε για πρωτη φορα μονο του σε τριτο μεσα εναμιση μηνα το παιδι σε κρισιμι κατασταση 2 κρισιμα 24 και το επερνα καθε μερα τηλ δεν ηθελε να μου μιλησει εκλαιγε μονο οταν εφευγε και ο μπαμπας αυτο φισιολογικο η πεθερα μου ειπε αυτο οταν γυρισα καθε φορα που την ρωτουσα τι κανει το παιδι ολα καλα τρωει παιζει γυρναω και βλεπω ενα παιδι σκελετο και απαθες απεναντι μου ισως η πεθερα μου μιλουσε για θανατο στο σπιτι εμεις μεχρι τοτε τετοια λογια απο αυτον δεν ακουσαμε.. οταν γυρισα η απο πανω μου ειπε οτι καθε μερα ο μικρος ουρλιαζε εκλαιγε και εψαχνε τον μπαμπα του αυτη ελεγε ολα καλα..

[christiana08]

Ε,τοτε,μπορει να εχει να κανει με την πεθερα σου.

Το θεμα ειναι πως ουτε θα το μαθεις,ουτε μπορεις να της ζητησεις τα ρεστα,απο την στιγμη που ειχες την αναγκη της.

Σημασια τωρα εχει να διορθωθει η ζημια.Χρειαζεται ψυχραιμια.

Μετα τα τεσσερα,απ'οτι διαβασα το παιδι γινεται πιο καταδεχτικο.

Το θεμα ειναι τωρα να διορθωθουν οι σχεσεις σας και η συμπεριφορα του.

 

Πως μπορω,παιδια να ενημερωσω τους συντονιστες να μας εχουν στα υποψη,παταμε κανενα κουμπι η στελνουμε πμ?

Γιατι κι'εγω μια βοηθεια θα την χρειαζομουν.

[Mafalda2]

Μπουρμπουλίθρα πίστεψέ μας όλοι καταλαβαίνουμε τι περνάς. Απλά θεωρώ και εγώ ότι δεν υπάρχει λόγος να το κάνεις τόσο μεγάλο ζήτημα. Εγώ έχω το αντίθετο με τον άντρα μου. Αφού να φανταστείτε ο γιος μου δεν τον αφήνει να τον βγάλει από το αμάξι. Θέλει μόνο τη μαμά. Πώς το αντιμετωπίσαμε? α) όταν άρχιζε να γκρινιάζει και να φωνάζει εμένα την ώρα που ήταν να τον πάρει ο μπαμπάς του, δεν του έδινε σημασία και προσπαθούσε να του αποσπάσει την προσοχή δείχνοντάς του ή λέγοντάς του κάτι. β) Άρχισε να περνάει λίγο περισσότερο χρόνο μαζί του μόνοι τους όμως. Τον πήγε παιδική χαρά, κούνιες κ.λ.π. γ) ποτέ δεν τον υποχρεώσαμε να κάνει κάτι που δεν ήθελε (να φιλήσει τον μπαμπά ή τη μαμά.) Αν δεν ήθελε απλά τον αφήναμε κάτω (χωρίς να κρατήσουμε μούτρα ή κάτι άλλο) και μετά από λίγο ερχότανε και τριβόταν.

Σε εμάς έχει καταλάβει το οιδιπόδειο μπαμπα-αδερφής και γι΄αυτό του κάνει κόλπα. Δεν υπάρχει περίπτωση όμως να μην τον αγαπάει όπως και ο γιός σου να μην αγαπάει εσένα. Φέρσου φυσιολογικά και δε θα αργήσει να αλλάξει η συμπεριφορά του απέναντί σου.

[Μπουμπουλιθρα]

σε ευχαριστω χριστινακι που με καταλαβαινεις να χαιρεσε τισ κορουλες σου ... απλα αισθανομε οτι υπαρχει προβλημα και γιαυτο και γραφω εδω γιατι πιστευω οτι θα με καταλαβουν καποιοι και εαν οχι καλως απλα θελω και εγω να τα βγαλω καπου θα σκασω κουραζω καποιους να με συγχωρουν φετος ηταν δυσκολη χρονια η μονη χαρα μου ειναι γεννηση του κων/νου ειμαι μονη μακρυα απο τους δικους μου και χωρις πολλους φιλους δεν τα βγαζω ευκολα και απο μεσα μου ακομα και εδω που τα γραφω μετα μετανιωνω..αλλα ωρες ωρες με πνιγουν παντα εγραφα σε χαρτια αυτα που με πνιγαν τωρα τα γραφω και εδω...ακομα και στον αντρα δεν μιλαω αλλα καποια πραγματα τα καταλαβαινει .. σε ευχαριστω εαν σε κουρασα...

[christiana08]

Εμενα προσωπικα δεν με κουραζεις καθολου.

Κι'εγω για τους ιδιους λογους με σενα ειμαι εδω,χαρα μου.

Και οπως βλεπεις ειμαστε πολλοι στην ιδια θεση με εσενα και στο λεμε για να μην νομιζεις πως εισαι μονη σου.

Θα την βρουμε την ακρη,καρδουλα μου και ολα θα πανε καλα.

Θα το ψαξω κι'εγω,θα βρεθει και καποιος πιο ειδικος να μας πει την αποψη του και θα στρωσουν ολα.

Και αυτη ειναι αρχη!!!

Σου εχω και εφηβεια μετα!!!!:shock::shock::shock:

[Μπουμπουλιθρα]

κουραγιο και υπομονη αυτο πρεπει να κανω ...ευχαριστω

[Mafalda2]

Όντως μπουρμπουλίθρα... Και να του δείχνεις κάθε ώρα και στιγμή πόσο τον αγαπάς εσύ!!!!

[DimiAl]

Εγώ καταλαβαίνω ότι δεν είναι εύκολο για σένα να κάνεις υπομονή για κάτι που σε πονάει τόσο. Θα μπορούσες να συμβουλευτείς κάποιον πιο ειδικό, τον παιδίατρο σου έστω ή μια παιδοψυχολόγο. Μην με παρεξήγήσεις αλλά θεωρώ ότι βοηθάει να συμβουλευόμαστε ειδικούς για τα παιδιά μας χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι άρρωστα ή ότι κάτι περίεργο τους συμβαίνει. Οφείλουμε με κάθε τρόπο να διευκολύνουμε τον καλύτερο τρόπο για να αναπτυχθούν σωστά, σωματικά ή ψυχολογικα.

[DimiAl]

Και κάτι ακόμη: ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΑΓΑΠΑΕΙ.

[Μπουμπουλιθρα]

αυτο και θα κανω η παιδιατρος δεν νομιζω οτι θα βοηθησει παιδοψυχολογο εδω κομοτηνη δεν εχει αλλα θα το ψαξω υπαρχει καποια στο φορουν κατι ανεφερε η χριστινα η κανω λαθος.. καθε φορα του λεω εσει εισαι το μεγαλο το παιδακι σ;αγαπαω πολυ βγηκες απο την κοιλιτσα μου σαν τον μπεμπη και η μαμα σε λατρευει και αυτος λεει εγω βγηκα απο την κοιλιτσα του μπαμπα ακομα και φωτο που του δειχνω αντιδρα τι να πω η αληθεια ειναι οτι λιγο εσπασαν τα νευρα μου αλλα επιμενω καποτε θα το καταλαβει ελπιζω γιατι αλλιως με βλεπω σε ψυχιατριο...το ξερω ειναι βαρυς ο τιτλος και εγω δεν το πιστευω αλλα γιατι αντιδραση μονο σε εμενα το ξερω οτι ζηλευει ειναι βαρυ να ερθει καποιος αλλο στο σπιτι μας εκει που ειμασταν τρεις γιναμε τεσσερις εχασε λιγο τα πρωτια αλλα πιστευω οτι κατι υπαρχει μεσα του απο το νοσοκομειο που φυγαμε κατι που θελω ν α του το βγαλω,., απλα δεν ξερω τι τιτλο να εβαζα μ;αγαπαει αλλα κατι νιωθει απεναντι που δυστιχως το ξερει μονο αυτος αφισα ενα παιδι τρυφερο και ζεστο απεναντι μου και βρικα παγοβουνο..

[DimiAl]

Προσπάθησε να είσαι όσο πιο ήρεμη γίνεται, δωσε του το χρόνο του και ενδιάμεσα ρώτα τον παιδίατρο για κάποιον πιο ειδικό. Μην τρομάζεις στη σκέψη ότι κάτι του συμβαίνει όλα θα διορθωθούν, μην ξεχνάς ότι είναι μια παιδική αντίδραση στον ερχομό του μπέμπη, στην απουσία σου, σε κάτι τελως πάντων αλλά είναι παιδική αντίδραση.

[christiana08]

Μπουμπουλιθρακι μου,εστειλα πμ στον συντονιστη και μου ειπε πως το θεμα θα απαντηθει .

[agentP]

Μήπως καταλαβαίνει την αγωνία σου και έχει βρει τον τρόπο να τον παρακαλάς να σου δώσει σημασία; Συμφωνώ με τις απαντήσεις παραπάνω, νομίζω ότι θέλει πιο ψύχραιμη αντιμετώπιση από την πλευρά σου, να μην πιέζεται το παιδί να εκδηλωθεί, να μην συγκρίνεις την αγάπη και να του δείχνεις σταθερά ότι τον αγαπάς, με λόγια και με πράξεις. Επιπλέον πέρασε δύσκολα, όταν έλειπες απ' το σπίτι, ίσως θέλει λίγο χρόνο να νιώσει ότι είσαι εκεί για εκείνον. Όπως είπε και μια κοπέλα παραπάνω, αποκλείεται να μην σε αγαπάει.

[Συντονιστής Περιεχομένου]

Γειά σας,

μπορείτε αν θέλετε να επικοινωνήσετε

με τη Γραμμή-Σύνδεσμος 801-801-1177της Ε.Ψ.Υ.Π.Ε

http://parents.org.gr/news/a233

[christiana08]

Ευχαριστουμε πολυ για την παραθεση του συνδεσμου,αλλα παρολα αυτα θα υπαρξει απαντηση απο καποιον ειδικο?

 

Γιατι ενταξει η Μπουμπουλιθρα,το βιωνει το προβλημα λιγο πιο εντονα,εγω τι να παρω να τους πω,οτι δεν κανει εμενα μακια οταν εχω λοξυγγα και με στελνει για νερο?.

 

Και παλι ευχαριστουμε για την αμεση απαντηση!!

[manoulitsa]

στην αρχη πιστευα και εγω οτι ζηλευει αλλα προσπαθω τις ωρες που ειμαστε μαζι να μην δινω τοση σημασια στον μικρο.. αυτο που με πειραζει ειναι οτι εαν δεν τον πει ο μπαμπας του φιλα την μαμα δεν με φιλα δεν με αγκαλιαζει αισθανομε οτι μπορει και να με μιση οταν καμια φορα λεω στον μπαμπα του να τον μαλωσει γιατι εμενα δεν μακουει δεν τρωει τιποτα εαν δεν φαι και ο μ[παμπας του συνεχεια τον ρωτα μπαμπα εσυ θα φας θα ρθεις θα παρεις θα το κανεις αλλιως αυτος λεει οχι να πω την αληθεια και εγω τοση αδυναμια σε μπαμπα μονο σε μας ειδα...

 

δεν νιωθω ζηλεια λογικο να αγαπαει τον μπαμπα του χαιρομε αλλα ποναω οταν απορριπτει τελειως εμενα ειμαι μανα του και θελω να αισθανεται αγαπη δεν εχει μετρο η αγαπη δεν με πειραζει το πολυ αλλα το καθολου... δεν μπορω να του πω κατι και κλαιει ζηταει τον μπαμπα του σαν να ειμαι εγω η κακια θεια μητρια και θελω το κακο του...

 

Δεν ξερω τι να κανω με τον μεγαλο μου τον γιο εχει απιστευτη αδυναμια , αγαπη στον πατερα του. Τον εχω απιστευτη αδυναμια προσπαθω να μην κλαιει να του κανω τα χατηρια και λιγες φορες τον μαλωνω κιομως μου το ΄λεει αγαπαει τον μπαμπα δεν μπορουμε να παμε πουθενα πηγαμε στην πεθερα μου για μια εβδομαδα και ξυπνουσε την νυκτα και εψαχνε τον πατερα του εκλαιγε και μου ελεγε να τον παω στον μπαμπα του για μια ωρα καθε βραδυ για μια βδομαδα μαρτυριο για εμενα...ακομα και το βραδυ θελω να ξαπλωσω διπλα του να τον αγκαλιασω και με σκουνταει θελει μονο τον πατερα του στη αρχη το επαιρνα θετικα αλλα αρχισε να με κουραζει εχθες του ελεγα ποσο σαγαπαω και θελω να μαγαπας και μου λεει σαγαπαω μαμα αλλα πιο πολυ τον μπαμπα τον λεω ποιος σε μαλωνει εσυ ποιος σε παιρνει παιχνιδια ο μπαμπας τα αντιθετα μου ελεγε . δεν ξερω αλλα θελω αυτα που νιωθω μεσα μου γιαυτον να τα νιωσει και αυτος οχι για μενα αλλα να καταλαβει οτι τον αγαπαω δεν ξερω τι κανω λαθος αλλα πραγματικα προσπαθω να εχω χρονο μαζι του και αυτος δεν τον θελει.. εχει συμβει σε αλλη μανουλα και πως το αντιμετωπισε. ακομα και κατι αστειο επιμενει οτι αυτος βγηκε απο την κοιλιτσα του μπαμπα:smile:τι να τον κανω..

 

κοπελα μου να ηξερες πως σε καταλαβαινω... ολα αυτα που γραφεις ειναι σαν να εχουν γραφτει για το μεγαλο μου γιο...

κοριτσια εγω την καταλαβαινω απολυτα την κοπελα... οσες δεν το ζειτε δεν μπορειτε και να το καταλαβετε.. ειναι πολυ δυσκολο να σε διωχνει το ιδιο σου το παιδι...εμενα βεβαια τωρα που μεγαλωσε λιγο αρχιζει και καταλαβαινει οτι αυτο που κανει δεν ειναι σωστο και αλλαζει η συμπεφορα του...ισως κι εσενα κοπελα μου να αλλαξει σιγα σιγα μεγαλωνοντας...

[ΝΟΥΝΟΥ]

κοριτσια δεν ξερετε ποσο χαιρομαι που δεν ειμαι μονη μου!!!!αφου ελεγα δεν μπορει κατι κανω λαθος.οντως αν δεν το περασεις δεν μπορεις να καταλαβεις..

[Μαρια Στυλιανακη]

σε παρακαλω μπαμπα και τα σχετικα τελικα το περνουμε τον λεει ο αντρας μου πες ευχαριστω στην μαμα και δως της φιλακι οχι λεει εσυτο πηρες οχι αυτος τον μαλωσε και δεν τον αφησε να το ανοιξει εαν δεν με φιλησει εκλαιγε και μου λεει δεν σε θελω να φυγεις εμενα μαχαιρι ο αντρας μου συνεχιζει να τον μαλωνει και εγω του κανω νοημα να σταματησει

 

1) δεν γίνεται να εκβιάσεις ή να πιέσεις ένα παιδί να αισθανθεί κάτι, με το έτσι θέλω.

μπορείς να το εκβιάσεις ή να το πιέσεις να κάνει κάτι, αλλά όχι να αισθανθεί κάτι.

ελπίζω να σταματήσατε/-σετε να το προσπαθείτε.

Αν δεν το σταματήσετε, τίποτα δεν θα αλλάξει.

 

2) αναγνωρίστε το συναίσθημα του παιδιου και αποδεχτείτε το.

ναι είναι θυμωμένο, μπορεί να είναι θυμωμένο, αν είναι θυμωμένο δεν σημαίνει ότι δεν σας αγαπάει ότι και αν λέει

 

3) δεν είσαστε υποχρεωμένοι να ακούτε ότι του κατέβει του παιδιού.

ναι δικαιούται να είναι θυμωμένο αλλα ο θυμός έχει όρια, αλλά για να μπορέσει ένα παιδί 3 ετών αγόρι, θυμωμένο να τα βρεί θα χρειαστεί καθοδήγηση.

πως? γράφω στο τέλος της δημοσιευσης.

 

 

 

Ιδανικά όταν λέει οτι θελει να πεθάνει η μαμά του οτι δεν την αγαπάει να μη τη ξαναδεί κτλ κτλ μίσος, (και καλά )

θα πρέπει είτε να μην το σχολιάσετε καθόλου και να δείξετε οτι δεν επηρεαζόσαστε απο αυτό

 

-επειδή πιθανώς το λέει για να προκαλέσει κάτι και όχι φυσικά επειδή το εννοεί

 

Τι θέλει να προκαλέσει? το να του αποδειχτεί το αντίθετο.

Δηλ οτι η μαμά τον αγαπάει είναι εδώ και δεν θα πεθάνει.

 

Η μαμά δηλαδή πρέπει εκείνη τη στιγμή για να μην νιώθει το παιδί αυτή την ανάγκη,

 

να μπορέσει να παραβλέψει τα όποια προσωπικά της συναισθήματα,

να δεχτεί το συναίσθημα του παιδιού, να το συμπονέσει που αισθάνεται τόσο άσχημα

(γιατί είναι ΠΡΩΤΑ προβληματισμός του παιδιού, δεν είναι της μαμάς ο πρόβληματισμός - απο το παιδί ξεκινάει ο προβληματισμός)

 

να πάρει μια βαθειάαααααααααααα ανάσα,

να έρθει στο ύψος του παιδιού,να μην φύγει απο κοντά του

 

να μην αφήσει να την χτυπήσει το παιδί αν έχει εκείνο τέτοια διάθεση

(βάζοντας απλώς τα χέρια σαν περίφραξη χωρίς να περιορίζει το ίδιο το παιδί)

και να είναι απλώς εκεί.

δεν χρειάζεται να κάνει κάτι ή να πεί κάτι, αλλά απλώς να είναι εκεί και να αποδεχτεί το συναίσθημα αυτό. Αν αισθάνεται ότι θέλει να κλάψει, ας κλάψει κοντά στο παιδί. Αλλά δεν θα φύγει απο κοντά του. Δεν θα προσπαθήσει να το πιέσει να κάτσει πάνω της. απλώς θα βρίσκεται κοντά του.

 

Κάποια στιγμή ο θυμός θα περάσει και το παιδί θα καταλάβει ότι η μαμά αποδέχτηκε το θυμό του και οκ.

 

Η όλη δοκιμασία είναι στο να καταφέρει η μαμά, να μην κοιτάει τα δικά της συναισθήματα απόγνωσης, και ασχέτως τι της λέει το παιδί, να του αποδείξει οτι τα πράγματα δεν είναι τόσο χάλια, με το να είναι ουδέτερη και ζεστή! Θα πρέπει όμως αυτό εκείνη να το νιώσει! Είναι μια εσωτερική προσπάθεια που έχει σχέση με το να αισθάνεσαι σιγουριά για το ποιός είσαι τι κάνεις και την αξία όσων κάνεις.

 

Όταν εσωτερικά αμφιβάλεις και ανησυχείς και διαλύεις τα πάντα στις σκέψεις σου,

ένα παιδάκι με τα δικά του συναισθήματα ανησυχίας, θα πέσει πάνω σου και θα σε "προκαλεί" γιατί για εκείνο όλα αυτά είναι ΑΠΟΔΕΙΞΗ οτι κάτι δεν κάνεις σωστά (αφου η ανησυχία μεταδίδεται και σε εκείνο!!!)

οπότε σου λέει για αυτό αμφιβάλεις ? οπότε για αυτό πρέπει να σου παραπονεθεί και να σε προκαλέσει ΜΕΧΡΙ να καταλάβει ότι

α- ! τελικά δεν χρειαζόταν όλη αυτή η φασαρία.!!!!!!

 

ΟΛΗ η δουλειά που θα κάνεις έχει σχέση με το πώς αισθάνεσαι εσύ για τον εαυτό σου και την αξία σου.

Αν αισθάνεσαι οτι δεν αξίζεις αυτό θα καταλάβει το παιδί και αυτό στην ουσία σου λέει.

 

Μια μαμά που ξέρει τι αξίζει και πόση καλή δουλειά κάνει και ότι κάνει τα πάντα για το παιδί της και δεν αμφιβάλει,

δεν πρόκειται να συναντήσει έχει παιδάκι που να έχει αυτές τις σκέψεις.

Είναι λίγο σαν το όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται αλλά είναι πολύ πολύ πολύ πιο βαθύ.

 

Ότι και αν έχει συμβεί στο παρελθόν, το παρελθόν είναι παρελθόν και το σήμερα είναι μια νέα στιγμή και ειδικά για αυτές τις ηλικίες κιόλας.

Δεν χρειάζονται τα λόγια για να πείσεις το παιδί σου τι καλή μαμά είσαι.

 

Είναι το να το αισθανθείς η ίδια. Όταν το αισθανθείς, δεν θα χρειαστεί να το πείς,

θα το καταλάβει και απο μόνο το το παιδί σου.

 

Θα έλεγα ο άντρας σου να μην ανακατευτεί καθόλου σε αυτή τη διαδικασία, καλύτερα να μην είναι εκεί για να μη μπεί στο πειρασμό να προσπαθήσει να πείσει και εκείνος το παιδί σας για αυτή τη διαδικασία.

Ιδανικά δεν πρέπει καθόλου να πεί κάτι για όλα αυτά,

αλλά να αφήσει εσένα, με την " μαμίσια " αγάπη σου και σιγουριά σου,

να βρείς αυτή την ισορροπία.

 

Σε καταστάσεις όπου το παιδί σου, θα πηγαίνει σε εκείνον θα το επικροτείς και θα χαίρεσαι για αυτό, και θα μάθεις να είσαι χαρούμενη που το παιδί αγαπάει το μπαμπά του.

Ο μπαμπάς ΔΕΝ θα πρέπει να τιμωρεί το παιδί που νιώθει έτσι!!!

 

Το μύνημα που παίρνει το παιδί σε αυτή την περίπτωση είναι ότι

":evil:ΝΑ και ομπαμπάς βλέπει οτι η μαμά ειναι κακιά, και για αυτό προσπαθεί να με εκβιάσει στο να κάνω κάτι που δεν θέλω!"

του επιβεβαιώνεται δηλαδή και του συντηρείται έτσι αυτό το συναίσθημα.

Κατάλαβες?

 

μπορείς να τα δώσεις όλα αυτα΄στον άντρα σου να τα διαβάσει, και να χαλαρώσει, να φέρεται κανονικά.

 

Α-

 

ένα άλλο θέμα. Όταν το παιδί σου σου λέει τι να κάνεις,

με θυμό, δεν θα ενδίδεις.

 

είναι ένα όριο το οποίο είναι σημαντικό να μάθει ότι δεν το δέχεσαι.

απλώς όμως, το αγνοείς εσύ. Δεν απαντάς, απλως το παραβλέπεις και κάνεις αυτό που ήταν να κάνεις ΜΕ ΧΑΡΑ γιατί είσαι μια μαμα που αγαπάει το παιδί της και κάνει ότι καλύτερο μπορεί παίρνεις ΒΑΘΕΙΑ ΑΝΑΣΑ και δεν παίρνεις μέσα σου το θυμό του, και είσαι γλυκιά.

 

πχ σου λέει "μην έρθεις" τη στιγμή που πας να πάρεις κάτι απο δίπλα του που πρέπει να το πάρεις πχ πηγαίνεις προς τα εκεί , κάνεις αυτό που ήταν να κάνεις, και τον ρωτάς κάτι ασχετο. "πίσω σου είναι η καμηλοπάρδαλη την είδες? της πατάς το λαιμό καλέεε!οχ κάνει μπεεε!!! χοχοχ"

και διαβάζεις και ένα παραμύθι - έρχεται να στο πάρει θυμωμένος ή φωνάζει ? κάνεις μια περίεργη φωνή και τον αρπάζεις γαργαλώντας τον μέχρι να γελάσει!

 

αν δεν θέλει να κάνει κατι που πρέεπι να γίνει εκείνη τη στιγμή, χρησιμοποιείς τις μεθόδους της επιβράβευσης και της απλής επιλογής,

(θέλεις αυτο ή αυτό ).

 

Δεν ενδιδεις στις ενοχές ή στις τύψεις που σου δημιουργεί η άρνησή του!

 

Κάποια στιγμή όταν έχεις καταφέρει αυτό που γράφω πιο πάνω θα έχεις πάρει και θα διαβάσεις ένα βιβλίο παραμύθι μαζί του για τον θυμό - Αν σας διευκολύνει να το κανει ο μπαμπάς, ας το κάνει ο μπαμπάς αλλά να είσαστε όλοι μαζί στο καναπέ.

Δώστε παραδείγματα τι κάνετε εσείς όταν θυμώνετε με απλό και αστείο τρόπο.

Θέλετε να καταλάβει οτι ο θυμός είναι ένα συναίσθημα,

και αυτό το συναίσθημα μπορούμε να το ελέγχουμε μάλιστα είναι ωραίο να το ελέγχουμε, ( αυτό δε είναι εύκολο χωρίς παραμύθι να το πετύχετε).

 

ο θυμός είναι κάτι που ένα παιδί 3 ετών δεν ξέρει πως να το διαχειριστεί.

για αυτό φερεται έτσι, επειδή δεν ξέρει τι να κάνει με το θυμό του.

Όταν του δείξετε τρόπους, και διαβασετε τα παραμύθια και καταλάβει τι ειναι αυτο που νιώθει, θα ξέρει και πως να το χειριστεί, και θα καταλάβει και οτι είναι κάτι που πρέπει να το χειριστεί,

για να αισθάνεται και ο ίδιος καλύτερα.

 

τα θυμωμένα παιδιά δεν αισθάνονται καλά! και τα ίδια θέλουν να φύγουν απο αυτή τη κατάσταση,

αλλά δεν ξέρουν πώς - οπότε πρέπει να τους το δείξετε αυτό.

 

Η αυτολύπηση και η κατάθλιψη της μαμάς σε αυτή τη περίπτωση είναι το κερασάκι στην τούρτα που είναι το μοναδικό και μεγάλο εμπόδιο στην λύση αυτής της κατάστασης.

 

Τα πράγματα κατά τα άλλα είναι ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ και θα το καταλάβεις όταν σου κάνει κλίκ μέσα σου και καταφέρεις να κάνεις αρχικά μέσα σου αυτό που γράφω.

Για όλα υπάρχει λύση!

 

πάρε και τηλ΄στην γραμμή 801 801 1177 όπου θα σου δώσουν και ειδικοί την άποψή τους - ποτέ δεν αρκεί μια γνώμη, όπως επίσης τηλεφωνικά μπορεί η συζητηση να είναι πολύ πιο σωστή απο ότι μέσω φόρουμ - αυτά που γράφουμε έιναι κατ΄εκτίμηση.

[Μαρια Στυλιανακη]

Εγώ θα θέσω και την άλλη πλευρά. Ο γιος μου έχει αδυναμία σε εμένα. Όταν λέω αδυναμία όμως εννοώ ότι τις ώρες που είμαι εγώ στο σπίτι δεν υπάρχει κανείς άλλος για αυτόν. Ο άντρας μου παρόλο που από την πρώτη στιγμή ασχολείται πολύ με το παιδί, τώρα που μεγαλώνει διακρίνω μεταξύ τους έναν ... ανταγωνισμό? ... σύγκρουση?... έντονο παιχνίδι που καταλήγει σε γκρίνια και από τους δύο? Δεν ξέρω πως να το χαρακτηρίσω. Πάντως αν τους αφήσεις πάνω από μια ώρα μόνους σίγουρα θα μαλώσουνε. Ο μικρός εδώ και λίγο καιρό αρνείται , όχι πάντα αλλά αρκετές φορές, να τον φιλήσει ή να τον αγκαλιάσει. Αν μεσολαβήσω εγώ τότε ΟΚ. Νιώθω πολύ άσχημα με όλο αυτό. Ο άντρας μου στεναχωριέται πολύ και νιώθει αδικημένος. Προσπαθώ να του μιλάω συνέχεια για τον μπαμπά του και ταυτόχρονα να πείσω και τον άντρα μου ότι οκ 3,5 χρονών παιδί είναι περνάει μια φάση που θα αλλάξει ΣΙΓΟΥΡΑ. Και για μένα δεν είναι καθόλου ευχάριστο να τον βλέπω να αντιδρά στον πατέρα του κατά αυτό τον τρόπο.

 

 

ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΠΟΔΗ ! διάβασε το προηγούμενο πόστ και δώσε το στον άντρα σου!

 

μην του μιλας για τον πατέρα του, πρεπει ο ίδιος (ο μπαμπάς) να μπει στην διαδικασία που γράφω πιο πάνω για την μητέρα, και να δεί τα συναισθήματα του παιδιού του σαν συναιθήματα και να μην νιώθει όπως πιο πανω η μαμά που τσιμπάει και πιστεύει οτι ειναι αποτυχημένη κλπ κλπ!! Είναι το κλειδί!

Βγείτε απο την παθητική στάση αυτολύπησης και πράξτε. (στον άντρα σου πές το )

[G.Geo]

Μαρια Στυλιανακη είναι πάντα πολύ χρήσιμες οι συμβουλές σου.

Παρακολουθώ τα post τα οποία γράφεις για μελλοντική χρήση!

Εμένα ο πανέμορφος μου είναι μικρός ακόμη, αλλά όσο τα διαβάζω, τα καταλαβαίνω καλύτερα και πιστεύω ότι καλύτερα να τα ξέρεις αυτά πριν σου συμβούν,

ώστε να είσαι έτοιμη!!

Ευχαριστούμε.

[christiana08]

Μαρια,να εισαι καλα!

 

Η αληθεια ειναι πως αυτο το λαθος το κανω κι'εγω,να "μυγιαζομαι" και μολις μου λεει το κοριτσι μου οτι δεν μ'αγαπαει να αμφιβαλλω αμεσως για το αν κανω κατι λαθος.

Αμ,ο αντρας μου?Που βαζει το παιδι να με φιλησει και να μου πει πως μ'αγαπαει?Και του το εχω πει,μονο αν θελει απο μονη της!Θα του διαβασω αυριο τι εγραψες,γιατι ειναι η καθημερινη διαφωνια μας.

 

Σ'ευχαριστουμε πολυ,Μαρια.