Δύο παιδιά... τόσο, μα τόσο διαφορετικά!!! HELP!!!

[Sofia]

Καταρχήν να σας καλημερίσω....

και να σας πω ότι είμαι παλιό μέλος αλλά έχω σχεδόν 2 χρόνια να συμμετάσχω στο forum...

Άρχισα να απέχω από τη στιγμή που γεννήθηκε ο γιος μου (ο οποίος είναι τώρα 2 χρονών)... απλά γιατί δεν προλάβαινα (και εξακολουθώ να μην προλαβαίνω). Απλά τώρα έχω ένα κενό στη δουλειά και κατορθώνω να γράψω.

Για όσους δεν με ξέρετε (ή δεν με θυμάστε) έχω μια κόρη, την Μαρία, η οποία τώρα κοντεύει τα 5,5 χρόνια, και έναν γιο, το Σωτήρη (όπως είπα παραπάνω).

Για να μην μπω σε λεπτομέρειες θα δώσω ένα χαρακτηρισμό για κάθε παιδί:

Μαρία -> αγγελάκι

Σωτήρης -> Ταλιμπάν (και άκρως ζηλιάρης!!!!)

Και εκεί αρχίζει το πρόβλημα, όποιος μπορεί να βοήθησει (Μαρία Στυλιανάκη ??) ή έχει παρόμοιες εμπειρίες, θα το εκτιμούσα ιδιαίτερα !!!!

Η Μαρία είναι σε μια ηλικία, που χρειάζεται δημιουργική απασχόληση (παιχνίδια, παζλ, βιβλία κ.τ.λ.). Είναι ένα ήσυχο παιδί, σαφώς "μεγαλύτερο" από την ηλικία του. Έλα όμως που ο μικρός δεν μας αφήνει να ασχοληθούμε καθόλου μαζί της !!! Εάν μας δει να την παίρνουμε αγκαλιά, την σμπρώχνει να κατέβει και κλαίει (ή κάνει ζημιές για να του δώσουμε σημασία).

Εάν παίζουμε, φτιάχνουμε παζλ κ.τ.λ., τα χαλάει όλα και κάνει τα πάντα για να τραβήξει την προσοχή (και να σημειωθεί ότι τις περισσότερες φορές τα καταφέρνει).

Το αποτέλεσμα??? Η Μαρία δεν μπορεί να ασχοληθεί με πράγματα που την ευχαριστούν (και είναι της ηλικίας της). Εμείς (μαμά, μπαμπάς, γιαγιά) δεν μπορούμε να περάσουμε "ποιοτικό" χρόνο μαζί της....

Η αιτία??? Ο Σωτήρης είναι ένα παιδί υπερκινητικό, χωρίς καθόλου (μα καθόλου) αίσθηση του κινδύνου και πάνω απ' όλα ΖΗΛΙΑΡΗΣ !!

(Εγώ προσωπικά πρώτη φορά βλέπω το μικρό παιδί να ζηλεύει το μεγαλύτερο!!)

Αγαπάω και τα δύο παιδιά μου το ίδιο.... αλλά δεν γίνεται να ασχολούμαι μόνο με τον μικρό (καθώς αυτός είναι απαιτητικός ενώ η μεγάλη υποχωρητική).

Τί κάνουμε βρε παιδιά ???

Τα φώτα σας.....

 

Ευχαριστώ...

 

Σοφία

[poney]

Γεια σου Σοφία

 

Ούτε κι εγώ προλαβαίνω να συμμετέχω πολύ στο forum. Μόνο από τη δουλειά όταν μπορώ.

 

Αυτό που περιγράφεις το ζούμε κατά κάποιο τρόπο κι εμείς. Νομίζω ότι οφείλεται κυρίως στη διαφορά φάσης των παιδιών και λιγότερο στον χαρακτήρα του μικρού. Βέβαια κι εμάς ο μικρός μας έχει βγεί πιο τσαμπουκάς και απαιτητικός απ' ότι ήταν ο μεγάλος στην ηλικία του. Νομίζω προσπαθεί να διεκδικήσει κι αυτός τον χώρο του μέσα στο στο σπίτι σε σχέση με τον μεγάλο ενώ ο μεγάλος σε αυτή την ηλικία δεν είχε να "παλέψει" για κάτι.

 

Λογικό είναι ένα 2χρονο να σκορπάει και να ανακατεύει τα παιχνίδια όπως τα παζλ ή τα επιτραπέζια του μεγάλου, δεν σημαίνουν τίποτα γι'αυτόν. Ο μεγάλος το έχει πάρει απόφαση ότι θα τα παίξει όταν ο μικρός δεν είναι εκεί η κοιμάται. Εμείς προσπαθούμε όποτε αυτό είναι δυνατό να μην βρίσκονται συνέχεια στον ίδιο χώρο. Δηλαδή μπορεί το απόγευμα να βγάλει ο άντρας μου βόλτα τον μικρό και να κάτσω εγώ να παίξω επιτραπέζιο με τον μεγάλο. Η όταν ο μικρός κοιμάται το μεσημέρι (ο μεγάλος δεν κοιμάται).

 

Υπάρχει και η λύση ότι κάθεστε σε ένα τραπέζι όπου δεν φτάνει ο μικρός. Θα κάνει την κρίση του (σε μας κρατάει κανένα 10λεπτο) και μετά θα το πάρει απόφαση. Προϋποθέτει να είναι κάποιος άλλος στο σπίτι βέβαια να ασχοληθεί μαζί του.

 

Τα παιδιά μου έχουν μεγαλύτερη διαφορά ηλικίας από τα δικά σου και ο μεγάλος μπορεί να παίξει και μόνος του οπότε δεν ξέρω εάν οι συμβουλές μου σε βοηθάνε.

 

Όσο για τη ζήλεια και σε μας ζηλεύουν και ο ένας και ο άλλος. Ο μεγάλος βέβαια δεν είναι τόσο υποχωρητικός όσο περιγράφεις εσύ τη Μαρία σου.

 

Δύσκολα είναι αλλά βλέπω όσο περνάει ο καιρός και μεγαλώνει ο μικρός βελτιώνονται τα πράγματα.

[Sofia]

poney ευχαριστώ που απάντησες.

 

Δυστυχώς, τα περισσότερα από αυτά που αναφέρεις, δεν μπορούν να εφαρμοστούν.

Τα παιδιά είναι πάντα και τα δύο μαζί (το πρωί με τη γιαγιά, και το απόγευμα με μένα).

Οπότε δεν υπάρχει ώρα να βρεθώ μόνη μου με τη Μαρία.

Το άλλο με το ψηλό τραπέζι.... ούτε αυτό παίζει... Ο μικρός είναι "ταλιμπάν", είναι ικανός να φτάσει μέχρι το ταβάνι, προκειμένου να τραβήξει την προσοχή.

Δυστυχώς, βλέπω ότι όσο περνάει ο καιρός, χειρότερα γίνονται τα πράγματα και όχι καλύτερα.

Αυτό που προσπαθώ να κάνω, είναι να τα απασχολήσω και τα δύο μαζί, αλλά και πάλι ο μκρός τα ρημάζει όλα.

Ακόμη κι όταν η Μαρία κάθεται μόνη της στο δωμάτιό της και παίζει ήσυχα κι ωραία, πάει ο χούλιγκαν και την ενοχλεί.

Γενικά, έχουν τύχει φορές (ελάχιστες) που η Μαρία έμεινε στη γιαγιά της και είχα μόνο τον μικρό και τότε.... ήταν τελείως διαφορετικό παιδί...!!! Ήρεμο, συννενοήσιμο....

Τί να πω???

 

Από τη ζήλεια του ξεκινάν όλα.

Αλλά ΠΩΣ κάνεις ένα παιδάκι 2 χρονών να μην ζηλεύει το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ αδελφάκι του ??

Μέχρι τώρα έχω διαβάσει λύσεις (ή τουλάχιστον προτάσεις) για το αντίστροφο.....

 

Για μένα τίποτα ρε παιδιά ???

 

Σοφία

[Ευάκι]

Κάπως έτσι είναι και με μας. Οι 2 κόρες μου έχουν σχεδόν 4 χρόνια διαφορά και γίνεται χαμός. Συνέχεια μαλλώνουν αυτό είναι δικό μου, αυτό είναι δικό σου. Όλα τα θέλουν και οι δυο. Η καημένη η μεγάλη εκεί που είχε μάθει να παίζουμε, να κάνουμε παζλ, να ζωγραφίζουμε και να διαβάζουμε, από την στιγμή που η μικρή άρχισε να μπουσουλάει τέρμα. Όταν διαβάζαμε χωνόταν και καθόταν πάνω στο βιβλίο. (καλά αν την παρατηρούσες είχε πολύ πλάκα). Όταν ήταν μικρή μπορούσαμε να απομονωθούμε με τη μεγάλη στο δωμάτιό της και να κάνουμε ότι ήθελε. Τώρα αυτή η σκατούλα έρχεται και τα χαλάει όλα. Το θεωρώ εντελώς φυσιολογικό για την ηλικία της. Πολλές φορές την παίζει η μεγάλη με τα παιχνίδια της μικρής (κούκλες και καρότσια, κατσαρόλες που τρελαίνεται και άλλες φορές υποδύονται διάφορους ρόλους: μαμά και παιδάκι, γιατρός ασθενής κ.α). Όμως η μεγάλη δεν μπορεί να παίξει με τα δικά της παιχνίδια :playmobile, gormiti, παζλ. Της εξηγώ πως πρέπει να κάνουμε λίγο ακόμη υπομονή και θα μεγαλώσει ακόμη περισσότερο και θα είναι πιο εύκολο. Να σκεφτείτε ξεκινάμε να ζωγραφίσουμε και μαλλώνουν για την ίδια μπογιά παρόλο που υπάρχει διπλό το ίδιο χρώμα. Βέβαια και η μεγάλη την συνερίζεται πολύ και αυτή της τραβάει τα παιχνίδια της. Τι να πω υπομονή. Πιστεύω πως η μεγάλη σου πρέπει να αποκτήσει δικές της δραστηριότητες εκτός σπιτιού. Οι δικές μου πηγαίνουν και οι δυο παιδικό, τώρα η μεγάλη θα πάει Α' Δημοτικού(ο Θεός βοηθός τι θα γίνει με τις δυο τους) και πάει και TAE KWON DO. Επίσης κοιμίζω τη μικρή νωρίς, οπότε έχουμε λίγο χρόνο να κάνουμε άλλα πράγματα. Πολλές φορές περιμένει να κοιμηθεί η μικρή για να παίξουμε με ησυχία....

[elenik]

Sofia εχαιρομαι πολυυυυυυ που σε "ξαναβλεπω" .:D:D:D Να μπαινεις γιατι μας ελειψες

 

Αν ξεκαθαριζες στον μικρο οτι θα υπαρχει ο χρονος του και ο χρονος της ? Δεν ξερω αν γινεται αυτο που λεω λογω ηληκιας απλα θα το δοκιμαζα.

Πχ 1 με 1:30 χρονος δικος του και μετα χρονος Μαριας μιση ωρα.

 

Οταν ηταν πιο μικρος ο Βασιλης ειχαμε φτιαξει ενα προγραμμα το οποιο ειχαμε κανει με ζωγραφιες τι ωρα κανουμε τι (στην προσπαθεια να μαθει οτι το μεσημερι ειναι ωρες κοινης ησυχιας).

 

Τωρα με τον μικρο φυσικα και εχει αναστατωθει το προγραμμα αλλα μολις ο μικρος αρχισει να καταλαβαινει (ειναι νωρις ακομα) θα το ξαναβαλω με χρονο για τον καθενα.

Εμενα ειναι πολυ μικρος και δεν μπορω να κανω αλλοιως και απλα βλεπω τον Βασιλη να θελει να κανουμε πραγματα και να αδυνατω

[poney]

 

Από τη ζήλεια του ξεκινάν όλα.

Αλλά ΠΩΣ κάνεις ένα παιδάκι 2 χρονών να μην ζηλεύει το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ αδελφάκι του ??

Μέχρι τώρα έχω διαβάσει λύσεις (ή τουλάχιστον προτάσεις) για το αντίστροφο.....

 

Για μένα τίποτα ρε παιδιά ???

 

Σοφία

 

Νομίζω ότι οι λύσεις είναι οι ίδιες, είτε ζηλεύει το μαγαλύτερο είτε το μικρότερο. Διάβασε κι εδώ

http://peraki.com/index.php?option=com_content&view=article&id=68:2009-01-12-16-14-51&catid=46:2008-12-15-08-53-08&Itemid=69

 

Μήπως η γιαγιά αθελά της συμβάλει στην ένταση της ζήλειας του μικρού; Μήπως επιβραβεύει συχνά τη Μαρία μπροστά στο μικρό για την καλή της συμπεριφορά και μαλώνει συχνά τον μικρό για την δική του αντίθετη συμπεριφορά;

 

Γενικά νομίζω ισχύουν για όλες τις ζήλιες οι συμβουλές που δίνουν οι ειδικοί. Σ' έμάς πάντως "πιάνουν" και για τους 2 τα παρακάτω:

 

Προσπάθησε να μην κάνεις τον διαιτητή

Μην συγκρίνεις ποτέ τα παιδιά

Κατανόησε την συμππεριφορά του μικρού που οφείλεται εκτός από τον χαρακτήρα του και στη ηλικία του.

Ψάξε να βρεις από ποια συμπεριφορά δικιά σας μπορεί να προέρχεται η ζήλια του.

 

Καλά κουράγια

 

Ελπίζω να απαντήσει και η Μαρία Στυλιανάκη, μ' ενδιαφέρει κι εμένα η γνώμη της.

[Sofia]

Κορίτσια σας ευχαριστώ όλες για τις απαντήσεις....

 

Ευάκι,

ακριβώς αυτή η κατάσταση επικρατεί και στο σπίτι μας !!!! Αυτό με τον μαρκαδόρο που γράφεις, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα!!!!

Όσο για τις δραστηριότητες... Ευτυχώς από αυριο αρχίζουμε νηπιαγωγείο και από Οκτώβριο θα τη γράψω μάλλον στο "θεατρικό παιχνίδι" του δήμου.

 

Elenik,

κι εγώ χαίρομαι πολύ που σας ξαναβλέπω.

Αυτό με το πρόγραμμα δεν παίζει μ'εμάς, απλά γιατί ο μικρός δεν καταλαβαίνει (ή δεν θέλει να καταλάβει!). Συγκρίνω (κακώς και το ξέρω) τα 2 παιδιά μεταξύ τους και διαπιστώνω ότι ενώ η Μαρία στην ηλικία του ήταν ένα απόλυτα ώριμο και συννενοήσιμο παιδάκι, αυτός είναι άλλο ανέκδοτο! (από ποντιακό και αγύριστο κεφάλι ξέρεις ???).

Όσο για τον ύπνο, κοιμούνται τις ίδιες ώρες όπότε....

 

poney,

αυτό με την γιαγιά και την επιβράβευση της Μαρίας, το κάνουμε όλοι (όχι μόνο η γιαγιά). Αλλά όταν ένα παιδί είναι σωστό, δεν πρέπει να το επιβραβεύεις ??

Τον διαιτητή δυστυχώς χρειάζεται αρκετές φορές να τον κάνω γιατί τελευταία ειδικά πέφτει και λίγο ξύλο (τα 11κιλά δέρνουν τα 23 κιλά!! άκουσον, άκουσον). Αλλά όπου μπορώ το αποφεύγω...

Τα παιδιά προσπαθώ να μην τα συγκρίνω μεταξύ τους, απλά να τονίζω τα καλά χαρακτηριστικά του καθενός.

 

Η ζήλια του κατ'εμέ είναι αδικαιολόγητη καθώς τις περισσότερες ώρες (αν όχι όλες) της ημέρας, ασχολούμαστε μαζί του. Μάλιστα επειδή είναι και πιο χαδιάρης και διαχυτικός από την Μαρία, τολμώ να πω ότι απολαμβάνει πολλές περισσότερες αγκαλίτσες και φιλάκια απ' ότι η μεγάλη.

 

Τί να πω???

 

Πάντως για να μην δημιουργηθούν και λάθος εντυπώσεις, πολλές φορές παίζουν και μαζί, και γελάνε και το ευχαρισστιούνται (βέβαια δεν κρατάει πολύ ώρα - στην καλύτερη μισή ώρα).

Αλλά κι αυτό, νιώθω ότι γίνεται επειδή η Μαρία αναλαμβάνει το ρόλο της baby sitter, πάει δηλαδή με τα νερά του, και παίζει παιχνίδια της ηλικίας του !!

 

Το ξέρω ότι σας ζαλίζω, αλλά τί να κάνω η έρμη η μάνα!!!!!

Έχω αρχίσει να αισθάνομαι τύψεις γιατί νομίζω ότι δεν απασχολείται σωστά η Μαρία!!!

 

Σοφία

[xara_2]

Σοφία το ίδιο θέμα αντιμετώπιζα κι εγώ τον χειμώνα

στο παρακάτω link είναι το δικό μου ποστ στο οποίο απαντά και η Μαρία

 

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=37225

 

Ελπίζω να σε βοηθήσει ..........

[miriki]

Εκτός του ότι ποτέ δυο παιδιά δεν είναι και δεν μπορούν να είναι ίδια, δεν είναι ίδια και η μάνα που τα μεγαλώνει. Αλλιώς ήσουν στο πρώτο παιδί που όλα ήταν καινούρια και οι αγωνίες στο φουλ συνέχεια, αλλά και ο χρόνος άπλετος και αλλιώς στο δεύτερο που έχεις ξεψαρώσει κάπως, αλλά ο χρόνος πιο περιορισμένος. Δεν έχει να κάνει με την "ποιότητά" σου ως μάνα- και μόνο που προβληματίζεσαι αποδεικνύει το πόσο συνειδητοποιημένη και καλή μάνα είσαι. Έχει να κάνει με συχνά ανεπαίσθητες διαφορές στη συμπεριφορά στον τόνο της φωνής κ.λ.π. που ούτε καν εσύ δεν αντιλαμβάνεσαι. Κι αυτό ισχύει για όλους όσους εμπλέκονται στην ανατροφή των παιδιών όχι μόνο για σένα.

 

Υπάρχει επίσης μια τεράστια διαμάχη στην επιστήμη για το αν ο άνθρωπος γεννιέται ή γίνεται αυτό που είναι. Μια από τις απαντήσεις που δίνεται είναι ισχύουν και τα δύο. Έχουμε δηλαδή κάποια χαρακτηριστικά ως άνθρωποι που μας κάνουν να προσελκύουμε συγκεκριμένες συμπεριφορές και καταστάσεις και έτσι τα ενισχύουμε.

 

Καλή η θεωρητικούρα ας πάμε στο δια ταύτα. Μήπως απλά ο πιτσιρικούλης χρειάζεται λίγο περισσότερα όρια; Μήπως χρειάζεται παιδάκια της ηλικίας του; Μήπως κάποιες στιγμές πρέπει να αφιερώνεις χώρια χρόνο στον καθένα; Και μήπως τελικά είναι κι αυτή μια φάση που θα περάσει όταν έρθει η ώρα της, όπως και τόσες άλλες;

 

Μίλα με το μεγάλο σου το παιδί να καταλάβεις τι χρειάζεται εκείνο και τι θέλει από σενα και το μπαμπά της. ίσως και να σου δώσει λύση απλή και εφικτή που εμείς δεν την φανταζόμαστε καν, γιατί δεν μπορούμε να ξέρουμε πώς το παιδί βιώνει αυτό που περιγράφεις. Συγχαρητήρια πάντως για τον προβληματισμό και τις αναζητήσεις σου. Είναι τυχερά τα παιδάκια σου που έχουν τέτοια μανούλα που τα νοιάζεται τόσο.

[marandnik]

.....

Μαρία -> αγγελάκι

Σωτήρης -> Ταλιμπάν (και άκρως ζηλιάρης!!!!)

 

Η Μαρία ε........ Είναι ένα ήσυχο παιδί, σαφώς "μεγαλύτερο" από την ηλικία του. Έλα όμως που ο μικρός δεν μας αφήνει να ασχοληθούμε καθόλου μαζί της !!! ......

Το αποτέλεσμα??? Η Μαρία δεν μπορεί να ασχοληθεί με πράγματα που την ευχαριστούν (και είναι της ηλικίας της). Εμείς (μαμά, μπαμπάς, γιαγιά) δεν μπορούμε να περάσουμε "ποιοτικό" χρόνο μαζί της....

 

Η αιτία??? Ο Σωτήρης είναι ένα παιδί υπερκινητικό, χωρίς καθόλου (μα καθόλου) αίσθηση του κινδύνου και πάνω απ' όλα ΖΗΛΙΑΡΗΣ !!

(Εγώ προσωπικά πρώτη φορά βλέπω το μικρό παιδί να ζηλεύει το μεγαλύτερο!!)

 

Σοφία μου απομόνωσα μερικές από τις εκφράσεις που χρησιμοποιείς για να περιγράψεις τα δύο παιδιά σου, να τις διαβάσεις ξανά κι εσύ η ίδια.

Εγώ προσωπικά διαβάζοντας όλα αυτά "ζήλεψα" για λογαριασμό του Σωτήρη, χωρίς καν να είμαι ο Σωτήρης.

 

Πολλές φορές εμείς οι γονείς πέφτουμε σ' αυτή την παγίδα κάνοντας την αρχή όταν διαχωρίζουμε το "καλό" παιδί της οικογένειας (που συνήθως είναι πιο υπάκουο και πιο ήρεμο) και το "κακό" παιδί (που είναι το πιο ατίθασο και πιο ανήσυχο). Και τα παιδιά απλά αναπαράγουν με επιτυχία τους ρόλους που εμείς οι ίδιοι τους αναθέσαμε.

 

Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι σου λέω. Σκέψου απλά ότι ο μικρός είναι τόσο ζωηρός και "ζηλιάρης" γιατί ζητά απεγνωσμένα την προσοχή σας. Προσπάθησε να ανακαλύψεις αν κάποια συμπεριφορά σας (ακόμα και η σιωπηλή αναγνώριση της "υπεροχής" της μεγαλύτερής σας κόρης) τον έφερε σ' αυτό το σημείο.

[nnm004]

Εμας ακομα ειναι αρκετα μικρουλα η μπεμπα (σε 1,5 μηνα χρονιζει) αλλα δειχνει ηδη δειγματα ζηλειας στον μικρο . Οποτε παιζει ο καιμενος ησυχος με τα αυτοκινητακια του θα παει και εκεινη να παρει τα ιδια , αυτο φυσικα γινεται με οποιαδηποτε παιχνιδι , παραδειγμα σηγμερα , εχουμε παρει στον μικρο απο αυτα τα κομπιουτερ με τον Γουινι το αρκουδακι που λενε αριθμους και γραμματα , ο Κωνστνατινος το αγαπαει πολυ και παιζει συχνα μαζι του εεεε ρε παιδια ειχε ενα σωρο παιχνιδια γυρω η μικρη πηγαινε και τον ενοχλουσε οταν επαιζε με το κομπιουτερ του , ηθελε να παταει και εκεινη κουμπια και να του το παρει , αρπαξε και μια ελαφρια απο τον Ντινακο αλλα απτοητη δεν την ενοχλησε συνεχισε στη ζουζουνια της . Οταν τον εχουμε αγκαλιτσα ερχεται απο διπλα και η παλιοκατσαριδουλα για να κανει τσαχπινιες και για να την παρουμε και αυτη . Γενικως ομως ζηλευει και ο Κωνσταντινος πολυ , ειναι φορες που γινει αφορητη η ζηλεια του , στη μικρη ακομα ειναι πιο light τα πραγματα αλλα πιστευω οτι θα αυξηθει και αλλο . Κουκλα μου ξερω τι ειναι να εχεις εναν ταλιμπαν 2 ετων οπου στο σπιτι τσιριζει και κανει τα παντα για να τραβηξει την προσοχη , πιστεψε με δεν μπορεις να κανεις πολλα πραγματα απλως φαση ειναι , μεγαλωνοντας τους περναει και ο Κωνσταντινος ηρεμησε πολυ τωρα , καμια σχεση . Αυτο που θα σε συμβουλευα εγω ειναι το απογευματα να τον πηγαινει καποιος μια βολτα τον πιτσιρικα σου και εσυ να ασχολεισε με την μικρη και να περνατε δημιουργικο χρονο μαζι κανοντας αγαπημενες δραστηριοτητες .

[Sofia]

Απαντάω με τη σειρά,

 

Χαρά, το διάβασα το θέμα. Αντιλαμβάνομαι ότι ίσως υπερβάλλω με αυτά που γράφω. Δεν είναι και ΤΟ πρόβλημα. Απλά προσπαθώ όσο μπορώ να κρατάω ισορροπίες και να έχω και τα 2 παιδιά μου ευτυχισμένα και ευχαριστημένα.

 

Miriki, ο μικρός σίγουρα χρειάζεται περισσότερα όρια.... και πάλι έτσι όπως είναι τώρα έγινε μετά από προσπάθεια και υπομονή. Αλλά είναι από τα δύσκολα παιδιά... τί να πω??

Με την Μαρία, πολλές φορές φορές συζητάμε, αλλά είναι και παιδί που θα σου πει αυτό που θέλεις να ακούσεις, για να μην σε στεναχωρήσει. Δεν διαμαρτύρεται (ως προς εμένα). Βέβαια με τον μικρό έχουν καυγάδες. Απλά η καημένη πολλές φορές ζητάει να μείνει στη γιαγιά της για να "την αφήσει ήσυχη ο Σωτήρης" (δικά της λόγια). Δεν την αφήνω συχνά (ίσως είναι και λίγο εγωιστικό) γιατί θέλω να είμαστε μια οικογένεια, όλοι μαζί.

 

Marandnik, αυτά που γράφω δεν τα λέω και δεν τα δείχνω μπροστά στον Σωτήρη. Ίσα ίσα που καμαρώνω γι' αυτόν σαν γύφτικο σκεπάρνι (ως χαζομαμά). Τον επιβραβεύω με κάθε ευκαιρία... Αλλά πώς να το κάνουμε ?? Τον μαλώνω πιο συχνά γιατί το προκαλεί ο ίδιος (με ριψοκίνδυνα πράγματα, ζημιές κ.τ.λ.) Για να καταλάβεις, χθες ανέβαινε στο τραπεζάκι στο σαλόνι και έκανε ελεύθερη πτώση στον καναπέ !! Κι αυτό επειδή ήταν η νονά του στο σπίτι ! Τώρα το έκανε για να κάνει εντύπωση ή για να τραβήξει την προσοχή ??

Όσο για την προσοχή μας, την έχει συνέχεια. Περισσότερο μ'αυτόν παίζω, τον αλλάζω, τον ταίζω κ.τ.λ. Πόση ακόμη προσοχή θέλει ?

 

grafistria, την σκηνή με το κομπιούτερ την έχω ζήσει κι εγώ (εμείς έχουμε Winx).

Τί να πώ?

Όσο για να τον παίρνει άλλος τα απογεύματα, δυστυχώς σπάνια μπορεί να γίνει αυτό. Ο μπαμπάς δουλεύει και τα απογεύματα, η γιαγιά τον έχει όλη μέρα. Πως να αντέξει κι άλλο η γυναίκα? Άσε που έχω κι εγώ κόλλημα και θέλω να είμαστε όλοι μαζί!!!!

 

Αλήθεια όμως βρε παιδιά.....

Αυτά τα αγόρια, εντελώς άλλη φάση από τα κορίτσια!!!!!!

Τον κίνδυνο τον έχουν στο αίμα τους!!! Αφήστε που ο δικός μου είναι και αεικίνητος. Δεν μπορεί να κάτσει πάνω από 2 δευτερόλεπτα!!!

[Μαρια Στυλιανακη]

ΣΟΦΙΑ ΟΛΕ !!!!!!!!! !!

 

 

κομμάτι 1)

οριοθέτηση του μικρού

 

κομμάτι 2)

απευαισθητοποίηση της μεγάλης για το πως φερεται το αδερφάκι της

 

 

ως γνωστόν αρχίζω πάντα ανάποδα τις σκέψεις μου

 

2)

έχεις μήπως βιντεο απο όταν ήταν μικρή η μεγάλη σου?

 

θα ήταν σκοπιμο να της δείξεις ότι όταν ηταν μικρή τι κανατε μαζί και ότι ασχολιόσουν πολύ ώρα μαζί της...

αλλα΄και να δεί πως η συμπεριφορά της ήταν διαφορετική (εκανε ζημιές κτλ )

 

στόχος είναι να καταλάβει ότι ίσως όπως εκείνη το είχε ανάγκη όταν ηταν μικρή,

έτσι να δεί ότι και ο αδερφός της έχει ανάγκη την προσοχή της μητέρας του..

 

η μεγάλη σου μπορεί να δυσαρεστείται,

αλλά σε αυτή την ηλικία που είναι όλο και κάτι θα την δυσαρεστούσε, εννοώντας ότι σε αυτή την ηλικία τα παιδιά στρέφονται προς το εγώ τους και δεν τους αρέσει πολύ να σκέφτονται τις ανάγκες των άλλων.

Αυτό είναι κομμάτι της ανάπτυξής τους, κομμάτι της μάθησης του χαρακτήρα τους, και αυτό μετά στρέφεται προς τα έξω δηλ εχουν περισσοτερο ενδιαφέρον αργότερα, για τους άλλους και τα συναισθήματά τους.

Οπότε εγώ θα έλεγα να μην επηρεαστείς πάααρα πολύ απο την δυσαρέσκεια της κόρης σου, δηλ να μην την μεγαλοποιήσεις,

και να προσπαθήσεις να θέσεις σαν δεδομένο ότι τα μεγάλα αδερφάκια έχουν τα παντα πρώτα οπότε υπερτερούν σε αυτό, απέναντι στα αδερφάκια τους,

(πρώτα η μαμά φίλησε και επαιξε κτλ με την μεγάλη και μετάααα γεννήθηκε το αδερφάκι) αλλά ότι όλο αυτό το προτέρημα, δε γίνεται να μην έχει και κάποιο αντίβαρο - (δε ξέρω ποια αλλη λεξη να χρησιμποίησω)

το αντίβαρο είναι ότι το αδερφάκι της τώρα έχει ανάγκη απο την βοήθεια όχι μόνο της μαμάς,

 

αλλά και την δική της.

 

Δεν θα προσπαθούσα να αλλάξω το παιδάκι που είναι 2 ετών καθώς βάση αναπτυξιολογίας πάντα, αυτή είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται την οποία ότι και να κάνεις ειναι ανώφελο να την αναποδογυρίσεις και να απαιτήσεις να φερθεί σαν πιο μεγάλο παιδί.

Αυτή τη στάση θα είχα και απέναντι στην μεγάλη -

δηλαδή εκείνη έχει τόσα προτερήματα, κάνει το ένα κάνει το άλλο, που το αδερφάκι της ακόμα δε μπορεί,

 

αυτό είναι λοιπόν το μείον - και στη ζωή μας πάντα θα υπάρχει και κάποιο μείον, τίποτα δεν είναι τέλειο και πάντα θα βρεθεί κάτι που θα μας ενοχλεί.

 

Πρόγραμμα:

 

Πρέπει να κάτσετε μαζί να δείτε το πρόγραμμα σας, έτσι ώστε όταν κοιμάται ο μικρός εκείνη να έχει ελεύθερο χρόνο α παίξει ανενόχλητη,

και κάποιες ώρες που ο μικρός είναι ξύπνιος, να έχει μαθήματα ή να πηγαίνει στις εξωσχολικές δραστηριότητες ή σε φίλες.

 

κ να κανονίζετε να πατε σε ζευγάρι που εχει παιδιά ίδιων ηλικιών έτσι ώστε η μια μαμά να προσέχει τα μικρά και η αλλη τα μεγάλα, καπως έτσι.

 

αν ο μικρός δε παίζει ακόμα με παιδιά της ηλικίας του καλο θα έιναι να αρχίσει ετσι ώστε να μπει στην διαδικασία ότι είναι πιο ωραία να παίζει με παιδιά της ηλικίας του. θελει βεβαια καθοδήγηση αυτό - αλλά σιγά σιγά θα γίνει.

 

 

κομμάτι 1) οριοθέτηση του μικρού

 

όταν κανει κατι ανεπιθυμητο

 

θα διαβάσεις στην κόρη σου ή θα εξηγήσεις ότι δεν πρέπεπι να του δινει και η ίδια προσοχή όταν κάνει κάτι ανεπιθύμητο σύμφωνα με το σκεπτικό του άρθρου που λεει για την προσοχή (στην ενότητα ψυχολογία).

 

δεν πρέπει να αντιδρά με φωνές ή τσιριχτά ή οτιδήποτε άλλο,

γιατί μπορεί αυτό να θέλει να κανει ο μικρός της αδερφός.

Θέλει να την προκαλέσει για να πάρει την αντίδρασή της όπως κανει και κάποιο άλλο παιδί με την μητέρα του.

 

έχει βρεί μήπως ότι η αδερφή του δυσαρεστείται κια εκφράζεται πιθανώς πιο έτσι παρά ίσως σε άλλες στιγμές που περνούν μαζί?

 

 

το κομμάτι 2) ίσως βοηθήσει την μεγάλη σου να έρθει λίγο στα παπούτσια του αδερφού της, και να εκφράσει πιο θετικά συναισθήματα, άλλες στιγμές,

παρά μόνο τα αρνητικά, όταν την ενοχλεί.

να αναγνωρίσει δηλαδή ότι όταν την ενοχλεί, το κάνει επειδή είναι μικρός και επειδή ήταν σαν εκείνη, και έτσι για εκείνη να έχει λιγότερη σημασία/να την ενοχλεί λίγο λιγότερο.

 

δεν είναι και κακό σε αυτή τη φάση να πείς ένα ψεμματάκι ότι και εκείνη όταν ήταν μικρή έκανε αταξίες και κάνατε και εσείς ακριβώς αυτό που συζητάτε να κανετε τώρα με τον αδερφό της.

 

πιστευω ότι όπως και να έχει η μεγάλη σου θα έχει κάποιο θυμό πιθανώς κρυμμένο, για αυτή τη κατάσταση, και ο μικρός αδερφός να τον εντοπίζει και ακριβώς για αυτό να τη τσιγκλάει.

 

όταν μεταξύ τους αποκτήσουν μια καλύτερη ενσυναίσθηση,

κυριως να ξεκινησει απο την μεγάλη αδερφή

στο να

α) καταλαβει γιατι φερεται ετσι ο μικρος αδερφος της

β) στο να μην του θυμώνει εκείνη τη στιγμή και να οριοθετεί την αντίδρασή της και έτσι να μην ενθαρρυνεται στο να επαναλάβει την αταξία ο μικρός της αδερφός.

 

βοηθησε την να αισθανθεί ότι έχει εκείνη τη δύναμη,

να ελέγξει την συμπεριφορά του, επειδή είναι η πιο μεγάλη αδερφή και μπορει μέσα στο μυαλό της να σκεφτεί έτσι όπως της λές.

 

 

δεν θελεις να πιστέψει οτι ειναι λαθος να θυμωνει με καποιον που την ενοχλεί,.... αλλά απλώς να δεί ότι μεγαλώνοντας έχει ένα προνόμιο, του να μπορεί να σκέφτεται και να αλλάζει την συμπεριφορά της, και ενός παιδιού μικρότερού της - Ενώ ο μικρός της δεν μπορεί ακόμα να τα κάνει όλα αυτά.

 

μπορείς και να την επιβραβεύσεις για αυτό το πράγμα, με καποια δραστηριότητα μεγαλίστικη και κοριτσιστικη που την αφήνεις λίγο για αργότερα αλλα να την επισπεύσεις επειδη πιστεύεις οτι μεγάλωσε.

 

Οπότε καταλαβαίνεις ότι καταλυτικό ρόλο στο κομμάτι 1) θα παίξει η μεγάλη σου και το δασκάλεμά της στο να συμμετάσχει στο σκεπτικό,

δίνουμε προσοχή όταν είναι φρόνιμος και παίζουμε μαζί του, αλλά όταν κάνει αταξίες, δεν γελάμε ούτε του θυμώνουμε κ αφήνουμε την μαμά να τον πάει λίγο πιο πέρα.

 

 

Σημαντικό ρόλο παίζει φυσικα η ωριμότητα της κόρης σου στο πως θα την καθοδηγήσεις σε όλο αυτό. Αυτό το κρίνεις εσύ κατα πόσο και με ποιό τρόπο μπορεί να συμμετάσχει σε αυτή τη διαδικασία.

 

Μπορείτε να κάνετε και κάποιο κόλπο πχ κάποιο σήμα - χειρονομία στην οποία θα είναι το σημάδι ότι - δε μιιλάμε και παω τον μικρό λίγο πιο πέρα.

 

(σημάδι οτι ο μικρός έκανε κάτι ανεπιθυμητο και για να μην το ενθαρύνουμε, δεν του μιλάμε κ δεν του φωνάζουμε/μαλώνουμε, για να μη του δώσουμε την προσοχή που αποζητά με τον λάθος τρόπο)

 

όταν συμπεριφέρεται όμορφα ο μικρός δηλαδή ακολουθεί την καθοδήγηση όσον αφορά το πως παιζεται ενα παιχνίδι κτλ (παιχνίδι της ηλικίας του), θα πρέπει να εχει μεγάλη επιβράβευση, και απο την μεγάλη του αδερφή.

να τον παρει αγκαλιά πχ και να τον φιλήσει πολύ!

 

ενώ όταν κάνει κάτι που ενοχλεί τότε τσουπ - σημάδι!

 

(μπορεί το σημάδι να είναι το σήμα της ειρήνης πχ δυο δάχτυλα πάνω απο το κεφάλι)

 

καααπως έτσι τα σκέφτηκα!

εύχομαι καλή επιτυχία!

[Μαρια Στυλιανακη]

τωρα είδα αυτό με την ελευθερη πτώση, και ...

 

κατάλαβα!....:D:D

 

μου έχει τύχει.

όσο και να σου φαίνεται περίεργο, στοχεύει στο συναισθημα αυτό που νιώθεις! άρα πρέπει κάπως να το αγνοήσεις το συναισθημα αυτό του πανικού (ΑΜΑΝ ΤΙ ΠΑΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ!!!!) - αλλά εινια πάρα πολύ δύσκολο. ΠΑΡΑ πολύ δύσκολο εάν είναι τόσο έντονο.

τι βοηθάει? είναι φάση, θα περάσει?

θα πέσει, θα χτυπήσει και μετά δεν θα το ξανακάνει?

αρκετά πιθανό να μην έχει ακόμα πάθει κάποια επίπτωση επειδή τον προλαβαίνεις πάντα εσύ?

κάνε μια απογραφή των τελευταίων τέτοιων καταστάσεων,

και το τι έκανες, τι είπες,

αμα θέλεις γράψε τα εδώ ή βρές μέσα σου μήπως όντως του δίνεις περισσότερη προσοχή απο ότι θα ήταν καλό και έτσι επιβραβεύεις την συνέχιση αυτής της συμπεριφοράς?

Επίσης - ερώτημα - το κάνει πάντα αυτό?

 

κατέγραψε ποιές στιγμές το κάνει αυτό.

μήπως είναι οι στιγμές που δεν του δίνετε προσοχή και κάνετε κάτι άλλο στο οποίο δε μπορεί να συμμετάσχει?

ή το κάνει συνέχεια όλη την μέρα ανεξαρτήτως του αν κανετε ηδη κατι μαζι η οχι?

 

βοηθάει το εξής

πας να προλαβεις το κακό αλλα αντι να του πεις κατι για αυτό,

 

του λες

σαν να μην συμβαίνει τιποτα

μήηηηπως θέλεις να παίξουμε? (με διερευνητικό ευγενικό όχι υπερβολικό χαμόγελο)

πες μου (πως μιλάει? μιλάει καλά?)

"θέλω να παίξουμε!"

περίμενε μέχρι να το πεί και εκείνος και όταν το πεί, τότε πηγαίντε να κανετε κατι που να του αρέσει.

 

πρώτα να μάθει να το λέει και να το δείχνει έτσι, (αντί να κανει ριψοκινδυνα πραγματα )

να παίρνει κατι θετικό μετά απο αυτό,

να μαθει δηλαδή να παίρνει προσοχή, με τον επιθυμητό τρόπο,

 

και πιο μετά (αργότερα μετά απο κάποιο καιρό) του μαθαίνεις να δέχεται να περιμενει και ότι κανετε κατι άλλο εκεινη τη στιγμη, - σε αυτη την ηλικία προφανώς ακόμα δε μπορεί να έχει την υπομονή αυτή.

[Sofia]

Μαρία, σ' ευχαριστώ πολύ που απάντησες.... και όπως πάντα είδες τα πράγματα από τη σωστή τους προοπτική !!!

Λοιπόν, αυτό με το βίντεο δεν το είχα σκεφτεί, θα το δοκιμάσω.

Η αλήθεια είναι ότι όταν ο μικρός την πειράζει, η Μαρία του φωνάζει, τον μαλώνει και (τώρα τελευταία αυτό) πέφτει και καμιά "ψιλή".

Θα δικιμάσω αυτό που λές, να καταφέρει να "ελέγξει" την συμπεριφορά του αδελφού της. Πιστεύω ότι θα δουλέψει (είμαι αισιόδοξη) γιατί η Μαρία είναι πολύ ώριμο και συνεργάσιμο παιδί.

Όσο για την επιβράβευση, πολλές φορές από μόνη της τον αγκαλιάζει και τον φιλάει, ή του λέει μπράβο (με έντονο ενθουσιασμό) όταν κάνει κάτι καλό. Ας πούμε προχθές που έκανε ο Σωτήρης τσίσα στην τουαλέτα, και είδε εμένα ότι ενθουσιάστηκα, τον αγκάλιαζε και τον φιλούσε (ενώ ακόμη εκείνος καθόταν στην τουαλέτα!!!!)

 

Και περνάω στο δεύτερο μήνυμά σου,

Ευτυχώς όταν έχεις ένα τέτοιο παιδί (και δεν είναι όλα τα αγοράκια ίδια - έχουμε πολλά συνομήλικα αγοράκια στο περιβάλλον μας) μαθαίνεις και τον ξεπερνάς τον πανικό !!!

Δεν αντιδρώ σε στυλ Ζουμπουλία "ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ". Τον αφήνω να βρει τα όριά του και πολλές φορές (τις περισσότερες) να χτυπήσει κιόλας.... Αλλά δυστυχώς δεν βάζει μυαλό. Αυτό το παιδί ζει στα άκρα "on the edge". Απλά ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΑΙ.

Όταν κάνει κάτι πολύ ακραίο, καταφεύγω στην αδιαφορία:

"Δεν μου αρέσει αυτό που κάνεις, εγώ φεύγω πάω π.χ. στην κουζίνα"

ΚΑι πάλι δεν πιάνει!!!!

Και ναι, το κάνει πάντα αυτό. Μπορεί ας πούμε να κάνουμε μια δραστηριότητα μαζί και να του αρέσει πολύ, να περνάει καλά.... Ξαφνικά όμως αρχίζει να κάνει τα αεροπλανικά του!!!

 

Αυτό με την απόσπαση προσοχής βοηθάει, και το κάνω... Αλλά δεν πιάνει πάντα!!

Μιλάει πολύ καλά, λέει τα πάντα και συννενοούμαστε άψογα.

Απλά "ακούει" επιλέκτικά!!!!

Αυτό δηλαδή που έχω διαβάσει, όταν κλαίει, χτυπιέται, θέλει κάτι, και χαμηλώνει ο γονιός και μιλάει ήρεμα στο παιδί, απλά δεν πιάνει στο Σωτήρη!!!

 

Γενικά είναι ένα παιδί που σε έχει στην τσίτα όλη μέρα, γιατί δεν ξέρεις από πού θα σου ρθει!!!

 

Να αναφέρω μόνο ότι, την πρώτη μέρα που πήγαμε στη θάλασσα φέτος, το πρώτο δεκάλεπτο, κοντέψαμε να τον "χάσουμε". Μόνο τεχνική αναπνοή δεν χρειάστηκε να του κάνουμε!!!!

Αποτέλεσμα??? Την ίδια μέρα κολυμπούσε με τα μπρατσάκια του ακόμη κι εκεί που δεν πατούσε!!!!

Είναι σοφή η παροιμία που λέει "Του φοβισμένου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ"!!!!!!!!

 

Και πάλι σε ευχαριστώ για τις απαντήσεις.... Ήταν κατατοπιστικότατες!!!!

 

Σοφία

[ΜΑΡΥ.Τ]

Σοφία γειά σου!!! Στο πρόβλημα σου δεν μπορώ να σε βοηθήσω αλλά χάρηκα πολύ που σε είδα μετά απο τόσο καιρό!!

[ΣΟΦΙΑ]

Πω Πω αυτό το τοπικ μου φέρνει θύμισες απο τα παλιά!!!!!!

 

Μαρία (ΜΑΡΥ Τ), Sofaki μου λείψατε!!!!!! και σεις και τα νέα για τα ζουζούνια σας!! (ΜΑΡΥ Τ ο Αναστασης τι κάνει????????)

 

Σοφάκι συμβουλή διαφορετική ή πιο επικοδομητική από των κοριτσιών δεν έχω να σου προτείνω μόνο να επιβαιβαιώσω ότι πιάνει πολύ στο να δώσεις στη Μαρία να καταλάβει ότι εχει τη δύναμη να χειριστεί την συμπεριφορά του Σωτήρη.

 

Αυτό που θέλω να πω όμως είναι ότι όση ωρα διάβαζα τα άγχη σου χαμογέλαγα και χαιρόμουν γιατι για μενα που χα να σας διαβάσω καιρό ήταν νέα... νέα χαρούμενα , ζωηρά, έντονα, ιστορίες καθημερινής οικογενειακής τρέλλας που συμβαίνουν σε όλες μας!!!!!!!

 

Μαιρη Στ. χαιρομαι που σε διαβάζω!!!!!!!!!!!!!!!

[Sam]

Όντως θύμισες από τα παλιά

 

Sofia -ΜΑΡΥ.Τ -ΣΟΦΙΑ

χαίρομαι που σας ξαναβλέπω ελπίζω να έχουμε πιο συχνά νέα σας.

 

(ΣΟΦΙΑ τι κάνει ο Δημήτρης και ο Ματθαίος.??????)

[ΜΑΡΥ.Τ]

ΣΟΦΙΑΑΑΑΑΑ!!!! Σοφάκι μου γλυκό τι κάνεις?? πόσο καιρό είχα να ακούσω νέα σου???

Τι κάνουν τα ζουζουνάκια σου? Ο Δημητράκης φαντάζομαι παλίκαρος ε?? ο μικρούλις τι λεει??

Ο Αναστάσης καλά είναι.....συνεχίζει να Ταλιμπανίζει το αγόρι μου χαχαχα, Δόξα το Θεό είναι μια χαρά.

Γράψε μου νέα σας

 

Φιλάκια πολλά

[Sofia]

Αχ κορίτσια... συγκινήθηκα τώρα....

Ας μας συγχωρέσει η διαχείρηση (και τα υπόλοιπα μέλη) για το off topic....αλλά είχαμε πολύυυυυυυ καιρό να βρεθούμε!!!! Εγώ τείχα να δώσω σημεία ζωής τουλάχιστον 2 χρόνια!!!

ΣΟΦΙΑΑΑΑΑΑΑΑα τί κάνεις΄;;;; Να σου ζήσει το νέο μέλος!!!!! Βλέπω έχουμε και την ίδια διαφορά ηλικίας!!!!! Φιλάκια και στον Δημητράκη!!!

ΜΑΡΥ.Τ βλέπεις?? Έχω κι εγώ ένα ταλιμπανάκι τώρα!!!

Sam.... όντως θύμισες!!!!!!

 

Κανένα νέο από το Bizeli κορίτσια????

 

(H Dora μάλλον δεν μας πήρε χαμπάρι!!!!)

 

Φιλιά

 

Σοφία

 

(Θα επανάελθω με νεότερα από την συμπεριφορά του μικρού... εφαρμόζω το σύστημα της Μαρίας Στ.)

[ΣΟΦΙΑ]

Κοριτσάκια μου καλά!! Σαμμμμμ ο Αντρίκος σου τι κάνει?!! εμείς μεγαλώνουμε ο Δημήτρης μου που σε λίγες μέρες θα κλείσει τα 5 ειναι ενα αντράκι που στριμώχνεται πια μεσα στην αγκαλιά μου και ο Ματθαίος, 16 μηνών, ένας αφασίας τύπος μέσα σε όλα... Υπάρχουν στιγμες πολύ δύσκολες ομολογώ αλλά και στιγμές μεγάλης απόλαυσης ευτυχίας που δεν αλλάζονται τίποτα. Ο Δημήτρης μου περασε μια περιοδο έντασης μάλλον λόγω ακούσιας ζήλιας όμως βρίσκει τις ισσοροπίες του σιγά σιγά και μαζί με αυτόν και μεις αφού η ελευση του νέου μέλους αλλάζει τα δεδομένα για ολους. Ο Δημήτρης παει νήπιο με μεγάλη χαρά και θα αρχίσει ποδοσφαιρο την άλλη βδομάδα.. Ο Ματθαιος είναι πολύ παιχνιδιάρης, πανέξυπνος, ανεξάρτητος και παιζει μόνος του πολύ!! (οι παλιες θα θυμούνται οτι το παραπονο μου ήταν οτι ο Δημήτρης δεν το κανε ποτέ, εκ των υστερων η απαντηση ειναι οτι δεν το μαθε αφού ποτέ δεν τον αφηναμε ρούπι!!!) Εχουν πλακα όμως, αγαπιούνται πολύ και μαλώνουν επισης και όταν λέω μαλώνουν το εννοώ γιατί ο μικρός ορμάει!!

 

Φιλάκια σε όλες

[ΜΑΡΥ.Τ]

Ναι, Sofia μου, το βλέπω ότι έχεις και εσύ έναν Ταλιμπανάκο και με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθώ το θέμα, ελπίζω να δεις κάποια βελτίωση με τις συμβουλές των κοριτσιών.

 

ΣΟΦΙΑ, μπράβο με τα χαρούμενα νέα σας!!!! Εμείς πάμε ποδόσφαιρο απο τον Ιούνιο και είμαστε στην φάση που προσπαθώ να τον πείσω ότι τις κεφαλίες τις κάνουμε μόνο στο γύπεδο και όχι στο σπίτι, όπως επίσης και στους καναπέδες δεν καθόμαστε πηδώντας και σκαρφαλόνοντας απο την πλάτη του καναπέ.

 

ΣΑΜ μου, εσένα δεν σε ρωτάω λεπτομέρεις μια και τα λέμε κάπου, κάπου.

 

Φιλάκια σε ολα τα ζουζούνια σας

[angelina]

Καλησπέρα κορίτσια, χαίρομαι πολύ που είστε όλες καλά!

(πωπω αυτό το τόπικ είναι τελείως επιστροφή στο παρελθόν!:))

 

Όσο για το bizeli είναι κι αυτή μια χαρά με δύο bizelakia κουκλιά απλά χωρίς χρόνο για να μπαίνει

 

Τα φιλιά μου σε όλες!

 

ΥΓ "Κυρία Πρόεδρε" η άλλη Sophia τι κάνει?

[elenik]

Όσο για το bizeli είναι κι αυτή μια χαρά με δύο bizelakia κουκλιά απλά χωρίς χρόνο για να μπαίνει

 

 

Να της δωσεις πολλα φιλια.

Κλαψ σνιφ.

 

Αχ...τελικα οταν χανονται καποιοι ανθρωποι παρολο που δεν τους εχει γνωρισει ποτε προσωπικα.. σου αφηνουν τοσες ομορφες αναμνησεις με την προσωπικοτητα τους που δεν μπορει να μην γινει αισθητη η απουσια τους.

Sofia εδω εσυ. Μην ξαναχαθεις. :D

[Sofia]

Υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω.....

 

Φιλιά σε όλες!!!!!!!!!!!1