ΦΡΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΚΟ.....

[νεφελη]

Αυτο που διαβασα σε ενα αρθρο, κ ομολογω δεν το ειχα σκεφτει, ειναι οτι αντι να λες στο παιδι οταν κανει κατι "Εισαι κακο παιδι", ειναι καλυτερα να του λες "Αυτο που εκανες ηταν κακο". Ετσι δεν προσβαλλουμε τα παιδι κ δεν ασκουμε κριτικη στο παιδι, αλλα σε αυτο που εκανε.

[giota.]

Τα παιδια χρειαζονται επικοινωνια.Για παραδειγμα οταν τους δινουμε ενα καινουριο παιχνιδι πρεπει να κατσουμε μαζι του να παιξουμε,να δειξουμε πως λειτουργει γιατι αλλιως δεν θα ξερει τι ειναι αυτο που του δωσαμε!

Και παντα πρεπει να τους εξηγουμε.Για παραδειγμα οταν ριξουν ενα ποτηρι κ σπασει δε χρειαζεται αν του πουμε "τι εκανες εκει?" γιατι δεν θα καταλαβει.Μπορουμε απλα να του εξηγησουμε οτι τωρα που εσπασε το ποτηρι δε θα εχουμε να πιουμε νερο.

Δεν εχει μεγαλωσει ακομα ο μικρος μου αλλα πιστευω οτι τετοια συμπεριφορα θελουν.Αλλωστε η καθε μανουλα εχει τον τροπο της......Οπως και ολα τα παιδια.....δεν ειναι ιδια μεταξυ τους.....το καθε ενα εχει τη δικη του προσωπικοτητα!!!!!!!!

[ΜΠΟΥΚΙΤΣΑ]

Πολλές φορές,εμείς οι γονείς,απερίσκεπτα λέμε πράγματα που μπορεί να προκαλέσουν αλυσιδωτές αντιδράσεις στον ψυχισμό ενός παιδιού........

Μέσα στα νεύρα μας και στον θυμό μας,μπορεί να πούμε πράγματα για τα οποία μετανιώνουμε,καμμιά φορά και την ίδια στιγμή..............Ξέρουμε ότι λέγοντας κάποια πράγματα,θα πληγώσουμε το παιδί μας...........είπαμε,η κούραση,τα νεύρα και ο θυμός είναι πολύ κακοί "σύμβουλοι",αλλά σε όλους μπορεί να συμβεί.........

Αυτά τα λεκτικά μας λάθη,είναι προφανή,και είμαστε όλοι λίγο-πολύ σε θέση να τα διαπιστώσουμε.......(κάποια,ίσως,μας τα είχαν πει και σε μας όταν είμασταν παιδιά...............)

 

-"Γιατί ποτέ δεν κάνεις τίποτα απο αυτά που σου λέω"?(να μία ερώτηση,που φαντάζομαι,κανένα παιδί δεν είναι σε θέση να απαντήσει...........)

-"Είσαι πολύ κακομαθημένο"!(κι έτσι να είναι,φαντάζομαι φταίει ο γείτονας.........)

-"Μα δεν μπορείς να κάνεις κάτι τόσο εύκολο"?(εύκολο ίσως για εμάς.........)

-"Αν κάνεις αυτό,θα έρθει ο μπαμπούλας,ο παλιατζής,ο λύκος........."!(η τρομοκρατία σε όλο της το μεγαλείο..............)

-"Κάτσε να έρθει ο μπαμπάς/η μαμά και θα σου πω εγώ........"!(αμφισβητούμε πρώτα τον εαυτό μας εμείς οι ίδιοι................)

-"Μα δεν μπορεις να μοιάσεις λίγο στην αδελφή σου/αδελφό σου/ξαδέλφη σου/παιδί της γειτόνισσας,κ.ο.κ........"!(συγκρίσεις!Μεγάλο θέμα...........)

-"Κάνε αυτό,αλλιώς θα σε αφήσω μόνο!!!!!!!!!"(ο μεγαλύτερος τρόμος ενός παιδιού,η εγκατάλλειψη!)

-"Καλά..........χαζό είσαι?"(και περιμένουμε απάντηση????????)

-"Καλύτερα να μην γεννιόσουν!!!!!!!!!!!!!"(ορκίζομαι οτι έχω ακούσει να το λένε..........ότι χειρότερο μπορεί να πει κάποιος σε ένα παιδί!)

 

Αν θυμηθώ κι άλλα,θα επανέλθω..................

(αυτά τα έγραψα,όχι για να κάνω την έξυπνη,κάποια τα έχω πεί(δυστυχώς),αλλά απλά για να τα θυμόμαστε..........)

-

[Minnie!]

Συμφωνώ μαζί σου και΄γω μερικά από αυτά τα έχω πει και μετά κάθομαι και σκέφτομαι ''γιατί'' δεν υπάρχει άλλος τρόπος;;;;;;;;;;

Και το αποτέλεσμα στεναχωριέται το παιδί αλλά μετά και ο μεγάλος...τελικά κάνουμε πολλά λάθη

[Portishead]

Εγω την αμαρτια μας να την πω. ?

"Αν δεν...........θα ερθει ο γιατρος"

Το ξερω.

Οτι χειροτερο να παρουσιαζεις τον γιατρο ως μπαμπουλα...αλλα εμας μας ελυσε καμια 20ρια σοβαρα προβληματα (υπνος , φαγητο ,σουπερ μαρκετ κλπ κλπ)

Και πριν βιαστειτε να με κατηγορεισετε....ηταν ή αυτο ή το ψυχιατρειο και για τους 2 μας :)

 

 

Υ.Γ.

Τωρα βεβαια...που εχει ερθει κανα 2 φορες ο γιατρος...και την εξεταζει την μικρη με το στηθοσκοπιο και τον φακο, στο λαιμο και στα αυτακια....σα να πηρε χαμπαρι πως τελικα αυτος ο "φοβερος" γιατρος....μια χαρα ανθρωπος ειναι και δεν αποτελει απειλη.

Αλοιμονο σε μας... :)

[ditop]

Το θέμα της ψυχολογίας στην ανατροφή των παιδιών μας είναι πολύ σημαντικό αλλά και πολύ παρεξηγημένο ταυτόχρονα. Προσωπικά μέχρι πριν από 4 χρόνια πίστευα ότι οι πάσης φύσεως ψυχολόγοι δεν μπορούν να μου πούνε τίποτε ούτε όσον αφορά τον εαυτό μου, την συμπεριφορά μου το οτιδήποτε και αυτό γιατί θεωρούσα την ψυχολογία "επιστήμη" ερμηνιών και όχι πραγματική επιστήμη. Μέσα από προσωπικές δυσκολίες αποφάσισα να της δώσω μία ευκαιρία παραπάνω. Δεν επισκέφτηκα κάποιον ψυχολόγο αλλά διάβασα κάποια απλά βιβλία. Τότε λοιπόν συνειδητοποίησα ότι το να μεγαλώνεις παιδιά είναι απίστευτα δύσκολο και ποτέ δεν εκπαιδεύτηκα για να είμαι γονιός. Σπούδασα Φυσική, εκπαιδεύτηκα πάνω σε μεθοδολογίες για διαχείριση έργων κλπ κλπ, αλλά ποτέ στο πως να είμαι γονιός. Έτσι λοιπόν αποφάσισα ότι για κάποια πράγματα υπάρχουν ειδικοί και ξέρουν καλύτερα από μένα, ακόμη και αν δεν έχουν παιδιά γιατί έχουν σπουδάσει και μελετήσει αυτό το θέμα, και γιατί η εμπειρία δεν είναι επαρκής από μόνη της. Είμαι εμπειρικό και παρορμητικό άτομο αλλά παρόλα αυτά θα ήθελα πολύ να έχω σπουδάσει γονιός. Ευχαριστώ την gavrias για την βοήθεια με όλα αυτά τα post που βοηθούν διαβάζοντας τα να καταλάβω καλύτερα.

 

Θα ήθελα να πω κάτι σε αυτό. Γονιός δεν εκπαιδεύεσαι να γίνεις. Η φύση φροντίζει γιʼαυτό όπως φρόντισε για τη μητέρα μας τη γιαγιά μας την προγιαγιά μας και πάει λέγοντας. Και δε νομίζω να μην τα καταφέρανε αυτές που είχαν και λιγότερες γραμματικές γνώσεις και λιγότερη ενημέρωση. Το αποτέλεσμα το βλέπεις, εμένα εσένα, τη σύζυγο σου τα αδέλφια μας, τους θειους μας. Μπορεί κάποιοι απʼαυτούς να μην είναι σωστοί αλλά δεν νομίζω ότι η εκπαίδευση του γονέα θα βοηθούσε πολύ για να μην γίνει αυτό.

Θέλω να πω πως το ένστικτο και η φύση φροντίζουν γιʼαυτό (στις περισσότερες περιπτώσεις). Μήπως οι πολλές πληροφορίες περί ψυχολογικής καταπίεσης συμπεριφοράς κ.α. μας έχουν κάνει να φερόμαστε στα παιδιά μας σαν να είναι πορσελάνες και όχι άνθρωποι; Δε θα σπάσουν αν τα πούμε και μια κουβέντα παραπάνω αλλά θα προετοιμαστούν για αργότερα όταν βγούνε στην κοινωνία ως ενήλικες.