Αιφνιδιος Ενδομητριος Θανατος στην 38η εβδομαδα

[aphroditig]

Κορίτσια ευχαριστώ πολύ. Και εγώ πριν συμβεί αυτό, ούτε που περνούσε από το μυαλό μου ότι μπορεί να συμβεί ενδομήτριος θάνατος. Ή μάλλον να το πω πιο σωστά, έλεγα: τι σε εμένα θα συμβεί;25 χρονών κοπέλα; Ελα όμως που τελικά κανείς δεν εξαιρείται. Ο άντρας μου λεει να πάμε σε ψυχολόγο για να αισθανθούμε καλύτερα. Δεν ξέρω τι να κάνω. ΝΑ πάω να μη πάω. Η αλήθεια είναι πως αισθάνομαι καλύτερα με τον καιρό. Βέβαια έχω κάτι φοβίες με το θάνατο και τις αρρώστιες γενικότερα. Φοβάμαι μην πάθει τίποτα ο άντρας μου, οι οικογένειά μου, εγώ η ίδια.

[aphroditig]

τώρα ξαναδιαβάζω αυτό που έγραψα πιο πάνω και βλέπω ότι είμαι μπερδεμένη. Δεν ξέρω και εγώ αν είμαι καλά ή όχι.

[pinakiiii]

ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΠΕΡΙΠΟΥ 7 ΜΗΝΕΣ ΣΥΝΗΘΙΖΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ ΣΕ ΑΛΛΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΙΤΕ ΝΑ ΠΟΥ ΚΑΙ ΓΩ ΗΡΘΑ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΠΑΡΕΑ...ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΗΓΟΡΗΣΩ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΩ...

ΕΙΜΑΙ 25 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΛΙΓΕΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΩΝ ΕΝΩ ΔΙΕΝΥΑ ΤΗΝ 35 ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΥΗΣΗΣ ΕΣΠΑΣΑΝ ΤΑ ΝΕΡΑ..ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΜΟΥ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΗΚΕ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΟΟΟΟΟΟ Ο ΜΠΕΜΠΑΚΟΣ ΜΟΥ ΔΕ ΖΟΥΣΕ ΠΙΑ....

ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ..ΣΧΕΔΟΝ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΝΩ ΔΕΝ ΤΟ ΒΑΖΩ ΚΑΤΩ.ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΟΤΙ ΕΓΙΝΕ....ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΩ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΑΛΛΑ ΟΤΙ Κ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ..

ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΣΤΗ ΦΑΣΗ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ...ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΒΙΩΨΙΑΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΛΟΓΙΚΩΝ.

ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ????ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΗΤΑΝ ΑΨΟΓΕΣ ΤΟΣΟΥ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΟΣΟ Κ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ.ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΙ Κ ΑΜΝΙΟΠΑΡΑΚΕΝΤΗΣΗ.ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΜΙΑ ΕΝΔΕΙΞΗ.

[xenia:-)]

pinaki λυπαμαι παρα πολυ για τον μπεμπακο σου.κουραγιο

εχασα κι εγω μια μπεμπουλα 27 εβδ,δεν της βρηκαν κατι.μου εδωσαν ως πιθανη εξηγηση οτι ισως καπως να τσαλακωθηκε ο λωρος......δεν ξερω

κι εμενα οι εξετασεις ηταν αψογες.ηταν τσο ξαφνικο

 

αφροδιτη να συμβουλευτειτε ψυχολογο αν νιωθετε οτι το χρειαζεστε.κανετε οτιδηποτε για να νιωσετε καλυτερα.κουραγιο

[aphroditig]

Και εμείς περιμένουμε ακόμη για τις απαντήσεις απο τη νεκροψία και τις ιστολογικές σε 10 μερες περίπου μου είπαν. Ελπίζω να μας δώσουν μια απάντηση για να ξέρω τι μου γίνεται και να δω πως θα προχωρήσω από εδω και πέρα. Εμείς κανονίσαμε να πάμε και ένα ταξιδάκι στη Βουδαπέστη για να ξεφύγουμε λίγο. Και σε ψυχολόγο και βλέπουμε. . .

[aphroditig]

Pinaki κάνε υπομονή και προσπάθησε να ασχολήσε συνεχώς με κάτι. Και εγω στην ίδια μοίρα με εσένα είμαι και καταλαβαίνω απόλυτα τι περνάς και εσύ και όλες οι άλλες γυναίκες που ε΄χουν περάσει τα ίδια με εμάς. Ας έχουμε δύναμη και τι στο καλό, δε θα φανούμε άτυχες ξανα. Και εγώ όταν κάθομαι μόνη μου, μόνο αυτό σκέφτομαι. Όταν βλεπω νεογέννητα στην τηλεόραση ή μω΄ρα και εγκύους στο δρόμο, με πιάνουν τα κλάμματα. Εγώ το είπα στον άντρα μου, ότι θα ηρεμήσω μόνο όταν φέρω στον κόσμο το επόμενο παιδί μου.

[pokopikos]

Κουράγιο και σας εύχομαι ότι ότι σας στέρησε ο παλιός ο χρόνος να σας το φέρει ο νέος στο πολαπλάσιο.

[βασ32]

Κοριτσια γεια σας

 

Απλα λίγες σκεψεις θελω να παραθεσω

 

εγω εχω περασει απλα μια παλλινδρομη κυηση πριν απο 1 χρονο . Οπωσδηποτε καμια σχεση με αυτο που βιωσατε εσεις .Αλλα απροσπαθω να μπω στη θεση σας και πραγαματικα αντριχιαζω στη σκεψη.!!!!

 

Θελω όμως να πω πως μετα την δικη μου αποβολη κ μετα απο πολλη σκεψη πιστεψα πώς ο Θεος δεν επιτρεπει τιποτα ετσι απο τυχη. Ισως επετρεψε να γινει αυτο κ σε σας κ σε μενα ισως σκεφτομαι γιατι στο μελλον κατι πολυ χειροτερο να συνεβαινε στα παιδια μας και να μη μπορουσαμε να το αντεξουμε τοτε. Να μας προφυλαξε δηλ απο κατι χεροτερο. ΑΠλα την ωρα του πονου ειναι δυσκολο να το καταλάβουμε. Οταν καταλαγιαζει ο πολυς πονος κ μιλησουμε με τον εαυτο μας ισως μπορουμε να το νιωσουμε αυτο.

Εξαλλου πιστευω πως ο Θεος επιτρεπει να μας συμβουν μονο τοσα όσα μπορουμε να σηκώσουμε κ όχι παραπάνω!!!!

 

Ευχομαι ο θεος να δυνει δυναμη σε όλες τις κοπέλες που την χρειαζονται κ στις οικογενεις τους φυσικα

[molly]

Δυστυχως εχασα κ εγω το κοριτσακι μου στην 33 εβδομαδα.Λογο θρομβου στον ομφαλιο λωρο.ο πονος αβασταχτος.πραγματικα ευχομαι να ειμαι η τελευταια.καμια μανουλα να μην ζησει οτι εζησα.εγινε ταφη ακομα δεν εχω το κουραγιο να παω δεν με αφηνουν κι ολας να παω.ειναι η πρωτη σκεψη μου οταν ξυπναω κ η τελευταια οταν θα κοιμηθω.ευτυχως εχω διπλα μου την οικογενεια μου κ πολυ καλους φιλους.ο αντρας μου πραγματικα ηρωας.με την καλυτερη μου φιλη θα γεννουσαμε με διαφορα ενα μηνα.αυτη ευτυχως γεννησε.στο προσωπακι της ωλεπω την κορη μου.εχουν περασει 4 μηνες κ ακομα τιποτα απο εγκυμοσυνη.βεβαια στουσ 2 μηνες που εγινε αυτο(αν ειναι να σου παει στραβα κατι πηγαινουν ολα)ο αντραςμοu πηγε φανταρος.τι να πω....ευχομαι να μου στειλει επιτελους το αδερφακι της γτ μονο ετσι θα ηρεμησω...συγνωμη για την πολυλογια μου αλλα ηθελα να τα πω

[tamar]

Όλα αυτά δεν μπορούσε ο γιατρός να τα προβλέψει;

[eleni20]

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ, ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΛΥΠΑΜΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΜΒΑΝ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΠΟΤΕ.......

ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΓΩ ΜΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΚΑΙ ΓΩ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΟΥ ΜΕ ΣΑΣ..... ΠΡΙΝ ΜΕΡΙΚΕΣ ΜΕΡΕΣ ΕΝΩ ΗΜΟΥΝ ΣΤΗ 22Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΥΗΣΗΣ ΣΤΗ ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ !!!!΄ΠΗΓΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΥΠΕΡΗΧΟ, ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΕΝΤΑΞΕΙ ΩΣ ΤΟΤΕ ΟΛΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ, ΟΠΩς ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ ΠΟΛΥΥΥΥ ΑΓΧΟΣ, ΕΩς ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Η ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΑΣ ΛΕΕΙ ' ΔΥΣΤΗΧΩΣ Η ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΧΤΥΠΑΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ 3 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ'.

ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΖΑΜΠΑ ΟΣΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΝΑΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ.... Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ??? ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΑ.......

ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΠΗΚΑ ΑΜΕΣΩΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ, ΚΑΘΩΣ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΑΦΟΥ ΚΟΥΒΑΛΟΥΣΑ ΕΠΙ 3 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΝΕΚΡΟ ΜΩΡΟ ΚΑΙ ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΙΟΤΙ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΟΥΤΕ ΑΙΜΑ ΟΥΤΕ ΤΙΠΟΤΑ.....

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ Μ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΝ ΤΟΚΕΤΟ, ΓΕΝΝΗΣΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΜΕ ΚΑΘΑΡΙΣΑΝ ΚΑΙ ΣΤΕΙΛΑΜΕ ΤΟ ΕΜΒΡΥΟ ΓΙΑ ΒΙΟΨΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΑΥΤΟ..... ΣΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΑΙΜΑΤΟΣ ΠΟΥ Μ ΚΑΝΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΗ ΠΗΞΗ Τ ΑΙΜΑΤΟΣ, ΟΠΩΣ Μ ΛΕΝΕ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ Η ΦΥΣΗ ΠΡΟΝΟΕΙ Κ ΜΟΝΟ Ο ΘΕΟΣ ΞΕΡΕΙ ΤΟ ΓΙΑΤΙ...

ΤΩΡΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ, ΝΑ ΔΕΙΧΝΩ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΣΕ 3-4 ΜΗΝΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ, ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΠΑΛΙ ΕΓΚΥΟΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΩ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΑΣ....... ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΗ ΞΑΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ.....

[Galana]

Δυστοιχως ανήκω και εγώ σε αυτές που έχασαν παιδάκι με ενδομήτριο θάνατο. Ευτυχώς στην 22η εβδομάδα και λέω ευτυχώς γιατί είναι χίλιες φορές πιο επώδυνο να χάνει το μωράκι σου στην 38η εβδομάδα όταν μετράς μέρες για να γεννηθεί. Ο πόνος όμως είναι πόνος και θέλει μεγάλη δύναμη για να σηκωθείς στα πόδια σου και να πείς ότι προχωράω παρακάτω. Και στην δικιά μου εγκυμοσύνη πήγαιναν όλα υπέροχα. Όλες οι εξετάσεις ήταν άψογες και εγώ εξερετικά προσεκτική. Έτσι όταν μια μέρα πηγαίναμε χαρούμενοι για να πάμε να δούμε το μωράκι μας στον υπέρηχο να μας χαιρετάει το είδαμε να έχει μαζευτεί και να να είναι ακίνητο. Αμέσως κατάλαβα ότι το μωράκι δεν ζούσε. Ο γιατρός μου όταν του εκανα παράπονα ότι νιωθω την κοιλια μου λίγο περίεργα μου είπε ότι ειναι το μωρό που κινείται. Δεν ξέρω εαν το μωρακι μας θα ζούσε στην περίπτωση που ο γιατρός έδεινε περισσότερη προσοχή αλλά πλεον μικρή αξία εχει...

Οπως και αν έχει άλλαξα γιατρό και με τον καινούργιο έψαξα τί μπορεί να φταίει γιατί οι εξετάσεις από την νεκροψία του παιδιού αλλά και την ιστολογική του πλακούντα δεν έδειχναν τίποτα το παθολογικό. Με μια απλή σαλπιγγογραφια που μου πρότεινε ο νεος γιατρός να κάνω ανακάληψα ότι έχω μονόκερη μήτρα και οτι το μωράκι μας μάλλον πέθανε από έληψη οξυγώνου γιατί αυτά που ένιωθα ήταν συσπάσεις και ο προηγούμενος γιατρός μου έλεγε ότι ήταν το παιδί που κουνιέται.

Εύχομαι τώρα που ξέρω το πρόβλημα να μας χαρήσει ο Θεούλης ενα νέο μωράκι και να πάνε όλα καλά. Εύχομαι σε όλες μας ο πόνος αυτός να σβήσει με το χαμόγελο ενός αγγέλου που θα μας λέει μαμα...

[eleni20]

ΟΝΤΩΣ ΑΛΛΟ 22 ΚΑΙ ΑΛΛΟ 38 ΑΛΛΑ ΟΠΩΣ ΕΙΠΕΣ Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΝΟΣ..... ΚΕ ΜΕΙΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΝΑ ΜΗΝΑ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΟΨΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ... ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ................

ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΠΟΛΥ ΘΕΤΙΚΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΕΞΑΛΟΥ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΝΑΤΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΜΑΣ......... ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ ΝΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΤΑ ΜΩΡΑΚΙΑ ΜΑΣ........... ΜΑΚΑΡΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΜΑΣ ΟΛΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ......... ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΕ ΟΛΕΣΣΣ..........

[molly]

κοριτσακια μου κουραγιο.πρεπει να σταθειτε στα ποδια σας.το ξερω ειναι δυσκολο.αλλα πρεπει.εγω εναν χρονο τωρα ουτε δουλεια ειχα για να ξεχνιεμε ουτε τον αντρα μου τον ειχα κοντα μου γτ πηγε φανταρος.μεσα στον χρονο πολυ λιγες προσπαθειες κ η ψυχολογια μου στο πατωμα.τελικα εγινε θαυμα.περυσι στις 13/12 εχασα οτι πολυτιμοτερο ειχα κ φετος στις 16/12 εμαθα οτι το κοριτσακι μου,μου εστειλε αδερφακι.δεν ειμαι απαισιοδοξη κ σκεφτομαι θετικα.σας ευχομαι ολοψυχα εσεις να τα καταφερετε πολυ πιο γρηγορα απο εμενα.

[Galana]

Και όμως να που γράφω ξανά σε αυτή την στήλη και ότι μου συνέβη είναι πραγματικά αλήθεια. Έχασα το πρώτο μου μωράκι με ενδομήτριο θάνατο στην 22η εβδομάδα. Κατάφερα να σηκωθώ πολύ γρήγορα στο πόδια μου χάρη στον άντρα μου και στην δύναμη του Θεού έχοντας συνέχεια στο μυαλό μου ότι ξέρει ο Θεός το γιατί συμβαίνουν αυτά.

Έμεινα ξανά έγκυος μετά από έξι μήνες με πολύ δύσκολη κύηση στο κρεβάτι κάνοντας ελάχιστα πράγματα και παίρνοντας ορμόνες γιατί φοβόμασταν για πρόωρο τοκετό λόγο του ότι έχω μονόκερη μήτρα. Στην 24η εβδομάδα ενώ όλοι οι υπέρηχοι ήταν πολύ καλοί σταμάτησα να ακούω το αγοράκι μας. Αδυνατούσα να πιστέψω ότι μπορεί να συμβεί το ίδιο δεύτερη φορά. Και όμως, έτρεξα αμέσως στον γιατρό και διαπιστώθηκε ότι και αυτό το μωράκι μας δεν ζούσε.

Η απάντηση του γιατρού; Ανεξήγητο. Όταν τον ρώτησα για ποιον λόγω δεν μου είπε να κάνω όλες τις εξετάσεις για χρωμοσώματα και άλλα διάφορα μου απάντησε ότι αυτά τα συστήνουμε μετά από δυο αποβολές.

Τι να πώ και τί να σχολιάσω... Αν η δικιά του η γυναίκα είχε χάσει το παιδί του θα της έλεγε ότι αν χάσουμε και άλλο τότε θα κάνουμε τις απαραίτητες εξετάσεις;

Έχει περάσει μόλις μια εβδομάδα που έχασα το μωράκι μας και έχω πάθει μια απίστευτη ψυχρότητα σαν να είναι πλέον κατι το γνώρημο και το αναμενώμενο... οι ελπίδες πλέον για παιδί...ας μην το συζητήσω καλύτερα.

[markela35]

Galana , koyragio sou eyxomai kopela mou kai DYNAMH!anoikw kai egw sthn idia katigoria exasa to mwraki mou 38w 2d stis 16/06/12 xwris kapoia aitia...Mhn to vazeis katw...

[Ι.Δωρα]

Και όμως να που γράφω ξανά σε αυτή την στήλη και ότι μου συνέβη είναι πραγματικά αλήθεια. Έχασα το πρώτο μου μωράκι με ενδομήτριο θάνατο στην 22η εβδομάδα. Κατάφερα να σηκωθώ πολύ γρήγορα στο πόδια μου χάρη στον άντρα μου και στην δύναμη του Θεού έχοντας συνέχεια στο μυαλό μου ότι ξέρει ο Θεός το γιατί συμβαίνουν αυτά.

Έμεινα ξανά έγκυος μετά από έξι μήνες με πολύ δύσκολη κύηση στο κρεβάτι κάνοντας ελάχιστα πράγματα και παίρνοντας ορμόνες γιατί φοβόμασταν για πρόωρο τοκετό λόγο του ότι έχω μονόκερη μήτρα. Στην 24η εβδομάδα ενώ όλοι οι υπέρηχοι ήταν πολύ καλοί σταμάτησα να ακούω το αγοράκι μας. Αδυνατούσα να πιστέψω ότι μπορεί να συμβεί το ίδιο δεύτερη φορά. Και όμως, έτρεξα αμέσως στον γιατρό και διαπιστώθηκε ότι και αυτό το μωράκι μας δεν ζούσε.

Η απάντηση του γιατρού; Ανεξήγητο. Όταν τον ρώτησα για ποιον λόγω δεν μου είπε να κάνω όλες τις εξετάσεις για χρωμοσώματα και άλλα διάφορα μου απάντησε ότι αυτά τα συστήνουμε μετά από δυο αποβολές.

Τι να πώ και τί να σχολιάσω... Αν η δικιά του η γυναίκα είχε χάσει το παιδί του θα της έλεγε ότι αν χάσουμε και άλλο τότε θα κάνουμε τις απαραίτητες εξετάσεις;

Έχει περάσει μόλις μια εβδομάδα που έχασα το μωράκι μας και έχω πάθει μια απίστευτη ψυχρότητα σαν να είναι πλέον κατι το γνώρημο και το αναμενώμενο... οι ελπίδες πλέον για παιδί...ας μην το συζητήσω καλύτερα.

 

Απιστευτο..γιατι να συμβαινουν τετοια ειδικα σε κοπελες που επιθυμουν τοσο πολυ ενα μωρο..Κουραγιο κοπελα μου..εγω δεν βιωσα σε τοσο προχωρημενη εγκυμοσυνη απωλεια εμβρυου,σε μενα οι αποβολες μου (δυο για την ακριβεια στην 7η και 10η) ηταν στον δευτερο αρχες τριτου τριμηνου..αλλα πονεσα πολυ,ακομη προσπαθω να το ξεπερασω..Πως να μην σκεφτεσαι οτι μπορει να σου ξανασυμβει;

Εγω παντως αλλαξα γιατρο και ο δικος μου ηταν της φιλοσοφιας "μετα απο 3 αποβολες κανουμε εξετασεις..)

Τελικα ειμαι ετεροζυγη θρομβοφιλικη..εχω την προδιαθεση για θρομβους..

Ψαξτο μην αφηνεις τιποτα στην τυχη..

Σου ευχομαι να αποκτησεις το δικο σου μωρακι...

[Νίκη]

Το μόνο που μπορώ να πω είναι κουράγιο σε όσες περνάνε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις... και ο χρόνος στο άμεσο μέλλον να σας δώσει ότι σας στερεί τώρα....

[alexele]

Mέχρι ποια εβδομάδα θεωρούνται αποβολές και μετά από ποια εβδομάδα είναι ενδομήτριοι θάνατοι? Θεωρώ την 24η εβδομάδα πολύ προχωρημένη και κανονικά θα έπρεπε να σου δώσει όλες τις απαιτούμενες εξετάσεις, και αν δεν στις δώσει ψάξτε να τις κάνεις ή άλλαξε γιατρό. Κανονικά και το μωρό θα έπρεπε να πάει για νεκροψία.

Εμένα μου είχαν πει ότι σε ενδομήτριο θάνατο τις δίνουν από τη πρώτη φορά.

 

Λυπάμαι πολύ για τα μωράκια σου, καλή ψυχική ανάρρωση και ψάξε τις απαντήσεις πριν προχωρήσεις σε επόμενη εγκυμοσύνη.

[Galana]

Ευχαριστώ πάρα πολύ κορίτσια για τα ενθαριντικά σας λόγια όμως η απελπισία με εχει κυριέψει. Εχω αρχίσει να σκέφτομαι ότι δεν θα καταφέρω να κάνω παιδί γιατί εκτός του ότι πρέπει να βρούμε την αιτία (μακάρι να δώσει ο Θεός και να την βρούμε), έχω και το πρόβλημα της μονόκερης μήτρας που και αυτό οδηγεί σε μια δύσκολη κύηση.

Μαρκέλα μου, στις 38 εβδομάδες είναι τρομερά ποιο δύσκολο όταν ξέρεις ότι αν γεννούσες θα πήγαιναν όλα καλά σε αυτές τις εβδομάδες. Εμένα μετά τον πρώτο ενδομήτριο μου είπαν ότι αν φτάσουμε τις 32 εβδομάδες κύησης (λόγω της μονόκερης μήτρας που υπάρχει κύνδυνος για πρόωρο τοκετό) τότε το μωράκι είναι βιώσημο και χωρίς προβλήματα και είχα αποφασίσει ότι αν έφτανα αυτές τις εβδομάδες θα ζητούσα από τον γιατρό να μου το ''πάρει''. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα μπορούσε να συμβεί το ίδιο και ότι θα χάναμε και αυτό το μωράκι μας. Φυσικά και άλλαξα γιατρό μετά το πρώτο και το μόνο σίγουρο είναι ότι τώρα θα πάρω όλους τους γιατρούς σβάρνα για να συγκεντρώσω γνώμες. Επίσης φυσικά και θα γίνει νεκροψία (το ίδιο έγινε και την πρώτη φορά και δεν βρέθηκε τίποτα όπως και στην ιστολογική του πλακούντα), για τον λόγο αυτό ο γιατρός το είχε θεωρήσει τυχαίο γεγονώς και μου είπε ότι οι εξετάσεις θρομβοφιλίας τις κάνουν κοπέλες που είχαν αποβολή στην αρχή της κύησης. Εμένα και τα δύο είναι σε προχωρημένη κύηση.Μου ανέφερε κάτι για γεννετηστή αλλά εκείνη την ώρα δεν σκεφτόμουν τίποτα παρά μόνο το μωράκι μου που έχασα (ακόμα νομίζω ότι με κλωτσάει).

[xenia:-)]

καλα εκανες και αλλαξες γιατρο.

τα εχω περασει κι εγω τα μονοπατια σου.....αλλα εκανα εξετασεις.....οχι πως μου βρηκαν κατι,αλλα ηρεμησα και απ'αυτο....

σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου μια γερη και 9μηνη εγκυμοσυνη στο αμεσο μελλον......

(((((((((((((((μια μεγαλη αγκαλιτσα)))))))))))))))))))

 

 

μαρκελα μουκαι για σενα το ιδιο...πολυ λυπαμαι και σας σκεφτομαι.......

[markela35]

xenia , να 'σαι καλα σ'ευχαριστω!!

[Sadmom]

Μαρκέλα μου πως είσαι? Εγώέπέστρεψα στη δουλειά και είμαι χάλια.... Σπίτι ήμουν πολύ καλύτερα. Πώς πάνε οι προσπάθειες? Εμείς ξεκινήσαμε τον περασμένο μήνα αλλά τίποτα. Το άγχος δεν με βοηθάει και ιδιαίτερα. Να σκεφτείς με πιάνουν κρίσεις πανικού και δεν αναπνέω κανονικά, μουδιάζω ολόκληρη. Σκέψου να μείνω έγγυος τι θα περάσω... Αλλά θέλω!

[pinakiiii]

κοριτσια μου καλημερα!!!!!

δε μπορειτε να φαντασειτε ποσες ωρες εχω περασει διαβαζοντας την ενοτητα των δυσκολων στιγμων!αφοτου εχασα το μπεμπη μου το δεκεμβρη του 2010 μαζι σας ημουν και μιλουσα μου δινατε κουραγιοο

σκεφτηκα να ανοιξω καινουργιο θεμα αλλα εδω θα γραψω...και θα χαρω αν καποιες απο σας μου στειλετε να μου πειτε τα νεα σας.

μετα απο 9 μηνες που τον αποχαιρετησα εμεινα εγγυος στη κορη μου!ολα πηγαν καλα αν και γεννηθηκε προωρα 34 εβδομαδων σημερα ειναι διπλα μας...αληθεια σας λεω..δε το εβαλα κατω..θελει κοπο ναι αλλα οχι απαισιοδοξια!

εκανα ενα σωρο εξετασεις πριν συλλαβω θρομβοφιλιας και πολλα αλλα δεν ειχα τπτ.με ενημερωσαν πως τοτε απλα εισχωρησε ενα μικριβιο πολλα δε ξερω..

στη κορη μου ακανα ενεσεις αντιπικτικες προληπτικα και επερνα και ασπηρινες.

ποσο θα ηθελα να μαθω για ολες εσας...σας φιλω και σας στελνω μερος τη ηρεμιας μου μιας και τωρα με τη μικρη μου ολα ειναι οπως τα ηθελα!

[Μανταλένια]

Καλησπέρα κι από 'μένα κορίτσια!

Από τότε που χάσαμε τα αγοράκια μας (το Μάη που πέρασε), δεν είχα ξαναμπεί στο forum.. 7,5 μήνες μετά, κι ενώ είμαι καλά πια, είπα να μπω πάλι.. Η δική μας ιστορία είναι λίγο διαφορετική.. Με την έννοια της μικρότερης ηλικίας κύησης, της δύδυμης κύησης και της διακοπής στην 22η εβδομάδα και έπειτα από 1 μήνα στο νοσοκομείο σε ακινησία με ερηγμένους και τους 2 σάκους και τα μωρά ζωντανά.. Είχα δύσκολη εγκυμοσύνη από την αρχή και λόγω των 2 εμβρύων αλλά και λόγω δίκερης μήτρας.. Δεν έχουν νόημα οι πολλές λεπτομέρειες.. Σημασία έχει ότι τα αγοράκια μας είναι στον ουρανό, και ότι μετά από μήνες ταλαιπωρίας και μαρτυρίου, δε μπορέσαμε να τα κρατήσουμε στην αγκαλιά μας!!! Έχω περάσει από πάρα πολλές ψυχολογικές διακυμάνσεις τους τελευταίους μήνες, αλλά αυτό που με έτρωγε πιο πολύ, ήταν μήπως πήγαν άδικα.. Είμαι σίγουρη πια, ότι ο γιατρός που πήγαινα, δεν έκανε τίποτα για να βοηθήσει την εγκυμοσύνη μου, μιας και ήταν τόσο υψηλού κινδύνου.. Φυσικά, αλλάξαμε γιατρό!!! Αυτό που θέλω να πω, διαβάζοντας και τα μηνύματά σας.. Είναι ότι τελικά, έχουμε τόση δύναμη μέσα μας, που και να μας το έλεγαν, δε θα το πιστεύαμε! Πριν τα ζήσουμε όλα αυτά, δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις.. Κι ακόμη, δεν έχω καταλάβει το γιατί συμβαίνουν όλα αυτά!! Δεν πίστευα ποτέ όμως, ότι μετά από μια τέτοια εμπειρία, θα ήθελα ακόμη πιο πολύ να κάνω παιδί και μάλιστα, να κάνω πολλά παιδιά!! Όλα γίνονται για κάποιο λόγο, που δυστυχώς εμείς δε γνωρίζουμε.. Κουράγιο! Είμαστε δυνατές και θα τα καταφέρουμε!!! Λυπάμε τόσο πολύ, για όλες εσάς που χάσατε τα μωράκια σας, τόσο άδοξα και σε τόσο προχωρημένη εγκυμοσύνη.. Πάντα σκεφτόμουν ότι υπάρχουν και χειρότερα.. Και μόλις διάβασα τις ιστορίες σας το κατάλαβα.. Πραγματικά λυπάμαι! Σε 1 1/2 μήνα , μπορούμε να αρχίσουμε πάλι προσπάθειες (έπρεπε να περάσει καιρός λόγω καισαρικής) για μωράκι (δεν έχουμε άλλα παιδάκια), κι έχω τόση αγωνία!! Αλλά και φόβο, τον οποίο παλεύω να κατευνάσω! Λόγω μήτρας, και οι επόμενες εγκυμοσύνες θα είναι δύσκολες.. Αλλά, θέλω τόσο πολύ να τη χαρώ και να κάνω όνειρα για το επόμενο μωράκι!! Όσα χρόνια και να περάσουν, όσα παιδιά κι αν μας χαρίσει ο Θεός, εκείνα θα είναι πάντα τα αγοράκια μας και θα είναι πάντα στην καρδιά μας! Θέλω να ευχηθώ κουράγιο σε όλες όσες βίωσαν και βιώνουν την απώλεια του μωρού τους, πριν καν το γνωρίσουν.. Υπομονή και πίστη ότι την επόμενη θα πάνε όλα καλά!!! Έχετε τις ευχές μου και την αμέριστη κατανόηση και συμπαράσταση!!! Μόνο ο χρόνος μπορεί να κατευνάσει τον πόνο μας! Τώρα πια το ξέρω καλά! Να είστε όλες καλά και να έχουμε όλες τη χαρά να ζήσουμε καλές εγκυμοσύνες και να κρατήσουμε στα χέρια μας υγιή μωράκια!!!! Καλό σας βράδυ!